>

Livre, Chap.
[2, 25]	προσθεὶς ἐπανήρετο τὴν τῆς ἐρωτήσεως	αἰτίαν·	δεῖ γὰρ καὶ δέχεσθαι τὰ
[2, 39]	τὸ αἴτιον τῆς ἑνώσεως κατ´	αἰτίαν	ἐστὶν ἕν· ὅλως δὲ ἡ
[2, 24]	εἰσι καὶ μίαν ἔχουσι δαιμονιοῦχον	αἰτίαν.	Ἴσως ἂν καὶ ταύτῃ τῆς
[2, 30]	τάξεις ἑνίζονται περὶ τὴν θείαν	αἰτίαν,	καὶ τοῦτο ἐνδείκνυται τοῖς συνετωτέροις
[2, 35]	τὸ τοιοῦτον, καὶ διὰ ποίαν	αἰτίαν	ὁ Ἀριστοτέλης τῷ Παρμενίδῃ συντέτακται
[2, 44]	τῶν βασιλέων ἐκεῖ τὸ κατ´	αἰτίαν	πρεσβύτερον τῷ κατὰ χρόνον πρεσβυτέρῳ
[2, 44]	τοῦ χρόνου πᾶσιν ἐφήκουσαν ἀγαθοποιὸν	αἰτίαν.	~Ταύτῃ οὖν σε λανθάνει, ὦ
[2, 39]	μὲν γὰρ καὶ τὴν ἐξῃρημένην	αἰτίαν	τῆς ἑνώσεως τὸ ἓν, ἀλλὰ
[2, 39]	ἐστί πως καὶ αὐτὴ κατ´	αἰτίαν	τὸ πλῆθος, ὥσπερ καὶ τὸ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/03/2010