Livre, page |
[1, 1216] |
ἕτεραι
δ᾽
εἰσὶν
ἡδοναὶ
δι᾽
|
ἃς |
εὐλόγως
οἴονται
τὸν
εὐδαίμονα
ζῆν |
[1, 1215] |
ἀφροδισίων,
ἀφαιρεθεισῶν
τῶν
ἄλλων
ἡδονῶν,
|
ἃς |
τὸ
γινώσκειν
ἢ
βλέπειν
ἢ |
[1, 1217] |
ἀναιρεῖσθαι
καὶ
τὰ
μετέχοντα
τῆς
|
ἰδέας, |
ἃ
λέγεται
τῷ
μετέχειν
ἐκείνης, |
[1, 1217] |
μετεχόντων,
ὥσπερ
καὶ
τὰς
ἄλλας
|
ἰδέας. |
ἔστι
μὲν
οὖν
τὸ
διασκοπεῖν |
[1, 1215] |
πραγματευομένας
μόνον,
βαναύσους
δὲ
τὰς
|
ἑδραίας |
καὶ
μισθαρνικάς,
χρηματιστικὰς
δὲ
τὰς |
[1, 1216] |
τῆς
πρώτης
ἡμέρας
μέχρι
τῆς
|
τελευταίας |
ἐτῶν
(ἀριθμὸν
χιλίων
ἢ
ὁποσωνοῦν, |
[1, 1216] |
(οὐθὲν
γὰρ
ἕτερόν
ἐστι
τῆς
|
ἀστρολογίας |
οὐδὲ
τῆς
περὶ
φύσεως
ἐπιστήμης |
[1, 1217] |
μέθοδον.
~(δεῖται
μέντοι
τοῦτο
πολλῆς
|
εὐλαβείας. |
(εἰσὶ
γάρ
τινες
οἳ
διὰ |
[1, 1215] |
δίκαιον
ἤ
τινος
θεωρίας
κοινωνοῦντα
|
θείας, |
τοῦτον
ὡς
ἄνθρωπον
εἰπεῖν
μακάριον |
[1, 1218] |
αὐτήν·
τὸ
δ᾽
ὑγιεινὸν
τῆς
|
ὑγιείας |
αἴτιον
ὡς
κινῆσαν,
καὶ
τότε |
[1, 1218] |
δ᾽
ἐκ
τῶν
ὁμολογουμένων,
οἷον
|
ὑγιείας |
ἰσχύος
σωφροσύνης,
ὅτι
καὶ
ἐν |
[1, 1214] |
τὰ
μὲν
οὐκ
ἴδια
τῆς
|
ὑγιείας |
οὐδὲ
τῆς
ζωῆς
ἀλλὰ
κοινὰ |
[1, 1218] |
ἀγαθοῦ
ὀρέγεται,
ὀφθαλμὸς
ὄψεως,
σῶμα
|
ὑγιείας, |
οὕτως
ἄλλο
ἄλλου.
ὅτι
μὲν |
[1, 1215] |
πολλοῖς
(οὐ
γάρ
ἐστι
δι᾽
|
ἐπιμελείας |
ἡ
κτῆσις
(οὐδὲ)
ἐπ᾽
αὐτοῖς |
[1, 1215] |
ἐπ᾽
αὐτοῖς
(οὐδὲ
τῆς
αὐτῶν
|
πραγματείας) |
εἰ
δ᾽
ἐν
τῷ
αὐτὸν |
[1, 1217] |
λανθάνουσι
λέγοντες
ἀλλοτρίους
λόγους
τῆς
|
πραγματείας |
καὶ
κενούς.
τοῦτο
δὲ
ποιοῦσιν |
[1, 1214] |
οὐ
λόγων,
ἀλλ᾽
οἳ
μὲν
|
ἡλικίας |
ἐν
ᾗ
μεταβαλοῦσιν,
οἳ
δὲ |
[1, 1217] |
οὐδὲ
τὰ
ὁμοιοσχημόνως
λεγόμενα
ἀγαθὰ
|
μιᾶς |
ἐστι
θεωρῆσαι,
οἷον
τὸν
καιρὸν |
[1, 1217] |
αὐτό
γε
τὸ
ἀγαθὸν
θεωρῆσαι
|
μιᾶς. |
~(ἔτι
ἐν
ὅσοις
ὑπάρχει
τὸ |
[1, 1215] |
(καὶ
μάλιστα
περὶ
(ἐπισκεπτέον)
εὐδαι>
|
μονίας· |
ἄτοπον
γὰρ
προσφέρειν
λόγον
τοῖς |
[1, 1214] |
τε
εὐδαιμονεῖν,
ἔνιοι
μέρη
τῆς
|
εὐδαιμονίας |
εἶναι
νομίζουσι.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Γ'
Πάσας |
[1, 1214] |
ὡς
οὔσης
ἐπιστήμης
τινὸς
τῆς
|
εὐδαιμονίας, |
ἢ
διά
τινος
ἀσκήσεως
(πολλὰ |
[1, 1215] |
προΐενται
τὸ
ζῆν,
οἷον
(νόσους
|
περιωδυνίας |
χειμῶνας·
ὥστε
δῆλον
ὅτι
κἂν |
[1, 1216] |
οἱ
δὲ
πολλοὶ
χρημάτων
καὶ
|
πλεονεξίας |
ἕνεκεν
ἅπτονται
τοῦ
ζῆν
οὕτως. |
[1, 1214] |
καὶ
γὰρ
τὰς>
ἀπὸ
τῆς
|
διανοίας |
ἁπάσας
πρὸς
τὰς
ἀπὸ
ἐπιστήμης |
[1, 1215] |
(δὲ
δεῖ
τὰς
πράξεις
εἶναι
|
ποιὰς |
τινάς.
Διῃρημένων
δὲ
τῶν
βίων, |
[1, 1215] |
μὲν
οὐδ᾽
ἀμφισβητούντων
τῆς
τοιαύτης
|
εὐημερίας, |
ἀλλ᾽
ὡς
τῶν
ἀναγκαίων
χάριν |
[1, 1215] |
ἢ
πλούσιον
ταύτης
τυγχάνειν
τῆς
|
προσηγορίας, |
αὐτὸς
δ᾽
ἴσως
ᾤετο
τὸν |
[1, 1216] |
πολιτικῶν
οὐκ
ἀληθῶς
τυγχάνουσι
τῆς
|
προσηγορίας· |
οὐ
γάρ
εἰσι
πολιτικοὶ
κατὰ |
[1, 1217] |
ἐστίν,
οὐθὲν
κοινωνεῖ
ταύτης
τῆς
|
προσηγορίας· |
οὐ
γάρ
ἐστιν
εὐδαίμων
ἵππος |
[1, 1214] |
εὐδαίμονες
οἱ
τυγχάνοντες
ταύτης
τῆς
|
προσηγορίας, |
ὥσπερ
μεγάλοι
καὶ
μικροὶ
καὶ |
[1, 1218] |
ἔστιν
αὐτό
τι
ἀγαθόν,
ἔχει
|
ἀπορίας |
τοιαύτας,
καὶ
ὅτι
οὐ
χρήσιμον |
[1, 1216] |
τῆς
περὶ
φύσεως
ἐπιστήμης
οὐδὲ
|
γεωμετρίας |
πλὴν
τὸ
γνωρίσαι
καὶ
θεωρῆσαι |
[1, 1215] |
πρὸς
τὸ
δίκαιον
ἤ
τινος
|
θεωρίας |
κοινωνοῦντα
θείας,
τοῦτον
ὡς
ἄνθρωπον |
[1, 1215] |
βίους
ὄντας,
οὓς
οἱ
ἐπ᾽
|
ἐξουσίας |
τυγχάνοντες
προαιροῦνται
ζῆν
ἅπαντες,
πολιτικὸν |
[1, 1217] |
τὸ
χωρὶς
κρίνειν
τὸν
τῆς
|
αἰτίας |
λόγον
καὶ
τὸ
δεικνύμενον,
διά |
[1, 1215] |
πρὸς
ἀγορὰς
μὲν
καὶ
πράσεις
|
καπηλικάς) |
τῶν
δ᾽
εἰς
ἀγωγὴν
εὐδαιμονικὴν |
[1, 1217] |
καὶ
γυμναστική,
περὶ
δὲ
τὰς
|
πολεμικὰς |
(πράξεις
στρατηγία,
καὶ
οὕτως
ἑτέρα |
[1, 1215] |
βαναύσους
δὲ
τὰς
ἑδραίας
καὶ
|
μισθαρνικάς, |
χρηματιστικὰς
δὲ
τὰς
πρὸς
ἀγορὰς |
[1, 1215] |
ἀπολαυστικὸς
περὶ
τὰς
(ἡδονὰς
τὰς
|
σωματικάς. |
Διόπερ
ἕτερος>
ἕτερον
τὸν
εὐδαίμονα |
[1, 1216] |
ἂν
(φρόνησιν
οὐδεμίαν
οὔτε
τὰς
|
σωματικὰς |
ἡδονὰς
ἕλοιντο
μᾶλλον
ἢ
τὰς |
[1, 1215] |
τῶν
περὶ
τὰς
τέχνας
τὰς
|
φορτικὰς |
καὶ
τῶν
περὶ
χρηματισμὸν
καὶ |
[1, 1215] |
καὶ
τὰς
βαναύσους
(λέγω
δὲ
|
φορτικὰς |
μὲν
τὰς
(πρὸς
δόξαν
πραγματευομένας |
[1, 1215] |
δὲ
τὰς
ἑδραίας
καὶ
μισθαρνικάς,
|
χρηματιστικὰς |
δὲ
τὰς
πρὸς
ἀγορὰς
μὲν |
[1, 1215] |
πολιτικὸς
περὶ
τὰς
πράξεις
τὰς
|
καλάς |
(αὗται
δ᾽
εἰσὶν
αἱ
ἀπὸ |
[1, 1218] |
τῷ
τοιαῦται
εἶναι·
πρὸς
δ᾽
|
ἀλλήλας |
εἴ
τι
διαφέρουσιν,
ὕστερον
λεκτέον. |
[1, 1217] |
τῶν
μετεχόντων,
ὥσπερ
καὶ
τὰς
|
ἄλλας |
ἰδέας.
ἔστι
μὲν
οὖν
τὸ |
[1, 1218] |
αὗται
αἱ
ἕξεις
πρὸς
τὰς
|
(ἄλλας |
τῷ
τοιαῦται
εἶναι·
πρὸς
δ᾽ |
[1, 1218] |
ἀλλ᾽
οὐθὲν
μᾶλλον
λευκὸν
τὸ
|
πολλὰς |
ἡμέρας
λευκὸν
τοῦ
μίαν
ἡμέραν· |
[1, 1216] |
αὐτῆς.
Ἐποίει
γὰρ
ταῦτ᾽
εὐλόγως.
|
Ἐπιστήμας |
γὰρ
ᾤετ᾽
εἶναι
πάσας
τὰς |
[1, 1215] |
φορτικὰς
μὲν
τὰς
(πρὸς
δόξαν
|
πραγματευομένας |
μόνον,
βαναύσους
δὲ
τὰς
ἑδραίας |
[1, 1215] |
δεῖ
τὰς
πράξεις
εἶναι
ποιὰς
|
τινάς. |
Διῃρημένων
δὲ
τῶν
βίων,
καὶ |
[1, 1215] |
εὐδαιμονίαν
τοῖς
αὑτοὺς
παρασκευάζουσι
ποιούς
|
τινας |
καὶ
τὰς
πράξεις.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Δ' |
[1, 1216] |
προσάπτειν
τῷ
ζῆν
(καλῶς
ἡδονάς
|
τινας, |
ταύτας
δεῖ
προσάπτειν,
ἢ
τούτων |
[1, 1216] |
τὸν
Συβαρίτην
ἢ
τῶν
ἄλλων
|
τινὰς |
τῶν
ζώντων
τὸν
ἀπολαυστικὸν
βίον, |
[1, 1216] |
(φρόνησιν
οὐδεμίαν
οὔτε
τὰς
σωματικὰς
|
ἡδονὰς |
ἕλοιντο
μᾶλλον
ἢ
τὰς
πράξεις |
[1, 1215] |
ὁ
δ᾽
ἀπολαυστικὸς
περὶ
τὰς
|
(ἡδονὰς |
τὰς
σωματικάς.
Διόπερ
ἕτερος>
ἕτερον |
[1, 1216] |
δεῖ
προσάπτειν
τῷ
ζῆν
(καλῶς
|
ἡδονάς |
τινας,
ταύτας
δεῖ
προσάπτειν,
ἢ |
[1, 1215] |
σπουδαζομένων,
οἷον
τῶν
περὶ
τὰς
|
τέχνας |
τὰς
φορτικὰς
καὶ
τῶν
περὶ |
[1, 1215] |
τὸ
ζῆν,
οἷον
(νόσους
περιωδυνίας
|
χειμῶνας· |
ὥστε
δῆλον
ὅτι
κἂν
ἐξ |
[1, 1215] |
Ταύτας
οὖν
καλῶς
ἔχει
τὰς
|
δόξας |
ἐξετάζειν·
οἱ
γὰρ
τῶν
ἀμφισβητούντων |
[1, 1214] |
Γ'
Πάσας
μὲν
οὖν
τὰς
|
δόξας |
ἐπισκοπεῖν,
ὅσας
ἔχουσί
τινες
περὶ |
[1, 1218] |
οὐθὲν
μᾶλλον
λευκὸν
τὸ
πολλὰς
|
ἡμέρας |
λευκὸν
τοῦ
μίαν
ἡμέραν·
ὥστ᾽ |
[1, 1216] |
ἀνέγερτον
ὕπνον
ἀπὸ
τῆς
πρώτης
|
ἡμέρας |
μέχρι
τῆς
τελευταίας
ἐτῶν
(ἀριθμὸν |
[1, 1217] |
διασκοπεῖν
περὶ
ταύτης
τῆς
δόξης
|
ἑτέρας |
τε
διατριβῆς
καὶ
τὰ
πολλὰ |
[1, 1217] |
τε
διατριβῆς
καὶ
τὰ
πολλὰ
|
λογικωτέρας |
ἐξ
ἀνάγκης
(οἱ
γὰρ
ἅμα |
[1, 1215] |
μισθαρνικάς,
χρηματιστικὰς
δὲ
τὰς
πρὸς
|
ἀγορὰς |
μὲν
καὶ
πράσεις
καπηλικάς)
τῶν |
[1, 1215] |
προσαγορεύει,
Καθάπερ
ἐλέχθη
καὶ
πρότερον.
|
Ἀναξαγόρας |
μὲν
ὁ
Κλαζομένιος
ἐρωτηθεὶς
τίς |
[1, 1214] |
εὐδαιμονίας
εἶναι
νομίζουσι.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Γ'
|
Πάσας |
μὲν
οὖν
τὰς
δόξας
ἐπισκοπεῖν, |
[1, 1216] |
εὐλόγως.
Ἐπιστήμας
γὰρ
ᾤετ᾽
εἶναι
|
πάσας |
τὰς
ἀρετάς,
ὥσθ᾽
ἅμα
συμβαίνειν |
[1, 1214] |
παιδείαν,
πρὸς
ὃν
ἀποβλέπων
ποιήσεται
|
πάσας |
τὰς
πράξεις
(τό
γε
(μὴ |
[1, 1214] |
γὰρ
τὰς>
ἀπὸ
τῆς
διανοίας
|
ἁπάσας |
πρὸς
τὰς
ἀπὸ
ἐπιστήμης
(ἄν |
[1, 1214] |
τὸ
καλὸν
καὶ
τὸ
ἡδύ,
|
ποιήσας |
(κάλλιστον
τὸ
δικαιότατον,
λῷστον
δ᾽ |
[1, 1214] |
μὲν
οὖν
τὰς
δόξας
ἐπισκοπεῖν,
|
ὅσας |
ἔχουσί
τινες
περὶ
αὐτῆς,
περίεργον |
[1, 1217] |
εἶναι
τῶν
μετεχόντων,
ὥσπερ
καὶ
|
τὰς |
ἄλλας
ἰδέας.
ἔστι
μὲν
οὖν |
[1, 1218] |
γὰρ
αὗται
αἱ
ἕξεις
πρὸς
|
τὰς |
(ἄλλας
τῷ
τοιαῦται
εἶναι·
πρὸς |
[1, 1216] |
ἕλοιντο
μᾶλλον
ἢ
τὰς
πράξεις
|
τὰς |
ἀπ᾽
ἀρετῆς.
Αἱροῦνται
γοῦν
οὐ |
[1, 1214] |
ἀπὸ
τῆς
διανοίας
ἁπάσας
πρὸς
|
τὰς |
ἀπὸ
ἐπιστήμης
(ἄν
τις
συναγάγοι |
[1, 1214] |
ταύτας
τὰς
ἀρχάς·
καὶ
γὰρ
|
τὰς> |
ἀπὸ
τῆς
διανοίας
ἁπάσας
πρὸς |
[1, 1216] |
μὲν
περὶ
τὰ
σώματα
καὶ
|
τὰς |
ἀπολαύσεις
ἡδονή,
καὶ
τίς
καὶ |
[1, 1216] |
Ἐπιστήμας
γὰρ
ᾤετ᾽
εἶναι
πάσας
|
τὰς |
ἀρετάς,
ὥσθ᾽
ἅμα
συμβαίνειν
εἰδέναι |
[1, 1214] |
γενέσεις
σχεδὸν
πίπτουσιν
εἰς
ταύτας
|
τὰς |
ἀρχάς·
καὶ
γὰρ
τὰς>
ἀπὸ |
[1, 1215] |
καὶ
τῶν
περὶ
χρηματισμὸν
καὶ
|
τὰς |
βαναύσους
(λέγω
δὲ
φορτικὰς
μὲν |
[1, 1215] |
εἰσίν.
Ταύτας
οὖν
καλῶς
ἔχει
|
τὰς |
δόξας
ἐξετάζειν·
οἱ
γὰρ
τῶν |
[1, 1214] |
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Γ'
Πάσας
μὲν
οὖν
|
τὰς |
δόξας
ἐπισκοπεῖν,
ὅσας
ἔχουσί
τινες |
[1, 1215] |
δόξαν
πραγματευομένας
μόνον,
βαναύσους
δὲ
|
τὰς |
ἑδραίας
καὶ
μισθαρνικάς,
χρηματιστικὰς
δὲ |
[1, 1215] |
ἀρετῆς)
ὁ
δ᾽
ἀπολαυστικὸς
περὶ
|
τὰς |
(ἡδονὰς
τὰς
σωματικάς.
Διόπερ
ἕτερος> |
[1, 1215] |
δὲ
πολιτικὸς
περὶ
τὰς
πράξεις
|
τὰς |
καλάς
(αὗται
δ᾽
εἰσὶν
αἱ |
[1, 1215] |
αὐτὸν
ποιόν
τινα
εἶναι
καὶ
|
τὰς |
κατ᾽
αὐτὸν
πράξεις,
κοινότερον
ἂν |
[1, 1214] |
μόνον,
τὰ
δὲ
καὶ
περὶ
|
τὰς |
κτήσεις
καὶ
περὶ
τὰς
πράξεις |
[1, 1217] |
ἰατρικὴ
καὶ
γυμναστική,
περὶ
δὲ
|
τὰς |
πολεμικὰς
(πράξεις
στρατηγία,
καὶ
οὕτως |
[1, 1215] |
ὑπάρχειν
αὐτόν,
μᾶλλον
(δὲ
δεῖ
|
τὰς |
πράξεις
εἶναι
ποιὰς
τινάς.
Διῃρημένων |
[1, 1215] |
αὑτοὺς
παρασκευάζουσι
ποιούς
τινας
καὶ
|
τὰς |
πράξεις.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Δ'
(Ἔσται
δὲ |
[1, 1217] |
πρὸς
ζωὴν
ἀγαθὴν
οὐδὲ
πρὸς
|
τὰς |
πράξεις.
πολλαχῶς
γὰρ
λέγεται
καὶ |
[1, 1216] |
σωματικὰς
ἡδονὰς
ἕλοιντο
μᾶλλον
ἢ
|
τὰς |
πράξεις
τὰς
ἀπ᾽
ἀρετῆς.
Αἱροῦνται |
[1, 1215] |
ἀλήθειαν,
ὁ
δὲ
πολιτικὸς
περὶ
|
τὰς |
πράξεις
τὰς
καλάς
(αὗται
δ᾽ |
[1, 1214] |
πρὸς
ὃν
ἀποβλέπων
ποιήσεται
πάσας
|
τὰς |
πράξεις
(τό
γε
(μὴ
συντετάχθαι |
[1, 1214] |
περὶ
τὰς
κτήσεις
καὶ
περὶ
|
τὰς |
πράξεις
τοῦ
πράγματος.
Ὅσα
μὲν |
[1, 1215] |
ἑδραίας
καὶ
μισθαρνικάς,
χρηματιστικὰς
δὲ
|
τὰς |
πρὸς
ἀγορὰς
μὲν
καὶ
πράσεις |
[1, 1215] |
βαναύσους
(λέγω
δὲ
φορτικὰς
μὲν
|
τὰς |
(πρὸς
δόξαν
πραγματευομένας
μόνον,
βαναύσους |
[1, 1215] |
δ᾽
ἀπολαυστικὸς
περὶ
τὰς
(ἡδονὰς
|
τὰς |
σωματικάς.
Διόπερ
ἕτερος>
ἕτερον
τὸν |
[1, 1216] |
οὔτ᾽
ἂν
(φρόνησιν
οὐδεμίαν
οὔτε
|
τὰς |
σωματικὰς
ἡδονὰς
ἕλοιντο
μᾶλλον
ἢ |
[1, 1215] |
χάριν
σπουδαζομένων,
οἷον
τῶν
περὶ
|
τὰς |
τέχνας
τὰς
φορτικὰς
καὶ
τῶν |
[1, 1214] |
ἐστίν)
ὁμοίως
δὲ
ταύταις
οὐδὲ
|
τὰς |
τῶν
πολλῶν
ἐπισκεπτέον>
~(εἰκῇ
γὰρ |
[1, 1215] |
οἷον
τῶν
περὶ
τὰς
τέχνας
|
τὰς |
φορτικὰς
καὶ
τῶν
περὶ
χρηματισμὸν |
[1, 1216] |
γὰρ
ᾤετ᾽
εἶναι
πάσας
τὰς
|
ἀρετάς, |
ὥσθ᾽
ἅμα
συμβαίνειν
εἰδέναι
τε |
[1, 1216] |
τοῖς
φαινομένοις.
κράτιστον
μὲν
γὰρ
|
πάντας |
ἀνθρώπους
φαίνεσθαι
συνομολογοῦντας
τοῖς
ῥηθησομένοις, |
[1, 1216] |
δὲ
μή,
τρόπον
(γέ
τινα
|
πάντας, |
ὅπερ
μεταβιβαζόμενοι
ποιήσουσιν·
ἔχει
γὰρ |
[1, 1214] |
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Β'
Περὶ
δὴ
τούτων
|
ἐπιστήσαντας, |
ἅπαντα
τὸν
δυνάμενον
ζῆν
κατὰ |
[1, 1215] |
(ἡδονῆς,
τρεῖς
ὁρῶμεν
καὶ
βίους
|
ὄντας, |
οὓς
οἱ
ἐπ᾽
ἐξουσίας
τυγχάνοντες |
[1, 1216] |
μὲν
γὰρ
πάντας
ἀνθρώπους
φαίνεσθαι
|
συνομολογοῦντας |
τοῖς
ῥηθησομένοις,
εἰ
δὲ
μή, |
[1, 1216] |
οὐ
τίνες
εἰσὶ
δεῖ
ζητεῖν
|
αὐτάς, |
ἀλλ᾽
εἰ
συντείνουσί
τι
πρὸς |
[1, 1216] |
οὐ
μόνον
ἔνιοι
δόξης
χάριν
|
αὐτάς, |
ἀλλὰ
καὶ
μὴ
μέλλοντες
εὐδοκιμήσειν. |
[1, 1216] |
πολλὰ
τῶν
ἀναγκαίων
εἶναι
χρησίμους
|
αὐτὰς |
ἡμῖν)
τῶν
δὲ
ποιητικῶν
ἐπιστημῶν |
[1, 1218] |
αὐτό
τι
ἀγαθόν,
ἔχει
ἀπορίας
|
τοιαύτας, |
καὶ
ὅτι
οὐ
χρήσιμον
τῇ |
[1, 1216] |
τῷ
ζῆν
(καλῶς
ἡδονάς
τινας,
|
ταύτας |
δεῖ
προσάπτειν,
ἢ
τούτων
μὲν |
[1, 1215] |
καὶ
ζωῆς
τῆς
ἀρίστης
εἰσίν.
|
Ταύτας |
οὖν
καλῶς
ἔχει
τὰς
δόξας |
[1, 1214] |
αἱ
γενέσεις
σχεδὸν
πίπτουσιν
εἰς
|
ταύτας |
τὰς
ἀρχάς·
καὶ
γὰρ
τὰς> |
[1, 1214] |
σχεδὸν
πίπτουσιν
εἰς
ταύτας
τὰς
|
ἀρχάς· |
καὶ
γὰρ
τὰς>
ἀπὸ
τῆς |
[1, 1215] |
ὁ
βίος,
ὃν
ζῶσιν
ἔτι
|
παῖδες |
ὄντες;
καὶ
γὰρ
ἐπὶ
τοῦτον |
[1, 1217] |
λόγος.
ἔστι
γὰρ
διὰ
ψεύδους
|
ἀληθὲς |
δεῖξαι·
δῆλον
δ᾽
ἐκ
τῶν |
[1, 1218] |
ἐφίεσθαι
ἑνός
τινος
ἀγαθοῦ
οὐκ
|
ἀληθές· |
ἕκαστον
γὰρ
ἰδίου
ἀγαθοῦ
ὀρέγεται, |
[1, 1217] |
ὑπὸ
τοῦ
λόγου
δεδεῖχθαι
δοκοῦν
|
ἀληθὲς |
μὲν
ἐστίν,
οὐ
μέντοι
διὰ |
[1, 1216] |
τίνων,
οὐκ
ἄδηλον,
ὥστ᾽
οὐ
|
τίνες |
εἰσὶ
δεῖ
ζητεῖν
αὐτάς,
ἀλλ᾽ |
[1, 1217] |
τοῦτο
πολλῆς
εὐλαβείας.
(εἰσὶ
γάρ
|
τινες |
οἳ
διὰ
τὸ
δοκεῖν
φιλοσόφου |
[1, 1216] |
τάττειν
τὴν
εὐδαιμονίαν·
ἕτεροι
δέ
|
τινες |
οὔτ᾽
ἂν
(φρόνησιν
οὐδεμίαν
οὔτε |
[1, 1214] |
τὰς
δόξας
ἐπισκοπεῖν,
ὅσας
ἔχουσί
|
τινες |
περὶ
αὐτῆς,
περίεργον
(πολλὰ
γὰρ |
[1, 1215] |
μόνον
εἶναι
τὴν
ψυχήν,
καθάπερ
|
τινὲς |
ᾠήθησαν
τῶν
σοφῶν
καὶ
πρεσβυτέρων, |
[1, 1214] |
κτητόν,
πότερον
φύσει
γίγνονται
πάντες
|
εὐδαίμονες |
οἱ
τυγχάνοντες
ταύτης
τῆς
προσηγορίας, |
[1, 1216] |
προσάπτουσιν
αὐτὰ
κἂν
εἰ
μὴ
|
πάντες |
εἰς
τὴν
εὐδαιμονίαν,
ἀλλ᾽
οὖν |
[1, 1216] |
τὸν
ἀπολαυστικὸν
βίον,
οὗτοι
δὲ
|
πάντες |
ἐν
τῷ
χαίρειν
φαίνονται
τάττειν |
[1, 1216] |
οὖν
τῶν
εἰρημένων
φανερὸν
ὅτι
|
πάντες |
ἐπὶ
τρεῖς
βίους
φέρουσι
τὴν |
[1, 1214] |
πῶς
κτητόν,
πότερον
φύσει
γίγνονται
|
πάντες |
εὐδαίμονες
οἱ
τυγχάνοντες
ταύτης
τῆς |
[1, 1216] |
οἱ
λόγου
ἄξιοι
τῶν
ἀνθρώπων
|
πάντες. |
Σωκράτης
μὲν
οὖν
ὁ
πρεσβύτης |
[1, 1215] |
ὅσα
πράττουσι
μὲν
καὶ
πάσχουσιν
|
ἅπαντες, |
ἑκόντες
μέντοι
μηθὲν
αὐτῶν
διὰ |
[1, 1215] |
ἐπ᾽
ἐξουσίας
τυγχάνοντες
προαιροῦνται
ζῆν
|
ἅπαντες, |
πολιτικὸν
φιλόσοφον
ἀπολαυστικόν.
(Τούτων
γὰρ |
[1, 1215] |
βίος,
ὃν
ζῶσιν
ἔτι
παῖδες
|
ὄντες; |
καὶ
γὰρ
ἐπὶ
τοῦτον
ἀνακάμψαι |
[1, 1217] |
ἀλλὰ
μετὰ
λόγου,
πολλάκις
λανθάνουσι
|
λέγοντες |
ἀλλοτρίους
λόγους
τῆς
πραγματείας
καὶ |
[1, 1214] |
ἀνθρώπων,
ἐπιπνοίᾳ
δαιμονίου
τινὸς
ὥσπερ
|
ἐνθουσιάζοντες, |
ἢ
διὰ
τὴν
τύχην
(πολλοὶ |
[1, 1216] |
τοῦ
ζῆν·
οἱ
δὲ
Σαρδανάπαλλον
|
μακαρίζοντες |
ἢ
Σμινδυρίδην
τὸν
Συβαρίτην
ἢ |
[1, 1215] |
πράττουσι
μὲν
καὶ
πάσχουσιν
ἅπαντες,
|
ἑκόντες |
μέντοι
μηθὲν
αὐτῶν
διὰ
τὸ |
[1, 1214] |
τοῦ
μεγέθους
αὐτῶν
διαμφισβητοῦσι,
(συμβάλλεσθαι
|
φάσκοντες |
θάτερον
θατέρου
μᾶλλον
εἰς
αὐτήν, |
[1, 1216] |
χάριν
αὐτάς,
ἀλλὰ
καὶ
μὴ
|
μέλλοντες |
εὐδοκιμήσειν.
Ἀλλ᾽
οἱ
πολλοὶ
τῶν |
[1, 1215] |
ὄντας,
οὓς
οἱ
ἐπ᾽
ἐξουσίας
|
τυγχάνοντες |
προαιροῦνται
ζῆν
ἅπαντες,
πολιτικὸν
φιλόσοφον |
[1, 1214] |
φύσει
γίγνονται
πάντες
εὐδαίμονες
οἱ
|
τυγχάνοντες |
ταύτης
τῆς
προσηγορίας,
ὥσπερ
μεγάλοι |
[1, 1214] |
καὶ
μικροὶ
καὶ
τὴν
χροιὰν
|
διαφέροντες, |
ἢ
διὰ
μαθήσεως,
ὡς
οὔσης |
[1, 1217] |
ὥσπερ
εἴρηται,
οὐ
σαφῶς
(λεγομένων,
|
ζητοῦντες |
ἐπὶ
τὸ
σαφῶς
εὑρεῖν
τί |
[1, 1216] |
εἶναι
τὴν
τοιαύτην
θεωρίαν,
δι᾽
|
ἧς |
οὐ
μόνον
τὸ
τί
φανερόν, |
[1, 1217] |
ταύτης
τῆς
δόξης
ἑτέρας
τε
|
διατριβῆς |
καὶ
τὰ
πολλὰ
λογικωτέρας
ἐξ |
[1, 1216] |
καὶ
πότερον
μόρια
ταῦτα
τῆς
|
(ἀγαθῆς |
ζωῆς
ἐστίν,
ἢ
αὐτὰ
ἢ |
[1, 1217] |
καὶ
τὰ
πολλὰ
λογικωτέρας
ἐξ
|
ἀνάγκης |
(οἱ
γὰρ
ἅμα
ἀναιρετικοί
τε |
[1, 1216] |
καὶ
γνώσεως,
οἷον
ὑγίεια
μὲν
|
ἰατρικῆς, |
εὐνομία
δὲ
ἤ
τι
τοιοῦθ᾽ |
[1, 1214] |
ᾗ
μεταβαλοῦσιν,
οἳ
δὲ
κολάσεως
|
ἰατρικῆς |
ἢ
πολιτικῆς·
κόλασις
γὰρ
ἡ |
[1, 1216] |
ἤ
τι
τοιοῦθ᾽
ἕτερον
τῆς
|
πολιτικῆς. |
Καλὸν
μὲν
οὖν
καὶ
τὸ |
[1, 1214] |
οἳ
δὲ
κολάσεως
ἰατρικῆς
ἢ
|
πολιτικῆς· |
κόλασις
γὰρ
ἡ
φαρμακεία
τῶν |
[1, 1217] |
ἑκάστην
μέθοδον.
~(δεῖται
μέντοι
τοῦτο
|
πολλῆς |
εὐλαβείας.
(εἰσὶ
γάρ
τινες
οἳ |
[1, 1214] |
βίον
πρός
τι
τέλος
ἀφροσύνης
|
πολλῆς |
σημεῖον
ἐστίν)
μάλιστα
δὴ
δεῖ |
[1, 1214] |
διανοίας
ἁπάσας
πρὸς
τὰς
ἀπὸ
|
ἐπιστήμης |
(ἄν
τις
συναγάγοι
πράξεις)
τὸ |
[1, 1216] |
ἐπιστημῶν
ἕτερον
τὸ
τέλος
τῆς
|
ἐπιστήμης |
καὶ
γνώσεως,
οἷον
ὑγίεια
μὲν |
[1, 1216] |
ἀστρολογίας
οὐδὲ
τῆς
περὶ
φύσεως
|
ἐπιστήμης |
οὐδὲ
γεωμετρίας
πλὴν
τὸ
γνωρίσαι |
[1, 1216] |
κόσμον
τάξιν"
(Οὗτος
μὲν
οὖν
|
ἐπιστήμης |
τινὸς
ἕνεκεν
τὴν
αἵρεσιν
ᾤετο |
[1, 1214] |
ἢ
διὰ
μαθήσεως,
ὡς
οὔσης
|
ἐπιστήμης |
τινὸς
τῆς
εὐδαιμονίας,
ἢ
διά |
[1, 1217] |
τε
γὰρ
τἀγαθὸν
λέγεσθαι
κατ᾽
|
ἐκείνης |
ἀληθῶς
(κατὰ
μετοχὴν
(γὰρ
καὶ |
[1, 1217] |
(γὰρ
καὶ
ὁμοιότητα
τἆλλα
ἀγαθὰ
|
ἐκείνης |
εἶναι)
καὶ
πρῶτον
τῶν
ἀγαθῶν· |
[1, 1217] |
ἰδέας,
ἃ
λέγεται
τῷ
μετέχειν
|
ἐκείνης, |
τὸ
δὲ
πρῶτον
τοῦτον
ἔχειν |
[1, 1215] |
ἀνθρώποις,
ἀρετῆς
καὶ
φρονήσεως
καὶ
|
(ἡδονῆς, |
τρεῖς
ὁρῶμεν
καὶ
βίους
ὄντας, |
[1, 1214] |
τὸν
βίον
πρός
τι
τέλος
|
ἀφροσύνης |
πολλῆς
σημεῖον
ἐστίν)
μάλιστα
δὴ |
[1, 1218] |
τῶν
ὁμολογουμένων,
οἷον
ὑγιείας
ἰσχύος
|
σωφροσύνης, |
ὅτι
καὶ
ἐν
τοῖς
ἀκινήτοις |
[1, 1217] |
τὸ
διασκοπεῖν
περὶ
ταύτης
τῆς
|
δόξης |
ἑτέρας
τε
διατριβῆς
καὶ
τὰ |
[1, 1216] |
Αἱροῦνται
γοῦν
οὐ
μόνον
ἔνιοι
|
δόξης |
χάριν
αὐτάς,
ἀλλὰ
καὶ
μὴ |
[1, 1214] |
διαφέροντες,
ἢ
διὰ
μαθήσεως,
ὡς
|
οὔσης |
ἐπιστήμης
τινὸς
τῆς
εὐδαιμονίας,
ἢ |
[1, 1216] |
ἐστι,
καὶ
πότερον
μόρια
ταῦτα
|
τῆς |
(ἀγαθῆς
ζωῆς
ἐστίν,
ἢ
αὐτὰ |
[1, 1217] |
καὶ
τὸ
χωρὶς
κρίνειν
τὸν
|
τῆς |
αἰτίας
λόγον
καὶ
τὸ
δεικνύμενον, |
[1, 1214] |
δεῖπνον-247;
Ἔστι
γὰρ
ταῦτ᾽
αἴτια
|
τῆς |
(ἀμφισβητήσεως
περὶ
τοῦ
εὐδαιμονεῖν,
τί |
[1, 1215] |
(αὗται
δ᾽
εἰσὶν
αἱ
ἀπὸ
|
τῆς |
ἀρετῆς)
ὁ
δ᾽
ἀπολαυστικὸς
περὶ |
[1, 1214] |
οὖσαν
μεῖζον
ἀγαθὸν
τὴν
φρόνησιν
|
τῆς |
ἀρετῆς,
οἳ
δὲ
ταύτης
τὴν |
[1, 1215] |
(βίου
τοῦ
κρατίστου
καὶ
ζωῆς
|
τῆς |
ἀρίστης
εἰσίν.
Ταύτας
οὖν
καλῶς |
[1, 1216] |
θεωρητικῶν
(οὐθὲν
γὰρ
ἕτερόν
ἐστι
|
τῆς |
ἀστρολογίας
οὐδὲ
τῆς
περὶ
φύσεως |
[1, 1215] |
κτῆσις
(οὐδὲ)
ἐπ᾽
αὐτοῖς
(οὐδὲ
|
τῆς |
αὐτῶν
πραγματείας)
εἰ
δ᾽
ἐν |
[1, 1214] |
ἀρχάς·
καὶ
γὰρ
τὰς>
ἀπὸ
|
τῆς |
διανοίας
ἁπάσας
πρὸς
τὰς
ἀπὸ |
[1, 1217] |
οὖν
τὸ
διασκοπεῖν
περὶ
ταύτης
|
τῆς |
δόξης
ἑτέρας
τε
διατριβῆς
καὶ |
[1, 1216] |
ποιητικῶν
ἐπιστημῶν
ἕτερον
τὸ
τέλος
|
τῆς |
ἐπιστήμης
καὶ
γνώσεως,
οἷον
ὑγίεια |
[1, 1214] |
οἷόν
τε
εὐδαιμονεῖν,
ἔνιοι
μέρη
|
τῆς |
εὐδαιμονίας
εἶναι
νομίζουσι.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Γ' |
[1, 1214] |
μαθήσεως,
ὡς
οὔσης
ἐπιστήμης
τινὸς
|
τῆς |
εὐδαιμονίας,
ἢ
διά
τινος
ἀσκήσεως |
[1, 1214] |
οὐκ
ἴδια
τῆς
ὑγιείας
οὐδὲ
|
τῆς |
ζωῆς
ἀλλὰ
κοινὰ
πάντων
ὡς |
[1, 1217] |
μετεχομένου
ἀναιρεῖσθαι
καὶ
τὰ
μετέχοντα
|
τῆς |
ἰδέας,
ἃ
λέγεται
τῷ
μετέχειν |
[1, 1216] |
ἕτερόν
ἐστι
τῆς
ἀστρολογίας
οὐδὲ
|
τῆς |
περὶ
φύσεως
ἐπιστήμης
οὐδὲ
γεωμετρίας |
[1, 1216] |
δὲ
ἤ
τι
τοιοῦθ᾽
ἕτερον
|
τῆς |
πολιτικῆς.
Καλὸν
μὲν
οὖν
καὶ |
[1, 1217] |
πολλάκις
λανθάνουσι
λέγοντες
ἀλλοτρίους
λόγους
|
τῆς |
πραγματείας
καὶ
κενούς.
τοῦτο
δὲ |
[1, 1215] |
καλὸν
ἢ
πλούσιον
ταύτης
τυγχάνειν
|
τῆς |
προσηγορίας,
αὐτὸς
δ᾽
ἴσως
ᾤετο |
[1, 1216] |
τῶν
πολιτικῶν
οὐκ
ἀληθῶς
τυγχάνουσι
|
τῆς |
προσηγορίας·
οὐ
γάρ
εἰσι
πολιτικοὶ |
[1, 1217] |
ἀνθρώπων
ἐστίν,
οὐθὲν
κοινωνεῖ
ταύτης
|
τῆς |
προσηγορίας·
οὐ
γάρ
ἐστιν
εὐδαίμων |
[1, 1214] |
πάντες
εὐδαίμονες
οἱ
τυγχάνοντες
ταύτης
|
τῆς |
προσηγορίας,
ὥσπερ
μεγάλοι
καὶ
μικροὶ |
[1, 1216] |
διαφέρει
καθεύδειν
ἀνέγερτον
ὕπνον
ἀπὸ
|
τῆς |
πρώτης
ἡμέρας
μέχρι
τῆς
τελευταίας |
[1, 1216] |
ἀπὸ
τῆς
πρώτης
ἡμέρας
μέχρι
|
τῆς |
τελευταίας
ἐτῶν
(ἀριθμὸν
χιλίων
ἢ |
[1, 1215] |
καὶ
τῶν
μὲν
οὐδ᾽
ἀμφισβητούντων
|
τῆς |
τοιαύτης
εὐημερίας,
ἀλλ᾽
ὡς
τῶν |
[1, 1215] |
Ἀλλὰ
μὴν
οὐδὲ
διὰ
τὴν
|
τῆς |
τροφῆς
μόνον
ἡδονὴν
ἢ
τὴν |
[1, 1218] |
πρὸς
αὐτήν·
τὸ
δ᾽
ὑγιεινὸν
|
τῆς |
ὑγιείας
αἴτιον
ὡς
κινῆσαν,
καὶ |
[1, 1214] |
τοιούτων
τὰ
μὲν
οὐκ
ἴδια
|
τῆς |
ὑγιείας
οὐδὲ
τῆς
ζωῆς
ἀλλὰ |
[1, 1216] |
λόγου
ἄξιοι
τῶν
ἀνθρώπων
πάντες.
|
Σωκράτης |
μὲν
οὖν
ὁ
πρεσβύτης
ᾤετ᾽ |
[1, 1216] |
ἢ
τὰς
πράξεις
τὰς
ἀπ᾽
|
ἀρετῆς. |
Αἱροῦνται
γοῦν
οὐ
μόνον
ἔνιοι |
[1, 1215] |
ἀγαθῶν
ὡς
μεγίστων
τοῖς
ἀνθρώποις,
|
ἀρετῆς |
καὶ
φρονήσεως
καὶ
(ἡδονῆς,
τρεῖς |
[1, 1216] |
τούτων
ὕστερον
ἐπισκεπτέον·
περὶ
δ᾽
|
ἀρετῆς |
καὶ
φρονήσεως
πρῶτον
θεωρήσωμεν,
τήν |
[1, 1215] |
δ᾽
εἰσὶν
αἱ
ἀπὸ
τῆς
|
ἀρετῆς) |
ὁ
δ᾽
ἀπολαυστικὸς
περὶ
τὰς |
[1, 1214] |
μεῖζον
ἀγαθὸν
τὴν
φρόνησιν
τῆς
|
ἀρετῆς, |
οἳ
δὲ
ταύτης
τὴν
ἀρετήν, |
[1, 1216] |
οὐ
μὴν
ἀλλά
γε
περὶ
|
ἀρετῆς |
οὐ
τὸ
εἰδέναι
τιμιώτατον
τί |
[1, 1215] |
τοῦ
κρατίστου
καὶ
ζωῆς
τῆς
|
ἀρίστης |
εἰσίν.
Ταύτας
οὖν
καλῶς
ἔχει |
[1, 1218] |
ἀγαθὸν
ἡ
ὑγίεια,
ἂν
μὴ
|
σοφιστὴς |
ᾖ
καὶ
μὴ
ἰατρός
(οὗτοι |
[1, 1216] |
(ἀνδρεία
καὶ
ἕκαστον
τῶν
μορίων
|
αὐτῆς. |
Ἐποίει
γὰρ
ταῦτ᾽
εὐλόγως.
Ἐπιστήμας |
[1, 1214] |
ἐπισκοπεῖν,
ὅσας
ἔχουσί
τινες
περὶ
|
αὐτῆς, |
περίεργον
(πολλὰ
γὰρ
φαίνεται
καὶ |
[1, 1215] |
τῶν
μὲν
οὐδ᾽
ἀμφισβητούντων
τῆς
|
τοιαύτης |
εὐημερίας,
ἀλλ᾽
ὡς
τῶν
ἀναγκαίων |
[1, 1216] |
ὄντα
φυτόν;
τὰ
γοῦν
φυτὰ
|
τοιαύτης |
τινὸς
ἔοικε
μετέχειν
ζωῆς,
ὥσπερ |
[1, 1214] |
φρόνησιν
τῆς
ἀρετῆς,
οἳ
δὲ
|
ταύτης |
τὴν
ἀρετήν,
οἳ
δ᾽
ἀμφοτέρων |
[1, 1217] |
μὲν
οὖν
τὸ
διασκοπεῖν
περὶ
|
ταύτης |
τῆς
δόξης
ἑτέρας
τε
διατριβῆς |
[1, 1217] |
τῶν
ἀνθρώπων
ἐστίν,
οὐθὲν
κοινωνεῖ
|
ταύτης |
τῆς
προσηγορίας·
οὐ
γάρ
ἐστιν |
[1, 1214] |
γίγνονται
πάντες
εὐδαίμονες
οἱ
τυγχάνοντες
|
ταύτης |
τῆς
προσηγορίας,
ὥσπερ
μεγάλοι
καὶ |
[1, 1215] |
ὄντα
καὶ
καλὸν
ἢ
πλούσιον
|
ταύτης |
τυγχάνειν
τῆς
προσηγορίας,
αὐτὸς
δ᾽ |
[1, 1216] |
πάντες.
Σωκράτης
μὲν
οὖν
ὁ
|
πρεσβύτης |
ᾤετ᾽
εἶναι
τέλος
τὸ
γινώσκειν |
[1, 1216] |
καθεύδειν
ἀνέγερτον
ὕπνον
ἀπὸ
τῆς
|
πρώτης |
ἡμέρας
μέχρι
τῆς
τελευταίας
ἐτῶν |
[1, 1215] |
μὴν
οὐδὲ
διὰ
τὴν
τῆς
|
τροφῆς |
μόνον
ἡδονὴν
ἢ
τὴν
τῶν |
[1, 1215] |
ὥστε
δῆλον
ὅτι
κἂν
ἐξ
|
ἀρχῆς |
αἱρετὸν
ἦν,
εἴ
τις
αἵρεσιν |
[1, 1214] |
ἴδια
τῆς
ὑγιείας
οὐδὲ
τῆς
|
ζωῆς |
ἀλλὰ
κοινὰ
πάντων
ὡς
εἰπεῖν, |
[1, 1216] |
πότερον
μόρια
ταῦτα
τῆς
(ἀγαθῆς
|
ζωῆς |
ἐστίν,
ἢ
αὐτὰ
ἢ
αἱ |
[1, 1215] |
περὶ
(βίου
τοῦ
κρατίστου
καὶ
|
ζωῆς |
τῆς
ἀρίστης
εἰσίν.
Ταύτας
οὖν |
[1, 1216] |
φυτὰ
τοιαύτης
τινὸς
ἔοικε
μετέχειν
|
ζωῆς, |
ὥσπερ
καὶ
τὰ
παιδία.
Καὶ |
[1, 1218] |
τι
(ἀγαθόν,
ὥσπερ
καὶ
ταῖς
|
ἄλλαις, |
οἷον
γυμναστικῇ
εὐεξία
(ἔτι
καὶ |
[1, 1216] |
τῶν
πραγμάτων
τῶν
ὑποκειμένων
ταῖς
|
(ἐπιστήμαις· |
οὐ
μὴν
ἀλλὰ
κατὰ
συμβεβηκὸς |
[1, 1217] |
ἐν
τρισὶ
δὴ
μάλιστα
φαίνεται
|
δόξαις |
εἶναι
τοῦτο.
φασὶ
γὰρ
ἄριστον |
[1, 1218] |
τὸ
τοῦ
ἀγαθοῦ
εἶδος
ἢ
|
πάσαις |
ὁμοίως·
ἔτι
οὐ
πρακτόν)
ὁμοίως |
[1, 1218] |
ἴδιόν
τι
(ἀγαθόν,
ὥσπερ
καὶ
|
ταῖς |
ἄλλαις,
οἷον
γυμναστικῇ
εὐεξία
(ἔτι |
[1, 1216] |
φύσιν
τῶν
πραγμάτων
τῶν
ὑποκειμένων
|
ταῖς |
(ἐπιστήμαις·
οὐ
μὴν
ἀλλὰ
κατὰ |
[1, 1218] |
ἀριθμοί,
ὡς
τοῖς
ἀριθμοῖς
(καὶ
|
ταῖς |
μονάσιν
ἀγαθὸν
ὑπάρχον
διὰ
τὸ |
[1, 1214] |
οὐκ
ἐλάττων
ἐστίν)
ὁμοίως
δὲ
|
ταύταις |
οὐδὲ
τὰς
τῶν
πολλῶν
ἐπισκεπτέον> |
[1, 1215] |
καὶ
πράσεις
καπηλικάς)
τῶν
δ᾽
|
εἰς |
ἀγωγὴν
εὐδαιμονικὴν
ταττομένων
τριῶν
ὄντων, |
[1, 1214] |
(συμβάλλεσθαι
φάσκοντες
θάτερον
θατέρου
μᾶλλον
|
εἰς |
αὐτήν,
οἳ
μὲν
ὡς
οὖσαν |
[1, 1214] |
γὰρ
αἱ
γενέσεις
σχεδὸν
πίπτουσιν
|
εἰς |
ταύτας
τὰς
ἀρχάς·
καὶ
γὰρ |
[1, 1216] |
αὐτὰ
κἂν
εἰ
μὴ
πάντες
|
εἰς |
τὴν
εὐδαιμονίαν,
ἀλλ᾽
οὖν
οἱ |
[1, 1215] |
πορίζει
τοῖς
ἀνθρώποις,
οὐδ᾽
ἂν
|
εἷς |
προτιμήσειε
τὸ
ζῆν,
μὴ
παντελῶς |
[1, 1215] |
γὰρ
ἐπὶ
τοῦτον
ἀνακάμψαι
πάλιν
|
οὐδεὶς |
ἂν
ὑπομείνειεν
εὖ
φρονῶν.
Ἔτι |
[1, 1215] |
εὐδαιμονέστατος,
οὐθεὶς"
εἶπεν,
ὧν
σὺ
|
νομίζεις· |
ἀλλ᾽
ἄτοπος
ἄν
τίς
σοι |
[1, 1215] |
πρότερον.
Ἀναξαγόρας
μὲν
ὁ
Κλαζομένιος
|
ἐρωτηθεὶς |
τίς
ὁ
εὐδαιμονέστατος,
οὐθεὶς"
εἶπεν, |
[1, 1215] |
Κλαζομένιος
ἐρωτηθεὶς
τίς
ὁ
εὐδαιμονέστατος,
|
οὐθεὶς" |
εἶπεν,
ὧν
σὺ
νομίζεις·
ἀλλ᾽ |
[1, 1214] |
καὶ
παραφρονοῦσι,
περὶ
ὧν
ἂν
|
οὐθεὶς |
νοῦν
ἔχων
διαπορήσειεν·
δέονται
γὰρ |
[1, 1218] |
τὴν
ὑγίειαν.
ἔτι
οὐδὲ
δείκνυσιν
|
οὐθεὶς |
ὅτι
ἀγαθὸν
ἡ
ὑγίεια,
ἂν |
[1, 1214] |
οὗ
τις
ἐρᾷ
τὸ
τυχεῖν·
|
ἡμεῖς |
δ᾽
αὐτῷ
μὴ
συγχωρῶμεν.
Ἡ |
[1, 1216] |
ἐστίν,
ἢ
αὐτὰ
ἢ
αἱ
|
πράξεις |
αἱ
ἀπ᾽
αὐτῶν,
(ἐπειδὴ
προσάπτουσιν |
[1, 1215] |
αὐτόν,
μᾶλλον
(δὲ
δεῖ
τὰς
|
πράξεις |
εἶναι
ποιὰς
τινάς.
Διῃρημένων
δὲ |
[1, 1215] |
παρασκευάζουσι
ποιούς
τινας
καὶ
τὰς
|
πράξεις. |
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Δ'
(Ἔσται
δὲ
φανερὰ |
[1, 1215] |
εἶναι
καὶ
τὰς
κατ᾽
αὐτὸν
|
πράξεις, |
κοινότερον
ἂν
εἴη
τὸ
ἀγαθὸν |
[1, 1217] |
ζωὴν
ἀγαθὴν
οὐδὲ
πρὸς
τὰς
|
πράξεις. |
πολλαχῶς
γὰρ
λέγεται
καὶ
ἰσαχῶς |
[1, 1217] |
γυμναστική,
περὶ
δὲ
τὰς
πολεμικὰς
|
(πράξεις |
στρατηγία,
καὶ
οὕτως
ἑτέρα
περὶ |
[1, 1216] |
ἡδονὰς
ἕλοιντο
μᾶλλον
ἢ
τὰς
|
πράξεις |
τὰς
ἀπ᾽
ἀρετῆς.
Αἱροῦνται
γοῦν |
[1, 1215] |
ὁ
δὲ
πολιτικὸς
περὶ
τὰς
|
πράξεις |
τὰς
καλάς
(αὗται
δ᾽
εἰσὶν |
[1, 1214] |
ὃν
ἀποβλέπων
ποιήσεται
πάσας
τὰς
|
πράξεις |
(τό
γε
(μὴ
συντετάχθαι
τὸν |
[1, 1214] |
ἀπὸ
ἐπιστήμης
(ἄν
τις
συναγάγοι
|
πράξεις) |
τὸ
δ᾽
εὐδαιμονεῖν
καὶ
τὸ |
[1, 1214] |
τὰς
κτήσεις
καὶ
περὶ
τὰς
|
πράξεις |
τοῦ
πράγματος.
Ὅσα
μὲν
οὖν |
[1, 1218] |
δικαιοσύνη
καὶ
ἡ
ὑγίεια
ἀγαθόν·
|
τάξεις |
γὰρ
καὶ
ἀριθμοί,
ὡς
τοῖς |
[1, 1218] |
φρόνησις.
διαφέρουσι
γὰρ
αὗται
αἱ
|
ἕξεις |
πρὸς
τὰς
(ἄλλας
τῷ
τοιαῦται |
[1, 1215] |
ἔλεγχοι
τῶν
ἐναντιουμένων
αὐτοῖς
λόγων
|
ἀποδείξεις |
εἰσίν.
Ἔτι
δὲ
πρὸ
ἔργου |
[1, 1216] |
εἰρημένων
φανερὸν
ὅτι
πάντες
ἐπὶ
|
τρεῖς |
βίους
φέρουσι
τὴν
εὐδαιμονίαν,
πολιτικὸν |
[1, 1215] |
ἀρετῆς
καὶ
φρονήσεως
καὶ
(ἡδονῆς,
|
τρεῖς |
ὁρῶμεν
καὶ
βίους
ὄντας,
οὓς |
[1, 1215] |
τὰς
πρὸς
ἀγορὰς
μὲν
καὶ
|
πράσεις |
καπηλικάς)
τῶν
δ᾽
εἰς
ἀγωγὴν |
[1, 1214] |
οὐκ
ἄδηλον
ἅπασαι
γὰρ
αἱ
|
γενέσεις |
σχεδὸν
πίπτουσιν
εἰς
ταύτας
τὰς |
[1, 1214] |
τὰ
δὲ
καὶ
περὶ
τὰς
|
κτήσεις |
καὶ
περὶ
τὰς
πράξεις
τοῦ |
[1, 1216] |
περὶ
τὰ
σώματα
καὶ
τὰς
|
ἀπολαύσεις |
ἡδονή,
καὶ
τίς
καὶ
ποία |
[1, 1217] |
εἰκῇ
λέγειν
ἀλλὰ
μετὰ
λόγου,
|
πολλάκις |
λανθάνουσι
λέγοντες
ἀλλοτρίους
λόγους
τῆς |
[1, 1217] |
τοῖς
διὰ
τῶν
λόγων,
ἀλλὰ
|
πολλάκις |
μᾶλλον
τοῖς
φαινομένοις
(νῦν
δ᾽ |
[1, 1217] |
πιστεύειν
τοῖς
εἰρημένοις)
καὶ
διότι
|
πολλάκις |
(τὸ
μὲν
ὑπὸ
τοῦ
λόγου |
[1, 1217] |
γάρ
ἐστιν
εὐδαίμων
ἵππος
οὐδ᾽
|
ὄρνις |
οὐδ᾽
ἰχθὺς
οὐδ᾽
ἄλλο
τῶν |
[1, 1218] |
τὸ
καλόν.
πάντα
γὰρ
τάδε
|
τάξις |
καὶ
ἠρεμία·
εἰ
ἄρα,
ἐκεῖνα |
[1, 1218] |
μᾶλλον.
παράβολος
δὲ
(καὶ
ἡ
|
ἀπόδειξις |
ὅτι
τὸ
ἓν
αὐτὸ
τὸ |
[1, 1218] |
πῶς
ἄν
τις
ὑπολάβοι
ἐν
|
οἷς |
ζωὴ
μὴ
ὑπάρχει;
δεῖ
δὲ |
[1, 1217] |
τρόποις
καὶ
ἐν
τοῖς
ἐξωτερικοῖς
|
λόγοις |
καὶ
ἐν
τοῖς
κατὰ
φιλοσοφίαν. |
[1, 1218] |
ἰατρός
(οὗτοι
γὰρ
τοῖς
ἀλλοτρίοις
|
λόγοις |
σοφίζονται)
ὥσπερ
οὐδ᾽
ἄλλην
ἀρχὴν |
[1, 1217] |
αἴτιον
ἀγαθοῖς
τῇ
παρουσίᾳ
τοῦ
|
ἀγαθοῖς |
εἶναι.
μάλιστά
τε
γὰρ
τἀγαθὸν |
[1, 1217] |
καὶ
τὸ
τοῖς
ἄλλοις
αἴτιον
|
ἀγαθοῖς |
τῇ
παρουσίᾳ
τοῦ
ἀγαθοῖς
εἶναι. |
[1, 1214] |
(πολλὰ
γὰρ
φαίνεται
καὶ
τοῖς
|
(παιδαρίοις |
καὶ
τοῖς
κάμνουσι
καὶ
παραφρονοῦσι, |
[1, 1218] |
μὴ
ἰατρός
(οὗτοι
γὰρ
τοῖς
|
ἀλλοτρίοις |
λόγοις
σοφίζονται)
ὥσπερ
οὐδ᾽
ἄλλην |
[1, 1216] |
τὴν
πίστιν
διὰ
τῶν
λόγων,
|
μαρτυρίοις |
καὶ
παραδείγμασι
χρώμενον
τοῖς
φαινομένοις. |
[1, 1217] |
αὐτοῦ
τρόποις
καὶ
ἐν
τοῖς
|
ἐξωτερικοῖς |
λόγοις
καὶ
ἐν
τοῖς
κατὰ |
[1, 1217] |
τῶν
ἀγαθῶν
καὶ
τὸ
τοῖς
|
ἄλλοις |
αἴτιον
ἀγαθοῖς
τῇ
παρουσίᾳ
τοῦ |
[1, 1217] |
τε
γὰρ
ὄν,
ὥσπερ
ἐν
|
ἄλλοις |
διῄρηται,
σημαίνει
τὸ
μὲν
τί |
[1, 1217] |
(τὸ
αἰτίῳ
τῇ
παρουσίᾳ
τοῖς
|
ἄλλοις |
τοῦ
ἀγαθὰ
εἶναι.
ταῦτα
δ᾽ |
[1, 1215] |
ζῆν
ἐστίν,
ἀνέλπιστον
ἂν
εἴη
|
πολλοῖς |
(οὐ
γάρ
ἐστι
δι᾽
ἐπιμελείας |
[1, 1217] |
λογικῶς
καὶ
κενῶς.
ἐπέσκεπται
δὲ
|
πολλοῖς |
περὶ
αὐτοῦ
τρόποις
καὶ
ἐν |
[1, 1218] |
γὰρ
καὶ
ἀριθμοί,
ὡς
τοῖς
|
ἀριθμοῖς |
(καὶ
ταῖς
μονάσιν
ἀγαθὸν
ὑπάρχον |
[1, 1217] |
μὴ
ἔχωσιν,
ἀναγκάζονται
πιστεύειν
τοῖς
|
εἰρημένοις) |
καὶ
διότι
πολλάκις
(τὸ
μὲν |
[1, 1214] |
ὁμοίως
οἰκεῖον
πρὸς
εὐεξίαν
τοῖς
|
εἰρημένοις |
κρεωφαγία
καὶ
τῶν
περιπάτων
οἱ |
[1, 1215] |
προσφέρειν
λόγον
τοῖς
λόγου
μηθὲν
|
δεομένοις, |
ἀλλὰ
πάθους)
ἐπεὶ
δ᾽
εἰσὶν |
[1, 1216] |
μαρτυρίοις
καὶ
παραδείγμασι
χρώμενον
τοῖς
|
φαινομένοις. |
κράτιστον
μὲν
γὰρ
πάντας
ἀνθρώπους |
[1, 1217] |
λόγων,
ἀλλὰ
πολλάκις
μᾶλλον
τοῖς
|
φαινομένοις |
(νῦν
δ᾽
ὁπότ᾽
ἂν
λύειν |
[1, 1215] |
γὰρ
ἐν
τοῖς
διὰ
τύχην
|
γινομένοις |
ἢ
τοῖς
διὰ
φύσιν
τὸ |
[1, 1216] |
πάντας
ἀνθρώπους
φαίνεσθαι
συνομολογοῦντας
τοῖς
|
ῥηθησομένοις, |
εἰ
δὲ
μή,
τρόπον
(γέ |
[1, 1218] |
ἠρεμία·
εἰ
ἄρα,
ἐκεῖνα
μᾶλλον·
|
ἐκείνοις |
γὰρ
ὑπάρχει
ταῦτα
μᾶλλον.
παράβολος |
[1, 1217] |
ἐπέσκεπται
δὲ
πολλοῖς
περὶ
αὐτοῦ
|
τρόποις |
καὶ
ἐν
τοῖς
ἐξωτερικοῖς
λόγοις |
[1, 1215] |
ῥηθέντων
ἀγαθῶν
ὡς
μεγίστων
τοῖς
|
ἀνθρώποις, |
ἀρετῆς
καὶ
φρονήσεως
καὶ
(ἡδονῆς, |
[1, 1215] |
ἄλλων
τις
αἰσθήσεων
πορίζει
τοῖς
|
ἀνθρώποις, |
οὐδ᾽
ἂν
εἷς
προτιμήσειε
τὸ |
[1, 1214] |
τινῶν
ἢ
τινὸς
ὑπάρχει
τοῖς
|
ἀνθρώποις, |
οὐκ
ἄδηλον
ἅπασαι
γὰρ
αἱ |
[1, 1214] |
εὖ,
καὶ
τίνων
ἄνευ
τοῖς
|
ἀνθρώποις |
οὐκ
ἐνδέχεται
τοῦθ᾽
ὑπάρχειν.
Οὐ |
[1, 1214] |
μαθοῦσιν
ἀλλ᾽
ἐθισθεῖσιν
ὑπάρχει
τοῖς
|
ἀνθρώποις, |
φαῦλα
μὲν
τοῖς
φαύλως
ἐθισθεῖσι, |
[1, 1218] |
ἀγαθὸν
θεωρῆσαι
μιᾶς.
~(ἔτι
ἐν
|
ὅσοις |
ὑπάρχει
τὸ
πρότερον
καὶ
ὕστερον, |
[1, 1218] |
ἰσχύος
σωφροσύνης,
ὅτι
καὶ
ἐν
|
τοῖς |
ἀκινήτοις
μᾶλλον
τὸ
καλόν.
πάντα |
[1, 1218] |
οὐκ
ἔστι
δὲ
τὸ
ἐν
|
τοῖς |
ἀκινήτοις.
φανερὸν
ὅτι
οὔτε
ἡ |
[1, 1217] |
πρῶτον
τῶν
ἀγαθῶν
καὶ
τὸ
|
τοῖς |
ἄλλοις
αἴτιον
ἀγαθοῖς
τῇ
παρουσίᾳ |
[1, 1217] |
καὶ
(τὸ
αἰτίῳ
τῇ
παρουσίᾳ
|
τοῖς |
ἄλλοις
τοῦ
ἀγαθὰ
εἶναι.
ταῦτα |
[1, 1218] |
καὶ
μὴ
ἰατρός
(οὗτοι
γὰρ
|
τοῖς |
ἀλλοτρίοις
λόγοις
σοφίζονται)
ὥσπερ
οὐδ᾽ |
[1, 1215] |
πρότερον
ῥηθέντων
ἀγαθῶν
ὡς
μεγίστων
|
τοῖς |
ἀνθρώποις,
ἀρετῆς
καὶ
φρονήσεως
καὶ |
[1, 1215] |
τῶν
ἄλλων
τις
αἰσθήσεων
πορίζει
|
τοῖς |
ἀνθρώποις,
οὐδ᾽
ἂν
εἷς
προτιμήσειε |
[1, 1214] |
ἢ
τινῶν
ἢ
τινὸς
ὑπάρχει
|
τοῖς |
ἀνθρώποις,
οὐκ
ἄδηλον
ἅπασαι
γὰρ |
[1, 1214] |
ζῆν
εὖ,
καὶ
τίνων
ἄνευ
|
τοῖς |
ἀνθρώποις
οὐκ
ἐνδέχεται
τοῦθ᾽
ὑπάρχειν. |
[1, 1214] |
οὔτε
μαθοῦσιν
ἀλλ᾽
ἐθισθεῖσιν
ὑπάρχει
|
τοῖς |
ἀνθρώποις,
φαῦλα
μὲν
τοῖς
φαύλως |
[1, 1218] |
τάξεις
γὰρ
καὶ
ἀριθμοί,
ὡς
|
τοῖς |
ἀριθμοῖς
(καὶ
ταῖς
μονάσιν
ἀγαθὸν |
[1, 1215] |
δὲ
τῷ
κεῖσθαι
τὴν
εὐδαιμονίαν
|
τοῖς |
αὑτοὺς
παρασκευάζουσι
ποιούς
τινας
καὶ |
[1, 1214] |
μὲν
ἐκ
πάντων
δοκεῖ
τούτων,
|
τοῖς |
δ᾽
(ἐκ
δυοῖν,
τοῖς
δ᾽ |
[1, 1214] |
τούτων,
τοῖς
δ᾽
(ἐκ
δυοῖν,
|
τοῖς |
δ᾽
ἐν
ἑνί
τινι
τούτων |
[1, 1215] |
ἐπιεικῶν.
Εἰ
μὲν
γὰρ
ἐν
|
τοῖς |
διὰ
τύχην
γινομένοις
ἢ
τοῖς |
[1, 1217] |
ὅτι
προσέχειν
οὐ
δεῖ
πάντα
|
τοῖς |
διὰ
τῶν
λόγων,
ἀλλὰ
πολλάκις |
[1, 1215] |
τοῖς
διὰ
τύχην
γινομένοις
ἢ
|
τοῖς |
διὰ
φύσιν
τὸ
καλῶς
ζῆν |
[1, 1214] |
εἴη
ἂν
ἐν
τρισὶ
μάλιστα,
|
τοῖς |
εἶναι
δοκοῦσιν
αἰρετωτάτοις.
Οἳ
μὲν |
[1, 1217] |
λύειν
μὴ
ἔχωσιν,
ἀναγκάζονται
πιστεύειν
|
τοῖς |
εἰρημένοις)
καὶ
διότι
πολλάκις
(τὸ |
[1, 1214] |
γὰρ
ὁμοίως
οἰκεῖον
πρὸς
εὐεξίαν
|
τοῖς |
εἰρημένοις
κρεωφαγία
καὶ
τῶν
περιπάτων |
[1, 1217] |
περὶ
αὐτοῦ
τρόποις
καὶ
ἐν
|
τοῖς |
ἐξωτερικοῖς
λόγοις
καὶ
ἐν
τοῖς |
[1, 1214] |
φαίνεται
καὶ
τοῖς
(παιδαρίοις
καὶ
|
τοῖς |
κάμνουσι
καὶ
παραφρονοῦσι,
περὶ
ὧν |
[1, 1217] |
τοῖς
ἐξωτερικοῖς
λόγοις
καὶ
ἐν
|
τοῖς |
κατὰ
φιλοσοφίαν.
ἔπειτ᾽
εἰ
καὶ |
[1, 1215] |
μονίας·
ἄτοπον
γὰρ
προσφέρειν
λόγον
|
τοῖς |
λόγου
μηθὲν
δεομένοις,
ἀλλὰ
πάθους) |
[1, 1214] |
ἀμφοτέρων
τούτων
τὴν
ἡδονήν.
Καὶ
|
τοῖς |
μὲν
ἐκ
πάντων
δοκεῖ
τούτων, |
[1, 1214] |
περίεργον
(πολλὰ
γὰρ
φαίνεται
καὶ
|
τοῖς |
(παιδαρίοις
καὶ
τοῖς
κάμνουσι
καὶ |
[1, 1216] |
γὰρ
πάντας
ἀνθρώπους
φαίνεσθαι
συνομολογοῦντας
|
τοῖς |
ῥηθησομένοις,
εἰ
δὲ
μή,
τρόπον |
[1, 1218] |
ὅτι
δ᾽
αἴτιον
τὸ
τέλος
|
τοῖς |
ὑφ᾽
αὑτό,
δηλοῖ
ἡ
διδασκαλία. |
[1, 1216] |
λόγων,
μαρτυρίοις
καὶ
παραδείγμασι
χρώμενον
|
τοῖς |
φαινομένοις.
κράτιστον
μὲν
γὰρ
πάντας |
[1, 1217] |
τῶν
λόγων,
ἀλλὰ
πολλάκις
μᾶλλον
|
τοῖς |
φαινομένοις
(νῦν
δ᾽
ὁπότ᾽
ἂν |
[1, 1214] |
ὑπάρχει
τοῖς
ἀνθρώποις,
φαῦλα
μὲν
|
τοῖς |
φαύλως
ἐθισθεῖσι,
χρηστὰ
δὲ
τοῖς |
[1, 1214] |
τοῖς
φαύλως
ἐθισθεῖσι,
χρηστὰ
δὲ
|
τοῖς |
χρηστῶς)
ἢ
τούτων
μὲν
κατ᾽ |
[1, 1214] |
τρισὶ
μάλιστα,
τοῖς
εἶναι
δοκοῦσιν
|
αἰρετωτάτοις. |
Οἳ
μὲν
γὰρ
τὴν
φρόνησιν |
[1, 1218] |
σωφροσύνης,
ὅτι
καὶ
ἐν
τοῖς
|
ἀκινήτοις |
μᾶλλον
τὸ
καλόν.
πάντα
γὰρ |
[1, 1218] |
ἔστι
δὲ
τὸ
ἐν
τοῖς
|
ἀκινήτοις. |
φανερὸν
ὅτι
οὔτε
ἡ
ἰδέα |
[1, 1215] |
τῶν
ἀμφισβητούντων
ἔλεγχοι
τῶν
ἐναντιουμένων
|
αὐτοῖς |
λόγων
ἀποδείξεις
εἰσίν.
Ἔτι
δὲ |
[1, 1215] |
ἐπιμελείας
ἡ
κτῆσις
(οὐδὲ)
ἐπ᾽
|
αὐτοῖς |
(οὐδὲ
τῆς
αὐτῶν
πραγματείας)
εἰ |
[1, 1215] |
τὸ
μὴ
γενέσθαι.
Πρὸς
δὲ
|
τούτοις |
τίς>
ὁ
βίος,
ὃν
ζῶσιν |
[1, 1217] |
τὸ
δὲ
πότε,
καὶ
πρὸς
|
τούτοις |
τὸ
μὲν
ἐν
τῷ
κινεῖσθαι |
[1, 1217] |
καλῶς
δ᾽
ἔχει
καὶ
τὸ
|
χωρὶς |
κρίνειν
τὸν
τῆς
αἰτίας
λόγον |
[1, 1214] |
δὲ
κολάσεως
ἰατρικῆς
ἢ
πολιτικῆς·
|
κόλασις |
γὰρ
ἡ
φαρμακεία
τῶν
πληγῶν |
[1, 1218] |
ἐστὶ
πολιτικὴ
καὶ
οἰκονομικὴ
καὶ
|
φρόνησις. |
διαφέρουσι
γὰρ
αὗται
αἱ
ἕξεις |
[1, 1215] |
γάρ
ἐστι
δι᾽
ἐπιμελείας
ἡ
|
κτῆσις |
(οὐδὲ)
ἐπ᾽
αὐτοῖς
(οὐδὲ
τῆς |
[1, 1215] |
ἐξ
ἀρχῆς
αἱρετὸν
ἦν,
εἴ
|
τις |
αἵρεσιν
ἐδίδου,
διά
γε
ταῦτα |
[1, 1215] |
ἢ
βλέπειν
ἢ
τῶν
ἄλλων
|
τις |
αἰσθήσεων
πορίζει
τοῖς
ἀνθρώποις,
οὐδ᾽ |
[1, 1215] |
τοῦ
ζῆν.
Ὅλως
δ᾽
εἴ
|
τις |
ἅπαντα
συναγάγοι
ὅσα
πράττουσι
μὲν |
[1, 1216] |
ἡδονή,
καὶ
τίς
καὶ
ποία
|
τις |
γίνεται
καὶ
διὰ
τίνων,
οὐκ |
[1, 1216] |
καὶ
διερωτῶντα
τίνος
ἕνεκ᾽
ἄν
|
τις |
ἕλοιτο
γενέσθαι
μᾶλλον
ἢ
μὴ |
[1, 1214] |
ὑγιαίνειν·
πάντων
ἥδιστον
δ᾽
οὗ
|
τις |
ἐρᾷ
τὸ
τυχεῖν·
ἡμεῖς
δ᾽ |
[1, 1216] |
τήν
τε
φύσιν
αὐτῶν
ἑκατέρου
|
τίς |
ἐστι,
καὶ
πότερον
μόρια
ταῦτα |
[1, 1215] |
ζῆν
αἱρετόν,
καὶ
λαβὼν
ἄν
|
τις |
ἔχοι
πλήρη
τὴν
ἐπιθυμίαν.
Πολλὰ |
[1, 1216] |
καὶ
τὰς
ἀπολαύσεις
ἡδονή,
καὶ
|
τίς |
καὶ
ποία
τις
γίνεται
καὶ |
[1, 1215] |
μὴ
γενέσθαι.
Πρὸς
δὲ
τούτοις
|
τίς> |
ὁ
βίος,
ὃν
ζῶσιν
ἔτι |
[1, 1215] |
Ἀναξαγόρας
μὲν
ὁ
Κλαζομένιος
ἐρωτηθεὶς
|
τίς |
ὁ
εὐδαιμονέστατος,
οὐθεὶς"
εἶπεν,
ὧν |
[1, 1215] |
σὺ
νομίζεις·
ἀλλ᾽
ἄτοπος
ἄν
|
τίς |
σοι
φανείη"
τοῦτον
δ᾽
ἀπεκρίνατο |
[1, 1214] |
πρὸς
τὰς
ἀπὸ
ἐπιστήμης
(ἄν
|
τις |
συναγάγοι
πράξεις)
τὸ
δ᾽
εὐδαιμονεῖν |
[1, 1218] |
ἰδέαν,
οἷον
εἰ
χωριστὸν
ποιήσειέ
|
τις |
τὸ
κοινόν.
εἰ
γάρ
ἐστι |
[1, 1215] |
τι,
οὐ
(μᾶλλον
ἕνεκ᾽
ἄν
|
τις |
τούτων
ἕλοιτο
ζῆν
ἢ
μὴ |
[1, 1218] |
καὶ
ὄρεξιν
εἶναι
πῶς
ἄν
|
τις |
ὑπολάβοι
ἐν
οἷς
ζωὴ
μὴ |
[1, 1217] |
αἰτίαν
δι᾽
ἥν
φησιν
ὁ
|
λόγος. |
ἔστι
γὰρ
διὰ
ψεύδους
ἀληθὲς |
[1, 1218] |
χρήσιμον
αὐτὸ
τὸ
τοῦ
ἀγαθοῦ
|
εἶδος |
ἢ
πάσαις
ὁμοίως·
ἔτι
οὐ |
[1, 1217] |
μὲν
ὁ
νοῦς
καὶ
ὁ
|
θεός, |
ἐν
δὲ
τῷ
ποιῷ
τὸ |
[1, 1215] |
αὐτοῦ
χάριν,
καὶ
προσθείη
χρόνου
|
πλῆθος |
ἀπέραντόν
τι,
οὐ
(μᾶλλον
ἕνεκ᾽ |
[1, 1215] |
Πρὸς
δὲ
τούτοις
τίς>
ὁ
|
βίος, |
ὃν
ζῶσιν
ἔτι
παῖδες
ὄντες; |
[1, 1215] |
καὶ
πρότερον.
Ἀναξαγόρας
μὲν
ὁ
|
Κλαζομένιος |
ἐρωτηθεὶς
τίς
ὁ
εὐδαιμονέστατος,
οὐθεὶς" |
[1, 1216] |
(ἐπιστήμαις·
οὐ
μὴν
ἀλλὰ
κατὰ
|
συμβεβηκὸς |
οὐθὲν
κωλύει
πρὸς
πολλὰ
τῶν |
[1, 1216] |
πολιτικὸς
τῶν
καλῶν
ἐστι
πράξεων
|
προαιρετικὸς |
αὐτῶν
χάριν,
οἱ
δὲ
πολλοὶ |
[1, 1215] |
περὶ
τὴν
ἀλήθειαν,
ὁ
δὲ
|
πολιτικὸς |
περὶ
τὰς
πράξεις
τὰς
καλάς |
[1, 1216] |
τὴν
ἀλήθειαν·
ὁ
(μὲν
γὰρ
|
πολιτικὸς |
τῶν
καλῶν
ἐστι
πράξεων
προαιρετικὸς |
[1, 1215] |
ἀπὸ
τῆς
ἀρετῆς)
ὁ
δ᾽
|
ἀπολαυστικὸς |
περὶ
τὰς
(ἡδονὰς
τὰς
σωματικάς. |
[1, 1218] |
ἀρχὴν
οὐδεμίαν.
(τὸ
δ᾽
ὡς
|
τέλος |
ἀγαθὸν
ἀνθρώπῳ
καὶ
τὸ
ἄριστον |
[1, 1218] |
τὸ
δ᾽
οὗ
(ἕνεκα
ὡς
|
τέλος |
ἄριστον
καὶ
αἴτιον
τῶν
ὑφ᾽ |
[1, 1214] |
συντετάχθαι
τὸν
βίον
πρός
τι
|
τέλος |
ἀφροσύνης
πολλῆς
σημεῖον
ἐστίν)
μάλιστα |
[1, 1218] |
ἡ
διδασκαλία.
ὁρισάμενοι
γὰρ
τὸ
|
τέλος |
τἆλλα
δεικνύουσιν,
ὅτι
ἕκαστον
αὐτῶν |
[1, 1216] |
δὲ
ποιητικῶν
ἐπιστημῶν
ἕτερον
τὸ
|
τέλος |
τῆς
ἐπιστήμης
καὶ
γνώσεως,
οἷον |
[1, 1216] |
οὖν
ὁ
πρεσβύτης
ᾤετ᾽
εἶναι
|
τέλος |
τὸ
γινώσκειν
τὴν
ἀρετήν,
καὶ |
[1, 1218] |
λεκτέον.
ὅτι
δ᾽
αἴτιον
τὸ
|
τέλος |
τοῖς
ὑφ᾽
αὑτό,
δηλοῖ
ἡ |
[1, 1218] |
εἴη
αὐτὸ
τὸ
ἀγαθὸν
τὸ
|
τέλος |
τῶν
ἀνθρώπῳ
πρακτῶν.
τοῦτο
δ᾽ |
[1, 1218] |
ἐκείνοις
γὰρ
ὑπάρχει
ταῦτα
μᾶλλον.
|
παράβολος |
δὲ
(καὶ
ἡ
ἀπόδειξις
ὅτι |
[1, 1217] |
ἀγαθοῦ
ἰδέα,
μή
ποτ᾽
οὐδὲ
|
(χρήσιμος |
πρὸς
ζωὴν
ἀγαθὴν
οὐδὲ
πρὸς |
[1, 1218] |
ἕκαστον
γὰρ
ἰδίου
ἀγαθοῦ
ὀρέγεται,
|
ὀφθαλμὸς |
ὄψεως,
σῶμα
ὑγιείας,
οὕτως
ἄλλο |
[1, 1218] |
φάναι
πάντα
τὰ
ὄντα
ἐφίεσθαι
|
ἑνός |
τινος
ἀγαθοῦ
οὐκ
ἀληθές·
ἕκαστον |
[1, 1214] |
τῷ
θεῷ
τὴν
αὑτοῦ
γνώμην
|
ἀποφηνάμενος |
συνέγραψεν
ἐπὶ
τὸ
προπύλαιον
τοῦ |
[1, 1215] |
τοῦτον
δ᾽
ἀπεκρίνατο
τὸν
τρόπον
|
ἐκεῖνος, |
ὁρῶν
τὸν
ἐρόμενον
ἀδύνατον
(ὑπολαμβάνοντα |
[1, 1218] |
πάντα
τὰ
ὄντα
ἐφίεσθαι
ἑνός
|
τινος |
ἀγαθοῦ
οὐκ
ἀληθές·
ἕκαστον
γὰρ |
[1, 1217] |
ἐν
τῇ
φύσει
μετέχει
θείου
|
τινός, |
ἀλλὰ
κατ᾽
ἄλλην
τινὰ
τῶν |
[1, 1217] |
τάχ᾽
ἂν
εἴη
καὶ
βελτίονός
|
τινος |
ἄλλου
τῶν
ὄντων
εὐδαιμονία,
οἷον |
[1, 1214] |
τινὸς
τῆς
εὐδαιμονίας,
ἢ
διά
|
τινος |
ἀσκήσεως
(πολλὰ
γὰρ
οὔτε
κατὰ |
[1, 1216] |
διαποροῦντα
τοιαῦτ᾽
ἄττα
καὶ
διερωτῶντα
|
τίνος |
ἕνεκ᾽
ἄν
τις
ἕλοιτο
γενέσθαι |
[1, 1216] |
τάξιν"
(Οὗτος
μὲν
οὖν
ἐπιστήμης
|
τινὸς |
ἕνεκεν
τὴν
αἵρεσιν
ᾤετο
τιμίαν |
[1, 1216] |
φυτόν;
τὰ
γοῦν
φυτὰ
τοιαύτης
|
τινὸς |
ἔοικε
μετέχειν
ζωῆς,
ὥσπερ
καὶ |
[1, 1215] |
καθαρῶς
πρὸς
τὸ
δίκαιον
ἤ
|
τινος |
θεωρίας
κοινωνοῦντα
θείας,
τοῦτον
ὡς |
[1, 1214] |
διὰ
μαθήσεως,
ὡς
οὔσης
ἐπιστήμης
|
τινὸς |
τῆς
εὐδαιμονίας,
ἢ
διά
τινος |
[1, 1214] |
τούτων
ἁπάντων
ἢ
τινῶν
ἢ
|
τινὸς |
ὑπάρχει
τοῖς
ἀνθρώποις,
οὐκ
ἄδηλον |
[1, 1214] |
θεόληπτοι
τῶν
ἀνθρώπων,
ἐπιπνοίᾳ
δαιμονίου
|
τινὸς |
ὥσπερ
ἐνθουσιάζοντες,
ἢ
διὰ
τὴν |
[1, 1217] |
ὅτι
τάχ᾽
ἂν
εἴη
καὶ
|
βελτίονός |
τινος
ἄλλου
τῶν
ὄντων
εὐδαιμονία, |
[1, 1215] |
εἶπεν,
ὧν
σὺ
νομίζεις·
ἀλλ᾽
|
ἄτοπος |
ἄν
τίς
σοι
φανείη"
τοῦτον |
[1, 1217] |
προσηγορίας·
οὐ
γάρ
ἐστιν
εὐδαίμων
|
ἵππος |
οὐδ᾽
ὄρνις
οὐδ᾽
ἰχθὺς
οὐδ᾽ |
[1, 1215] |
ῥᾷστον
εἶναι
δοκεῖ,
καὶ
παντὸς
|
ἀνδρὸς |
τὸ
γνῶναι,
τί
τῶν
ἐν |
[1, 1215] |
τὰς
(ἡδονὰς
τὰς
σωματικάς.
Διόπερ
|
ἕτερος> |
ἕτερον
τὸν
εὐδαίμονα
προσαγορεύει,
Καθάπερ |
[1, 1217] |
ἐν
δὲ
τῷ
πότε
ὁ
|
καιρός, |
τὸ
δὲ
διδάσκον
καὶ
τὸ |
[1, 1215] |
τὰ
τοιαῦτα
μὴ
λανθάνειν,
μάλιστα
|
πρὸς |
ἃ
δεῖ
συντείνειν
πᾶσαν
σκέψιν, |
[1, 1215] |
καὶ
μισθαρνικάς,
χρηματιστικὰς
δὲ
τὰς
|
πρὸς |
ἀγορὰς
μὲν
καὶ
πράσεις
καπηλικάς) |
[1, 1218] |
ἀνάγκη
τόδε
εἶναι
(τὸ
συμφέρον
|
πρὸς |
αὐτήν·
τὸ
δ᾽
ὑγιεινὸν
τῆς |
[1, 1218] |
τὰς
(ἄλλας
τῷ
τοιαῦται
εἶναι·
|
πρὸς |
δ᾽
ἀλλήλας
εἴ
τι
διαφέρουσιν, |
[1, 1215] |
γε
ταῦτα
τὸ
μὴ
γενέσθαι.
|
Πρὸς |
δὲ
τούτοις
τίς>
ὁ
βίος, |
[1, 1215] |
(λέγω
δὲ
φορτικὰς
μὲν
τὰς
|
(πρὸς |
δόξαν
πραγματευομένας
μόνον,
βαναύσους
δὲ |
[1, 1216] |
αὐτάς,
ἀλλ᾽
εἰ
συντείνουσί
τι
|
πρὸς |
εὐδαιμονίαν
ἢ
μή,
καὶ
πῶς |
[1, 1214] |
λανθάνειν·
οὐ
γὰρ
ὁμοίως
οἰκεῖον
|
πρὸς |
εὐεξίαν
τοῖς
εἰρημένοις
κρεωφαγία
καὶ |
[1, 1217] |
ἰδέα,
μή
ποτ᾽
οὐδὲ
(χρήσιμος
|
πρὸς |
ζωὴν
ἀγαθὴν
οὐδὲ
πρὸς
τὰς |
[1, 1214] |
δόξαν
ἢ
πλοῦτον
ἢ
παιδείαν,
|
πρὸς |
ὃν
ἀποβλέπων
ποιήσεται
πάσας
τὰς |
[1, 1216] |
ἀλλὰ
κατὰ
συμβεβηκὸς
οὐθὲν
κωλύει
|
πρὸς |
πολλὰ
τῶν
ἀναγκαίων
εἶναι
χρησίμους |
[1, 1218] |
διαφέρουσι
γὰρ
αὗται
αἱ
ἕξεις
|
πρὸς |
τὰς
(ἄλλας
τῷ
τοιαῦται
εἶναι· |
[1, 1214] |
τὰς>
ἀπὸ
τῆς
διανοίας
ἁπάσας
|
πρὸς |
τὰς
ἀπὸ
ἐπιστήμης
(ἄν
τις |
[1, 1217] |
(χρήσιμος
πρὸς
ζωὴν
ἀγαθὴν
οὐδὲ
|
πρὸς |
τὰς
πράξεις.
πολλαχῶς
γὰρ
λέγεται |
[1, 1216] |
ἔχει
γὰρ
ἕκαστος
οἰκεῖόν
τι
|
πρὸς |
τὴν
ἀλήθειαν,
ἐξ
ὧν
ἀναγκαῖον |
[1, 1215] |
τῳ
μακαρίως
ἐπιφθονώτερον
εἰπεῖν,
καὶ
|
πρὸς |
τὴν
ἐλπίδα
τὴν
περὶ
ἕκαστα |
[1, 1214] |
οἳ
δὲ
τὴν
ἡδονήν.
Καὶ
|
πρὸς |
τὴν
εὐδαιμονίαν
ἔνιοι
περὶ
τοῦ |
[1, 1214] |
γε
(μὴ
συντετάχθαι
τὸν
βίον
|
πρός |
τι
τέλος
ἀφροσύνης
πολλῆς
σημεῖον |
[1, 1216] |
μὲν
οὖν
Ἀναξαγόραν
φασὶν
ἀποκρίνασθαι
|
πρός |
τινα
διαποροῦντα
τοιαῦτ᾽
ἄττα
καὶ |
[1, 1214] |
σκέψεως,
τὰ
μὲν
αὐτῶν
συντείνει
|
πρὸς |
τὸ
γνῶναι
μόνον,
τὰ
δὲ |
[1, 1215] |
τὸν
ζῶντα
ἀλύπως
καὶ
καθαρῶς
|
πρὸς |
τὸ
δίκαιον
ἤ
τινος
θεωρίας |
[1, 1217] |
πρῶτον
τοῦτον
ἔχειν
τὸν
τρόπον
|
πρὸς |
τὸ
ὕστερον.
ὥστ᾽
εἶναι
αὐτὸ |
[1, 1218] |
ἀγαθόν.
τὸ
οὖν
αὐτὸ
πρόσκειται
|
πρὸς |
τὸν
λόγον
τὸν
κοινόν.
τοῦτο |
[1, 1217] |
ποσόν,
τὸ
δὲ
πότε,
καὶ
|
πρὸς |
τούτοις
τὸ
μὲν
ἐν
τῷ |
[1, 1218] |
μὴ
σοφιστὴς
ᾖ
καὶ
μὴ
|
ἰατρός |
(οὗτοι
γὰρ
τοῖς
ἀλλοτρίοις
λόγοις |
[1, 1217] |
τούς
τ᾽
οἰκείους
λόγους
τοῦ
|
πράγματος |
καὶ
τοὺς
(ἀλλοτρίους.
καλῶς
δ᾽ |
[1, 1214] |
καὶ
περὶ
τὰς
πράξεις
τοῦ
|
πράγματος. |
Ὅσα
μὲν
οὖν
ἔχει
φιλοσοφίαν |
[1, 1215] |
ὁ
Κλαζομένιος
ἐρωτηθεὶς
τίς
ὁ
|
εὐδαιμονέστατος, |
οὐθεὶς"
εἶπεν,
ὧν
σὺ
νομίζεις· |
[1, 1215] |
πᾶσι
ῥᾷστον
εἶναι
δοκεῖ,
καὶ
|
παντὸς |
ἀνδρὸς
τὸ
γνῶναι,
τί
τῶν |
[1, 1217] |
ἐπιστήμη
(ἐστὶ
μία
οὔτε
τοῦ
|
ὄντος |
οὔτε
τοῦ
ἀγαθοῦ.
ἀλλ᾽
οὐδὲ |
[1, 1216] |
ὅπερ
μεταβιβαζόμενοι
ποιήσουσιν·
ἔχει
γὰρ
|
ἕκαστος |
οἰκεῖόν
τι
πρὸς
τὴν
ἀλήθειαν, |
[1, 1215] |
πλούσιον
ταύτης
τυγχάνειν
τῆς
προσηγορίας,
|
αὐτὸς |
δ᾽
ἴσως
ᾤετο
τὸν
ζῶντα |
[1, 1216] |
περὶ
τὸν
ὅλον
κόσμον
τάξιν"
|
(Οὗτος |
μὲν
οὖν
ἐπιστήμης
τινὸς
ἕνεκεν |
[1, 1218] |
ἐκ
τῶν
ὁμολογουμένων,
οἷον
ὑγιείας
|
ἰσχύος |
σωφροσύνης,
ὅτι
καὶ
ἐν
τοῖς |
[1, 1215] |
ἀπολαυστικόν.
(Τούτων
γὰρ
ὁ
μὲν
|
φιλόσοφος |
βούλεται
περὶ
φρόνησιν
εἶναι
καὶ |
[1, 1217] |
εὐδαίμων
ἵππος
οὐδ᾽
ὄρνις
οὐδ᾽
|
ἰχθὺς |
οὐδ᾽
ἄλλο
τῶν
ὄντων
οὐθέν, |
[1, 1215] |
τρεῖς
ὁρῶμεν
καὶ
βίους
ὄντας,
|
οὓς |
οἱ
ἐπ᾽
ἐξουσίας
τυγχάνοντες
προαιροῦνται |
[1, 1216] |
ἄνθρωπον·
~ὁ
γοῦν
ἐν
Αἰγύπτῳ
|
βοῦς, |
(ὃν
ὡς
Ἆπιν
τιμῶσιν,
ἐν |
[1, 1217] |
λόγου,
πολλάκις
λανθάνουσι
λέγοντες
ἀλλοτρίους
|
λόγους |
τῆς
πραγματείας
καὶ
κενούς.
τοῦτο |
[1, 1217] |
δύνασθαι
κρίνειν
τούς
τ᾽
οἰκείους
|
λόγους |
τοῦ
πράγματος
καὶ
τοὺς
(ἀλλοτρίους. |
[1, 1217] |
ὁ
λόγος.
ἔστι
γὰρ
διὰ
|
ψεύδους |
ἀληθὲς
δεῖξαι·
δῆλον
δ᾽
ἐκ |
[1, 1215] |
τοῖς
λόγου
μηθὲν
δεομένοις,
ἀλλὰ
|
πάθους) |
ἐπεὶ
δ᾽
εἰσὶν
ἀπορίαι
περὶ |
[1, 1214] |
τὴν
εὐδαιμονίαν
ἔνιοι
περὶ
τοῦ
|
μεγέθους |
αὐτῶν
διαμφισβητοῦσι,
(συμβάλλεσθαι
φάσκοντες
θάτερον |
[1, 1215] |
καὶ
(ἡδονῆς,
τρεῖς
ὁρῶμεν
καὶ
|
βίους |
ὄντας,
οὓς
οἱ
ἐπ᾽
ἐξουσίας |
[1, 1216] |
φανερὸν
ὅτι
πάντες
ἐπὶ
τρεῖς
|
βίους |
φέρουσι
τὴν
εὐδαιμονίαν,
πολιτικὸν
φιλόσοφον |
[1, 1217] |
μὴ
δύνασθαι
κρίνειν
τούς
τ᾽
|
οἰκείους |
λόγους
τοῦ
πράγματος
καὶ
τοὺς |
[1, 1215] |
τὴν
εὐδαιμονίαν
τοῖς
αὑτοὺς
παρασκευάζουσι
|
ποιούς |
τινας
καὶ
τὰς
πράξεις.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ |
[1, 1217] |
λόγους
τοῦ
πράγματος
καὶ
τοὺς
|
(ἀλλοτρίους. |
καλῶς
δ᾽
ἔχει
καὶ
τὸ |
[1, 1217] |
μετὰ
λόγου,
πολλάκις
λανθάνουσι
λέγοντες
|
ἀλλοτρίους |
λόγους
τῆς
πραγματείας
καὶ
κενούς. |
[1, 1216] |
πρὸς
πολλὰ
τῶν
ἀναγκαίων
εἶναι
|
χρησίμους |
αὐτὰς
ἡμῖν)
τῶν
δὲ
ποιητικῶν |
[1, 1217] |
τούτων,
ἐν
οὐσίᾳ
μὲν
ὁ
|
νοῦς |
καὶ
ὁ
θεός,
ἐν
δὲ |
[1, 1217] |
ἀλλοτρίους
λόγους
τῆς
πραγματείας
καὶ
|
κενούς. |
τοῦτο
δὲ
ποιοῦσιν
ὁτὲ
μὲν |
[1, 1217] |
(συμβαίνει
καὶ
τοὺς
ἐμπείρους
καὶ
|
δυναμένους |
πράττειν
ὑπὸ
τούτων
τῶν
μήτ᾽ |
[1, 1216] |
ἐκ
τῶν
τοιούτων
ὅτι
διαφεύγει
|
(σκοπουμένους, |
τί
τὸ
εὖ
καὶ
τί |
[1, 1216] |
φαινομένοις.
κράτιστον
μὲν
γὰρ
πάντας
|
ἀνθρώπους |
φαίνεσθαι
συνομολογοῦντας
τοῖς
ῥηθησομένοις,
εἰ |
[1, 1217] |
ὧν
ἁλίσκεσθαι
(συμβαίνει
καὶ
τοὺς
|
ἐμπείρους |
καὶ
δυναμένους
πράττειν
ὑπὸ
τούτων |
[1, 1215] |
ἃ>
προΐενται
τὸ
ζῆν,
οἷον
|
(νόσους |
περιωδυνίας
χειμῶνας·
ὥστε
δῆλον
ὅτι |
[1, 1215] |
τὰς
(πρὸς
δόξαν
πραγματευομένας
μόνον,
|
βαναύσους |
δὲ
τὰς
ἑδραίας
καὶ
μισθαρνικάς, |
[1, 1215] |
τῶν
περὶ
χρηματισμὸν
καὶ
τὰς
|
βαναύσους |
(λέγω
δὲ
φορτικὰς
μὲν
τὰς |
[1, 1217] |
οἰκείους
λόγους
τοῦ
πράγματος
καὶ
|
τοὺς |
(ἀλλοτρίους.
καλῶς
δ᾽
ἔχει
καὶ |
[1, 1217] |
ὑφ᾽
ὧν
ἁλίσκεσθαι
(συμβαίνει
καὶ
|
τοὺς |
ἐμπείρους
καὶ
δυναμένους
πράττειν
ὑπὸ |
[1, 1217] |
πρᾶγμα
τὸ
μὴ
δύνασθαι
κρίνειν
|
τούς |
τ᾽
οἰκείους
λόγους
τοῦ
πράγματος |
[1, 1215] |
τῷ
κεῖσθαι
τὴν
εὐδαιμονίαν
τοῖς
|
αὑτοὺς |
παρασκευάζουσι
ποιούς
τινας
καὶ
τὰς |
[1, 1215] |
τινος
θεωρίας
κοινωνοῦντα
θείας,
τοῦτον
|
ὡς |
ἄνθρωπον
εἰπεῖν
μακάριον
εἶναι.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ |
[1, 1216] |
γοῦν
ἐν
Αἰγύπτῳ
βοῦς,
(ὃν
|
ὡς |
Ἆπιν
τιμῶσιν,
ἐν
πλείοσι
τῶν |
[1, 1214] |
τῆς
ζωῆς
ἀλλὰ
κοινὰ
πάντων
|
ὡς |
εἰπεῖν,
καὶ
τῶν
ἕξεων
καὶ |
[1, 1218] |
οἱ
ἀριθμοὶ
ἐφίενται·
οὔτε
γὰρ
|
ὡς |
ἐφίενται
λέγονται
φανερῶς,
ἀλλὰ
λίαν |
[1, 1218] |
δ᾽
ὑγιεινὸν
τῆς
ὑγιείας
αἴτιον
|
ὡς |
κινῆσαν,
καὶ
τότε
τοῦ
εἶναι |
[1, 1215] |
τῶν
καὶ
πρότερον
ῥηθέντων
ἀγαθῶν
|
ὡς |
μεγίστων
τοῖς
ἀνθρώποις,
ἀρετῆς
καὶ |
[1, 1218] |
ἀνάπαλιν
δὲ
καὶ
δεικτέον
ἢ
|
ὡς |
νῦν
δεικνύουσι
τὸ
ἀγαθὸν
αὐτό. |
[1, 1214] |
μᾶλλον
εἰς
αὐτήν,
οἳ
μὲν
|
ὡς |
οὖσαν
μεῖζον
ἀγαθὸν
τὴν
φρόνησιν |
[1, 1214] |
χροιὰν
διαφέροντες,
ἢ
διὰ
μαθήσεως,
|
ὡς |
οὔσης
ἐπιστήμης
τινὸς
τῆς
εὐδαιμονίας, |
[1, 1218] |
ἄλλην
ἀρχὴν
οὐδεμίαν.
(τὸ
δ᾽
|
ὡς |
τέλος
ἀγαθὸν
ἀνθρώπῳ
καὶ
τὸ |
[1, 1218] |
πρακτόν)
τὸ
δ᾽
οὗ
(ἕνεκα
|
ὡς |
τέλος
ἄριστον
καὶ
αἴτιον
τῶν |
[1, 1218] |
ἀγαθόν·
τάξεις
γὰρ
καὶ
ἀριθμοί,
|
ὡς |
τοῖς
ἀριθμοῖς
(καὶ
ταῖς
μονάσιν |
[1, 1215] |
ἀμφισβητούντων
τῆς
τοιαύτης
εὐημερίας,
ἀλλ᾽
|
ὡς |
τῶν
ἀναγκαίων
χάριν
σπουδαζομένων,
οἷον |
[1, 1218] |
πραγματευθῆται,
καὶ
μὴ
ἀξιοῦν
μηθὲν
|
ἀλόγως, |
ἃ
καὶ
μετὰ
λόγου
(πιστεῦσαι |
[1, 1216] |
μορίων
αὐτῆς.
Ἐποίει
γὰρ
ταῦτ᾽
|
εὐλόγως. |
Ἐπιστήμας
γὰρ
ᾤετ᾽
εἶναι
πάσας |
[1, 1216] |
δ᾽
εἰσὶν
ἡδοναὶ
δι᾽
ἃς
|
εὐλόγως |
οἴονται
τὸν
εὐδαίμονα
ζῆν
ἡδέως |
[1, 1216] |
εὐλόγως
οἴονται
τὸν
εὐδαίμονα
ζῆν
|
ἡδέως |
καὶ
μὴ
μόνον
ἀλύπως.
Ἀλλὰ |
[1, 1217] |
καὶ
ἃ
τούτων
ἕνεκα
μετέχει
|
πράξεως, |
οἷον
καὶ
τὴν
ὑγίειαν
καὶ |
[1, 1214] |
ἐν
ᾗ
μεταβαλοῦσιν,
οἳ
δὲ
|
κολάσεως |
ἰατρικῆς
ἢ
πολιτικῆς·
κόλασις
γὰρ |
[1, 1214] |
τὴν
χροιὰν
διαφέροντες,
ἢ
διὰ
|
μαθήσεως, |
ὡς
οὔσης
ἐπιστήμης
τινὸς
τῆς |
[1, 1214] |
τῆς
εὐδαιμονίας,
ἢ
διά
τινος
|
ἀσκήσεως |
(πολλὰ
γὰρ
οὔτε
κατὰ
(φύσιν |
[1, 1214] |
τοῦ
(ἀναπνεῖν
ἢ
ἐγρηγορέναι
ἢ
|
κινήσεως |
μετέχειν
οὐθὲν
ἂν
ὑπάρξειεν
(ἡμῖν |
[1, 1217] |
ἔνια
τῶν
ὄντων
οὐθὲν
μετέχει
|
κινήσεως, |
ὥστ᾽
οὐδὲ
τῶν
ἀγαθῶν·
καὶ |
[1, 1215] |
μεγίστων
τοῖς
ἀνθρώποις,
ἀρετῆς
καὶ
|
φρονήσεως |
καὶ
(ἡδονῆς,
τρεῖς
ὁρῶμεν
καὶ |
[1, 1216] |
ἐπισκεπτέον·
περὶ
δ᾽
ἀρετῆς
καὶ
|
φρονήσεως |
πρῶτον
θεωρήσωμεν,
τήν
τε
φύσιν |
[1, 1214] |
Ἔστι
γὰρ
ταῦτ᾽
αἴτια
τῆς
|
(ἀμφισβητήσεως |
περὶ
τοῦ
εὐδαιμονεῖν,
τί
ἐστι |
[1, 1216] |
τῆς
ἀστρολογίας
οὐδὲ
τῆς
περὶ
|
φύσεως |
ἐπιστήμης
οὐδὲ
γεωμετρίας
πλὴν
τὸ |
[1, 1216] |
τὸ
τέλος
τῆς
ἐπιστήμης
καὶ
|
γνώσεως, |
οἷον
ὑγίεια
μὲν
ἰατρικῆς,
εὐνομία |
[1, 1214] |
φύσιν
ἀπορίαν
ἔχει
καὶ
δεῖται
|
σκέψεως, |
τὰ
μὲν
αὐτῶν
συντείνει
πρὸς |
[1, 1218] |
γὰρ
ἰδίου
ἀγαθοῦ
ὀρέγεται,
ὀφθαλμὸς
|
ὄψεως, |
σῶμα
ὑγιείας,
οὕτως
ἄλλο
ἄλλου. |
[1, 1217] |
γὰρ
τἀγαθὸν
λέγεσθαι
κατ᾽
ἐκείνης
|
ἀληθῶς |
(κατὰ
μετοχὴν
(γὰρ
καὶ
ὁμοιότητα |
[1, 1216] |
περὶ
αὐτῶν·
ἐκ
γὰρ
τῶν
|
ἀληθῶς |
μὲν
λεγομένων
οὐ
σαφῶς
δέ, |
[1, 1216] |
οἱ
πολλοὶ
τῶν
πολιτικῶν
οὐκ
|
ἀληθῶς |
τυγχάνουσι
τῆς
προσηγορίας·
οὐ
γάρ |
[1, 1214] |
τε
ὑγιαίνειν,
καὶ
τὸ
ὑγιαίνειν·
|
ὁμοίως |
δ᾽
ἔχει
τοῦτο
καὶ
ἐφ᾽ |
[1, 1218] |
πάσαις
ὁμοίως·
ἔτι
οὐ
πρακτόν)
|
ὁμοίως |
δ᾽
οὐδὲ
τὸ
κοινὸν
ἀγαθὸν |
[1, 1218] |
ἰατρικὴ
πραγματεύεται,
ἀλλ᾽
ὅπως
ὑγίεια.
|
ὁμοίως |
δὲ
καὶ
τῶν
ἄλλων
τεχνῶν |
[1, 1216] |
τῶν
τοιούτων
ἐξουσιάζει
πολλῶν
μοναρχῶν.
|
Ὁμοίως |
δὲ
οὐδὲ
διὰ
τὴν
τοῦ |
[1, 1214] |
τῶν
πληγῶν
οὐκ
ἐλάττων
ἐστίν)
|
ὁμοίως |
δὲ
ταύταις
οὐδὲ
τὰς
τῶν |
[1, 1218] |
τοῦ
ἀγαθοῦ
εἶδος
ἢ
πάσαις
|
ὁμοίως· |
ἔτι
οὐ
πρακτόν)
ὁμοίως
δ᾽ |
[1, 1214] |
δεῖ
μὴ
λανθάνειν·
οὐ
γὰρ
|
ὁμοίως |
οἰκεῖον
πρὸς
εὐεξίαν
τοῖς
εἰρημένοις |
[1, 1215] |
καὶ
καλῶς
ζῆν,
εἴ
τῳ
|
μακαρίως |
ἐπιφθονώτερον
εἰπεῖν,
καὶ
πρὸς
τὴν |
[1, 1214] |
δ᾽
εὐδαιμονεῖν
καὶ
τὸ
ζῆν
|
μακαρίως |
καὶ
καλῶς
εἴη
ἂν
ἐν |
[1, 1217] |
δεικνύμενον,
διά
τε
τὸ
ῥηθὲν
|
ἀρτίως, |
ὅτι
προσέχειν
οὐ
δεῖ
πάντα |
[1, 1217] |
ἀλλὰ
καὶ
ἄλλου
ὁτουοῦν
λέγεται
|
λογικῶς |
καὶ
κενῶς.
ἐπέσκεπται
δὲ
πολλοῖς |
[1, 1217] |
τοῦ
πράγματος
καὶ
τοὺς
(ἀλλοτρίους.
|
καλῶς |
δ᾽
ἔχει
καὶ
τὸ
χωρὶς |
[1, 1214] |
καὶ
τὸ
ζῆν
μακαρίως
καὶ
|
καλῶς |
εἴη
ἂν
ἐν
τρισὶ
μάλιστα, |
[1, 1214] |
ὧν
ἄνευ
οὐ
δυνατὸν
ζῆν
|
καλῶς |
ἔστι
δὲ
τῶν
τοιούτων
τὰ |
[1, 1215] |
τῆς
ἀρίστης
εἰσίν.
Ταύτας
οὖν
|
καλῶς |
ἔχει
τὰς
δόξας
ἐξετάζειν·
οἱ |
[1, 1215] |
ἐνδέχεται
(μετασχεῖν
τοῦ
εὖ
καὶ
|
καλῶς |
ζῆν,
εἴ
τῳ
μακαρίως
ἐπιφθονώτερον |
[1, 1215] |
ἢ
τοῖς
διὰ
φύσιν
τὸ
|
καλῶς |
ζῆν
ἐστίν,
ἀνέλπιστον
ἂν
εἴη |
[1, 1214] |
προαίρεσιν
θέσθαι
τινὰ
σκοπὸν
τοῦ
|
καλῶς |
ζῆν,
ἤτοι
τιμὴν
ἢ
δόξαν |
[1, 1216] |
εἰ
δεῖ
προσάπτειν
τῷ
ζῆν
|
(καλῶς |
ἡδονάς
τινας,
ταύτας
δεῖ
προσάπτειν, |
[1, 1214] |
πολλῶν,
ὥστ᾽
οὐδὲ
τὸ
ζῆν
|
καλῶς |
καὶ
ὧν
ἄνευ
οὐ
δυνατὸν |
[1, 1215] |
ἑτέρων
οὐ
ῥᾴδιον
τὸ
κρῖναι
|
καλῶς, |
μάλιστα
δὲ
περὶ
οὗ
πᾶσι |
[1, 1215] |
τῶν
ἀμφισβητουμένων
καὶ
διαπορουμένων,
ἂν
|
καλῶς |
ὁρισθῇ
τί
χρὴ
νομίζειν
εἶναι |
[1, 1215] |
εἷς
προτιμήσειε
τὸ
ζῆν,
μὴ
|
παντελῶς |
ὢν
(ἀνδράποδον.
Δῆλον
γὰρ
ὅτι |
[1, 1215] |
εἶναι
κρεῖττον
εἶναι
τοῦ
ζῆν.
|
Ὅλως |
δ᾽
εἴ
τις
ἅπαντα
συναγάγοι |
[1, 1218] |
ἐφίενται
λέγονται
φανερῶς,
ἀλλὰ
λίαν
|
ἁπλῶς |
τοῦτο
φασί,
καὶ
ὄρεξιν
εἶναι |
[1, 1214] |
τοῖς
ἀνθρώποις,
φαῦλα
μὲν
τοῖς
|
φαύλως |
ἐθισθεῖσι,
χρηστὰ
δὲ
τοῖς
χρηστῶς) |
[1, 1217] |
ἄλλην
ἐπιστήμην)
εἰ
δὲ
δεῖ
|
συντόμως |
εἰπεῖν
περὶ
(αὐτῶν,
λέγομεν
ὅτι |
[1, 1214] |
αὑτῷ
διορίσασθαι
μήτε
προπετῶς
μήτε
|
ῥαθύμως, |
ἐν
τίνι
τῶν
ἡμετέρων
τὸ |
[1, 1217] |
ἄλλου
ὁτουοῦν
λέγεται
λογικῶς
καὶ
|
κενῶς. |
ἐπέσκεπται
δὲ
πολλοῖς
περὶ
αὐτοῦ |
[1, 1216] |
τὰ
γνωριμώτερα
τῶν
εἰωθότων
λέγεσθαι
|
(συγκεχυμένως. |
διαφέρουσι
δ᾽
οἱ
λόγοι
περὶ |
[1, 1217] |
τοῦ
ἀγαθοῦ.
ἀλλ᾽
οὐδὲ
τὰ
|
ὁμοιοσχημόνως |
λεγόμενα
ἀγαθὰ
μιᾶς
ἐστι
θεωρῆσαι, |
[1, 1214] |
τινι
τούτων
εἶναι
τὸ
ζῆν
|
εὐδαιμόνως. |
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Β'
Περὶ
δὴ
τούτων |
[1, 1218] |
τοῦτο
φασί,
καὶ
ὄρεξιν
εἶναι
|
πῶς |
ἄν
τις
ὑπολάβοι
ἐν
οἷς |
[1, 1216] |
(τί
ἐστιν
ἀρετή,
ἀλλ᾽
οὐ
|
πῶς |
γίνεται
καὶ
ἐκ
τίνων.
Τοῦτο |
[1, 1214] |
τίνι
τὸ
εὖ
ζῆν
καὶ
|
πῶς |
κτητόν,
πότερον
φύσει
γίγνονται
πάντες |
[1, 1216] |
ἀλήθειαν,
ἐξ
ὧν
ἀναγκαῖον
δεικνύναι
|
πως |
περὶ
αὐτῶν·
ἐκ
γὰρ
τῶν |
[1, 1216] |
πρὸς
εὐδαιμονίαν
ἢ
μή,
καὶ
|
πῶς |
συντείνουσι,
καὶ
πότερον
εἰ
δεῖ |
[1, 1218] |
ὑπάρχον
ἡ
ἰατρικὴ
πραγματεύεται,
ἀλλ᾽
|
ὅπως |
ὑγίεια.
ὁμοίως
δὲ
καὶ
τῶν |
[1, 1218] |
ἀγαθῷ)
οὔτε
πρακτόν.
οὐ
γὰρ
|
ὅπως |
ὑπάρξει
τὸ
ὁτῳοῦν
ὑπάρχον
ἡ |
[1, 1216] |
ζῆν
ἡδέως
καὶ
μὴ
μόνον
|
ἀλύπως. |
Ἀλλὰ
περὶ
μὲν
τούτων
ὕστερον |
[1, 1215] |
δ᾽
ἴσως
ᾤετο
τὸν
ζῶντα
|
ἀλύπως |
καὶ
καθαρῶς
πρὸς
τὸ
δίκαιον |
[1, 1215] |
ᾤετο
τὸν
ζῶντα
ἀλύπως
καὶ
|
καθαρῶς |
πρὸς
τὸ
δίκαιον
ἤ
τινος |
[1, 1218] |
οὔτε
γὰρ
ὡς
ἐφίενται
λέγονται
|
φανερῶς, |
ἀλλὰ
λίαν
ἁπλῶς
τοῦτο
φασί, |
[1, 1217] |
οὐδὲ
τῶν
ἀγαθῶν·
καὶ
ταῦτ᾽
|
ἴσως |
ἄριστα
τὴν
φύσιν
ἐστίν.
ἔνια |
[1, 1215] |
τυγχάνειν
τῆς
προσηγορίας,
αὐτὸς
δ᾽
|
ἴσως |
ᾤετο
τὸν
ζῶντα
ἀλύπως
καὶ |
[1, 1214] |
πρῶτον
ἐν
αὑτῷ
διορίσασθαι
μήτε
|
προπετῶς |
μήτε
ῥαθύμως,
ἐν
τίνι
τῶν |
[1, 1214] |
φαύλως
ἐθισθεῖσι,
χρηστὰ
δὲ
τοῖς
|
χρηστῶς) |
ἢ
τούτων
μὲν
κατ᾽
οὐδένα |
[1, 1218] |
ὀρέγεται,
ὀφθαλμὸς
ὄψεως,
σῶμα
ὑγιείας,
|
οὕτως |
ἄλλο
ἄλλου.
ὅτι
μὲν
οὖν |
[1, 1217] |
οὐ
πρακτά.
τοῦτο
δὲ
λέγομεν
|
οὕτως, |
διότι
ἔνια
τῶν
ὄντων
οὐθὲν |
[1, 1216] |
πλεονεξίας
ἕνεκεν
ἅπτονται
τοῦ
ζῆν
|
οὕτως. |
Ἐκ
μὲν
οὖν
τῶν
εἰρημένων |
[1, 1217] |
τὰς
πολεμικὰς
(πράξεις
στρατηγία,
καὶ
|
οὕτως |
ἑτέρα
περὶ
ἑτέραν
πρᾶξιν,
ὥστε |
[1, 1217] |
τί
ἐστι
περὶ
τὰ
εἰρημένα,
|
οὕτως |
οὐδὲ
τὸ
ἀγαθόν,
οὐδὲ
ἐπιστήμη |
[1, 1216] |
τῶν
ἀληθῶς
μὲν
λεγομένων
οὐ
|
σαφῶς |
δέ,
προϊοῦσιν
ἔσται
καὶ
τὸ |
[1, 1217] |
σαφῶς
(λεγομένων,
ζητοῦντες
ἐπὶ
τὸ
|
σαφῶς |
εὑρεῖν
τί
ἐστιν
ἡ
εὐδαιμονία. |
[1, 1217] |
τῶν
πρώτων,
ὥσπερ
εἴρηται,
οὐ
|
σαφῶς |
(λεγομένων,
ζητοῦντες
ἐπὶ
τὸ
σαφῶς |
[1, 1216] |
δέ,
προϊοῦσιν
ἔσται
καὶ
τὸ
|
σαφῶς, |
μεταλαμβάνουσιν
ἀεὶ
τὰ
γνωριμώτερα
τῶν |
[1, 1216] |
τε
φιλοσόφως
λεγόμενοι
καὶ
μὴ
|
φιλοσόφως. |
διόπερ
καὶ
τῶν
πολιτικῶν
οὐ |
[1, 1216] |
περὶ
ἑκάστην
μέθοδον,
οἵ
τε
|
φιλοσόφως |
λεγόμενοι
καὶ
μὴ
φιλοσόφως.
διόπερ |
[1, 1217] |
ἀγαθὴν
οὐδὲ
πρὸς
τὰς
πράξεις.
|
πολλαχῶς |
γὰρ
λέγεται
καὶ
ἰσαχῶς
τῷ |
[1, 1218] |
τῶν
ἄλλων
τεχνῶν
ἑκάστη.
ἀλλὰ
|
πολλαχῶς |
τὸ
ἀγαθόν,
καὶ
ἔστι
τι |
[1, 1217] |
πράξεις.
πολλαχῶς
γὰρ
λέγεται
καὶ
|
ἰσαχῶς |
τῷ
ὄντι
τὸ
ἀγαθόν.
τό |
[1, 1217] |
τί
τὸ
ἄριστον,
καὶ
λέγεται
|
ποσαχῶς. |
ἐν
τρισὶ
δὴ
μάλιστα
φαίνεται |
[1, 1218] |
τὸ
ἄριστον
τῶν
πρακτῶν,
σκεπτέον
|
ποσαχῶς |
τὸ
ἄριστον
πάντων,
ἐπειδὴ
τοῦτο |
[1, 1217] |
(πρακτὰ
κρείττοσιν
ἡμῶν.
ἐπειδὴ
δὲ
|
διχῶς |
λέγεται
τὸ
πρακτόν
(καὶ
γὰρ |