Dissertations, Chap.
[13, 8]	δὲ ὁ Ἀγαμέμνων λέγων, ἐγὼ	δ´	οὐκ αἴτιός εἰμι, ἀλλὰ Ζεύς,
[13, 6]	καθ´ Ὅμηρον, κόσμοις καὶ κόραις	δᾷδας	μετὰ χεῖρας φέρουσιν λαμπόμενον, ἀλλὰ
[13, 9]	καὶ ἡ Αἶσα καὶ οἱ	δαίμονες	καὶ ὅσα ἄλλα διανοίας εἱμαρμένης
[13, 5]	μόνος, ἀλλὰ καὶ ἀνθρώπων ὅσοι	δαιμόνιοι.	Οὕτω καὶ Φερεκύδης σεισμὸν Σαμίοις
[13, 9]	ἀναθέντων αὐτῆς τὴν αἰτίαν τῷ	δαιμονίῳ,	καὶ ταῖς Μοίραις, καὶ ταῖς
[13, 8]	ὁ Ἐλπήνωρ λέγων, ἆσέ με	δαίμονος	αἶσα κακή· ψεύδεται δὲ ὁ
[13, 5]	καταμαντεύεται; Μὴ σπεῖρε τέκνων ἄλοκα	δαιμόνων	ἄτερ, ὁ θεὸς λέγει· ἢν
[13, 4]	εἱμαρμένης, οὐδὲν ἔδει μαντικῆς· εἰ	δὲ	ἀνακέκραται τὸ ἐφ´ ἡμῖν τοῖς
[13, 5]	δὲ πείσεται διαβὰς λέγει. Εἰ	δὲ	ἀπαλλάξεις τῆς συμπλοκῆς καὶ διοικίσεις
[13, 3]	τεχνίτην μὲν τὸν θεόν, τὴν	δὲ	ἁρμονίαν αὐτὴν ἀρξαμένην παρ´ αὐτοῦ,
[13, 8]	ὑποπτεύω μὲν τὴν ἀνάγκην, ὀνομάσαι	δὲ	αὐτὴν εὐπόρως οὐκ ἔχω. Κἂν
[13, 7]	ἐν πελάγει πλατεῖ περαιούμενος· σώζει	δὲ	αὐτὴν οὐ μόνον κυβερνήτου τέχνη,
[13, 4]	μὲν εἰπεῖν οὐκ ἔχω, εἴσῃ	δὲ	αὐτῆς τὴν δύναμιν ἐξ εἰκόνος
[13, 1]	ταῖς Ἀθήναις τοσούτου κακοῦ. Ὁ	δὲ	αὐτοῖς χρᾷ φράττεσθαι τὸ ἄστυ
[13, 6]	γνώμῃ πρὸς τὸν Δία. Διέλαχον	δὲ	αὐτῶν τοὺς βίους ἐπιστάται θεοί·
[13, 5]	καὶ ἄλλος ἄλλό τι. Πῶς	δὲ	δὴ καὶ θεὸς τῶν ὅσα
[13, 4]	αὐτὸ ἦν καθ´ αὑτό, ἀπήλλακτο	δὲ	εἱμαρμένης, οὐδὲν ἔδει μαντικῆς· εἰ
[13, 6]	οὐ πίνους´ αἴθοπα οἶνον. Ἄνθρωποι	δὲ	εἰς τὸν οὐρανὸν ἀφορῶντες, ᾗ
[13, 3]	φῶς τοῦ ἐκ πυρός, φῶς	δὲ	ἑκάτερον, ἀγάπα μὲν τὸ λαμπρότερον,
[13, 9]	Μοίραις, καὶ ταῖς Ἐρινύσιν· οἱ	δὲ	ἐν μὲν ταῖς τραγῳδίαις ἐχέτωσαν
[13, 9]	ὁράματι μήποτε ταῦτα κενά. Ἡ	δὲ	Ἐρινὺς καὶ ἡ Αἶσα καὶ
[13, 3]	νόμιζε πολεμεῖν λόγον λόγῳ· εἰ	δέ	ἐστιν οὐδὲν ἀλλοιότερον, ἢ ὅσον
[13, 1]	περὶ τούτων οὐκ ἤθελον, νοῦν	δὲ	ἔχοντι ἀνδρὶ καὶ δυναμένῳ ἐκλογίζεσθαι
[13, 7]	τοὺς λογισμοὺς τῆς ψυχῆς, κατὰ	δὲ	θάλατταν καὶ τὰ πνεύματα τὸ
[13, 3]	νόμου καὶ αὖθις ῥητέον· τὸ	δὲ	θεῖον δοκεῖ σοι γινώσκειν πάντα
[13, 2]	οὐκ ἐν παντὶ εὔστοχον· τὸ	δὲ	θεῖον κατὰ μὲν τὴν ὑπεροχὴν
[13, 1]	ἁρμάτων Περσικῶν, ἀσπίδων Αἰγυπτίων· εἵποντο	δὲ	καὶ σφενδονῆται Κᾶρες, καὶ ἀκοντισταὶ
[13, 9]	Μοῖρα, καὶ ἠεροφοῖτις Ἐρινύς. ~Ἔοικεν	δὲ	καὶ ταυτὶ τὰ ὀνόματα εἶναι
[13, 5]	δῆλον ἢ μή, βουλεύσεται. ~Ἤδη	δὲ	καὶ τοῦ ἀναγκαίου ἡ γνώμη
[13, 2]	δὲ τὴν τιμὴν ἀνεπίφθονον; Θεοῦ	δὲ	μαντεῖα καὶ ἀνθρώπου νοῦς (τολμηρὸν
[13, 3]	ὀβολοῖν τῷ προστυχόντι ἀποθεσπίζουσιν· ἐγὼ	δὲ	μὴ ὅτι θεόν, ἀλλ´ οὐδὲ
[13, 7]	ὀργάνων, καὶ θαλάττης φύσις. Τάττε	δέ	μοι κατὰ μὲν τὰ ὄργανα
[13, 8]	με δαίμονος αἶσα κακή· ψεύδεται	δὲ	ὁ Ἀγαμέμνων λέγων, ἐγὼ δ´
[13, 4]	τὸν ἐν αὐτῇ θόρυβον. ~Τίς	δὲ	ὁ τρόπος τῆς θείας τέχνης,
[13, 2]	νοῦς (τολμηρὸν μὲν εἰπεῖν, φράσω	δὲ	ὅμως) χρῆμα συγγενές, καὶ εἴπέρ
[13, 9]	τῶν Ἀθηνῶν προελθὼν ἔστη· οἱ	δὲ	ὀχετοὶ τῆς μοχθηρίας πολλοὶ καὶ
[13, 1]	οἰκοδομημάτων ἐξίστασθαι τῷ βαρβάρῳ· αὐτοὶ	δὲ	πανοικησίᾳ, αὐτοῖς παισίν, καὶ ἐλευθερίᾳ,
[13, 5]	μὲν διαβήσεται οὐ λέγει, τί	δὲ	πείσεται διαβὰς λέγει. Εἰ δὲ
[13, 4]	τὴν ἀγωγὴν τῆς εἱμαρμένης. Εἰ	δέ	σοι καὶ σαφεστέρας εἰκόνος δεῖ,
[13, 7]	τὸ εὔστοχον τῆς μαντικῆς. Εἰ	δέ	σου ἀντε〈 τίθει〉 τύχη τῷ
[13, 4]	σύνθεμα δὲ τὴν εἱμαρμένην, ὅπλα	δὲ	τὰς εὐπορίας, πολεμίους δὲ τὰς
[13, 4]	ὅπλα δὲ τὰς εὐπορίας, πολεμίους	δὲ	τὰς συμφοράς, σύμμαχον δὲ τὸν
[13, 3]	μὲν τὸ λαμπρότερον, μὴ ἀτίμαζε	δὲ	τῇ διαιρέσει τὸ ἀμαυρότερον. Ἀλλ´
[13, 5]	τὴν ἀρχὴν ὁ Λάϊος, ἐγνώρισεν	δὲ	τὴν αἰτίαν ὁ θεός. Κροῖσος
[13, 2]	μὲν τὴν ὑπεροχὴν πιστόν· κατὰ	δὲ	τὴν ἀλήθειαν δόκιμον, κατὰ δὲ
[13, 4]	τοὺς λογισμοὺς τοὺς ἀνθρωπίνους, τέχνην	δὲ	τὴν ἀνθρωπίνην σπῶσαν ἡμᾶς ἐπὶ
[13, 6]	ὄψει μὲν τὴν μαντικήν, συνήσεις	δὲ	τὴν ἀρετήν, γνωριεῖς δὲ τὴν
[13, 4]	σύμμαχον δὲ τὸν λογισμόν, ἀριστείαν	δὲ	τὴν ἀρετήν, ἧτταν δὲ τὴν
[13, 4]	ὁπλίτην δὲ τὸν ἄνθρωπον, σύνθεμα	δὲ	τὴν εἱμαρμένην, ὅπλα δὲ τὰς
[13, 6]	συνήσεις δὲ τὴν ἀρετήν, γνωριεῖς	δὲ	τὴν ἑκατέρου ἐπιμέλειαν καὶ κοινωνίαν.
[13, 4]	στρατηγὸν μὲν τὸν θεόν, στρατείαν	δὲ	τὴν ζωήν, ὁπλίτην δὲ τὸν
[13, 4]	ἀριστείαν δὲ τὴν ἀρετήν, ἧτταν	δὲ	τὴν μοχθηρίαν, μαντικὴν δὲ τὴν
[13, 2]	δὲ τὴν ἀλήθειαν δόκιμον, κατὰ	δὲ	τὴν πεῖραν εὔστοχον, κατὰ δὲ
[13, 4]	ἧτταν δὲ τὴν μοχθηρίαν, μαντικὴν	δὲ	τὴν τέχνην αὐτὴν τὴν ἐκ
[13, 2]	δὲ τὴν πεῖραν εὔστοχον, κατὰ	δὲ	τὴν τιμὴν ἀνεπίφθονον; Θεοῦ δὲ
[13, 4]	τὴν αἰτίαν τοῦ ἔργου· συνεπιλαμβάνει	δέ	τι αὐτῷ καὶ τὰ μερικά.
[13, 8]	ἀνάπτειν θεῶν αἰτίαν κακοῦ· εἰ	δέ	τις ἐστὶ βροτῶν, τοὶ ἐπὶ
[13, 4]	ἀναγκαῖον ἡ μαντικὴ στήσεται· κατὰ	δὲ	τὸ δῆλον ἢ μή, βουλεύσεται.
[13, 7]	τὸ ἄδηλον τῶν ἀνθρωπίνων, κατὰ	δὲ	τὸ προορατικὸν τῆς κυβερνητικῆς τέχνης
[13, 4]	στρατείαν δὲ τὴν ζωήν, ὁπλίτην	δὲ	τὸν ἄνθρωπον, σύνθεμα δὲ τὴν
[13, 4]	πολεμίους δὲ τὰς συμφοράς, σύμμαχον	δὲ	τὸν λογισμόν, ἀριστείαν δὲ τὴν
[13, 4]	τεχνίτην μὲν τὸν θεόν, ὄργανα	δὲ	τοὺς λογισμοὺς τοὺς ἀνθρωπίνους, τέχνην
[13, 9]	τοῖς ποιηταῖς τῶν ὀνομάτων· ἐν	δὲ	τῷ βίου ὁράματι μήποτε ταῦτα
[13, 1]	ἴτε ἐπὶ τὴν θάλατταν· ὑποδέξονται	δὲ	ὑμᾶς τριήρεις ἱκαναί, καὶ σώζειν
[13, 6]	θεοὶ καὶ θεῶν παῖδες, τὴν	δὲ	ὑποφῆται θεῶν, ἄνθρωποι, οὐ χαμαιεῦναι,
[13, 4]	δέ σοι καὶ σαφεστέρας εἰκόνος	δεῖ,	νόει μοι στρατηγὸν μὲν τὸν
[13, 2]	ἐξὸν τὸ πᾶν διελέσθαι ὡς	δεῖ.	Οὔτε τὸ θεῖον πάντων εὔστοχον,
[13, 7]	μὴν τρίτον ἐπὶ τούτοις προσθεῖναι	δεῖν	ἕπεσθαι, τὴν τέχνην. Καιρῷ γὰρ
[13, 3]	στρατόπεδον, καὶ κυβερνήτης ναύτας, καὶ	δεινὸν	οὐδέν· ἀλλὰ ἤδη καὶ ψεῦδος
[13, 8]	οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν, οὐδὲν τῶν	δεινῶν	σὸν ἔργον, οὐδὲ καθ´ εἱμαρμένην
[13, 3]	ὁ μαθών, ἄδικος ὤν, πλεονεκτήσειν.	Δεινῶς	τινα πολυπράγμονα ἡγεῖ τὸν θεόν,
[13, 9]	μοχθηρίας πολλοὶ καὶ ἀέναοι, καὶ	δεόμενοι	μαντείων πολλῶν καὶ χρησμῶν μυρίων.
[13, 3]	Λυδοῖς. Καὶ δηλαδὴ πᾶσι τοῖς	δεομένοις	θεσπίζει ὁ θεὸς τὸ ἀληθὲς
[13, 8]	ἀνάγκῃ· οἵα γένοιτ´ ἂν καὶ	δεσμώτῃ	ἀνδρὶ ἐξουσία ἑπομένῳ αὐθαιρέτως τοῖς
[13, 5]	ἄλλος ἄλλό τι. Πῶς δὲ	δὴ	καὶ θεὸς τῶν ὅσα ἐφ´
[13, 3]	λέβητος ἑψομένου ἐν Λυδοῖς. Καὶ	δηλαδὴ	πᾶσι τοῖς δεομένοις θεσπίζει ὁ
[13, 4]	μαντικὴ στήσεται· κατὰ δὲ τὸ	δῆλον	ἢ μή, βουλεύσεται. ~Ἤδη δὲ
[13, 5]	τοῦ ἀναγκαίου ἡ γνώμη μαντικῇ	δηλωτική.	Πῶς καὶ τίνα τρόπον ἑκατέρα;
[13, 2]	φέρουσαι, καὶ νικᾶν μαχόμεναι. ~Τί	δήποτ´	οὖν οἱ ἄνθρωποι ἐπὶ τὰ
[13, 4]	δύναμιν ἐξ εἰκόνος ἣ οἵα	δήποτε·	ἐθεάσω νεῶν ἐρύσεις ἐκ θαλάττης
[13, 3]	ἁρμονίαν αὐτὴν ἀρξαμένην παρ´ αὐτοῦ,	δι´	ἀέρος ἰοῦσαν, καὶ γῆς καὶ
[13, 6]	ἀνηρτημένοι τῇ γνώμῃ πρὸς τὸν	Δία.	Διέλαχον δὲ αὐτῶν τοὺς βίους
[13, 9]	προὔλεγεν, οὐχ ὁ Ἀπόλλων μόνον·	διὰ	τοῦτο ὁ Ἀπόλλων ἐπῄνει Σωκράτην,
[13, 5]	ἀκολάστῳ καὶ ἀκρατεῖ μέθης, καὶ	διὰ	τοῦτο προλέγει τὴν συμφοράν, ἧς
[13, 5]	οὐ λέγει, τί δὲ πείσεται	διαβὰς	λέγει. Εἰ δὲ ἀπαλλάξεις τῆς
[13, 5]	αἰτίαν ὁ θεός. Κροῖσος Ἅλυν	διαβὰς	μεγάλην ἀρχὴν καταλύσει· ὅτι μὲν
[13, 5]	μεγάλην ἀρχὴν καταλύσει· ὅτι μὲν	διαβήσεται	οὐ λέγει, τί δὲ πείσεται
[13, 8]	ὁρῷ καὶ τῷ ἀνθρώπῳ τὴν	διαγωγὴν	τοῦ βίου, ἀμφίβιον καὶ κεκραμένην
[13, 4]	ῥώμην νειμάμενον, ἕτερον ἐξ ἑτέρου	διαδεχόμενον	τὴν ἀγωγήν, κινεῖ τὸ πᾶν·
[13, 3]	λαμπρότερον, μὴ ἀτίμαζε δὲ τῇ	διαιρέσει	τὸ ἀμαυρότερον. Ἀλλ´ ἡγοῦ τὸ
[13, 9]	οἱ δαίμονες καὶ ὅσα ἄλλα	διανοίας	εἱμαρμένης ὀνόματα, ἔνδον ἐν τῇ
[13, 8]	μαντικῆς, οὔτε καθαρῶς τοῖς λογισμοῖς	διαπιστεύει·	ἀλλ´ ὥσπερ τῶν ἀμφιβίων ζῴων
[13, 3]	τῶν ἐν τοῖς κύκλοις ἀγειρόντων	διαφέροντα,	οἳ δυοῖν ὀβολοῖν τῷ προστυχόντι
[13, 3]	τὴν μαντικήν, ἢ νοῦν θεῖον,	διαφέροντα	τοῦ ἀνθρωπίνου ἀκριβείᾳ καὶ βεβαιότητι,
[13, 6]	τῇ γνώμῃ πρὸς τὸν Δία.	Διέλαχον	δὲ αὐτῶν τοὺς βίους ἐπιστάται
[13, 2]	καὶ ἀναστρέφεις, ἐξὸν τὸ πᾶν	διελέσθαι	ὡς δεῖ. Οὔτε τὸ θεῖον
[13, 5]	θεοῦ καὶ ἀνθρώπου νοῦν, καὶ	διέλυσας	ἁρμονιῶν τὴν μουσικωτάτην. ~Οἶκος οὗτος
[13, 9]	καὶ τὸν συκοφάντην ἐπὶ τὰ	δικαστήρια,	καὶ τὸν λῃστὴν ἐπὶ τὴν
[13, 5]	δὲ ἀπαλλάξεις τῆς συμπλοκῆς καὶ	διοικίσεις	μαντικὴν θεοῦ καὶ ἀνθρώπου νοῦν,
[13, 6]	ᾗ θέμις ὁρᾶν τὸν τοῦ	Διὸς	περιλαμπῆ οἶκον, οὐ χρυσοῖς, καθ´
[13, 2]	παρὰ τοῦ ὁμοίου συμβουλῆς; ἢ	διότι	γνώμη μὲν ἀνθρώπου ἐπισφαλὲς καὶ
[13, 3]	αὖθις ῥητέον· τὸ δὲ θεῖον	δοκεῖ	σοι γινώσκειν πάντα ἑξῆς, καὶ
[13, 1]	τείχει. Θεμιστοκλῆς λέγει ὅτι οἱ	δοκεῖ	τὸ ξύλινον τεῖχος αἱ τριήρεις
[13, 2]	πιστόν· κατὰ δὲ τὴν ἀλήθειαν	δόκιμον,	κατὰ δὲ τὴν πεῖραν εὔστοχον,
[13, 8]	ὄνομα λέγω πλανώμενον ἐν ἀνθρώπων	δόξαις·	τίς γὰρ ἡ πεπρωμένη; ποίας
[13, 1]	Ἀθηναῖοι τῷ θεῷ, τί χρῆ	δρᾶν	ἐπιόντος αὐτοῖς βαρβαρικοῦ στόλου, ἵππου
[13, 1]	θεῷ οἱ Ἀθηναῖοι, τί χρὴ	δρᾶν,	ἐπιόντος ταῖς Ἀθήναις τοσούτου κακοῦ.
[13, 8]	ὄρνιθες κοινωνοῦσιν τοῦ ἐν ἀέρι	δρόμου	τοῖς μεταρσίοις, τοιαύτην ὁρῷ καὶ
[13, 1]	νοῦν δὲ ἔχοντι ἀνδρὶ καὶ	δυναμένῳ	ἐκλογίζεσθαι καὶ τὴν παροῦσαν δύναμιν,
[13, 4]	ἔχω, εἴσῃ δὲ αὐτῆς τὴν	δύναμιν	ἐξ εἰκόνος ἣ οἵα δήποτε·
[13, 1]	δυναμένῳ ἐκλογίζεσθαι καὶ τὴν παροῦσαν	δύναμιν,	καὶ τὴν ἐπιοῦσαν παρασκευήν, καὶ
[13, 2]	μήθ´ ὅπως, ἀληθευούσης τῆς μαντικῆς,	δύναταί	τι καὶ ἀνθρώπου γνώμη· περὶ
[13, 6]	καὶ ἀνθρώπων, οὐρανὸς καὶ γῆ,	δυοῖν	ἑστία ἢ ὀχήματα, τὰ ἀθάνατα.
[13, 3]	τοῖς κύκλοις ἀγειρόντων διαφέροντα, οἳ	δυοῖν	ὀβολοῖν τῷ προστυχόντι ἀποθεσπίζουσιν· ἐγὼ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/04/2008