Livre, Chap.
[1, 9]	τὸν λίθον, καὶ ἐθυμίασαν τῇ	Βάαλ»	Μέγιστον γὰρ τεκμήριον τῆς φιλανθρωπίας
[1, 7]	τῆς βίβλου μου. Νυνὶ δὲ	βάδιζε	καὶ ὁδήγησον τὸν λαὸν τοῦτον
[1, 10]	ἡ τρίβος ἡ ἀγαθή, καὶ	βαδίζετε	ἐν αὐτῇ, καὶ εὑρήσετε ἁγνισμὸν
[1, 3]	πληρωθῇ. Ὡς γὰρ ἐν σκότῳ	βαθεῖ	ἀλώμενοι τῷ βίῳ ἀπταίστου καὶ
[1, 8]	ἐναργῶς ἐπήγαγεν· ἐξεγείρων καθεύδοντα ἐκ	βαθέος	ὕπνου» ὃς τῶν ἄλλων μάλιστα
[1, 1]	δὲ ἄρα τελειῶσαι σωτηρίῳ ἡμᾶς	βαθμῷ,	καταλλήλῳ εἰς παίδευσιν ἐνεργῆ τῇ
[1, 7]	ἡ ῥάβδος σου καὶ ἡ	βακτηρία	σου παρεκάλεσάν με» εἶπέν τις
[1, 13]	ἡμᾶς ἀνταναστρέφουσι, καθάπερ πρὸς τὸν	βάλλοντα	ἡ σφαῖρα διὰ τὴν ἀντιτυπίαν
[1, 6]	Φημὶ γάρ· ἅμα τοίνυν τῷ	βαπτίζεσθαι	αὐτὸν ὑπὸ Ἰωάννου γίνεται τέλειος;
[1, 6]	τὴν κόρην, οὕτως καὶ οἱ	βαπτιζόμενοι,	τὰς ἐπισκοτούσας ἁμαρτίας τῷ θείῳ
[1, 6]	ὧν γέγονεν ὑπογραφὴ ὁ κύριος·	βαπτιζόμενοι	φωτιζόμεθα, φωτιζόμενοι υἱοποιούμεθα, υἱοποιούμενοι τελειούμεθα,
[1, 6]	ὃ δὲ ἐλεύθερος. Αὐτίκα γοῦν	βαπτιζομένῳ	τῷ κυρίῳ ἀπ´ οὐρανῶν ἐπήχησε
[1, 6]	ἐπὶ κάθαρσιν παραλαμβανόμενον καθάπερ τὸ	βάπτισμα	ἐπὶ ἀφέσει ἁμαρτιῶν. Μίγνυται δὲ
[1, 6]	ὁ λόγος ἔχει πρὸς τὸ	βάπτισμα	κοινωνίαν, ταύτην ἔχει τὸ γάλα
[1, 6]	πίστιν περιάγει, πίστις δὲ ἅμα	βαπτίσματι	ἁγίῳ παιδεύεται πνεύματι· ἐπεί, ὅτι
[1, 6]	πλημμελημάτων ἑνὶ παιωνίῳ φαρμάκῳ, λογικῷ	βαπτίσματι.	Πάντα μὲν οὖν ἀπολουόμεθα τὰ
[1, 6]	ἀποταξάμενοι τοῖς ἐλαττώμασιν αὐτῶν, διυλιζόμενοι	βαπτίσματι,	πρὸς τὸ ἀίδιον ἀνατρέχομεν φῶς,
[1, 9]	τὸν λαόν, καθάπερ καὶ τὰ	βαπτόμενα	τῶν ἐρίων προστύφεσθαι φιλεῖ εἰς
[1, 3]	ἡ γραφή, τυφλοὺς εἰς τὸ	βάραθρον	χειραγωγῶν, ὀξὺ δὲ ὁ βλέπων
[1, 5]	Παῦλος ὑπεσημήνατο εἰπὼν δυνάμενοι ἐν	βάρει	εἶναι ὡς Χριστοῦ ἀπόστολοι ἐγενήθημεν
[1, 5]	οὗτος μείζων ἐστὶν ἐν τῇ	βασιλείᾳ	τῶν οὐρανῶν» Οὐκ ἄρα κατακέχρηται
[1, 5]	τῶν γὰρ τοιούτων ἐστὶν ἡ	βασιλεία	τῶν οὐρανῶν» Τί βούλεται τὸ
[1, 5]	ταῦτα, οὐκ εἰσελεύσεσθε εἰς τὴν	βασιλείαν	τοῦ θεοῦ» ἀμαθῶς ἐκδεκτέον. Οὐκ
[1, 5]	Αὖθίς τε παιδίοις ὁμοιοῖ τὴν	βασιλείαν	τῶν οὐρανῶν ἐν ἀγοραῖς καθημένοις
[1, 5]	οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν	βασιλείαν	τῶν οὐρανῶν» οὐ τὴν ἀναγέννησιν
[1, 7]	ἔλαθον ἡμᾶς οἱ παρὰ Πέρσαις	βασίλειοι	καλούμενοι παιδαγωγοί, οὓς τέτταρας τὸν
[1, 7]	ἐκλέγοντες ἐκ πάντων Περσῶν οἱ	βασιλεῖς	Περσῶν τοῖς σφῶν αὐτῶν ἐφίστων
[1, 5]	αὑτοῦ τὸ λεῖπον τῇ ἐκκλησίᾳ,	βασιλείῳ	τελειουμένῃ κεφαλῇ. Καὶ ποῦ ἄρα
[1, 5]	ὑπομονῆς βοηθούμενος καὶ ἔφορος ὁ	βασιλεύς.	Ἀγαλλιᾶται τὸ πνεῦμα τῶν ἐν
[1, 5]	βοηθοῦ, τῆς Ῥεβέκκας, ὁ περίεργος	βασιλεύς.	Βασιλεύς μοι δοκεῖ, Ἀβιμέλεχ ὄνομα
[1, 5]	τῆς Ῥεβέκκας, ὁ περίεργος βασιλεύς.	Βασιλεύς	μοι δοκεῖ, Ἀβιμέλεχ ὄνομα αὐτῷ,
[1, 5]	θυμηδίᾳ βοηθοῦσα σωτηρία. Ὁ γοῦν	βασιλεὺς	ὁ Χριστὸς ἄνωθεν ἡμῶν ἐπισκοπεῖ
[1, 5]	κήρυσσε, θύγατερ Ἱερουσαλήμ· ἰδοὺ ὁ	βασιλεύς	σου ἔρχεταί σοι δίκαιος καὶ
[1, 12]	τοῦτο γὰρ τὸ μέγιστον καὶ	βασιλικώτατον	ἔργον τοῦ θεοῦ, σῴζειν τὴν
[1, 9]	φιλεῖ εἰς βεβαίαν εὐτρεπιζόμενα τῆς	βαφῆς	παραδοχήν. Ἔλεγχος δέ ἐστιν προφορὰ
[1, 5]	τοῦ διαβόλου ἄνδρα αἱμάτων» φησὶ	βδελύσσεται	κύριος» ἄνδρα αὐτὸν ὡς τέλειον
[1, 9]	τῶν ἐρίων προστύφεσθαι φιλεῖ εἰς	βεβαίαν	εὐτρεπιζόμενα τῆς βαφῆς παραδοχήν. Ἔλεγχος
[1, 2]	νήπιοι γεγόναμεν, τὴν ἀρίστην καὶ	βεβαιοτάτην	τάξιν παρὰ τῆς αὐτοῦ εὐταξίας
[1, 4]	σφᾶς αὐτοὺς ἐπιδῶμεν κυρίῳ, τὸν	βεβαιότατον	τῆς πίστεως αὐτοῦ ἐξαψάμενοι κάλων,
[1, 6]	τυχεῖν τῆς ἐπαγγελίας εἰς αἰῶνας	βεβαιούμενον.	Αὐτὸς δὲ ὁ κύριος σαφέστατα
[1, 9]	τοῖς τὴν εὐζωίαν ἑλέσθαι μὴ	βεβουλημένοις.	Διὰ τοῦτο αὐτοῖς τραχύτερον ἐνθένδε
[1, 9]	ἐξὸν εἶναι κύριον, ἀδελφὸς εἶναι	βεβούληται·	ὃ δὲ καὶ εἰς τοσοῦτον
[1, 8]	τοῖς μισοῦσιν ἀνταποδώσω· μεθύσω τὰ	βέλη	μου ἀφ´ αἵματος, καὶ ἡ
[1, 8]	ἔργου τῷ λόγῳ. Τὰ γὰρ	βέλη	μου» φησί, συντελέσει αὐτούς· τηκόμενοι
[1, 6]	ἐξ ἀνάγκης τῷ ὑπομνησθέντι τῶν	βελτιόνων	ἡ μετάνοια ἡ ἐπὶ τοῖς
[1, 8]	δὲ τοὺς κλητοὺς ἐπὶ τὰ	βελτίω	καὶ τοὺς ἀδικεῖν σπεύδοντας ἀποτρέπει
[1, 8]	δίκην διδόντες· ὠφελοῦνται γὰρ τῷ	βελτίω	τὴν ψυχὴν αὐτοῖς γίνεσθαι δικαίως
[1, 1]	ᾗ καὶ τὸ τέλος αὐτοῦ	βελτιῶσαι	τὴν ψυχήν ἐστιν, οὐ διδάξαι,
[1, 9]	νόμῳ, εἰς μετάνοιαν τὴν ἀνθρωπότητα	βιαζομένη	σωτήριον· ἀγαθὴ γὰρ ἦν. Ἀλλ´
[1, 9]	διὰ Ἱερεμίου· καὶ ἔδωκα αὐτῇ	βιβλίον	ἀποστασίου, καὶ οὐκ ἐφοβήθη ἡ
[1, 7]	μου, ἐξαλείφω αὐτὸν ἐκ τῆς	βίβλου	μου. Νυνὶ δὲ βάδιζε καὶ
[1, 10]	καὶ προτροπὴν ἀξιόλογον εἰς μακάριον	βίον,	γέρας εὐζωίας, ζωὴν αἰώνιον. ~Ὅτι
[1, 12]	ὄντως ἀναμαξώμεθα τοῦ σωτῆρος ἡμῶν	βίον·	ἐνθένδε ἤδη τὴν ἐπουράνιον μελετῶντες
[1, 12]	τὸν παιδαγωγὸν ἡμῶν Ἰησοῦν τὸν	βίον	ἡμῖν τὸν ἀληθινὸν ὑποτυπώσασθαι καὶ
[1, 13]	τῷ λόγῳ περὶ ὅλον τὸν	βίον.	Ναὶ μὴν τὸ κορυφαιότατον, αὐτὴν
[1, 12]	αὐτοδιάκονον καὶ προσέτι ἐφήμερον ἐπαναιρεῖσθαι	βίον.	Οὐ γὰρ ἐν πολέμῳ, ἀλλ´
[1, 8]	ὁρμῆς, μεταθέσθαι δὲ εἰς ἀμείνω	βίον	παρακελεύεται. Οὐδέτερον γὰρ ἀμάρτυρον θατέρου
[1, 12]	ὑγιεινότερος ἂν ὁ τῶν ἀνθρώπων	βίος	γένοιτο. Ἀλλὰ καὶ πρὸς αὐτάρκειαν
[1, 4]	ὧν δὲ κοινὸς μὲν ὁ	βίος,	κοινὴ δὲ ἡ χάρις, κοινὴ
[1, 13]	ἀιδίῳ ζωῇ· καὶ γὰρ ὁ	βίος	ὁ Χριστιανῶν, ὃν παιδαγωγούμεθα νῦν,
[1, 3]	μὲν τὸν καθηγούμενον ἀγαπητικῶς ἀρίστου	βίου,	βιοῦν δὲ πρὸς τὰ διατάγματα
[1, 6]	ἡγεῖται, ὅτι ἀπήλλακται τοῦ προτέρου	βίου,	ἔχεται δὲ τοῦ κρείττονος, οὐχ
[1, 12]	Ἀλλὰ καὶ πρὸς αὐτάρκειαν τοῦ	βίου	καὶ ἀπεριττότητα ἔτι τε εὔζωνόν
[1, 1]	σώφρονός τε, οὐκ ἐπιστημονικοῦ καθηγήσασθαι	βίου.	Καίτοι καὶ διδασκαλικὸς ὁ αὐτός
[1, 8]	παθῶν καὶ τὰ ῥυπαρὰ τοῦ	βίου,	τὰς λαγνείας, ἀνακαθαίρων, πρὸς δὲ
[1, 4]	τοῦ κοινωνικοῦ καὶ ἁγίου τούτου	βίου	τοῦ ἐκ συζυγίας τὰ ἔπαθλα
[1, 5]	αὐτῆς» Οὕτως ἀποθεμένους τὰς τοῦ	βίου	φροντίδας ἐξέχεσθαι μόνου τοῦ πατρὸς
[1, 3]	τὸν καθηγούμενον ἀγαπητικῶς ἀρίστου βίου,	βιοῦν	δὲ πρὸς τὰ διατάγματα τῆς
[1, 3]	ἐν σκότῳ βαθεῖ ἀλώμενοι τῷ	βίῳ	ἀπταίστου καὶ ἀκριβοῦς καθοδηγοῦ δεόμεθα.
[1, 6]	πλούσιον ὁ λόγος ἐπικέχυται τῷ	βίῳ·	ἡ κρᾶσις δὲ ἡ ἀμφοῖν
[1, 13]	ἐκτελουμένη· καθῆκον δὲ ἀκόλουθον ἐν	βίῳ	θεῷ καὶ Χριστῷ βούλημα ἕν,
[1, 5]	καὶ τελεώτατα τῶν ἐν τῷ	βίῳ	κτημάτων παιδικῇ προσηγορίᾳ τιμήσαντες παιδείαν
[1, 9]	καὶ ἡμεῖς οἱ ἐν τῷ	βίῳ	νοσοῦντες περί τε τὰς ἐπιθυμίας
[1, 4]	πρόβατα οὔτε ἄλλο οὐδέν πω	βιωτέον,	οὐδὲ δὴ παῖδας ἄνευ τοῦ
[1, 12]	τὴν εὐκαιρίαν, ἐλέγχων δὲ τὴν	βλάβην	καὶ τὰς αἰτίας τῶν παθῶν
[1, 8]	νεκρούς, τούτους πρὸς ἀλήθειαν ἡ	βλασφημία	διανίστησιν. Μάστιγες γὰρ καὶ παιδεία
[1, 8]	τὸν ψόγον, οἱονεὶ μάστιγι τῇ	βλασφημίᾳ	τὸ νωθρὸν τῆς διανοίας ἐπεγείρων,
[1, 5]	νηπιότητος κατατρέχοντες καλοῦσιν, ὁρᾶτε πῶς	βλασφημοῦσιν	ἐπὶ τὸν κύριον τοὺς εἰς
[1, 6]	πρόσωπον πρὸς πρόσωπον αἰνίττεσθαι δύναται.	Βλέπομεν	γὰρ ὡς δι´ ἐσόπτρου νῦν»
[1, 3]	βάραθρον χειραγωγῶν, ὀξὺ δὲ ὁ	βλέπων	καὶ διορῶν τὰ ἐγκάρδια λόγος.
[1, 10]	εἴρηται· οἱ δὲ ἁμαρτίαις περιπεσόντες	βληθήσονται	εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον·
[1, 5]	καὶ φιλεῖ τούτους μόνους καὶ	βοηθεῖ	καὶ ὑπερμαχεῖ καὶ διὰ τοῦτο
[1, 2]	ἡ τῶν τοῦ σώματος νοσημάτων	βοήθεια	ἰατρικὴ καλεῖται, τέχνη ἀνθρωπίνῃ σοφίᾳ
[1, 9]	δέ ἐστι λάθριος ψόγος, τεχνικῇ	βοηθείᾳ	καὶ αὐτὴ σωτηρίαν οἰκονομουμένη ἐν
[1, 5]	μὴ περιισταμένου τῷ τηλικῷδε τὴν	βοήθειαν·	ὡς γὰρ οἱ πατέρες καὶ
[1, 5]	ἅπαν, ἅτε δι´ ἀσθένειαν {ᾗ}	βοηθείας	δεόμενον, κεχαρισμένον τέ ἐστι καὶ
[1, 9]	διασυρτικός. Καὶ τούτῳ κέχρηται τῷ	βοηθήματι	ὁ θεῖος παιδαγωγὸς διὰ Ἱερεμίου
[1, 8]	ὀρθὴν τῶν παίδων ἀγωγήν, ἀναγκαίου	βοηθήματος	ἔχουσα τάξιν. Θεραπεύεται δὲ πολλὰ
[1, 9]	καὶ ἐμνήσθησαν, ὅτι ὁ θεὸς	βοηθὸς	αὐτῶν ἐστιν καὶ ὁ θεὸς
[1, 5]	παίζοντα μετὰ τῆς γυναικὸς καὶ	βοηθοῦ,	τῆς Ῥεβέκκας, ὁ περίεργος βασιλεύς.
[1, 5]	παιδιᾶς, γέλως {καὶ} δι´ ὑπομονῆς	βοηθούμενος	καὶ ἔφορος ὁ βασιλεύς. Ἀγαλλιᾶται
[1, 5]	ἡ σὺν τῇ σεμνῇ θυμηδίᾳ	βοηθοῦσα	σωτηρία. Ὁ γοῦν βασιλεὺς ὁ
[1, 5]	νύμφῃ τῇ εἰς σωτηρίαν ἡμῶν	βοηθῷ,	τῇ ἐκκλησίᾳ· ᾗ ὑπομονὴ ὄνομα
[1, 9]	Ταῦτ´ ἐστὶν ἀγαθοῦ ποιμένος ἐπαγγέλματα·	βόσκησον	ἡμᾶς τοὺς νηπίους ὡς πρόβατα.
[1, 9]	καὶ τὸ πλανώμενον ἐπιστρέψω καὶ	βοσκήσω	αὐτοὺς ἐγὼ εἰς τὸ ὄρος
[1, 6]	τῶν ποιμνίων ἔκ τε τῶν	βουκολίων	ἔξεστι μαθεῖν. Τὰ γὰρ ζῷα
[1, 9]	ἀλλὰ ἀκύρους ἐποιεῖτε τὰς ἐμὰς	βουλάς,	τοῖς δὲ ἐμοῖς ἐλέγχοις οὐ
[1, 3]	ἣν εἶχεν ἐναποκεκρυμμένην ἰσχύν, τὸ	βούλεσθαι,	ὁ θεὸς διὰ τῆς ἔξωθεν
[1, 8]	ἐπανόρθωσις ἀντιτείνοντος, τιμωρεῖσθαι δὲ μὴ	βούλεσθαι.	Τιμωρία δέ ἐστιν ἀνταπόδοσις κακοῦ
[1, 9]	τῷ πυρί. Ἐξὸν δέ, εἰ	βούλεσθε,	τοῦ παναγίου ποιμένος καὶ παιδαγωγοῦ,
[1, 8]	τι ἄρα μισεῖ ὁ λόγος,	βούλεται	αὐτὸ μὴ εἶναι· οὐδὲν δὲ
[1, 8]	γὰρ δήπου μισεῖ μέν τι,	βούλεται	δὲ αὐτὸ εἶναι, ὃ μισεῖ,
[1, 9]	γεγονέναι διὰ τὸ ἀνέλεγκτον εἶναι	βούλεται,	ᾗ καθαρώτατον καὶ κάλλιστον ἔπρεπεν
[1, 10]	κατευοδωθήσεται αὐτῷ» Τοιούτους ἡμᾶς γενέσθαι	βούλεται,	ἵν´ ὦμεν μακάριοι. Ἔμπαλιν δὲ
[1, 3]	Τί μὲν οὖν ὁ παιδαγωγὸς	βούλεται	καὶ τί ἐπαγγέλλεται, ἐν ἔργῳ
[1, 8]	αὐτὸ εἶναι, ὃ μισεῖ, οὐδὲ	βούλεται	μέν τι μὴ εἶναι, αἴτιος
[1, 8]	μὴ εἶναι, οὐδὲ μὴν οὐ	βούλεται	μέν τι {μὴ} εἶναι, τὸ
[1, 8]	γίνεται τοῦ εἶναι αὐτό, ὃ	βούλεται	μὴ εἶναι, οὐδὲ μὴν οὐ
[1, 9]	χιτὼν τοῦ χρωτὸς αὐτῶν· σῶσαι	βούλεταί	μου τὴν σάρκα, περιβαλὼν τὸν
[1, 8]	ἀπέστραπται, παρείσδυσις γίνεται πονηρίας. Οὐ	βούλεται	οὖν ἐφορᾶν τὰ κακά· ἀγαθὸς
[1, 10]	συμφέρον πατρικῷ θελήματι γνωρίζειν ἡμῖν	βούλεται.	Σκόπει δὲ ταῦτα· τὸ μὲν
[1, 6]	Ἀπολλωνιάτης Διογένης τὰ ἀφροδίσια κεκλῆσθαι	βούλεται.	Συμφανὲς τοίνυν ἐκ τούτων ἁπάντων
[1, 8]	δὲ φιλῶν τι ὠφελεῖν αὐτὸ	βούλεται,	τὸ δὲ ὠφελοῦν τοῦ μὴ
[1, 5]	ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν» Τί	βούλεται	τὸ λεχθέν, αὐτὸς διασαφήσει ὁ
[1, 10]	ἀνὴρ ὃς οὐκ ἐπορεύθη ἐν	βουλῇ	ἀσεβῶν καὶ ἐν ὁδῷ ἁμαρτωλῶν
[1, 6]	οὕτως ἕπεται τῷ χαρίσασθαι μόνον	βουληθῆναι	αὐτὸν τὸ πεπληρῶσθαι τὴν χάριν.
[1, 6]	κόσμος ὀνομάζεται, οὕτως καὶ τὸ	βούλημα	αὐτοῦ ἀνθρώπων ἐστὶ σωτηρία καὶ
[1, 13]	ἐν βίῳ θεῷ καὶ Χριστῷ	βούλημα	ἕν, κατορθούμενον ἀιδίῳ ζωῇ· καὶ
[1, 9]	ἀποστάται, τάδε λέγει κύριος· ἐποιήσατε	βουλὴν	οὐ δι´ ἐμοῦ, καὶ συνθήκας
[1, 5]	ἐκλήθη τὸ ὄνομα αὐτοῦ μεγάλης	βουλῆς	ἄγγελος. Τί οὖν τὸ παιδίον
[1, 6]	μὲν ἡ τροφὴ τῆς πατρικῆς	βουλῆς	ἡ τελείωσις ἦν, ἡμῖν δὲ
[1, 7]	νηπίους διὰ τὴν ἔναγχος πεπληρωμένην	βούλησιν	τοῦ θεοῦ, καθὸ εἰς κλῆσιν
[1, 11]	Εὔνοια δὲ οὐδὲν ἀλλ´ ἢ	βούλησίς	ἐστιν ἀγαθοῦ τῷ πλησίον, αὐτοῦ
[1, 5]	γενόμενον, κατὰ πάντα ἡμῖν ἀπεικάζεσθαι	βουλόμενον,	ἀμνὸν κέκληκεν τοῦ θεοῦ, τὸν
[1, 9]	τὸν κύριον, ἀλλ´ ὁ μὲν	βοῦς	καὶ ὁ ὄνος, τὰ νωθῆ
[1, 9]	αὐτοὶ δέ με ἠθέτησαν. Ἔγνω	βοῦς	τὸν κτησάμενον καὶ ὄνος τὴν
[1, 6]	καὶ ἔλαιον ἐκ στερεᾶς πέτρας,	βούτυρον	βοῶν καὶ γάλα προβάτων μετὰ
[1, 6]	λιπαρῷ τοῦ γάλακτος, ὃ δὴ	βούτυρον	καλοῦσιν, καταχρῶνται εἰς λύχνον, τὸ
[1, 6]	γέννησιν τοῦ παιδίου ὁ προφητεύων	βούτυρον»	φησὶν ἔδεται καὶ μέλι» Ἐμοὶ
[1, 6]	ἔλαιον ἐκ στερεᾶς πέτρας, βούτυρον	βοῶν	καὶ γάλα προβάτων μετὰ στέατος
[1, 5]	ἵππων τοὺς πώλους, τῶν δὲ	βοῶν	τὰ μικρὰ μοσχάρια καὶ λέοντος
[1, 6]	κατὰ σκοπὸν διώκω εἰς τὸ	βραβεῖον	τῆς ἄνω κλήσεως ἐν Χριστῷ
[1, 5]	τὸ ποίμνιον αὐτοῦ καὶ τῷ	βραχίονι	αὐτοῦ συλλέξει ἄρνας» τὸ ἔτι
[1, 8]	τούτου ὡς οἷόν τε διὰ	βραχυτάτων	ἐπεξελθεῖν· ἐπεὶ λυσιτελής πως ἡ
[1, 6]	περὶ τὴν ἀποκύησιν οἰκονομούμενον τῷ	βρέφει	τὸ γάλα χορηγεῖται, καὶ οἱ
[1, 6]	φθόνον καὶ καταλαλίαν, ὡς ἀρτιγέννητα	βρέφη	τὸ λογικὸν γάλα ἐπιποθήσατε, ἵνα
[1, 6]	ἄνθρωπον καὶ νήπιοι ὦμεν ὡς	βρέφος	τοῦ θεοῦ κεκαθαρμένον πορνείας καὶ
[1, 6]	προσκαλουμένη ἁγίῳ τιθηνεῖται γάλακτι, τῷ	βρεφώδει	λόγῳ. Διὸ οὐκ ἔσχε γάλα,
[1, 8]	καὶ ἀδίκους» Καὶ καθὸ μὲν	βρέχει,	δημιουργὸς ὑδάτων ἐστὶ καὶ νεφῶν,
[1, 8]	πάλιν ὁ πατήρ μου» φησὶ	βρέχει	ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους» Καὶ
[1, 6]	αὐτοῦ· τὸ θρέψαι δ´ ἐν	βροτοῖσι	πολλάκις πλείω πορίζει φίλτρα τοῦ
[1, 10]	ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ	βρυγμὸς	τῶν ὀδόντων» καὶ τὰ παραπλήσια·
[1, 6]	ἐστιν ὁ λόγος πηγὴ ζωῆς»	βρύουσα	καὶ ποταμὸς εἴρηται ἐλαίου, εἰκότως
[1, 6]	τοῦ πέμψαντός με» Ὁρᾶτε ἄλλο	βρῶμα	ἀλληγορούμενον παραπλησίως γάλακτι τὸ θέλημα
[1, 6]	δύναται τὸ ἐπὶ πλεῖστον κεχυμένον,	βρῶμα	δὲ ἡ πίστις εἰς θεμέλιον
[1, 6]	Δυνατὸν δὲ τὸ αὐτὸ καὶ	βρῶμα	εἶναί πως ἔχον καὶ ποτόν,
[1, 11]	τῆς τροφῆς πλήρωμα χόρτασμα, οὐ	βρῶμα	εἰπών. Ἐπεὶ δὲ ἀλόγως κορεσθέντες
[1, 6]	ἣν ὑμεῖς οὐκ οἴδατε· ἐμὸν	βρῶμά	ἐστιν, ἵνα ποιήσω τὸ θέλημα
[1, 6]	πολλαχῶς ἀλληγορεῖται ὁ λόγος, καὶ	βρῶμα	καὶ σὰρξ καὶ τροφὴ καὶ
[1, 6]	ὡς ἄρα στερεὰν τροφὴν τὸ	βρῶμα	λέγοντες καὶ σάρκα καὶ αἷμα
[1, 6]	ἢ πεπηγὼς καὶ συνεστραμμένος ὡς	βρῶμα.	Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ τῇδε
[1, 6]	ὡς νηπίους ἐν Χριστῷ, οὐ	βρῶμα·	οὔπω γὰρ ἐδύνασθε· ἀλλ´ οὐδὲ
[1, 6]	ἐφαρμοστέον· γάλα ὑμᾶς ἐπότισα, οὐ	βρῶμα·	οὔπω γὰρ ἐδύνασθε» οὐκ ἄλλο
[1, 6]	Τὸ δ´ ἐπαγόμενον ἑξῆς οὐ	βρῶμα,	οὔπω γὰρ ἐδύνασθε» τὴν ἐν
[1, 6]	αὐτοῖς ἄλλο τι εἶναι τὸ	βρῶμα	παρὰ τὸ γάλα, εἶτα πῶς
[1, 6]	ὡσανεὶ πρώτας τροφάς, τὸ δὲ	βρῶμα	τὰς πνευματικὰς ἐπιγνώσεις, σφᾶς αὐτοὺς
[1, 6]	τι παρὰ τὸ γάλα τὸ	βρῶμα	ὑπολαμβάνοντας, ταὐτὸν δὲ τῇ οὐσίᾳ·
[1, 6]	μνηστευόμενοι τροφήν. Τὰ μὲν γὰρ	βρώματα	καταργεῖται, ᾗ φησιν ὁ ἀπόστολος
[1, 6]	δὴ στερεμνιωτέρα τῆς ἀκοῆς ὑπάρχουσα	βρώματι	ἀπεικάζεται, ἐν αὐτῇ σωματοποιουμένη τῇ
[1, 6]	τῷ μέλλοντι αἰῶνι ἐναργῆ ἀποκάλυψιν	βρώματος	δίκην πρόσωπον πρὸς πρόσωπον αἰνίττεσθαι
[1, 8]	συντελέσει αὐτούς· τηκόμενοι λιμῷ καὶ	βρώσει	ὀρνέων, καὶ ὀπισθότονος ἀνίατος· ὀδόντας
[1, 6]	τῆς πίστεως καὶ τῆς ἐπαγγελίας	βρώσιμον	καὶ {τὸ} πότιμον ἀλληγορῶν· δι´
[1, 6]	τελείου καὶ γνωστικοῦ μετὰ τὴν	βρῶσιν	ἀνάπαυσις αὖθις νηπίῳ τετίμηται γάλακτι;
[1, 6]	τροφήν. Ἐγώ» φησὶν ὁ κύριος,	βρῶσιν	ἔχω φαγεῖν, ἣν ὑμεῖς οὐκ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 10/12/2009