Livre, partie
[1, 1]	ἡ γῆ ἐξήνεγκεν ἀπ´ αὐτῆς	ἃ	εἶχε ζῷα τετράποδα καὶ ἑρπετά,
[1, 1]	ὁ Νοῦς τοῖς ὁσίοις καὶ	ἀγαθοῖς	καὶ καθαροῖς καὶ ἐλεήμοσι, τοῖς
[1, 1]	ἑαυτὸν ἐλήλυθεν εἰς τὸ περιούσιον	ἀγαθόν,	ὁ δὲ ἀγαπήσας τὸ ἐκ
[1, 1]	θεῷ γίνονται. τοῦτό ἐστι τὸ	ἀγαθὸν	τέλος τοῖς γνῶσιν ἐσχηκόσι, θεωθῆναι.
[1, 1]	ἡ σιωπή μου ἐγκύμων τοῦ	ἀγαθοῦ,	καὶ ἡ τοῦ λόγου ἐκφορὰ
[1, 1]	ἡ τοῦ λόγου ἐκφορὰ γεννήματα	ἀγαθῶν.	τοῦτο δὲ συνέβη μοι λαβόντι
[1, 1]	τὸ περιούσιον ἀγαθόν, ὁ δὲ	ἀγαπήσας	τὸ ἐκ πλάνης ἔρωτος σῶμα,
[1, 1]	γνωρίζουσι καὶ τὸν πατέρα ἱλάσκονται	ἀγαπητικῶς	καὶ εὐχαριστοῦσιν εὐλογοῦντες καὶ ὑμνοῦντες
[1, 1]	εἶ, ὁ πάσης ὑπεροχῆς μείζων.	ἅγιος	εἶ, ὁ κρείττων τῶν ἐπαίνων.
[1, 1]	βούλεται καὶ γινώσκεται τοῖς ἰδίοις.	ἅγιος	εἶ, ὁ λόγῳ συστησάμενος τὰ
[1, 1]	ὃν ἡ φύσις οὐκ ἐμόρφωσεν.	ἅγιος	εἶ, ὁ πάσης δυνάμεως ἰσχυρότερος.
[1, 1]	εἶ, ὁ πάσης δυνάμεως ἰσχυρότερος.	ἅγιος	εἶ, ὁ πάσης ὑπεροχῆς μείζων.
[1, 1]	οὗ πᾶσα φύσις εἰκὼν ἔφυ.	ἅγιος	εἶ, ὃν ἡ φύσις οὐκ
[1, 1]	ὁ λόγῳ συστησάμενος τὰ ὄντα.	ἅγιος	εἶ, οὗ πᾶσα φύσις εἰκὼν
[1, 1]	πυρός, ἐκ δὲ φωτὸς λόγος	ἅγιος	ἐπέβη τῇ φύσει, καὶ πῦρ
[1, 1]	ὅλης εὐλογίαν τῷ πατρὶ θεῷ.	ἅγιος	ὁ θεὸς καὶ πατὴρ τῶν
[1, 1]	τελεῖται ἀπὸ τῶν ἰδίων δυνάμεων.	ἅγιος	ὁ θεός, ὃς γνωσθῆναι βούλεται
[1, 1]	θεὸς καὶ πατὴρ τῶν ὅλων.	ἅγιος	ὁ θεὸς, οὗ ἡ βουλὴ
[1, 1]	ὁ δὲ θεὸς εὐθὺς εἶπεν	ἁγίῳ	λόγῳ, Αὐξάνεσθε ἐν αὐξήσει καὶ
[1, 1]	τῶν ἐπαίνων. δέξαι λογικὰς θυσίας	ἁγνὰς	ἀπὸ ψυχῆς καὶ καρδίας πρὸς
[1, 1]	τῇ πλάνῃ καὶ συγκοινωνήσαντες τῇ	ἀγνοίᾳ·	ἀπαλλάγητε τοῦ σκοτεινοῦ φωτός, μεταλάβετε
[1, 1]	χάριτος ταύτης φωτίσω τοὺς ἐν	ἀγνοίᾳ	τοῦ γένους, μοῦ ἀδελφούς, υἱοὺς
[1, 1]	τοσοῦτον ἁμαρτάνουσιν, ἔφην ἐγώ, οἱ	ἀγνοοῦντες,	ἵνα στερηθῶσι τῆς ἀθανασίας; Ἔοικας,
[1, 1]	ὕπνῳ ἑαυτοὺς ἐκδεδωκότες καὶ τῇ	ἀγνωσίᾳ	τοῦ θεοῦ, νήψατε, παύσασθε δὲ
[1, 1]	ζῷα τετράποδα καὶ ἑρπετά, θηρία	ἄγρια	καὶ ἥμερα. ὁ δὲ πάντων
[1, 1]	τὴν πᾶσαν ἐξουσίαν, κατενόησε τοῦ	ἀδελφοῦ	τὰ δημιουργήματα, οἱ δὲ ἠράσθησαν
[1, 1]	ἐν ἀγνοίᾳ τοῦ γένους, μοῦ	ἀδελφούς,	υἱοὺς δὲ σοῦ. διὸ πιστεύω
[1, 1]	οὐ γὰρ ἐπεῖχε τὸν Λόγον>	ἀὴρ	δὲ πετεινὰ ἤνεγκε, καὶ τὸ
[1, 1]	δραστικὸν δὲ ἅμα, καὶ ὁ	ἀὴρ	ἐλαφρὸς ὢν ἠκολούθησε τῷ πνεύματι,
[1, 1]	οἱ ἀγνοοῦντες, ἵνα στερηθῶσι τῆς	ἀθανασίας;	Ἔοικας, ὦ οὗτος, τούτων μὴ
[1, 1]	τοῦ σκοτεινοῦ φωτός, μεταλάβετε τῆς	ἀθανασίας,	καταλείψαντες τὴν φθοράν. καὶ οἱ
[1, 1]	θάνατον ἐκδεδώκατε, ἔχοντες ἐξουσίαν τῆς	ἀθανασίας	μεταλαβεῖν; μετανοήσατε, οἱ συνοδεύσαντες τῇ
[1, 1]	ἀναγνωρισάτω ὁ ἔννους ἑαυτὸν ὄντα	ἀθάνατον,	καὶ τὸν αἴτιον τοῦ θανάτου
[1, 1]	δὲ διὰ τὸν οὐσιώδη ἄνθρωπον·	ἀθάνατος	γὰρ ὢν καὶ πάντων τὴν
[1, 1]	θνητὸς μὲν διὰ τὸ σῶμα,	ἀθάνατος	δὲ διὰ τὸν οὐσιώδη ἄνθρωπον·
[1, 1]	τῷ δαίμονι ἀνενέργητον παραδίδως, καὶ	αἱ	αἰσθήσεις τοῦ σώματος εἰς τὰς
[1, 1]	ἐκ πυρὸς πέπειρον. ἐκ δὲ	αἰθέρος	τὸ πνεῦμα ἔλαβε καὶ ἐξήνεγκεν
[1, 1]	σῶμα ἰδίῳ θανάτῳ μυσάττονται τὰς	αἰσθήσεις,	εἰδότες αὐτῶν τὰ ἐνεργήματα· μᾶλλον
[1, 1]	δαίμονι ἀνενέργητον παραδίδως, καὶ αἱ	αἰσθήσεις	τοῦ σώματος εἰς τὰς ἑαυτῶν
[1, 1]	σφόδρα, κατασχεθεισῶν μου τῶν σωματικῶν	αἰσθήσεων,	καθάπερ οἱ ὕπνῳ βεβαρημένοι ἐκ
[1, 1]	τοῦ πυρὸς προσβάλλων θρώσκει αὐτὸν	αἰσθητικῶς	καὶ μᾶλλον ἐπὶ τὰς ἀνομίας
[1, 1]	ἑπτά, ἐν κύκλοις περιέχοντας τὸν	αἰσθητὸν	κόσμον, καὶ ἡ διοίκησις αὐτῶν
[1, 1]	ἔμεινεν οὕτω τὰ πάντα τοῦ	αἰσθητοῦ	κόσμου μέχρι περιόδου τέλους καὶ
[1, 1]	τὸ σῶμα συνέστηκεν ἐν τῷ	αἰσθητῷ	κόσμῳ, ἐξ οὗ θάνατος ἀρδεύεται.
[1, 1]	μένει ἐν τῷ σκότει πλανώμενος,	αἰσθητῶς	πάσχων τὰ τοῦ θανάτου. Τί
[1, 1]	τὰς εἰσόδους τῶν κακῶν καὶ	αἰσχρῶν	ἐνεργημάτων, τὰς ἐνθυμήσεις ἐκκόπτων. τοῖς
[1, 1]	ἑαυτὸν ὄντα ἀθάνατον, καὶ τὸν	αἴτιον	τοῦ θανάτου ἔρωτα, καὶ πάντα
[1, 1]	ἀνατεταμένης, ἀνεκλάλητε, ἄρρητε, σιωπῇ φωνούμενε.	αἰτουμένῳ	τὸ μὴ σφαλῆναι τῆς γνώσεως
[1, 1]	τὸν ἐπιφερόμενον πνευματικὸν λόγον εἰς	ἀκοήν.	ὁ δὲ Ποιμάνδρης ἐμοί, Ἐνόησας,
[1, 1]	τοῦ θεοῦ μορφὴν, ὃν ἰδοῦσα	ἀκόρεστον	κάλλος καὶ πᾶσαν ἐνέργειαν ἐν
[1, 1]	ὀρέξεις ἀπλέτους τὴν ἐπιθυμίαν ἔχων,	ἀκορέστως	σκοτομαχῶν, καὶ τοῦτον βασανίζει, καὶ
[1, 1]	περιόδου τέλους καὶ ἀρχῶν γενῶν.	ἄκουε	λοιπόν, ὃν ποθεῖς λόγον ἀκοῦσαι.
[1, 1]	παρουσίᾳ, καὶ ὁμοιωθεὶς τοῖς συνοῦσιν	ἀκούει	καί τινων δυνάμεων ὑπὲρ τὴν
[1, 1]	τὸ ἐν σοὶ βλέπον καὶ	ἀκοῦον,	λόγος κυρίου, ὁ δὲ νοῦς
[1, 1]	γνῶναι τὸν θεόν· πῶς, ἔφην,	ἀκοῦσαι	βούλομαι. φησὶν ἐμοὶ πάλιν, Ἔχε
[1, 1]	καὶ λέγοντά μοι, Τί βούλει	ἀκοῦσαι	καὶ θεάσασθαι, καὶ νοήσας μαθεῖν
[1, 1]	νῦν ἐπιθυμίαν ἦλθον καὶ ποθῶ	ἀκοῦσαι·	μὴ ἔκτρεχε. καὶ ὁ Ποιμάνδρης
[1, 1]	ἄκουε λοιπόν, ὃν ποθεῖς λόγον	ἀκοῦσαι.	τῆς περιόδου πεπληρωμένης ἐλύθη ὁ
[1, 1]	θελγόμενοι ὕπνῳ ἀλόγῳ. Οἱ δὲ	ἀκούσαντες	παρεγένοντο ὁμοθυμαδόν. ἐγὼ δέ φημι,
[1, 1]	ἐπέβη τῇ φύσει, καὶ πῦρ	ἄκρατον	ἐξεπήδησεν ἐκ τῆς ὑγρᾶς φύσεως
[1, 1]	αὐθεντίας λόγου. θεόπνους γενόμενος τῆς	ἀληθείας	ἦλθον. διὸ δίδωμι ἐκ ψυχῆς
[1, 1]	καὶ ἡ κάμμυσις τῶν ὀφθαλμῶν	ἀληθινὴ	ὅρασις, καὶ ἡ σιωπή μου
[1, 1]	χωρήσεις. ταῦτα ὁ Ποιμάνδρης εἶπεν.	Ἀλλ´	ἔτι μοι εἰπέ, πῶς εἰς
[1, 1]	πνεύματος, οὐκ ἀνέμενεν ἡ φύσις,	ἀλλ´	εὐθὺς ἀπεκύησεν ἑπτὰ ἀνθρώπους, πρὸς
[1, 1]	ζωή. Εὐχαριστῶ σοι, ἔφην ἔγω.	Ἀλλὰ	δὴ νόει τὸ φῶς καὶ
[1, 1]	ἔκτρεχε. καὶ ὁ Ποιμάνδρης εἶπεν,	Ἀλλὰ	σιώπα. οὔπω γάρ σοι ἀνήπλωσα
[1, 1]	θεός. οὐ γὰρ διίστανται ἀπ´	ἀλλήλων·	ἕνωσις γὰρ τούτων ἐστὶν ἡ
[1, 1]	ὕδωρ νηκτά· διακεχώρισται δὲ ἀπ´	ἀλλήλων	ἥ τε γῆ καὶ τὸ
[1, 1]	παραδίδως αὐτὸ τὸ σῶμα εἰς	ἀλλοίωσιν,	καὶ τὸ εἶδος ὃ εἶχες
[1, 1]	τῶν κατωφερῶν στοιχείων ζῷα ἤνεγκεν	ἄλογα	οὐ γὰρ ἐπεῖχε τὸν Λόγον>
[1, 1]	γὰρ ἦν> καὶ κατελείφθη {τὰ}	ἄλογα	τὰ κατωφερῆ τῆς φύσεως στοιχεῖα,
[1, 1]	ἐγένετο ἐνέργεια, καὶ ᾤκησε τὴν	ἄλογον	μορφήν· ἡ δὲ φύσις λαβοῦσα
[1, 1]	καὶ ἡ ἐπιθυμία εἰς τὴν	ἄλογον	φύσιν χωρεῖ. καὶ οὕτως ὁρμᾷ
[1, 1]	παύσασθε δὲ κραιπαλῶντες, θελγόμενοι ὕπνῳ	ἀλόγῳ.	Οἱ δὲ ἀκούσαντες παρεγένοντο ὁμοθυμαδόν.
[1, 1]	τῶν θνητῶν κόσμου καὶ τῶν	ἀλόγων	ζῴων ἔχων πᾶσαν ἐξουσίαν διὰ
[1, 1]	ἐφίλησε καὶ ἠβουλήθη αὐτοῦ οἰκεῖν·	ἅμα	δὲ τῇ βουλῇ ἐγένετο ἐνέργεια,
[1, 1]	Νοῶ καὶ μιμνήσκομαι, εὐχαριστῶ δὲ	ἅμα.	Εἰ ἐνόησας, εἰπέ μοι, διὰ
[1, 1]	ἦν καὶ ὀξύ, δραστικὸν δὲ	ἅμα,	καὶ ὁ ἀὴρ ἐλαφρὸς ὢν
[1, 1]	γὰρ ζῷα ἀρρενοθήλεα ὄντα διελύετο	ἅμα	τῷ ἀνθρώπῳ καὶ ἐγένετο τὰ
[1, 1]	τὰ τοῦ θανάτου. Τί τοσοῦτον	ἁμαρτάνουσιν,	ἔφην ἐγώ, οἱ ἀγνοοῦντες, ἵνα
[1, 1]	λόγους καὶ ἐτράφησαν ἐκ τοῦ	ἀμβροσίου	ὕδατος. ὀψίας δὲ γενομένης καὶ
[1, 1]	ἐλαφρὸς ὢν ἠκολούθησε τῷ πνεύματι,	ἀναβαίνοντος	αὐτοῦ μέχρι τοῦ πυρὸς ἀπὸ
[1, 1]	γένος τὰ πάντα καὶ ὁ	ἀναγνωρίσας	ἑαυτὸν ἐλήλυθεν εἰς τὸ περιούσιον
[1, 1]	ὁ θεός· ὁ ἔννους ἄνθρωπος	ἀναγνωρισάτω	ἑαυτόν» οὐ πάντες γὰρ ἄνθρωποι
[1, 1]	τὰ κτίσματα καὶ δημιουργήματα, καὶ	ἀναγνωρισάτω	ὁ ἔννους ἑαυτὸν ὄντα ἀθάνατον,
[1, 1]	εἷπε, Πρῶτον μὲν ἐν τῇ	ἀναλύσει	τοῦ σώματος τοῦ ὑλικοῦ παραδίδως
[1, 1]	με τρέμειν αὐτοῦ τὴν ἰδέαν·	ἀνανεύσαντος	δέ, θεωρῶ ἐν τῷ νοΐ
[1, 1]	αὐτοῖς εὐχαριστεῖν τῷ θεῷ καὶ	ἀναπληρώσαντες	τὴν εὐχαριστίαν ἕκαστος ἐτράπη εἰς
[1, 1]	μου τὸ φῶς ἐν δυνάμεσιν	ἀναριθμήτοις	ὄν, καὶ κόσμον ἀπεριόριστον γεγενημένον,
[1, 1]	μεταλαβὼν τῆς αὐτῶν φύσεως ἠβουλήθη	ἀναρρῆξαι	τὴν περιφέρειαν τῶν κύκλων, καὶ
[1, 1]	ἐξουσίαν διὰ τῆς ἁρμονίας παρέκυψεν,	ἀναρρήξας	τὸ κύτος, καὶ ἔδειξε τῇ
[1, 1]	ποδῶν μου ῥίψαντες. ἐγὼ δὲ	ἀναστήσας	αὐτοὺς καθοδηγὸς ἐγενόμην τοῦ γένους,
[1, 1]	ψυχῆς καὶ καρδίας πρὸς σὲ	ἀνατεταμένης,	ἀνεκλάλητε, ἄρρητε, σιωπῇ φωνούμενε. αἰτουμένῳ
[1, 1]	δέ φημι, Τί ἑαυτούς, ὦ	ἄνδρες	γηγενεῖς, εἰς θάνατον ἐκδεδώκατε, ἔχοντες
[1, 1]	καὶ γνώσεως κάλλος, Ὦ λαοί,	ἄνδρες	γηγενεῖς, οἱ μέθῃ καὶ ὕπνῳ
[1, 1]	δὲ τὴν εὐεργεσίαν τοῦ Ποιμάνδρου	ἀνεγραψάμην	εἰς ἐμαυτόν, καὶ πληρωθεὶς ὧν
[1, 1]	εὐλογήσας τὸν πατέρα τῶν ὅλων	ἀνείθην	ὑπ´ αὐτοῦ δυναμωθεὶς καὶ διδαχθεὶς
[1, 1]	καὶ καρδίας πρὸς σὲ ἀνατεταμένης,	ἀνεκλάλητε,	ἄρρητε, σιωπῇ φωνούμενε. αἰτουμένῳ τὸ
[1, 1]	πυρός, καί τινα ἦχον ἀποτελοῦσαν	ἀνεκλάλητον	γοώδη· εἶτα βοὴ ἐξ αὐτῆς
[1, 1]	ἐκ πυρὸς καὶ πνεύματος, οὐκ	ἀνέμενεν	ἡ φύσις, ἀλλ´ εὐθὺς ἀπεκύησεν
[1, 1]	τῇ τρίτῃ τὴν ἐπιθυμητικὴν ἀπάτην	ἀνενέργητον,	καὶ τῇ τετάρτῃ τὴν ἀρχοντικὴν
[1, 1]	τὴν μηχανὴν τῶν κακῶν, δόλον	ἀνενέργητον,	καὶ τῇ τρίτῃ τὴν ἐπιθυμητικὴν
[1, 1]	καὶ τὸ ἦθος τῷ δαίμονι	ἀνενέργητον	παραδίδως, καὶ αἱ αἰσθήσεις τοῦ
[1, 1]	ἀφορμὰς τὰς κακὰς τοῦ πλούτου	ἀνενεργήτους,	καὶ τῇ ἑβδόμῃ ζώνῃ τὸ
[1, 1]	τὸν θεόν· καὶ τότε τάξει	ἀνέρχονται	πρὸς τὸν πατέρα, καὶ αὐτοὶ
[1, 1]	Ἀλλὰ σιώπα. οὔπω γάρ σοι	ἀνήπλωσα	τὸν πρῶτον λόγον. Ἰδοὺ σιωπῶ,
[1, 1]	ἀναγνωρισάτω ἑαυτόν» οὐ πάντες γὰρ	ἄνθρωποι	νοῦν ἔχουσιν; Εὐφήμει, ὦ οὗτος,
[1, 1]	θέαν, καὶ ἦργμαι κηρύσσειν τοῖς	ἀνθρώποις	τὸ τῆς εὐσεβείας καὶ γνώσεως
[1, 1]	ἀθάνατος δὲ διὰ τὸν οὐσιώδη	ἄνθρωπον·	ἀθάνατος γὰρ ὢν καὶ πάντων
[1, 1]	ὢν ζωὴ καὶ φῶς, ἀπεκύησεν	Ἄνθρωπον	αὐτῷ ἴσον, οὗ ἠράσθη ὡς
[1, 1]	γὰρ ὁ θεός· ὁ ἔννους	ἄνθρωπος	ἀναγνωρισάτω ἑαυτόν» οὐ πάντες γὰρ
[1, 1]	πατήρ, ἐξ οὗ ἐγένετο ὁ	Ἄνθρωπος.	ἐὰν οὖν μάθῃς αὐτὸν ἐκ
[1, 1]	εἶδος τοῦ Ἀνθρώπου. ὁ δὲ	Ἄνθρωπος	ἐκ ζωῆς καὶ φωτὸς ἐγένετο
[1, 1]	ὅλων, ἐξ οὗ γέγονεν ὁ	Ἄνθρωπος.	Εὖ φῂς λαλῶν· φῶς καὶ
[1, 1]	γῆς ζῷα διπλοῦς ἐστιν ὁ	ἄνθρωπος,	θνητὸς μὲν διὰ τὸ σῶμα,
[1, 1]	εὐλογητὸς εἶ, πάτερ. ὁ σὸς	ἄνθρωπος	συναγιάζειν σοι βούλεται, καθὼς παρέδωκας
[1, 1]	ἀξίοις, ὅπως τὸ γένος τῆς	ἀνθρωπότητος	διὰ σοῦ ὑπὸ θεοῦ σωθῇ;
[1, 1]	σώματα πρὸς τὸ εἶδος τοῦ	Ἀνθρώπου.	ὁ δὲ Ἄνθρωπος ἐκ ζωῆς
[1, 1]	ἅτε τῆς καλλίστης μορφῆς τοῦ	Ἀνθρώπου	τὸ εἶδος ἐν τῷ ὕδατι
[1, 1]	φύσις, ἀλλ´ εὐθὺς ἀπεκύησεν ἑπτὰ	ἀνθρώπους,	πρὸς τὰς φύσεις τῶν ἑπτὰ
[1, 1]	ἡ γὰρ φύσις ἐπιμιγεῖσα τῷ	Ἀνθρώπῳ	ἤνεγκέ τι θαῦμα θαυμασιώτατον· ἔχοντος
[1, 1]	ἀρρενοθήλεα ὄντα διελύετο ἅμα τῷ	ἀνθρώπῳ	καὶ ἐγένετο τὰ μὲν ἀρρενικὰ
[1, 1]	δέ μοι εἰπὲ περὶ τῆς	ἀνόδου	τῆς γινομένης. πρὸς ταῦτα ὁ
[1, 1]	τὰς ἐνθυμήσεις ἐκκόπτων. τοῖς δὲ	ἀνοήτοις	καὶ κακοῖς καὶ πονηροῖς καὶ
[1, 1]	αἰσθητικῶς καὶ μᾶλλον ἐπὶ τὰς	ἀνομίας	αὐτὸν ὁπλίζει, ἵνα τύχῃ πλείονος
[1, 1]	τῇ πέμπτῃ τὸ θράσος τὸ	ἀνόσιον	καὶ τῆς τόλμης τὴν προπέτειαν,
[1, 1]	εἰπόντος ταῦτα ἐπὶ πλείονα χρόνον	ἀντώπησέ	μοι, ὥστε με τρέμειν αὐτοῦ
[1, 1]	χωρεῖ. καὶ οὕτως ὁρμᾷ λοιπὸν	ἄνω	διὰ τῆς ἁρμονίας, καὶ τῇ
[1, 1]	ἐξεπήδησεν ἐκ τῆς ὑγρᾶς φύσεως	ἄνω	εἰς ὕψος· κοῦφον δὲ ἦν
[1, 1]	ἐνόησας, εἰπέ μοι, διὰ τί	ἄξιοί	εἰσι τοῦ θανάτου οἱ ἐν
[1, 1]	πάντα παραλαβὼν καθοδηγὸς γίνῃ τοῖς	ἀξίοις,	ὅπως τὸ γένος τῆς ἀνθρωπότητος
[1, 1]	ἤνοικτο ῥοπῇ, καὶ ὁρῶ θέαν	ἀόριστον,	φῶς δὲ πάντα γεγενημένα, εὔδιόν
[1, 1]	καὶ εἴασε στρέφεσθαι ἀπ´ ἀρχῆς	ἀορίστου	εἰς ἀπέραντον τέλος· ἄρχεται γάρ,
[1, 1]	πατὴρ θεός. οὐ γὰρ διίστανται	ἀπ´	ἀλλήλων· ἕνωσις γὰρ τούτων ἐστὶν
[1, 1]	τὸ ὕδωρ νηκτά· διακεχώρισται δὲ	ἀπ´	ἀλλήλων ἥ τε γῆ καὶ
[1, 1]	ἑαυτοῦ δημιουργήματα καὶ εἴασε στρέφεσθαι	ἀπ´	ἀρχῆς ἀορίστου εἰς ἀπέραντον τέλος·
[1, 1]	Νοῦς, καὶ ἡ γῆ ἐξήνεγκεν	ἀπ´	αὐτῆς ἃ εἶχε ζῷα τετράποδα
[1, 1]	ὕδατος, ὡς δοκεῖν κρέμασθαι αὐτὸν	ἀπ´	αὐτοῦ· γῆ δὲ καὶ ὕδωρ
[1, 1]	πλάνῃ καὶ συγκοινωνήσαντες τῇ ἀγνοίᾳ·	ἀπαλλάγητε	τοῦ σκοτεινοῦ φωτός, μεταλάβετε τῆς
[1, 1]	καὶ τῇ τρίτῃ τὴν ἐπιθυμητικὴν	ἀπάτην	ἀνενέργητον, καὶ τῇ τετάρτῃ τὴν
[1, 1]	ὤν, ζωὴ καὶ φῶς ὑπάρχων,	ἀπεκύησε	λόγῳ ἕτερον Νοῦν δημιουργόν, ὃς
[1, 1]	Νοῦς, ὢν ζωὴ καὶ φῶς,	ἀπεκύησεν	Ἄνθρωπον αὐτῷ ἴσον, οὗ ἠράσθη
[1, 1]	ἀνέμενεν ἡ φύσις, ἀλλ´ εὐθὺς	ἀπεκύησεν	ἑπτὰ ἀνθρώπους, πρὸς τὰς φύσεις
[1, 1]	στρέφεσθαι ἀπ´ ἀρχῆς ἀορίστου εἰς	ἀπέραντον	τέλος· ἄρχεται γάρ, οὗ λήγει·
[1, 1]	τὸ προάρχον τῆς ἀρχῆς τῆς	ἀπεράντου·	ταῦτα ὁ Ποιμάνδρης ἐμοί. Τὰ
[1, 1]	δυνάμεσιν ἀναριθμήτοις ὄν, καὶ κόσμον	ἀπεριόριστον	γεγενημένον, καὶ περιίσχεσθαι τὸ πῦρ
[1, 1]	σώματος, ἔδοξά τινα ὑπερμεγέθη μέτρῳ	ἀπεριορίστῳ	τυγχάνοντα καλεῖν μου τὸ ὄνομα
[1, 1]	καὶ οἱ μὲν αὐτῶν καταφλυαρήσαντες	ἀπέστησαν,	τῇ τοῦ θανάτου ὁδῷ ἑαυτοὺς
[1, 1]	τῇ τετάρτῃ τὴν ἀρχοντικὴν προφανίαν	ἀπλεονέκτητον,	καὶ τῇ πέμπτῃ τὸ θράσος
[1, 1]	καὶ οὐ παύεται ἐπ´ ὀρέξεις	ἀπλέτους	τὴν ἐπιθυμίαν ἔχων, ἀκορέστως σκοτομαχῶν,
[1, 1]	ἀρρενοθήλεος ὢν πατρὸς καὶ ἄϋπνος	ἀπὸ	ἀΰπνου κρατεῖται. καὶ μετὰ ταῦτα,
[1, 1]	ἀναβαίνοντος αὐτοῦ μέχρι τοῦ πυρὸς	ἀπὸ	γῆς καὶ ὕδατος, ὡς δοκεῖν
[1, 1]	τεταραγμένην καὶ καπνὸν ἀποδιδοῦσαν, ὡς	ἀπὸ	πυρός, καί τινα ἦχον ἀποτελοῦσαν
[1, 1]	τοῦτο δὲ συνέβη μοι λαβόντι	ἀπὸ	τοῦ νοός μου, τουτέστι τοῦ
[1, 1]	καὶ αὐτὸς δημιουργεῖν, καὶ συνεχωρήθη	ἀπὸ	τοῦ πατρός· γενόμενος ἐν τῇ
[1, 1]	ὡς μὴ θεωρεῖσθαι τὴν γῆν	ἀπὸ	τοῦ ὕδατος· κινούμενα δὲ ἦν
[1, 1]	θεὸς, οὗ ἡ βουλὴ τελεῖται	ἀπὸ	τῶν ἰδίων δυνάμεων. ἅγιος ὁ
[1, 1]	ἐνεδρεῦον ψεῦδος. καὶ τότε γυμνωθεὶς	ἀπὸ	τῶν τῆς ἁρμονίας ἐνεργημάτων γίνεται
[1, 1]	ἐπαίνων. δέξαι λογικὰς θυσίας ἁγνὰς	ἀπὸ	ψυχῆς καὶ καρδίας πρὸς σὲ
[1, 1]	φύσιν, ἀφάτως τεταραγμένην καὶ καπνὸν	ἀποδιδοῦσαν,	ὡς ἀπὸ πυρός, καί τινα
[1, 1]	τοῦ σώματος ἐκτελεσθῆναι. πυλωρὸς ὢν	ἀποκλείσω	τὰς εἰσόδους τῶν κακῶν καὶ
[1, 1]	ἀπὸ πυρός, καί τινα ἦχον	ἀποτελοῦσαν	ἀνεκλάλητον γοώδη· εἶτα βοὴ ἐξ
[1, 1]	αἰσθητῷ κόσμῳ, ἐξ οὗ θάνατος	ἀρδεύεται.	Ἐνόησας ὀρθῶς, ὦ οὗτος. κατὰ
[1, 1]	εἱμαρμένῃ. ὑπεράνω οὖν ὢν τῆς	ἁρμονίας	ἐναρμόνιος γέγονε δοῦλος ἀρρενόθηλυς δὲ
[1, 1]	τότε γυμνωθεὶς ἀπὸ τῶν τῆς	ἁρμονίας	ἐνεργημάτων γίνεται ἐπὶ τὴν ὀγδοατικὴν
[1, 1]	ὁρμᾷ λοιπὸν ἄνω διὰ τῆς	ἁρμονίας,	καὶ τῇ πρώτῃ ζώνῃ δίδωσι
[1, 1]	ἔχων πᾶσαν ἐξουσίαν διὰ τῆς	ἁρμονίας	παρέκυψεν, ἀναρρήξας τὸ κύτος, καὶ
[1, 1]	πρόνοια διὰ τῆς εἱμαρμένης καὶ	ἁρμονίας	τὰς μίξεις ἐποιήσατο, καὶ τὰς
[1, 1]	θαυμασιώτατον· ἔχοντος γὰρ αὐτοῦ τῆς	ἁρμονίας	τῶν ἑπτὰ τὴν φύσιν, οὓς
[1, 1]	ἀνθρώπῳ καὶ ἐγένετο τὰ μὲν	ἀρρενικὰ	ἐν μέρει, τὰ δὲ θηλυκὰ
[1, 1]	βουλῆς θεοῦ· πάντα γὰρ ζῷα	ἀρρενοθήλεα	ὄντα διελύετο ἅμα τῷ ἀνθρώπῳ
[1, 1]	τὰς φύσεις τῶν ἑπτὰ διοκητόρων,	ἀρρενοθήλεας	καὶ μεταρσίους. καὶ μετὰ ταῦτα,
[1, 1]	δοῦλος ἀρρενόθηλυς δὲ ὤν, ἐξ	ἀρρενοθήλεος	ὢν πατρὸς καὶ ἄϋπνος ἀπὸ
[1, 1]	τῆς ἁρμονίας ἐναρμόνιος γέγονε δοῦλος	ἀρρενόθηλυς	δὲ ὤν, ἐξ ἀρρενοθήλεος ὢν
[1, 1]	ὁ δὲ Νοῦς ὁ θεός,	ἀρρενόθηλυς	ὤν, ζωὴ καὶ φῶς ὑπάρχων,
[1, 1]	καρδίας πρὸς σὲ ἀνατεταμένης, ἀνεκλάλητε,	ἄρρητε,	σιωπῇ φωνούμενε. αἰτουμένῳ τὸ μὴ
[1, 1]	ἀρχῆς ἀορίστου εἰς ἀπέραντον τέλος·	ἄρχεται	γάρ, οὗ λήγει· ἡ δὲ
[1, 1]	Εἶδες ἐν τῷ νῷ τὸ	ἀρχέτυπον	εἶδος, τὸ προάρχον τῆς ἀρχῆς
[1, 1]	δημιουργήματα καὶ εἴασε στρέφεσθαι ἀπ´	ἀρχῆς	ἀορίστου εἰς ἀπέραντον τέλος· ἄρχεται
[1, 1]	ἀρχέτυπον εἶδος, τὸ προάρχον τῆς	ἀρχῆς	τῆς ἀπεράντου· ταῦτα ὁ Ποιμάνδρης
[1, 1]	καὶ τῆς τοῦ ἡλίου αὐγῆς	ἀρχομένης	δύεσθαι ὅλης, ἐκέλευσα αὐτοῖς εὐχαριστεῖν
[1, 1]	ἀνενέργητον, καὶ τῇ τετάρτῃ τὴν	ἀρχοντικὴν	προφανίαν ἀπλεονέκτητον, καὶ τῇ πέμπτῃ
[1, 1]	κόσμου μέχρι περιόδου τέλους καὶ	ἀρχῶν	γενῶν. ἄκουε λοιπόν, ὃν ποθεῖς
[1, 1]	καὶ πλεονέκταις καὶ φονεῦσι καὶ	ἀσεβέσι	πόρρωθέν εἰμι, τῷ τιμωρῷ ἐκχωρήσας
[1, 1]	γοώδη· εἶτα βοὴ ἐξ αὐτῆς	ἀσυνάρθρως	ἐξεπέμπετο, ὡς εἰκάσαι φωνῇ πυρός,
[1, 1]	τοῦ θεοῦ ἐμειδίασεν ἔρωτι, ὡς	ἅτε	τῆς καλλίστης μορφῆς τοῦ Ἀνθρώπου
[1, 1]	γενομένης καὶ τῆς τοῦ ἡλίου	αὐγῆς	ἀρχομένης δύεσθαι ὅλης, ἐκέλευσα αὐτοῖς
[1, 1]	τουτέστι τοῦ Ποιμάνδρου, τοῦ τῆς	αὐθεντίας	λόγου. θεόπνους γενόμενος τῆς ἀληθείας
[1, 1]	εἰμὶ ὁ Ποιμάνδρης, ὁ τῆς	αὐθεντίας	νοῦς· οἶδα ὃ βούλει, καὶ
[1, 1]	αὐτὸν πῦρ ἐπὶ τὸ πλεῖον	αὐξάνει.	Εὖ μοι πάντα, ὡς ἐβουλόμην,
[1, 1]	θεὸς εὐθὺς εἶπεν ἁγίῳ λόγῳ,	Αὐξάνεσθε	ἐν αὐξήσει καὶ πληθύνεσθε ἐν
[1, 1]	εἶπεν ἁγίῳ λόγῳ, Αὐξάνεσθε ἐν	αὐξήσει	καὶ πληθύνεσθε ἐν πλήθει πάντα
[1, 1]	τῇ πρώτῃ ζώνῃ δίδωσι τὴν	αὐξητικὴν	ἐνέργειαν καὶ τὴν μειωτικήν, καὶ
[1, 1]	ἐξ ἀρρενοθήλεος ὢν πατρὸς καὶ	ἄϋπνος	ἀπὸ ἀΰπνου κρατεῖται. καὶ μετὰ
[1, 1]	ὢν πατρὸς καὶ ἄϋπνος ἀπὸ	ἀΰπνου	κρατεῖται. καὶ μετὰ ταῦτα, Νοῦς
[1, 1]	τὴν ὁμοίαν αὐτῷ μορφὴν ἐν	αὐτῇ	οὖσαν ἐν τῷ ὕδατι, ἐφίλησε
[1, 1]	καὶ ἡ γῆ ἐξήνεγκεν ἀπ´	αὐτῆς	ἃ εἶχε ζῷα τετράποδα καὶ
[1, 1]	ἀνεκλάλητον γοώδη· εἶτα βοὴ ἐξ	αὐτῆς	ἀσυνάρθρως ἐξεπέμπετο, ὡς εἰκάσαι φωνῇ
[1, 1]	τοῦ σώματος τοῦ ὑλικοῦ παραδίδως	αὐτὸ	τὸ σῶμα εἰς ἀλλοίωσιν, καὶ
[1, 1]	ἀνέρχονται πρὸς τὸν πατέρα, καὶ	αὐτοὶ	εἰς δυνάμεις ἑαυτοὺς παραδιδόασι, καὶ
[1, 1]	αὐγῆς ἀρχομένης δύεσθαι ὅλης, ἐκέλευσα	αὐτοῖς	εὐχαριστεῖν τῷ θεῷ καὶ ἀναπληρώσαντες
[1, 1]	τίνι τρόπῳ σωθήσονται, καὶ ἔσπειρα	αὐτοῖς	τοὺς τῆς σοφίας λόγους καὶ
[1, 1]	ὀξύτητα τοῦ πυρὸς προσβάλλων θρώσκει	αὐτὸν	αἰσθητικῶς καὶ μᾶλλον ἐπὶ τὰς
[1, 1]	καὶ ὕδατος, ὡς δοκεῖν κρέμασθαι	αὐτὸν	ἀπ´ αὐτοῦ· γῆ δὲ καὶ
[1, 1]	ὁ Ἄνθρωπος. ἐὰν οὖν μάθῃς	αὐτὸν	ἐκ ζωῆς καὶ φωτὸς ὄντα
[1, 1]	καὶ μᾶλλον ἐπὶ τὰς ἀνομίας	αὐτὸν	ὁπλίζει, ἵνα τύχῃ πλείονος τιμωρίας,
[1, 1]	καὶ τοῦτον βασανίζει, καὶ ἐπ´	αὐτὸν	πῦρ ἐπὶ τὸ πλεῖον αὐξάνει.
[1, 1]	εὐλογοῦντες καὶ ὑμνοῦντες τεταγμένως πρὸς	αὐτὸν	τῇ στοργῇ, καὶ πρὸ τοῦ
[1, 1]	δὲ ὁ νοήσας ἑαυτὸν εἰς	αὐτὸν	χωρεῖ» ὅπερ ἔχει ὁ τοῦ
[1, 1]	ταῦτα, Νοῦς ὁ ἐμός· καὶ	αὐτὸς	γὰρ ἐρῶ τοῦ λόγου. ὁ
[1, 1]	ἐν τῷ πυρί, ἠβουλήθη καὶ	αὐτὸς	δημιουργεῖν, καὶ συνεχωρήθη ἀπὸ τοῦ
[1, 1]	Εὐφήμει, ὦ οὗτος, λαλῶν· παραγίνομαι	αὐτὸς	ἐγὼ ὁ Νοῦς τοῖς ὁσίοις
[1, 1]	ἐνεργήματα· μᾶλλον δὲ οὐκ ἐάσω	αὐτὸς	ὁ Νοῦς τὰ προσπίπτοντα ἐνεργήματα
[1, 1]	ὡς δοκεῖν κρέμασθαι αὐτὸν ἀπ´	αὐτοῦ·	γῆ δὲ καὶ ὕδωρ ἔμενε
[1, 1]	πατέρα τῶν ὅλων ἀνείθην ὑπ´	αὐτοῦ	δυναμωθεὶς καὶ διδαχθεὶς τοῦ παντὸς
[1, 1]	τὰ δημιουργήματα, οἱ δὲ ἠράσθησαν	αὐτοῦ,	ἕκαστος δὲ μετεδίδου τῆς ἰδίας
[1, 1]	ὢν ἠκολούθησε τῷ πνεύματι, ἀναβαίνοντος	αὐτοῦ	μέχρι τοῦ πυρὸς ἀπὸ γῆς
[1, 1]	τῷ ὕδατι, ἐφίλησε καὶ ἠβουλήθη	αὐτοῦ	οἰκεῖν· ἅμα δὲ τῇ βουλῇ
[1, 1]	ἀντώπησέ μοι, ὥστε με τρέμειν	αὐτοῦ	τὴν ἰδέαν· ἀνανεύσαντος δέ, θεωρῶ
[1, 1]	τι θαῦμα θαυμασιώτατον· ἔχοντος γὰρ	αὐτοῦ	τῆς ἁρμονίας τῶν ἑπτὰ τὴν
[1, 1]	μου ῥίψαντες. ἐγὼ δὲ ἀναστήσας	αὐτοὺς	καθοδηγὸς ἐγενόμην τοῦ γένους, τοὺς
[1, 1]	ζωὴ καὶ φῶς, ἀπεκύησεν Ἄνθρωπον	αὐτῷ	ἴσον, οὗ ἠράσθη ὡς ἰδίου
[1, 1]	ὁ δὲ ἰδὼν τὴν ὁμοίαν	αὐτῷ	μορφὴν ἐν αὐτῇ οὖσαν ἐν
[1, 1]	συναγιάζειν σοι βούλεται, καθὼς παρέδωκας	αὐτῷ	τὴν πᾶσαν ἐξουσίαν.
[1, 1]	αἰσθητὸν κόσμον, καὶ ἡ διοίκησις	αὐτῶν	εἱμαρμένη καλεῖται. ἐπήδησεν εὐθὺς ἐκ
[1, 1]	τὴν φθοράν. καὶ οἱ μὲν	αὐτῶν	καταφλυαρήσαντες ἀπέστησαν, τῇ τοῦ θανάτου
[1, 1]	θανάτῳ μυσάττονται τὰς αἰσθήσεις, εἰδότες	αὐτῶν	τὰ ἐνεργήματα· μᾶλλον δὲ οὐκ
[1, 1]	τούτων οὐσίαν καὶ μεταλαβὼν τῆς	αὐτῶν	φύσεως ἠβουλήθη ἀναρρῆξαι τὴν περιφέρειαν
[1, 1]	καὶ τὸ εἶδος ὃ εἶχες	ἀφανὲς	γίνεται, καὶ τὸ ἦθος τῷ
[1, 1]	σκότος εἰς ὑγρᾶν τινα φύσιν,	ἀφάτως	τεταραγμένην καὶ καπνὸν ἀποδιδοῦσαν, ὡς
[1, 1]	προπέτειαν, καὶ τῇ ἕκτῃ τὰς	ἀφορμὰς	τὰς κακὰς τοῦ πλούτου ἀνενεργήτους,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/05/2008