Livre, partie
[1, 1]	ἄνθρωπος ἀναγνωρισάτω ἑαυτόν» οὐ πάντες	γὰρ	ἄνθρωποι νοῦν ἔχουσιν; Εὐφήμει, ὦ
[1, 1]	ἤνεγκέ τι θαῦμα θαυμασιώτατον· ἔχοντος	γὰρ	αὐτοῦ τῆς ἁρμονίας τῶν ἑπτὰ
[1, 1]	ἡ γένεσις τοιῷδε τρόπῳ· θηλυκὴ	γὰρ	γῆ ἦν καὶ ὕδωρ ὀχευτικόν,
[1, 1]	δὲ νοῦς πατὴρ θεός. οὐ	γὰρ	διίστανται ἀπ´ ἀλλήλων· ἕνωσις γὰρ
[1, 1]	στοιχείων ζῷα ἤνεγκεν ἄλογα οὐ	γὰρ	ἐπεῖχε τὸν Λόγον> ἀὴρ δὲ
[1, 1]	Νοῦς ὁ ἐμός· καὶ αὐτὸς	γὰρ	ἐρῶ τοῦ λόγου. ὁ δὲ
[1, 1]	σύνδεσμος ἐκ βουλῆς θεοῦ· πάντα	γὰρ	ζῷα ἀρρενοθήλεα ὄντα διελύετο ἅμα
[1, 1]	ἡνώθη τῷ δημιουργῷ Νῷ ὁμοούσιος	γὰρ	ἦν> καὶ κατελείφθη {τὰ} ἄλογα
[1, 1]	περιεπλάκη ὅλη καὶ ἐμίγησαν· ἐρώμενοι	γὰρ	ἦσαν. καὶ διὰ τοῦτο παρὰ
[1, 1]	τοῦ πατρὸς εἰκόνα ἔχων· ὄντως	γὰρ	καὶ ὁ θεὸς ἠράσθη τῆς
[1, 1]	ταῦτα, Ὦ Ποιμάνδρη, εἰς μεγάλην	γὰρ	νῦν ἐπιθυμίαν ἦλθον καὶ ποθῶ
[1, 1]	ἔφην, ὦ Νοῦς ἐμός; φησὶ	γὰρ	ὁ θεός· ὁ ἔννους ἄνθρωπος
[1, 1]	πληρωθεὶς ὧν ἤθελον ἐξηυφράνθην. ἐγένετο	γὰρ	ὁ τοῦ σώματος ὕπνος τῆς
[1, 1]	ἀορίστου εἰς ἀπέραντον τέλος· ἄρχεται	γάρ,	οὗ λήγει· ἡ δὲ τούτων
[1, 1]	Ποιμάνδρης εἶπεν, Ἀλλὰ σιώπα. οὔπω	γάρ	σοι ἀνήπλωσα τὸν πρῶτον λόγον.
[1, 1]	ἠράσθη ὡς ἰδίου τόκου· περικαλλὴς	γάρ,	τὴν τοῦ πατρὸς εἰκόνα ἔχων·
[1, 1]	καὶ γνῶναι; φημὶ ἐγώ, Σὺ	γὰρ	τίς εἶ; Ἐγὼ μέν, φησίν,
[1, 1]	γὰρ διίστανται ἀπ´ ἀλλήλων· ἕνωσις	γὰρ	τούτων ἐστὶν ἡ ζωή. Εὐχαριστῶ
[1, 1]	μέχρι τῆσδε τῆς ἡμέρας. ἡ	γὰρ	φύσις ἐπιμιγεῖσα τῷ Ἀνθρώπῳ ἤνεγκέ
[1, 1]	διὰ τὸν οὐσιώδη ἄνθρωπον· ἀθάνατος	γὰρ	ὢν καὶ πάντων τὴν ἐξουσίαν
[1, 1]	θέαν ἀόριστον, φῶς δὲ πάντα	γεγενημένα,	εὔδιόν τε καὶ ἱλαρόν, καὶ
[1, 1]	ἀναριθμήτοις ὄν, καὶ κόσμον ἀπεριόριστον	γεγενημένον,	καὶ περιίσχεσθαι τὸ πῦρ δυνάμει
[1, 1]	σκότος κατωφερὲς ἦν, ἐν μέρει	γεγενημένον,	φοβερόν τε καὶ στυγνόν, σκολιῶς
[1, 1]	οὖν ὢν τῆς ἁρμονίας ἐναρμόνιος	γέγονε	δοῦλος ἀρρενόθηλυς δὲ ὤν, ἐξ
[1, 1]	πατὴρ τῶν ὅλων, ἐξ οὗ	γέγονεν	ὁ Ἄνθρωπος. Εὖ φῂς λαλῶν·
[1, 1]	τὰς μίξεις ἐποιήσατο, καὶ τὰς	γενέσεις	κατέστησε, καὶ ἐπληθύνθη κατὰ γένος
[1, 1]	ἔφην, τῶν ἑπτὰ τούτων ἡ	γένεσις	τοιῷδε τρόπῳ· θηλυκὴ γὰρ γῆ
[1, 1]	καὶ ἡ τοῦ λόγου ἐκφορὰ	γεννήματα	ἀγαθῶν. τοῦτο δὲ συνέβη μοι
[1, 1]	διὰ τῶν ἑαυτῆς στοιχείων καὶ	γεννημάτων	ψυχῶν. ὁ δὲ Νοῦς ὁ
[1, 1]	τοῦ ἀμβροσίου ὕδατος. ὀψίας δὲ	γενομένης	καὶ τῆς τοῦ ἡλίου αὐγῆς
[1, 1]	ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΥ ΠΟΙΜΑΝΔΡΗΣ. Ἐννοίας μοί ποτε	γενομένης	περὶ τῶν ὄντων καὶ μετεωρισθείσης
[1, 1]	δυνάμεις ἑαυτοὺς παραδιδόασι, καὶ δυνάμεις	γενόμενοι	ἐν θεῷ γίνονται. τοῦτό ἐστι
[1, 1]	καὶ συνεχωρήθη ἀπὸ τοῦ πατρός·	γενόμενος	ἐν τῇ δημιουργικῇ σφαίρᾳ, ἕξων
[1, 1]	τοῦ τῆς αὐθεντίας λόγου. θεόπνους	γενόμενος	τῆς ἀληθείας ἦλθον. διὸ δίδωμι
[1, 1]	γενέσεις κατέστησε, καὶ ἐπληθύνθη κατὰ	γένος	τὰ πάντα καὶ ὁ ἀναγνωρίσας
[1, 1]	γίνῃ τοῖς ἀξίοις, ὅπως τὸ	γένος	τῆς ἀνθρωπότητος διὰ σοῦ ὑπὸ
[1, 1]	φωτίσω τοὺς ἐν ἀγνοίᾳ τοῦ	γένους,	μοῦ ἀδελφούς, υἱοὺς δὲ σοῦ.
[1, 1]	ἀναστήσας αὐτοὺς καθοδηγὸς ἐγενόμην τοῦ	γένους,	τοὺς λόγους διδάσκων, πῶς καὶ
[1, 1]	μέχρι περιόδου τέλους καὶ ἀρχῶν	γενῶν.	ἄκουε λοιπόν, ὃν ποθεῖς λόγον
[1, 1]	δοκεῖν κρέμασθαι αὐτὸν ἀπ´ αὐτοῦ·	γῆ	δὲ καὶ ὕδωρ ἔμενε καθ´
[1, 1]	ἠθέλησεν ὁ Νοῦς, καὶ ἡ	γῆ	ἐξήνεγκεν ἀπ´ αὐτῆς ἃ εἶχε
[1, 1]	γένεσις τοιῷδε τρόπῳ· θηλυκὴ γὰρ	γῆ	ἦν καὶ ὕδωρ ὀχευτικόν, τὸ
[1, 1]	δὲ ἀπ´ ἀλλήλων ἥ τε	γῆ	καὶ τὸ ὕδωρ, καθὼς ἠθέλησεν
[1, 1]	φημι, Τί ἑαυτούς, ὦ ἄνδρες	γηγενεῖς,	εἰς θάνατον ἐκδεδώκατε, ἔχοντες ἐξουσίαν
[1, 1]	γνώσεως κάλλος, Ὦ λαοί, ἄνδρες	γηγενεῖς,	οἱ μέθῃ καὶ ὕπνῳ ἑαυτοὺς
[1, 1]	συμμεμιγμένα, ὡς μὴ θεωρεῖσθαι τὴν	γῆν	ἀπὸ τοῦ ὕδατος· κινούμενα δὲ
[1, 1]	τοῦτο παρὰ πάντα τὰ ἐπὶ	γῆς	ζῷα διπλοῦς ἐστιν ὁ ἄνθρωπος,
[1, 1]	αὐτοῦ μέχρι τοῦ πυρὸς ἀπὸ	γῆς	καὶ ὕδατος, ὡς δοκεῖν κρέμασθαι
[1, 1]	καὶ τὸ σκίασμα ἐπὶ τῆς	γῆς.	ὁ δὲ ἰδὼν τὴν ὁμοίαν
[1, 1]	εὐσεβοῦσι, καὶ ἡ παρουσία μου	γίνεται	βοήθεια, καὶ εὐθὺς τὰ πάντα
[1, 1]	ἀπὸ τῶν τῆς ἁρμονίας ἐνεργημάτων	γίνεται	ἐπὶ τὴν ὀγδοατικὴν φύσιν, τὴν
[1, 1]	τὸ εἶδος ὃ εἶχες ἀφανὲς	γίνεται,	καὶ τὸ ἦθος τῷ δαίμονι
[1, 1]	οὐχ ὡς πάντα παραλαβὼν καθοδηγὸς	γίνῃ	τοῖς ἀξίοις, ὅπως τὸ γένος
[1, 1]	τὰς ἑαυτῶν πηγὰς ἐπανέρχονται, μέρη	γινόμεναι	καὶ πάλιν συνανιστάμεναι εἰς τὰς
[1, 1]	εἰπὲ περὶ τῆς ἀνόδου τῆς	γινομένης.	πρὸς ταῦτα ὁ Ποιμάνδρης εἷπε,
[1, 1]	καὶ δυνάμεις γενόμενοι ἐν θεῷ	γίνονται.	τοῦτό ἐστι τὸ ἀγαθὸν τέλος
[1, 1]	θεός, ὃς γνωσθῆναι βούλεται καὶ	γινώσκεται	τοῖς ἰδίοις. ἅγιος εἶ, ὁ
[1, 1]	θεοῦ. Τί οὖν; φημί. Οὕτω	γνῶθι·	τὸ ἐν σοὶ βλέπον καὶ
[1, 1]	νοῆσαι τὴν τούτων φύσιν καὶ	γνῶναι	τὸν θεόν· πῶς, ἔφην, ἀκοῦσαι
[1, 1]	θεάσασθαι, καὶ νοήσας μαθεῖν καὶ	γνῶναι;	φημὶ ἐγώ, Σὺ γὰρ τίς
[1, 1]	δὴ νόει τὸ φῶς καὶ	γνώριζε	τοῦτο. εἰπόντος ταῦτα ἐπὶ πλείονα
[1, 1]	βοήθεια, καὶ εὐθὺς τὰ πάντα	γνωρίζουσι	καὶ τὸν πατέρα ἱλάσκονται ἀγαπητικῶς
[1, 1]	ἀνθρώποις τὸ τῆς εὐσεβείας καὶ	γνώσεως	κάλλος, Ὦ λαοί, ἄνδρες γηγενεῖς,
[1, 1]	αἰτουμένῳ τὸ μὴ σφαλῆναι τῆς	γνώσεως	τῆς κατ´ οὐσίαν ἡμῶν ἐπίνευσόν
[1, 1]	δυνάμεων. ἅγιος ὁ θεός, ὃς	γνωσθῆναι	βούλεται καὶ γινώσκεται τοῖς ἰδίοις.
[1, 1]	ἐστι τὸ ἀγαθὸν τέλος τοῖς	γνῶσιν	ἐσχηκόσι, θεωθῆναι. λοιπόν, τί μέλλεις;
[1, 1]	ὅ τι καὶ βούλεται; καὶ,	Γνώσομαι,	ἔφην ἐγώ. Τὸ φῶς ἐκεῖνο,
[1, 1]	καί τινα ἦχον ἀποτελοῦσαν ἀνεκλάλητον	γοώδη·	εἶτα βοὴ ἐξ αὐτῆς ἀσυνάρθρως
[1, 1]	τὸ ἐνεδρεῦον ψεῦδος. καὶ τότε	γυμνωθεὶς	ἀπὸ τῶν τῆς ἁρμονίας ἐνεργημάτων

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/05/2008