Dissertations, Chap. |
[13, 6] |
δὲ
ὑποφῆται
θεῶν,
ἄνθρωποι,
οὐ
|
χαμαιεῦναι, |
καθ´
Ὅμηρον,
οὐδὲ
ἀνιπτόποδες,
ἀλλὰ |
[13, 7] |
ἕπεσθαι,
τὴν
τέχνην.
Καιρῷ
γὰρ
|
χειμῶνι
|
συλλαβέσθαι
κυβερνητικήν,
ἢ
μή,
μέγα |
[13, 6] |
κόσμοις
καὶ
κόραις
δᾷδας
μετὰ
|
χεῖρας |
φέρουσιν
λαμπόμενον,
ἀλλὰ
ἡλίῳ
καὶ |
[13, 8] |
τις
ἐστὶ
βροτῶν,
τοὶ
ἐπὶ
|
χθονὶ |
ναιετάουσιν,
ψεύδεται
μὲν
ὁ
Ἐλπήνωρ |
[13, 3] |
κορυφαία
ἁρμονία,
ἐμπεσοῦσα
εἰς
πολυφωνίαν
|
χοροῦ, |
συντάττει
τὸν
ἐν
αὐτῇ
θόρυβον. |
[13, 1] |
τοσούτου
κακοῦ.
Ὁ
δὲ
αὐτοῖς
|
χρᾷ |
φράττεσθαι
τὸ
ἄστυ
ξυλίνῳ
τείχει. |
[13, 1] |
οἱ
Ἀθηναῖοι
τῷ
θεῷ,
τί
|
χρῆ |
δρᾶν
ἐπιόντος
αὐτοῖς
βαρβαρικοῦ
στόλου, |
[13, 1] |
τῷ
θεῷ
οἱ
Ἀθηναῖοι,
τί
|
χρὴ |
δρᾶν,
ἐπιόντος
ταῖς
Ἀθήναις
τοσούτου |
[13, 2] |
μὲν
εἰπεῖν,
φράσω
δὲ
ὅμως)
|
χρῆμα |
συγγενές,
καὶ
εἴπέρ
τι
ἄλλο |
[13, 1] |
τὸν
ἄνδρα
τοῦτον
καταδεέστερον
τῆς
|
χρησμῳδίας |
τοῦ
θεοῦ;
Ἐγὼ
μὲν
οἶμαι, |
[13, 9] |
καὶ
δεόμενοι
μαντείων
πολλῶν
καὶ
|
χρησμῶν |
μυρίων.
Τίς
ἂν
οὖν
ἁμάρτοι |
[13, 2] |
τὸ
αὐτεξούσιον
τῆς
ἀνθρωπίνης
γνώμης
|
χρῆται |
μαντικῇ,
μήθ´
ὅπως,
ἀληθευούσης
τῆς |
[13, 6] |
τοῦ
Διὸς
περιλαμπῆ
οἶκον,
οὐ
|
χρυσοῖς, |
καθ´
Ὅμηρον,
κόσμοις
καὶ
κόραις |
[13, 9] |
ἐν
μὲν
ταῖς
τραγῳδίαις
ἐχέτωσαν
|
χώραν, |
οὐ
νεμεσῶ
τοῖς
ποιηταῖς
τῶν |