>

Livre, Chap.
[2, 20]	ὑπὲρ αὐτὰς δαίμοσιν, οἷς καὶ	ἡ	ἀγορὰ καὶ ἡ δυὰς προσήκει
[2, 42]	εἶναί φησι καὶ ἀσθενές· καὶ	ἡ	αἰσχρότης οὖν ἡ κωμικὴ καὶ
[2, 39]	ὅλον, ἄλλο τὸ μεθεκτὸν, ἄλλη	ἡ	ἀμέθεκτος ψυχὴ, ἄλλη ἡ μεθεκτὴ,
[2, 39]	καὶ νοερωτέρας (ψυχῆς κατιδεῖν, ὅπως	ἡ	ἀμέριστος οὐσία τὴν μεριστὴν ὑφίστησι
[2, 28]	πρώτη ἐπιδημία" τὴν δὲ τελείαν	ἡ	ἀνανέωσις ἐκείνης καὶ ὁ ἀναγνωρισμὸς,
[2, 35]	καίτοι διὰ τοῦ μεγάλου Διὸς	ἡ	ἄνοδος. Ἀλλ´ ὥσπερ ὁ Ζεὺς
[2, 39]	τῶν ἐν τοῖς πολλοῖς ἑνάδων	ἡ	ἄνοδος ἡμῖν ἐπὶ τὰς ἐξῃρημένας
[2, 32]	καὶ τὸν αὐτὸν θεὸν ἀμφοτέροις	ἡ	ἄνοδος ἦν· τοῦτο γάρ ἐστιν
[2, 20]	ὃ διὰ τῆς μέσης δυάδος	ἡ	ἄνοδος· πρώτη γὰρ ἡ δυὰς
[2, 29]	τὸν πόνον, ἀλλ´ ὅσῳ χαλεπωτέρα	ἡ	ἀντίληψις, τοσούτῳ προθυμότερον πρόσεισιν οὐκ
[2, 20]	ἀναγομέναις ψυχαῖς ὑπάρχει πολλὴ καὶ	ἡ	ἀπὸ τῆς ἀγαθῆς τύχης βοήθεια,
[2, 35]	γὰρ ἄχρι τῆς ἐσχάτης ἕξεως	ἡ	ἀπὸ τούτου δόσις, ἐφ´ ἣν
[2, 37]	ἑνός· εἰ δὲ μία μὲν	ἡ	ἀρχὴ πλῆθος ἔχουσα καθ´ ἑαυτὴν,
[2, 42]	αἰσχρότης οὖν ἡ κωμικὴ καὶ	ἡ	ἀσθένεια προσήκει τοῖς εἰς τὸ
[2, 39]	τὴν ὅλην τοῦ διαλόγου πρόθεσιν·	ἡ	γὰρ ἕνωσις καὶ ἡ κοινωνία
[2, 35]	τὸν τῆς γενέσεως φερόμεναι τόπον·	ἡ	γὰρ τυραννὶς σύμβολον παρείληπται τῆς
[2, 29]	δὲ τῆς δεήσεως πρῶτον μὲν	ἡ	γνῶσις αὐτῶν (πῶς γὰρ ἂν
[2, 24]	ἐπιβολῆς συνάπτεσθαι πρῶτον· ἡγεῖται γὰρ	ἡ	γνῶσις, ἔπειτα ἡ πέλασις, ἔπειτα
[2, 39]	νοῖς, ἐν ψυχαῖς, ἐν φύσεσιν·	ἡ	δὲ αἰτία τοῦ πλήθους ἐστί
[2, 39]	συνδέουσα τὸ πλῆθος τῶν ψυχῶν,	ἡ	δὲ ἀπογεννῶσα τὸ πλῆθος· καὶ
[2, 35]	δίδωσιν ἐνεργοῦντα πρὸ τῶν δευτέρων·	ἡ	δὲ δευτέρα μέθεξις, τελείωσιν τῆς
[2, 20]	ἡνωμένῳ πλήθει τῆς δυάδος ἐπικράτειαν·	(ἡ	δὲ διὰ τούτων πρὸς τὸν
[2, 28]	ἀδιαιρέτως καὶ κατὰ ἕνωσιν ἀδιάζευκτον·	ἡ	δὲ ἕνωσις αὐταῖς καὶ ἡ
[2, 40]	δεύτερον, ἐπιστροφῇ δὲ τὸ τρίτον·	ἡ	δὲ ἐπιστροφὴ κύκλον τινὰ συνελίσσει
[2, 20]	Ἰωνία τῆς φύσεως ἔστω σύμβολον·	ἡ	δὲ Ἰταλία, τῆς νοερᾶς οὐσίας·
[2, 20]	ἐξῃρημένην ἐνέργειαν ἐκφαίνει τῶν θεῶν·	ἡ	δὲ κατ´ ἀγορὰν πρός τε
[2, 24]	ἔτος ἄγοντα καταλέλοιπεν ὁ Σωκράτης·	ἡ	δὲ Περικτιόνη μετὰ τοὺς τρεῖς
[2, 20]	ἀπὸ τῆς μονάδος εἰσὶ) καὶ	ἡ	διὰ τῆς δυάδος ἐπὶ τὴν
[2, 45]	τὴν ἐκείνων ἀγαθοειδῆ βούλησιν καὶ	ἡ	διάκρισις τῶν θείων αἰτιῶν καὶ
[2, 20]	δαιμόνων πᾶσά ἐστιν ὁμιλία καὶ	ἡ	διάλεκτος τῶν ἀνθρώπων πρὸς θεοὺς,
[2, 29]	θείαν ἀλήθειαν· καὶ τοῦτό ἐστιν	ἡ	διήγησις" ἀνάπλωσις τῶν κεκρυμμένων καὶ
[2, 35]	ἐμμελῶς ἐθεράπευσε καὶ ἔπεισεν ὡς	ἡ	δικαιοσύνη τῆς ἀδικίας κρείττων. Οὕτω
[2, 20]	ἀνθρώπων πρὸς θεοὺς, ὥς φησιν	ἡ	Διοτίμα, καὶ ἐγρηγορότων καὶ καθευδόντων.
[2, 20]	ἐστι καὶ ἡ μονὰς καὶ	ἡ	δυάδος βασιλεία καὶ ὁ ταύτῃ
[2, 20]	δυάδος ἡ ἄνοδος· πρώτη γὰρ	ἡ	δυὰς ἀπὸ τοῦ ἑνὸς προῆλθεν,
[2, 39]	οὖσαν, ὄντως παραφέρονται· πανταχοῦ γὰρ	ἡ	δυὰς ἀρχὴ καὶ (μήτηρ ἐστὶ
[2, 39]	μετέχον ἐστὶ τοῦ ἑνὸς, ὥστε	ἡ	δυὰς αὐτὴ καὶ ἕν πώς
[2, 39]	πώς ἐστι, καὶ ἑνὰς ἄρα	ἡ	δυάς ἐστι καὶ πλῆθος· ἀλλ´
[2, 39]	αἰτίαν ἐστὶν ἕν· ὅλως δὲ	ἡ	δυάς ἐστι μὲν ὅπερ λέγεται
[2, 20]	οἷς καὶ ἡ ἀγορὰ καὶ	ἡ	δυὰς προσήκει (τὸ μὲν ὅτι
[2, 43]	γὰρ κατὰ πάντων τῶν εἰρημένων	ἡ	δυνάμις, ἀπὸ θεῶν ἀρχομένη, προϊοῦσα
[2, 43]	πάσχοι ἂν αὐτῶν ἡ ὑπόθεσις	ἡ	εἰ πολλά ἐστιν, ἢ ἡ
[2, 26]	αὐτοῖς ἡ ἔκτασις ὑπάρχει καὶ	ἡ	εἰς πλῆθος ἀπόβασις· ὅθεν καὶ
[2, 32]	οὗ καὶ ἡ πρόοδος καὶ	ἡ	ἔκτασις τοῖς οὖσιν, οὐκ ἄν
[2, 26]	τῶν θεῶν, τοσούτῳ μᾶλλον αὐτοῖς	ἡ	ἔκτασις ὑπάρχει καὶ ἡ εἰς
[2, 41]	οὗτος τὸ σεμνὸν, ὥσπερ καὶ	ἡ	ἑνὰς, περὶ ἧς ποιεῖται τὴν
[2, 39]	Καὶ γὰρ ἐπὶ τῶν θεῶν	ἡ	ἑνότης ἄῤῥητός ἐστι καὶ τοῖς
[2, 39]	Ὡς οὖν ἐπὶ τῶν θεῶν	ἡ	ἕνωσις αὐτῶν ἀφανής ἐστι καὶ
[2, 39]	μετέχοντα ἥνωται· εἴτε ἥνωνται, πόθεν	ἡ	ἕνωσις; οὐ γὰρ ἄλλοθεν ἢ
[2, 24]	γνῶσις, ἔπειτα ἡ πέλασις, ἔπειτα	ἡ	ἕνωσις· οὐ γὰρ ἄν τις
[2, 39]	καὶ σύμβολον. Εἰκότως δὲ καὶ	ἡ	ἕνωσις τῶν θείων τούτων ἀνδρῶν
[2, 39]	ἡ πηγὴ τοῦ ὄντος καὶ	ἡ	ἑστία καὶ τὸ κρυφίως ὂν,
[2, 27]	δὲ τούτοις διακέκρινται καὶ πλείων	ἡ	ἑτερότης, ὥστε ἄλλον μὲν εἶναι
[2, 36]	ἱστάμενος· ἵνα πρὸ τῶν ἀποριῶν	ἡ	εὐπορία καὶ πρὸ τῶν δοκούντων
[2, 22]	ἐν δυσθυμίαις ὤν; Μόνως οὖν	ἡ	εὐφροσύνη καὶ τὸ χαίρειν, πρῶτον
[2, 39]	Τὴν μὲν οὖν ἐρωτικὴν κοινωνίαν	ἡ	ζωὴ μία οὖσα παρέχεται, τὴν
[2, 34]	τὸν Διόνυσον παῖδας καὶ νέους	ἡ	θεολογία καλεῖ· καίπερ ὄντε νέω,
[2, 30]	ὅλην τοῦ διαλόγου πρόθεσιν· ὡς	ἡ	ἱστορία λέγει, τὰ Παναθήναια συνοικισθέντων
[2, 28]	τὸν ἀφηγηματικὸν τοῦ διαλόγου τύπον	ἡ	καθαρότης, ἵνα καὶ ἐνταῦθα πάλιν
[2, 44]	ἀγαθῶν ἀντεχομένην. Καὶ μὴν καὶ	ἡ	κατὰ καιρὸν μετάδοσις μίμημα φέρει
[2, 39]	πρόθεσιν· ἡ γὰρ ἕνωσις καὶ	ἡ	κοινωνία πᾶσι τοῖς οὖσιν ἐκ
[2, 36]	καὶ πρὸ τῶν δοκούντων ἐλέγχων	ἡ	κοινωνία προλαμβανομένη τὴν ὅλην συνουσίαν
[2, 28]	καὶ ὁ ἀναγνωρισμὸς καὶ ὅλως	ἡ	κοινωνία πρὸς τὸν Ἀντιφῶντα τῶν
[2, 39]	δύσληπτος, καὶ ἐπὶ τῶν σπουδαίων	ἡ	κοινωνία τῆς νοήσεως λανθάνει τοὺς
[2, 42]	ἀσθενές· καὶ ἡ αἰσχρότης οὖν	ἡ	κωμικὴ καὶ ἡ ἀσθένεια προσήκει
[2, 44]	τὴν ἀλογίαν (κλοπὴ γάρ ἐστιν	ἡ	λανθάνουσα τοῦ ἀλλοτρίου μετάληψις) τὴν
[2, 39]	τῶν ὑποθέσεων αὑτὰς ἀναιροῦσιν, ὡς	ἡ	λέγουσα, οὐδεὶς λόγος ἀληθὴς καὶ
[2, 39]	ἄλλη ἡ ἀμέθεκτος ψυχὴ, ἄλλη	ἡ	μεθεκτὴ, ἡ μὲν συνδέουσα τὸ
[2, 41]	ἑκάστῳ ταὐτὸν, καὶ τίνος ἑνὸς	ἡ	μέθεξις, ὥστε ἀναφαίνεσθαι προϊοῦσιν ἐφ´
[2, 27]	δαιμόνων, διότι τὴν ἐπωνυμίαν ἔσχεν	ἡ	Μελίτη, καθά φασιν, ἐκ Μελίτης
[2, 20]	ὁ Φίληβος ἡμᾶς ἀνεδίδαξεν. Οὐκοῦν	ἡ	μὲν ἀπόστασις τῶν Κλαζομενῶν τὴν
[2, 35]	τῶν ἐξηρτημένων αὑτοῦ προσεχῶς, ὥστε	ἡ	μὲν προτέρα μέθεξις ἔμφασιν ἀτελῆ
[2, 39]	ἀμέθεκτος ψυχὴ, ἄλλη ἡ μεθεκτὴ,	ἡ	μὲν συνδέουσα τὸ πλῆθος τῶν
[2, 42]	βοήθειά τις οὖσα τυγχάνειν, ἀλλ´	ἡ	μὲν τῶν προσιόντων τῷ λόγῳ
[2, 20]	τῶν διεσπαρμένων αἰτίας, ἐπεὶ καὶ	ἡ	μερικὴ βούλησις οὐδὲν ἄνευ τῶν
[2, 39]	τοῖς πολλοῖς οὖσιν. Αὕτη γοῦν	ἡ	μεσότης ἐνοφθεῖσα τοῖς οὖσι πείθειν
[2, 29]	παραγίγνεται τὸ θεοῖς συναφθῆναι καὶ	ἡ	μετὰ θεῶν συμπεριπόλησις ἢ διὰ
[2, 39]	ὅλον· καὶ ἐπὶ τῶν φύσεων	ἡ	μία καὶ ὅλη φύσις πρὸ
[2, 39]	πανταχοῦ πρὸ τοῦ πλήθους ἐστὶν	ἡ	μονὰς, δεῖ δὴ καὶ πάντα
[2, 20]	γὰρ τάξει θεῶν ἐστι καὶ	ἡ	μονὰς καὶ ἡ δυάδος βασιλεία
[2, 39]	συμπάθειαν· καὶ ἐπὶ τῶν ψυχῶν	ἡ	μονὰς τῶν ψυχῶν ἐν πρεσβυτέρᾳ
[2, 44]	καὶ μεθεκτὸν κατάβασιν· ταύτης γοῦν	ἡ	νεότης σύμβολον· καὶ γὰρ ὅλως
[2, 38]	δὲ ὁ ζωτικὸς νοῦς καὶ	ἡ	νοερὰ τῆς ψυχῆς δύναμις εἰς
[2, 39]	δὲ ἐπιστήμοσι κατ´ ἀμφότερα πάντως	ἡ	ὁμοιότης. Τὴν μὲν οὖν ἐρωτικὴν
[2, 42]	δείκνυται κρείττων διὰ τούτων καὶ	ἡ	Παρμενίδειος ποίησις τῆς τοῦ Ζήνωνος
[2, 24]	ἡγεῖται γὰρ ἡ γνῶσις, ἔπειτα	ἡ	πέλασις, ἔπειτα ἡ ἕνωσις· οὐ
[2, 39]	ὄντος προῆλθεν· ἐκεῖ γὰρ ἦν	ἡ	πηγὴ τοῦ ὄντος καὶ ἡ
[2, 39]	Ἥτις ἀκουόντεσσι νεωτάτη ἀμφιπέληται, φησὶν	ἡ	ποίησις· οὕτω δεῖ δὴ καὶ
[2, 39]	ὅπου δὲ ἤδη προεληλυθὸς, καὶ	ἡ	πρόοδος ἄλλως πάλιν καὶ ἄλλως,
[2, 35]	ὥσπερ καὶ ἐκεῖ τῶν τρίτων	ἡ	πρόοδός ἐστι διά τε τῶν
[2, 32]	τὸ ἓν ἀφ´ οὗ καὶ	ἡ	πρόοδος καὶ ἡ ἔκτασις τοῖς
[2, 38]	τῷ πλήθει μαχόμενον· αὕτη γὰρ	ἡ	πρὸς τὸ πλῆθος μάχη πλῆθος
[2, 20]	Γλαύκων, καὶ διὰ τούτων ἐκείνοις	ἡ	πρὸς τὸν Ἀντιφῶντα ἕνα ὄντα
[2, 24]	τὸν Σωκράτους ὡς εἰκὸς θάνατον	ἡ	πρὸς τὸν Κέφαλον γέγονε συνουσία
[2, 27]	καὶ θειοτέρας, δι´ ὧν αὐταῖς	ἡ	πρὸς τοὺς θεοὺς λοιπόν ἐστιν
[2, 36]	ὄντα· καὶ τρίτη μετὰ ταύτην	ἡ	πρόσληψις, ἀλλὰ μὴν οὐκ ἔστι
[2, 36]	τά τε δύο συνημμένα καὶ	ἡ	πρόσληψις, ἐξ ὧν ὑποκειμένων συνάγεται
[2, 28]	τὴν ἀτελῆ μέθεξιν, ὡς προείπομεν,	ἡ	πρώτη ἐπιδημία" τὴν δὲ τελείαν
[2, 21]	χαρακτῆρα τοῦ διαλόγου δηλοῖ καὶ	ἡ	πρώτη λέξις, ἀπερίεργος οὖσα καὶ
[2, 36]	πατέρα τῶν λόγων ἐπερωτᾷ τίς	ἡ	πρώτη τοῦ πρώτου λόγου ὑπόθεσις,
[2, 35]	τὰ τῆς Ἀθηνᾶς κρατεῖ, καὶ	ἡ	σύμπασα ζωὴ βασιλική τίς ἐστι
[2, 28]	ἡ δὲ ἕνωσις αὐταῖς καὶ	ἡ	συναφὴ διὰ τῶν μέσων καὶ
[2, 20]	καὶ ἐνταῦθα (φυλάττεται τῶν προσώπων	ἡ	τάξις· ἐντυγχάνουσι γὰρ Ἀδειμάντῳ καὶ
[2, 36]	λέγεις> Ὁρᾷς ὅση τῆς ἀναγωγῆς	ἡ	τάξις. Πρῶτον μὲν τὴν ἐν
[2, 29]	τῶν κεκρυμμένων καὶ ἔκφανσις, καὶ	ἡ	τελειότης ἀγωγὸς ἀπὸ τῶν θείων
[2, 20]	αὐτῶν ἀναγωγὴν, παρ´ οὗ καὶ	ἡ	τελειότης ἐφήκει τούτοις καὶ ἡ
[2, 28]	καὶ κοινωνίας τῶν σπουδαίων ἠθῶν	ἡ	τελειότης προσγίγνεται ταῖς ψυχαῖς, περὶ
[2, 39]	ταυτότης αὕτη τῶν λόγων καὶ	ἡ	τῆς ζωῆς ἕνωσις μάλιστα προσήκει
[2, 35]	ἐπὶ πλέον διατείνειν πέφυκεν ἤπερ	ἡ	τῆς ζωῆς. Ὁ δέ γε
[2, 30]	τοῦ Πλάτωνος ἐργάζεται διασκευὴ καὶ	ἡ	τῆς ὑποθέσεως οἰκονομία, μόνον οὐχ
[2, 43]	ἡ εἰ πολλά ἐστιν, ἢ	ἡ	τοῦ ἓν εἶναι, εἴ τις
[2, 35]	δόσις, ἐφ´ ἣν οὐ πρόεισιν	ἡ	τοῦ Ζήνωνος ἐνέργεια καὶ δύναμις,
[2, 24]	καὶ δι´ ἐπιβολῆς, ἧς ἐστιν	ἡ	τοῦ ὀνόματος μάθησις εἰκὼν (καὶ
[2, 35]	καὶ δύναμις, ὥσπερ δὴ καὶ	ἡ	τοῦ ὄντος ἀπογέννησις ἐπὶ πλέον
[2, 30]	τῆς πρώτης συνουσίας· τοῦτο δὴ	ἡ	τοῦ Πλάτωνος ἐργάζεται διασκευὴ καὶ
[2, 28]	σφύρα καὶ ἄκμων. Πῶς γὰρ	ἡ	τρίτη γίγνεται τῶν εἰδῶν ἔκφανσις,
[2, 20]	ἡ τελειότης ἐφήκει τούτοις καὶ	ἡ	τῶν θείων ἀγαθῶν ἀποπλήρωσις. Ἐν
[2, 23]	γὰρ αὐταῖς διακειμέναις ἕτοιμός ἐστιν	ἡ	τῶν κρειττόνων δόσις, ἣν καὶ
[2, 30]	Ἀντιφῶν, Πυθόδωρος, Ζήνων, Παρμενίδης" Καὶ	ἡ	τῶν Παναθηναίων δὲ αὖ μνήμη
[2, 30]	λόγους. Δοκεῖ δέ μοι καὶ	ἡ	τῶν προσώπων πάντων ἐφ´ ἕνα
[2, 45]	διάκρισις τῶν θείων αἰτιῶν καὶ	ἡ	τῶν τάξεων ἑτερότης. ~Ἀλλ´ ἀποδέχομαι,
[2, 43]	ὥστε γελοιότερα πάσχοι ἂν αὐτῶν	ἡ	ὑπόθεσις ἡ εἰ πολλά ἐστιν,
[2, 28]	εἴτε θεοὺς, παρ´ οἷς καὶ	ἡ	χαλκεία καὶ σφύρα καὶ ἄκμων.
[2, 28]	ἂν ὅτι τῆς αὐτουργούσης τέχνης	ἡ	χρωμένη τῷ ἐκείνης ἀποτελέσματι κρείττων·

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/03/2010