Livre, Chap. |
[2, 2] |
γὰρ
πολλοῦ
ὧν
ἦν
καὶ
|
τὸ |
ἄλλο
κτῆμα·
τοῖς
δὲ
θιασώταις |
[2, 30] |
τε
ἱερεῖς
καλέσας
ἔφησε
πολὺ
|
τὸ |
ἀνάλωμα
ἐν
τῇ
χώρᾳ
γίνεσθαι |
[2, 30] |
δραχμάς
ἀποτίσαι†
ἂν
δὲ
ἀποδρᾷ
|
τὸ |
ἀνδράποδον,
κομίζεσθαι
τὴν
τιμὴν
(ἧς |
[2, 2] |
τὸν
μισθόν,
ὥστε
συνέβαινε
ταὐτὸ
|
(τὸ) |
ἀργύριον
δίδοσθαι
ἕως
εἰς
οἶκον |
[2, 20] |
ἐπιγράφεσθαι
τὸ
ὄνομα
τοῦ
δόντος
|
τὸ |
ἀργύριον
ὡς
ἀνατεθεικότος.
Διονύσιος
Συρακούσιος |
[2, 10] |
δεδανεικόσι
καταφέρειν,
ἕως
ἂν
καὶ
|
τὸ |
ἀρχαῖον
εὐπορήσωσιν.
Μαύσωλος
ὁ
Καρίας |
[2, 2] |
τῷ
κόψαι
ἕτερον
χαρακτῆρα,
ἐξέδωκε
|
τὸ |
αὐτὸ
ἀργύριον.
Ὅσοι
τε
τριηραρχεῖν |
[2, 2] |
καὶ
ὅτῳ
ἂν
παιδάριον
γένηται,
|
τὸ |
αὐτὸ
τοῦτο.
Ἀθηναῖοι
δὲ
οἱ |
[2, 2] |
ἐργάζεσθαι.
Περιελθόντος
δὲ
τοῦ
ἐνιαυτοῦ
|
τὸ |
αὐτὸ
τοῦτο
ἐποίησεν,
ὥστε
συνέβαινεν |
[2, 30] |
γὰρ
αὐτῷ
τὸ
διάφορον
εἶναι,
|
τὸ |
αὐτοῦ
εἶναι
τὸ
ἐμπόριον
καὶ |
[2, 30] |
ἕκαστος
βουλόμενος
τό
τε
ἱερὸν
|
τὸ |
αὑτοῦ
εἶναι
κατὰ
χώραν
καὐτὸς |
[2, 2] |
τὰ
δημόσια
ὅσα
ἦν
περὶ
|
τὸ |
γυμνάσιον
ἢ
τὴν
ἀγορὰν
ἢ |
[2, 2] |
(ἀρχαίαν
τιμὴν
ἐλάμβανεν
ὁ
ἰδιώτης,
|
τὸ |
δὲ
πλέον
ἡ
πόλις,
καὶ |
[2, 10] |
πολλῶν
τὰ
μὲν
χρήματα
εἶχε,
|
τὸ |
δὲ
τεῖχος
οὐκ
ἔφη
τὸν |
[2, 1] |
δέ
ἐστιν
ἀνώμαλος
μὲν
διὰ
|
τὸ |
δεῖν
μὴ
πρὸς
ἕνα
σκοπὸν |
[2, 20] |
ὠνουμένους
τοὺς
εὐπορωτέρους
ἀεὶ
διὰ
|
τὸ |
δεῖν
ταλαντιαίους
καθιστάναι
τοὺς
ἐγγύους |
[2, 20] |
ἐργασίαν
παρεχόντων
τῆς
ἐργασίας
μέρος
|
τὸ |
δέκατον
κελεῦσαι
ἀποτελεῖν.
Ἐκστρατεύειν
δ´ |
[2, 2] |
αὐτοὺς
ἀπογράψασθαι.
Ἀπογραψαμένων
δὲ
τούτων
|
τὸ |
δέκατον
μέρος
παρὰ
ἑκάστου
ἔλαβε, |
[2, 20] |
τῆς
δαπάνης
ἧς
πρότερον
ἐποιοῦντο
|
τὸ |
δέκατον
μέρος
ποιεῖσθαι,
τὰ
δὲ |
[2, 10] |
αὐτοῖς
ἀπογράψασθαι
τὰ
χρέα
εἰς
|
τὸ |
δημόσιον,
δεηθέντες
χρημάτων
ἐψηφίσαντο
τοὺς |
[2, 30] |
τῷ
πλήθει·
τοῦτο
γὰρ
αὐτῷ
|
τὸ |
διάφορον
εἶναι,
τὸ
αὐτοῦ
εἶναι |
[2, 20] |
πολὺ
εἴκοσι
ταλάντων,
ἐποίησεν
εὑρεῖν
|
τὸ |
διπλάσιον·
κατιδὼν
γὰρ
ὠνουμένους
τοὺς |
[2, 2] |
τόν
τε
σῖτον
πάντα
καὶ
|
τὸ |
ἔλαιον
καὶ
τὸν
οἶνον
καὶ |
[2, 30] |
διάφορον
εἶναι,
τὸ
αὐτοῦ
εἶναι
|
τὸ |
ἐμπόριον
καὶ
μὴ
ἐκεῖ.
Ἐπεὶ |
[2, 30] |
ἵν´
ἐᾷ
κατὰ
χώραν
αὐτοῖς
|
τὸ |
ἐμπόριον.
Ὃ
δὲ
λαβὼν
τότε |
[2, 30] |
πόλιν
πρὸς
τῇ
Φάρῳ
καὶ
|
τὸ |
ἐμπόριον
τὸ
πρότερον
ὂν
ἐπὶ |
[2, 2] |
τιμήσασθαι.
Ἀπὸ
τούτων
οὖν
εἰσέφερον
|
τὸ |
ἐπιγραφὲν
ἕκαστος.
Σωσίπολις
Ἀντισσαῖος,
δεηθείσης |
[2, 2] |
ἔταξαν
χωρὶς
τῆς
τιμῆς
διδόναι
|
τὸ |
ἐπιδέκατον.
(Μετοίκων
δέ
τινων
ἐπιδεδανεικότων |
[2, 20] |
εἰ
δὲ
μή,
θάνατον
ἔταξε
|
τὸ |
ἐπιτίμιον.
Ἀνενεχθέντος
δὲ
τοῦ
ἀργυρίου, |
[2, 20] |
δὲ
μὴ
ἀνενέγκαντι
θάνατον
ἔταξε
|
τὸ |
ἐπιτίμιον.
Ὑπολαβόντες
δὲ
οἱ
ναῦται |
[2, 30] |
οἷς
εὗρεν
ὅπλον
τι,
ἐπράττετο
|
τὸ |
ἐπιτίμιον.
Φιλόξενός
τις
Μακεδὼν
Καρίας |
[2, 20] |
τὸν
τῶν
γυναικῶν
κόσμον
εἰς
|
τὸ |
ἱερὸν
ἀποκομίζειν·
αὐτὸς
μὲν
οὖν |
[2, 20] |
προστάξαι
αὐτοῖς
ἐκέλευσεν
εἰς
μὲν
|
τὸ |
ἱερὸν
καὶ
εἰς
αὑτὸν
τῆς |
[2, 20] |
Ἀκούσαντες
δὲ
(οἱ
ἱερεῖς
καὶ
|
τὸ |
ἱερὸν
παρ´
αὑτοῖς
ἕκαστοι
βουλόμενοι |
[2, 1] |
Ἔστι
δὲ
αὕτη
δυναμένη
μὲν
|
τὸ |
καθόλου,
εἴδη
δὲ
ἔχουσα
τέτταρα· |
[2, 10] |
οὐ
προϊεμένων
αὐτοῖς
οὐδὲν
διὰ
|
τὸ |
καὶ
ἔτι
ὀφείλειν,
ἐψηφίσαντο
τὸν |
[2, 1] |
σκοπὸν
οἰκονομεῖν,
ἐλαχίστη
δὲ
διὰ
|
τὸ |
καὶ
τὰς
προσόδους
καὶ
τὰ |
[2, 30] |
ἐποιεῖτο.
Τῶν
δὲ
ἀνθρώπων
οἰομένων
|
τὸ |
κήρυγμα
μάτην
αὐτὸν
πεποιῆσθαι,
εἶχον |
[2, 2] |
δανείου
τὸν
βουλόμενον
κυρίως
ἔχειν
|
τὸ |
κτῆμα.
Ἱππίας
Ἀθηναῖος
τὰ
ὑπερέχοντα |
[2, 40] |
Οἱ
μὲν
οὖν
στρατιῶται
διὰ
|
τὸ |
νεωστὶ
εἰληφέναι
τὴν
σιταρχίαν
ἡσυχίαν |
[2, 1] |
Τούτων
δὲ
ἕκαστον.
Περὶ
μὲν
|
τὸ |
νόμισμα
λέγω
ποῖον
καὶ
πότε |
[2, 1] |
εἴδη
δὲ
ἔχουσα
τέτταρα·
περὶ
|
τὸ〉 |
νόμισμα,
περὶ
τὰ
ἐξαγώγιμα,
περὶ |
[2, 2] |
οὕτω
συχνά.
Τό
τε
νόμισμα
|
τὸ |
ὂν
Ἀθηναίοις
ἀδόκιμον
ἐποίησε,
τάξας |
[2, 20] |
ὃ
δεῖ
καταβαλεῖν
εἴων
ἐπιγράφεσθαι
|
τὸ |
ὄνομα
τοῦ
δόντος
τὸ
ἀργύριον |
[2, 1] |
τοῦτο
ποῖαι
τῶν
προσόδων
ἢ
|
τὸ |
παράπαν
οὐκ
εἰσί,
δυναταὶ
δ´ |
[2, 30] |
ἱερῶν
τινα
καὶ
τῶν
ἱερέων
|
τὸ |
πλῆθος
καταλυθῆναι.
Οἱ
δὲ
ἱερεῖς |
[2, 20] |
ἱερῶν
τινα
καὶ
τῶν
ἱερέων
|
τὸ |
πλῆθος
φάναι
πρὸς
τοὺς
ἱερεῖς |
[2, 20] |
πωλουμένου
τοῦ
ἐλλιμενίου
ὡς
ἐπὶ
|
τὸ |
πολὺ
εἴκοσι
ταλάντων,
ἐποίησεν
εὑρεῖν |
[2, 30] |
τῇ
Φάρῳ
καὶ
τὸ
ἐμπόριον
|
τὸ |
πρότερον
ὂν
ἐπὶ
τοῦ
Κανώβου |
[2, 20] |
δὲ
τὴν
τιμὴν
κατέβαλον,
ἐκέλευσε
|
τὸ |
σκεῦος
ἀναφέρειν
ἕκαστον
ὃ
ἠγόρασεν. |
[2, 30] |
σατράπην
τῆς
ἐν
ᾗ
ἐστι
|
τὸ |
στρατόπεδον,
ἀνασῴζειν
ἢ〉
τὴν
τιμὴν |
[2, 2] |
δὲ
μὴ
ἦν
κτῆμα
μηθέν,
|
τὸ |
σῶμα
διμναῖον
τιμήσασθαι.
Ἀπὸ
τούτων |
[2, 1] |
μὴ
παρέργως)
μάλιστα
δὲ
ταύτῃ,
|
τὸ |
τἀναλώματα
μὴ
μείζω
τῶν
προσόδων |
[2, 2] |
ἄλλων
τῷ
βουλομένῳ
ὥστ´
ἐπιγραφῆναι
|
τὸ |
τοῦ
πριαμένου
ὄνομα.
Βυζάντιοι
δὲ |
[2, 10] |
χρόνος
ἱκανὸς
εἶναι,
αὐτό
τε
|
τὸ |
τραφὲν
καὶ
τὴν
ἐπικαρπίαν
λογισάμενος |
[2, 2] |
καὶ
τῶν
ἄλλων
τῶν
τοιουτοτρόπων
|
τὸ |
τρίτον
δὲ
μέρος
τοῦ
ἐργαζομένου |
[2, 2] |
οὐκ
οὔσης
αὐτοῖς
ἐγκτήσεως,
ἐψηφίσαντο
|
τὸ |
τρίτον
μέρος
εἰσφέροντα
τοῦ
δανείου |
[2, 10] |
Τούς
τε
Λυκίους
ὁρῶν
ἀγαπῶντας
|
τὸ |
τρίχωμα
φορεῖν,
ἔφησε
γράμματα
ἥκειν |
[2, 30] |
ἐδεῖτο,
ἐκείνους
δὲ
πάλιν
εἰς
|
τὸ |
χωρίον
ἀπῆγεν.
Κήρυγμά
τε
ποιησάμενος |