>

Livre, Chap.
[1, 8]	τὴν παῤῥησίαν· ἂν δὲ παρακούσητε,	(ἤ	τινας τῶν τὰ τοιαῦτα τολμώντων
[1, 8]	νηστείᾳ κοινωνήσῃ, ἢ σαββάτων μετάσχῃ,	ἢ	ἄλλο τι μικρὸν ἢ μέγα
[1, 7]	τὴν ἀφόρητον ἐκείνην πληγὴν ἐνεγκεῖν,	ἢ	βλασφημήσας ἀπηλλάχθαι τῶν ἐπικειμένων κακῶν.
[1, 7]	βέλτιον ἐν ταῖς ἀῤῥωστίαις μεῖναι,	ἢ	διὰ τὴν ἀπαλλαγὴν τῆς ἀσθενείας
[1, 5]	καὶ περιφανῆ εἰς καπηλεῖον εἰσαχθέντα,	ἢ	εἰς καταγώγιον λῃστῶν, εἶτα ὑβριζόμενον
[1, 8]	ἢ εἰς τὴν συναγωγὴν ἀπαντήσῃ,	ἢ	εἰς τὰ Ματρώνης ἀνέλθῃ, ἢ
[1, 8]	τὴν θεωρίαν ἀπέλθῃ τῶν σαλπίγγων,	ἢ	εἰς τὴν συναγωγὴν ἀπαντήσῃ, ἢ
[1, 7]	ἄλλως με οἴει σοι κεχρηματικέναι,	ἢ	ἵνα δίκαιος ἀναφανῇς; ~θʹ Ἐνῆν
[1, 8]	δύο καὶ τρεῖς ἐξ ὑμῶν,	ἢ	καὶ δέκα καὶ εἴκοσι, ἕνα
[1, 7]	ποιήσῃ σημεῖον, ἢ νεκρὸν ἐγείρῃ,	ἢ	λεπρὸν καθάρῃ, ἢ πηρὸν ἰάσηται,
[1, 8]	μετάσχῃ, ἢ ἄλλο τι μικρὸν	ἢ	μέγα Ἰουδαϊκὸν ἔθος ἐπιτελέσῃ, καθαρὸς
[1, 7]	προφήτης, φησὶ, καὶ ποιήσῃ σημεῖον,	ἢ	νεκρὸν ἐγείρῃ, ἢ λεπρὸν καθάρῃ,
[1, 8]	ἢ εἰς τὰ Ματρώνης ἀνέλθῃ,	ἢ	νηστείᾳ κοινωνήσῃ, ἢ σαββάτων μετάσχῃ,
[1, 5]	(ἁγίων καὶ ὑβρίζοντες οὐκ ἔλαττον	ἢ	οἱ δήμιοι τῶν μαρτύρων τὰ
[1, 6]	ἀπανθρωπίαν; ὅτι τοὺς υἱοὺς ἔθυσαν,	ἢ	ὅτι τοῖς δαιμονίοις ἔθυσαν; Ἀλλὰ
[1, 4]	Πιστεύσατε, τὴν κεφαλὴν πρότερον ἀποθήσομαι,	ἢ	περιόψομαί τινα τῶν τὰ τοιαῦτα
[1, 7]	νεκρὸν ἐγείρῃ, ἢ λεπρὸν καθάρῃ,	ἢ	πηρὸν ἰάσηται, καὶ μετὰ τὸ
[1, 8]	Ματρώνης ἀνέλθῃ, ἢ νηστείᾳ κοινωνήσῃ,	ἢ	σαββάτων μετάσχῃ, ἢ ἄλλο τι
[1, 7]	ἐνυπνιαζόμενος ἐνύπνιον καὶ δῷ σημεῖον	ἢ	τέρας, καὶ ἔλθῃ τὸ σημεῖον
[1, 7]	ἑλοῦ μᾶλλον ἐγκαρτερῆσαι τῷ νοσήματι,	ἢ	τὴν πίστιν καὶ τὴν σωτηρίαν
[1, 6]	αὐτῶν ἐκπλαγείη πρότερον, τὴν ἀσέβειαν	ἢ	τὴν ὠμότητα, καὶ τὴν ἀπανθρωπίαν;
[1, 7]	κοινωνεῖς; Καὶ οὐκ εἶπε, τήνδε	ἢ	τήνδε τὴν ἑορτὴν, ἀλλὰ πάσας
[1, 7]	Καὶ πότε δὲ βδέλυγμα; Πρὶν	ἢ	τὸ κεφάλαιον αὐτοὺς ἐργάσασθαι τῶν
[1, 5]	ἆρα ἂν ἐθαύμασας τὸ καπηλεῖον	ἢ	τὸ σπήλαιον, ἐπειδὴ ἔνδον εἱστήκει
[1, 7]	τέρας, καὶ ἔλθῃ τὸ σημεῖον	ἢ	τὸ τέρας ὃ ἐλάλησε, καὶ
[1, 8]	τοῖς συνδούλοις ἀπεχθάνεσθαι ἐπὶ σωτηρίᾳ,	ἢ	τὸν Δεσπότην παροξύνειν καθ´ ἑαυτῶν,
[1, 7]	αὐτοὺς ἐργάσασθαι τῶν κακῶν, πρὶν	ἢ	τὸν ἑαυτῶν ἀνελεῖν Δεσπότην, πρὸ
[1, 7]	ἀκούσεσθε τῆς φωνῆς τοῦ προφήτου,	ἢ	τοῦ ἐνυπνιαζομένου τὸ ἐνύπνιον. Ὃ
[1, 8]	τις ἢ τῶν παρόντων ὑμῶν,	ἢ	τῶν ἀπόντων, πρὸς τὴν θεωρίαν
[1, 4]	αἱρήσομαι τὴν κεφαλὴν ἀποθέσθαι μᾶλλον,	ἢ	τῶν ἱερῶν αὐτὸν ἀφεῖναι ἐπιβαίνειν
[1, 8]	τὴν γῆν, ὅτι ἐάν τις	ἢ	τῶν παρόντων ὑμῶν, ἢ τῶν
[1, 7]	γὰρ θεραπεύσῃ δαίμων, μεῖζον κατέβλαψεν	ἢ	ὠφέλησεν. Ὠφέλησε μὲν γὰρ τὸ
[1, 5]	τοῦτο; Μὴ γὰρ, ἔνθα ἂν	ᾖ	βιβλία τοιαῦτα, καὶ ὁ τόπος
[1, 2]	τὰ δεινὰ, ὅτε ἀσέβειαν ἔτεκεν	ἡ	ἀδηφαγία, οὐχὶ νῦν· νῦν γὰρ
[1, 1]	Θεοῦ δόξης δηλοῦντες. Ἀναμφισβήτητος λοιπὸν	ἡ	ἀπόδειξις, καὶ πολὺς ὁ κρότος
[1, 7]	πάντα ἐκεῖνα ἀνῄρηται, ὅτε τελεία	ἡ	ἀποστροφὴ τοῦ Θεοῦ γέγονεν, ὅτε
[1, 6]	μὲν γὰρ γυμνὴ καὶ περιφανὴς	ἡ	ἀσέβεια, καὶ οὐκ ἂν ῥᾳδίως
[1, 6]	ὄντων δαιμόνων, οὐ μείζων ἐντεῦθεν	ἡ	βλάβη; Ἐκεῖ μὲν γὰρ γυμνὴ
[1, 1]	ἅγιος Κύριος σαβαώθ· πλήρης πᾶσα	ἡ	γῆ τῆς δόξης αὐτοῦ. Προσέθηκα
[1, 1]	ἔργα σου· καὶ πάλιν, Ἐθαυμαστώθη	ἡ	γνῶσίς σου ἐξ ἐμοῦ, ἐκραταιώθη,
[1, 7]	μόσχων καὶ ὀρνίθων· καί φησιν	ἡ	Γραφὴ, ὅτι Ὠσφράνθη Κύριος ὀσμὴν
[1, 3]	αὐτῷ πραγμάτων· ὡς δὲ προσελθοῦσα	ἡ	γυνὴ πρὸς συμμαχίαν ἐκάλει, καὶ
[1, 1]	αὐτοῦ! Καὶ ἦν μὲν ἱκανὴ	ἡ	διὰ τούτων ἀπόδειξις· ἐγὼ δὲ
[1, 1]	καὶ τὰ χερουβὶμ βοῶντα· Εὐλογημένη	ἡ	δόξα αὐτοῦ (ἐκ τοῦ τόπου
[1, 8]	τοῖς ἐσχάτοις σε τῶν ἐχθρῶν	ἡ	Ἐκκλησία λογιεῖται, καὶ πολέμιον ἡγήσεται
[1, 7]	ψυχὴν ἀπολέσῃς; Οὐ καλή σου	ἡ	ἐμπορία· τὸν ποιητὴν τοῦ σώματος
[1, 7]	πρὸς ταύτην ἀρκέσει τὴν διήγησιν	ἡ	ἡμέρα. Ἀλλ´ αἱ ἑορταὶ αὐτῶν
[1, 3]	εἶναι τῆς Ἐκκλησίας; καὶ γὰρ	ἡ	κεφαλὴ πάντα τὰ μέλη συνάπτειν
[1, 7]	ναὸς, ὅτε τὰ Χερουβὶμ, ὅτε	ἡ	κιβωτὸς, πολλῷ μᾶλλον ὅτε πάντα
[1, 8]	νομίζεις ἐχθρόν; Ἡ μήτηρ ἡμῶν	ἡ	κοινὴ οὐχ ἱμάτιον, ἀλλ´ ἀδελφὸν
[1, 7]	ζήλωσον τὰς φωνὰς ἐκείνας, ἃς	ἡ	μακαρία καὶ γενναία ἀνεβόησε ψυχή.
[1, 2]	σε νηστεύειν, ὦ Ἰουδαῖε, ὅτε	ἡ	μέθη ταῦτά σε εἰργάζετο τὰ
[1, 2]	ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς ὀρχούμενοι· καὶ	ἡ	μὲν ὑπόθεσις νηστευόντων, τὸ δὲ
[1, 8]	μὴ καταγγέλλοντα, ὁμοίως νομίζεις ἐχθρόν;	Ἡ	μήτηρ ἡμῶν ἡ κοινὴ οὐχ
[1, 2]	Δεσπότην κατέσφαξας, τότε σου προσδεκτὴ	ἡ	νηστεία γίνεται; Καὶ πῶς ἂν
[1, 2]	οὐχὶ νῦν· νῦν γὰρ ἄκαιρος	ἡ	νηστεία καὶ βδελυκτή. Τίς ταῦτά
[1, 2]	συνδούλους ἔτυπτες, βδελυκτή σου ἦν	ἡ	νηστεία, ὅτε τὸν Δεσπότην κατέσφαξας,
[1, 2]	τὴν κατατομήν· ἡμεῖς γάρ ἐσμεν	ἡ	περιτομή. Εἶδες πῶς κύνες ἐγένοντο
[1, 6]	ἀλλὰ βέβηλον ποιεῖ τῶν συνιόντων	ἡ	προαίρεσις, ἱστορίαν ὑμῖν διηγήσομαι παλαιάν.
[1, 8]	λανθάνουσιν ἐπάγει τὸν ὄλεθρον αὕτη	ἡ	σιγὴ, τὸν Θεὸν ὑμῖν ἐκπολεμοῦσα.
[1, 2]	ἀρχήν. Ἀλλὰ πόθεν αὕτη γέγονεν	ἡ	σκληρότης; Ἀπὸ ἀδηφαγίας καὶ μέθης.
[1, 7]	ἄνθρωποι, εἰς δοκιμὴν τὴν σὴν	ἡ	συγχώρησις γίνεται, οὐκ ἐπειδὴ Θεὸς
[1, 3]	πορνεῖον καὶ θέατρον μόνον ἐστὶν	ἡ	συναγωγὴ, ἀλλὰ καὶ σπήλαιον λῃστῶν,
[1, 3]	ἀνασπάσαι ἐπείγομαι. Εἶπον ὅτι θεάτρου	ἡ	συναγωγὴ οὐδὲν ἄμεινον διάκειται, καὶ
[1, 5]	γνῶσιν, ἐν εἰδωλείῳ κατακείμενον, οὐχὶ	ἡ	συνείδησις αὐτοῦ ἀσθενοῦς ὄντος οἰκοδομηθήσεται
[1, 5]	ἀπερχόμενον, καὶ σάλπιγγας θεωροῦντα, οὐχὶ	ἡ	συνείδησις αὐτοῦ ἀσθενοῦς ὄντος οἰκοδομηθήσεται
[1, 2]	ὅρα πῶς ἀντεστράφη μετὰ ταῦτα	ἡ	τάξις, κἀκεῖνοι μὲν ἐγένοντο κύνες,
[1, 7]	θυμίαμα βδέλυγμα, ἐπειδὴ πολλῆς δυσωδίας	ἡ	τῶν προσαγαγόντων προαίρεσις ἔγεμεν. Βούλει
[1, 7]	γέγονεν, ὅτε πλείων τῆς ἔχθρας	ἡ	ὑπόθεσις. Πόσης οὖν ἀνοίας ἂν
[1, 2]	καὶ ἐλιπάνθη, καὶ ἀπελάκτισεν ὁ	ἠγαπημένος.	Καθάπερ γὰρ τὰ ἄλογα, ἐπειδὰν
[1, 3]	τοιαύτας ἐμπίπτοντα, ἀλλοτρίαν, οὐκ οἰκείαν	ἡγεῖσθε	τὴν συμφορὰν εἶναι, καὶ πρὸς
[1, 4]	αὐτῶν ἕκαστος λογιζέσθω, μηδὲ πάρεργον	ἡγείσθω	τὸ πρᾶγμα εἶναι. Οὐχ ὁρᾶτε
[1, 8]	ἡ Ἐκκλησία λογιεῖται, καὶ πολέμιον	ἡγήσεται	καὶ λυμεῶνα; Ἀλλὰ μὴ γένοιτο
[1, 5]	διώκοντας καὶ σεμνοποιοῦντας, πῶς οὐχ	ἡγήσονται	ἄριστα αὐτοῖς ἅπαντα πεπράχθαι, καὶ
[1, 6]	αὐτῶν τοῖς δαιμονίοις· τὴν φύσιν	ἠγνόησαν,	ὠδίνων ἐπελάθοντο, παιδοτροφίαν κατεπάτησαν, τῆς
[1, 7]	λατρεύσωμεν θεοῖς ἑτέροις οἷς οὐκ	ᾔδεισαν	οἱ πατέρες ἡμῶν· οὐκ ἀκούσεσθε
[1, 3]	γάρ μου ᾔδειτε, φησὶ, κἀμὲ	ᾔδειτε	ἄν· οὔτε δὲ ἐμὲ οἴδατε,
[1, 3]	Εἰ τὸν Πατέρα γάρ μου	ᾔδειτε,	φησὶ, κἀμὲ ᾔδειτε ἄν· οὔτε
[1, 7]	κακοποιῆσαι δύνανται; Εἰ δὲ καὶ	ἠδύναντο	θεραπεύειν, καὶ ἐβούλοντο, ὅπερ ἀδύνατον,
[1, 7]	ἀσεβείας ἀπαλλαγήν. Μὴ γὰρ οὐκ	ἠδύνατο	ὁ Ἰὼβ τῇ γυναικὶ πεισθεὶς
[1, 6]	καλοῦσι Ματρώνης. Καὶ γὰρ πολλοὺς	ἤκουσα	τῶν πιστῶν ἀναβαίνειν ἐκεῖ, καὶ
[1, 2]	τὸν προφητευθέντα ἐσταύρωσαν· ἡμεῖς οὐκ	ἠκούσαμεν	θείων λογίων, καὶ τὸν προφητευθέντα
[1, 7]	καὶ νοσημάτων ἀπαλλάττειν αἱρήσονται; Οὐκ	ἤκουσας	τοῦ προφήτου λέγοντος, μᾶλλον δὲ
[1, 1]	γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία.	Ἠκούσατε	τῶν σεραφεὶμ πάλιν ἐκπληττομένων καὶ
[1, 3]	πάλιν τῶν ἀπατηθέντων ὅση καὶ	ἡλίκη	τις ἦν σκοπῶν, ἐγέλων. Ταῦτα
[1, 2]	τοὺς προφήτας ἀνέγνωσαν ἐκ πρώτης	ἡλικίας,	καὶ τὸν προφητευθέντα ἐσταύρωσαν· ἡμεῖς
[1, 2]	ἐκείνοις πρώϊμος ὁ τῆς δικαιοσύνης	ἥλιος·	κἀκεῖνοι μὲν ἀπώσαντο τὴν ἀκτῖνα,
[1, 1]	βλασφημοῦντες τὸν εὐεργέτην, πολλῷ μᾶλλον	ἡμᾶς	ἀκορέστως ἔχειν δεῖ πρὸς εὐφημίαν
[1, 8]	τῷ μέτρῳ· οὗ γένοιτο πάντας	ἡμᾶς	ἐπιτυχεῖν χάριτι καὶ φιλανθρωπίᾳ τοῦ
[1, 6]	ἐκείνων, τίς σοι κοινὸς πρὸς	ἡμᾶς	ἐστι λόγος; Εἰ γὰρ σεμνὰ
[1, 5]	λέγουσι, Τὸ αἷμα αὐτοῦ ἐφ´	ἡμᾶς	καὶ ἐπὶ τὰ τέκνα ἡμῶν.
[1, 7]	οὔτε τις κτίσις ἑτέρα δυνήσεται	ἡμᾶς	χωρίσαι ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ
[1, 4]	οἱ νοσοῦντες· οὐ μὴν οὐδὲ	ἡμεῖς	ἀπηλλάγμεθα κατηγορίας, περιορῶντες αὐτοὺς ἐπὶ
[1, 2]	μὲν ἐγένοντο κύνες, τέκνα δὲ	ἡμεῖς.	Βλέπετε τοὺς κύνας, Παῦλός φησι
[1, 2]	κακοὺς ἐργάτας, βλέπετε τὴν κατατομήν·	ἡμεῖς	γάρ ἐσμεν ἡ περιτομή. Εἶδες
[1, 2]	τὴν τῶν κυνῶν συγγένειαν ἐξέπεσον·	ἡμεῖς	δὲ κύνες ὄντες ἰσχύσαμεν διὰ
[1, 2]	ἀκτῖνα, καὶ ἐν σκότῳ κάθηνται·	ἡμεῖς	δὲ οἱ σκότῳ συντραφέντες, πρὸς
[1, 2]	πῶς οἱ πρότερον ὄντες κύνες	ἡμεῖς	ἐγενόμεθα τέκνα; Ὅσοι δὲ ἔλαβον
[1, 7]	ψυχῆς καταποντίζουσι τὴν σωτηρίαν. Ἀλλ´	ἡμεῖς	μὴ ἀνεχώμεθα, ἀγαπητοὶ, ἀλλ´ ἐκ
[1, 4]	Καὶ ποίαν ἀπολογίαν ἔχοιμεν ἂν	ἡμεῖς	οἱ ὑγιαίνοντες; Ἄξιοι μὲν γὰρ
[1, 2]	ἁγίας ἦσαν κλάδοι, ἀλλ´ ἐξεκλάσθησαν·	ἡμεῖς	οὐ μετείχομεν τῆς ῥίζης, καὶ
[1, 2]	τὴν δεσποτείαν τοῦ Χριστοῦ, λέγοντες·	Ἡμεῖς	οὐκ ἔχομεν βασιλέα εἰ μὴ
[1, 2]	ἡλικίας, καὶ τὸν προφητευθέντα ἐσταύρωσαν·	ἡμεῖς	οὐκ ἠκούσαμεν θείων λογίων, καὶ
[1, 7]	ταύτην ἀρκέσει τὴν διήγησιν ἡ	ἡμέρα.	Ἀλλ´ αἱ ἑορταὶ αὐτῶν σεμνὸν
[1, 8]	οἱ λόγοι παραστήσονται ἐν τῇ	ἡμέρᾳ	τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ
[1, 8]	μοι κομισάτωσαν, ἵνα κατὰ τὴν	ἡμέραν	ἐκείνην ἰδὼν τὴν ἄγραν εἴσω
[1, 3]	γὰρ πρὸ τούτων τῶν τριῶν	ἡμερῶν	(πιστεύσατε, οὐ ψεύδομαι) γυναῖκά τινα
[1, 6]	μεγάλα τὰ Ἰουδαίων, ψευδῆ τὰ	ἡμέτερα·	εἰ δὲ ταῦτα ἀληθῆ, ὥσπερ
[1, 1]	μεθ´ ἡμῶν τεταγμένων καὶ τὰ	ἡμέτερα	λεγόντων φρονεῖν, οἱ μὲν ἐπὶ
[1, 5]	καὶ οὐδενὸς ἄξια εἶναι τὰ	ἡμέτερα,	ὅταν οἱ πρεσβεύοντες αὐτὰ καὶ
[1, 4]	καταδίκων; ~δʹ Ἀλλ´ οὐ τὰ	ἡμέτερα	τοιαῦτα, ἀλλ´ ὄντως φοβερὰ καὶ
[1, 1]	πάθω; Ἕτερον νόσημα χαλεπώτατον τὴν	ἡμετέραν	γλῶσσαν πρὸς ἰατρείαν καλεῖ, νόσημα
[1, 6]	χερσὶν, ἵνα τοὺς ἐχθροὺς τῆς	ἡμετέρας	ζωῆς, τοὺς ἀλάστορας θεραπεύσωσι δαίμονας.
[1, 4]	πλάνης καὶ τῆς ἀσεβείας, καὶ	ἡμέτερον	ἐξ ὁλοκλήρου ποιήσωμεν. Εἰ δὲ
[1, 8]	ἐπαίνου τύχητε, καὶ πρὸ τῶν	ἡμετέρων	ἐγκωμίων τὸν παρὰ τοῦ Θεοῦ
[1, 1]	μάταιοι λοιπὸν οἱ περὶ τούτων	ἡμῖν	γένωνται λόγοι. Ἂν γὰρ μηδὲν
[1, 1]	Ἰουδαίοις, συγγενῆ καὶ τὰ ἀγωνίσματα	ἡμῖν	γίνεται τοῖς πρότερον τὰ νῦν.
[1, 4]	ἂν τοῦτο εἴποι; Πόθεν οὖν	ἡμῖν	ἔδοξαν εἶναι φοβερὰ, πλὴν εἰ
[1, 4]	Τίς γὰρ ἔτι λείπεται λόγος	ἡμῖν,	ὅταν, τοσούτων ἰατρῶν ὄντων, ὦσί
[1, 7]	τὰς καπηλείας; Ἀλλ´ οὐδὲ πᾶσα	ἡμῖν	πρὸς ταύτην ἀρκέσει τὴν διήγησιν
[1, 7]	Καὶ γὰρ καὶ γεέννης φοβερώτερον	ἡμῖν	τὸν Χριστὸν εἶναι δεῖ, καὶ
[1, 4]	ἕξεις συγγνώμην, Χριστιανὸς ὢν ἐξ	ἡμισείας;	Πιστεύσατε, τὴν κεφαλὴν πρότερον ἀποθήσομαι,
[1, 0]	~ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ	ΗΜΩΝ	ΙΩΑΝΝΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
[1, 4]	γὰρ ἦν, σπουδῆς πολλῆς παρ´	ἡμῶν	ἀπολαύοντας, μένειν ἐπὶ τῆς ἀσθενείας
[1, 5]	ἡμᾶς καὶ ἐπὶ τὰ τέκνα	ἡμῶν.	Εἴ τινες ἁλόντες ἐπὶ τυραννίδι
[1, 7]	ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ	ἡμῶν.	Ἐκεῖνον οὐκ ἄγγελοι, οὐ δυνάμεις,
[1, 8]	σύναξιν, ἵνα καὶ τοῦ παρ´	ἡμῶν	ἐπαίνου τύχητε, καὶ πρὸ τῶν
[1, 8]	ὁμοίως νομίζεις ἐχθρόν; Ἡ μήτηρ	ἡμῶν	ἡ κοινὴ οὐχ ἱμάτιον, ἀλλ´
[1, 8]	χάριτι καὶ φιλανθρωπίᾳ τοῦ Κυρίου	ἡμῶν	Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι´ οὗ καὶ
[1, 8]	ἐν τῇ ἡμέρᾳ τοῦ Κυρίου	ἡμῶν	Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἐμοὶ καὶ
[1, 7]	οἷς οὐκ ᾔδεισαν οἱ πατέρες	ἡμῶν·	οὐκ ἀκούσεσθε τῆς φωνῆς τοῦ
[1, 1]	νηστεῖαι· καὶ πολλοὶ τῶν μεθ´	ἡμῶν	τεταγμένων καὶ τὰ ἡμέτερα λεγόντων
[1, 6]	τοῦ Σεράπιδος ἱερόν· καὶ γὰρ	ἦν	Ἕλλην ὁ ἀνήρ· καὶ μέχρι
[1, 2]	τοὺς συνδούλους ἔτυπτες, βδελυκτή σου	ἦν	ἡ νηστεία, ὅτε τὸν Δεσπότην
[1, 2]	ζυγὸν τοῦ Χριστοῦ, καίτοι χρηστὸς	ἦν,	καὶ οὐδὲν φορτικὸν εἶχεν οὔτε
[1, 1]	ἀνεξιχνίαστοι αἱ ὁδοὶ αὐτοῦ! Καὶ	ἦν	μὲν ἱκανὴ ἡ διὰ τούτων
[1, 3]	ἀπατηθέντων ὅση καὶ ἡλίκη τις	ἦν	σκοπῶν, ἐγέλων. Ταῦτα δὲ εἶπον
[1, 4]	ἐπὶ τῆς ἀῤῥωστίας· ἀμήχανον γὰρ	ἦν,	σπουδῆς πολλῆς παρ´ ἡμῶν ἀπολαύοντας,
[1, 3]	ψυχῆς, ἠρώτων τὴν αἰτίαν, δι´	ἣν	τὴν Ἐκκλησίαν ἀφεὶς, ἐπὶ τὰ
[1, 2]	τῆς ῥίζης, καὶ καρπὸν εὐσεβείας	ἠνέγκαμεν.	Ἐκεῖνοι τοὺς προφήτας ἀνέγνωσαν ἐκ
[1, 2]	αὐχένος· καὶ οὐ μόνον οὐκ	ἤνεγκαν,	ἀλλὰ καὶ συνέτριψαν καὶ διέῤῥηξαν.
[1, 2]	μου ἐλαφρόν. Ἀλλ´ ὅμως οὐκ	ἤνεγκαν	διὰ τὴν σκληρότητα τοῦ αὐχένος·
[1, 2]	καλῶς εἶπε, σκληροτράχηλοι· οὐ γὰρ	ἤνεγκαν	τὸν ζυγὸν τοῦ Χριστοῦ, καίτοι
[1, 2]	γίνεται, καὶ οὔτε ζυγοῦ, οὔτε	ἡνίας,	οὔτε ἡνιόχου χειρὸς ἀνέχεται· οὕτω
[1, 2]	αὐτῶν ὁ προφήτης τὸ δυσήνιον	ᾐνίξατο.	Οὐ γὰρ εἶπεν, Ἀπέθου τὸν
[1, 2]	οὔτε ζυγοῦ, οὔτε ἡνίας, οὔτε	ἡνιόχου	χειρὸς ἀνέχεται· οὕτω καὶ ὁ
[1, 4]	μεθύειν, ὑπὲρ ὀρχηστῶν κατακόπτεσθαι, ὑπὲρ	ἡνιόχων	τραυματίζεσθαι. Ταῦτα οὖν, εἰπέ μοι,
[1, 3]	καὶ τὴν ἄνομον βίαν κωλῦσαι	ἠξίου	(οὐ γὰρ εἶναι θεμιτὸν αὐτῇ
[1, 1]	τούτων ἀπόδειξις· ἐγὼ δὲ οὐκ	ἠρκέσθην	τοῖς προφήταις, οὐκ ἔστην μέχρι
[1, 6]	μεταπεμψάμενος ἄνδρας ἐκ τῆς Ἰουδαίας,	ἡρμήνευσεν	αὐτὰς δι´ ἐκείνων, καὶ ἀπέθετο
[1, 3]	ἀπαγωγῆς. Ἐπεὶ δὲ τὸν ἕλκοντα	ἠρόμην	εἰ Χριστιανὸς εἴη, κἀκεῖνος ὡμολόγησεν,
[1, 3]	πεπλανημένην ὑπόνοιαν τῆς ἐκείνου ψυχῆς,	ἠρώτων	τὴν αἰτίαν, δι´ ἣν τὴν
[1, 4]	δικαίᾳ ψήφῳ καταδικασθέντα, εἶτα κύριος	ᾖς	ἀφαρπάσαι τῶν τοῦ δημίου χειρῶν,
[1, 1]	λείψανα σήμερον τῆς ὑποθέσεως, περὶ	ἧς	καὶ πρώην ὑμῖν διελέχθην, καὶ
[1, 1]	καὶ μάρτυρας παρηγάγομεν τόν τε	Ἡσαΐαν	καὶ τὸν Δαυῒδ καὶ τὸν
[1, 2]	Τίς ταῦτά φησιν; Αὐτὸς ὁ	Ἡσαΐας	μεγαλοφώνως βοῶν· Οὐ ταύτην τὴν
[1, 5]	Οὐδὲ γὰρ ἂν τοσαύτης ἄξιοι	ἦσαν	κατηγορίας, εἰ μὴ τοὺς προφήτας
[1, 2]	Ἐκεῖνοι τῆς ῥίζης τῆς ἁγίας	ἦσαν	κλάδοι, ἀλλ´ ἐξεκλάσθησαν· ἡμεῖς οὐ
[1, 4]	ὄντων, ὦσί τινες νοσοῦντες; Δώδεκα	ἦσαν	οἱ ἀπόστολοι, καὶ τὴν οἰκουμένην
[1, 5]	μὴ τοὺς προφήτας εἶχον· οὐκ	ἦσαν	οὕτως ἀκάθαρτοι καὶ βέβηλοι, εἰ
[1, 6]	μὲν γὰρ εἰς τοὺς προφήτας	ἠσέβουν,	νῦν δὲ εἰς αὐτὸν τῶν
[1, 7]	εἴη καὶ πόσης παραφροσύνης, τοὺς	ἠτιμωμένους,	τοὺς ὑπὸ τοῦ Θεοῦ προδεδομένους,
[1, 4]	πλὴν εἰ μὴ καὶ τοὺς	ἠτιμωμένους	τῶν οἰκετῶν, καὶ τοὺς ἀπαῤῥησιάστους,
[1, 3]	τὰ τῶν προσκεκρουκότων, τὰ τῶν	ἠτιμωμένων,	τὰ τῶν καταδίκων; ~δʹ Ἀλλ´
[1, 1]	αὐτοῦ τίς διηγήσεται; ὁ δὲ	ηὐχαρίστει	αὐτῷ ὑπὲρ τῆς ἀκαταληψίας, λέγων·
[1, 7]	λατρείαν μισεῖ; Μετάστησον ἀπ´ ἐμοῦ	ἦχον	ᾠδῶν σου, φησὶ, καὶ ψαλμὸν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 16/04/2009