Livre, page
[1, 1216]	ἢ αὐτὰ ἢ αἱ πράξεις	αἱ	ἀπ᾽ αὐτῶν, (ἐπειδὴ προσάπτουσιν αὐτὰ
[1, 1215]	τὰς καλάς (αὗται δ᾽ εἰσὶν	αἱ	ἀπὸ τῆς ἀρετῆς) ὁ δ᾽
[1, 1214]	ἀνθρώποις, οὐκ ἄδηλον ἅπασαι γὰρ	αἱ	γενέσεις σχεδὸν πίπτουσιν εἰς ταύτας
[1, 1218]	καὶ φρόνησις. διαφέρουσι γὰρ αὗται	αἱ	ἕξεις πρὸς τὰς (ἄλλας τῷ
[1, 1217]	εἰ καὶ ὅτι μάλιστ᾽ εἰσὶν	αἱ	ἰδέαι καὶ ἀγαθοῦ ἰδέα, μή
[1, 1216]	ζωῆς ἐστίν, ἢ αὐτὰ ἢ	αἱ	πράξεις αἱ ἀπ᾽ αὐτῶν, (ἐπειδὴ
[1, 1215]	ἁπάντων, (καὶ μάλιστα περὶ (ἐπισκεπτέον)	εὐδαι>	μονίας· ἄτοπον γὰρ προσφέρειν λόγον
[1, 1217]	καὶ ὅτι μάλιστ᾽ εἰσὶν αἱ	ἰδέαι	καὶ ἀγαθοῦ ἰδέα, μή ποτ᾽
[1, 1216]	Τὸν μὲν οὖν Ἀναξαγόραν φασὶν	ἀποκρίνασθαι	πρός τινα διαποροῦντα τοιαῦτ᾽ ἄττα
[1, 1217]	περὶ ἕκαστον πρᾶγμα τὸ μὴ	δύνασθαι	κρίνειν τούς τ᾽ οἰκείους λόγους
[1, 1214]	δὴ δεῖ πρῶτον ἐν αὑτῷ	διορίσασθαι	μήτε προπετῶς μήτε ῥαθύμως, ἐν
[1, 1217]	εἶναι. μάλιστά τε γὰρ τἀγαθὸν	λέγεσθαι	κατ᾽ ἐκείνης ἀληθῶς (κατὰ μετοχὴν
[1, 1216]	ἀεὶ τὰ γνωριμώτερα τῶν εἰωθότων	λέγεσθαι	(συγκεχυμένως. διαφέρουσι δ᾽ οἱ λόγοι
[1, 1214]	ζῆν κατὰ τὴν αὑτοῦ προαίρεσιν	θέσθαι	τινὰ σκοπὸν τοῦ καλῶς ζῆν,
[1, 1218]	τε φάναι πάντα τὰ ὄντα	ἐφίεσθαι	ἑνός τινος ἀγαθοῦ οὐκ ἀληθές·
[1, 1217]	δὲ δι᾽ ἀλαζονείαν, ὑφ᾽ ὧν	ἁλίσκεσθαι	(συμβαίνει καὶ τοὺς ἐμπείρους καὶ
[1, 1214]	περὶ τοῦ μεγέθους αὐτῶν διαμφισβητοῦσι,	(συμβάλλεσθαι	φάσκοντες θάτερον θατέρου μᾶλλον εἰς
[1, 1215]	τὴν αἵρεσιν οὐθὲν ἂν διενέγκειε	γενέσθαι	θηρίον ἢ ἄνθρωπον· ~ὁ γοῦν
[1, 1216]	τίνος ἕνεκ᾽ ἄν τις ἕλοιτο	γενέσθαι	μᾶλλον ἢ μὴ γενέσθαι τοῦ"
[1, 1215]	διά γε ταῦτα τὸ μὴ	γενέσθαι.	Πρὸς δὲ τούτοις τίς> ὁ
[1, 1216]	ἕλοιτο γενέσθαι μᾶλλον ἢ μὴ	γενέσθαι	τοῦ" φάναι θεωρῆσαι τὸν οὐρανὸν
[1, 1216]	κράτιστον μὲν γὰρ πάντας ἀνθρώπους	φαίνεσθαι	συνομολογοῦντας τοῖς ῥηθησομένοις, εἰ δὲ
[1, 1215]	θειότερον, κοινότερον μὲν τῷ πλείοσιν	ἐνδέχεσθαι	μετασχεῖν, θειότερον δὲ τῷ κεῖσθαι
[1, 1215]	ἐνδέχεσθαι μετασχεῖν, θειότερον δὲ τῷ	κεῖσθαι	τὴν εὐδαιμονίαν τοῖς αὑτοὺς παρασκευάζουσι
[1, 1217]	τούτοις τὸ μὲν ἐν τῷ	κινεῖσθαι	τὸ δὲ ἐν τῷ κινεῖν,
[1, 1217]	ἀγαθῶν· ἀναιρουμένου γὰρ τοῦ μετεχομένου	ἀναιρεῖσθαι	καὶ τὰ μετέχοντα τῆς ἰδέας,
[1, 1218]	διὰ τὸ (ἀναιρουμένου τοῦ κοινοῦ	ἀναιρεῖσθαι	τὸ πρῶτον. οἷον εἰ τὸ
[1, 1214]	τὰς πράξεις (τό γε (μὴ	συντετάχθαι	τὸν βίον πρός τι τέλος
[1, 1217]	(τὸ μὲν ὑπὸ τοῦ λόγου	δεδεῖχθαι	δοκοῦν ἀληθὲς μὲν ἐστίν, οὐ
[1, 1215]	εἰσὶν ἀπορίαι περὶ ἑκάστην πραγματείαν	οἰκεῖαι,	δῆλον ὅτι καὶ περὶ (βίου
[1, 1215]	ἀλλὰ πάθους) ἐπεὶ δ᾽ εἰσὶν	ἀπορίαι	περὶ ἑκάστην πραγματείαν οἰκεῖαι, δῆλον
[1, 1217]	(καὶ γὰρ ὧν ἕνεκα πράττομεν	καὶ	ἃ τούτων ἕνεκα μετέχει πράξεως,
[1, 1217]	ὅτι μάλιστ᾽ εἰσὶν αἱ ἰδέαι	καὶ	ἀγαθοῦ ἰδέα, μή ποτ᾽ οὐδὲ
[1, 1218]	οὗ (ἕνεκα ὡς τέλος ἄριστον	καὶ	αἴτιον τῶν ὑφ᾽ αὑτὸ καὶ
[1, 1217]	ἰδέαν μὴ μόνον ἀγαθοῦ ἀλλὰ	καὶ	ἄλλου ὁτουοῦν λέγεται λογικῶς καὶ
[1, 1218]	εἰ γάρ ἐστι (δικαιοσύνη ἀγαθόν,	καὶ	ἀνδρεία. ἔστι τοίνυν, φασίν, αὐτό
[1, 1218]	ἡ ὑγίεια ἀγαθόν· τάξεις γὰρ	καὶ	ἀριθμοί, ὡς τοῖς ἀριθμοῖς (καὶ
[1, 1214]	συγχωρῶμεν. Ἡ γὰρ εὐδαιμονία κάλλιστον	καὶ	ἄριστον ἁπάντων οὖσα ἥδιστον ἐστίν.
[1, 1217]	εὐδαιμονία. ὁμολογεῖται δὴ μέγιστον εἶναι	καὶ	ἄριστον τοῦτο τῶν ἀγαθῶν τῶν
[1, 1217]	λέγομεν, ὅτι τάχ᾽ ἂν εἴη	καὶ	βελτίονός τινος ἄλλου τῶν ὄντων
[1, 1215]	φρονήσεως καὶ (ἡδονῆς, τρεῖς ὁρῶμεν	καὶ	βίους ὄντας, οὓς οἱ ἐπ᾽
[1, 1218]	ἀγαθὸν οὔτε αὐτὸ ἀγαθόν ἐστι	(καὶ	γὰρ ἂν μικρῷ ὑπάρξαι ἀγαθῷ)
[1, 1215]	ὃν ζῶσιν ἔτι παῖδες ὄντες;	καὶ	γὰρ ἐπὶ τοῦτον ἀνακάμψαι πάλιν
[1, 1214]	πίπτουσιν εἰς ταύτας τὰς ἀρχάς·	καὶ	γὰρ τὰς> ἀπὸ τῆς διανοίας
[1, 1216]	ζωῆς, ὥσπερ καὶ τὰ παιδία.	Καὶ	γὰρ ταῦτα κατὰ τὴν πρώτην
[1, 1217]	ἀγαθὸν τὴν ἰδέαν τοῦ ἀγαθοῦ·	καὶ	γὰρ (χωριστὴν εἶναι τῶν μετεχόντων,
[1, 1217]	δὲ διχῶς λέγεται τὸ πρακτόν	(καὶ	γὰρ ὧν ἕνεκα πράττομεν καὶ
[1, 1216]	καὶ οἰκοδομίαν καὶ ἐσμὲν οἰκοδόμοι	καὶ	γεωμέτραι. Διόπερ ἐζήτει (τί ἐστιν
[1, 1214]	περὶ τοῦ εὐδαιμονεῖν, τί ἐστι	καὶ	γίνεται διὰ τίνων· ὧν ἄνευ
[1, 1216]	ἕτερον τὸ τέλος τῆς ἐπιστήμης	καὶ	γνώσεως, οἷον ὑγίεια μὲν ἰατρικῆς,
[1, 1217]	καιρὸν καὶ τὸ μέτριον ἰατρικὴ	καὶ	γυμναστική, περὶ δὲ τὰς πολεμικὰς
[1, 1218]	ὑπάρχει τὸ> κοινόν. ἀνάπαλιν δὲ	καὶ	δεικτέον ἢ ὡς νῦν δεικνύουσι
[1, 1214]	(περὶ ἑκάστην φύσιν ἀπορίαν ἔχει	καὶ	δεῖται σκέψεως, τὰ μὲν αὐτῶν
[1, 1216]	τίς καὶ ποία τις γίνεται	καὶ	διὰ τίνων, οὐκ ἄδηλον, ὥστ᾽
[1, 1215]	φανερὰ τὰ πλεῖστα τῶν ἀμφισβητουμένων	καὶ	διαπορουμένων, ἂν καλῶς ὁρισθῇ τί
[1, 1216]	πρός τινα διαποροῦντα τοιαῦτ᾽ ἄττα	καὶ	διερωτῶντα τίνος ἕνεκ᾽ ἄν τις
[1, 1217]	ἔχωσιν, ἀναγκάζονται πιστεύειν τοῖς εἰρημένοις)	καὶ	διότι πολλάκις (τὸ μὲν ὑπὸ
[1, 1217]	ἁλίσκεσθαι (συμβαίνει καὶ τοὺς ἐμπείρους	καὶ	δυναμένους πράττειν ὑπὸ τούτων τῶν
[1, 1216]	συμβαίνειν εἰδέναι τε τὴν δικαιοσύνην	καὶ	εἶναι δίκαιον. Ἅμα μὲν γὰρ
[1, 1216]	ἀρετή, ἀλλ᾽ οὐ πῶς γίνεται	καὶ	ἐκ τίνων. Τοῦτο δὲ ἐπὶ
[1, 1216]	δικαιοσύνη καὶ τί ἡ (ἀνδρεία	καὶ	ἕκαστον τῶν μορίων αὐτῆς. Ἐποίει
[1, 1218]	οἷον ὑγιείας ἰσχύος σωφροσύνης, ὅτι	καὶ	ἐν τοῖς ἀκινήτοις μᾶλλον τὸ
[1, 1217]	δὲ πολλοῖς περὶ αὐτοῦ τρόποις	καὶ	ἐν τοῖς ἐξωτερικοῖς λόγοις καὶ
[1, 1217]	καὶ ἐν τοῖς ἐξωτερικοῖς λόγοις	καὶ	ἐν τοῖς κατὰ φιλοσοφίαν. ἔπειτ᾽
[1, 1216]	τέλος τὸ γινώσκειν τὴν ἀρετήν,	καὶ	ἐπεζήτει τί ἐστιν ἡ δικαιοσύνη
[1, 1216]	μεμαθήκαμεν τὴν γεωμετρίαν καὶ οἰκοδομίαν	καὶ	ἐσμὲν οἰκοδόμοι καὶ γεωμέτραι. Διόπερ
[1, 1218]	ἑκάστη. ἀλλὰ πολλαχῶς τὸ ἀγαθόν,	καὶ	ἔστι τι αὐτοῦ καλόν, (καὶ
[1, 1217]	ἀλλ᾽ ἑτέρα ἕτερον καιρὸν θεωρεῖ	καὶ	ἑτέρα ἕτερον μέτριον, οἷον περὶ
[1, 1215]	Ε' (Περὶ πολλῶν μὲν οὖν	καὶ	ἑτέρων οὐ ῥᾴδιον τὸ κρῖναι
[1, 1216]	γινώσκειν τί ἐστι τὸ ὑγιαίνειν	καὶ	εὖ (ἔχειν τὴν ἕξιν μᾶλλον
[1, 1214]	ὑγιαίνειν· ὁμοίως δ᾽ ἔχει τοῦτο	καὶ	ἐφ᾽ ἑτέρων πολλῶν, ὥστ᾽ οὐδὲ
[1, 1215]	καὶ περὶ (βίου τοῦ κρατίστου	καὶ	ζωῆς τῆς ἀρίστης εἰσίν. Ταύτας
[1, 1218]	ὑπάρχει ταῦτα μᾶλλον. παράβολος δὲ	(καὶ	ἡ ἀπόδειξις ὅτι τὸ ἓν
[1, 1218]	ἐξ ἀριθμῶν, ὅτι ἡ δικαιοσύνη	καὶ	ἡ ὑγίεια ἀγαθόν· τάξεις γὰρ
[1, 1215]	τοῖς ἀνθρώποις, ἀρετῆς καὶ φρονήσεως	καὶ	(ἡδονῆς, τρεῖς ὁρῶμεν καὶ βίους
[1, 1218]	καλόν. πάντα γὰρ τάδε τάξις	καὶ	ἠρεμία· εἰ ἄρα, ἐκεῖνα μᾶλλον·
[1, 1215]	κοινότερον ἂν εἴη τὸ ἀγαθὸν	καὶ	θειότερον, κοινότερον μὲν τῷ πλείοσιν
[1, 1214]	θάτερον, ἤτοι καθάπερ οἱ νυμφόληπτοι	καὶ	θεόληπτοι τῶν ἀνθρώπων, ἐπιπνοίᾳ δαιμονίου
[1, 1216]	οὐδὲ γεωμετρίας πλὴν τὸ γνωρίσαι	καὶ	θεωρῆσαι τὴν φύσιν τῶν πραγμάτων
[1, 1217]	τὰς πράξεις. πολλαχῶς γὰρ λέγεται	καὶ	ἰσαχῶς τῷ ὄντι τὸ ἀγαθόν.
[1, 1215]	ἴσως ᾤετο τὸν ζῶντα ἀλύπως	καὶ	καθαρῶς πρὸς τὸ δίκαιον ἤ
[1, 1215]	ἀδύνατον (ὑπολαμβάνοντα μὴ μέγαν ὄντα	καὶ	καλὸν ἢ πλούσιον ταύτης τυγχάνειν
[1, 1214]	εὐδαιμονεῖν καὶ τὸ ζῆν μακαρίως	καὶ	καλῶς εἴη ἂν ἐν τρισὶ
[1, 1215]	τίνων ἐνδέχεται (μετασχεῖν τοῦ εὖ	καὶ	καλῶς ζῆν, εἴ τῳ μακαρίως
[1, 1217]	λέγοντες ἀλλοτρίους λόγους τῆς πραγματείας	καὶ	κενούς. τοῦτο δὲ ποιοῦσιν ὁτὲ
[1, 1217]	καὶ ἄλλου ὁτουοῦν λέγεται λογικῶς	καὶ	κενῶς. ἐπέσκεπται δὲ πολλοῖς περὶ
[1, 1217]	(οἱ γὰρ ἅμα ἀναιρετικοί τε	καὶ	κοινοὶ λόγοι κατ᾽ οὐδεμίαν εἰσὶν
[1, 1215]	τῶν ἐν τῷ ζῆν αἱρετόν,	καὶ	λαβὼν ἄν τις ἔχοι πλήρη
[1, 1217]	(σκεπτέον τοίνυν τί τὸ ἄριστον,	καὶ	λέγεται ποσαχῶς. ἐν τρισὶ δὴ
[1, 1215]	γὰρ λέγουσι σχεδὸν περὶ ἁπάντων,	(καὶ	μάλιστα περὶ (ἐπισκεπτέον) εὐδαι> μονίας·
[1, 1218]	μὴ ἀξιοῦν μηθὲν ἀλόγως, ἃ	καὶ	μετὰ λόγου (πιστεῦσαι οὐ ῥᾴδιον.
[1, 1218]	δεῖ δὲ περὶ τούτου πραγματευθῆται,	καὶ	μὴ ἀξιοῦν μηθὲν ἀλόγως, ἃ
[1, 1218]	ὑγίεια, ἂν μὴ σοφιστὴς ᾖ	καὶ	μὴ ἰατρός (οὗτοι γὰρ τοῖς
[1, 1216]	ἔνιοι δόξης χάριν αὐτάς, ἀλλὰ	καὶ	μὴ μέλλοντες εὐδοκιμήσειν. Ἀλλ᾽ οἱ
[1, 1216]	οἴονται τὸν εὐδαίμονα ζῆν ἡδέως	καὶ	μὴ μόνον ἀλύπως. Ἀλλὰ περὶ
[1, 1216]	μέθοδον, οἵ τε φιλοσόφως λεγόμενοι	καὶ	μὴ φιλοσόφως. διόπερ καὶ τῶν
[1, 1214]	ταύτης τῆς προσηγορίας, ὥσπερ μεγάλοι	καὶ	μικροὶ καὶ τὴν χροιὰν διαφέροντες,
[1, 1215]	μόνον, βαναύσους δὲ τὰς ἑδραίας	καὶ	μισθαρνικάς, χρηματιστικὰς δὲ τὰς πρὸς
[1, 1217]	ἐν οὐσίᾳ μὲν ὁ νοῦς	καὶ	ὁ θεός, ἐν δὲ τῷ
[1, 1216]	μὲν γὰρ μεμαθήκαμεν τὴν γεωμετρίαν	καὶ	οἰκοδομίαν καὶ ἐσμὲν οἰκοδόμοι καὶ
[1, 1218]	πασῶν. αὕτη δ᾽ ἐστὶ πολιτικὴ	καὶ	οἰκονομικὴ καὶ φρόνησις. διαφέρουσι γὰρ
[1, 1217]	ἐκείνης ἀληθῶς (κατὰ μετοχὴν (γὰρ	καὶ	ὁμοιότητα τἆλλα ἀγαθὰ ἐκείνης εἶναι)
[1, 1218]	ἀλλὰ λίαν ἁπλῶς τοῦτο φασί,	καὶ	ὄρεξιν εἶναι πῶς ἄν τις
[1, 1217]	τοῖς κατὰ φιλοσοφίαν. ἔπειτ᾽ εἰ	καὶ	ὅτι μάλιστ᾽ εἰσὶν αἱ ἰδέαι
[1, 1218]	τι ἀγαθόν, ἔχει ἀπορίας τοιαύτας,	καὶ	ὅτι οὐ χρήσιμον τῇ πολιτικῇ,
[1, 1218]	κοινόν (τὸ μὲν γὰρ ἀκίνητον	καὶ	οὐ πρακτόν, τὸ δὲ κινητὸν
[1, 1217]	δὲ τὰς πολεμικὰς (πράξεις στρατηγία,	καὶ	οὕτως ἑτέρα περὶ ἑτέραν πρᾶξιν,
[1, 1215]	οὗ πᾶσι ῥᾷστον εἶναι δοκεῖ,	καὶ	παντὸς ἀνδρὸς τὸ γνῶναι, τί
[1, 1216]	πίστιν διὰ τῶν λόγων, μαρτυρίοις	καὶ	παραδείγμασι χρώμενον τοῖς φαινομένοις. κράτιστον
[1, 1214]	τοῖς (παιδαρίοις καὶ τοῖς κάμνουσι	καὶ	παραφρονοῦσι, περὶ ὧν ἂν οὐθεὶς
[1, 1215]	ἅπαντα συναγάγοι ὅσα πράττουσι μὲν	καὶ	πάσχουσιν ἅπαντες, ἑκόντες μέντοι μηθὲν
[1, 1215]	ἑκάστην πραγματείαν οἰκεῖαι, δῆλον ὅτι	καὶ	περὶ (βίου τοῦ κρατίστου καὶ
[1, 1214]	θεωρημάτων ἃ περὶ ἕκαστον πρᾶγμα	καὶ	(περὶ ἑκάστην φύσιν ἀπορίαν ἔχει
[1, 1214]	τὸ γνῶναι μόνον, τὰ δὲ	καὶ	περὶ τὰς κτήσεις καὶ περὶ
[1, 1214]	δὲ καὶ περὶ τὰς κτήσεις	καὶ	περὶ τὰς πράξεις τοῦ πράγματος.
[1, 1216]	χάριν, οἱ δὲ πολλοὶ χρημάτων	καὶ	πλεονεξίας ἕνεκεν ἅπτονται τοῦ ζῆν
[1, 1216]	τὰς ἀπολαύσεις ἡδονή, καὶ τίς	καὶ	ποία τις γίνεται καὶ διὰ
[1, 1215]	καὶ πρεσβυτέρων, ἢ δεῖ μὲν	καὶ	ποιόν τινα ὑπάρχειν αὐτόν, μᾶλλον
[1, 1216]	ἢ μή, καὶ πῶς συντείνουσι,	καὶ	πότερον εἰ δεῖ προσάπτειν τῷ
[1, 1216]	φύσιν αὐτῶν ἑκατέρου τίς ἐστι,	καὶ	πότερον μόρια ταῦτα τῆς (ἀγαθῆς
[1, 1215]	δὲ τὰς πρὸς ἀγορὰς μὲν	καὶ	πράσεις καπηλικάς) τῶν δ᾽ εἰς
[1, 1215]	καθάπερ τινὲς ᾠήθησαν τῶν σοφῶν	καὶ	πρεσβυτέρων, ἢ δεῖ μὲν καὶ
[1, 1215]	εἴ τῳ μακαρίως ἐπιφθονώτερον εἰπεῖν,	καὶ	πρὸς τὴν ἐλπίδα τὴν περὶ
[1, 1214]	ἀρετήν, οἳ δὲ τὴν ἡδονήν.	Καὶ	πρὸς τὴν εὐδαιμονίαν ἔνιοι περὶ
[1, 1217]	δὲ ποσόν, τὸ δὲ πότε,	καὶ	πρὸς τούτοις τὸ μὲν ἐν
[1, 1215]	διὰ τὸ μηδ᾽ αὐτοῦ χάριν,	καὶ	προσθείη χρόνου πλῆθος ἀπέραντόν τι,
[1, 1215]	τὸν εὐδαίμονα προσαγορεύει, Καθάπερ ἐλέχθη	καὶ	πρότερον. Ἀναξαγόρας μὲν ὁ Κλαζομένιος
[1, 1215]	εὐδαιμονικὴν ταττομένων τριῶν ὄντων, τῶν	καὶ	πρότερον ῥηθέντων ἀγαθῶν ὡς μεγίστων
[1, 1218]	καὶ αἴτιον τῶν ὑφ᾽ αὑτὸ	καὶ	πρῶτον πάντων. ὥστε τοῦτ᾽ ἂν
[1, 1217]	ὁμοιότητα τἆλλα ἀγαθὰ ἐκείνης εἶναι)	καὶ	πρῶτον τῶν ἀγαθῶν· ἀναιρουμένου γὰρ
[1, 1214]	ἐν τίνι τὸ εὖ ζῆν	καὶ	πῶς κτητόν, πότερον φύσει γίγνονται
[1, 1216]	τι πρὸς εὐδαιμονίαν ἢ μή,	καὶ	πῶς συντείνουσι, καὶ πότερον εἰ
[1, 1217]	ἀναιρουμένου γὰρ τοῦ μετεχομένου ἀναιρεῖσθαι	καὶ	τὰ μετέχοντα τῆς ἰδέας, ἃ
[1, 1216]	τινὸς ἔοικε μετέχειν ζωῆς, ὥσπερ	καὶ	τὰ παιδία. Καὶ γὰρ ταῦτα
[1, 1217]	τῆς δόξης ἑτέρας τε διατριβῆς	καὶ	τὰ πολλὰ λογικωτέρας ἐξ ἀνάγκης
[1, 1217]	τὸν πλοῦτον τίθεμεν τῶν πρακτῶν,	καὶ	τὰ τούτων πραττόμενα χάριν, τά
[1, 1217]	πραττόμενα χάριν, τά θ᾽ ὑγιεινὰ	καὶ	τὰ χρηματιστικά) δῆλον ὅτι καὶ
[1, 1218]	ἀλλ᾽ ἴδιόν τι (ἀγαθόν, ὥσπερ	καὶ	ταῖς ἄλλαις, οἷον γυμναστικῇ εὐεξία
[1, 1218]	καὶ ἀριθμοί, ὡς τοῖς ἀριθμοῖς	(καὶ	ταῖς μονάσιν ἀγαθὸν ὑπάρχον διὰ
[1, 1217]	(χωριστὴν εἶναι τῶν μετεχόντων, ὥσπερ	καὶ	τὰς ἄλλας ἰδέας. ἔστι μὲν
[1, 1216]	ἡ μὲν περὶ τὰ σώματα	καὶ	τὰς ἀπολαύσεις ἡδονή, καὶ τίς
[1, 1215]	φορτικὰς καὶ τῶν περὶ χρηματισμὸν	καὶ	τὰς βαναύσους (λέγω δὲ φορτικὰς
[1, 1215]	τῷ αὐτὸν ποιόν τινα εἶναι	καὶ	τὰς κατ᾽ αὐτὸν πράξεις, κοινότερον
[1, 1215]	τοῖς αὑτοὺς παρασκευάζουσι ποιούς τινας	καὶ	τὰς πράξεις. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ' (Ἔσται
[1, 1217]	κινήσεως, ὥστ᾽ οὐδὲ τῶν ἀγαθῶν·	καὶ	ταῦτ᾽ ἴσως ἄριστα τὴν φύσιν
[1, 1217]	καὶ τὰ χρηματιστικά) δῆλον ὅτι	καὶ	τὴν (εὐδαιμονίαν τῶν ἀνθρώπῳ πρακτῶν
[1, 1214]	ταὐτόν φασιν εἶναι τὴν εὐδαιμονίαν	καὶ	τὴν εὐτυχίαν) Ὅτι μὲν οὖν
[1, 1215]	φιλόσοφος βούλεται περὶ φρόνησιν εἶναι	καὶ	τὴν θεωρίαν τὴν περὶ τὴν
[1, 1216]	τοῦ" φάναι θεωρῆσαι τὸν οὐρανὸν	καὶ	τὴν περὶ τὸν ὅλον κόσμον
[1, 1217]	τούτων ἕνεκα μετέχει πράξεως, οἷον	καὶ	τὴν ὑγίειαν καὶ τὸν πλοῦτον
[1, 1214]	προσηγορίας, ὥσπερ μεγάλοι καὶ μικροὶ	καὶ	τὴν χροιὰν διαφέροντες, ἢ διὰ
[1, 1216]	ἐπεζήτει τί ἐστιν ἡ δικαιοσύνη	καὶ	τί ἡ (ἀνδρεία καὶ ἕκαστον
[1, 1216]	διαφεύγει (σκοπουμένους, τί τὸ εὖ	καὶ	τί τὸ ἀγαθὸν τὸ ἐν
[1, 1214]	τῶν ἡμετέρων τὸ ζῆν εὖ,	καὶ	τίνων ἄνευ τοῖς ἀνθρώποις οὐκ
[1, 1216]	σώματα καὶ τὰς ἀπολαύσεις ἡδονή,	καὶ	τίς καὶ ποία τις γίνεται
[1, 1217]	τὸ δὲ ἐν τῷ κινεῖν,	καὶ	τὸ (ἀγαθὸν ἐν ἑκάστῃ τῶν
[1, 1217]	τε πρώτῳ εἶναι τῶν ἀγαθῶν	καὶ	(τὸ αἰτίῳ τῇ παρουσίᾳ τοῖς
[1, 1218]	δ᾽ ὡς τέλος ἀγαθὸν ἀνθρώπῳ	καὶ	τὸ ἄριστον τῶν πρακτῶν, σκεπτέον
[1, 1216]	τῆς πολιτικῆς. Καλὸν μὲν οὖν	καὶ	τὸ γνωρίζειν (ἕκαστον τῶν καλῶν·
[1, 1217]	κρίνειν τὸν τῆς αἰτίας λόγον	καὶ	τὸ δεικνύμενον, διά τε τὸ
[1, 1216]	μόνον τὸ τί φανερόν, ἀλλὰ	καὶ	τὸ διὰ τί. φιλόσοφον γὰρ
[1, 1217]	ὁ καιρός, τὸ δὲ διδάσκον	καὶ	τὸ διδασκόμενον περὶ κίνησιν. ὥσπερ
[1, 1218]	ἄλλαις, οἷον γυμναστικῇ εὐεξία (ἔτι	καὶ	τὸ ἐν τῷ λόγῳ γεγραμμένον·
[1, 1214]	συναγάγοι πράξεις) τὸ δ᾽ εὐδαιμονεῖν	καὶ	τὸ ζῆν μακαρίως καὶ καλῶς
[1, 1214]	τε ἀγαθὸν καὶ τὸ καλὸν	καὶ	τὸ ἡδύ, ποιήσας (κάλλιστον τὸ
[1, 1214]	τῷ αὐτῷ, τό τε ἀγαθὸν	καὶ	τὸ καλὸν καὶ τὸ ἡδύ,
[1, 1218]	καὶ ἔστι τι αὐτοῦ καλόν,	(καὶ	τὸ μὲν πρακτὸν τὸ δ᾽
[1, 1217]	περὶ τροφὴν μὲν τὸν καιρὸν	καὶ	τὸ μέτριον ἰατρικὴ καὶ γυμναστική,
[1, 1216]	οὐ σαφῶς δέ, προϊοῦσιν ἔσται	καὶ	τὸ σαφῶς, μεταλαμβάνουσιν ἀεὶ τὰ
[1, 1217]	τό τε πρῶτον τῶν ἀγαθῶν	καὶ	τὸ τοῖς ἄλλοις αἴτιον ἀγαθοῖς
[1, 1214]	ἄνευ (οὐχ οἷόν τε ὑγιαίνειν,	καὶ	τὸ ὑγιαίνειν· ὁμοίως δ᾽ ἔχει
[1, 1217]	τοὺς (ἀλλοτρίους. καλῶς δ᾽ ἔχει	καὶ	τὸ χωρὶς κρίνειν τὸν τῆς
[1, 1214]	γὰρ φαίνεται καὶ τοῖς (παιδαρίοις	καὶ	τοῖς κάμνουσι καὶ παραφρονοῦσι, περὶ
[1, 1214]	δ᾽ ἀμφοτέρων τούτων τὴν ἡδονήν.	Καὶ	τοῖς μὲν ἐκ πάντων δοκεῖ
[1, 1214]	αὐτῆς, περίεργον (πολλὰ γὰρ φαίνεται	καὶ	τοῖς (παιδαρίοις καὶ τοῖς κάμνουσι
[1, 1217]	πράξεως, οἷον καὶ τὴν ὑγίειαν	καὶ	τὸν πλοῦτον τίθεμεν τῶν πρακτῶν,
[1, 1218]	τῆς ὑγιείας αἴτιον ὡς κινῆσαν,	καὶ	τότε τοῦ εἶναι ἀλλ᾽ οὐ
[1, 1217]	τ᾽ οἰκείους λόγους τοῦ πράγματος	καὶ	τοὺς (ἀλλοτρίους. καλῶς δ᾽ ἔχει
[1, 1217]	ἀλαζονείαν, ὑφ᾽ ὧν ἁλίσκεσθαι (συμβαίνει	καὶ	τοὺς ἐμπείρους καὶ δυναμένους πράττειν
[1, 1218]	ἔστι κοινόν τι παρὰ ταῦτα,	καὶ	τοῦτο χωριστόν. εἴη γὰρ ἄν
[1, 1217]	ἀναλυτικῶν. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ' πεπροοιμιασμένων δὲ	(καὶ)	τούτων, λέγωμεν ἀρξάμενοι πρῶτον ἀπὸ
[1, 1218]	ἀλλ᾽ ὅπως ὑγίεια. ὁμοίως δὲ	καὶ	τῶν ἄλλων τεχνῶν ἑκάστη. ἀλλὰ
[1, 1214]	ἀλλὰ κοινὰ πάντων ὡς εἰπεῖν,	καὶ	τῶν ἕξεων καὶ τῶν πράξεων,
[1, 1215]	ἐχόντων (μὲν) (ἡδονὴν ἢ λύπην,	καὶ	τῶν ἐχόντων μὲν ἡδονὴν μὴ
[1, 1215]	τινάς. Διῃρημένων δὲ τῶν βίων,	καὶ	τῶν μὲν οὐδ᾽ ἀμφισβητούντων τῆς
[1, 1215]	περὶ τὰς τέχνας τὰς φορτικὰς	καὶ	τῶν περὶ χρηματισμὸν καὶ τὰς
[1, 1214]	πρὸς εὐεξίαν τοῖς εἰρημένοις κρεωφαγία	καὶ	τῶν περιπάτων οἱ μετὰ δεῖπνον&#-247;
[1, 1216]	λεγόμενοι καὶ μὴ φιλοσόφως. διόπερ	καὶ	τῶν πολιτικῶν οὐ χρὴ νομίζειν
[1, 1214]	ὡς εἰπεῖν, καὶ τῶν ἕξεων	καὶ	τῶν πράξεων, οἷον ἄνευ τοῦ
[1, 1216]	δικαιοσύνη, ἀλλ᾽ εἶναι δίκαιοι, καθάπερ	καὶ	ὑγιαίνειν μᾶλλον ἢ γινώσκειν τί
[1, 1218]	ἐν ὅσοις ὑπάρχει τὸ πρότερον	καὶ	ὕστερον, οὐκ ἔστι κοινόν τι
[1, 1215]	ὡς μεγίστων τοῖς ἀνθρώποις, ἀρετῆς	καὶ	φρονήσεως καὶ (ἡδονῆς, τρεῖς ὁρῶμεν
[1, 1216]	ὕστερον ἐπισκεπτέον· περὶ δ᾽ ἀρετῆς	καὶ	φρονήσεως πρῶτον θεωρήσωμεν, τήν τε
[1, 1218]	δ᾽ ἐστὶ πολιτικὴ καὶ οἰκονομικὴ	καὶ	φρόνησις. διαφέρουσι γὰρ αὗται αἱ
[1, 1218]	ἂν εἴη πλὴν ὅτι ἀίδιον	καὶ	χωριστόν; ἀλλ᾽ οὐθὲν μᾶλλον λευκὸν
[1, 1218]	πρότερον· πρότερον γὰρ τὸ κοινὸν	καὶ	χωριστὸν διὰ τὸ (ἀναιρουμένου τοῦ
[1, 1214]	ὥστ᾽ οὐδὲ τὸ ζῆν καλῶς	καὶ	ὧν ἄνευ οὐ δυνατὸν ζῆν
[1, 1216]	μᾶλλον ἢ μὴ γενέσθαι τοῦ"	φάναι	θεωρῆσαι τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν
[1, 1218]	(πιστεῦσαι οὐ ῥᾴδιον. τό τε	φάναι	πάντα τὰ ὄντα ἐφίεσθαι ἑνός
[1, 1216]	ἐκ τίνων ἐστίν. Οὐ γὰρ	εἰδέναι	βουλόμεθα τί ἐστιν ἀνδρεία, ἀλλ᾽
[1, 1216]	τὰς ἀρετάς, ὥσθ᾽ ἅμα συμβαίνειν	εἰδέναι	τε τὴν δικαιοσύνην καὶ εἶναι
[1, 1216]	γε περὶ ἀρετῆς οὐ τὸ	εἰδέναι	τιμιώτατον τί ἐστίν, ἀλλὰ τὸ
[1, 1214]	οἷον ἄνευ τοῦ (ἀναπνεῖν ἢ	ἐγρηγορέναι	ἢ κινήσεως μετέχειν οὐθὲν ἂν
[1, 1218]	ἀγαθόν, ἐξ ἐκείνων τὰ ὁμολογούμενα	εἶναι	ἀγαθὰ δεικνύουσιν, ἐξ ἀριθμῶν, ὅτι
[1, 1218]	ὡς κινῆσαν, καὶ τότε τοῦ	εἶναι	ἀλλ᾽ οὐ τοῦ ἀγαθὸν εἶναι
[1, 1216]	βουλόμεθα τί ἐστιν ἀνδρεία, ἀλλ᾽	εἶναι	ἀνδρεῖοι, οὐδέ τί ἐστι δικαιοσύνη,
[1, 1217]	τρόπον πρὸς τὸ ὕστερον. ὥστ᾽	εἶναι	αὐτὸ τὸ ἀγαθὸν τὴν ἰδέαν
[1, 1216]	οὐδέ τί ἐστι δικαιοσύνη, ἀλλ᾽	εἶναι	δίκαιοι, καθάπερ καὶ ὑγιαίνειν μᾶλλον
[1, 1216]	εἰδέναι τε τὴν δικαιοσύνην καὶ	εἶναι	δίκαιον. Ἅμα μὲν γὰρ μεμαθήκαμεν
[1, 1215]	δὲ περὶ οὗ πᾶσι ῥᾷστον	εἶναι	δοκεῖ, καὶ παντὸς ἀνδρὸς τὸ
[1, 1214]	ἂν ἐν τρισὶ μάλιστα, τοῖς	εἶναι	δοκοῦσιν αἰρετωτάτοις. Οἳ μὲν γὰρ
[1, 1217]	λέγομεν ὅτι πρῶτον μὲν τὸ	εἶναι	ἰδέαν μὴ μόνον ἀγαθοῦ ἀλλὰ
[1, 1217]	ἡ εὐδαιμονία. ὁμολογεῖται δὴ μέγιστον	εἶναι	καὶ ἄριστον τοῦτο τῶν ἀγαθῶν
[1, 1217]	καὶ ὁμοιότητα τἆλλα ἀγαθὰ ἐκείνης	εἶναι)	καὶ πρῶτον τῶν ἀγαθῶν· ἀναιρουμένου
[1, 1215]	ἐν τῷ αὐτὸν ποιόν τινα	εἶναι	καὶ τὰς κατ᾽ αὐτὸν πράξεις,
[1, 1215]	μὲν φιλόσοφος βούλεται περὶ φρόνησιν	εἶναι	καὶ τὴν θεωρίαν τὴν περὶ
[1, 1215]	τοῦτον ὡς ἄνθρωπον εἰπεῖν μακάριον	εἶναι.	ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' (Περὶ πολλῶν μὲν
[1, 1215]	τοιαῦτ᾽ ἐστιν ὥστε τὸ μὴ	εἶναι	κρεῖττον εἶναι τοῦ ζῆν. Ὅλως
[1, 1217]	ἀγαθοῖς τῇ παρουσίᾳ τοῦ ἀγαθοῖς	εἶναι.	μάλιστά τε γὰρ τἀγαθὸν λέγεσθαι
[1, 1214]	εὐδαιμονεῖν, ἔνιοι μέρη τῆς εὐδαιμονίας	εἶναι	νομίζουσι. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ' Πάσας μὲν
[1, 1218]	ἀγαθὸν μᾶλλον ἀγαθὸν τῷ ἀίδιον	εἶναι·	οὐδὲ> δὴ τὸ κοινὸν (ἀγαθὸν
[1, 1217]	τοῦτο. φασὶ γὰρ ἄριστον μὲν	εἶναι	πάντων αὐτὸ τὸ ἀγαθόν, αὐτὸ
[1, 1216]	ταῦτ᾽ εὐλόγως. Ἐπιστήμας γὰρ ᾤετ᾽	εἶναι	πάσας τὰς ἀρετάς, ὥσθ᾽ ἅμα
[1, 1215]	μᾶλλον (δὲ δεῖ τὰς πράξεις	εἶναι	ποιὰς τινάς. Διῃρημένων δὲ τῶν
[1, 1218]	πρὸς τὰς (ἄλλας τῷ τοιαῦται	εἶναι·	πρὸς δ᾽ ἀλλήλας εἴ τι
[1, 1218]	ἁπλῶς τοῦτο φασί, καὶ ὄρεξιν	εἶναι	πῶς ἄν τις ὑπολάβοι ἐν
[1, 1217]	παρουσίᾳ τοῖς ἄλλοις τοῦ ἀγαθὰ	εἶναι.	ταῦτα δ᾽ ὑπάρχειν ἀμφότερα τῇ
[1, 1216]	μὲν οὖν ὁ πρεσβύτης ᾤετ᾽	εἶναι	τέλος τὸ γινώσκειν τὴν ἀρετήν,
[1, 1214]	τύχην (πολλοὶ γὰρ ταὐτόν φασιν	εἶναι	τὴν εὐδαιμονίαν καὶ τὴν εὐτυχίαν)
[1, 1215]	καλῶς ὁρισθῇ τί χρὴ νομίζειν	εἶναι	τὴν εὐδαιμονίαν, πότερον ἐν τῷ
[1, 1218]	πρότερον. εἰ συμβαίνει τὸ κοινὸν	εἶναι	τὴν ἰδέαν, οἷον εἰ χωριστὸν
[1, 1216]	πολιτικῶν οὐ χρὴ νομίζειν περίεργον	εἶναι	τὴν τοιαύτην θεωρίαν, δι᾽ ἧς
[1, 1218]	εἶναι ἀλλ᾽ οὐ τοῦ ἀγαθὸν	εἶναι	τὴν ὑγίειαν. ἔτι οὐδὲ δείκνυσιν
[1, 1215]	ἐν τῷ ποιόν τινα μόνον	εἶναι	τὴν ψυχήν, καθάπερ τινὲς ᾠήθησαν
[1, 1217]	αὐτὸ τὸ ἀγαθόν, αὐτὸ δ᾽	εἶναι	τὸ ἀγαθὸν ᾧ ὑπάρχει τό
[1, 1218]	μονάσιν ἀγαθὸν ὑπάρχον διὰ τὸ	εἶναι	τὸ ἓν αὐτὸ ἀγαθόν. δεῖ
[1, 1214]	δ᾽ ἐν ἑνί τινι τούτων	εἶναι	τὸ ζῆν εὐδαιμόνως. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β'
[1, 1217]	οἳ διὰ τὸ δοκεῖν φιλοσόφου	εἶναι	τὸ μηθὲν εἰκῇ λέγειν ἀλλὰ
[1, 1218]	τὸ ὑγιαίνειν τοδί, ἀνάγκη τόδε	εἶναι	(τὸ συμφέρον πρὸς αὐτήν· τὸ
[1, 1216]	ἕνεκεν τὴν αἵρεσιν ᾤετο τιμίαν	εἶναι	τοῦ ζῆν· οἱ δὲ Σαρδανάπαλλον
[1, 1215]	ὥστε τὸ μὴ εἶναι κρεῖττον	εἶναι	τοῦ ζῆν. Ὅλως δ᾽ εἴ
[1, 1217]	τρισὶ δὴ μάλιστα φαίνεται δόξαις	εἶναι	τοῦτο. φασὶ γὰρ ἄριστον μὲν
[1, 1217]	ᾧ ὑπάρχει τό τε πρώτῳ	εἶναι	τῶν ἀγαθῶν καὶ (τὸ αἰτίῳ
[1, 1217]	τοῦ ἀγαθοῦ· καὶ γὰρ (χωριστὴν	εἶναι	τῶν μετεχόντων, ὥσπερ καὶ τὰς
[1, 1214]	μὲν γὰρ τὴν φρόνησιν μέγιστον	εἶναί	φασιν ἀγαθόν, οἳ δὲ τὴν
[1, 1216]	κωλύει πρὸς πολλὰ τῶν ἀναγκαίων	εἶναι	χρησίμους αὐτὰς ἡμῖν) τῶν δὲ
[1, 1218]	τὸ πολλαπλάσιον τὸ κοινῇ κατηγορούμενον	εἶναι	χωριστόν· ἔσται γὰρ τοῦ διπλασίου
[1, 1215]	καὶ ἑτέρων οὐ ῥᾴδιον τὸ	κρῖναι	καλῶς, μάλιστα δὲ περὶ οὗ
[1, 1216]	ἀνάγκη κοινωνεῖν, ἕτεραι δ᾽ εἰσὶν	ἡδοναὶ	δι᾽ ἃς εὐλόγως οἴονται τὸν
[1, 1216]	τὴν ἀλήθειαν, ἐξ ὧν ἀναγκαῖον	δεικνύναι	πως περὶ αὐτῶν· ἐκ γὰρ
[1, 1214]	μὲν αὐτῶν συντείνει πρὸς τὸ	γνῶναι	μόνον, τὰ δὲ καὶ περὶ
[1, 1215]	δοκεῖ, καὶ παντὸς ἀνδρὸς τὸ	γνῶναι,	τί τῶν ἐν τῷ ζῆν
[1, 1217]	ἔστι γὰρ διὰ ψεύδους ἀληθὲς	δεῖξαι·	δῆλον δ᾽ ἐκ τῶν ἀναλυτικῶν.
[1, 1218]	ἐστι (καὶ γὰρ ἂν μικρῷ	ὑπάρξαι	ἀγαθῷ) οὔτε πρακτόν. οὐ γὰρ
[1, 1216]	ἄλλον (τινὰ τρόπον ἀνάγκη κοινωνεῖν,	ἕτεραι	δ᾽ εἰσὶν ἡδοναὶ δι᾽ ἃς
[1, 1216]	οἰκοδομίαν καὶ ἐσμὲν οἰκοδόμοι καὶ	γεωμέτραι.	Διόπερ ἐζήτει (τί ἐστιν ἀρετή,
[1, 1214]	ὑπάρχει τοῖς ἀνθρώποις, οὐκ ἄδηλον	ἅπασαι	γὰρ αἱ γενέσεις σχεδὸν πίπτουσιν
[1, 1217]	σχολῇ αὐτό γε τὸ ἀγαθὸν	θεωρῆσαι	μιᾶς. ~(ἔτι ἐν ὅσοις ὑπάρχει
[1, 1217]	ὁμοιοσχημόνως λεγόμενα ἀγαθὰ μιᾶς ἐστι	θεωρῆσαι,	οἷον τὸν καιρὸν ἢ τὸ
[1, 1216]	γεωμετρίας πλὴν τὸ γνωρίσαι καὶ	θεωρῆσαι	τὴν φύσιν τῶν πραγμάτων τῶν
[1, 1216]	ἢ μὴ γενέσθαι τοῦ" φάναι	θεωρῆσαι	τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν περὶ
[1, 1216]	ἐπιστήμης οὐδὲ γεωμετρίας πλὴν τὸ	γνωρίσαι	καὶ θεωρῆσαι τὴν φύσιν τῶν
[1, 1218]	ἀλόγως, ἃ καὶ μετὰ λόγου	(πιστεῦσαι	οὐ ῥᾴδιον. τό τε φάναι
[1, 1217]	πρὸς τὰς πράξεις. πολλαχῶς γὰρ	λέγεται	καὶ ἰσαχῶς τῷ ὄντι τὸ
[1, 1217]	ἀγαθοῦ ἀλλὰ καὶ ἄλλου ὁτουοῦν	λέγεται	λογικῶς καὶ κενῶς. ἐπέσκεπται δὲ
[1, 1217]	τοίνυν τί τὸ ἄριστον, καὶ	λέγεται	ποσαχῶς. ἐν τρισὶ δὴ μάλιστα
[1, 1217]	κρείττοσιν ἡμῶν. ἐπειδὴ δὲ διχῶς	λέγεται	τὸ πρακτόν (καὶ γὰρ ὧν
[1, 1217]	τὰ μετέχοντα τῆς ἰδέας, ἃ	λέγεται	τῷ μετέχειν ἐκείνης, τὸ δὲ
[1, 1218]	ἀληθές· ἕκαστον γὰρ ἰδίου ἀγαθοῦ	ὀρέγεται,	ὀφθαλμὸς ὄψεως, σῶμα ὑγιείας, οὕτως
[1, 1215]	(Τούτων γὰρ ὁ μὲν φιλόσοφος	βούλεται	περὶ φρόνησιν εἶναι καὶ τὴν
[1, 1217]	ποσαχῶς. ἐν τρισὶ δὴ μάλιστα	φαίνεται	δόξαις εἶναι τοῦτο. φασὶ γὰρ
[1, 1214]	περὶ αὐτῆς, περίεργον (πολλὰ γὰρ	φαίνεται	καὶ τοῖς (παιδαρίοις καὶ τοῖς
[1, 1214]	τοῦ εὐδαιμονεῖν, τί ἐστι καὶ	γίνεται	διὰ τίνων· ὧν ἄνευ γὰρ
[1, 1216]	καὶ τίς καὶ ποία τις	γίνεται	καὶ διὰ τίνων, οὐκ ἄδηλον,
[1, 1216]	ἐστιν ἀρετή, ἀλλ᾽ οὐ πῶς	γίνεται	καὶ ἐκ τίνων. Τοῦτο δὲ
[1, 1214]	ἢ παιδείαν, πρὸς ὃν ἀποβλέπων	ποιήσεται	πάσας τὰς πράξεις (τό γε
[1, 1218]	τὸ ὁτῳοῦν ὑπάρχον ἡ ἰατρικὴ	πραγματεύεται,	ἀλλ᾽ ὅπως ὑγίεια. ὁμοίως δὲ
[1, 1215]	συντείνειν πᾶσαν σκέψιν, ἐκ τίνων	ἐνδέχεται	(μετασχεῖν τοῦ εὖ καὶ καλῶς
[1, 1218]	διπλάσιον πρῶτον τῶν πολλαπλασίων, οὐκ	ἐνδέχεται	τὸ πολλαπλάσιον τὸ κοινῇ κατηγορούμενον
[1, 1214]	τίνων ἄνευ τοῖς ἀνθρώποις οὐκ	ἐνδέχεται	τοῦθ᾽ ὑπάρχειν. Οὐ γὰρ ταὐτόν,
[1, 1218]	ὑπάρχει; δεῖ δὲ περὶ τούτου	πραγματευθῆται,	καὶ μὴ ἀξιοῦν μηθὲν ἀλόγως,
[1, 1217]	γὰρ ὄν, ὥσπερ ἐν ἄλλοις	διῄρηται,	σημαίνει τὸ μὲν τί ἐστί,
[1, 1217]	πρῶτον ἀπὸ τῶν πρώτων, ὥσπερ	εἴρηται,	οὐ σαφῶς (λεγομένων, ζητοῦντες ἐπὶ
[1, 1217]	εὑρεῖν τί ἐστιν ἡ εὐδαιμονία.	ὁμολογεῖται	δὴ μέγιστον εἶναι καὶ ἄριστον
[1, 1217]	τὸ τοιοῦτον περὶ ἑκάστην μέθοδον.	~(δεῖται	μέντοι τοῦτο πολλῆς εὐλαβείας. (εἰσὶ
[1, 1214]	ἑκάστην φύσιν ἀπορίαν ἔχει καὶ	δεῖται	σκέψεως, τὰ μὲν αὐτῶν συντείνει
[1, 1218]	τι ἀγαθόν. τὸ οὖν αὐτὸ	πρόσκειται	πρὸς τὸν λόγον τὸν κοινόν.
[1, 1215]	τοιαῦτα τῶν ἀποβαινόντων, δι᾽ ἃ>	προΐενται	τὸ ζῆν, οἷον (νόσους περιωδυνίας
[1, 1218]	ἀριθμοὶ ἐφίενται· οὔτε γὰρ ὡς	ἐφίενται	λέγονται φανερῶς, ἀλλὰ λίαν ἁπλῶς
[1, 1218]	τὸ ἀγαθόν, ὅτι οἱ ἀριθμοὶ	ἐφίενται·	οὔτε γὰρ ὡς ἐφίενται λέγονται
[1, 1218]	ἐφίενται· οὔτε γὰρ ὡς ἐφίενται	λέγονται	φανερῶς, ἀλλὰ λίαν ἁπλῶς τοῦτο
[1, 1214]	ἂν οὐθεὶς νοῦν ἔχων διαπορήσειεν·	δέονται	γὰρ οὐ λόγων, ἀλλ᾽ οἳ
[1, 1217]	ὁπότ᾽ ἂν λύειν μὴ ἔχωσιν,	ἀναγκάζονται	πιστεύειν τοῖς εἰρημένοις) καὶ διότι
[1, 1218]	(οὗτοι γὰρ τοῖς ἀλλοτρίοις λόγοις	σοφίζονται)	ὥσπερ οὐδ᾽ ἄλλην ἀρχὴν οὐδεμίαν.
[1, 1216]	εἰσὶν ἡδοναὶ δι᾽ ἃς εὐλόγως	οἴονται	τὸν εὐδαίμονα ζῆν ἡδέως καὶ
[1, 1214]	καὶ πῶς κτητόν, πότερον φύσει	γίγνονται	πάντες εὐδαίμονες οἱ τυγχάνοντες ταύτης
[1, 1216]	δὲ πάντες ἐν τῷ χαίρειν	φαίνονται	τάττειν τὴν εὐδαιμονίαν· ἕτεροι δέ
[1, 1216]	πολλοὶ χρημάτων καὶ πλεονεξίας ἕνεκεν	ἅπτονται	τοῦ ζῆν οὕτως. Ἐκ μὲν
[1, 1216]	τὰς πράξεις τὰς ἀπ᾽ ἀρετῆς.	Αἱροῦνται	γοῦν οὐ μόνον ἔνιοι δόξης
[1, 1215]	οὓς οἱ ἐπ᾽ ἐξουσίας τυγχάνοντες	προαιροῦνται	ζῆν ἅπαντες, πολιτικὸν φιλόσοφον ἀπολαυστικόν.
[1, 1217]	ὁτουοῦν λέγεται λογικῶς καὶ κενῶς.	ἐπέσκεπται	δὲ πολλοῖς περὶ αὐτοῦ τρόποις
[1, 1218]	τὸ κοινῇ κατηγορούμενον εἶναι χωριστόν·	ἔσται	γὰρ τοῦ διπλασίου πρότερον. εἰ
[1, 1215]	καὶ τὰς πράξεις. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ'	(Ἔσται	δὲ φανερὰ τὰ πλεῖστα τῶν
[1, 1216]	λεγομένων οὐ σαφῶς δέ, προϊοῦσιν	ἔσται	καὶ τὸ σαφῶς, μεταλαμβάνουσιν ἀεὶ
[1, 1218]	οἰκονομικὴ καὶ φρόνησις. διαφέρουσι γὰρ	αὗται	αἱ ἕξεις πρὸς τὰς (ἄλλας
[1, 1215]	περὶ τὰς πράξεις τὰς καλάς	(αὗται	δ᾽ εἰσὶν αἱ ἀπὸ τῆς
[1, 1218]	ἕξεις πρὸς τὰς (ἄλλας τῷ	τοιαῦται	εἶναι· πρὸς δ᾽ ἀλλήλας εἴ
[1, 1215]	ὄντες; καὶ γὰρ ἐπὶ τοῦτον	ἀνακάμψαι	πάλιν οὐδεὶς ἂν ὑπομείνειεν εὖ
[1, 1215]	γάρ ἐστι τοιαῦτα τῶν ἀποβαινόντων,	δι᾽	ἃ> προΐενται τὸ ζῆν, οἷον
[1, 1217]	τοῦτο δὲ ποιοῦσιν ὁτὲ μὲν	δι᾽	ἄγνοιαν, ὁτὲ δὲ δι᾽ ἀλαζονείαν,
[1, 1217]	μὲν δι᾽ ἄγνοιαν, ὁτὲ δὲ	δι᾽	ἀλαζονείαν, ὑφ᾽ ὧν ἁλίσκεσθαι (συμβαίνει
[1, 1217]	ἢ πρακτικήν. πάσχουσι δὲ τοῦτο	δι᾽	ἀπαιδευσίαν· ἀπαιδευσία γάρ ἐστι περὶ
[1, 1216]	κοινωνεῖν, ἕτεραι δ᾽ εἰσὶν ἡδοναὶ	δι᾽	ἃς εὐλόγως οἴονται τὸν εὐδαίμονα
[1, 1215]	εἴη πολλοῖς (οὐ γάρ ἐστι	δι᾽	ἐπιμελείας ἡ κτῆσις (οὐδὲ) ἐπ᾽
[1, 1217]	μέντοι διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν	δι᾽	ἥν φησιν ὁ λόγος. ἔστι
[1, 1216]	περίεργον εἶναι τὴν τοιαύτην θεωρίαν,	δι᾽	ἧς οὐ μόνον τὸ τί
[1, 1218]	ἕνεκα. οἷον ἐπειδὴ τὸ ὑγιαίνειν	τοδί,	ἀνάγκη τόδε εἶναι (τὸ συμφέρον
[1, 1218]	γὰρ τάδε τάξις καὶ ἠρεμία·	εἰ	ἄρα, ἐκεῖνα μᾶλλον· ἐκείνοις γὰρ
[1, 1218]	χωριστὸν ποιήσειέ τις τὸ κοινόν.	εἰ	γάρ ἐστι (δικαιοσύνη ἀγαθόν, καὶ
[1, 1215]	αὐτοῖς (οὐδὲ τῆς αὐτῶν πραγματείας)	εἰ	δ᾽ ἐν τῷ αὐτὸν ποιόν
[1, 1217]	κατ᾽ οὐδεμίαν εἰσὶν ἄλλην ἐπιστήμην)	εἰ	δὲ δεῖ συντόμως εἰπεῖν περὶ
[1, 1216]	ἀνθρώπους φαίνεσθαι συνομολογοῦντας τοῖς ῥηθησομένοις,	εἰ	δὲ μή, τρόπον (γέ τινα
[1, 1216]	καὶ πῶς συντείνουσι, καὶ πότερον	εἰ	δεῖ προσάπτειν τῷ ζῆν (καλῶς
[1, 1217]	ἐν τοῖς κατὰ φιλοσοφίαν. ἔπειτ᾽	εἰ	καὶ ὅτι μάλιστ᾽ εἰσὶν αἱ
[1, 1215]	ἕκαστα γενομένην ἂν τῶν ἐπιεικῶν.	Εἰ	μὲν γὰρ ἐν τοῖς διὰ
[1, 1216]	αὐτῶν, (ἐπειδὴ προσάπτουσιν αὐτὰ κἂν	εἰ	μὴ πάντες εἰς τὴν εὐδαιμονίαν,
[1, 1218]	ἔσται γὰρ τοῦ διπλασίου πρότερον.	εἰ	συμβαίνει τὸ κοινὸν εἶναι τὴν
[1, 1216]	εἰσὶ δεῖ ζητεῖν αὐτάς, ἀλλ᾽	εἰ	συντείνουσί τι πρὸς εὐδαιμονίαν ἢ
[1, 1218]	κοινοῦ ἀναιρεῖσθαι τὸ πρῶτον. οἷον	εἰ	τὸ διπλάσιον πρῶτον τῶν πολλαπλασίων,
[1, 1218]	κοινὸν εἶναι τὴν ἰδέαν, οἷον	εἰ	χωριστὸν ποιήσειέ τις τὸ κοινόν.
[1, 1218]	τοιαῦται εἶναι· πρὸς δ᾽ ἀλλήλας	εἴ	τι διαφέρουσιν, ὕστερον λεκτέον. ὅτι
[1, 1215]	κἂν ἐξ ἀρχῆς αἱρετὸν ἦν,	εἴ	τις αἵρεσιν ἐδίδου, διά γε
[1, 1215]	εἶναι τοῦ ζῆν. Ὅλως δ᾽	εἴ	τις ἅπαντα συναγάγοι ὅσα πράττουσι
[1, 1215]	τοῦ εὖ καὶ καλῶς ζῆν,	εἴ	τῳ μακαρίως ἐπιφθονώτερον εἰπεῖν, καὶ
[1, 1216]	ἔσται καὶ τὸ σαφῶς, μεταλαμβάνουσιν	ἀεὶ	τὰ γνωριμώτερα τῶν εἰωθότων λέγεσθαι
[1, 1216]	φανερὸν ἐκ τῶν τοιούτων ὅτι	διαφεύγει	(σκοπουμένους, τί τὸ εὖ καὶ
[1, 1218]	εἶναι τὸ ἓν αὐτὸ ἀγαθόν.	δεῖ	δ᾽ ἐκ τῶν ὁμολογουμένων, οἷον
[1, 1218]	ἐν οἷς ζωὴ μὴ ὑπάρχει;	δεῖ	δὲ περὶ τούτου πραγματευθῆται, καὶ
[1, 1216]	ἄδηλον, ὥστ᾽ οὐ τίνες εἰσὶ	δεῖ	ζητεῖν αὐτάς, ἀλλ᾽ εἰ συντείνουσί
[1, 1215]	τῶν σοφῶν καὶ πρεσβυτέρων, ἢ	δεῖ	μὲν καὶ ποιόν τινα ὑπάρχειν
[1, 1214]	μᾶλλον περὶ ἑκάστην φύσιν· ἃ	δεῖ	μὴ λανθάνειν· οὐ γὰρ ὁμοίως
[1, 1217]	ῥηθὲν ἀρτίως, ὅτι προσέχειν οὐ	δεῖ	πάντα τοῖς διὰ τῶν λόγων,
[1, 1216]	ζῆν (καλῶς ἡδονάς τινας, ταύτας	δεῖ	προσάπτειν, ἢ τούτων μὲν ἄλλον
[1, 1216]	πῶς συντείνουσι, καὶ πότερον εἰ	δεῖ	προσάπτειν τῷ ζῆν (καλῶς ἡδονάς
[1, 1214]	πολλῆς σημεῖον ἐστίν) μάλιστα δὴ	δεῖ	πρῶτον ἐν αὑτῷ διορίσασθαι μήτε
[1, 1215]	μὴ λανθάνειν, μάλιστα πρὸς ἃ	δεῖ	συντείνειν πᾶσαν σκέψιν, ἐκ τίνων
[1, 1217]	εἰσὶν ἄλλην ἐπιστήμην) εἰ δὲ	δεῖ	συντόμως εἰπεῖν περὶ (αὐτῶν, λέγομεν
[1, 1215]	τινα ὑπάρχειν αὐτόν, μᾶλλον (δὲ	δεῖ	τὰς πράξεις εἶναι ποιὰς τινάς.
[1, 1216]	τιμῶσιν, ἐν πλείοσι τῶν τοιούτων	ἐξουσιάζει	πολλῶν μοναρχῶν. Ὁμοίως δὲ οὐδὲ
[1, 1215]	ἢ τῶν ἄλλων τις αἰσθήσεων	πορίζει	τοῖς ἀνθρώποις, οὐδ᾽ ἂν εἷς
[1, 1216]	καὶ ἕκαστον τῶν μορίων αὐτῆς.	Ἐποίει	γὰρ ταῦτ᾽ εὐλόγως. Ἐπιστήμας γὰρ
[1, 1215]	περὶ οὗ πᾶσι ῥᾷστον εἶναι	δοκεῖ,	καὶ παντὸς ἀνδρὸς τὸ γνῶναι,
[1, 1214]	Καὶ τοῖς μὲν ἐκ πάντων	δοκεῖ	τούτων, τοῖς δ᾽ (ἐκ δυοῖν,
[1, 1216]	τῇ μητρὶ γένεσιν πεφυκότα μὲν	διατελεῖ,	καθεύδοντα δὲ τὸν πάντα χρόνον.
[1, 1217]	δι᾽ ἀλαζονείαν, ὑφ᾽ ὧν ἁλίσκεσθαι	(συμβαίνει	καὶ τοὺς ἐμπείρους καὶ δυναμένους
[1, 1218]	γὰρ τοῦ διπλασίου πρότερον. εἰ	συμβαίνει	τὸ κοινὸν εἶναι τὴν ἰδέαν,
[1, 1216]	δὲ ἐπὶ μὲν τῶν ἐπιστημῶν	συμβαίνει	τῶν θεωρητικῶν (οὐθὲν γὰρ ἕτερόν
[1, 1217]	ὄν, ὥσπερ ἐν ἄλλοις διῄρηται,	σημαίνει	τὸ μὲν τί ἐστί, τὸ
[1, 1214]	δεῖται σκέψεως, τὰ μὲν αὐτῶν	συντείνει	πρὸς τὸ γνῶναι μόνον, τὰ
[1, 1217]	(φύσιν τῶν ἀνθρώπων ἐστίν, οὐθὲν	κοινωνεῖ	ταύτης τῆς προσηγορίας· οὐ γάρ
[1, 1218]	οὔτε πρακτόν. οὐ γὰρ ὅπως	ὑπάρξει	τὸ ὁτῳοῦν ὑπάρχον ἡ ἰατρικὴ
[1, 1215]	λόγου μηθὲν δεομένοις, ἀλλὰ πάθους)	ἐπεὶ	δ᾽ εἰσὶν ἀπορίαι περὶ ἑκάστην
[1, 1216]	τοῦ καθεύδειν ἡδονήν· τί γὰρ	διαφέρει	καθεύδειν ἀνέγερτον ὕπνον ἀπὸ τῆς
[1, 1217]	μέτριον, ἀλλ᾽ ἑτέρα ἕτερον καιρὸν	θεωρεῖ	καὶ ἑτέρα ἕτερον μέτριον, οἷον
[1, 1214]	ζῆν καὶ πῶς κτητόν, πότερον	φύσει	γίγνονται πάντες εὐδαίμονες οἱ τυγχάνοντες
[1, 1217]	κατὰ τὴν ἐπωνυμίαν ἐν τῇ	φύσει	μετέχει θείου τινός, ἀλλὰ κατ᾽
[1, 1216]	ἐσμὲν οἰκοδόμοι καὶ γεωμέτραι. Διόπερ	ἐζήτει	(τί ἐστιν ἀρετή, ἀλλ᾽ οὐ
[1, 1216]	τὸ γινώσκειν τὴν ἀρετήν, καὶ	ἐπεζήτει	τί ἐστιν ἡ δικαιοσύνη καὶ
[1, 1215]	Διόπερ ἕτερος> ἕτερον τὸν εὐδαίμονα	προσαγορεύει,	Καθάπερ ἐλέχθη καὶ πρότερον. Ἀναξαγόρας
[1, 1216]	μὴν ἀλλὰ κατὰ συμβεβηκὸς οὐθὲν	κωλύει	πρὸς πολλὰ τῶν ἀναγκαίων εἶναι
[1, 1218]	οὐκ ἔστιν αὐτό τι ἀγαθόν,	ἔχει	ἀπορίας τοιαύτας, καὶ ὅτι οὐ
[1, 1216]	τινα πάντας, ὅπερ μεταβιβαζόμενοι ποιήσουσιν·	ἔχει	γὰρ ἕκαστος οἰκεῖόν τι πρὸς
[1, 1214]	καὶ (περὶ ἑκάστην φύσιν ἀπορίαν	ἔχει	καὶ δεῖται σκέψεως, τὰ μὲν
[1, 1217]	καὶ τοὺς (ἀλλοτρίους. καλῶς δ᾽	ἔχει	καὶ τὸ χωρὶς κρίνειν τὸν
[1, 1215]	ἀρίστης εἰσίν. Ταύτας οὖν καλῶς	ἔχει	τὰς δόξας ἐξετάζειν· οἱ γὰρ
[1, 1217]	χεῖρον αὐτῶν. (ἀλλ᾽ ὅτι τοῦτον	ἔχει	τὸν τρόπον, ὕστερον ἐπισκεπτέον· νῦν
[1, 1214]	καὶ τὸ ὑγιαίνειν· ὁμοίως δ᾽	ἔχει	τοῦτο καὶ ἐφ᾽ ἑτέρων πολλῶν,
[1, 1214]	τοῦ πράγματος. Ὅσα μὲν οὖν	ἔχει	φιλοσοφίαν μόνον θεωρητικήν, λεκτέον κατὰ
[1, 1217]	τὴν ἐπωνυμίαν ἐν τῇ φύσει	μετέχει	θείου τινός, ἀλλὰ κατ᾽ ἄλλην
[1, 1217]	διότι ἔνια τῶν ὄντων οὐθὲν	μετέχει	κινήσεως, ὥστ᾽ οὐδὲ τῶν ἀγαθῶν·
[1, 1217]	πράττομεν καὶ ἃ τούτων ἕνεκα	μετέχει	πράξεως, οἷον καὶ τὴν ὑγίειαν
[1, 1218]	ὑπολάβοι ἐν οἷς ζωὴ μὴ	ὑπάρχει;	δεῖ δὲ περὶ τούτου πραγματευθῆται,
[1, 1218]	ἄρα, ἐκεῖνα μᾶλλον· ἐκείνοις γὰρ	ὑπάρχει	ταῦτα μᾶλλον. παράβολος δὲ (καὶ
[1, 1218]	ταὐτὸ τῇ ἰδέᾳ· πᾶσι γὰρ	ὑπάρχει	τὸ> κοινόν. ἀνάπαλιν δὲ καὶ
[1, 1218]	θεωρῆσαι μιᾶς. ~(ἔτι ἐν ὅσοις	ὑπάρχει	τὸ πρότερον καὶ ὕστερον, οὐκ
[1, 1217]	δ᾽ εἶναι τὸ ἀγαθὸν ᾧ	ὑπάρχει	τό τε πρώτῳ εἶναι τῶν
[1, 1214]	ἁπάντων ἢ τινῶν ἢ τινὸς	ὑπάρχει	τοῖς ἀνθρώποις, οὐκ ἄδηλον ἅπασαι
[1, 1214]	(φύσιν οὔτε μαθοῦσιν ἀλλ᾽ ἐθισθεῖσιν	ὑπάρχει	τοῖς ἀνθρώποις, φαῦλα μὲν τοῖς
[1, 1214]	(ἐκ δυοῖν, τοῖς δ᾽ ἐν	ἑνί	τινι τούτων εἶναι τὸ ζῆν
[1, 1214]	μεθόδῳ· πρῶτον δὲ (σκεπτέον ἐν	τίνι	τὸ εὖ ζῆν καὶ πῶς
[1, 1214]	δυοῖν, τοῖς δ᾽ ἐν ἑνί	τινι	τούτων εἶναι τὸ ζῆν εὐδαιμόνως.
[1, 1214]	μήτε προπετῶς μήτε ῥαθύμως, ἐν	τίνι	τῶν ἡμετέρων τὸ ζῆν εὖ,
[1, 1218]	ἓν αὐτὸ τὸ ἀγαθόν, ὅτι	οἱ	ἀριθμοὶ ἐφίενται· οὔτε γὰρ ὡς
[1, 1217]	τὰ πολλὰ λογικωτέρας ἐξ ἀνάγκης	(οἱ	γὰρ ἅμα ἀναιρετικοί τε καὶ
[1, 1215]	καλῶς ἔχει τὰς δόξας ἐξετάζειν·	οἱ	γὰρ τῶν ἀμφισβητούντων ἔλεγχοι τῶν
[1, 1216]	ἐστι πράξεων προαιρετικὸς αὐτῶν χάριν,	οἱ	δὲ πολλοὶ χρημάτων καὶ πλεονεξίας
[1, 1216]	ᾤετο τιμίαν εἶναι τοῦ ζῆν·	οἱ	δὲ Σαρδανάπαλλον μακαρίζοντες ἢ Σμινδυρίδην
[1, 1215]	ὁρῶμεν καὶ βίους ὄντας, οὓς	οἱ	ἐπ᾽ ἐξουσίας τυγχάνοντες προαιροῦνται ζῆν
[1, 1216]	εἰωθότων λέγεσθαι (συγκεχυμένως. διαφέρουσι δ᾽	οἱ	λόγοι περὶ ἑκάστην μέθοδον, οἵ
[1, 1216]	εἰς τὴν εὐδαιμονίαν, ἀλλ᾽ οὖν	οἱ	λόγου ἄξιοι τῶν ἀνθρώπων πάντες.
[1, 1214]	εἰρημένοις κρεωφαγία καὶ τῶν περιπάτων	οἱ	μετὰ δεῖπνον&#-247; Ἔστι γὰρ ταῦτ᾽
[1, 1214]	δυοῖν δὲ θάτερον, ἤτοι καθάπερ	οἱ	νυμφόληπτοι καὶ θεόληπτοι τῶν ἀνθρώπων,
[1, 1216]	καὶ μὴ μέλλοντες εὐδοκιμήσειν. Ἀλλ᾽	οἱ	πολλοὶ τῶν πολιτικῶν οὐκ ἀληθῶς
[1, 1214]	πότερον φύσει γίγνονται πάντες εὐδαίμονες	οἱ	τυγχάνοντες ταύτης τῆς προσηγορίας, ὥσπερ
[1, 1216]	οἱ λόγοι περὶ ἑκάστην μέθοδον,	οἵ	τε φιλοσόφως λεγόμενοι καὶ μὴ
[1, 1214]	οἳ δὲ ταύτης τὴν ἀρετήν,	οἳ	δ᾽ ἀμφοτέρων τούτων τὴν ἡδονήν.
[1, 1214]	μὲν ἡλικίας ἐν ᾗ μεταβαλοῦσιν,	οἳ	δὲ κολάσεως ἰατρικῆς ἢ πολιτικῆς·
[1, 1214]	ἀγαθὸν τὴν φρόνησιν τῆς ἀρετῆς,	οἳ	δὲ ταύτης τὴν ἀρετήν, οἳ
[1, 1214]	φρόνησιν μέγιστον εἶναί φασιν ἀγαθόν,	οἳ	δὲ τὴν ἀρετήν, οἳ δὲ
[1, 1214]	ἀγαθόν, οἳ δὲ τὴν ἀρετήν,	οἳ	δὲ τὴν ἡδονήν. Καὶ πρὸς
[1, 1217]	πολλῆς εὐλαβείας. (εἰσὶ γάρ τινες	οἳ	διὰ τὸ δοκεῖν φιλοσόφου εἶναι
[1, 1214]	μάλιστα, τοῖς εἶναι δοκοῦσιν αἰρετωτάτοις.	Οἳ	μὲν γὰρ τὴν φρόνησιν μέγιστον
[1, 1214]	δέονται γὰρ οὐ λόγων, ἀλλ᾽	οἳ	μὲν ἡλικίας ἐν ᾗ μεταβαλοῦσιν,
[1, 1214]	θάτερον θατέρου μᾶλλον εἰς αὐτήν,	οἳ	μὲν ὡς οὖσαν μεῖζον ἀγαθὸν
[1, 1218]	ὄρεξιν εἶναι πῶς ἄν τις	ὑπολάβοι	ἐν οἷς ζωὴ μὴ ὑπάρχει;
[1, 1215]	Ὅλως δ᾽ εἴ τις ἅπαντα	συναγάγοι	ὅσα πράττουσι μὲν καὶ πάσχουσιν
[1, 1214]	τὰς ἀπὸ ἐπιστήμης (ἄν τις	συναγάγοι	πράξεις) τὸ δ᾽ εὐδαιμονεῖν καὶ
[1, 1217]	ἅμα ἀναιρετικοί τε καὶ κοινοὶ	λόγοι	κατ᾽ οὐδεμίαν εἰσὶν ἄλλην ἐπιστήμην)
[1, 1216]	λέγεσθαι (συγκεχυμένως. διαφέρουσι δ᾽ οἱ	λόγοι	περὶ ἑκάστην μέθοδον, οἵ τε
[1, 1216]	τί ἐστι δικαιοσύνη, ἀλλ᾽ εἶναι	δίκαιοι,	καθάπερ καὶ ὑγιαίνειν μᾶλλον ἢ
[1, 1216]	τί ἐστιν ἀνδρεία, ἀλλ᾽ εἶναι	ἀνδρεῖοι,	οὐδέ τί ἐστι δικαιοσύνη, ἀλλ᾽
[1, 1216]	ἀρετῆς. Αἱροῦνται γοῦν οὐ μόνον	ἔνιοι	δόξης χάριν αὐτάς, ἀλλὰ καὶ
[1, 1214]	γὰρ οὐχ οἷόν τε εὐδαιμονεῖν,	ἔνιοι	μέρη τῆς εὐδαιμονίας εἶναι νομίζουσι.
[1, 1214]	ἡδονήν. Καὶ πρὸς τὴν εὐδαιμονίαν	ἔνιοι	περὶ τοῦ μεγέθους αὐτῶν διαμφισβητοῦσι,
[1, 1216]	εὐδαιμονίαν, ἀλλ᾽ οὖν οἱ λόγου	ἄξιοι	τῶν ἀνθρώπων πάντες. Σωκράτης μὲν
[1, 1217]	ἐξ ἀνάγκης (οἱ γὰρ ἅμα	ἀναιρετικοί	τε καὶ κοινοὶ λόγοι κατ᾽
[1, 1216]	τῆς προσηγορίας· οὐ γάρ εἰσι	πολιτικοὶ	κατὰ τὴν ἀλήθειαν· ὁ (μὲν
[1, 1214]	τυγχάνοντες ταύτης τῆς προσηγορίας, ὥσπερ	μεγάλοι	καὶ μικροὶ καὶ τὴν χροιὰν
[1, 1218]	τὸ τέλος τοῖς ὑφ᾽ αὑτό,	δηλοῖ	ἡ διδασκαλία. ὁρισάμενοι γὰρ τὸ
[1, 1214]	ἐνθουσιάζοντες, ἢ διὰ τὴν τύχην	(πολλοὶ	γὰρ ταὐτόν φασιν εἶναι τὴν
[1, 1216]	μὴ μέλλοντες εὐδοκιμήσειν. Ἀλλ᾽ οἱ	πολλοὶ	τῶν πολιτικῶν οὐκ ἀληθῶς τυγχάνουσι
[1, 1216]	προαιρετικὸς αὐτῶν χάριν, οἱ δὲ	πολλοὶ	χρημάτων καὶ πλεονεξίας ἕνεκεν ἅπτονται
[1, 1218]	αὐτὸ τὸ ἀγαθόν, ὅτι οἱ	ἀριθμοὶ	ἐφίενται· οὔτε γὰρ ὡς ἐφίενται
[1, 1218]	ὑγίεια ἀγαθόν· τάξεις γὰρ καὶ	ἀριθμοί,	ὡς τοῖς ἀριθμοῖς (καὶ ταῖς
[1, 1216]	γεωμετρίαν καὶ οἰκοδομίαν καὶ ἐσμὲν	οἰκοδόμοι	καὶ γεωμέτραι. Διόπερ ἐζήτει (τί
[1, 1217]	πεπροοιμιασμένων δὲ (καὶ) τούτων, λέγωμεν	ἀρξάμενοι	πρῶτον ἀπὸ τῶν πρώτων, ὥσπερ
[1, 1218]	ὑφ᾽ αὑτό, δηλοῖ ἡ διδασκαλία.	ὁρισάμενοι	γὰρ τὸ τέλος τἆλλα δεικνύουσιν,
[1, 1216]	ἑκάστην μέθοδον, οἵ τε φιλοσόφως	λεγόμενοι	καὶ μὴ φιλοσόφως. διόπερ καὶ
[1, 1216]	τρόπον (γέ τινα πάντας, ὅπερ	μεταβιβαζόμενοι	ποιήσουσιν· ἔχει γὰρ ἕκαστος οἰκεῖόν
[1, 1217]	γὰρ ἅμα ἀναιρετικοί τε καὶ	κοινοὶ	λόγοι κατ᾽ οὐδεμίαν εἰσὶν ἄλλην
[1, 1216]	χαίρειν φαίνονται τάττειν τὴν εὐδαιμονίαν·	ἕτεροι	δέ τινες οὔτ᾽ ἂν (φρόνησιν
[1, 1214]	τῆς προσηγορίας, ὥσπερ μεγάλοι καὶ	μικροὶ	καὶ τὴν χροιὰν διαφέροντες, ἢ
[1, 1215]	νομίζεις· ἀλλ᾽ ἄτοπος ἄν τίς	σοι	φανείη" τοῦτον δ᾽ ἀπεκρίνατο τὸν
[1, 1214]	τῶν τρόπων, δυοῖν δὲ θάτερον,	ἤτοι	καθάπερ οἱ νυμφόληπτοι καὶ θεόληπτοι
[1, 1214]	τινὰ σκοπὸν τοῦ καλῶς ζῆν,	ἤτοι	τιμὴν ἢ δόξαν ἢ πλοῦτον
[1, 1217]	δοκοῦν ἀληθὲς μὲν ἐστίν, οὐ	μέντοι	διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν δι᾽
[1, 1215]	μὲν καὶ πάσχουσιν ἅπαντες, ἑκόντες	μέντοι	μηθὲν αὐτῶν διὰ τὸ μηδ᾽
[1, 1217]	τοιοῦτον περὶ ἑκάστην μέθοδον. ~(δεῖται	μέντοι	τοῦτο πολλῆς εὐλαβείας. (εἰσὶ γάρ
[1, 1214]	ἤτοι καθάπερ οἱ νυμφόληπτοι καὶ	θεόληπτοι	τῶν ἀνθρώπων, ἐπιπνοίᾳ δαιμονίου τινὸς
[1, 1214]	δὲ θάτερον, ἤτοι καθάπερ οἱ	νυμφόληπτοι	καὶ θεόληπτοι τῶν ἀνθρώπων, ἐπιπνοίᾳ
[1, 1218]	σοφιστὴς ᾖ καὶ μὴ ἰατρός	(οὗτοι	γὰρ τοῖς ἀλλοτρίοις λόγοις σοφίζονται)
[1, 1216]	τῶν ζώντων τὸν ἀπολαυστικὸν βίον,	οὗτοι	δὲ πάντες ἐν τῷ χαίρειν
[1, 1215]	ἐξετάζειν· οἱ γὰρ τῶν ἀμφισβητούντων	ἔλεγχοι	τῶν ἐναντιουμένων αὐτοῖς λόγων ἀποδείξεις
[1, 1215]	αἱρετόν, καὶ λαβὼν ἄν τις	ἔχοι	πλήρη τὴν ἐπιθυμίαν. Πολλὰ γάρ
[1, 1216]	καὶ ἐκ τίνων. Τοῦτο δὲ	ἐπὶ	μὲν τῶν ἐπιστημῶν συμβαίνει τῶν
[1, 1214]	τὴν αὑτοῦ γνώμην ἀποφηνάμενος συνέγραψεν	ἐπὶ	τὸ προπύλαιον τοῦ Λητῴου, διελὼν
[1, 1217]	εἴρηται, οὐ σαφῶς (λεγομένων, ζητοῦντες	ἐπὶ	τὸ σαφῶς εὑρεῖν τί ἐστιν
[1, 1215]	ἔτι παῖδες ὄντες; καὶ γὰρ	ἐπὶ	τοῦτον ἀνακάμψαι πάλιν οὐδεὶς ἂν
[1, 1216]	τῶν εἰρημένων φανερὸν ὅτι πάντες	ἐπὶ	τρεῖς βίους φέρουσι τὴν εὐδαιμονίαν,
[1, 1215]	ἐπισκεπτέον> ~(εἰκῇ γὰρ λέγουσι σχεδὸν	περὶ	ἁπάντων, (καὶ μάλιστα περὶ (ἐπισκεπτέον)
[1, 1216]	καλῶν· οὐ μὴν ἀλλά γε	περὶ	ἀρετῆς οὐ τὸ εἰδέναι τιμιώτατον
[1, 1214]	δόξας ἐπισκοπεῖν, ὅσας ἔχουσί τινες	περὶ	αὐτῆς, περίεργον (πολλὰ γὰρ φαίνεται
[1, 1217]	καὶ κενῶς. ἐπέσκεπται δὲ πολλοῖς	περὶ	αὐτοῦ τρόποις καὶ ἐν τοῖς
[1, 1216]	ἐξ ὧν ἀναγκαῖον δεικνύναι πως	περὶ	αὐτῶν· ἐκ γὰρ τῶν ἀληθῶς
[1, 1217]	εἰ δὲ δεῖ συντόμως εἰπεῖν	περὶ	(αὐτῶν, λέγομεν ὅτι πρῶτον μὲν
[1, 1215]	πραγματείαν οἰκεῖαι, δῆλον ὅτι καὶ	περὶ	(βίου τοῦ κρατίστου καὶ ζωῆς
[1, 1216]	περὶ μὲν τούτων ὕστερον ἐπισκεπτέον·	περὶ	δ᾽ ἀρετῆς καὶ φρονήσεως πρῶτον
[1, 1217]	τὸ μέτριον ἰατρικὴ καὶ γυμναστική,	περὶ	δὲ τὰς πολεμικὰς (πράξεις στρατηγία,
[1, 1214]	τὸ ζῆν εὐδαιμόνως. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β'	Περὶ	δὴ τούτων ἐπιστήσαντας, ἅπαντα τὸν
[1, 1215]	καὶ πρὸς τὴν ἐλπίδα τὴν	περὶ	ἕκαστα γενομένην ἂν τῶν ἐπιεικῶν.
[1, 1216]	τί. φιλόσοφον γὰρ τὸ τοιοῦτον	περὶ	ἑκάστην μέθοδον. ~(δεῖται μέντοι τοῦτο
[1, 1216]	(συγκεχυμένως. διαφέρουσι δ᾽ οἱ λόγοι	περὶ	ἑκάστην μέθοδον, οἵ τε φιλοσόφως
[1, 1215]	πάθους) ἐπεὶ δ᾽ εἰσὶν ἀπορίαι	περὶ	ἑκάστην πραγματείαν οἰκεῖαι, δῆλον ὅτι
[1, 1214]	κακόν, τὰ δ᾽ ἴδια μᾶλλον	περὶ	ἑκάστην φύσιν· ἃ δεῖ μὴ
[1, 1214]	ἃ περὶ ἕκαστον πρᾶγμα καὶ	(περὶ	ἑκάστην φύσιν ἀπορίαν ἔχει καὶ
[1, 1214]	Πολλῶν δ᾽ ὄντων θεωρημάτων ἃ	περὶ	ἕκαστον πρᾶγμα καὶ (περὶ ἑκάστην
[1, 1217]	δι᾽ ἀπαιδευσίαν· ἀπαιδευσία γάρ ἐστι	περὶ	ἕκαστον πρᾶγμα τὸ μὴ δύνασθαι
[1, 1215]	σχεδὸν περὶ ἁπάντων, (καὶ μάλιστα	περὶ	(ἐπισκεπτέον) εὐδαι> μονίας· ἄτοπον γὰρ
[1, 1217]	(πράξεις στρατηγία, καὶ οὕτως ἑτέρα	περὶ	ἑτέραν πρᾶξιν, ὥστε σχολῇ αὐτό
[1, 1217]	δὲ διδάσκον καὶ τὸ διδασκόμενον	περὶ	κίνησιν. ὥσπερ οὖν οὐδὲ τὸ
[1, 1216]	καὶ μὴ μόνον ἀλύπως. Ἀλλὰ	περὶ	μὲν τούτων ὕστερον ἐπισκεπτέον· περὶ
[1, 1215]	τὸ κρῖναι καλῶς, μάλιστα δὲ	περὶ	οὗ πᾶσι ῥᾷστον εἶναι δοκεῖ,
[1, 1216]	εὖ ἔχειν. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ πειρατέον δὲ	περὶ	πάντων τούτων ζητεῖν τὴν πίστιν
[1, 1215]	εἰπεῖν μακάριον εἶναι. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε'	(Περὶ	πολλῶν μὲν οὖν καὶ ἑτέρων
[1, 1217]	τὸ ὂν ἕν τί ἐστι	περὶ	τὰ εἰρημένα, οὕτως οὐδὲ τὸ
[1, 1216]	ἀπολαυστικόν· (τούτων δ᾽ ἡ μὲν	περὶ	τὰ σώματα καὶ τὰς ἀπολαύσεις
[1, 1215]	τῆς ἀρετῆς) ὁ δ᾽ ἀπολαυστικὸς	περὶ	τὰς (ἡδονὰς τὰς σωματικάς. Διόπερ
[1, 1214]	γνῶναι μόνον, τὰ δὲ καὶ	περὶ	τὰς κτήσεις καὶ περὶ τὰς
[1, 1215]	τὴν ἀλήθειαν, ὁ δὲ πολιτικὸς	περὶ	τὰς πράξεις τὰς καλάς (αὗται
[1, 1214]	καὶ περὶ τὰς κτήσεις καὶ	περὶ	τὰς πράξεις τοῦ πράγματος. Ὅσα
[1, 1215]	ἀναγκαίων χάριν σπουδαζομένων, οἷον τῶν	περὶ	τὰς τέχνας τὰς φορτικὰς καὶ
[1, 1217]	ἔστι μὲν οὖν τὸ διασκοπεῖν	περὶ	ταύτης τῆς δόξης ἑτέρας τε
[1, 1215]	εἶναι καὶ τὴν θεωρίαν τὴν	περὶ	τὴν ἀλήθειαν, ὁ δὲ πολιτικὸς
[1, 1216]	θεωρῆσαι τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν	περὶ	τὸν ὅλον κόσμον τάξιν" (Οὗτος
[1, 1214]	γὰρ ταῦτ᾽ αἴτια τῆς (ἀμφισβητήσεως	περὶ	τοῦ εὐδαιμονεῖν, τί ἐστι καὶ
[1, 1214]	Καὶ πρὸς τὴν εὐδαιμονίαν ἔνιοι	περὶ	τοῦ μεγέθους αὐτῶν διαμφισβητοῦσι, (συμβάλλεσθαι
[1, 1218]	ζωὴ μὴ ὑπάρχει; δεῖ δὲ	περὶ	τούτου πραγματευθῆται, καὶ μὴ ἀξιοῦν
[1, 1217]	καὶ ἑτέρα ἕτερον μέτριον, οἷον	περὶ	τροφὴν μὲν τὸν καιρὸν καὶ
[1, 1215]	γὰρ ὁ μὲν φιλόσοφος βούλεται	περὶ	φρόνησιν εἶναι καὶ τὴν θεωρίαν
[1, 1216]	ἐστι τῆς ἀστρολογίας οὐδὲ τῆς	περὶ	φύσεως ἐπιστήμης οὐδὲ γεωμετρίας πλὴν
[1, 1215]	τέχνας τὰς φορτικὰς καὶ τῶν	περὶ	χρηματισμὸν καὶ τὰς βαναύσους (λέγω
[1, 1214]	καὶ τοῖς κάμνουσι καὶ παραφρονοῦσι,	περὶ	ὧν ἂν οὐθεὶς νοῦν ἔχων
[1, 1216]	κατὰ τὴν πρώτην ἐν τῇ	μητρὶ	γένεσιν πεφυκότα μὲν διατελεῖ, καθεύδοντα
[1, 1216]	ὕπνον ἀπὸ τῆς πρώτης ἡμέρας	μέχρι	τῆς τελευταίας ἐτῶν (ἀριθμὸν χιλίων
[1, 1216]	διὰ τῶν λόγων, μαρτυρίοις καὶ	παραδείγμασι	χρώμενον τοῖς φαινομένοις. κράτιστον μὲν
[1, 1218]	κοινὸν (ἀγαθὸν ταὐτὸ τῇ ἰδέᾳ·	πᾶσι	γὰρ ὑπάρχει τὸ> κοινόν. ἀνάπαλιν
[1, 1215]	καλῶς, μάλιστα δὲ περὶ οὗ	πᾶσι	ῥᾷστον εἶναι δοκεῖ, καὶ παντὸς
[1, 1217]	μάλιστα φαίνεται δόξαις εἶναι τοῦτο.	φασὶ	γὰρ ἄριστον μὲν εἶναι πάντων
[1, 1218]	φανερῶς, ἀλλὰ λίαν ἁπλῶς τοῦτο	φασί,	καὶ ὄρεξιν εἶναι πῶς ἄν
[1, 1217]	~(δεῖται μέντοι τοῦτο πολλῆς εὐλαβείας.	(εἰσὶ	γάρ τινες οἳ διὰ τὸ
[1, 1216]	οὐκ ἄδηλον, ὥστ᾽ οὐ τίνες	εἰσὶ	δεῖ ζητεῖν αὐτάς, ἀλλ᾽ εἰ
[1, 1216]	τυγχάνουσι τῆς προσηγορίας· οὐ γάρ	εἰσι	πολιτικοὶ κατὰ τὴν ἀλήθειαν· ὁ
[1, 1214]	ἀνθρώποις, φαῦλα μὲν τοῖς φαύλως	ἐθισθεῖσι,	χρηστὰ δὲ τοῖς χρηστῶς) ἢ
[1, 1217]	ἄριστον, καὶ λέγεται ποσαχῶς. ἐν	τρισὶ	δὴ μάλιστα φαίνεται δόξαις εἶναι
[1, 1214]	καὶ καλῶς εἴη ἂν ἐν	τρισὶ	μάλιστα, τοῖς εἶναι δοκοῦσιν αἰρετωτάτοις.
[1, 1216]	(ὃν ὡς Ἆπιν τιμῶσιν, ἐν	πλείοσι	τῶν τοιούτων ἐξουσιάζει πολλῶν μοναρχῶν.
[1, 1215]	τῶν πολλῶν ἐπισκεπτέον> ~(εἰκῇ γὰρ	λέγουσι	σχεδὸν περὶ ἁπάντων, (καὶ μάλιστα
[1, 1215]	κεῖσθαι τὴν εὐδαιμονίαν τοῖς αὑτοὺς	παρασκευάζουσι	ποιούς τινας καὶ τὰς πράξεις.
[1, 1214]	ἔνιοι μέρη τῆς εὐδαιμονίας εἶναι	νομίζουσι.	ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ' Πάσας μὲν οὖν
[1, 1217]	λέγειν ἀλλὰ μετὰ λόγου, πολλάκις	λανθάνουσι	λέγοντες ἀλλοτρίους λόγους τῆς πραγματείας
[1, 1216]	πολλοὶ τῶν πολιτικῶν οὐκ ἀληθῶς	τυγχάνουσι	τῆς προσηγορίας· οὐ γάρ εἰσι
[1, 1216]	εὐδαιμονίαν ἢ μή, καὶ πῶς	συντείνουσι,	καὶ πότερον εἰ δεῖ προσάπτειν
[1, 1216]	δεῖ ζητεῖν αὐτάς, ἀλλ᾽ εἰ	συντείνουσί	τι πρὸς εὐδαιμονίαν ἢ μή,
[1, 1214]	καὶ τοῖς (παιδαρίοις καὶ τοῖς	κάμνουσι	καὶ παραφρονοῦσι, περὶ ὧν ἂν
[1, 1214]	(παιδαρίοις καὶ τοῖς κάμνουσι καὶ	παραφρονοῦσι,	περὶ ὧν ἂν οὐθεὶς νοῦν
[1, 1216]	ὅτι πάντες ἐπὶ τρεῖς βίους	φέρουσι	τὴν εὐδαιμονίαν, πολιτικὸν φιλόσοφον ἀπολαυστικόν·
[1, 1218]	πολιτικὴ καὶ οἰκονομικὴ καὶ φρόνησις.	διαφέρουσι	γὰρ αὗται αἱ ἕξεις πρὸς
[1, 1216]	γνωριμώτερα τῶν εἰωθότων λέγεσθαι (συγκεχυμένως.	διαφέρουσι	δ᾽ οἱ λόγοι περὶ ἑκάστην
[1, 1214]	ἔνιοι περὶ τοῦ μεγέθους αὐτῶν	διαμφισβητοῦσι,	(συμβάλλεσθαι φάσκοντες θάτερον θατέρου μᾶλλον
[1, 1215]	εἴ τις ἅπαντα συναγάγοι ὅσα	πράττουσι	μὲν καὶ πάσχουσιν ἅπαντες, ἑκόντες
[1, 1218]	καὶ δεικτέον ἢ ὡς νῦν	δεικνύουσι	τὸ ἀγαθὸν αὐτό. νῦν μὲν
[1, 1214]	οὖν τὰς δόξας ἐπισκοπεῖν, ὅσας	ἔχουσί	τινες περὶ αὐτῆς, περίεργον (πολλὰ
[1, 1217]	δυναμένων διάνοιαν ἀρχιτεκτονικὴν ἢ πρακτικήν.	πάσχουσι	δὲ τοῦτο δι᾽ ἀπαιδευσίαν· ἀπαιδευσία
[1, 1218]	μὲν οὖν οὐκ ἔστιν αὐτό	τι	ἀγαθόν, ἔχει ἀπορίας τοιαύτας, καὶ
[1, 1218]	ἀνδρεία. ἔστι τοίνυν, φασίν, αὐτό	τι	ἀγαθόν. τὸ οὖν αὐτὸ πρόσκειται
[1, 1218]	χρήσιμον τῇ πολιτικῇ, ἀλλ᾽ ἴδιόν	τι	(ἀγαθόν, ὥσπερ καὶ ταῖς ἄλλαις,
[1, 1218]	λόγον τὸν κοινόν. τοῦτο δὲ	τί	ἂν εἴη πλὴν ὅτι ἀίδιον
[1, 1218]	πολλαχῶς τὸ ἀγαθόν, καὶ ἔστι	τι	αὐτοῦ καλόν, (καὶ τὸ μὲν
[1, 1216]	διὰ τὴν τοῦ καθεύδειν ἡδονήν·	τί	γὰρ διαφέρει καθεύδειν ἀνέγερτον ὕπνον
[1, 1218]	εἶναι· πρὸς δ᾽ ἀλλήλας εἴ	τι	διαφέρουσιν, ὕστερον λεκτέον. ὅτι δ᾽
[1, 1216]	ἀνδρεία, ἀλλ᾽ εἶναι ἀνδρεῖοι, οὐδέ	τί	ἐστι δικαιοσύνη, ἀλλ᾽ εἶναι δίκαιοι,
[1, 1214]	τῆς (ἀμφισβητήσεως περὶ τοῦ εὐδαιμονεῖν,	τί	ἐστι καὶ γίνεται διὰ τίνων·
[1, 1217]	οὖν οὐδὲ τὸ ὂν ἕν	τί	ἐστι περὶ τὰ εἰρημένα, οὕτως
[1, 1217]	ἄλλοις διῄρηται, σημαίνει τὸ μὲν	τί	ἐστί, τὸ δὲ ποιόν, τὸ
[1, 1216]	τὴν ἕξιν μᾶλλον ἢ γινώσκειν	τί	ἐστι τὸ εὖ ἔχειν. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[1, 1216]	καὶ ὑγιαίνειν μᾶλλον ἢ γινώσκειν	τί	ἐστι τὸ ὑγιαίνειν καὶ εὖ
[1, 1216]	ἀρετῆς οὐ τὸ εἰδέναι τιμιώτατον	τί	ἐστίν, ἀλλὰ τὸ γινώσκειν ἐκ
[1, 1216]	ἐστίν. Οὐ γὰρ εἰδέναι βουλόμεθα	τί	ἐστιν ἀνδρεία, ἀλλ᾽ εἶναι ἀνδρεῖοι,
[1, 1216]	οἰκοδόμοι καὶ γεωμέτραι. Διόπερ ἐζήτει	(τί	ἐστιν ἀρετή, ἀλλ᾽ οὐ πῶς
[1, 1216]	γινώσκειν τὴν ἀρετήν, καὶ ἐπεζήτει	τί	ἐστιν ἡ δικαιοσύνη καὶ τί
[1, 1217]	ζητοῦντες ἐπὶ τὸ σαφῶς εὑρεῖν	τί	ἐστιν ἡ εὐδαιμονία. ὁμολογεῖται δὴ
[1, 1216]	τί ἐστιν ἡ δικαιοσύνη καὶ	τί	ἡ (ἀνδρεία καὶ ἕκαστον τῶν
[1, 1215]	καὶ προσθείη χρόνου πλῆθος ἀπέραντόν	τι,	οὐ (μᾶλλον ἕνεκ᾽ ἄν τις
[1, 1218]	καὶ ὕστερον, οὐκ ἔστι κοινόν	τι	παρὰ ταῦτα, καὶ τοῦτο χωριστόν.
[1, 1214]	κατὰ τὸν ἐπιβάλλοντα καιρόν, ὅ	τι	περ οἰκεῖον ἦν τῇ μεθόδῳ·
[1, 1216]	ζητεῖν αὐτάς, ἀλλ᾽ εἰ συντείνουσί	τι	πρὸς εὐδαιμονίαν ἢ μή, καὶ
[1, 1216]	ποιήσουσιν· ἔχει γὰρ ἕκαστος οἰκεῖόν	τι	πρὸς τὴν ἀλήθειαν, ἐξ ὧν
[1, 1214]	(μὴ συντετάχθαι τὸν βίον πρός	τι	τέλος ἀφροσύνης πολλῆς σημεῖον ἐστίν)
[1, 1216]	(σκοπουμένους, τί τὸ εὖ καὶ	τί	τὸ ἀγαθὸν τὸ ἐν τῷ
[1, 1217]	θετέον. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η' (σκεπτέον τοίνυν	τί	τὸ ἄριστον, καὶ λέγεται ποσαχῶς.
[1, 1216]	τῶν τοιούτων ὅτι διαφεύγει (σκοπουμένους,	τί	τὸ εὖ καὶ τί τὸ
[1, 1216]	μὲν ἰατρικῆς, εὐνομία δὲ ἤ	τι	τοιοῦθ᾽ ἕτερον τῆς πολιτικῆς. Καλὸν
[1, 1218]	τοῦτο χωριστόν. εἴη γὰρ ἄν	τι	τοῦ πρώτου πρότερον· πρότερον γὰρ
[1, 1215]	καὶ παντὸς ἀνδρὸς τὸ γνῶναι,	τί	τῶν ἐν τῷ ζῆν αἱρετόν,
[1, 1216]	φανερόν, ἀλλὰ καὶ τὸ διὰ	τί.	φιλόσοφον γὰρ τὸ τοιοῦτον περὶ
[1, 1215]	καὶ διαπορουμένων, ἂν καλῶς ὁρισθῇ	τί	χρὴ νομίζειν εἶναι τὴν εὐδαιμονίαν,
[1, 1215]	οὐδεὶς ἂν ὑπομείνειεν εὖ φρονῶν.	Ἔτι	δὲ πολλὰ τῶν τε μηδεμίαν
[1, 1215]	ἐναντιουμένων αὐτοῖς λόγων ἀποδείξεις εἰσίν.	Ἔτι	δὲ πρὸ ἔργου τὸ τὰ
[1, 1218]	γε τὸ ἀγαθὸν θεωρῆσαι μιᾶς.	~(ἔτι	ἐν ὅσοις ὑπάρχει τὸ πρότερον
[1, 1218]	ταῖς ἄλλαις, οἷον γυμναστικῇ εὐεξία	(ἔτι	καὶ τὸ ἐν τῷ λόγῳ
[1, 1218]	ἀγαθοῦ εἶδος ἢ πάσαις ὁμοίως·	ἔτι	οὐ πρακτόν) ὁμοίως δ᾽ οὐδὲ
[1, 1218]	τοῦ ἀγαθὸν εἶναι τὴν ὑγίειαν.	ἔτι	οὐδὲ δείκνυσιν οὐθεὶς ὅτι ἀγαθὸν
[1, 1215]	τίς> ὁ βίος, ὃν ζῶσιν	ἔτι	παῖδες ὄντες; καὶ γὰρ ἐπὶ
[1, 1217]	γὰρ λέγεται καὶ ἰσαχῶς τῷ	ὄντι	τὸ ἀγαθόν. τό τε γὰρ
[1, 1218]	ὑγίειαν. ἔτι οὐδὲ δείκνυσιν οὐθεὶς	ὅτι	ἀγαθὸν ἡ ὑγίεια, ἂν μὴ
[1, 1218]	δὲ τί ἂν εἴη πλὴν	ὅτι	ἀίδιον καὶ χωριστόν; ἀλλ᾽ οὐθὲν
[1, 1218]	εἴ τι διαφέρουσιν, ὕστερον λεκτέον.	ὅτι	δ᾽ αἴτιον τὸ τέλος τοῖς
[1, 1216]	Ὥστε φανερὸν ἐκ τῶν τοιούτων	ὅτι	διαφεύγει (σκοπουμένους, τί τὸ εὖ
[1, 1218]	γὰρ τὸ τέλος τἆλλα δεικνύουσιν,	ὅτι	ἕκαστον αὐτῶν ἀγαθόν· αἴτιον γὰρ
[1, 1218]	εἶναι ἀγαθὰ δεικνύουσιν, ἐξ ἀριθμῶν,	ὅτι	ἡ δικαιοσύνη καὶ ἡ ὑγίεια
[1, 1218]	ὁμολογουμένων, οἷον ὑγιείας ἰσχύος σωφροσύνης,	ὅτι	καὶ ἐν τοῖς ἀκινήτοις μᾶλλον
[1, 1215]	περὶ ἑκάστην πραγματείαν οἰκεῖαι, δῆλον	ὅτι	καὶ περὶ (βίου τοῦ κρατίστου
[1, 1217]	ὑγιεινὰ καὶ τὰ χρηματιστικά) δῆλον	ὅτι	καὶ τὴν (εὐδαιμονίαν τῶν ἀνθρώπῳ
[1, 1215]	(νόσους περιωδυνίας χειμῶνας· ὥστε δῆλον	ὅτι	κἂν ἐξ ἀρχῆς αἱρετὸν ἦν,
[1, 1217]	κατὰ φιλοσοφίαν. ἔπειτ᾽ εἰ καὶ	ὅτι	μάλιστ᾽ εἰσὶν αἱ ἰδέαι καὶ
[1, 1214]	τὴν εὐδαιμονίαν καὶ τὴν εὐτυχίαν)	Ὅτι	μὲν οὖν ἡ παρουσία διὰ
[1, 1218]	σῶμα ὑγιείας, οὕτως ἄλλο ἄλλου.	ὅτι	μὲν οὖν οὐκ ἔστιν αὐτό
[1, 1218]	τὸ ἓν αὐτὸ τὸ ἀγαθόν,	ὅτι	οἱ ἀριθμοὶ ἐφίενται· οὔτε γὰρ
[1, 1218]	ἀγαθόν, ἔχει ἀπορίας τοιαύτας, καὶ	ὅτι	οὐ χρήσιμον τῇ πολιτικῇ, ἀλλ᾽
[1, 1218]	τὸ ἐν τοῖς ἀκινήτοις. φανερὸν	ὅτι	οὔτε ἡ ἰδέα τἀγαθοῦ τὸ
[1, 1216]	μὲν οὖν τῶν εἰρημένων φανερὸν	ὅτι	πάντες ἐπὶ τρεῖς βίους φέρουσι
[1, 1217]	διά τε τὸ ῥηθὲν ἀρτίως,	ὅτι	προσέχειν οὐ δεῖ πάντα τοῖς
[1, 1217]	συντόμως εἰπεῖν περὶ (αὐτῶν, λέγομεν	ὅτι	πρῶτον μὲν τὸ εἶναι ἰδέαν
[1, 1217]	τῶν ἀνθρωπίνων. ἀνθρώπινον δὲ λέγομεν,	ὅτι	τάχ᾽ ἂν εἴη καὶ βελτίονός
[1, 1218]	παράβολος δὲ (καὶ ἡ ἀπόδειξις	ὅτι	τὸ ἓν αὐτὸ τὸ ἀγαθόν,
[1, 1217]	τὸ δὲ χεῖρον αὐτῶν. (ἀλλ᾽	ὅτι	τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον, ὕστερον
[1, 1215]	παντελῶς ὢν (ἀνδράποδον. Δῆλον γὰρ	ὅτι	τῷ ταύτην ποιουμένῳ τὴν αἵρεσιν
[1, 1217]	ὕστερον ἐπισκεπτέον· νῦν δὲ λέγομεν	ὅτι	τῶν ἀγαθῶν τὰ μέν ἐστιν
[1, 1217]	πρακτά. τοῦτο δὲ λέγομεν οὕτως,	διότι	ἔνια τῶν ὄντων οὐθὲν μετέχει
[1, 1217]	ἀναγκάζονται πιστεύειν τοῖς εἰρημένοις) καὶ	διότι	πολλάκις (τὸ μὲν ὑπὸ τοῦ
[1, 1215]	ἂν εἴη πολλοῖς (οὐ γάρ	ἐστι	δι᾽ ἐπιμελείας ἡ κτῆσις (οὐδὲ)
[1, 1218]	τις τὸ κοινόν. εἰ γάρ	ἐστι	(δικαιοσύνη ἀγαθόν, καὶ ἀνδρεία. ἔστι
[1, 1216]	ἀλλ᾽ εἶναι ἀνδρεῖοι, οὐδέ τί	ἐστι	δικαιοσύνη, ἀλλ᾽ εἶναι δίκαιοι, καθάπερ
[1, 1217]	τὰ ὁμοιοσχημόνως λεγόμενα ἀγαθὰ μιᾶς	ἐστι	θεωρῆσαι, οἷον τὸν καιρὸν ἢ
[1, 1218]	κοινὸν ἀγαθὸν οὔτε αὐτὸ ἀγαθόν	ἐστι	(καὶ γὰρ ἂν μικρῷ ὑπάρξαι
[1, 1214]	(ἀμφισβητήσεως περὶ τοῦ εὐδαιμονεῖν, τί	ἐστι	καὶ γίνεται διὰ τίνων· ὧν
[1, 1216]	τε φύσιν αὐτῶν ἑκατέρου τίς	ἐστι,	καὶ πότερον μόρια ταῦτα τῆς
[1, 1217]	οὐδὲ τὸ ἀγαθόν, οὐδὲ ἐπιστήμη	(ἐστὶ	μία οὔτε τοῦ ὄντος οὔτε
[1, 1217]	τοῦτο δι᾽ ἀπαιδευσίαν· ἀπαιδευσία γάρ	ἐστι	περὶ ἕκαστον πρᾶγμα τὸ μὴ
[1, 1217]	οὐδὲ τὸ ὂν ἕν τί	ἐστι	περὶ τὰ εἰρημένα, οὕτως οὐδὲ
[1, 1218]	τὴν κυρίαν πασῶν. αὕτη δ᾽	ἐστὶ	πολιτικὴ καὶ οἰκονομικὴ καὶ φρόνησις.
[1, 1216]	(μὲν γὰρ πολιτικὸς τῶν καλῶν	ἐστι	πράξεων προαιρετικὸς αὐτῶν χάριν, οἱ
[1, 1216]	τῶν θεωρητικῶν (οὐθὲν γὰρ ἕτερόν	ἐστι	τῆς ἀστρολογίας οὐδὲ τῆς περὶ
[1, 1217]	διῄρηται, σημαίνει τὸ μὲν τί	ἐστί,	τὸ δὲ ποιόν, τὸ δὲ
[1, 1216]	ἕξιν μᾶλλον ἢ γινώσκειν τί	ἐστι	τὸ εὖ ἔχειν. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ πειρατέον
[1, 1216]	ὑγιαίνειν μᾶλλον ἢ γινώσκειν τί	ἐστι	τὸ ὑγιαίνειν καὶ εὖ (ἔχειν
[1, 1218]	τῶν ἀνθρώπῳ πρακτῶν. τοῦτο δ᾽	ἐστὶ	τὸ ὑπὸ τὴν κυρίαν πασῶν.
[1, 1215]	πλήρη τὴν ἐπιθυμίαν. Πολλὰ γάρ	ἐστι	τοιαῦτα τῶν ἀποβαινόντων, δι᾽ ἃ>
[1, 1217]	(ἀγαθὸν ἐν ἑκάστῃ τῶν πτώσεών	ἐστι	τούτων, ἐν οὐσίᾳ μὲν ὁ
[1, 1217]	δι᾽ ἥν φησιν ὁ λόγος.	ἔστι	γὰρ διὰ ψεύδους ἀληθὲς δεῖξαι·
[1, 1214]	τῶν περιπάτων οἱ μετὰ δεῖπνον&#-247;	Ἔστι	γὰρ ταῦτ᾽ αἴτια τῆς (ἀμφισβητήσεως
[1, 1218]	ἀγαθόν, τὸ οὗ ἕνεκα. οὐκ	ἔστι	δὲ τὸ ἐν τοῖς ἀκινήτοις.
[1, 1214]	ἄνευ οὐ δυνατὸν ζῆν καλῶς	ἔστι	δὲ τῶν τοιούτων τὰ μὲν
[1, 1218]	τὸ πρότερον καὶ ὕστερον, οὐκ	ἔστι	κοινόν τι παρὰ ταῦτα, καὶ
[1, 1217]	ὥσπερ καὶ τὰς ἄλλας ἰδέας.	ἔστι	μὲν οὖν τὸ διασκοπεῖν περὶ
[1, 1218]	ἀλλὰ πολλαχῶς τὸ ἀγαθόν, καὶ	ἔστι	τι αὐτοῦ καλόν, (καὶ τὸ
[1, 1218]	ἐστι (δικαιοσύνη ἀγαθόν, καὶ ἀνδρεία.	ἔστι	τοίνυν, φασίν, αὐτό τι ἀγαθόν.
[1, 1216]	δι᾽ ἧς οὐ μόνον τὸ	τί	φανερόν, ἀλλὰ καὶ τὸ διὰ