>

Livre, Chap.
[1, 7]	ἢ λεπρὸν καθάρῃ, ἢ πηρὸν	ἰάσηται,	καὶ μετὰ τὸ ποιῆσαι τὸ
[1, 1]	χαλεπώτατον τὴν ἡμετέραν γλῶσσαν πρὸς	ἰατρείαν	καλεῖ, νόσημα ἐν τῷ σώματι
[1, 8]	τῆς προθυμίας τῆς πρὸς ἐκείνους	ἰατρείας,	καὶ πλέον ἔσται τὸ κέρδος
[1, 8]	εἴσεταί σοι μετὰ ταῦτα τῆς	ἰατρείας·	ὁ δὲ Θεὸς, ἂν τῷ
[1, 7]	Καὶ πῶς σέ τις τῆς	ἰατρικῆς	ἐπιστήμης αὐτῆς ἕνεκα δεισιδαίμων ἄνθρωπος
[1, 1]	ἐπείγομαι καὶ προκαταλαβεῖν. Οὕτω καὶ	ἰατροὶ	ποιοῦσι· πρὸς τὰ κατεπείγοντα καὶ
[1, 4]	λείπεται λόγος ἡμῖν, ὅταν, τοσούτων	ἰατρῶν	ὄντων, ὦσί τινες νοσοῦντες; Δώδεκα
[1, 7]	σε Κύριος ὁ Θεός σου	ἰδεῖν,	εἰ ἀγαπᾷς αὐτὸν ἐξ ὅλης
[1, 7]	ἑορτὴν, ἀλλὰ πάσας ὁμοῦ. Βούλει	ἰδεῖν,	ὅτι καὶ τὴν διὰ τυμπάνων
[1, 7]	εἰπέ μοι, ἆρα ἂν αὐτὸν	ἰδεῖν	ὑπέμεινας; ἆρα ἂν ἀκοῦσαι τῆς
[1, 5]	Καὶ ἐγὼ λέγω, Ἐάν τις	ἴδῃ	σε τὸν ἔχοντα γνῶσιν εἰς
[1, 5]	καθαιροῦντας αὐτὰ τρέχητε; Ἐάν τις	ἴδῃ	σὲ, φησὶ, τὸν ἔχοντα γνῶσιν,
[1, 3]	ἀπανθρώπως καὶ ἀναλγήτως διάκεισθε· κἂν	ἴδητέ	τινα τῶν ἀδελφῶν τῶν ὑμετέρων
[1, 5]	ἀγνοούντων Δεσπότην, καὶ κοινωνοὺς τῆς	ἰδίας	ἀσεβείας λέγωσιν εἶναι; Ὥστε διὰ
[1, 1]	δὲ ἐνεκάλουν ἐκεῖνοι; Ὅτι Πατέρα	ἴδιον	ἔλεγε τὸν Θεὸν, ἴσον ἑαυτὸν
[1, 5]	πράγματα; Ὁ πίπτων οὐχὶ τοῦ	ἰδίου	πτώματος δίδωσι μόνον δίκην, ἀλλ´
[1, 4]	τῶν τὰ τοιαῦτα νοσούντων, ἐὰν	ἴδω·	ἐὰν δὲ ἀγνοήσω, συγγνώμην ὁ
[1, 8]	παραθῶ τὴν τράπεζαν. Ἂν γὰρ	ἴδω	τὴν σήμερον συμβουλὴν εἰς ἔργον
[1, 1]	ὥσπερ πέλαγος ἀχανὲς καὶ ἀκατάληπτον	ἰδὼν,	οὕτως ἐβόησεν· Ὦ βάθος πλούτου
[1, 8]	ἵνα κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην	ἰδὼν	τὴν ἄγραν εἴσω τῶν δικτύων
[1, 5]	ἀπονοίας ἐκείνοις πρόφασις. Ὅταν γὰρ	ἴδωσιν	ὑμᾶς τοὺς προσκυνοῦντας τὸν ὑπ´
[1, 6]	ἀπέθετο εἰς τὸ τοῦ Σεράπιδος	ἱερόν·	καὶ γὰρ ἦν Ἕλλην ὁ
[1, 6]	Ματρώνης καὶ τὸ τοῦ Ἀπόλλωνος	ἱερὸν	ὁμοίως ἐστὶ βέβηλον. Εἰ δέ
[1, 4]	τῆς ἐλευθέρας, μετὰ τῆς ἄνω	Ἱερουσαλήμ;	Εἵλου τὴν κάτω· δούλευε μετ´
[1, 4]	κεφαλὴν ἀποθέσθαι μᾶλλον, ἢ τῶν	ἱερῶν	αὐτὸν ἀφεῖναι ἐπιβαίνειν προθύρων, ἂν
[1, 7]	τοῦ Θεοῦ τῆς ἐν Χριστῷ	Ἰησοῦ	τῷ Κυρίῳ ἡμῶν. Ἐκεῖνον οὐκ
[1, 8]	καὶ φιλανθρωπίᾳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν	Ἰησοῦ	Χριστοῦ, δι´ οὗ καὶ μεθ´
[1, 8]	τῇ ἡμέρᾳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν	Ἰησοῦ	Χριστοῦ καὶ ἐμοὶ καὶ ὑμῖν,
[1, 1]	ὁδοὶ αὐτοῦ! Καὶ ἦν μὲν	ἱκανὴ	ἡ διὰ τούτων ἀπόδειξις· ἐγὼ
[1, 8]	καὶ φανερὸν ποιῶν, κἀκεῖνον ἕξεις	ἵλεων,	καὶ τοῦτον κερδανεῖς, καὶ φίλον
[1, 8]	μήτηρ ἡμῶν ἡ κοινὴ οὐχ	ἱμάτιον,	ἀλλ´ ἀδελφὸν ἀπώλεσεν· ἔκλεψεν αὐτὸν
[1, 8]	μετὰ πάσης ἐλέγχοιτε τῆς σφοδρότητος.	Ἱμάτιον	ἐὰν ἀπολέσῃς, μὴ τὸν κεκλοφότα
[1, 4]	ἀναμέμικται, καὶ ποιεῖτε δῆλον, οὐχ	ἵνα	ἀποκτείνωμεν, καθάπερ ἐκεῖνοι, οὐδ´ ἵνα
[1, 4]	ἵνα κολάσωμεν καὶ τιμωρησώμεθα, ἀλλ´	ἵνα	αὐτὸν ἀπαλλάξωμεν τῆς πλάνης καὶ
[1, 7]	με οἴει σοι κεχρηματικέναι, ἢ	ἵνα	δίκαιος ἀναφανῇς; ~θʹ Ἐνῆν μὲν
[1, 4]	τοῦτο προλαβὼν λέγω νῦν ταῦτα,	ἵνα	ἕκαστος ὑμῶν ἐπισπάσηται τὸν ἀδελφὸν,
[1, 7]	ἐμπεσεῖν πολλάκις. Μένε τοίνυν καρτερῶν,	ἵνα	καὶ σὺ ἀκούσῃς, Μὴ ἄλλως
[1, 8]	εἰς τὴν ἐπιοῦσαν ἀπαντήσατε σύναξιν,	ἵνα	καὶ τοῦ παρ´ ἡμῶν ἐπαίνου
[1, 8]	καὶ εἴκοσι, ἕνα μοι κομισάτωσαν,	ἵνα	κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην ἰδὼν
[1, 4]	ἵνα ἀποκτείνωμεν, καθάπερ ἐκεῖνοι, οὐδ´	ἵνα	κολάσωμεν καὶ τιμωρησώμεθα, ἀλλ´ ἵνα
[1, 7]	τοιαύτης κνίσσης οὐδὲν δυσωδέστερον· ἀλλ´	ἵνα	μάθῃς, ὅτι τῇ προαιρέσει τῶν
[1, 6]	ἐσχάτην αὐτῶν κατηγοροῦσιν ἀσέβειαν. ~Καὶ	ἵνα	μάθητε, ὅτι οὐχ ἁγιάζει τὸν
[1, 7]	οὐκ ἐπειδὴ Θεὸς ἀγνοεῖ, ἀλλ´	ἵνα	σὺ παιδευθῇς, μηδὲ θεραπευόντων ἀνέχεσθαι
[1, 5]	μετ´ αὐτῶν εἰσήγαγον ἐκεῖ, οὐχ	ἵνα	τιμήσωσιν, ἀλλ´ ἵνα ὑβρίσωσι καὶ
[1, 6]	φύντας ταῖς οἰκείαις κατέσφαξαν χερσὶν,	ἵνα	τοὺς ἐχθροὺς τῆς ἡμετέρας ζωῆς,
[1, 5]	ἐκεῖ, οὐχ ἵνα τιμήσωσιν, ἀλλ´	ἵνα	ὑβρίσωσι καὶ ἀτιμάσωσιν. Ὅταν γὰρ
[1, 7]	καὶ αἰώνιον ἀνταλλάξασθαι. Σῶμα θεραπεύσεις,	ἵνα	ψυχὴν ἀπολέσῃς; Οὐ καλή σου
[1, 4]	ποταμῶν, περὶ τοῦ σκώληκος τοῦ	ἰοβόλου,	περὶ τῶν δεσμῶν τῶν ἀῤῥήκτων,
[1, 6]	ἀρίστης, μεταπεμψάμενος ἄνδρας ἐκ τῆς	Ἰουδαίας,	ἡρμήνευσεν αὐτὰς δι´ ἐκείνων, καὶ
[1, 2]	Τότε ἔδει σε νηστεύειν, ὦ	Ἰουδαῖε,	ὅτε ἡ μέθη ταῦτά σε
[1, 4]	ἐκείνων ποίησον· ὅταν ἐπιγνῷς τινα	ἰουδαΐζοντα,	κάτασχε, δῆλον ποίησον, ὥστε μὴ
[1, 1]	ἂν βλάβη· τοὺς δὲ τὰ	Ἰουδαϊκὰ	νοσοῦντας, εἰ μὴ νῦν θεραπεύσαιμεν,
[1, 5]	οἰκοδομηθήσεται εἰς τὸ θαυμάζειν τὰ	Ἰουδαϊκὰ	πράγματα; Ὁ πίπτων οὐχὶ τοῦ
[1, 8]	ἄλλο τι μικρὸν ἢ μέγα	Ἰουδαϊκὸν	ἔθος ἐπιτελέσῃ, καθαρὸς ἐγὼ ἀπὸ
[1, 3]	Ὡς παιδία μικρὰ φοβοῦσιν ὑμᾶς	Ἰουδαῖοι,	καὶ οὐκ αἰσθάνεσθε. Καθάπερ γὰρ
[1, 3]	τοὺς ἀτελεστέρους τῶν Χριστιανῶν μορμολύττονται	Ἰουδαῖοι.	Πῶς γὰρ τὰ παρ´ αὐτοῖς
[1, 1]	νῦν. Καὶ γὰρ ὅπερ ἐνεκάλουν	Ἰουδαῖοι,	τοῦτο ἐγκαλοῦσι καὶ Ἀνόμοιοι. Τί
[1, 3]	παράγω τὴν μαρτυρίαν· οὐκ εἰσὶν	Ἰουδαῖοι	τῶν προφητῶν ἀξιοπιστότεροι. Τί οὖν
[1, 6]	καὶ μαθὼν ὅτι καὶ παρὰ	Ἰουδαίοις	εἰσὶ γραφαὶ περὶ Θεοῦ φιλοσοφοῦσαι,
[1, 7]	Μὴ γένοιτο. Ἄκουσον τί φησιν	Ἰουδαίοις	ὁ Μωϋσῆς· Ἐὰν ἀναστῇ προφήτης
[1, 1]	τὰ τῆς ἀσεβείας Ἀνομοίοις καὶ	Ἰουδαίοις,	συγγενῆ καὶ τὰ ἀγωνίσματα ἡμῖν
[1, 3]	μὴ γένοιτο τοῦτο εἰπεῖν! Οὐδεὶς	Ἰουδαῖος	προσκυνεῖ τὸν Θεόν. Τίς ταῦτά
[1, 3]	~γʹ Οἶδα ὅτι πολλοὶ αἰδοῦνται	Ἰουδαίους,	καὶ σεμνὴν νομίζουσιν εἶναι τὴν
[1, 2]	θαυμάσητε, εἰ ἀθλίους ἐκάλεσα τοὺς	Ἰουδαίους.	Ὄντως γὰρ ἄθλιοι καὶ ταλαίπωροι,
[1, 4]	καὶ ἔτι μὴν νοσοῦσί τινες	ἰουδαϊσμόν.	Καὶ ποίαν ἀπολογίαν ἔχοιμεν ἂν
[1, 8]	καὶ κατέχει νῦν ἐν τῷ	ἰουδαϊσμῷ·	οἶδας τὸν κεκλοφότα, οἶδας τὸν
[1, 0]	ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΛΟΓΟΙ ΚΑΤΑ	ΙΟΥΔΑΙΩΝ.	Λόγος πρῶτος. ~(αʹ Ἐβουλόμην ὑμῖν
[1, 2]	ἀνέχεται· οὕτω καὶ ὁ τῶν	Ἰουδαίων	δῆμος, ὑπὸ τῆς μέθης καὶ
[1, 1]	ἐπὶ θύραις εἰσὶν αἱ τῶν	Ἰουδαίων	ἑορταὶ, δέδοικα μή ποτε ὑπὸ
[1, 4]	ἀπόθου καὶ τὰ ὑποδήματα μετὰ	Ἰουδαίων,	καὶ γυμνοῖς βάδιζε τοῖς ποσὶν
[1, 4]	καὶ αὐταὶ αἱ ψυχαὶ τῶν	Ἰουδαίων·	καὶ τοῦτο πρὸς τῷ τέλει
[1, 1]	Ἑορταὶ τῶν ἀθλίων καὶ ταλαιπώρων	Ἰουδαίων	μέλλουσι προσελαύνειν συνεχεῖς καὶ ἐπάλληλοι,
[1, 7]	μετὰ τὴν θεοκτονίαν τὴν τῶν	Ἰουδαίων	νηστείαν. Καὶ πῶς γὰρ οὐχὶ
[1, 6]	ἐν αὐταῖς ταῖς ψυχαῖς τῶν	Ἰουδαίων.	Ὅταν γὰρ ἐξέλθῃ, φησὶ, τὸ
[1, 4]	τοῦ Ἀποστόλου λόγον. Νηστεύεις μετὰ	Ἰουδαίων;	οὐκοῦν ἀπόθου καὶ τὰ ὑποδήματα
[1, 3]	προσκυνεῖν, ἐπὶ τὰ σπήλαια τῶν	Ἰουδαίων,	τῶν σταυρωσάντων αὐτὸν, ἕλκοι τινά·
[1, 6]	γὰρ σεμνὰ καὶ μεγάλα τὰ	Ἰουδαίων,	ψευδῆ τὰ ἡμέτερα· εἰ δὲ
[1, 6]	φησι περὶ τῆς ἀκολασίας αὐτῶν·	Ἵπποι	θηλυμανεῖς ἐγένοντο· ἕκαστος ἐπὶ τὴν
[1, 6]	Ὥστε τὰ μὲν τῆς ἀσεβείας	ἴσα	αὐτοῖς καὶ Ἕλλησι, τὰ δὲ
[1, 4]	τούτων μὲν οὐδὲν οὐδ´ ὄναρ	ἴσασι,	τῇ γαστρὶ ζῶντες, πρὸς τὰ
[1, 7]	Ἐπιβουλεύειν καὶ καταβλάπτειν, οὐ θεραπεύειν	ἴσασιν	οἱ δαίμονες. Τῆς ψυχῆς οὐ
[1, 1]	Πατέρα ἴδιον ἔλεγε τὸν Θεὸν,	ἴσον	ἑαυτὸν ποιῶν τῷ Θεῷ. Τοῦτο
[1, 2]	ἔλεγεν, Ὡς δάμαλις παροιστρῶσα παροίστρησεν	Ἰσραήλ.	Ἕτερος δὲ αὐτὸν μόσχον ἀδίδακτον
[1, 2]	φησιν; Αὐτὸς ὁ Μωϋσῆς· Ἔφαγεν	Ἰσραὴλ,	καὶ ἐνεπλήσθη καὶ ἐλιπάνθη, καὶ
[1, 5]	κείνους, καὶ πρὸς τὴν ἀλήθειαν	ἵστανται	ἐχθρᾷ διανοίᾳ. Ὥστε διὰ τοῦτο
[1, 1]	κατεπείγοντα καὶ ὀξύτατα τῶν νοσημάτων	ἵστανται	πρότερον· πάντως δὲ συγγενὴς καὶ
[1, 4]	τοῦτο, ἀλλ´ εἰδότες κρύπτετε, εὖ	ἴστε,	ὅτι τὴν αὐτὴν ὑποστήσεσθε τιμωρίαν
[1, 6]	ποιεῖ τῶν συνιόντων ἡ προαίρεσις,	ἱστορίαν	ὑμῖν διηγήσομαι παλαιάν. Πτολεμαῖος ὁ
[1, 4]	ποίας ἂν τύχοις συγγνώμης; Ἀλλ´	ἰσχυρότερός	σου καὶ δυνατώτερός ἐστιν. Ἐμοὶ
[1, 2]	ἐξέπεσον· ἡμεῖς δὲ κύνες ὄντες	ἰσχύσαμεν	διὰ τὴν τοῦ Θεοῦ χάριν
[1, 3]	ἐστέναζον, οἷα τοὺς ἀνθρώπους ἀναπείθειν	ἴσχυσε·	τὴν δὲ ῥᾳθυμίαν τῶν ἀπατωμένων
[1, 0]	~ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ	ΙΩΑΝΝΟΥ	ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΛΟΓΟΙ
[1, 7]	Μὴ γὰρ οὐκ ἠδύνατο ὁ	Ἰὼβ	τῇ γυναικὶ πεισθεὶς βλασφημῆσαι εἰς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 16/04/2009