>Livre, Chap. |
[2, 39] |
καθ´
αὑτὸ
ὂν,
ἅτε
πολλῶν
|
ὂν |
αἴτιον,
ἑνοῦν
καὶ
συνδεῖν
τὸ |
[2, 39] |
ἀνηγμένον
πρὸς
αὐτὸ
τὸ
ὄντως
|
ὂν
|
ἀνάγκη
καὶ
τῆς
ἐκεῖθεν
καλλονῆς |
[2, 46] |
καὶ
ἁπλῶς
τὸ
ἐν
ἄλλῳ
|
ὂν |
ἀπὸ
τοῦ
ἐν
ἑαυτῷ
διαιωνίως |
[2, 41] |
τὸ
συντεταγμένον
τοῖς
πολλοῖς
ἓν
|
ὂν
|
ἀπὸ
τοῦ
πλήθους
μετάστασιν.
Ἐπεὶ |
[2, 39] |
ἐξῃρημένον
εἶδος
καὶ
καθ´
αὑτὸ
|
ὂν, |
ἅτε
πολλῶν
ὂν
αἴτιον,
ἑνοῦν |
[2, 39] |
ἡ
ἑστία
καὶ
τὸ
κρυφίως
|
ὂν, |
ἀφ´
οὗ
τὰ
ὄντα
καὶ |
[2, 39] |
ἄλλου
πάλιν,
ἐκεῖνο
πρὸ
πάντων
|
ὂν
|
δέδωκε
πᾶσι
τὴν
τοῦ
εἶναι |
[2, 39] |
μονάδος
ἣ
πρώτως
καὶ
λέγεται
|
ὂν, |
δι´
ἣν
καὶ
ταῦτα
κατὰ |
[2, 39] |
πλήθους
οὕτως
ἓν
ἀπεκάλει
τὸ
|
ὂν, |
διαιρῶν
ἀπ´
αὐτοῦ
τὸ
τῶν |
[2, 41] |
που
κἀκεῖνο
τὸ
Παρμενίδειον
ἓν
|
ὂν, |
εἰκότως
προσέθηκεν·
ἀλλὰ
σὺ
μὲν |
[2, 39] |
λόγον
ὃς
τὸ
ἐξῃρημένον
ἓν
|
ὂν |
εἰσηγεῖται,
διότι
τοῦτο
τὸ
μεθεκτὸν |
[2, 35] |
παρὰ
τοῖς
θείοις,
εἴτε
ἓν
|
ὂν |
εἴτε
νοητὸν
εἴτε
ὁπωσοῦν
αὐτὸ |
[2, 39] |
πρὸ
τῶν
πολλῶν
ὄντων
τὸ
|
ὂν |
ἓν
ἱδρυμένον,
περὶ
ὃ
τὸ |
[2, 39] |
ἄρα
ὁ
Ζήνων,
Παρμενίδου
τὸ
|
ὂν |
ἓν
λέγοντος,
αὐτὸς
ἀπεδείκνυ
ὅτι |
[2, 39] |
ζωῇ
κἀκείνης
τὴν
πρὸς
τὸ
|
ὂν |
ἕνωσιν
ὁρῶν
καὶ
ἑαυτὸν
οὕτω |
[2, 39] |
μὲν
γὰρ
Παρμενίδης
αὐτὸ
τὸ
|
ὂν |
ἑώρα,
καθάπερ
καὶ
πρότερον
εἴρηται, |
[2, 38] |
γὰρ
ἐκεῖ
μένει
μὲν
τὸ
|
ὂν |
ἡνωμένον
τῷ
ἑνὶ,
πρόεισι
δὲ |
[2, 39] |
νοῦς·
νοῦ
γάρ
ἐστι
τὸ
|
ὂν |
θεωρεῖν,
ἐπειδὴ
καὶ
τὸ
πρώτως |
[2, 39] |
εἰρημένα
εἰρῆσθαι.
Ἁπλῶς
μὲν
τὸ
|
ὂν |
καὶ
ἓν
καὶ
πολλὰ
λέγειν
|
[2, 39] |
τῷ
κόσμῳ
διῃρημένων,
αὐτὸ
συνεχὲς
|
ὂν |
καὶ
ὅλον·
καὶ
ἐπὶ
τῶν |
[2, 39] |
πρὸ
αὑτῶν
ἔχειν
τὸ
ἑαυτοῦ
|
ὂν, |
καὶ
ὅλως
τὸ
ἀμέθεκτον·
καὶ |
[2, 39] |
καὶ
μοναδικὸν
ἐκεῖνο
καὶ
μονογενὲς
|
ὂν, |
καὶ
οὔτε,
διότι
μονογενὲς
ἐκεῖνο, |
[2, 39] |
τήν
τε
ζωὴν
καὶ
τὸ
|
ὂν, |
καὶ
συνάψας
ἑαυτὸν
τῇ
ζωῇ |
[2, 27] |
ἀπὸ
τῶν
φαινομένων
ἐπὶ
τὸ
|
ὂν |
καὶ
τὸ
εὔλυτον
καὶ
εὐφάνταστον |
[2, 39] |
εἴτε
δὲ
συνωνύμως
ἐστὶν
ἓν
|
ὂν
|
κατὰ
πάντων
λεγόμενον,
εἴτε
ὡς |
[2, 39] |
τοιαύτης·
ἢ
ὁμωνύμως
λέγεται
τὸ
|
ὂν
|
κατὰ
τῶν
ὄντων
πάντων,
ἢ |
[2, 36] |
πολλὰ
τὰ
ὄντα,
τὸ
αὐτὸ
|
ὂν |
ὅμοιόν
ἐστι
καὶ
ἀνόμοιον,
ἀλλὰ |
[2, 36] |
πολλὰ
τὰ
ὄντα,
τὸ
αὐτὸ
|
ὂν |
ὅμοιόν
ἐστι
καὶ
ἀνόμοιον.
Τρεῖς |
[2, 39] |
μὴν
αὐτόθεν
ἐτίθετο
τὸ
ἓν
|
ὂν, |
οὐδὲ
τοῦτο
προηγουμένως
ἀπεδείκνυ
διὰ |
[2, 39] |
ᾧ
καὶ
πρώτως
ἐξεφάνη
τὸ
|
ὂν, |
οὐχ
ὡς
ἀγνοῶν
τὸ
πλῆθος |
[2, 41] |
φύσεις
(τὸ
γὰρ
ἐν
τῷδε
|
ὂν |
οὐχὶ
καὶ
ἐν
ἄλλῳ
ἐστὶ) |
[2, 39] |
δὲ
εἶναι
δεῖ
τὸ
ἓν
|
ὂν |
πρὸ
τοῦ
πλήθους,
λάβοις
ἂν |
[2, 39] |
ἓν,
ἀνάγκη
ἄρα
εἶναί
τι
|
ὂν |
πρὸ
τῶν
πολλῶν
ὄντων·
ἑτέρας |
[2, 41] |
πως
καὶ
τοῦτο
τὸ
ἓν
|
ὂν, |
προσεχῶς
δὲ
διαπράττεται
τὴν
ἐπὶ |
[2, 39] |
πολλῶν
ὄντων
ἀνάγκη
τὸ
ἓν
|
ὂν |
προϋπάρχειν,
ἀφ´
οὗ
καὶ
τὸ |
[2, 39] |
ἄλλοις,
ἐκεῖνο
ἂν
εἴη
πρώτως
|
ὂν, |
τὰ
δὲ
ἄλλα
δι´
ἐκεῖνο |
[2, 39] |
καὶ
τὸ
ἐν
τοῖς
πολλοῖς
|
ὂν |
τὴν
ὑπόστασιν
ἔχει,
μετεχόμενον
(ὑπ´ |
[2, 41] |
τῶν
πολλῶν
ἐπὶ
τὸ
ἓν
|
ὂν |
τὸ
ἐξῃρημένον
ἀνάγειν
τὸν
ἀκροατὴν, |
[2, 41] |
λόγος
ἀποσκοπούμενος·
τὸ
γὰρ
ἓν
|
ὂν |
τὸ
ἐξῃρημένον
σεμνόν
ἐστιν
ὄντως |
[2, 39] |
πλῆθος,
ὁ
δὲ
συνέχων·
καὶ
|
ὂν |
τοίνυν
ἄλλο
τὸ
ἀμέθεκτον,
ἀφ´ |
[2, 39] |
πᾶν
τὸ
μετεχόμενον
ἐν
ἄλλοις
|
ὂν |
τοῖς
μετέχουσιν
ἐκ
τοῦ
ἀμεθέκτου |
[2, 39] |
θεωρεῖν,
ἐπειδὴ
καὶ
τὸ
πρώτως
|
ὂν |
τοῦ
πρωτίστου
νοῦ
νοητόν
ἐστιν· |