HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Jean Chrysostome, Discours contre les juifs (I)

Liste des contextes (ordre alphabétique)

ν = 38 formes différentes pour 80 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

>
Livre, Chap.

[1, 7]   συνιόντας, ἀλλ´ οἱ συνιόντες τὸν ναὸν ἅγιον ποιοῦσιν. Εἰ δὲ τότε

[1, 7]   καὶ τῶν θυμιαμάτων, καὶ τὸν ναὸν ἀποστρέφεται διὰ τοὺς εἰσιόντας ἐκεῖ;

[1, 7]   ναὸς Κυρίου ἐστίν. Οὐχ ὁ ναὸς ἁγιάζει, φησὶ, τοὺς συνιόντας, ἀλλ´

[1, 6]   ἅγιος ἔσται τοῦ Σεράπιδος ὁ ναὸς διὰ τὰ βιβλία; Μὴ γένοιτο!

[1, 7]   ὠφελήσουσιν ὑμᾶς, (λέγοντες, ναὸς Κυρίου, ναὸς Κυρίου ἐστίν. Οὐχ ὁ ναὸς

[1, 7]   ὅτι οὐκ ὠφελήσουσιν ὑμᾶς, (λέγοντες, ναὸς Κυρίου, ναὸς Κυρίου ἐστίν. Οὐχ

[1, 7]   δὲ τότε οὐκ ὠφέλει ὁ ναὸς, ὅτε τὰ Χερουβὶμ, ὅτε ἡ

[1, 7]   φησὶ, καὶ ποιήσῃ σημεῖον, ἢ νεκρὸν ἐγείρῃ, ἢ λεπρὸν καθάρῃ, ἢ

[1, 2]   κατέσφαξας, τότε σου προσδεκτὴ ἡ νηστεία γίνεται; Καὶ πῶς ἂν ἔχοι

[1, 2]   νῦν· νῦν γὰρ ἄκαιρος ἡ νηστεία καὶ βδελυκτή. Τίς ταῦτά φησιν;

[1, 8]   εἰς τὰ Ματρώνης ἀνέλθῃ, ἢ νηστείᾳ κοινωνήσῃ, ἢ σαββάτων μετάσχῃ, ἢ

[1, 2]   ἔτυπτες, βδελυκτή σου ἦν ἡ νηστεία, ὅτε τὸν Δεσπότην κατέσφαξας, τότε

[1, 1]   αἱ σάλπιγγες, αἱ σκηνοπηγίαι, αἱ νηστεῖαι· καὶ πολλοὶ τῶν μεθ´ ἡμῶν

[1, 2]   μεγαλοφώνως βοῶν· Οὐ ταύτην τὴν νηστείαν ἐγὼ ἐξελεξάμην, λέγει Κύριος. Διὰ

[1, 7]   τὴν θεοκτονίαν τὴν τῶν Ἰουδαίων νηστείαν. Καὶ πῶς γὰρ οὐχὶ δαίμονας

[1, 2]   νηστείαν, φησίν· οὐκ εἶπε, πομπεύσατε νηστείαν· Κηρύξατε θεραπείαν, συναγάγετε πρεσβυτέρους. Οὗτοι

[1, 2]   κελεύει νηστεύειν ὁ προφήτης· Ἁγιάσατε νηστείαν, φησίν· οὐκ εἶπε, πομπεύσατε νηστείαν·

[1, 1]   δὲ καὶ συνεορτάζουσι καὶ τῶν νηστειῶν κοινωνοῦσι· καὶ τοῦτο τὸ πονηρὸν

[1, 2]   σχῆμα μεθυόντων. Ἄκουσον πῶς κελεύει νηστεύειν ὁ προφήτης· Ἁγιάσατε νηστείαν, φησίν·

[1, 2]   κατασφάξατε αὐτούς. Τότε ἔδει σε νηστεύειν, ὦ Ἰουδαῖε, ὅτε ἡ μέθη

[1, 4]   κατὰ τὸν τοῦ Ἀποστόλου λόγον. Νηστεύεις μετὰ Ἰουδαίων; οὐκοῦν ἀπόθου καὶ

[1, 2]   Ὅτι εἰς κρίσεις καὶ μάχας νηστεύετε, καὶ τύπτετε πυγμαῖς τοὺς ὑποχειρίους.

[1, 2]   πῶς ἂν ἔχοι λόγον; Τὸν νηστεύοντα κατεσταλμένον εἶναι χρὴ, συντετριμμένον, τεταπεινωμένον,

[1, 5]   Ἐννοήσατε τοίνυν τίσι κοινωνοῦσιν οἱ νηστεύοντες νῦν· τοῖς βοῶσι, Σταύρωσον, σταύρωσον·

[1, 2]   ὀρχούμενοι· καὶ ἡ μὲν ὑπόθεσις νηστευόντων, τὸ δὲ σχῆμα μεθυόντων. Ἄκουσον

[1, 1]   Ἂν γὰρ μηδὲν ἀκούσαντες σήμερον νηστεύσωσι μετ´ ἐκείνων, μετὰ τὸ τελεσθῆναι

[1, 8]   κλέπτῃ καὶ μὴ καταγγέλλοντα, ὁμοίως νομίζεις ἐχθρόν; Ἡ μήτηρ ἡμῶν ἡ

[1, 3]   καὶ πρὸς τοὺς ἐγκαλοῦντας ἀπολογεῖσθαι νομίζετε, λέγοντες, Ἐμοὶ γὰρ τί μέλει;

[1, 8]   τὴν εὐεργεσίαν μαθόντα. Μὴ τοίνυν νομίζετε χαρίζεσθαι τοῖς ὑμετέροις ἀδελφοῖς, εἴ

[1, 5]   τὴν συναγωγὴν σεμνὸν εἶναι τόπον νομίζουσιν, ἀναγκαῖον καὶ πρὸς τούτους ὀλίγα

[1, 3]   πολλοὶ αἰδοῦνται Ἰουδαίους, καὶ σεμνὴν νομίζουσιν εἶναι τὴν ἐκείνων πολιτείαν νῦν·

[1, 2]   τόλμαν καταγινώσκω, ἐὰν μὴ οὕτω νομίζωσιν. Εἰ μὲν γὰρ οἴκοθεν ἀποφαίνομαι,

[1, 2]   ἀντιπίπτετε· οὐ τῷ παραβαίνειν τὰ νόμιμα μόνον, ἀλλὰ καὶ τῷ φυλάττειν

[1, 2]   Καὶ γὰρ ὅτε ἔδει τὸν νόμον τηρεῖν, κατεπάτησαν· καὶ νῦν ὅτε

[1, 5]   καὶ βδελύττεσθαι καὶ ἀποπηδᾷν; Ὁ νόμος ἀπόκειται. φησὶν, ἐν αὐτῷ, καὶ

[1, 2]   καὶ νῦν ὅτε ἀναπέπαυται ὁ νόμος, φιλονεικοῦσιν αὐτὸν τηρεῖν. Τί γένοιτ´

[1, 2]   οἳ μὴ τῇ παραβάσει τοῦ νόμου μόνον, ἀλλὰ καὶ τῇ φυλακῇ

[1, 2]   ἀλλὰ καὶ τῇ φυλακῇ τοῦ νόμου τὸν Θεὸν παροξύνουσι; Διὰ τοῦτό

[1, 6]   παιδοτροφίαν κατεπάτησαν, τῆς συγγενείας τοὺς νόμους ἐξ αὐτῶν τῶν βάθρων ἀνέτρεψαν,

[1, 1]   ἡμετέραν γλῶσσαν πρὸς ἰατρείαν καλεῖ, νόσημα ἐν τῷ σώματι τῆς Ἐκκλησίας

[1, 1]   ἐπιμελήσασθαι. Τί δέ ἐστι τὸ νόσημα; Ἑορταὶ τῶν ἀθλίων καὶ ταλαιπώρων

[1, 1]   Θεοῦ. Ἀλλὰ τί πάθω; Ἕτερον νόσημα χαλεπώτατον τὴν ἡμετέραν γλῶσσαν πρὸς

[1, 7]   πολλάκις διὰ τῆς αὐτῶν τέχνης νοσήματα ἀπήλασαν, καὶ πρὸς ὑγίειαν τοὺς

[1, 7]   ἀλλ´ ἑλοῦ μᾶλλον ἐγκαρτερῆσαι τῷ νοσήματι, ἢ τὴν πίστιν καὶ τὴν

[1, 7]   τῆς βασιλείας ἐπιχειροῦσιν ἐκβαλεῖν, καὶ νοσημάτων ἀπαλλάττειν αἱρήσονται; Οὐκ ἤκουσας τοῦ

[1, 1]   τὰ κατεπείγοντα καὶ ὀξύτατα τῶν νοσημάτων ἵστανται πρότερον· πάντως δὲ συγγενὴς

[1, 7]   δεῖ, καὶ βασιλείας ποθεινότερον· κἂν νοσήσωμεν, βέλτιον ἐν ταῖς ἀῤῥωστίαις μεῖναι,

[1, 6]   οὐχ ὡς κοινὴν λύμην καὶ νόσον τῆς οἰκουμένης ἁπάσης ἀποστρέφεσθαι; Οὐχὶ

[1, 8]   μὴ γένοιτο τοσούτους εἶναι τοὺς νοσοῦντας· δύο καὶ τρεῖς ἐξ ὑμῶν,

[1, 1]   βλάβη· τοὺς δὲ τὰ Ἰουδαϊκὰ νοσοῦντας, εἰ μὴ νῦν θεραπεύσαιμεν, ὅτε

[1, 5]   ~εʹ Ἀλλὰ γὰρ ἐπὶ τοὺς νοσοῦντας ἐπανελθεῖν δεῖ πάλιν. Ἐννοήσατε τοίνυν

[1, 8]   ἀκριβείας ἁπάσης τοὺς τὰ τοιαῦτα νοσοῦντας θηρεύσαντες, οὕτως εἰς τὴν ἐπιοῦσαν

[1, 4]   τοσούτων ἰατρῶν ὄντων, ὦσί τινες νοσοῦντες; Δώδεκα ἦσαν οἱ ἀπόστολοι, καὶ

[1, 4]   μὲν γὰρ ἐγκλημάτων κἀκεῖνοι οἱ νοσοῦντες· οὐ μὴν οὐδὲ ἡμεῖς ἀπηλλάγμεθα

[1, 4]   περιόψομαί τινα τῶν τὰ τοιαῦτα νοσούντων, ἐὰν ἴδω· ἐὰν δὲ ἀγνοήσω,

[1, 8]   μοι κομισάτω τῶν τὰ τοιαῦτα νοσούντων· μᾶλλον δὲ μὴ γένοιτο τοσούτους

[1, 4]   πόλεως Χριστιανὸν, καὶ ἔτι μὴν νοσοῦσί τινες ἰουδαϊσμόν. Καὶ ποίαν ἀπολογίαν

[1, 6]   ῥᾳδίως ἐπισπάσαιτο, οὐδὲ ἀπατήσειε τὸν νοῦν ἔχοντα καὶ σωφρονοῦντα· ἐνταῦθα δὲ

[1, 6]   αὐτῶν καὶ τὴν μανίαν τὴν νῦν. Ἀλλὰ γὰρ ὥρα λοιπὸν δεῖξαι,

[1, 4]   πρὸς ἐπίδειξιν οὐδὲ κρότους λέγομεν νῦν, ἀλλὰ πρὸς θεραπείαν τῶν ὑμετέρων

[1, 2]   ἔτεκεν ἡ ἀδηφαγία, οὐχὶ νῦν· νῦν γὰρ ἄκαιρος ἡ νηστεία καὶ

[1, 2]   εἰς κρίσεις καὶ μάχας ἐνήστευον· νῦν δὲ εἰς ἀσελγείας καὶ τὴν

[1, 6]   γὰρ εἰς τοὺς προφήτας ἠσέβουν, νῦν δὲ εἰς αὐτὸν τῶν προφητῶν

[1, 5]   εἰ μὴ τὰς βίβλους ἀνεγίνωσκον. Νῦν δὲ πάσης εἰσὶν ἀπεστερημένοι συγγνώμης,

[1, 3]   νομίζουσιν εἶναι τὴν ἐκείνων πολιτείαν νῦν· διὸ τὴν ὀλεθρίαν ὑπόληψιν πρόῤῥιζον

[1, 6]   Ἕλλην ὁ ἀνήρ· καὶ μέχρι νῦν ἐκεῖ τῶν προφητῶν αἱ ἑρμηνευθεῖσαι

[1, 8]   αὐτὸν ὁ διάβολος, καὶ κατέχει νῦν ἐν τῷ ἰουδαϊσμῷ· οἶδας τὸν

[1, 1]   τὰ Ἰουδαϊκὰ νοσοῦντας, εἰ μὴ νῦν θεραπεύσαιμεν, ὅτε ἐγγὺς καὶ ἐπὶ

[1, 8]   δόξα, ἅμα τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ, καὶ εἰς τοὺς

[1, 1]   ἡμῖν γίνεται τοῖς πρότερον τὰ νῦν. Καὶ γὰρ ὅπερ ἐνεκάλουν Ἰουδαῖοι,

[1, 6]   καὶ χαλεπώτεροι τῶν προτέρων οἱ νῦν; καὶ μάλα εἰκότως. Τότε μὲν

[1, 2]   ἀσέβειαν ἔτεκεν ἡ ἀδηφαγία, οὐχὶ νῦν· νῦν γὰρ ἄκαιρος ἡ νηστεία

[1, 1]   ἔθος βούλομαι τῆς Ἐκκλησίας ἀπελάσαι νῦν. Οἱ μὲν γὰρ (πρὸς Ἀνομοίους

[1, 4]   ἀπαλλάξαι τῆς ἀπαγωγῆς; Τὸν ἀδελφὸν νῦν ὁρᾷς τὸν σὸν, οὐχ ὑπὸ

[1, 2]   τὸν νόμον τηρεῖν, κατεπάτησαν· καὶ νῦν ὅτε ἀναπέπαυται ὁ νόμος, φιλονεικοῦσιν

[1, 7]   τῆς Χριστοκτονίας τὸ βδέλυγμα· καὶ νῦν οὐ πολλῷ μᾶλλον; Καίτοι τί

[1, 8]   Οὗτος μὲν γὰρ κἂν ἀγανακτήσῃ νῦν, οὐδέν σε βλάψαι δυνήσεται, μᾶλλον

[1, 4]   ἐκείνους. Διὰ τοῦτο προλαβὼν λέγω νῦν ταῦτα, ἵνα ἕκαστος ὑμῶν ἐπισπάσηται

[1, 5]   τοίνυν τίσι κοινωνοῦσιν οἱ νηστεύοντες νῦν· τοῖς βοῶσι, Σταύρωσον, σταύρωσον· τοῖς

[1, 7]   θυσίαις αὐτοῦ οὐ προσέσχεν. Ὁ Νῶε θυσίας ἀνήνεγκε τῷ Θεῷ προβάτων

Livre, Chap.
[1, 7]	συνιόντας, ἀλλ´ οἱ συνιόντες τὸν	ναὸν	ἅγιον ποιοῦσιν. Εἰ δὲ τότε
[1, 7]	καὶ τῶν θυμιαμάτων, καὶ τὸν	ναὸν	ἀποστρέφεται διὰ τοὺς εἰσιόντας ἐκεῖ;
[1, 7]	ναὸς Κυρίου ἐστίν. Οὐχ ὁ	ναὸς	ἁγιάζει, φησὶ, τοὺς συνιόντας, ἀλλ´
[1, 6]	ἅγιος ἔσται τοῦ Σεράπιδος ὁ	ναὸς	διὰ τὰ βιβλία; Μὴ γένοιτο!
[1, 7]	ὠφελήσουσιν ὑμᾶς, (λέγοντες, ναὸς Κυρίου,	ναὸς	Κυρίου ἐστίν. Οὐχ ὁ ναὸς
[1, 7]	ὅτι οὐκ ὠφελήσουσιν ὑμᾶς, (λέγοντες,	ναὸς	Κυρίου, ναὸς Κυρίου ἐστίν. Οὐχ
[1, 7]	δὲ τότε οὐκ ὠφέλει ὁ	ναὸς,	ὅτε τὰ Χερουβὶμ, ὅτε ἡ
[1, 7]	φησὶ, καὶ ποιήσῃ σημεῖον, ἢ	νεκρὸν	ἐγείρῃ, ἢ λεπρὸν καθάρῃ, ἢ
[1, 2]	κατέσφαξας, τότε σου προσδεκτὴ ἡ	νηστεία	γίνεται; Καὶ πῶς ἂν ἔχοι
[1, 2]	νῦν· νῦν γὰρ ἄκαιρος ἡ	νηστεία	καὶ βδελυκτή. Τίς ταῦτά φησιν;
[1, 8]	εἰς τὰ Ματρώνης ἀνέλθῃ, ἢ	νηστείᾳ	κοινωνήσῃ, ἢ σαββάτων μετάσχῃ, ἢ
[1, 2]	ἔτυπτες, βδελυκτή σου ἦν ἡ	νηστεία,	ὅτε τὸν Δεσπότην κατέσφαξας, τότε
[1, 1]	αἱ σάλπιγγες, αἱ σκηνοπηγίαι, αἱ	νηστεῖαι·	καὶ πολλοὶ τῶν μεθ´ ἡμῶν
[1, 2]	μεγαλοφώνως βοῶν· Οὐ ταύτην τὴν	νηστείαν	ἐγὼ ἐξελεξάμην, λέγει Κύριος. Διὰ
[1, 7]	τὴν θεοκτονίαν τὴν τῶν Ἰουδαίων	νηστείαν.	Καὶ πῶς γὰρ οὐχὶ δαίμονας
[1, 2]	νηστείαν, φησίν· οὐκ εἶπε, πομπεύσατε	νηστείαν·	Κηρύξατε θεραπείαν, συναγάγετε πρεσβυτέρους. Οὗτοι
[1, 2]	κελεύει νηστεύειν ὁ προφήτης· Ἁγιάσατε	νηστείαν,	φησίν· οὐκ εἶπε, πομπεύσατε νηστείαν·
[1, 1]	δὲ καὶ συνεορτάζουσι καὶ τῶν	νηστειῶν	κοινωνοῦσι· καὶ τοῦτο τὸ πονηρὸν
[1, 2]	σχῆμα μεθυόντων. Ἄκουσον πῶς κελεύει	νηστεύειν	ὁ προφήτης· Ἁγιάσατε νηστείαν, φησίν·
[1, 2]	κατασφάξατε αὐτούς. Τότε ἔδει σε	νηστεύειν,	ὦ Ἰουδαῖε, ὅτε ἡ μέθη
[1, 4]	κατὰ τὸν τοῦ Ἀποστόλου λόγον.	Νηστεύεις	μετὰ Ἰουδαίων; οὐκοῦν ἀπόθου καὶ
[1, 2]	Ὅτι εἰς κρίσεις καὶ μάχας	νηστεύετε,	καὶ τύπτετε πυγμαῖς τοὺς ὑποχειρίους.
[1, 2]	πῶς ἂν ἔχοι λόγον; Τὸν	νηστεύοντα	κατεσταλμένον εἶναι χρὴ, συντετριμμένον, τεταπεινωμένον,
[1, 5]	Ἐννοήσατε τοίνυν τίσι κοινωνοῦσιν οἱ	νηστεύοντες	νῦν· τοῖς βοῶσι, Σταύρωσον, σταύρωσον·
[1, 2]	ὀρχούμενοι· καὶ ἡ μὲν ὑπόθεσις	νηστευόντων,	τὸ δὲ σχῆμα μεθυόντων. Ἄκουσον
[1, 1]	Ἂν γὰρ μηδὲν ἀκούσαντες σήμερον	νηστεύσωσι	μετ´ ἐκείνων, μετὰ τὸ τελεσθῆναι
[1, 8]	κλέπτῃ καὶ μὴ καταγγέλλοντα, ὁμοίως	νομίζεις	ἐχθρόν; Ἡ μήτηρ ἡμῶν ἡ
[1, 3]	καὶ πρὸς τοὺς ἐγκαλοῦντας ἀπολογεῖσθαι	νομίζετε,	λέγοντες, Ἐμοὶ γὰρ τί μέλει;
[1, 8]	τὴν εὐεργεσίαν μαθόντα. Μὴ τοίνυν	νομίζετε	χαρίζεσθαι τοῖς ὑμετέροις ἀδελφοῖς, εἴ
[1, 5]	τὴν συναγωγὴν σεμνὸν εἶναι τόπον	νομίζουσιν,	ἀναγκαῖον καὶ πρὸς τούτους ὀλίγα
[1, 3]	πολλοὶ αἰδοῦνται Ἰουδαίους, καὶ σεμνὴν	νομίζουσιν	εἶναι τὴν ἐκείνων πολιτείαν νῦν·
[1, 2]	τόλμαν καταγινώσκω, ἐὰν μὴ οὕτω	νομίζωσιν.	Εἰ μὲν γὰρ οἴκοθεν ἀποφαίνομαι,
[1, 2]	ἀντιπίπτετε· οὐ τῷ παραβαίνειν τὰ	νόμιμα	μόνον, ἀλλὰ καὶ τῷ φυλάττειν
[1, 2]	Καὶ γὰρ ὅτε ἔδει τὸν	νόμον	τηρεῖν, κατεπάτησαν· καὶ νῦν ὅτε
[1, 5]	καὶ βδελύττεσθαι καὶ ἀποπηδᾷν; Ὁ	νόμος	ἀπόκειται. φησὶν, ἐν αὐτῷ, καὶ
[1, 2]	καὶ νῦν ὅτε ἀναπέπαυται ὁ	νόμος,	φιλονεικοῦσιν αὐτὸν τηρεῖν. Τί γένοιτ´
[1, 2]	οἳ μὴ τῇ παραβάσει τοῦ	νόμου	μόνον, ἀλλὰ καὶ τῇ φυλακῇ
[1, 2]	ἀλλὰ καὶ τῇ φυλακῇ τοῦ	νόμου	τὸν Θεὸν παροξύνουσι; Διὰ τοῦτό
[1, 6]	παιδοτροφίαν κατεπάτησαν, τῆς συγγενείας τοὺς	νόμους	ἐξ αὐτῶν τῶν βάθρων ἀνέτρεψαν,
[1, 1]	ἡμετέραν γλῶσσαν πρὸς ἰατρείαν καλεῖ,	νόσημα	ἐν τῷ σώματι τῆς Ἐκκλησίας
[1, 1]	ἐπιμελήσασθαι. Τί δέ ἐστι τὸ	νόσημα;	Ἑορταὶ τῶν ἀθλίων καὶ ταλαιπώρων
[1, 1]	Θεοῦ. Ἀλλὰ τί πάθω; Ἕτερον	νόσημα	χαλεπώτατον τὴν ἡμετέραν γλῶσσαν πρὸς
[1, 7]	πολλάκις διὰ τῆς αὐτῶν τέχνης	νοσήματα	ἀπήλασαν, καὶ πρὸς ὑγίειαν τοὺς
[1, 7]	ἀλλ´ ἑλοῦ μᾶλλον ἐγκαρτερῆσαι τῷ	νοσήματι,	ἢ τὴν πίστιν καὶ τὴν
[1, 7]	τῆς βασιλείας ἐπιχειροῦσιν ἐκβαλεῖν, καὶ	νοσημάτων	ἀπαλλάττειν αἱρήσονται; Οὐκ ἤκουσας τοῦ
[1, 1]	τὰ κατεπείγοντα καὶ ὀξύτατα τῶν	νοσημάτων	ἵστανται πρότερον· πάντως δὲ συγγενὴς
[1, 7]	δεῖ, καὶ βασιλείας ποθεινότερον· κἂν	νοσήσωμεν,	βέλτιον ἐν ταῖς ἀῤῥωστίαις μεῖναι,
[1, 6]	οὐχ ὡς κοινὴν λύμην καὶ	νόσον	τῆς οἰκουμένης ἁπάσης ἀποστρέφεσθαι; Οὐχὶ
[1, 8]	μὴ γένοιτο τοσούτους εἶναι τοὺς	νοσοῦντας·	δύο καὶ τρεῖς ἐξ ὑμῶν,
[1, 1]	βλάβη· τοὺς δὲ τὰ Ἰουδαϊκὰ	νοσοῦντας,	εἰ μὴ νῦν θεραπεύσαιμεν, ὅτε
[1, 5]	~εʹ Ἀλλὰ γὰρ ἐπὶ τοὺς	νοσοῦντας	ἐπανελθεῖν δεῖ πάλιν. Ἐννοήσατε τοίνυν
[1, 8]	ἀκριβείας ἁπάσης τοὺς τὰ τοιαῦτα	νοσοῦντας	θηρεύσαντες, οὕτως εἰς τὴν ἐπιοῦσαν
[1, 4]	τοσούτων ἰατρῶν ὄντων, ὦσί τινες	νοσοῦντες;	Δώδεκα ἦσαν οἱ ἀπόστολοι, καὶ
[1, 4]	μὲν γὰρ ἐγκλημάτων κἀκεῖνοι οἱ	νοσοῦντες·	οὐ μὴν οὐδὲ ἡμεῖς ἀπηλλάγμεθα
[1, 4]	περιόψομαί τινα τῶν τὰ τοιαῦτα	νοσούντων,	ἐὰν ἴδω· ἐὰν δὲ ἀγνοήσω,
[1, 8]	μοι κομισάτω τῶν τὰ τοιαῦτα	νοσούντων·	μᾶλλον δὲ μὴ γένοιτο τοσούτους
[1, 4]	πόλεως Χριστιανὸν, καὶ ἔτι μὴν	νοσοῦσί	τινες ἰουδαϊσμόν. Καὶ ποίαν ἀπολογίαν
[1, 6]	ῥᾳδίως ἐπισπάσαιτο, οὐδὲ ἀπατήσειε τὸν	νοῦν	ἔχοντα καὶ σωφρονοῦντα· ἐνταῦθα δὲ
[1, 6]	αὐτῶν καὶ τὴν μανίαν τὴν	νῦν.	Ἀλλὰ γὰρ ὥρα λοιπὸν δεῖξαι,
[1, 4]	πρὸς ἐπίδειξιν οὐδὲ κρότους λέγομεν	νῦν,	ἀλλὰ πρὸς θεραπείαν τῶν ὑμετέρων
[1, 2]	ἔτεκεν ἡ ἀδηφαγία, οὐχὶ νῦν·	νῦν	γὰρ ἄκαιρος ἡ νηστεία καὶ
[1, 2]	εἰς κρίσεις καὶ μάχας ἐνήστευον·	νῦν	δὲ εἰς ἀσελγείας καὶ τὴν
[1, 6]	γὰρ εἰς τοὺς προφήτας ἠσέβουν,	νῦν	δὲ εἰς αὐτὸν τῶν προφητῶν
[1, 5]	εἰ μὴ τὰς βίβλους ἀνεγίνωσκον.	Νῦν	δὲ πάσης εἰσὶν ἀπεστερημένοι συγγνώμης,
[1, 3]	νομίζουσιν εἶναι τὴν ἐκείνων πολιτείαν	νῦν·	διὸ τὴν ὀλεθρίαν ὑπόληψιν πρόῤῥιζον
[1, 6]	Ἕλλην ὁ ἀνήρ· καὶ μέχρι	νῦν	ἐκεῖ τῶν προφητῶν αἱ ἑρμηνευθεῖσαι
[1, 8]	αὐτὸν ὁ διάβολος, καὶ κατέχει	νῦν	ἐν τῷ ἰουδαϊσμῷ· οἶδας τὸν
[1, 1]	τὰ Ἰουδαϊκὰ νοσοῦντας, εἰ μὴ	νῦν	θεραπεύσαιμεν, ὅτε ἐγγὺς καὶ ἐπὶ
[1, 8]	δόξα, ἅμα τῷ ἁγίῳ Πνεύματι,	νῦν	καὶ ἀεὶ, καὶ εἰς τοὺς
[1, 1]	ἡμῖν γίνεται τοῖς πρότερον τὰ	νῦν.	Καὶ γὰρ ὅπερ ἐνεκάλουν Ἰουδαῖοι,
[1, 6]	καὶ χαλεπώτεροι τῶν προτέρων οἱ	νῦν;	καὶ μάλα εἰκότως. Τότε μὲν
[1, 2]	ἀσέβειαν ἔτεκεν ἡ ἀδηφαγία, οὐχὶ	νῦν·	νῦν γὰρ ἄκαιρος ἡ νηστεία
[1, 1]	ἔθος βούλομαι τῆς Ἐκκλησίας ἀπελάσαι	νῦν.	Οἱ μὲν γὰρ (πρὸς Ἀνομοίους
[1, 4]	ἀπαλλάξαι τῆς ἀπαγωγῆς; Τὸν ἀδελφὸν	νῦν	ὁρᾷς τὸν σὸν, οὐχ ὑπὸ
[1, 2]	τὸν νόμον τηρεῖν, κατεπάτησαν· καὶ	νῦν	ὅτε ἀναπέπαυται ὁ νόμος, φιλονεικοῦσιν
[1, 7]	τῆς Χριστοκτονίας τὸ βδέλυγμα· καὶ	νῦν	οὐ πολλῷ μᾶλλον; Καίτοι τί
[1, 8]	Οὗτος μὲν γὰρ κἂν ἀγανακτήσῃ	νῦν,	οὐδέν σε βλάψαι δυνήσεται, μᾶλλον
[1, 4]	ἐκείνους. Διὰ τοῦτο προλαβὼν λέγω	νῦν	ταῦτα, ἵνα ἕκαστος ὑμῶν ἐπισπάσηται
[1, 5]	τοίνυν τίσι κοινωνοῦσιν οἱ νηστεύοντες	νῦν·	τοῖς βοῶσι, Σταύρωσον, σταύρωσον· τοῖς
[1, 7]	θυσίαις αὐτοῦ οὐ προσέσχεν. Ὁ	Νῶε	θυσίας ἀνήνεγκε τῷ Θεῷ προβάτων

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 16/04/2009