Dissertations, Chap. |
[13, 2] |
τῆς
παρὰ
τοῦ
ὁμοίου
συμβουλῆς;
|
ἢ |
διότι
γνώμη
μὲν
ἀνθρώπου
ἐπισφαλὲς |
[13, 4] |
στήσεται·
κατὰ
δὲ
τὸ
δῆλον
|
ἢ |
μή,
βουλεύσεται.
~Ἤδη
δὲ
καὶ |
[13, 7] |
Καιρῷ
γὰρ
χειμῶνι
συλλαβέσθαι
κυβερνητικήν,
|
ἢ |
μή,
μέγα
πλεονέκτημα
ἔγωγ´
ἂν |
[13, 3] |
τι
ἡγεῖ
εἶναι
τὴν
μαντικήν,
|
ἢ |
νοῦν
θεῖον,
διαφέροντα
τοῦ
ἀνθρωπίνου
|
[13, 3] |
εἰ
δέ
ἐστιν
οὐδὲν
ἀλλοιότερον,
|
ἢ |
ὅσον
τὸ
ἐξ
ἡλίου
φῶς |
[13, 6] |
οὐρανὸς
καὶ
γῆ,
δυοῖν
ἑστία
|
ἢ |
ὀχήματα,
τὰ
ἀθάνατα.
Ὧν
τὸν
|
[13, 6] |
ἔγγονα,
οὐχ
ὁρώμενοι,
οὐδὲ
τοξεύοντες,
|
ἢ |
τιτρωσκόμενοι,
οὐ
γὰρ
σῖτον
ἔδους´, |
[13, 9] |
κενά.
Ἡ
δὲ
Ἐρινὺς
καὶ
|
ἡ |
Αἶσα
καὶ
οἱ
δαίμονες
καὶ |
[13, 5] |
~Ἤδη
δὲ
καὶ
τοῦ
ἀναγκαίου
|
ἡ |
γνώμη
μαντικῇ
δηλωτική.
Πῶς
καὶ |
[13, 9] |
βίου
ὁράματι
μήποτε
ταῦτα
κενά.
|
Ἡ |
δὲ
Ἐρινὺς
καὶ
ἡ
Αἶσα |
[13, 4] |
εἱμαρμένης,
κατὰ
μὲν
τὸ
ἀναγκαῖον
|
ἡ |
μαντικὴ
στήσεται·
κατὰ
δὲ
τὸ |
[13, 8] |
ἐν
ἀνθρώπων
δόξαις·
τίς
γὰρ
|
ἡ |
πεπρωμένη;
ποίας
φύσεως;
τίνος
οὐσίας; |
[13, 4] |
αὐτῆς
τὴν
δύναμιν
ἐξ
εἰκόνος
|
ἣ |
οἵα
δήποτε·
ἐθεάσω
νεῶν
ἐρύσεις |
[13, 6] |
δὲ
εἰς
τὸν
οὐρανὸν
ἀφορῶντες,
|
ᾗ |
θέμις
ὁρᾶν
τὸν
τοῦ
Διὸς |
[13, 3] |
Εἰ
μὲν
οὖν
ἄλλό
τι
|
ἡγεῖ |
εἶναι
τὴν
μαντικήν,
ἢ
νοῦν |
[13, 3] |
ὤν,
πλεονεκτήσειν.
Δεινῶς
τινα
πολυπράγμονα
|
ἡγεῖ |
τὸν
θεόν,
καὶ
περίεργον,
καὶ
|
[13, 6] |
ἀκμαίῳ
πυρὶ
καταφεγγόμενον.
Στρατὸν
ὁρᾷς
|
ἡγεμόνων |
ἀγαθῶν
καὶ
θεραπόντων
ἀναγκαίων·
τοῦτό |
[13, 3] |
τῇ
διαιρέσει
τὸ
ἀμαυρότερον.
Ἀλλ´
|
ἡγοῦ |
τὸ
πᾶν
τοῦτο
ἁρμονίαν
τινὰ |
[13, 5] |
τὸ
δῆλον
ἢ
μή,
βουλεύσεται.
|
~Ἤδη |
δὲ
καὶ
τοῦ
ἀναγκαίου
ἡ |
[13, 3] |
ναύτας,
καὶ
δεινὸν
οὐδέν·
ἀλλὰ
|
ἤδη |
καὶ
ψεῦδος
ὤνησεν
ἀνθρώπους,
καὶ
|
[13, 9] |
ξίφος,
καὶ
τὸν
ἀκόλαστον
ἐφ´
|
ἡδονάς. |
Αὗται
πηγαὶ
συμφορῶν
ἀνθρωπίνων·
ἐντεῦθεν |
[13, 8] |
ἀλλὰ
Ζεύς,
καὶ
Μοῖρα,
καὶ
|
ἠεροφοῖτις |
Ἐρινύς.
~Ἔοικεν
δὲ
καὶ
ταυτὶ |
[13, 1] |
θεῷ
συμβουλεύεσθαι
περὶ
τούτων
οὐκ
|
ἤθελον, |
νοῦν
δὲ
ἔχοντι
ἀνδρὶ
καὶ |
[13, 5] |
λοιμόν,
καὶ
Τιμήσιος
Κλαζομενίοις
ἐκλείποντα
|
ἥλιον, |
καὶ
ἄλλος
ἄλλό
τι.
Πῶς |
[13, 3] |
ἀλλοιότερον,
ἢ
ὅσον
τὸ
ἐξ
|
ἡλίου
|
φῶς
τοῦ
ἐκ
πυρός,
φῶς |
[13, 6] |
μετὰ
χεῖρας
φέρουσιν
λαμπόμενον,
ἀλλὰ
|
ἡλίῳ |
καὶ
σελήνῃ
καὶ
τῶν
τούτοις |
[13, 4] |
τέχνην
δὲ
τὴν
ἀνθρωπίνην
σπῶσαν
|
ἡμᾶς |
ἐπὶ
τὴν
ἀγωγὴν
τῆς
εἱμαρμένης. |
[13, 7] |
τὰ
ἀνθρώπινα
κυβερνῶσιν
τὰ
ξύμπαντα·
|
ἡμερώτερόν |
γε
μὴν
τρίτον
ἐπὶ
τούτοις |
[13, 4] |
Εἰ
μὲν
οὖν
τὸ
ἐφ´
|
ἡμῖν |
αὐτὸ
ἦν
καθ´
αὑτό,
ἀπήλλακτο |
[13, 5] |
καὶ
θεὸς
τῶν
ὅσα
ἐφ´
|
ἡμῖν |
καταμαντεύεται;
Μὴ
σπεῖρε
τέκνων
ἄλοκα |
[13, 0] |
μαντικῆς
οὔσης,
ἔστίν
τι
ἐφ´
|
ἡμῖν. |
~Ὅτε
οἱ
Μῆδοι
ἐπὶ
τὴν |
[13, 4] |
εἰ
δὲ
ἀνακέκραται
τὸ
ἐφ´
|
ἡμῖν |
τοῖς
ὅλοις,
μέρος
ὅσον
καὶ
|
[13, 5] |
δαιμόνων
ἄτερ,
ὁ
θεὸς
λέγει·
|
ἢν |
γὰρ
φυτεύσῃς
παῖδα,
ἀποκτενεῖ
σε |
[13, 4] |
οὖν
τὸ
ἐφ´
ἡμῖν
αὐτὸ
|
ἦν |
καθ´
αὑτό,
ἀπήλλακτο
δὲ
εἱμαρμένης, |
[13, 9] |
ὁ
Ἀπόλλων
ἐπῄνει
Σωκράτην,
ὅτι
|
ἦν |
ὁμότεχνος
αὐτῷ.
|
[13, 7] |
ἀνθρώπινον
βίον,
οὐχ
ἑδραῖον
οὐδὲ
|
ἠπειρωτικόν, |
ἀλλὰ
νεὼς
ὁλκάδος,
ἐν
πελάγει |
[13, 5] |
διὰ
τοῦτο
προλέγει
τὴν
συμφοράν,
|
ἧς |
παρέσχεν
μὲν
τὴν
ἀρχὴν
ὁ |
[13, 4] |
λογισμόν,
ἀριστείαν
δὲ
τὴν
ἀρετήν,
|
ἧτταν |
δὲ
τὴν
μοχθηρίαν,
μαντικὴν
δὲ |