Livre, Chap.
[1, 6]	καὶ ἄρτος καὶ αἷμα καὶ	γάλα,	ἃ πάντα ὁ κύριος εἰς
[1, 6]	καὶ μεταβάλλει τὸ αἷμα εἰς	γάλα,	ἀναλόγως τῇ ἐπὶ τῆς ἑλκώσεως
[1, 6]	ἐπήγγελται γάλα καὶ μέλι. Εἰκότως	γάλα	αὖθις ὑπισχνεῖται τοῖς δικαίοις ὁ
[1, 6]	εἰκότως ἀλληγορῶν ὁ Παῦλος καὶ	γάλα	αὐτὸν ὀνομάζων ἐπότισα» ἐπιφέρει· πίνεται
[1, 6]	παραχρῆμα· οὐ γὰρ ἀποξύνεσθαι τὸ	γάλα	ἐᾷ ἡ πρὸς τὸ ὕδωρ
[1, 6]	ἐστι πόσις» Μή τι οὖν	γάλα»	εἰπὼν ἐπότισα» τὴν ἐν λόγῳ
[1, 6]	εἶναι τὸ βρῶμα παρὰ τὸ	γάλα,	εἶτα πῶς οὐ περιπαρήσονται σφίσιν
[1, 6]	παρέχει, καὶ ἥκιστα πλεονάζει τὸ	γάλα,	ἐπεὶ μηδὲ τὸ αἷμα· οὐδὲ
[1, 6]	ὡς ἀρτιγέννητα βρέφη τὸ λογικὸν	γάλα	ἐπιποθήσατε, ἵνα ἐν αὐτῷ αὐξηθῆτε
[1, 6]	Οὕτω γοῦν τελεία τροφὴ τὸ	γάλα	ἐστὶ τὸ τέλειον καὶ εἰς
[1, 6]	τῆς φιλανθρωπίας θηλαὶ χορηγοῦσι τὸ	γάλα.	Ἔτι δὲ καὶ ἄρτον αὑτὸν
[1, 6]	ἢ ἀνειμένος καὶ ἤπιος ὡς	γάλα	ἢ πεπηγὼς καὶ συνεστραμμένος ὡς
[1, 6]	Διὸ οὐκ ἔσχε γάλα, ὅτι	γάλα	ἦν τὸ παιδίον τοῦτο καλὸν
[1, 6]	τοῦ αἵματος δαψιλέστερον χεῖται τὸ	γάλα·	θέρους δ´ ἔμπαλιν ὑπὸ τοῦ
[1, 6]	τὸ ὕδωρ φυσικωτάτην ἔχει τὸ	γάλα,	καθάπερ ἀμέλει πρὸς τὴν πνευματικὴν
[1, 6]	τὴν τροφὴν ἐν ἑαυτοῖς ἐργάζονται	γάλα	καὶ διαπνέουσιν. Ἡ τροφὴ δὲ
[1, 6]	τοῦ δὲ αἵματος νοστιμώτερον τὸ	γάλα	καὶ λεπτομερέστερον. Εἴτε γὰρ τὸ
[1, 6]	γῆν τὴν ἀγαθήν, τὴν ῥέουσαν	γάλα	καὶ μέλι» Ἀνακύπτει τοίνυν ἀπορία
[1, 6]	ἀναπαύσει τὸ αὐτὸ τοῦτο ἐπήγγελται	γάλα	καὶ μέλι. Εἰκότως γάλα αὖθις
[1, 6]	ἀνάγει. Ναὶ μὴν ἐπιμίγνυται τὸ	γάλα	καὶ οἴνῳ τῷ γλυκεῖ, ἐπωφελὴς
[1, 6]	ὑποτιτθίοις παιδίοις ἀρκεῖ μόνον τὸ	γάλα	καὶ ποτὸν εἶναι καὶ τροφήν.
[1, 6]	γὰρ ὑπὸ τοῦ οἴνου τὸ	γάλα	καὶ σχίζεται, καὶ ὅτιπερ αὐτοῦ
[1, 6]	εἶναι. Ὡς δ´ ἐξ αἵματος	γάλα	κατὰ μεταβολὴν γίνεται, ἤδη μὲν
[1, 6]	τινες τὰ πρῶτα μαθήματα τὸ	γάλα	μηνύειν λέγοντες, ὡσανεὶ πρώτας τροφάς,
[1, 6]	ἀλλὰ καὶ τῇδε ἐκλαμβάνουσιν ἡμῖν	γάλα	νοεῖσθαι τὸ κήρυγμα δύναται τὸ
[1, 6]	αἱ κυοῦσαι μητέρες γενόμεναι πηγάζουσι	γάλα·	ὁ δὲ κύριος ὁ Χριστὸς
[1, 6]	εὐαγγελιζόμενοι, ἐν ᾗ μέλι καὶ	γάλα	ὀμβρεῖν ἀναγέγραπται, διὰ τῆς ἐνύλου
[1, 6]	βρεφώδει λόγῳ. Διὸ οὐκ ἔσχε	γάλα,	ὅτι γάλα ἦν τὸ παιδίον
[1, 6]	ἐκκλησίαν ἐμοὶ φίλον αὐτὴν καλεῖν.	Γάλα	οὐκ ἔσχεν ἡ μήτηρ αὕτη
[1, 6]	τρόπον ἡ πυτία συνίστησι τὸ	γάλα,	οὐσίαν ἐργάζεται μορφώσεως· εὐθαλεῖ γὰρ
[1, 6]	τυρὸς γάλακτός ἐστι πῆξις ἢ	γάλα	πεπηγός. Οὐ γάρ μοι τῆς
[1, 6]	στερεᾶς πέτρας, βούτυρον βοῶν καὶ	γάλα	προβάτων μετὰ στέατος ἀρνῶν» καὶ
[1, 6]	μικρῷ πρόσθεν τὸ αἷμα εἰς	γάλα	ταῖς κυούσαις κατὰ μεταβολήν, οὐ
[1, 6]	αἷμα τοῦ λόγου πεφανέρωται ὡς	γάλα.	Ταύτῃ τοίνυν περὶ τὴν ἀποκύησιν
[1, 6]	βάπτισμα κοινωνίαν, ταύτην ἔχει τὸ	γάλα	τὴν συναλλαγὴν πρὸς τὸ ὕδωρ.
[1, 6]	μόνος ἡμῖν τοῖς νηπίοις τὸ	γάλα	τῆς ἀγάπης χορηγεῖ, καὶ οὗτοι
[1, 6]	πρόβατα ἡμεῖς, μὴ οὐχὶ καὶ	γάλα	τῆς ποίμνης τὸν κύριον λέγοντα
[1, 6]	τις ξενιζέσθω λεγόντων ἡμῶν ἀλληγορεῖσθαι	γάλα	τὸ αἷμα τοῦ κυρίου· ἦ
[1, 6]	οὐκ ἄλλο τι παρὰ τὸ	γάλα	τὸ βρῶμα ὑπολαμβάνοντας, ταὐτὸν δὲ
[1, 6]	καὶ τέλος {ὁ λόγος ἀλληγορούμενος	γάλα}	Τοιοῦτόν τι καὶ Ὅμηρος ἄκων
[1, 6]	αὐτὸ ἄρα καὶ αἷμα καὶ	γάλα	τοῦ κυρίου πάθους καὶ διδασκαλίας
[1, 6]	σὰρξ οὐράνιος. Ἡ τροφὴ τὸ	γάλα	τοῦ πατρός, ᾧ μόνῳ τιτθευόμεθα
[1, 6]	νοεῖν τὸν ἀπόστολον ὑποληπτέον τὸ	γάλα	τῶν νηπίων, εἴ τε ποιμένες
[1, 6]	ἀναγνωστέον ὧδέ πως τὸ ῥητόν·	γάλα	ὑμᾶς ἐπότισα ἐν Χριστῷ» καὶ
[1, 6]	τῇ τοῦ κυρίου ἀποχρώμενον φωνῇ	γάλα	ὑμᾶς ἐπότισα» λέγει. Εἰ γὰρ
[1, 6]	ῥητὸν αὖθις τῇ διανοίᾳ ἐφαρμοστέον·	γάλα	ὑμᾶς ἐπότισα, οὐ βρῶμα· οὔπω
[1, 6]	κατὰ ἄνθρωπον περιπατεῖτε; Διὸ καὶ	γάλα	ὑμᾶς ἐπότισα» φησίν, τὴν γνῶσιν
[1, 6]	πρὸς τοῦ ἀποστόλου εἰρημένον ἐπεξηγητέον	γάλα	ὑμᾶς ἐπότισα, ὡς νηπίους ἐν
[1, 6]	ἀποκύησιν οἰκονομούμενον τῷ βρέφει τὸ	γάλα	χορηγεῖται, καὶ οἱ μαστοί, οἱ
[1, 6]	ῥύσις, καὶ πηγὴ τροφῆς τὸ	γάλα,	ᾧ δὴ καὶ γυνὴ δήλη
[1, 5]	τε ὅταν φῇ ὡς μοσχάρια	γαλαθηνά»	ἡμᾶς πάλιν ἀλληγορεῖ, καὶ ὡς
[1, 6]	τὸ πᾶν τῇδε· ὥσπερ τῷ	γάλακτι	αἱ τίτθαι τοὺς παῖδας τοὺς
[1, 6]	περιπληθεῖς τότε μάλιστα γίνονται τῷ	γάλακτι.	Ἀποδέδεικται δὲ ἡμῖν μικρῷ πρόσθεν
[1, 6]	κἀγὼ δὲ οὕτω τῷ Χριστοῦ	γάλακτι	λόγῳ πνευματικὴν ὑμῖν ἐνστάζων τροφήν.
[1, 6]	βρῶσιν ἀνάπαυσις αὖθις νηπίῳ τετίμηται	γάλακτι;	Μή τι οὖν τὸ ὡς»
[1, 6]	τὸ ἐν αὐτῇ αἷμα τῷ	γάλακτι,	οἷον ἀντιπελαργούμενον, ἄρδεταί τε καὶ
[1, 6]	εἰπὼν ἐπότισα» τὴν ἐν λόγῳ	γάλακτι	τελείαν εὐφροσύνην, τὴν γνῶσιν τῆς
[1, 6]	καὶ γίγαρτον ἀμπέλου. Τῷ οὖν	γάλακτι,	τῇ κυριακῇ τροφῇ, εὐθὺς μὲν
[1, 6]	Ὁρᾶτε ἄλλο βρῶμα ἀλληγορούμενον παραπλησίως	γάλακτι	τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ. Ἀλλὰ
[1, 6]	αὑτῆς παιδία προσκαλουμένη ἁγίῳ τιθηνεῖται	γάλακτι,	τῷ βρεφώδει λόγῳ. Διὸ οὐκ
[1, 6]	ἀναγεννήσας ἡμᾶς ἐκτρέφει τῷ ἰδίῳ	γάλακτι,	τῷ λόγῳ· πᾶν γὰρ τὸ
[1, 6]	οἱ γοῦν ἐπιρροφοῦντες τῷ προειρημένῳ	γάλακτι	ψυχροῦ ὀλίγον ὕδατος ὠφελοῦνται παραχρῆμα·
[1, 6]	μὲν πρῶτον ὑγροῦ ἐστι σύστασις	γαλακτοειδής,	ἔπειτα ἐξαιματουμένη σαρκοῦται ἡ σύστασις
[1, 6]	εἰσὶν οἱ μαστοὶ ἐπεισρέοντος ἑτοίμου	γάλακτος,	ἀλλὰ μεταβάλλοντες τὴν τροφὴν ἐν
[1, 6]	νοούμενον, καθάπερ καὶ ὁ τυρὸς	γάλακτός	ἐστι πῆξις ἢ γάλα πεπηγός.
[1, 6]	πνευματικῇ· τοιαύτη γὰρ ἡ τοῦ	γάλακτος	ζωοτρόφος οὐσία, φιλοστόργοις πηγάζουσα μαστοῖς·
[1, 6]	αὐτῷ· αἵματος γὰρ φύσις τοῦ	γάλακτος	ἡ ῥύσις, καὶ πηγὴ τροφῆς
[1, 6]	Χριστὸν πίστεως ἡ διὰ τοῦ	γάλακτος	νηπιότης ἐστίν, ἐξευτελίζεται δὲ αὕτη
[1, 6]	δὲ καὶ τῷ λιπαρῷ τοῦ	γάλακτος,	ὃ δὴ βούτυρον καλοῦσιν, καταχρῶνται
[1, 6]	ἀλλ´ οὐδὲ λευκότερον εὕροις ἂν	γάλακτος.	Πάντῃ δὲ ἔοικεν τούτῳ ἡ
[1, 6]	αἱ τίτθαι τὸ πρωτόχυτον τοῦ	γάλακτος	πόμα ὁμωνύμως ἐκείνῃ τῇ τροφῇ
[1, 6]	ἀπόστολος αὐτός, ἡ δὲ διὰ	γάλακτος	τροφὴ εἰς οὐρανοὺς καθηγεῖται, πολίτας
[1, 6]	παρασκευὴ γίνεται τὸ αἷμα τοῦ	γάλακτος	ὡς σπέρμα ἀνθρώπου καὶ γίγαρτον
[1, 6]	μαντεύεται τοὺς δικαίους τῶν ἀνθρώπων	γαλακτοφάγους»	καλῶν. Ἔξεστι δὲ καὶ οὕτως
[1, 9]	τῶν ἀκουόντων ἀσθενείας πρὸς τοὺς	Γαλάτας	λέγει· ἐχθρὸς ὑμῶν γέγονα ἀληθεύων
[1, 7]	ἀδελφαῖς καὶ μητράσιν καὶ γυναιξὶν	γαμεταῖς	τε ἅμα καὶ παλλακίσιν ἀναρίθμοις
[1, 4]	αἰῶνι τούτῳ» φησίν, γαμοῦσι καὶ	γαμίσκονται»	ἐν ᾧ δὴ μόνῳ τὸ
[1, 4]	αἰδὼς μία, ἡ τροφὴ κοινή,	γάμος	συζύγιος, ἀναπνοή, ὄψις, ἀκοή, γνῶσις,
[1, 4]	γὰρ τῷ αἰῶνι τούτῳ» φησίν,	γαμοῦσι	καὶ γαμίσκονται» ἐν ᾧ δὴ
[1, 1]	οἰκοδομὴν πίστεως, ἐφ´ ᾧ μάλα	γανύμενοι	καὶ τὰς παλαιὰς ἀπομνύμενοι δόξας
[1, 10]	θνητός, ὃς εὗρεν φρόνησιν. Τὸ	γὰρ	ἀγαθὸν τῷ ζητοῦντι εὑρίσκεται καὶ
[1, 11]	ἡμῶν ἱερεῖον ἑαυτὸν ἐπιδέδωκεν, ὁ	γὰρ	ἀγαθὸς ποιμὴν τὴν ψυχὴν ἑαυτοῦ
[1, 9]	ἐκλύου ὑπ´ αὐτοῦ ἐλεγχόμενος· ὃν	γὰρ	ἀγαπᾷ κύριος, παιδεύει, μαστιγοῖ δὲ
[1, 5]	ἐκδέξονται, χαίρωμεν τῇ προσηγορίᾳ· νήπιαι	γὰρ	αἱ νέαι φρένες εἰσίν, ἐν
[1, 9]	τὸν πυρετὸν ἀναγγέλλων αὐτῷ, οὐ	γὰρ	αἴτιος τοῦ πυρετοῦ ὁ ἰατρός,
[1, 5]	ἑαυτοῦ Δία Ἡράκλειτος λέγει. Τί	γὰρ	ἄλλο εὐπρεπὲς ἔργον σοφῷ καὶ
[1, 3]	εἰς γνῶσιν ἀφικέσθαι θεοῦ, οὐ	γὰρ	ἄλλως ἂν τὸ οὗ ἕνεκεν
[1, 6]	ἐπάγγελμα τὸ ἀνθρώπινον. Παγκάλως. Φημὶ	γάρ·	ἅμα τοίνυν τῷ βαπτίζεσθαι αὐτὸν
[1, 8]	εἰς ἀμείνω βίον παρακελεύεται. Οὐδέτερον	γὰρ	ἀμάρτυρον θατέρου προσμαρτυρουμένου, ἥ τε
[1, 9]	καὶ κρίνειν καὶ εὐεργετεῖν· ἅμα	γὰρ	ἀμφοῖν ἡ ἐξουσία {ἡ κρίσις}
[1, 4]	καὶ γυναικὸς εἶναι νενοηκότες. Εἰ	γὰρ	ἀμφοῖν ὁ θεὸς εἷς, εἷς
[1, 8]	καὶ ὀργὴ μετ´ αὐτοῦ» κύριος	γὰρ	ἀμφοῖν οὗτος μόνος· δυνάστης ἐξιλασμῶν,
[1, 9]	οὐ μὴ ἐξαποστείλῃ αὐτούς» Ἐμφαίνει	γὰρ	ἄμφω, καὶ τὸ θεῖον προειδὼς
[1, 8]	οὐδὲ ὑπὸ τοῦ λόγου· ἓν	γὰρ	ἄμφω, ὁ θεός, ὅτι εἶπεν
[1, 6]	τῆς μαθήσεως ἐκείνης προσγενομένης· οὐ	γὰρ	ἂν ἔχοις εἰπεῖν τὸν χρόνον.
[1, 3]	συντόνους εἰς ἀιδιότητα γνωρίσωμεν· πειθοῦς	γὰρ	ἀνάπλεω, οὐ φόβου, τὰ προστάγματα.
[1, 6]	γάλα ὑμᾶς ἐπότισα» λέγει. Εἰ	γὰρ	ἀνεγεννήθημεν εἰς Χριστόν, ὁ ἀναγεννήσας
[1, 6]	τουτέστιν ὅτε ἤμην Ἰουδαῖος, Ἑβραῖος	γὰρ	ἄνωθεν ἦν, ὡς νήπιος ἐφρόνουν»
[1, 6]	ὀλίγον ὕδατος ὠφελοῦνται παραχρῆμα· οὐ	γὰρ	ἀποξύνεσθαι τὸ γάλα ἐᾷ ἡ
[1, 5]	ὁ ἀμνὸς τοῦ θεοῦ» Ἐπεὶ	γὰρ	ἄρνας ὀνομάζει ἡ γραφὴ τοὺς
[1, 6]	τοῦ οὐρανοῦ τὸν ἀληθινόν· ὁ	γὰρ	ἄρτος τοῦ θεοῦ ἐστιν ὁ
[1, 6]	τῶνδε συμβολήν, τί νοοῦσιν. Εἰ	γὰρ	ἀρχὴ τῆς εἰς Χριστὸν πίστεως
[1, 10]	ἀγαθῶν καὶ φυγὴν κακῶν· τοῖς	γὰρ	ἀσεβέσιν οὐκ ἔστιν εἰρήνη, λέγει
[1, 8]	ὑπὲρ ἡμῶν καὶ πέπονθεν· παιδαγωγὸς	γὰρ	ἅτε ἀγαθὸς ἐντέχνως σφόδρα διὰ
[1, 6]	λείπεται τῷ θεὸν ἐγνωκότι; Καὶ	γὰρ	ἄτοπον ὡς ἀληθῶς χάρισμα κεκλῆσθαι
[1, 6]	ἐκκλησίας ὡς ἄρτον πεπτόμενον. Ἀλλὰ	γὰρ	αὖθις ἡμῖν σαφέστερον τοῦτο ἐν
[1, 6]	ἡ ἀκρότης εἰς ἀτεκνίαν. Καὶ	γὰρ	αὐτῆς ἤδη τῆς γῆς ὑπὸ
[1, 9]	ὅτι ἀνθέξεται ἡμῶν αὐτός· ἔφη	γὰρ	αὐτὸς καὶ ἠθέλησεν αὐτός. Τοιοῦτος
[1, 7]	ἐκεῖνος ἄγγελος Ἰησοῦς τίκτεται. Ὁ	γὰρ	αὐτὸς οὗτος παιδαγωγὸς τότε μὲν
[1, 7]	ἁμαρτιῶν αὐτῶν τὰ ἀντάξια· ὁ	γὰρ	αὐτὸς παιδαγωγὸς καὶ κριτὴς τοὺς
[1, 5]	στερητικὸν γραμματικῶν νομοθετοῦσιν παῖδες. Εἰ	γὰρ	ἄφρονας ἡμᾶς οἱ τῆς νηπιότητος
[1, 8]	τοῦ ἔργου τῷ λόγῳ. Τὰ	γὰρ	βέλη μου» φησί, συντελέσει αὐτούς·
[1, 6]	ἁγίαν μνηστευόμενοι τροφήν. Τὰ μὲν	γὰρ	βρώματα καταργεῖται, ᾗ φησιν ὁ
[1, 6]	τοίνυν τὸ ἕπεσθαι Χριστῷ. Ὃ	γὰρ	γέγονεν ἐν αὐτῷ, ζωή ἐστιν.
[1, 5]	κακοφροσύνῃ καὶ σκολιότητι· ἡ μὲν	γὰρ	γενεὰ ἡ παλαιὰ σκολιὰ καὶ
[1, 8]	ὃ μισεῖ ὁ κύριος» οὐ	γὰρ	δήπου μισεῖ μέν τι, βούλεται
[1, 11]	ὅτι θεὸς καὶ δημιουργός, πάντα	γὰρ	δι´ αὐτοῦ ἐγένετο καὶ χωρὶς
[1, 10]	ἐλπίδα ἐνδιδοὺς εἰς σωτηρίαν. Φησὶ	γὰρ	δι´ Ἰεζεκιήλ· ἐὰν ἐπιστραφῆτε ἐξ
[1, 9]	τῶν πολλῶν πίστεως. Λέγει μὲν	γὰρ	διὰ Ἡσαΐου ἐγκατελίπετε τὸν κύριον
[1, 6]	ἔτι νῦν δύνασθε» Οὔ μοι	γὰρ	δοκεῖ ἰουδαϊκῶς ἐκδέχεσθαι δεῖν τὸ
[1, 6]	ἐγνωκέναι τὸν θεόν. Ὧδέ πως	γὰρ	ἔδοξεν εἰπεῖν τῷ λόγῳ· ὃ
[1, 6]	ἐν Χριστῷ, οὐ βρῶμα· οὔπω	γὰρ	ἐδύνασθε· ἀλλ´ οὐδὲ ἔτι νῦν
[1, 6]	ὑμᾶς ἐπότισα, οὐ βρῶμα· οὔπω	γὰρ	ἐδύνασθε» οὐκ ἄλλο τι παρὰ
[1, 6]	ἐπαγόμενον ἑξῆς οὐ βρῶμα, οὔπω	γὰρ	ἐδύνασθε» τὴν ἐν τῷ μέλλοντι
[1, 9]	ἰσχυρὰν τὴν ἐπίπληξιν πεποίηται. Ὁ	γὰρ	εἰδὼς τὸν θεὸν πῶς τοὺς
[1, 5]	ἤπιοι καὶ ἀεὶ καινοί· χρὴ	γὰρ	εἶναι καινοὺς τοὺς λόγου καινοῦ
[1, 6]	θεοῦ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ· ὅσοι	γὰρ	εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε.
[1, 8]	πνεῦμα φοβούμενον κύριον ζήσεται· ἡ	γὰρ	ἐλπὶς ἐπὶ τὸν σῴζοντα αὐτούς»
[1, 5]	μεθ´ ἱκετηρίας τῷ κυρίῳ· τουτὶ	γὰρ	ἐμφαίνει ἑρμηνευόμενον Ἑλλάδι φωνῇ τὸ
[1, 6]	Καὶ ἀλλαχόθι πάλιν γράφει· καὶ	γὰρ	ἐν ἑνὶ πνεύματι ἡμεῖς πάντες
[1, 12]	προσέτι ἐφήμερον ἐπαναιρεῖσθαι βίον. Οὐ	γὰρ	ἐν πολέμῳ, ἀλλ´ ἐν εἰρήνῃ
[1, 3]	καὶ καθ´ ὁμοίωσιν» πληρωθῇ. Ὡς	γὰρ	ἐν σκότῳ βαθεῖ ἀλώμενοι τῷ
[1, 1]	ἀλλ´ οὐ νῦν· ὃ μὲν	γὰρ	ἐν τοῖς δογματικοῖς δηλωτικὸς καὶ
[1, 6]	κιρναμένου τοῦ σπέρματος γίνεται· ἡ	γὰρ	ἐν τούτῳ δύναμις, θρομβοῦσα τοῦ
[1, 6]	τὰ σαρκὸς ἔτι φρονοῦντας. Ὅπου	γὰρ	ἐν ὑμῖν ζῆλος καὶ ἔρις,
[1, 10]	εἰρήνῃ εἰς τὸν αἰῶνα. Ὑποδεικνύων	γὰρ	ἐνταῦθα τὸν μισθὸν τῆς γνώσεως
[1, 8]	κρέα ἀπὸ αἵματος τραυματιῶν. Σαφὲς	γὰρ	ἐνταῦθα ὡς ἄρα οἱ μὴ
[1, 9]	τῷ κάμνοντι τὴν ψυχήν· οὐ	γὰρ	ἐντίθησι τὰ πλημμελήματα, τὰ δὲ
[1, 10]	προαιρετικοὶ αὔξονται τῷ ἐπαίνῳ· ἀρετὰ	γὰρ	ἐπαινεομένα δένδρον ὣς ἀέξεται. Καί
[1, 8]	ἐπ´ ὠφελείᾳ τοῦ κολαζομένου, ἔστι	γὰρ	ἐπανόρθωσις ἀντιτείνοντος, τιμωρεῖσθαι δὲ μὴ
[1, 10]	τῷ πεπλανημένῳ συγγνώμην νέμων ἐπίστρεφε	γάρ,	ἐπίστρεφε, ὡς ὁ τρυγῶν ἐπὶ
[1, 10]	υἱοῖς ἀνθρώπων· ἐπακούσατέ μου, σεμνὰ	γὰρ	ἐρῶ» καὶ τὰ ἑξῆς. Συμβουλεύει
[1, 8]	εἰς πάντας τοὺς πιστεύοντας· οὐ	γάρ	ἐστι διαστολή» καὶ προσέτι μαρτυρῶν
[1, 8]	οὖν ἐφορᾶν τὰ κακά· ἀγαθὸς	γάρ	ἐστι· παρορῶντος δὲ αὐτοῦ ἑκοντί,
[1, 6]	τῆς ἀφίξεως τὴν πρόληψιν· οὐ	γάρ	ἐστι ταὐτὸν αἰὼν καὶ χρόνος
[1, 4]	πως λέγων τοὐμὸν θυγάτριον, πάνυ	γάρ	ἐστι τῇ φύσει φιλάνθρωπον τὸ
[1, 6]	τὴν ἰσότητα ἀπεκάλυψεν εἰπών· τοῦτο	γάρ	ἐστι τὸ θέλημα τοῦ πατρός
[1, 8]	οὐ τῷ ἀρετὴν ἔχειν, ἀρετὴ	γάρ	ἐστιν αὐτή, ἀλλὰ τῷ αὐτὴν
[1, 13]	λαλεῖ, φησίν, ὁ ἄνθρωπος· οὐ	γάρ	ἐστιν λογικὸς ἔτι ὁ παρὰ
[1, 5]	Αὐτὸς δὲ ὁ Ἰσαάκ, καὶ	γὰρ	ἔστιν ἑτέρως ἐκλαβεῖν, τύπος {ὅς}
[1, 6]	δὲ τὸ ἀπροσδεές φαμεν. Τί	γὰρ	ἔτι λείπεται τῷ θεὸν ἐγνωκότι;
[1, 9]	ἁμαρτωλῶν πλαγίας αἰνιττόμενος ὁδούς. Ἡ	γὰρ	εὐθεῖα καὶ κατὰ φύσιν, ἣν
[1, 10]	τε καὶ ψεκτικὸν γίνεται. Πῶς	γὰρ	ἔχουσα ἡ διάνοια ἡ συμβουλευτικὴ
[1, 6]	τῶν βουκολίων ἔξεστι μαθεῖν. Τὰ	γὰρ	ζῷα ταῦτα τοῦ ἔτους κατὰ
[1, 6]	τῶν κρειττόνων ἐστὶν ἀποκάλυψις. Ἃ	γὰρ	ἡ ἄγνοια συνέδησεν κακῶς, ταῦτα
[1, 13]	καλουμένου καθήκοντος ἔσται περιποιητική; Καὶ	γὰρ	ἡ ἀρετὴ αὐτὴ διάθεσίς ἐστι
[1, 10]	ὃν μακάριοι καὶ φρόνιμοι. Φρόνησις	γὰρ	ἡ γνῶσις διὰ τοῦ αὐτοῦ
[1, 6]	γάλα, οὐσίαν ἐργάζεται μορφώσεως· εὐθαλεῖ	γὰρ	ἡ κρᾶσις, σφαλερὰ δὲ ἡ
[1, 1]	τὸ πᾶν προσαγορευόμενος λόγος· προτρεπτικὴ	γὰρ	ἡ πᾶσα θεοσέβεια, ζωῆς τῆς
[1, 2]	ἰδοὺ λέγει κύριος» Διὰ τοῦτο	γὰρ	ἡ προφητεία, δι´ ὑπακοὴν καὶ
[1, 7]	Παιδαγωγία δὲ καλεῖται πολλαχῶς· καὶ	γὰρ	ἡ τοῦ ἀγομένου καὶ μανθάνοντος,
[1, 6]	αὐτοφυεῖ τροφῇ τῇ πνευματικῇ· τοιαύτη	γὰρ	ἡ τοῦ γάλακτος ζωοτρόφος οὐσία,
[1, 2]	τῆς ψυχῆς παθῶν. Κυρίως μὲν	γὰρ	ἡ τῶν τοῦ σώματος νοσημάτων
[1, 9]	τὴν ἀνθρωπότητα βιαζομένη σωτήριον· ἀγαθὴ	γὰρ	ἦν. Ἀλλ´ οὐχ ὑπακούεις τῷ
[1, 7]	τὸν τοῦ θεοῦ υἱόν· σκιαγραφία	γὰρ	ἦν τοῦ κυρίου τὸ ὄνομα
[1, 10]	ὁ λόγος ἡμῖν παρῃτήθη. Ἑπόμενον	γὰρ	ἦν φάσκειν ἡμᾶς τὸ ἐπιπληκτικὸν
[1, 7]	Ἐνταῦθα διδάσκαλός ἐστι παιδαγωγίας· καὶ	γὰρ	ἦν ὡς ἀληθῶς διὰ μὲν
[1, 9]	εὔθυναι δὲ αὐτὸν ῥάβδῳ, οὐ	γὰρ	θανεῖται. Ἔλεγχος γὰρ καὶ ἐπίπληξις,
[1, 8]	ποιῶν ἔλεος τοῖς ἀγαπῶσιν» Ὁ	γὰρ	ἱστὰς τοὺς μὲν ἐκ δεξιῶν,
[1, 10]	τοῖς σπεύδουσιν εἰς σωτηρίαν. Φησὶ	γάρ·	καὶ εἰσάξω ὑμᾶς εἰς τὴν
[1, 8]	καὶ ὁ ἔλεγχος αὐτοῦ» ἐλέους	γὰρ	καὶ ἐλέγχου σκοπὸς ἡ τῶν
[1, 9]	ῥάβδῳ, οὐ γὰρ θανεῖται. Ἔλεγχος	γὰρ	καὶ ἐπίπληξις, ὥσπερ οὖν καὶ
[1, 6]	φωτίζοντος τοὺς νηπίους. Διὰ τοῦτο	γὰρ	καὶ ἡ γραφὴ περὶ τοῦ
[1, 2]	παντελὲς ἀνθρωπίνων παθῶν, διὰ τοῦτο	γὰρ	καὶ μόνος κριτής, ὅτι ἀναμάρτητος
[1, 6]	ταὐτὸν δὲ τῇ οὐσίᾳ· ὡσαύτως	γὰρ	καὶ ὁ λόγος ὁ αὐτὸς
[1, 8]	ἡ σοφία διαρρήδην λέγει ἔλεος	γὰρ	καὶ ὀργὴ μετ´ αὐτοῦ» κύριος
[1, 8]	ἀλήθειαν ἡ βλασφημία διανίστησιν. Μάστιγες	γὰρ	καὶ παιδεία ἐν παντὶ καιρῷ
[1, 6]	ἐκδέχεσθαι δεῖν τὸ λεγόμενον. Ἀντιπαραθήσω	γὰρ	κἀκείνην τὴν γραφὴν εἰσάξω ὑμᾶς
[1, 2]	ὅλην τὴν ἡμέραν. Ἰατρικὴ μὲν	γὰρ»	κατὰ Δημόκριτον σώματος νόσους ἀκέεται,
[1, 6]	τῆς προωμολογημένης ἐπαγγελίας τυχεῖν. Μὴ	γὰρ	κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον ἅμα
[1, 6]	εἰπεῖν τὸν χρόνον. Ἡ μὲν	γὰρ	κατήχησις εἰς πίστιν περιάγει, πίστις
[1, 8]	αὐτὸν ὁμολογήσαιμι τοὺς ἀπίστους, ἡ	γὰρ	κόλασις ἐπ´ ἀγαθῷ καὶ ἐπ´
[1, 9]	ἄνωθεν, ὅθεν γέγονεν πατήρ. Πρὶν	γὰρ	κτίστην γενέσθαι θεὸς ἦν, ἀγαθὸς
[1, 8]	ἐκφοβεῖν ἵνα μὴ ἁμάρτωμεν· φόβος	γὰρ	κυρίου ἀπωθεῖται ἁμαρτήματα, ἄφοβος δ´
[1, 6]	τελείους ἡμᾶς γενέσθαι πιστεύομεν. Πίστις	γὰρ	μαθήσεως τελειότης· διὰ τοῦτό φησιν
[1, 6]	οὐδὲ ἓν θεὸν ὄντα. Οὐ	γὰρ	μείζων τις εἴη τοῦ λόγου
[1, 6]	τὸ πεπληρῶσθαι τὴν χάριν. Τὸ	γὰρ	μέλλον τοῦ χρόνου τῇ δυνάμει
[1, 12]	ἡμῶν ταμιεῖον εἶναι διδάσκων. Μὴ	γὰρ	μεριμνᾶτε» φησί, περὶ τῆς αὔριον»
[1, 5]	θειότητα αἰνίττεται μὴ σφαγείς· ἀνέστη	γὰρ	μετὰ τὴν κηδείαν ὁ Ἰησοῦς
[1, 8]	ἵνα καρπὸν πλείω φέρῃ» Καθυλομανεῖ	γὰρ	μὴ κλαδευομένη ἡ ἄμπελος, οὕτως
[1, 6]	πῆξις ἢ γάλα πεπηγός. Οὐ	γάρ	μοι τῆς λεξιθηρίας μέλει τὰ
[1, 9]	λύτρον ἀντὶ πολλῶν» ὑπισχνούμενος. Τοῦτον	γὰρ	μόνον ὁμολογεῖ ἀγαθὸν εἶναι ποιμένα·
[1, 6]	συναλλαγὴν πρὸς τὸ ὕδωρ. Δέχεται	γὰρ	μόνον τῶν ὑγρῶν τοῦτο καὶ
[1, 10]	ἐπιπληκτικὸν εἶδος νοῦ περιποιητικόν. Ἀλλὰ	γὰρ	μυρίαι ὅσαι προσεξεύρηνται παραγγελίαι εἰς
[1, 6]	οὐρανῶν ὁμολογεῖ ὁ λόγος. Οὐ	γὰρ	Μωσῆς» φησίν, ἔδωκεν ὑμῖν τὸν
[1, 11]	δὲ καὶ ὁ Μωσῆς· ὁ	γὰρ	νόμος παιδαγωγία παίδων ἐστὶ δυσηνίων.
[1, 6]	ταῖς σπερματίτισιν παρατίθεται φλεψίν· ἐντεῦθεν	γὰρ	ὁ Ἀπολλωνιάτης Διογένης τὰ ἀφροδίσια
[1, 13]	ἕν, κατορθούμενον ἀιδίῳ ζωῇ· καὶ	γὰρ	ὁ βίος ὁ Χριστιανῶν, ὃν
[1, 6]	λόγος νοούμενος τὸ αἷμα· τύπος	γὰρ	ὁ δίκαιος ὁ παλαιὸς τοῦ
[1, 8]	προτρέπειν ἐπιχειρεῖ τοὺς αὐτούς. Οὓς	γὰρ	ὁ ἔπαινος οὐ προετρέψατο, τούτους
[1, 7]	τὸν Μωσέα διδάσκει παιδαγωγεῖν· λέγει	γὰρ	ὁ κύριος· εἴ τις ἡμάρτηκεν
[1, 7]	ἐλέγχει δέ, ἵνα μετανοήσωσιν· θέλει	γὰρ	ὁ κύριος τὴν μετάνοιαν τοῦ
[1, 3]	δι´ ἔργων τοῦ κυρίου, καὶ	γὰρ	ὁ λόγος αὐτὸς ἐναργῶς σὰρξ
[1, 6]	αὐτὸν ὀνομάζων ἐπότισα» ἐπιφέρει· πίνεται	γὰρ	ὁ λόγος, ἡ τροφὴ τῆς
[1, 6]	μετὰ γλυκείας τῆς τροφῆς· μιγνύμενος	γὰρ	ὁ λόγος φιλανθρωπίᾳ ἰᾶταί τε
[1, 5]	τὸν πρᾶον καὶ ἡσύχιον; Τοιοῦτος	γὰρ	ὁ παρθένιος λόγος, ἁπαλὸς καὶ
[1, 3]	κύριος ὁμολογῶν καὶ λέγων αὐτὸς	γὰρ	ὁ πατὴρ φιλεῖ ὑμᾶς, ὅτι
[1, 7]	πατέρα τῶν ὅλων, ἐν αὐτῷ	γὰρ	ὁ υἱὸς καὶ ἐν τῷ
[1, 9]	ὄντως ἐσόμενον εὐδαίμονα εἶναι. Εἰ	γὰρ	οἱ ἄρχοντες οὐκ εἰσὶ φόβος
[1, 7]	τῶν νηπίων κηδεμονικὸς ποιμήν· ἁπλοῖ	γὰρ	οἱ νήπιοι ὡς πρόβατα ἀλληγορούμενοι·
[1, 5]	τῷ τηλικῷδε τὴν βοήθειαν· ὡς	γὰρ	οἱ πατέρες καὶ αἱ μητέρες
[1, 6]	μεταλήψεως σύμβολόν ἐστιν. Πίνειν μὲν	γὰρ	οἱ τέλειοι λέγονται, θηλάζειν δὲ
[1, 5]	προσδήσας, ὃν ἄμπελον ἀλληγορεῖ· φέρει	γὰρ	οἶνον ἡ ἄμπελος, ὡς αἷμα
[1, 12]	ἐκπόνει καὶ μὴ ἀπόκαμνε· ἔσῃ	γὰρ	οἷος οὐκ ἐλπίζεις οὐδ´ εἰκάσαι
[1, 8]	οὐ μίσους σύμβολον. Ἄμφω μὲν	γὰρ	ὀνειδίζετον, καὶ ὁ φίλος καὶ
[1, 6]	ἐκ σαρκὸς καὶ αἵματος. Τῷ	γὰρ	ὄντι αἷμα τῆς πίστεως ἡ
[1, 6]	ἐρῶντες, ζηλοῦντες, μηνιῶντες, φθονοῦντες· οὐ	γὰρ	ὅτι ἔτι ἐν σαρκί ἐσμεν,
[1, 9]	δέ με οὐκ ἔγνω. Πῶς	γὰρ	οὐ δεινόν, εἰ ὁ εἰδὼς
[1, 9]	ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι κυρίου. Εἰ	γὰρ	οὐ δέχεσθε τὴν φιλανθρωπίαν, ἐπιγνώσεσθε
[1, 3]	τοῦ θεοῦ ὁ ἄνθρωπος. Πῶς	γὰρ	οὐ φιλεῖται, δι´ ὃν ὁ
[1, 5]	δὲ εἰς τὸ κακόν. Καὶ	γὰρ	οὐδὲ ἔστιν τὸ ὄνομα τοῦ
[1, 5]	κατὰ τὴν Χριστοῦ παρουσίαν. Θεὸν	γὰρ	οὐδεὶς ἔγνω, εἰ μὴ ὁ
[1, 8]	ὑπερβολὴν φιλανθρωπίας συμπαθήσας φύσει. Ἦν	γὰρ	οὐδὲν ὃ μισεῖ ὁ κύριος»
[1, 2]	ὅτι ἐλάχιστα ἁμαρτάνειν πειρώμεθα· κατεπείγει	γὰρ	οὐδὲν τοσοῦτον ὡς ἡ τῶν
[1, 8]	σωτηρίου λόγου κηδεμονικῶς λοιδορεῖσθαι. Καὶ	γὰρ	οὖν καὶ τοῦτο τῆς θείας
[1, 10]	δὲ συμφέρον τοῦ συμβουλευτικοῦ· καὶ	γὰρ	οὖν τοῦ μὲν συμβουλευτικοῦ σχέσις
[1, 10]	τὸ ἤπιον τοῦ λόγου· δίκαιος	γὰρ	οὗτος ἀποδέδεικται καὶ τὰς ἰδίας
[1, 5]	τάττεται τὸ νήπιον· νηπύτιος μὲν	γὰρ	οὗτος, νήπιος δὲ ὁ νεήπιος,
[1, 5]	ἂν πάντες κεκλήσονται μαθηταί. Ἔχει	γὰρ	οὕτως τὸ ἀληθές, τὸ μὲν
[1, 6]	τὸ αἷμα τοῦ κυρίου· ἦ	γὰρ	οὐχὶ καὶ οἶνος ἀλληγορεῖται; Ὁ
[1, 5]	ἡλικίαν ὑπογραφομένου παιδικήν. Πῇ μὲν	γὰρ	παῖδας ἡμᾶς καλεῖ, πῇ δὲ
[1, 6]	πρὸς τοὺς φιλεγκλήμονας ἐπαποδύσασθαι· οὐ	γὰρ	παῖδες ἡμεῖς καὶ νήπιοι πρὸς
[1, 5]	οὖν αὐτοὺς παιδία καλεῖ· φησὶ	γὰρ	παιδία, ἔτι μικρὸν μεθ´ ὑμῶν
[1, 6]	αἷμα τὸ μεταβάλλον ἐστί. Μάλιστα	γὰρ	πάντων μελῶν μαστοὶ συμπαθεῖς μήτρᾳ.
[1, 6]	ἐπεὶ μηδὲ τὸ αἷμα· οὐδὲ	γὰρ	πᾶσα κατέχεται ἡ τροφή. Εἰ
[1, 7]	λιμένα τῶν οὐρανῶν· τὸ μὲν	γὰρ	πάτριον καλούμενον παρ´ ἀνθρώποις ἔθος
[1, 9]	οὐκ ὀλισθήσουσι, λέγει κύριος. Οὐ	γὰρ	πεσούμεθα εἰς φθορὰν οἱ διαβαίνοντες
[1, 6]	τελείωσίς ἐστιν ἐν ζωῇ· οὐ	γάρ	ποτε ἀσθενεῖ ὁ θεός. Ὡς
[1, 6]	δὴ κυρίως κέκληται φῶς· ἦτε	γάρ	ποτε σκότος, νῦν δὲ φῶς
[1, 8]	καὶ ὡς οὐ τέρπουσα· οὐ	γὰρ	πρὸς χάριν κρίνει, ἀλλὰ τοῦ
[1, 9]	τὴν πατρῴαν ἀποθήκην σωρευθῶμεν· τὸ	γὰρ	πτύον ἐν τῇ χειρὶ» τοῦ
[1, 6]	οὐδὲ ἔτι νῦν δύνασθε, ἔτι	γὰρ	σαρκικοί ἐστε» τὰ τῆς σαρκὸς
[1, 6]	λαλῶν ἐβλασφήμει τὸν λόγον. Δύο	γὰρ	σημαίνει τὸ νήπιον. Ἐπειδὴ γέγονα,
[1, 9]	καὶ ἐθυμίασαν τῇ Βάαλ» Μέγιστον	γὰρ	τεκμήριον τῆς φιλανθρωπίας αὐτοῦ, ὅτι
[1, 6]	οὖν πρὸς αὐτοῦ προσέμαθεν; οὐ	γάρ.	Τελειοῦται δὲ τῷ λουτρῷ μόνῳ
[1, 5]	μεριμνᾶτε περὶ τῆς αὔριον· ἀρκετὸν	γὰρ	τῇ ἡμέρᾳ ἡ κακία αὐτῆς»
[1, 6]	αἷμα ἐντυγχάνον τῷ θεῷ· οὐ	γὰρ	τὸ αἷμα ἄν ποτε προήσεται
[1, 6]	τὴν ἁπλότητα τὴν ἀληθῆ. Πρωτόγονον	γὰρ	τὸ αἷμα εὑρίσκεται ἐν ἀνθρώπῳ,
[1, 6]	ἰδίῳ γάλακτι, τῷ λόγῳ· πᾶν	γὰρ	τὸ γεννῆσαν ἔοικεν εὐθὺς παρέχειν
[1, 6]	ἀπειλήφαμεν, οὗ ἕνεκεν ἐσπεύδομεν. Ἐφωτίσθημεν	γάρ·	τὸ δὲ ἔστιν ἐπιγνῶναι τὸν
[1, 6]	τὸ γάλα καὶ λεπτομερέστερον. Εἴτε	γὰρ	τὸ ἐπιχορηγούμενον αἷμα τῷ ἐμβρύῳ
[1, 9]	θεός, ὁ μόνος θεός. Ὡς	γὰρ	τὸ ἔσοπτρον τῷ αἰσχρῷ οὐ
[1, 6]	ποτε ἀσθενεῖ ὁ θεός. Ὡς	γὰρ	τὸ θέλημα αὐτοῦ ἔργον ἐστὶ
[1, 8]	καὶ ἐπιμελεῖται αὐτοῦ. Κρεῖττον μὲν	γὰρ	τὸ κατὰ γνώμην ὠφελοῦν τοῦ
[1, 12]	σωτηρίας τοῖς νοσοῦσι προσφέρων· τοῦτο	γὰρ	τὸ μέγιστον καὶ βασιλικώτατον ἔργον
[1, 10]	τοῦ ἡμετέρου συμφέροντος ἐστοχασμένος. Ἀλλὰ	γὰρ	τὸ μὲν ψεκτικὸν καὶ ἀποτρεπτικὸν
[1, 9]	ὁ ἔλεγχος αὐτοῦ. Καλὸν μὲν	γὰρ	τὸ μὴ ἁμαρτεῖν, ἀγαθὸν δὲ
[1, 7]	ἐρωτᾷς τὸ ὄνομά μου» Ἐτήρει	γὰρ	τὸ ὄνομα τὸ καινὸν τῷ
[1, 9]	οἰκτιρμῷ καὶ παιδείᾳ διεφύλαξεν» Κατὰ	γὰρ	τὸ πολὺ ἔλεος αὐτοῦ, οὕτως
[1, 6]	ὡς ὑπειλήφασί τινες· σὺν αὐτῇ	γὰρ	τὸ πρόσωπον ἰσάγγελον ἔχοντες πρόσωπον
[1, 8]	δείξω τί ἔσται αὐτοῖς. Οὗ	γὰρ	τὸ πρόσωπον κυρίου ἐπιβλέπει, εἰρήνη
[1, 12]	ἄρα ὁμολογητέον χάριν αὐτῷ. Τὸ	γάρ	τοι ζῷον τὸ λογικόν, τὸν
[1, 6]	οὐ κατανενοηκότες τὴν φύσιν; Ἡ	γάρ	τοι τροφὴ χειμῶνος μὲν πυκνοῦντος
[1, 5]	αὐτὰ ἐλθεῖν πρός με· τῶν	γὰρ	τοιούτων ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν
[1, 8]	ποικίλος εἰς σωτηρίαν. Προσμαρτυρεῖ μὲν	γὰρ	τοῖς ἀγαθοῖς ὁ παιδαγωγός, ἐκκαλεῖται
[1, 6]	ἔτι ἐν Χριστῷ. Πνευματικοὺς μὲν	γὰρ	τοὺς πεπιστευκότας ἤδη τῷ ἁγίῳ
[1, 4]	ἀρετὴ καὶ ἡ ἀγωγή. Ἐν	γὰρ	τῷ αἰῶνι τούτῳ» φησίν, γαμοῦσι
[1, 8]	πάσχουσιν οἱ δίκην διδόντες· ὠφελοῦνται	γὰρ	τῷ βελτίω τὴν ψυχὴν αὐτοῖς
[1, 6]	ἁπάσης ἐκτὸς προσωποληψίας φωνήν· πάντες	γὰρ	υἱοί ἐστε διὰ πίστεως θεοῦ
[1, 5]	παῖς μὲν ὡς υἱός, καὶ	γὰρ	υἱὸς ἦν Ἀβραὰμ ὡς ὁ
[1, 5]	ἐπιστέλλων πρὸς Κορινθίους φησίν· ἡρμοσάμην	γὰρ	ὑμᾶς ἑνὶ ἀνδρὶ παρθένον ἁγνὴν
[1, 6]	ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες	γὰρ	ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ
[1, 6]	δὲ ἅμα καὶ σέσωκεν. Αὐτοὶ	γὰρ	ὑμεῖς» φησὶν ὁ ἀπόστολος, θεοδίδακτοί
[1, 9]	ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος, λέγω	γὰρ	ὑμῖν· ἀπάρτι οὐ μὴ ἴδητέ
[1, 6]	πνεῦμα τὸ ἅγιον ἀλληγορεῖ, καὶ	γὰρ	ὑπ´ αὐτοῦ δεδημιούργηται ἡ σάρξ·
[1, 12]	καὶ ἡ λοιπὴ παιδεία· οὐ	γὰρ	ὑπέρτονος ἡ τοιάδε ἀγωγὴ τοῦ
[1, 7]	θανάτῳ οὐ παρέδωκέν με» τὸ	γὰρ	ὑπὸ κυρίου παιδευθῆναι καὶ παιδαγωγηθῆναι
[1, 6]	τοῦ πάθους εἰς ἀφθαρσίαν· ἐξορροῦται	γὰρ	ὑπὸ τοῦ οἴνου τὸ γάλα
[1, 6]	ἐν τῷ νόμῳ νηπίων. Οὐκέτι	γάρ»	φησί, δοῦλος εἶ, ἀλλὰ υἱός·
[1, 7]	τόπου ἐκείνου Εἶδος θεοῦ· εἶδον	γάρ»	φησί, θεὸν πρόσωπον πρὸς πρόσωπον,
[1, 7]	λαοῦ, πρόσωπον πρὸς πρόσωπον. Ἰδού»	γάρ	φησι τῷ Μωσεῖ, ὁ ἄγγελός
[1, 9]	σώφρονες πρὸς τοὺς πατέρας· ἵππος	γάρ»	φησίν, ἀδάμαστος ἐκβαίνει σκληρός, καὶ
[1, 5]	καὶ ἀληθείας ὑπόστασις. Ἐπὶ τίνα	γάρ»	φησίν, ἐπιβλέψω ἢ ἐπὶ τὸν
[1, 6]	οἱ νήπιοι. Τὸ αἷμά μου	γάρ»	φησὶν ὁ κύριος, ἀληθής ἐστι
[1, 11]	κατεπεῖγον ἁρμοττόμενος· τὸν νόμον δοθῆναι»	γάρ	φησιν ὁ Παῦλος παιδαγωγὸν εἰς
[1, 9]	ἀνάγκην εἰς εὐσέβειαν διαφέρει. Αὐτὸς	γάρ»	φησίν, οἰκτίρμων ἐστίν, ἰάσεται τὰς
[1, 8]	ὁ Πλάτων μαθὼν πάντες μὲν	γὰρ»	φησὶν ὡς ἀληθῶς ἀγαθὰ πάσχουσιν
[1, 6]	παιδίον αἵματι τῷ αὐτῷ· αἵματος	γὰρ	φύσις τοῦ γάλακτος ἡ ῥύσις,
[1, 8]	τὸ ἁμαρτάνειν αἰσχύνη παρεισδύεται. Εἰ	γὰρ	ψέξαι χρή, καὶ λοιδορεῖσθαι δεῖ,
[1, 6]	τροφὴν εἰς ἀνατροφὴν σωτηρίας· οὐ	γὰρ	ὡς αἱ πηγαὶ πλήρεις εἰσὶν
[1, 6]	ἡμῖν τὸν λόγον αἰνίττεται, καὶ	γὰρ	ὡς αἷμα πλούσιον ὁ λόγος
[1, 6]	πρὸς πρόσωπον αἰνίττεσθαι δύναται. Βλέπομεν	γὰρ	ὡς δι´ ἐσόπτρου νῦν» ὁ
[1, 9]	φιλανθρωπίας αὐτοῦ καταπεφρονηκότας. Ὀλιγωρεῖται μὲν	γὰρ	ὡς ἐπίπαν τὸ ἀγαθὸν χρηστευόμενον
[1, 1]	πρὶν ἢ τέλεον ὑγιᾶναι· οὐδὲ	γὰρ	ὡσαύτως πρὸς τοὺς μανθάνοντας ἢ
[1, 6]	Καὶ δὴ καὶ τὸ κατὰ	γαστρὸς	τὸ μὲν πρῶτον ὑγροῦ ἐστι
[1, 5]	τοὺς ἐλευθέρους καὶ νεογνούς, τοὺς	γαύρους	διὰ τὴν πίστιν, τοὺς εἰς
[1, 8]	ἄρα ὁ θεός. Καὶ ὅ	γε	κύριος εἰς πολλὰ συγχρῆται πρὸ
[1, 6]	ἁγίῳ παιδεύεται πνεύματι· ἐπεί, ὅτι	γε	μία καθολικὴ τῆς ἀνθρωπότητος σωτηρία
[1, 5]	τούτοις οἰκείως ἐπήγαγεν. Καὶ οὔτί	γε	μόνον τὸ εὐαγγέλιον ταύτῃ φρονεῖ,
[1, 9]	σωτηρίας ἐστὶ πηγή, ἀγαθοῦ δέ	γε	τὸ σῴζειν· ἔλεος δὲ κυρίου
[1, 1]	ὄρεξις, νοερῷ καταβληθεῖσα χωρίῳ. Τριῶν	γέ	τοι τούτων περὶ τὸν ἄνθρωπον
[1, 5]	ἀνδρὸς τετίμηκεν προσηγορίᾳ καὶ διά	γε	τοῦ Δαβὶδ ἐπὶ μὲν τοῦ
[1, 7]	ὁ θεὸς ὁ κύριος, μηδέπω	γεγενημένος	ἄνθρωπος. Πλὴν ἀλλὰ ὁ Ἰακὼβ
[1, 6]	εἶ σὺ ἀγαπητός, ἐγὼ σήμερον	γεγέννηκά	σε. Πυθώμεθα οὖν τῶν σοφῶν·
[1, 7]	διαθήκη δεδώρηται καὶ ὁ λόγος	γεγέννηται	καὶ ὁ φόβος εἰς ἀγάπην
[1, 9]	τοὺς Γαλάτας λέγει· ἐχθρὸς ὑμῶν	γέγονα	ἀληθεύων ὑμῖν; Ὡς δὲ οἱ
[1, 6]	εἱπόμην τῷ νόμῳ· ἐπὶ δὲ	γέγονα	ἀνήρ» οὐκέτι τὰ τοῦ νηπίου,
[1, 6]	γὰρ σημαίνει τὸ νήπιον. Ἐπειδὴ	γέγονα,	φησίν, ἀνήρ» πάλιν ὁ Παῦλος
[1, 7]	εἰς κλῆσιν καὶ σωτηρίαν νεογνοὶ	γεγόναμεν.	Διὸ καὶ ἐπιφέρει προφήτην εἰς
[1, 2]	Ἡμεῖς δὲ ἅμα νοήματι νήπιοι	γεγόναμεν,	τὴν ἀρίστην καὶ βεβαιοτάτην τάξιν
[1, 8]	τὸν ἄνθρωπον, δι´ ὃν καὶ	γέγονεν	ἄνθρωπος ὁ λόγος τοῦ θεοῦ.
[1, 9]	τῆς ἀγάπης ἐκείνης σχέσις δικαιοσύνης	γέγονεν	ἀρχή, καὶ τὸν ἥλιον ἐπιλάμποντος
[1, 6]	αὕτη μόνη, ὅτι μόνη μὴ	γέγονεν	γυνή, παρθένος δὲ ἅμα καὶ
[1, 6]	ὥστε ὁ νόμος παιδαγωγὸς ἡμῶν	γέγονεν	εἰς Χριστόν, ἵνα ἐκ πίστεως
[1, 6]	τὸ ἕπεσθαι Χριστῷ. Ὃ γὰρ	γέγονεν	ἐν αὐτῷ, ζωή ἐστιν. Ἀμὴν
[1, 3]	ἂν τὸ οὗ ἕνεκεν ἄνθρωπος	γέγονεν	ἐποίησεν ὁ θεός, εἰ μὴ
[1, 12]	καθ´ ὁμοίωσιν ἡμῶν. Καὶ δὴ	γέγονεν	ὁ Χριστὸς τοῦτο πλῆρες, ὅπερ
[1, 3]	καὶ ὃ εἶχεν εἶδεν καὶ	γέγονεν	ὃ ἠθέλησεν· οὐδὲν δὲ ὃ
[1, 3]	τῶν ἄλλων ὁ ἄνθρωπος αἱρετὸν	γέγονεν,	οὐκ ἄλλην αἰτίαν ἔσχεν τοῦ
[1, 9]	τοῦ ἑαυτοῦ ἐκεῖθεν ἄνωθεν, ὅθεν	γέγονεν	πατήρ. Πρὶν γὰρ κτίστην γενέσθαι
[1, 6]	τὸν λόγον αὐτὸς ἤδη τροφὴ	γέγονεν	πνευματικὴ τοῖς σώφροσιν. Ὢ θαύματος
[1, 6]	ἀναλόγως οὕτως καὶ ἡ τροφὴ	γέγονεν	τῷ ἀνθρώπῳ πνευματική. Πάντῃ τοίνυν
[1, 6]	τοῦτο καὶ περὶ ἡμᾶς, ὧν	γέγονεν	ὑπογραφὴ ὁ κύριος· βαπτιζόμενοι φωτιζόμεθα,
[1, 9]	ὄντα ἀπαίδευτόν τε καὶ αἰσχρὸν	γεγονέναι	διὰ τὸ ἀνέλεγκτον εἶναι βούλεται,
[1, 7]	οὖν παιδαγωγὸν τὸν Φοίνικά φασι	γεγονέναι	καὶ τῶν Κροίσου παίδων Ἄδραστον,
[1, 6]	ἔαρ καλοῦμεν, ὑγροτέρου τοῦ περιέχοντος	γεγονότος,	ἀλλὰ καὶ τῆς πόας καὶ
[1, 2]	αἱ ἁμαρτίαι μηνύονται αἱ μὴ	γεγονυῖαι	κατὰ λόγον. Καὶ τὸ μὲν
[1, 6]	δὲ ἀνακιρνάμενον τὸ ἀπὸ τῶν	γειτνιωσῶν	καταπεμπόμενον ἀρτηριῶν πνεῦμα, μενούσης ἔτι
[1, 5]	προφητείας μηνυόμενον χαίροντας ἡμᾶς καὶ	γελῶντας	ἐπὶ σωτηρίᾳ ὡς τὸν Ἰσαάκ.
[1, 5]	τὸν Ἰσαὰκ εἰς παῖδα ἀναφέρω·	γέλως	ἑρμηνεύεται ὁ Ἰσαάκ. Τοῦτον ἑώρακεν
[1, 5]	ὑπομονήν. Ὢ τῆς φρονίμου παιδιᾶς,	γέλως	{καὶ} δι´ ὑπομονῆς βοηθούμενος καὶ
[1, 5]	Χριστὸς ἄνωθεν ἡμῶν ἐπισκοπεῖ τὸν	γέλωτα	καὶ διακύψας τῆς θυρίδος» ὥς
[1, 5]	καὶ σκολιότητι· ἡ μὲν γὰρ	γενεὰ	ἡ παλαιὰ σκολιὰ καὶ σκληροκάρδιος,
[1, 9]	λέγει· γενεὰ σκολιὰ καὶ παραπικραίνουσα,	γενεὰ	ἥτις οὐ κατεύθυνεν τὴν καρδίαν
[1, 9]	Μωσέως ἐπαιδαγώγει, τέκνα» λέγων μωμητά,	γενεὰ	σκολιὰ καὶ διεστραμμένη, ταῦτα κυρίῳ
[1, 9]	τούτων καὶ διὰ Δαβὶδ λέγει·	γενεὰ	σκολιὰ καὶ παραπικραίνουσα, γενεὰ ἥτις
[1, 10]	ποιήσῃ, κατευοδωθήσεται αὐτῷ» Τοιούτους ἡμᾶς	γενέσθαι	βούλεται, ἵν´ ὦμεν μακάριοι. Ἔμπαλιν
[1, 3]	οἵου τε ὄντος τὸν μὲν	γενέσθαι	δημιουργὸν ἀγαθόν, τὸν δὲ εἰς
[1, 9]	γέγονεν πατήρ. Πρὶν γὰρ κτίστην	γενέσθαι	θεὸς ἦν, ἀγαθὸς ἦν, καὶ
[1, 6]	τηρούμενον ὅτε παύσεται, τελείους ἡμᾶς	γενέσθαι	πιστεύομεν. Πίστις γὰρ μαθήσεως τελειότης·
[1, 7]	τοῦ θεοῦ εὐλόγως αἰτήσαιμεν ἡμῖν	γενέσθαι,	ταῦτα πειθομένοις τῷ παιδαγωγῷ περιέσται.
[1, 8]	διὰ τὴν ἀπιστίαν τὴν ἀνθρωπίνην	γένεσιν	ἴσχει κακία. Ἴδε οὖν» φησὶν
[1, 6]	κελεύεται πρὸς τοῦ παντρόφου καὶ	γενεσιουργοῦ	θεοῦ ἐπὶ τοὺς φλεγμαίνοντας ἤδη
[1, 6]	ἂν ἐκεῖνο πληρωθῇ τὸ λεχθὲν	γενηθήτω	κατὰ τὴν πίστιν σου» Οὗ
[1, 6]	τοῦ κυρίου λέγει ἐψώμισεν αὐτοὺς	γενήματα	ἀγρῶν, ἐθήλασαν μέλι ἐκ πέτρας
[1, 5]	λέγων ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ	γένησθε	ὡς τὰ παιδία ταῦτα, οὐ
[1, 5]	οὐδ´ ἂν εἴπῃ ἢν μὴ	γένησθε	ὡς τὰ παιδία ταῦτα, οὐκ
[1, 7]	νήπιοι ὡς πρόβατα ἀλληγορούμενοι· καὶ	γενήσονται»	φησίν, οἱ πάντες μία ποίμνη
[1, 8]	παρεγενήθη ὁ θεός, ὅπως ἂν	γένηται	ὁ φόβος αὐτοῦ ἐν ὑμῖν,
[1, 13]	Αὐτίκα γοῦν τὰ πάθη τὰ	γενικώτατα	ὧδέ πως ὁρίζεσθαι ἀξιοῦσιν οἱ
[1, 12]	παλαιστῶν δὲ ἄλλη, οὕτως ἐστὶν	γενναία	διάθεσις φιλοκάλῳ προαιρέσει κατάλληλος ἐκ
[1, 9]	εὐαγγελίῳ διὰ Ἰωάννου ὄφεις» φησὶν	γεννήματα	ἐχιδνῶν» Ἔγκλησις δέ ἐστι ψόγος
[1, 6]	τῷ λόγῳ· πᾶν γὰρ τὸ	γεννῆσαν	ἔοικεν εὐθὺς παρέχειν τῷ γεννωμένῳ
[1, 6]	ἔδωκεν αὐτοῖς· ἀλλὰ καὶ τὴν	γέννησιν	τοῦ παιδίου ὁ προφητεύων βούτυρον»
[1, 13]	τὸν λόγον ἀπείθεια ἁμαρτίας ἐστὶ	γεννητική,	πῶς οὐχὶ ἐξ ἀνάγκης ἡ
[1, 11]	μέλι γλυκύτατον ὂν χολῆς ἐστι	γεννητικόν,	ὡς τὸ ἀγαθὸν καταφρονήσεως, ὃ
[1, 5]	καὶ Ἰωάννης ὁ μείζων ἐν	γεννητοῖς	γυναικῶν προφήτης» ἰδοὺ ὁ ἀμνὸς
[1, 6]	μὲν ἡ πίστις ἐν χρόνῳ	γεννωμένη,	τέλος δὲ τὸ τυχεῖν τῆς
[1, 6]	γεννῆσαν ἔοικεν εὐθὺς παρέχειν τῷ	γεννωμένῳ	τροφήν. Καθάπερ δὲ ἡ ἀναγέννησις,
[1, 6]	τοῦ τροφέως καὶ πατρὸς τῶν	γεννωμένων	καὶ ἀναγεννωμένων πονουμένη, οἷον τὸ
[1, 12]	ἂν ὁ τῶν ἀνθρώπων βίος	γένοιτο.	Ἀλλὰ καὶ πρὸς αὐτάρκειαν τοῦ
[1, 8]	ὁ ἐπιφέρων τὴν ὀργήν; μὴ	γένοιτο.	Λέγει γοῦν ἀπειλῶν· παροξυνῶ τὴν
[1, 6]	μὲν γυναῖκες αἱ κυοῦσαι μητέρες	γενόμεναι	πηγάζουσι γάλα· ὁ δὲ κύριος
[1, 10]	τῶν ἁμαρτιῶν τὴν κώλυσιν εὔθετον	γενομένην,	ἑξῆς ἂν εἴη σκοπεῖν τὸ
[1, 6]	λαμβάνει καὶ πολλῆς τῆς ἐπιφορᾶς	γενομένης	διατείνονται καὶ μεταβάλλει τὸ αἷμα
[1, 5]	σημαινόμενον ἐκ τῆς παιδίον προσηγορίας	γενομένης	ζητήσεως ἐν τοῖς ἀποστόλοις, ὅστις
[1, 6]	ἀφθαρσίαν τοῦ Χριστοῦ, ἵνα καινοὶ	γενόμενοι,	λαὸς ἅγιος, ἀναγεννηθέντες ἀμίαντον φυλάξωμεν
[1, 6]	ὡς πρὸς τὸν νόμον. Ἐνταῦθα	γενομένοις	τῇ νηπιότητι ἡμῶν συνηγορητέον. Ἔτι
[1, 6]	ὁ θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ,	γενόμενον	ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον,
[1, 5]	λόγον τὸν δι´ ἡμᾶς ἄνθρωπον	γενόμενον,	κατὰ πάντα ἡμῖν ἀπεικάζεσθαι βουλόμενον,
[1, 6]	ἐσόμενον, μετὰ τὴν ἀνάστασιν ἀπολαμβάνομεν	γενόμενον,	ὅπως ἂν ἐκεῖνο πληρωθῇ τὸ
[1, 6]	υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός,	γενόμενον	ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ
[1, 3]	ὁ λόγος αὐτὸς ἐναργῶς σὰρξ	γενόμενος	τὴν αὐτὴν ἀρετὴν πρακτικὴν ἅμα
[1, 5]	νεωστὶ καὶ πρᾶος τῷ τρόπῳ	γενόμενος.	Τοῦτό τοι σαφέστατα ὁ μακάριος
[1, 8]	οὐ μισεῖ τῶν ὑπ´ αὐτοῦ	γενομένων	οὐδέν, λείπεται φιλεῖν αὐτό. Πολὺ
[1, 5]	ἄνδρας ὡς πρόβατα ὄντας κατὰ	γένος,	τὰ δὲ ἀρνία προνομίας ἠξίωσεν,
[1, 10]	προτροπὴν ἀξιόλογον εἰς μακάριον βίον,	γέρας	εὐζωίας, ζωὴν αἰώνιον. ~Ὅτι διὰ
[1, 8]	καὶ ὁ πατήρ μου ὁ	γεωργός	ἐστιν» εἶτα ἐπήγαγεν πάλιν πᾶν
[1, 9]	καὶ ἔφριξεν ἐπὶ πλείω ἡ	γῆ·	ὅτι δύο καὶ πονηρὰ ἐποίησεν
[1, 9]	λέγων· ἄκουε, οὐρανέ, καὶ ἐνωτίζου,	γῆ,	ὅτι κύριος ἐλάλησεν· υἱοὺς ἐγέννησα
[1, 12]	ἐντολαῖς κατευθύνων, ἵνα δὴ τὸν	γηγενῆ	εἰς ἅγιον καὶ ἐπουράνιον μεταπλάσας
[1, 10]	αἵματος ἀθῴου, κρύψωμεν δὲ εἰς	γῆν	ἄνδρα δίκαιον ἀδίκως, ἀφανίσωμεν αὐτὸν
[1, 8]	εἰς αἴσθησιν ἄγων, φησί, τὴν	γῆν	καὶ τὸν ἀπηλπισμένον εἰς σύνεσιν
[1, 7]	καὶ ἀποστρέψω σε εἰς τὴν	γῆν	ταύτην, ὅτι οὐ μή σε
[1, 10]	καὶ εἰσάξω ὑμᾶς εἰς τὴν	γῆν	τὴν ἀγαθήν, ἣν ὤμοσεν κύριος
[1, 6]	γραφὴν εἰσάξω ὑμᾶς εἰς τὴν	γῆν	τὴν ἀγαθήν, τὴν ῥέουσαν γάλα
[1, 6]	μητρός, φιλοστοργίᾳ συμπαθεῖ ἐξανθεῖ καὶ	γηράσκει	πρὸς τὸ ἄφοβον τοῦ παιδίου·
[1, 6]	αἱ τρίχες αἱ ξανθαὶ τοῖς	γηρῶσιν	εἰς πολιὰς μεταβάλλουσιν. Θέρους δὲ
[1, 7]	σου, ὁ ἐξαγαγών σε ἐκ	γῆς	Αἰγύπτου. Τίς οὖν ἔχει ἐξουσίαν
[1, 5]	ἀληθινόν, ὃ εὐλογηθήσεται ἐπὶ τῆς	γῆς»	Ἀλληγορῶν δὲ αὖθις ἡμᾶς πώλους
[1, 5]	ἡ γραφή, ὁμολογουμένως οἱ ἐπὶ	γῆς	εἰκότως ἂν πάντες κεκλήσονται μαθηταί.
[1, 8]	μετὰ θυμοῦ συρόντων ἐπὶ τῆς	γῆς.	Ἔξωθεν ἀτεκνώσει αὐτοὺς μάχαιρα καὶ
[1, 7]	καὶ ἐλέγξει τοὺς ἁμαρτωλοὺς τῆς	γῆς»	Καὶ διὰ Δαβίδ· κύριος παιδεύων
[1, 5]	ἀποτεταγμένοι, ὀλίγῳ ποδὶ ἐφαπτόμενοι τῆς	γῆς»	ὅσον ἐν κόσμῳ εἶναι δοκεῖν,
[1, 6]	θεὸς τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς	γῆς,	ὅτι ἀπέκρυψας ταῦτα ἀπὸ σοφῶν
[1, 5]	ἕρπομεν ὡς τὸ πρόσθεν ἐπὶ	γῆς	ὄφεων δίκην, ὅλῳ τῷ σώματι
[1, 10]	ὁ ἄνεμος ἀπὸ προσώπου τῆς	γῆς»	Τὸ ἐπιτίμιον τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ
[1, 6]	Καὶ γὰρ αὐτῆς ἤδη τῆς	γῆς	ὑπὸ μὲν ἐπομβρίας κατακλυσθὲν ἀποσύρεται
[1, 6]	γάλακτος ὡς σπέρμα ἀνθρώπου καὶ	γίγαρτον	ἀμπέλου. Τῷ οὖν γάλακτι, τῇ
[1, 8]	τῷ βελτίω τὴν ψυχὴν αὐτοῖς	γίνεσθαι	δικαίως κολαζομένοις» Εἰ δὲ ἀγαθὰ
[1, 7]	δίδοσθαι λέγεται, ἀλλὰ διὰ Ἰησοῦ»	γίνεσθαι,	οὗ χωρὶς ἐγένετο οὐδὲ ἕν»
[1, 8]	ἀχαρίστους καὶ πονηρούς» καὶ προσέτι	γίνεσθε	οἰκτίρμονες» λέγων, καθὼς ὁ πατὴρ
[1, 6]	πως γράφων· ἀδελφοί, μὴ παιδία	γίνεσθε	ταῖς φρεσίν, ἀλλὰ τῇ κακίᾳ
[1, 6]	νηπιάζετε, ταῖς δὲ φρεσὶ τέλειοι	γίνεσθε.	Τὸ δὲ ὅτε ἤμην νήπιος,
[1, 6]	καθαρῷ περιττώματι κιρναμένου τοῦ σπέρματος	γίνεται·	ἡ γὰρ ἐν τούτῳ δύναμις,
[1, 6]	ἐξ αἵματος γάλα κατὰ μεταβολὴν	γίνεται,	ἤδη μὲν σαφές, οὐ μὴν
[1, 10]	ἡ διάνοια ἡ συμβουλευτικὴ προτρεπτικὴ	γίνεται	καὶ πῶς ἔχουσα ἀποτρεπτική. Ὡσαύτως
[1, 13]	τὸ κατόρθωμα κατὰ τὸν ὀρθὸν	γίνεται	λόγον, οὕτως ἔμπαλιν τὸ ἁμάρτημα
[1, 9]	φόβου, ὧν τὸ μὲν ἕτερον	γίνεται	μετὰ αἰδοῦς, ᾧ χρῶνται πολῖται
[1, 6]	αὐτὸ πανταχοῦ, μία δὲ μόνη	γίνεται	μήτηρ παρθένος· ἐκκλησίαν ἐμοὶ φίλον
[1, 6]	ἅμα τῷ κελεῦσαι αὐτὸν πάντα	γίνεται,	οὕτως ἕπεται τῷ χαρίσασθαι μόνον
[1, 8]	ἀγαλλίασις, οὗ δὲ ἀπέστραπται, παρείσδυσις	γίνεται	πονηρίας. Οὐ βούλεται οὖν ἐφορᾶν
[1, 10]	τὸ ἐπαινετικόν τε καὶ ψεκτικὸν	γίνεται.	Πῶς γὰρ ἔχουσα ἡ διάνοια
[1, 10]	ἐγκωμιαστικὸν πῶς μὲν ἔχον ψεκτικὸν	γίνεται,	πῶς δὲ ἔχον ἐπαινετικόν· περὶ
[1, 6]	τῷ βαπτίζεσθαι αὐτὸν ὑπὸ Ἰωάννου	γίνεται	τέλειος; δῆλον ὅτι· Οὐδὲν οὖν
[1, 6]	τὸ δὲ αἷμα ἐκγαλακτοῦται, παρασκευὴ	γίνεται	τὸ αἷμα τοῦ γάλακτος ὡς
[1, 8]	τι μὴ εἶναι, αἴτιος δὲ	γίνεται	τοῦ εἶναι αὐτό, ὃ βούλεται
[1, 6]	τὸ αἷμα ἐφέρετο, μύσις μὲν	γίνεται	τοῦ πόρου, τὴν δὲ ὁρμὴν
[1, 9]	εἶδος τοῦ φόβου μετὰ μίσους	γίνεται,	ᾧ δοῦλοι πρὸς δεσπότας κέχρηνται
[1, 13]	διὰ τὴν τοῦ λόγου διαμαρτίαν	γινόμενον	εἰκότως καλεῖσθαι ἁμάρτημα. Αὐτίκα γοῦν
[1, 6]	αἱ τίτθαι περιπληθεῖς τότε μάλιστα	γίνονται	τῷ γάλακτι. Ἀποδέδεικται δὲ ἡμῖν
[1, 7]	παιδαγωγικώτατα ὑποκατασκευάζει παῖδα πιστόν, καὶ	γίνου»	φήσας ἄμεμπτος· καὶ θήσω τὴν
[1, 6]	τὸ γάλα καὶ οἴνῳ τῷ	γλυκεῖ,	ἐπωφελὴς δὲ ἡ μῖξις, καθάπερ
[1, 6]	ἔοικεν τούτῳ ἡ πνευματικὴ τροφή,	γλυκεῖα	μὲν διὰ τὴν χάριν ὑπάρχουσα,
[1, 6]	τοῦτο ἐπὶ καθάρσει πάλιν μετὰ	γλυκείας	τῆς τροφῆς· μιγνύμενος γὰρ ὁ
[1, 6]	τὰς ἁμαρτίας· καὶ τὸ μέλιτος	γλυκίων	ῥέεν αὐδὴ» ἐπὶ τοῦ λόγου
[1, 11]	ἀνθρωπότητι. Τὸ μὲν οὖν μέλι	γλυκύτατον	ὂν χολῆς ἐστι γεννητικόν, ὡς
[1, 6]	τροφιμώτερον ἄλλο τι οὐδὲ μὴν	γλυκύτερον	ἀλλ´ οὐδὲ λευκότερον εὕροις ἂν
[1, 8]	τῆς τοῦ θεοῦ φιλανθρωπίας συναγωνιστὴς	γνήσιος.	Τὸ δὲ ἀγαθὸν εἶναι οὐ
[1, 11]	ὁ θεός, ὡς πατὴρ φιλόστοργος	γνησίῳ	παιδαγωγῷ παρακατατιθέμενος τὰ παιδία, διαρρήδην
[1, 10]	ἀποδέδεικται καὶ τὰς ἰδίας παρατίθεται	γνώμας	τὰς πρὸς σωτηρίαν παρακλητικάς, δι´
[1, 2]	δὲ τὸ μηδενὸς τῶν κατὰ	γνώμην	ἐφάψασθαί ποτε ἀδικημάτων, ὅπερ οἰκεῖον
[1, 5]	ἄδολος καὶ ἀνυπόκριτος, ἰθὺς τὴν	γνώμην	καὶ ὀρθός· τὸ δέ ἐστιν
[1, 8]	ὠφελοῦν τοῦ μὴ ὠφελοῦντος κατὰ	γνώμην,	τοῦ δὲ θεοῦ κρεῖττον οὐδέν.
[1, 8]	ἄλλο τί ἐστι τὸ κατὰ	γνώμην	ὠφελεῖν, ὅτι μὴ ἐπιμελεῖσθαι {τοῦ
[1, 8]	Κρεῖττον μὲν γὰρ τὸ κατὰ	γνώμην	ὠφελοῦν τοῦ μὴ ὠφελοῦντος κατὰ
[1, 10]	ἄκουε, Ἰσραήλ, ἐντολὰς ζωῆς, ἐνωτίσασθε	γνῶναι	φρόνησιν» Διὰ δὲ Μωσέως ἔτι
[1, 10]	καὶ τὸ συμφέρον πατρικῷ θελήματι	γνωρίζειν	ἡμῖν βούλεται. Σκόπει δὲ ταῦτα·
[1, 7]	ᾧ φωτίζεται ὁ θεὸς καὶ	γνωρίζεται.	Τότε καὶ Ἰσραὴλ ἐπωνόμασται, ὅτε
[1, 5]	ἐν τῷ εὐαγγελίῳ μυωπίζει τοὺς	γνωρίμους,	προσέχειν αὐτῷ παρορμῶν ὡς ἤδη
[1, 5]	χειροθεσίαν εὐλογίας, κωλυόντων δὲ τῶν	γνωρίμων,	εἶπεν ὁ Ἰησοῦς ἄφετε τὰ
[1, 5]	τοὺς ἤδη ἐν ἕξει τῶν	γνωρίμων	παῖδας προσειπών. Προσήνεγκάν τε αὐτῷ»
[1, 8]	πρόσωπον ἡμῖν δικαιοσύνης τὸν Ἰησοῦν	γνωρίσαντος	τοῦ θεοῦ, δι´ οὗ καὶ
[1, 8]	αὐτοῖς τὸ ὄνομά σου καὶ	γνωρίσω»	Οὗτός ἐστιν ὁ ἀποδιδοὺς ἁμαρτίας
[1, 3]	ὁδοὺς καὶ συντόνους εἰς ἀιδιότητα	γνωρίσωμεν·	πειθοῦς γὰρ ἀνάπλεω, οὐ φόβου,
[1, 6]	τοῦ κρείττονος, οὐχ ὡς ἐν	γνώσει	τέλειος, ἀλλ´ ὡς τοῦ τελείου
[1, 9]	ὁ εἰδὼς τὸν θεὸν οὐ	γνώσεται	τὸν κύριον, ἀλλ´ ὁ μὲν
[1, 6]	ὑπολείπεται νοεῖν, ἡ μεγαλαυχία τῆς	γνώσεως,	ἄκουε τὸν νόμον τῆς γραφῆς·
[1, 1]	ἁγίου νεὼ μεγάλου θεοῦ θεμέλιος	γνώσεως	ἀρραγής, προτροπὴ καλή, δι´ ὑπακοῆς
[1, 10]	γὰρ ἐνταῦθα τὸν μισθὸν τῆς	γνώσεως	εἰς ἔρωτα αὐτῆς τοὺς συνετοὺς
[1, 1]	διδασκάλου ὃς καθηγήσηται, καθαρὰν πρὸς	γνώσεως	ἐπιτηδειότητα εὐτρεπίζων τὴν ψυχήν, δυναμένην
[1, 6]	φωτίσματι, τὸ δὲ πέρας τῆς	γνώσεως	ἡ ἀνάπαυσις, ὃ δὴ ἔσχατον
[1, 3]	δημιουργὸν ἀγαθόν, τὸν δὲ εἰς	γνῶσιν	ἀφικέσθαι θεοῦ, οὐ γὰρ ἄλλως
[1, 6]	ἐπιγνώσεις, σφᾶς αὐτοὺς ἀνάγοντες εἰς	γνῶσιν,	ἴστωσαν, ὡς ἄρα στερεὰν τροφὴν
[1, 10]	Ναὶ μὴν καὶ ἐπὶ τὴν	γνῶσιν	παρακαλεῖ διὰ μὲν τοῦ Ἱερεμίου
[1, 6]	μαθήσεως προσηγορεύμεθα, καθὼς οἱ εἰς	γνῶσιν	πεφυσιωμένοι διαβεβλήκασιν· ἀναγεννηθέντες γοῦν εὐθέως
[1, 1]	ἀλλὰ πρὸς οὓς μὲν εἰς	γνῶσιν,	πρὸς οὓς δὲ εἰς ἴασιν.
[1, 6]	λόγῳ γάλακτι τελείαν εὐφροσύνην, τὴν	γνῶσιν	τῆς ἀληθείας, ᾐνίξατο; Τὸ δ´
[1, 1]	εἰς τὴν παντελῆ τῆς ἀληθείας	γνῶσιν	τοὺς κάμνοντας διαιτωμένου. Ἴσον δ´
[1, 6]	γάλα ὑμᾶς ἐπότισα» φησίν, τὴν	γνῶσιν	ὑμῖν ἐνέχεα, λέγων, τὴν ἐκ
[1, 1]	δ´ οὐκ ἔστιν ὑγίεια καὶ	γνῶσις,	ἀλλ´ ἣ μὲν μαθήσει, ἣ
[1, 10]	καὶ φρόνιμοι. Φρόνησις γὰρ ἡ	γνῶσις	διὰ τοῦ αὐτοῦ προφήτου μηνύεται
[1, 4]	γάμος συζύγιος, ἀναπνοή, ὄψις, ἀκοή,	γνῶσις,	ἐλπίς, ὑπακοή, ἀγάπη, ὅμοια πάντα·
[1, 6]	ἡ ἀνάπαυσις. Ὥστε ἡ μὲν	γνῶσις	ἐν τῷ φωτίσματι, τὸ δὲ
[1, 9]	ὁ υἱός» Αὕτη ἡ ἀντιταλαντεύουσα	γνῶσις	ἐπ´ ἴσης δικαιοσύνης ἀρχαίας σύμβολον.
[1, 6]	τὴν ἀλήθειαν. Φωτισμὸς ἄρα ἡ	γνῶσίς	ἐστιν, ὁ ἐξαφανίζων τὴν ἄγνοιαν
[1, 6]	τὸν τρόπον. Ὅτι δὲ ἡ	γνῶσις	συνανατέλλει τῷ φωτίσματι περιαστράπτουσα τὸν
[1, 10]	τῷ θεῷ γνωστὰ ἡμῖν ἐστι»	γνωστὰ	δὲ διὰ τοῦ λόγου, δι´
[1, 10]	ὅτι τὰ ἀρεστὰ τῷ θεῷ	γνωστὰ	ἡμῖν ἐστι» γνωστὰ δὲ διὰ
[1, 6]	Ἰησοῦ. Οὐκ ἄρα οἳ μὲν	γνωστικοί,	οἳ δὲ ψυχικοὶ ἐν αὐτῷ
[1, 6]	πῶς ἡ τοῦ τελείου καὶ	γνωστικοῦ	μετὰ τὴν βρῶσιν ἀνάπαυσις αὖθις
[1, 6]	τελείους τινὲς τολμῶσι καλεῖν καὶ	γνωστικούς,	ὑπὲρ τὸν ἀπόστολον φρονοῦντες, φυσιούμενοί
[1, 8]	κατέστρεψεν ὁ θεὸς Σόδομα καὶ	Γόμορρα,	καὶ ἐγένεσθε ὡς δαλὸς ἐξεσπασμένος
[1, 5]	ἐπ´ ὤμων ἀρθήσονται καὶ ἐπὶ	γονάτων	παρακληθήσονται· ὡς εἴ τινα μήτηρ
[1, 8]	τὴν ὀργήν; μὴ γένοιτο. Λέγει	γοῦν	ἀπειλῶν· παροξυνῶ τὴν μάχαιράν μου,
[1, 8]	τῆς σαρκὸς αὐτοπαθῶς ἐπείρασας. Ταύτῃ	γοῦν	ἄριστος καὶ ἀνεπίληπτός ἐστιν ὁ
[1, 7]	ἐναργέστατα παιδαγωγὸς εἶναι φαίνεται. Λέγει	γοῦν	αὐτῷ· ἰδοὺ ἐγὼ μετὰ σοῦ,
[1, 6]	λόγῳ· ὃ δὲ ἐλεύθερος. Αὐτίκα	γοῦν	βαπτιζομένῳ τῷ κυρίῳ ἀπ´ οὐρανῶν
[1, 5]	σεμνῇ θυμηδίᾳ βοηθοῦσα σωτηρία. Ὁ	γοῦν	βασιλεὺς ὁ Χριστὸς ἄνωθεν ἡμῶν
[1, 5]	αὐτῷ καὶ ἡ προφητεία. Λέγει	γοῦν	Δαβὶδ αἰνεῖτε, παῖδες, κύριον, αἰνεῖτε
[1, 9]	ἐπὶ τὸν θάνατον ὁρμῆς. Λέγει	γοῦν	διὰ Δαβὶδ σαφεστάτην αἰτίαν τῆς
[1, 9]	ἔστι δὲ παιδαγωγὸς νηπίων. Φησὶν	γοῦν	διὰ Ἰεζεκιὴλ πρὸς τοὺς πρεσβυτέρους
[1, 8]	αὐτοῦ, πῇ δὲ ἀνιέντος. Σαφέστατα	γοῦν	διὰ Μωσέως λέλεκται· θαρρεῖτε, ἕνεκεν
[1, 8]	ἡ σοφία, φόβος κυρίου. Σαφέστατα	γοῦν	διὰ τοῦ Ἀμὼς τοῦ προφήτου
[1, 5]	διαθήκην τὴν καινὴν ἀνατείλασαι. Ἔναγχος	γοῦν	ἔγνωσται ὁ θεὸς κατὰ τὴν
[1, 9]	τῆς ἀνθρωπότητος δεσμεύων» ὁρμάς. Συνελόντι	γοῦν	εἰπεῖν, οὕτως ὁ κύριος πρὸς
[1, 6]	παῖδες πρὸς τὸν πατέρα. Ἀγαλλιασάμενος	γοῦν	ἐν τῷ πνεύματι Ἰησοῦς, ἐξομολογοῦμαί
[1, 6]	τὸ λουτρὸν τὸ πνευματικόν· οἱ	γοῦν	ἐπιρροφοῦντες τῷ προειρημένῳ γάλακτι ψυχροῦ
[1, 6]	εἰς γνῶσιν πεφυσιωμένοι διαβεβλήκασιν· ἀναγεννηθέντες	γοῦν	εὐθέως τὸ τέλειον ἀπειλήφαμεν, οὗ
[1, 5]	αὐτὸν τέλειον ἐν δικαιοσύνῃ. Αὐτίκα	γοῦν	ὁ ἀπόστολος ἐπιστέλλων πρὸς Κορινθίους
[1, 6]	μόνῳ τιτθευόμεθα οἱ νήπιοι. Αὐτὸς	γοῦν	ὁ ἠγαπημένος» καὶ τροφεὺς ἡμῶν
[1, 7]	ἡμᾶς εἰς σωτηρίαν ἄγων. Ἐναργέστατα	γοῦν	ὁ λόγος περὶ ἑαυτοῦ διὰ
[1, 6]	κεκαθαρμένον πορνείας καὶ πονηρίας. Σαφέστατα	γοῦν	ὁ μακάριος Παῦλος ἀπήλλαξεν ἡμᾶς
[1, 7]	χωρὶς ἐγένετο οὐδὲ ἕν» Αὐτίκα	γοῦν	ὁ Μωσῆς, τῷ τελείῳ προφητικῶς
[1, 8]	ἀγαθὸν εἶναι τὸν δίκαιον. Αὐτὸς	γοῦν	ὁ φόβος ὠφελεῖ καὶ πρὸς
[1, 13]	γινόμενον εἰκότως καλεῖσθαι ἁμάρτημα. Αὐτίκα	γοῦν	ὅτε ἥμαρτεν ὁ πρῶτος ἄνθρωπος
[1, 6]	ποιότητα, οὐ κατ´ οὐσίαν. Ἀμέλει	γοῦν	οὐ τροφιμώτερον ἄλλο τι οὐδὲ
[1, 1]	θεὸν πίστεως σωτηρίαν παιδαγωγῶν. Ὁ	γοῦν	οὐράνιος ἡγεμών, ὁ λόγος, ὁπηνίκα
[1, 7]	πτερνίζειν διδάσκων τὸν ἀνταγωνιστήν. Αὐτὸς	γοῦν	οὗτος καὶ τὸν Μωσέα διδάσκει
[1, 5]	οἱ κεράτων μονοκερώτων ἐρασταί. Τοῖς	γοῦν	προβεβηκόσιν ἐν τῷ λόγῳ ταύτην
[1, 13]	ὀρθὸν τοῦτο ἁμάρτημά ἐστιν. Αὐτίκα	γοῦν	τὰ πάθη τὰ γενικώτατα ὧδέ
[1, 6]	πνευματικὴν ὑμῖν ἐνστάζων τροφήν. Οὕτω	γοῦν	τελεία τροφὴ τὸ γάλα ἐστὶ
[1, 7]	Ἰησοῦ προκηρυσσόμενον ἐν νόμῳ. Ἐπιφέρει	γοῦν,	τὸ λυσιτελὲς τῷ λαῷ συμβουλεύων,
[1, 6]	ἡ ἐπὶ τοῖς ἥττοσιν· αὐτὸ	γοῦν	τὸ πνεῦμα ὁμολογοῦσι μετανοῆσαν ἀναδραμεῖν.
[1, 11]	ὑπὸ δριμύτητος αἰνιττόμενος. Δι´ ὀλίγου	γοῦν	τοῦ κόκκου τοῦ ἀλληγορουμένου πάμπολυ,
[1, 5]	πίστεως ἐξαλλάττουσα ἡ γραφή. Ἐν	γοῦν	τῷ εὐαγγελίῳ· σταθείς» φησίν, ὁ
[1, 9]	ἀλλὰ καὶ τὰ στυπτικά. Ἱστᾶσιν	γοῦν	τῶν ἁμαρτιῶν τὰς νομὰς αἱ
[1, 11]	παιδαγωγία παίδων ἐστὶ δυσηνίων. Χορτασθέντες	γοῦν»	φησίν, ἀνέστησαν παίζειν» τὸ ἄλογον
[1, 6]	ἄμφω ὁ εἷς καταγίνεται. Ἔστι	γοῦν,	ὡς εἰπεῖν, ὁρμὴ μὲν ἡ
[1, 9]	ἀνθρώπους καταβέβηκεν ἡ δικαιοσύνη καὶ	γράμματι	καὶ σώματι, τῷ λόγῳ καὶ
[1, 7]	ἡ νέα διαθήκη παλαιῷ κεχαραγμένη	γράμματι.	Οὐκ ἄρα ἡ νεότης τοῦ
[1, 5]	νοούμενον, ἐπεὶ τὸ νη στερητικὸν	γραμματικῶν	νομοθετοῦσιν παῖδες. Εἰ γὰρ ἄφρονας
[1, 6]	τῷ κυρίῳ. Καὶ ἀλλαχόθι πάλιν	γράφει·	καὶ γὰρ ἐν ἑνὶ πνεύματι
[1, 5]	παῖδας ἐπιθεωρῆσαι, οὓς αἰνίττεται ἡ	γραφή,	εἶτα τὸν παιδαγωγὸν αὐτοῖς ἐπιστῆσαι.
[1, 5]	ἀφελὲς τῆς πίστεως ἐξαλλάττουσα ἡ	γραφή.	Ἐν γοῦν τῷ εὐαγγελίῳ· σταθείς»
[1, 6]	Χριστοῦ, ὃν μόνον ἄνδρα ἡ	γραφή,	καθὼς προειρήκαμεν, καλεῖ, κατήργηκα τὰ
[1, 8]	οὐ δυνήσεται δικαιωθῆναι» φησὶν ἡ	γραφή.	Καὶ τὴν κόλασιν ὁ θεὸς
[1, 9]	τοίνυν ἐλεγχέτω με δίκαιος» ἡ	γραφὴ	λέγει καὶ παιδευσάτω με, ἔλαιον
[1, 9]	οὐκ ἠθελήσατε» Αὖθίς τε ἡ	γραφὴ	νουθετεῖ, καὶ ἐμοίχευον» λέγουσα τὸ
[1, 7]	δοθεῖσα. Διὸ καί φησιν ἡ	γραφή·	ὁ νόμος διὰ Μωσέως ἐδόθη»
[1, 5]	ἐν οὐρανοῖς» ὥς φησιν ἡ	γραφή,	ὁμολογουμένως οἱ ἐπὶ γῆς εἰκότως
[1, 5]	τοὺς νεοττοὺς λέγει, μάρτυς ἡ	γραφή·	Ὃν τρόπον ὄρνις συνάγει τὰ
[1, 6]	Διὰ τοῦτο γὰρ καὶ ἡ	γραφὴ	περὶ τοῦ κυρίου λέγει ἐψώμισεν
[1, 5]	εἴη ὁ νέος ἐν τῇ	γραφῇ,	πλὴν ἀλλὰ πῶλος ὄνος καὶ
[1, 5]	ὡσαννά. Καί μοι δοκεῖ ἡ	γραφὴ	ταύτην αἰνιττομένη τὴν προφητείαν τὴν
[1, 7]	οἶμαι, τὸν παιδαγωγὸν ἐνδείκνυται ἡ	γραφὴ	τὴν ἀγωγὴν αὐτοῦ διηγουμένη. Πάλιν
[1, 5]	τῆς θυρίδος» ὥς φησιν ἡ	γραφή,	τὴν εὐχαριστίαν καὶ τὴν εὐλογίαν
[1, 5]	Ἐπεὶ γὰρ ἄρνας ὀνομάζει ἡ	γραφὴ	τοὺς παῖδας τοὺς νηπίους, τὸν
[1, 3]	ὁ τυφλός, καθά φησιν ἡ	γραφή,	τυφλοὺς εἰς τὸ βάραθρον χειραγωγῶν,
[1, 6]	λεγόμενον. Ἀντιπαραθήσω γὰρ κἀκείνην τὴν	γραφὴν	εἰσάξω ὑμᾶς εἰς τὴν γῆν
[1, 6]	δὲ καὶ οὕτως ἐκλαμβάνειν τὴν	γραφήν·	κἀγὼ δέ, ἀδελφοί, οὐκ ἐδυνήθην
[1, 2]	Σκόπει δὲ ἐνθένδε ἀπὸ τῆς	γραφῆς	διὰ τοῦτο τάδε λέγει κύριος»
[1, 7]	ἐγένετο. Ὁρᾶτε τὰς λέξεις τῆς	γραφῆς·	ἐπὶ μὲν τοῦ νόμου ἐδόθη»
[1, 7]	ἡμᾶς τοὺς πάντας ὑπὸ τῆς	γραφῆς	καλουμένους οὐ μόνον, ἀλλὰ καὶ
[1, 6]	γνώσεως, ἄκουε τὸν νόμον τῆς	γραφῆς·	μὴ καυχάσθω ὁ σοφὸς ἐν
[1, 8]	παρακούσαντες μέν, ὡς ἔοικε, τῆς	γραφῆς	ὧδέ που λεγούσης καὶ ὁ
[1, 6]	πρὸς Κορινθίους ἐπιστολῇ ὧδέ πως	γράφων·	ἀδελφοί, μὴ παιδία γίνεσθε ταῖς
[1, 5]	μόνῳ κυρίῳ. Σαφέστατα δὲ Ἐφεσίοις	γράφων	ἀπεκάλυψεν τὸ ζητούμενον ὧδέ πως
[1, 13]	μέρει ἐξ αὐτῶν ἀναλεγομένοις τῶν	γραφῶν	ἐξέστω σκοπεῖν.
[1, 6]	ἀπορία μεγίστη κατὰ τὴν τῶν	γραφῶν	τῶνδε συμβολήν, τί νοοῦσιν. Εἰ
[1, 2]	ἀγνοίας κόμας ἀποψήξασθαι παραινῶν, ὡς	γυμνὸν	δασείας καταλειφθέντα ὕλης, τῆς κακίας,
[1, 10]	αὐτοῦ τῷ πεινῶντι δώσει καὶ	γυμνὸν	περιβαλεῖ, τὸ ἀργύριον αὐτοῦ ἐπὶ
[1, 10]	οὐ μὴ μιάνῃ, καὶ πρὸς	γυναῖκα	ἐν ἀφέδρῳ οὖσαν οὐκ ἐγγιεῖ,
[1, 9]	θηλυμανεῖς ἐγενήθησαν, ἕκαστος ἐπὶ τὴν	γυναῖκα	τοῦ πλησίον αὐτοῦ ἐχρεμέτιζεν. Μὴ
[1, 10]	ἐνθυμήματα οἴκου Ἰσραήλ, καὶ τὴν	γυναῖκα	τοῦ πλησίον αὐτοῦ οὐ μὴ
[1, 6]	παρθένου καρπὸς οὐκ ἐμακάρισεν τοὺς	γυναικείους	μαστοὺς οὐδὲ ἔκρινεν αὐτοὺς τροφεῖς,
[1, 6]	μάννα κεκλήκασιν. Ἀλλ´ αἱ μὲν	γυναῖκες	αἱ κυοῦσαι μητέρες γενόμεναι πηγάζουσι
[1, 7]	Φιλίππου Ναυσίθοον. Ἀλλ´ ὃ μὲν	γυναικομανής,	ὁ Φοῖνιξ, ἦν, ὃ δὲ
[1, 6]	τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ	γυναικός,	γενόμενον ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς
[1, 4]	τὴν αὐτὴν ἀρετὴν ἀνδρὸς καὶ	γυναικὸς	εἶναι νενοηκότες. Εἰ γὰρ ἀμφοῖν
[1, 5]	Τοῦτον ἑώρακεν παίζοντα μετὰ τῆς	γυναικὸς	καὶ βοηθοῦ, τῆς Ῥεβέκκας, ὁ
[1, 4]	~Ὅτι ἐπ´ ἴσης ἀνδρῶν καὶ	γυναικῶν	ὁ λόγος παιδαγωγός ἐστιν. Ταύτην
[1, 5]	Ἰωάννης ὁ μείζων ἐν γεννητοῖς	γυναικῶν	προφήτης» ἰδοὺ ὁ ἀμνὸς τοῦ
[1, 7]	δὲ ἀδελφαῖς καὶ μητράσιν καὶ	γυναιξὶν	γαμεταῖς τε ἅμα καὶ παλλακίσιν
[1, 4]	οὖν καὶ τοὔνομα ἀνδράσιν καὶ	γυναιξὶν	ὁ ἄνθρωπος. Ταύτῃ μοι δοκοῦσιν
[1, 5]	τοὺς ἐπὶ ταῖς τῶν πλησίον	γυναιξὶν	χρεμετίζοντας ἵππους, τοὺς ὑποζυγίους καὶ
[1, 6]	τὸ γάλα, ᾧ δὴ καὶ	γυνὴ	δήλη τεκοῦσα ἀληθῶς καὶ μήτηρ,
[1, 6]	μόνη, ὅτι μόνη μὴ γέγονεν	γυνή,	παρθένος δὲ ἅμα καὶ μήτηρ