Livre, partie |
[1, 1] |
ἑαυτούς,
ὦ
ἄνδρες
γηγενεῖς,
εἰς
|
θάνατον |
ἐκδεδώκατε,
ἔχοντες
ἐξουσίαν
τῆς
ἀθανασίας |
[1, 1] |
τῷ
αἰσθητῷ
κόσμῳ,
ἐξ
οὗ
|
θάνατος |
ἀρδεύεται.
Ἐνόησας
ὀρθῶς,
ὦ
οὗτος. |
[1, 1] |
ἀθάνατον,
καὶ
τὸν
αἴτιον
τοῦ
|
θανάτου
|
ἔρωτα,
καὶ
πάντα
τὰ
ὄντα. |
[1, 1] |
αὐτῶν
καταφλυαρήσαντες
ἀπέστησαν,
τῇ
τοῦ
|
θανάτου |
ὁδῷ
ἑαυτοὺς
ἐκδεδωκότες,
οἱ
δὲ |
[1, 1] |
διὰ
τί
ἄξιοί
εἰσι
τοῦ
|
θανάτου |
οἱ
ἐν
τῷ
θανάτῳ
ὄντες; |
[1, 1] |
πλανώμενος,
αἰσθητῶς
πάσχων
τὰ
τοῦ
|
θανάτου. |
Τί
τοσοῦτον
ἁμαρτάνουσιν,
ἔφην
ἐγώ, |
[1, 1] |
τοῦ
παραδοῦναι
τὸ
σῶμα
ἰδίῳ
|
θανάτῳ
|
μυσάττονται
τὰς
αἰσθήσεις,
εἰδότες
αὐτῶν |
[1, 1] |
τοῦ
θανάτου
οἱ
ἐν
τῷ
|
θανάτῳ
|
ὄντες;
Ὅτι
προκατάρχεται
τοῦ
οἰκείου |
[1, 1] |
ἐπιμιγεῖσα
τῷ
Ἀνθρώπῳ
ἤνεγκέ
τι
|
θαῦμα |
θαυμασιώτατον·
ἔχοντος
γὰρ
αὐτοῦ
τῆς |
[1, 1] |
τῷ
Ἀνθρώπῳ
ἤνεγκέ
τι
θαῦμα
|
θαυμασιώτατον· |
ἔχοντος
γὰρ
αὐτοῦ
τῆς
ἁρμονίας |
[1, 1] |
μοι
ἤνοικτο
ῥοπῇ,
καὶ
ὁρῶ
|
θέαν |
ἀόριστον,
φῶς
δὲ
πάντα
γεγενημένα, |
[1, 1] |
τὴν
φύσιν
καὶ
τὴν
μεγίστην
|
θέαν, |
καὶ
ἦργμαι
κηρύσσειν
τοῖς
ἀνθρώποις |
[1, 1] |
Ποιμάνδρης
ἐμοί,
Ἐνόησας,
φησί
τὴν
|
θέαν
|
ταύτην
ὅ
τι
καὶ
βούλεται; |
[1, 1] |
μοι,
Τί
βούλει
ἀκοῦσαι
καὶ
|
θεάσασθαι, |
καὶ
νοήσας
μαθεῖν
καὶ
γνῶναι; |
[1, 1] |
θεοῦ,
νήψατε,
παύσασθε
δὲ
κραιπαλῶντες,
|
θελγόμενοι |
ὕπνῳ
ἀλόγῳ.
Οἱ
δὲ
ἀκούσαντες |
[1, 1] |
πάλιν,
Ἔχε
νῷ
σῷ
ὅσα
|
θέλεις |
μαθεῖν,
κἀγώ
σε
διδάξω.
τοῦτο |
[1, 1] |
σοι
πανταχοῦ.
φημὶ
ἐγώ,
Μαθεῖν
|
θέλω |
τὰ
ὄντα
καὶ
νοῆσαι
τὴν |
[1, 1] |
φωνῇ
τινι
ἡδείᾳ
ὑμνουσῶν
τὸν
|
θεόν· |
καὶ
τότε
τάξει
ἀνέρχονται
πρὸς |
[1, 1] |
τούτων
φύσιν
καὶ
γνῶναι
τὸν
|
θεόν· |
πῶς,
ἔφην,
ἀκοῦσαι
βούλομαι.
φησὶν |
[1, 1] |
Ποιμάνδρου,
τοῦ
τῆς
αὐθεντίας
λόγου.
|
θεόπνους |
γενόμενος
τῆς
ἀληθείας
ἦλθον.
διὸ |
[1, 1] |
ψυχῶν.
ὁ
δὲ
Νοῦς
ὁ
|
θεός, |
ἀρρενόθηλυς
ὤν,
ζωὴ
καὶ
φῶς
|
[1, 1] |
δὲ
θηλυκὰ
ὁμοίως.
ὁ
δὲ
|
θεὸς |
εὐθὺς
εἶπεν
ἁγίῳ
λόγῳ,
Αὐξάνεσθε |
[1, 1] |
ἔχων·
ὄντως
γὰρ
καὶ
ὁ
|
θεὸς |
ἠράσθη
τῆς
ἰδίας
μορφῆς,
παρέδωκε |
[1, 1] |
φῶς
καὶ
ζωή
ἐστιν
ὁ
|
θεὸς |
καὶ
πατήρ,
ἐξ
οὗ
ἐγένετο |
[1, 1] |
τῷ
πατρὶ
θεῷ.
ἅγιος
ὁ
|
θεὸς |
καὶ
πατὴρ
τῶν
ὅλων.
ἅγιος |
[1, 1] |
Νοῦς
ἐμός;
φησὶ
γὰρ
ὁ
|
θεός· |
ὁ
ἔννους
ἄνθρωπος
ἀναγνωρισάτω
ἑαυτόν» |
[1, 1] |
ἔφη,
ἐγὼ
Νοῦς
ὁ
σὸς
|
θεός, |
ὁ
πρὸ
φύσεως
ὑγρᾶς
τῆς |
[1, 1] |
τῶν
ἰδίων
δυνάμεων.
ἅγιος
ὁ
|
θεός, |
ὃς
γνωσθῆναι
βούλεται
καὶ
γινώσκεται |
[1, 1] |
κυρίου,
ὁ
δὲ
νοῦς
πατὴρ
|
θεός. |
οὐ
γὰρ
διίστανται
ἀπ´
ἀλλήλων· |
[1, 1] |
πατὴρ
τῶν
ὅλων.
ἅγιος
ὁ
|
θεὸς, |
οὗ
ἡ
βουλὴ
τελεῖται
ἀπὸ |
[1, 1] |
λόγῳ
ἕτερον
Νοῦν
δημιουργόν,
ὃς
|
θεὸς
|
τοῦ
πυρὸς
καὶ
πνεύματος
ὤν, |
[1, 1] |
διοικητόρων
τήν
τε
μορφὴν
τοῦ
|
θεοῦ |
ἐμειδίασεν
ἔρωτι,
ὡς
ἅτε
τῆς |
[1, 1] |
ἐκεῖνος
πρὸς
ταῦτα,
Ἐκ
βουλῆς
|
θεοῦ, |
ἥτις
λαβοῦσα
τὸν
Λόγον
καὶ |
[1, 1] |
στοιχείων
{τοῦ
θεοῦ}
ὁ
τοῦ
|
θεοῦ |
Λόγος
εἰς
τὸ
καθαρὸν
τῆς |
[1, 1] |
χωρεῖ»
ὅπερ
ἔχει
ὁ
τοῦ
|
θεοῦ |
λόγος;
φημὶ
ἐγώ,
Ὅτι
ἐκ |
[1, 1] |
κατωφερεῖ
φύσει
τὴν
καλὴν
τοῦ
|
θεοῦ |
μορφὴν,
ὃν
ἰδοῦσα
ἀκόρεστον
κάλλος |
[1, 1] |
ἐκδεδωκότες
καὶ
τῇ
ἀγνωσίᾳ
τοῦ
|
θεοῦ, |
νήψατε,
παύσασθε
δὲ
κραιπαλῶντες,
θελγόμενοι |
[1, 1] |
ἐκ
τῶν
κατωφερῶν
στοιχείων
{τοῦ
|
θεοῦ} |
ὁ
τοῦ
θεοῦ
Λόγος
εἰς |
[1, 1] |
ὁ
πάντων
σύνδεσμος
ἐκ
βουλῆς
|
θεοῦ· |
πάντα
γὰρ
ζῷα
ἀρρενοθήλεα
ὄντα |
[1, 1] |
τῆς
ἀνθρωπότητος
διὰ
σοῦ
ὑπὸ
|
θεοῦ |
σωθῇ;
ταῦτα
εἰπὼν
ὁ
Ποιμάνδρης |
[1, 1] |
ἐκ
Νοὸς
φωτεινὸς
Λόγος
υἱὸς
|
θεοῦ. |
Τί
οὖν;
φημί.
Οὕτω
γνῶθι· |
[1, 1] |
ἰσχύος
ὅλης
εὐλογίαν
τῷ
πατρὶ
|
θεῷ. |
ἅγιος
ὁ
θεὸς
καὶ
πατὴρ |
[1, 1] |
παραδιδόασι,
καὶ
δυνάμεις
γενόμενοι
ἐν
|
θεῷ |
γίνονται.
τοῦτό
ἐστι
τὸ
ἀγαθὸν |
[1, 1] |
ὅλης,
ἐκέλευσα
αὐτοῖς
εὐχαριστεῖν
τῷ
|
θεῷ |
καὶ
ἀναπληρώσαντες
τὴν
εὐχαριστίαν
ἕκαστος
|
[1, 1] |
ἀγαθὸν
τέλος
τοῖς
γνῶσιν
ἐσχηκόσι,
|
θεωθῆναι. |
λοιπόν,
τί
μέλλεις;
οὐχ
ὡς |
[1, 1] |
καθ´
ἑαυτὰ
συμμεμιγμένα,
ὡς
μὴ
|
θεωρεῖσθαι
|
τὴν
γῆν
ἀπὸ
τοῦ
ὕδατος· |
[1, 1] |
αὐτοῦ
τὴν
ἰδέαν·
ἀνανεύσαντος
δέ,
|
θεωρῶ
|
ἐν
τῷ
νοΐ
μου
τὸ |
[1, 1] |
ἀρρενικὰ
ἐν
μέρει,
τὰ
δὲ
|
θηλυκὰ |
ὁμοίως.
ὁ
δὲ
θεὸς
εὐθὺς |
[1, 1] |
τούτων
ἡ
γένεσις
τοιῷδε
τρόπῳ·
|
θηλυκὴ |
γὰρ
γῆ
ἦν
καὶ
ὕδωρ |
[1, 1] |
εἶχε
ζῷα
τετράποδα
καὶ
ἑρπετά,
|
θηρία |
ἄγρια
καὶ
ἥμερα.
ὁ
δὲ |
[1, 1] |
πάντων
τὴν
ἐξουσίαν
ἔχων,
τὰ
|
θνητὰ |
πάσχει
ὑποκείμενος
τῇ
εἱμαρμένῃ.
ὑπεράνω |
[1, 1] |
ζῷα
διπλοῦς
ἐστιν
ὁ
ἄνθρωπος,
|
θνητὸς |
μὲν
διὰ
τὸ
σῶμα,
ἀθάνατος |
[1, 1] |
κατανοῆσαι.
καὶ
ὁ
τοῦ
τῶν
|
θνητῶν |
κόσμου
καὶ
τῶν
ἀλόγων
ζῴων
|
[1, 1] |
ἀπλεονέκτητον,
καὶ
τῇ
πέμπτῃ
τὸ
|
θράσος |
τὸ
ἀνόσιον
καὶ
τῆς
τόλμης |
[1, 1] |
τὴν
ὀξύτητα
τοῦ
πυρὸς
προσβάλλων
|
θρώσκει |
αὐτὸν
αἰσθητικῶς
καὶ
μᾶλλον
ἐπὶ |
[1, 1] |
εἰς
τὰς
ἐνεργείας.
καὶ
ὁ
|
θυμὸς |
καὶ
ἡ
ἐπιθυμία
εἰς
τὴν |
[1, 1] |
κρείττων
τῶν
ἐπαίνων.
δέξαι
λογικὰς
|
θυσίας |
ἁγνὰς
ἀπὸ
ψυχῆς
καὶ
καρδίας
|