Livre, Chap.
[1, 9]	ἄμφω περιλαβὼν ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ	ψάλλει	θεοῦ· δικαιοσύνη καὶ κρίμα ἑτοιμασία
[1, 1]	ἀπομνύμενοι δόξας πρὸς σωτηρίαν νεάζομεν,	ψαλλούσῃ	συν ᾴδοντες προφητείᾳ ὡς ἀγαθὸς
[1, 8]	ἐστὶ ψεκτική, εὐνοίας δὲ τὸ	ψέγειν,	οὐ μίσους σύμβολον. Ἄμφω μὲν
[1, 8]	δὲ εἶδος τοῦτο τέχνη ἐστὶ	ψεκτική,	εὐνοίας δὲ τὸ ψέγειν, οὐ
[1, 10]	ἐγκωμιαστικοῦ τὸ ἐπαινετικόν τε καὶ	ψεκτικὸν	γίνεται. Πῶς γὰρ ἔχουσα ἡ
[1, 10]	τὸ ἐγκωμιαστικὸν πῶς μὲν ἔχον	ψεκτικὸν	γίνεται, πῶς δὲ ἔχον ἐπαινετικόν·
[1, 10]	φάσκειν ἡμᾶς τὸ ἐπιπληκτικὸν καὶ	ψεκτικὸν	εἶδος τῆς παιδαγωγίας ἁρμόδιον εἶναι
[1, 10]	ἐστοχασμένος. Ἀλλὰ γὰρ τὸ μὲν	ψεκτικὸν	καὶ ἀποτρεπτικὸν εἶδος ὑποδέδεικται ἡμῖν
[1, 10]	ἐπαινετὸν εἶναι μόνον τὸν τέλειον,	ψεκτὸν	δὲ τὸν φαῦλον τυγχάνειν. Ἀλλ´
[1, 8]	ἁμαρτάνειν αἰσχύνη παρεισδύεται. Εἰ γὰρ	ψέξαι	χρή, καὶ λοιδορεῖσθαι δεῖ, ἔνθα
[1, 10]	φημὶ δ´ οὖν ἔπαινον ἢ	ψόγον	ἢ ἐπαίνῳ τι ἐοικὸς καὶ
[1, 8]	διὰ τῆς λοιδορίας ὑποδύεται τὸν	ψόγον,	οἱονεὶ μάστιγι τῇ βλασφημίᾳ τὸ
[1, 9]	γεννήματα ἐχιδνῶν» Ἔγκλησις δέ ἐστι	ψόγος	ἀδικούντων. Τούτῳ τῷ παιδαγωγήματι διὰ
[1, 9]	ἐν νυκτί. Διάσυρσις δέ ἐστι	ψόγος	διασυρτικός. Καὶ τούτῳ κέχρηται τῷ
[1, 9]	ἐστὶν ἀπ´ ἐμοῦ» τοῦτό ἐστι	ψόγος	ἐλεγκτικός· μάτην δὲ σέβονταί με
[1, 9]	τὴν σωτηρίαν. Ἐπιτίμησις δέ ἐστι	ψόγος	ἐπ´ αἰσχροῖς οἰκειῶν πρὸς τὰ
[1, 9]	τὴν ἐξουσίαν. Λοιδορία δέ ἐστι	ψόγος	ἐπιτεταμένος. Κέχρηται δὲ τῇ λοιδορίᾳ
[1, 8]	οὐ προετρέψατο, τούτους παρώξυνεν ὁ	ψόγος,	καὶ οὓς ὁ ψόγος οὐκ
[1, 9]	προφητικῆς. Νουθέτησις μὲν οὖν ἐστιν	ψόγος	κηδεμονικός, νοῦ ἐμποιητικός. Τοιοῦτος ὁ
[1, 8]	ὁ ψόγος, καὶ οὓς ὁ	ψόγος	οὐκ ἐξεκαλέσατο εἰς σωτηρίαν καθάπερ
[1, 9]	δέ ἐστιν ἐπιτίμησις ἐπιπληκτικὴ ἢ	ψόγος	πληκτικός, κέχρηται δὲ καὶ ταύτῃ
[1, 9]	κυρίῳ. Μεμψιμοιρία δέ ἐστι λάθριος	ψόγος,	τεχνικῇ βοηθείᾳ καὶ αὐτὴ σωτηρίαν
[1, 9]	κεφαλήν μου» Φρένωσις δέ ἐστι	ψόγος	φρενῶν ἐμποιητικός. Οὐδὲ τούτου ἀπέσχηται
[1, 9]	τὸν θεόν. Μέμψις δέ ἐστι	ψόγος	ὡς ὀλιγωρούντων ἢ ἀμελούντων. Κέχρηται
[1, 10]	ἢ ἐπαίνῳ τι ἐοικὸς καὶ	ψόγῳ	μάλιστα πάντων τοῖς ἀνθρώποις ἀναγκαιότατα
[1, 10]	αὐτῇ, καὶ εὑρήσετε ἁγνισμὸν ταῖς	ψυχαῖς	ὑμῶν. Ἄγει δὲ ἐπὶ τὴν
[1, 1]	εἰκόνων ἐπιρρωννύντος τοῦ παιδαγωγοῦ τὰς	ψυχὰς	καὶ ὥσπερ ἠπίοις φαρμάκοις ταῖς
[1, 10]	ἡ ζωὴ τὰς ἐντολάς· ἡ	ψυχὴ	ἡ ἁμαρτάνουσα ἀποθανεῖται. Ὁ δὲ
[1, 9]	τῷ τοιούτῳ οὐκ ἐκδικήσει ἡ	ψυχή	μου; Παραπλέκει δὲ πανταχοῦ τὸν
[1, 7]	πρόσωπον, καὶ ἐσώθη μου ἡ	ψυχή»	Πρόσωπον δὲ τοῦ θεοῦ ὁ
[1, 6]	ἀπεικάζεται, ἐν αὐτῇ σωματοποιουμένη τῇ	ψυχῇ.	Τὴν τοιάνδε τροφὴν ἀλλαχόθι {δὲ}
[1, 2]	τοῦ πλάσματος, καὶ σῶμα καὶ	ψυχὴν	ἀκεῖται αὐτοῦ ὁ πανακὴς τῆς
[1, 2]	παντὶ σθένει πειρατέον ἐξομοιοῦν τὴν	ψυχήν·	ἀλλ´ ὃ μὲν ἀπόλυτος εἰς
[1, 8]	ὠφελοῦνται γὰρ τῷ βελτίω τὴν	ψυχὴν	αὐτοῖς γίνεσθαι δικαίως κολαζομένοις» Εἰ
[1, 9]	πάταξον τὸν υἱόν, τὴν δὲ	ψυχὴν	αὐτοῦ ἐκ θανάτου ῥῦσαι. Καὶ
[1, 9]	τὸ μέγιστον ὑπὲρ ἡμῶν, τὴν	ψυχὴν	αὐτοῦ, ἐπιδιδούς, καὶ μεγαλωφελὴς καὶ
[1, 2]	δὲ αὐτὸν λέγει κηλιδοῦντα τὴν	ψυχήν·	διὸ καὶ τὴν θεραπείαν ᾗ
[1, 1]	πρὸς γνώσεως ἐπιτηδειότητα εὐτρεπίζων τὴν	ψυχήν,	δυναμένην χωρῆσαι τὴν ἀποκάλυψιν τοῦ
[1, 11]	ὁ γὰρ ἀγαθὸς ποιμὴν τὴν	ψυχὴν	ἑαυτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων»
[1, 2]	καὶ καθ´ αὑτὴν ἰᾶται τὴν	ψυχὴν	ἐντολαῖς καὶ χαρίσμασιν, ἀλλὰ ταῖς
[1, 1]	τὸ τέλος αὐτοῦ βελτιῶσαι τὴν	ψυχήν	ἐστιν, οὐ διδάξαι, σώφρονός τε,
[1, 2]	ἀναμάρτητος, ἀνεπίληπτος καὶ ἀπαθὴς τὴν	ψυχήν,	θεὸς ἐν ἀνθρώπου σχήματι ἄχραντος,
[1, 8]	λοιδορεῖσθαι δεῖ, ἔνθα τὴν ἀπηλγηκυῖαν	ψυχὴν	καιρός ἐστι τρῶσαι, οὐ θανασίμως,
[1, 2]	καὶ τοῦτον ἔργον ἡγουμένη μέγιστον,	ψυχὴν	μὲν αὐτοῦ φρονήσει καὶ σωφροσύνῃ
[1, 9]	ἐλέγχων δύσνους τῷ κάμνοντι τὴν	ψυχήν·	οὐ γὰρ ἐντίθησι τὰ πλημμελήματα,
[1, 2]	σώματος νόσους ἀκέεται, σοφίη δὲ	ψυχὴν	παθῶν ἀφαιρεῖται» ὁ δὲ ἀγαθὸς
[1, 1]	ταύτῃ καὶ τοῖς ἀσθενοῦσι τὴν	ψυχὴν	παιδαγωγοῦ δεῖ, ἵν´ ἡμῶν ἰάσηται
[1, 9]	ὑπὲρ ἡμῶν καὶ δοῦναι τὴν	ψυχὴν	τὴν ἑαυτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν»
[1, 13]	ἀπειθῆ λόγῳ, λύπην δὲ συστολὴν	ψυχῆς	ἀπειθῆ λόγῳ. Εἰ τοίνυν ἡ
[1, 13]	ἀπειθῆ λόγῳ, ἡδονὴν δὲ ἔπαρσιν	ψυχῆς	ἀπειθῆ λόγῳ, λύπην δὲ συστολὴν
[1, 9]	τὸ αὑτοῦ τῷ αὐτεξουσίῳ τῆς	ψυχῆς	ἀφορμὰς μετανοίας χαριζόμενος. Νουθετεῖ δὲ
[1, 6]	ἀμφοῖν, σώματος μὲν τῆς πίστεως,	ψυχῆς	δὲ τῆς ἐλπίδος, ὥσπερ καὶ
[1, 9]	Καὶ ἡ σύνεσις ὄψις ἐστὶ	ψυχῆς.	Διὸ καὶ ὁ Ἰσραὴλ ὁ
[1, 5]	τοῦ λόγου τὴν ἁπλότητα τῆς	ψυχῆς	εἰς ἡλικίαν ὑπογραφομένου παιδικήν. Πῇ
[1, 9]	καὶ τοὔνομα αἰνίττεται, αὗται πληγαὶ	ψυχῆς	εἰσι, σωφρονίζουσαι τὰς ἁμαρτίας καὶ
[1, 13]	μὲν πρᾶξις ἡ τοῦ Χριστιανοῦ	ψυχῆς	ἐνέργεια λογικῆς κατὰ κρίσιν ἀστείαν
[1, 6]	ὑφ´ ἧς συνέχεται, καθάπερ ὑπὸ	ψυχῆς,	ἡ πίστις. Διαπνευσάσης δὲ τῆς
[1, 2]	θεραπευτικὸς τῶν παρὰ φύσιν τῆς	ψυχῆς	παθῶν. Κυρίως μὲν γὰρ ἡ
[1, 8]	αἰχμαλωσίας εἰς καταστολὴν τῶν τῆς	ψυχῆς	παθῶν νουθετῶν, ἐπὶ τὴν ἱερὰν
[1, 8]	δὲ οἱονεὶ χειρουργία τῶν τῆς	ψυχῆς	παθῶν ὁ ἔλεγχος, ἀπόστασις δὲ
[1, 13]	ἡ ἀρετὴ αὐτὴ διάθεσίς ἐστι	ψυχῆς	σύμφωνος τῷ λόγῳ περὶ ὅλον
[1, 2]	παιώνιος καὶ ἐπῳδὸς ἅγιος νοσούσης	ψυχῆς.	Σῶσον τὸν δοῦλόν σου» φησίν,
[1, 6]	ὃ δή τινες οὐσίαν εἰπεῖν	ψυχῆς	τετολμήκασιν· τοῦτο δὴ τὸ αἷμα
[1, 11]	οὗ λόγου ἡ ἀληθὴς τῆς	ψυχῆς	ὑγεία καὶ ἡ ἀίδιος εὐκρασία
[1, 8]	οὖν οἱονεὶ δίαιτά ἐστι νοσούσης	ψυχῆς,	ὧν χρὴ μεταλαμβάνειν συμβουλευτικὴ καὶ
[1, 6]	οἳ μὲν γνωστικοί, οἳ δὲ	ψυχικοὶ	ἐν αὐτῷ τῷ λόγῳ, ἀλλ´
[1, 6]	γοῦν ἐπιρροφοῦντες τῷ προειρημένῳ γάλακτι	ψυχροῦ	ὀλίγον ὕδατος ὠφελοῦνται παραχρῆμα· οὐ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 10/12/2009