Livre, page |
[1, 1218] |
οὐ
πρακτόν,
τὸ
δὲ
κινητὸν
|
μὲν |
ἀλλ᾽
οὐ
πρακτόν)
τὸ
δ᾽ |
[1, 1216] |
ταύτας
δεῖ
προσάπτειν,
ἢ
τούτων
|
μὲν |
ἄλλον
(τινὰ
τρόπον
ἀνάγκη
κοινωνεῖν, |
[1, 1214] |
ἔχει
καὶ
δεῖται
σκέψεως,
τὰ
|
μὲν |
αὐτῶν
συντείνει
πρὸς
τὸ
γνῶναι |
[1, 1217] |
τινὰ
τῶν
ἀγαθῶν
μετοχὴν
τὸ
|
μὲν |
βέλτιον
ζῇ
τὸ
δὲ
χεῖρον |
[1, 1218] |
ἐστίν,
οὔτε
τὸ
κοινόν
(τὸ
|
μὲν |
γὰρ
ἀκίνητον
καὶ
οὐ
πρακτόν, |
[1, 1217] |
ὄντων
εὐδαιμονία,
οἷον
θεοῦ.
τῶν
|
μὲν |
γὰρ
ἄλλων
ζῴων,
ὅσα
χείρω |
[1, 1218] |
δεικνύουσι
τὸ
ἀγαθὸν
αὐτό.
νῦν
|
μὲν |
γὰρ
ἐκ
τῶν
ἀνομολογουμένων
ἔχειν |
[1, 1215] |
γενομένην
ἂν
τῶν
ἐπιεικῶν.
Εἰ
|
μὲν |
γὰρ
ἐν
τοῖς
διὰ
τύχην |
[1, 1216] |
δικαιοσύνην
καὶ
εἶναι
δίκαιον.
Ἅμα
|
μὲν |
γὰρ
μεμαθήκαμεν
τὴν
γεωμετρίαν
καὶ |
[1, 1216] |
παραδείγμασι
χρώμενον
τοῖς
φαινομένοις.
κράτιστον
|
μὲν |
γὰρ
πάντας
ἀνθρώπους
φαίνεσθαι
συνομολογοῦντας |
[1, 1216] |
πολιτικοὶ
κατὰ
τὴν
ἀλήθειαν·
ὁ
|
(μὲν |
γὰρ
πολιτικὸς
τῶν
καλῶν
ἐστι |
[1, 1214] |
τοῖς
εἶναι
δοκοῦσιν
αἰρετωτάτοις.
Οἳ
|
μὲν |
γὰρ
τὴν
φρόνησιν
μέγιστον
εἶναί |
[1, 1217] |
κενούς.
τοῦτο
δὲ
ποιοῦσιν
ὁτὲ
|
μὲν |
δι᾽
ἄγνοιαν,
ὁτὲ
δὲ
δι᾽ |
[1, 1216] |
ἐν
τῇ
μητρὶ
γένεσιν
πεφυκότα
|
μὲν |
διατελεῖ,
καθεύδοντα
δὲ
τὸν
πάντα |
[1, 1217] |
εἶναι
τοῦτο.
φασὶ
γὰρ
ἄριστον
|
μὲν |
εἶναι
πάντων
αὐτὸ
τὸ
ἀγαθόν, |
[1, 1214] |
τούτων
τὴν
ἡδονήν.
Καὶ
τοῖς
|
μὲν |
ἐκ
πάντων
δοκεῖ
τούτων,
τοῖς |
[1, 1214] |
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Α'
(Ὁ
|
μὲν |
ἐν
Δήλῳ
παρὰ
τῷ
θεῷ |
[1, 1217] |
πότε,
καὶ
πρὸς
τούτοις
τὸ
|
μὲν |
ἐν
τῷ
κινεῖσθαι
τὸ
δὲ |
[1, 1217] |
τοῦ
λόγου
δεδεῖχθαι
δοκοῦν
ἀληθὲς
|
μὲν |
ἐστίν,
οὐ
μέντοι
διὰ
ταύτην |
[1, 1215] |
πολλὰ
τῶν
τε
μηδεμίαν
ἐχόντων
|
(μὲν) |
(ἡδονὴν
ἢ
λύπην,
καὶ
τῶν |
[1, 1215] |
ἢ
λύπην,
καὶ
τῶν
ἐχόντων
|
μὲν |
ἡδονὴν
μὴ
καλὴν
δέ,
τοιαῦτ᾽ |
[1, 1214] |
γὰρ
οὐ
λόγων,
ἀλλ᾽
οἳ
|
μὲν |
ἡλικίας
ἐν
ᾗ
μεταβαλοῦσιν,
οἳ |
[1, 1216] |
ἐπιστήμης
καὶ
γνώσεως,
οἷον
ὑγίεια
|
μὲν |
ἰατρικῆς,
εὐνομία
δὲ
ἤ
τι |
[1, 1215] |
τις
ἅπαντα
συναγάγοι
ὅσα
πράττουσι
|
μὲν |
καὶ
πάσχουσιν
ἅπαντες,
ἑκόντες
μέντοι |
[1, 1215] |
σοφῶν
καὶ
πρεσβυτέρων,
ἢ
δεῖ
|
μὲν |
καὶ
ποιόν
τινα
ὑπάρχειν
αὐτόν, |
[1, 1215] |
χρηματιστικὰς
δὲ
τὰς
πρὸς
ἀγορὰς
|
μὲν |
καὶ
πράσεις
καπηλικάς)
τῶν
δ᾽ |
[1, 1214] |
δὲ
τοῖς
χρηστῶς)
ἢ
τούτων
|
μὲν |
κατ᾽
οὐδένα
τῶν
τρόπων,
δυοῖν |
[1, 1216] |
αὐτῶν·
ἐκ
γὰρ
τῶν
ἀληθῶς
|
μὲν |
λεγομένων
οὐ
σαφῶς
δέ,
προϊοῦσιν |
[1, 1215] |
Καθάπερ
ἐλέχθη
καὶ
πρότερον.
Ἀναξαγόρας
|
μὲν |
ὁ
Κλαζομένιος
ἐρωτηθεὶς
τίς
ὁ |
[1, 1217] |
πτώσεών
ἐστι
τούτων,
ἐν
οὐσίᾳ
|
μὲν |
ὁ
νοῦς
καὶ
ὁ
θεός, |
[1, 1215] |
δὲ
τῶν
βίων,
καὶ
τῶν
|
μὲν |
οὐδ᾽
ἀμφισβητούντων
τῆς
τοιαύτης
εὐημερίας, |
[1, 1214] |
ἔστι
δὲ
τῶν
τοιούτων
τὰ
|
μὲν |
οὐκ
ἴδια
τῆς
ὑγιείας
οὐδὲ |
[1, 1216] |
τὸ
ἐν
τῷ
ζῆν.
Τὸν
|
μὲν |
οὖν
Ἀναξαγόραν
φασὶν
ἀποκρίνασθαι
πρός |
[1, 1216] |
τὸν
ὅλον
κόσμον
τάξιν"
(Οὗτος
|
μὲν |
οὖν
ἐπιστήμης
τινὸς
ἕνεκεν
τὴν |
[1, 1214] |
τὰς
πράξεις
τοῦ
πράγματος.
Ὅσα
|
μὲν |
οὖν
ἔχει
φιλοσοφίαν
μόνον
θεωρητικήν, |
[1, 1214] |
εὐδαιμονίαν
καὶ
τὴν
εὐτυχίαν)
Ὅτι
|
μὲν |
οὖν
ἡ
παρουσία
διὰ
τούτων |
[1, 1215] |
εἶναι.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Ε'
(Περὶ
πολλῶν
|
μὲν |
οὖν
καὶ
ἑτέρων
οὐ
ῥᾴδιον |
[1, 1216] |
τοιοῦθ᾽
ἕτερον
τῆς
πολιτικῆς.
Καλὸν
|
μὲν |
οὖν
καὶ
τὸ
γνωρίζειν
(ἕκαστον |
[1, 1216] |
ἄξιοι
τῶν
ἀνθρώπων
πάντες.
Σωκράτης
|
μὲν |
οὖν
ὁ
πρεσβύτης
ᾤετ᾽
εἶναι |
[1, 1218] |
ὑγιείας,
οὕτως
ἄλλο
ἄλλου.
ὅτι
|
μὲν |
οὖν
οὐκ
ἔστιν
αὐτό
τι |
[1, 1214] |
εἶναι
νομίζουσι.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Γ'
Πάσας
|
μὲν |
οὖν
τὰς
δόξας
ἐπισκοπεῖν,
ὅσας |
[1, 1217] |
καὶ
τὰς
ἄλλας
ἰδέας.
ἔστι
|
μὲν |
οὖν
τὸ
διασκοπεῖν
περὶ
ταύτης |
[1, 1216] |
ἅπτονται
τοῦ
ζῆν
οὕτως.
Ἐκ
|
μὲν |
οὖν
τῶν
εἰρημένων
φανερὸν
ὅτι |
[1, 1216] |
φιλόσοφον
ἀπολαυστικόν·
(τούτων
δ᾽
ἡ
|
μὲν |
περὶ
τὰ
σώματα
καὶ
τὰς |
[1, 1218] |
τι
αὐτοῦ
καλόν,
(καὶ
τὸ
|
μὲν |
πρακτὸν
τὸ
δ᾽
οὐ
πρακτόν. |
[1, 1215] |
τὰς
βαναύσους
(λέγω
δὲ
φορτικὰς
|
μὲν |
τὰς
(πρὸς
δόξαν
πραγματευομένας
μόνον, |
[1, 1217] |
ἐν
ἄλλοις
διῄρηται,
σημαίνει
τὸ
|
μὲν |
τί
ἐστί,
τὸ
δὲ
ποιόν, |
[1, 1217] |
περὶ
(αὐτῶν,
λέγομεν
ὅτι
πρῶτον
|
μὲν |
τὸ
εἶναι
ἰδέαν
μὴ
μόνον |
[1, 1214] |
ἐθισθεῖσιν
ὑπάρχει
τοῖς
ἀνθρώποις,
φαῦλα
|
μὲν |
τοῖς
φαύλως
ἐθισθεῖσι,
χρηστὰ
δὲ |
[1, 1217] |
ἕτερον
μέτριον,
οἷον
περὶ
τροφὴν
|
μὲν |
τὸν
καιρὸν
καὶ
τὸ
μέτριον |
[1, 1216] |
μὴ
μόνον
ἀλύπως.
Ἀλλὰ
περὶ
|
μὲν |
τούτων
ὕστερον
ἐπισκεπτέον·
περὶ
δ᾽ |
[1, 1215] |
τὸ
ἀγαθὸν
καὶ
θειότερον,
κοινότερον
|
μὲν |
τῷ
πλείοσιν
ἐνδέχεσθαι
μετασχεῖν,
θειότερον |
[1, 1216] |
ἐκ
τίνων.
Τοῦτο
δὲ
ἐπὶ
|
μὲν |
τῶν
ἐπιστημῶν
συμβαίνει
τῶν
θεωρητικῶν |
[1, 1217] |
εἰρημένοις)
καὶ
διότι
πολλάκις
(τὸ
|
μὲν |
ὑπὸ
τοῦ
λόγου
δεδεῖχθαι
δοκοῦν |
[1, 1215] |
φιλόσοφον
ἀπολαυστικόν.
(Τούτων
γὰρ
ὁ
|
μὲν |
φιλόσοφος
βούλεται
περὶ
φρόνησιν
εἶναι |
[1, 1214] |
θατέρου
μᾶλλον
εἰς
αὐτήν,
οἳ
|
μὲν |
ὡς
οὖσαν
μεῖζον
ἀγαθὸν
τὴν |