>

Livre, Chap.
[2, 45]	καὶ διὰ τούτων ὁ Πλάτων	ὅτι	αἱ τῶν πρώτων ἐξημμέναι δυνάμεις
[2, 20]	φύλακες θνητῶν ἀνθρώπων, τὸ δὲ	ὅτι	ἀπὸ τῆς μονάδος εἰσὶ) καὶ
[2, 30]	ὁ Ἀντιφῶν λέγειν τὸν Πυθόδωρον,	ὅτι	ἀφίκοιντό ποτε εἰς Παναθήναια τὰ
[2, 24]	τοῦτο κέκληνται τρεῖς οἱ νῦν,	ὅτι	δαιμονίαις τάξεσιν ἀναλογοῦσι· πάντες δὲ
[2, 43]	ὁ μὲν τούτου σκοπὸς τοιοῦτος·	ὅτι	δὲ γελοιότερα πάσχουσιν" εἰκότως οἱ
[2, 28]	ζωῆς τὴν καθαρωτάτην φιλίαν· καὶ	ὅτι	δεῖ τὰς ἀναγκαίας τῶν ἐνεργειῶν
[2, 22]	τὴν θεραπείαν τῶν γνωρίμων, καὶ	ὅτι	δεῖ τὰς ὑποσχέσεις ἀσφαλεῖς ποιεῖσθαι
[2, 22]	τιμῶντας δαίμονα καὶ θεὸν, καὶ	ὅτι	δεῖ τὸν ἀστὸν προκατάρχειν τῆς
[2, 37]	ἀπαντᾷν· νυνὶ δὲ τοσοῦτον λαβόντες	ὅτι	δείκνυται διά τε τούτων καὶ
[2, 28]	ταῦτα εἰπόντες, φησὶν, ἐβαδίζομεν" καὶ	ὅτι	δέοι προηγεῖσθαι τῶν μὲν πράξεων
[2, 24]	ἣν ἀπῄτησεν ὁ Ἀδείμαντος, οἷον	ὅτι	δεόμεθα Ἀντιφῶντος, ἵν´ ἡμῖν διηγήσηται
[2, 27]	οἱ θεοὶ καὶ ὁμώνυμοι τούτοις,	ὅτι	δὴ καὶ οὗτοι θεοὶ προσαγορεύονται
[2, 35]	προσκεῖσθαι τοῖς περὶ αὐτοῦ λόγοις	ὅτι	δὴ τῶν τριάκοντα γέγονεν ὕστερον
[2, 46]	φιλονείκως, ἀλλ´ οὐ φιλοτίμως, καὶ	ὅτι	διά τινος κλοπῆς προῆλθεν εἰς
[2, 39]	δύναμιν. Καὶ οὐ τοῦτο μόνον,	ὅτι	διὰ τοῦ ἀτελεστέρου καὶ προσεχοῦς
[2, 28]	Κέφαλος, ταῦτα εἰπόντες ἐβαδίζομεν" καὶ	ὅτι	διὰ φιλίας καὶ κοινωνίας τῶν
[2, 39]	μετέχον τῆς οἰκείας ἑνάδος, οὐχ	ὅτι	ἐστί τι τοιοῦτον ἐν τοῖς
[2, 39]	εἰπεῖν τὸν Σωκράτη, ὦ Παρμενίδη,	ὅτι	Ζήνων ὅδε οὐ μόνον τῇ
[2, 39]	δὲ ὑπ´ ἄλλων ἀναιροῦνται, καὶ	ὅτι	ἢ ἐκ τῶν ἑπομένων ἢ
[2, 22]	σύμβολα; Λεγέσθω μὲν γὰρ καὶ	ὅτι	καθηκόντων ἐστὶν ὑπογραφὴ πολλῶν ἐν
[2, 32]	δὲ ἔτι τελειότερον ἐθέλοις λέγειν	ὅτι,	καὶ ἐν αὐτοῖς τοῖς θεοῖς,
[2, 27]	λόγους μακροὺς δεικνύντας ἐκ τούτων	ὅτι	καὶ Πλάτων δοκιμάζει τὴν ἀρχὴν
[2, 39]	Διὰ γὰρ τούτων ἁπάντων δείκνυσιν	ὅτι	καὶ πολλὰ εἶναι τίθεται νοητὰ,
[2, 39]	τοιοῦτον ἐν τοῖς οὖσιν, ἀλλ´	ὅτι	καὶ τοῦτο πρὸς τὸ παρὸν
[2, 23]	νῦν ὅσην ὑπάρχειν δεῖ, καὶ	ὅτι	λιπαρῶς αὐτοὺς ἀντέχεσθαι προσήκει τῶν
[2, 28]	δὲ καὶ συνήθεις ἐκείνοις· καὶ	ὅτι	μᾶλλον μὲν ἀλλήλων ἀφέστηκε τὰ
[2, 24]	δὲ ἐκ τούτων οὕτως ἱστορουμένων	ὅτι	μετὰ τὸν Σωκράτους ὡς εἰκὸς
[2, 45]	εἶπεν ὀρθῶς, ἀλλ´ οὐ κακῶς,	ὅτι	μὴ καὶ τὴν ἀνομοιότητα αὐτῶν
[2, 41]	πρῶτον μέν σε τοῦτο λανθάνει,	ὅτι	οὐ παντάπασιν οὕτω σεμνύνεται τὸ
[2, 39]	ὂν ἓν λέγοντος, αὐτὸς ἀπεδείκνυ	ὅτι	οὐ πολλὰ, καὶ ἄλλας μὲν
[2, 26]	εἰσι, μάλα φιλόσοφοι, ἀκηκόασί τε	ὅτι	οὗτος ὁ Ἀντιφῶν Πυθοδώρῳ τινὶ
[2, 45]	οὖν σε λανθάνει, ὦ Σώκρατες,	ὅτι	οὐχ ὑπὸ νέου φιλονεικίας οἴει
[2, 37]	νῦν δὲ τοσοῦτον λεγέσθω μόνον	ὅτι	πάλιν μιμεῖται τὸ ἑαυτοῦ παράδειγμα
[2, 39]	ὄντων πλῆθος, ἀλλ´ ὡς θεώμενος	ὅτι	πᾶν τοῦτο τὸ πλῆθος ἐκ
[2, 39]	μονονοὺκ ἐκεῖνο τοῦ Πλάτωνος βοῶντος	ὅτι	πάντα παρὰ τοῖς θεοῖς σύμφωνα
[2, 28]	τούτῳ τὸ ἑαυτῷ πρόσφορον· καὶ	ὅτι	πανταχοῦ τὰ ἄκρα συνδεῖται (διά
[2, 33]	ἐκτὸς τείχους ἐν Κεραμεικῷ" δῆλον	ὅτι	πάντως ἀπὸ τῆς ἱστορίας· διττὸς
[2, 33]	λέγων) ἄλλος δ´ ἂν εἶπεν	ὅτι	παρ´ ἐμοὶ κατέλυον· ἴσως δὲ
[2, 20]	εἴρηται, ταῦτα θεωρεῖν, ἀλλὰ καὶ	ὅτι,	Παρμενίδου καὶ Ζήνωνος καὶ Σωκρά–
[2, 20]	ἂν παράσχοι εὐπορίαν. Ὅρα γὰρ	ὅτι	πλείους μὲν οἱ Κλαζομένιοι, δύο
[2, 31]	καὶ περὶ τοῦ φαινομένου καὶ	ὅτι	πρεσβύτης" ἀνὴρ οὗτος καὶ ὡς
[2, 31]	θεωρεῖν ταῦτα τῆς ψυχῆς, οἷον	ὅτι	πρεσβυτικῶς μὲν εἶχε κατὰ τὸ
[2, 39]	πρὸς τὸ τελειότερον, ἀλλὰ καὶ	ὅτι	πρὸ πάντων τὴν ἕνωσιν αὐτῶν
[2, 32]	παιδικὰ τοῦ Παρμενίδου" γέγονε, δῆλον	ὅτι	πρὸς ἕνα καὶ τὸν αὐτὸν
[2, 20]	ἐν Φαίδωνι δῆλός ἐστι λέγων	ὅτι	πρότερον μὲν φυσιολογίας ἦν ἐραστὴς,
[2, 20]	ὁποῖον δεῖ εἶναι (τὸν ἀναχθησόμενον,	ὅτι	πρῶτον μὲν ἀνεγείρεσθαι τοῦ σώματος
[2, 38]	δὲ, νοῦ δυνατόν που λέγειν,	ὅτι	συναγωγός ἐστι τοῦ μερικοῦ νοῦ
[2, 20]	τὴν μετουσίαν τῶν τελειοτέρων, καὶ	ὅτι	τὰ μὲν δεύτερα ἐξέχεται ἀεὶ
[2, 20]	ἔμφασιν ἔχει θεολογικῆς ἄλλης ἐπιβολῆς,	ὅτι	ταῖς ἀναγομέναις ψυχαῖς ὑπάρχει πολλὴ
[2, 39]	τῶν ἑπομένων ἀντικειμένων ὄντων ἀλλήλοις,	ὅτι	ταὐτὸν ἔσται ὅμοιον καὶ ἀνόμοιον.
[2, 39]	τῷ τὰ ἀντικείμενα ἀκολουθεῖν, οἷον	ὅτι	ταὐτόν ἐστιν ὅμοιον καὶ ἀνόμοιον·
[2, 39]	ποῖαι δὲ τῷ ἑτέρῳ μόνον,	ὅτι	ταὐτὸν ἵππος καὶ ἄνθρωπος. Κατὰ
[2, 46]	τρόπου καὶ περὶ τῆς ἐκδόσεως,	ὅτι	τε νέος ὢν ἔγραψεν αὐτὸ
[2, 42]	ἀλλὰ τό τινα" προσθεὶς, ἐδήλωσεν	ὅτι	τελείαν μὲν ἔχει παρ´ ἑαυτοῦ
[2, 20]	Γλαύκωνι· τῶν δὲ ἀνδρῶν τούτων	ὅτι	τελεώτερος ὁ Γλαύκων, δηλοῖ καὶ
[2, 22]	προσήκει τῷδε τῷ διαλόγῳ, ῥητέον,	ὅτι	τέτακται μὲν καὶ ὁ Ἀντιφῶν
[2, 35]	καὶ διὰ τούτων ὁ φιλόσοφος	ὅτι	τὴν αὐτὴν ψυχὴν διαφόρους ἀνελίττειν
[2, 21]	τούτῳ τοῦ Πλάτωνος, πρῶτον μὲν	ὅτι	τὴν γοργότητα τῶν ἰδεῶν ἐξελέξατο,
[2, 28]	καὶ ἐκ τούτων λάβοις ἂν	ὅτι	τῆς αὐτουργούσης τέχνης ἡ χρωμένη
[2, 39]	ἑνί· τοῦτο γὰρ ἀφελὼν ἔδειξεν	ὅτι	τὸ πολλὰ ἄτοπον· εἰπὼν οὖν
[2, 31]	τὴν δεκάδα ταύτην παρελθὼν, καὶ	ὅτι	τὸ πρόσωπον κατὰ τὴν ζωὴν
[2, 28]	δὲ τῆς ἠθικῆς λάβοις ἂν	ὅτι	τοῖς λόγοις πανταχοῦ συμφώνους εἶναι
[2, 46]	αὐτὸ καὶ οὐ πρεσβύτης, καὶ	ὅτι	φιλονείκως, ἀλλ´ οὐ φιλοτίμως, καὶ
[2, 20]	ἡ δυὰς προσήκει (τὸ μὲν	ὅτι	φύλακες θνητῶν ἀνθρώπων, τὸ δὲ
[2, 20]	δυάδος ἀπολαύει τῆς μονάδος, καὶ	ὅτι	φυσικοί τινες ὄντες ἐκεῖνοι διὰ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/03/2010