HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Éthique à Eudème, livre I

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

ρ = 9 formes différentes pour 86 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, page

[1, 1214]   τοῖς ἀνθρώποις, οὐκ ἄδηλον ἅπασαι γὰρ αἱ γενέσεις σχεδὸν πίπτουσιν εἰς

[1, 1218]   οὔτε τὸ κοινόν (τὸ μὲν γὰρ ἀκίνητον καὶ οὐ πρακτόν, τὸ

[1, 1217]   εὐδαιμονία, οἷον θεοῦ. τῶν μὲν γὰρ ἄλλων ζῴων, ὅσα χείρω τὴν

[1, 1217]   πολλὰ λογικωτέρας ἐξ ἀνάγκης (οἱ γὰρ ἅμα ἀναιρετικοί τε καὶ κοινοὶ

[1, 1218]   ταῦτα, καὶ τοῦτο χωριστόν. εἴη γὰρ ἄν τι τοῦ πρώτου πρότερον·

[1, 1218]   οὔτε αὐτὸ ἀγαθόν ἐστι (καὶ γὰρ ἂν μικρῷ ὑπάρξαι ἀγαθῷ) οὔτε

[1, 1217]   φαίνεται δόξαις εἶναι τοῦτο. φασὶ γὰρ ἄριστον μὲν εἶναι πάντων αὐτὸ

[1, 1218]   καὶ οἰκονομικὴ καὶ φρόνησις. διαφέρουσι γὰρ αὗται αἱ ἕξεις πρὸς τὰς

[1, 1217]   ἥν φησιν ὁ λόγος. ἔστι γὰρ διὰ ψεύδους ἀληθὲς δεῖξαι· δῆλον

[1, 1216]   τὴν τοῦ καθεύδειν ἡδονήν· τί γὰρ διαφέρει καθεύδειν ἀνέγερτον ὕπνον ἀπὸ

[1, 1216]   γινώσκειν ἐκ τίνων ἐστίν. Οὐ γὰρ εἰδέναι βουλόμεθα τί ἐστιν ἀνδρεία,

[1, 1216]   ἀληθῶς τυγχάνουσι τῆς προσηγορίας· οὐ γάρ εἰσι πολιτικοὶ κατὰ τὴν ἀλήθειαν·

[1, 1218]   τὸ ἀγαθὸν αὐτό. νῦν μὲν γὰρ ἐκ τῶν ἀνομολογουμένων ἔχειν τὸ

[1, 1216]   πάντας, ὅπερ μεταβιβαζόμενοι ποιήσουσιν· ἔχει γὰρ ἕκαστος οἰκεῖόν τι πρὸς τὴν

[1, 1215]   ἂν τῶν ἐπιεικῶν. Εἰ μὲν γὰρ ἐν τοῖς διὰ τύχην γινομένοις

[1, 1215]   ζῶσιν ἔτι παῖδες ὄντες; καὶ γὰρ ἐπὶ τοῦτον ἀνακάμψαι πάλιν οὐδεὶς

[1, 1215]   ἀνέλπιστον ἂν εἴη πολλοῖς (οὐ γάρ ἐστι δι᾽ ἐπιμελείας ἡ κτῆσις

[1, 1218]   ποιήσειέ τις τὸ κοινόν. εἰ γάρ ἐστι (δικαιοσύνη ἀγαθόν, καὶ ἀνδρεία.

[1, 1217]   δὲ τοῦτο δι᾽ ἀπαιδευσίαν· ἀπαιδευσία γάρ ἐστι περὶ ἕκαστον πρᾶγμα τὸ

[1, 1215]   ἔχοι πλήρη τὴν ἐπιθυμίαν. Πολλὰ γάρ ἐστι τοιαῦτα τῶν ἀποβαινόντων, δι᾽

[1, 1217]   κοινωνεῖ ταύτης τῆς προσηγορίας· οὐ γάρ ἐστιν εὐδαίμων ἵππος οὐδ᾽ ὄρνις

[1, 1216]   ἐπιστημῶν συμβαίνει τῶν θεωρητικῶν (οὐθὲν γὰρ ἕτερόν ἐστι τῆς ἀστρολογίας οὐδὲ

[1, 1214]   δ᾽ αὐτῷ μὴ συγχωρῶμεν. Ἡ γὰρ εὐδαιμονία κάλλιστον καὶ ἄριστον ἁπάντων

[1, 1214]   κολάσεως ἰατρικῆς ἢ πολιτικῆς· κόλασις γὰρ ἡ φαρμακεία τῶν πληγῶν οὐκ

[1, 1218]   τινος ἀγαθοῦ οὐκ ἀληθές· ἕκαστον γὰρ ἰδίου ἀγαθοῦ ὀρέγεται, ὀφθαλμὸς ὄψεως,

[1, 1218]   καὶ ἡ ὑγίεια ἀγαθόν· τάξεις γὰρ καὶ ἀριθμοί, ὡς τοῖς ἀριθμοῖς

[1, 1217]   κατ᾽ ἐκείνης ἀληθῶς (κατὰ μετοχὴν (γὰρ καὶ ὁμοιότητα τἆλλα ἀγαθὰ ἐκείνης

[1, 1217]   οὐδὲ πρὸς τὰς πράξεις. πολλαχῶς γὰρ λέγεται καὶ ἰσαχῶς τῷ ὄντι

[1, 1215]   τὰς τῶν πολλῶν ἐπισκεπτέον> ~(εἰκῇ γὰρ λέγουσι σχεδὸν περὶ ἁπάντων, (καὶ

[1, 1216]   καὶ εἶναι δίκαιον. Ἅμα μὲν γὰρ μεμαθήκαμεν τὴν γεωμετρίαν καὶ οἰκοδομίαν

[1, 1215]   ἅπαντες, πολιτικὸν φιλόσοφον ἀπολαυστικόν. (Τούτων γὰρ ὁ μὲν φιλόσοφος βούλεται περὶ

[1, 1214]   ἃ δεῖ μὴ λανθάνειν· οὐ γὰρ ὁμοίως οἰκεῖον πρὸς εὐεξίαν τοῖς

[1, 1217]   ὄντι τὸ ἀγαθόν. τό τε γὰρ ὄν, ὥσπερ ἐν ἄλλοις διῄρηται,

[1, 1218]   ὑπάρξαι ἀγαθῷ) οὔτε πρακτόν. οὐ γὰρ ὅπως ὑπάρξει τὸ ὁτῳοῦν ὑπάρχον

[1, 1215]   μὴ παντελῶς ὢν (ἀνδράποδον. Δῆλον γὰρ ὅτι τῷ ταύτην ποιουμένῳ τὴν

[1, 1214]   οὐθεὶς νοῦν ἔχων διαπορήσειεν· δέονται γὰρ οὐ λόγων, ἀλλ᾽ οἳ μὲν

[1, 1218]   ἐν τῷ λόγῳ γεγραμμένον· ἢ γὰρ οὐδεμιᾷ χρήσιμον αὐτὸ τὸ τοῦ

[1, 1214]   ἢ διά τινος ἀσκήσεως (πολλὰ γὰρ οὔτε κατὰ (φύσιν οὔτε μαθοῦσιν

[1, 1214]   γίνεται διὰ τίνων· ὧν ἄνευ γὰρ οὐχ οἷόν τε εὐδαιμονεῖν, ἔνιοι

[1, 1216]   χρώμενον τοῖς φαινομένοις. κράτιστον μὲν γὰρ πάντας ἀνθρώπους φαίνεσθαι συνομολογοῦντας τοῖς

[1, 1216]   κατὰ τὴν ἀλήθειαν· ὁ (μὲν γὰρ πολιτικὸς τῶν καλῶν ἐστι πράξεων

[1, 1215]   περὶ (ἐπισκεπτέον) εὐδαι> μονίας· ἄτοπον γὰρ προσφέρειν λόγον τοῖς λόγου μηθὲν

[1, 1217]   τοῦ ἀγαθοῖς εἶναι. μάλιστά τε γὰρ τἀγαθὸν λέγεσθαι κατ᾽ ἐκείνης ἀληθῶς

[1, 1218]   ἀκινήτοις μᾶλλον τὸ καλόν. πάντα γὰρ τάδε τάξις καὶ ἠρεμία· εἰ

[1, 1214]   εἰς ταύτας τὰς ἀρχάς· καὶ γὰρ τὰς> ἀπὸ τῆς διανοίας ἁπάσας

[1, 1214]   περιπάτων οἱ μετὰ δεῖπνον&#-247; Ἔστι γὰρ ταῦτ᾽ αἴτια τῆς (ἀμφισβητήσεως περὶ

[1, 1216]   ἕκαστον τῶν μορίων αὐτῆς. Ἐποίει γὰρ ταῦτ᾽ εὐλόγως. Ἐπιστήμας γὰρ ᾤετ᾽

[1, 1216]   ὥσπερ καὶ τὰ παιδία. Καὶ γὰρ ταῦτα κατὰ τὴν πρώτην ἐν

[1, 1214]   ἢ διὰ τὴν τύχην (πολλοὶ γὰρ ταὐτόν φασιν εἶναι τὴν εὐδαιμονίαν

[1, 1214]   οὐκ ἐνδέχεται τοῦθ᾽ ὑπάρχειν. Οὐ γὰρ ταὐτόν, ὧν τ᾽ ἄνευ (οὐχ

[1, 1214]   εἶναι δοκοῦσιν αἰρετωτάτοις. Οἳ μὲν γὰρ τὴν φρόνησιν μέγιστον εἶναί φασιν

[1, 1217]   μέντοι τοῦτο πολλῆς εὐλαβείας. (εἰσὶ γάρ τινες οἳ διὰ τὸ δοκεῖν

[1, 1218]   τι τοῦ πρώτου πρότερον· πρότερον γὰρ τὸ κοινὸν καὶ χωριστὸν διὰ

[1, 1218]   ὅτι ἕκαστον αὐτῶν ἀγαθόν· αἴτιον γὰρ τὸ οὗ ἕνεκα. οἷον ἐπειδὴ

[1, 1218]   αὑτό, δηλοῖ ἡ διδασκαλία. ὁρισάμενοι γὰρ τὸ τέλος τἆλλα δεικνύουσιν, ὅτι

[1, 1216]   καὶ τὸ διὰ τί. φιλόσοφον γὰρ τὸ τοιοῦτον περὶ ἑκάστην μέθοδον.

[1, 1218]   ᾖ καὶ μὴ ἰατρός (οὗτοι γὰρ τοῖς ἀλλοτρίοις λόγοις σοφίζονται) ὥσπερ

[1, 1218]   κοινῇ κατηγορούμενον εἶναι χωριστόν· ἔσται γὰρ τοῦ διπλασίου πρότερον. εἰ συμβαίνει

[1, 1217]   καὶ πρῶτον τῶν ἀγαθῶν· ἀναιρουμένου γὰρ τοῦ μετεχομένου ἀναιρεῖσθαι καὶ τὰ

[1, 1216]   δεικνύναι πως περὶ αὐτῶν· ἐκ γὰρ τῶν ἀληθῶς μὲν λεγομένων οὐ

[1, 1215]   ἔχει τὰς δόξας ἐξετάζειν· οἱ γὰρ τῶν ἀμφισβητούντων ἔλεγχοι τῶν ἐναντιουμένων

[1, 1218]   εἰ ἄρα, ἐκεῖνα μᾶλλον· ἐκείνοις γὰρ ὑπάρχει ταῦτα μᾶλλον. παράβολος δὲ

[1, 1218]   (ἀγαθὸν ταὐτὸ τῇ ἰδέᾳ· πᾶσι γὰρ ὑπάρχει τὸ> κοινόν. ἀνάπαλιν δὲ

[1, 1214]   τινες περὶ αὐτῆς, περίεργον (πολλὰ γὰρ φαίνεται καὶ τοῖς (παιδαρίοις καὶ

[1, 1217]   τὴν ἰδέαν τοῦ ἀγαθοῦ· καὶ γὰρ (χωριστὴν εἶναι τῶν μετεχόντων, ὥσπερ

[1, 1216]   Ἐποίει γὰρ ταῦτ᾽ εὐλόγως. Ἐπιστήμας γὰρ ᾤετ᾽ εἶναι πάσας τὰς ἀρετάς,

[1, 1217]   διχῶς λέγεται τὸ πρακτόν (καὶ γὰρ ὧν ἕνεκα πράττομεν καὶ ἃ

[1, 1218]   ὅτι οἱ ἀριθμοὶ ἐφίενται· οὔτε γὰρ ὡς ἐφίενται λέγονται φανερῶς, ἀλλὰ

[1, 1214]   τὸν ἐπιβάλλοντα καιρόν, ὅ τι περ οἰκεῖον ἦν τῇ μεθόδῳ· πρῶτον

[1, 1215]   ἕτερος> ἕτερον τὸν εὐδαίμονα προσαγορεύει, Καθάπερ ἐλέχθη καὶ πρότερον. Ἀναξαγόρας μὲν

[1, 1216]   ἐστι δικαιοσύνη, ἀλλ᾽ εἶναι δίκαιοι, καθάπερ καὶ ὑγιαίνειν μᾶλλον ἢ γινώσκειν

[1, 1214]   τρόπων, δυοῖν δὲ θάτερον, ἤτοι καθάπερ οἱ νυμφόληπτοι καὶ θεόληπτοι τῶν

[1, 1215]   τινα μόνον εἶναι τὴν ψυχήν, καθάπερ τινὲς ᾠήθησαν τῶν σοφῶν καὶ

[1, 1216]   μή, τρόπον (γέ τινα πάντας, ὅπερ μεταβιβαζόμενοι ποιήσουσιν· ἔχει γὰρ ἕκαστος

[1, 1216]   καὶ ἐσμὲν οἰκοδόμοι καὶ γεωμέτραι. Διόπερ ἐζήτει (τί ἐστιν ἀρετή, ἀλλ᾽

[1, 1215]   περὶ τὰς (ἡδονὰς τὰς σωματικάς. Διόπερ ἕτερος> ἕτερον τὸν εὐδαίμονα προσαγορεύει,

[1, 1216]   φιλοσόφως λεγόμενοι καὶ μὴ φιλοσόφως. διόπερ καὶ τῶν πολιτικῶν οὐ χρὴ

[1, 1217]   ἀρξάμενοι πρῶτον ἀπὸ τῶν πρώτων, ὥσπερ εἴρηται, οὐ σαφῶς (λεγομένων, ζητοῦντες

[1, 1217]   ἀγαθόν. τό τε γὰρ ὄν, ὥσπερ ἐν ἄλλοις διῄρηται, σημαίνει τὸ

[1, 1214]   τῶν ἀνθρώπων, ἐπιπνοίᾳ δαιμονίου τινὸς ὥσπερ ἐνθουσιάζοντες, ἢ διὰ τὴν τύχην

[1, 1216]   τοιαύτης τινὸς ἔοικε μετέχειν ζωῆς, ὥσπερ καὶ τὰ παιδία. Καὶ γὰρ

[1, 1218]   πολιτικῇ, ἀλλ᾽ ἴδιόν τι (ἀγαθόν, ὥσπερ καὶ ταῖς ἄλλαις, οἷον γυμναστικῇ

[1, 1217]   γὰρ (χωριστὴν εἶναι τῶν μετεχόντων, ὥσπερ καὶ τὰς ἄλλας ἰδέας. ἔστι

[1, 1214]   οἱ τυγχάνοντες ταύτης τῆς προσηγορίας, ὥσπερ μεγάλοι καὶ μικροὶ καὶ τὴν

[1, 1218]   γὰρ τοῖς ἀλλοτρίοις λόγοις σοφίζονται) ὥσπερ οὐδ᾽ ἄλλην ἀρχὴν οὐδεμίαν. (τὸ

[1, 1217]   καὶ τὸ διδασκόμενον περὶ κίνησιν. ὥσπερ οὖν οὐδὲ τὸ ὂν ἕν

Livre, page
[1, 1214]	τοῖς ἀνθρώποις, οὐκ ἄδηλον ἅπασαι	γὰρ	αἱ γενέσεις σχεδὸν πίπτουσιν εἰς
[1, 1218]	οὔτε τὸ κοινόν (τὸ μὲν	γὰρ	ἀκίνητον καὶ οὐ πρακτόν, τὸ
[1, 1217]	εὐδαιμονία, οἷον θεοῦ. τῶν μὲν	γὰρ	ἄλλων ζῴων, ὅσα χείρω τὴν
[1, 1217]	πολλὰ λογικωτέρας ἐξ ἀνάγκης (οἱ	γὰρ	ἅμα ἀναιρετικοί τε καὶ κοινοὶ
[1, 1218]	ταῦτα, καὶ τοῦτο χωριστόν. εἴη	γὰρ	ἄν τι τοῦ πρώτου πρότερον·
[1, 1218]	οὔτε αὐτὸ ἀγαθόν ἐστι (καὶ	γὰρ	ἂν μικρῷ ὑπάρξαι ἀγαθῷ) οὔτε
[1, 1217]	φαίνεται δόξαις εἶναι τοῦτο. φασὶ	γὰρ	ἄριστον μὲν εἶναι πάντων αὐτὸ
[1, 1218]	καὶ οἰκονομικὴ καὶ φρόνησις. διαφέρουσι	γὰρ	αὗται αἱ ἕξεις πρὸς τὰς
[1, 1217]	ἥν φησιν ὁ λόγος. ἔστι	γὰρ	διὰ ψεύδους ἀληθὲς δεῖξαι· δῆλον
[1, 1216]	τὴν τοῦ καθεύδειν ἡδονήν· τί	γὰρ	διαφέρει καθεύδειν ἀνέγερτον ὕπνον ἀπὸ
[1, 1216]	γινώσκειν ἐκ τίνων ἐστίν. Οὐ	γὰρ	εἰδέναι βουλόμεθα τί ἐστιν ἀνδρεία,
[1, 1216]	ἀληθῶς τυγχάνουσι τῆς προσηγορίας· οὐ	γάρ	εἰσι πολιτικοὶ κατὰ τὴν ἀλήθειαν·
[1, 1218]	τὸ ἀγαθὸν αὐτό. νῦν μὲν	γὰρ	ἐκ τῶν ἀνομολογουμένων ἔχειν τὸ
[1, 1216]	πάντας, ὅπερ μεταβιβαζόμενοι ποιήσουσιν· ἔχει	γὰρ	ἕκαστος οἰκεῖόν τι πρὸς τὴν
[1, 1215]	ἂν τῶν ἐπιεικῶν. Εἰ μὲν	γὰρ	ἐν τοῖς διὰ τύχην γινομένοις
[1, 1215]	ζῶσιν ἔτι παῖδες ὄντες; καὶ	γὰρ	ἐπὶ τοῦτον ἀνακάμψαι πάλιν οὐδεὶς
[1, 1215]	ἀνέλπιστον ἂν εἴη πολλοῖς (οὐ	γάρ	ἐστι δι᾽ ἐπιμελείας ἡ κτῆσις
[1, 1218]	ποιήσειέ τις τὸ κοινόν. εἰ	γάρ	ἐστι (δικαιοσύνη ἀγαθόν, καὶ ἀνδρεία.
[1, 1217]	δὲ τοῦτο δι᾽ ἀπαιδευσίαν· ἀπαιδευσία	γάρ	ἐστι περὶ ἕκαστον πρᾶγμα τὸ
[1, 1215]	ἔχοι πλήρη τὴν ἐπιθυμίαν. Πολλὰ	γάρ	ἐστι τοιαῦτα τῶν ἀποβαινόντων, δι᾽
[1, 1217]	κοινωνεῖ ταύτης τῆς προσηγορίας· οὐ	γάρ	ἐστιν εὐδαίμων ἵππος οὐδ᾽ ὄρνις
[1, 1216]	ἐπιστημῶν συμβαίνει τῶν θεωρητικῶν (οὐθὲν	γὰρ	ἕτερόν ἐστι τῆς ἀστρολογίας οὐδὲ
[1, 1214]	δ᾽ αὐτῷ μὴ συγχωρῶμεν. Ἡ	γὰρ	εὐδαιμονία κάλλιστον καὶ ἄριστον ἁπάντων
[1, 1214]	κολάσεως ἰατρικῆς ἢ πολιτικῆς· κόλασις	γὰρ	ἡ φαρμακεία τῶν πληγῶν οὐκ
[1, 1218]	τινος ἀγαθοῦ οὐκ ἀληθές· ἕκαστον	γὰρ	ἰδίου ἀγαθοῦ ὀρέγεται, ὀφθαλμὸς ὄψεως,
[1, 1218]	καὶ ἡ ὑγίεια ἀγαθόν· τάξεις	γὰρ	καὶ ἀριθμοί, ὡς τοῖς ἀριθμοῖς
[1, 1217]	κατ᾽ ἐκείνης ἀληθῶς (κατὰ μετοχὴν	(γὰρ	καὶ ὁμοιότητα τἆλλα ἀγαθὰ ἐκείνης
[1, 1217]	οὐδὲ πρὸς τὰς πράξεις. πολλαχῶς	γὰρ	λέγεται καὶ ἰσαχῶς τῷ ὄντι
[1, 1215]	τὰς τῶν πολλῶν ἐπισκεπτέον> ~(εἰκῇ	γὰρ	λέγουσι σχεδὸν περὶ ἁπάντων, (καὶ
[1, 1216]	καὶ εἶναι δίκαιον. Ἅμα μὲν	γὰρ	μεμαθήκαμεν τὴν γεωμετρίαν καὶ οἰκοδομίαν
[1, 1215]	ἅπαντες, πολιτικὸν φιλόσοφον ἀπολαυστικόν. (Τούτων	γὰρ	ὁ μὲν φιλόσοφος βούλεται περὶ
[1, 1214]	ἃ δεῖ μὴ λανθάνειν· οὐ	γὰρ	ὁμοίως οἰκεῖον πρὸς εὐεξίαν τοῖς
[1, 1217]	ὄντι τὸ ἀγαθόν. τό τε	γὰρ	ὄν, ὥσπερ ἐν ἄλλοις διῄρηται,
[1, 1218]	ὑπάρξαι ἀγαθῷ) οὔτε πρακτόν. οὐ	γὰρ	ὅπως ὑπάρξει τὸ ὁτῳοῦν ὑπάρχον
[1, 1215]	μὴ παντελῶς ὢν (ἀνδράποδον. Δῆλον	γὰρ	ὅτι τῷ ταύτην ποιουμένῳ τὴν
[1, 1214]	οὐθεὶς νοῦν ἔχων διαπορήσειεν· δέονται	γὰρ	οὐ λόγων, ἀλλ᾽ οἳ μὲν
[1, 1218]	ἐν τῷ λόγῳ γεγραμμένον· ἢ	γὰρ	οὐδεμιᾷ χρήσιμον αὐτὸ τὸ τοῦ
[1, 1214]	ἢ διά τινος ἀσκήσεως (πολλὰ	γὰρ	οὔτε κατὰ (φύσιν οὔτε μαθοῦσιν
[1, 1214]	γίνεται διὰ τίνων· ὧν ἄνευ	γὰρ	οὐχ οἷόν τε εὐδαιμονεῖν, ἔνιοι
[1, 1216]	χρώμενον τοῖς φαινομένοις. κράτιστον μὲν	γὰρ	πάντας ἀνθρώπους φαίνεσθαι συνομολογοῦντας τοῖς
[1, 1216]	κατὰ τὴν ἀλήθειαν· ὁ (μὲν	γὰρ	πολιτικὸς τῶν καλῶν ἐστι πράξεων
[1, 1215]	περὶ (ἐπισκεπτέον) εὐδαι> μονίας· ἄτοπον	γὰρ	προσφέρειν λόγον τοῖς λόγου μηθὲν
[1, 1217]	τοῦ ἀγαθοῖς εἶναι. μάλιστά τε	γὰρ	τἀγαθὸν λέγεσθαι κατ᾽ ἐκείνης ἀληθῶς
[1, 1218]	ἀκινήτοις μᾶλλον τὸ καλόν. πάντα	γὰρ	τάδε τάξις καὶ ἠρεμία· εἰ
[1, 1214]	εἰς ταύτας τὰς ἀρχάς· καὶ	γὰρ	τὰς> ἀπὸ τῆς διανοίας ἁπάσας
[1, 1214]	περιπάτων οἱ μετὰ δεῖπνον&#-247; Ἔστι	γὰρ	ταῦτ᾽ αἴτια τῆς (ἀμφισβητήσεως περὶ
[1, 1216]	ἕκαστον τῶν μορίων αὐτῆς. Ἐποίει	γὰρ	ταῦτ᾽ εὐλόγως. Ἐπιστήμας γὰρ ᾤετ᾽
[1, 1216]	ὥσπερ καὶ τὰ παιδία. Καὶ	γὰρ	ταῦτα κατὰ τὴν πρώτην ἐν
[1, 1214]	ἢ διὰ τὴν τύχην (πολλοὶ	γὰρ	ταὐτόν φασιν εἶναι τὴν εὐδαιμονίαν
[1, 1214]	οὐκ ἐνδέχεται τοῦθ᾽ ὑπάρχειν. Οὐ	γὰρ	ταὐτόν, ὧν τ᾽ ἄνευ (οὐχ
[1, 1214]	εἶναι δοκοῦσιν αἰρετωτάτοις. Οἳ μὲν	γὰρ	τὴν φρόνησιν μέγιστον εἶναί φασιν
[1, 1217]	μέντοι τοῦτο πολλῆς εὐλαβείας. (εἰσὶ	γάρ	τινες οἳ διὰ τὸ δοκεῖν
[1, 1218]	τι τοῦ πρώτου πρότερον· πρότερον	γὰρ	τὸ κοινὸν καὶ χωριστὸν διὰ
[1, 1218]	ὅτι ἕκαστον αὐτῶν ἀγαθόν· αἴτιον	γὰρ	τὸ οὗ ἕνεκα. οἷον ἐπειδὴ
[1, 1218]	αὑτό, δηλοῖ ἡ διδασκαλία. ὁρισάμενοι	γὰρ	τὸ τέλος τἆλλα δεικνύουσιν, ὅτι
[1, 1216]	καὶ τὸ διὰ τί. φιλόσοφον	γὰρ	τὸ τοιοῦτον περὶ ἑκάστην μέθοδον.
[1, 1218]	ᾖ καὶ μὴ ἰατρός (οὗτοι	γὰρ	τοῖς ἀλλοτρίοις λόγοις σοφίζονται) ὥσπερ
[1, 1218]	κοινῇ κατηγορούμενον εἶναι χωριστόν· ἔσται	γὰρ	τοῦ διπλασίου πρότερον. εἰ συμβαίνει
[1, 1217]	καὶ πρῶτον τῶν ἀγαθῶν· ἀναιρουμένου	γὰρ	τοῦ μετεχομένου ἀναιρεῖσθαι καὶ τὰ
[1, 1216]	δεικνύναι πως περὶ αὐτῶν· ἐκ	γὰρ	τῶν ἀληθῶς μὲν λεγομένων οὐ
[1, 1215]	ἔχει τὰς δόξας ἐξετάζειν· οἱ	γὰρ	τῶν ἀμφισβητούντων ἔλεγχοι τῶν ἐναντιουμένων
[1, 1218]	εἰ ἄρα, ἐκεῖνα μᾶλλον· ἐκείνοις	γὰρ	ὑπάρχει ταῦτα μᾶλλον. παράβολος δὲ
[1, 1218]	(ἀγαθὸν ταὐτὸ τῇ ἰδέᾳ· πᾶσι	γὰρ	ὑπάρχει τὸ> κοινόν. ἀνάπαλιν δὲ
[1, 1214]	τινες περὶ αὐτῆς, περίεργον (πολλὰ	γὰρ	φαίνεται καὶ τοῖς (παιδαρίοις καὶ
[1, 1217]	τὴν ἰδέαν τοῦ ἀγαθοῦ· καὶ	γὰρ	(χωριστὴν εἶναι τῶν μετεχόντων, ὥσπερ
[1, 1216]	Ἐποίει γὰρ ταῦτ᾽ εὐλόγως. Ἐπιστήμας	γὰρ	ᾤετ᾽ εἶναι πάσας τὰς ἀρετάς,
[1, 1217]	διχῶς λέγεται τὸ πρακτόν (καὶ	γὰρ	ὧν ἕνεκα πράττομεν καὶ ἃ
[1, 1218]	ὅτι οἱ ἀριθμοὶ ἐφίενται· οὔτε	γὰρ	ὡς ἐφίενται λέγονται φανερῶς, ἀλλὰ
[1, 1214]	τὸν ἐπιβάλλοντα καιρόν, ὅ τι	περ	οἰκεῖον ἦν τῇ μεθόδῳ· πρῶτον
[1, 1215]	ἕτερος> ἕτερον τὸν εὐδαίμονα προσαγορεύει,	Καθάπερ	ἐλέχθη καὶ πρότερον. Ἀναξαγόρας μὲν
[1, 1216]	ἐστι δικαιοσύνη, ἀλλ᾽ εἶναι δίκαιοι,	καθάπερ	καὶ ὑγιαίνειν μᾶλλον ἢ γινώσκειν
[1, 1214]	τρόπων, δυοῖν δὲ θάτερον, ἤτοι	καθάπερ	οἱ νυμφόληπτοι καὶ θεόληπτοι τῶν
[1, 1215]	τινα μόνον εἶναι τὴν ψυχήν,	καθάπερ	τινὲς ᾠήθησαν τῶν σοφῶν καὶ
[1, 1216]	μή, τρόπον (γέ τινα πάντας,	ὅπερ	μεταβιβαζόμενοι ποιήσουσιν· ἔχει γὰρ ἕκαστος
[1, 1216]	καὶ ἐσμὲν οἰκοδόμοι καὶ γεωμέτραι.	Διόπερ	ἐζήτει (τί ἐστιν ἀρετή, ἀλλ᾽
[1, 1215]	περὶ τὰς (ἡδονὰς τὰς σωματικάς.	Διόπερ	ἕτερος> ἕτερον τὸν εὐδαίμονα προσαγορεύει,
[1, 1216]	φιλοσόφως λεγόμενοι καὶ μὴ φιλοσόφως.	διόπερ	καὶ τῶν πολιτικῶν οὐ χρὴ
[1, 1217]	ἀρξάμενοι πρῶτον ἀπὸ τῶν πρώτων,	ὥσπερ	εἴρηται, οὐ σαφῶς (λεγομένων, ζητοῦντες
[1, 1217]	ἀγαθόν. τό τε γὰρ ὄν,	ὥσπερ	ἐν ἄλλοις διῄρηται, σημαίνει τὸ
[1, 1214]	τῶν ἀνθρώπων, ἐπιπνοίᾳ δαιμονίου τινὸς	ὥσπερ	ἐνθουσιάζοντες, ἢ διὰ τὴν τύχην
[1, 1216]	τοιαύτης τινὸς ἔοικε μετέχειν ζωῆς,	ὥσπερ	καὶ τὰ παιδία. Καὶ γὰρ
[1, 1218]	πολιτικῇ, ἀλλ᾽ ἴδιόν τι (ἀγαθόν,	ὥσπερ	καὶ ταῖς ἄλλαις, οἷον γυμναστικῇ
[1, 1217]	γὰρ (χωριστὴν εἶναι τῶν μετεχόντων,	ὥσπερ	καὶ τὰς ἄλλας ἰδέας. ἔστι
[1, 1214]	οἱ τυγχάνοντες ταύτης τῆς προσηγορίας,	ὥσπερ	μεγάλοι καὶ μικροὶ καὶ τὴν
[1, 1218]	γὰρ τοῖς ἀλλοτρίοις λόγοις σοφίζονται)	ὥσπερ	οὐδ᾽ ἄλλην ἀρχὴν οὐδεμίαν. (τὸ
[1, 1217]	καὶ τὸ διδασκόμενον περὶ κίνησιν.	ὥσπερ	οὖν οὐδὲ τὸ ὂν ἕν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 29/05/2008