>

Livre, Chap.
[1, 3]	καταγώγιον θηρίων· Σπήλαιον γὰρ, φησὶν,	ὑαίνης	ἐγένετό μοι ὁ οἶκος ὑμῶν·
[1, 5]	μισείτω καὶ ἀποστρεφέσθω, ὅτι ἐφ´	ὕβρει	κατέχουσι τοὺς ἁγίους, ὅτι ἀπιστοῦσι
[1, 6]	ὅπου Πατὴρ ἀγνοεῖται, ὅπου Υἱὸς	ὑβρίζεται,	ὅπου Πνεύματος ἀθετεῖται χάρις, μᾶλλον
[1, 5]	ἢ εἰς καταγώγιον λῃστῶν, εἶτα	ὑβριζόμενον	ἐκεῖ καὶ τυπτόμενον καὶ τὴν
[1, 5]	δὲ γράμματα κατέχοντες (ἁγίων καὶ	ὑβρίζοντες	οὐκ ἔλαττον ἢ οἱ δήμιοι
[1, 5]	οὐ δέχονται τὰς μαρτυρίας, ὅπερ	ὑβριζόντων	ἐστὶ μειζόνως. Εἰπὲ γάρ μοι,
[1, 6]	αὐτὸν τῶν προφητῶν τὸν Δεσπότην	ὑβρίζουσιν.	Ἀνθρώποις οὖν, εἰπέ μοι, δαιμονῶσι,
[1, 5]	ἂν εἰς τοὺς ἁγίους ἐκείνους	ὕβρις,	ἀλλ´ ὅταν αὐτῶν κατηγορήσωσιν ὡς
[1, 4]	δέοι, κἂν βίαν ποιῆσαι, κἂν	ὑβρίσαι,	κἂν φιλονεικῆσαι, πάντα ποίησον, ὥστε
[1, 5]	σπουδῆς, τοὺς δὲ εἰς αὐτὸν	ὑβρίσαντας	τὸν Θεὸν ποιεῖσθαι κοινωνοὺς, καὶ
[1, 5]	οὐχ ἵνα τιμήσωσιν, ἀλλ´ ἵνα	ὑβρίσωσι	καὶ ἀτιμάσωσιν. Ὅταν γὰρ λέγωσι
[1, 4]	ἀπολογίαν ἔχοιμεν ἂν ἡμεῖς οἱ	ὑγιαίνοντες;	Ἄξιοι μὲν γὰρ ἐγκλημάτων κἀκεῖνοι
[1, 7]	τέχνης νοσήματα ἀπήλασαν, καὶ πρὸς	ὑγίειαν	τοὺς κάμνοντας ἐπανήγαγον. Τί οὖν,
[1, 2]	αὐτοὶ διεκρούσαντο. Κἀκεῖνοι μὲν εἰς	υἱοθεσίαν	καλούμενοι, πρὸς τὴν τῶν κυνῶν
[1, 7]	ἐν ἑορταῖς; Εἴ τις τὸν	υἱὸν	ἀνεῖλε τὸν σὸν, εἰπέ μοι,
[1, 7]	ἄν; Τοῦ Δεσπότου σου τὸν	Υἱὸν	ἀνεῖλον, καὶ τολμᾷς αὐτοῖς εἰς
[1, 3]	τοίνυν τὸν Πατέρα ἀγνοοῦσι, τὸν	Υἱὸν	ἐσταύρωσαν, τοῦ Πνεύματος τὴν βοήθειαν
[1, 3]	Θεόν. Τίς ταῦτά φησιν; Ὁ	Υἱὸς	τοῦ Θεοῦ. Εἰ τὸν Πατέρα
[1, 6]	Θεὸς, ὅπου Πατὴρ ἀγνοεῖται, ὅπου	Υἱὸς	ὑβρίζεται, ὅπου Πνεύματος ἀθετεῖται χάρις,
[1, 7]	ὥστε ἀποστῆναι ἀπὸ τοῦ μονογενοῦς	Υἱοῦ	τοῦ Θεοῦ, ἀποστράφηθι καὶ μίσησον,
[1, 6]	ταῖς ἑαυτῶν μιαιφονίαις; ἔθυσαν τοὺς	υἱοὺς	αὐτῶν καὶ τὰς θυγατέρας αὐτῶν
[1, 6]	καὶ τὴν ἀπανθρωπίαν; ὅτι τοὺς	υἱοὺς	ἔθυσαν, ἢ ὅτι τοῖς δαιμονίοις
[1, 2]	ἀλογίαν, καὶ πρὸς τὴν τῶν	υἱῶν	ἀναβῆναι τιμήν. Πόθεν τοῦτο δῆλον;
[1, 3]	Χριστόν. Ὡς παιδία μικρὰ φοβοῦσιν	ὑμᾶς	Ἰουδαῖοι, καὶ οὐκ αἰσθάνεσθε. Καθάπερ
[1, 3]	ἐγέλων. Ταῦτα δὲ εἶπον πρὸς	ὑμᾶς	καὶ διηγησάμην, ἐπειδὴ πρὸς τοὺς
[1, 7]	λόγοις ψευδέσιν, ὅτι οὐκ ὠφελήσουσιν	ὑμᾶς,	(λέγοντες, ναὸς Κυρίου, ναὸς Κυρίου
[1, 4]	λόγου δεῖξαι πειράσομαι. Παρακαλῶ τοίνυν	ὑμᾶς	μνημονεύειν ταύτης μάλιστα τῆς διαλέξεως.
[1, 2]	Ἄρατε τὸν ζυγόν μου ἐφ´	ὑμᾶς,	ὅτι ὁ ζυγός μου χρηστός
[1, 5]	ἐκείνοις πρόφασις. Ὅταν γὰρ ἴδωσιν	ὑμᾶς	τοὺς προσκυνοῦντας τὸν ὑπ´ αὐτῶν
[1, 2]	Σκληροτράχηλοι καὶ ἀπερίτμητοι τῇ καρδίᾳ,	ὑμεῖς	(ἀεὶ τῷ Πνεύματι τῷ ἁγίῳ
[1, 1]	τὸν δεσπότην φίλτρον, οὕτω καὶ	ὑμεῖς	ἐποιήσατε τότε· τῇ τῶν κρότων
[1, 5]	οἱ πρεσβεύοντες αὐτὰ καὶ θεραπεύοντες	ὑμεῖς,	πρὸς τοὺς καθαιροῦντας αὐτὰ τρέχητε;
[1, 4]	στρατηγῷ φανερόν. Ἐπεὶ οὖν καὶ	ὑμεῖς	στρατόπεδόν ἐστε τοῦ Χριστοῦ, μετὰ
[1, 1]	ὁ ἔπαινος τὸ φιλόθεον τῆς	ὑμετέρας	ψυχῆς ἐνεδείκνυτο. Καὶ καθάπερ οἰκέται
[1, 8]	Μὴ τοίνυν νομίζετε χαρίζεσθαι τοῖς	ὑμετέροις	ἀδελφοῖς, εἴ τι τῶν ἀτόπων
[1, 8]	ὠφελείᾳ πρὸς τὴν σωτηρίαν τῶν	ὑμετέρων	ἀδελφῶν ἀποχρήσασθαι. Ἀλλὰ φορτικὸν καὶ
[1, 3]	ἴδητέ τινα τῶν ἀδελφῶν τῶν	ὑμετέρων	εἰς παρανομίας τοιαύτας ἐμπίπτοντα, ἀλλοτρίαν,
[1, 4]	νῦν, ἀλλὰ πρὸς θεραπείαν τῶν	ὑμετέρων	ψυχῶν. Τίς γὰρ ἔτι λείπεται
[1, 4]	περιεργάζεσθε, εἴ τις τῶν ἀλλοφύλων	ὑμῖν	ἀναμέμικται, καὶ ποιεῖτε δῆλον, οὐχ
[1, 1]	ΙΟΥΔΑΙΩΝ. Λόγος πρῶτος. ~(αʹ Ἐβουλόμην	ὑμῖν	ἀποδοῦναι τὰ λείψανα σήμερον τῆς
[1, 1]	ὑποθέσεως, περὶ ἧς καὶ πρώην	ὑμῖν	διελέχθην, καὶ δεῖξαι σαφέστερον, πῶς
[1, 6]	τῶν συνιόντων ἡ προαίρεσις, ἱστορίαν	ὑμῖν	διηγήσομαι παλαιάν. Πτολεμαῖος ὁ Φιλάδελφος
[1, 4]	ὁ διάκονος; Ἐπιγινώσκετε ἀλλήλους· πῶς	ὑμῖν	ἐγχειρίζει τὴν ἀκριβῆ τῶν ἀδελφῶν
[1, 8]	αὕτη ἡ σιγὴ, τὸν Θεὸν	ὑμῖν	ἐκπολεμοῦσα. Πόσῳ δὲ βέλτιον τοῖς
[1, 7]	Μωϋσῆς· Ἐὰν ἀναστῇ προφήτης ἐν	ὑμῖν,	ἐνυπνιαζόμενος ἐνύπνιον καὶ δῷ σημεῖον
[1, 8]	πλέον ἔσται τὸ κέρδος καὶ	ὑμῖν	κἀκείνοις. Μὴ τοίνυν ὀλιγωρήσητε, ἀλλὰ
[1, 8]	Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἐμοὶ καὶ	ὑμῖν,	κἂν μὲν πεισθῆτε, πολλὴν ὑμῖν
[1, 8]	ἀποκρύψητε, ὥσπερ κατήγοροι σφοδροὶ ἀντικαταστήσονται	ὑμῖν.	Οὐ γὰρ ὑπεστειλάμην τοῦ μὴ
[1, 8]	εἴσω τῶν δικτύων γενομένην, δαψιλεστέραν	ὑμῖν	παραθῶ τὴν τράπεζαν. Ἂν γὰρ
[1, 8]	ὑμῖν, κἂν μὲν πεισθῆτε, πολλὴν	ὑμῖν	παρέξουσι τὴν παῤῥησίαν· ἂν δὲ
[1, 8]	γὰρ ὑπεστειλάμην τοῦ μὴ ἀναγγεῖλαι	ὑμῖν	πᾶσαν τὴν βουλὴν τοῦ Θεοῦ,
[1, 8]	καὶ ἐπαχθὲς σιγᾷν. Καὶ γὰρ	ὑμῖν	τοῖς ἀποκρύπτουσι, κἀκείνοις τοῖς λανθάνουσιν
[1, 8]	τοῦ Μωσέως ῥήματα εἰπών· Διαμαρτύρομαι	ὑμῖν	τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν,
[1, 1]	ἀνέβην εἰς τὸν οὐρανὸν, ἔδειξα	ὑμῖν	τὸν χορὸν τῶν ἀγγέλων λέγοντα,
[1, 4]	Θεὸς δώσει πάντως. Ταῦτα καὶ	ὑμῶν	αὐτῶν ἕκαστος λογιζέσθω, μηδὲ πάρεργον
[1, 8]	θήραν ταύτην ἐπείχθητε, καὶ ἕκαστος	ὑμῶν	ἕνα μοι κομισάτω τῶν τὰ
[1, 4]	ἐγχειρίζει τὴν ἀκριβῆ τῶν ἀδελφῶν	ὑμῶν	ἐξέτασιν; Τοῦτο καὶ ἐπ´ ἐκείνων
[1, 4]	λέγω νῦν ταῦτα, ἵνα ἕκαστος	ὑμῶν	ἐπισπάσηται τὸν ἀδελφὸν, κἂν ἀνάγκην
[1, 8]	τὸ ἀργύριον ἐπὶ τοὺς τραπεζίτας.	Ὑμῶν	ἐστι λοιπὸν πλεονάσαι τὸ καταβληθὲν,
[1, 8]	νοσοῦντας· δύο καὶ τρεῖς ἐξ	ὑμῶν,	ἢ καὶ δέκα καὶ εἴκοσι,
[1, 8]	ἐάν τις ἢ τῶν παρόντων	ὑμῶν,	ἢ τῶν ἀπόντων, πρὸς τὴν
[1, 7]	ὑπερβολῆς· Μεμίσηκα, ἀπῶσμαι τὰς ἑορτὰς	ὑμῶν.	Ὁ Θεὸς μισεῖ, καὶ σὺ
[1, 3]	ὑαίνης ἐγένετό μοι ὁ οἶκος	ὑμῶν·	οὐδὲ ἁπλῶς θηρίου, ἀλλὰ θηρίου
[1, 8]	καθαρὸς ἐγὼ ἀπὸ τοῦ αἵματος	ὑμῶν	πάντων. Οὗτοι οἱ λόγοι παραστήσονται
[1, 5]	ἴδωσιν ὑμᾶς τοὺς προσκυνοῦντας τὸν	ὑπ´	αὐτῶν σταυρωθέντα Χριστὸν, τὰ ἐκείνων
[1, 2]	σαυτὸν τῆς οὐρανίου βασιλείας, καὶ	ὑπέθηκας	ἀνθρωπίναις ἀρχαῖς. Σὺ δέ μοι
[1, 7]	μοι, ἆρα ἂν αὐτὸν ἰδεῖν	ὑπέμεινας;	ἆρα ἂν ἀκοῦσαι τῆς προσηγορίας;
[1, 4]	καὶ μεθύειν, ὑπὲρ ὀρχηστῶν κατακόπτεσθαι,	ὑπὲρ	ἡνιόχων τραυματίζεσθαι. Ταῦτα οὖν, εἰπέ
[1, 4]	ἐπίστανται μόνον, γαστρίζεσθαι καὶ μεθύειν,	ὑπὲρ	ὀρχηστῶν κατακόπτεσθαι, ὑπὲρ ἡνιόχων τραυματίζεσθαι.
[1, 8]	ποτὲ ἁμαρτεῖν, ὥστε προδοῦναι ἀδελφὸν,	ὑπὲρ	οὗ Χριστὸς ἀπέθανεν. Ὁ Χριστὸς
[1, 1]	διηγήσεται; ὁ δὲ ηὐχαρίστει αὐτῷ	ὑπὲρ	τῆς ἀκαταληψίας, λέγων· Ἐξομολογήσομαί σοι,
[1, 5]	ὥσπερ καὶ ὁ ἑστὼς οὐχ	ὑπὲρ	τῆς οἰκείας ἀρετῆς στεφανοῦται μόνον,
[1, 6]	τῆς οἰκείας καταφρονεῖ σωτηρίας, ὥστε	ὑπερασπίσαι	τῶν ἐκγόνων· οὗτοι δὲ οὐδεμιᾶς
[1, 8]	καὶ τοὺς πόνους τῶν κατορθούντων	ὑπερβαίνοντα	πολλῶ τῷ μέτρῳ· οὗ γένοιτο
[1, 1]	ἐποιήσατε τότε· τῇ τῶν κρότων	ὑπερβολῇ	τὴν πολλὴν περὶ τὸν Δεσπότην
[1, 4]	λόγον καὶ τὴν τῆς ἀδηφαγίας	ὑπερβολήν·	ἓν δὲ ἐπίστανται μόνον, γαστρίζεσθαι
[1, 7]	μεθ´ ὅσης αὐτὰς ἀποστρέφεται τῆς	ὑπερβολῆς·	Μεμίσηκα, ἀπῶσμαι τὰς ἑορτὰς ὑμῶν.
[1, 8]	σφοδροὶ ἀντικαταστήσονται ὑμῖν. Οὐ γὰρ	ὑπεστειλάμην	τοῦ μὴ ἀναγγεῖλαι ὑμῖν πᾶσαν
[1, 7]	δὴ καὶ οἱ δαίμονες, μέλους	ὑπισχνούμενοι	θεραπείαν, ὅλην τῆς ψυχῆς καταποντίζουσι
[1, 3]	τὸν τόπον ἐλθεῖν) ἐμπρησθεὶς οὖν	ὑπὸ	ζήλου, καὶ πυρωθεὶς, καὶ διαναστὰς,
[1, 3]	Ἐπὶ τούτοις ἐστέναξα, καὶ ἐνεπρήσθην	ὑπὸ	θυμοῦ, καὶ μετὰ ταῦτα ἐγέλων
[1, 4]	ἀλλὰ καὶ τοὺς συντρέχοντας αὐτοῖς,	ὑπὸ	τὴν αὐτὴν ἄγει δίκην· καὶ
[1, 1]	Ἰουδαίων ἑορταὶ, δέδοικα μή ποτε	ὑπὸ	τῆς ἀκαίρου συνηθείας καὶ τῆς
[1, 2]	καὶ ὁ τῶν Ἰουδαίων δῆμος,	ὑπὸ	τῆς μέθης καὶ πολυσαρκίας εἰς
[1, 2]	χρὴ, συντετριμμένον, τεταπεινωμένον, οὐχὶ μεθύειν	ὑπὸ	τῆς ὀργῆς· σὺ δὲ τύπτεις
[1, 3]	κοσμίαν καὶ πιστὴν, εἶδον ἀναγκαζομένην	ὑπό	τινος μιαροῦ καὶ ἀναισθήτου, δοκοῦντος
[1, 4]	νῦν ὁρᾷς τὸν σὸν, οὐχ	ὑπὸ	τοῦ δημίου, ἀλλ´ ὑπὸ τοῦ
[1, 4]	οὐχ ὑπὸ τοῦ δημίου, ἀλλ´	ὑπὸ	τοῦ διαβόλου πρὸς τὸ βάραθρον
[1, 7]	πόσης παραφροσύνης, τοὺς ἠτιμωμένους, τοὺς	ὑπὸ	τοῦ Θεοῦ προδεδομένους, τοὺς τὸν
[1, 3]	ῥᾳθυμίαν τῶν ἀπατωμένων λογιζόμενος, ἐνεπιμπράμην	ὑπὸ	τοῦ θυμοῦ· καὶ τὴν ἄνοιαν
[1, 6]	τὰ δὲ τῆς ἀπάτης χαλεπώτερον	ὑπὸ	τούτων δρᾶται. Καὶ γὰρ καὶ
[1, 4]	ἀλλὰ καὶ τοὺς συνευδοκοῦντας αὐτοῖς,	ὑποβάλλει	κολάσει καὶ τιμωρίᾳ. Καὶ ὁ
[1, 4]	Ἰουδαίων; οὐκοῦν ἀπόθου καὶ τὰ	ὑποδήματα	μετὰ Ἰουδαίων, καὶ γυμνοῖς βάδιζε
[1, 1]	ἀποδοῦναι τὰ λείψανα σήμερον τῆς	ὑποθέσεως,	περὶ ἧς καὶ πρώην ὑμῖν
[1, 4]	ἀποκρύπτων, πλείονα αὐτῷ παρέχει ῥᾳθυμίας	ὑπόθεσιν,	καὶ μετὰ μείζονος ἀδείας παρασκευάζει
[1, 2]	ἀγορᾶς ὀρχούμενοι· καὶ ἡ μὲν	ὑπόθεσις	νηστευόντων, τὸ δὲ σχῆμα μεθυόντων.
[1, 7]	ὅτε πλείων τῆς ἔχθρας ἡ	ὑπόθεσις.	Πόσης οὖν ἀνοίας ἂν εἴη
[1, 3]	πολιτείαν νῦν· διὸ τὴν ὀλεθρίαν	ὑπόληψιν	πρόῤῥιζον ἀνασπάσαι ἐπείγομαι. Εἶπον ὅτι
[1, 8]	οὐδὲ λόγον προέσθαι δι´ αὐτὸν	ὑπομένεις;	Μὴ, παρακαλῶ, ἀλλ´ εὐθέως ἐντεῦθεν
[1, 4]	ἀνοσίως, καὶ οὐδὲ συμβολὴν προέσθαι	ὑπομένοις,	ὥστε αὐτὸν ἐξελέσθαι τῆς παρανομίας
[1, 5]	καὶ τυπτόμενον καὶ τὴν ἐσχάτην	ὑπομένοντα	παροινίαν, ἆρα ἂν ἐθαύμασας τὸ
[1, 3]	καὶ μακρῶν λόγων τὴν πεπλανημένην	ὑπόνοιαν	τῆς ἐκείνου ψυχῆς, ἠρώτων τὴν
[1, 5]	δίκην, ἀλλ´ ὅτι καὶ ἄλλους	ὑποσκελίζει	κολάζεται· ὥσπερ καὶ ὁ ἑστὼς
[1, 4]	εὖ ἴστε, ὅτι τὴν αὐτὴν	ὑποστήσεσθε	τιμωρίαν ἐκείνῳ. Καὶ γὰρ ὁ
[1, 6]	ἀνάπαυσιν· κἂν μὴ εὕρῃ, φησὶν,	ὑποστρέψω	εἰς τὸν οἶκόν μου· καὶ
[1, 2]	νηστεύετε, καὶ τύπτετε πυγμαῖς τοὺς	ὑποχειρίους.	Εἰ δὲ, ὅτε τοὺς συνδούλους
[1, 7]	τότε μὲν βαρβαρικαῖς χερσὶ παραδοὺς,	ὕστερον	δὲ εἰς τέλος καθελών· ὅμως
[1, 7]	σῶμα, τὸ πάντως ἀποθανούμενον μικρὸν	ὕστερον	καὶ σήπεσθαι μέλλον, κατέβλαψε δὲ
[1, 1]	τῶν ἀγγέλων λέγοντα, Δόξα ἐν	ὑψίστοις	Θεῷ, καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη,
[1, 7]	οὔτε ἐνεστῶτα, οὔτε μέλλοντα, οὔτε	ὕψωμα,	οὔτε βάθος, οὔτε τις κτίσις
[1, 4]	ζῶντες, πρὸς τὰ παρόντα κεχηνότες,	ὑῶν	καὶ τράγων οὐδὲν ἄμεινον διακείμενοι,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 16/04/2009