Livre, Chap.
[1, 7]	γεγενημένος ἄνθρωπος. Πλὴν ἀλλὰ ὁ	Ἰακὼβ	ἐκάλεσε τὸ ὄνομα τοῦ τόπου
[1, 7]	ἐπιστατικῆς ἐστι κοινωνία. Τοῦ δὲ	Ἰακὼβ	ἐναργέστατα παιδαγωγὸς εἶναι φαίνεται. Λέγει
[1, 7]	ἦν ὁ ἀλείπτης ἅμα τῷ	Ἰακὼβ	καὶ παιδαγωγὸς τῆς ἀνθρωπότητος, ἠρώτησεν»
[1, 7]	συμπαλαίειν λέγεται. Ὑπελείφθη δέ» φησίν,	Ἰακὼβ	μόνος, καὶ ἐπάλαιεν μετ´ αὐτοῦ
[1, 7]	κατὰ τοῦ πονηροῦ τὸν ἀσκητὴν	Ἰακώβ.	Ὅτι δὲ ὁ λόγος ἦν
[1, 7]	Ναυσίθοος μεθύοντα τὸν ἐκ Πέλλης	ἰάσατο·	Ἀλκιβιάδου δὲ τὴν πορνείαν ὁ
[1, 1]	ἣ μὲν μαθήσει, ἣ δὲ	ἰάσει	περιγίνεται. Οὐκ ἂν οὖν τις
[1, 7]	ὁ πειθήνιος οὐκ ἰᾶται, ἀπειλὴ	ἰάσεται,	οὓς δὲ ἡ ἀπειλὴ οὐκ
[1, 7]	ἀπειλὴ οὐκ ἰᾶται, ἡ ῥάβδος	ἰάσεται,	οὓς δὲ ἡ ῥάβδος οὐκ
[1, 9]	Αὐτὸς γάρ» φησίν, οἰκτίρμων ἐστίν,	ἰάσεται	τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν καὶ οὐ
[1, 1]	ψυχὴν παιδαγωγοῦ δεῖ, ἵν´ ἡμῶν	ἰάσηται	τὰ πάθη, εἶτα δὲ εἰς
[1, 1]	γνῶσιν, πρὸς οὓς δὲ εἰς	ἴασιν.	Καθάπερ οὖν τοῖς νοσοῦσι τὸ
[1, 1]	ἐν ἡμῖν παθῶν ὑπισχνούμενος τὴν	ἴασιν.	Κεκλήσθω δ´ ἡμῖν ἑνὶ προσφυῶς
[1, 1]	παραιτούμενοι τὸ φαῦλον τῆς εἰκόνος.	Ἴασις	οὖν τῶν παθῶν ἐνθένδε ἕπεται,
[1, 9]	χωλὸν καταδήσω καὶ τὸ ὀχλούμενον	ἰάσομαι	καὶ τὸ πλανώμενον ἐπιστρέψω καὶ
[1, 7]	ὁ λόγος ὁ πειθήνιος οὐκ	ἰᾶται,	ἀπειλὴ ἰάσεται, οὓς δὲ ἡ
[1, 1]	τὰ δὲ πάθη ὁ παραμυθητικὸς	ἰᾶται,	εἷς ὢν πᾶς ὁ αὐτὸς
[1, 7]	οὓς δὲ ἡ ἀπειλὴ οὐκ	ἰᾶται,	ἡ ῥάβδος ἰάσεται, οὓς δὲ
[1, 6]	μιγνύμενος γὰρ ὁ λόγος φιλανθρωπίᾳ	ἰᾶταί	τε ἅμα τὰ πάθη καὶ
[1, 2]	Ναὶ μὴν καὶ καθ´ αὑτὴν	ἰᾶται	τὴν ψυχὴν ἐντολαῖς καὶ χαρίσμασιν,
[1, 7]	οὓς δὲ ἡ ῥάβδος οὐκ	ἰᾶται,	τὸ πῦρ ἐπινέμεται. Ἐξελεύσεται» φησί,
[1, 2]	τῶν τοῦ σώματος νοσημάτων βοήθεια	ἰατρικὴ	καλεῖται, τέχνη ἀνθρωπίνῃ σοφίᾳ διδακτή.
[1, 2]	σὲ κεκράξομαι ὅλην τὴν ἡμέραν.	Ἰατρικὴ	μὲν γὰρ» κατὰ Δημόκριτον σώματος
[1, 9]	γὰρ αἴτιος τοῦ πυρετοῦ ὁ	ἰατρός,	ἀλλὰ ἔλεγχός ἐστι τοῦ πυρετοῦ,
[1, 2]	ὁ πατρικὸς μόνος ἐστὶν ἀνθρωπίνων	ἰατρὸς	ἀρρωστημάτων παιώνιος καὶ ἐπῳδὸς ἅγιος
[1, 2]	αὐτοῦ ὁ πανακὴς τῆς ἀνθρωπότητος	ἰατρός.	Ὁ σωτὴρ ἀνάστα» φησὶ τῷ
[1, 9]	οἷός ἐστιν, καὶ ὡς ὁ	ἰατρὸς	τῷ νοσοῦντι οὐ κακὸς ὁ
[1, 9]	δὲ οἱ ὑγιαίνοντες οὐ χρῄζουσιν	ἰατροῦ,	παρ´ ὅσον ἔρρωνται, οἱ δὲ
[1, 1]	οὖν τοῖς νοσοῦσι τὸ σῶμα	ἰατροῦ	χρῄζει, ταύτῃ καὶ τοῖς ἀσθενοῦσι
[1, 12]	τὴν ἀνθρωπότητα. Τῷ μὲν οὖν	ἰατρῷ	οὐδὲν πρὸς ὑγείαν συμβουλεύοντι ἄχθονται
[1, 8]	τὴν ἀνθρωπίνην γένεσιν ἴσχει κακία.	Ἴδε	οὖν» φησὶν ὁ Παῦλος, χρηστότητα
[1, 6]	αὐγῆς ἀιδίου τὸ ἀίδιον φῶς	ἰδεῖν	δυναμένης· ἐπεὶ τὸ ὅμοιον τῷ
[1, 10]	στῆτε ἐπὶ ταῖς ὁδοῖς καὶ	ἴδετε	καὶ ἐρωτήσατε τρίβους κυρίου αἰωνίας,
[1, 9]	γὰρ ὑμῖν· ἀπάρτι οὐ μὴ	ἴδητέ	με, ἕως ἂν εἴπητε· εὐλογημένος
[1, 8]	ἐξὸν αὐτῷ ἀπολέσαι παρὰ τὰς	ἰδίας	αἰτίας, ὃ δὲ ὑπὲρ ἡμῶν
[1, 10]	γὰρ οὗτος ἀποδέδεικται καὶ τὰς	ἰδίας	παρατίθεται γνώμας τὰς πρὸς σωτηρίαν
[1, 3]	αὑτοῦ ἐχειρούργησεν καί τι αὐτῷ	ἴδιον	ἐνεφύσησεν. Τὸ οὖν ὑπ´ αὐτοῦ
[1, 2]	πολλοῖς τῶν ἀκουσίων περιπεσεῖν, ὅπερ	ἴδιον	παιδαγωγουμένων εὐγενῶς· τὸ δὲ μὴ
[1, 6]	Ἀλλὰ καὶ τὴν συμπλήρωσιν τοῦ	ἰδίου	πάθους ποτήριον» κέκληκεν καταχρηστικῶς, ὅτι
[1, 7]	δὲ ὅταν λέγῃ διὰ τοῦ	ἰδίου	προσώπου, ἑαυτὸν ὁμολογεῖ παιδαγωγόν· ἐγὼ
[1, 6]	ὁ ἀναγεννήσας ἡμᾶς ἐκτρέφει τῷ	ἰδίῳ	γάλακτι, τῷ λόγῳ· πᾶν γὰρ
[1, 1]	παρεκάλει, προτρεπτικὸς ὄνομα αὐτῷ ἦν—	ἰδίως	οὗτος ὁ παρορμητικὸς ἐκ μέρους
[1, 9]	τίνος κεκράξομαι καὶ οὐκ εἰσακούσονται;	ἰδοὺ	ἀπερίτμητα τὰ ὦτα αὐτῶν. Ὢ
[1, 7]	καθηγεμὼν λαοῦ, πρόσωπον πρὸς πρόσωπον.	Ἰδού»	γάρ φησι τῷ Μωσεῖ, ὁ
[1, 5]	Λέγει δὲ καὶ διὰ Ἡσαΐου	ἰδοὺ	ἐγὼ καὶ τὰ παιδία, ἅ
[1, 7]	εἶναι φαίνεται. Λέγει γοῦν αὐτῷ·	ἰδοὺ	ἐγὼ μετὰ σοῦ, διαφυλάσσων σε
[1, 2]	λέγει κύριος» καὶ διὰ τοῦτο	ἰδοὺ	λέγει κύριος» Διὰ τοῦτο γὰρ
[1, 5]	μείζων ἐν γεννητοῖς γυναικῶν προφήτης»	ἰδοὺ	ὁ ἀμνὸς τοῦ θεοῦ» Ἐπεὶ
[1, 5]	θύγατερ Σιών· κήρυσσε, θύγατερ Ἱερουσαλήμ·	ἰδοὺ	ὁ βασιλεύς σου ἔρχεταί σοι
[1, 5]	διὰ Ἡσαΐου θεσπίζον, τὸ πνεῦμα·	ἰδοὺ	παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν, υἱὸς καὶ
[1, 9]	Καλέσουσί με» φησί, καὶ ἐρῶ·	ἰδοὺ	πάρειμι. Θᾶττον ὑπήκουσας ἢ προσεδόκησα,
[1, 10]	εἰς σωτηρίαν. Φησὶ γὰρ δι´	Ἰεζεκιήλ·	ἐὰν ἐπιστραφῆτε ἐξ ὅλης τῆς
[1, 10]	πάθους· ὑποτίθεται δὲ καὶ δι´	Ἰεζεκιὴλ	ἡ ζωὴ τὰς ἐντολάς· ἡ
[1, 9]	παιδαγωγὸς νηπίων. Φησὶν γοῦν διὰ	Ἰεζεκιὴλ	πρὸς τοὺς πρεσβυτέρους ἀποταθεὶς καί
[1, 9]	παρακαλεῖ καί φησιν διὰ τοῦ	Ἰεζεκιήλ·	υἱὲ ἀνθρώπου, ἐν μέσῳ σκορπίων
[1, 8]	ψυχῆς παθῶν νουθετῶν, ἐπὶ τὴν	ἱερὰν	τῆς πολιτείας ὁμόνοιαν εἰρηναγωγεῖ. Καθάπερ
[1, 5]	ὡς ὁ Χριστὸς τοῦ θεοῦ,	ἱερεῖον	δὲ ὡς ὁ κύριος. Ἀλλ´
[1, 11]	δὲ ὅτι μόνος ὑπὲρ ἡμῶν	ἱερεῖον	ἑαυτὸν ἐπιδέδωκεν, ὁ γὰρ ἀγαθὸς
[1, 7]	ὀνειδιστέα, Ἀλλὰ καὶ ἐν τῷ	Ἱερεμίᾳ	ὁ κύριος λέγει· μὴ λέγε
[1, 9]	Ἰσραήλ. Λέγει δὲ καὶ διὰ	Ἱερεμίου·	ἐξέστη ὁ οὐρανὸς ἐπὶ τούτῳ
[1, 9]	τὰ καλά. Τοῦτο ἐνδείκνυται διὰ	Ἱερεμίου·	ἵπποι θηλυμανεῖς ἐγενήθησαν, ἕκαστος ἐπὶ
[1, 9]	τῶν τρίβων αὐτῶν» καὶ διὰ	Ἱερεμίου·	καὶ ἔδωκα αὐτῇ βιβλίον ἀποστασίου,
[1, 9]	βοηθήματι ὁ θεῖος παιδαγωγὸς διὰ	Ἱερεμίου	λέγων· ὄψις πόρνης ἐγένετό σοι,
[1, 10]	γνῶσιν παρακαλεῖ διὰ μὲν τοῦ	Ἱερεμίου	λέγων· τῇ ὁδῷ τοῦ θεοῦ
[1, 9]	καὶ τούτων εὑρεθήσεται; Καὶ διὰ	Ἱερεμίου	πολλὰ καταμεμψάμενος τὸν λαὸν ἐπιφέρει·
[1, 9]	παρακαλύμματι. Κέχρηται δὲ αὐτῇ διὰ	Ἱερεμίου·	πῶς ἐκάθισεν μόνη ἡ πόλις
[1, 10]	φιλεῖ. Ναὶ μὴν καὶ δι´	Ἱερεμίου	τὴν φρόνησιν ἐξηγεῖται, μακάριοί ἐσμεν,
[1, 9]	τρόπου τῆς παιδαγωγίας, ἀλλὰ διὰ	Ἱερεμίου	φησίν· ἕως τίνος κεκράξομαι καὶ
[1, 10]	μετανοεῖν συμβουλευούσης; Ἔτι δὲ διὰ	Ἱερεμίου	φωτίζει τοῖς πλανωμένοις τὴν ἀλήθειαν·
[1, 5]	ὁ Ἰησοῦς μὴ παθών, καθάπερ	ἱερουργίας	ἀφειμένος ὁ Ἰσαάκ. Μέγιστον δὲ
[1, 5]	μόνον ἐβάστασε τὰ ξύλα τῆς	ἱερουργίας	ὁ Ἰσαάκ, ὡς ὁ κύριος
[1, 9]	διὰ τοῦ αὐτοῦ· ἁμαρτίαν ἥμαρτεν	Ἱερουσαλήμ·	διὰ τοῦτο εἰς σάλον ἐγένετο·
[1, 6]	ἀναπαύσεως τὴν ἐλπίδα, τὴν ἄνω	Ἱερουσαλὴμ	εὐαγγελιζόμενοι, ἐν ᾗ μέλι καὶ
[1, 9]	εἴδει τούτῳ ἐν εὐαγγελίῳ· Ἱερουσαλὴμ	Ἱερουσαλήμ,	ἡ ἀποκτείνουσα τοὺς προφήτας καὶ
[1, 5]	σφόδρα, θύγατερ Σιών· κήρυσσε, θύγατερ	Ἱερουσαλήμ·	ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σου ἔρχεταί
[1, 9]	τῷ εἴδει τούτῳ ἐν εὐαγγελίῳ·	Ἱερουσαλὴμ	Ἱερουσαλήμ, ἡ ἀποκτείνουσα τοὺς προφήτας
[1, 7]	φησί, ῥάβδος ἐκ τῆς ῥίζης	Ἰεσσαί.	Ὅρα καὶ τὴν ἐπιμέλειαν καὶ
[1, 7]	οὐκέτι δίδοσθαι λέγεται, ἀλλὰ διὰ	Ἰησοῦ»	γίνεσθαι, οὗ χωρὶς ἐγένετο οὐδὲ
[1, 9]	ἣν αἰνίττεται τὸ ἰῶτα τοῦ	Ἰησοῦ,	ἡ ἀγαθωσύνη αὐτοῦ, ἡ πρὸς
[1, 9]	ἀλλὰ καὶ πᾶσα ἡ ἀνθρωπότης	Ἰησοῦ,	ἵνα μὴ ἀνάγωγοι καὶ ἁμαρτωλοὶ
[1, 6]	τῆς ἄνω κλήσεως ἐν Χριστῷ	Ἰησοῦ.	Καὶ τέλειον μὲν ἑαυτὸν ἡγεῖται,
[1, 8]	καὶ πατὴρ τοῦ κυρίου ἡμῶν	Ἰησοῦ»	ὁ αὐτὸς πάλιν ὁμολογήσει λόγος,
[1, 6]	διὰ πίστεως θεοῦ ἐν Χριστῷ	Ἰησοῦ·	ὅσοι γὰρ εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε,
[1, 6]	ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ	Ἰησοῦ.	Οὐκ ἄρα οἳ μὲν γνωστικοί,
[1, 7]	τοῦ κυρίου τὸ ὄνομα τὸ	Ἰησοῦ	προκηρυσσόμενον ἐν νόμῳ. Ἐπιφέρει γοῦν,
[1, 6]	καὶ σάρκα καὶ αἷμα τοῦ	Ἰησοῦ	ὑποφέρονται τῇ σφῶν αὐτῶν μεγαλαύχῳ
[1, 7]	χάρις καὶ ἡ ἀλήθεια διὰ	Ἰησοῦ	Χριστοῦ ἐγένετο. Ὁρᾶτε τὰς λέξεις
[1, 8]	δικαιοσύνη δὲ θεοῦ διὰ πίστεως	Ἰησοῦ	Χριστοῦ, εἰς πάντας τοὺς πιστεύοντας·
[1, 8]	ζυγοῦ πρόσωπον ἡμῖν δικαιοσύνης τὸν	Ἰησοῦν	γνωρίσαντος τοῦ θεοῦ, δι´ οὗ
[1, 8]	καὶ δικαιοῦντα τὸν ἐκ πίστεως	Ἰησοῦν»	Τὸ δὲ δίκαιον ἀγαθὸν εἰδὼς
[1, 12]	ἂν εἴη τὸν παιδαγωγὸν ἡμῶν	Ἰησοῦν	τὸν βίον ἡμῖν τὸν ἀληθινὸν
[1, 11]	καὶ ὁμοίωσιν τοῦ πατρὸς υἱὸν	Ἰησοῦν,	τὸν λόγον τοῦ θεοῦ, παιδαγωγὸν
[1, 7]	τὸν τοῦ Ναυῆ αἰνιττόμενος τὸν	Ἰησοῦν	τὸν τοῦ θεοῦ υἱόν· σκιαγραφία
[1, 7]	ἐκ τῶν ἀδελφῶν ὑμῶν» τὸν	Ἰησοῦν	τὸν τοῦ Ναυῆ αἰνιττόμενος τὸν
[1, 5]	δὲ τῶν γνωρίμων, εἶπεν ὁ	Ἰησοῦς	ἄφετε τὰ παιδία καὶ μὴ
[1, 5]	αὐτῶν εἴη μείζων, ἔστησεν ὁ	Ἰησοῦς	ἐν μέσῳ παιδίον εἰπών· ὃς
[1, 6]	Ἀγαλλιασάμενος γοῦν ἐν τῷ πνεύματι	Ἰησοῦς,	ἐξομολογοῦμαί σοι, πάτερ, φησίν, ὁ
[1, 7]	εἰπεῖν ὅστις ἐστί. Καλεῖται δὲ	Ἰησοῦς.	Ἔσθ´ ὅτε οὖν ποιμένα ἑαυτὸν
[1, 5]	γὰρ μετὰ τὴν κηδείαν ὁ	Ἰησοῦς	μὴ παθών, καθάπερ ἱερουργίας ἀφειμένος
[1, 7]	δὲ ἡμέτερος παιδαγωγὸς ἅγιος θεὸς	Ἰησοῦς,	ὁ πάσης τῆς ἀνθρωπότητος καθηγεμὼν
[1, 7]	καὶ ὁ μυστικὸς ἐκεῖνος ἄγγελος	Ἰησοῦς	τίκτεται. Ὁ γὰρ αὐτὸς οὗτος
[1, 6]	Ἡ τροφή, τουτέστιν ὁ κύριος	Ἰησοῦς,	τουτέστιν ὁ λόγος τοῦ θεοῦ,
[1, 5]	ἁπλοῦς καὶ ἄδολος καὶ ἀνυπόκριτος,	ἰθὺς	τὴν γνώμην καὶ ὀρθός· τὸ
[1, 5]	καὶ δόξα καὶ αἶνος μεθ´	ἱκετηρίας	τῷ κυρίῳ· τουτὶ γὰρ ἐμφαίνει
[1, 9]	τῷ σώματι αὐτῶν, καὶ μὴ	ἱλαρώσῃς	πρὸς αὐτὰς τὸ πρόσωπόν σου.
[1, 5]	σώματι περὶ τὰς ἀνοήτους ἐπιθυμίας	ἰλυσπώμενοι,	ἀνατεινόμενοι δὲ ἄνω τῇ ἐννοίᾳ,
[1, 1]	ἀσθενοῦσι τὴν ψυχὴν παιδαγωγοῦ δεῖ,	ἵν´	ἡμῶν ἰάσηται τὰ πάθη, εἶτα
[1, 7]	προφητεία, ῥάβδον παιδευτικήν, ἀρχικήν, κατεξουσιαστικήν,	ἵν´	οὓς ὁ λόγος ὁ πειθήνιος
[1, 10]	αὐτῷ» Τοιούτους ἡμᾶς γενέσθαι βούλεται,	ἵν´	ὦμεν μακάριοι. Ἔμπαλιν δὲ τὸ
[1, 6]	ὑπισχνεῖται τοῖς δικαίοις ὁ κύριος,	ἵνα	δὴ σαφῶς ὁ λόγος ἄμφω
[1, 3]	ὁμοίωσιν τὰ ἔργα τοῦ παιδαγωγοῦ,	ἵνα	δὴ τὸ κατ´ εἰκόνα καὶ
[1, 12]	καὶ σωτηρίαν ἁγίαις ἐντολαῖς κατευθύνων,	ἵνα	δὴ τὸν γηγενῆ εἰς ἅγιον
[1, 6]	παιδαγωγὸς ἡμῶν γέγονεν εἰς Χριστόν,	ἵνα	ἐκ πίστεως δικαιωθῶμεν· ἐλθούσης δὲ
[1, 6]	βρέφη τὸ λογικὸν γάλα ἐπιποθήσατε,	ἵνα	ἐν αὐτῷ αὐξηθῆτε εἰς σωτηρίαν,
[1, 9]	φησὶν καὶ εἰπὲ τῷ Φαραῴ,	ἵνα	ἐξαποστείλῃ τὸν λαόν, ἐγὼ δὲ
[1, 8]	ἐγώ, κἀκεῖνοι ὦσι μετ´ ἐμοῦ,	ἵνα	θεωρῶσι τὴν δόξαν τὴν ἐμήν,
[1, 8]	ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί,	ἵνα	καὶ αὐτοὶ ἐν ἡμῖν ἓν
[1, 8]	αὐτοὶ ἐν ἡμῖν ἓν ὦσιν,	ἵνα	καὶ ὁ κόσμος πιστεύῃ, ὅτι
[1, 6]	δὲ τὴν ἀφθαρσίαν τοῦ Χριστοῦ,	ἵνα	καινοὶ γενόμενοι, λαὸς ἅγιος, ἀναγεννηθέντες
[1, 8]	καὶ πᾶν τὸ καρποφοροῦν καθαίρει,	ἵνα	καρπὸν πλείω φέρῃ» Καθυλομανεῖ γὰρ
[1, 6]	διαστήσαντες ὀλίγον ἐπαγάγωμεν ὡς νηπίους»	ἵνα	κατὰ τὴν διαστολὴν τῆς ἀναγνώσεως
[1, 6]	ἀποτίθεσθαι καὶ τὸν σωτῆρα ἐνστερνίσασθαι,	ἵνα	καταργήσωμεν τῆς σαρκὸς ἡμῶν τὰ
[1, 8]	δικαιοσύνη θεοῦ πεφανέρωται» καὶ πάλιν,	ἵνα	μᾶλλον ὑπολάβῃς θεόν δίκαιον, δικαιοσύνη
[1, 7]	ὁ φιλάνθρωπος λόγος, ἐλέγχει δέ,	ἵνα	μετανοήσωσιν· θέλει γὰρ ὁ κύριος
[1, 8]	ὁ φόβος αὐτοῦ ἐν ὑμῖν,	ἵνα	μὴ ἁμαρτάνητε. Ἐντεῦθεν καλῶς καὶ
[1, 8]	δὲ αὕτη ἡ τέχνη, ἐκφοβεῖν	ἵνα	μὴ ἁμάρτωμεν· φόβος γὰρ κυρίου
[1, 9]	καὶ πᾶσα ἡ ἀνθρωπότης Ἰησοῦ,	ἵνα	μὴ ἀνάγωγοι καὶ ἁμαρτωλοὶ εἰς
[1, 5]	ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ,	ἵνα	μηκέτι ὦμεν νήπιοι, κλυδωνιζόμενοι καὶ
[1, 1]	προτέρᾳ συζυγίᾳ, τὸ μὲν αὐτοῦ	ἵνα	μιμώμεθα αἱρούμενοι τὸ ἀγαθόν, τὸ
[1, 8]	πάτερ, οὓς ἔδωκάς μοι, θέλω	ἵνα	ὅπου εἰμὶ ἐγώ, κἀκεῖνοι ὦσι
[1, 2]	ἵνα σωθῶμεν, δι´ ἣν δὲ	ἵνα	παιδευθῶμεν. Ἔστιν οὖν ὁ παιδαγωγὸς
[1, 8]	φωνήν· ἓν μὲν αὑτὸν λέγει·	ἵνα	πάντες ἓν ὦσι, καθὼς σύ,
[1, 6]	τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου,	ἵνα	πᾶς ὁ θεωρῶν τὸν υἱὸν
[1, 6]	οὐκ οἴδατε· ἐμὸν βρῶμά ἐστιν,	ἵνα	ποιήσω τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός
[1, 2]	καὶ παρακοήν, δι´ ἣν μὲν	ἵνα	σωθῶμεν, δι´ ἣν δὲ ἵνα
[1, 6]	ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ,	ἵνα	τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν δι´ αὐτοῦ»
[1, 7]	τὸ ὄνομά σου. Καὶ εἶπεν·	ἵνα	τί τοῦτο ἐρωτᾷς τὸ ὄνομά
[1, 6]	ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον,	ἵνα	τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα
[1, 8]	αὐτοῖς καὶ σὺ ἐν ἐμοί,	ἵνα	ὦσι τετελειωμένοι εἰς ἕν» ἓν
[1, 8]	ἣν ἔδωκάς μοι, δέδωκα αὐτοῖς,	ἵνα	ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς ἕν·
[1, 9]	καὶ οὐκ ἐφοβήθη ἡ ἀσύνθετος	Ἰούδα»	αὖθίς τε· καὶ ἠθέτησεν εἰς
[1, 9]	οἶκος Ἰσραήλ, καὶ ὁ οἶκος	Ἰούδα	ἐψεύσατο τῷ κυρίῳ. Μεμψιμοιρία δέ
[1, 6]	δύνασθε» Οὔ μοι γὰρ δοκεῖ	ἰουδαϊκῶς	ἐκδέχεσθαι δεῖν τὸ λεγόμενον. Ἀντιπαραθήσω
[1, 6]	εἰς ἓν σῶμα ἐβαπτίσθημεν, εἴτε	Ἰουδαῖοι	εἴτε Ἕλληνες, εἴτε δοῦλοι εἴτε
[1, 6]	ἤμην νήπιος» τουτέστιν ὅτε ἤμην	Ἰουδαῖος,	Ἑβραῖος γὰρ ἄνωθεν ἦν, ὡς
[1, 6]	ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε. Οὐκ ἔνι	Ἰουδαῖος	οὔτε Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος
[1, 6]	τούτου μαρτυρήσει ὁ ἀπόστολος τοὺς	Ἰουδαίους	κατὰ τὴν προτέραν διαθήκην κληρονόμους
[1, 9]	καλά. Τοῦτο ἐνδείκνυται διὰ Ἱερεμίου·	ἵπποι	θηλυμανεῖς ἐγενήθησαν, ἕκαστος ἐπὶ τὴν
[1, 9]	οἱ σώφρονες πρὸς τοὺς πατέρας·	ἵππος	γάρ» φησίν, ἀδάμαστος ἐκβαίνει σκληρός,
[1, 13]	Ἐντεῦθεν καὶ ἡ σοφία λέγει·	ἵππος	εἰς ὀχείαν ὁ φιλήδονος καὶ
[1, 5]	ταῖς τῶν πλησίον γυναιξὶν χρεμετίζοντας	ἵππους,	τοὺς ὑποζυγίους καὶ θηλυμανεῖς» ἀλλὰ
[1, 5]	μητέρες ἥδιον ὁρῶσιν τῶν μὲν	ἵππων	τοὺς πώλους, τῶν δὲ βοῶν
[1, 8]	τὰ δὲ τοῖς ἴσοις χαρακτηριζόμενα	ἴσα	τε ἀλλήλοις καὶ ὅμοια· ἀγαθὸν
[1, 5]	γελῶντας ἐπὶ σωτηρίᾳ ὡς τὸν	Ἰσαάκ.	Ἐγέλα δὲ κἀκεῖνος τοῦ θανάτου
[1, 5]	ὀνομάζει παιδίον. Ἐγὼ καὶ τὸν	Ἰσαὰκ	εἰς παῖδα ἀναφέρω· γέλως ἑρμηνεύεται
[1, 5]	ἧς πεφανέρωται. Αὐτὸς δὲ ὁ	Ἰσαάκ,	καὶ γὰρ ἔστιν ἑτέρως ἐκλαβεῖν,
[1, 5]	παθών, καθάπερ ἱερουργίας ἀφειμένος ὁ	Ἰσαάκ.	Μέγιστον δὲ εἰς συνηγορίαν καὶ
[1, 5]	οὐ μόνον εἰκότως ἄρα {ὁ	Ἰσαὰκ}	τὰ πρωτεῖα τοῦ πάθους παραχωρῶν
[1, 5]	παῖδα ἀναφέρω· γέλως ἑρμηνεύεται ὁ	Ἰσαάκ.	Τοῦτον ἑώρακεν παίζοντα μετὰ τῆς
[1, 5]	τὰ ξύλα τῆς ἱερουργίας ὁ	Ἰσαάκ,	ὡς ὁ κύριος τὸ ξύλον.
[1, 6]	σὺν αὐτῇ γὰρ τὸ πρόσωπον	ἰσάγγελον	ἔχοντες πρόσωπον πρὸς πρόσωπον τὴν
[1, 8]	δικαιοσύνη χαρακτηρίζεται, τῶν ἴσων ἐπ´	ἴσης	ἀμφοῖν μετεχόντων· τὰ δὲ τοῖς
[1, 4]	φόβου, τὰ προστάγματα. ~Ὅτι ἐπ´	ἴσης	ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν ὁ λόγος
[1, 9]	Αὕτη ἡ ἀντιταλαντεύουσα γνῶσις ἐπ´	ἴσης	δικαιοσύνης ἀρχαίας σύμβολον. Ἔπειτα δὲ
[1, 6]	ἔτι σαρκικοὺς» εἰκότως λέγει ἐπ´	ἴσης	τοῖς ἐθνικοῖς τὰ σαρκὸς ἔτι
[1, 6]	πάντες ἀποθέμενοι τὰς σαρκικὰς ἐπιθυμίας	ἴσοι	καὶ πνευματικοὶ παρὰ τῷ κυρίῳ.
[1, 8]	ἀμφοῖν μετεχόντων· τὰ δὲ τοῖς	ἴσοις	χαρακτηριζόμενα ἴσα τε ἀλλήλοις καὶ
[1, 1]	ἀληθείας γνῶσιν τοὺς κάμνοντας διαιτωμένου.	Ἴσον	δ´ οὐκ ἔστιν ὑγίεια καὶ
[1, 8]	τὸν θεόν, οἷον ἐκ τρυτάνης	ἰσοσθενοῦς,	ἔγνωμεν. Ἐπὶ τούτου καὶ ἡ
[1, 10]	καὶ καθάπερ ἐπὶ ζυγοῦ τὰς	ἰσοστασίους	ἀντισηκώσωμεν τοῦ δικαίου πλάστιγγας. Τῇ
[1, 8]	καθὸ δὲ ἐπὶ πάντας, δικαίως	ἰσοστατεῖ	καὶ ἀρρεπῶς, ὡς δὲ ἀγαθός,
[1, 6]	τῆς ἀνθρωπότητος σωτηρία ἡ πίστις,	ἰσότης	δὲ καὶ κοινωνία τοῦ δικαίου
[1, 6]	κύριος σαφέστατα τῆς σωτηρίας τὴν	ἰσότητα	ἀπεκάλυψεν εἰπών· τοῦτο γάρ ἐστι
[1, 8]	τῆς πρὸς ἄλληλα σχέσεως ἀγάπης,	ἰσότητι	μεμετρημένον ὄνομα δυνάμεως. Ἄνδρα» φησί,
[1, 9]	εἴσεται τὸν τρέφοντα, ὁ δὲ	Ἰσραὴλ	ἀλογώτερος καὶ τούτων εὑρεθήσεται; Καὶ
[1, 9]	τὴν φάτνην τοῦ κυρίου αὐτοῦ,	Ἰσραὴλ	δέ με οὐκ ἔγνω. Πῶς
[1, 10]	αὐτοῦ προφήτου μηνύεται λέγοντος ἄκουε,	Ἰσραήλ,	ἐντολὰς ζωῆς, ἐνωτίσασθε γνῶναι φρόνησιν»
[1, 7]	θεὸς καὶ γνωρίζεται. Τότε καὶ	Ἰσραὴλ	ἐπωνόμασται, ὅτε εἶδεν τὸν θεὸν
[1, 9]	ἠθέτησεν εἰς ἐμὲ ὁ οἶκος	Ἰσραήλ,	καὶ ὁ οἶκος Ἰούδα ἐψεύσατο
[1, 10]	ἔθετο ἐπὶ τὰ ἐνθυμήματα οἴκου	Ἰσραήλ,	καὶ τὴν γυναῖκα τοῦ πλησίον
[1, 9]	καὶ παρωργίσατε τὸν ἅγιον τοῦ	Ἰσραήλ.	Λέγει δὲ καὶ διὰ Ἱερεμίου·
[1, 10]	τὴν φρόνησιν ἐξηγεῖται, μακάριοί ἐσμεν,	Ἰσραήλ»	λέγων, ὅτι τὰ ἀρεστὰ τῷ
[1, 1]	ᾴδοντες προφητείᾳ ὡς ἀγαθὸς τῷ	Ἰσραὴλ	ὁ θεός, τοῖς εὐθέσιν τῇ
[1, 9]	ἐστὶ ψυχῆς. Διὸ καὶ ὁ	Ἰσραὴλ	ὁ ὁρῶν τὸν θεόν, τουτέστιν
[1, 8]	ἔλεος τοῖς ἀγαπῶσιν» Ὁ γὰρ	ἱστὰς	τοὺς μὲν ἐκ δεξιῶν, τοὺς
[1, 9]	φάρμακα, ἀλλὰ καὶ τὰ στυπτικά.	Ἱστᾶσιν	γοῦν τῶν ἁμαρτιῶν τὰς νομὰς
[1, 6]	τὸ δὲ αἷμα οἶνος ἀλληγορεῖται,	ἰστέον	οὖν, ὅτι ὡς ἄρτος εἰς
[1, 6]	τοῦ καύματος συγκαιόμενον καὶ ἀναξηραινόμενον	ἵστησι	τὴν μεταβολὴν τὸ αἷμα, καὶ
[1, 6]	σφᾶς αὐτοὺς ἀνάγοντες εἰς γνῶσιν,	ἴστωσαν,	ὡς ἄρα στερεὰν τροφὴν τὸ
[1, 8]	τὴν ἀπιστίαν τὴν ἀνθρωπίνην γένεσιν	ἴσχει	κακία. Ἴδε οὖν» φησὶν ὁ
[1, 3]	εἶδος τῶν λόγων, τὸ διδασκαλικόν,	ἰσχνόν	τέ ἐστι καὶ πνευματικόν, ἀκριβολογίας
[1, 6]	καὶ φωτεινὸν ὄμμα τοῦ πνεύματος	ἴσχομεν,	ᾧ δὴ μόνῳ τὸ θεῖον
[1, 6]	καυχάσθω ὁ ἰσχυρὸς ἐν τῇ	ἰσχύι	αὐτοῦ, ὁ δὲ καυχώμενος ἐν
[1, 3]	ἐγεγόνει, καὶ ἣν εἶχεν ἐναποκεκρυμμένην	ἰσχύν,	τὸ βούλεσθαι, ὁ θεὸς διὰ
[1, 9]	Καὶ ἡ ἐπαναδίπλωσις τοῦ ὀνόματος	ἰσχυρὰν	τὴν ἐπίπληξιν πεποίηται. Ὁ γὰρ
[1, 6]	αὐτοῦ, καὶ μὴ καυχάσθω ὁ	ἰσχυρὸς	ἐν τῇ ἰσχύι αὐτοῦ, ὁ
[1, 7]	πορνείαν ὁ Θρᾷξ ἐπισχεῖν οὐκ	ἴσχυσεν	Ζώπυρος, ἀλλ´ ὠνητὸν ἀνδράποδον ὁ
[1, 8]	καὶ ἡ δικαιοσύνη χαρακτηρίζεται, τῶν	ἴσων	ἐπ´ ἴσης ἀμφοῖν μετεχόντων· τὰ
[1, 7]	τὰ ὅμοια παθεῖν ἀποσχώμεθα τῶν	ἴσων	πλημμελημάτων. Τί οὖν ἦν ὃ
[1, 6]	ταύτῃ νοεῖν ἐθέλεις, κοινότερον δὲ	ἴσως.	Ἄκουε καὶ ταύτῃ· σάρκα ἡμῖν
[1, 12]	ἔχοντες τοῦ κυρίου καὶ τὰ	ἴχνη	τοῦ θεοῦ διώκοντες· ᾧ μόνῳ
[1, 10]	ἄλλον περιμένομεν» ἀπέλθετε καὶ εἴπατε	Ἰωάννῃ·	τυφλοὶ ἀναβλέπουσιν, κωφοὶ ἀκούουσιν, λεπροὶ
[1, 6]	ὁ κύριος ἐν τῷ κατὰ	Ἰωάννην	εὐαγγελίῳ ἑτέρως ἐξήνεγκεν διὰ συμβόλων
[1, 5]	Τούτῳ προσμαρτυρεῖ τῷ παιδίῳ καὶ	Ἰωάννης	ὁ μείζων ἐν γεννητοῖς γυναικῶν
[1, 6]	τοίνυν τῷ βαπτίζεσθαι αὐτὸν ὑπὸ	Ἰωάννου	γίνεται τέλειος; δῆλον ὅτι· Οὐδὲν
[1, 9]	πονηρόν» κἀν τῷ εὐαγγελίῳ διὰ	Ἰωάννου	ὄφεις» φησὶν γεννήματα ἐχιδνῶν» Ἔγκλησις
[1, 9]	ἔσχον σκληροκαρδίᾳ, μαστιγῶν, ἐλεῶν, τύπτων,	ἰώμενος,	ἐν οἰκτιρμῷ καὶ παιδείᾳ διεφύλαξεν»
[1, 9]	νουθετῶν, ἐπιτιμῶν, ἐπιπλήττων, ἐλέγχων, ἀπειλούμενος,	ἰώμενος,	ἐπαγγελλόμενος, χαριζόμενος, πολλοῖς τισιν οἱονεὶ
[1, 9]	κατὰ φύσιν, ἣν αἰνίττεται τὸ	ἰῶτα	τοῦ Ἰησοῦ, ἡ ἀγαθωσύνη αὐτοῦ,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 10/12/2009