>

Livre, Chap.
[2, 37]	εἶναι καὶ ἀνόμοια, τοῦτο δὲ	δὴ	ἀδύνατον· οὔτε γὰρ τὰ ἀνόμοια
[2, 23]	τὰς ψυχὰς εὐεργεσίαν. ~Ἀλλὰ μὴν	δὴ,	εἶπον ἐγὼ, πάρειμί γε ἐπ´
[2, 30]	μετεσχηκέναι τῆς πρώτης συνουσίας· τοῦτο	δὴ	ἡ τοῦ Πλάτωνος ἐργάζεται διασκευὴ
[2, 35]	καὶ τὰ μετ´ αὐτὸν, οὕτω	δὴ	καὶ αἱ ψυχαὶ κἂν μετὰ
[2, 34]	συνηρτημένα τοῖς προειρημένοις ἅπασιν. ~Οἷ	δὴ	καὶ ἀφικέσθαι τόν τε Σωκράτη
[2, 27]	ταύτην ἔλαχε τὴν ἐπωνυμίαν, οὕτω	δὴ	καὶ ἐκεῖνοι κατ´ εἰκόνα τῶν
[2, 27]	καὶ ἐν τούτοις ἵπποι, καθὰ	δὴ	καὶ ἐν θεοῖς, ὃ καὶ
[2, 35]	οὖσαι συμπεριεπόλουν τὸ πᾶν, οὗ	δὴ	καὶ ἐν ταῖς αἱρέσεσιν φαντασίαν
[2, 33]	πόλεως, οἱ δὲ ἔξωθεν, οὕτω	δὴ	καὶ ἐν τοῖς ἀγγέλοις οἵ
[2, 22]	ποιεῖσθαι καὶ κατὰ δύναμιν, ὃ	δὴ	καὶ ἐνταῦθα δοκεῖ ποιεῖν ὁ
[2, 35]	Ζήνωνος ἐνέργεια καὶ δύναμις, ὥσπερ	δὴ	καὶ ἡ τοῦ ὄντος ἀπογέννησις
[2, 45]	δὲ φιλονείκῳ τὸ φιλότιμον" Πῶς	δὴ	καὶ κατὰ τίνα τρόπον, εἰ
[2, 43]	ἑνοειδῆ καὶ ἄῤῥητον ὕπαρξιν, οὕτω	δὴ	καὶ ὁ Ζήνων ἀνάγει μὲν
[2, 34]	ἐξάπτει πάντα τοῦ πατρὸς, οὕτω	δὴ	καὶ ὁ λόγος πᾶν τὸ
[2, 39]	τοῦ πλήθους οὐχ ὑφέστηκεν· οὕτω	δὴ	καὶ ὁ Παρμενίδης ἔκ τε
[2, 28]	ἀμφότερα οἰκείως ἔχοντος· οὕτω γὰρ	δὴ	καὶ οἱ περὶ τὸν Ἀδείμαντον
[2, 27]	θεοὶ καὶ ὁμώνυμοι τούτοις, ὅτι	δὴ	καὶ οὗτοι θεοὶ προσαγορεύονται πολλάκις
[2, 35]	ζῶσιν ὁμοῦ τοῖς ἀγγέλοις, ὥσπερ	δὴ	καὶ οὗτος ἅμα τῷ Πυθοδώρῳ
[2, 39]	πλήθους ἐστὶν ἡ μονὰς, δεῖ	δὴ	καὶ πάντα τὰ ὄντα τῆς
[2, 30]	οὐδὲ τοῦ δημοσίᾳ φιλοσοφεῖν· ὃ	δὴ	καὶ παρὰ τοῖς Πυθαγορείοις κατέγνωστο·
[2, 37]	καὶ τὰ ὅμοια ἀνόμοια, ἀδύνατον	δὴ	καὶ πολλὰ εἶναι· εἰ γὰρ
[2, 37]	δὲ ἐπιφορὰν ἐν τῷ ἀδύνατον	δὴ	καὶ πολλὰ εἶναι" καὶ παρὰ
[2, 35]	ἄλλοις μεταδιδόναι τῆς συνουσίας, ὥσπερ	δὴ	καὶ τὸ τῶν ἀγγέλων γένος
[2, 39]	φησὶν ἡ ποίησις· οὕτω δεῖ	δὴ	καὶ τούτους ἐπ´ ἄλλης διασκευῆς
[2, 42]	κωμῳδεῖν" ἔφη τὸν λόγον" ὃ	δὴ	κακῶν ἐστιν ἔσχατον· καὶ τελευτῶντα
[2, 42]	φαινομένας περιάγοντα τὸν ἐρωτώμενον· ἃ	δὴ	κωμικὰ μέν ἐστιν, ὡς καὶ
[2, 34]	τοῦ Πλάτωνος βοῶντος· Ὁ μὲν	δὴ	μέγας ἡγεμὼν Ζεὺς πρῶτος πορεύεται,
[2, 39]	ποιούμενος τῆς συναφῆς. Ταῦτα γὰρ	δὴ	μετενήνεκται σαφῶς ἀπὸ τῶν θεολόγων·
[2, 30]	πεφυκότων καὶ μή. ~Ἔφη δὲ	δὴ	ὁ Ἀντιφῶν λέγειν τὸν Πυθόδωρον,
[2, 24]	πελάσειεν ὃ μηδὲ ἔγνωκεν. Ἃ	δὴ	οὖν ἀπομιμούμενος καὶ ὁ Κέφαλος
[2, 46]	πρὸς αὐτὸν ἀπορίας μεταβαίνειν. Δεῖ	δὴ	οὖν ἐν τοῖς ῥηθησομένοις ἑξῆς
[2, 21]	δοκεῖν, ἦ ποιητικὸν λόγον. Ὅρα	δὴ	οὖν καὶ ἐν τῷ προοιμίῳ
[2, 39]	πᾶσαν τὴν ἀμέριστον οὐσίαν. Δεῖ	δὴ	οὖν καὶ πρὸ τῶν ὄντων
[2, 27]	ἐγείρουσι τὴν ἑαυτῶν διάνοιαν. Αὗται	δὴ	οὖν προσεχῶν ἀπολαύουσι τῶν δαιμόνων,
[2, 27]	καταβάλλεται τῆς συνουσίας ἀρχήν. Ὅρα	δὴ	οὖν τὰ αὐτὰ ταῦτα καὶ
[2, 43]	τοῦ Παρμενίδου νοήσεως ἐπάξια. ~Ἀντιλέγει	δὴ	οὖν τοῦτο τὸ γράμμα πρὸς
[2, 26]	ἐκεῖνοι δὲ ἀνωνύμως φέρονται, ταύτῃ	δὴ	οὗτος, ὡς ἔοικε, τὴν ἀκροτάτην
[2, 43]	οὔτε ὅμοιον οὔτε ἀνόμοιον, ὃ	δὴ	πάντων ἐστὶ γελοιότατον, καὶ τἀναντία
[2, 41]	συντεταγμένας τοῖς πλήθεσιν ἑνάδας. Ἐκ	δὴ	πάντων τούτων ἔκδηλον ὡς τὸ
[2, 40]	τὸ θηρατικὸν αὐτῷ παρεχόμενον, ὃ	δὴ	σύμβολόν ἐστι τῆς τοῦ ὄντος
[2, 39]	μεσότητα ταύτην μὴ συνορᾷν, λέγω	δὴ	τὸ ἓν τὸ ἐν τοῖς
[2, 34]	οἱ λόγοι, αἱ νοήσεις. Ἐνταῦθα	δὴ	τοῦ λόγου γενόμενοι ζητοῦσιν εἰ
[2, 35]	τοῖς περὶ αὐτοῦ λόγοις ὅτι	δὴ	τῶν τριάκοντα γέγονεν ὕστερον εἷς,
[2, 44]	θεοῖς τοιαύταις τάξεσι. ~Διὰ τοιαύτην	δὴ	φιλονεικίαν ὑπὸ (νέου ὄντος ἐμοῦ
[2, 27]	παρανομίαν ὑπ´ αὐτῶν προαχθέντες, ὃ	δὴ	φιλοῦσιν οἱ νέοι πάσχειν ἄρτι

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/03/2010