Dissertations, Chap.
[13, 4]	τὸ ἐφ´ ἡμῖν αὐτὸ ἦν	καθ´	αὑτό, ἀπήλλακτο δὲ εἱμαρμένης, οὐδὲν
[13, 8]	τῶν δεινῶν σὸν ἔργον, οὐδὲ	καθ´	εἱμαρμένην αἱ ἀνθρώπιναι συμφοραί· οὐ
[13, 6]	Διὸς περιλαμπῆ οἶκον, οὐ χρυσοῖς,	καθ´	Ὅμηρον, κόσμοις καὶ κόραις δᾷδας
[13, 6]	ὑποφῆται θεῶν, ἄνθρωποι, οὐ χαμαιεῦναι,	καθ´	Ὅμηρον, οὐδὲ ἀνιπτόποδες, ἀλλὰ ἄνω
[13, 8]	τὴν ψυχὴν ταράττει, καὶ οὔτε	καθαρῶς	εἰς ὑπεροψίαν ἄγει τῆς μαντικῆς,
[13, 8]	ὑπεροψίαν ἄγει τῆς μαντικῆς, οὔτε	καθαρῶς	τοῖς λογισμοῖς διαπιστεύει· ἀλλ´ ὥσπερ
[13, 9]	ὀνόματα, ἔνδον ἐν τῇ ψυχῇ	καθειργμένα,	καὶ τὸν Ἀγαμέμνονα ἐνοχλεῖ, ὅτ´
[13, 9]	δὲ ὀχετοὶ τῆς μοχθηρίας πολλοὶ	καὶ	ἀέναοι, καὶ δεόμενοι μαντείων πολλῶν
[13, 5]	πυρὸς ἐκβολάς, καὶ πνευμάτων ἐμβολάς,	καὶ	ἀέρων μεταβολὰς οὐ θεὸς οἶδεν
[13, 3]	τὰ ἄτιμα; φείδομαι τῶν ῥημάτων,	καὶ	αἰδώς με τοῦ θεοῦ ἔχει·
[13, 4]	ὄργανα, καὶ τὴν θάλατταν ὁρῶν,	καὶ	αἰσθανόμενος τῶν πνευμάτων, οἶδεν τὸ
[13, 1]	εἵποντο δὲ καὶ σφενδονῆται Κᾶρες,	καὶ	ἀκοντισταὶ Παφλαγόνες, καὶ πελτασταὶ Θρᾷκες,
[13, 5]	ἀλλὰ οἶδεν ἀνδρὶ συμβουλεύων ἀκολάστῳ	καὶ	ἀκρατεῖ μέθης, καὶ διὰ τοῦτο
[13, 5]	καὶ Τιμήσιος Κλαζομενίοις ἐκλείποντα ἥλιον,	καὶ	ἄλλος ἄλλό τι. Πῶς δὲ
[13, 8]	ἀμφίβιον καὶ κεκραμένην ὁμοῦ ἐξουσίᾳ	καὶ	ἀνάγκῃ· οἵα γένοιτ´ ἂν καὶ
[13, 1]	εἶναι. Συνεδόκει ταῦτα τοῖς Ἀθηναίοις,	καὶ	ἀναστάντες ἐκ τοῦ ἄστεος ἐς
[13, 2]	γὰρ αὐτὸ ἐρωτᾷς, καὶ ἀπορεῖς,	καὶ	ἀναστρέφεις, ἐξὸν τὸ πᾶν διελέσθαι
[13, 4]	ὑπερφυῶν κατὰ μέγεθος, παντοδαποῖς ἑλιγμοῖς	καὶ	ἀναστροφαῖς ὀργάνων· ὧν ἕκαστον πρὸς
[13, 6]	οὐρανὸν ὁρῶντες ὀρθῇ τῇ ψυχῇ,	καὶ	ἀνηρτημένοι τῇ γνώμῃ πρὸς τὸν
[13, 2]	ἀληθευούσης τῆς μαντικῆς, δύναταί τι	καὶ	ἀνθρώπου γνώμη· περὶ γὰρ ὁμοίου
[13, 5]	συμπλοκῆς καὶ διοικίσεις μαντικὴν θεοῦ	καὶ	ἀνθρώπου νοῦν, καὶ διέλυσας ἁρμονιῶν
[13, 2]	τιμὴν ἀνεπίφθονον; Θεοῦ δὲ μαντεῖα	καὶ	ἀνθρώπου νοῦς (τολμηρὸν μὲν εἰπεῖν,
[13, 5]	οὐ θεὸς οἶδεν μόνος, ἀλλὰ	καὶ	ἀνθρώπων ὅσοι δαιμόνιοι. Οὕτω καὶ
[13, 6]	μουσικωτάτην. ~Οἶκος οὗτος εἷς θεῶν	καὶ	ἀνθρώπων, οὐρανὸς καὶ γῆ, δυοῖν
[13, 5]	τίνα τρόπον ἑκατέρα; Αὐχμοὺς μέν,	καὶ	ἀνομβρίας, καὶ σεισμοὺς γῆς, καὶ
[13, 3]	ἐμπεσοῦσαν μετὰ τοῦτο εἰς πολλὰς	καὶ	ἀνομοίους φύσεις, συντάττειν τὸν ἐν
[13, 2]	διότι γνώμη μὲν ἀνθρώπου ἐπισφαλὲς	καὶ	ἄπιστον καὶ ἐπίφθονον καὶ κίβδηλον
[13, 2]	σκοπεῖς· τὸ γὰρ αὐτὸ ἐρωτᾷς,	καὶ	ἀπορεῖς, καὶ ἀναστρέφεις, ἐξὸν τὸ
[13, 3]	γάρ τι τὸ πάντα εἰδέναι,	καὶ	ἀριθμὸν ψάμμων, καὶ θαλάττης μέτρα,
[13, 3]	περὶ μὲν τοῦ ἀνθρωπίνου νόμου	καὶ	αὖθις ῥητέον· τὸ δὲ θεῖον
[13, 3]	θεῖον, διαφέροντα τοῦ ἀνθρωπίνου ἀκριβείᾳ	καὶ	βεβαιότητι, νόμιζε πολεμεῖν λόγον λόγῳ·
[13, 4]	τῆς παρασκευῆς ἐπισταμένην τὸ μέλλον.	Καὶ	γὰρ κυβερνήτης ναῦν ἔχων, καὶ
[13, 6]	εἷς θεῶν καὶ ἀνθρώπων, οὐρανὸς	καὶ	γῆ, δυοῖν ἑστία ἢ ὀχήματα,
[13, 3]	παρ´ αὐτοῦ, δι´ ἀέρος ἰοῦσαν,	καὶ	γῆς καὶ θαλάττης, καὶ ζῴων,
[13, 3]	στρατηγὸς στρατόπεδον, καὶ κυβερνήτης ναύτας,	καὶ	δεινὸν οὐδέν· ἀλλὰ ἤδη καὶ
[13, 9]	τῆς μοχθηρίας πολλοὶ καὶ ἀέναοι,	καὶ	δεόμενοι μαντείων πολλῶν καὶ χρησμῶν
[13, 8]	καὶ ἀνάγκῃ· οἵα γένοιτ´ ἂν	καὶ	δεσμώτῃ ἀνδρὶ ἐξουσία ἑπομένῳ αὐθαιρέτως
[13, 3]	ἀτόπου λέβητος ἑψομένου ἐν Λυδοῖς.	Καὶ	δηλαδὴ πᾶσι τοῖς δεομένοις θεσπίζει
[13, 5]	συμβουλεύων ἀκολάστῳ καὶ ἀκρατεῖ μέθης,	καὶ	διὰ τοῦτο προλέγει τὴν συμφοράν,
[13, 5]	μαντικὴν θεοῦ καὶ ἀνθρώπου νοῦν,	καὶ	διέλυσας ἁρμονιῶν τὴν μουσικωτάτην. ~Οἶκος
[13, 5]	Εἰ δὲ ἀπαλλάξεις τῆς συμπλοκῆς	καὶ	διοικίσεις μαντικὴν θεοῦ καὶ ἀνθρώπου
[13, 1]	ἤθελον, νοῦν δὲ ἔχοντι ἀνδρὶ	καὶ	δυναμένῳ ἐκλογίζεσθαι καὶ τὴν παροῦσαν
[13, 4]	Καὶ γὰρ κυβερνήτης ναῦν ἔχων,	καὶ	εἰδὼς τὰ ὄργανα, καὶ τὴν
[13, 2]	φράσω δὲ ὅμως) χρῆμα συγγενές,	καὶ	εἴπέρ τι ἄλλο ἄλλῳ ὅμοιον,
[13, 1]	αὐτοὶ δὲ πανοικησίᾳ, αὐτοῖς παισίν,	καὶ	ἐλευθερίᾳ, καὶ νόμοις, ἴτε ἐπὶ
[13, 2]	μὲν ἀνθρώπου ἐπισφαλὲς καὶ ἄπιστον	καὶ	ἐπίφθονον καὶ κίβδηλον καὶ οὐκ
[13, 3]	ἡγεῖ τὸν θεόν, καὶ περίεργον,	καὶ	εὐήθη, καὶ μηδὲν τῶν ἐν
[13, 7]	πνευμάτων καιροί, καὶ ὑπηρεσία ναυτῶν,	καὶ	εὐκολία ὀργάνων, καὶ θαλάττης φύσις.
[13, 3]	ἰοῦσαν, καὶ γῆς καὶ θαλάττης,	καὶ	ζῴων, καὶ φυτῶν, ἐμπεσοῦσαν μετὰ
[13, 9]	ταῦτα κενά. Ἡ δὲ Ἐρινὺς	καὶ	ἡ Αἶσα καὶ οἱ δαίμονες
[13, 8]	εἰμι, ἀλλὰ Ζεύς, καὶ Μοῖρα,	καὶ	ἠεροφοῖτις Ἐρινύς. ~Ἔοικεν δὲ καὶ
[13, 3]	δι´ ἀέρος ἰοῦσαν, καὶ γῆς	καὶ	θαλάττης, καὶ ζῴων, καὶ φυτῶν,
[13, 3]	πάντα εἰδέναι, καὶ ἀριθμὸν ψάμμων,	καὶ	θαλάττης μέτρα, καὶ ξυνιέναι ἀτόπου
[13, 7]	ὑπηρεσία ναυτῶν, καὶ εὐκολία ὀργάνων,	καὶ	θαλάττης φύσις. Τάττε δέ μοι
[13, 5]	ἄλλό τι. Πῶς δὲ δὴ	καὶ	θεὸς τῶν ὅσα ἐφ´ ἡμῖν
[13, 6]	καταφεγγόμενον. Στρατὸν ὁρᾷς ἡγεμόνων ἀγαθῶν	καὶ	θεραπόντων ἀναγκαίων· τοῦτό μοι φύλαττε
[13, 1]	πελτασταὶ Θρᾷκες, καὶ ὁπλῖται Μακεδόνες,	καὶ	Θετταλικὸν ἱππικόν· ἐχρῶντο οὖν τῷ
[13, 6]	Ὧν τὸν μὲν νέμονται θεοὶ	καὶ	θεῶν παῖδες, τὴν δὲ ὑποφῆται
[13, 3]	ἐπ´ ἀγαθῷ τοῦ μαθόντος. Οὕτω	καὶ	ἰατρὸς νοσοῦντα ἐξαπατᾷ, καὶ στρατηγὸς
[13, 4]	πολεμίων αἰσθανόμενος, οἶδεν τὸ ἀποβησόμενον.	Καὶ	ἰατρὸς τὸν κάμνοντα ἰδών, καὶ
[13, 5]	καὶ Φερεκύδης σεισμὸν Σαμίοις προεμήνυσεν,	καὶ	Ἱπποκράτης Θετταλοῖς προσιόντα λοιμόν, καὶ
[13, 7]	πάντα, καὶ μετὰ θεοῦ τύχη	καὶ	καιρὸς τὰ ἀνθρώπινα κυβερνῶσιν τὰ
[13, 8]	τὴν διαγωγὴν τοῦ βίου, ἀμφίβιον	καὶ	κεκραμένην ὁμοῦ ἐξουσίᾳ καὶ ἀνάγκῃ·
[13, 2]	ἐπισφαλὲς καὶ ἄπιστον καὶ ἐπίφθονον	καὶ	κίβδηλον καὶ οὐκ ἀεὶ ὅμοιον,
[13, 6]	γνωριεῖς δὲ τὴν ἑκατέρου ἐπιμέλειαν	καὶ	κοινωνίαν. ~Πολιτείαν ὁρᾷς τὸν ἀνθρώπινον
[13, 6]	οὐ χρυσοῖς, καθ´ Ὅμηρον, κόσμοις	καὶ	κόραις δᾷδας μετὰ χεῖρας φέρουσιν
[13, 3]	νοσοῦντα ἐξαπατᾷ, καὶ στρατηγὸς στρατόπεδον,	καὶ	κυβερνήτης ναύτας, καὶ δεινὸν οὐδέν·
[13, 4]	νεῶν ἐρύσεις ἐκ θαλάττης ἄνω,	καὶ	λίθων ἀγωγὰς ὑπερφυῶν κατὰ μέγεθος,
[13, 7]	λέγοντος, ὡς θεὸς μὲν πάντα,	καὶ	μετὰ θεοῦ τύχη καὶ καιρὸς
[13, 3]	θεόν, καὶ περίεργον, καὶ εὐήθη,	καὶ	μηδὲν τῶν ἐν τοῖς κύκλοις
[13, 8]	οὐκ αἴτιός εἰμι, ἀλλὰ Ζεύς,	καὶ	Μοῖρα, καὶ ἠεροφοῖτις Ἐρινύς. ~Ἔοικεν
[13, 1]	τριήρεις ἱκαναί, καὶ σώζειν φέρουσαι,	καὶ	νικᾶν μαχόμεναι. ~Τί δήποτ´ οὖν
[13, 1]	πανοικησίᾳ, αὐτοῖς παισίν, καὶ ἐλευθερίᾳ,	καὶ	νόμοις, ἴτε ἐπὶ τὴν θάλατταν·
[13, 3]	ἀριθμὸν ψάμμων, καὶ θαλάττης μέτρα,	καὶ	ξυνιέναι ἀτόπου λέβητος ἑψομένου ἐν
[13, 9]	μὲν πῦρ ἐπὶ γῆν ῥεῖ,	καὶ	ὁ λοιμὸς μέχρι τῶν Ἀθηνῶν
[13, 9]	δὲ Ἐρινὺς καὶ ἡ Αἶσα	καὶ	οἱ δαίμονες καὶ ὅσα ἄλλα
[13, 1]	ἀκοντισταὶ Παφλαγόνες, καὶ πελτασταὶ Θρᾷκες,	καὶ	ὁπλῖται Μακεδόνες, καὶ Θετταλικὸν ἱππικόν·
[13, 9]	ἡ Αἶσα καὶ οἱ δαίμονες	καὶ	ὅσα ἄλλα διανοίας εἱμαρμένης ὀνόματα,
[13, 2]	ἄπιστον καὶ ἐπίφθονον καὶ κίβδηλον	καὶ	οὐκ ἀεὶ ὅμοιον, καὶ οὐκ
[13, 2]	κίβδηλον καὶ οὐκ ἀεὶ ὅμοιον,	καὶ	οὐκ ἐν παντὶ εὔστοχον· τὸ
[13, 8]	τὰ μαντεύματα τὴν ψυχὴν ταράττει,	καὶ	οὔτε καθαρῶς εἰς ὑπεροψίαν ἄγει
[13, 6]	τοῦτό μοι φύλαττε τὸ σύνθημα,	καὶ	ὄψει μὲν τὴν μαντικήν, συνήσεις
[13, 1]	σφενδονῆται Κᾶρες, καὶ ἀκοντισταὶ Παφλαγόνες,	καὶ	πελτασταὶ Θρᾷκες, καὶ ὁπλῖται Μακεδόνες,
[13, 3]	οὔτε τὸ ἀνθρώπινον πάντων ἄστοχον.	~Καὶ	περὶ μὲν τοῦ ἀνθρωπίνου νόμου
[13, 3]	τινα πολυπράγμονα ἡγεῖ τὸν θεόν,	καὶ	περίεργον, καὶ εὐήθη, καὶ μηδὲν
[13, 5]	σεισμοὺς γῆς, καὶ πυρὸς ἐκβολάς,	καὶ	πνευμάτων ἐμβολάς, καὶ ἀέρων μεταβολὰς
[13, 7]	οὐ μόνον κυβερνήτου τέχνη, ἀλλὰ	καὶ	πνευμάτων καιροί, καὶ ὑπηρεσία ναυτῶν,
[13, 5]	καὶ ἀνομβρίας, καὶ σεισμοὺς γῆς,	καὶ	πυρὸς ἐκβολάς, καὶ πνευμάτων ἐμβολάς,
[13, 4]	τῆς εἱμαρμένης. Εἰ δέ σοι	καὶ	σαφεστέρας εἰκόνος δεῖ, νόει μοι
[13, 5]	ἑκατέρα; Αὐχμοὺς μέν, καὶ ἀνομβρίας,	καὶ	σεισμοὺς γῆς, καὶ πυρὸς ἐκβολάς,
[13, 6]	χεῖρας φέρουσιν λαμπόμενον, ἀλλὰ ἡλίῳ	καὶ	σελήνῃ καὶ τῶν τούτοις συντεταγμένων
[13, 4]	τῶν πνευμάτων, οἶδεν τὸ ἀποβησόμενον.	Καὶ	στρατηγὸς στρατόπεδον ἔχων, καὶ τὰ
[13, 3]	Οὕτω καὶ ἰατρὸς νοσοῦντα ἐξαπατᾷ,	καὶ	στρατηγὸς στρατόπεδον, καὶ κυβερνήτης ναύτας,
[13, 3]	ὁ θεὸς τὸ ἀληθὲς μαθεῖν,	καὶ	συμφέρει, κἂν μέλλῃ ὁ μαθών,
[13, 1]	Περσικῶν, ἀσπίδων Αἰγυπτίων· εἵποντο δὲ	καὶ	σφενδονῆται Κᾶρες, καὶ ἀκοντισταὶ Παφλαγόνες,
[13, 1]	ὑποδέξονται δὲ ὑμᾶς τριήρεις ἱκαναί,	καὶ	σώζειν φέρουσαι, καὶ νικᾶν μαχόμεναι.
[13, 9]	ἀπιστίας; τί τέλος ἀκολασίας; Ταῦτα	καὶ	Σωκράτης προὔλεγεν, οὐχ ὁ Ἀπόλλων
[13, 3]	πάντα ἑξῆς, καὶ τὰ καλὰ	καὶ	τὰ αἰσχρά, καὶ τὰ τίμια
[13, 3]	τὰ αἰσχρά, καὶ τὰ τίμια	καὶ	τὰ ἄτιμα; φείδομαι τῶν ῥημάτων,
[13, 3]	δοκεῖ σοι γινώσκειν πάντα ἑξῆς,	καὶ	τὰ καλὰ καὶ τὰ αἰσχρά,
[13, 4]	ἔργου· συνεπιλαμβάνει δέ τι αὐτῷ	καὶ	τὰ μερικά. Κάλει τοίνυν τεχνίτην
[13, 4]	ἀποβησόμενον. Καὶ στρατηγὸς στρατόπεδον ἔχων,	καὶ	τὰ ὅπλα εἰδώς, καὶ τῆς
[13, 7]	τῆς ψυχῆς, κατὰ δὲ θάλατταν	καὶ	τὰ πνεύματα τὸ ἄδηλον τῶν
[13, 3]	τὰ καλὰ καὶ τὰ αἰσχρά,	καὶ	τὰ τίμια καὶ τὰ ἄτιμα;
[13, 9]	τῷ δαιμονίῳ, καὶ ταῖς Μοίραις,	καὶ	ταῖς Ἐρινύσιν· οἱ δὲ ἐν
[13, 9]	αὐτῆς τὴν αἰτίαν τῷ δαιμονίῳ,	καὶ	ταῖς Μοίραις, καὶ ταῖς Ἐρινύσιν·
[13, 3]	ἤδη καὶ ψεῦδος ὤνησεν ἀνθρώπους,	καὶ	τἀληθὲς ἔβλαψεν. Εἰ μὲν οὖν
[13, 7]	μοι κατὰ μὲν τὰ ὄργανα	καὶ	τὰς ὑπηρεσίας τοὺς λογισμοὺς τῆς
[13, 9]	καὶ ἠεροφοῖτις Ἐρινύς. ~Ἔοικεν δὲ	καὶ	ταυτὶ τὰ ὀνόματα εἶναι μοχθηρίας
[13, 3]	ἁρμονίαν τινὰ εἶναι ὀργάνου μουσικοῦ,	καὶ	τεχνίτην μὲν τὸν θεόν, τὴν
[13, 1]	ἐκλογίζεσθαι καὶ τὴν παροῦσαν δύναμιν,	καὶ	τὴν ἐπιοῦσαν παρασκευήν, καὶ τὸν
[13, 4]	ἔχων, καὶ εἰδὼς τὰ ὄργανα,	καὶ	τὴν θάλατταν ὁρῶν, καὶ αἰσθανόμενος
[13, 1]	ἔχοντι ἀνδρὶ καὶ δυναμένῳ ἐκλογίζεσθαι	καὶ	τὴν παροῦσαν δύναμιν, καὶ τὴν
[13, 1]	παρασκευήν, καὶ τὸν μέλλοντα κίνδυνον,	καὶ	τὴν ὑποφαινομένην ἀσφάλειαν· τί εἰκὸς
[13, 4]	Καὶ ἰατρὸς τὸν κάμνοντα ἰδών,	καὶ	τῆς νόσου ξυνείς, καὶ τῆς
[13, 4]	ἔχων, καὶ τὰ ὅπλα εἰδώς,	καὶ	τῆς παρασκευῆς μεμνημένος, καὶ τῶν
[13, 4]	ἰδών, καὶ τῆς νόσου ξυνείς,	καὶ	τῆς τέχνης αἰσθανόμενος, οἶδεν τὸ
[13, 5]	καὶ Ἱπποκράτης Θετταλοῖς προσιόντα λοιμόν,	καὶ	Τιμήσιος Κλαζομενίοις ἐκλείποντα ἥλιον, καὶ
[13, 5]	ἡ γνώμη μαντικῇ δηλωτική. Πῶς	καὶ	τίνα τρόπον ἑκατέρα; Αὐχμοὺς μέν,
[13, 4]	τὴν ἀγωγήν, κινεῖ τὸ πᾶν·	καὶ	τὸ μὲν ὅλον ἔχει τὴν
[13, 9]	ἐξ Αἰθιοπίας ὁ λοιμὸς ῥεῖ;	καὶ	τὸ μὲν πῦρ ἐπὶ γῆν
[13, 9]	ἔνδον ἐν τῇ ψυχῇ καθειργμένα,	καὶ	τὸν Ἀγαμέμνονα ἐνοχλεῖ, ὅτ´ ἄριστον
[13, 9]	τὸν ἀνδροφόνον ἐπὶ τὸ ξίφος,	καὶ	τὸν ἀκόλαστον ἐφ´ ἡδονάς. Αὗται
[13, 9]	τὸν λῃστὴν ἐπὶ τὴν θάλατταν,	καὶ	τὸν ἀνδροφόνον ἐπὶ τὸ ξίφος,
[13, 9]	ἄριστον Ἀχαιῶν οὐδὲν ἔτισεν· ταῦτα	καὶ	τὸν Ἐλπήνορα εἰς μέθην ἄγει,
[13, 9]	Ἐλπήνορα εἰς μέθην ἄγει, ταῦτα	καὶ	τὸν Θυέστην ὠθεῖ ἐπὶ τὸν
[13, 9]	τὸν συκοφάντην ἐπὶ τὰ δικαστήρια,	καὶ	τὸν λῃστὴν ἐπὶ τὴν θάλατταν,
[13, 1]	δύναμιν, καὶ τὴν ἐπιοῦσαν παρασκευήν,	καὶ	τὸν μέλλοντα κίνδυνον, καὶ τὴν
[13, 9]	τὸν τοῦ ἀδελφοῦ γάμον, ταῦτα	καὶ	τὸν Οἰδίποδα ἐπὶ τὸν τοῦ
[13, 9]	τὸν τοῦ πατρὸς φόνον, ταῦτα	καὶ	τὸν συκοφάντην ἐπὶ τὰ δικαστήρια,
[13, 5]	ἢ μή, βουλεύσεται. ~Ἤδη δὲ	καὶ	τοῦ ἀναγκαίου ἡ γνώμη μαντικῇ
[13, 4]	ἡμῖν τοῖς ὅλοις, μέρος ὅσον	καὶ	τοῦτο τῆς εἱμαρμένης, κατὰ μὲν
[13, 8]	δρόμου τοῖς μεταρσίοις, τοιαύτην ὁρῷ	καὶ	τῷ ἀνθρώπῳ τὴν διαγωγὴν τοῦ
[13, 1]	Ὦ Ἀθηναῖοι, τῶν μὲν λίθων	καὶ	τῶν οἰκοδομημάτων ἐξίστασθαι τῷ βαρβάρῳ·
[13, 4]	εἰδώς, καὶ τῆς παρασκευῆς μεμνημένος,	καὶ	τῶν πολεμίων αἰσθανόμενος, οἶδεν τὸ
[13, 6]	λαμπόμενον, ἀλλὰ ἡλίῳ καὶ σελήνῃ	καὶ	τῶν τούτοις συντεταγμένων ἀκμαίῳ πυρὶ
[13, 7]	τέχνη, ἀλλὰ καὶ πνευμάτων καιροί,	καὶ	ὑπηρεσία ναυτῶν, καὶ εὐκολία ὀργάνων,
[13, 5]	καὶ ἀνθρώπων ὅσοι δαιμόνιοι. Οὕτω	καὶ	Φερεκύδης σεισμὸν Σαμίοις προεμήνυσεν, καὶ
[13, 3]	γῆς καὶ θαλάττης, καὶ ζῴων,	καὶ	φυτῶν, ἐμπεσοῦσαν μετὰ τοῦτο εἰς
[13, 9]	ἀέναοι, καὶ δεόμενοι μαντείων πολλῶν	καὶ	χρησμῶν μυρίων. Τίς ἂν οὖν
[13, 3]	καὶ δεινὸν οὐδέν· ἀλλὰ ἤδη	καὶ	ψεῦδος ὤνησεν ἀνθρώπους, καὶ τἀληθὲς
[13, 7]	κυβερνήτου τέχνη, ἀλλὰ καὶ πνευμάτων	καιροί,	καὶ ὑπηρεσία ναυτῶν, καὶ εὐκολία
[13, 7]	καὶ μετὰ θεοῦ τύχη καὶ	καιρὸς	τὰ ἀνθρώπινα κυβερνῶσιν τὰ ξύμπαντα·
[13, 7]	προσθεῖναι δεῖν ἕπεσθαι, τὴν τέχνην.	Καιρῷ	γὰρ χειμῶνι συλλαβέσθαι κυβερνητικήν, ἢ
[13, 8]	λέγων, ἆσέ με δαίμονος αἶσα	κακή·	ψεύδεται δὲ ὁ Ἀγαμέμνων λέγων,
[13, 8]	γὰρ θέμις ἀνάπτειν θεῶν αἰτίαν	κακοῦ·	εἰ δέ τις ἐστὶ βροτῶν,
[13, 1]	δρᾶν, ἐπιόντος ταῖς Ἀθήναις τοσούτου	κακοῦ.	Ὁ δὲ αὐτοῖς χρᾷ φράττεσθαι
[13, 9]	ἀνθρωπίνων· ἐντεῦθεν ῥεῖ τὸ τῶν	κακῶν	πλῆθος, ὡς ἀπὸ τῆς Αἴτνης
[13, 3]	γινώσκειν πάντα ἑξῆς, καὶ τὰ	καλὰ	καὶ τὰ αἰσχρά, καὶ τὰ
[13, 4]	τι αὐτῷ καὶ τὰ μερικά.	Κάλει	τοίνυν τεχνίτην μὲν τὸν θεόν,
[13, 4]	τὸ ἀποβησόμενον. Καὶ ἰατρὸς τὸν	κάμνοντα	ἰδών, καὶ τῆς νόσου ξυνείς,
[13, 8]	δὲ αὐτὴν εὐπόρως οὐκ ἔχω.	Κἂν	γὰρ πεπρωμένην φῶ, ὄνομα λέγω
[13, 3]	τὸ ἀληθὲς μαθεῖν, καὶ συμφέρει,	κἂν	μέλλῃ ὁ μαθών, ἄδικος ὤν,
[13, 1]	Αἰγυπτίων· εἵποντο δὲ καὶ σφενδονῆται	Κᾶρες,	καὶ ἀκοντισταὶ Παφλαγόνες, καὶ πελτασταὶ
[13, 7]	ὑπηρεσίας τοὺς λογισμοὺς τῆς ψυχῆς,	κατὰ	δὲ θάλατταν καὶ τὰ πνεύματα
[13, 2]	κατὰ μὲν τὴν ὑπεροχὴν πιστόν·	κατὰ	δὲ τὴν ἀλήθειαν δόκιμον, κατὰ
[13, 2]	κατὰ δὲ τὴν ἀλήθειαν δόκιμον,	κατὰ	δὲ τὴν πεῖραν εὔστοχον, κατὰ
[13, 2]	κατὰ δὲ τὴν πεῖραν εὔστοχον,	κατὰ	δὲ τὴν τιμὴν ἀνεπίφθονον; Θεοῦ
[13, 4]	τὸ ἀναγκαῖον ἡ μαντικὴ στήσεται·	κατὰ	δὲ τὸ δῆλον ἢ μή,
[13, 7]	πνεύματα τὸ ἄδηλον τῶν ἀνθρωπίνων,	κατὰ	δὲ τὸ προορατικὸν τῆς κυβερνητικῆς
[13, 4]	ἄνω, καὶ λίθων ἀγωγὰς ὑπερφυῶν	κατὰ	μέγεθος, παντοδαποῖς ἑλιγμοῖς καὶ ἀναστροφαῖς
[13, 7]	θαλάττης φύσις. Τάττε δέ μοι	κατὰ	μὲν τὰ ὄργανα καὶ τὰς
[13, 2]	παντὶ εὔστοχον· τὸ δὲ θεῖον	κατὰ	μὲν τὴν ὑπεροχὴν πιστόν· κατὰ
[13, 4]	ὅσον καὶ τοῦτο τῆς εἱμαρμένης,	κατὰ	μὲν τὸ ἀναγκαῖον ἡ μαντικὴ
[13, 1]	συμβουλεῦσαι ἂν τὸν ἄνδρα τοῦτον	καταδεέστερον	τῆς χρησμῳδίας τοῦ θεοῦ; Ἐγὼ
[13, 5]	Κροῖσος Ἅλυν διαβὰς μεγάλην ἀρχὴν	καταλύσει·	ὅτι μὲν διαβήσεται οὐ λέγει,
[13, 5]	θεὸς τῶν ὅσα ἐφ´ ἡμῖν	καταμαντεύεται;	Μὴ σπεῖρε τέκνων ἄλοκα δαιμόνων
[13, 6]	τῶν τούτοις συντεταγμένων ἀκμαίῳ πυρὶ	καταφεγγόμενον.	Στρατὸν ὁρᾷς ἡγεμόνων ἀγαθῶν καὶ
[13, 8]	διαγωγὴν τοῦ βίου, ἀμφίβιον καὶ	κεκραμένην	ὁμοῦ ἐξουσίᾳ καὶ ἀνάγκῃ· οἵα
[13, 9]	τῷ βίου ὁράματι μήποτε ταῦτα	κενά.	Ἡ δὲ Ἐρινὺς καὶ ἡ
[13, 2]	καὶ ἄπιστον καὶ ἐπίφθονον καὶ	κίβδηλον	καὶ οὐκ ἀεὶ ὅμοιον, καὶ
[13, 1]	ἐπιοῦσαν παρασκευήν, καὶ τὸν μέλλοντα	κίνδυνον,	καὶ τὴν ὑποφαινομένην ἀσφάλειαν· τί
[13, 4]	ἐξ ἑτέρου διαδεχόμενον τὴν ἀγωγήν,	κινεῖ	τὸ πᾶν· καὶ τὸ μὲν
[13, 5]	Θετταλοῖς προσιόντα λοιμόν, καὶ Τιμήσιος	Κλαζομενίοις	ἐκλείποντα ἥλιον, καὶ ἄλλος ἄλλό
[13, 6]	δὲ τὴν ἑκατέρου ἐπιμέλειαν καὶ	κοινωνίαν.	~Πολιτείαν ὁρᾷς τὸν ἀνθρώπινον βίον,
[13, 8]	τῶν ἀμφιβίων ζῴων οἱ ὄρνιθες	κοινωνοῦσιν	τοῦ ἐν ἀέρι δρόμου τοῖς
[13, 6]	χρυσοῖς, καθ´ Ὅμηρον, κόσμοις καὶ	κόραις	δᾷδας μετὰ χεῖρας φέρουσιν λαμπόμενον,
[13, 3]	τὸν ἐν αὐταῖς πόλεμον· ὡς	κορυφαία	ἁρμονία, ἐμπεσοῦσα εἰς πολυφωνίαν χοροῦ,
[13, 6]	οἶκον, οὐ χρυσοῖς, καθ´ Ὅμηρον,	κόσμοις	καὶ κόραις δᾷδας μετὰ χεῖρας
[13, 7]	τύχη τῷ λογισμῷ τῆς πολιτείας	κράσεις,	ἀκούσῃ Πλάτωνος ὡδὶ λέγοντος, ὡς
[13, 5]	δὲ τὴν αἰτίαν ὁ θεός.	Κροῖσος	Ἅλυν διαβὰς μεγάλην ἀρχὴν καταλύσει·
[13, 4]	ἐπισταμένην τὸ μέλλον. Καὶ γὰρ	κυβερνήτης	ναῦν ἔχων, καὶ εἰδὼς τὰ
[13, 3]	ἐξαπατᾷ, καὶ στρατηγὸς στρατόπεδον, καὶ	κυβερνήτης	ναύτας, καὶ δεινὸν οὐδέν· ἀλλὰ
[13, 7]	τέχνην. Καιρῷ γὰρ χειμῶνι συλλαβέσθαι	κυβερνητικήν,	ἢ μή, μέγα πλεονέκτημα ἔγωγ´
[13, 7]	κατὰ δὲ τὸ προορατικὸν τῆς	κυβερνητικῆς	τέχνης τὸ εὔστοχον τῆς μαντικῆς.
[13, 7]	σώζει δὲ αὐτὴν οὐ μόνον	κυβερνήτου	τέχνη, ἀλλὰ καὶ πνευμάτων καιροί,
[13, 7]	τύχη καὶ καιρὸς τὰ ἀνθρώπινα	κυβερνῶσιν	τὰ ξύμπαντα· ἡμερώτερόν γε μὴν
[13, 3]	καὶ μηδὲν τῶν ἐν τοῖς	κύκλοις	ἀγειρόντων διαφέροντα, οἳ δυοῖν ὀβολοῖν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/04/2008