Livre, Chap.
[66, 17]	γενομένας ἀριθμεῖν, ἀλλ´ ἐφάπαξ πρὸς	τὴν	ἀκρίβειαν τοῦ χρόνου, καθάπερ εἴρηταί
[66, 8]	ἐψηφίσθησαν. ~Τοῦ Οὐεσπασιανοῦ δὲ ἐς	τὴν	Ἀλεξάνδρειαν ἐσελθόντος ὁ Νεῖλος παλαιστῇ
[66, 22]	Ἄνδρες πολλοὶ καὶ μεγάλοι, πᾶσαν	τὴν	ἀνθρωπίνην φύσιν ὑπερβεβληκότες, οἷοι οἱ
[66, 14]	ἐπεφύκει. Πρὸς γοῦν τὴν δέσποιναν	τὴν	Ἀντωνίαν τὴν τοῦ Κλαυδίου μητέρα,
[66, 17]	Τούτου δὲ τελευτήσαντος ὁ Τίτος	τὴν	ἀρχὴν διεδέξατο. ~Ὁ δὲ δὴ
[66, 2]	οὖν καὶ ὁ Οὐεσπασιανὸς ἐς	τὴν	ἀρχήν, ὡς καὶ ἄλλοι τινές,
[66, 23]	καὶ τὸν μὲν ἥλιον ἐς	τὴν	γῆν ἀφανίζεσθαι, τὴν δὲ γῆν
[66, 23]	ἔκ τε τῆς θαλάσσης ἐς	τὴν	γῆν καὶ ἐξ ἐκείνης ἐς
[66, 23]	ἥλιον ἐς τὴν γῆν ἀφανίζεσθαι,	τὴν	δὲ γῆν ἐς τὸν οὐρανὸν
[66, 14]	μνήμης ἄριστα ἐπεφύκει. Πρὸς γοῦν	τὴν	δέσποιναν τὴν Ἀντωνίαν τὴν τοῦ
[66, 1]	ἐν τῷ ἀγρῷ ἐν ᾧ	τὴν	δίαιταν ὡς πλήθει ἐποιεῖτο, δειπνοῦντι
[66, 26]	ὡς μέν τινες λέγουσιν, ὅτι	τὴν	Δομιτίαν τὴν τοῦ ἀδελφοῦ γυναῖκα
[66, 9]	εἰς Ἱεροσόλυμα καταλελοιπὼς πορθῆσαι αὐτά,	τὴν	ἐκείνων ἀνέμεινεν ἅλωσιν, ἵνα μετὰ
[66, 17]	τοῦτο τοῦ μή τινας ἀπατηθῆναι,	τὴν	ἐξαρίθμησιν τοῦ χρόνου πρὸς τοὺς
[66, 26]	ἐσῆλθε, τήν τε ἐπίκλησιν καὶ	τὴν	ἐξουσίαν τοῦ αὐτοκράτορος ἔλαβε, δοὺς
[66, 2]	ἐς τὸ δημόσιον ἤθροιζεν ἑτοιμότατα,	τὴν	ἐπ´ αὐτῷ ἐπηγορίαν ἐς ἑαυτὸν
[66, 17]	ἐξαρίθμησιν τοῦ χρόνου πρὸς τοὺς	τὴν	ἡγεμονίαν ἔχοντας ποιουμένους. Ἐκεῖνοι μὲν
[66, 2]	γάρ τι, ὡς καὶ αὐτὸς	τὴν	ἡγεμονίαν τῷ Οὐεσπασιανῷ δεδωκώς, ἠγάλλετο
[66, 23]	γῆν καὶ ἐξ ἐκείνης ἐς	τὴν	θάλασσαν, οἷα τεταραγμένοι καὶ πᾶν
[66, 12]	Ἱεροσολύμων ἁλόντων ὁ Τίτος εἰς	τὴν	Ἰταλίαν ἐπανελθὼν τὰ ἐπινίκια αὐτός
[66, 15]	ἐξέκραγε, καὶ διὰ τοῦτο καὶ	τὴν	κεφαλὴν ἀπετμήθη. ~Καθ´ ὃν δὴ
[66, 1]	ἐποιεῖτο, δειπνοῦντι προσελθὼν ὤκλασε καὶ	τὴν	κεφαλὴν ὑπὸ τοὺς πόδας ὑπέθηκε·
[66, 1]	σημεῖα καὶ ὀνείρατα τῷ Οὐεσπασιανῷ	τὴν	μοναρχίαν ἐκ πολλοῦ προδηλοῦντα. Βοῦς
[66, 16]	ἀγγεῖον ὑπερεχύθη ὥστε καὶ ἐς	τὴν	ὁδὸν προχωρῆσαι, καὶ ὁ Σαβῖνος
[66, 5]	προσυποτοπήσαντες ὅπερ ἐθρυλεῖτο, ἀπόρθητον ὄντως	τὴν	πόλιν εἶναι, μετέστησαν· καὶ αὐτοὺς
[66, 16]	κατακρυφθεὶς ἐφωράθη τε καὶ ἐς	τὴν	Ῥώμην ἀνήχθη. Συναπέθανε δὲ αὐτῷ
[66, 26]	γοῦν ζῶντος αὐτοῦ ἔς τε	τὴν	Ῥώμην ἀφίππευσε καὶ ἐς τὸ
[66, 9]	κατεστήσατο, καὶ σῖτον πολὺν εἰς	τὴν	Ῥώμην ἔπεμψεν ἀπ´ αὐτῆς· τὸν
[66, 9]	ἐκείνους μὲν εἴα, ἐς δὲ	τὴν	Ῥώμην ἐπέστειλε, τήν τε ἀτιμίαν
[66, 9]	δὲ Οὐεσπασιανὸς μετὰ ταῦτα ἐς	τὴν	Ῥώμην ἐσεληλύθει, καὶ Μουκιανῷ μὲν
[66, 10]	τύχης, ἐδεξιοῦτο. Ἐλθὼν δ´ ἐς	τὴν	Ῥώμην καὶ τοῖς στρατιώταις καὶ
[66, 23]	Αἴγυπτον, ἦλθε δὲ καὶ ἐς	τὴν	Ῥώμην, καὶ τόν τε ἀέρα
[66, 15]	καὶ διὰ τοῦτο καὶ ἐς	τὴν	Ῥώμην μετὰ τοῦ ἀδελφοῦ τοῦ
[66, 9]	μετὰ τοῦ υἱέος ἐπανέλθῃ πρὸς	τὴν	Ῥώμην. Τριβομένου δὲ χρόνου ἐν
[66, 26]	τινες λέγουσιν, ὅτι τὴν Δομιτίαν	τὴν	τοῦ ἀδελφοῦ γυναῖκα ἔσχεν, ὡς
[66, 12]	τε στωικοῖς δόγμασιν ἐντραφεὶς καὶ	τὴν	τοῦ Θρασέου παρρησίαν οὐ σὺν
[66, 14]	γοῦν τὴν δέσποιναν τὴν Ἀντωνίαν	τὴν	τοῦ Κλαυδίου μητέρα, κρύφα τι
[66, 1]	τὸν τοῦ Διὸς ὄχον ἐς	τὴν	τοῦ Οὐεσπασιανοῦ οἰκίαν ἐσαγαγεῖν. Ἀλλὰ
[66, 24]	τὸ τοῦ Βάλβου θέατρον καὶ	τὴν	τοῦ Πομπηίου σκηνήν, καὶ τὰ
[66, 1]	τότε αἱρουμένου, χεῖρα ἀνθρωπίνην ὑπὸ	τὴν	τράπεζαν ὑπέβαλε. Κυπάρισσός τε περιφανὴς
[66, 26]	παθεῖν τοῦτο μᾶλλον εἵλετο, καὶ	τὴν	τῶν Ῥωμαίων ἀρχὴν ἀνδρὶ τοιούτῳ
[66, 19]	Νέρωνι καὶ τὸ εἶδος καὶ	τὴν	φωνήν (καὶ γὰρ καὶ ἐκιθαρῴδει)
[66, 5]	ὦμον ἐπλήγη, καὶ ἀπ´ αὐτοῦ	τὴν	χεῖρα ἀσθενεστέραν εἶχεν. Χρόνῳ δ´
[66, 14]	στῆσαί οἱ ψηφισαμένων τινῶν προέτεινε	τὴν	χεῖρα καὶ ἔφη δότε μοι
[66, 8]	ἐξ ὄψεως ὀνειράτων, τοῦ μὲν	τὴν	χεῖρα πατήσας τοῦ δὲ τοῖν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 10/02/2009