HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Éthique à Eudème, livre I

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

α = 98 formes différentes pour 226 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, page

[1, 1214]   ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α' (Ὁ μὲν ἐν Δήλῳ παρὰ

[1, 1214]   ἴδια μᾶλλον περὶ ἑκάστην φύσιν· ἃ δεῖ μὴ λανθάνειν· οὐ γὰρ

[1, 1215]   τοιαῦτα μὴ λανθάνειν, μάλιστα πρὸς ἃ δεῖ συντείνειν πᾶσαν σκέψιν, ἐκ

[1, 1218]   καὶ μὴ ἀξιοῦν μηθὲν ἀλόγως, ἃ καὶ μετὰ λόγου (πιστεῦσαι οὐ

[1, 1217]   καὶ τὰ μετέχοντα τῆς ἰδέας, ἃ λέγεται τῷ μετέχειν ἐκείνης, τὸ

[1, 1214]   ἐστίν. Πολλῶν δ᾽ ὄντων θεωρημάτων ἃ περὶ ἕκαστον πρᾶγμα καὶ (περὶ

[1, 1215]   ἐστι τοιαῦτα τῶν ἀποβαινόντων, δι᾽ ἃ> προΐενται τὸ ζῆν, οἷον (νόσους

[1, 1217]   γὰρ ὧν ἕνεκα πράττομεν καὶ ἃ τούτων ἕνεκα μετέχει πράξεως, οἷον

[1, 1215]   ἐπιφθονώτερον εἰπεῖν, καὶ πρὸς τὴν ἐλπίδα τὴν περὶ ἕκαστα γενομένην ἂν

[1, 1217]   εἰσὶν αἱ ἰδέαι καὶ ἀγαθοῦ ἰδέα, μή ποτ᾽ οὐδὲ (χρήσιμος πρὸς

[1, 1218]   τὸ κοινὸν (ἀγαθὸν ταὐτὸ τῇ ἰδέᾳ· πᾶσι γὰρ ὑπάρχει τὸ> κοινόν.

[1, 1218]   ἀκινήτοις. φανερὸν ὅτι οὔτε ἡ ἰδέα τἀγαθοῦ τὸ ζητούμενον αὐτὸ τὸ

[1, 1217]   ταῦτα δ᾽ ὑπάρχειν ἀμφότερα τῇ ἰδέᾳ τοῦ ἀγαθοῦ. λέγω δὲ ἀμφότερα

[1, 1218]   ἐξ ἐκείνων τὰ ὁμολογούμενα εἶναι ἀγαθὰ δεικνύουσιν, ἐξ ἀριθμῶν, ὅτι ἡ

[1, 1217]   τῇ παρουσίᾳ τοῖς ἄλλοις τοῦ ἀγαθὰ εἶναι. ταῦτα δ᾽ ὑπάρχειν ἀμφότερα

[1, 1217]   μετοχὴν (γὰρ καὶ ὁμοιότητα τἆλλα ἀγαθὰ ἐκείνης εἶναι) καὶ πρῶτον τῶν

[1, 1217]   ἀλλ᾽ οὐδὲ τὰ ὁμοιοσχημόνως λεγόμενα ἀγαθὰ μιᾶς ἐστι θεωρῆσαι, οἷον τὸν

[1, 1216]   τίνων ἐστίν. Οὐ γὰρ εἰδέναι βουλόμεθα τί ἐστιν ἀνδρεία, ἀλλ᾽ εἶναι

[1, 1214]   οἰκεῖον πρὸς εὐεξίαν τοῖς εἰρημένοις κρεωφαγία καὶ τῶν περιπάτων οἱ μετὰ

[1, 1217]   περὶ δὲ τὰς πολεμικὰς (πράξεις στρατηγία, καὶ οὕτως ἑτέρα περὶ ἑτέραν

[1, 1215]   ἦν, εἴ τις αἵρεσιν ἐδίδου, διά γε ταῦτα τὸ μὴ γενέσθαι.

[1, 1214]   καὶ τὴν χροιὰν διαφέροντες, ἢ διὰ μαθήσεως, ὡς οὔσης ἐπιστήμης τινὸς

[1, 1217]   ἀληθὲς μὲν ἐστίν, οὐ μέντοι διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν δι᾽ ἥν

[1, 1217]   αἰτίας λόγον καὶ τὸ δεικνύμενον, διά τε τὸ ῥηθὲν ἀρτίως, ὅτι

[1, 1215]   μὴ ζῆν. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ διὰ τὴν τῆς τροφῆς μόνον ἡδονὴν

[1, 1216]   πολλῶν μοναρχῶν. Ὁμοίως δὲ οὐδὲ διὰ τὴν τοῦ καθεύδειν ἡδονήν· τί

[1, 1214]   δαιμονίου τινὸς ὥσπερ ἐνθουσιάζοντες, ἢ διὰ τὴν τύχην (πολλοὶ γὰρ ταὐτόν

[1, 1216]   τί φανερόν, ἀλλὰ καὶ τὸ διὰ τί. φιλόσοφον γὰρ τὸ τοιοῦτον

[1, 1214]   ἐπιστήμης τινὸς τῆς εὐδαιμονίας, ἢ διά τινος ἀσκήσεως (πολλὰ γὰρ οὔτε

[1, 1216]   καὶ ποία τις γίνεται καὶ διὰ τίνων, οὐκ ἄδηλον, ὥστ᾽ οὐ

[1, 1214]   εὐδαιμονεῖν, τί ἐστι καὶ γίνεται διὰ τίνων· ὧν ἄνευ γὰρ οὐχ

[1, 1218]   γὰρ τὸ κοινὸν καὶ χωριστὸν διὰ τὸ (ἀναιρουμένου τοῦ κοινοῦ ἀναιρεῖσθαι

[1, 1217]   εὐλαβείας. (εἰσὶ γάρ τινες οἳ διὰ τὸ δοκεῖν φιλοσόφου εἶναι τὸ

[1, 1218]   (καὶ ταῖς μονάσιν ἀγαθὸν ὑπάρχον διὰ τὸ εἶναι τὸ ἓν αὐτὸ

[1, 1215]   ἅπαντες, ἑκόντες μέντοι μηθὲν αὐτῶν διὰ τὸ μηδ᾽ αὐτοῦ χάριν, καὶ

[1, 1214]   Ὅτι μὲν οὖν ἡ παρουσία διὰ τούτων ἁπάντων ἢ τινῶν ἢ

[1, 1215]   Εἰ μὲν γὰρ ἐν τοῖς διὰ τύχην γινομένοις ἢ τοῖς διὰ

[1, 1217]   προσέχειν οὐ δεῖ πάντα τοῖς διὰ τῶν λόγων, ἀλλὰ πολλάκις μᾶλλον

[1, 1216]   πάντων τούτων ζητεῖν τὴν πίστιν διὰ τῶν λόγων, μαρτυρίοις καὶ παραδείγμασι

[1, 1215]   διὰ τύχην γινομένοις ἢ τοῖς διὰ φύσιν τὸ καλῶς ζῆν ἐστίν,

[1, 1217]   φησιν ὁ λόγος. ἔστι γὰρ διὰ ψεύδους ἀληθὲς δεῖξαι· δῆλον δ᾽

[1, 1214]   ἀγαθὸν οὔτε κακόν, τὰ δ᾽ ἴδια μᾶλλον περὶ ἑκάστην φύσιν· ἃ

[1, 1214]   τῶν τοιούτων τὰ μὲν οὐκ ἴδια τῆς ὑγιείας οὐδὲ τῆς ζωῆς

[1, 1216]   μετέχειν ζωῆς, ὥσπερ καὶ τὰ παιδία. Καὶ γὰρ ταῦτα κατὰ τὴν

[1, 1218]   ὅτι ἡ δικαιοσύνη καὶ ἡ ὑγίεια ἀγαθόν· τάξεις γὰρ καὶ ἀριθμοί,

[1, 1218]   δείκνυσιν οὐθεὶς ὅτι ἀγαθὸν ἡ ὑγίεια, ἂν μὴ σοφιστὴς ᾖ καὶ

[1, 1216]   τῆς ἐπιστήμης καὶ γνώσεως, οἷον ὑγίεια μὲν ἰατρικῆς, εὐνομία δὲ ἤ

[1, 1218]   ἡ ἰατρικὴ πραγματεύεται, ἀλλ᾽ ὅπως ὑγίεια. ὁμοίως δὲ καὶ τῶν ἄλλων

[1, 1214]   ἢ πολιτικῆς· κόλασις γὰρ ἡ φαρμακεία τῶν πληγῶν οὐκ ἐλάττων ἐστίν)

[1, 1216]   γὰρ εἰδέναι βουλόμεθα τί ἐστιν ἀνδρεία, ἀλλ᾽ εἶναι ἀνδρεῖοι, οὐδέ τί

[1, 1218]   γάρ ἐστι (δικαιοσύνη ἀγαθόν, καὶ ἀνδρεία. ἔστι τοίνυν, φασίν, αὐτό τι

[1, 1216]   ἡ δικαιοσύνη καὶ τί ἡ (ἀνδρεία καὶ ἕκαστον τῶν μορίων αὐτῆς.

[1, 1218]   τοῖς ὑφ᾽ αὑτό, δηλοῖ ἡ διδασκαλία. ὁρισάμενοι γὰρ τὸ τέλος τἆλλα

[1, 1217]   τὸ ἀγαθόν, οὐδὲ ἐπιστήμη (ἐστὶ μία οὔτε τοῦ ὄντος οὔτε τοῦ

[1, 1218]   τῷ λόγῳ γεγραμμένον· ἢ γὰρ οὐδεμιᾷ χρήσιμον αὐτὸ τὸ τοῦ ἀγαθοῦ

[1, 1218]   πάντα γὰρ τάδε τάξις καὶ ἠρεμία· εἰ ἄρα, ἐκεῖνα μᾶλλον· ἐκείνοις

[1, 1216]   γνώσεως, οἷον ὑγίεια μὲν ἰατρικῆς, εὐνομία δὲ ἤ τι τοιοῦθ᾽ ἕτερον

[1, 1217]   ἴσως ἄριστα τὴν φύσιν ἐστίν. ἔνια δὲ πρακτὰ μέν, ἀλλὰ (πρακτὰ

[1, 1217]   τοῦτο δὲ λέγομεν οὕτως, διότι ἔνια τῶν ὄντων οὐθὲν μετέχει κινήσεως,

[1, 1214]   αὐτῷ μὴ συγχωρῶμεν. Ἡ γὰρ εὐδαιμονία κάλλιστον καὶ ἄριστον ἁπάντων οὖσα

[1, 1217]   βελτίονός τινος ἄλλου τῶν ὄντων εὐδαιμονία, οἷον θεοῦ. τῶν μὲν γὰρ

[1, 1217]   σαφῶς εὑρεῖν τί ἐστιν ἡ εὐδαιμονία. ὁμολογεῖται δὴ μέγιστον εἶναι καὶ

[1, 1218]   καὶ ταῖς ἄλλαις, οἷον γυμναστικῇ εὐεξία (ἔτι καὶ τὸ ἐν τῷ

[1, 1214]   νυμφόληπτοι καὶ θεόληπτοι τῶν ἀνθρώπων, ἐπιπνοίᾳ δαιμονίου τινὸς ὥσπερ ἐνθουσιάζοντες, ἢ

[1, 1216]   ἀπολαύσεις ἡδονή, καὶ τίς καὶ ποία τις γίνεται καὶ διὰ τίνων,

[1, 1216]   ἑκατέρου τίς ἐστι, καὶ πότερον μόρια ταῦτα τῆς (ἀγαθῆς ζωῆς ἐστίν,

[1, 1217]   πάσχουσι δὲ τοῦτο δι᾽ ἀπαιδευσίαν· ἀπαιδευσία γάρ ἐστι περὶ ἕκαστον πρᾶγμα

[1, 1217]   τῶν πτώσεών ἐστι τούτων, ἐν οὐσίᾳ μὲν ὁ νοῦς καὶ ὁ

[1, 1214]   εὐτυχίαν) Ὅτι μὲν οὖν ἡ παρουσία διὰ τούτων ἁπάντων ἢ τινῶν

[1, 1217]   ἀγαθῶν καὶ (τὸ αἰτίῳ τῇ παρουσίᾳ τοῖς ἄλλοις τοῦ ἀγαθὰ εἶναι.

[1, 1217]   τοῖς ἄλλοις αἴτιον ἀγαθοῖς τῇ παρουσίᾳ τοῦ ἀγαθοῖς εἶναι. μάλιστά τε

[1, 1214]   μετὰ δεῖπνον&#-247; Ἔστι γὰρ ταῦτ᾽ αἴτια τῆς (ἀμφισβητήσεως περὶ τοῦ εὐδαιμονεῖν,

[1, 1217]   ἕνεκα πράττομεν καὶ ἃ τούτων ἕνεκα μετέχει πράξεως, οἷον καὶ τὴν

[1, 1218]   ἀγαθόν· αἴτιον γὰρ τὸ οὗ ἕνεκα. οἷον ἐπειδὴ τὸ ὑγιαίνειν τοδί,

[1, 1218]   τὸ τοιοῦτον ἀγαθόν, τὸ οὗ ἕνεκα. οὐκ ἔστι δὲ τὸ ἐν

[1, 1217]   τὸ πρακτόν (καὶ γὰρ ὧν ἕνεκα πράττομεν καὶ ἃ τούτων ἕνεκα

[1, 1218]   οὐ πρακτόν) τὸ δ᾽ οὗ (ἕνεκα ὡς τέλος ἄριστον καὶ αἴτιον

[1, 1217]   τά θ᾽ ὑγιεινὰ καὶ τὰ χρηματιστικά) δῆλον ὅτι καὶ τὴν (εὐδαιμονίαν

[1, 1216]   (ἕκαστον τῶν καλῶν· οὐ μὴν ἀλλά γε περὶ ἀρετῆς οὐ τὸ

[1, 1217]   εἶναι ἰδέαν μὴ μόνον ἀγαθοῦ ἀλλὰ καὶ ἄλλου ὁτουοῦν λέγεται λογικῶς

[1, 1216]   μόνον ἔνιοι δόξης χάριν αὐτάς, ἀλλὰ καὶ μὴ μέλλοντες εὐδοκιμήσειν. Ἀλλ᾽

[1, 1216]   οὐ μόνον τὸ τί φανερόν, ἀλλὰ καὶ τὸ διὰ τί. φιλόσοφον

[1, 1217]   τῇ φύσει μετέχει θείου τινός, ἀλλὰ κατ᾽ ἄλλην τινὰ τῶν ἀγαθῶν

[1, 1216]   ὑποκειμένων ταῖς (ἐπιστήμαις· οὐ μὴν ἀλλὰ κατὰ συμβεβηκὸς οὐθὲν κωλύει πρὸς

[1, 1214]   τῆς ὑγιείας οὐδὲ τῆς ζωῆς ἀλλὰ κοινὰ πάντων ὡς εἰπεῖν, καὶ

[1, 1218]   γὰρ ὡς ἐφίενται λέγονται φανερῶς, ἀλλὰ λίαν ἁπλῶς τοῦτο φασί, καὶ

[1, 1217]   εἶναι τὸ μηθὲν εἰκῇ λέγειν ἀλλὰ μετὰ λόγου, πολλάκις λανθάνουσι λέγοντες

[1, 1215]   ἕλοιτο ζῆν ἢ μὴ ζῆν. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ διὰ τὴν τῆς

[1, 1215]   λόγον τοῖς λόγου μηθὲν δεομένοις, ἀλλὰ πάθους) ἐπεὶ δ᾽ εἰσὶν ἀπορίαι

[1, 1216]   ἡδέως καὶ μὴ μόνον ἀλύπως. Ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων ὕστερον ἐπισκεπτέον·

[1, 1217]   πάντα τοῖς διὰ τῶν λόγων, ἀλλὰ πολλάκις μᾶλλον τοῖς φαινομένοις (νῦν

[1, 1218]   καὶ τῶν ἄλλων τεχνῶν ἑκάστη. ἀλλὰ πολλαχῶς τὸ ἀγαθόν, καὶ ἔστι

[1, 1217]   ἐστίν. ἔνια δὲ πρακτὰ μέν, ἀλλὰ (πρακτὰ κρείττοσιν ἡμῶν. ἐπειδὴ δὲ

[1, 1216]   τὸ εἰδέναι τιμιώτατον τί ἐστίν, ἀλλὰ τὸ γινώσκειν ἐκ τίνων ἐστίν.

[1, 1217]   (κατὰ μετοχὴν (γὰρ καὶ ὁμοιότητα τἆλλα ἀγαθὰ ἐκείνης εἶναι) καὶ πρῶτον

[1, 1218]   διδασκαλία. ὁρισάμενοι γὰρ τὸ τέλος τἆλλα δεικνύουσιν, ὅτι ἕκαστον αὐτῶν ἀγαθόν·

[1, 1215]   τις ἔχοι πλήρη τὴν ἐπιθυμίαν. Πολλὰ γάρ ἐστι τοιαῦτα τῶν ἀποβαινόντων,

[1, 1214]   εὐδαιμονίας, ἢ διά τινος ἀσκήσεως (πολλὰ γὰρ οὔτε κατὰ (φύσιν οὔτε

[1, 1214]   ἔχουσί τινες περὶ αὐτῆς, περίεργον (πολλὰ γὰρ φαίνεται καὶ τοῖς (παιδαρίοις

[1, 1217]   ἑτέρας τε διατριβῆς καὶ τὰ πολλὰ λογικωτέρας ἐξ ἀνάγκης (οἱ γὰρ

[1, 1216]   κατὰ συμβεβηκὸς οὐθὲν κωλύει πρὸς πολλὰ τῶν ἀναγκαίων εἶναι χρησίμους αὐτὰς

[1, 1215]   ὑπομείνειεν εὖ φρονῶν. Ἔτι δὲ πολλὰ τῶν τε μηδεμίαν ἐχόντων (μὲν)

[1, 1214]   ἀλλ᾽ ἐθισθεῖσιν ὑπάρχει τοῖς ἀνθρώποις, φαῦλα μὲν τοῖς φαύλως ἐθισθεῖσι, χρηστὰ

[1, 1217]   λογικωτέρας ἐξ ἀνάγκης (οἱ γὰρ ἅμα ἀναιρετικοί τε καὶ κοινοὶ λόγοι

[1, 1216]   τὴν δικαιοσύνην καὶ εἶναι δίκαιον. Ἅμα μὲν γὰρ μεμαθήκαμεν τὴν γεωμετρίαν

[1, 1216]   εἶναι πάσας τὰς ἀρετάς, ὥσθ᾽ ἅμα συμβαίνειν εἰδέναι τε τὴν δικαιοσύνην

[1, 1214]   ὄντων θεωρημάτων ἃ περὶ ἕκαστον πρᾶγμα καὶ (περὶ ἑκάστην φύσιν ἀπορίαν

[1, 1217]   ἀπαιδευσία γάρ ἐστι περὶ ἕκαστον πρᾶγμα τὸ μὴ δύνασθαι κρίνειν τούς

[1, 1218]   ἰδίου ἀγαθοῦ ὀρέγεται, ὀφθαλμὸς ὄψεως, σῶμα ὑγιείας, οὕτως ἄλλο ἄλλου. ὅτι

[1, 1214]   χρηστῶς) ἢ τούτων μὲν κατ᾽ οὐδένα τῶν τρόπων, δυοῖν δὲ θάτερον,

[1, 1217]   ἕν τί ἐστι περὶ τὰ εἰρημένα, οὕτως οὐδὲ τὸ ἀγαθόν, οὐδὲ

[1, 1217]   ἀγαθοῦ. ἀλλ᾽ οὐδὲ τὰ ὁμοιοσχημόνως λεγόμενα ἀγαθὰ μιᾶς ἐστι θεωρῆσαι, οἷον

[1, 1217]   τῶν πρακτῶν, καὶ τὰ τούτων πραττόμενα χάριν, τά θ᾽ ὑγιεινὰ καὶ

[1, 1218]   τὸ ἀγαθόν, ἐξ ἐκείνων τὰ ὁμολογούμενα εἶναι ἀγαθὰ δεικνύουσιν, ἐξ ἀριθμῶν,

[1, 1217]   τούτων πραττόμενα χάριν, τά θ᾽ ὑγιεινὰ καὶ τὰ χρηματιστικά) δῆλον ὅτι

[1, 1218]   τάξις καὶ ἠρεμία· εἰ ἄρα, ἐκεῖνα μᾶλλον· ἐκείνοις γὰρ ὑπάρχει ταῦτα

[1, 1214]   ὑγιείας οὐδὲ τῆς ζωῆς ἀλλὰ κοινὰ πάντων ὡς εἰπεῖν, καὶ τῶν

[1, 1216]   οὖν Ἀναξαγόραν φασὶν ἀποκρίνασθαι πρός τινα διαποροῦντα τοιαῦτ᾽ ἄττα καὶ διερωτῶντα

[1, 1215]   δ᾽ ἐν τῷ αὐτὸν ποιόν τινα εἶναι καὶ τὰς κατ᾽ αὐτὸν

[1, 1215]   εὐδαιμονίαν, πότερον ἐν τῷ ποιόν τινα μόνον εἶναι τὴν ψυχήν, καθάπερ

[1, 1216]   εἰ δὲ μή, τρόπον (γέ τινα πάντας, ὅπερ μεταβιβαζόμενοι ποιήσουσιν· ἔχει

[1, 1214]   κατὰ τὴν αὑτοῦ προαίρεσιν θέσθαι τινὰ σκοπὸν τοῦ καλῶς ζῆν, ἤτοι

[1, 1216]   προσάπτειν, ἢ τούτων μὲν ἄλλον (τινὰ τρόπον ἀνάγκη κοινωνεῖν, ἕτεραι δ᾽

[1, 1217]   θείου τινός, ἀλλὰ κατ᾽ ἄλλην τινὰ τῶν ἀγαθῶν μετοχὴν τὸ μὲν

[1, 1215]   ἢ δεῖ μὲν καὶ ποιόν τινα ὑπάρχειν αὐτόν, μᾶλλον (δὲ δεῖ

[1, 1216]   δι᾽ ἃς εὐλόγως οἴονται τὸν εὐδαίμονα ζῆν ἡδέως καὶ μὴ μόνον

[1, 1215]   σωματικάς. Διόπερ ἕτερος> ἕτερον τὸν εὐδαίμονα προσαγορεύει, Καθάπερ ἐλέχθη καὶ πρότερον.

[1, 1218]   τάδε τάξις καὶ ἠρεμία· εἰ ἄρα, ἐκεῖνα μᾶλλον· ἐκείνοις γὰρ ὑπάρχει

[1, 1218]   ὕστερον, οὐκ ἔστι κοινόν τι παρὰ ταῦτα, καὶ τοῦτο χωριστόν. εἴη

[1, 1214]   Α' (Ὁ μὲν ἐν Δήλῳ παρὰ τῷ θεῷ τὴν αὑτοῦ γνώμην

[1, 1214]   πάντων ἥδιστον δ᾽ οὗ τις ἐρᾷ τὸ τυχεῖν· ἡμεῖς δ᾽ αὐτῷ

[1, 1215]   πράξεις. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ' (Ἔσται δὲ φανερὰ τὰ πλεῖστα τῶν ἀμφισβητουμένων καὶ

[1, 1217]   καιρὸν ἢ τὸ μέτριον, ἀλλ᾽ ἑτέρα ἕτερον καιρὸν θεωρεῖ καὶ ἑτέρα

[1, 1217]   ἑτέρα ἕτερον καιρὸν θεωρεῖ καὶ ἑτέρα ἕτερον μέτριον, οἷον περὶ τροφὴν

[1, 1217]   πολεμικὰς (πράξεις στρατηγία, καὶ οὕτως ἑτέρα περὶ ἑτέραν πρᾶξιν, ὥστε σχολῇ

[1, 1217]   ἀγαθὰ εἶναι. ταῦτα δ᾽ ὑπάρχειν ἀμφότερα τῇ ἰδέᾳ τοῦ ἀγαθοῦ. λέγω

[1, 1217]   ἰδέᾳ τοῦ ἀγαθοῦ. λέγω δὲ ἀμφότερα τό τε πρῶτον τῶν ἀγαθῶν

[1, 1216]   τὸ σαφῶς, μεταλαμβάνουσιν ἀεὶ τὰ γνωριμώτερα τῶν εἰωθότων λέγεσθαι (συγκεχυμένως. διαφέρουσι

[1, 1214]   περὶ τὰς πράξεις τοῦ πράγματος. Ὅσα μὲν οὖν ἔχει φιλοσοφίαν μόνον

[1, 1215]   δ᾽ εἴ τις ἅπαντα συναγάγοι ὅσα πράττουσι μὲν καὶ πάσχουσιν ἅπαντες,

[1, 1217]   τῶν μὲν γὰρ ἄλλων ζῴων, ὅσα χείρω τὴν (φύσιν τῶν ἀνθρώπων

[1, 1214]   εὐδαιμονία κάλλιστον καὶ ἄριστον ἁπάντων οὖσα ἥδιστον ἐστίν. Πολλῶν δ᾽ ὄντων

[1, 1216]   καὶ τὸ σαφῶς, μεταλαμβάνουσιν ἀεὶ τὰ γνωριμώτερα τῶν εἰωθότων λέγεσθαι (συγκεχυμένως.

[1, 1216]   ὁποσωνοῦν, ἢ ζῆν ὄντα φυτόν; τὰ γοῦν φυτὰ τοιαύτης τινὸς ἔοικε

[1, 1214]   (ἡμῖν οὔτ᾽ ἀγαθὸν οὔτε κακόν, τὰ δ᾽ ἴδια μᾶλλον περὶ ἑκάστην

[1, 1217]   τὰ μέν ἐστιν ἀνθρώπῳ πρακτὰ τὰ δ᾽ οὐ πρακτά. τοῦτο δὲ

[1, 1214]   συντείνει πρὸς τὸ γνῶναι μόνον, τὰ δὲ καὶ περὶ τὰς κτήσεις

[1, 1217]   ὂν ἕν τί ἐστι περὶ τὰ εἰρημένα, οὕτως οὐδὲ τὸ ἀγαθόν,

[1, 1217]   καὶ τὰ τούτων πραττόμενα χάριν, τά θ᾽ ὑγιεινὰ καὶ τὰ χρηματιστικά)

[1, 1214]   ἀπορίαν ἔχει καὶ δεῖται σκέψεως, τὰ μὲν αὐτῶν συντείνει πρὸς τὸ

[1, 1217]   δὲ λέγομεν ὅτι τῶν ἀγαθῶν τὰ μέν ἐστιν ἀνθρώπῳ πρακτὰ τὰ

[1, 1214]   καλῶς ἔστι δὲ τῶν τοιούτων τὰ μὲν οὐκ ἴδια τῆς ὑγιείας

[1, 1217]   γὰρ τοῦ μετεχομένου ἀναιρεῖσθαι καὶ τὰ μετέχοντα τῆς ἰδέας, ἃ λέγεται

[1, 1217]   οὔτε τοῦ ἀγαθοῦ. ἀλλ᾽ οὐδὲ τὰ ὁμοιοσχημόνως λεγόμενα ἀγαθὰ μιᾶς ἐστι

[1, 1218]   ἔχειν τὸ ἀγαθόν, ἐξ ἐκείνων τὰ ὁμολογούμενα εἶναι ἀγαθὰ δεικνύουσιν, ἐξ

[1, 1218]   ῥᾴδιον. τό τε φάναι πάντα τὰ ὄντα ἐφίεσθαι ἑνός τινος ἀγαθοῦ

[1, 1216]   ἔοικε μετέχειν ζωῆς, ὥσπερ καὶ τὰ παιδία. Καὶ γὰρ ταῦτα κατὰ

[1, 1215]   ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ' (Ἔσται δὲ φανερὰ τὰ πλεῖστα τῶν ἀμφισβητουμένων καὶ διαπορουμένων,

[1, 1217]   δόξης ἑτέρας τε διατριβῆς καὶ τὰ πολλὰ λογικωτέρας ἐξ ἀνάγκης (οἱ

[1, 1216]   (τούτων δ᾽ ἡ μὲν περὶ τὰ σώματα καὶ τὰς ἀπολαύσεις ἡδονή,

[1, 1217]   πλοῦτον τίθεμεν τῶν πρακτῶν, καὶ τὰ τούτων πραττόμενα χάριν, τά θ᾽

[1, 1217]   χάριν, τά θ᾽ ὑγιεινὰ καὶ τὰ χρηματιστικά) δῆλον ὅτι καὶ τὴν

[1, 1217]   τἀγαθὸν λέγεσθαι κατ᾽ ἐκείνης ἀληθῶς (κατὰ μετοχὴν (γὰρ καὶ ὁμοιότητα τἆλλα

[1, 1216]   ταῖς (ἐπιστήμαις· οὐ μὴν ἀλλὰ κατὰ συμβεβηκὸς οὐθὲν κωλύει πρὸς πολλὰ

[1, 1216]   προσηγορίας· οὐ γάρ εἰσι πολιτικοὶ κατὰ τὴν ἀλήθειαν· ὁ (μὲν γὰρ

[1, 1214]   ἐπιστήσαντας, ἅπαντα τὸν δυνάμενον ζῆν κατὰ τὴν αὑτοῦ προαίρεσιν θέσθαι τινὰ

[1, 1217]   τῶν ὄντων οὐθέν, ὃ μὴ κατὰ τὴν ἐπωνυμίαν ἐν τῇ φύσει

[1, 1216]   τὰ παιδία. Καὶ γὰρ ταῦτα κατὰ τὴν πρώτην ἐν τῇ μητρὶ

[1, 1214]   ἔχει φιλοσοφίαν μόνον θεωρητικήν, λεκτέον κατὰ τὸν ἐπιβάλλοντα καιρόν, ὅ τι

[1, 1217]   ἐξωτερικοῖς λόγοις καὶ ἐν τοῖς κατὰ φιλοσοφίαν. ἔπειτ᾽ εἰ καὶ ὅτι

[1, 1214]   τινος ἀσκήσεως (πολλὰ γὰρ οὔτε κατὰ (φύσιν οὔτε μαθοῦσιν ἀλλ᾽ ἐθισθεῖσιν

[1, 1216]   δ᾽ ἡ μὲν περὶ τὰ σώματα καὶ τὰς ἀπολαύσεις ἡδονή, καὶ

[1, 1214]   κρεωφαγία καὶ τῶν περιπάτων οἱ μετὰ δεῖπνον&#-247; Ἔστι γὰρ ταῦτ᾽ αἴτια

[1, 1218]   ἀξιοῦν μηθὲν ἀλόγως, ἃ καὶ μετὰ λόγου (πιστεῦσαι οὐ ῥᾴδιον. τό

[1, 1217]   τὸ μηθὲν εἰκῇ λέγειν ἀλλὰ μετὰ λόγου, πολλάκις λανθάνουσι λέγοντες ἀλλοτρίους

[1, 1218]   ἄριστον πάντων, ἐπειδὴ τοῦτο ἄριστον, μετὰ ταῦτα ἄλλην λαβοῦσιν ἀρχήν.

[1, 1217]   ἀληθῶς (κατὰ μετοχὴν (γὰρ καὶ ὁμοιότητα τἆλλα ἀγαθὰ ἐκείνης εἶναι) καὶ

[1, 1217]   ἔνια δὲ πρακτὰ μέν, ἀλλὰ (πρακτὰ κρείττοσιν ἡμῶν. ἐπειδὴ δὲ διχῶς

[1, 1217]   τὴν φύσιν ἐστίν. ἔνια δὲ πρακτὰ μέν, ἀλλὰ (πρακτὰ κρείττοσιν ἡμῶν.

[1, 1217]   ἀγαθῶν τὰ μέν ἐστιν ἀνθρώπῳ πρακτὰ τὰ δ᾽ οὐ πρακτά. τοῦτο

[1, 1217]   ἀνθρώπῳ πρακτὰ τὰ δ᾽ οὐ πρακτά. τοῦτο δὲ λέγομεν οὕτως, διότι

[1, 1218]   τοῖς ἀκινήτοις μᾶλλον τὸ καλόν. πάντα γὰρ τάδε τάξις καὶ ἠρεμία·

[1, 1218]   οὐ ῥᾴδιον. τό τε φάναι πάντα τὰ ὄντα ἐφίεσθαι ἑνός τινος

[1, 1217]   ἀρτίως, ὅτι προσέχειν οὐ δεῖ πάντα τοῖς διὰ τῶν λόγων, ἀλλὰ

[1, 1214]   τοῦ Λητῴου, διελὼν οὐχ ὑπάρχοντα πάντα τῷ αὐτῷ, τό τε ἀγαθὸν

[1, 1216]   μὲν διατελεῖ, καθεύδοντα δὲ τὸν πάντα χρόνον. Ὥστε φανερὸν ἐκ τῶν

[1, 1215]   ζῆν. Ὅλως δ᾽ εἴ τις ἅπαντα συναγάγοι ὅσα πράττουσι μὲν καὶ

[1, 1214]   Β' Περὶ δὴ τούτων ἐπιστήσαντας, ἅπαντα τὸν δυνάμενον ζῆν κατὰ τὴν

[1, 1218]   τό τε φάναι πάντα τὰ ὄντα ἐφίεσθαι ἑνός τινος ἀγαθοῦ οὐκ

[1, 1215]   ἐρόμενον ἀδύνατον (ὑπολαμβάνοντα μὴ μέγαν ὄντα καὶ καλὸν ἢ πλούσιον ταύτης

[1, 1216]   χιλίων ἢ ὁποσωνοῦν, ἢ ζῆν ὄντα φυτόν; τὰ γοῦν φυτὰ τοιαύτης

[1, 1216]   μητρὶ γένεσιν πεφυκότα μὲν διατελεῖ, καθεύδοντα δὲ τὸν πάντα χρόνον. Ὥστε

[1, 1214]   μόνον θεωρητικήν, λεκτέον κατὰ τὸν ἐπιβάλλοντα καιρόν, ὅ τι περ οἰκεῖον

[1, 1215]   ἐκεῖνος, ὁρῶν τὸν ἐρόμενον ἀδύνατον (ὑπολαμβάνοντα μὴ μέγαν ὄντα καὶ καλὸν

[1, 1217]   τοῦ μετεχομένου ἀναιρεῖσθαι καὶ τὰ μετέχοντα τῆς ἰδέας, ἃ λέγεται τῷ

[1, 1214]   προπύλαιον τοῦ Λητῴου, διελὼν οὐχ ὑπάρχοντα πάντα τῷ αὐτῷ, τό τε

[1, 1215]   τὸ δίκαιον ἤ τινος θεωρίας κοινωνοῦντα θείας, τοῦτον ὡς ἄνθρωπον εἰπεῖν

[1, 1216]   Ἀναξαγόραν φασὶν ἀποκρίνασθαι πρός τινα διαποροῦντα τοιαῦτ᾽ ἄττα καὶ διερωτῶντα τίνος

[1, 1215]   αὐτὸς δ᾽ ἴσως ᾤετο τὸν ζῶντα ἀλύπως καὶ καθαρῶς πρὸς τὸ

[1, 1216]   τινα διαποροῦντα τοιαῦτ᾽ ἄττα καὶ διερωτῶντα τίνος ἕνεκ᾽ ἄν τις ἕλοιτο

[1, 1216]   πρώτην ἐν τῇ μητρὶ γένεσιν πεφυκότα μὲν διατελεῖ, καθεύδοντα δὲ τὸν

[1, 1215]   πρὸς τὴν ἐλπίδα τὴν περὶ ἕκαστα γενομένην ἂν τῶν ἐπιεικῶν. Εἰ

[1, 1214]   φαῦλα μὲν τοῖς φαύλως ἐθισθεῖσι, χρηστὰ δὲ τοῖς χρηστῶς) ἢ τούτων

[1, 1215]   Δ' (Ἔσται δὲ φανερὰ τὰ πλεῖστα τῶν ἀμφισβητουμένων καὶ διαπορουμένων, ἂν

[1, 1215]   οὐ ῥᾴδιον τὸ κρῖναι καλῶς, μάλιστα δὲ περὶ οὗ πᾶσι ῥᾷστον

[1, 1214]   τέλος ἀφροσύνης πολλῆς σημεῖον ἐστίν) μάλιστα δὴ δεῖ πρῶτον ἐν αὑτῷ

[1, 1215]   λέγουσι σχεδὸν περὶ ἁπάντων, (καὶ μάλιστα περὶ (ἐπισκεπτέον) εὐδαι> μονίας· ἄτοπον

[1, 1215]   τὸ τὰ τοιαῦτα μὴ λανθάνειν, μάλιστα πρὸς ἃ δεῖ συντείνειν πᾶσαν

[1, 1217]   τῇ παρουσίᾳ τοῦ ἀγαθοῖς εἶναι. μάλιστά τε γὰρ τἀγαθὸν λέγεσθαι κατ᾽

[1, 1214]   καλῶς εἴη ἂν ἐν τρισὶ μάλιστα, τοῖς εἶναι δοκοῦσιν αἰρετωτάτοις. Οἳ

[1, 1217]   λέγεται ποσαχῶς. ἐν τρισὶ δὴ μάλιστα φαίνεται δόξαις εἶναι τοῦτο. φασὶ

[1, 1217]   τῶν ἀγαθῶν· καὶ ταῦτ᾽ ἴσως ἄριστα τὴν φύσιν ἐστίν. ἔνια δὲ

[1, 1216]   ἀποκρίνασθαι πρός τινα διαποροῦντα τοιαῦτ᾽ ἄττα καὶ διερωτῶντα τίνος ἕνεκ᾽ ἄν

[1, 1216]   τῆς (ἀγαθῆς ζωῆς ἐστίν, ἢ αὐτὰ ἢ αἱ πράξεις αἱ ἀπ᾽

[1, 1216]   αἱ ἀπ᾽ αὐτῶν, (ἐπειδὴ προσάπτουσιν αὐτὰ κἂν εἰ μὴ πάντες εἰς

[1, 1215]   δὲ πρὸ ἔργου τὸ τὰ τοιαῦτα μὴ λανθάνειν, μάλιστα πρὸς ἃ

[1, 1215]   τὴν ἐπιθυμίαν. Πολλὰ γάρ ἐστι τοιαῦτα τῶν ἀποβαινόντων, δι᾽ ἃ> προΐενται

[1, 1218]   πάντων, ἐπειδὴ τοῦτο ἄριστον, μετὰ ταῦτα ἄλλην λαβοῦσιν ἀρχήν.

[1, 1217]   τοῖς ἄλλοις τοῦ ἀγαθὰ εἶναι. ταῦτα δ᾽ ὑπάρχειν ἀμφότερα τῇ ἰδέᾳ

[1, 1218]   οὐκ ἔστι κοινόν τι παρὰ ταῦτα, καὶ τοῦτο χωριστόν. εἴη γὰρ

[1, 1216]   καὶ τὰ παιδία. Καὶ γὰρ ταῦτα κατὰ τὴν πρώτην ἐν τῇ

[1, 1218]   ἐκεῖνα μᾶλλον· ἐκείνοις γὰρ ὑπάρχει ταῦτα μᾶλλον. παράβολος δὲ (καὶ ἡ

[1, 1216]   τίς ἐστι, καὶ πότερον μόρια ταῦτα τῆς (ἀγαθῆς ζωῆς ἐστίν, ἢ

[1, 1215]   τις αἵρεσιν ἐδίδου, διά γε ταῦτα τὸ μὴ γενέσθαι. Πρὸς δὲ

[1, 1216]   ζῆν ὄντα φυτόν; τὰ γοῦν φυτὰ τοιαύτης τινὸς ἔοικε μετέχειν ζωῆς,

[1, 1215]   Ἔτι δὲ πρὸ ἔργου τὸ τὰ τοιαῦτα μὴ λανθάνειν, μάλιστα πρὸς

Livre, page
[1, 1214]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Α'	(Ὁ μὲν ἐν Δήλῳ παρὰ
[1, 1214]	ἴδια μᾶλλον περὶ ἑκάστην φύσιν·	ἃ	δεῖ μὴ λανθάνειν· οὐ γὰρ
[1, 1215]	τοιαῦτα μὴ λανθάνειν, μάλιστα πρὸς	ἃ	δεῖ συντείνειν πᾶσαν σκέψιν, ἐκ
[1, 1218]	καὶ μὴ ἀξιοῦν μηθὲν ἀλόγως,	ἃ	καὶ μετὰ λόγου (πιστεῦσαι οὐ
[1, 1217]	καὶ τὰ μετέχοντα τῆς ἰδέας,	ἃ	λέγεται τῷ μετέχειν ἐκείνης, τὸ
[1, 1214]	ἐστίν. Πολλῶν δ᾽ ὄντων θεωρημάτων	ἃ	περὶ ἕκαστον πρᾶγμα καὶ (περὶ
[1, 1215]	ἐστι τοιαῦτα τῶν ἀποβαινόντων, δι᾽	ἃ>	προΐενται τὸ ζῆν, οἷον (νόσους
[1, 1217]	γὰρ ὧν ἕνεκα πράττομεν καὶ	ἃ	τούτων ἕνεκα μετέχει πράξεως, οἷον
[1, 1215]	ἐπιφθονώτερον εἰπεῖν, καὶ πρὸς τὴν	ἐλπίδα	τὴν περὶ ἕκαστα γενομένην ἂν
[1, 1217]	εἰσὶν αἱ ἰδέαι καὶ ἀγαθοῦ	ἰδέα,	μή ποτ᾽ οὐδὲ (χρήσιμος πρὸς
[1, 1218]	τὸ κοινὸν (ἀγαθὸν ταὐτὸ τῇ	ἰδέᾳ·	πᾶσι γὰρ ὑπάρχει τὸ> κοινόν.
[1, 1218]	ἀκινήτοις. φανερὸν ὅτι οὔτε ἡ	ἰδέα	τἀγαθοῦ τὸ ζητούμενον αὐτὸ τὸ
[1, 1217]	ταῦτα δ᾽ ὑπάρχειν ἀμφότερα τῇ	ἰδέᾳ	τοῦ ἀγαθοῦ. λέγω δὲ ἀμφότερα
[1, 1218]	ἐξ ἐκείνων τὰ ὁμολογούμενα εἶναι	ἀγαθὰ	δεικνύουσιν, ἐξ ἀριθμῶν, ὅτι ἡ
[1, 1217]	τῇ παρουσίᾳ τοῖς ἄλλοις τοῦ	ἀγαθὰ	εἶναι. ταῦτα δ᾽ ὑπάρχειν ἀμφότερα
[1, 1217]	μετοχὴν (γὰρ καὶ ὁμοιότητα τἆλλα	ἀγαθὰ	ἐκείνης εἶναι) καὶ πρῶτον τῶν
[1, 1217]	ἀλλ᾽ οὐδὲ τὰ ὁμοιοσχημόνως λεγόμενα	ἀγαθὰ	μιᾶς ἐστι θεωρῆσαι, οἷον τὸν
[1, 1216]	τίνων ἐστίν. Οὐ γὰρ εἰδέναι	βουλόμεθα	τί ἐστιν ἀνδρεία, ἀλλ᾽ εἶναι
[1, 1214]	οἰκεῖον πρὸς εὐεξίαν τοῖς εἰρημένοις	κρεωφαγία	καὶ τῶν περιπάτων οἱ μετὰ
[1, 1217]	περὶ δὲ τὰς πολεμικὰς (πράξεις	στρατηγία,	καὶ οὕτως ἑτέρα περὶ ἑτέραν
[1, 1215]	ἦν, εἴ τις αἵρεσιν ἐδίδου,	διά	γε ταῦτα τὸ μὴ γενέσθαι.
[1, 1214]	καὶ τὴν χροιὰν διαφέροντες, ἢ	διὰ	μαθήσεως, ὡς οὔσης ἐπιστήμης τινὸς
[1, 1217]	ἀληθὲς μὲν ἐστίν, οὐ μέντοι	διὰ	ταύτην τὴν αἰτίαν δι᾽ ἥν
[1, 1217]	αἰτίας λόγον καὶ τὸ δεικνύμενον,	διά	τε τὸ ῥηθὲν ἀρτίως, ὅτι
[1, 1215]	μὴ ζῆν. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ	διὰ	τὴν τῆς τροφῆς μόνον ἡδονὴν
[1, 1216]	πολλῶν μοναρχῶν. Ὁμοίως δὲ οὐδὲ	διὰ	τὴν τοῦ καθεύδειν ἡδονήν· τί
[1, 1214]	δαιμονίου τινὸς ὥσπερ ἐνθουσιάζοντες, ἢ	διὰ	τὴν τύχην (πολλοὶ γὰρ ταὐτόν
[1, 1216]	τί φανερόν, ἀλλὰ καὶ τὸ	διὰ	τί. φιλόσοφον γὰρ τὸ τοιοῦτον
[1, 1214]	ἐπιστήμης τινὸς τῆς εὐδαιμονίας, ἢ	διά	τινος ἀσκήσεως (πολλὰ γὰρ οὔτε
[1, 1216]	καὶ ποία τις γίνεται καὶ	διὰ	τίνων, οὐκ ἄδηλον, ὥστ᾽ οὐ
[1, 1214]	εὐδαιμονεῖν, τί ἐστι καὶ γίνεται	διὰ	τίνων· ὧν ἄνευ γὰρ οὐχ
[1, 1218]	γὰρ τὸ κοινὸν καὶ χωριστὸν	διὰ	τὸ (ἀναιρουμένου τοῦ κοινοῦ ἀναιρεῖσθαι
[1, 1217]	εὐλαβείας. (εἰσὶ γάρ τινες οἳ	διὰ	τὸ δοκεῖν φιλοσόφου εἶναι τὸ
[1, 1218]	(καὶ ταῖς μονάσιν ἀγαθὸν ὑπάρχον	διὰ	τὸ εἶναι τὸ ἓν αὐτὸ
[1, 1215]	ἅπαντες, ἑκόντες μέντοι μηθὲν αὐτῶν	διὰ	τὸ μηδ᾽ αὐτοῦ χάριν, καὶ
[1, 1214]	Ὅτι μὲν οὖν ἡ παρουσία	διὰ	τούτων ἁπάντων ἢ τινῶν ἢ
[1, 1215]	Εἰ μὲν γὰρ ἐν τοῖς	διὰ	τύχην γινομένοις ἢ τοῖς διὰ
[1, 1217]	προσέχειν οὐ δεῖ πάντα τοῖς	διὰ	τῶν λόγων, ἀλλὰ πολλάκις μᾶλλον
[1, 1216]	πάντων τούτων ζητεῖν τὴν πίστιν	διὰ	τῶν λόγων, μαρτυρίοις καὶ παραδείγμασι
[1, 1215]	διὰ τύχην γινομένοις ἢ τοῖς	διὰ	φύσιν τὸ καλῶς ζῆν ἐστίν,
[1, 1217]	φησιν ὁ λόγος. ἔστι γὰρ	διὰ	ψεύδους ἀληθὲς δεῖξαι· δῆλον δ᾽
[1, 1214]	ἀγαθὸν οὔτε κακόν, τὰ δ᾽	ἴδια	μᾶλλον περὶ ἑκάστην φύσιν· ἃ
[1, 1214]	τῶν τοιούτων τὰ μὲν οὐκ	ἴδια	τῆς ὑγιείας οὐδὲ τῆς ζωῆς
[1, 1216]	μετέχειν ζωῆς, ὥσπερ καὶ τὰ	παιδία.	Καὶ γὰρ ταῦτα κατὰ τὴν
[1, 1218]	ὅτι ἡ δικαιοσύνη καὶ ἡ	ὑγίεια	ἀγαθόν· τάξεις γὰρ καὶ ἀριθμοί,
[1, 1218]	δείκνυσιν οὐθεὶς ὅτι ἀγαθὸν ἡ	ὑγίεια,	ἂν μὴ σοφιστὴς ᾖ καὶ
[1, 1216]	τῆς ἐπιστήμης καὶ γνώσεως, οἷον	ὑγίεια	μὲν ἰατρικῆς, εὐνομία δὲ ἤ
[1, 1218]	ἡ ἰατρικὴ πραγματεύεται, ἀλλ᾽ ὅπως	ὑγίεια.	ὁμοίως δὲ καὶ τῶν ἄλλων
[1, 1214]	ἢ πολιτικῆς· κόλασις γὰρ ἡ	φαρμακεία	τῶν πληγῶν οὐκ ἐλάττων ἐστίν)
[1, 1216]	γὰρ εἰδέναι βουλόμεθα τί ἐστιν	ἀνδρεία,	ἀλλ᾽ εἶναι ἀνδρεῖοι, οὐδέ τί
[1, 1218]	γάρ ἐστι (δικαιοσύνη ἀγαθόν, καὶ	ἀνδρεία.	ἔστι τοίνυν, φασίν, αὐτό τι
[1, 1216]	ἡ δικαιοσύνη καὶ τί ἡ	(ἀνδρεία	καὶ ἕκαστον τῶν μορίων αὐτῆς.
[1, 1218]	τοῖς ὑφ᾽ αὑτό, δηλοῖ ἡ	διδασκαλία.	ὁρισάμενοι γὰρ τὸ τέλος τἆλλα
[1, 1217]	τὸ ἀγαθόν, οὐδὲ ἐπιστήμη (ἐστὶ	μία	οὔτε τοῦ ὄντος οὔτε τοῦ
[1, 1218]	τῷ λόγῳ γεγραμμένον· ἢ γὰρ	οὐδεμιᾷ	χρήσιμον αὐτὸ τὸ τοῦ ἀγαθοῦ
[1, 1218]	πάντα γὰρ τάδε τάξις καὶ	ἠρεμία·	εἰ ἄρα, ἐκεῖνα μᾶλλον· ἐκείνοις
[1, 1216]	γνώσεως, οἷον ὑγίεια μὲν ἰατρικῆς,	εὐνομία	δὲ ἤ τι τοιοῦθ᾽ ἕτερον
[1, 1217]	ἴσως ἄριστα τὴν φύσιν ἐστίν.	ἔνια	δὲ πρακτὰ μέν, ἀλλὰ (πρακτὰ
[1, 1217]	τοῦτο δὲ λέγομεν οὕτως, διότι	ἔνια	τῶν ὄντων οὐθὲν μετέχει κινήσεως,
[1, 1214]	αὐτῷ μὴ συγχωρῶμεν. Ἡ γὰρ	εὐδαιμονία	κάλλιστον καὶ ἄριστον ἁπάντων οὖσα
[1, 1217]	βελτίονός τινος ἄλλου τῶν ὄντων	εὐδαιμονία,	οἷον θεοῦ. τῶν μὲν γὰρ
[1, 1217]	σαφῶς εὑρεῖν τί ἐστιν ἡ	εὐδαιμονία.	ὁμολογεῖται δὴ μέγιστον εἶναι καὶ
[1, 1218]	καὶ ταῖς ἄλλαις, οἷον γυμναστικῇ	εὐεξία	(ἔτι καὶ τὸ ἐν τῷ
[1, 1214]	νυμφόληπτοι καὶ θεόληπτοι τῶν ἀνθρώπων,	ἐπιπνοίᾳ	δαιμονίου τινὸς ὥσπερ ἐνθουσιάζοντες, ἢ
[1, 1216]	ἀπολαύσεις ἡδονή, καὶ τίς καὶ	ποία	τις γίνεται καὶ διὰ τίνων,
[1, 1216]	ἑκατέρου τίς ἐστι, καὶ πότερον	μόρια	ταῦτα τῆς (ἀγαθῆς ζωῆς ἐστίν,
[1, 1217]	πάσχουσι δὲ τοῦτο δι᾽ ἀπαιδευσίαν·	ἀπαιδευσία	γάρ ἐστι περὶ ἕκαστον πρᾶγμα
[1, 1217]	τῶν πτώσεών ἐστι τούτων, ἐν	οὐσίᾳ	μὲν ὁ νοῦς καὶ ὁ
[1, 1214]	εὐτυχίαν) Ὅτι μὲν οὖν ἡ	παρουσία	διὰ τούτων ἁπάντων ἢ τινῶν
[1, 1217]	ἀγαθῶν καὶ (τὸ αἰτίῳ τῇ	παρουσίᾳ	τοῖς ἄλλοις τοῦ ἀγαθὰ εἶναι.
[1, 1217]	τοῖς ἄλλοις αἴτιον ἀγαθοῖς τῇ	παρουσίᾳ	τοῦ ἀγαθοῖς εἶναι. μάλιστά τε
[1, 1214]	μετὰ δεῖπνον&#-247; Ἔστι γὰρ ταῦτ᾽	αἴτια	τῆς (ἀμφισβητήσεως περὶ τοῦ εὐδαιμονεῖν,
[1, 1217]	ἕνεκα πράττομεν καὶ ἃ τούτων	ἕνεκα	μετέχει πράξεως, οἷον καὶ τὴν
[1, 1218]	ἀγαθόν· αἴτιον γὰρ τὸ οὗ	ἕνεκα.	οἷον ἐπειδὴ τὸ ὑγιαίνειν τοδί,
[1, 1218]	τὸ τοιοῦτον ἀγαθόν, τὸ οὗ	ἕνεκα.	οὐκ ἔστι δὲ τὸ ἐν
[1, 1217]	τὸ πρακτόν (καὶ γὰρ ὧν	ἕνεκα	πράττομεν καὶ ἃ τούτων ἕνεκα
[1, 1218]	οὐ πρακτόν) τὸ δ᾽ οὗ	(ἕνεκα	ὡς τέλος ἄριστον καὶ αἴτιον
[1, 1217]	τά θ᾽ ὑγιεινὰ καὶ τὰ	χρηματιστικά)	δῆλον ὅτι καὶ τὴν (εὐδαιμονίαν
[1, 1216]	(ἕκαστον τῶν καλῶν· οὐ μὴν	ἀλλά	γε περὶ ἀρετῆς οὐ τὸ
[1, 1217]	εἶναι ἰδέαν μὴ μόνον ἀγαθοῦ	ἀλλὰ	καὶ ἄλλου ὁτουοῦν λέγεται λογικῶς
[1, 1216]	μόνον ἔνιοι δόξης χάριν αὐτάς,	ἀλλὰ	καὶ μὴ μέλλοντες εὐδοκιμήσειν. Ἀλλ᾽
[1, 1216]	οὐ μόνον τὸ τί φανερόν,	ἀλλὰ	καὶ τὸ διὰ τί. φιλόσοφον
[1, 1217]	τῇ φύσει μετέχει θείου τινός,	ἀλλὰ	κατ᾽ ἄλλην τινὰ τῶν ἀγαθῶν
[1, 1216]	ὑποκειμένων ταῖς (ἐπιστήμαις· οὐ μὴν	ἀλλὰ	κατὰ συμβεβηκὸς οὐθὲν κωλύει πρὸς
[1, 1214]	τῆς ὑγιείας οὐδὲ τῆς ζωῆς	ἀλλὰ	κοινὰ πάντων ὡς εἰπεῖν, καὶ
[1, 1218]	γὰρ ὡς ἐφίενται λέγονται φανερῶς,	ἀλλὰ	λίαν ἁπλῶς τοῦτο φασί, καὶ
[1, 1217]	εἶναι τὸ μηθὲν εἰκῇ λέγειν	ἀλλὰ	μετὰ λόγου, πολλάκις λανθάνουσι λέγοντες
[1, 1215]	ἕλοιτο ζῆν ἢ μὴ ζῆν.	Ἀλλὰ	μὴν οὐδὲ διὰ τὴν τῆς
[1, 1215]	λόγον τοῖς λόγου μηθὲν δεομένοις,	ἀλλὰ	πάθους) ἐπεὶ δ᾽ εἰσὶν ἀπορίαι
[1, 1216]	ἡδέως καὶ μὴ μόνον ἀλύπως.	Ἀλλὰ	περὶ μὲν τούτων ὕστερον ἐπισκεπτέον·
[1, 1217]	πάντα τοῖς διὰ τῶν λόγων,	ἀλλὰ	πολλάκις μᾶλλον τοῖς φαινομένοις (νῦν
[1, 1218]	καὶ τῶν ἄλλων τεχνῶν ἑκάστη.	ἀλλὰ	πολλαχῶς τὸ ἀγαθόν, καὶ ἔστι
[1, 1217]	ἐστίν. ἔνια δὲ πρακτὰ μέν,	ἀλλὰ	(πρακτὰ κρείττοσιν ἡμῶν. ἐπειδὴ δὲ
[1, 1216]	τὸ εἰδέναι τιμιώτατον τί ἐστίν,	ἀλλὰ	τὸ γινώσκειν ἐκ τίνων ἐστίν.
[1, 1217]	(κατὰ μετοχὴν (γὰρ καὶ ὁμοιότητα	τἆλλα	ἀγαθὰ ἐκείνης εἶναι) καὶ πρῶτον
[1, 1218]	διδασκαλία. ὁρισάμενοι γὰρ τὸ τέλος	τἆλλα	δεικνύουσιν, ὅτι ἕκαστον αὐτῶν ἀγαθόν·
[1, 1215]	τις ἔχοι πλήρη τὴν ἐπιθυμίαν.	Πολλὰ	γάρ ἐστι τοιαῦτα τῶν ἀποβαινόντων,
[1, 1214]	εὐδαιμονίας, ἢ διά τινος ἀσκήσεως	(πολλὰ	γὰρ οὔτε κατὰ (φύσιν οὔτε
[1, 1214]	ἔχουσί τινες περὶ αὐτῆς, περίεργον	(πολλὰ	γὰρ φαίνεται καὶ τοῖς (παιδαρίοις
[1, 1217]	ἑτέρας τε διατριβῆς καὶ τὰ	πολλὰ	λογικωτέρας ἐξ ἀνάγκης (οἱ γὰρ
[1, 1216]	κατὰ συμβεβηκὸς οὐθὲν κωλύει πρὸς	πολλὰ	τῶν ἀναγκαίων εἶναι χρησίμους αὐτὰς
[1, 1215]	ὑπομείνειεν εὖ φρονῶν. Ἔτι δὲ	πολλὰ	τῶν τε μηδεμίαν ἐχόντων (μὲν)
[1, 1214]	ἀλλ᾽ ἐθισθεῖσιν ὑπάρχει τοῖς ἀνθρώποις,	φαῦλα	μὲν τοῖς φαύλως ἐθισθεῖσι, χρηστὰ
[1, 1217]	λογικωτέρας ἐξ ἀνάγκης (οἱ γὰρ	ἅμα	ἀναιρετικοί τε καὶ κοινοὶ λόγοι
[1, 1216]	τὴν δικαιοσύνην καὶ εἶναι δίκαιον.	Ἅμα	μὲν γὰρ μεμαθήκαμεν τὴν γεωμετρίαν
[1, 1216]	εἶναι πάσας τὰς ἀρετάς, ὥσθ᾽	ἅμα	συμβαίνειν εἰδέναι τε τὴν δικαιοσύνην
[1, 1214]	ὄντων θεωρημάτων ἃ περὶ ἕκαστον	πρᾶγμα	καὶ (περὶ ἑκάστην φύσιν ἀπορίαν
[1, 1217]	ἀπαιδευσία γάρ ἐστι περὶ ἕκαστον	πρᾶγμα	τὸ μὴ δύνασθαι κρίνειν τούς
[1, 1218]	ἰδίου ἀγαθοῦ ὀρέγεται, ὀφθαλμὸς ὄψεως,	σῶμα	ὑγιείας, οὕτως ἄλλο ἄλλου. ὅτι
[1, 1214]	χρηστῶς) ἢ τούτων μὲν κατ᾽	οὐδένα	τῶν τρόπων, δυοῖν δὲ θάτερον,
[1, 1217]	ἕν τί ἐστι περὶ τὰ	εἰρημένα,	οὕτως οὐδὲ τὸ ἀγαθόν, οὐδὲ
[1, 1217]	ἀγαθοῦ. ἀλλ᾽ οὐδὲ τὰ ὁμοιοσχημόνως	λεγόμενα	ἀγαθὰ μιᾶς ἐστι θεωρῆσαι, οἷον
[1, 1217]	τῶν πρακτῶν, καὶ τὰ τούτων	πραττόμενα	χάριν, τά θ᾽ ὑγιεινὰ καὶ
[1, 1218]	τὸ ἀγαθόν, ἐξ ἐκείνων τὰ	ὁμολογούμενα	εἶναι ἀγαθὰ δεικνύουσιν, ἐξ ἀριθμῶν,
[1, 1217]	τούτων πραττόμενα χάριν, τά θ᾽	ὑγιεινὰ	καὶ τὰ χρηματιστικά) δῆλον ὅτι
[1, 1218]	τάξις καὶ ἠρεμία· εἰ ἄρα,	ἐκεῖνα	μᾶλλον· ἐκείνοις γὰρ ὑπάρχει ταῦτα
[1, 1214]	ὑγιείας οὐδὲ τῆς ζωῆς ἀλλὰ	κοινὰ	πάντων ὡς εἰπεῖν, καὶ τῶν
[1, 1216]	οὖν Ἀναξαγόραν φασὶν ἀποκρίνασθαι πρός	τινα	διαποροῦντα τοιαῦτ᾽ ἄττα καὶ διερωτῶντα
[1, 1215]	δ᾽ ἐν τῷ αὐτὸν ποιόν	τινα	εἶναι καὶ τὰς κατ᾽ αὐτὸν
[1, 1215]	εὐδαιμονίαν, πότερον ἐν τῷ ποιόν	τινα	μόνον εἶναι τὴν ψυχήν, καθάπερ
[1, 1216]	εἰ δὲ μή, τρόπον (γέ	τινα	πάντας, ὅπερ μεταβιβαζόμενοι ποιήσουσιν· ἔχει
[1, 1214]	κατὰ τὴν αὑτοῦ προαίρεσιν θέσθαι	τινὰ	σκοπὸν τοῦ καλῶς ζῆν, ἤτοι
[1, 1216]	προσάπτειν, ἢ τούτων μὲν ἄλλον	(τινὰ	τρόπον ἀνάγκη κοινωνεῖν, ἕτεραι δ᾽
[1, 1217]	θείου τινός, ἀλλὰ κατ᾽ ἄλλην	τινὰ	τῶν ἀγαθῶν μετοχὴν τὸ μὲν
[1, 1215]	ἢ δεῖ μὲν καὶ ποιόν	τινα	ὑπάρχειν αὐτόν, μᾶλλον (δὲ δεῖ
[1, 1216]	δι᾽ ἃς εὐλόγως οἴονται τὸν	εὐδαίμονα	ζῆν ἡδέως καὶ μὴ μόνον
[1, 1215]	σωματικάς. Διόπερ ἕτερος> ἕτερον τὸν	εὐδαίμονα	προσαγορεύει, Καθάπερ ἐλέχθη καὶ πρότερον.
[1, 1218]	τάδε τάξις καὶ ἠρεμία· εἰ	ἄρα,	ἐκεῖνα μᾶλλον· ἐκείνοις γὰρ ὑπάρχει
[1, 1218]	ὕστερον, οὐκ ἔστι κοινόν τι	παρὰ	ταῦτα, καὶ τοῦτο χωριστόν. εἴη
[1, 1214]	Α' (Ὁ μὲν ἐν Δήλῳ	παρὰ	τῷ θεῷ τὴν αὑτοῦ γνώμην
[1, 1214]	πάντων ἥδιστον δ᾽ οὗ τις	ἐρᾷ	τὸ τυχεῖν· ἡμεῖς δ᾽ αὐτῷ
[1, 1215]	πράξεις. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ' (Ἔσται δὲ	φανερὰ	τὰ πλεῖστα τῶν ἀμφισβητουμένων καὶ
[1, 1217]	καιρὸν ἢ τὸ μέτριον, ἀλλ᾽	ἑτέρα	ἕτερον καιρὸν θεωρεῖ καὶ ἑτέρα
[1, 1217]	ἑτέρα ἕτερον καιρὸν θεωρεῖ καὶ	ἑτέρα	ἕτερον μέτριον, οἷον περὶ τροφὴν
[1, 1217]	πολεμικὰς (πράξεις στρατηγία, καὶ οὕτως	ἑτέρα	περὶ ἑτέραν πρᾶξιν, ὥστε σχολῇ
[1, 1217]	ἀγαθὰ εἶναι. ταῦτα δ᾽ ὑπάρχειν	ἀμφότερα	τῇ ἰδέᾳ τοῦ ἀγαθοῦ. λέγω
[1, 1217]	ἰδέᾳ τοῦ ἀγαθοῦ. λέγω δὲ	ἀμφότερα	τό τε πρῶτον τῶν ἀγαθῶν
[1, 1216]	τὸ σαφῶς, μεταλαμβάνουσιν ἀεὶ τὰ	γνωριμώτερα	τῶν εἰωθότων λέγεσθαι (συγκεχυμένως. διαφέρουσι
[1, 1214]	περὶ τὰς πράξεις τοῦ πράγματος.	Ὅσα	μὲν οὖν ἔχει φιλοσοφίαν μόνον
[1, 1215]	δ᾽ εἴ τις ἅπαντα συναγάγοι	ὅσα	πράττουσι μὲν καὶ πάσχουσιν ἅπαντες,
[1, 1217]	τῶν μὲν γὰρ ἄλλων ζῴων,	ὅσα	χείρω τὴν (φύσιν τῶν ἀνθρώπων
[1, 1214]	εὐδαιμονία κάλλιστον καὶ ἄριστον ἁπάντων	οὖσα	ἥδιστον ἐστίν. Πολλῶν δ᾽ ὄντων
[1, 1216]	καὶ τὸ σαφῶς, μεταλαμβάνουσιν ἀεὶ	τὰ	γνωριμώτερα τῶν εἰωθότων λέγεσθαι (συγκεχυμένως.
[1, 1216]	ὁποσωνοῦν, ἢ ζῆν ὄντα φυτόν;	τὰ	γοῦν φυτὰ τοιαύτης τινὸς ἔοικε
[1, 1214]	(ἡμῖν οὔτ᾽ ἀγαθὸν οὔτε κακόν,	τὰ	δ᾽ ἴδια μᾶλλον περὶ ἑκάστην
[1, 1217]	τὰ μέν ἐστιν ἀνθρώπῳ πρακτὰ	τὰ	δ᾽ οὐ πρακτά. τοῦτο δὲ
[1, 1214]	συντείνει πρὸς τὸ γνῶναι μόνον,	τὰ	δὲ καὶ περὶ τὰς κτήσεις
[1, 1217]	ὂν ἕν τί ἐστι περὶ	τὰ	εἰρημένα, οὕτως οὐδὲ τὸ ἀγαθόν,
[1, 1217]	καὶ τὰ τούτων πραττόμενα χάριν,	τά	θ᾽ ὑγιεινὰ καὶ τὰ χρηματιστικά)
[1, 1214]	ἀπορίαν ἔχει καὶ δεῖται σκέψεως,	τὰ	μὲν αὐτῶν συντείνει πρὸς τὸ
[1, 1217]	δὲ λέγομεν ὅτι τῶν ἀγαθῶν	τὰ	μέν ἐστιν ἀνθρώπῳ πρακτὰ τὰ
[1, 1214]	καλῶς ἔστι δὲ τῶν τοιούτων	τὰ	μὲν οὐκ ἴδια τῆς ὑγιείας
[1, 1217]	γὰρ τοῦ μετεχομένου ἀναιρεῖσθαι καὶ	τὰ	μετέχοντα τῆς ἰδέας, ἃ λέγεται
[1, 1217]	οὔτε τοῦ ἀγαθοῦ. ἀλλ᾽ οὐδὲ	τὰ	ὁμοιοσχημόνως λεγόμενα ἀγαθὰ μιᾶς ἐστι
[1, 1218]	ἔχειν τὸ ἀγαθόν, ἐξ ἐκείνων	τὰ	ὁμολογούμενα εἶναι ἀγαθὰ δεικνύουσιν, ἐξ
[1, 1218]	ῥᾴδιον. τό τε φάναι πάντα	τὰ	ὄντα ἐφίεσθαι ἑνός τινος ἀγαθοῦ
[1, 1216]	ἔοικε μετέχειν ζωῆς, ὥσπερ καὶ	τὰ	παιδία. Καὶ γὰρ ταῦτα κατὰ
[1, 1215]	ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ' (Ἔσται δὲ φανερὰ	τὰ	πλεῖστα τῶν ἀμφισβητουμένων καὶ διαπορουμένων,
[1, 1217]	δόξης ἑτέρας τε διατριβῆς καὶ	τὰ	πολλὰ λογικωτέρας ἐξ ἀνάγκης (οἱ
[1, 1216]	(τούτων δ᾽ ἡ μὲν περὶ	τὰ	σώματα καὶ τὰς ἀπολαύσεις ἡδονή,
[1, 1217]	πλοῦτον τίθεμεν τῶν πρακτῶν, καὶ	τὰ	τούτων πραττόμενα χάριν, τά θ᾽
[1, 1217]	χάριν, τά θ᾽ ὑγιεινὰ καὶ	τὰ	χρηματιστικά) δῆλον ὅτι καὶ τὴν
[1, 1217]	τἀγαθὸν λέγεσθαι κατ᾽ ἐκείνης ἀληθῶς	(κατὰ	μετοχὴν (γὰρ καὶ ὁμοιότητα τἆλλα
[1, 1216]	ταῖς (ἐπιστήμαις· οὐ μὴν ἀλλὰ	κατὰ	συμβεβηκὸς οὐθὲν κωλύει πρὸς πολλὰ
[1, 1216]	προσηγορίας· οὐ γάρ εἰσι πολιτικοὶ	κατὰ	τὴν ἀλήθειαν· ὁ (μὲν γὰρ
[1, 1214]	ἐπιστήσαντας, ἅπαντα τὸν δυνάμενον ζῆν	κατὰ	τὴν αὑτοῦ προαίρεσιν θέσθαι τινὰ
[1, 1217]	τῶν ὄντων οὐθέν, ὃ μὴ	κατὰ	τὴν ἐπωνυμίαν ἐν τῇ φύσει
[1, 1216]	τὰ παιδία. Καὶ γὰρ ταῦτα	κατὰ	τὴν πρώτην ἐν τῇ μητρὶ
[1, 1214]	ἔχει φιλοσοφίαν μόνον θεωρητικήν, λεκτέον	κατὰ	τὸν ἐπιβάλλοντα καιρόν, ὅ τι
[1, 1217]	ἐξωτερικοῖς λόγοις καὶ ἐν τοῖς	κατὰ	φιλοσοφίαν. ἔπειτ᾽ εἰ καὶ ὅτι
[1, 1214]	τινος ἀσκήσεως (πολλὰ γὰρ οὔτε	κατὰ	(φύσιν οὔτε μαθοῦσιν ἀλλ᾽ ἐθισθεῖσιν
[1, 1216]	δ᾽ ἡ μὲν περὶ τὰ	σώματα	καὶ τὰς ἀπολαύσεις ἡδονή, καὶ
[1, 1214]	κρεωφαγία καὶ τῶν περιπάτων οἱ	μετὰ	δεῖπνον&#-247; Ἔστι γὰρ ταῦτ᾽ αἴτια
[1, 1218]	ἀξιοῦν μηθὲν ἀλόγως, ἃ καὶ	μετὰ	λόγου (πιστεῦσαι οὐ ῥᾴδιον. τό
[1, 1217]	τὸ μηθὲν εἰκῇ λέγειν ἀλλὰ	μετὰ	λόγου, πολλάκις λανθάνουσι λέγοντες ἀλλοτρίους
[1, 1218]	ἄριστον πάντων, ἐπειδὴ τοῦτο ἄριστον,	μετὰ	ταῦτα ἄλλην λαβοῦσιν ἀρχήν.
[1, 1217]	ἀληθῶς (κατὰ μετοχὴν (γὰρ καὶ	ὁμοιότητα	τἆλλα ἀγαθὰ ἐκείνης εἶναι) καὶ
[1, 1217]	ἔνια δὲ πρακτὰ μέν, ἀλλὰ	(πρακτὰ	κρείττοσιν ἡμῶν. ἐπειδὴ δὲ διχῶς
[1, 1217]	τὴν φύσιν ἐστίν. ἔνια δὲ	πρακτὰ	μέν, ἀλλὰ (πρακτὰ κρείττοσιν ἡμῶν.
[1, 1217]	ἀγαθῶν τὰ μέν ἐστιν ἀνθρώπῳ	πρακτὰ	τὰ δ᾽ οὐ πρακτά. τοῦτο
[1, 1217]	ἀνθρώπῳ πρακτὰ τὰ δ᾽ οὐ	πρακτά.	τοῦτο δὲ λέγομεν οὕτως, διότι
[1, 1218]	τοῖς ἀκινήτοις μᾶλλον τὸ καλόν.	πάντα	γὰρ τάδε τάξις καὶ ἠρεμία·
[1, 1218]	οὐ ῥᾴδιον. τό τε φάναι	πάντα	τὰ ὄντα ἐφίεσθαι ἑνός τινος
[1, 1217]	ἀρτίως, ὅτι προσέχειν οὐ δεῖ	πάντα	τοῖς διὰ τῶν λόγων, ἀλλὰ
[1, 1214]	τοῦ Λητῴου, διελὼν οὐχ ὑπάρχοντα	πάντα	τῷ αὐτῷ, τό τε ἀγαθὸν
[1, 1216]	μὲν διατελεῖ, καθεύδοντα δὲ τὸν	πάντα	χρόνον. Ὥστε φανερὸν ἐκ τῶν
[1, 1215]	ζῆν. Ὅλως δ᾽ εἴ τις	ἅπαντα	συναγάγοι ὅσα πράττουσι μὲν καὶ
[1, 1214]	Β' Περὶ δὴ τούτων ἐπιστήσαντας,	ἅπαντα	τὸν δυνάμενον ζῆν κατὰ τὴν
[1, 1218]	τό τε φάναι πάντα τὰ	ὄντα	ἐφίεσθαι ἑνός τινος ἀγαθοῦ οὐκ
[1, 1215]	ἐρόμενον ἀδύνατον (ὑπολαμβάνοντα μὴ μέγαν	ὄντα	καὶ καλὸν ἢ πλούσιον ταύτης
[1, 1216]	χιλίων ἢ ὁποσωνοῦν, ἢ ζῆν	ὄντα	φυτόν; τὰ γοῦν φυτὰ τοιαύτης
[1, 1216]	μητρὶ γένεσιν πεφυκότα μὲν διατελεῖ,	καθεύδοντα	δὲ τὸν πάντα χρόνον. Ὥστε
[1, 1214]	μόνον θεωρητικήν, λεκτέον κατὰ τὸν	ἐπιβάλλοντα	καιρόν, ὅ τι περ οἰκεῖον
[1, 1215]	ἐκεῖνος, ὁρῶν τὸν ἐρόμενον ἀδύνατον	(ὑπολαμβάνοντα	μὴ μέγαν ὄντα καὶ καλὸν
[1, 1217]	τοῦ μετεχομένου ἀναιρεῖσθαι καὶ τὰ	μετέχοντα	τῆς ἰδέας, ἃ λέγεται τῷ
[1, 1214]	προπύλαιον τοῦ Λητῴου, διελὼν οὐχ	ὑπάρχοντα	πάντα τῷ αὐτῷ, τό τε
[1, 1215]	τὸ δίκαιον ἤ τινος θεωρίας	κοινωνοῦντα	θείας, τοῦτον ὡς ἄνθρωπον εἰπεῖν
[1, 1216]	Ἀναξαγόραν φασὶν ἀποκρίνασθαι πρός τινα	διαποροῦντα	τοιαῦτ᾽ ἄττα καὶ διερωτῶντα τίνος
[1, 1215]	αὐτὸς δ᾽ ἴσως ᾤετο τὸν	ζῶντα	ἀλύπως καὶ καθαρῶς πρὸς τὸ
[1, 1216]	τινα διαποροῦντα τοιαῦτ᾽ ἄττα καὶ	διερωτῶντα	τίνος ἕνεκ᾽ ἄν τις ἕλοιτο
[1, 1216]	πρώτην ἐν τῇ μητρὶ γένεσιν	πεφυκότα	μὲν διατελεῖ, καθεύδοντα δὲ τὸν
[1, 1215]	πρὸς τὴν ἐλπίδα τὴν περὶ	ἕκαστα	γενομένην ἂν τῶν ἐπιεικῶν. Εἰ
[1, 1214]	φαῦλα μὲν τοῖς φαύλως ἐθισθεῖσι,	χρηστὰ	δὲ τοῖς χρηστῶς) ἢ τούτων
[1, 1215]	Δ' (Ἔσται δὲ φανερὰ τὰ	πλεῖστα	τῶν ἀμφισβητουμένων καὶ διαπορουμένων, ἂν
[1, 1215]	οὐ ῥᾴδιον τὸ κρῖναι καλῶς,	μάλιστα	δὲ περὶ οὗ πᾶσι ῥᾷστον
[1, 1214]	τέλος ἀφροσύνης πολλῆς σημεῖον ἐστίν)	μάλιστα	δὴ δεῖ πρῶτον ἐν αὑτῷ
[1, 1215]	λέγουσι σχεδὸν περὶ ἁπάντων, (καὶ	μάλιστα	περὶ (ἐπισκεπτέον) εὐδαι> μονίας· ἄτοπον
[1, 1215]	τὸ τὰ τοιαῦτα μὴ λανθάνειν,	μάλιστα	πρὸς ἃ δεῖ συντείνειν πᾶσαν
[1, 1217]	τῇ παρουσίᾳ τοῦ ἀγαθοῖς εἶναι.	μάλιστά	τε γὰρ τἀγαθὸν λέγεσθαι κατ᾽
[1, 1214]	καλῶς εἴη ἂν ἐν τρισὶ	μάλιστα,	τοῖς εἶναι δοκοῦσιν αἰρετωτάτοις. Οἳ
[1, 1217]	λέγεται ποσαχῶς. ἐν τρισὶ δὴ	μάλιστα	φαίνεται δόξαις εἶναι τοῦτο. φασὶ
[1, 1217]	τῶν ἀγαθῶν· καὶ ταῦτ᾽ ἴσως	ἄριστα	τὴν φύσιν ἐστίν. ἔνια δὲ
[1, 1216]	ἀποκρίνασθαι πρός τινα διαποροῦντα τοιαῦτ᾽	ἄττα	καὶ διερωτῶντα τίνος ἕνεκ᾽ ἄν
[1, 1216]	τῆς (ἀγαθῆς ζωῆς ἐστίν, ἢ	αὐτὰ	ἢ αἱ πράξεις αἱ ἀπ᾽
[1, 1216]	αἱ ἀπ᾽ αὐτῶν, (ἐπειδὴ προσάπτουσιν	αὐτὰ	κἂν εἰ μὴ πάντες εἰς
[1, 1215]	δὲ πρὸ ἔργου τὸ τὰ	τοιαῦτα	μὴ λανθάνειν, μάλιστα πρὸς ἃ
[1, 1215]	τὴν ἐπιθυμίαν. Πολλὰ γάρ ἐστι	τοιαῦτα	τῶν ἀποβαινόντων, δι᾽ ἃ> προΐενται
[1, 1218]	πάντων, ἐπειδὴ τοῦτο ἄριστον, μετὰ	ταῦτα	ἄλλην λαβοῦσιν ἀρχήν.
[1, 1217]	τοῖς ἄλλοις τοῦ ἀγαθὰ εἶναι.	ταῦτα	δ᾽ ὑπάρχειν ἀμφότερα τῇ ἰδέᾳ
[1, 1218]	οὐκ ἔστι κοινόν τι παρὰ	ταῦτα,	καὶ τοῦτο χωριστόν. εἴη γὰρ
[1, 1216]	καὶ τὰ παιδία. Καὶ γὰρ	ταῦτα	κατὰ τὴν πρώτην ἐν τῇ
[1, 1218]	ἐκεῖνα μᾶλλον· ἐκείνοις γὰρ ὑπάρχει	ταῦτα	μᾶλλον. παράβολος δὲ (καὶ ἡ
[1, 1216]	τίς ἐστι, καὶ πότερον μόρια	ταῦτα	τῆς (ἀγαθῆς ζωῆς ἐστίν, ἢ
[1, 1215]	τις αἵρεσιν ἐδίδου, διά γε	ταῦτα	τὸ μὴ γενέσθαι. Πρὸς δὲ
[1, 1216]	ζῆν ὄντα φυτόν; τὰ γοῦν	φυτὰ	τοιαύτης τινὸς ἔοικε μετέχειν ζωῆς,
[1, 1215]	Ἔτι δὲ πρὸ ἔργου τὸ	τὰ	τοιαῦτα μὴ λανθάνειν, μάλιστα πρὸς

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 29/05/2008