Livre, page |
[1, 1218] |
λόγον
τὸν
κοινόν.
τοῦτο
δὲ
|
τί |
ἂν
εἴη
πλὴν
ὅτι
ἀίδιον |
[1, 1216] |
διὰ
τὴν
τοῦ
καθεύδειν
ἡδονήν·
|
τί |
γὰρ
διαφέρει
καθεύδειν
ἀνέγερτον
ὕπνον |
[1, 1216] |
ἀνδρεία,
ἀλλ᾽
εἶναι
ἀνδρεῖοι,
οὐδέ
|
τί |
ἐστι
δικαιοσύνη,
ἀλλ᾽
εἶναι
δίκαιοι, |
[1, 1214] |
τῆς
(ἀμφισβητήσεως
περὶ
τοῦ
εὐδαιμονεῖν,
|
τί |
ἐστι
καὶ
γίνεται
διὰ
τίνων· |
[1, 1217] |
οὖν
οὐδὲ
τὸ
ὂν
ἕν
|
τί |
ἐστι
περὶ
τὰ
εἰρημένα,
οὕτως |
[1, 1217] |
ἄλλοις
διῄρηται,
σημαίνει
τὸ
μὲν
|
τί |
ἐστί,
τὸ
δὲ
ποιόν,
τὸ |
[1, 1216] |
τὴν
ἕξιν
μᾶλλον
ἢ
γινώσκειν
|
τί |
ἐστι
τὸ
εὖ
ἔχειν.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ |
[1, 1216] |
καὶ
ὑγιαίνειν
μᾶλλον
ἢ
γινώσκειν
|
τί |
ἐστι
τὸ
ὑγιαίνειν
καὶ
εὖ |
[1, 1216] |
ἀρετῆς
οὐ
τὸ
εἰδέναι
τιμιώτατον
|
τί |
ἐστίν,
ἀλλὰ
τὸ
γινώσκειν
ἐκ |
[1, 1216] |
ἐστίν.
Οὐ
γὰρ
εἰδέναι
βουλόμεθα
|
τί |
ἐστιν
ἀνδρεία,
ἀλλ᾽
εἶναι
ἀνδρεῖοι, |
[1, 1216] |
οἰκοδόμοι
καὶ
γεωμέτραι.
Διόπερ
ἐζήτει
|
(τί |
ἐστιν
ἀρετή,
ἀλλ᾽
οὐ
πῶς |
[1, 1216] |
γινώσκειν
τὴν
ἀρετήν,
καὶ
ἐπεζήτει
|
τί |
ἐστιν
ἡ
δικαιοσύνη
καὶ
τί |
[1, 1217] |
ζητοῦντες
ἐπὶ
τὸ
σαφῶς
εὑρεῖν
|
τί |
ἐστιν
ἡ
εὐδαιμονία.
ὁμολογεῖται
δὴ |
[1, 1216] |
τί
ἐστιν
ἡ
δικαιοσύνη
καὶ
|
τί |
ἡ
(ἀνδρεία
καὶ
ἕκαστον
τῶν |
[1, 1216] |
(σκοπουμένους,
τί
τὸ
εὖ
καὶ
|
τί |
τὸ
ἀγαθὸν
τὸ
ἐν
τῷ |
[1, 1217] |
θετέον.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Η'
(σκεπτέον
τοίνυν
|
τί |
τὸ
ἄριστον,
καὶ
λέγεται
ποσαχῶς. |
[1, 1216] |
τῶν
τοιούτων
ὅτι
διαφεύγει
(σκοπουμένους,
|
τί |
τὸ
εὖ
καὶ
τί
τὸ |
[1, 1215] |
καὶ
παντὸς
ἀνδρὸς
τὸ
γνῶναι,
|
τί |
τῶν
ἐν
τῷ
ζῆν
αἱρετόν, |
[1, 1216] |
δι᾽
ἧς
οὐ
μόνον
τὸ
|
τί |
φανερόν,
ἀλλὰ
καὶ
τὸ
διὰ |
[1, 1216] |
φανερόν,
ἀλλὰ
καὶ
τὸ
διὰ
|
τί. |
φιλόσοφον
γὰρ
τὸ
τοιοῦτον
περὶ |
[1, 1215] |
καὶ
διαπορουμένων,
ἂν
καλῶς
ὁρισθῇ
|
τί |
χρὴ
νομίζειν
εἶναι
τὴν
εὐδαιμονίαν, |