HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
αὐτοκινήτους 1
αὐτοκινήτων 1
αὐτόν 2
αὐτὸν 27
αὐτός 3
αὐτὸς 30
αὐτοτελεῖς 1

Fréquences [« »]
26 πολλῶν
26 πρῶτον
26 τις
27 αὐτὸν
27 λόγους
29 τῇ
30 αὐτὸς

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

PROCLUS, Commentaire sur le Parménide, livre II

αὐτὸν

>
Livre, Chap.

[2, 25]   τοῦτο καὶ ὁ Ἀδείμαντος, ἰδὼν αὐτὸν ἀκριβῆ περὶ τὴν γνῶσιν ἣν

[2, 27]   ἐστιν, οὐκ εἰδότα τὴν ἀρχὴν αὐτὸν ἀναδιδάσκει, καὶ τέλος ἡγεμὼν αὐτῷ

[2, 36]   οὖν ἀνακινεῖ πρὸς τοὺς λόγους αὐτὸν, ἀνακινεῖ δὲ ἑαυτὸν ἐπιδείξας ἱκανῶς

[2, 41]   ὃ δή τις φορτικῶς εἰς αὐτὸν ἀπέῤῥιψεν; ~Ἔστι δὲ τό γε

[2, 46]   Σωκράτης λοιπὸν ἐπὶ τὰς πρὸς αὐτὸν ἀπορίας μεταβαίνειν. Δεῖ δὴ οὖν

[2, 37]   ὁ Σωκράτης ἀνακινῇ τὰς πρὸς αὐτὸν ἀπορίας· νῦν δὲ τοσοῦτον λεγέσθω

[2, 35]   τελευταῖον καὶ ψυχὰς τὰς περὶ αὐτὸν ἐνθουσιώσας. Καὶ μὴ θαυμάσῃς εἰ

[2, 45]   τίνα τρόπον, εἰ μὲν τὸν αὐτὸν ἐτιθέμην τῷ Παρμενίδῃ σκοπὸν, ὡς

[2, 34]   θεωρίᾳ. Καὶ γάρ πως τὸν αὐτὸν ἔχει τῷ πέπλῳ σκοπόν· ὡς

[2, 39]   τὸν Ζήνωνα τῷ Παρμενίδῃ τὸν αὐτὸν ἔχειν ἔν τε τῇ ζωῇ

[2, 34]   δὲ αὐτὸς κινήσας τὰς πρὸς αὐτὸν ζητήσεις μόνος ἐκ πάντων μετὰ

[2, 34]   τὰς ἀπορίας ὀξύς· λέγει γὰρ αὐτὸν θαῦμα μὲν παρασχεῖν ἑαυτῷ περὶ

[2, 32]   ὅτι πρὸς ἕνα καὶ τὸν αὐτὸν θεὸν ἀμφοτέροις ἡ ἄνοδος ἦν·

[2, 34]   οὐ συνίεσαν τῶν λεγομένων, ἀπολιπόντες αὐτὸν κατ´ ὀλίγους σχεδὸν ἅπαντες ἐξεληλύθασιν.

[2, 27]   Παρμενίδης ἰδὼν ἐπὶ τὴν ὅλην αὐτὸν κινεῖ διαλεκτικήν. Οὐκ ἔδει τοίνυν

[2, 42]   Παρμενίδου λόγῳ πρὸς τοὺς ἐπιχειροῦντας αὐτὸν κωμῳδεῖν, ὡς εἰ ἕν ἐστι,

[2, 35]   τῆς ἐπιτηδειότητος τό τε νεώτατον αὐτὸν λέγεσθαι τῶν παρόντων, ὅ ἐστιν

[2, 20]   τῶν Ἀθηνῶν οὐκέτι κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον εἰς Ἰταλίαν ἀφικόμενοι μετέσχον

[2, 35]   ἀναγόμενος ἀνάγει καὶ τὰ μετ´ αὐτὸν, οὕτω δὴ καὶ αἱ ψυχαὶ

[2, 32]   καὶ χαρίεντα ἰδεῖν, καὶ λέγεσθαι αὐτὸν παιδικὰ τοῦ Παρμενίδου γεγονέναι. Τοιοῦτος

[2, 32]   διὸ καὶ ὁ σιλλογράφος ἀμφοτερόγλωσσον αὐτὸν προσεῖπεν, ὡς ἐλεγκτικὸν ἅμα καὶ

[2, 20]   δαιμόνων, πληροῖ δὲ τὰ μετ´ αὐτὸν τῆς παρὰ τῶν ὑψηλοτέρων ἀναγωγοῦ

[2, 35]   ~Ἀναγιγνώσκειν οὖν αὐτοῖς τὸν Ζήνωνα αὐτὸν, τὸν δὲ Παρμενίδην τυχεῖν ἔξω

[2, 34]   θεοῖς ὑμνουμένης νεότητος· καὶ γὰρ αὐτὸν τὸν Δία καὶ τὸν Διόνυσον

[2, 39]   τοῦ Ζήνωνος αὐτῷ συνάπτεται, πρόφασιν αὐτὸν τὸν Ζήνωνα ποιούμενος τῆς συναφῆς.

[2, 30]   αὐτοῖς προσφερόμενον, (οἷον εἴ τις αὐτὸν τουτονὶ τὸν διάλογον ἐκμαθὼν ἀποστοματίζειν

[2, 36]   ὁ Σωκράτης ἀπολαβὼν ἀπορεῖ πρὸς αὐτὸν ὡς ἀγωνιστικώτερον καὶ (φυσικώτερον ἠρωτημένον·

Livre, Chap.
[2, 25]	τοῦτο καὶ ὁ Ἀδείμαντος, ἰδὼν	αὐτὸν	ἀκριβῆ περὶ τὴν γνῶσιν ἣν
[2, 27]	ἐστιν, οὐκ εἰδότα τὴν ἀρχὴν	αὐτὸν	ἀναδιδάσκει, καὶ τέλος ἡγεμὼν αὐτῷ
[2, 36]	οὖν ἀνακινεῖ πρὸς τοὺς λόγους	αὐτὸν,	ἀνακινεῖ δὲ ἑαυτὸν ἐπιδείξας ἱκανῶς
[2, 41]	ὃ δή τις φορτικῶς εἰς	αὐτὸν	ἀπέῤῥιψεν; ~Ἔστι δὲ τό γε
[2, 46]	Σωκράτης λοιπὸν ἐπὶ τὰς πρὸς	αὐτὸν	ἀπορίας μεταβαίνειν. Δεῖ δὴ οὖν
[2, 37]	ὁ Σωκράτης ἀνακινῇ τὰς πρὸς	αὐτὸν	ἀπορίας· νῦν δὲ τοσοῦτον λεγέσθω
[2, 35]	τελευταῖον καὶ ψυχὰς τὰς περὶ	αὐτὸν	ἐνθουσιώσας. Καὶ μὴ θαυμάσῃς εἰ
[2, 45]	τίνα τρόπον, εἰ μὲν τὸν	αὐτὸν	ἐτιθέμην τῷ Παρμενίδῃ σκοπὸν, ὡς
[2, 34]	θεωρίᾳ. Καὶ γάρ πως τὸν	αὐτὸν	ἔχει τῷ πέπλῳ σκοπόν· ὡς
[2, 39]	τὸν Ζήνωνα τῷ Παρμενίδῃ τὸν	αὐτὸν	ἔχειν ἔν τε τῇ ζωῇ
[2, 34]	δὲ αὐτὸς κινήσας τὰς πρὸς	αὐτὸν	ζητήσεις μόνος ἐκ πάντων μετὰ
[2, 34]	τὰς ἀπορίας ὀξύς· λέγει γὰρ	αὐτὸν	θαῦμα μὲν παρασχεῖν ἑαυτῷ περὶ
[2, 32]	ὅτι πρὸς ἕνα καὶ τὸν	αὐτὸν	θεὸν ἀμφοτέροις ἡ ἄνοδος ἦν·
[2, 34]	οὐ συνίεσαν τῶν λεγομένων, ἀπολιπόντες	αὐτὸν	κατ´ ὀλίγους σχεδὸν ἅπαντες ἐξεληλύθασιν.
[2, 27]	Παρμενίδης ἰδὼν ἐπὶ τὴν ὅλην	αὐτὸν	κινεῖ διαλεκτικήν. Οὐκ ἔδει τοίνυν
[2, 42]	Παρμενίδου λόγῳ πρὸς τοὺς ἐπιχειροῦντας	αὐτὸν	κωμῳδεῖν, ὡς εἰ ἕν ἐστι,
[2, 35]	τῆς ἐπιτηδειότητος τό τε νεώτατον	αὐτὸν	λέγεσθαι τῶν παρόντων, ὅ ἐστιν
[2, 20]	τῶν Ἀθηνῶν οὐκέτι κατὰ τὸν	αὐτὸν	λόγον εἰς Ἰταλίαν ἀφικόμενοι μετέσχον
[2, 35]	ἀναγόμενος ἀνάγει καὶ τὰ μετ´	αὐτὸν,	οὕτω δὴ καὶ αἱ ψυχαὶ
[2, 32]	καὶ χαρίεντα ἰδεῖν, καὶ λέγεσθαι	αὐτὸν	παιδικὰ τοῦ Παρμενίδου γεγονέναι. Τοιοῦτος
[2, 32]	διὸ καὶ ὁ σιλλογράφος ἀμφοτερόγλωσσον	αὐτὸν	προσεῖπεν, ὡς ἐλεγκτικὸν ἅμα καὶ
[2, 20]	δαιμόνων, πληροῖ δὲ τὰ μετ´	αὐτὸν	τῆς παρὰ τῶν ὑψηλοτέρων ἀναγωγοῦ
[2, 35]	~Ἀναγιγνώσκειν οὖν αὐτοῖς τὸν Ζήνωνα	αὐτὸν,	τὸν δὲ Παρμενίδην τυχεῖν ἔξω
[2, 34]	θεοῖς ὑμνουμένης νεότητος· καὶ γὰρ	αὐτὸν	τὸν Δία καὶ τὸν Διόνυσον
[2, 39]	τοῦ Ζήνωνος αὐτῷ συνάπτεται, πρόφασιν	αὐτὸν	τὸν Ζήνωνα ποιούμενος τῆς συναφῆς.
[2, 30]	αὐτοῖς προσφερόμενον, (οἷον εἴ τις	αὐτὸν	τουτονὶ τὸν διάλογον ἐκμαθὼν ἀποστοματίζειν
[2, 36]	ὁ Σωκράτης ἀπολαβὼν ἀπορεῖ πρὸς	αὐτὸν	ὡς ἀγωνιστικώτερον καὶ (φυσικώτερον ἠρωτημένον·

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 18/03/2010