Livre, page |
[1, 1217] |
τῇ
ἰδέᾳ
τοῦ
ἀγαθοῦ.
λέγω
|
δὲ |
ἀμφότερα
τό
τε
πρῶτον
τῶν |
[1, 1217] |
οὐδεμίαν
εἰσὶν
ἄλλην
ἐπιστήμην)
εἰ
|
δὲ |
δεῖ
συντόμως
εἰπεῖν
περὶ
(αὐτῶν, |
[1, 1215] |
ποιόν
τινα
ὑπάρχειν
αὐτόν,
μᾶλλον
|
(δὲ |
δεῖ
τὰς
πράξεις
εἶναι
ποιὰς |
[1, 1217] |
ὁτὲ
μὲν
δι᾽
ἄγνοιαν,
ὁτὲ
|
δὲ |
δι᾽
ἀλαζονείαν,
ὑφ᾽
ὧν
ἁλίσκεσθαι |
[1, 1217] |
τῷ
πότε
ὁ
καιρός,
τὸ
|
δὲ |
διδάσκον
καὶ
τὸ
διδασκόμενον
περὶ |
[1, 1217] |
ἀλλὰ
(πρακτὰ
κρείττοσιν
ἡμῶν.
ἐπειδὴ
|
δὲ |
διχῶς
λέγεται
τὸ
πρακτόν
(καὶ |
[1, 1217] |
μὲν
ἐν
τῷ
κινεῖσθαι
τὸ
|
δὲ |
ἐν
τῷ
κινεῖν,
καὶ
τὸ |
[1, 1216] |
γίνεται
καὶ
ἐκ
τίνων.
Τοῦτο
|
δὲ |
ἐπὶ
μὲν
τῶν
ἐπιστημῶν
συμβαίνει |
[1, 1216] |
οἷον
ὑγίεια
μὲν
ἰατρικῆς,
εὐνομία
|
δὲ |
ἤ
τι
τοιοῦθ᾽
ἕτερον
τῆς |
[1, 1214] |
κατ᾽
οὐδένα
τῶν
τρόπων,
δυοῖν
|
δὲ |
θάτερον,
ἤτοι
καθάπερ
οἱ
νυμφόληπτοι |
[1, 1218] |
γὰρ
ὑπάρχει
τὸ>
κοινόν.
ἀνάπαλιν
|
δὲ |
καὶ
δεικτέον
ἢ
ὡς
νῦν |
[1, 1218] |
γὰρ
ὑπάρχει
ταῦτα
μᾶλλον.
παράβολος
|
δὲ |
(καὶ
ἡ
ἀπόδειξις
ὅτι
τὸ |
[1, 1214] |
πρὸς
τὸ
γνῶναι
μόνον,
τὰ
|
δὲ |
καὶ
περὶ
τὰς
κτήσεις
καὶ |
[1, 1217] |
τῶν
ἀναλυτικῶν.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Ζ'
πεπροοιμιασμένων
|
δὲ |
(καὶ)
τούτων,
λέγωμεν
ἀρξάμενοι
πρῶτον |
[1, 1218] |
πραγματεύεται,
ἀλλ᾽
ὅπως
ὑγίεια.
ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
τῶν
ἄλλων
τεχνῶν
ἑκάστη. |
[1, 1218] |
ἀκίνητον
καὶ
οὐ
πρακτόν,
τὸ
|
δὲ |
κινητὸν
μὲν
ἀλλ᾽
οὐ
πρακτόν) |
[1, 1214] |
ἡλικίας
ἐν
ᾗ
μεταβαλοῦσιν,
οἳ
|
δὲ |
κολάσεως
ἰατρικῆς
ἢ
πολιτικῆς·
κόλασις |
[1, 1217] |
τῶν
ἀγαθῶν
τῶν
ἀνθρωπίνων.
ἀνθρώπινον
|
δὲ |
λέγομεν,
ὅτι
τάχ᾽
ἂν
εἴη |
[1, 1217] |
τὸν
τρόπον,
ὕστερον
ἐπισκεπτέον·
νῦν
|
δὲ |
λέγομεν
ὅτι
τῶν
ἀγαθῶν
τὰ |
[1, 1217] |
τὰ
δ᾽
οὐ
πρακτά.
τοῦτο
|
δὲ |
λέγομεν
οὕτως,
διότι
ἔνια
τῶν |
[1, 1216] |
φαίνεσθαι
συνομολογοῦντας
τοῖς
ῥηθησομένοις,
εἰ
|
δὲ |
μή,
τρόπον
(γέ
τινα
πάντας, |
[1, 1216] |
τοιούτων
ἐξουσιάζει
πολλῶν
μοναρχῶν.
Ὁμοίως
|
δὲ |
οὐδὲ
διὰ
τὴν
τοῦ
καθεύδειν |
[1, 1216] |
ζώντων
τὸν
ἀπολαυστικὸν
βίον,
οὗτοι
|
δὲ |
πάντες
ἐν
τῷ
χαίρειν
φαίνονται |
[1, 1215] |
ῥᾴδιον
τὸ
κρῖναι
καλῶς,
μάλιστα
|
δὲ |
περὶ
οὗ
πᾶσι
ῥᾷστον
εἶναι |
[1, 1216] |
τὸ
εὖ
ἔχειν.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
πειρατέον
|
δὲ |
περὶ
πάντων
τούτων
ζητεῖν
τὴν |
[1, 1218] |
οἷς
ζωὴ
μὴ
ὑπάρχει;
δεῖ
|
δὲ |
περὶ
τούτου
πραγματευθῆται,
καὶ
μὴ |
[1, 1216] |
εἶναι
χρησίμους
αὐτὰς
ἡμῖν)
τῶν
|
δὲ |
ποιητικῶν
ἐπιστημῶν
ἕτερον
τὸ
τέλος |
[1, 1217] |
τὸ
μὲν
τί
ἐστί,
τὸ
|
δὲ |
ποιόν,
τὸ
δὲ
ποσόν,
τὸ |
[1, 1217] |
τῆς
πραγματείας
καὶ
κενούς.
τοῦτο
|
δὲ |
ποιοῦσιν
ὁτὲ
μὲν
δι᾽
ἄγνοιαν, |
[1, 1215] |
τὴν
περὶ
τὴν
ἀλήθειαν,
ὁ
|
δὲ |
πολιτικὸς
περὶ
τὰς
πράξεις
τὰς |
[1, 1215] |
ἂν
ὑπομείνειεν
εὖ
φρονῶν.
Ἔτι
|
δὲ |
πολλὰ
τῶν
τε
μηδεμίαν
ἐχόντων |
[1, 1216] |
πράξεων
προαιρετικὸς
αὐτῶν
χάριν,
οἱ
|
δὲ |
πολλοὶ
χρημάτων
καὶ
πλεονεξίας
ἕνεκεν |
[1, 1217] |
λέγεται
λογικῶς
καὶ
κενῶς.
ἐπέσκεπται
|
δὲ |
πολλοῖς
περὶ
αὐτοῦ
τρόποις
καὶ |
[1, 1217] |
ἐστί,
τὸ
δὲ
ποιόν,
τὸ
|
δὲ |
ποσόν,
τὸ
δὲ
πότε,
καὶ |
[1, 1217] |
ποιόν,
τὸ
δὲ
ποσόν,
τὸ
|
δὲ |
πότε,
καὶ
πρὸς
τούτοις
τὸ |
[1, 1217] |
ἄριστα
τὴν
φύσιν
ἐστίν.
ἔνια
|
δὲ |
πρακτὰ
μέν,
ἀλλὰ
(πρακτὰ
κρείττοσιν |
[1, 1215] |
αὐτοῖς
λόγων
ἀποδείξεις
εἰσίν.
Ἔτι
|
δὲ |
πρὸ
ἔργου
τὸ
τὰ
τοιαῦτα |
[1, 1217] |
λέγεται
τῷ
μετέχειν
ἐκείνης,
τὸ
|
δὲ |
πρῶτον
τοῦτον
ἔχειν
τὸν
τρόπον |
[1, 1216] |
τιμίαν
εἶναι
τοῦ
ζῆν·
οἱ
|
δὲ |
Σαρδανάπαλλον
μακαρίζοντες
ἢ
Σμινδυρίδην
τὸν |
[1, 1214] |
οἰκεῖον
ἦν
τῇ
μεθόδῳ·
πρῶτον
|
δὲ |
(σκεπτέον
ἐν
τίνι
τὸ
εὖ |
[1, 1215] |
(πρὸς
δόξαν
πραγματευομένας
μόνον,
βαναύσους
|
δὲ |
τὰς
ἑδραίας
καὶ
μισθαρνικάς,
χρηματιστικὰς |
[1, 1217] |
μέτριον
ἰατρικὴ
καὶ
γυμναστική,
περὶ
|
δὲ |
τὰς
πολεμικὰς
(πράξεις
στρατηγία,
καὶ |
[1, 1215] |
τὰς
ἑδραίας
καὶ
μισθαρνικάς,
χρηματιστικὰς
|
δὲ |
τὰς
πρὸς
ἀγορὰς
μὲν
καὶ |
[1, 1214] |
πληγῶν
οὐκ
ἐλάττων
ἐστίν)
ὁμοίως
|
δὲ |
ταύταις
οὐδὲ
τὰς
τῶν
πολλῶν |
[1, 1214] |
τὴν
φρόνησιν
τῆς
ἀρετῆς,
οἳ
|
δὲ |
ταύτης
τὴν
ἀρετήν,
οἳ
δ᾽ |
[1, 1214] |
μέγιστον
εἶναί
φασιν
ἀγαθόν,
οἳ
|
δὲ |
τὴν
ἀρετήν,
οἳ
δὲ
τὴν |
[1, 1214] |
οἳ
δὲ
τὴν
ἀρετήν,
οἳ
|
δὲ |
τὴν
ἡδονήν.
Καὶ
πρὸς
τὴν |
[1, 1218] |
τὸν
λόγον
τὸν
κοινόν.
τοῦτο
|
δὲ |
τί
ἂν
εἴη
πλὴν
ὅτι |
[1, 1218] |
τὸ
οὗ
ἕνεκα.
οὐκ
ἔστι
|
δὲ |
τὸ
ἐν
τοῖς
ἀκινήτοις.
φανερὸν |
[1, 1218] |
τὸ
δ᾽
οὐ
πρακτόν.
πρακτὸν
|
δὲ |
τὸ
τοιοῦτον
ἀγαθόν,
τὸ
οὗ |
[1, 1214] |
μὲν
τοῖς
φαύλως
ἐθισθεῖσι,
χρηστὰ
|
δὲ |
τοῖς
χρηστῶς)
ἢ
τούτων
μὲν |
[1, 1216] |
γένεσιν
πεφυκότα
μὲν
διατελεῖ,
καθεύδοντα
|
δὲ |
τὸν
πάντα
χρόνον.
Ὥστε
φανερὸν |
[1, 1217] |
διάνοιαν
ἀρχιτεκτονικὴν
ἢ
πρακτικήν.
πάσχουσι
|
δὲ |
τοῦτο
δι᾽
ἀπαιδευσίαν·
ἀπαιδευσία
γάρ |
[1, 1215] |
ταῦτα
τὸ
μὴ
γενέσθαι.
Πρὸς
|
δὲ |
τούτοις
τίς>
ὁ
βίος,
ὃν |
[1, 1215] |
τῷ
πλείοσιν
ἐνδέχεσθαι
μετασχεῖν,
θειότερον
|
δὲ |
τῷ
κεῖσθαι
τὴν
εὐδαιμονίαν
τοῖς |
[1, 1217] |
νοῦς
καὶ
ὁ
θεός,
ἐν
|
δὲ |
τῷ
ποιῷ
τὸ
δίκαιον,
ἐν |
[1, 1217] |
τῷ
ποιῷ
τὸ
δίκαιον,
ἐν
|
δὲ |
τῷ
ποσῷ
τὸ
μέτριον,
ἐν |
[1, 1217] |
τῷ
ποσῷ
τὸ
μέτριον,
ἐν
|
δὲ |
τῷ
πότε
ὁ
καιρός,
τὸ |
[1, 1215] |
πράξεις
εἶναι
ποιὰς
τινάς.
Διῃρημένων
|
δὲ |
τῶν
βίων,
καὶ
τῶν
μὲν |
[1, 1214] |
οὐ
δυνατὸν
ζῆν
καλῶς
ἔστι
|
δὲ |
τῶν
τοιούτων
τὰ
μὲν
οὐκ |
[1, 1215] |
τὰς
πράξεις.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Δ'
(Ἔσται
|
δὲ |
φανερὰ
τὰ
πλεῖστα
τῶν
ἀμφισβητουμένων |
[1, 1215] |
χρηματισμὸν
καὶ
τὰς
βαναύσους
(λέγω
|
δὲ |
φορτικὰς
μὲν
τὰς
(πρὸς
δόξαν |
[1, 1217] |
τὸ
μὲν
βέλτιον
ζῇ
τὸ
|
δὲ |
χεῖρον
αὐτῶν.
(ἀλλ᾽
ὅτι
τοῦτον |