Livre, page
[1, 1215]	ἄνθρωπον εἰπεῖν μακάριον εἶναι. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Ε'	(Περὶ πολλῶν μὲν οὖν καὶ
[1, 1214]	ποιήσεται πάσας τὰς πράξεις (τό	γε	(μὴ συντετάχθαι τὸν βίον πρός
[1, 1216]	τῶν καλῶν· οὐ μὴν ἀλλά	γε	περὶ ἀρετῆς οὐ τὸ εἰδέναι
[1, 1215]	εἴ τις αἵρεσιν ἐδίδου, διά	γε	ταῦτα τὸ μὴ γενέσθαι. Πρὸς
[1, 1216]	ῥηθησομένοις, εἰ δὲ μή, τρόπον	(γέ	τινα πάντας, ὅπερ μεταβιβαζόμενοι ποιήσουσιν·
[1, 1217]	ἑτέραν πρᾶξιν, ὥστε σχολῇ αὐτό	γε	τὸ ἀγαθὸν θεωρῆσαι μιᾶς. ~(ἔτι
[1, 1217]	τῇ ἰδέᾳ τοῦ ἀγαθοῦ. λέγω	δὲ	ἀμφότερα τό τε πρῶτον τῶν
[1, 1217]	οὐδεμίαν εἰσὶν ἄλλην ἐπιστήμην) εἰ	δὲ	δεῖ συντόμως εἰπεῖν περὶ (αὐτῶν,
[1, 1215]	ποιόν τινα ὑπάρχειν αὐτόν, μᾶλλον	(δὲ	δεῖ τὰς πράξεις εἶναι ποιὰς
[1, 1217]	ὁτὲ μὲν δι᾽ ἄγνοιαν, ὁτὲ	δὲ	δι᾽ ἀλαζονείαν, ὑφ᾽ ὧν ἁλίσκεσθαι
[1, 1217]	τῷ πότε ὁ καιρός, τὸ	δὲ	διδάσκον καὶ τὸ διδασκόμενον περὶ
[1, 1217]	ἀλλὰ (πρακτὰ κρείττοσιν ἡμῶν. ἐπειδὴ	δὲ	διχῶς λέγεται τὸ πρακτόν (καὶ
[1, 1217]	μὲν ἐν τῷ κινεῖσθαι τὸ	δὲ	ἐν τῷ κινεῖν, καὶ τὸ
[1, 1216]	γίνεται καὶ ἐκ τίνων. Τοῦτο	δὲ	ἐπὶ μὲν τῶν ἐπιστημῶν συμβαίνει
[1, 1216]	οἷον ὑγίεια μὲν ἰατρικῆς, εὐνομία	δὲ	ἤ τι τοιοῦθ᾽ ἕτερον τῆς
[1, 1214]	κατ᾽ οὐδένα τῶν τρόπων, δυοῖν	δὲ	θάτερον, ἤτοι καθάπερ οἱ νυμφόληπτοι
[1, 1218]	γὰρ ὑπάρχει τὸ> κοινόν. ἀνάπαλιν	δὲ	καὶ δεικτέον ἢ ὡς νῦν
[1, 1218]	γὰρ ὑπάρχει ταῦτα μᾶλλον. παράβολος	δὲ	(καὶ ἡ ἀπόδειξις ὅτι τὸ
[1, 1214]	πρὸς τὸ γνῶναι μόνον, τὰ	δὲ	καὶ περὶ τὰς κτήσεις καὶ
[1, 1217]	τῶν ἀναλυτικῶν. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ' πεπροοιμιασμένων	δὲ	(καὶ) τούτων, λέγωμεν ἀρξάμενοι πρῶτον
[1, 1218]	πραγματεύεται, ἀλλ᾽ ὅπως ὑγίεια. ὁμοίως	δὲ	καὶ τῶν ἄλλων τεχνῶν ἑκάστη.
[1, 1218]	ἀκίνητον καὶ οὐ πρακτόν, τὸ	δὲ	κινητὸν μὲν ἀλλ᾽ οὐ πρακτόν)
[1, 1214]	ἡλικίας ἐν ᾗ μεταβαλοῦσιν, οἳ	δὲ	κολάσεως ἰατρικῆς ἢ πολιτικῆς· κόλασις
[1, 1217]	τῶν ἀγαθῶν τῶν ἀνθρωπίνων. ἀνθρώπινον	δὲ	λέγομεν, ὅτι τάχ᾽ ἂν εἴη
[1, 1217]	τὸν τρόπον, ὕστερον ἐπισκεπτέον· νῦν	δὲ	λέγομεν ὅτι τῶν ἀγαθῶν τὰ
[1, 1217]	τὰ δ᾽ οὐ πρακτά. τοῦτο	δὲ	λέγομεν οὕτως, διότι ἔνια τῶν
[1, 1216]	φαίνεσθαι συνομολογοῦντας τοῖς ῥηθησομένοις, εἰ	δὲ	μή, τρόπον (γέ τινα πάντας,
[1, 1216]	τοιούτων ἐξουσιάζει πολλῶν μοναρχῶν. Ὁμοίως	δὲ	οὐδὲ διὰ τὴν τοῦ καθεύδειν
[1, 1216]	ζώντων τὸν ἀπολαυστικὸν βίον, οὗτοι	δὲ	πάντες ἐν τῷ χαίρειν φαίνονται
[1, 1215]	ῥᾴδιον τὸ κρῖναι καλῶς, μάλιστα	δὲ	περὶ οὗ πᾶσι ῥᾷστον εἶναι
[1, 1216]	τὸ εὖ ἔχειν. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ πειρατέον	δὲ	περὶ πάντων τούτων ζητεῖν τὴν
[1, 1218]	οἷς ζωὴ μὴ ὑπάρχει; δεῖ	δὲ	περὶ τούτου πραγματευθῆται, καὶ μὴ
[1, 1216]	εἶναι χρησίμους αὐτὰς ἡμῖν) τῶν	δὲ	ποιητικῶν ἐπιστημῶν ἕτερον τὸ τέλος
[1, 1217]	τὸ μὲν τί ἐστί, τὸ	δὲ	ποιόν, τὸ δὲ ποσόν, τὸ
[1, 1217]	τῆς πραγματείας καὶ κενούς. τοῦτο	δὲ	ποιοῦσιν ὁτὲ μὲν δι᾽ ἄγνοιαν,
[1, 1215]	τὴν περὶ τὴν ἀλήθειαν, ὁ	δὲ	πολιτικὸς περὶ τὰς πράξεις τὰς
[1, 1215]	ἂν ὑπομείνειεν εὖ φρονῶν. Ἔτι	δὲ	πολλὰ τῶν τε μηδεμίαν ἐχόντων
[1, 1216]	πράξεων προαιρετικὸς αὐτῶν χάριν, οἱ	δὲ	πολλοὶ χρημάτων καὶ πλεονεξίας ἕνεκεν
[1, 1217]	λέγεται λογικῶς καὶ κενῶς. ἐπέσκεπται	δὲ	πολλοῖς περὶ αὐτοῦ τρόποις καὶ
[1, 1217]	ἐστί, τὸ δὲ ποιόν, τὸ	δὲ	ποσόν, τὸ δὲ πότε, καὶ
[1, 1217]	ποιόν, τὸ δὲ ποσόν, τὸ	δὲ	πότε, καὶ πρὸς τούτοις τὸ
[1, 1217]	ἄριστα τὴν φύσιν ἐστίν. ἔνια	δὲ	πρακτὰ μέν, ἀλλὰ (πρακτὰ κρείττοσιν
[1, 1215]	αὐτοῖς λόγων ἀποδείξεις εἰσίν. Ἔτι	δὲ	πρὸ ἔργου τὸ τὰ τοιαῦτα
[1, 1216]	ἀληθῶς μὲν λεγομένων οὐ σαφῶς	δέ,	προϊοῦσιν ἔσται καὶ τὸ σαφῶς,
[1, 1217]	λέγεται τῷ μετέχειν ἐκείνης, τὸ	δὲ	πρῶτον τοῦτον ἔχειν τὸν τρόπον
[1, 1216]	τιμίαν εἶναι τοῦ ζῆν· οἱ	δὲ	Σαρδανάπαλλον μακαρίζοντες ἢ Σμινδυρίδην τὸν
[1, 1214]	οἰκεῖον ἦν τῇ μεθόδῳ· πρῶτον	δὲ	(σκεπτέον ἐν τίνι τὸ εὖ
[1, 1215]	(πρὸς δόξαν πραγματευομένας μόνον, βαναύσους	δὲ	τὰς ἑδραίας καὶ μισθαρνικάς, χρηματιστικὰς
[1, 1217]	μέτριον ἰατρικὴ καὶ γυμναστική, περὶ	δὲ	τὰς πολεμικὰς (πράξεις στρατηγία, καὶ
[1, 1215]	τὰς ἑδραίας καὶ μισθαρνικάς, χρηματιστικὰς	δὲ	τὰς πρὸς ἀγορὰς μὲν καὶ
[1, 1214]	πληγῶν οὐκ ἐλάττων ἐστίν) ὁμοίως	δὲ	ταύταις οὐδὲ τὰς τῶν πολλῶν
[1, 1214]	τὴν φρόνησιν τῆς ἀρετῆς, οἳ	δὲ	ταύτης τὴν ἀρετήν, οἳ δ᾽
[1, 1214]	μέγιστον εἶναί φασιν ἀγαθόν, οἳ	δὲ	τὴν ἀρετήν, οἳ δὲ τὴν
[1, 1214]	οἳ δὲ τὴν ἀρετήν, οἳ	δὲ	τὴν ἡδονήν. Καὶ πρὸς τὴν
[1, 1218]	τὸν λόγον τὸν κοινόν. τοῦτο	δὲ	τί ἂν εἴη πλὴν ὅτι
[1, 1216]	φαίνονται τάττειν τὴν εὐδαιμονίαν· ἕτεροι	δέ	τινες οὔτ᾽ ἂν (φρόνησιν οὐδεμίαν
[1, 1218]	τὸ οὗ ἕνεκα. οὐκ ἔστι	δὲ	τὸ ἐν τοῖς ἀκινήτοις. φανερὸν
[1, 1218]	τὸ δ᾽ οὐ πρακτόν. πρακτὸν	δὲ	τὸ τοιοῦτον ἀγαθόν, τὸ οὗ
[1, 1215]	ἐχόντων μὲν ἡδονὴν μὴ καλὴν	δέ,	τοιαῦτ᾽ ἐστιν ὥστε τὸ μὴ
[1, 1214]	μὲν τοῖς φαύλως ἐθισθεῖσι, χρηστὰ	δὲ	τοῖς χρηστῶς) ἢ τούτων μὲν
[1, 1216]	γένεσιν πεφυκότα μὲν διατελεῖ, καθεύδοντα	δὲ	τὸν πάντα χρόνον. Ὥστε φανερὸν
[1, 1217]	διάνοιαν ἀρχιτεκτονικὴν ἢ πρακτικήν. πάσχουσι	δὲ	τοῦτο δι᾽ ἀπαιδευσίαν· ἀπαιδευσία γάρ
[1, 1215]	ταῦτα τὸ μὴ γενέσθαι. Πρὸς	δὲ	τούτοις τίς> ὁ βίος, ὃν
[1, 1215]	τῷ πλείοσιν ἐνδέχεσθαι μετασχεῖν, θειότερον	δὲ	τῷ κεῖσθαι τὴν εὐδαιμονίαν τοῖς
[1, 1217]	νοῦς καὶ ὁ θεός, ἐν	δὲ	τῷ ποιῷ τὸ δίκαιον, ἐν
[1, 1217]	τῷ ποιῷ τὸ δίκαιον, ἐν	δὲ	τῷ ποσῷ τὸ μέτριον, ἐν
[1, 1217]	τῷ ποσῷ τὸ μέτριον, ἐν	δὲ	τῷ πότε ὁ καιρός, τὸ
[1, 1215]	πράξεις εἶναι ποιὰς τινάς. Διῃρημένων	δὲ	τῶν βίων, καὶ τῶν μὲν
[1, 1214]	οὐ δυνατὸν ζῆν καλῶς ἔστι	δὲ	τῶν τοιούτων τὰ μὲν οὐκ
[1, 1215]	τὰς πράξεις. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ' (Ἔσται	δὲ	φανερὰ τὰ πλεῖστα τῶν ἀμφισβητουμένων
[1, 1215]	χρηματισμὸν καὶ τὰς βαναύσους (λέγω	δὲ	φορτικὰς μὲν τὰς (πρὸς δόξαν
[1, 1217]	τὸ μὲν βέλτιον ζῇ τὸ	δὲ	χεῖρον αὐτῶν. (ἀλλ᾽ ὅτι τοῦτον
[1, 1218]	μᾶλλον τὸ καλόν. πάντα γὰρ	τάδε	τάξις καὶ ἠρεμία· εἰ ἄρα,
[1, 1218]	ἐπειδὴ τὸ ὑγιαίνειν τοδί, ἀνάγκη	τόδε	εἶναι (τὸ συμφέρον πρὸς αὐτήν·
[1, 1216]	οὐδὲ τῆς περὶ φύσεως ἐπιστήμης	οὐδὲ	γεωμετρίας πλὴν τὸ γνωρίσαι καὶ
[1, 1218]	ἀγαθὸν εἶναι τὴν ὑγίειαν. ἔτι	οὐδὲ	δείκνυσιν οὐθεὶς ὅτι ἀγαθὸν ἡ
[1, 1218]	μᾶλλον ἀγαθὸν τῷ ἀίδιον εἶναι·	οὐδὲ>	δὴ τὸ κοινὸν (ἀγαθὸν ταὐτὸ
[1, 1215]	ἢ μὴ ζῆν. Ἀλλὰ μὴν	οὐδὲ	διὰ τὴν τῆς τροφῆς μόνον
[1, 1216]	ἐξουσιάζει πολλῶν μοναρχῶν. Ὁμοίως δὲ	οὐδὲ	διὰ τὴν τοῦ καθεύδειν ἡδονήν·
[1, 1215]	ἐστι δι᾽ ἐπιμελείας ἡ κτῆσις	(οὐδὲ)	ἐπ᾽ αὐτοῖς (οὐδὲ τῆς αὐτῶν
[1, 1217]	εἰρημένα, οὕτως οὐδὲ τὸ ἀγαθόν,	οὐδὲ	ἐπιστήμη (ἐστὶ μία οὔτε τοῦ
[1, 1217]	οὐδὲ (χρήσιμος πρὸς ζωὴν ἀγαθὴν	οὐδὲ	πρὸς τὰς πράξεις. πολλαχῶς γὰρ
[1, 1217]	ὄντος οὔτε τοῦ ἀγαθοῦ. ἀλλ᾽	οὐδὲ	τὰ ὁμοιοσχημόνως λεγόμενα ἀγαθὰ μιᾶς
[1, 1214]	ἐλάττων ἐστίν) ὁμοίως δὲ ταύταις	οὐδὲ	τὰς τῶν πολλῶν ἐπισκεπτέον> ~(εἰκῇ
[1, 1215]	ἡ κτῆσις (οὐδὲ) ἐπ᾽ αὐτοῖς	(οὐδὲ	τῆς αὐτῶν πραγματείας) εἰ δ᾽
[1, 1214]	μὲν οὐκ ἴδια τῆς ὑγιείας	οὐδὲ	τῆς ζωῆς ἀλλὰ κοινὰ πάντων
[1, 1216]	γὰρ ἕτερόν ἐστι τῆς ἀστρολογίας	οὐδὲ	τῆς περὶ φύσεως ἐπιστήμης οὐδὲ
[1, 1216]	ἐστιν ἀνδρεία, ἀλλ᾽ εἶναι ἀνδρεῖοι,	οὐδέ	τί ἐστι δικαιοσύνη, ἀλλ᾽ εἶναι
[1, 1218]	λευκὸν τοῦ μίαν ἡμέραν· ὥστ᾽	οὐδὲ	τὸ ἀγαθὸν μᾶλλον ἀγαθὸν τῷ
[1, 1217]	ἐστι περὶ τὰ εἰρημένα, οὕτως	οὐδὲ	τὸ ἀγαθόν, οὐδὲ ἐπιστήμη (ἐστὶ
[1, 1214]	καὶ ἐφ᾽ ἑτέρων πολλῶν, ὥστ᾽	οὐδὲ	τὸ ζῆν καλῶς καὶ ὧν
[1, 1218]	ἔτι οὐ πρακτόν) ὁμοίως δ᾽	οὐδὲ	τὸ κοινὸν ἀγαθὸν οὔτε αὐτὸ
[1, 1217]	διδασκόμενον περὶ κίνησιν. ὥσπερ οὖν	οὐδὲ	τὸ ὂν ἕν τί ἐστι
[1, 1217]	ὄντων οὐθὲν μετέχει κινήσεως, ὥστ᾽	οὐδὲ	τῶν ἀγαθῶν· καὶ ταῦτ᾽ ἴσως
[1, 1217]	καὶ ἀγαθοῦ ἰδέα, μή ποτ᾽	οὐδὲ	(χρήσιμος πρὸς ζωὴν ἀγαθὴν οὐδὲ
[1, 1215]	ποιουμένῳ τὴν αἵρεσιν οὐθὲν ἂν	διενέγκειε	γενέσθαι θηρίον ἢ ἄνθρωπον· ~ὁ
[1, 1218]	τὴν ἰδέαν, οἷον εἰ χωριστὸν	ποιήσειέ	τις τὸ κοινόν. εἰ γάρ
[1, 1215]	τοῖς ἀνθρώποις, οὐδ᾽ ἂν εἷς	προτιμήσειε	τὸ ζῆν, μὴ παντελῶς ὢν
[1, 1216]	τὰ γοῦν φυτὰ τοιαύτης τινὸς	ἔοικε	μετέχειν ζωῆς, ὥσπερ καὶ τὰ
[1, 1214]	ὑπάρχοντα πάντα τῷ αὐτῷ, τό	τε	ἀγαθὸν καὶ τὸ καλὸν καὶ
[1, 1217]	τῷ ὄντι τὸ ἀγαθόν. τό	τε	γὰρ ὄν, ὥσπερ ἐν ἄλλοις
[1, 1217]	παρουσίᾳ τοῦ ἀγαθοῖς εἶναι. μάλιστά	τε	γὰρ τἀγαθὸν λέγεσθαι κατ᾽ ἐκείνης
[1, 1217]	περὶ ταύτης τῆς δόξης ἑτέρας	τε	διατριβῆς καὶ τὰ πολλὰ λογικωτέρας
[1, 1214]	ὧν ἄνευ γὰρ οὐχ οἷόν	τε	εὐδαιμονεῖν, ἔνιοι μέρη τῆς εὐδαιμονίας
[1, 1217]	ἀνάγκης (οἱ γὰρ ἅμα ἀναιρετικοί	τε	καὶ κοινοὶ λόγοι κατ᾽ οὐδεμίαν
[1, 1215]	φρονῶν. Ἔτι δὲ πολλὰ τῶν	τε	μηδεμίαν ἐχόντων (μὲν) (ἡδονὴν ἢ
[1, 1217]	ἀγαθοῦ. λέγω δὲ ἀμφότερα τό	τε	πρῶτον τῶν ἀγαθῶν καὶ τὸ
[1, 1217]	τὸ ἀγαθὸν ᾧ ὑπάρχει τό	τε	πρώτῳ εἶναι τῶν ἀγαθῶν καὶ
[1, 1216]	ἀρετάς, ὥσθ᾽ ἅμα συμβαίνειν εἰδέναι	τε	τὴν δικαιοσύνην καὶ εἶναι δίκαιον.
[1, 1217]	λόγον καὶ τὸ δεικνύμενον, διά	τε	τὸ ῥηθὲν ἀρτίως, ὅτι προσέχειν
[1, 1214]	ὧν τ᾽ ἄνευ (οὐχ οἷόν	τε	ὑγιαίνειν, καὶ τὸ ὑγιαίνειν· ὁμοίως
[1, 1218]	λόγου (πιστεῦσαι οὐ ῥᾴδιον. τό	τε	φάναι πάντα τὰ ὄντα ἐφίεσθαι
[1, 1216]	λόγοι περὶ ἑκάστην μέθοδον, οἵ	τε	φιλοσόφως λεγόμενοι καὶ μὴ φιλοσόφως.
[1, 1216]	καὶ φρονήσεως πρῶτον θεωρήσωμεν, τήν	τε	φύσιν αὐτῶν ἑκατέρου τίς ἐστι,
[1, 1217]	ὑπὸ τούτων τῶν μήτ᾽ ἐχόντων	μήτε	δυναμένων διάνοιαν ἀρχιτεκτονικὴν ἢ πρακτικήν.
[1, 1214]	δεῖ πρῶτον ἐν αὑτῷ διορίσασθαι	μήτε	προπετῶς μήτε ῥαθύμως, ἐν τίνι
[1, 1214]	ἐν αὑτῷ διορίσασθαι μήτε προπετῶς	μήτε	ῥαθύμως, ἐν τίνι τῶν ἡμετέρων
[1, 1217]	ποιοῦσιν ὁτὲ μὲν δι᾽ ἄγνοιαν,	ὁτὲ	δὲ δι᾽ ἀλαζονείαν, ὑφ᾽ ὧν
[1, 1217]	καὶ κενούς. τοῦτο δὲ ποιοῦσιν	ὁτὲ	μὲν δι᾽ ἄγνοιαν, ὁτὲ δὲ
[1, 1217]	τὸ δὲ ποσόν, τὸ δὲ	πότε,	καὶ πρὸς τούτοις τὸ μὲν
[1, 1217]	τὸ μέτριον, ἐν δὲ τῷ	πότε	ὁ καιρός, τὸ δὲ διδάσκον
[1, 1218]	ὑγιείας αἴτιον ὡς κινῆσαν, καὶ	τότε	τοῦ εἶναι ἀλλ᾽ οὐ τοῦ
[1, 1215]	ζῆν, οἷον (νόσους περιωδυνίας χειμῶνας·	ὥστε	δῆλον ὅτι κἂν ἐξ ἀρχῆς
[1, 1217]	οὕτως ἑτέρα περὶ ἑτέραν πρᾶξιν,	ὥστε	σχολῇ αὐτό γε τὸ ἀγαθὸν
[1, 1215]	μὴ καλὴν δέ, τοιαῦτ᾽ ἐστιν	ὥστε	τὸ μὴ εἶναι κρεῖττον εἶναι
[1, 1218]	ὑφ᾽ αὑτὸ καὶ πρῶτον πάντων.	ὥστε	τοῦτ᾽ ἂν εἴη αὐτὸ τὸ
[1, 1216]	καθεύδοντα δὲ τὸν πάντα χρόνον.	Ὥστε	φανερὸν ἐκ τῶν τοιούτων ὅτι
[1, 1218]	δ᾽ οὐδὲ τὸ κοινὸν ἀγαθὸν	οὔτε	αὐτὸ ἀγαθόν ἐστι (καὶ γὰρ
[1, 1218]	ἀγαθόν, ὅτι οἱ ἀριθμοὶ ἐφίενται·	οὔτε	γὰρ ὡς ἐφίενται λέγονται φανερῶς,
[1, 1218]	ἐν τοῖς ἀκινήτοις. φανερὸν ὅτι	οὔτε	ἡ ἰδέα τἀγαθοῦ τὸ ζητούμενον
[1, 1214]	ἂν ὑπάρξειεν (ἡμῖν οὔτ᾽ ἀγαθὸν	οὔτε	κακόν, τὰ δ᾽ ἴδια μᾶλλον
[1, 1214]	διά τινος ἀσκήσεως (πολλὰ γὰρ	οὔτε	κατὰ (φύσιν οὔτε μαθοῦσιν ἀλλ᾽
[1, 1214]	(πολλὰ γὰρ οὔτε κατὰ (φύσιν	οὔτε	μαθοῦσιν ἀλλ᾽ ἐθισθεῖσιν ὑπάρχει τοῖς
[1, 1218]	γὰρ ἂν μικρῷ ὑπάρξαι ἀγαθῷ)	οὔτε	πρακτόν. οὐ γὰρ ὅπως ὑπάρξει
[1, 1216]	τινες οὔτ᾽ ἂν (φρόνησιν οὐδεμίαν	οὔτε	τὰς σωματικὰς ἡδονὰς ἕλοιντο μᾶλλον
[1, 1218]	ζητούμενον αὐτὸ τὸ ἀγαθὸν ἐστίν,	οὔτε	τὸ κοινόν (τὸ μὲν γὰρ
[1, 1217]	(ἐστὶ μία οὔτε τοῦ ὄντος	οὔτε	τοῦ ἀγαθοῦ. ἀλλ᾽ οὐδὲ τὰ
[1, 1217]	ἀγαθόν, οὐδὲ ἐπιστήμη (ἐστὶ μία	οὔτε	τοῦ ὄντος οὔτε τοῦ ἀγαθοῦ.

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 29/05/2008