Livre, page |
[1, 1216] |
οὐκ
ἀληθῶς
τυγχάνουσι
τῆς
προσηγορίας·
|
οὐ |
γάρ
εἰσι
πολιτικοὶ
κατὰ
τὴν |
[1, 1215] |
ἐστίν,
ἀνέλπιστον
ἂν
εἴη
πολλοῖς
|
(οὐ |
γάρ
ἐστι
δι᾽
ἐπιμελείας
ἡ |
[1, 1217] |
οὐθὲν
κοινωνεῖ
ταύτης
τῆς
προσηγορίας·
|
οὐ |
γάρ
ἐστιν
εὐδαίμων
ἵππος
οὐδ᾽ |
[1, 1214] |
φύσιν·
ἃ
δεῖ
μὴ
λανθάνειν·
|
οὐ |
γὰρ
ὁμοίως
οἰκεῖον
πρὸς
εὐεξίαν |
[1, 1218] |
μικρῷ
ὑπάρξαι
ἀγαθῷ)
οὔτε
πρακτόν.
|
οὐ |
γὰρ
ὅπως
ὑπάρξει
τὸ
ὁτῳοῦν |
[1, 1217] |
τὸ
ῥηθὲν
ἀρτίως,
ὅτι
προσέχειν
|
οὐ |
δεῖ
πάντα
τοῖς
διὰ
τῶν |
[1, 1214] |
ζῆν
καλῶς
καὶ
ὧν
ἄνευ
|
οὐ |
δυνατὸν
ζῆν
καλῶς
ἔστι
δὲ |
[1, 1214] |
νοῦν
ἔχων
διαπορήσειεν·
δέονται
γὰρ
|
οὐ |
λόγων,
ἀλλ᾽
οἳ
μὲν
ἡλικίας |
[1, 1215] |
προσθείη
χρόνου
πλῆθος
ἀπέραντόν
τι,
|
οὐ |
(μᾶλλον
ἕνεκ᾽
ἄν
τις
τούτων |
[1, 1217] |
δεδεῖχθαι
δοκοῦν
ἀληθὲς
μὲν
ἐστίν,
|
οὐ |
μέντοι
διὰ
ταύτην
τὴν
αἰτίαν |
[1, 1216] |
τὸ
γνωρίζειν
(ἕκαστον
τῶν
καλῶν·
|
οὐ |
μὴν
ἀλλά
γε
περὶ
ἀρετῆς |
[1, 1216] |
πραγμάτων
τῶν
ὑποκειμένων
ταῖς
(ἐπιστήμαις·
|
οὐ |
μὴν
ἀλλὰ
κατὰ
συμβεβηκὸς
οὐθὲν |
[1, 1216] |
τὰς
ἀπ᾽
ἀρετῆς.
Αἱροῦνται
γοῦν
|
οὐ |
μόνον
ἔνιοι
δόξης
χάριν
αὐτάς, |
[1, 1216] |
τὴν
τοιαύτην
θεωρίαν,
δι᾽
ἧς
|
οὐ |
μόνον
τὸ
τί
φανερόν,
ἀλλὰ |
[1, 1217] |
ἐστιν
ἀνθρώπῳ
πρακτὰ
τὰ
δ᾽
|
οὐ |
πρακτά.
τοῦτο
δὲ
λέγομεν
οὕτως, |
[1, 1218] |
εἶδος
ἢ
πάσαις
ὁμοίως·
ἔτι
|
οὐ |
πρακτόν)
ὁμοίως
δ᾽
οὐδὲ
τὸ |
[1, 1218] |
τὸ
μὲν
πρακτὸν
τὸ
δ᾽
|
οὐ |
πρακτόν.
πρακτὸν
δὲ
τὸ
τοιοῦτον |
[1, 1218] |
τὸ
δὲ
κινητὸν
μὲν
ἀλλ᾽
|
οὐ |
πρακτόν)
τὸ
δ᾽
οὗ
(ἕνεκα |
[1, 1218] |
(τὸ
μὲν
γὰρ
ἀκίνητον
καὶ
|
οὐ |
πρακτόν,
τὸ
δὲ
κινητὸν
μὲν |
[1, 1216] |
ἐζήτει
(τί
ἐστιν
ἀρετή,
ἀλλ᾽
|
οὐ |
πῶς
γίνεται
καὶ
ἐκ
τίνων. |
[1, 1215] |
πολλῶν
μὲν
οὖν
καὶ
ἑτέρων
|
οὐ |
ῥᾴδιον
τὸ
κρῖναι
καλῶς,
μάλιστα |
[1, 1218] |
ἃ
καὶ
μετὰ
λόγου
(πιστεῦσαι
|
οὐ |
ῥᾴδιον.
τό
τε
φάναι
πάντα |
[1, 1216] |
γὰρ
τῶν
ἀληθῶς
μὲν
λεγομένων
|
οὐ |
σαφῶς
δέ,
προϊοῦσιν
ἔσται
καὶ |
[1, 1217] |
ἀπὸ
τῶν
πρώτων,
ὥσπερ
εἴρηται,
|
οὐ |
σαφῶς
(λεγομένων,
ζητοῦντες
ἐπὶ
τὸ |
[1, 1216] |
διὰ
τίνων,
οὐκ
ἄδηλον,
ὥστ᾽
|
οὐ |
τίνες
εἰσὶ
δεῖ
ζητεῖν
αὐτάς, |
[1, 1216] |
μὴν
ἀλλά
γε
περὶ
ἀρετῆς
|
οὐ |
τὸ
εἰδέναι
τιμιώτατον
τί
ἐστίν, |
[1, 1218] |
καὶ
τότε
τοῦ
εἶναι
ἀλλ᾽
|
οὐ |
τοῦ
ἀγαθὸν
εἶναι
τὴν
ὑγίειαν. |
[1, 1216] |
φιλοσόφως.
διόπερ
καὶ
τῶν
πολιτικῶν
|
οὐ |
χρὴ
νομίζειν
περίεργον
εἶναι
τὴν |
[1, 1218] |
ἔχει
ἀπορίας
τοιαύτας,
καὶ
ὅτι
|
οὐ |
χρήσιμον
τῇ
πολιτικῇ,
ἀλλ᾽
ἴδιόν |