HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Éthique à Eudème, livre I

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


ς  =  281 formes différentes pour 562 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, page
[1, 1216]   ἕτεραι δ᾽ εἰσὶν ἡδοναὶ δι᾽  ἃς   εὐλόγως οἴονται τὸν εὐδαίμονα ζῆν
[1, 1215]   ἀφροδισίων, ἀφαιρεθεισῶν τῶν ἄλλων ἡδονῶν,  ἃς   τὸ γινώσκειν βλέπειν
[1, 1217]   ἀναιρεῖσθαι καὶ τὰ μετέχοντα τῆς  ἰδέας,   λέγεται τῷ μετέχειν ἐκείνης,
[1, 1217]   μετεχόντων, ὥσπερ καὶ τὰς ἄλλας  ἰδέας.   ἔστι μὲν οὖν τὸ διασκοπεῖν
[1, 1215]   πραγματευομένας μόνον, βαναύσους δὲ τὰς  ἑδραίας   καὶ μισθαρνικάς, χρηματιστικὰς δὲ τὰς
[1, 1216]   τῆς πρώτης ἡμέρας μέχρι τῆς  τελευταίας   ἐτῶν (ἀριθμὸν χιλίων ὁποσωνοῦν,
[1, 1216]   (οὐθὲν γὰρ ἕτερόν ἐστι τῆς  ἀστρολογίας   οὐδὲ τῆς περὶ φύσεως ἐπιστήμης
[1, 1217]   μέθοδον. ~(δεῖται μέντοι τοῦτο πολλῆς  εὐλαβείας.   (εἰσὶ γάρ τινες οἳ διὰ
[1, 1215]   δίκαιον τινος θεωρίας κοινωνοῦντα  θείας,   τοῦτον ὡς ἄνθρωπον εἰπεῖν μακάριον
[1, 1218]   αὐτήν· τὸ δ᾽ ὑγιεινὸν τῆς  ὑγιείας   αἴτιον ὡς κινῆσαν, καὶ τότε
[1, 1218]   δ᾽ ἐκ τῶν ὁμολογουμένων, οἷον  ὑγιείας   ἰσχύος σωφροσύνης, ὅτι καὶ ἐν
[1, 1214]   τὰ μὲν οὐκ ἴδια τῆς  ὑγιείας   οὐδὲ τῆς ζωῆς ἀλλὰ κοινὰ
[1, 1218]   ἀγαθοῦ ὀρέγεται, ὀφθαλμὸς ὄψεως, σῶμα  ὑγιείας,   οὕτως ἄλλο ἄλλου. ὅτι μὲν
[1, 1215]   πολλοῖς (οὐ γάρ ἐστι δι᾽  ἐπιμελείας   κτῆσις (οὐδὲ) ἐπ᾽ αὐτοῖς
[1, 1215]   ἐπ᾽ αὐτοῖς (οὐδὲ τῆς αὐτῶν  πραγματείας)   εἰ δ᾽ ἐν τῷ αὐτὸν
[1, 1217]   λανθάνουσι λέγοντες ἀλλοτρίους λόγους τῆς  πραγματείας   καὶ κενούς. τοῦτο δὲ ποιοῦσιν
[1, 1214]   οὐ λόγων, ἀλλ᾽ οἳ μὲν  ἡλικίας   ἐν μεταβαλοῦσιν, οἳ δὲ
[1, 1217]   οὐδὲ τὰ ὁμοιοσχημόνως λεγόμενα ἀγαθὰ  μιᾶς   ἐστι θεωρῆσαι, οἷον τὸν καιρὸν
[1, 1217]   αὐτό γε τὸ ἀγαθὸν θεωρῆσαι  μιᾶς.   ~(ἔτι ἐν ὅσοις ὑπάρχει τὸ
[1, 1215]   (καὶ μάλιστα περὶ (ἐπισκεπτέον) εὐδαι>  μονίας·   ἄτοπον γὰρ προσφέρειν λόγον τοῖς
[1, 1214]   τε εὐδαιμονεῖν, ἔνιοι μέρη τῆς  εὐδαιμονίας   εἶναι νομίζουσι. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ' Πάσας
[1, 1214]   ὡς οὔσης ἐπιστήμης τινὸς τῆς  εὐδαιμονίας,   διά τινος ἀσκήσεως (πολλὰ
[1, 1215]   προΐενται τὸ ζῆν, οἷον (νόσους  περιωδυνίας   χειμῶνας· ὥστε δῆλον ὅτι κἂν
[1, 1216]   οἱ δὲ πολλοὶ χρημάτων καὶ  πλεονεξίας   ἕνεκεν ἅπτονται τοῦ ζῆν οὕτως.
[1, 1214]   καὶ γὰρ τὰς> ἀπὸ τῆς  διανοίας   ἁπάσας πρὸς τὰς ἀπὸ ἐπιστήμης
[1, 1215]   (δὲ δεῖ τὰς πράξεις εἶναι  ποιὰς   τινάς. Διῃρημένων δὲ τῶν βίων,
[1, 1215]   μὲν οὐδ᾽ ἀμφισβητούντων τῆς τοιαύτης  εὐημερίας,   ἀλλ᾽ ὡς τῶν ἀναγκαίων χάριν
[1, 1215]   πλούσιον ταύτης τυγχάνειν τῆς  προσηγορίας,   αὐτὸς δ᾽ ἴσως ᾤετο τὸν
[1, 1216]   πολιτικῶν οὐκ ἀληθῶς τυγχάνουσι τῆς  προσηγορίας·   οὐ γάρ εἰσι πολιτικοὶ κατὰ
[1, 1217]   ἐστίν, οὐθὲν κοινωνεῖ ταύτης τῆς  προσηγορίας·   οὐ γάρ ἐστιν εὐδαίμων ἵππος
[1, 1214]   εὐδαίμονες οἱ τυγχάνοντες ταύτης τῆς  προσηγορίας,   ὥσπερ μεγάλοι καὶ μικροὶ καὶ
[1, 1218]   ἔστιν αὐτό τι ἀγαθόν, ἔχει  ἀπορίας   τοιαύτας, καὶ ὅτι οὐ χρήσιμον
[1, 1216]   τῆς περὶ φύσεως ἐπιστήμης οὐδὲ  γεωμετρίας   πλὴν τὸ γνωρίσαι καὶ θεωρῆσαι
[1, 1215]   πρὸς τὸ δίκαιον τινος  θεωρίας   κοινωνοῦντα θείας, τοῦτον ὡς ἄνθρωπον
[1, 1215]   βίους ὄντας, οὓς οἱ ἐπ᾽  ἐξουσίας   τυγχάνοντες προαιροῦνται ζῆν ἅπαντες, πολιτικὸν
[1, 1217]   τὸ χωρὶς κρίνειν τὸν τῆς  αἰτίας   λόγον καὶ τὸ δεικνύμενον, διά
[1, 1215]   πρὸς ἀγορὰς μὲν καὶ πράσεις  καπηλικάς)   τῶν δ᾽ εἰς ἀγωγὴν εὐδαιμονικὴν
[1, 1217]   καὶ γυμναστική, περὶ δὲ τὰς  πολεμικὰς   (πράξεις στρατηγία, καὶ οὕτως ἑτέρα
[1, 1215]   βαναύσους δὲ τὰς ἑδραίας καὶ  μισθαρνικάς,   χρηματιστικὰς δὲ τὰς πρὸς ἀγορὰς
[1, 1215]   ἀπολαυστικὸς περὶ τὰς (ἡδονὰς τὰς  σωματικάς.   Διόπερ ἕτερος> ἕτερον τὸν εὐδαίμονα
[1, 1216]   ἂν (φρόνησιν οὐδεμίαν οὔτε τὰς  σωματικὰς   ἡδονὰς ἕλοιντο μᾶλλον τὰς
[1, 1215]   τῶν περὶ τὰς τέχνας τὰς  φορτικὰς   καὶ τῶν περὶ χρηματισμὸν καὶ
[1, 1215]   καὶ τὰς βαναύσους (λέγω δὲ  φορτικὰς   μὲν τὰς (πρὸς δόξαν πραγματευομένας
[1, 1215]   δὲ τὰς ἑδραίας καὶ μισθαρνικάς,  χρηματιστικὰς   δὲ τὰς πρὸς ἀγορὰς μὲν
[1, 1215]   πολιτικὸς περὶ τὰς πράξεις τὰς  καλάς   (αὗται δ᾽ εἰσὶν αἱ ἀπὸ
[1, 1218]   τῷ τοιαῦται εἶναι· πρὸς δ᾽  ἀλλήλας   εἴ τι διαφέρουσιν, ὕστερον λεκτέον.
[1, 1217]   τῶν μετεχόντων, ὥσπερ καὶ τὰς  ἄλλας   ἰδέας. ἔστι μὲν οὖν τὸ
[1, 1218]   αὗται αἱ ἕξεις πρὸς τὰς  (ἄλλας   τῷ τοιαῦται εἶναι· πρὸς δ᾽
[1, 1218]   ἀλλ᾽ οὐθὲν μᾶλλον λευκὸν τὸ  πολλὰς   ἡμέρας λευκὸν τοῦ μίαν ἡμέραν·
[1, 1216]   αὐτῆς. Ἐποίει γὰρ ταῦτ᾽ εὐλόγως.  Ἐπιστήμας   γὰρ ᾤετ᾽ εἶναι πάσας τὰς
[1, 1215]   φορτικὰς μὲν τὰς (πρὸς δόξαν  πραγματευομένας   μόνον, βαναύσους δὲ τὰς ἑδραίας
[1, 1215]   δεῖ τὰς πράξεις εἶναι ποιὰς  τινάς.   Διῃρημένων δὲ τῶν βίων, καὶ
[1, 1215]   εὐδαιμονίαν τοῖς αὑτοὺς παρασκευάζουσι ποιούς  τινας   καὶ τὰς πράξεις. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ'
[1, 1216]   προσάπτειν τῷ ζῆν (καλῶς ἡδονάς  τινας,   ταύτας δεῖ προσάπτειν, τούτων
[1, 1216]   τὸν Συβαρίτην τῶν ἄλλων  τινὰς   τῶν ζώντων τὸν ἀπολαυστικὸν βίον,
[1, 1216]   (φρόνησιν οὐδεμίαν οὔτε τὰς σωματικὰς  ἡδονὰς   ἕλοιντο μᾶλλον τὰς πράξεις
[1, 1215]   δ᾽ ἀπολαυστικὸς περὶ τὰς  (ἡδονὰς   τὰς σωματικάς. Διόπερ ἕτερος> ἕτερον
[1, 1216]   δεῖ προσάπτειν τῷ ζῆν (καλῶς  ἡδονάς   τινας, ταύτας δεῖ προσάπτειν,
[1, 1215]   σπουδαζομένων, οἷον τῶν περὶ τὰς  τέχνας   τὰς φορτικὰς καὶ τῶν περὶ
[1, 1215]   τὸ ζῆν, οἷον (νόσους περιωδυνίας  χειμῶνας·   ὥστε δῆλον ὅτι κἂν ἐξ
[1, 1215]   Ταύτας οὖν καλῶς ἔχει τὰς  δόξας   ἐξετάζειν· οἱ γὰρ τῶν ἀμφισβητούντων
[1, 1214]   Γ' Πάσας μὲν οὖν τὰς  δόξας   ἐπισκοπεῖν, ὅσας ἔχουσί τινες περὶ
[1, 1218]   οὐθὲν μᾶλλον λευκὸν τὸ πολλὰς  ἡμέρας   λευκὸν τοῦ μίαν ἡμέραν· ὥστ᾽
[1, 1216]   ἀνέγερτον ὕπνον ἀπὸ τῆς πρώτης  ἡμέρας   μέχρι τῆς τελευταίας ἐτῶν (ἀριθμὸν
[1, 1217]   διασκοπεῖν περὶ ταύτης τῆς δόξης  ἑτέρας   τε διατριβῆς καὶ τὰ πολλὰ
[1, 1217]   τε διατριβῆς καὶ τὰ πολλὰ  λογικωτέρας   ἐξ ἀνάγκης (οἱ γὰρ ἅμα
[1, 1215]   μισθαρνικάς, χρηματιστικὰς δὲ τὰς πρὸς  ἀγορὰς   μὲν καὶ πράσεις καπηλικάς) τῶν
[1, 1215]   προσαγορεύει, Καθάπερ ἐλέχθη καὶ πρότερον.  Ἀναξαγόρας   μὲν Κλαζομένιος ἐρωτηθεὶς τίς
[1, 1214]   εὐδαιμονίας εἶναι νομίζουσι. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ'  Πάσας   μὲν οὖν τὰς δόξας ἐπισκοπεῖν,
[1, 1216]   εὐλόγως. Ἐπιστήμας γὰρ ᾤετ᾽ εἶναι  πάσας   τὰς ἀρετάς, ὥσθ᾽ ἅμα συμβαίνειν
[1, 1214]   παιδείαν, πρὸς ὃν ἀποβλέπων ποιήσεται  πάσας   τὰς πράξεις (τό γε (μὴ
[1, 1214]   γὰρ τὰς> ἀπὸ τῆς διανοίας  ἁπάσας   πρὸς τὰς ἀπὸ ἐπιστήμης (ἄν
[1, 1214]   τὸ καλὸν καὶ τὸ ἡδύ,  ποιήσας   (κάλλιστον τὸ δικαιότατον, λῷστον δ᾽
[1, 1214]   μὲν οὖν τὰς δόξας ἐπισκοπεῖν,  ὅσας   ἔχουσί τινες περὶ αὐτῆς, περίεργον
[1, 1217]   εἶναι τῶν μετεχόντων, ὥσπερ καὶ  τὰς   ἄλλας ἰδέας. ἔστι μὲν οὖν
[1, 1218]   γὰρ αὗται αἱ ἕξεις πρὸς  τὰς   (ἄλλας τῷ τοιαῦται εἶναι· πρὸς
[1, 1216]   ἕλοιντο μᾶλλον τὰς πράξεις  τὰς   ἀπ᾽ ἀρετῆς. Αἱροῦνται γοῦν οὐ
[1, 1214]   ἀπὸ τῆς διανοίας ἁπάσας πρὸς  τὰς   ἀπὸ ἐπιστήμης (ἄν τις συναγάγοι
[1, 1214]   ταύτας τὰς ἀρχάς· καὶ γὰρ  τὰς>   ἀπὸ τῆς διανοίας ἁπάσας πρὸς
[1, 1216]   μὲν περὶ τὰ σώματα καὶ  τὰς   ἀπολαύσεις ἡδονή, καὶ τίς καὶ
[1, 1216]   Ἐπιστήμας γὰρ ᾤετ᾽ εἶναι πάσας  τὰς   ἀρετάς, ὥσθ᾽ ἅμα συμβαίνειν εἰδέναι
[1, 1214]   γενέσεις σχεδὸν πίπτουσιν εἰς ταύτας  τὰς   ἀρχάς· καὶ γὰρ τὰς> ἀπὸ
[1, 1215]   καὶ τῶν περὶ χρηματισμὸν καὶ  τὰς   βαναύσους (λέγω δὲ φορτικὰς μὲν
[1, 1215]   εἰσίν. Ταύτας οὖν καλῶς ἔχει  τὰς   δόξας ἐξετάζειν· οἱ γὰρ τῶν
[1, 1214]   ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ' Πάσας μὲν οὖν  τὰς   δόξας ἐπισκοπεῖν, ὅσας ἔχουσί τινες
[1, 1215]   δόξαν πραγματευομένας μόνον, βαναύσους δὲ  τὰς   ἑδραίας καὶ μισθαρνικάς, χρηματιστικὰς δὲ
[1, 1215]   ἀρετῆς) δ᾽ ἀπολαυστικὸς περὶ  τὰς   (ἡδονὰς τὰς σωματικάς. Διόπερ ἕτερος>
[1, 1215]   δὲ πολιτικὸς περὶ τὰς πράξεις  τὰς   καλάς (αὗται δ᾽ εἰσὶν αἱ
[1, 1215]   αὐτὸν ποιόν τινα εἶναι καὶ  τὰς   κατ᾽ αὐτὸν πράξεις, κοινότερον ἂν
[1, 1214]   μόνον, τὰ δὲ καὶ περὶ  τὰς   κτήσεις καὶ περὶ τὰς πράξεις
[1, 1217]   ἰατρικὴ καὶ γυμναστική, περὶ δὲ  τὰς   πολεμικὰς (πράξεις στρατηγία, καὶ οὕτως
[1, 1215]   ὑπάρχειν αὐτόν, μᾶλλον (δὲ δεῖ  τὰς   πράξεις εἶναι ποιὰς τινάς. Διῃρημένων
[1, 1215]   αὑτοὺς παρασκευάζουσι ποιούς τινας καὶ  τὰς   πράξεις. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ' (Ἔσται δὲ
[1, 1217]   πρὸς ζωὴν ἀγαθὴν οὐδὲ πρὸς  τὰς   πράξεις. πολλαχῶς γὰρ λέγεται καὶ
[1, 1216]   σωματικὰς ἡδονὰς ἕλοιντο μᾶλλον  τὰς   πράξεις τὰς ἀπ᾽ ἀρετῆς. Αἱροῦνται
[1, 1215]   ἀλήθειαν, δὲ πολιτικὸς περὶ  τὰς   πράξεις τὰς καλάς (αὗται δ᾽
[1, 1214]   πρὸς ὃν ἀποβλέπων ποιήσεται πάσας  τὰς   πράξεις (τό γε (μὴ συντετάχθαι
[1, 1214]   περὶ τὰς κτήσεις καὶ περὶ  τὰς   πράξεις τοῦ πράγματος. Ὅσα μὲν
[1, 1215]   ἑδραίας καὶ μισθαρνικάς, χρηματιστικὰς δὲ  τὰς   πρὸς ἀγορὰς μὲν καὶ πράσεις
[1, 1215]   βαναύσους (λέγω δὲ φορτικὰς μὲν  τὰς   (πρὸς δόξαν πραγματευομένας μόνον, βαναύσους
[1, 1215]   δ᾽ ἀπολαυστικὸς περὶ τὰς (ἡδονὰς  τὰς   σωματικάς. Διόπερ ἕτερος> ἕτερον τὸν
[1, 1216]   οὔτ᾽ ἂν (φρόνησιν οὐδεμίαν οὔτε  τὰς   σωματικὰς ἡδονὰς ἕλοιντο μᾶλλον
[1, 1215]   χάριν σπουδαζομένων, οἷον τῶν περὶ  τὰς   τέχνας τὰς φορτικὰς καὶ τῶν
[1, 1214]   ἐστίν) ὁμοίως δὲ ταύταις οὐδὲ  τὰς   τῶν πολλῶν ἐπισκεπτέον> ~(εἰκῇ γὰρ
[1, 1215]   οἷον τῶν περὶ τὰς τέχνας  τὰς   φορτικὰς καὶ τῶν περὶ χρηματισμὸν
[1, 1216]   γὰρ ᾤετ᾽ εἶναι πάσας τὰς  ἀρετάς,   ὥσθ᾽ ἅμα συμβαίνειν εἰδέναι τε
[1, 1216]   τοῖς φαινομένοις. κράτιστον μὲν γὰρ  πάντας   ἀνθρώπους φαίνεσθαι συνομολογοῦντας τοῖς ῥηθησομένοις,
[1, 1216]   δὲ μή, τρόπον (γέ τινα  πάντας,   ὅπερ μεταβιβαζόμενοι ποιήσουσιν· ἔχει γὰρ
[1, 1214]   ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' Περὶ δὴ τούτων  ἐπιστήσαντας,   ἅπαντα τὸν δυνάμενον ζῆν κατὰ
[1, 1215]   (ἡδονῆς, τρεῖς ὁρῶμεν καὶ βίους  ὄντας,   οὓς οἱ ἐπ᾽ ἐξουσίας τυγχάνοντες
[1, 1216]   μὲν γὰρ πάντας ἀνθρώπους φαίνεσθαι  συνομολογοῦντας   τοῖς ῥηθησομένοις, εἰ δὲ μή,
[1, 1216]   οὐ τίνες εἰσὶ δεῖ ζητεῖν  αὐτάς,   ἀλλ᾽ εἰ συντείνουσί τι πρὸς
[1, 1216]   οὐ μόνον ἔνιοι δόξης χάριν  αὐτάς,   ἀλλὰ καὶ μὴ μέλλοντες εὐδοκιμήσειν.
[1, 1216]   πολλὰ τῶν ἀναγκαίων εἶναι χρησίμους  αὐτὰς   ἡμῖν) τῶν δὲ ποιητικῶν ἐπιστημῶν
[1, 1218]   αὐτό τι ἀγαθόν, ἔχει ἀπορίας  τοιαύτας,   καὶ ὅτι οὐ χρήσιμον τῇ
[1, 1216]   τῷ ζῆν (καλῶς ἡδονάς τινας,  ταύτας   δεῖ προσάπτειν, τούτων μὲν
[1, 1215]   καὶ ζωῆς τῆς ἀρίστης εἰσίν.  Ταύτας   οὖν καλῶς ἔχει τὰς δόξας
[1, 1214]   αἱ γενέσεις σχεδὸν πίπτουσιν εἰς  ταύτας   τὰς ἀρχάς· καὶ γὰρ τὰς>
[1, 1214]   σχεδὸν πίπτουσιν εἰς ταύτας τὰς  ἀρχάς·   καὶ γὰρ τὰς> ἀπὸ τῆς
[1, 1215]   βίος, ὃν ζῶσιν ἔτι  παῖδες   ὄντες; καὶ γὰρ ἐπὶ τοῦτον
[1, 1217]   λόγος. ἔστι γὰρ διὰ ψεύδους  ἀληθὲς   δεῖξαι· δῆλον δ᾽ ἐκ τῶν
[1, 1218]   ἐφίεσθαι ἑνός τινος ἀγαθοῦ οὐκ  ἀληθές·   ἕκαστον γὰρ ἰδίου ἀγαθοῦ ὀρέγεται,
[1, 1217]   ὑπὸ τοῦ λόγου δεδεῖχθαι δοκοῦν  ἀληθὲς   μὲν ἐστίν, οὐ μέντοι διὰ
[1, 1216]   τίνων, οὐκ ἄδηλον, ὥστ᾽ οὐ  τίνες   εἰσὶ δεῖ ζητεῖν αὐτάς, ἀλλ᾽
[1, 1217]   τοῦτο πολλῆς εὐλαβείας. (εἰσὶ γάρ  τινες   οἳ διὰ τὸ δοκεῖν φιλοσόφου
[1, 1216]   τάττειν τὴν εὐδαιμονίαν· ἕτεροι δέ  τινες   οὔτ᾽ ἂν (φρόνησιν οὐδεμίαν οὔτε
[1, 1214]   τὰς δόξας ἐπισκοπεῖν, ὅσας ἔχουσί  τινες   περὶ αὐτῆς, περίεργον (πολλὰ γὰρ
[1, 1215]   μόνον εἶναι τὴν ψυχήν, καθάπερ  τινὲς   ᾠήθησαν τῶν σοφῶν καὶ πρεσβυτέρων,
[1, 1214]   κτητόν, πότερον φύσει γίγνονται πάντες  εὐδαίμονες   οἱ τυγχάνοντες ταύτης τῆς προσηγορίας,
[1, 1216]   προσάπτουσιν αὐτὰ κἂν εἰ μὴ  πάντες   εἰς τὴν εὐδαιμονίαν, ἀλλ᾽ οὖν
[1, 1216]   τὸν ἀπολαυστικὸν βίον, οὗτοι δὲ  πάντες   ἐν τῷ χαίρειν φαίνονται τάττειν
[1, 1216]   οὖν τῶν εἰρημένων φανερὸν ὅτι  πάντες   ἐπὶ τρεῖς βίους φέρουσι τὴν
[1, 1214]   πῶς κτητόν, πότερον φύσει γίγνονται  πάντες   εὐδαίμονες οἱ τυγχάνοντες ταύτης τῆς
[1, 1216]   οἱ λόγου ἄξιοι τῶν ἀνθρώπων  πάντες.   Σωκράτης μὲν οὖν πρεσβύτης
[1, 1215]   ὅσα πράττουσι μὲν καὶ πάσχουσιν  ἅπαντες,   ἑκόντες μέντοι μηθὲν αὐτῶν διὰ
[1, 1215]   ἐπ᾽ ἐξουσίας τυγχάνοντες προαιροῦνται ζῆν  ἅπαντες,   πολιτικὸν φιλόσοφον ἀπολαυστικόν. (Τούτων γὰρ
[1, 1215]   βίος, ὃν ζῶσιν ἔτι παῖδες  ὄντες;   καὶ γὰρ ἐπὶ τοῦτον ἀνακάμψαι
[1, 1217]   ἀλλὰ μετὰ λόγου, πολλάκις λανθάνουσι  λέγοντες   ἀλλοτρίους λόγους τῆς πραγματείας καὶ
[1, 1214]   ἀνθρώπων, ἐπιπνοίᾳ δαιμονίου τινὸς ὥσπερ  ἐνθουσιάζοντες,   διὰ τὴν τύχην (πολλοὶ
[1, 1216]   τοῦ ζῆν· οἱ δὲ Σαρδανάπαλλον  μακαρίζοντες   Σμινδυρίδην τὸν Συβαρίτην
[1, 1215]   πράττουσι μὲν καὶ πάσχουσιν ἅπαντες,  ἑκόντες   μέντοι μηθὲν αὐτῶν διὰ τὸ
[1, 1214]   τοῦ μεγέθους αὐτῶν διαμφισβητοῦσι, (συμβάλλεσθαι  φάσκοντες   θάτερον θατέρου μᾶλλον εἰς αὐτήν,
[1, 1216]   χάριν αὐτάς, ἀλλὰ καὶ μὴ  μέλλοντες   εὐδοκιμήσειν. Ἀλλ᾽ οἱ πολλοὶ τῶν
[1, 1215]   ὄντας, οὓς οἱ ἐπ᾽ ἐξουσίας  τυγχάνοντες   προαιροῦνται ζῆν ἅπαντες, πολιτικὸν φιλόσοφον
[1, 1214]   φύσει γίγνονται πάντες εὐδαίμονες οἱ  τυγχάνοντες   ταύτης τῆς προσηγορίας, ὥσπερ μεγάλοι
[1, 1214]   καὶ μικροὶ καὶ τὴν χροιὰν  διαφέροντες,   διὰ μαθήσεως, ὡς οὔσης
[1, 1217]   ὥσπερ εἴρηται, οὐ σαφῶς (λεγομένων,  ζητοῦντες   ἐπὶ τὸ σαφῶς εὑρεῖν τί
[1, 1216]   εἶναι τὴν τοιαύτην θεωρίαν, δι᾽  ἧς   οὐ μόνον τὸ τί φανερόν,
[1, 1217]   ταύτης τῆς δόξης ἑτέρας τε  διατριβῆς   καὶ τὰ πολλὰ λογικωτέρας ἐξ
[1, 1216]   καὶ πότερον μόρια ταῦτα τῆς  (ἀγαθῆς   ζωῆς ἐστίν, αὐτὰ
[1, 1217]   καὶ τὰ πολλὰ λογικωτέρας ἐξ  ἀνάγκης   (οἱ γὰρ ἅμα ἀναιρετικοί τε
[1, 1216]   καὶ γνώσεως, οἷον ὑγίεια μὲν  ἰατρικῆς,   εὐνομία δὲ τι τοιοῦθ᾽
[1, 1214]   μεταβαλοῦσιν, οἳ δὲ κολάσεως  ἰατρικῆς   πολιτικῆς· κόλασις γὰρ
[1, 1216]   τι τοιοῦθ᾽ ἕτερον τῆς  πολιτικῆς.   Καλὸν μὲν οὖν καὶ τὸ
[1, 1214]   οἳ δὲ κολάσεως ἰατρικῆς  πολιτικῆς·   κόλασις γὰρ φαρμακεία τῶν
[1, 1217]   ἑκάστην μέθοδον. ~(δεῖται μέντοι τοῦτο  πολλῆς   εὐλαβείας. (εἰσὶ γάρ τινες οἳ
[1, 1214]   βίον πρός τι τέλος ἀφροσύνης  πολλῆς   σημεῖον ἐστίν) μάλιστα δὴ δεῖ
[1, 1214]   διανοίας ἁπάσας πρὸς τὰς ἀπὸ  ἐπιστήμης   (ἄν τις συναγάγοι πράξεις) τὸ
[1, 1216]   ἐπιστημῶν ἕτερον τὸ τέλος τῆς  ἐπιστήμης   καὶ γνώσεως, οἷον ὑγίεια μὲν
[1, 1216]   ἀστρολογίας οὐδὲ τῆς περὶ φύσεως  ἐπιστήμης   οὐδὲ γεωμετρίας πλὴν τὸ γνωρίσαι
[1, 1216]   κόσμον τάξιν" (Οὗτος μὲν οὖν  ἐπιστήμης   τινὸς ἕνεκεν τὴν αἵρεσιν ᾤετο
[1, 1214]   διὰ μαθήσεως, ὡς οὔσης  ἐπιστήμης   τινὸς τῆς εὐδαιμονίας, διά
[1, 1217]   τε γὰρ τἀγαθὸν λέγεσθαι κατ᾽  ἐκείνης   ἀληθῶς (κατὰ μετοχὴν (γὰρ καὶ
[1, 1217]   (γὰρ καὶ ὁμοιότητα τἆλλα ἀγαθὰ  ἐκείνης   εἶναι) καὶ πρῶτον τῶν ἀγαθῶν·
[1, 1217]   ἰδέας, λέγεται τῷ μετέχειν  ἐκείνης,   τὸ δὲ πρῶτον τοῦτον ἔχειν
[1, 1215]   ἀνθρώποις, ἀρετῆς καὶ φρονήσεως καὶ  (ἡδονῆς,   τρεῖς ὁρῶμεν καὶ βίους ὄντας,
[1, 1214]   τὸν βίον πρός τι τέλος  ἀφροσύνης   πολλῆς σημεῖον ἐστίν) μάλιστα δὴ
[1, 1218]   τῶν ὁμολογουμένων, οἷον ὑγιείας ἰσχύος  σωφροσύνης,   ὅτι καὶ ἐν τοῖς ἀκινήτοις
[1, 1217]   τὸ διασκοπεῖν περὶ ταύτης τῆς  δόξης   ἑτέρας τε διατριβῆς καὶ τὰ
[1, 1216]   Αἱροῦνται γοῦν οὐ μόνον ἔνιοι  δόξης   χάριν αὐτάς, ἀλλὰ καὶ μὴ
[1, 1214]   διαφέροντες, διὰ μαθήσεως, ὡς  οὔσης   ἐπιστήμης τινὸς τῆς εὐδαιμονίας,
[1, 1216]   ἐστι, καὶ πότερον μόρια ταῦτα  τῆς   (ἀγαθῆς ζωῆς ἐστίν, αὐτὰ
[1, 1217]   καὶ τὸ χωρὶς κρίνειν τὸν  τῆς   αἰτίας λόγον καὶ τὸ δεικνύμενον,
[1, 1214]   δεῖπνον&#-247; Ἔστι γὰρ ταῦτ᾽ αἴτια  τῆς   (ἀμφισβητήσεως περὶ τοῦ εὐδαιμονεῖν, τί
[1, 1215]   (αὗται δ᾽ εἰσὶν αἱ ἀπὸ  τῆς   ἀρετῆς) δ᾽ ἀπολαυστικὸς περὶ
[1, 1214]   οὖσαν μεῖζον ἀγαθὸν τὴν φρόνησιν  τῆς   ἀρετῆς, οἳ δὲ ταύτης τὴν
[1, 1215]   (βίου τοῦ κρατίστου καὶ ζωῆς  τῆς   ἀρίστης εἰσίν. Ταύτας οὖν καλῶς
[1, 1216]   θεωρητικῶν (οὐθὲν γὰρ ἕτερόν ἐστι  τῆς   ἀστρολογίας οὐδὲ τῆς περὶ φύσεως
[1, 1215]   κτῆσις (οὐδὲ) ἐπ᾽ αὐτοῖς (οὐδὲ  τῆς   αὐτῶν πραγματείας) εἰ δ᾽ ἐν
[1, 1214]   ἀρχάς· καὶ γὰρ τὰς> ἀπὸ  τῆς   διανοίας ἁπάσας πρὸς τὰς ἀπὸ
[1, 1217]   οὖν τὸ διασκοπεῖν περὶ ταύτης  τῆς   δόξης ἑτέρας τε διατριβῆς καὶ
[1, 1216]   ποιητικῶν ἐπιστημῶν ἕτερον τὸ τέλος  τῆς   ἐπιστήμης καὶ γνώσεως, οἷον ὑγίεια
[1, 1214]   οἷόν τε εὐδαιμονεῖν, ἔνιοι μέρη  τῆς   εὐδαιμονίας εἶναι νομίζουσι. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ'
[1, 1214]   μαθήσεως, ὡς οὔσης ἐπιστήμης τινὸς  τῆς   εὐδαιμονίας, διά τινος ἀσκήσεως
[1, 1214]   οὐκ ἴδια τῆς ὑγιείας οὐδὲ  τῆς   ζωῆς ἀλλὰ κοινὰ πάντων ὡς
[1, 1217]   μετεχομένου ἀναιρεῖσθαι καὶ τὰ μετέχοντα  τῆς   ἰδέας, λέγεται τῷ μετέχειν
[1, 1216]   ἕτερόν ἐστι τῆς ἀστρολογίας οὐδὲ  τῆς   περὶ φύσεως ἐπιστήμης οὐδὲ γεωμετρίας
[1, 1216]   δὲ τι τοιοῦθ᾽ ἕτερον  τῆς   πολιτικῆς. Καλὸν μὲν οὖν καὶ
[1, 1217]   πολλάκις λανθάνουσι λέγοντες ἀλλοτρίους λόγους  τῆς   πραγματείας καὶ κενούς. τοῦτο δὲ
[1, 1215]   καλὸν πλούσιον ταύτης τυγχάνειν  τῆς   προσηγορίας, αὐτὸς δ᾽ ἴσως ᾤετο
[1, 1216]   τῶν πολιτικῶν οὐκ ἀληθῶς τυγχάνουσι  τῆς   προσηγορίας· οὐ γάρ εἰσι πολιτικοὶ
[1, 1217]   ἀνθρώπων ἐστίν, οὐθὲν κοινωνεῖ ταύτης  τῆς   προσηγορίας· οὐ γάρ ἐστιν εὐδαίμων
[1, 1214]   πάντες εὐδαίμονες οἱ τυγχάνοντες ταύτης  τῆς   προσηγορίας, ὥσπερ μεγάλοι καὶ μικροὶ
[1, 1216]   διαφέρει καθεύδειν ἀνέγερτον ὕπνον ἀπὸ  τῆς   πρώτης ἡμέρας μέχρι τῆς τελευταίας
[1, 1216]   ἀπὸ τῆς πρώτης ἡμέρας μέχρι  τῆς   τελευταίας ἐτῶν (ἀριθμὸν χιλίων
[1, 1215]   καὶ τῶν μὲν οὐδ᾽ ἀμφισβητούντων  τῆς   τοιαύτης εὐημερίας, ἀλλ᾽ ὡς τῶν
[1, 1215]   Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ διὰ τὴν  τῆς   τροφῆς μόνον ἡδονὴν τὴν
[1, 1218]   πρὸς αὐτήν· τὸ δ᾽ ὑγιεινὸν  τῆς   ὑγιείας αἴτιον ὡς κινῆσαν, καὶ
[1, 1214]   τοιούτων τὰ μὲν οὐκ ἴδια  τῆς   ὑγιείας οὐδὲ τῆς ζωῆς ἀλλὰ
[1, 1216]   λόγου ἄξιοι τῶν ἀνθρώπων πάντες.  Σωκράτης   μὲν οὖν πρεσβύτης ᾤετ᾽
[1, 1216]   τὰς πράξεις τὰς ἀπ᾽  ἀρετῆς.   Αἱροῦνται γοῦν οὐ μόνον ἔνιοι
[1, 1215]   ἀγαθῶν ὡς μεγίστων τοῖς ἀνθρώποις,  ἀρετῆς   καὶ φρονήσεως καὶ (ἡδονῆς, τρεῖς
[1, 1216]   τούτων ὕστερον ἐπισκεπτέον· περὶ δ᾽  ἀρετῆς   καὶ φρονήσεως πρῶτον θεωρήσωμεν, τήν
[1, 1215]   δ᾽ εἰσὶν αἱ ἀπὸ τῆς  ἀρετῆς)   δ᾽ ἀπολαυστικὸς περὶ τὰς
[1, 1214]   μεῖζον ἀγαθὸν τὴν φρόνησιν τῆς  ἀρετῆς,   οἳ δὲ ταύτης τὴν ἀρετήν,
[1, 1216]   οὐ μὴν ἀλλά γε περὶ  ἀρετῆς   οὐ τὸ εἰδέναι τιμιώτατον τί
[1, 1215]   τοῦ κρατίστου καὶ ζωῆς τῆς  ἀρίστης   εἰσίν. Ταύτας οὖν καλῶς ἔχει
[1, 1218]   ἀγαθὸν ὑγίεια, ἂν μὴ  σοφιστὴς   καὶ μὴ ἰατρός (οὗτοι
[1, 1216]   (ἀνδρεία καὶ ἕκαστον τῶν μορίων  αὐτῆς.   Ἐποίει γὰρ ταῦτ᾽ εὐλόγως. Ἐπιστήμας
[1, 1214]   ἐπισκοπεῖν, ὅσας ἔχουσί τινες περὶ  αὐτῆς,   περίεργον (πολλὰ γὰρ φαίνεται καὶ
[1, 1215]   τῶν μὲν οὐδ᾽ ἀμφισβητούντων τῆς  τοιαύτης   εὐημερίας, ἀλλ᾽ ὡς τῶν ἀναγκαίων
[1, 1216]   ὄντα φυτόν; τὰ γοῦν φυτὰ  τοιαύτης   τινὸς ἔοικε μετέχειν ζωῆς, ὥσπερ
[1, 1214]   φρόνησιν τῆς ἀρετῆς, οἳ δὲ  ταύτης   τὴν ἀρετήν, οἳ δ᾽ ἀμφοτέρων
[1, 1217]   μὲν οὖν τὸ διασκοπεῖν περὶ  ταύτης   τῆς δόξης ἑτέρας τε διατριβῆς
[1, 1217]   τῶν ἀνθρώπων ἐστίν, οὐθὲν κοινωνεῖ  ταύτης   τῆς προσηγορίας· οὐ γάρ ἐστιν
[1, 1214]   γίγνονται πάντες εὐδαίμονες οἱ τυγχάνοντες  ταύτης   τῆς προσηγορίας, ὥσπερ μεγάλοι καὶ
[1, 1215]   ὄντα καὶ καλὸν πλούσιον  ταύτης   τυγχάνειν τῆς προσηγορίας, αὐτὸς δ᾽
[1, 1216]   πάντες. Σωκράτης μὲν οὖν  πρεσβύτης   ᾤετ᾽ εἶναι τέλος τὸ γινώσκειν
[1, 1216]   καθεύδειν ἀνέγερτον ὕπνον ἀπὸ τῆς  πρώτης   ἡμέρας μέχρι τῆς τελευταίας ἐτῶν
[1, 1215]   μὴν οὐδὲ διὰ τὴν τῆς  τροφῆς   μόνον ἡδονὴν τὴν τῶν
[1, 1215]   ὥστε δῆλον ὅτι κἂν ἐξ  ἀρχῆς   αἱρετὸν ἦν, εἴ τις αἵρεσιν
[1, 1214]   ἴδια τῆς ὑγιείας οὐδὲ τῆς  ζωῆς   ἀλλὰ κοινὰ πάντων ὡς εἰπεῖν,
[1, 1216]   πότερον μόρια ταῦτα τῆς (ἀγαθῆς  ζωῆς   ἐστίν, αὐτὰ αἱ
[1, 1215]   περὶ (βίου τοῦ κρατίστου καὶ  ζωῆς   τῆς ἀρίστης εἰσίν. Ταύτας οὖν
[1, 1216]   φυτὰ τοιαύτης τινὸς ἔοικε μετέχειν  ζωῆς,   ὥσπερ καὶ τὰ παιδία. Καὶ
[1, 1218]   τι (ἀγαθόν, ὥσπερ καὶ ταῖς  ἄλλαις,   οἷον γυμναστικῇ εὐεξία (ἔτι καὶ
[1, 1216]   τῶν πραγμάτων τῶν ὑποκειμένων ταῖς  (ἐπιστήμαις·   οὐ μὴν ἀλλὰ κατὰ συμβεβηκὸς
[1, 1217]   ἐν τρισὶ δὴ μάλιστα φαίνεται  δόξαις   εἶναι τοῦτο. φασὶ γὰρ ἄριστον
[1, 1218]   τὸ τοῦ ἀγαθοῦ εἶδος  πάσαις   ὁμοίως· ἔτι οὐ πρακτόν) ὁμοίως
[1, 1218]   ἴδιόν τι (ἀγαθόν, ὥσπερ καὶ  ταῖς   ἄλλαις, οἷον γυμναστικῇ εὐεξία (ἔτι
[1, 1216]   φύσιν τῶν πραγμάτων τῶν ὑποκειμένων  ταῖς   (ἐπιστήμαις· οὐ μὴν ἀλλὰ κατὰ
[1, 1218]   ἀριθμοί, ὡς τοῖς ἀριθμοῖς (καὶ  ταῖς   μονάσιν ἀγαθὸν ὑπάρχον διὰ τὸ
[1, 1214]   οὐκ ἐλάττων ἐστίν) ὁμοίως δὲ  ταύταις   οὐδὲ τὰς τῶν πολλῶν ἐπισκεπτέον>
[1, 1215]   καὶ πράσεις καπηλικάς) τῶν δ᾽  εἰς   ἀγωγὴν εὐδαιμονικὴν ταττομένων τριῶν ὄντων,
[1, 1214]   (συμβάλλεσθαι φάσκοντες θάτερον θατέρου μᾶλλον  εἰς   αὐτήν, οἳ μὲν ὡς οὖσαν
[1, 1214]   γὰρ αἱ γενέσεις σχεδὸν πίπτουσιν  εἰς   ταύτας τὰς ἀρχάς· καὶ γὰρ
[1, 1216]   αὐτὰ κἂν εἰ μὴ πάντες  εἰς   τὴν εὐδαιμονίαν, ἀλλ᾽ οὖν οἱ
[1, 1215]   πορίζει τοῖς ἀνθρώποις, οὐδ᾽ ἂν  εἷς   προτιμήσειε τὸ ζῆν, μὴ παντελῶς
[1, 1215]   γὰρ ἐπὶ τοῦτον ἀνακάμψαι πάλιν  οὐδεὶς   ἂν ὑπομείνειεν εὖ φρονῶν. Ἔτι
[1, 1215]   εὐδαιμονέστατος, οὐθεὶς" εἶπεν, ὧν σὺ  νομίζεις·   ἀλλ᾽ ἄτοπος ἄν τίς σοι
[1, 1215]   πρότερον. Ἀναξαγόρας μὲν Κλαζομένιος  ἐρωτηθεὶς   τίς εὐδαιμονέστατος, οὐθεὶς" εἶπεν,
[1, 1215]   Κλαζομένιος ἐρωτηθεὶς τίς εὐδαιμονέστατος,  οὐθεὶς"   εἶπεν, ὧν σὺ νομίζεις· ἀλλ᾽
[1, 1214]   καὶ παραφρονοῦσι, περὶ ὧν ἂν  οὐθεὶς   νοῦν ἔχων διαπορήσειεν· δέονται γὰρ
[1, 1218]   τὴν ὑγίειαν. ἔτι οὐδὲ δείκνυσιν  οὐθεὶς   ὅτι ἀγαθὸν ὑγίεια, ἂν
[1, 1214]   οὗ τις ἐρᾷ τὸ τυχεῖν·  ἡμεῖς   δ᾽ αὐτῷ μὴ συγχωρῶμεν.
[1, 1216]   ἐστίν, αὐτὰ αἱ  πράξεις   αἱ ἀπ᾽ αὐτῶν, (ἐπειδὴ προσάπτουσιν
[1, 1215]   αὐτόν, μᾶλλον (δὲ δεῖ τὰς  πράξεις   εἶναι ποιὰς τινάς. Διῃρημένων δὲ
[1, 1215]   παρασκευάζουσι ποιούς τινας καὶ τὰς  πράξεις.   ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ' (Ἔσται δὲ φανερὰ
[1, 1215]   εἶναι καὶ τὰς κατ᾽ αὐτὸν  πράξεις,   κοινότερον ἂν εἴη τὸ ἀγαθὸν
[1, 1217]   ζωὴν ἀγαθὴν οὐδὲ πρὸς τὰς  πράξεις.   πολλαχῶς γὰρ λέγεται καὶ ἰσαχῶς
[1, 1217]   γυμναστική, περὶ δὲ τὰς πολεμικὰς  (πράξεις   στρατηγία, καὶ οὕτως ἑτέρα περὶ
[1, 1216]   ἡδονὰς ἕλοιντο μᾶλλον τὰς  πράξεις   τὰς ἀπ᾽ ἀρετῆς. Αἱροῦνται γοῦν
[1, 1215]   δὲ πολιτικὸς περὶ τὰς  πράξεις   τὰς καλάς (αὗται δ᾽ εἰσὶν
[1, 1214]   ὃν ἀποβλέπων ποιήσεται πάσας τὰς  πράξεις   (τό γε (μὴ συντετάχθαι τὸν
[1, 1214]   ἀπὸ ἐπιστήμης (ἄν τις συναγάγοι  πράξεις)   τὸ δ᾽ εὐδαιμονεῖν καὶ τὸ
[1, 1214]   τὰς κτήσεις καὶ περὶ τὰς  πράξεις   τοῦ πράγματος. Ὅσα μὲν οὖν
[1, 1218]   δικαιοσύνη καὶ ὑγίεια ἀγαθόν·  τάξεις   γὰρ καὶ ἀριθμοί, ὡς τοῖς
[1, 1218]   φρόνησις. διαφέρουσι γὰρ αὗται αἱ  ἕξεις   πρὸς τὰς (ἄλλας τῷ τοιαῦται
[1, 1215]   ἔλεγχοι τῶν ἐναντιουμένων αὐτοῖς λόγων  ἀποδείξεις   εἰσίν. Ἔτι δὲ πρὸ ἔργου
[1, 1216]   εἰρημένων φανερὸν ὅτι πάντες ἐπὶ  τρεῖς   βίους φέρουσι τὴν εὐδαιμονίαν, πολιτικὸν
[1, 1215]   ἀρετῆς καὶ φρονήσεως καὶ (ἡδονῆς,  τρεῖς   ὁρῶμεν καὶ βίους ὄντας, οὓς
[1, 1215]   τὰς πρὸς ἀγορὰς μὲν καὶ  πράσεις   καπηλικάς) τῶν δ᾽ εἰς ἀγωγὴν
[1, 1214]   οὐκ ἄδηλον ἅπασαι γὰρ αἱ  γενέσεις   σχεδὸν πίπτουσιν εἰς ταύτας τὰς
[1, 1214]   τὰ δὲ καὶ περὶ τὰς  κτήσεις   καὶ περὶ τὰς πράξεις τοῦ
[1, 1216]   περὶ τὰ σώματα καὶ τὰς  ἀπολαύσεις   ἡδονή, καὶ τίς καὶ ποία
[1, 1217]   εἰκῇ λέγειν ἀλλὰ μετὰ λόγου,  πολλάκις   λανθάνουσι λέγοντες ἀλλοτρίους λόγους τῆς
[1, 1217]   τοῖς διὰ τῶν λόγων, ἀλλὰ  πολλάκις   μᾶλλον τοῖς φαινομένοις (νῦν δ᾽
[1, 1217]   πιστεύειν τοῖς εἰρημένοις) καὶ διότι  πολλάκις   (τὸ μὲν ὑπὸ τοῦ λόγου
[1, 1217]   γάρ ἐστιν εὐδαίμων ἵππος οὐδ᾽  ὄρνις   οὐδ᾽ ἰχθὺς οὐδ᾽ ἄλλο τῶν
[1, 1218]   τὸ καλόν. πάντα γὰρ τάδε  τάξις   καὶ ἠρεμία· εἰ ἄρα, ἐκεῖνα
[1, 1218]   μᾶλλον. παράβολος δὲ (καὶ  ἀπόδειξις   ὅτι τὸ ἓν αὐτὸ τὸ
[1, 1218]   πῶς ἄν τις ὑπολάβοι ἐν  οἷς   ζωὴ μὴ ὑπάρχει; δεῖ δὲ
[1, 1217]   τρόποις καὶ ἐν τοῖς ἐξωτερικοῖς  λόγοις   καὶ ἐν τοῖς κατὰ φιλοσοφίαν.
[1, 1218]   ἰατρός (οὗτοι γὰρ τοῖς ἀλλοτρίοις  λόγοις   σοφίζονται) ὥσπερ οὐδ᾽ ἄλλην ἀρχὴν
[1, 1217]   αἴτιον ἀγαθοῖς τῇ παρουσίᾳ τοῦ  ἀγαθοῖς   εἶναι. μάλιστά τε γὰρ τἀγαθὸν
[1, 1217]   καὶ τὸ τοῖς ἄλλοις αἴτιον  ἀγαθοῖς   τῇ παρουσίᾳ τοῦ ἀγαθοῖς εἶναι.
[1, 1214]   (πολλὰ γὰρ φαίνεται καὶ τοῖς  (παιδαρίοις   καὶ τοῖς κάμνουσι καὶ παραφρονοῦσι,
[1, 1218]   μὴ ἰατρός (οὗτοι γὰρ τοῖς  ἀλλοτρίοις   λόγοις σοφίζονται) ὥσπερ οὐδ᾽ ἄλλην
[1, 1216]   τὴν πίστιν διὰ τῶν λόγων,  μαρτυρίοις   καὶ παραδείγμασι χρώμενον τοῖς φαινομένοις.
[1, 1217]   αὐτοῦ τρόποις καὶ ἐν τοῖς  ἐξωτερικοῖς   λόγοις καὶ ἐν τοῖς κατὰ
[1, 1217]   τῶν ἀγαθῶν καὶ τὸ τοῖς  ἄλλοις   αἴτιον ἀγαθοῖς τῇ παρουσίᾳ τοῦ
[1, 1217]   τε γὰρ ὄν, ὥσπερ ἐν  ἄλλοις   διῄρηται, σημαίνει τὸ μὲν τί
[1, 1217]   (τὸ αἰτίῳ τῇ παρουσίᾳ τοῖς  ἄλλοις   τοῦ ἀγαθὰ εἶναι. ταῦτα δ᾽
[1, 1215]   ζῆν ἐστίν, ἀνέλπιστον ἂν εἴη  πολλοῖς   (οὐ γάρ ἐστι δι᾽ ἐπιμελείας
[1, 1217]   λογικῶς καὶ κενῶς. ἐπέσκεπται δὲ  πολλοῖς   περὶ αὐτοῦ τρόποις καὶ ἐν
[1, 1218]   γὰρ καὶ ἀριθμοί, ὡς τοῖς  ἀριθμοῖς   (καὶ ταῖς μονάσιν ἀγαθὸν ὑπάρχον
[1, 1217]   μὴ ἔχωσιν, ἀναγκάζονται πιστεύειν τοῖς  εἰρημένοις)   καὶ διότι πολλάκις (τὸ μὲν
[1, 1214]   ὁμοίως οἰκεῖον πρὸς εὐεξίαν τοῖς  εἰρημένοις   κρεωφαγία καὶ τῶν περιπάτων οἱ
[1, 1215]   προσφέρειν λόγον τοῖς λόγου μηθὲν  δεομένοις,   ἀλλὰ πάθους) ἐπεὶ δ᾽ εἰσὶν
[1, 1216]   μαρτυρίοις καὶ παραδείγμασι χρώμενον τοῖς  φαινομένοις.   κράτιστον μὲν γὰρ πάντας ἀνθρώπους
[1, 1217]   λόγων, ἀλλὰ πολλάκις μᾶλλον τοῖς  φαινομένοις   (νῦν δ᾽ ὁπότ᾽ ἂν λύειν
[1, 1215]   γὰρ ἐν τοῖς διὰ τύχην  γινομένοις   τοῖς διὰ φύσιν τὸ
[1, 1216]   πάντας ἀνθρώπους φαίνεσθαι συνομολογοῦντας τοῖς  ῥηθησομένοις,   εἰ δὲ μή, τρόπον (γέ
[1, 1218]   ἠρεμία· εἰ ἄρα, ἐκεῖνα μᾶλλον·  ἐκείνοις   γὰρ ὑπάρχει ταῦτα μᾶλλον. παράβολος
[1, 1217]   ἐπέσκεπται δὲ πολλοῖς περὶ αὐτοῦ  τρόποις   καὶ ἐν τοῖς ἐξωτερικοῖς λόγοις
[1, 1215]   ῥηθέντων ἀγαθῶν ὡς μεγίστων τοῖς  ἀνθρώποις,   ἀρετῆς καὶ φρονήσεως καὶ (ἡδονῆς,
[1, 1215]   ἄλλων τις αἰσθήσεων πορίζει τοῖς  ἀνθρώποις,   οὐδ᾽ ἂν εἷς προτιμήσειε τὸ
[1, 1214]   τινῶν τινὸς ὑπάρχει τοῖς  ἀνθρώποις,   οὐκ ἄδηλον ἅπασαι γὰρ αἱ
[1, 1214]   εὖ, καὶ τίνων ἄνευ τοῖς  ἀνθρώποις   οὐκ ἐνδέχεται τοῦθ᾽ ὑπάρχειν. Οὐ
[1, 1214]   μαθοῦσιν ἀλλ᾽ ἐθισθεῖσιν ὑπάρχει τοῖς  ἀνθρώποις,   φαῦλα μὲν τοῖς φαύλως ἐθισθεῖσι,
[1, 1218]   ἀγαθὸν θεωρῆσαι μιᾶς. ~(ἔτι ἐν  ὅσοις   ὑπάρχει τὸ πρότερον καὶ ὕστερον,
[1, 1218]   ἰσχύος σωφροσύνης, ὅτι καὶ ἐν  τοῖς   ἀκινήτοις μᾶλλον τὸ καλόν. πάντα
[1, 1218]   οὐκ ἔστι δὲ τὸ ἐν  τοῖς   ἀκινήτοις. φανερὸν ὅτι οὔτε
[1, 1217]   πρῶτον τῶν ἀγαθῶν καὶ τὸ  τοῖς   ἄλλοις αἴτιον ἀγαθοῖς τῇ παρουσίᾳ
[1, 1217]   καὶ (τὸ αἰτίῳ τῇ παρουσίᾳ  τοῖς   ἄλλοις τοῦ ἀγαθὰ εἶναι. ταῦτα
[1, 1218]   καὶ μὴ ἰατρός (οὗτοι γὰρ  τοῖς   ἀλλοτρίοις λόγοις σοφίζονται) ὥσπερ οὐδ᾽
[1, 1215]   πρότερον ῥηθέντων ἀγαθῶν ὡς μεγίστων  τοῖς   ἀνθρώποις, ἀρετῆς καὶ φρονήσεως καὶ
[1, 1215]   τῶν ἄλλων τις αἰσθήσεων πορίζει  τοῖς   ἀνθρώποις, οὐδ᾽ ἂν εἷς προτιμήσειε
[1, 1214]   τινῶν τινὸς ὑπάρχει  τοῖς   ἀνθρώποις, οὐκ ἄδηλον ἅπασαι γὰρ
[1, 1214]   ζῆν εὖ, καὶ τίνων ἄνευ  τοῖς   ἀνθρώποις οὐκ ἐνδέχεται τοῦθ᾽ ὑπάρχειν.
[1, 1214]   οὔτε μαθοῦσιν ἀλλ᾽ ἐθισθεῖσιν ὑπάρχει  τοῖς   ἀνθρώποις, φαῦλα μὲν τοῖς φαύλως
[1, 1218]   τάξεις γὰρ καὶ ἀριθμοί, ὡς  τοῖς   ἀριθμοῖς (καὶ ταῖς μονάσιν ἀγαθὸν
[1, 1215]   δὲ τῷ κεῖσθαι τὴν εὐδαιμονίαν  τοῖς   αὑτοὺς παρασκευάζουσι ποιούς τινας καὶ
[1, 1214]   μὲν ἐκ πάντων δοκεῖ τούτων,  τοῖς   δ᾽ (ἐκ δυοῖν, τοῖς δ᾽
[1, 1214]   τούτων, τοῖς δ᾽ (ἐκ δυοῖν,  τοῖς   δ᾽ ἐν ἑνί τινι τούτων
[1, 1215]   ἐπιεικῶν. Εἰ μὲν γὰρ ἐν  τοῖς   διὰ τύχην γινομένοις τοῖς
[1, 1217]   ὅτι προσέχειν οὐ δεῖ πάντα  τοῖς   διὰ τῶν λόγων, ἀλλὰ πολλάκις
[1, 1215]   τοῖς διὰ τύχην γινομένοις  τοῖς   διὰ φύσιν τὸ καλῶς ζῆν
[1, 1214]   εἴη ἂν ἐν τρισὶ μάλιστα,  τοῖς   εἶναι δοκοῦσιν αἰρετωτάτοις. Οἳ μὲν
[1, 1217]   λύειν μὴ ἔχωσιν, ἀναγκάζονται πιστεύειν  τοῖς   εἰρημένοις) καὶ διότι πολλάκις (τὸ
[1, 1214]   γὰρ ὁμοίως οἰκεῖον πρὸς εὐεξίαν  τοῖς   εἰρημένοις κρεωφαγία καὶ τῶν περιπάτων
[1, 1217]   περὶ αὐτοῦ τρόποις καὶ ἐν  τοῖς   ἐξωτερικοῖς λόγοις καὶ ἐν τοῖς
[1, 1214]   φαίνεται καὶ τοῖς (παιδαρίοις καὶ  τοῖς   κάμνουσι καὶ παραφρονοῦσι, περὶ ὧν
[1, 1217]   τοῖς ἐξωτερικοῖς λόγοις καὶ ἐν  τοῖς   κατὰ φιλοσοφίαν. ἔπειτ᾽ εἰ καὶ
[1, 1215]   μονίας· ἄτοπον γὰρ προσφέρειν λόγον  τοῖς   λόγου μηθὲν δεομένοις, ἀλλὰ πάθους)
[1, 1214]   ἀμφοτέρων τούτων τὴν ἡδονήν. Καὶ  τοῖς   μὲν ἐκ πάντων δοκεῖ τούτων,
[1, 1214]   περίεργον (πολλὰ γὰρ φαίνεται καὶ  τοῖς   (παιδαρίοις καὶ τοῖς κάμνουσι καὶ
[1, 1216]   γὰρ πάντας ἀνθρώπους φαίνεσθαι συνομολογοῦντας  τοῖς   ῥηθησομένοις, εἰ δὲ μή, τρόπον
[1, 1218]   ὅτι δ᾽ αἴτιον τὸ τέλος  τοῖς   ὑφ᾽ αὑτό, δηλοῖ διδασκαλία.
[1, 1216]   λόγων, μαρτυρίοις καὶ παραδείγμασι χρώμενον  τοῖς   φαινομένοις. κράτιστον μὲν γὰρ πάντας
[1, 1217]   τῶν λόγων, ἀλλὰ πολλάκις μᾶλλον  τοῖς   φαινομένοις (νῦν δ᾽ ὁπότ᾽ ἂν
[1, 1214]   ὑπάρχει τοῖς ἀνθρώποις, φαῦλα μὲν  τοῖς   φαύλως ἐθισθεῖσι, χρηστὰ δὲ τοῖς
[1, 1214]   τοῖς φαύλως ἐθισθεῖσι, χρηστὰ δὲ  τοῖς   χρηστῶς) τούτων μὲν κατ᾽
[1, 1214]   τρισὶ μάλιστα, τοῖς εἶναι δοκοῦσιν  αἰρετωτάτοις.   Οἳ μὲν γὰρ τὴν φρόνησιν
[1, 1218]   σωφροσύνης, ὅτι καὶ ἐν τοῖς  ἀκινήτοις   μᾶλλον τὸ καλόν. πάντα γὰρ
[1, 1218]   ἔστι δὲ τὸ ἐν τοῖς  ἀκινήτοις.   φανερὸν ὅτι οὔτε ἰδέα
[1, 1215]   τῶν ἀμφισβητούντων ἔλεγχοι τῶν ἐναντιουμένων  αὐτοῖς   λόγων ἀποδείξεις εἰσίν. Ἔτι δὲ
[1, 1215]   ἐπιμελείας κτῆσις (οὐδὲ) ἐπ᾽  αὐτοῖς   (οὐδὲ τῆς αὐτῶν πραγματείας) εἰ
[1, 1215]   τὸ μὴ γενέσθαι. Πρὸς δὲ  τούτοις   τίς> βίος, ὃν ζῶσιν
[1, 1217]   τὸ δὲ πότε, καὶ πρὸς  τούτοις   τὸ μὲν ἐν τῷ κινεῖσθαι
[1, 1217]   καλῶς δ᾽ ἔχει καὶ τὸ  χωρὶς   κρίνειν τὸν τῆς αἰτίας λόγον
[1, 1214]   δὲ κολάσεως ἰατρικῆς πολιτικῆς·  κόλασις   γὰρ φαρμακεία τῶν πληγῶν
[1, 1218]   ἐστὶ πολιτικὴ καὶ οἰκονομικὴ καὶ  φρόνησις.   διαφέρουσι γὰρ αὗται αἱ ἕξεις
[1, 1215]   γάρ ἐστι δι᾽ ἐπιμελείας  κτῆσις   (οὐδὲ) ἐπ᾽ αὐτοῖς (οὐδὲ τῆς
[1, 1215]   ἐξ ἀρχῆς αἱρετὸν ἦν, εἴ  τις   αἵρεσιν ἐδίδου, διά γε ταῦτα
[1, 1215]   βλέπειν τῶν ἄλλων  τις   αἰσθήσεων πορίζει τοῖς ἀνθρώποις, οὐδ᾽
[1, 1215]   τοῦ ζῆν. Ὅλως δ᾽ εἴ  τις   ἅπαντα συναγάγοι ὅσα πράττουσι μὲν
[1, 1216]   ἡδονή, καὶ τίς καὶ ποία  τις   γίνεται καὶ διὰ τίνων, οὐκ
[1, 1216]   καὶ διερωτῶντα τίνος ἕνεκ᾽ ἄν  τις   ἕλοιτο γενέσθαι μᾶλλον μὴ
[1, 1214]   ὑγιαίνειν· πάντων ἥδιστον δ᾽ οὗ  τις   ἐρᾷ τὸ τυχεῖν· ἡμεῖς δ᾽
[1, 1216]   τήν τε φύσιν αὐτῶν ἑκατέρου  τίς   ἐστι, καὶ πότερον μόρια ταῦτα
[1, 1215]   ζῆν αἱρετόν, καὶ λαβὼν ἄν  τις   ἔχοι πλήρη τὴν ἐπιθυμίαν. Πολλὰ
[1, 1216]   καὶ τὰς ἀπολαύσεις ἡδονή, καὶ  τίς   καὶ ποία τις γίνεται καὶ
[1, 1215]   μὴ γενέσθαι. Πρὸς δὲ τούτοις  τίς>   βίος, ὃν ζῶσιν ἔτι
[1, 1215]   Ἀναξαγόρας μὲν Κλαζομένιος ἐρωτηθεὶς  τίς   εὐδαιμονέστατος, οὐθεὶς" εἶπεν, ὧν
[1, 1215]   σὺ νομίζεις· ἀλλ᾽ ἄτοπος ἄν  τίς   σοι φανείη" τοῦτον δ᾽ ἀπεκρίνατο
[1, 1214]   πρὸς τὰς ἀπὸ ἐπιστήμης (ἄν  τις   συναγάγοι πράξεις) τὸ δ᾽ εὐδαιμονεῖν
[1, 1218]   ἰδέαν, οἷον εἰ χωριστὸν ποιήσειέ  τις   τὸ κοινόν. εἰ γάρ ἐστι
[1, 1215]   τι, οὐ (μᾶλλον ἕνεκ᾽ ἄν  τις   τούτων ἕλοιτο ζῆν μὴ
[1, 1218]   καὶ ὄρεξιν εἶναι πῶς ἄν  τις   ὑπολάβοι ἐν οἷς ζωὴ μὴ
[1, 1217]   αἰτίαν δι᾽ ἥν φησιν  λόγος.   ἔστι γὰρ διὰ ψεύδους ἀληθὲς
[1, 1218]   χρήσιμον αὐτὸ τὸ τοῦ ἀγαθοῦ  εἶδος   πάσαις ὁμοίως· ἔτι οὐ
[1, 1217]   μὲν νοῦς καὶ  θεός,   ἐν δὲ τῷ ποιῷ τὸ
[1, 1215]   αὐτοῦ χάριν, καὶ προσθείη χρόνου  πλῆθος   ἀπέραντόν τι, οὐ (μᾶλλον ἕνεκ᾽
[1, 1215]   Πρὸς δὲ τούτοις τίς>  βίος,   ὃν ζῶσιν ἔτι παῖδες ὄντες;
[1, 1215]   καὶ πρότερον. Ἀναξαγόρας μὲν  Κλαζομένιος   ἐρωτηθεὶς τίς εὐδαιμονέστατος, οὐθεὶς"
[1, 1216]   (ἐπιστήμαις· οὐ μὴν ἀλλὰ κατὰ  συμβεβηκὸς   οὐθὲν κωλύει πρὸς πολλὰ τῶν
[1, 1216]   πολιτικὸς τῶν καλῶν ἐστι πράξεων  προαιρετικὸς   αὐτῶν χάριν, οἱ δὲ πολλοὶ
[1, 1215]   περὶ τὴν ἀλήθειαν, δὲ  πολιτικὸς   περὶ τὰς πράξεις τὰς καλάς
[1, 1216]   τὴν ἀλήθειαν· (μὲν γὰρ  πολιτικὸς   τῶν καλῶν ἐστι πράξεων προαιρετικὸς
[1, 1215]   ἀπὸ τῆς ἀρετῆς) δ᾽  ἀπολαυστικὸς   περὶ τὰς (ἡδονὰς τὰς σωματικάς.
[1, 1218]   ἀρχὴν οὐδεμίαν. (τὸ δ᾽ ὡς  τέλος   ἀγαθὸν ἀνθρώπῳ καὶ τὸ ἄριστον
[1, 1218]   τὸ δ᾽ οὗ (ἕνεκα ὡς  τέλος   ἄριστον καὶ αἴτιον τῶν ὑφ᾽
[1, 1214]   συντετάχθαι τὸν βίον πρός τι  τέλος   ἀφροσύνης πολλῆς σημεῖον ἐστίν) μάλιστα
[1, 1218]   διδασκαλία. ὁρισάμενοι γὰρ τὸ  τέλος   τἆλλα δεικνύουσιν, ὅτι ἕκαστον αὐτῶν
[1, 1216]   δὲ ποιητικῶν ἐπιστημῶν ἕτερον τὸ  τέλος   τῆς ἐπιστήμης καὶ γνώσεως, οἷον
[1, 1216]   οὖν πρεσβύτης ᾤετ᾽ εἶναι  τέλος   τὸ γινώσκειν τὴν ἀρετήν, καὶ
[1, 1218]   λεκτέον. ὅτι δ᾽ αἴτιον τὸ  τέλος   τοῖς ὑφ᾽ αὑτό, δηλοῖ
[1, 1218]   εἴη αὐτὸ τὸ ἀγαθὸν τὸ  τέλος   τῶν ἀνθρώπῳ πρακτῶν. τοῦτο δ᾽
[1, 1218]   ἐκείνοις γὰρ ὑπάρχει ταῦτα μᾶλλον.  παράβολος   δὲ (καὶ ἀπόδειξις ὅτι
[1, 1217]   ἀγαθοῦ ἰδέα, μή ποτ᾽ οὐδὲ  (χρήσιμος   πρὸς ζωὴν ἀγαθὴν οὐδὲ πρὸς
[1, 1218]   ἕκαστον γὰρ ἰδίου ἀγαθοῦ ὀρέγεται,  ὀφθαλμὸς   ὄψεως, σῶμα ὑγιείας, οὕτως ἄλλο
[1, 1218]   φάναι πάντα τὰ ὄντα ἐφίεσθαι  ἑνός   τινος ἀγαθοῦ οὐκ ἀληθές· ἕκαστον
[1, 1214]   τῷ θεῷ τὴν αὑτοῦ γνώμην  ἀποφηνάμενος   συνέγραψεν ἐπὶ τὸ προπύλαιον τοῦ
[1, 1215]   τοῦτον δ᾽ ἀπεκρίνατο τὸν τρόπον  ἐκεῖνος,   ὁρῶν τὸν ἐρόμενον ἀδύνατον (ὑπολαμβάνοντα
[1, 1218]   πάντα τὰ ὄντα ἐφίεσθαι ἑνός  τινος   ἀγαθοῦ οὐκ ἀληθές· ἕκαστον γὰρ
[1, 1217]   ἐν τῇ φύσει μετέχει θείου  τινός,   ἀλλὰ κατ᾽ ἄλλην τινὰ τῶν
[1, 1217]   τάχ᾽ ἂν εἴη καὶ βελτίονός  τινος   ἄλλου τῶν ὄντων εὐδαιμονία, οἷον
[1, 1214]   τινὸς τῆς εὐδαιμονίας, διά  τινος   ἀσκήσεως (πολλὰ γὰρ οὔτε κατὰ
[1, 1216]   διαποροῦντα τοιαῦτ᾽ ἄττα καὶ διερωτῶντα  τίνος   ἕνεκ᾽ ἄν τις ἕλοιτο γενέσθαι
[1, 1216]   τάξιν" (Οὗτος μὲν οὖν ἐπιστήμης  τινὸς   ἕνεκεν τὴν αἵρεσιν ᾤετο τιμίαν
[1, 1216]   φυτόν; τὰ γοῦν φυτὰ τοιαύτης  τινὸς   ἔοικε μετέχειν ζωῆς, ὥσπερ καὶ
[1, 1215]   καθαρῶς πρὸς τὸ δίκαιον  τινος   θεωρίας κοινωνοῦντα θείας, τοῦτον ὡς
[1, 1214]   διὰ μαθήσεως, ὡς οὔσης ἐπιστήμης  τινὸς   τῆς εὐδαιμονίας, διά τινος
[1, 1214]   τούτων ἁπάντων τινῶν  τινὸς   ὑπάρχει τοῖς ἀνθρώποις, οὐκ ἄδηλον
[1, 1214]   θεόληπτοι τῶν ἀνθρώπων, ἐπιπνοίᾳ δαιμονίου  τινὸς   ὥσπερ ἐνθουσιάζοντες, διὰ τὴν
[1, 1217]   ὅτι τάχ᾽ ἂν εἴη καὶ  βελτίονός   τινος ἄλλου τῶν ὄντων εὐδαιμονία,
[1, 1215]   εἶπεν, ὧν σὺ νομίζεις· ἀλλ᾽  ἄτοπος   ἄν τίς σοι φανείη" τοῦτον
[1, 1217]   προσηγορίας· οὐ γάρ ἐστιν εὐδαίμων  ἵππος   οὐδ᾽ ὄρνις οὐδ᾽ ἰχθὺς οὐδ᾽
[1, 1215]   ῥᾷστον εἶναι δοκεῖ, καὶ παντὸς  ἀνδρὸς   τὸ γνῶναι, τί τῶν ἐν
[1, 1215]   τὰς (ἡδονὰς τὰς σωματικάς. Διόπερ  ἕτερος>   ἕτερον τὸν εὐδαίμονα προσαγορεύει, Καθάπερ
[1, 1217]   ἐν δὲ τῷ πότε  καιρός,   τὸ δὲ διδάσκον καὶ τὸ
[1, 1215]   τὰ τοιαῦτα μὴ λανθάνειν, μάλιστα  πρὸς   δεῖ συντείνειν πᾶσαν σκέψιν,
[1, 1215]   καὶ μισθαρνικάς, χρηματιστικὰς δὲ τὰς  πρὸς   ἀγορὰς μὲν καὶ πράσεις καπηλικάς)
[1, 1218]   ἀνάγκη τόδε εἶναι (τὸ συμφέρον  πρὸς   αὐτήν· τὸ δ᾽ ὑγιεινὸν τῆς
[1, 1218]   τὰς (ἄλλας τῷ τοιαῦται εἶναι·  πρὸς   δ᾽ ἀλλήλας εἴ τι διαφέρουσιν,
[1, 1215]   γε ταῦτα τὸ μὴ γενέσθαι.  Πρὸς   δὲ τούτοις τίς> βίος,
[1, 1215]   (λέγω δὲ φορτικὰς μὲν τὰς  (πρὸς   δόξαν πραγματευομένας μόνον, βαναύσους δὲ
[1, 1216]   αὐτάς, ἀλλ᾽ εἰ συντείνουσί τι  πρὸς   εὐδαιμονίαν μή, καὶ πῶς
[1, 1214]   λανθάνειν· οὐ γὰρ ὁμοίως οἰκεῖον  πρὸς   εὐεξίαν τοῖς εἰρημένοις κρεωφαγία καὶ
[1, 1217]   ἰδέα, μή ποτ᾽ οὐδὲ (χρήσιμος  πρὸς   ζωὴν ἀγαθὴν οὐδὲ πρὸς τὰς
[1, 1214]   δόξαν πλοῦτον παιδείαν,  πρὸς   ὃν ἀποβλέπων ποιήσεται πάσας τὰς
[1, 1216]   ἀλλὰ κατὰ συμβεβηκὸς οὐθὲν κωλύει  πρὸς   πολλὰ τῶν ἀναγκαίων εἶναι χρησίμους
[1, 1218]   διαφέρουσι γὰρ αὗται αἱ ἕξεις  πρὸς   τὰς (ἄλλας τῷ τοιαῦται εἶναι·
[1, 1214]   τὰς> ἀπὸ τῆς διανοίας ἁπάσας  πρὸς   τὰς ἀπὸ ἐπιστήμης (ἄν τις
[1, 1217]   (χρήσιμος πρὸς ζωὴν ἀγαθὴν οὐδὲ  πρὸς   τὰς πράξεις. πολλαχῶς γὰρ λέγεται
[1, 1216]   ἔχει γὰρ ἕκαστος οἰκεῖόν τι  πρὸς   τὴν ἀλήθειαν, ἐξ ὧν ἀναγκαῖον
[1, 1215]   τῳ μακαρίως ἐπιφθονώτερον εἰπεῖν, καὶ  πρὸς   τὴν ἐλπίδα τὴν περὶ ἕκαστα
[1, 1214]   οἳ δὲ τὴν ἡδονήν. Καὶ  πρὸς   τὴν εὐδαιμονίαν ἔνιοι περὶ τοῦ
[1, 1214]   γε (μὴ συντετάχθαι τὸν βίον  πρός   τι τέλος ἀφροσύνης πολλῆς σημεῖον
[1, 1216]   μὲν οὖν Ἀναξαγόραν φασὶν ἀποκρίνασθαι  πρός   τινα διαποροῦντα τοιαῦτ᾽ ἄττα καὶ
[1, 1214]   σκέψεως, τὰ μὲν αὐτῶν συντείνει  πρὸς   τὸ γνῶναι μόνον, τὰ δὲ
[1, 1215]   τὸν ζῶντα ἀλύπως καὶ καθαρῶς  πρὸς   τὸ δίκαιον τινος θεωρίας
[1, 1217]   πρῶτον τοῦτον ἔχειν τὸν τρόπον  πρὸς   τὸ ὕστερον. ὥστ᾽ εἶναι αὐτὸ
[1, 1218]   ἀγαθόν. τὸ οὖν αὐτὸ πρόσκειται  πρὸς   τὸν λόγον τὸν κοινόν. τοῦτο
[1, 1217]   ποσόν, τὸ δὲ πότε, καὶ  πρὸς   τούτοις τὸ μὲν ἐν τῷ
[1, 1218]   μὴ σοφιστὴς καὶ μὴ  ἰατρός   (οὗτοι γὰρ τοῖς ἀλλοτρίοις λόγοις
[1, 1217]   τούς τ᾽ οἰκείους λόγους τοῦ  πράγματος   καὶ τοὺς (ἀλλοτρίους. καλῶς δ᾽
[1, 1214]   καὶ περὶ τὰς πράξεις τοῦ  πράγματος.   Ὅσα μὲν οὖν ἔχει φιλοσοφίαν
[1, 1215]   Κλαζομένιος ἐρωτηθεὶς τίς  εὐδαιμονέστατος,   οὐθεὶς" εἶπεν, ὧν σὺ νομίζεις·
[1, 1215]   πᾶσι ῥᾷστον εἶναι δοκεῖ, καὶ  παντὸς   ἀνδρὸς τὸ γνῶναι, τί τῶν
[1, 1217]   ἐπιστήμη (ἐστὶ μία οὔτε τοῦ  ὄντος   οὔτε τοῦ ἀγαθοῦ. ἀλλ᾽ οὐδὲ
[1, 1216]   ὅπερ μεταβιβαζόμενοι ποιήσουσιν· ἔχει γὰρ  ἕκαστος   οἰκεῖόν τι πρὸς τὴν ἀλήθειαν,
[1, 1215]   πλούσιον ταύτης τυγχάνειν τῆς προσηγορίας,  αὐτὸς   δ᾽ ἴσως ᾤετο τὸν ζῶντα
[1, 1216]   περὶ τὸν ὅλον κόσμον τάξιν"  (Οὗτος   μὲν οὖν ἐπιστήμης τινὸς ἕνεκεν
[1, 1218]   ἐκ τῶν ὁμολογουμένων, οἷον ὑγιείας  ἰσχύος   σωφροσύνης, ὅτι καὶ ἐν τοῖς
[1, 1215]   ἀπολαυστικόν. (Τούτων γὰρ μὲν  φιλόσοφος   βούλεται περὶ φρόνησιν εἶναι καὶ
[1, 1217]   εὐδαίμων ἵππος οὐδ᾽ ὄρνις οὐδ᾽  ἰχθὺς   οὐδ᾽ ἄλλο τῶν ὄντων οὐθέν,
[1, 1215]   τρεῖς ὁρῶμεν καὶ βίους ὄντας,  οὓς   οἱ ἐπ᾽ ἐξουσίας τυγχάνοντες προαιροῦνται
[1, 1216]   ἄνθρωπον· ~ὁ γοῦν ἐν Αἰγύπτῳ  βοῦς,   (ὃν ὡς Ἆπιν τιμῶσιν, ἐν
[1, 1217]   λόγου, πολλάκις λανθάνουσι λέγοντες ἀλλοτρίους  λόγους   τῆς πραγματείας καὶ κενούς. τοῦτο
[1, 1217]   δύνασθαι κρίνειν τούς τ᾽ οἰκείους  λόγους   τοῦ πράγματος καὶ τοὺς (ἀλλοτρίους.
[1, 1217]   λόγος. ἔστι γὰρ διὰ  ψεύδους   ἀληθὲς δεῖξαι· δῆλον δ᾽ ἐκ
[1, 1215]   τοῖς λόγου μηθὲν δεομένοις, ἀλλὰ  πάθους)   ἐπεὶ δ᾽ εἰσὶν ἀπορίαι περὶ
[1, 1214]   τὴν εὐδαιμονίαν ἔνιοι περὶ τοῦ  μεγέθους   αὐτῶν διαμφισβητοῦσι, (συμβάλλεσθαι φάσκοντες θάτερον
[1, 1215]   καὶ (ἡδονῆς, τρεῖς ὁρῶμεν καὶ  βίους   ὄντας, οὓς οἱ ἐπ᾽ ἐξουσίας
[1, 1216]   φανερὸν ὅτι πάντες ἐπὶ τρεῖς  βίους   φέρουσι τὴν εὐδαιμονίαν, πολιτικὸν φιλόσοφον
[1, 1217]   μὴ δύνασθαι κρίνειν τούς τ᾽  οἰκείους   λόγους τοῦ πράγματος καὶ τοὺς
[1, 1215]   τὴν εὐδαιμονίαν τοῖς αὑτοὺς παρασκευάζουσι  ποιούς   τινας καὶ τὰς πράξεις. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[1, 1217]   λόγους τοῦ πράγματος καὶ τοὺς  (ἀλλοτρίους.   καλῶς δ᾽ ἔχει καὶ τὸ
[1, 1217]   μετὰ λόγου, πολλάκις λανθάνουσι λέγοντες  ἀλλοτρίους   λόγους τῆς πραγματείας καὶ κενούς.
[1, 1216]   πρὸς πολλὰ τῶν ἀναγκαίων εἶναι  χρησίμους   αὐτὰς ἡμῖν) τῶν δὲ ποιητικῶν
[1, 1217]   τούτων, ἐν οὐσίᾳ μὲν  νοῦς   καὶ θεός, ἐν δὲ
[1, 1217]   ἀλλοτρίους λόγους τῆς πραγματείας καὶ  κενούς.   τοῦτο δὲ ποιοῦσιν ὁτὲ μὲν
[1, 1217]   (συμβαίνει καὶ τοὺς ἐμπείρους καὶ  δυναμένους   πράττειν ὑπὸ τούτων τῶν μήτ᾽
[1, 1216]   ἐκ τῶν τοιούτων ὅτι διαφεύγει  (σκοπουμένους,   τί τὸ εὖ καὶ τί
[1, 1216]   φαινομένοις. κράτιστον μὲν γὰρ πάντας  ἀνθρώπους   φαίνεσθαι συνομολογοῦντας τοῖς ῥηθησομένοις, εἰ
[1, 1217]   ὧν ἁλίσκεσθαι (συμβαίνει καὶ τοὺς  ἐμπείρους   καὶ δυναμένους πράττειν ὑπὸ τούτων
[1, 1215]   ἃ> προΐενται τὸ ζῆν, οἷον  (νόσους   περιωδυνίας χειμῶνας· ὥστε δῆλον ὅτι
[1, 1215]   τὰς (πρὸς δόξαν πραγματευομένας μόνον,  βαναύσους   δὲ τὰς ἑδραίας καὶ μισθαρνικάς,
[1, 1215]   τῶν περὶ χρηματισμὸν καὶ τὰς  βαναύσους   (λέγω δὲ φορτικὰς μὲν τὰς
[1, 1217]   οἰκείους λόγους τοῦ πράγματος καὶ  τοὺς   (ἀλλοτρίους. καλῶς δ᾽ ἔχει καὶ
[1, 1217]   ὑφ᾽ ὧν ἁλίσκεσθαι (συμβαίνει καὶ  τοὺς   ἐμπείρους καὶ δυναμένους πράττειν ὑπὸ
[1, 1217]   πρᾶγμα τὸ μὴ δύνασθαι κρίνειν  τούς   τ᾽ οἰκείους λόγους τοῦ πράγματος
[1, 1215]   τῷ κεῖσθαι τὴν εὐδαιμονίαν τοῖς  αὑτοὺς   παρασκευάζουσι ποιούς τινας καὶ τὰς
[1, 1215]   τινος θεωρίας κοινωνοῦντα θείας, τοῦτον  ὡς   ἄνθρωπον εἰπεῖν μακάριον εἶναι. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[1, 1216]   γοῦν ἐν Αἰγύπτῳ βοῦς, (ὃν  ὡς   Ἆπιν τιμῶσιν, ἐν πλείοσι τῶν
[1, 1214]   τῆς ζωῆς ἀλλὰ κοινὰ πάντων  ὡς   εἰπεῖν, καὶ τῶν ἕξεων καὶ
[1, 1218]   οἱ ἀριθμοὶ ἐφίενται· οὔτε γὰρ  ὡς   ἐφίενται λέγονται φανερῶς, ἀλλὰ λίαν
[1, 1218]   δ᾽ ὑγιεινὸν τῆς ὑγιείας αἴτιον  ὡς   κινῆσαν, καὶ τότε τοῦ εἶναι
[1, 1215]   τῶν καὶ πρότερον ῥηθέντων ἀγαθῶν  ὡς   μεγίστων τοῖς ἀνθρώποις, ἀρετῆς καὶ
[1, 1218]   ἀνάπαλιν δὲ καὶ δεικτέον  ὡς   νῦν δεικνύουσι τὸ ἀγαθὸν αὐτό.
[1, 1214]   μᾶλλον εἰς αὐτήν, οἳ μὲν  ὡς   οὖσαν μεῖζον ἀγαθὸν τὴν φρόνησιν
[1, 1214]   χροιὰν διαφέροντες, διὰ μαθήσεως,  ὡς   οὔσης ἐπιστήμης τινὸς τῆς εὐδαιμονίας,
[1, 1218]   ἄλλην ἀρχὴν οὐδεμίαν. (τὸ δ᾽  ὡς   τέλος ἀγαθὸν ἀνθρώπῳ καὶ τὸ
[1, 1218]   πρακτόν) τὸ δ᾽ οὗ (ἕνεκα  ὡς   τέλος ἄριστον καὶ αἴτιον τῶν
[1, 1218]   ἀγαθόν· τάξεις γὰρ καὶ ἀριθμοί,  ὡς   τοῖς ἀριθμοῖς (καὶ ταῖς μονάσιν
[1, 1215]   ἀμφισβητούντων τῆς τοιαύτης εὐημερίας, ἀλλ᾽  ὡς   τῶν ἀναγκαίων χάριν σπουδαζομένων, οἷον
[1, 1218]   πραγματευθῆται, καὶ μὴ ἀξιοῦν μηθὲν  ἀλόγως,   καὶ μετὰ λόγου (πιστεῦσαι
[1, 1216]   μορίων αὐτῆς. Ἐποίει γὰρ ταῦτ᾽  εὐλόγως.   Ἐπιστήμας γὰρ ᾤετ᾽ εἶναι πάσας
[1, 1216]   δ᾽ εἰσὶν ἡδοναὶ δι᾽ ἃς  εὐλόγως   οἴονται τὸν εὐδαίμονα ζῆν ἡδέως
[1, 1216]   εὐλόγως οἴονται τὸν εὐδαίμονα ζῆν  ἡδέως   καὶ μὴ μόνον ἀλύπως. Ἀλλὰ
[1, 1217]   καὶ τούτων ἕνεκα μετέχει  πράξεως,   οἷον καὶ τὴν ὑγίειαν καὶ
[1, 1214]   ἐν μεταβαλοῦσιν, οἳ δὲ  κολάσεως   ἰατρικῆς πολιτικῆς· κόλασις γὰρ
[1, 1214]   τὴν χροιὰν διαφέροντες, διὰ  μαθήσεως,   ὡς οὔσης ἐπιστήμης τινὸς τῆς
[1, 1214]   τῆς εὐδαιμονίας, διά τινος  ἀσκήσεως   (πολλὰ γὰρ οὔτε κατὰ (φύσιν
[1, 1214]   τοῦ (ἀναπνεῖν ἐγρηγορέναι  κινήσεως   μετέχειν οὐθὲν ἂν ὑπάρξειεν (ἡμῖν
[1, 1217]   ἔνια τῶν ὄντων οὐθὲν μετέχει  κινήσεως,   ὥστ᾽ οὐδὲ τῶν ἀγαθῶν· καὶ
[1, 1215]   μεγίστων τοῖς ἀνθρώποις, ἀρετῆς καὶ  φρονήσεως   καὶ (ἡδονῆς, τρεῖς ὁρῶμεν καὶ
[1, 1216]   ἐπισκεπτέον· περὶ δ᾽ ἀρετῆς καὶ  φρονήσεως   πρῶτον θεωρήσωμεν, τήν τε φύσιν
[1, 1214]   Ἔστι γὰρ ταῦτ᾽ αἴτια τῆς  (ἀμφισβητήσεως   περὶ τοῦ εὐδαιμονεῖν, τί ἐστι
[1, 1216]   τῆς ἀστρολογίας οὐδὲ τῆς περὶ  φύσεως   ἐπιστήμης οὐδὲ γεωμετρίας πλὴν τὸ
[1, 1216]   τὸ τέλος τῆς ἐπιστήμης καὶ  γνώσεως,   οἷον ὑγίεια μὲν ἰατρικῆς, εὐνομία
[1, 1214]   φύσιν ἀπορίαν ἔχει καὶ δεῖται  σκέψεως,   τὰ μὲν αὐτῶν συντείνει πρὸς
[1, 1218]   γὰρ ἰδίου ἀγαθοῦ ὀρέγεται, ὀφθαλμὸς  ὄψεως,   σῶμα ὑγιείας, οὕτως ἄλλο ἄλλου.
[1, 1217]   γὰρ τἀγαθὸν λέγεσθαι κατ᾽ ἐκείνης  ἀληθῶς   (κατὰ μετοχὴν (γὰρ καὶ ὁμοιότητα
[1, 1216]   περὶ αὐτῶν· ἐκ γὰρ τῶν  ἀληθῶς   μὲν λεγομένων οὐ σαφῶς δέ,
[1, 1216]   οἱ πολλοὶ τῶν πολιτικῶν οὐκ  ἀληθῶς   τυγχάνουσι τῆς προσηγορίας· οὐ γάρ
[1, 1214]   τε ὑγιαίνειν, καὶ τὸ ὑγιαίνειν·  ὁμοίως   δ᾽ ἔχει τοῦτο καὶ ἐφ᾽
[1, 1218]   πάσαις ὁμοίως· ἔτι οὐ πρακτόν)  ὁμοίως   δ᾽ οὐδὲ τὸ κοινὸν ἀγαθὸν
[1, 1218]   ἰατρικὴ πραγματεύεται, ἀλλ᾽ ὅπως ὑγίεια.  ὁμοίως   δὲ καὶ τῶν ἄλλων τεχνῶν
[1, 1216]   τῶν τοιούτων ἐξουσιάζει πολλῶν μοναρχῶν.  Ὁμοίως   δὲ οὐδὲ διὰ τὴν τοῦ
[1, 1214]   τῶν πληγῶν οὐκ ἐλάττων ἐστίν)  ὁμοίως   δὲ ταύταις οὐδὲ τὰς τῶν
[1, 1218]   τοῦ ἀγαθοῦ εἶδος πάσαις  ὁμοίως·   ἔτι οὐ πρακτόν) ὁμοίως δ᾽
[1, 1214]   δεῖ μὴ λανθάνειν· οὐ γὰρ  ὁμοίως   οἰκεῖον πρὸς εὐεξίαν τοῖς εἰρημένοις
[1, 1215]   καὶ καλῶς ζῆν, εἴ τῳ  μακαρίως   ἐπιφθονώτερον εἰπεῖν, καὶ πρὸς τὴν
[1, 1214]   δ᾽ εὐδαιμονεῖν καὶ τὸ ζῆν  μακαρίως   καὶ καλῶς εἴη ἂν ἐν
[1, 1217]   δεικνύμενον, διά τε τὸ ῥηθὲν  ἀρτίως,   ὅτι προσέχειν οὐ δεῖ πάντα
[1, 1217]   ἀλλὰ καὶ ἄλλου ὁτουοῦν λέγεται  λογικῶς   καὶ κενῶς. ἐπέσκεπται δὲ πολλοῖς
[1, 1217]   τοῦ πράγματος καὶ τοὺς (ἀλλοτρίους.  καλῶς   δ᾽ ἔχει καὶ τὸ χωρὶς
[1, 1214]   καὶ τὸ ζῆν μακαρίως καὶ  καλῶς   εἴη ἂν ἐν τρισὶ μάλιστα,
[1, 1214]   ὧν ἄνευ οὐ δυνατὸν ζῆν  καλῶς   ἔστι δὲ τῶν τοιούτων τὰ
[1, 1215]   τῆς ἀρίστης εἰσίν. Ταύτας οὖν  καλῶς   ἔχει τὰς δόξας ἐξετάζειν· οἱ
[1, 1215]   ἐνδέχεται (μετασχεῖν τοῦ εὖ καὶ  καλῶς   ζῆν, εἴ τῳ μακαρίως ἐπιφθονώτερον
[1, 1215]   τοῖς διὰ φύσιν τὸ  καλῶς   ζῆν ἐστίν, ἀνέλπιστον ἂν εἴη
[1, 1214]   προαίρεσιν θέσθαι τινὰ σκοπὸν τοῦ  καλῶς   ζῆν, ἤτοι τιμὴν δόξαν
[1, 1216]   εἰ δεῖ προσάπτειν τῷ ζῆν  (καλῶς   ἡδονάς τινας, ταύτας δεῖ προσάπτειν,
[1, 1214]   πολλῶν, ὥστ᾽ οὐδὲ τὸ ζῆν  καλῶς   καὶ ὧν ἄνευ οὐ δυνατὸν
[1, 1215]   ἑτέρων οὐ ῥᾴδιον τὸ κρῖναι  καλῶς,   μάλιστα δὲ περὶ οὗ πᾶσι
[1, 1215]   τῶν ἀμφισβητουμένων καὶ διαπορουμένων, ἂν  καλῶς   ὁρισθῇ τί χρὴ νομίζειν εἶναι
[1, 1215]   εἷς προτιμήσειε τὸ ζῆν, μὴ  παντελῶς   ὢν (ἀνδράποδον. Δῆλον γὰρ ὅτι
[1, 1215]   εἶναι κρεῖττον εἶναι τοῦ ζῆν.  Ὅλως   δ᾽ εἴ τις ἅπαντα συναγάγοι
[1, 1218]   ἐφίενται λέγονται φανερῶς, ἀλλὰ λίαν  ἁπλῶς   τοῦτο φασί, καὶ ὄρεξιν εἶναι
[1, 1214]   τοῖς ἀνθρώποις, φαῦλα μὲν τοῖς  φαύλως   ἐθισθεῖσι, χρηστὰ δὲ τοῖς χρηστῶς)
[1, 1217]   ἄλλην ἐπιστήμην) εἰ δὲ δεῖ  συντόμως   εἰπεῖν περὶ (αὐτῶν, λέγομεν ὅτι
[1, 1214]   αὑτῷ διορίσασθαι μήτε προπετῶς μήτε  ῥαθύμως,   ἐν τίνι τῶν ἡμετέρων τὸ
[1, 1217]   ἄλλου ὁτουοῦν λέγεται λογικῶς καὶ  κενῶς.   ἐπέσκεπται δὲ πολλοῖς περὶ αὐτοῦ
[1, 1216]   τὰ γνωριμώτερα τῶν εἰωθότων λέγεσθαι  (συγκεχυμένως.   διαφέρουσι δ᾽ οἱ λόγοι περὶ
[1, 1217]   τοῦ ἀγαθοῦ. ἀλλ᾽ οὐδὲ τὰ  ὁμοιοσχημόνως   λεγόμενα ἀγαθὰ μιᾶς ἐστι θεωρῆσαι,
[1, 1214]   τινι τούτων εἶναι τὸ ζῆν  εὐδαιμόνως.   ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' Περὶ δὴ τούτων
[1, 1218]   τοῦτο φασί, καὶ ὄρεξιν εἶναι  πῶς   ἄν τις ὑπολάβοι ἐν οἷς
[1, 1216]   (τί ἐστιν ἀρετή, ἀλλ᾽ οὐ  πῶς   γίνεται καὶ ἐκ τίνων. Τοῦτο
[1, 1214]   τίνι τὸ εὖ ζῆν καὶ  πῶς   κτητόν, πότερον φύσει γίγνονται πάντες
[1, 1216]   ἀλήθειαν, ἐξ ὧν ἀναγκαῖον δεικνύναι  πως   περὶ αὐτῶν· ἐκ γὰρ τῶν
[1, 1216]   πρὸς εὐδαιμονίαν μή, καὶ  πῶς   συντείνουσι, καὶ πότερον εἰ δεῖ
[1, 1218]   ὑπάρχον ἰατρικὴ πραγματεύεται, ἀλλ᾽  ὅπως   ὑγίεια. ὁμοίως δὲ καὶ τῶν
[1, 1218]   ἀγαθῷ) οὔτε πρακτόν. οὐ γὰρ  ὅπως   ὑπάρξει τὸ ὁτῳοῦν ὑπάρχον
[1, 1216]   ζῆν ἡδέως καὶ μὴ μόνον  ἀλύπως.   Ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων ὕστερον
[1, 1215]   δ᾽ ἴσως ᾤετο τὸν ζῶντα  ἀλύπως   καὶ καθαρῶς πρὸς τὸ δίκαιον
[1, 1215]   ᾤετο τὸν ζῶντα ἀλύπως καὶ  καθαρῶς   πρὸς τὸ δίκαιον τινος
[1, 1218]   οὔτε γὰρ ὡς ἐφίενται λέγονται  φανερῶς,   ἀλλὰ λίαν ἁπλῶς τοῦτο φασί,
[1, 1217]   οὐδὲ τῶν ἀγαθῶν· καὶ ταῦτ᾽  ἴσως   ἄριστα τὴν φύσιν ἐστίν. ἔνια
[1, 1215]   τυγχάνειν τῆς προσηγορίας, αὐτὸς δ᾽  ἴσως   ᾤετο τὸν ζῶντα ἀλύπως καὶ
[1, 1214]   πρῶτον ἐν αὑτῷ διορίσασθαι μήτε  προπετῶς   μήτε ῥαθύμως, ἐν τίνι τῶν
[1, 1214]   φαύλως ἐθισθεῖσι, χρηστὰ δὲ τοῖς  χρηστῶς)   τούτων μὲν κατ᾽ οὐδένα
[1, 1218]   ὀρέγεται, ὀφθαλμὸς ὄψεως, σῶμα ὑγιείας,  οὕτως   ἄλλο ἄλλου. ὅτι μὲν οὖν
[1, 1217]   οὐ πρακτά. τοῦτο δὲ λέγομεν  οὕτως,   διότι ἔνια τῶν ὄντων οὐθὲν
[1, 1216]   πλεονεξίας ἕνεκεν ἅπτονται τοῦ ζῆν  οὕτως.   Ἐκ μὲν οὖν τῶν εἰρημένων
[1, 1217]   τὰς πολεμικὰς (πράξεις στρατηγία, καὶ  οὕτως   ἑτέρα περὶ ἑτέραν πρᾶξιν, ὥστε
[1, 1217]   τί ἐστι περὶ τὰ εἰρημένα,  οὕτως   οὐδὲ τὸ ἀγαθόν, οὐδὲ ἐπιστήμη
[1, 1216]   τῶν ἀληθῶς μὲν λεγομένων οὐ  σαφῶς   δέ, προϊοῦσιν ἔσται καὶ τὸ
[1, 1217]   σαφῶς (λεγομένων, ζητοῦντες ἐπὶ τὸ  σαφῶς   εὑρεῖν τί ἐστιν εὐδαιμονία.
[1, 1217]   τῶν πρώτων, ὥσπερ εἴρηται, οὐ  σαφῶς   (λεγομένων, ζητοῦντες ἐπὶ τὸ σαφῶς
[1, 1216]   δέ, προϊοῦσιν ἔσται καὶ τὸ  σαφῶς,   μεταλαμβάνουσιν ἀεὶ τὰ γνωριμώτερα τῶν
[1, 1216]   τε φιλοσόφως λεγόμενοι καὶ μὴ  φιλοσόφως.   διόπερ καὶ τῶν πολιτικῶν οὐ
[1, 1216]   περὶ ἑκάστην μέθοδον, οἵ τε  φιλοσόφως   λεγόμενοι καὶ μὴ φιλοσόφως. διόπερ
[1, 1217]   ἀγαθὴν οὐδὲ πρὸς τὰς πράξεις.  πολλαχῶς   γὰρ λέγεται καὶ ἰσαχῶς τῷ
[1, 1218]   τῶν ἄλλων τεχνῶν ἑκάστη. ἀλλὰ  πολλαχῶς   τὸ ἀγαθόν, καὶ ἔστι τι
[1, 1217]   πράξεις. πολλαχῶς γὰρ λέγεται καὶ  ἰσαχῶς   τῷ ὄντι τὸ ἀγαθόν. τό
[1, 1217]   τί τὸ ἄριστον, καὶ λέγεται  ποσαχῶς.   ἐν τρισὶ δὴ μάλιστα φαίνεται
[1, 1218]   τὸ ἄριστον τῶν πρακτῶν, σκεπτέον  ποσαχῶς   τὸ ἄριστον πάντων, ἐπειδὴ τοῦτο
[1, 1217]   (πρακτὰ κρείττοσιν ἡμῶν. ἐπειδὴ δὲ  διχῶς   λέγεται τὸ πρακτόν (καὶ γὰρ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 29/05/2008