Livre, page |
[1, 1217] |
αὐτὸ
δ᾽
εἶναι
τὸ
ἀγαθὸν
|
ᾧ |
ὑπάρχει
τό
τε
πρώτῳ
εἶναι |
[1, 1217] |
ἀμφότερα
τῇ
ἰδέᾳ
τοῦ
ἀγαθοῦ.
|
λέγω |
δὲ
ἀμφότερα
τό
τε
πρῶτον |
[1, 1215] |
περὶ
χρηματισμὸν
καὶ
τὰς
βαναύσους
|
(λέγω |
δὲ
φορτικὰς
μὲν
τὰς
(πρὸς |
[1, 1218] |
(ἔτι
καὶ
τὸ
ἐν
τῷ
|
λόγῳ |
γεγραμμένον·
ἢ
γὰρ
οὐδεμιᾷ
χρήσιμον |
[1, 1214] |
τι
περ
οἰκεῖον
ἦν
τῇ
|
μεθόδῳ· |
πρῶτον
δὲ
(σκεπτέον
ἐν
τίνι |
[1, 1214] |
μὲν
ἐν
Δήλῳ
παρὰ
τῷ
|
θεῷ |
τὴν
αὑτοῦ
γνώμην
ἀποφηνάμενος
συνέγραψεν |
[1, 1218] |
(καὶ
γὰρ
ἂν
μικρῷ
ὑπάρξαι
|
ἀγαθῷ) |
οὔτε
πρακτόν.
οὐ
γὰρ
ὅπως |
[1, 1217] |
ὁ
θεός,
ἐν
δὲ
τῷ
|
ποιῷ |
τὸ
δίκαιον,
ἐν
δὲ
τῷ |
[1, 1217] |
εἶναι
τῶν
ἀγαθῶν
καὶ
(τὸ
|
αἰτίῳ |
τῇ
παρουσίᾳ
τοῖς
ἄλλοις
τοῦ |
[1, 1214] |
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Α'
(Ὁ
μὲν
ἐν
|
Δήλῳ |
παρὰ
τῷ
θεῷ
τὴν
αὑτοῦ |
[1, 1215] |
Δῆλον
γὰρ
ὅτι
τῷ
ταύτην
|
ποιουμένῳ |
τὴν
αἵρεσιν
οὐθὲν
ἂν
διενέγκειε |
[1, 1218] |
(τὸ
δ᾽
ὡς
τέλος
ἀγαθὸν
|
ἀνθρώπῳ |
καὶ
τὸ
ἄριστον
τῶν
πρακτῶν, |
[1, 1217] |
τῶν
ἀγαθῶν
τὰ
μέν
ἐστιν
|
ἀνθρώπῳ |
πρακτὰ
τὰ
δ᾽
οὐ
πρακτά. |
[1, 1217] |
ὅτι
καὶ
τὴν
(εὐδαιμονίαν
τῶν
|
ἀνθρώπῳ |
πρακτῶν
ἄριστον
θετέον.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Η' |
[1, 1218] |
τὸ
ἀγαθὸν
τὸ
τέλος
τῶν
|
ἀνθρώπῳ |
πρακτῶν.
τοῦτο
δ᾽
ἐστὶ
τὸ |
[1, 1217] |
μὲν
γὰρ
ἄλλων
ζῴων,
ὅσα
|
χείρω |
τὴν
(φύσιν
τῶν
ἀνθρώπων
ἐστίν, |
[1, 1218] |
ἀγαθόν
ἐστι
(καὶ
γὰρ
ἂν
|
μικρῷ |
ὑπάρξαι
ἀγαθῷ)
οὔτε
πρακτόν.
οὐ |
[1, 1217] |
τὸ
δίκαιον,
ἐν
δὲ
τῷ
|
ποσῷ |
τὸ
μέτριον,
ἐν
δὲ
τῷ |
[1, 1218] |
οὐδὲ
τὸ
ἀγαθὸν
μᾶλλον
ἀγαθὸν
|
τῷ |
ἀίδιον
εἶναι·
οὐδὲ>
δὴ
τὸ |
[1, 1215] |
αὐτῶν
πραγματείας)
εἰ
δ᾽
ἐν
|
τῷ |
αὐτὸν
ποιόν
τινα
εἶναι
καὶ |
[1, 1214] |
Λητῴου,
διελὼν
οὐχ
ὑπάρχοντα
πάντα
|
τῷ |
αὐτῷ,
τό
τε
ἀγαθὸν
καὶ |
[1, 1215] |
τὸ
γνῶναι,
τί
τῶν
ἐν
|
τῷ |
ζῆν
αἱρετόν,
καὶ
λαβὼν
ἄν |
[1, 1216] |
καὶ
πότερον
εἰ
δεῖ
προσάπτειν
|
τῷ |
ζῆν
(καλῶς
ἡδονάς
τινας,
ταύτας |
[1, 1216] |
τί
τὸ
ἀγαθὸν
τὸ
ἐν
|
τῷ |
ζῆν.
Τὸν
μὲν
οὖν
Ἀναξαγόραν |
[1, 1214] |
(Ὁ
μὲν
ἐν
Δήλῳ
παρὰ
|
τῷ |
θεῷ
τὴν
αὑτοῦ
γνώμην
ἀποφηνάμενος |
[1, 1215] |
πλείοσιν
ἐνδέχεσθαι
μετασχεῖν,
θειότερον
δὲ
|
τῷ |
κεῖσθαι
τὴν
εὐδαιμονίαν
τοῖς
αὑτοὺς |
[1, 1217] |
τῷ
κινεῖσθαι
τὸ
δὲ
ἐν
|
τῷ |
κινεῖν,
καὶ
τὸ
(ἀγαθὸν
ἐν |
[1, 1217] |
πρὸς
τούτοις
τὸ
μὲν
ἐν
|
τῷ |
κινεῖσθαι
τὸ
δὲ
ἐν
τῷ |
[1, 1218] |
εὐεξία
(ἔτι
καὶ
τὸ
ἐν
|
τῷ |
λόγῳ
γεγραμμένον·
ἢ
γὰρ
οὐδεμιᾷ |
[1, 1215] |
εὖ
καὶ
καλῶς
ζῆν,
εἴ
|
τῳ |
μακαρίως
ἐπιφθονώτερον
εἰπεῖν,
καὶ
πρὸς |
[1, 1217] |
μετέχοντα
τῆς
ἰδέας,
ἃ
λέγεται
|
τῷ |
μετέχειν
ἐκείνης,
τὸ
δὲ
πρῶτον |
[1, 1217] |
πολλαχῶς
γὰρ
λέγεται
καὶ
ἰσαχῶς
|
τῷ |
ὄντι
τὸ
ἀγαθόν.
τό
τε |
[1, 1215] |
ἀγαθὸν
καὶ
θειότερον,
κοινότερον
μὲν
|
τῷ |
πλείοσιν
ἐνδέχεσθαι
μετασχεῖν,
θειότερον
δὲ |
[1, 1215] |
εἶναι
τὴν
εὐδαιμονίαν,
πότερον
ἐν
|
τῷ |
ποιόν
τινα
μόνον
εἶναι
τὴν |
[1, 1217] |
καὶ
ὁ
θεός,
ἐν
δὲ
|
τῷ |
ποιῷ
τὸ
δίκαιον,
ἐν
δὲ |
[1, 1217] |
ποιῷ
τὸ
δίκαιον,
ἐν
δὲ
|
τῷ |
ποσῷ
τὸ
μέτριον,
ἐν
δὲ |
[1, 1217] |
ποσῷ
τὸ
μέτριον,
ἐν
δὲ
|
τῷ |
πότε
ὁ
καιρός,
τὸ
δὲ |
[1, 1215] |
ὢν
(ἀνδράποδον.
Δῆλον
γὰρ
ὅτι
|
τῷ |
ταύτην
ποιουμένῳ
τὴν
αἵρεσιν
οὐθὲν |
[1, 1218] |
αἱ
ἕξεις
πρὸς
τὰς
(ἄλλας
|
τῷ |
τοιαῦται
εἶναι·
πρὸς
δ᾽
ἀλλήλας |
[1, 1216] |
βίον,
οὗτοι
δὲ
πάντες
ἐν
|
τῷ |
χαίρειν
φαίνονται
τάττειν
τὴν
εὐδαιμονίαν· |
[1, 1216] |
ἢ
ἄνθρωπον·
~ὁ
γοῦν
ἐν
|
Αἰγύπτῳ |
βοῦς,
(ὃν
ὡς
Ἆπιν
τιμῶσιν, |
[1, 1214] |
ἐρᾷ
τὸ
τυχεῖν·
ἡμεῖς
δ᾽
|
αὐτῷ |
μὴ
συγχωρῶμεν.
Ἡ
γὰρ
εὐδαιμονία |
[1, 1214] |
διελὼν
οὐχ
ὑπάρχοντα
πάντα
τῷ
|
αὐτῷ, |
τό
τε
ἀγαθὸν
καὶ
τὸ |
[1, 1214] |
μάλιστα
δὴ
δεῖ
πρῶτον
ἐν
|
αὑτῷ |
διορίσασθαι
μήτε
προπετῶς
μήτε
ῥαθύμως, |
[1, 1217] |
ἀγαθὸν
ᾧ
ὑπάρχει
τό
τε
|
πρώτῳ |
εἶναι
τῶν
ἀγαθῶν
καὶ
(τὸ |