>Livre, Chap. |
[2, 28] |
Κλαζομένιοι
κατ´
ἀγορὰν
ἐνέτυχον
τοῖς
|
περὶ
|
Ἀδείμαντον,
ἀνατρέχουσι
δὲ
διὰ
τούτων |
[2, 26] |
καθόσον
ὁ
συνάπτων
αὐτοὺς
τοῖς
|
περὶ |
Ἀδείμαντον
ὁ
Κέφαλός
ἐστι.
Καὶ |
[2, 45] |
πρεσβύτῃ
φαινόμενον
αἴσχιστον·
ἐπειδὴ
δὲ
|
περὶ |
ἄλλου
οὐδὲ
ἐγὼ
γέγραφα
νέος |
[2, 42] |
διεσκεδασμένον
πλῆθος
φοράν.
Ταῦτα
μὲν
|
περὶ
|
ἀμφοτέρων
εἴρηται
τῶν
λόγων·
ἃ |
[2, 39] |
τέτακται
τῶν
πολλῶν,
καὶ
πᾶσαι
|
περὶ |
αὐτὴν
οἷον
κέντρον
συννεύουσιν,
αἱ |
[2, 35] |
καὶ
τελευταῖον
καὶ
ψυχὰς
τὰς
|
περὶ |
αὐτὸν
ἐνθουσιώσας.
Καὶ
μὴ
θαυμάσῃς |
[2, 45] |
ἔδει,
τοῦ
καθηγεμόνος
οὕτω
θεωρητικώτατον
|
περὶ |
αὐτοῦ
διελθόντος
(λόγον,
ἐμὲ
πρὸς |
[2, 35] |
σύμβολον,
καὶ
τὸ
προσκεῖσθαι
τοῖς
|
περὶ
|
αὐτοῦ
λόγοις
ὅτι
δὴ
τῶν |
[2, 41] |
πρᾶγμα
πρώτως
ἔλαχε
καὶ
ὁ
|
περὶ |
αὐτοῦ
λόγος
ἔχει
δευτέρως,
ὑψηλὸς |
[2, 24] |
ἀντὶ
τῆς
δεήσεως
ἐρώτησιν
πεποίηται
|
περὶ |
αὐτοῦ
τοῦ
Ἀντιφῶντος.
Τοῦτο
δὲ |
[2, 33] |
γὰρ
ὁ
Πυθόδωρός
ἐστιν
ὁ
|
περὶ |
αὑτοῦ
λέγων)
ἄλλος
δ´
ἂν |
[2, 32] |
πως,
οἶμαι,
πόῤῥω
γένοιο
τῆς
|
περὶ |
αὐτῶν
ἀληθείας.
Ἀλλὰ
τί
τὸ |
[2, 41] |
συμβεβηκότων"
οὐ
γὰρ
καθ´
αὑτὸ
|
περὶ |
ἐκείνου
ποιοῦμαι
τὸν
λόγον,
φησὶ, |
[2, 31] |
δὲ
καὶ
ἀγαθὸν
τὴν
ὄψιν,
|
περὶ |
ἔτη
μάλιστα
πέντε
καὶ
ἑξήκοντα. |
[2, 28] |
ἡ
τελειότης
προσγίγνεται
ταῖς
ψυχαῖς,
|
περὶ |
ἣν
οἱ
Πυθαγόρειοι
διαφερόντως
ἐσπούδαζον, |
[2, 41] |
σεμνὸν,
ὥσπερ
καὶ
ἡ
ἑνὰς,
|
περὶ |
ἧς
ποιεῖται
τὴν
διδασκαλίαν,
δευτέρα |
[2, 39] |
ἀφ´
οὗ
τὰ
ὄντα
καὶ
|
περὶ |
ὃ
τὴν
ἕνωσιν
ἔλαχε.
Καὶ |
[2, 39] |
ὄντων
τὸ
ὂν
ἓν
ἱδρυμένον,
|
περὶ |
ὃ
τὸ
τῶν
νοητῶν
πλῆθος |
[2, 41] |
Παρμενίδου
πρὸς
αὐτὸ
τὸ
πρᾶγμα
|
περὶ |
οὗ
ὁ
λόγος
ἀποσκοπούμενος·
τὸ |
[2, 20] |
περὶ
τὴν
Ἰωνίαν
τῆς
μὲν
|
περὶ |
τὰ
νοητὰ
θεωρίας
ἧττον
ἐφρόντιζον, |
[2, 20] |
τῷ
ἐρωτικῷ
τὴν
μανίαν
τὴν
|
περὶ |
τὰ
παιδικά·
καὶ
κατάγων
δὲ
|
[2, 33] |
καταλύειν
αὐτοὺς"
σύμβολον
ἔστω
τοῖς
|
περὶ |
τὰ
παραδείγματα
βλέπουσι
τοῦ
διὰ |
[2, 39] |
πρὸ
αὑτῶν,
καὶ
τῶν
ὄντων
|
περὶ |
τὰς
ἑνάδας
αὑτῶν
συνταττομένων,
τούτων |
[2, 34] |
αὐτὸν
θαῦμα
μὲν
παρασχεῖν
ἑαυτῷ
|
περὶ |
τὰς
πρὸς
τοὺς
Ζήνωνος
λόγους |
[2, 41] |
καὶ
τῶν
ἑνάδων
τῶν
μετεχομένων·
|
περὶ |
ταύτας
οὖν
διατρίψαντες
μέτιμεν
ῥᾳδίως |
[2, 25] |
ὁ
Ἀδείμαντος,
ἰδὼν
αὐτὸν
ἀκριβῆ
|
περὶ |
τὴν
γνῶσιν
ἣν
εἶχε,
προσέθηκεν |
[2, 25] |
τελειοτέρων
ὑποδέχονται,
ἃ
δὲ
πρόχειρα
|
περὶ |
τὴν
δόσιν
ἐστὶν,
ὅταν
καὶ |
[2, 41] |
λόγον,
φησὶ,
συμβαίνει
δὲ
τοῖς
|
περὶ |
τὴν
ἐμὴν
ὑπόθεσιν
διατρίβουσιν
ἀναφαίνεσθαι |
[2, 30] |
ὄντων
καὶ
πᾶσαι
τάξεις
ἑνίζονται
|
περὶ |
τὴν
θείαν
αἰτίαν,
καὶ
τοῦτο |
[2, 20] |
τε
καὶ
Γλαύκωνι.
Οἱ
μὲν
|
περὶ |
τὴν
Ἰταλίαν,
ὡς
πολλάκις
εἴπομεν, |
[2, 20] |
δοξαστῶν
ἐφαπτόμενοι
φιλοσοφίας·
οἱ
δὲ
|
περὶ |
τὴν
Ἰωνίαν
τῆς
μὲν
περὶ |
[2, 30] |
κἀνταῦθα
τὸ
πλῆθος
καὶ
συντάττεται
|
περὶ |
τὴν
πολιοῦχον
θεόν·
τοῦτο
δὲ |
[2, 32] |
οἰκείως
ἔχει
τὸ
πλῆθος
ἑνίζεσθαι
|
περὶ |
τὴν
τοῦ
θείου
μετουσίαν.
Εἰ |
[2, 20] |
Ἰταλίαν,
ὡς
πολλάκις
εἴπομεν,
φιλόσοφοι
|
περὶ |
τὴν
τῶν
ὄντων
εἰδῶν
θεωρίαν |
[2, 28] |
ὑπογραφή
τις
τῶν
εἰδῶν
ἑωρᾶτο
|
περὶ |
τὴν
ὕλην,
ἔπειτα
ὄγκος
καὶ |
[2, 25] |
δόσιν
ἐστὶν,
ὅταν
καὶ
ταῦτα
|
περὶ |
τὴν
ὑποδοχὴν
ἑαυτὰ
παρασκευάσῃ·
διὰ |
[2, 46] |
περί
τε
τοῦ
τρόπου
καὶ
|
περὶ |
τῆς
ἐκδόσεως,
ὅτι
τε
νέος |
[2, 46] |
Ἀποδέχεται
μὲν
ὁ
Σωκράτης
ὅσα
|
περὶ |
τῆς
ὁμοιότητος
καὶ
ἀνομοιότητος
τῶν |
[2, 20] |
αὐτῶν
τυγχάνει
τῶν
τελειοτέρων.
Ταῦτα
|
περὶ |
τῆς
τῶν
πραγμάτων
τούτων
ἀναλογίας |
[2, 39] |
ἕνωσιν
καὶ
περιοχὴν
ἄληπτον
πᾶσι
|
περὶ
|
τὸ
αὐτόζωον
ὑποτίθεται,
καὶ
μοναδικὸν |
[2, 39] |
ἑνάδας
αὑτῶν
συνταττομένων,
τούτων
δὲ
|
περὶ |
τὸ
ἕν.
~Σὺ
μὲν
γὰρ |
[2, 23] |
καὶ
μὴ
πάρεργον
ποιουμένας
τὴν
|
περὶ |
τὸ
θεῖον
διατριβὴν,
(ἀλλ´
ἔργον |
[2, 28] |
οὕτω
γὰρ
δὴ
καὶ
οἱ
|
περὶ |
τὸν
Ἀδείμαντον
ἡγοῦνται
τῆς
ἐντεύξεως |
[2, 26] |
Σωκράτη
τίθησιν
ὡς
ἐγγυτέρω
τῶν
|
περὶ |
τὸν
Κέφαλον,
δεύτερον
δὲ
τὸν
|
[2, 38] |
ἄρα
καὶ
ἐν
Πολιτείᾳ
παρακελεύεται
|
περὶ |
τοῦ
ἀγαθοῦ
ποιεῖσθαι
τὸν
λόγον, |
[2, 34] |
τὸν
Πλάτωνά
φασιν
ἀκρόασιν
ἐπαγγείλαντα
|
περὶ |
τοῦ
ἀγαθοῦ·
συλλεγῆναι
γὰρ
πολὺν |
[2, 45] |
σκοπὸν,
ὡς
σὺ
φῂς,
εἰπεῖν
|
περὶ |
τοῦ
ἑνὸς
ὄντος,
ἀφ´
οὗ |
[2, 38] |
μονάδα·
τὰ
δὲ
αὐτὰ
καὶ
|
περὶ |
τοῦ
μεθεκτοῦ
μὲν,
ὁλικοῦ
δὲ, |
[2, 31] |
ἑξήκοντα.
Ταῦτα
λεγέσθω
μὲν
καὶ
|
περὶ |
τοῦ
φαινομένου
καὶ
ὅτι
πρεσβύτης" |
[2, 22] |
ἐν
τούτοις,
οἷον
ὅπως
δεῖ
|
περὶ |
τοὺς
ξένους
ἕτοιμον
εἰς
βοήθειαν |
[2, 41] |
καθάπερ
καὶ
μικρῷ
πρότερον
εἴπομεν,
|
περὶ |
τοὺς
ὁρισμοὺς
διατρίβειν
τῶν
πραγμάτων, |
[2, 24] |
ἱππικῇ
τὰ
πολλὰ
διατρίβειν.
Ἀλλὰ
|
περὶ |
τούτων
ἀπόχρη
ταῦτα.
Ἐγὼ
δὲ
|
[2, 41] |
οὔσας
μονάδας.
Καὶ
ταῦτα
μὲν
|
περὶ
|
τούτων.
Εἰ
δὲ
δῆλός
ἐστιν |
[2, 35] |
ἀσμένως
διώκουσιν.
Ἀλλὰ
ταῦτα
μὲν
|
περὶ |
τούτων·
ἤδη
δὲ
καὶ
τὰ |
[2, 27] |
τὰ
ἐν
ταῖς
ὑποθέσεσιν
ἐξεταζόμενα
|
περὶ |
τῶν
ἀκροτάτων
ἀρχῶν
ὄντα
θεάματα, |
[2, 45] |
γὰρ
τὸ
μηδὲν
προσθήσοντας
ὅμως
|
περὶ |
τῶν
αὐτῶν
τοῖς
πρεσβυτέροις
λέγειν |
[2, 35] |
παρόντων
εἰς
τὴν
συνουσίαν
τὴν
|
περὶ |
τῶν
θείων,
ἵν´,
ὡς
αὐτὸς |
[2, 27] |
μελετῆσαί"
φησιν,
ἀλλὰ
καὶ
τὰς
|
περὶ |
τῶν
ἰδεῶν
βαθυτάτας
ἀπορίας,
ἵνα |
[2, 33] |
τούτων
οὐσίας
ἡμῖν
γνωρίζονται.
Ταῦτα
|
περὶ |
τῶν
πραγμάτων.
Τῆς
δὲ
λέξεως, |
[2, 20] |
ἐν
τούτοις
καὶ
τῶν
πραγμάτων
|
περὶ
|
ὧν
ὁ
λόγος
ἱκανῶς
ἐκφαντικὸν, |