Livre, Chap.
[1, 5]	καταπατοῦντας καὶ κροαίνοντας τὰ κοσμικά.	Χαῖρε	σφόδρα, θύγατερ Σιών· κήρυσσε, θύγατερ
[1, 5]	ἐν τῇ πρὸς Ῥωμαίους ἐπιστολῇ	χαίρειν	ὁ ἀπόστολος ὁμολογεῖ, καὶ δὴ
[1, 5]	τὸ ὑπὸ τῆς προφητείας μηνυόμενον	χαίροντας	ἡμᾶς καὶ γελῶντας ἐπὶ σωτηρίᾳ
[1, 5]	αὕτη εἰς τοὺς αἰῶνας μένει	χαίρουσα	ἀεὶ ἢ ἐξ ὑπομονῆς τῶν
[1, 5]	αὐτοὶ ἐπὶ τῶν ἁπλῶν ἐκδέξονται,	χαίρωμεν	τῇ προσηγορίᾳ· νήπιαι γὰρ αἱ
[1, 9]	ᾧ δοῦλοι πρὸς δεσπότας κέχρηνται	χαλεποὺς	καὶ Ἑβραῖοι δεσπότην ποιήσαντες, οὐ
[1, 9]	ἐπαγγελλόμενος, χαριζόμενος, πολλοῖς τισιν οἱονεὶ	χαλινοῖς»	τὰς ἀλόγους τῆς ἀνθρωπότητος δεσμεύων»
[1, 5]	ἄρ´ ἔτι κυλιόμεθα οἱ νήπιοι	χαμαὶ	οὐδὲ ἕρπομεν ὡς τὸ πρόσθεν
[1, 12]	χρηστότητος. Ἐντέλλεται δὲ ἅμα καὶ	χαρακτηρίζει	τὰς ἐντολὰς ὡς ἡμᾶς αὐτὰς
[1, 8]	ἀγαθὸν ἐξετάζεται, καὶ ἡ δικαιοσύνη	χαρακτηρίζεται,	τῶν ἴσων ἐπ´ ἴσης ἀμφοῖν
[1, 8]	μετεχόντων· τὰ δὲ τοῖς ἴσοις	χαρακτηριζόμενα	ἴσα τε ἀλλήλοις καὶ ὅμοια·
[1, 12]	παιδαγωγῆσαι ἄνθρωπον. Ἔστι δὲ ὁ	χαρακτηρισμὸς	οὐ φοβερὸς ἄγαν αὐτοῦ οὐδὲ
[1, 5]	δὲ μυστικῶς, ἐμπλῆσαι ἡμᾶς προφητεύων	χαρᾶς	τὸν κύριον τοὺς αἵματι κυρίου
[1, 6]	πεπληρωμένον· τέλειος δὲ ὢν τέλεια	χαριεῖται	δήπουθεν· ὡς δὲ ἅμα τῷ
[1, 6]	τῷ υἱῷ μετὰ τὴν κληρονομίαν;	Χάριεν	τοίνυν οὕτως ἐξηγήσασθαι τὸ ὅτε
[1, 11]	ἀλληγορουμένου πάμπολυ, τὴν σωτηρίαν, ἁπάσῃ	χαρίζεται	τῇ ἀνθρωπότητι. Τὸ μὲν οὖν
[1, 9]	αὐτεξουσίῳ τῆς ψυχῆς ἀφορμὰς μετανοίας	χαριζόμενος.	Νουθετεῖ δὲ καὶ διὰ Ἡσαΐου
[1, 9]	ἐπιπλήττων, ἐλέγχων, ἀπειλούμενος, ἰώμενος, ἐπαγγελλόμενος,	χαριζόμενος,	πολλοῖς τισιν οἱονεὶ χαλινοῖς» τὰς
[1, 12]	ὑποθημοσύνας ἐκδιδάσκοντι; Πλείστην ἄρα ὁμολογητέον	χάριν	αὐτῷ. Τὸ γάρ τοι ζῷον
[1, 11]	ἐστιν ἀγαθοῦ τῷ πλησίον, αὐτοῦ	χάριν	ἐκείνου. ~Ὅτι ἀναλόγως τῇ πατρικῇ
[1, 8]	οὐ τέρπουσα· οὐ γὰρ πρὸς	χάριν	κρίνει, ἀλλὰ τοῦ κατ´ ἀξίαν
[1, 12]	οὐκ ἂν ὁμολογήσαιμεν τὴν μεγίστην	χάριν	μὴ σιωπῶντι μηδὲ παρενθυμουμένῳ τὰς
[1, 2]	δὲ ἁμαρτάνειν ἄλογον. Οὗ δὴ	χάριν	ὁ λόγος ὁ παιδαγωγὸς τὴν
[1, 9]	Ἐπεὶ δ´ οἱ μὲν πρὸς	χάριν	ὁμιλοῦντες ὀλίγον ἀγαπῶσιν ὃ μὴ
[1, 10]	δὲ ἐπὶ τὴν μετάνοιαν σωτηρίας	χάριν	τῆς ἡμῶν. Διὰ τοῦτό φησιν·
[1, 6]	βουληθῆναι αὐτὸν τὸ πεπληρῶσθαι τὴν	χάριν.	Τὸ γὰρ μέλλον τοῦ χρόνου
[1, 6]	τροφή, γλυκεῖα μὲν διὰ τὴν	χάριν	ὑπάρχουσα, τρόφιμος δὲ ὡς ζωή,
[1, 6]	ἐσμεν παρὰ πόδας κακοί. Μία	χάρις	αὕτη τοῦ φωτίσματος τὸ μὴ
[1, 6]	σωτηρία ἀιδίου σωτῆρος, ᾧ ἡ	χάρις	εἰς τοὺς αἰῶνας, ἀμήν. Καὶ
[1, 8]	ἀμάρτυρον θατέρου προσμαρτυρουμένου, ἥ τε	χάρις	ἐκ μαρτυρίας μεγίστη, ἀλλὰ καὶ
[1, 7]	νηπίοις καλουμένοις. Ὁ δὲ νόμος	χάρις	ἐστὶν παλαιὰ διὰ Μωσέως ὑπὸ
[1, 7]	πρόσκαιρος ἐγένετο, ἡ δὲ ἀίδιος	χάρις	καὶ ἡ ἀλήθεια διὰ Ἰησοῦ
[1, 4]	ὁ βίος, κοινὴ δὲ ἡ	χάρις,	κοινὴ δὲ καὶ ἡ σωτηρία,
[1, 7]	φησὶ μόνον, ἡ δὲ ἀλήθεια»	χάρις	οὖσα τοῦ πατρός, ἔργον ἐστὶ
[1, 6]	πάντα γίνεται, οὕτως ἕπεται τῷ	χαρίσασθαι	μόνον βουληθῆναι αὐτὸν τὸ πεπληρῶσθαι
[1, 6]	δι´ οὗ τὰς ἁμαρτίας ἀπορρυπτόμεθα,	χάρισμα	δὲ ᾧ τὰ ἐπὶ τοῖς
[1, 6]	δὲ πολλαχῶς τὸ ἔργον τοῦτο,	χάρισμα	καὶ φώτισμα καὶ τέλειον καὶ
[1, 6]	Καὶ γὰρ ἄτοπον ὡς ἀληθῶς	χάρισμα	κεκλῆσθαι θεοῦ τὸ μὴ πεπληρωμένον·
[1, 2]	μὲν ὑποθήκαις τάχα δὴ μέλλει·	χαρίσμασι	δὲ πλούσιος ἀφέωνταί σοι αἱ
[1, 2]	ἰᾶται τὴν ψυχὴν ἐντολαῖς καὶ	χαρίσμασιν,	ἀλλὰ ταῖς μὲν ὑποθήκαις τάχα
[1, 6]	μὲν ἀνθρωπίνῃ, θεϊκῇ δὲ τῇ	χάριτι,	ἀφιεμένων τῶν πλημμελημάτων ἑνὶ παιωνίῳ
[1, 9]	λέγει· ὁ λαὸς οὗτος τοῖς	χείλεσιν	αὐτῶν τιμῶσί με, ἡ δὲ
[1, 6]	φύσιν; Ἡ γάρ τοι τροφὴ	χειμῶνος	μὲν πυκνοῦντος τοῦ περιέχοντος καὶ
[1, 8]	μου, καὶ ἀνθέξεται κρίματος ἡ	χείρ	μου καὶ αὐτὸς ἀνταποδώσω δίκην
[1, 10]	καὶ ἐξ ἀδικίας ἀποστρέψει τὴν	χεῖρα	αὐτοῦ, καὶ κρίμα δίκαιον ποιήσει
[1, 3]	γραφή, τυφλοὺς εἰς τὸ βάραθρον	χειραγωγῶν,	ὀξὺ δὲ ὁ βλέπων καὶ
[1, 5]	Οὗτος εἰς ἡμᾶς ἐξεπέτασε τὰς	χεῖρας	τὰς ἐναργῶς πεπιστευμένας. Τούτῳ προσμαρτυρεῖ
[1, 9]	τὸ γὰρ πτύον ἐν τῇ	χειρὶ»	τοῦ κυρίου, ᾧ ἀποκρίνεται τοῦ
[1, 5]	τε αὐτῷ» φησί, παιδία» εἰς	χειροθεσίαν	εὐλογίας, κωλυόντων δὲ τῶν γνωρίμων,
[1, 6]	ἐντιθείς. Ἀλλὰ καὶ ἡ τῶν	χειρόνων	ἀποβολὴ τῶν κρειττόνων ἐστὶν ἀποκάλυψις.
[1, 6]	τῆς ὑπομνήσεως τῶν ἀμεινόνων τῶν	χειρόνων	χωρισμόν· ἕπεται δὲ ἐξ ἀνάγκης
[1, 8]	θεωρημάτων διδασκαλίας. Ἔστι δὲ οἱονεὶ	χειρουργία	τῶν τῆς ψυχῆς παθῶν ὁ
[1, 6]	ἐκ δὲ τοῦ αἵματος δαψιλέστερον	χεῖται	τὸ γάλα· θέρους δ´ ἔμπαλιν
[1, 9]	ἡ πεπληθυμμένη λαῶν; ἐγενήθη ὡσεὶ	χήρα·	ἄρχουσα χωρῶν ἐγενήθη εἰς φόρους·
[1, 9]	καὶ ταύτῃ τῇ ἀγωγῇ ἑξακοσίας	χιλιάδας	πεζῶν, τοὺς ἐπισυναχθέντας ἐν ᾗ
[1, 9]	ἔσομαι ἐγγὺς αὐτῶν» ὡς ὁ	χιτὼν	τοῦ χρωτὸς αὐτῶν· σῶσαι βούλεταί
[1, 6]	καὶ τῆς κακίας ἐκδυσάμενοι τὸν	χιτῶνα,	ἐπενδυσάμενοι δὲ τὴν ἀφθαρσίαν τοῦ
[1, 9]	μου τὴν σάρκα, περιβαλὼν τὸν	χιτῶνα	τῆς ἀφθαρσίας, καὶ τὸν χρῶτά
[1, 10]	οὕτως, ἀλλ´ ἢ ὡς ὁ	χνοῦς,	ὃν ἐκριπτεῖ ὁ ἄνεμος ἀπὸ
[1, 11]	μὲν οὖν μέλι γλυκύτατον ὂν	χολῆς	ἐστι γεννητικόν, ὡς τὸ ἀγαθὸν
[1, 11]	τὸ δὲ νᾶπυ καὶ τῆς	χολῆς	μειωτικόν, τουτέστι τοῦ θυμοῦ, καὶ
[1, 12]	πλάσαι μὲν τὸν ἄνθρωπον ἐκ	χοός,	ἀναγεννῆσαι δὲ ὕδατι, αὐξῆσαι δὲ
[1, 6]	νηπίοις τὸ γάλα τῆς ἀγάπης	χορηγεῖ,	καὶ οὗτοι ὡς ἀληθῶς μακάριοι
[1, 6]	ἡμῖν οἰκείας τροφὰς ὁ κύριος	χορηγεῖ	καὶ σάρκα ὀρέγει καὶ αἷμα
[1, 6]	οἰκονομούμενον τῷ βρέφει τὸ γάλα	χορηγεῖται,	καὶ οἱ μαστοί, οἱ τέως
[1, 6]	αἱ πατρικαὶ τῆς φιλανθρωπίας θηλαὶ	χορηγοῦσι	τὸ γάλα. Ἔτι δὲ καὶ
[1, 6]	οὐ τὸ φῶς αὑτοῖς ἔξωθεν	χορηγοῦσιν,	ὃ οὐκ ἔχουσιν, τὸ δὲ
[1, 5]	ἡ παλαιὰ σκολιὰ καὶ σκληροκάρδιος,	χορὸς	δὲ νηπίων, ὁ καινὸς ἡμεῖς
[1, 11]	νόμος παιδαγωγία παίδων ἐστὶ δυσηνίων.	Χορτασθέντες	γοῦν» φησίν, ἀνέστησαν παίζειν» τὸ
[1, 11]	τὸ ἄλογον τῆς τροφῆς πλήρωμα	χόρτασμα,	οὐ βρῶμα εἰπών. Ἐπεὶ δὲ
[1, 8]	διὰ τούτων μνήσθητι ἡμῶν, ὅτι	χοῦς	ἐσμεν» τουτέστι συμπάθησον ἡμῖν, ὅτι
[1, 13]	καὶ ἐπιφέρει· παντὸς ὑποκάτω ἐπικαθημένου	χρεμετίζει.	Οὐκέτι λαλεῖ, φησίν, ὁ ἄνθρωπος·
[1, 5]	ἐπὶ ταῖς τῶν πλησίον γυναιξὶν	χρεμετίζοντας	ἵππους, τοὺς ὑποζυγίους καὶ θηλυμανεῖς»
[1, 8]	μεταλαμβάνειν συμβουλευτικὴ καὶ ὧν οὐ	χρὴ	ἀπαγορευτική· τὰ δὲ πάντα εἰς
[1, 5]	ἀεὶ ἤπιοι καὶ ἀεὶ καινοί·	χρὴ	γὰρ εἶναι καινοὺς τοὺς λόγου
[1, 8]	τὰ πάθη τῆς ἀληθείας, ἃ	χρὴ	διελέγχειν διαιροῦντα τῇ τομῇ. Φαρμακείᾳ
[1, 8]	αἰσχύνη παρεισδύεται. Εἰ γὰρ ψέξαι	χρή,	καὶ λοιδορεῖσθαι δεῖ, ἔνθα τὴν
[1, 8]	δὴ ὀργὴν τὴν νουθεσίαν αὐτοῦ	χρὴ	καλεῖν, φιλάνθρωπόν ἐστιν εἰς πάθη
[1, 8]	δίαιτά ἐστι νοσούσης ψυχῆς, ὧν	χρὴ	μεταλαμβάνειν συμβουλευτικὴ καὶ ὧν οὐ
[1, 8]	ὁ αὐτὸς θεός, οὔ μοι	χρὴ	πλειόνων ἔτι λόγων τὴν εὐαγγέλιον
[1, 12]	ἣν εἰκόνα καὶ ἡμᾶς ἁρμοσαμένους	χρὴ	σφᾶς αὐτοὺς πρὸς τὸν παιδαγωγόν,
[1, 12]	δεῖ τῆς παρασκευῆς δαψιλείας τε	χρῄζει	ἡ τρυφή· εἰρήνη δὲ καὶ
[1, 1]	τοῖς νοσοῦσι τὸ σῶμα ἰατροῦ	χρῄζει,	ταύτῃ καὶ τοῖς ἀσθενοῦσι τὴν
[1, 9]	Ὡς δὲ οἱ ὑγιαίνοντες οὐ	χρῄζουσιν	ἰατροῦ, παρ´ ὅσον ἔρρωνται, οἱ
[1, 8]	διατείνει. Ἀλλὰ καὶ ὁ στρατηγὸς	χρημάτων	ζημίας καὶ τὰς εἰς αὐτὰ
[1, 12]	καὶ τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν φημὶ	χρῆναι	ζῆν τε ὡς ὑφηγεῖται ἡ
[1, 12]	μεριμνᾶτε» φησί, περὶ τῆς αὔριον»	χρῆναι	λέγων τὸν ἀπογεγραμμένον Χριστῷ αὐτάρκη
[1, 10]	τὴν εὐποιίαν, τεχνικώτατα ἐπὶ τὴν	χρῆσιν	ἡμᾶς καὶ τὴν κτῆσιν τῶν
[1, 10]	Πυθαγόρας· δειλὰ μὲν ἐκπρήξας ἐπιπλήσσεο,	χρηστὰ	δὲ τέρπου. Τὸ δὲ ἐπιπλήσσειν
[1, 9]	γὰρ ὡς ἐπίπαν τὸ ἀγαθὸν	χρηστευόμενον	ἀεί, θεραπεύεται δὲ ὑπομιμνῇσκον τῷ
[1, 8]	πάλιν ὁμολογήσει λόγος, ὅτι αὐτὸς	χρηστός	ἐστιν ἐπὶ τοὺς ἀχαρίστους καὶ
[1, 6]	εἰς σωτηρίαν, εἰ ἐγεύσασθε ὅτι	χρηστὸς	ὁ κύριος. Εἰ δὲ καὶ
[1, 8]	πεσόντας ἀποτομίαν, ἐπὶ δὲ σὲ	χρηστότητα,	ἐὰν ἐπιμείνῃς τῇ χρηστότητι» τουτέστι
[1, 8]	Ἴδε οὖν» φησὶν ὁ Παῦλος,	χρηστότητα	καὶ ἀποτομίαν θεοῦ· ἐπὶ μὲν
[1, 8]	σὲ χρηστότητα, ἐὰν ἐπιμείνῃς τῇ	χρηστότητι»	τουτέστι τῇ εἰς Χριστὸν πίστει.
[1, 12]	κέχρηται ὁ παιδαγωγὸς αὐστηρίᾳ καὶ	χρηστότητι.	Τούτων ἤδη προδιηνυσμένων ἑπόμενον ἂν
[1, 12]	αὐτοῦ οὐδὲ ἔκλυτος κομιδῇ ὑπὸ	χρηστότητος.	Ἐντέλλεται δὲ ἅμα καὶ χαρακτηρίζει
[1, 10]	παιδαγωγὸς διὰ Σολομῶντος ὧδέ πως	χρῆται·	ἐγὼ ὑμᾶς, ἄνθρωποι, παρακαλῶ καὶ
[1, 12]	εὐφροσύνης καὶ ἀκήρατον εὐωδίας ἐπαλειφώμεθα	χρῖσμα,	ἐναργὲς ὑπόδειγμα ἀφθαρσίας τὴν πολιτείαν
[1, 13]	ἡ μὲν πρᾶξις ἡ τοῦ	Χριστιανοῦ	ψυχῆς ἐνέργεια λογικῆς κατὰ κρίσιν
[1, 13]	καὶ γὰρ ὁ βίος ὁ	Χριστιανῶν,	ὃν παιδαγωγούμεθα νῦν, σύστημά τί
[1, 10]	ζήσεται, λέγει κύριος. Ταῦτα ὑποτύπωσιν	Χριστιανῶν	περιέχει πολιτείας καὶ προτροπὴν ἀξιόλογον
[1, 5]	ἐσμὲν ἐκκλησία, τὴν κεφαλὴν τὸν	Χριστὸν	ἀπειληφότες. Ἐνταῦθα ἐπιστῆσαι δίκαιον τῇ
[1, 6]	Χριστῷ Ἰησοῦ· ὅσοι γὰρ εἰς	Χριστὸν	ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε. Οὐκ ἔνι
[1, 6]	ὅσοι γὰρ εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε,	Χριστὸν	ἐνεδύσασθε. Οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὔτε
[1, 6]	νόμος παιδαγωγὸς ἡμῶν γέγονεν εἰς	Χριστόν,	ἵνα ἐκ πίστεως δικαιωθῶμεν· ἐλθούσης
[1, 6]	λέγει. Εἰ γὰρ ἀνεγεννήθημεν εἰς	Χριστόν,	ὁ ἀναγεννήσας ἡμᾶς ἐκτρέφει τῷ
[1, 8]	τῇ χρηστότητι» τουτέστι τῇ εἰς	Χριστὸν	πίστει. Ἕπεται δὲ τῷ ἀγαθῷ,
[1, 6]	Εἰ γὰρ ἀρχὴ τῆς εἰς	Χριστὸν	πίστεως ἡ διὰ τοῦ γάλακτος
[1, 11]	φησιν ὁ Παῦλος παιδαγωγὸν εἰς	Χριστόν»	ὡς ἐκ τούτου συμφανὲς εἶναι
[1, 5]	σωτηρία. Ὁ γοῦν βασιλεὺς ὁ	Χριστὸς	ἄνωθεν ἡμῶν ἐπισκοπεῖ τὸν γέλωτα
[1, 10]	κύριον εἰ αὐτὸς εἶ ὁ	Χριστός,	ἢ ἄλλον περιμένομεν» ἀπέλθετε καὶ
[1, 6]	ἦν, ἡμῖν δὲ αὐτὸς ὁ	Χριστὸς	ἡ τροφὴ τοῖς νηπίοις, τοῖς
[1, 6]	τῶν σοφῶν· σήμερον ἀναγεννηθεὶς ὁ	Χριστὸς	ἤδη τέλειός ἐστιν ἤ, ὅπερ
[1, 6]	γάλα· ὁ δὲ κύριος ὁ	Χριστὸς	ὁ τῆς παρθένου καρπὸς οὐκ
[1, 5]	υἱὸς ἦν Ἀβραὰμ ὡς ὁ	Χριστὸς	τοῦ θεοῦ, ἱερεῖον δὲ ὡς
[1, 12]	ἡμῶν. Καὶ δὴ γέγονεν ὁ	Χριστὸς	τοῦτο πλῆρες, ὅπερ εἴρηκεν ὁ
[1, 6]	ἐφ´ ᾧ καὶ κατελήφθην ὑπὸ	Χριστοῦ.	Ἀδελφοί, ἐγὼ ἐμαυτὸν οὔπω λογίζομαι
[1, 5]	δυνάμενοι ἐν βάρει εἶναι ὡς	Χριστοῦ	ἀπόστολοι ἐγενήθημεν ἤπιοι ἐν μέσῳ
[1, 6]	ἐκτρέφουσιν, κἀγὼ δὲ οὕτω τῷ	Χριστοῦ	γάλακτι λόγῳ πνευματικὴν ὑμῖν ἐνστάζων
[1, 6]	τροφήν, καινῆς δὲ ἄλλης τῆς	Χριστοῦ	διαίτης μεταλαμβάνοντας, ἐκεῖνον, εἰ δυνατόν,
[1, 7]	καὶ ἡ ἀλήθεια διὰ Ἰησοῦ	Χριστοῦ	ἐγένετο. Ὁρᾶτε τὰς λέξεις τῆς
[1, 8]	δὲ θεοῦ διὰ πίστεως Ἰησοῦ	Χριστοῦ,	εἰς πάντας τοὺς πιστεύοντας· οὐ
[1, 6]	ἐπενδυσάμενοι δὲ τὴν ἀφθαρσίαν τοῦ	Χριστοῦ,	ἵνα καινοὶ γενόμενοι, λαὸς ἅγιος,
[1, 5]	μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ	Χριστοῦ,	ἵνα μηκέτι ὦμεν νήπιοι, κλυδωνιζόμενοι
[1, 5]	πιστευόντων συνέστηκεν, οἵ ἐσμεν μέλη	Χριστοῦ·	καὶ ἡ τῶν εἰς τέλος
[1, 6]	ζωή, λευκὴ δὲ ὡς ἡμέρα	Χριστοῦ,	καὶ τὸ αἷμα τοῦ λόγου
[1, 6]	ἀνδρὸς φρονῶ, τουτέστι τὰ τοῦ	Χριστοῦ,	ὃν μόνον ἄνδρα ἡ γραφή,
[1, 6]	Ἡμεῖς δὲ θεοδίδακτοι» καὶ τῷ	Χριστοῦ	ὀνόματι καυχώμενοι. Πῶς οὖν οὐ
[1, 5]	λέγων εἰς οἰκοδομὴν τοῦ σώματος	Χριστοῦ»	ὅς ἐστι κεφαλή» καὶ ἀνὴρ
[1, 12]	φιλοκάλῳ προαιρέσει κατάλληλος ἐκ τῆς	Χριστοῦ	παιδαγωγίας περιγινομένη, καὶ τὰ τῆς
[1, 5]	ἔγνωσται ὁ θεὸς κατὰ τὴν	Χριστοῦ	παρουσίαν. Θεὸν γὰρ οὐδεὶς ἔγνω,
[1, 6]	καὶ οἰκεῖον, τὸ σῶμα τοῦ	Χριστοῦ,	τὴν νεολαίαν ὑποτροφοῦσα τῷ λόγῳ,
[1, 6]	ἀποδεξώμεθα διάνοιαν· κατήχησα ὑμᾶς ἐν	Χριστῷ	ἁπλῇ καὶ ἀληθεῖ καὶ αὐτοφυεῖ
[1, 12]	αὔριον» χρῆναι λέγων τὸν ἀπογεγραμμένον	Χριστῷ	αὐτάρκη καὶ αὐτοδιάκονον καὶ προσέτι
[1, 13]	ἀκόλουθον ἐν βίῳ θεῷ καὶ	Χριστῷ	βούλημα ἕν, κατορθούμενον ἀιδίῳ ζωῇ·
[1, 5]	ἀνδρὶ παρθένον ἁγνὴν παραστῆσαι τῷ	Χριστῷ»	εἴτε ὡς νηπίους καὶ ἁγίους
[1, 6]	βραβεῖον τῆς ἄνω κλήσεως ἐν	Χριστῷ	Ἰησοῦ. Καὶ τέλειον μὲν ἑαυτὸν
[1, 6]	ἐστε διὰ πίστεως θεοῦ ἐν	Χριστῷ	Ἰησοῦ· ὅσοι γὰρ εἰς Χριστὸν
[1, 6]	γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν	Χριστῷ	Ἰησοῦ. Οὐκ ἄρα οἳ μὲν
[1, 6]	ῥητόν· γάλα ὑμᾶς ἐπότισα ἐν	Χριστῷ»	καὶ διαστήσαντες ὀλίγον ἐπαγάγωμεν ὡς
[1, 7]	οὐ μόνον, ἀλλὰ καὶ τοὺς	Χριστῷ	κατηκολουθηκότας ἡμᾶς νηπίους ἀλληγορουμένους, μόνον
[1, 6]	ἐκτελέσαι μόνον ἐχρῆν αὐτό. Οὕτως	Χριστῷ	μὲν ἡ τροφὴ τῆς πατρικῆς
[1, 5]	νέον προσέθηκεν αὐτῷ, τὴν ἐν	Χριστῷ	νεολαίαν τῆς ἀνθρωπότητος καὶ ἀγήρω
[1, 6]	τοῦ νηπίου» Ἡ δὲ ἐν	Χριστῷ	νηπιότης τελείωσίς ἐστιν, ὡς πρὸς
[1, 6]	κεχωρισμένοι. Σωτηρία τοίνυν τὸ ἕπεσθαι	Χριστῷ.	Ὃ γὰρ γέγονεν ἐν αὐτῷ,
[1, 6]	ὑμᾶς ἐπότισα, ὡς νηπίους ἐν	Χριστῷ,	οὐ βρῶμα· οὔπω γὰρ ἐδύνασθε·
[1, 12]	ἀληθινὸν ὑποτυπώσασθαι καὶ τὸν ἐν	Χριστῷ	παιδαγωγῆσαι ἄνθρωπον. Ἔστι δὲ ὁ
[1, 5]	Ἀγαλλιᾶται τὸ πνεῦμα τῶν ἐν	Χριστῷ	παιδίων ἐν ὑπομονῇ πολιτευομένων καὶ
[1, 6]	κατηχουμένους καὶ νηπίους ἔτι ἐν	Χριστῷ.	Πνευματικοὺς μὲν γὰρ τοὺς πεπιστευκότας
[1, 6]	Πάντῃ τοίνυν ἡμεῖς τὰ πάντα	Χριστῷ	προσῳκειώμεθα, καὶ εἰς συγγένειαν διὰ
[1, 6]	ὡς σαρκίνοις, ὡς νηπίοις ἐν	Χριστῷ»	ὡς δύνασθαι σαρκίνους νοεῖσθαι τοὺς
[1, 6]	Μὴ γὰρ κατὰ τὸν αὐτὸν	χρόνον	ἅμα ἄμφω συνίστασθαί φαμεν, τήν
[1, 6]	γὰρ ἂν ἔχοις εἰπεῖν τὸν	χρόνον.	Ἡ μὲν γὰρ κατήχησις εἰς
[1, 6]	Λέγω δέ» φησίν, ἐφ´ ὅσον	χρόνον	ὁ κληρονόμος νήπιός ἐστιν, οὐδὲν
[1, 6]	γάρ ἐστι ταὐτὸν αἰὼν καὶ	χρόνος	οὐδὲ μὴν ὁρμὴ καὶ τέλος,
[1, 6]	δὲ ἦλθεν τὸ πλήρωμα τοῦ	χρόνου,	ἐξαπέστειλεν ὁ θεὸς τὸν υἱὸν
[1, 6]	μέγεθος ἀτελές, ἀλλ´ οὐδὲ μὴν	χρόνου	μέτρον ὡρισμένον, ἀλλ´ οὐδὲ ἀνδρικῶν
[1, 6]	χάριν. Τὸ γὰρ μέλλον τοῦ	χρόνου	τῇ δυνάμει τοῦ θελήματος προλαμβάνεται.
[1, 6]	ὁρμὴ μὲν ἡ πίστις ἐν	χρόνῳ	γεννωμένη, τέλος δὲ τὸ τυχεῖν
[1, 8]	δείκνυσιν θεόν, καθ´ ὧν τριῶν	χρόνων	ἓν ὄνομα κεῖται ὁ ὤν»
[1, 10]	τὸ δὲ ἐκ τῶν παρόντων	χρόνων	κατανοούμενον, οἷον αἰσθητικῶς καταλαμβανόμενον, ὡς
[1, 10]	τὸ μὲν ἐκ τῶν παρεληλυθότων	χρόνων	λαμβάνον τὰ παραδείγματα, οἷον τί
[1, 10]	τί ἔπαθον οἱ Ἑβραῖοι τῷ	χρυσῷ	εἰδωλολατρήσαντες ἐν μόσχῳ, καὶ τί
[1, 9]	ἕτερον γίνεται μετὰ αἰδοῦς, ᾧ	χρῶνται	πολῖται μὲν πρὸς ἡγεμόνας ἀγαθοὺς
[1, 9]	χιτῶνα τῆς ἀφθαρσίας, καὶ τὸν	χρῶτά	μου κέχρικεν. Καλέσουσί με» φησί,
[1, 9]	αὐτῶν» ὡς ὁ χιτὼν τοῦ	χρωτὸς	αὐτῶν· σῶσαι βούλεταί μου τὴν
[1, 6]	νοτίδος ἀποξηραίνεται, κολλώδης δὲ ὁ	χυμὸς	ὢν συνέχει τὸ σπέρμα καὶ
[1, 9]	εὐλόγου φροντίδος ὑπογραμμόν· καὶ τὸ	χωλὸν	καταδήσω καὶ τὸ ὀχλούμενον ἰάσομαι
[1, 6]	οἰκείας φορᾶς, κατὰ φυσικὴν ἀνάχυσιν	χωρεῖν	κελεύεται πρὸς τοῦ παντρόφου καὶ
[1, 6]	κατὰ μεταβολήν, οὐ κατ´ οὐσίαν	χωρεῖν,	ὥσπερ ἀμέλει καὶ αἱ τρίχες
[1, 1]	ἐπιτηδειότητα εὐτρεπίζων τὴν ψυχήν, δυναμένην	χωρῆσαι	τὴν ἀποκάλυψιν τοῦ λόγου. Σπεύδων
[1, 11]	γὰρ δι´ αὐτοῦ ἐγένετο καὶ	χωρὶς	αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἕν» εὐνοίᾳ
[1, 7]	ἀλλὰ διὰ Ἰησοῦ» γίνεσθαι, οὗ	χωρὶς	ἐγένετο οὐδὲ ἕν» Αὐτίκα γοῦν
[1, 8]	ὁ Παῦλός φησι νυνὶ δὲ	χωρὶς	νόμου δικαιοσύνη θεοῦ πεφανέρωται» καὶ
[1, 6]	ὑπομνήσεως τῶν ἀμεινόνων τῶν χειρόνων	χωρισμόν·	ἕπεται δὲ ἐξ ἀνάγκης τῷ
[1, 1]	ζωῆς ἀιδίου ὄρεξις, νοερῷ καταβληθεῖσα	χωρίῳ.	Τριῶν γέ τοι τούτων περὶ
[1, 10]	εἶναι συμφανὲς διὰ πάσης θεραπείας	χωροῦντα	τὸν κύριον εἰς σωτηρίαν ἐκκαλεῖσθαι
[1, 9]	λαῶν; ἐγενήθη ὡσεὶ χήρα· ἄρχουσα	χωρῶν	ἐγενήθη εἰς φόρους· κλαίουσα ἔκλαυσεν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 10/12/2009