Livre, page |
[1, 1216] |
ἀναγκαῖον
δεικνύναι
πως
περὶ
αὐτῶν·
|
ἐκ |
γὰρ
τῶν
ἀληθῶς
μὲν
λεγομένων |
[1, 1214] |
πάντων
δοκεῖ
τούτων,
τοῖς
δ᾽
|
(ἐκ |
δυοῖν,
τοῖς
δ᾽
ἐν
ἑνί |
[1, 1216] |
ἕνεκεν
ἅπτονται
τοῦ
ζῆν
οὕτως.
|
Ἐκ |
μὲν
οὖν
τῶν
εἰρημένων
φανερὸν |
[1, 1214] |
τὴν
ἡδονήν.
Καὶ
τοῖς
μὲν
|
ἐκ |
πάντων
δοκεῖ
τούτων,
τοῖς
δ᾽ |
[1, 1215] |
ἃ
δεῖ
συντείνειν
πᾶσαν
σκέψιν,
|
ἐκ |
τίνων
ἐνδέχεται
(μετασχεῖν
τοῦ
εὖ |
[1, 1216] |
τί
ἐστίν,
ἀλλὰ
τὸ
γινώσκειν
|
ἐκ |
τίνων
ἐστίν.
Οὐ
γὰρ
εἰδέναι |
[1, 1216] |
ἀλλ᾽
οὐ
πῶς
γίνεται
καὶ
|
ἐκ |
τίνων.
Τοῦτο
δὲ
ἐπὶ
μὲν |
[1, 1217] |
ψεύδους
ἀληθὲς
δεῖξαι·
δῆλον
δ᾽
|
ἐκ |
τῶν
ἀναλυτικῶν.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Ζ'
πεπροοιμιασμένων |
[1, 1218] |
ἀγαθὸν
αὐτό.
νῦν
μὲν
γὰρ
|
ἐκ |
τῶν
ἀνομολογουμένων
ἔχειν
τὸ
ἀγαθόν, |
[1, 1218] |
ἓν
αὐτὸ
ἀγαθόν.
δεῖ
δ᾽
|
ἐκ |
τῶν
ὁμολογουμένων,
οἷον
ὑγιείας
ἰσχύος |
[1, 1216] |
τὸν
πάντα
χρόνον.
Ὥστε
φανερὸν
|
ἐκ |
τῶν
τοιούτων
ὅτι
διαφεύγει
(σκοπουμένους, |
[1, 1216] |
τοιαῦτ᾽
ἄττα
καὶ
διερωτῶντα
τίνος
|
ἕνεκ᾽ |
ἄν
τις
ἕλοιτο
γενέσθαι
μᾶλλον |
[1, 1215] |
πλῆθος
ἀπέραντόν
τι,
οὐ
(μᾶλλον
|
ἕνεκ᾽ |
ἄν
τις
τούτων
ἕλοιτο
ζῆν |
[1, 1214] |
ἢ
τινὸς
ὑπάρχει
τοῖς
ἀνθρώποις,
|
οὐκ |
ἄδηλον
ἅπασαι
γὰρ
αἱ
γενέσεις |
[1, 1216] |
τις
γίνεται
καὶ
διὰ
τίνων,
|
οὐκ |
ἄδηλον,
ὥστ᾽
οὐ
τίνες
εἰσὶ |
[1, 1218] |
ὄντα
ἐφίεσθαι
ἑνός
τινος
ἀγαθοῦ
|
οὐκ |
ἀληθές·
ἕκαστον
γὰρ
ἰδίου
ἀγαθοῦ |
[1, 1216] |
Ἀλλ᾽
οἱ
πολλοὶ
τῶν
πολιτικῶν
|
οὐκ |
ἀληθῶς
τυγχάνουσι
τῆς
προσηγορίας·
οὐ |
[1, 1214] |
γὰρ
ἡ
φαρμακεία
τῶν
πληγῶν
|
οὐκ |
ἐλάττων
ἐστίν)
ὁμοίως
δὲ
ταύταις |
[1, 1218] |
τὸ
διπλάσιον
πρῶτον
τῶν
πολλαπλασίων,
|
οὐκ |
ἐνδέχεται
τὸ
πολλαπλάσιον
τὸ
κοινῇ |
[1, 1214] |
καὶ
τίνων
ἄνευ
τοῖς
ἀνθρώποις
|
οὐκ |
ἐνδέχεται
τοῦθ᾽
ὑπάρχειν.
Οὐ
γὰρ |
[1, 1218] |
τοιοῦτον
ἀγαθόν,
τὸ
οὗ
ἕνεκα.
|
οὐκ |
ἔστι
δὲ
τὸ
ἐν
τοῖς |
[1, 1218] |
ὑπάρχει
τὸ
πρότερον
καὶ
ὕστερον,
|
οὐκ |
ἔστι
κοινόν
τι
παρὰ
ταῦτα, |
[1, 1218] |
ἄλλο
ἄλλου.
ὅτι
μὲν
οὖν
|
οὐκ |
ἔστιν
αὐτό
τι
ἀγαθόν,
ἔχει |
[1, 1214] |
δὲ
τῶν
τοιούτων
τὰ
μὲν
|
οὐκ |
ἴδια
τῆς
ὑγιείας
οὐδὲ
τῆς |