Dissertations, Chap.
[13, 3]	ψεῦδος ὤνησεν ἀνθρώπους, καὶ τἀληθὲς	ἔβλαψεν.	Εἰ μὲν οὖν ἄλλό τι
[13, 6]	ἐπιβόσκονται, σώζοντες τὰ τῆς γῆς	ἔγγονα,	οὐχ ὁρώμενοι, οὐδὲ τοξεύοντες, ἢ
[13, 5]	μὲν τὴν ἀρχὴν ὁ Λάϊος,	ἐγνώρισεν	δὲ τὴν αἰτίαν ὁ θεός.
[13, 8]	ψεύδεται δὲ ὁ Ἀγαμέμνων λέγων,	ἐγὼ	δ´ οὐκ αἴτιός εἰμι, ἀλλὰ
[13, 3]	δυοῖν ὀβολοῖν τῷ προστυχόντι ἀποθεσπίζουσιν·	ἐγὼ	δὲ μὴ ὅτι θεόν, ἀλλ´
[13, 1]	καταδεέστερον τῆς χρησμῳδίας τοῦ θεοῦ;	Ἐγὼ	μὲν οἶμαι, οὐδὲ αἰνίγματος ἂν
[13, 8]	ἑπομένῳ αὐθαιρέτως τοῖς ἄγουσιν· ὥστε	ἐγὼ	ὑποπτεύω μὲν τὴν ἀνάγκην, ὀνομάσαι
[13, 7]	κυβερνητικήν, ἢ μή, μέγα πλεονέκτημα	ἔγωγ´	ἂν θείην. ~Ταῦτά μου τὰ
[13, 1]	μὲν οἶμαι, οὐδὲ αἰνίγματος ἂν	ἐδεήθη	πρὸς αὐτούς, οὐδὲ τείχους ἀμφισβητησίμου·
[13, 4]	αὑτό, ἀπήλλακτο δὲ εἱμαρμένης, οὐδὲν	ἔδει	μαντικῆς· εἰ δὲ ἀνακέκραται τὸ
[13, 6]	ἢ τιτρωσκόμενοι, οὐ γὰρ σῖτον	ἔδους´,	οὐ πίνους´ αἴθοπα οἶνον. Ἄνθρωποι
[13, 7]	ὁρᾷς τὸν ἀνθρώπινον βίον, οὐχ	ἑδραῖον	οὐδὲ ἠπειρωτικόν, ἀλλὰ νεὼς ὁλκάδος,
[13, 4]	ἐξ εἰκόνος ἣ οἵα δήποτε·	ἐθεάσω	νεῶν ἐρύσεις ἐκ θαλάττης ἄνω,
[13, 4]	δὲ εἱμαρμένης, οὐδὲν ἔδει μαντικῆς·	εἰ	δὲ ἀνακέκραται τὸ ἐφ´ ἡμῖν
[13, 5]	τί δὲ πείσεται διαβὰς λέγει.	Εἰ	δὲ ἀπαλλάξεις τῆς συμπλοκῆς καὶ
[13, 3]	βεβαιότητι, νόμιζε πολεμεῖν λόγον λόγῳ·	εἰ	δέ ἐστιν οὐδὲν ἀλλοιότερον, ἢ
[13, 4]	ἐπὶ τὴν ἀγωγὴν τῆς εἱμαρμένης.	Εἰ	δέ σοι καὶ σαφεστέρας εἰκόνος
[13, 7]	τέχνης τὸ εὔστοχον τῆς μαντικῆς.	Εἰ	δέ σου ἀντε〈 τίθει〉 τύχη
[13, 8]	θέμις ἀνάπτειν θεῶν αἰτίαν κακοῦ·	εἰ	δέ τις ἐστὶ βροτῶν, τοὶ
[13, 0]		~Εἰ	μαντικῆς οὔσης, ἔστίν τι ἐφ´
[13, 3]	ὤνησεν ἀνθρώπους, καὶ τἀληθὲς ἔβλαψεν.	Εἰ	μὲν οὖν ἄλλό τι ἡγεῖ
[13, 4]	σαφές, ὡς τεχνικόν, ὡς εὔστοχον;	Εἰ	μὲν οὖν τὸ ἐφ´ ἡμῖν
[13, 8]	πεπρωμένη; ποίας φύσεως; τίνος οὐσίας;	Εἰ	μέν τοι θεός ἐσσι, τοὶ
[13, 3]	γὰρ σεμνὸν τὸ τἀληθῆ λέγειν,	εἰ	μὴ γίγνοιτο ἐπ´ ἀγαθῷ τοῦ
[13, 1]	τὸ τεῖχος τοῦ θεοῦ μετῳκίσθησαν.	Εἰ	οὖν οἱ Ἀθηναῖοι τότε τῷ
[13, 3]	σεμνὸν γάρ τι τὸ πάντα	εἰδέναι,	καὶ ἀριθμὸν ψάμμων, καὶ θαλάττης
[13, 4]	στρατόπεδον ἔχων, καὶ τὰ ὅπλα	εἰδώς,	καὶ τῆς παρασκευῆς μεμνημένος, καὶ
[13, 4]	γὰρ κυβερνήτης ναῦν ἔχων, καὶ	εἰδὼς	τὰ ὄργανα, καὶ τὴν θάλατταν
[13, 2]	ἄλλο ἄλλῳ ὅμοιον, οὐδὲν ἂν	εἴη	ἐμφερέστερον ἀρετῆς ἀνθρωπίνης γνώμῃ θεοῦ.
[13, 4]	Εἰ δέ σοι καὶ σαφεστέρας	εἰκόνος	δεῖ, νόει μοι στρατηγὸν μὲν
[13, 4]	δὲ αὐτῆς τὴν δύναμιν ἐξ	εἰκόνος	ἣ οἵα δήποτε· ἐθεάσω νεῶν
[13, 1]	καὶ τὴν ὑποφαινομένην ἀσφάλειαν· τί	εἰκὸς	συμβουλεῦσαι ἂν τὸν ἄνδρα τοῦτον
[13, 8]	δεινῶν σὸν ἔργον, οὐδὲ καθ´	εἱμαρμένην	αἱ ἀνθρώπιναι συμφοραί· οὐ γὰρ
[13, 4]	τὸν ἄνθρωπον, σύνθεμα δὲ τὴν	εἱμαρμένην,	ὅπλα δὲ τὰς εὐπορίας, πολεμίους
[13, 4]	ἡμᾶς ἐπὶ τὴν ἀγωγὴν τῆς	εἱμαρμένης.	Εἰ δέ σοι καὶ σαφεστέρας
[13, 4]	μέρος ὅσον καὶ τοῦτο τῆς	εἱμαρμένης,	κατὰ μὲν τὸ ἀναγκαῖον ἡ
[13, 9]	δαίμονες καὶ ὅσα ἄλλα διανοίας	εἱμαρμένης	ὀνόματα, ἔνδον ἐν τῇ ψυχῇ
[13, 4]	ἦν καθ´ αὑτό, ἀπήλλακτο δὲ	εἱμαρμένης,	οὐδὲν ἔδει μαντικῆς· εἰ δὲ
[13, 8]	λέγων, ἐγὼ δ´ οὐκ αἴτιός	εἰμι,	ἀλλὰ Ζεύς, καὶ Μοῖρα, καὶ
[13, 9]	δὲ καὶ ταυτὶ τὰ ὀνόματα	εἶναι	μοχθηρίας ἀνθρωπίνης εὔφημοι ἀποστροφαί, ἀναθέντων
[13, 3]	τὸ πᾶν τοῦτο ἁρμονίαν τινὰ	εἶναι	ὀργάνου μουσικοῦ, καὶ τεχνίτην μὲν
[13, 1]	τὸ ξύλινον τεῖχος αἱ τριήρεις	εἶναι.	Συνεδόκει ταῦτα τοῖς Ἀθηναίοις, καὶ
[13, 3]	μὲν οὖν ἄλλό τι ἡγεῖ	εἶναι	τὴν μαντικήν, ἢ νοῦν θεῖον,
[13, 4]	τῆς θείας τέχνης, ὀνόματι μὲν	εἰπεῖν	οὐκ ἔχω, εἴσῃ δὲ αὐτῆς
[13, 2]	καὶ ἀνθρώπου νοῦς (τολμηρὸν μὲν	εἰπεῖν,	φράσω δὲ ὅμως) χρῆμα συγγενές,
[13, 1]	αὐτούς, οὐδὲ τείχους ἀμφισβητησίμου· ἀλλ´	εἶπεν	ἄν, ὧδέ πως· Ὦ Ἀθηναῖοι,
[13, 2]	δὲ ὅμως) χρῆμα συγγενές, καὶ	εἴπέρ	τι ἄλλο ἄλλῳ ὅμοιον, οὐδὲν
[13, 1]	Μηδικῆς, ἁρμάτων Περσικῶν, ἀσπίδων Αἰγυπτίων·	εἵποντο	δὲ καὶ σφενδονῆται Κᾶρες, καὶ
[13, 9]	ἔτισεν· ταῦτα καὶ τὸν Ἐλπήνορα	εἰς	μέθην ἄγει, ταῦτα καὶ τὸν
[13, 3]	καὶ φυτῶν, ἐμπεσοῦσαν μετὰ τοῦτο	εἰς	πολλὰς καὶ ἀνομοίους φύσεις, συντάττειν
[13, 3]	πόλεμον· ὡς κορυφαία ἁρμονία, ἐμπεσοῦσα	εἰς	πολυφωνίαν χοροῦ, συντάττει τὸν ἐν
[13, 6]	πίνους´ αἴθοπα οἶνον. Ἄνθρωποι δὲ	εἰς	τὸν οὐρανὸν ἀφορῶντες, ᾗ θέμις
[13, 6]	Ὅμηρον, οὐδὲ ἀνιπτόποδες, ἀλλὰ ἄνω	εἰς	τὸν οὐρανὸν ὁρῶντες ὀρθῇ τῇ
[13, 8]	ψυχὴν ταράττει, καὶ οὔτε καθαρῶς	εἰς	ὑπεροψίαν ἄγει τῆς μαντικῆς, οὔτε
[13, 6]	ἁρμονιῶν τὴν μουσικωτάτην. ~Οἶκος οὗτος	εἷς	θεῶν καὶ ἀνθρώπων, οὐρανὸς καὶ
[13, 4]	ὀνόματι μὲν εἰπεῖν οὐκ ἔχω,	εἴσῃ	δὲ αὐτῆς τὴν δύναμιν ἐξ
[13, 4]	οἵα δήποτε· ἐθεάσω νεῶν ἐρύσεις	ἐκ	θαλάττης ἄνω, καὶ λίθων ἀγωγὰς
[13, 3]	τὸ ἐξ ἡλίου φῶς τοῦ	ἐκ	πυρός, φῶς δὲ ἑκάτερον, ἀγάπα
[13, 4]	δὲ τὴν τέχνην αὐτὴν τὴν	ἐκ	τῆς παρασκευῆς ἐπισταμένην τὸ μέλλον.
[13, 1]	ταῦτα τοῖς Ἀθηναίοις, καὶ ἀναστάντες	ἐκ	τοῦ ἄστεος ἐς τὸ τεῖχος
[13, 4]	ἑλιγμοῖς καὶ ἀναστροφαῖς ὀργάνων· ὧν	ἕκαστον	πρὸς τὸ πλησίον τὴν ῥώμην
[13, 5]	δηλωτική. Πῶς καὶ τίνα τρόπον	ἑκατέρα;	Αὐχμοὺς μέν, καὶ ἀνομβρίας, καὶ
[13, 3]	τοῦ ἐκ πυρός, φῶς δὲ	ἑκάτερον,	ἀγάπα μὲν τὸ λαμπρότερον, μὴ
[13, 6]	τὴν ἀρετήν, γνωριεῖς δὲ τὴν	ἑκατέρου	ἐπιμέλειαν καὶ κοινωνίαν. ~Πολιτείαν ὁρᾷς
[13, 5]	καὶ σεισμοὺς γῆς, καὶ πυρὸς	ἐκβολάς,	καὶ πνευμάτων ἐμβολάς, καὶ ἀέρων
[13, 5]	προσιόντα λοιμόν, καὶ Τιμήσιος Κλαζομενίοις	ἐκλείποντα	ἥλιον, καὶ ἄλλος ἄλλό τι.
[13, 1]	δὲ ἔχοντι ἀνδρὶ καὶ δυναμένῳ	ἐκλογίζεσθαι	καὶ τὴν παροῦσαν δύναμιν, καὶ
[13, 1]	δὲ πανοικησίᾳ, αὐτοῖς παισίν, καὶ	ἐλευθερίᾳ,	καὶ νόμοις, ἴτε ἐπὶ τὴν
[13, 4]	ἀγωγὰς ὑπερφυῶν κατὰ μέγεθος, παντοδαποῖς	ἑλιγμοῖς	καὶ ἀναστροφαῖς ὀργάνων· ὧν ἕκαστον
[13, 1]	~Ὅτε οἱ Μῆδοι ἐπὶ τὴν	Ἑλλάδα	ἐστρατεύοντο, ἐχρῶντο οἱ Ἀθηναῖοι τῷ
[13, 9]	οὐδὲν ἔτισεν· ταῦτα καὶ τὸν	Ἐλπήνορα	εἰς μέθην ἄγει, ταῦτα καὶ
[13, 8]	χθονὶ ναιετάουσιν, ψεύδεται μὲν ὁ	Ἐλπήνωρ	λέγων, ἆσέ με δαίμονος αἶσα
[13, 5]	καὶ πυρὸς ἐκβολάς, καὶ πνευμάτων	ἐμβολάς,	καὶ ἀέρων μεταβολὰς οὐ θεὸς
[13, 3]	αὐταῖς πόλεμον· ὡς κορυφαία ἁρμονία,	ἐμπεσοῦσα	εἰς πολυφωνίαν χοροῦ, συντάττει τὸν
[13, 3]	θαλάττης, καὶ ζῴων, καὶ φυτῶν,	ἐμπεσοῦσαν	μετὰ τοῦτο εἰς πολλὰς καὶ
[13, 2]	ἄλλῳ ὅμοιον, οὐδὲν ἂν εἴη	ἐμφερέστερον	ἀρετῆς ἀνθρωπίνης γνώμῃ θεοῦ. Μὴ
[13, 8]	ζῴων οἱ ὄρνιθες κοινωνοῦσιν τοῦ	ἐν	ἀέρι δρόμου τοῖς μεταρσίοις, τοιαύτην
[13, 8]	πεπρωμένην φῶ, ὄνομα λέγω πλανώμενον	ἐν	ἀνθρώπων δόξαις· τίς γὰρ ἡ
[13, 3]	καὶ ἀνομοίους φύσεις, συντάττειν τὸν	ἐν	αὐταῖς πόλεμον· ὡς κορυφαία ἁρμονία,
[13, 3]	εἰς πολυφωνίαν χοροῦ, συντάττει τὸν	ἐν	αὐτῇ θόρυβον. ~Τίς δὲ ὁ
[13, 9]	νεμεσῶ τοῖς ποιηταῖς τῶν ὀνομάτων·	ἐν	δὲ τῷ βίου ὁράματι μήποτε
[13, 3]	καὶ ξυνιέναι ἀτόπου λέβητος ἑψομένου	ἐν	Λυδοῖς. Καὶ δηλαδὴ πᾶσι τοῖς
[13, 9]	καὶ ταῖς Ἐρινύσιν· οἱ δὲ	ἐν	μὲν ταῖς τραγῳδίαις ἐχέτωσαν χώραν,
[13, 2]	οὐκ ἀεὶ ὅμοιον, καὶ οὐκ	ἐν	παντὶ εὔστοχον· τὸ δὲ θεῖον
[13, 7]	οὐδὲ ἠπειρωτικόν, ἀλλὰ νεὼς ὁλκάδος,	ἐν	πελάγει πλατεῖ περαιούμενος· σώζει δὲ
[13, 9]	ἄλλα διανοίας εἱμαρμένης ὀνόματα, ἔνδον	ἐν	τῇ ψυχῇ καθειργμένα, καὶ τὸν
[13, 3]	καὶ εὐήθη, καὶ μηδὲν τῶν	ἐν	τοῖς κύκλοις ἀγειρόντων διαφέροντα, οἳ
[13, 9]	ὅσα ἄλλα διανοίας εἱμαρμένης ὀνόματα,	ἔνδον	ἐν τῇ ψυχῇ καθειργμένα, καὶ
[13, 9]	ψυχῇ καθειργμένα, καὶ τὸν Ἀγαμέμνονα	ἐνοχλεῖ,	ὅτ´ ἄριστον Ἀχαιῶν οὐδὲν ἔτισεν·
[13, 9]	ἡδονάς. Αὗται πηγαὶ συμφορῶν ἀνθρωπίνων·	ἐντεῦθεν	ῥεῖ τὸ τῶν κακῶν πλῆθος,
[13, 9]	Αἴτνης τὸ πῦρ ῥεῖ, ὡς	ἐξ	Αἰθιοπίας ὁ λοιμὸς ῥεῖ; καὶ
[13, 4]	εἴσῃ δὲ αὐτῆς τὴν δύναμιν	ἐξ	εἰκόνος ἣ οἵα δήποτε· ἐθεάσω
[13, 4]	πλησίον τὴν ῥώμην νειμάμενον, ἕτερον	ἐξ	ἑτέρου διαδεχόμενον τὴν ἀγωγήν, κινεῖ
[13, 3]	οὐδὲν ἀλλοιότερον, ἢ ὅσον τὸ	ἐξ	ἡλίου φῶς τοῦ ἐκ πυρός,
[13, 3]	μαθόντος. Οὕτω καὶ ἰατρὸς νοσοῦντα	ἐξαπατᾷ,	καὶ στρατηγὸς στρατόπεδον, καὶ κυβερνήτης
[13, 3]	θεῖον δοκεῖ σοι γινώσκειν πάντα	ἑξῆς,	καὶ τὰ καλὰ καὶ τὰ
[13, 1]	μὲν λίθων καὶ τῶν οἰκοδομημάτων	ἐξίστασθαι	τῷ βαρβάρῳ· αὐτοὶ δὲ πανοικησίᾳ,
[13, 2]	ἐρωτᾷς, καὶ ἀπορεῖς, καὶ ἀναστρέφεις,	ἐξὸν	τὸ πᾶν διελέσθαι ὡς δεῖ.
[13, 8]	γένοιτ´ ἂν καὶ δεσμώτῃ ἀνδρὶ	ἐξουσία	ἑπομένῳ αὐθαιρέτως τοῖς ἄγουσιν· ὥστε
[13, 8]	βίου, ἀμφίβιον καὶ κεκραμένην ὁμοῦ	ἐξουσίᾳ	καὶ ἀνάγκῃ· οἵα γένοιτ´ ἂν
[13, 9]	καὶ Μοῖρα, καὶ ἠεροφοῖτις Ἐρινύς.	~Ἔοικεν	δὲ καὶ ταυτὶ τὰ ὀνόματα
[13, 3]	τἀληθῆ λέγειν, εἰ μὴ γίγνοιτο	ἐπ´	ἀγαθῷ τοῦ μαθόντος. Οὕτω καὶ
[13, 7]	τρίτον ἐπὶ τούτοις προσθεῖναι δεῖν	ἕπεσθαι,	τὴν τέχνην. Καιρῷ γὰρ χειμῶνι
[13, 9]	μόνον· διὰ τοῦτο ὁ Ἀπόλλων	ἐπῄνει	Σωκράτην, ὅτι ἦν ὁμότεχνος αὐτῷ.
[13, 9]	ῥεῖ; καὶ τὸ μὲν πῦρ	ἐπὶ	γῆν ῥεῖ, καὶ ὁ λοιμὸς
[13, 9]	φόνον, ταῦτα καὶ τὸν συκοφάντην	ἐπὶ	τὰ δικαστήρια, καὶ τὸν λῃστὴν
[13, 2]	~Τί δήποτ´ οὖν οἱ ἄνθρωποι	ἐπὶ	τὰ μαντεῖα παραγίγνονται, ἀμελήσαντες τῆς
[13, 4]	δὲ τὴν ἀνθρωπίνην σπῶσαν ἡμᾶς	ἐπὶ	τὴν ἀγωγὴν τῆς εἱμαρμένης. Εἰ
[13, 1]	ἐφ´ ἡμῖν. ~Ὅτε οἱ Μῆδοι	ἐπὶ	τὴν Ἑλλάδα ἐστρατεύοντο, ἐχρῶντο οἱ
[13, 9]	τὰ δικαστήρια, καὶ τὸν λῃστὴν	ἐπὶ	τὴν θάλατταν, καὶ τὸν ἀνδροφόνον
[13, 1]	καὶ ἐλευθερίᾳ, καὶ νόμοις, ἴτε	ἐπὶ	τὴν θάλατταν· ὑποδέξονται δὲ ὑμᾶς
[13, 9]	τὴν θάλατταν, καὶ τὸν ἀνδροφόνον	ἐπὶ	τὸ ξίφος, καὶ τὸν ἀκόλαστον
[13, 9]	ταῦτα καὶ τὸν Θυέστην ὠθεῖ	ἐπὶ	τὸν τοῦ ἀδελφοῦ γάμον, ταῦτα
[13, 9]	γάμον, ταῦτα καὶ τὸν Οἰδίποδα	ἐπὶ	τὸν τοῦ πατρὸς φόνον, ταῦτα
[13, 7]	ξύμπαντα· ἡμερώτερόν γε μὴν τρίτον	ἐπὶ	τούτοις προσθεῖναι δεῖν ἕπεσθαι, τὴν
[13, 8]	δέ τις ἐστὶ βροτῶν, τοὶ	ἐπὶ	χθονὶ ναιετάουσιν, ψεύδεται μὲν ὁ
[13, 6]	θεοί· γῆν τε γὰρ θεοὶ	ἐπιβόσκονται,	σώζοντες τὰ τῆς γῆς ἔγγονα,
[13, 6]	ἀρετήν, γνωριεῖς δὲ τὴν ἑκατέρου	ἐπιμέλειαν	καὶ κοινωνίαν. ~Πολιτείαν ὁρᾷς τὸν
[13, 1]	τῷ θεῷ, τί χρῆ δρᾶν	ἐπιόντος	αὐτοῖς βαρβαρικοῦ στόλου, ἵππου Μηδικῆς,
[13, 1]	οἱ Ἀθηναῖοι, τί χρὴ δρᾶν,	ἐπιόντος	ταῖς Ἀθήναις τοσούτου κακοῦ. Ὁ
[13, 1]	τὴν παροῦσαν δύναμιν, καὶ τὴν	ἐπιοῦσαν	παρασκευήν, καὶ τὸν μέλλοντα κίνδυνον,
[13, 3]	ἀλλ´ οὐδὲ ἄνδρα ἀγαθόν, ἀξίως	ἐπιπηδᾶν	τῷ ἀληθεῖ· οὐδὲν γὰρ σεμνὸν
[13, 4]	αὐτὴν τὴν ἐκ τῆς παρασκευῆς	ἐπισταμένην	τὸ μέλλον. Καὶ γὰρ κυβερνήτης
[13, 6]	Διέλαχον δὲ αὐτῶν τοὺς βίους	ἐπιστάται	θεοί· γῆν τε γὰρ θεοὶ
[13, 2]	ἢ διότι γνώμη μὲν ἀνθρώπου	ἐπισφαλὲς	καὶ ἄπιστον καὶ ἐπίφθονον καὶ
[13, 2]	ἀνθρώπου ἐπισφαλὲς καὶ ἄπιστον καὶ	ἐπίφθονον	καὶ κίβδηλον καὶ οὐκ ἀεὶ
[13, 8]	ἂν καὶ δεσμώτῃ ἀνδρὶ ἐξουσία	ἑπομένῳ	αὐθαιρέτως τοῖς ἄγουσιν· ὥστε ἐγὼ
[13, 8]	ἔχουσιν, οὐδὲν τῶν δεινῶν σὸν	ἔργον,	οὐδὲ καθ´ εἱμαρμένην αἱ ἀνθρώπιναι
[13, 4]	ὅλον ἔχει τὴν αἰτίαν τοῦ	ἔργου·	συνεπιλαμβάνει δέ τι αὐτῷ καὶ
[13, 8]	Ζεύς, καὶ Μοῖρα, καὶ ἠεροφοῖτις	Ἐρινύς.	~Ἔοικεν δὲ καὶ ταυτὶ τὰ
[13, 9]	μήποτε ταῦτα κενά. Ἡ δὲ	Ἐρινὺς	καὶ ἡ Αἶσα καὶ οἱ
[13, 9]	καὶ ταῖς Μοίραις, καὶ ταῖς	Ἐρινύσιν·	οἱ δὲ ἐν μὲν ταῖς
[13, 4]	ἣ οἵα δήποτε· ἐθεάσω νεῶν	ἐρύσεις	ἐκ θαλάττης ἄνω, καὶ λίθων
[13, 2]	πράγματος σκοπεῖς· τὸ γὰρ αὐτὸ	ἐρωτᾷς,	καὶ ἀπορεῖς, καὶ ἀναστρέφεις, ἐξὸν
[13, 1]	καὶ ἀναστάντες ἐκ τοῦ ἄστεος	ἐς	τὸ τεῖχος τοῦ θεοῦ μετῳκίσθησαν.
[13, 8]	οὐσίας; Εἰ μέν τοι θεός	ἐσσι,	τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν, οὐδὲν
[13, 9]	λοιμὸς μέχρι τῶν Ἀθηνῶν προελθὼν	ἔστη·	οἱ δὲ ὀχετοὶ τῆς μοχθηρίας
[13, 8]	αἰτίαν κακοῦ· εἰ δέ τις	ἐστὶ	βροτῶν, τοὶ ἐπὶ χθονὶ ναιετάουσιν,
[13, 6]	ἀνθρώπων, οὐρανὸς καὶ γῆ, δυοῖν	ἑστία	ἢ ὀχήματα, τὰ ἀθάνατα. Ὧν
[13, 3]	πολεμεῖν λόγον λόγῳ· εἰ δέ	ἐστιν	οὐδὲν ἀλλοιότερον, ἢ ὅσον τὸ
[13, 0]	~Εἰ μαντικῆς οὔσης,	ἔστίν	τι ἐφ´ ἡμῖν. ~Ὅτε οἱ
[13, 1]	οἱ Μῆδοι ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα	ἐστρατεύοντο,	ἐχρῶντο οἱ Ἀθηναῖοι τῷ θεῷ,
[13, 4]	τὸ πλησίον τὴν ῥώμην νειμάμενον,	ἕτερον	ἐξ ἑτέρου διαδεχόμενον τὴν ἀγωγήν,
[13, 4]	τὴν ῥώμην νειμάμενον, ἕτερον ἐξ	ἑτέρου	διαδεχόμενον τὴν ἀγωγήν, κινεῖ τὸ
[13, 9]	ἐνοχλεῖ, ὅτ´ ἄριστον Ἀχαιῶν οὐδὲν	ἔτισεν·	ταῦτα καὶ τὸν Ἐλπήνορα εἰς
[13, 3]	τὸν θεόν, καὶ περίεργον, καὶ	εὐήθη,	καὶ μηδὲν τῶν ἐν τοῖς
[13, 7]	καιροί, καὶ ὑπηρεσία ναυτῶν, καὶ	εὐκολία	ὀργάνων, καὶ θαλάττης φύσις. Τάττε
[13, 4]	τὴν εἱμαρμένην, ὅπλα δὲ τὰς	εὐπορίας,	πολεμίους δὲ τὰς συμφοράς, σύμμαχον
[13, 8]	τὴν ἀνάγκην, ὀνομάσαι δὲ αὐτὴν	εὐπόρως	οὐκ ἔχω. Κἂν γὰρ πεπρωμένην
[13, 8]	τοι θεός ἐσσι, τοὶ οὐρανὸν	εὐρὺν	ἔχουσιν, οὐδὲν τῶν δεινῶν σὸν
[13, 4]	ὡς σαφές, ὡς τεχνικόν, ὡς	εὔστοχον;	Εἰ μὲν οὖν τὸ ἐφ´
[13, 2]	δόκιμον, κατὰ δὲ τὴν πεῖραν	εὔστοχον,	κατὰ δὲ τὴν τιμὴν ἀνεπίφθονον;
[13, 2]	δεῖ. Οὔτε τὸ θεῖον πάντων	εὔστοχον,	οὔτε τὸ ἀνθρώπινον πάντων ἄστοχον.
[13, 7]	προορατικὸν τῆς κυβερνητικῆς τέχνης τὸ	εὔστοχον	τῆς μαντικῆς. Εἰ δέ σου
[13, 2]	ὅμοιον, καὶ οὐκ ἐν παντὶ	εὔστοχον·	τὸ δὲ θεῖον κατὰ μὲν
[13, 9]	τὰ ὀνόματα εἶναι μοχθηρίας ἀνθρωπίνης	εὔφημοι	ἀποστροφαί, ἀναθέντων αὐτῆς τὴν αἰτίαν
[13, 9]	τὸ ξίφος, καὶ τὸν ἀκόλαστον	ἐφ´	ἡδονάς. Αὗται πηγαὶ συμφορῶν ἀνθρωπίνων·
[13, 4]	εὔστοχον; Εἰ μὲν οὖν τὸ	ἐφ´	ἡμῖν αὐτὸ ἦν καθ´ αὑτό,
[13, 5]	δὴ καὶ θεὸς τῶν ὅσα	ἐφ´	ἡμῖν καταμαντεύεται; Μὴ σπεῖρε τέκνων
[13, 0]	~Εἰ μαντικῆς οὔσης, ἔστίν τι	ἐφ´	ἡμῖν. ~Ὅτε οἱ Μῆδοι ἐπὶ
[13, 4]	μαντικῆς· εἰ δὲ ἀνακέκραται τὸ	ἐφ´	ἡμῖν τοῖς ὅλοις, μέρος ὅσον
[13, 3]	καὶ αἰδώς με τοῦ θεοῦ	ἔχει·	σεμνὸν γάρ τι τὸ πάντα
[13, 4]	πᾶν· καὶ τὸ μὲν ὅλον	ἔχει	τὴν αἰτίαν τοῦ ἔργου· συνεπιλαμβάνει
[13, 9]	δὲ ἐν μὲν ταῖς τραγῳδίαις	ἐχέτωσαν	χώραν, οὐ νεμεσῶ τοῖς ποιηταῖς
[13, 1]	τούτων οὐκ ἤθελον, νοῦν δὲ	ἔχοντι	ἀνδρὶ καὶ δυναμένῳ ἐκλογίζεσθαι καὶ
[13, 8]	θεός ἐσσι, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν	ἔχουσιν,	οὐδὲν τῶν δεινῶν σὸν ἔργον,
[13, 1]	Μῆδοι ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα ἐστρατεύοντο,	ἐχρῶντο	οἱ Ἀθηναῖοι τῷ θεῷ, τί
[13, 1]	ὁπλῖται Μακεδόνες, καὶ Θετταλικὸν ἱππικόν·	ἐχρῶντο	οὖν τῷ θεῷ οἱ Ἀθηναῖοι,
[13, 4]	τέχνης, ὀνόματι μὲν εἰπεῖν οὐκ	ἔχω,	εἴσῃ δὲ αὐτῆς τὴν δύναμιν
[13, 8]	ὀνομάσαι δὲ αὐτὴν εὐπόρως οὐκ	ἔχω.	Κἂν γὰρ πεπρωμένην φῶ, ὄνομα
[13, 4]	μέλλον. Καὶ γὰρ κυβερνήτης ναῦν	ἔχων,	καὶ εἰδὼς τὰ ὄργανα, καὶ
[13, 4]	τὸ ἀποβησόμενον. Καὶ στρατηγὸς στρατόπεδον	ἔχων,	καὶ τὰ ὅπλα εἰδώς, καὶ
[13, 3]	μέτρα, καὶ ξυνιέναι ἀτόπου λέβητος	ἑψομένου	ἐν Λυδοῖς. Καὶ δηλαδὴ πᾶσι

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/04/2008