Dissertations, Chap. |
[13, 7] |
λογισμοὺς
τῆς
ψυχῆς,
κατὰ
δὲ
|
θάλατταν |
καὶ
τὰ
πνεύματα
τὸ
ἄδηλον |
[13, 9] |
καὶ
τὸν
λῃστὴν
ἐπὶ
τὴν
|
θάλατταν, |
καὶ
τὸν
ἀνδροφόνον
ἐπὶ
τὸ |
[13, 4] |
εἰδὼς
τὰ
ὄργανα,
καὶ
τὴν
|
θάλατταν |
ὁρῶν,
καὶ
αἰσθανόμενος
τῶν
πνευμάτων, |
[13, 1] |
καὶ
νόμοις,
ἴτε
ἐπὶ
τὴν
|
θάλατταν· |
ὑποδέξονται
δὲ
ὑμᾶς
τριήρεις
ἱκαναί, |
[13, 4] |
δήποτε·
ἐθεάσω
νεῶν
ἐρύσεις
ἐκ
|
θαλάττης |
ἄνω,
καὶ
λίθων
ἀγωγὰς
ὑπερφυῶν |
[13, 3] |
ἀέρος
ἰοῦσαν,
καὶ
γῆς
καὶ
|
θαλάττης, |
καὶ
ζῴων,
καὶ
φυτῶν,
ἐμπεσοῦσαν |
[13, 3] |
εἰδέναι,
καὶ
ἀριθμὸν
ψάμμων,
καὶ
|
θαλάττης |
μέτρα,
καὶ
ξυνιέναι
ἀτόπου
λέβητος |
[13, 7] |
ναυτῶν,
καὶ
εὐκολία
ὀργάνων,
καὶ
|
θαλάττης |
φύσις.
Τάττε
δέ
μοι
κατὰ |
[13, 4] |
~Τίς
δὲ
ὁ
τρόπος
τῆς
|
θείας |
τέχνης,
ὀνόματι
μὲν
εἰπεῖν
οὐκ |
[13, 7] |
μή,
μέγα
πλεονέκτημα
ἔγωγ´
ἂν
|
θείην. |
~Ταῦτά
μου
τὰ
μαντεύματα
τὴν |
[13, 3] |
εἶναι
τὴν
μαντικήν,
ἢ
νοῦν
|
θεῖον, |
διαφέροντα
τοῦ
ἀνθρωπίνου
ἀκριβείᾳ
καὶ |
[13, 3] |
καὶ
αὖθις
ῥητέον·
τὸ
δὲ
|
θεῖον |
δοκεῖ
σοι
γινώσκειν
πάντα
ἑξῆς, |
[13, 2] |
ἐν
παντὶ
εὔστοχον·
τὸ
δὲ
|
θεῖον |
κατὰ
μὲν
τὴν
ὑπεροχὴν
πιστόν· |
[13, 2] |
διελέσθαι
ὡς
δεῖ.
Οὔτε
τὸ
|
θεῖον |
πάντων
εὔστοχον,
οὔτε
τὸ
ἀνθρώπινον |
[13, 8] |
αἱ
ἀνθρώπιναι
συμφοραί·
οὐ
γὰρ
|
θέμις |
ἀνάπτειν
θεῶν
αἰτίαν
κακοῦ·
εἰ |
[13, 6] |
εἰς
τὸν
οὐρανὸν
ἀφορῶντες,
ᾗ
|
θέμις |
ὁρᾶν
τὸν
τοῦ
Διὸς
περιλαμπῆ |
[13, 1] |
φράττεσθαι
τὸ
ἄστυ
ξυλίνῳ
τείχει.
|
Θεμιστοκλῆς |
λέγει
ὅτι
οἱ
δοκεῖ
τὸ |
[13, 6] |
δὲ
αὐτῶν
τοὺς
βίους
ἐπιστάται
|
θεοί· |
γῆν
τε
γὰρ
θεοὶ
ἐπιβόσκονται, |
[13, 6] |
ἐπιστάται
θεοί·
γῆν
τε
γὰρ
|
θεοὶ |
ἐπιβόσκονται,
σώζοντες
τὰ
τῆς
γῆς
|
[13, 6] |
ἀθάνατα.
Ὧν
τὸν
μὲν
νέμονται
|
θεοὶ |
καὶ
θεῶν
παῖδες,
τὴν
δὲ |
[13, 3] |
ἀποθεσπίζουσιν·
ἐγὼ
δὲ
μὴ
ὅτι
|
θεόν, |
ἀλλ´
οὐδὲ
ἄνδρα
ἀγαθόν,
ἀξίως |
[13, 3] |
Δεινῶς
τινα
πολυπράγμονα
ἡγεῖ
τὸν
|
θεόν, |
καὶ
περίεργον,
καὶ
εὐήθη,
καὶ |
[13, 4] |
Κάλει
τοίνυν
τεχνίτην
μὲν
τὸν
|
θεόν, |
ὄργανα
δὲ
τοὺς
λογισμοὺς
τοὺς
|
[13, 4] |
νόει
μοι
στρατηγὸν
μὲν
τὸν
|
θεόν, |
στρατείαν
δὲ
τὴν
ζωήν,
ὁπλίτην |
[13, 3] |
μουσικοῦ,
καὶ
τεχνίτην
μὲν
τὸν
|
θεόν, |
τὴν
δὲ
ἁρμονίαν
αὐτὴν
ἀρξαμένην |
[13, 8] |
τίνος
οὐσίας;
Εἰ
μέν
τοι
|
θεός |
ἐσσι,
τοὶ
οὐρανὸν
εὐρὺν
ἔχουσιν, |
[13, 5] |
ἐγνώρισεν
δὲ
τὴν
αἰτίαν
ὁ
|
θεός. |
Κροῖσος
Ἅλυν
διαβὰς
μεγάλην
ἀρχὴν |
[13, 5] |
τέκνων
ἄλοκα
δαιμόνων
ἄτερ,
ὁ
|
θεὸς |
λέγει·
ἢν
γὰρ
φυτεύσῃς
παῖδα, |
[13, 7] |
ἀκούσῃ
Πλάτωνος
ὡδὶ
λέγοντος,
ὡς
|
θεὸς |
μὲν
πάντα,
καὶ
μετὰ
θεοῦ
|
[13, 5] |
ἐμβολάς,
καὶ
ἀέρων
μεταβολὰς
οὐ
|
θεὸς |
οἶδεν
μόνος,
ἀλλὰ
καὶ
ἀνθρώπων |
[13, 3] |
πᾶσι
τοῖς
δεομένοις
θεσπίζει
ὁ
|
θεὸς |
τὸ
ἀληθὲς
μαθεῖν,
καὶ
συμφέρει, |
[13, 5] |
τι.
Πῶς
δὲ
δὴ
καὶ
|
θεὸς |
τῶν
ὅσα
ἐφ´
ἡμῖν
καταμαντεύεται; |
[13, 2] |
κατὰ
δὲ
τὴν
τιμὴν
ἀνεπίφθονον;
|
Θεοῦ |
δὲ
μαντεῖα
καὶ
ἀνθρώπου
νοῦς |
[13, 1] |
τοῦτον
καταδεέστερον
τῆς
χρησμῳδίας
τοῦ
|
θεοῦ; |
Ἐγὼ
μὲν
οἶμαι,
οὐδὲ
αἰνίγματος |
[13, 3] |
ῥημάτων,
καὶ
αἰδώς
με
τοῦ
|
θεοῦ |
ἔχει·
σεμνὸν
γάρ
τι
τὸ |
[13, 5] |
τῆς
συμπλοκῆς
καὶ
διοικίσεις
μαντικὴν
|
θεοῦ |
καὶ
ἀνθρώπου
νοῦν,
καὶ
διέλυσας
|
[13, 1] |
ἄστεος
ἐς
τὸ
τεῖχος
τοῦ
|
θεοῦ |
μετῳκίσθησαν.
Εἰ
οὖν
οἱ
Ἀθηναῖοι |
[13, 2] |
εἴη
ἐμφερέστερον
ἀρετῆς
ἀνθρωπίνης
γνώμῃ
|
θεοῦ. |
Μὴ
τοίνυν
ἀπόρει,
μηθ´
ὅντινα |
[13, 7] |
θεὸς
μὲν
πάντα,
καὶ
μετὰ
|
θεοῦ
|
τύχη
καὶ
καιρὸς
τὰ
ἀνθρώπινα |
[13, 6] |
Στρατὸν
ὁρᾷς
ἡγεμόνων
ἀγαθῶν
καὶ
|
θεραπόντων |
ἀναγκαίων·
τοῦτό
μοι
φύλαττε
τὸ |
[13, 3] |
Καὶ
δηλαδὴ
πᾶσι
τοῖς
δεομένοις
|
θεσπίζει |
ὁ
θεὸς
τὸ
ἀληθὲς
μαθεῖν, |
[13, 1] |
Θρᾷκες,
καὶ
ὁπλῖται
Μακεδόνες,
καὶ
|
Θετταλικὸν |
ἱππικόν·
ἐχρῶντο
οὖν
τῷ
θεῷ |
[13, 5] |
σεισμὸν
Σαμίοις
προεμήνυσεν,
καὶ
Ἱπποκράτης
|
Θετταλοῖς |
προσιόντα
λοιμόν,
καὶ
Τιμήσιος
Κλαζομενίοις |
[13, 1] |
Θετταλικὸν
ἱππικόν·
ἐχρῶντο
οὖν
τῷ
|
θεῷ |
οἱ
Ἀθηναῖοι,
τί
χρὴ
δρᾶν, |
[13, 1] |
οἱ
Ἀθηναῖοι
τότε
τῷ
μὲν
|
θεῷ |
συμβουλεύεσθαι
περὶ
τούτων
οὐκ
ἤθελον, |
[13, 1] |
ἐστρατεύοντο,
ἐχρῶντο
οἱ
Ἀθηναῖοι
τῷ
|
θεῷ, |
τί
χρῆ
δρᾶν
ἐπιόντος
αὐτοῖς |
[13, 8] |
συμφοραί·
οὐ
γὰρ
θέμις
ἀνάπτειν
|
θεῶν |
αἰτίαν
κακοῦ·
εἰ
δέ
τις |
[13, 6] |
θεῶν
παῖδες,
τὴν
δὲ
ὑποφῆται
|
θεῶν, |
ἄνθρωποι,
οὐ
χαμαιεῦναι,
καθ´
Ὅμηρον, |
[13, 6] |
τὴν
μουσικωτάτην.
~Οἶκος
οὗτος
εἷς
|
θεῶν |
καὶ
ἀνθρώπων,
οὐρανὸς
καὶ
γῆ, |
[13, 6] |
τὸν
μὲν
νέμονται
θεοὶ
καὶ
|
θεῶν |
παῖδες,
τὴν
δὲ
ὑποφῆται
θεῶν, |
[13, 3] |
χοροῦ,
συντάττει
τὸν
ἐν
αὐτῇ
|
θόρυβον. |
~Τίς
δὲ
ὁ
τρόπος
τῆς |
[13, 1] |
καὶ
ἀκοντισταὶ
Παφλαγόνες,
καὶ
πελτασταὶ
|
Θρᾷκες, |
καὶ
ὁπλῖται
Μακεδόνες,
καὶ
Θετταλικὸν |
[13, 9] |
μέθην
ἄγει,
ταῦτα
καὶ
τὸν
|
Θυέστην |
ὠθεῖ
ἐπὶ
τὸν
τοῦ
ἀδελφοῦ |