Livre, Chap.
[66, 15]	τὴν Ῥώμην μετὰ τοῦ ἀδελφοῦ	τοῦ	Ἀγρίππα ἦλθε· καὶ ὁ μὲν
[66, 24]	Ποσειδώνιον τό τε βαλανεῖον τὸ	τοῦ	Ἀγρίππου καὶ τὸ πάνθειον τό
[66, 26]	μὲν ἡ φήμη λέγει, πρὸς	τοῦ	ἀδελφοῦ ἀναλωθείς, ὅτι καὶ πρότερον
[66, 26]	λέγουσιν, ὅτι τὴν Δομιτίαν τὴν	τοῦ	ἀδελφοῦ γυναῖκα ἔσχεν, ὡς δ´
[66, 15]	καὶ ἐς τὴν Ῥώμην μετὰ	τοῦ	ἀδελφοῦ τοῦ Ἀγρίππα ἦλθε· καὶ
[66, 16]	τούτῳ ἐπεβουλεύθη μὲν ὑπό τε	τοῦ	Ἀλιηνοῦ καὶ ὑπὸ τοῦ Μαρκέλλου,
[66, 17]	φαντασθεὶς καὶ τὸ μνημεῖον τὸ	τοῦ	Αὐγούστου αὐτόματον ἀνοιχθέν. Τῶν δὲ
[66, 18]	ἐξ ἴσου κατὰ τοῦτο τῇ	τοῦ	Αὐγούστου πολυετίᾳ ἄγουσι, λέγοντες ὅτι
[66, 12]	τηνικαῦτα, οὔτε τι πρὸς τιμὴν	τοῦ	αὐτοκράτορος ἔδρα καὶ προσέτι καὶ
[66, 26]	τε ἐπίκλησιν καὶ τὴν ἐξουσίαν	τοῦ	αὐτοκράτορος ἔλαβε, δοὺς αὐτοῖς ὅσονπερ
[66, 8]	κακῶς ἀπαλλάσσουσιν, ἄδην ἐνεφοροῦντο, τῇ	τοῦ	αὐτοκράτορος ἐπιεικείᾳ ἀποχρώμενοι· ~ὁ δὲ
[66, 7]	Καὶ ἐπ´ αὐτοῖς τὸ μὲν	τοῦ	αὐτοκράτορος ὄνομα ἀμφότεροι ἔλαβον, τὸ
[66, 24]	τό τε διριβιτώριον καὶ τὸ	τοῦ	Βάλβου θέατρον καὶ τὴν τοῦ
[66, 20]	ἔν τε ἀτιμίᾳ τὸ λοιπὸν	τοῦ	βίου καὶ ἐν ἐνδείᾳ, ἅτε
[66, 10]	εὐγενῶν οὔτε πλούσιος. Καταστάσει δὲ	τοῦ	βίου τοιᾷδε ἐχρῆτο. Ὀλίγα μὲν
[66, 12]	ὁ Οὐεσπασιανὸς καὶ δακρύσας ἐκ	τοῦ	βουλευτηρίου ἐξῆλθε, τοσοῦτον μόνον ὑπειπὼν
[66, 25]	ἔξω ἐν τῷ ἄλσει τῷ	τοῦ	Γαΐου τοῦ τε Λουκίου, ὅ
[66, 10]	τε μὴ ἐδύνατο αὐτὸς ὑπὸ	τοῦ	γήρως ἀναλέγεσθαι, ἢ καὶ ὅσα
[66, 11]	αὐτοκράτορα, ἐκέλευσε πρὸς ὀργὴν ἀπελθεῖν,	τοῦ	δὲ ἐρομένου ὅποι ἐς κόρακας"
[66, 8]	τοῦ μὲν τὴν χεῖρα πατήσας	τοῦ	δὲ τοῖν ὀφθαλμοῖν {πηλὸν} προσπτύσας,
[66, 12]	Ἑλληνικῆς παιδείας κατέστησε, μισθὸν ἐκ	τοῦ	δημοσίου φέροντας. ~Ὡς δ´ οὖν
[66, 10]	ἑαυτοῦ ἡδονὰς ἀλλ´ ἐς τὰς	τοῦ	δήμου χρείας ἐποιεῖτο. Ὅτι Βεσπασιανὸς
[66, 1]	ποτε ἐν τοῖς ὕπνοις τὸν	τοῦ	Διὸς ὄχον ἐς τὴν τοῦ
[66, 24]	τῶν βιβλίων, τόν τε νεὼν	τοῦ	Διὸς τοῦ Καπιτωλίου μετὰ τῶν
[66, 2]	τὰ τοῦ κράτους πάντα μετὰ	τοῦ	Δομιτιανοῦ διῴκει. Μέγα γάρ τι,
[66, 5]	εἶχεν. Χρόνῳ δ´ οὖν ποτε	τοῦ	ἔξω περιβόλου οἱ Ῥωμαῖοι ἐπέβησαν,
[66, 20]	αὐτοὺς ἔφερε, καὶ ἔλαθον ἐκ	τοῦ	ἐπὶ θάτερα πρὸς τὰ στρατόπεδα
[66, 17]	δύο καὶ εἴκοσιν ἡμέρας ἀπὸ	τοῦ	θανάτου τοῦ Νέρωνος μέχρι τῆς
[66, 11]	Νέρωνος ἐσκυθρωπακότα ποτὲ αὐτὸν ἐπὶ	τοῦ	θεάτρου ἐν τῇ Ἑλλάδι, ἐφ´
[66, 12]	αὐτοῖς πράγματα ἐπεσάγειν. Ἦν γὰρ	τοῦ	Θρασέου γαμβρὸς καὶ ζηλοῦν αὐτὸν
[66, 12]	~Ἐπεὶ δὲ Πρίσκος Ἑλουίδιος ὁ	τοῦ	Θρασέου γαμβρός, τοῖς τε στωικοῖς
[66, 12]	στωικοῖς δόγμασιν ἐντραφεὶς καὶ τὴν	τοῦ	Θρασέου παρρησίαν οὐ σὺν καιρῷ
[66, 7]	ἀμφότεροι ἔλαβον, τὸ δὲ δὴ	τοῦ	Ἰουδαϊκοῦ οὐδέτερος ἔσχε· καίτοι τά
[66, 3]	ἐπωνομάσθη, λέγων ἔγγονος τοῦ Καίσαρος	τοῦ	Ἰουλίου εἶναι. Ἡττηθεὶς δὲ μάχαις
[66, 5]	τῆς τροφῆς, περιεῖπον ἐς ἐπίδειξιν	τοῦ	καὶ αὐτοὶ αὐτομόλους ἔχειν. ~Διακοπέντος
[66, 3]	καὶ Καῖσαρ ἐπωνομάσθη, λέγων ἔγγονος	τοῦ	Καίσαρος τοῦ Ἰουλίου εἶναι. Ἡττηθεὶς
[66, 24]	τόν τε νεὼν τοῦ Διὸς	τοῦ	Καπιτωλίου μετὰ τῶν συννάων αὐτοῦ
[66, 8]	λεγόμενα προπηλακισμὸν εἶχε, καὶ ἐκ	τοῦ	κατακεκλασμένου τοῦ τε ἀναπαίστου σφῶν
[66, 14]	τὴν δέσποιναν τὴν Ἀντωνίαν τὴν	τοῦ	Κλαυδίου μητέρα, κρύφα τι δι´
[66, 17]	ἀποθνήσκειν" Καὶ πρὸς τοὺς περὶ	τοῦ	κομήτου τι διαλαλοῦντας οὐκ ἔμοιγε"
[66, 18]	ἀλλ´ ἐκεῖνοι μὲν ἀφροντιστοῦντες τῆς	τοῦ	κράτους δόξης τῇ τε ἐξουσίᾳ
[66, 2]	τῇ Αἰγύπτῳ ὁ Μουκιανὸς τὰ	τοῦ	κράτους πάντα μετὰ τοῦ Δομιτιανοῦ
[66, 7]	τὰ Ἱεροσόλυμα ἐν αὐτῇ τῇ	τοῦ	Κρόνου ἡμέρᾳ, ἣν μάλιστα ἔτι
[66, 6]	τούτου τοὺς Ῥωμαίους περαιτέρω, κἂν	τοῦ	κύκλου κρατήσωσι, προελθεῖν κωλύσοντες, τό
[66, 5]	ἅτε καὶ ἐκ βραχυτέρας τῆς	τοῦ	κύκλου περιβολῆς, ἠμύνοντο. Ὁ οὖν
[66, 26]	τοιούτῳ ἐξέδωκεν οἷον ἡ διέξοδος	τοῦ	λόγου δηλώσει. Ἦρξε δὲ δύο
[66, 16]	τε τοῦ Ἀλιηνοῦ καὶ ὑπὸ	τοῦ	Μαρκέλλου, καίπερ φίλους τε αὐτοὺς
[66, 8]	προσελθόντας οἱ ἐξ ὄψεως ὀνειράτων,	τοῦ	μὲν τὴν χεῖρα πατήσας τοῦ
[66, 17]	ἀρχῆς διελθεῖν. Ἔγραψα δὲ τοῦτο	τοῦ	μή τινας ἀπατηθῆναι, τὴν ἐξαρίθμησιν
[66, 13]	τοὺς φιλοσόφους ὁ Οὐεσπασιανός, πλὴν	τοῦ	Μουσωνίου, ἐκ τῆς Ῥώμης ἐξέβαλε,
[66, 11]	αὐτῷ καὶ ἀπολογουμένου ὅτι ἐπὶ	τοῦ	Νέρωνος ἐσκυθρωπακότα ποτὲ αὐτὸν ἐπὶ
[66, 17]	εἴκοσιν ἡμέρας ἀπὸ τοῦ θανάτου	τοῦ	Νέρωνος μέχρι τῆς τοῦ Οὐεσπασιανοῦ
[66, 15]	τὸ εἶδος οἱ μὲν τὸ	τοῦ	Νέρωνος οἱ δὲ τὸ τοῦ
[66, 4]	δὲ τρία αὐτοῖς σὺν τῷ	τοῦ	νεὼ περιβόλῳ τείχη. Οἵ τε
[66, 6]	πλείους μαχόμενοι, πρὶν ὑποπρησθῆναί τι	τοῦ	νεώ· τότε γὰρ ἐθελούσιοι οἱ
[66, 23]	καὶ τοὺς Πομπηίους, ἐν θεάτρῳ	τοῦ	ὁμίλου αὐτῆς καθημένου, κατέχωσε. Τοσαύτη
[66, 2]	αὐτῷ ἐπηγορίαν ἐς ἑαυτὸν ἀντὶ	τοῦ	Οὐεσπασιανοῦ ἀναδεχόμενος. Νεῦρα γὰρ τῆς
[66, 17]	θανάτου τοῦ Νέρωνος μέχρι τῆς	τοῦ	Οὐεσπασιανοῦ ἀρχῆς διελθεῖν. Ἔγραψα δὲ
[66, 15]	εἴ τι ὄζουσιν" ~Ἐπὶ δὲ	τοῦ	Οὐεσπασιανοῦ ἕκτον καὶ ἐπὶ τοῦ
[66, 1]	τοῦ Διὸς ὄχον ἐς τὴν	τοῦ	Οὐεσπασιανοῦ οἰκίαν ἐσαγαγεῖν. Ἀλλὰ ταῦτα
[66, 14]	~τότε δὲ καὶ Καινὶς ἡ	τοῦ	Οὐεσπασιανοῦ παλλακὴ μετήλλαξεν. Ἐμνημόνευσα δὲ
[66, 14]	πρὸς τὸν Τίτον ἀγανακτοῦντα τῷ	τοῦ	οὔρου τέλει, ὃ καὶ αὐτὸ
[66, 23]	τὸ ἀπὸ σφῶν ἀπὸν ἀσφαλέστερον	τοῦ	παρόντος ἡγούμενοι. Ταῦτά τε ἅμα
[66, 24]	τοῦ Βάλβου θέατρον καὶ τὴν	τοῦ	Πομπηίου σκηνήν, καὶ τὰ Ὀκταουίεια
[66, 26]	τε τοῦ Φλαουίου καὶ ἐπὶ	τοῦ	Πωλίωνος τῶν ὑπάτων, καθιερώσας ὅσα
[66, 14]	δι´ αὐτῆς τῷ Τιβερίῳ περὶ	τοῦ	Σεϊανοῦ γράψασαν, καὶ αὐτὸ ἀπαλειφθῆναι
[66, 9]	δὲ ἐν Βενεουεντῷ. Ὑπὸ γὰρ	τοῦ	συνειδότος ὧν τε ἐφρόνει καὶ
[66, 21]	ἐν τῷ χρόνῳ κοῖλον ἐκ	τοῦ	συνίζειν γέγονεν, ὥστε κυνηγετικῷ τινι
[66, 16]	ἐν τῷ βασιλείῳ, ἐξαναστὰς ἐκ	τοῦ	συσσιτίου, εὐθὺς ἀπεσφάγη τοῦ Τίτου
[66, 3]	ταύτην γὰρ Λουκίου Λαμίου Αἰλιανοῦ	τοῦ	ταύτης ἀνδρὸς ἀποσπάσας τότε μὲν
[66, 8]	εἶχε, καὶ ἐκ τοῦ κατακεκλασμένου	τοῦ	τε ἀναπαίστου σφῶν οὐκ ἔστιν
[66, 25]	τῷ ἄλσει τῷ τοῦ Γαΐου	τοῦ	τε Λουκίου, ὅ ποτε ὁ
[66, 4]	ἰόντες ἀνέστελλον, καὶ τοὺς ἐπὶ	τοῦ	τείχους ἐπόντας σφενδόναις καὶ τοξεύμασιν
[66, 4]	τε καὶ σεσιδηρωμέναις, ἃς πρὸ	τοῦ	τείχους καθίεσαν, ἀπέστρεφον. Τὸ δὲ
[66, 6]	αὐτοὶ αὐτομόλους ἔχειν. ~Διακοπέντος δὲ	τοῦ	τείχους μηχαναῖς κατὰ μὲν τοῦτο
[66, 9]	Τοῦτο γὰρ εἰ καὶ ἀνάξιον	τοῦ	τῆς ἱστορίας ὄγκου ἐστίν, ἀλλ´
[66, 17]	ὠνομασμένοις, ὡς δέ τινες καταψευδόμενοι	τοῦ	Τίτου, ἄλλοι τε καὶ Ἁδριανὸς
[66, 15]	οὐ πάνυ τι ἔχαιρε, καίτοι	τοῦ	Τίτου ἐν ταῖς τῶν νεανίσκων
[66, 15]	τοῦ Νέρωνος οἱ δὲ τὸ	τοῦ	Τίτου ἔχειν. Σφαγὰς δὲ ὁ
[66, 16]	ἐκ τοῦ συσσιτίου, εὐθὺς ἀπεσφάγη	τοῦ	Τίτου κελεύσαντος, μὴ καὶ φθάσῃ
[66, 20]	καίπερ τὰς ἐπινικίους τιμὰς παρὰ	τοῦ	Τίτου λαβών. ~Ἐν δὲ τῇ
[66, 24]	ἔτει πολλὰ πάνυ τῆς Ῥώμης,	τοῦ	Τίτου πρὸς τὸ πάθημα τὸ
[66, 6]	δεισιδαιμονῆσαι ἐσέδραμον, ἀλλ´ ὀψέ ποτε,	τοῦ	Τίτου σφᾶς καταναγκάσαντος, εἴσω προεχώρησαν.
[66, 15]	τοῦ Οὐεσπασιανοῦ ἕκτον καὶ ἐπὶ	τοῦ	Τίτου τέταρτον ἀρχόντων τὸ τῆς
[66, 9]	ἐκείνων ἀνέμεινεν ἅλωσιν, ἵνα μετὰ	τοῦ	υἱέος ἐπανέλθῃ πρὸς τὴν Ῥώμην.
[66, 26]	τῷ ἐπιγιγνομένῳ ἔτει, ἐπί τε	τοῦ	Φλαουίου καὶ ἐπὶ τοῦ Πωλίωνος
[66, 11]	εἶπεν, ὑπὲρ τούτου οὖν ἀπολογουμένου	τοῦ	Φοίβου οὔτε τι κακὸν αὐτὸν
[66, 10]	εὐθὺς οἰκοδομεῖν ἤρξατο, αὐτός τε	τοῦ	χοῦ πρῶτος ἐκφορήσας καὶ δῆλον
[66, 17]	ἀλλ´ ἐφάπαξ πρὸς τὴν ἀκρίβειαν	τοῦ	χρόνου, καθάπερ εἴρηταί μοι, λογίζεσθαι.
[66, 17]	μή τινας ἀπατηθῆναι, τὴν ἐξαρίθμησιν	τοῦ	χρόνου πρὸς τοὺς τὴν ἡγεμονίαν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 10/02/2009