>

Livre, Chap.
[1, 1]	Ἀλλὰ τί πάθω; Ἕτερον νόσημα	χαλεπώτατον	τὴν ἡμετέραν γλῶσσαν πρὸς ἰατρείαν
[1, 6]	ἐνοικοῦσιν αὐτῶν ταῖς ψυχαῖς, καὶ	χαλεπώτεροι	τῶν προτέρων οἱ νῦν; καὶ
[1, 6]	Ἕλλησι, τὰ δὲ τῆς ἀπάτης	χαλεπώτερον	ὑπὸ τούτων δρᾶται. Καὶ γὰρ
[1, 2]	βαλεῖν τοῖς κυναρίοις· πρὸς τὴν	Χαναναίαν	ὁ Χριστὸς ἔλεγεν, ἐκείνους μὲν
[1, 8]	εὐεργεσίαν μαθόντα. Μὴ τοίνυν νομίζετε	χαρίζεσθαι	τοῖς ὑμετέροις ἀδελφοῖς, εἴ τι
[1, 8]	τῷ συνδούλῳ σου τὴν ἐπιβλαβῆ	χαριζόμενος	χάριν, σιγήσῃς καὶ ἀποκρύψῃς, τὴν
[1, 2]	ἰσχύσαμεν διὰ τὴν τοῦ Θεοῦ	χάριν	ἀποθέσθαι τὴν προτέραν ἀλογίαν, καὶ
[1, 8]	βλάψαι δυνήσεται, μᾶλλον δὲ καὶ	χάριν	εἴσεταί σοι μετὰ ταῦτα τῆς
[1, 8]	συνδούλῳ σου τὴν ἐπιβλαβῆ χαριζόμενος	χάριν,	σιγήσῃς καὶ ἀποκρύψῃς, τὴν ἐσχάτην
[1, 6]	Υἱὸς ὑβρίζεται, ὅπου Πνεύματος ἀθετεῖται	χάρις,	μᾶλλον δὲ καὶ αὐτῶν ὄντων
[1, 8]	οὗ γένοιτο πάντας ἡμᾶς ἐπιτυχεῖν	χάριτι	καὶ φιλανθρωπίᾳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν
[1, 2]	τῶν οὐρανῶν ἀγαθὰ εἰς τὰς	χεῖρας	αὐτῶν ἐλθόντα ἀπωσάμενοι καὶ ῥίψαντες
[1, 5]	οὖν ἅγιαί εἰσιν αὐτῶν αἱ	χεῖρες,	ἐπειδὴ τὰ σώματα τῶν ἁγίων
[1, 5]	ἁγίων κατέσχον; Μὴ γένοιτο! Εἶτα	χεῖρες	μὲν, σώματα κατασχοῦσαι ἁγίων, βέβηλοι
[1, 1]	διανοίας, εἰ καὶ μὴ τῇ	χειρὶ,	ἀλλὰ τῇ γνώμῃ. ~βʹ Μηδὲ
[1, 6]	τὰ ἔσχατα τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου	χείρονα	τῶν πρώτων. Οὕτως ἔσται καὶ
[1, 2]	ζυγοῦ, οὔτε ἡνίας, οὔτε ἡνιόχου	χειρὸς	ἀνέχεται· οὕτω καὶ ὁ τῶν
[1, 4]	ᾖς ἀφαρπάσαι τῶν τοῦ δημίου	χειρῶν,	οὐκ ἂν ἅπαντα ἔπραξας, ὥστε
[1, 1]	δόξης αὐτοῦ. Προσέθηκα καὶ τὰ	χερουβὶμ	βοῶντα· Εὐλογημένη ἡ δόξα αὐτοῦ
[1, 7]	ὠφέλει ὁ ναὸς, ὅτε τὰ	Χερουβὶμ,	ὅτε ἡ κιβωτὸς, πολλῷ μᾶλλον
[1, 7]	τῶν ἔργων, τότε μὲν βαρβαρικαῖς	χερσὶ	παραδοὺς, ὕστερον δὲ εἰς τέλος
[1, 6]	αὐτῶν φύντας ταῖς οἰκείαις κατέσφαξαν	χερσὶν,	ἵνα τοὺς ἐχθροὺς τῆς ἡμετέρας
[1, 7]	ἐκ δαιμόνων ἐπιζητεῖς; Ὅτε εἰς	χοίρους	εἰσελθεῖν αὐτοὺς συνεχώρει ὁ Χριστὸς,
[1, 1]	τὸν οὐρανὸν, ἔδειξα ὑμῖν τὸν	χορὸν	τῶν ἀγγέλων λέγοντα, Δόξα ἐν
[1, 2]	θεραπείαν, συναγάγετε πρεσβυτέρους. Οὗτοι δὲ	χοροὺς	μαλακῶν συναγαγόντες, καὶ πολὺν πεπορνευμένων
[1, 5]	καὶ αὐτοὺς καὶ τὴν συναγωγὴν	χρὴ,	ὅτι ἐμπαροινοῦσιν εἰς τοὺς ἁγίους
[1, 2]	λόγον; Τὸν νηστεύοντα κατεσταλμένον εἶναι	χρὴ,	συντετριμμένον, τεταπεινωμένον, οὐχὶ μεθύειν ὑπὸ
[1, 2]	ὑμᾶς, ὅτι ὁ ζυγός μου	χρηστός	ἐστι, καὶ τὸ φορτίον μου
[1, 2]	τὸν ζυγὸν τοῦ Χριστοῦ, καίτοι	χρηστὸς	ἦν, καὶ οὐδὲν φορτικὸν εἶχεν
[1, 3]	εἴποιμι τὸν τὰ τοιαῦτα τολμῶντα	Χριστιανὸν	εἰλικρινῆ) εἰς τὰ τῶν Ἑβραίων
[1, 4]	ἐπεσπάσαντο· τὸ πλέον τῆς πόλεως	Χριστιανὸν,	καὶ ἔτι μὴν νοσοῦσί τινες
[1, 3]	δὲ τὸν ἕλκοντα ἠρόμην εἰ	Χριστιανὸς	εἴη, κἀκεῖνος ὡμολόγησεν, ἐπεκείμην σφοδρῶς,
[1, 4]	αἰσχύνῃ; καὶ ποίαν ἕξεις συγγνώμην,	Χριστιανὸς	ὢν ἐξ ἡμισείας; Πιστεύσατε, τὴν
[1, 3]	μιαροῦ καὶ ἀναισθήτου, δοκοῦντος εἶναι	Χριστιανοῦ	(οὐ γὰρ ἂν εἴποιμι τὸν
[1, 3]	δὴ καὶ τοὺς ἀτελεστέρους τῶν	Χριστιανῶν	μορμολύττονται Ἰουδαῖοι. Πῶς γὰρ τὰ
[1, 7]	πρὸ τοῦ σταυροῦ, πρὸ τῆς	Χριστοκτονίας	τὸ βδέλυγμα· καὶ νῦν οὐ
[1, 6]	κἂν μὴ ξόανον εἱστήκῃ; Ὅπου	Χριστοκτόνοι	συνέρχονται, ὅπου σταυρὸς ἐλαύνεται, ὅπου
[1, 4]	καὶ τῆς κοινωνίας ἀπαλλάξαι τῶν	Χριστοκτόνων.	Ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς εἴ τινα
[1, 7]	καὶ γεέννης φοβερώτερον ἡμῖν τὸν	Χριστὸν	εἶναι δεῖ, καὶ βασιλείας ποθεινότερον·
[1, 6]	ἐκεῖναι γάρ με πρὸς τὸν	Χριστὸν	ἐχειραγώγησαν· ἀλλὰ τὴν ἀσέβειαν αὐτῶν
[1, 3]	ἄμεινον διακεῖσθαι ἔλεγον, εἰ τὸν	Χριστὸν	λέγων προσκυνεῖν, ἐπὶ τὰ σπήλαια
[1, 7]	γέενναν ἀπειλεῖ, ὥστε ἀρνήσασθαι τὸν	Χριστὸν,	μὴ καταδέξῃ· εἴ τις βασιλείαν
[1, 5]	λέγωσι μὴ εἰδέναι αὐτοὺς τὸν	Χριστὸν,	μηδὲ εἰρηκέναι τι περὶ τῆς
[1, 3]	τὰ σά; Πῶς οὖν τὸν	Χριστὸν	ὁμολογεῖς σὺ κεφαλὴν εἶναι τῆς
[1, 5]	προσκυνοῦντας τὸν ὑπ´ αὐτῶν σταυρωθέντα	Χριστὸν,	τὰ ἐκείνων διώκοντας καὶ σεμνοποιοῦντας,
[1, 3]	εἰπεῖν, κεφαλὴν μίαν ἔχων τὸν	Χριστὸν,	τολμᾷς εἰπεῖν, ὅτι οὐδέν σοι
[1, 3]	κοινὸν, οὐδὲ κεφαλὴν ἔχεις τὸν	Χριστόν.	Ὡς παιδία μικρὰ φοβοῦσιν ὑμᾶς
[1, 8]	ὥστε προδοῦναι ἀδελφὸν, ὑπὲρ οὗ	Χριστὸς	ἀπέθανεν. Ὁ Χριστὸς τὸ αἷμα
[1, 2]	κυναρίοις· πρὸς τὴν Χαναναίαν ὁ	Χριστὸς	ἔλεγεν, ἐκείνους μὲν τέκνα καλῶν,
[1, 2]	γεγόνασι. Διὰ τοῦτο καὶ ὁ	Χριστὸς	ἔλεγεν· Τοὺς ἐχθρούς μου, τοὺς
[1, 8]	ὑπὲρ οὗ Χριστὸς ἀπέθανεν. Ὁ	Χριστὸς	τὸ αἷμα ἐξέχεεν δι´ αὐτόν·
[1, 7]	χοίρους εἰσελθεῖν αὐτοὺς συνεχώρει ὁ	Χριστὸς,	τότε εἰς πέλαγος εὐθέως κατεπόντισαν·
[1, 8]	φιλανθρωπίᾳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ	Χριστοῦ,	δι´ οὗ καὶ μεθ´ οὗ
[1, 8]	ἡμέρᾳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ	Χριστοῦ	καὶ ἐμοὶ καὶ ὑμῖν, κἂν
[1, 7]	χωρίζει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ	Χριστοῦ·	καὶ σὲ σώματος θεραπεία ἀφίστησι;
[1, 2]	γὰρ ἤνεγκαν τὸν ζυγὸν τοῦ	Χριστοῦ,	καίτοι χρηστὸς ἦν, καὶ οὐδὲν
[1, 2]	ὅτι παρῃτήσαντο τὴν δεσποτείαν τοῦ	Χριστοῦ,	λέγοντες· Ἡμεῖς οὐκ ἔχομεν βασιλέα
[1, 4]	καὶ ὑμεῖς στρατόπεδόν ἐστε τοῦ	Χριστοῦ,	μετὰ ἀκριβείας διερευνᾶτε (καὶ περιεργάζεσθε,
[1, 2]	οὐκ ἐδέξαντο τὸν ζυγὸν τοῦ	Χριστοῦ,	οὐδὲ τὸ ἄροτρον τῆς διδασκαλίας
[1, 7]	ἀγάπης τοῦ Θεοῦ τῆς ἐν	Χριστῷ	Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν. Ἐκεῖνον
[1, 0]	ΗΜΩΝ ΙΩΑΝΝΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΤΟΥ	ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ	ΛΟΓΟΙ ΚΑΤΑ ΙΟΥΔΑΙΩΝ. Λόγος πρῶτος.
[1, 7]	οὐ μέλλοντα, οὐ κτίσις ἑτέρα	χωρίζει	ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ·
[1, 3]	δαιμόνων κατοικητήριον γίνεται ἐκεῖνο τὸ	χωρίον.	Ἀλλὰ πάντως ἐροῦσιν, ὅτι καὶ
[1, 6]	ὅπου δαίμονες οἰκοῦσιν, οὐχὶ ἀσεβείας	χωρίον	ἐστὶ, κἂν μὴ ξόανον εἱστήκῃ;
[1, 4]	παντὸς ἀτιμότερον τὸ τῆς συναγωγῆς	χωρίον	(ἐστίν. Οὐ γὰρ λῃστῶν οὐδὲ
[1, 3]	γένοιτο· ἀλλ´ εἰδωλολατρείας ἐκεῖνο τὸ	χωρίον	λοιπόν ἐστιν· ἀλλ´ ὅμως τινὲς
[1, 7]	τις κτίσις ἑτέρα δυνήσεται ἡμᾶς	χωρίσαι	ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 16/04/2009