>

Livre, Chap.
[1, 8]	σωτηρίᾳ, ἢ τὸν Δεσπότην παροξύνειν	καθ´	ἑαυτῶν, Οὗτος μὲν γὰρ κἂν
[1, 5]	καὶ θεραπεύοντες ὑμεῖς, πρὸς τοὺς	καθαιροῦντας	αὐτὰ τρέχητε; Ἐάν τις ἴδῃ
[1, 7]	τοῦ Θεοῦ ἐπιτύχοιέν τινος θεραπείας,	καθάπερ	ἄνθρωποι, εἰς δοκιμὴν τὴν σὴν
[1, 2]	ἐλιπάνθη, καὶ ἀπελάκτισεν ὁ ἠγαπημένος.	Καθάπερ	γὰρ τὰ ἄλογα, ἐπειδὰν δαψιλοῦς
[1, 3]	ὑμᾶς Ἰουδαῖοι, καὶ οὐκ αἰσθάνεσθε.	Καθάπερ	γὰρ τοῖς παιδίοις ἐκείνοις προσωπεῖα
[1, 4]	ποιεῖτε δῆλον, οὐχ ἵνα ἀποκτείνωμεν,	καθάπερ	ἐκεῖνοι, οὐδ´ ἵνα κολάσωμεν καὶ
[1, 8]	οἶδας τὸν κλαπέντα· ὁρᾷς ἐμὲ,	καθάπερ	λύχνον, ἅπτοντα τῆς διδασκαλίας τὸν
[1, 7]	κακῶν, μὴ πεισθῇς, μηδὲ ἀνάσχῃ,	καθάπερ	ὁ δίκαιος οὐκ ἐπείσθη τῇ
[1, 7]	τὴν ψυχὴν τὴν ἀθάνατον. Καὶ	καθάπερ	οἱ ἀνδραποδισταὶ τραγήματα καὶ πλακοῦντας
[1, 1]	τῆς ὑμετέρας ψυχῆς ἐνεδείκνυτο. Καὶ	καθάπερ	οἰκέται φιλόστοργοι, ἐπειδὰν ἀκούσωσί τινος
[1, 7]	ἢ νεκρὸν ἐγείρῃ, ἢ λεπρὸν	καθάρῃ,	ἢ πηρὸν ἰάσηται, καὶ μετὰ
[1, 8]	ἢ μέγα Ἰουδαϊκὸν ἔθος ἐπιτελέσῃ,	καθαρὸς	ἐγὼ ἀπὸ τοῦ αἵματος ὑμῶν
[1, 7]	παραδοὺς, ὕστερον δὲ εἰς τέλος	καθελών·	ὅμως δὲ καὶ πρὸ τῆς
[1, 2]	τὴν ἀκτῖνα, καὶ ἐν σκότῳ	κάθηνται·	ἡμεῖς δὲ οἱ σκότῳ συντραφέντες,
[1, 8]	ἅμα τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν	καὶ	ἀεὶ, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας
[1, 7]	σαλπίγγων; Ἀλλ´ αὗται αἱ θυσίαι	καὶ	αἱ προσφοραὶ οὐχὶ βδελυκταί; Ἐὰν
[1, 7]	μικροῦ καὶ φθειρομένου ζημίαν ἄφθαρτον	καὶ	αἰώνιον ἀνταλλάξασθαι. Σῶμα θεραπεύσεις, ἵνα
[1, 1]	κλῆσιν ἐπεδείξατο, ὥσπερ πέλαγος ἀχανὲς	καὶ	ἀκατάληπτον ἰδὼν, οὕτως ἐβόησεν· Ὦ
[1, 6]	δὲ ταῦτα ἀληθῆ, ὥσπερ οὖν	καὶ	ἀληθῆ, ἐκεῖνα ἀπάτης γέμει. Οὐχὶ
[1, 2]	τῆς διδασκαλίας εἵλκυσαν. Ὅπερ οὖν	καὶ	ἄλλος προφήτης αἰνιττόμενος ἔλεγεν, Ὡς
[1, 5]	ἀρετῆς στεφανοῦται μόνον, ἀλλ´ ὅτι	καὶ	ἄλλους εἰς τὸν αὐτὸν ἄγει
[1, 5]	δίδωσι μόνον δίκην, ἀλλ´ ὅτι	καὶ	ἄλλους ὑποσκελίζει κολάζεται· ὥσπερ καὶ
[1, 3]	εἶδον ἀναγκαζομένην ὑπό τινος μιαροῦ	καὶ	ἀναισθήτου, δοκοῦντος εἶναι Χριστιανοῦ (οὐ
[1, 3]	καὶ ποιοῦντας καὶ πάσχοντας ἀπανθρώπως	καὶ	ἀναλγήτως διάκεισθε· κἂν ἴδητέ τινα
[1, 8]	ὀλιγωρήσητε, ἀλλὰ καὶ γυναῖκες γυναῖκας,	καὶ	ἄνδρες ἄνδρας, καὶ δοῦλοι δούλους,
[1, 1]	ὡς ἀνεξερεύνητα τὰ κρίματα αὐτοῦ,	καὶ	ἀνεξιχνίαστοι αἱ ὁδοὶ αὐτοῦ! Καὶ
[1, 6]	κατασκευάζοντες τὸ δέλεαρ, τοὺς ἀφελεστέρους	καὶ	ἀνοήτους ἀφυλάκτως εἰς τὰς ἑαυτῶν
[1, 1]	ὅπερ ἐνεκάλουν Ἰουδαῖοι, τοῦτο ἐγκαλοῦσι	καὶ	Ἀνόμοιοι. Τί δὲ ἐνεκάλουν ἐκεῖνοι;
[1, 4]	βάραθρον τῆς ἀπωλείας ἑλκόμενον ἀδίκως	καὶ	ἀνοσίως, καὶ οὐδὲ συμβολὴν προέσθαι
[1, 7]	πεισθεὶς βλασφημῆσαι εἰς τὸν Θεὸν,	καὶ	ἀπαλλαγῆναι τῆς ἐπικειμένης συμφορᾶς; Εἰπὲ
[1, 6]	Ἰουδαίας, ἡρμήνευσεν αὐτὰς δι´ ἐκείνων,	καὶ	ἀπέθετο εἰς τὸ τοῦ Σεράπιδος
[1, 2]	Ἰσραὴλ, καὶ ἐνεπλήσθη καὶ ἐλιπάνθη,	καὶ	ἀπελάκτισεν ὁ ἠγαπημένος. Καθάπερ γὰρ
[1, 2]	παροξύνουσι; Διὰ τοῦτό φησι, Σκληροτράχηλοι	καὶ	ἀπερίτμητοι τῇ καρδίᾳ, ὑμεῖς (ἀεὶ
[1, 5]	τοῦτο αὐτὸ μάλιστα ἂν ἐμίσησας	καὶ	ἀπεστράφης. Τοῦτο καὶ ἐπὶ τῆς
[1, 3]	ἡ συναγωγὴ οὐδὲν ἄμεινον διάκειται,	καὶ	ἀπὸ προφήτου παράγω τὴν μαρτυρίαν·
[1, 4]	πονηρὰ πράττοντι καὶ περιστέλλων αὐτὸν	καὶ	ἀποκρύπτων, πλείονα αὐτῷ παρέχει ῥᾳθυμίας
[1, 8]	τὴν ἐπιβλαβῆ χαριζόμενος χάριν, σιγήσῃς	καὶ	ἀποκρύψῃς, τὴν ἐσχάτην ἀπαιτήσει σε
[1, 5]	κέχρηνται γνώμῃ. Διὸ παρακαλῶ φεύγειν	καὶ	ἀποπηδᾷν αὐτῶν τοὺς συλλόγους. Οὐ
[1, 5]	αἰδεῖσθε, δέον καταφρονεῖν καὶ βδελύττεσθαι	καὶ	ἀποπηδᾷν; Ὁ νόμος ἀπόκειται. φησὶν,
[1, 5]	ἀλλὰ διὰ ταῦτα αὐτὴν μισείτω	καὶ	ἀποστρεφέσθω, ὅτι ἐφ´ ὕβρει κατέχουσι
[1, 7]	προσέχων ὁ Θεὸς καὶ δέχεται	καὶ	ἀποστρέφεται τὰς θυσίας, τὴν μὲν
[1, 5]	τοῦτο μάλιστα μισῶ τὴν συναγωγὴν	καὶ	ἀποστρέφομαι, ὅτι τοὺς προφήτας ἔχοντες
[1, 2]	εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ·	καὶ,	Ἄρατε τὸν ζυγόν μου ἐφ´
[1, 7]	οἱ ἀνδραποδισταὶ τραγήματα καὶ πλακοῦντας	καὶ	ἀστραγάλους καὶ ἕτερά τινα τοιαῦτα
[1, 5]	ἵνα τιμήσωσιν, ἀλλ´ ἵνα ὑβρίσωσι	καὶ	ἀτιμάσωσιν. Ὅταν γὰρ λέγωσι μὴ
[1, 4]	οὐχ αἱ συναγωγαὶ μόνον, ἀλλὰ	καὶ	αὐταὶ αἱ ψυχαὶ τῶν Ἰουδαίων·
[1, 7]	σεμνὸν ἔχουσί τι καὶ μέγα;	Καὶ	αὐτὰς μὲν οὖν ταύτας ἀκαθάρτους
[1, 4]	δούλευε μετ´ ἐκείνης· καὶ γὰρ	καὶ	αὐτὴ δουλεύει μετὰ τῶν τέκνων
[1, 1]	πρόνοιαν αὐτοῦ μόνην, μᾶλλον δὲ	καὶ	αὐτῆς τῆς προνοίας μέρος μικρὸν
[1, 3]	χωρίον. Ἀλλὰ πάντως ἐροῦσιν, ὅτι	καὶ	αὐτοὶ τὸν Θεὸν προσκυνοῦσιν· ἀλλὰ
[1, 4]	δῆλον ποίησον, ὥστε μὴ κοινωνῆσαι	καὶ	αὐτὸς τῷ κινδύνῳ. Καὶ γὰρ
[1, 5]	Ὥστε διὰ τοῦτο μᾶλλον μισεῖν	καὶ	αὐτοὺς καὶ τὴν συναγωγὴν χρὴ,
[1, 6]	Πνεύματος ἀθετεῖται χάρις, μᾶλλον δὲ	καὶ	αὐτῶν ὄντων δαιμόνων, οὐ μείζων
[1, 8]	Θεοῦ μισθὸν ἐπισπάσησθε τὸν πολὺν	καὶ	ἄφατον, καὶ τοὺς πόνους τῶν
[1, 2]	λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων,	καὶ	βαλεῖν τοῖς κυναρίοις· πρὸς τὴν
[1, 7]	ἡμῖν τὸν Χριστὸν εἶναι δεῖ,	καὶ	βασιλείας ποθεινότερον· κἂν νοσήσωμεν, βέλτιον
[1, 2]	νῦν γὰρ ἄκαιρος ἡ νηστεία	καὶ	βδελυκτή. Τίς ταῦτά φησιν; Αὐτὸς
[1, 5]	τόπον ἐκεῖνον αἰδεῖσθε, δέον καταφρονεῖν	καὶ	βδελύττεσθαι καὶ ἀποπηδᾷν; Ὁ νόμος
[1, 5]	εἶχον· οὐκ ἦσαν οὕτως ἀκάθαρτοι	καὶ	βέβηλοι, εἰ μὴ τὰς βίβλους
[1, 5]	νόμος ἀπόκειται. φησὶν, ἐν αὐτῷ,	καὶ	βιβλία προφητικά. Καὶ τί τοῦτο;
[1, 7]	θεοῖς οὐχ ἑλκύσει προσκυνῆσαι ῥᾳδίως;	Καὶ	γὰρ ἐκεῖνοι πολλὰ πολλάκις διὰ
[1, 4]	κοινωνῆσαι καὶ αὐτὸς τῷ κινδύνῳ.	Καὶ	γὰρ ἐπὶ τῶν ἔξω στρατοπέδων,
[1, 3]	σὺ κεφαλὴν εἶναι τῆς Ἐκκλησίας;	καὶ	γὰρ ἡ κεφαλὴ πάντα τὰ
[1, 6]	εἰς τὸ τοῦ Σεράπιδος ἱερόν·	καὶ	γὰρ ἦν Ἕλλην ὁ ἀνήρ·
[1, 4]	τὴν κάτω· δούλευε μετ´ ἐκείνης·	καὶ	γὰρ καὶ αὐτὴ δουλεύει μετὰ
[1, 7]	καὶ ποίας ἂν τύχοιμεν συγγνώμης;	Καὶ	γὰρ καὶ γεέννης φοβερώτερον ἡμῖν
[1, 6]	ἀπάτης χαλεπώτερον ὑπὸ τούτων δρᾶται.	Καὶ	γὰρ καὶ παρ´ αὐτοῖς ἕστηκε
[1, 4]	τὴν αὐτὴν ὑποστήσεσθε τιμωρίαν ἐκείνῳ.	Καὶ	γὰρ ὁ Παῦλος οὐχὶ τοὺς
[1, 1]	γίνεται τοῖς πρότερον τὰ νῦν.	Καὶ	γὰρ ὅπερ ἐνεκάλουν Ἰουδαῖοι, τοῦτο
[1, 2]	κατὰ τῆς ἑαυτῶν σωτηρίας τρεχόντων.	Καὶ	γὰρ ὅτε ἔδει τὸν νόμον
[1, 6]	βάραθρον, ὃ δὴ καλοῦσι Ματρώνης.	Καὶ	γὰρ πολλοὺς ἤκουσα τῶν πιστῶν
[1, 3]	ἀλλ´ αὐτῇ τῇ πείρᾳ μαθών.	Καὶ	γὰρ πρὸ τούτων τῶν τριῶν
[1, 8]	μὲν οὖν καὶ ἐπαχθὲς σιγᾷν.	Καὶ	γὰρ ὑμῖν τοῖς ἀποκρύπτουσι, κἀκείνοις
[1, 7]	ἂν τύχοιμεν συγγνώμης; Καὶ γὰρ	καὶ	γεέννης φοβερώτερον ἡμῖν τὸν Χριστὸν
[1, 3]	αὐτοῖς φοβερὰ, τὰ πολλῆς αἰσχύνης	καὶ	γέλωτος γέμοντα, τὰ τῶν προσκεκρουκότων,
[1, 7]	φωνὰς ἐκείνας, ἃς ἡ μακαρία	καὶ	γενναία ἀνεβόησε ψυχή. Πέπεισμαι γὰρ,
[1, 7]	τοῦ Θεοῦ, ἀποστράφηθι καὶ μίσησον,	καὶ	γενοῦ Παύλου μαθητὴς, καὶ ζήλωσον
[1, 1]	Ὦ βάθος πλούτου καὶ σοφίας	καὶ	γνώσεως Θεοῦ! ὡς ἀνεξερεύνητα τὰ
[1, 4]	καὶ τὰ ὑποδήματα μετὰ Ἰουδαίων,	καὶ	γυμνοῖς βάδιζε τοῖς ποσὶν ἐπὶ
[1, 8]	κἀκείνοις. Μὴ τοίνυν ὀλιγωρήσητε, ἀλλὰ	καὶ	γυναῖκες γυναῖκας, καὶ ἄνδρες ἄνδρας,
[1, 6]	γὰρ ὥρα λοιπὸν δεῖξαι, ὅτι	καὶ	δαίμονες ἐκεῖ κατοικοῦσιν, οὐχὶ ἐν
[1, 1]	ἧς καὶ πρώην ὑμῖν διελέχθην,	καὶ	δεῖξαι σαφέστερον, πῶς ἀκατάληπτός ἐστιν
[1, 8]	καὶ τρεῖς ἐξ ὑμῶν, ἢ	καὶ	δέκα καὶ εἴκοσι, ἕνα μοι
[1, 7]	πολλάκις τοῖς μικροῖς προτεινόμενοι παιδίοις	καὶ	δελεάζοντες, τῆς ἐλευθερίας αὐτὰ καὶ
[1, 2]	ἀλλ´ ὁ προφήτης βοᾷ, ζυγὸν	καὶ	δεσμὸν τὰ σύμβολα τῆς ἀρχῆς
[1, 7]	τῶν προσφερόντων προσέχων ὁ Θεὸς	καὶ	δέχεται καὶ ἀποστρέφεται τὰς θυσίας,
[1, 3]	οὖν ὑπὸ ζήλου, καὶ πυρωθεὶς,	καὶ	διαναστὰς, ταύτην μὲν οὐκ εἴασα
[1, 1]	καὶ πολὺς ὁ κρότος ἐγίνετο,	καὶ	διεθερμαίνετο τὸ θέατρον, καὶ ἐπυροῦτο
[1, 2]	οὐκ ἤνεγκαν, ἀλλὰ καὶ συνέτριψαν	καὶ	διέῤῥηξαν. Ἀπ´ αἰῶνος γὰρ, φησὶ,
[1, 3]	Ταῦτα δὲ εἶπον πρὸς ὑμᾶς	καὶ	διηγησάμην, ἐπειδὴ πρὸς τοὺς τὰ
[1, 8]	γυναῖκες γυναῖκας, καὶ ἄνδρες ἄνδρας,	καὶ	δοῦλοι δούλους, καὶ ἐλεύθεροι ἐλευθέρους,
[1, 4]	τύχοις συγγνώμης; Ἀλλ´ ἰσχυρότερός σου	καὶ	δυνατώτερός ἐστιν. Ἐμοὶ αὐτὸν κατάστησον·
[1, 2]	φάτνης, εἰς πολυσαρκίαν ἐκβάντα, φιλονεικότερα	καὶ	δυσκάθεκτα γίνεται, καὶ οὔτε ζυγοῦ,
[1, 7]	προφήτης ἐν ὑμῖν, ἐνυπνιαζόμενος ἐνύπνιον	καὶ	δῷ σημεῖον ἢ τέρας, καὶ
[1, 7]	Εἰ δὲ καὶ ἠδύναντο θεραπεύειν,	καὶ	ἐβούλοντο, ὅπερ ἀδύνατον, ἀλλὰ δεῖ
[1, 5]	εἰς τὸ τὰ εἰδωλόθυτα ἐσθίειν;	Καὶ	ἐγὼ λέγω, Ἐάν τις ἴδῃ
[1, 6]	ἐνταῦθα δὲ λέγοντες Θεὸν προσκυνεῖν,	καὶ	εἴδωλα ἀποστρέφεσθαι, καὶ προφήτας ἔχειν
[1, 8]	ἐξ ὑμῶν, ἢ καὶ δέκα	καὶ	εἴκοσι, ἕνα μοι κομισάτωσαν, ἵνα
[1, 4]	ὑπὸ τὴν αὐτὴν ἄγει δίκην·	καὶ	εἰκότως. Ὁ γὰρ συνειδὼς τῷ
[1, 7]	ἢ τὸ τέρας ὃ ἐλάλησε,	καὶ	εἴπῃ πρὸς σὲ, λέγων· Πορευθῶμεν
[1, 8]	ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ,	καὶ	εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
[1, 7]	θεραπεύειν τῇ τῶν ἑορτῶν κοινωνίᾳ,	καὶ	εἰς τοὺς βεβήλους αὐτῶν τόπους
[1, 6]	ἑπτὰ ἕτερα πνεύματα πονηρότερα ἑαυτοῦ,	καὶ	εἰσέρχεται εἰς αὐτὸν, καὶ ἔσται
[1, 4]	οὐκ αὐτὸς κινδυνεύει μόνος, ἀλλὰ	καὶ	ἕκαστος τῶν συνειδότων μὲν, οὐ
[1, 8]	ἐπὶ τὴν θήραν ταύτην ἐπείχθητε,	καὶ	ἕκαστος ὑμῶν ἕνα μοι κομισάτω
[1, 3]	οὐ ψεύδομαι) γυναῖκά τινα εὐσχήμονα	καὶ	ἐλευθέραν, κοσμίαν καὶ πιστὴν, εἶδον
[1, 8]	ἄνδρες ἄνδρας, καὶ δοῦλοι δούλους,	καὶ	ἐλεύθεροι ἐλευθέρους, καὶ παῖδες παῖδας,
[1, 7]	καὶ δῷ σημεῖον ἢ τέρας,	καὶ	ἔλθῃ τὸ σημεῖον ἢ τὸ
[1, 6]	ὑποστρέψω εἰς τὸν οἶκόν μου·	καὶ	ἐλθὸν εὑρίσκει σχολάζοντα, σεσαρωμένον καὶ
[1, 2]	Μωϋσῆς· Ἔφαγεν Ἰσραὴλ, καὶ ἐνεπλήσθη	καὶ	ἐλιπάνθη, καὶ ἀπελάκτισεν ὁ ἠγαπημένος.
[1, 6]	μὲν τῆς ἀσεβείας ἴσα αὐτοῖς	καὶ	Ἕλλησι, τὰ δὲ τῆς ἀπάτης
[1, 8]	τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ	καὶ	ἐμοὶ καὶ ὑμῖν, κἂν μὲν
[1, 6]	αὐτῷ τῷ τόπῳ μόνον, ἀλλὰ	καὶ	ἐν αὐταῖς ταῖς ψυχαῖς τῶν
[1, 1]	μὲν γὰρ (πρὸς Ἀνομοίους λόγοι	καὶ	ἐν ἑτέρῳ δύνανται γενέσθαι καιρῷ,
[1, 2]	κἀκεῖνοι μὲν ἀπώσαντο τὴν ἀκτῖνα,	καὶ	ἐν σκότῳ κάθηνται· ἡμεῖς δὲ
[1, 5]	τοῦτο μᾶλλον ἂν εἶεν βέβηλοι	καὶ	ἐναγεῖς, ὅτι τοὺς προφήτας ἔχοντες,
[1, 5]	οὐχ ἁγιάζει τοὺς κατέχοντας, ἀλλὰ	καὶ	ἐναγεστέρους ποιεῖ, πολλῷ μᾶλλον γράμματα
[1, 2]	Αὐτὸς ὁ Μωϋσῆς· Ἔφαγεν Ἰσραὴλ,	καὶ	ἐνεπλήσθη καὶ ἐλιπάνθη, καὶ ἀπελάκτισεν
[1, 3]	ὅρκους εἶναι. Ἐπὶ τούτοις ἐστέναξα,	καὶ	ἐνεπρήσθην ὑπὸ θυμοῦ, καὶ μετὰ
[1, 7]	ἐξ ὅλης τῆς καρδίας (σου,	καὶ	ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου.
[1, 1]	μᾶλλον δὲ οὐκ ἐγκαλοῦσιν, ἀλλὰ	καὶ	ἐξαλείφουσι τὸ ῥητὸν μετὰ τῆς
[1, 4]	τῶν ἀδελφῶν ὑμῶν ἐξέτασιν; Τοῦτο	καὶ	ἐπ´ ἐκείνων ποίησον· ὅταν ἐπιγνῷς
[1, 1]	ταλαιπώρων Ἰουδαίων μέλλουσι προσελαύνειν συνεχεῖς	καὶ	ἐπάλληλοι, αἱ σάλπιγγες, αἱ σκηνοπηγίαι,
[1, 8]	ὑμετέρων ἀδελφῶν ἀποχρήσασθαι. Ἀλλὰ φορτικὸν	καὶ	ἐπαχθὲς καταγγέλλειν τοὺς τὰ τοιαῦτα
[1, 8]	τοιαῦτα ἁμαρτάνοντας; Φορτικὸν μὲν οὖν	καὶ	ἐπαχθὲς σιγᾷν. Καὶ γὰρ ὑμῖν
[1, 1]	λέγοντα, Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ,	καὶ	ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις
[1, 1]	μὴ νῦν θεραπεύσαιμεν, ὅτε ἐγγὺς	καὶ	ἐπὶ θύραις εἰσὶν αἱ τῶν
[1, 5]	Τὸ αἷμα αὐτοῦ ἐφ´ ἡμᾶς	καὶ	ἐπὶ τὰ τέκνα ἡμῶν. Εἴ
[1, 7]	ἀπεστράφη. Ἐπὶ γὰρ Κάϊν, φησὶ,	καὶ	ἐπὶ ταῖς θυσίαις αὐτοῦ οὐ
[1, 5]	ἂν ἐμίσησας καὶ ἀπεστράφης. Τοῦτο	καὶ	ἐπὶ τῆς συναγωγῆς λογίζου. Τοὺς
[1, 1]	ἐγίνετο, καὶ διεθερμαίνετο τὸ θέατρον,	καὶ	ἐπυροῦτο ὁ σύλλογος. Ἐγὼ δὲ
[1, 4]	οὐκ ἂν ἕλοιο· αἰσχύνῃ γὰρ	καὶ	ἐρυθριᾷς. Εἶτα σχήματος μὲν αὐτοῖς
[1, 6]	ἑαυτοῦ, καὶ εἰσέρχεται εἰς αὐτὸν,	καὶ	ἔσται τὰ ἔσχατα τοῦ ἀνθρώπου
[1, 7]	τραγήματα καὶ πλακοῦντας καὶ ἀστραγάλους	καὶ	ἕτερά τινα τοιαῦτα πολλάκις τοῖς
[1, 4]	τὸ πλέον τῆς πόλεως Χριστιανὸν,	καὶ	ἔτι μὴν νοσοῦσί τινες ἰουδαϊσμόν.
[1, 7]	μίσησον, καὶ γενοῦ Παύλου μαθητὴς,	καὶ	ζήλωσον τὰς φωνὰς ἐκείνας, ἃς
[1, 2]	ποσὶν ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς ὀρχούμενοι·	καὶ	ἡ μὲν ὑπόθεσις νηστευόντων, τὸ
[1, 7]	οὐδὲ κακοποιῆσαι δύνανται; Εἰ δὲ	καὶ	ἠδύναντο θεραπεύειν, καὶ ἐβούλοντο, ὅπερ
[1, 3]	ἄνοιαν πάλιν τῶν ἀπατηθέντων ὅση	καὶ	ἡλίκη τις ἦν σκοπῶν, ἐγέλων.
[1, 4]	τῆς πλάνης καὶ τῆς ἀσεβείας,	καὶ	ἡμέτερον ἐξ ὁλοκλήρου ποιήσωμεν. Εἰ
[1, 1]	καὶ ἀνεξιχνίαστοι αἱ ὁδοὶ αὐτοῦ!	Καὶ	ἦν μὲν ἱκανὴ ἡ διὰ
[1, 4]	Ἔνθα γὰρ Θεός ἐστι ζωῆς	καὶ	θανάτου ἐξουσίαν ἔχων, οὗτος φοβερὸς
[1, 3]	τόπος· μᾶλλον δὲ οὐχὶ πορνεῖον	καὶ	θέατρον μόνον ἐστὶν ἡ συναγωγὴ,
[1, 7]	φονέας καὶ σταυρώσαντας αὐτὸν τιμᾷν	καὶ	θεραπεύειν τῇ τῶν ἑορτῶν κοινωνίᾳ,
[1, 5]	ἡμέτερα, ὅταν οἱ πρεσβεύοντες αὐτὰ	καὶ	θεραπεύοντες ὑμεῖς, πρὸς τοὺς καθαιροῦντας
[1, 1]	Διόπερ ἐπείγομαι καὶ προκαταλαβεῖν. Οὕτω	καὶ	ἰατροὶ ποιοῦσι· πρὸς τὰ κατεπείγοντα
[1, 6]	τὴν ἐσχάτην αὐτῶν κατηγοροῦσιν ἀσέβειαν.	~Καὶ	ἵνα μάθητε, ὅτι οὐχ ἁγιάζει
[1, 1]	συγγενῆ τὰ τῆς ἀσεβείας Ἀνομοίοις	καὶ	Ἰουδαίοις, συγγενῆ καὶ τὰ ἀγωνίσματα
[1, 7]	δὲ τὴν ψυχὴν τὴν ἀθάνατον.	Καὶ	καθάπερ οἱ ἀνδραποδισταὶ τραγήματα καὶ
[1, 1]	φιλόθεον τῆς ὑμετέρας ψυχῆς ἐνεδείκνυτο.	Καὶ	καθάπερ οἰκέται φιλόστοργοι, ἐπειδὰν ἀκούσωσί
[1, 2]	τῷ φυλάττειν ἐθέλειν ἀκαίρως. Σκληροτράχηλοι.	Καὶ	καλῶς εἶπε, σκληροτράχηλοι· οὐ γὰρ
[1, 7]	Καίτοι τὰ ἀναφερόμενα ἐκεῖθεν κνίσσα	καὶ	καπνὸς σωμάτων καιομένων· τῆς δὲ
[1, 2]	ἡμεῖς οὐ μετείχομεν τῆς ῥίζης,	καὶ	καρπὸν εὐσεβείας ἠνέγκαμεν. Ἐκεῖνοι τοὺς
[1, 7]	Γέλως ταῦτα καὶ μῦθοι. Ἐπιβουλεύειν	καὶ	καταβλάπτειν, οὐ θεραπεύειν ἴσασιν οἱ
[1, 3]	παιδίοις ἐκείνοις προσωπεῖα δεικνύντες φοβερὰ	καὶ	καταγέλαστα τῶν μιαρῶν οἰκετῶν πολλοὶ
[1, 3]	συναγωγὴ, ἀλλὰ καὶ σπήλαιον λῃστῶν,	καὶ	καταγώγιον θηρίων· Σπήλαιον γὰρ, φησὶν,
[1, 2]	βασιλεῦσαι ἐπ´ αὐτῶν, ἀγάγετε ὧδε,	καὶ	κατασφάξατε αὐτούς. Τότε ἔδει σε
[1, 8]	τὴν βουλὴν τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ	καὶ	κατέβαλον τὸ ἀργύριον ἐπὶ τοὺς
[1, 8]	ἀπώλεσεν· ἔκλεψεν αὐτὸν ὁ διάβολος,	καὶ	κατέχει νῦν ἐν τῷ ἰουδαϊσμῷ·
[1, 6]	καὶ ἐλθὸν εὑρίσκει σχολάζοντα, σεσαρωμένον	καὶ	κεκοσμημένον· καὶ πορεύεται, καὶ παραλαμβάνει
[1, 4]	τοῖς ποσὶν ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς,	καὶ	κοινώνει τῆς ἀσχημοσύνης αὐτοῖς καὶ
[1, 7]	καὶ τῶν ἀκαθάρτων ἐπιβαίνειν προθύρων,	καὶ	κοινωνεῖν τραπέζης δαιμονίων· οὕτω γὰρ
[1, 5]	κατεδικάσθησαν, ἆρα ἂν ἐτόλμησας προσελθεῖν	καὶ	κοινωνῆσαι λόγων αὐτοῖς; Οὐκ ἔγωγε
[1, 5]	ὡς τὸν αὐτῶν ἀγνοούντων Δεσπότην,	καὶ	κοινωνοὺς τῆς ἰδίας ἀσεβείας λέγωσιν
[1, 8]	τὸν λόγον, καὶ πανταχοῦ ζητοῦντα	καὶ	κοπτόμενον· καὶ σὺ ἕστηκας σιγῶν,
[1, 5]	εἴ τινα εἶδες ἄνθρωπον αἰδέσιμον	καὶ	λαμπρὸν καὶ περιφανῆ εἰς καπηλεῖον
[1, 7]	εἴπῃ πρὸς σὲ, λέγων· Πορευθῶμεν	καὶ	λατρεύσωμεν θεοῖς ἑτέροις οἷς οὐκ
[1, 7]	καταστροφῆς διὰ τοῦ προφήτου βοᾷ	καὶ	λέγει, Μὴ πεποίθατε ἐπὶ λόγοις
[1, 6]	Προσρήσεως γὰρ δεῖ κοινωνεῖν τούτοις,	καὶ	λόγου μεταδιδόναι ψιλοῦ, ἀλλ´ οὐχ
[1, 8]	Ἐκκλησία λογιεῖται, καὶ πολέμιον ἡγήσεται	καὶ	λυμεῶνα; Ἀλλὰ μὴ γένοιτο μηδένα
[1, 6]	Φιλάδελφος τὰς πανταχόθεν βίβλους συναγαγὼν,	καὶ	μαθὼν ὅτι καὶ παρὰ Ἰουδαίοις
[1, 3]	τῶν σταυρωσάντων αὐτὸν, ἕλκοι τινά·	καὶ	μακρὸν κατέτεινα πρὸς αὐτὸν λόγον,
[1, 1]	παρελθούσῃ Κυριακῇ τοὺς πολλοὺς ἐκείνους	καὶ	μακροὺς ἐποιησάμεθα λόγους, ὅτε καὶ
[1, 6]	ἐπῆλθον κακίας; οὐχὶ τοὺς πολλοὺς	καὶ	μακροὺς λόγους οἱ προφῆται πάντες
[1, 3]	Ὡς δὲ ἐξέβαλον διὰ πολλῶν	καὶ	μακρῶν λόγων τὴν πεπλανημένην ὑπόνοιαν
[1, 6]	χαλεπώτεροι τῶν προτέρων οἱ νῦν;	καὶ	μάλα εἰκότως. Τότε μὲν γὰρ
[1, 1]	καὶ μακροὺς ἐποιησάμεθα λόγους, ὅτε	καὶ	μάρτυρας παρηγάγομεν τόν τε Ἡσαΐαν
[1, 1]	μετάσχωσί τινες τῆς παρανομίας ἐκείνων,	καὶ	μάταιοι λοιπὸν οἱ περὶ τούτων
[1, 2]	Τότε μὲν οὖν εἰς κρίσεις	καὶ	μάχας ἐνήστευον· νῦν δὲ εἰς
[1, 2]	Διὰ τί; Ὅτι εἰς κρίσεις	καὶ	μάχας νηστεύετε, καὶ τύπτετε πυγμαῖς
[1, 7]	ἑορταὶ αὐτῶν σεμνὸν ἔχουσί τι	καὶ	μέγα; Καὶ αὐτὰς μὲν οὖν
[1, 6]	ἐστι λόγος; Εἰ γὰρ σεμνὰ	καὶ	μεγάλα τὰ Ἰουδαίων, ψευδῆ τὰ
[1, 5]	εἱστήκει παροινούμενος ὁ θαυμαστὸς ἐκεῖνος	καὶ	μέγας ἀνήρ; Οὐκ ἔγωγε οἶμαι,
[1, 8]	ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι´ οὗ	καὶ	μεθ´ οὗ τῷ Πατρὶ δόξα,
[1, 2]	γέγονεν ἡ σκληρότης; Ἀπὸ ἀδηφαγίας	καὶ	μέθης. Τίς τοῦτό φησιν; Αὐτὸς
[1, 4]	ἓν δὲ ἐπίστανται μόνον, γαστρίζεσθαι	καὶ	μεθύειν, ὑπὲρ ὀρχηστῶν κατακόπτεσθαι, ὑπὲρ
[1, 3]	(ὅτι οὐ μόνον οὐχὶ πιστὴν	καὶ	μεμυημένην, ἀλλ´ οὐδὲ ἀμύητόν τινα
[1, 4]	πλείονα αὐτῷ παρέχει ῥᾳθυμίας ὑπόθεσιν,	καὶ	μετὰ μείζονος ἀδείας παρασκευάζει τὴν
[1, 3]	ἐστέναξα, καὶ ἐνεπρήσθην ὑπὸ θυμοῦ,	καὶ	μετὰ ταῦτα ἐγέλων πάλιν. Τὴν
[1, 7]	λεπρὸν καθάρῃ, ἢ πηρὸν ἰάσηται,	καὶ	μετὰ τὸ ποιῆσαι τὸ σημεῖον,
[1, 1]	Ἠκούσατε τῶν σεραφεὶμ πάλιν ἐκπληττομένων	καὶ	μετὰ φρίκης κραζόντων, Ἅγιος, ἅγιος,
[1, 6]	γὰρ ἦν Ἕλλην ὁ ἀνήρ·	καὶ	μέχρι νῦν ἐκεῖ τῶν προφητῶν
[1, 6]	τῆς συναγωγῆς λογιστέον. Εἰ γὰρ	καὶ	μὴ εἴδωλον ἕστηκεν ἐκεῖ, (ἀλλὰ
[1, 8]	καὶ τὸν συνειδότα τῷ κλέπτῃ	καὶ	μὴ καταγγέλλοντα, ὁμοίως νομίζεις ἐχθρόν;
[1, 1]	ῥητὸν μετὰ τῆς διανοίας, εἰ	καὶ	μὴ τῇ χειρὶ, ἀλλὰ τῇ
[1, 5]	συλλόγους, καὶ τοὺς τόπους αὐτῶν,	καὶ	μηδεὶς αἰδείσθω τὴν συναγωγὴν διὰ
[1, 7]	μονογενοῦς Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ἀποστράφηθι	καὶ	μίσησον, καὶ γενοῦ Παύλου μαθητὴς,
[1, 6]	ἀόρατος, εἰς ὃν οὐχὶ πρόβατα	καὶ	μόσχους, ἀλλὰ ψυχὰς ἀνθρώπων καταθύουσιν.
[1, 7]	θυσίας ἀνήνεγκε τῷ Θεῷ προβάτων	καὶ	μόσχων καὶ ὀρνίθων· καί φησιν
[1, 7]	τὸ σῶμα θεραπεύσουσι; Γέλως ταῦτα	καὶ	μῦθοι. Ἐπιβουλεύειν καὶ καταβλάπτειν, οὐ
[1, 7]	φείσονται; τῆς βασιλείας ἐπιχειροῦσιν ἐκβαλεῖν,	καὶ	νοσημάτων ἀπαλλάττειν αἱρήσονται; Οὐκ ἤκουσας
[1, 6]	ἀλλ´ οὐχ ὡς κοινὴν λύμην	καὶ	νόσον τῆς οἰκουμένης ἁπάσης ἀποστρέφεσθαι;
[1, 2]	ἔδει τὸν νόμον τηρεῖν, κατεπάτησαν·	καὶ	νῦν ὅτε ἀναπέπαυται ὁ νόμος,
[1, 7]	πρὸ τῆς Χριστοκτονίας τὸ βδέλυγμα·	καὶ	νῦν οὐ πολλῷ μᾶλλον; Καίτοι
[1, 1]	ἐδοξάζετο. Ὁ γὰρ κρότος ἐκεῖνος	καὶ	ὁ ἔπαινος τὸ φιλόθεον τῆς
[1, 5]	καὶ ἄλλους ὑποσκελίζει κολάζεται· ὥσπερ	καὶ	ὁ ἑστὼς οὐχ ὑπὲρ τῆς
[1, 7]	τολμᾷς αὐτοῖς εἰς ταυτὸν συνιέναι;	Καὶ	ὁ μὲν ἀναιρεθεὶς οὕτω σε
[1, 4]	αὐτοῖς, ὑποβάλλει κολάσει καὶ τιμωρίᾳ.	Καὶ	ὁ προφήτης δὲ, οὐχὶ τοὺς
[1, 5]	ἔνθα ἂν ᾖ βιβλία τοιαῦτα,	καὶ	ὁ τόπος ἅγιος ἔσται; Οὐ
[1, 7]	βδέλυγμά μοί ἐστι. Θυμίαμα βδέλυγμα,	καὶ	ὁ τόπος οὐ βδέλυγμα; Καὶ
[1, 2]	οὔτε ἡνιόχου χειρὸς ἀνέχεται· οὕτω	καὶ	ὁ τῶν Ἰουδαίων δῆμος, ὑπὸ
[1, 2]	σφαγὴν ἐπιτήδειοι γεγόνασι. Διὰ τοῦτο	καὶ	ὁ Χριστὸς ἔλεγεν· Τοὺς ἐχθρούς
[1, 7]	ζωῆς ἀποστεροῦσιν αὐτῆς· οὕτω δὴ	καὶ	οἱ δαίμονες, μέλους ὑπισχνούμενοι θεραπείαν,
[1, 2]	καὶ συναγωγῆς οὐδὲν τὸ μέσον.	Καὶ	οἶδα μὲν ὅτι τινὲς τόλμαν
[1, 3]	ἐγκαλῶν καὶ τὴν ἐσχάτην ἄνοιαν,	καὶ	ὄνων οὐδὲν ἄμεινον διακεῖσθαι ἔλεγον,
[1, 1]	ἰατροὶ ποιοῦσι· πρὸς τὰ κατεπείγοντα	καὶ	ὀξύτατα τῶν νοσημάτων ἵστανται πρότερον·
[1, 7]	τῷ Θεῷ προβάτων καὶ μόσχων	καὶ	ὀρνίθων· καί φησιν ἡ Γραφὴ,
[1, 8]	κοπτόμενον· καὶ σὺ ἕστηκας σιγῶν,	καὶ	οὐ καταγγέλλεις; καὶ ποίαν ἕξεις
[1, 2]	διὰ τὴν σκληρότητα τοῦ αὐχένος·	καὶ	οὐ μόνον οὐκ ἤνεγκαν, ἀλλὰ
[1, 6]	φόνοις ἀνατραφεῖσιν, εἰς ταυτὸ συνέρχεσθε,	καὶ	οὐ φρίττετε; Προσρήσεως γὰρ δεῖ
[1, 4]	ἀπωλείας ἑλκόμενον ἀδίκως καὶ ἀνοσίως,	καὶ	οὐδὲ συμβολὴν προέσθαι ὑπομένοις, ὥστε
[1, 1]	ἐν ἑτέρῳ δύνανται γενέσθαι καιρῷ,	καὶ	οὐδεμία ἀπὸ τῆς ἀναβολῆς γένοιτ´
[1, 2]	τοῦ Χριστοῦ, καίτοι χρηστὸς ἦν,	καὶ	οὐδὲν φορτικὸν εἶχεν οὔτε ἐπαχθές.
[1, 5]	ἡγήσονται ἄριστα αὐτοῖς ἅπαντα πεπράχθαι,	καὶ	οὐδενὸς ἄξια εἶναι τὰ ἡμέτερα,
[1, 3]	παιδία μικρὰ φοβοῦσιν ὑμᾶς Ἰουδαῖοι,	καὶ	οὐκ αἰσθάνεσθε. Καθάπερ γὰρ τοῖς
[1, 6]	γυμνὴ καὶ περιφανὴς ἡ ἀσέβεια,	καὶ	οὐκ ἂν ῥᾳδίως ἐπισπάσαιτο, οὐδὲ
[1, 2]	εἰς κακίαν ἐσχάτην κατενεχθέντες, ἐσκίρτησαν,	καὶ	οὐκ ἐδέξαντο τὸν ζυγὸν τοῦ
[1, 7]	Θεὸς μισεῖ, καὶ σὺ κοινωνεῖς;	Καὶ	οὐκ εἶπε, τήνδε ἢ τήνδε
[1, 2]	ἐκβάντα, φιλονεικότερα καὶ δυσκάθεκτα γίνεται,	καὶ	οὔτε ζυγοῦ, οὔτε ἡνίας, οὔτε
[1, 1]	ποιῶν τῷ Θεῷ. Τοῦτο ἐγκαλοῦσι	καὶ	οὗτοι, μᾶλλον δὲ οὐκ ἐγκαλοῦσιν,
[1, 2]	σφαγὴν ἐπιτήδεια γίνεται. Ὅπερ οὖν	καὶ	οὗτοι πεπόνθασι, καὶ πρὸς ἐργασίαν
[1, 1]	ἵστανται πρότερον· πάντως δὲ συγγενὴς	καὶ	οὗτος ὁ ἀγὼν τῷ προτέρῳ.
[1, 8]	δοῦλοι δούλους, καὶ ἐλεύθεροι ἐλευθέρους,	καὶ	παῖδες παῖδας, καὶ πάντες ἁπλῶς
[1, 3]	ἁπλῶς θηρίου, ἀλλὰ θηρίου ἀκαθάρτου.	Καὶ	πάλιν, Ἀφῆκα τὸν οἶκόν μου,
[1, 1]	ἐθαυμαστώθης· θαυμάσια τὰ ἔργα σου·	καὶ	πάλιν, Ἐθαυμαστώθη ἡ γνῶσίς σου
[1, 4]	βασιλικῶν αὐλῶν σεμνότερα, μᾶλλον δὲ	καὶ	πανδοχείου παντὸς ἀτιμότερον τὸ τῆς
[1, 8]	ἅπτοντα τῆς διδασκαλίας τὸν λόγον,	καὶ	πανταχοῦ ζητοῦντα καὶ κοπτόμενον· καὶ
[1, 8]	ἐλεύθεροι ἐλευθέρους, καὶ παῖδες παῖδας,	καὶ	πάντες ἁπλῶς μετὰ ἀκριβείας ἁπάσης
[1, 6]	ὑπὸ τούτων δρᾶται. Καὶ γὰρ	καὶ	παρ´ αὐτοῖς ἕστηκε βωμὸς ἀπάτης
[1, 6]	βίβλους συναγαγὼν, καὶ μαθὼν ὅτι	καὶ	παρὰ Ἰουδαίοις εἰσὶ γραφαὶ περὶ
[1, 6]	ἤκουσα τῶν πιστῶν ἀναβαίνειν ἐκεῖ,	καὶ	παρακαθεύδειν τῷ τόπῳ. Ἀλλὰ μὴ
[1, 6]	σεσαρωμένον καὶ κεκοσμημένον· καὶ πορεύεται,	καὶ	παραλαμβάνει μεθ´ ἑαυτοῦ ἑπτὰ ἕτερα
[1, 4]	τις εἶναι λέγοι τοῖς εὐδοκιμοῦσι	καὶ	παῤῥησίαν ἔχουσιν; Ἀλλ´ οὐκ ἔστι
[1, 3]	τοὺς τὰ τοιαῦτα καὶ ποιοῦντας	καὶ	πάσχοντας ἀπανθρώπως καὶ ἀναλγήτως διάκεισθε·
[1, 6]	ἐκεῖ μιαρίαν. Τὸ αὐτὸ τοίνυν	καὶ	περὶ τῆς συναγωγῆς λογιστέον. Εἰ
[1, 4]	τοῦ Χριστοῦ, μετὰ ἀκριβείας διερευνᾶτε	(καὶ	περιεργάζεσθε, εἴ τις τῶν ἀλλοφύλων
[1, 4]	συνειδὼς τῷ τὰ πονηρὰ πράττοντι	καὶ	περιστέλλων αὐτὸν καὶ ἀποκρύπτων, πλείονα
[1, 5]	εἶδες ἄνθρωπον αἰδέσιμον καὶ λαμπρὸν	καὶ	περιφανῆ εἰς καπηλεῖον εἰσαχθέντα, ἢ
[1, 6]	βλάβη; Ἐκεῖ μὲν γὰρ γυμνὴ	καὶ	περιφανὴς ἡ ἀσέβεια, καὶ οὐκ
[1, 3]	τινα εὐσχήμονα καὶ ἐλευθέραν, κοσμίαν	καὶ	πιστὴν, εἶδον ἀναγκαζομένην ὑπό τινος
[1, 7]	Καὶ καθάπερ οἱ ἀνδραποδισταὶ τραγήματα	καὶ	πλακοῦντας καὶ ἀστραγάλους καὶ ἕτερά
[1, 8]	προθυμίας τῆς πρὸς ἐκείνους ἰατρείας,	καὶ	πλέον ἔσται τὸ κέρδος καὶ
[1, 4]	ἔτι μὴν νοσοῦσί τινες ἰουδαϊσμόν.	Καὶ	ποίαν ἀπολογίαν ἔχοιμεν ἂν ἡμεῖς
[1, 8]	ἕστηκας σιγῶν, καὶ οὐ καταγγέλλεις;	καὶ	ποίαν ἕξεις συγγνώμην; πῶς δὲ
[1, 4]	ἀσεβείας δὲ κοινωνῶν, οὐκ αἰσχύνῃ;	καὶ	ποίαν ἕξεις συγγνώμην, Χριστιανὸς ὢν
[1, 7]	καὶ σὲ σώματος θεραπεία ἀφίστησι;	καὶ	ποίας ἂν τύχοιμεν συγγνώμης; Καὶ
[1, 4]	αὐτὸν ἐξελέσθαι τῆς παρανομίας ἐκείνης;	καὶ	ποίας ἂν τύχοις συγγνώμης; Ἀλλ´
[1, 4]	τις τῶν ἀλλοφύλων ὑμῖν ἀναμέμικται,	καὶ	ποιεῖτε δῆλον, οὐχ ἵνα ἀποκτείνωμεν,
[1, 7]	ἐάν τις ἀναστῇ προφήτης, φησὶ,	καὶ	ποιήσῃ σημεῖον, ἢ νεκρὸν ἐγείρῃ,
[1, 3]	ἐπειδὴ πρὸς τοὺς τὰ τοιαῦτα	καὶ	ποιοῦντας καὶ πάσχοντας ἀπανθρώπως καὶ
[1, 8]	τῶν ἐχθρῶν ἡ Ἐκκλησία λογιεῖται,	καὶ	πολέμιον ἡγήσεται καὶ λυμεῶνα; Ἀλλὰ
[1, 6]	εἰσὶ γραφαὶ περὶ Θεοῦ φιλοσοφοῦσαι,	καὶ	πολιτείας ἀρίστης, μεταπεμψάμενος ἄνδρας ἐκ
[1, 1]	σάλπιγγες, αἱ σκηνοπηγίαι, αἱ νηστεῖαι·	καὶ	πολλοὶ τῶν μεθ´ ἡμῶν τεταγμένων
[1, 2]	Οὗτοι δὲ χοροὺς μαλακῶν συναγαγόντες,	καὶ	πολὺν πεπορνευμένων (γυναικῶν συρφετὸν, τὸ
[1, 1]	δηλοῦντες. Ἀναμφισβήτητος λοιπὸν ἡ ἀπόδειξις,	καὶ	πολὺς ὁ κρότος ἐγίνετο, καὶ
[1, 2]	Ἰουδαίων δῆμος, ὑπὸ τῆς μέθης	καὶ	πολυσαρκίας εἰς κακίαν ἐσχάτην κατενεχθέντες,
[1, 6]	εὑρίσκει σχολάζοντα, σεσαρωμένον καὶ κεκοσμημένον·	καὶ	πορεύεται, καὶ παραλαμβάνει μεθ´ ἑαυτοῦ
[1, 7]	Πόσης οὖν ἀνοίας ἂν εἴη	καὶ	πόσης παραφροσύνης, τοὺς ἠτιμωμένους, τοὺς
[1, 7]	καὶ ὁ τόπος οὐ βδέλυγμα;	Καὶ	πότε δὲ βδέλυγμα; Πρὶν ἢ
[1, 7]	εἰς τέλος καθελών· ὅμως δὲ	καὶ	πρὸ τῆς καταστροφῆς διὰ τοῦ
[1, 8]	τοῦ παρ´ ἡμῶν ἐπαίνου τύχητε,	καὶ	πρὸ τῶν ἡμετέρων ἐγκωμίων τὸν
[1, 1]	τὸ φάρμακον ἐπιθήσομεν. Διόπερ ἐπείγομαι	καὶ	προκαταλαβεῖν. Οὕτω καὶ ἰατροὶ ποιοῦσι·
[1, 5]	τοὺς κήρυκας τῆς ἀληθείας ἔχοντες,	καὶ	πρὸς αὐτοὺς κείνους, καὶ πρὸς
[1, 3]	πάντα τὰ μέλη συνάπτειν πέφυκε,	καὶ	πρὸς ἑαυτὰ μετὰ ἀκριβείας ἐπιστρέφειν
[1, 2]	πεμφθέντα αὐτοῖς ἀγαθὰ ἁρπαζόντων ἑτέρων,	καὶ	πρὸς ἑαυτοὺς ἐπισπωμένων, αὐτοὶ διεκρούσαντο.
[1, 2]	Ὅπερ οὖν καὶ οὗτοι πεπόνθασι,	καὶ	πρὸς ἐργασίαν ἀχρήστους ἑαυτοὺς καταστήσαντες,
[1, 5]	ἔχοντες, καὶ πρὸς αὐτοὺς κείνους,	καὶ	πρὸς τὴν ἀλήθειαν ἵστανται ἐχθρᾷ
[1, 2]	χάριν ἀποθέσθαι τὴν προτέραν ἀλογίαν,	καὶ	πρὸς τὴν τῶν υἱῶν ἀναβῆναι
[1, 3]	οἰκείαν ἡγεῖσθε τὴν συμφορὰν εἶναι,	καὶ	πρὸς τοὺς ἐγκαλοῦντας ἀπολογεῖσθαι νομίζετε,
[1, 5]	σεμνὸν εἶναι τόπον νομίζουσιν, ἀναγκαῖον	καὶ	πρὸς τούτους ὀλίγα εἰπεῖν. Τίνος
[1, 7]	τῆς αὐτῶν τέχνης νοσήματα ἀπήλασαν,	καὶ	πρὸς ὑγίειαν τοὺς κάμνοντας ἐπανήγαγον.
[1, 6]	Θεὸν προσκυνεῖν, καὶ εἴδωλα ἀποστρέφεσθαι,	καὶ	προφήτας ἔχειν καὶ τιμᾷν, τοῖς
[1, 1]	σήμερον τῆς ὑποθέσεως, περὶ ἧς	καὶ	πρώην ὑμῖν διελέχθην, καὶ δεῖξαι
[1, 3]	ἐλθεῖν) ἐμπρησθεὶς οὖν ὑπὸ ζήλου,	καὶ	πυρωθεὶς, καὶ διαναστὰς, ταύτην μὲν
[1, 2]	σου προσδεκτὴ ἡ νηστεία γίνεται;	Καὶ	πῶς ἂν ἔχοι λόγον; Τὸν
[1, 7]	θεοκτονίαν τὴν τῶν Ἰουδαίων νηστείαν.	Καὶ	πῶς γὰρ οὐχὶ δαίμονας θεραπεύουσιν
[1, 5]	σώματα, αἰδέσιμοι διὰ τοῦτο ἔσονται;	Καὶ	πῶς οὐκ ἐσχάτης ἀλογίας ταῦτα
[1, 7]	σὸν ἐπίβουλον εἰς θεραπείαν ἐπικαλῇ;	Καὶ	πῶς σέ τις τῆς ἰατρικῆς
[1, 2]	τὰς χεῖρας αὐτῶν ἐλθόντα ἀπωσάμενοι	καὶ	ῥίψαντες μετὰ πολλῆς τῆς σπουδῆς.
[1, 5]	ἔχοντα γνῶσιν εἰς συναγωγὴν ἀπερχόμενον,	καὶ	σάλπιγγας θεωροῦντα, οὐχὶ ἡ συνείδησις
[1, 3]	ἐκεῖνόν ἐστι λόγος; ἐσχάτης μισανθρωπίας	καὶ	Σατανικῆς ὠμότητος φθεγγόμενοι ῥήματα. Τί
[1, 7]	ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ·	καὶ	σὲ σώματος θεραπεία ἀφίστησι; καὶ
[1, 3]	Οἶδα ὅτι πολλοὶ αἰδοῦνται Ἰουδαίους,	καὶ	σεμνὴν νομίζουσιν εἶναι τὴν ἐκείνων
[1, 5]	σταυρωθέντα Χριστὸν, τὰ ἐκείνων διώκοντας	καὶ	σεμνοποιοῦντας, πῶς οὐχ ἡγήσονται ἄριστα
[1, 1]	ἐπεδείκνυσθε εὔνοιαν. Ἐβουλόμην μὲν οὖν	καὶ	σήμερον ἐπαγωνίσασθαι τοῖς παλαίσμασι τούτοις.
[1, 7]	τὸ πάντως ἀποθανούμενον μικρὸν ὕστερον	καὶ	σήπεσθαι μέλλον, κατέβλαψε δὲ τὴν
[1, 1]	οὕτως ἐβόησεν· Ὦ βάθος πλούτου	καὶ	σοφίας καὶ γνώσεως Θεοῦ! ὡς
[1, 3]	μόνον ἐστὶν ἡ συναγωγὴ, ἀλλὰ	καὶ	σπήλαιον λῃστῶν, καὶ καταγώγιον θηρίων·
[1, 7]	ἀτιμάζεις, ὡς τοὺς ἐκείνου φονέας	καὶ	σταυρώσαντας αὐτὸν τιμᾷν καὶ θεραπεύειν
[1, 7]	πολλάκις. Μένε τοίνυν καρτερῶν, ἵνα	καὶ	σὺ ἀκούσῃς, Μὴ ἄλλως με
[1, 8]	καὶ πανταχοῦ ζητοῦντα καὶ κοπτόμενον·	καὶ	σὺ ἕστηκας σιγῶν, καὶ οὐ
[1, 7]	ἀπηλλάχθαι τῶν ἐπικειμένων κακῶν. Τοῦτον	καὶ	σὺ ζήλωσον· κἂν μυρίας ὁ
[1, 7]	ἑορτὰς ὑμῶν. Ὁ Θεὸς μισεῖ,	καὶ	σὺ κοινωνεῖς; Καὶ οὐκ εἶπε,
[1, 7]	Θεὸς λέγει, Μετάστησον ἀπ´ ἐμοῦ·	καὶ	σὺ τρέχεις ἀκουσόμενος τῶν σαλπίγγων;
[1, 7]	ἐτίμησεν, ὡς ἀδελφόν σε ποιῆσαι	καὶ	συγκληρονόμον αὑτοῦ· σὺ δὲ αὐτὸν
[1, 7]	οὐ θεραπεύουσιν. Εἰ δέ ποτε	καὶ	συγχωροῦντος τοῦ Θεοῦ ἐπιτύχοιέν τινος
[1, 2]	τοῦ λόγου, ὅτι εἶπον, Θεάτρου	καὶ	συναγωγῆς οὐδὲν τὸ μέσον· ἐγὼ
[1, 2]	τὴν συναγωγὴν ἐπισύρουσι· θεάτρου γὰρ	καὶ	συναγωγῆς οὐδὲν τὸ μέσον. Καὶ
[1, 3]	ἑαυτὰ μετὰ ἀκριβείας ἐπιστρέφειν τε	καὶ	συνδεῖν. Εἰ δὲ μηδὲν κοινὸν
[1, 1]	ἀπαντῶσι τῶν ἑορτῶν, οἱ δὲ	καὶ	συνεορτάζουσι καὶ τῶν νηστειῶν κοινωνοῦσι·
[1, 2]	οὐ μόνον οὐκ ἤνεγκαν, ἀλλὰ	καὶ	συνέτριψαν καὶ διέῤῥηξαν. Ἀπ´ αἰῶνος
[1, 6]	οὐδὲ ἀπατήσειε τὸν νοῦν ἔχοντα	καὶ	σωφρονοῦντα· ἐνταῦθα δὲ λέγοντες Θεὸν
[1, 1]	ἀσεβείας Ἀνομοίοις καὶ Ἰουδαίοις, συγγενῆ	καὶ	τὰ ἀγωνίσματα ἡμῖν γίνεται τοῖς
[1, 1]	πολλοὶ τῶν μεθ´ ἡμῶν τεταγμένων	καὶ	τὰ ἡμέτερα λεγόντων φρονεῖν, οἱ
[1, 6]	ἔθυσαν; Ἀλλὰ ἀσελγείας ἕνεκεν οὐχὶ	καὶ	τὰ λαγνότατα τῶν ἀλόγων ἀπέκρυψαν;
[1, 4]	στρατοπέδων, ἂν ἁλῷ τις βαρβαρίζων	καὶ	τὰ Περσικὰ φρονῶν ἐν μέσοις
[1, 4]	Νηστεύεις μετὰ Ἰουδαίων; οὐκοῦν ἀπόθου	καὶ	τὰ ὑποδήματα μετὰ Ἰουδαίων, καὶ
[1, 1]	γῆ τῆς δόξης αὐτοῦ. Προσέθηκα	καὶ	τὰ χερουβὶμ βοῶντα· Εὐλογημένη ἡ
[1, 2]	τοὺς Ἰουδαίους. Ὄντως γὰρ ἄθλιοι	καὶ	ταλαίπωροι, τοσαῦτα ἀπὸ τῶν οὐρανῶν
[1, 1]	τὸ νόσημα; Ἑορταὶ τῶν ἀθλίων	καὶ	ταλαιπώρων Ἰουδαίων μέλλουσι προσελαύνειν συνεχεῖς
[1, 2]	ἀπ´ ἐμοῦ, ὅτι πρᾶός εἰμι	καὶ	ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ· καὶ, Ἄρατε
[1, 6]	μιαιφονίαις; ἔθυσαν τοὺς υἱοὺς αὐτῶν	καὶ	τὰς θυγατέρας αὐτῶν τοῖς δαιμονίοις·
[1, 3]	σεμνοῖς ἐκείνοις τοῖς τόποις προσέχουσι.	Καὶ	ταῦτα οὐχὶ στοχαζόμενος λέγω, ἀλλ´
[1, 7]	τι, φησὶ, ῥῆμα πρὸς Κύριον,	καὶ	τελεύτα. Ἀλλ´ εἵλετο μᾶλλον ὀδυνᾶσθαι
[1, 6]	χείρονα τῶν πρώτων. Οὕτως ἔσται	καὶ	τῇ γενεᾷ ταύτῃ. Ὁρᾷς ὅτι
[1, 8]	ἐστι λοιπὸν πλεονάσαι τὸ καταβληθὲν,	καὶ	τῇ τῆς ἀκροάσεως ὠφελείᾳ πρὸς
[1, 2]	παραβάσει τοῦ νόμου μόνον, ἀλλὰ	καὶ	τῇ φυλακῇ τοῦ νόμου τὸν
[1, 7]	τελεύτα. Ἀλλ´ εἵλετο μᾶλλον ὀδυνᾶσθαι	καὶ	τήκεσθαι, καὶ τὴν ἀφόρητον ἐκείνην
[1, 3]	λογιζόμενος, ἐνεπιμπράμην ὑπὸ τοῦ θυμοῦ·	καὶ	τὴν ἄνοιαν πάλιν τῶν ἀπατηθέντων
[1, 3]	ἡ γυνὴ πρὸς συμμαχίαν ἐκάλει,	καὶ	τὴν ἄνομον βίαν κωλῦσαι ἠξίου
[1, 6]	τὴν ἀσέβειαν ἢ τὴν ὠμότητα,	καὶ	τὴν ἀπανθρωπίαν; ὅτι τοὺς υἱοὺς
[1, 7]	εἵλετο μᾶλλον ὀδυνᾶσθαι καὶ τήκεσθαι,	καὶ	τὴν ἀφόρητον ἐκείνην πληγὴν ἐνεγκεῖν,
[1, 8]	εἰπών· Διαμαρτύρομαι ὑμῖν τὸν οὐρανὸν	καὶ	τὴν γῆν, ὅτι ἐάν τις
[1, 7]	πάσας ὁμοῦ. Βούλει ἰδεῖν, ὅτι	καὶ	τὴν διὰ τυμπάνων καὶ τῆς
[1, 2]	ἐνήστευον· νῦν δὲ εἰς ἀσελγείας	καὶ	τὴν ἐσχάτην ἀκολασίαν, γυμνοῖς τοῖς
[1, 3]	ὡμολόγησεν, ἐπεκείμην σφοδρῶς, ἀναισθησίαν ἐγκαλῶν	καὶ	τὴν ἐσχάτην ἄνοιαν, καὶ ὄνων
[1, 5]	εἶτα ὑβριζόμενον ἐκεῖ καὶ τυπτόμενον	καὶ	τὴν ἐσχάτην ὑπομένοντα παροινίαν, ἆρα
[1, 6]	ἐχειραγώγησαν· ἀλλὰ τὴν ἀσέβειαν αὐτῶν	καὶ	τὴν μανίαν τὴν νῦν. Ἀλλὰ
[1, 4]	νοσοῦντες; Δώδεκα ἦσαν οἱ ἀπόστολοι,	καὶ	τὴν οἰκουμένην ἐπεσπάσαντο· τὸ πλέον
[1, 5]	Ἐπειδὴ δέ εἰσί τινες οἳ	καὶ	τὴν συναγωγὴν σεμνὸν εἶναι τόπον
[1, 5]	τοῦτο μᾶλλον μισεῖν καὶ αὐτοὺς	καὶ	τὴν συναγωγὴν χρὴ, ὅτι ἐμπαροινοῦσιν
[1, 7]	τῷ νοσήματι, ἢ τὴν πίστιν	καὶ	τὴν σωτηρίαν τῆς σῆς ἀπολέσαι
[1, 4]	κατὰ τὸν τῆς ἀσελγείας λόγον	καὶ	τὴν τῆς ἀδηφαγίας ὑπερβολήν· ἓν
[1, 6]	ἀγριώτεροι. Τὰ (θηρία μὲν γὰρ	καὶ	τὴν ψυχὴν ἐπιδίδωσι πολλάκις, καὶ
[1, 4]	ἵνα αὐτὸν ἀπαλλάξωμεν τῆς πλάνης	καὶ	τῆς ἀσεβείας, καὶ ἡμέτερον ἐξ
[1, 3]	ῥήματα. Τί λέγεις; ἄνθρωπος ὢν,	καὶ	τῆς αὐτῆς κοινωνῶν φύσεως, μᾶλλον
[1, 4]	τῶν οἰκετῶν, καὶ τοὺς ἀπαῤῥησιάστους,	καὶ	τῆς δεσποτικῆς οἰκίας ἐκπεσόντας, φοβερούς
[1, 6]	ἐνταῦθα λέγω συναγωγῆς μόνον, ἀλλὰ	καὶ	τῆς ἐν Δάφνῃ· πονηρότερον γὰρ
[1, 5]	γὰρ οὐ μόνον ἀνοίας, ἀλλὰ	καὶ	τῆς ἐσχάτης μανίας ἐστίν. Ἐπειδὴ
[1, 7]	καὶ δελεάζοντες, τῆς ἐλευθερίας αὐτὰ	καὶ	τῆς ζωῆς ἀποστεροῦσιν αὐτῆς· οὕτω
[1, 7]	ὅτι καὶ τὴν διὰ τυμπάνων	καὶ	τῆς κιθάρας καὶ τῶν ψαλτηρίων
[1, 4]	αὐτὸν τῆς τοῦ διαβόλου παγίδος,	καὶ	τῆς κοινωνίας ἀπαλλάξαι τῶν Χριστοκτόνων.
[1, 6]	καὶ τὴν ψυχὴν ἐπιδίδωσι πολλάκις,	καὶ	τῆς οἰκείας καταφρονεῖ σωτηρίας, ὥστε
[1, 1]	ποτε ὑπὸ τῆς ἀκαίρου συνηθείας	καὶ	τῆς πολλῆς ἀγνοίας μετάσχωσί τινες
[1, 7]	μηδὲ θεραπευόντων ἀνέχεσθαι τῶν δαιμόνων.	Καὶ	τί λέγω θεραπείαν σώματος; Εἴ
[1, 5]	ἐν αὐτῷ, καὶ βιβλία προφητικά.	Καὶ	τί τοῦτο; Μὴ γὰρ, ἔνθα
[1, 6]	εἴδωλα ἀποστρέφεσθαι, καὶ προφήτας ἔχειν	καὶ	τιμᾷν, τοῖς ῥήμασι τούτοις πολὺ
[1, 4]	καθάπερ ἐκεῖνοι, οὐδ´ ἵνα κολάσωμεν	καὶ	τιμωρησώμεθα, ἀλλ´ ἵνα αὐτὸν ἀπαλλάξωμεν
[1, 4]	τοὺς συνευδοκοῦντας αὐτοῖς, ὑποβάλλει κολάσει	καὶ	τιμωρίᾳ. Καὶ ὁ προφήτης δὲ,
[1, 4]	εἰπέ μοι, σεμνὰ καὶ φοβερά;	καὶ	τίς ἂν τοῦτο εἴποι; Πόθεν
[1, 6]	ποτε τούτους πιστοὺς προσειπεῖν. Ἐμοὶ	καὶ	τὸ Ματρώνης καὶ τὸ τοῦ
[1, 7]	τῆς τιμῆς ἀπεστέρησαν τῆς ἄνωθεν,	καὶ	τὸ σῶμα θεραπεύσουσι; Γέλως ταῦτα
[1, 6]	προσειπεῖν. Ἐμοὶ καὶ τὸ Ματρώνης	καὶ	τὸ τοῦ Ἀπόλλωνος ἱερὸν ὁμοίως
[1, 2]	ὁ ζυγός μου χρηστός ἐστι,	καὶ	τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν. Ἀλλ´
[1, 4]	ἀφεῖναι ἐπιβαίνειν προθύρων, ἂν φιλονεικῇ	καὶ	τοῖς αὐτοῖς ἐπιμένῃ. Τί γάρ
[1, 7]	Δεσπότου σου τὸν Υἱὸν ἀνεῖλον,	καὶ	τολμᾷς αὐτοῖς εἰς ταυτὸν συνιέναι;
[1, 8]	καὶ τὸν Θεὸν ἐκπολεμώσεις σεαυτῷ,	καὶ	τὸν ἀδελφὸν βλάψεις· καταγγέλλων δὲ
[1, 1]	μάρτυρας παρηγάγομεν τόν τε Ἡσαΐαν	καὶ	τὸν Δαυῒδ καὶ τὸν Παῦλον.
[1, 8]	σε δίκην. Ὥστε σιγῶν μὲν,	καὶ	τὸν Θεὸν ἐκπολεμώσεις σεαυτῷ, καὶ
[1, 7]	τὰς θυσίας, τὴν μὲν κνίσσαν	καὶ	τὸν καπνὸν ὀσμὴν εὐωδίας καλεῖ,
[1, 5]	συναγωγῆς λογίζου. Τοὺς γὰρ προφήτας	καὶ	τὸν Μωϋσέα μετ´ αὐτῶν εἰσήγαγον
[1, 7]	τῶν ἑορτῶν, καὶ τῶν θυμιαμάτων,	καὶ	τὸν ναὸν ἀποστρέφεται διὰ τοὺς
[1, 1]	τε Ἡσαΐαν καὶ τὸν Δαυῒδ	καὶ	τὸν Παῦλον. Ὁ μὲν γὰρ
[1, 2]	προφήτας ἀνέγνωσαν ἐκ πρώτης ἡλικίας,	καὶ	τὸν προφητευθέντα ἐσταύρωσαν· ἡμεῖς οὐκ
[1, 2]	ἡμεῖς οὐκ ἠκούσαμεν θείων λογίων,	καὶ	τὸν προφητευθέντα προσεκυνήσαμεν, Διὰ τοῦτο
[1, 7]	ποιητὴν τοῦ σώματος παροργίζεις Θεὸν,	καὶ	τὸν σὸν ἐπίβουλον εἰς θεραπείαν
[1, 8]	μὴ τὸν κεκλοφότα μόνον, οὐχὶ	καὶ	τὸν συνειδότα τῷ κλέπτῃ καὶ
[1, 5]	Ἀλλὰ τί λέγω περὶ βιβλίων	καὶ	τόπων; ἐν καιρῷ τῶν διωγμῶν
[1, 6]	Ἀνθρώποις οὖν, εἰπέ μοι, δαιμονῶσι,	καὶ	τοσαῦτα ἔχουσι πνεύματα ἀκάθαρτα, ἐν
[1, 7]	τὰς προσφοράς. Προσέσχεν ἐπὶ Ἄβελ,	καὶ	τότε ἐπὶ τοῖς δώροις αὐτοῦ·
[1, 7]	δώροις αὐτοῦ· εἶδε τὸν Κάϊν,	καὶ	τότε τὰς θυσίας αὐτοῦ ἀπεστράφη.
[1, 1]	ἔξωθεν· πρότερον τοὺς οἰκείους θεραπεῦσαι,	καὶ	τότε τῶν ἀλλοτρίων ἐπιμελήσασθαι. Τί
[1, 4]	καὶ κοινώνει τῆς ἀσχημοσύνης αὐτοῖς	καὶ	τοῦ γέλωτος. Ἀλλ´ οὐκ ἂν
[1, 2]	πρὸς ἑαυτοὺς ἐπεσπασάμεθα τὸ φῶς,	καὶ	τοῦ ζόφου τῆς πλάνης ἀπηλλάγημεν.
[1, 8]	τὴν ἐπιοῦσαν ἀπαντήσατε σύναξιν, ἵνα	καὶ	τοῦ παρ´ ἡμῶν ἐπαίνου τύχητε,
[1, 4]	καὶ τοὺς ἠτιμωμένους τῶν οἰκετῶν,	καὶ	τοὺς ἀπαῤῥησιάστους, καὶ τῆς δεσποτικῆς
[1, 2]	(γυναικῶν συρφετὸν, τὸ θέατρον ἅπαν	καὶ	τοὺς ἀπὸ τῆς σκηνῆς εἰς
[1, 3]	πολὺν κινοῦσι γέλωτα· οὕτω δὴ	καὶ	τοὺς ἀτελεστέρους τῶν Χριστιανῶν μορμολύττονται
[1, 4]	εἶναι φοβερὰ, πλὴν εἰ μὴ	καὶ	τοὺς ἠτιμωμένους τῶν οἰκετῶν, καὶ
[1, 8]	ἐπισπάσησθε τὸν πολὺν καὶ ἄφατον,	καὶ	τοὺς πόνους τῶν κατορθούντων ὑπερβαίνοντα
[1, 5]	ὑβρίσαντας τὸν Θεὸν ποιεῖσθαι κοινωνοὺς,	καὶ	τοὺς προσκυνοῦντας τὸν ἐσταυρωμένον τοῖς
[1, 5]	ἄγει ζῆλον θαυμάζεται. Φεύγετε τοίνυν	καὶ	τοὺς συλλόγους, καὶ τοὺς τόπους
[1, 4]	ποιοῦντας μόνον τὰ πονηρὰ, ἀλλὰ	καὶ	τοὺς συνευδοκοῦντας αὐτοῖς, ὑποβάλλει κολάσει
[1, 4]	οὐχὶ τοὺς κλέπτοντας μόνον, ἀλλὰ	καὶ	τοὺς συντρέχοντας αὐτοῖς, ὑπὸ τὴν
[1, 5]	Φεύγετε τοίνυν καὶ τοὺς συλλόγους,	καὶ	τοὺς τόπους αὐτῶν, καὶ μηδεὶς
[1, 6]	(ἀλλὰ δαίμονες οἰκοῦσι τὸν τόπον.	Καὶ	τοῦτο οὐ περὶ τῆς ἐνταῦθα
[1, 4]	αὐταὶ αἱ ψυχαὶ τῶν Ἰουδαίων·	καὶ	τοῦτο πρὸς τῷ τέλει τοῦ
[1, 1]	συνεορτάζουσι καὶ τῶν νηστειῶν κοινωνοῦσι·	καὶ	τοῦτο τὸ πονηρὸν ἔθος βούλομαι
[1, 8]	φανερὸν ποιῶν, κἀκεῖνον ἕξεις ἵλεων,	καὶ	τοῦτον κερδανεῖς, καὶ φίλον κτήσῃ
[1, 8]	ἀναφανῇς; ~θʹ Ἐνῆν μὲν οὖν	καὶ	τούτων πλείω εἰπεῖν, ἀλλ´ ὥστε
[1, 4]	πρὸς τὰ παρόντα κεχηνότες, ὑῶν	καὶ	τράγων οὐδὲν ἄμεινον διακείμενοι, κατὰ
[1, 8]	τοσούτους εἶναι τοὺς νοσοῦντας· δύο	καὶ	τρεῖς ἐξ ὑμῶν, ἢ καὶ
[1, 2]	εἰς κρίσεις καὶ μάχας νηστεύετε,	καὶ	τύπτετε πυγμαῖς τοὺς ὑποχειρίους. Εἰ
[1, 5]	καταγώγιον λῃστῶν, εἶτα ὑβριζόμενον ἐκεῖ	καὶ	τυπτόμενον καὶ τὴν ἐσχάτην ὑπομένοντα
[1, 2]	παραβαίνειν τὰ νόμιμα μόνον, ἀλλὰ	καὶ	τῷ φυλάττειν ἐθέλειν ἀκαίρως. Σκληροτράχηλοι.
[1, 7]	τοὺς βεβήλους αὐτῶν τόπους ἀπαντᾷν,	καὶ	τῶν ἀκαθάρτων ἐπιβαίνειν προθύρων, καὶ
[1, 7]	τῆς κιθάρας καὶ τῶν ψαλτηρίων	καὶ	τῶν ἄλλων ὀργάνων λατρείαν μισεῖ;
[1, 7]	τῶν θυσιῶν, καὶ τῶν ὀργάνων,	καὶ	τῶν ἑορτῶν, καὶ τῶν θυμιαμάτων,
[1, 7]	τῶν ὀργάνων, καὶ τῶν ἑορτῶν,	καὶ	τῶν θυμιαμάτων, καὶ τὸν ναὸν
[1, 1]	ἑορτῶν, οἱ δὲ καὶ συνεορτάζουσι	καὶ	τῶν νηστειῶν κοινωνοῦσι· καὶ τοῦτο
[1, 7]	μαθεῖν ὅτι μετὰ τῶν θυσιῶν,	καὶ	τῶν ὀργάνων, καὶ τῶν ἑορτῶν,
[1, 7]	δαίμονες. Τῆς ψυχῆς οὐ φείδονται,	καὶ	τῶν σωμάτων, εἰπέ μοι, φείσονται;
[1, 7]	διὰ τυμπάνων καὶ τῆς κιθάρας	καὶ	τῶν ψαλτηρίων καὶ τῶν ἄλλων
[1, 5]	οἱ δὲ γράμματα κατέχοντες (ἁγίων	καὶ	ὑβρίζοντες οὐκ ἔλαττον ἢ οἱ
[1, 1]	πρὸς τὸν δεσπότην φίλτρον, οὕτω	καὶ	ὑμεῖς ἐποιήσατε τότε· τῇ τῶν
[1, 4]	τῷ στρατηγῷ φανερόν. Ἐπεὶ οὖν	καὶ	ὑμεῖς στρατόπεδόν ἐστε τοῦ Χριστοῦ,
[1, 8]	καὶ πλέον ἔσται τὸ κέρδος	καὶ	ὑμῖν κἀκείνοις. Μὴ τοίνυν ὀλιγωρήσητε,
[1, 8]	ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἐμοὶ	καὶ	ὑμῖν, κἂν μὲν πεισθῆτε, πολλὴν
[1, 4]	ὁ Θεὸς δώσει πάντως. Ταῦτα	καὶ	ὑμῶν αὐτῶν ἕκαστος λογιζέσθω, μηδὲ
[1, 2]	ἐξέβαλες σαυτὸν τῆς οὐρανίου βασιλείας,	καὶ	ὑπέθηκας ἀνθρωπίναις ἀρχαῖς. Σὺ δέ
[1, 8]	τὸν ἀδελφὸν βλάψεις· καταγγέλλων δὲ	καὶ	φανερὸν ποιῶν, κἀκεῖνον ἕξεις ἵλεων,
[1, 7]	προβάτων καὶ μόσχων καὶ ὀρνίθων·	καί	φησιν ἡ Γραφὴ, ὅτι Ὠσφράνθη
[1, 7]	δεῖ σε μὴ κέρδους μικροῦ	καὶ	φθειρομένου ζημίαν ἄφθαρτον καὶ αἰώνιον
[1, 8]	γένοιτο πάντας ἡμᾶς ἐπιτυχεῖν χάριτι	καὶ	φιλανθρωπίᾳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ
[1, 8]	ἕξεις ἵλεων, καὶ τοῦτον κερδανεῖς,	καὶ	φίλον κτήσῃ μανικὸν, τῇ πείρᾳ
[1, 4]	Ταῦτα οὖν, εἰπέ μοι, σεμνὰ	καὶ	φοβερά; καὶ τίς ἂν τοῦτο
[1, 6]	ἔχουσι πνεύματα ἀκάθαρτα, ἐν σφαγαῖς	καὶ	φόνοις ἀνατραφεῖσιν, εἰς ταυτὸ συνέρχεσθε,
[1, 4]	ἡμέτερα τοιαῦτα, ἀλλ´ ὄντως φοβερὰ	καὶ	φρίκης ἀνάμεστα. Ἔνθα γὰρ Θεός
[1, 6]	δαίμονες ἐνοικοῦσιν αὐτῶν ταῖς ψυχαῖς,	καὶ	χαλεπώτεροι τῶν προτέρων οἱ νῦν;
[1, 8]	σε βλάψαι δυνήσεται, μᾶλλον δὲ	καὶ	χάριν εἴσεταί σοι μετὰ ταῦτα
[1, 7]	ἐμοῦ ἦχον ᾠδῶν σου, φησὶ,	καὶ	ψαλμὸν ὀργάνων σου οὐκ ἀκούσομαι.
[1, 7]	τοῖς δώροις αὐτοῦ· εἶδε τὸν	Κάϊν,	καὶ τότε τὰς θυσίας αὐτοῦ
[1, 7]	θυσίας αὐτοῦ ἀπεστράφη. Ἐπὶ γὰρ	Κάϊν,	φησὶ, καὶ ἐπὶ ταῖς θυσίαις
[1, 7]	ἐκεῖθεν κνίσσα καὶ καπνὸς σωμάτων	καιομένων·	τῆς δὲ τοιαύτης κνίσσης οὐδὲν
[1, 1]	καὶ ἐν ἑτέρῳ δύνανται γενέσθαι	καιρῷ,	καὶ οὐδεμία ἀπὸ τῆς ἀναβολῆς
[1, 5]	περὶ βιβλίων καὶ τόπων; ἐν	καιρῷ	τῶν διωγμῶν οἱ δήμιοι τὰ
[1, 2]	οὐκ ἔχομεν βασιλέα εἰ μὴ	Καίσαρα.	Συνέτριψας τὸν ζυγὸν, διέῤῥηξας τὸν
[1, 7]	Θεὸν, ἀλλὰ ἀσώματον τὸ θεῖον.	Καίτοι	τὰ ἀναφερόμενα ἐκεῖθεν κνίσσα καὶ
[1, 7]	καὶ νῦν οὐ πολλῷ μᾶλλον;	Καίτοι	τί θυμιάματος εὐωδέστερον; Ἀλλ´ οὐ
[1, 2]	ἤνεγκαν τὸν ζυγὸν τοῦ Χριστοῦ,	καίτοι	χρηστὸς ἦν, καὶ οὐδὲν φορτικὸν
[1, 3]	εἰς τὰ τῶν Ἑβραίων εἰσελθεῖν,	κἀκεῖ	παρασχεῖν ὅρκον περὶ τῶν ἀμφισβητουμένων
[1, 2]	πρώϊμος ὁ τῆς δικαιοσύνης ἥλιος·	κἀκεῖνοι	μὲν ἀπώσαντο τὴν ἀκτῖνα, καὶ
[1, 2]	ἀντεστράφη μετὰ ταῦτα ἡ τάξις,	κἀκεῖνοι	μὲν ἐγένοντο κύνες, τέκνα δὲ
[1, 2]	πρὸς ἑαυτοὺς ἐπισπωμένων, αὐτοὶ διεκρούσαντο.	Κἀκεῖνοι	μὲν εἰς υἱοθεσίαν καλούμενοι, πρὸς
[1, 4]	ὑγιαίνοντες; Ἄξιοι μὲν γὰρ ἐγκλημάτων	κἀκεῖνοι	οἱ νοσοῦντες· οὐ μὴν οὐδὲ
[1, 8]	ἔσται τὸ κέρδος καὶ ὑμῖν	κἀκείνοις.	Μὴ τοίνυν ὀλιγωρήσητε, ἀλλὰ καὶ
[1, 8]	Καὶ γὰρ ὑμῖν τοῖς ἀποκρύπτουσι,	κἀκείνοις	τοῖς λανθάνουσιν ἐπάγει τὸν ὄλεθρον
[1, 8]	καταγγέλλων δὲ καὶ φανερὸν ποιῶν,	κἀκεῖνον	ἕξεις ἵλεων, καὶ τοῦτον κερδανεῖς,
[1, 3]	ἕλκοντα ἠρόμην εἰ Χριστιανὸς εἴη,	κἀκεῖνος	ὡμολόγησεν, ἐπεκείμην σφοδρῶς, ἀναισθησίαν ἐγκαλῶν
[1, 2]	τῆς μέθης καὶ πολυσαρκίας εἰς	κακίαν	ἐσχάτην κατενεχθέντες, ἐσκίρτησαν, καὶ οὐκ
[1, 6]	ἀποστρέφεσθαι; Οὐχὶ πᾶν εἶδος ἐπῆλθον	κακίας;	οὐχὶ τοὺς πολλοὺς καὶ μακροὺς
[1, 7]	προφήτου, ὅτι οὐδὲ ἀγαθοποιῆσαι, οὐδὲ	κακοποιῆσαι	δύνανται; Εἰ δὲ καὶ ἠδύναντο
[1, 3]	Τὴν μὲν γὰρ τοῦ διαβόλου	κακουργίαν	ὁρῶν, ἐστέναζον, οἷα τοὺς ἀνθρώπους
[1, 2]	φησι περὶ αὐτῶν, βλέπετε τοὺς	κακοὺς	ἐργάτας, βλέπετε τὴν κατατομήν· ἡμεῖς
[1, 7]	ἐπαγγείληται τῶν ἐπικειμένων σοι λύσεις	κακῶν,	μὴ πεισθῇς, μηδὲ ἀνάσχῃ, καθάπερ
[1, 7]	τὸ κεφάλαιον αὐτοὺς ἐργάσασθαι τῶν	κακῶν,	πρὶν ἢ τὸν ἑαυτῶν ἀνελεῖν
[1, 7]	ἢ βλασφημήσας ἀπηλλάχθαι τῶν ἐπικειμένων	κακῶν.	Τοῦτον καὶ σὺ ζήλωσον· κἂν
[1, 5]	αὐτὸ δὴ τοῦτο, ἐπειδὴ κατέσχον	κακῶς·	οἱ δὲ γράμματα κατέχοντες (ἁγίων
[1, 5]	εἴη; Εἰ γὰρ σώματα κατεχόμενα	κακῶς,	οὐ μόνον οὐχ ἁγιάζει τοὺς
[1, 1]	τὴν ἡμετέραν γλῶσσαν πρὸς ἰατρείαν	καλεῖ,	νόσημα ἐν τῷ σώματι τῆς
[1, 7]	καὶ τὸν καπνὸν ὀσμὴν εὐωδίας	καλεῖ,	τὸ δὲ θυμίαμα βδέλυγμα, ἐπειδὴ
[1, 7]	δαιμονίων· οὕτω γὰρ ἐγὼ πείθομαι	καλεῖν	μετὰ τὴν θεοκτονίαν τὴν τῶν
[1, 7]	μετὰ τὸ ποιῆσαι τὸ σημεῖον,	καλέσῃ	σε εἰς ἀσέβειαν, μὴ πεισθῇς
[1, 7]	θεραπεύσεις, ἵνα ψυχὴν ἀπολέσῃς; Οὐ	καλή	σου ἡ ἐμπορία· τὸν ποιητὴν
[1, 2]	Πόθεν τοῦτο δῆλον; Οὐκ ἔστι	καλὸν,	φησὶ, λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν
[1, 2]	διεκρούσαντο. Κἀκεῖνοι μὲν εἰς υἱοθεσίαν	καλούμενοι,	πρὸς τὴν τῶν κυνῶν συγγένειαν
[1, 6]	ἐκεῖ τὸ βάραθρον, ὃ δὴ	καλοῦσι	Ματρώνης. Καὶ γὰρ πολλοὺς ἤκουσα
[1, 2]	Χριστὸς ἔλεγεν, ἐκείνους μὲν τέκνα	καλῶν,	κύνας δὲ τοὺς ἐξ ἐθνῶν.
[1, 2]	φυλάττειν ἐθέλειν ἀκαίρως. Σκληροτράχηλοι. Καὶ	καλῶς	εἶπε, σκληροτράχηλοι· οὐ γὰρ ἤνεγκαν
[1, 3]	Πατέρα γάρ μου ᾔδειτε, φησὶ,	κἀμὲ	ᾔδειτε ἄν· οὔτε δὲ ἐμὲ
[1, 7]	ἀπήλασαν, καὶ πρὸς ὑγίειαν τοὺς	κάμνοντας	ἐπανήγαγον. Τί οὖν, κοινωνῆσαι δεῖ
[1, 8]	καθ´ ἑαυτῶν, Οὗτος μὲν γὰρ	κἂν	ἀγανακτήσῃ νῦν, οὐδέν σε βλάψαι
[1, 4]	ἕκαστος ὑμῶν ἐπισπάσηται τὸν ἀδελφὸν,	κἂν	ἀνάγκην ἐπιθεῖναι δέοι, κἂν βίαν
[1, 4]	ἀδελφὸν, κἂν ἀνάγκην ἐπιθεῖναι δέοι,	κἂν	βίαν ποιῆσαι, κἂν ὑβρίσαι, κἂν
[1, 7]	τῆς ἀσθενείας εἰς ἀσέβειαν καταπεσεῖν·	κἂν	γὰρ θεραπεύσῃ δαίμων, μεῖζον κατέβλαψεν
[1, 3]	πάσχοντας ἀπανθρώπως καὶ ἀναλγήτως διάκεισθε·	κἂν	ἴδητέ τινα τῶν ἀδελφῶν τῶν
[1, 8]	Χριστοῦ καὶ ἐμοὶ καὶ ὑμῖν,	κἂν	μὲν πεισθῆτε, πολλὴν ὑμῖν παρέξουσι
[1, 6]	δι´ ἀνύδρων τόπων, ζητοῦν ἀνάπαυσιν·	κἂν	μὴ εὕρῃ, φησὶν, ὑποστρέψω εἰς
[1, 6]	οἰκοῦσιν, οὐχὶ ἀσεβείας χωρίον ἐστὶ,	κἂν	μὴ ξόανον εἱστήκῃ; Ὅπου Χριστοκτόνοι
[1, 7]	κακῶν. Τοῦτον καὶ σὺ ζήλωσον·	κἂν	μυρίας ὁ δαίμων ἐπαγγείληται τῶν
[1, 7]	εἶναι δεῖ, καὶ βασιλείας ποθεινότερον·	κἂν	νοσήσωμεν, βέλτιον ἐν ταῖς ἀῤῥωστίαις
[1, 4]	ἐπιθεῖναι δέοι, κἂν βίαν ποιῆσαι,	κἂν	ὑβρίσαι, κἂν φιλονεικῆσαι, πάντα ποίησον,
[1, 4]	κἂν βίαν ποιῆσαι, κἂν ὑβρίσαι,	κἂν	φιλονεικῆσαι, πάντα ποίησον, ὥστε ἐξελέσθαι
[1, 7]	πενήτων προδοσίας, τὰς κλοπὰς, τὰς	καπηλείας;	Ἀλλ´ οὐδὲ πᾶσα ἡμῖν πρὸς
[1, 5]	καὶ λαμπρὸν καὶ περιφανῆ εἰς	καπηλεῖον	εἰσαχθέντα, ἢ εἰς καταγώγιον λῃστῶν,
[1, 5]	παροινίαν, ἆρα ἂν ἐθαύμασας τὸ	καπηλεῖον	ἢ τὸ σπήλαιον, ἐπειδὴ ἔνδον
[1, 4]	(ἐστίν. Οὐ γὰρ λῃστῶν οὐδὲ	καπήλων	ἁπλῶς, ἀλλὰ δαιμόνων ἐστὶ καταγώγιον,
[1, 7]	τὴν μὲν κνίσσαν καὶ τὸν	καπνὸν	ὀσμὴν εὐωδίας καλεῖ, τὸ δὲ
[1, 7]	τὰ ἀναφερόμενα ἐκεῖθεν κνίσσα καὶ	καπνὸς	σωμάτων καιομένων· τῆς δὲ τοιαύτης
[1, 2]	πρᾶός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ	καρδίᾳ·	καὶ, Ἄρατε τὸν ζυγόν μου
[1, 2]	φησι, Σκληροτράχηλοι καὶ ἀπερίτμητοι τῇ	καρδίᾳ,	ὑμεῖς (ἀεὶ τῷ Πνεύματι τῷ
[1, 7]	ἀγαπᾷς αὐτὸν ἐξ ὅλης τῆς	καρδίας	(σου, καὶ ἐξ ὅλης τῆς
[1, 2]	οὐ μετείχομεν τῆς ῥίζης, καὶ	καρπὸν	εὐσεβείας ἠνέγκαμεν. Ἐκεῖνοι τοὺς προφήτας
[1, 7]	ἀῤῥωστίαις ἐμπεσεῖν πολλάκις. Μένε τοίνυν	καρτερῶν,	ἵνα καὶ σὺ ἀκούσῃς, Μὴ
[1, 0]	ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΛΟΓΟΙ	ΚΑΤΑ	ΙΟΥΔΑΙΩΝ. Λόγος πρῶτος. ~(αʹ Ἐβουλόμην
[1, 8]	εἴκοσι, ἕνα μοι κομισάτωσαν, ἵνα	κατὰ	τὴν ἡμέραν ἐκείνην ἰδὼν τὴν
[1, 2]	Οὐδὲν ἀθλιώτερον ἐκείνων, τῶν πανταχοῦ	κατὰ	τῆς ἑαυτῶν σωτηρίας τρεχόντων. Καὶ
[1, 4]	καὶ τράγων οὐδὲν ἄμεινον διακείμενοι,	κατὰ	τὸν τῆς ἀσελγείας λόγον καὶ
[1, 4]	δουλεύει μετὰ τῶν τέκνων αὐτῆς,	κατὰ	τὸν τοῦ Ἀποστόλου λόγον. Νηστεύεις
[1, 7]	ταῦτα καὶ μῦθοι. Ἐπιβουλεύειν καὶ	καταβλάπτειν,	οὐ θεραπεύειν ἴσασιν οἱ δαίμονες.
[1, 8]	Ὑμῶν ἐστι λοιπὸν πλεονάσαι τὸ	καταβληθὲν,	καὶ τῇ τῆς ἀκροάσεως ὠφελείᾳ
[1, 8]	ἀποχρήσασθαι. Ἀλλὰ φορτικὸν καὶ ἐπαχθὲς	καταγγέλλειν	τοὺς τὰ τοιαῦτα ἁμαρτάνοντας; Φορτικὸν
[1, 8]	σὺ ἕστηκας σιγῶν, καὶ οὐ	καταγγέλλεις;	καὶ ποίαν ἕξεις συγγνώμην; πῶς
[1, 8]	συνειδότα τῷ κλέπτῃ καὶ μὴ	καταγγέλλοντα,	ὁμοίως νομίζεις ἐχθρόν; Ἡ μήτηρ
[1, 8]	σεαυτῷ, καὶ τὸν ἀδελφὸν βλάψεις·	καταγγέλλων	δὲ καὶ φανερὸν ποιῶν, κἀκεῖνον
[1, 3]	ἐκείνοις προσωπεῖα δεικνύντες φοβερὰ καὶ	καταγέλαστα	τῶν μιαρῶν οἰκετῶν πολλοὶ (οὐ
[1, 6]	Εἰ δέ τίς μου τόλμαν	καταγινώσκει,	πάλιν ἐγὼ τὴν ἐσχάτην αὐτοῦ
[1, 2]	οἶδα μὲν ὅτι τινὲς τόλμαν	καταγινώσκουσι	τοῦ λόγου, ὅτι εἶπον, Θεάτρου
[1, 2]	μέσον· ἐγὼ δὲ αὐτῶν τόλμαν	καταγινώσκω,	ἐὰν μὴ οὕτω νομίζωσιν. Εἰ
[1, 2]	Εἰ μὲν γὰρ οἴκοθεν ἀποφαίνομαι,	κατάγνωθι·	εἰ δὲ τοῦ προφήτου λέγω
[1, 6]	πάλιν ἐγὼ τὴν ἐσχάτην αὐτοῦ	καταγνώσομαι	μανίαν. Εἰπὲ γάρ μοι, ὅπου
[1, 3]	ἂν θαῤῥῶν ἀποφήνηται, τῶν δαιμόνων	καταγώγιον	εἶναι τὸν τόπον; Οὐ προσκυνεῖται
[1, 3]	ἀλλὰ καὶ σπήλαιον λῃστῶν, καὶ	καταγώγιον	θηρίων· Σπήλαιον γὰρ, φησὶν, ὑαίνης
[1, 5]	εἰς καπηλεῖον εἰσαχθέντα, ἢ εἰς	καταγώγιον	λῃστῶν, εἶτα ὑβριζόμενον ἐκεῖ καὶ
[1, 4]	καπήλων ἁπλῶς, ἀλλὰ δαιμόνων ἐστὶ	καταγώγιον,	μᾶλλον δὲ οὐχ αἱ συναγωγαὶ
[1, 7]	ὥστε ἀρνήσασθαι τὸν Χριστὸν, μὴ	καταδέξῃ·	εἴ τις βασιλείαν ἐπαγγέλλοιτο, ὥστε
[1, 4]	ἀπαγόμενον, εἰπέ μοι, δικαίᾳ ψήφῳ	καταδικασθέντα,	εἶτα κύριος ᾖς ἀφαρπάσαι τῶν
[1, 3]	τὰ τῶν ἠτιμωμένων, τὰ τῶν	καταδίκων;	~δʹ Ἀλλ´ οὐ τὰ ἡμέτερα
[1, 6]	καὶ μόσχους, ἀλλὰ ψυχὰς ἀνθρώπων	καταθύουσιν.	Ὅλως δὲ εἰ θαυμάζεις τὰ
[1, 5]	τὸν ἔχοντα γνῶσιν, ἐν εἰδωλείῳ	κατακείμενον,	οὐχὶ ἡ συνείδησις αὐτοῦ ἀσθενοῦς
[1, 4]	γαστρίζεσθαι καὶ μεθύειν, ὑπὲρ ὀρχηστῶν	κατακόπτεσθαι,	ὑπὲρ ἡνιόχων τραυματίζεσθαι. Ταῦτα οὖν,
[1, 8]	εἰρημένων τὴν μνήμην λυμήνασθαι, ἐνταῦθα	καταλύσω	τὸν λόγον, τὰ τοῦ Μωσέως
[1, 5]	τὰ σώματα τῶν μαρτύρων κατέχουσι,	καταξαίνουσι,	μαστίζουσιν. Ἆρα οὖν ἅγιαί εἰσιν
[1, 7]	ἀπαλλαγὴν τῆς ἀσθενείας εἰς ἀσέβειαν	καταπεσεῖν·	κἂν γὰρ θεραπεύσῃ δαίμων, μεῖζον
[1, 7]	ὑπισχνούμενοι θεραπείαν, ὅλην τῆς ψυχῆς	καταποντίζουσι	τὴν σωτηρίαν. Ἀλλ´ ἡμεῖς μὴ
[1, 6]	τιμᾷν, τοῖς ῥήμασι τούτοις πολὺ	κατασκευάζοντες	τὸ δέλεαρ, τοὺς ἀφελεστέρους καὶ
[1, 2]	καὶ πρὸς ἐργασίαν ἀχρήστους ἑαυτοὺς	καταστήσαντες,	πρὸς σφαγὴν ἐπιτήδειοι γεγόνασι. Διὰ
[1, 4]	καὶ δυνατώτερός ἐστιν. Ἐμοὶ αὐτὸν	κατάστησον·	αἱρήσομαι τὴν κεφαλὴν ἀποθέσθαι μᾶλλον,
[1, 7]	ὅμως δὲ καὶ πρὸ τῆς	καταστροφῆς	διὰ τοῦ προφήτου βοᾷ καὶ
[1, 2]	ἐπ´ αὐτῶν, ἀγάγετε ὧδε, καὶ	κατασφάξατε	αὐτούς. Τότε ἔδει σε νηστεύειν,
[1, 4]	ποίησον· ὅταν ἐπιγνῷς τινα ἰουδαΐζοντα,	κάτασχε,	δῆλον ποίησον, ὥστε μὴ κοινωνῆσαι
[1, 5]	γένοιτο! Εἶτα χεῖρες μὲν, σώματα	κατασχοῦσαι	ἁγίων, βέβηλοι μένουσι δι´ αὐτὸ
[1, 2]	τοὺς κακοὺς ἐργάτας, βλέπετε τὴν	κατατομήν·	ἡμεῖς γάρ ἐσμεν ἡ περιτομή.
[1, 6]	ἐπιδίδωσι πολλάκις, καὶ τῆς οἰκείας	καταφρονεῖ	σωτηρίας, ὥστε ὑπερασπίσαι τῶν ἐκγόνων·
[1, 5]	τὸν τόπον ἐκεῖνον αἰδεῖσθε, δέον	καταφρονεῖν	καὶ βδελύττεσθαι καὶ ἀποπηδᾷν; Ὁ
[1, 8]	βουλὴν τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ	κατέβαλον	τὸ ἀργύριον ἐπὶ τοὺς τραπεζίτας.
[1, 7]	μικρὸν ὕστερον καὶ σήπεσθαι μέλλον,	κατέβλαψε	δὲ τὴν ψυχὴν τὴν ἀθάνατον.
[1, 7]	κἂν γὰρ θεραπεύσῃ δαίμων, μεῖζον	κατέβλαψεν	ἢ ὠφέλησεν. Ὠφέλησε μὲν γὰρ
[1, 5]	Εἴ τινες ἁλόντες ἐπὶ τυραννίδι	κατεδικάσθησαν,	ἆρα ἂν ἐτόλμησας προσελθεῖν καὶ
[1, 2]	καὶ πολυσαρκίας εἰς κακίαν ἐσχάτην	κατενεχθέντες,	ἐσκίρτησαν, καὶ οὐκ ἐδέξαντο τὸν
[1, 2]	ὅτε ἔδει τὸν νόμον τηρεῖν,	κατεπάτησαν·	καὶ νῦν ὅτε ἀναπέπαυται ὁ
[1, 6]	φύσιν ἠγνόησαν, ὠδίνων ἐπελάθοντο, παιδοτροφίαν	κατεπάτησαν,	τῆς συγγενείας τοὺς νόμους ἐξ
[1, 1]	καὶ ἰατροὶ ποιοῦσι· πρὸς τὰ	κατεπείγοντα	καὶ ὀξύτατα τῶν νοσημάτων ἵστανται
[1, 7]	Χριστὸς, τότε εἰς πέλαγος εὐθέως	κατεπόντισαν·	ἀνθρωπείων δὲ φείσονται σωμάτων; Εἴθε
[1, 2]	ἂν ἔχοι λόγον; Τὸν νηστεύοντα	κατεσταλμένον	εἶναι χρὴ, συντετριμμένον, τεταπεινωμένον, οὐχὶ
[1, 6]	ἐξ αὐτῶν φύντας ταῖς οἰκείαις	κατέσφαξαν	χερσὶν, ἵνα τοὺς ἐχθροὺς τῆς
[1, 2]	ἡ νηστεία, ὅτε τὸν Δεσπότην	κατέσφαξας,	τότε σου προσδεκτὴ ἡ νηστεία
[1, 5]	δι´ αὐτὸ δὴ τοῦτο, ἐπειδὴ	κατέσχον	κακῶς· οἱ δὲ γράμματα κατέχοντες
[1, 5]	ἐπειδὴ τὰ σώματα τῶν ἁγίων	κατέσχον;	Μὴ γένοιτο! Εἶτα χεῖρες μὲν,
[1, 3]	αὐτὸν, ἕλκοι τινά· καὶ μακρὸν	κατέτεινα	πρὸς αὐτὸν λόγον, πρῶτον μὲν,
[1, 8]	ἔκλεψεν αὐτὸν ὁ διάβολος, καὶ	κατέχει	νῦν ἐν τῷ ἰουδαϊσμῷ· οἶδας
[1, 5]	μετὰ τοιαύτης προαιρέσεως τὰ βιβλία	κατέχειν.	Οὐδὲ γὰρ ἂν τοσαύτης ἄξιοι
[1, 5]	ἂν εἴη; Εἰ γὰρ σώματα	κατεχόμενα	κακῶς, οὐ μόνον οὐχ ἁγιάζει
[1, 5]	οὐ μόνον οὐχ ἁγιάζει τοὺς	κατέχοντας,	ἀλλὰ καὶ ἐναγεστέρους ποιεῖ, πολλῷ
[1, 5]	κατέσχον κακῶς· οἱ δὲ γράμματα	κατέχοντες	(ἁγίων καὶ ὑβρίζοντες οὐκ ἔλαττον
[1, 5]	δήμιοι τὰ σώματα τῶν μαρτύρων	κατέχουσι,	καταξαίνουσι, μαστίζουσιν. Ἆρα οὖν ἅγιαί
[1, 5]	καὶ ἀποστρεφέσθω, ὅτι ἐφ´ ὕβρει	κατέχουσι	τοὺς ἁγίους, ὅτι ἀπιστοῦσι τοῖς
[1, 5]	ἐκείνους ὕβρις, ἀλλ´ ὅταν αὐτῶν	κατηγορήσωσιν	ὡς τὸν αὐτῶν ἀγνοούντων Δεσπότην,
[1, 6]	προφῆται πάντες εἰς τὰς τούτων	κατηγορίας	ἀνήλωσαν; Ποίαν τραγῳδίαν, τίνα παρανομίας
[1, 5]	γὰρ ἂν τοσαύτης ἄξιοι ἦσαν	κατηγορίας,	εἰ μὴ τοὺς προφήτας εἶχον·
[1, 4]	οὐ μὴν οὐδὲ ἡμεῖς ἀπηλλάγμεθα	κατηγορίας,	περιορῶντες αὐτοὺς ἐπὶ τῆς ἀῤῥωστίας·
[1, 8]	τὰ τοιαῦτα τολμώντων ἀποκρύψητε, ὥσπερ	κατήγοροι	σφοδροὶ ἀντικαταστήσονται ὑμῖν. Οὐ γὰρ
[1, 5]	ῥήμασιν, ὅτι τὴν ἐσχάτην αὐτῶν	κατηγοροῦσιν	ἀσέβειαν. ~Καὶ ἵνα μάθητε, ὅτι
[1, 3]	Ὅταν ὁ Θεὸς ἀφῇ, δαιμόνων	κατοικητήριον	γίνεται ἐκεῖνο τὸ χωρίον. Ἀλλὰ
[1, 6]	δεῖξαι, ὅτι καὶ δαίμονες ἐκεῖ	κατοικοῦσιν,	οὐχὶ ἐν αὐτῷ τῷ τόπῳ
[1, 8]	ἄφατον, καὶ τοὺς πόνους τῶν	κατορθούντων	ὑπερβαίνοντα πολλῶ τῷ μέτρῳ· οὗ
[1, 4]	τῆς ἄνω Ἱερουσαλήμ; Εἵλου τὴν	κάτω·	δούλευε μετ´ ἐκείνης· καὶ γὰρ
[1, 1]	αὐτοῦ (ἐκ τοῦ τόπου αὐτοῦ.	Κάτω	τρεῖς μάρτυρες, ἄνω τρεῖς μάρτυρες,
[1, 5]	ἀληθείας ἔχοντες, καὶ πρὸς αὐτοὺς	κείνους,	καὶ πρὸς τὴν ἀλήθειαν ἵστανται
[1, 8]	Ἱμάτιον ἐὰν ἀπολέσῃς, μὴ τὸν	κεκλοφότα	μόνον, οὐχὶ καὶ τὸν συνειδότα
[1, 8]	ἐν τῷ ἰουδαϊσμῷ· οἶδας τὸν	κεκλοφότα,	οἶδας τὸν κλαπέντα· ὁρᾷς ἐμὲ,
[1, 6]	ἐλθὸν εὑρίσκει σχολάζοντα, σεσαρωμένον καὶ	κεκοσμημένον·	καὶ πορεύεται, καὶ παραλαμβάνει μεθ´
[1, 2]	δὲ σχῆμα μεθυόντων. Ἄκουσον πῶς	κελεύει	νηστεύειν ὁ προφήτης· Ἁγιάσατε νηστείαν,
[1, 8]	κἀκεῖνον ἕξεις ἵλεων, καὶ τοῦτον	κερδανεῖς,	καὶ φίλον κτήσῃ μανικὸν, τῇ
[1, 8]	ἰατρείας, καὶ πλέον ἔσται τὸ	κέρδος	καὶ ὑμῖν κἀκείνοις. Μὴ τοίνυν
[1, 7]	ἀδύνατον, ἀλλὰ δεῖ σε μὴ	κέρδους	μικροῦ καὶ φθειρομένου ζημίαν ἄφθαρτον
[1, 7]	δὲ βδέλυγμα; Πρὶν ἢ τὸ	κεφάλαιον	αὐτοὺς ἐργάσασθαι τῶν κακῶν, πρὶν
[1, 3]	τῆς Ἐκκλησίας; καὶ γὰρ ἡ	κεφαλὴ	πάντα τὰ μέλη συνάπτειν πέφυκε,
[1, 4]	Ἐμοὶ αὐτὸν κατάστησον· αἱρήσομαι τὴν	κεφαλὴν	ἀποθέσθαι μᾶλλον, ἢ τῶν ἱερῶν
[1, 3]	οὖν τὸν Χριστὸν ὁμολογεῖς σὺ	κεφαλὴν	εἶναι τῆς Ἐκκλησίας; καὶ γὰρ
[1, 3]	σου ἔχεις τι κοινὸν, οὐδὲ	κεφαλὴν	ἔχεις τὸν Χριστόν. Ὡς παιδία
[1, 3]	εἰ δεῖ φύσεως κοινωνίαν εἰπεῖν,	κεφαλὴν	μίαν ἔχων τὸν Χριστὸν, τολμᾷς
[1, 4]	ὢν ἐξ ἡμισείας; Πιστεύσατε, τὴν	κεφαλὴν	πρότερον ἀποθήσομαι, ἢ περιόψομαί τινα
[1, 4]	γαστρὶ ζῶντες, πρὸς τὰ παρόντα	κεχηνότες,	ὑῶν καὶ τράγων οὐδὲν ἄμεινον
[1, 7]	Μὴ ἄλλως με οἴει σοι	κεχρηματικέναι,	ἢ ἵνα δίκαιος ἀναφανῇς; ~θʹ
[1, 5]	τοὺς προφήτας ἔχοντες, πολεμίᾳ αὐτοῖς	κέχρηνται	γνώμῃ. Διὸ παρακαλῶ φεύγειν καὶ
[1, 5]	εἰσὶν ἀπεστερημένοι συγγνώμης, ὅτι τοὺς	κήρυκας	τῆς ἀληθείας ἔχοντες, καὶ πρὸς
[1, 2]	φησίν· οὐκ εἶπε, πομπεύσατε νηστείαν·	Κηρύξατε	θεραπείαν, συναγάγετε πρεσβυτέρους. Οὗτοι δὲ
[1, 7]	ὅτε τὰ Χερουβὶμ, ὅτε ἡ	κιβωτὸς,	πολλῷ μᾶλλον ὅτε πάντα ἐκεῖνα
[1, 7]	τὴν διὰ τυμπάνων καὶ τῆς	κιθάρας	καὶ τῶν ψαλτηρίων καὶ τῶν
[1, 4]	μέσοις τοῖς στρατιώταις, οὐκ αὐτὸς	κινδυνεύει	μόνος, ἀλλὰ καὶ ἕκαστος τῶν
[1, 4]	μὴ κοινωνῆσαι καὶ αὐτὸς τῷ	κινδύνῳ.	Καὶ γὰρ ἐπὶ τῶν ἔξω
[1, 3]	τῆς διανοίας τοιαῦτα φαίνεται) πολὺν	κινοῦσι	γέλωτα· οὕτω δὴ καὶ τοὺς
[1, 2]	τῆς ῥίζης τῆς ἁγίας ἦσαν	κλάδοι,	ἀλλ´ ἐξεκλάσθησαν· ἡμεῖς οὐ μετείχομεν
[1, 8]	οἶδας τὸν κεκλοφότα, οἶδας τὸν	κλαπέντα·	ὁρᾷς ἐμὲ, καθάπερ λύχνον, ἅπτοντα
[1, 8]	οὐχὶ καὶ τὸν συνειδότα τῷ	κλέπτῃ	καὶ μὴ καταγγέλλοντα, ὁμοίως νομίζεις
[1, 4]	ὁ προφήτης δὲ, οὐχὶ τοὺς	κλέπτοντας	μόνον, ἀλλὰ καὶ τοὺς συντρέχοντας
[1, 3]	τὸν οἶκόν μου, ἐγκαταλέλοιπα τὴν	κληρονομίαν	μου. Ὅταν δὲ ὁ Θεὸς
[1, 1]	ὃ περὶ τὴν τῶν ἐθνῶν	κλῆσιν	ἐπεδείξατο, ὥσπερ πέλαγος ἀχανὲς καὶ
[1, 7]	τὰς τῶν πενήτων προδοσίας, τὰς	κλοπὰς,	τὰς καπηλείας; Ἀλλ´ οὐδὲ πᾶσα
[1, 7]	θεῖον. Καίτοι τὰ ἀναφερόμενα ἐκεῖθεν	κνίσσα	καὶ καπνὸς σωμάτων καιομένων· τῆς
[1, 7]	ἀποστρέφεται τὰς θυσίας, τὴν μὲν	κνίσσαν	καὶ τὸν καπνὸν ὀσμὴν εὐωδίας
[1, 7]	σωμάτων καιομένων· τῆς δὲ τοιαύτης	κνίσσης	οὐδὲν δυσωδέστερον· ἀλλ´ ἵνα μάθῃς,
[1, 8]	ἐχθρόν; Ἡ μήτηρ ἡμῶν ἡ	κοινὴ	οὐχ ἱμάτιον, ἀλλ´ ἀδελφὸν ἀπώλεσεν·
[1, 6]	μεταδιδόναι ψιλοῦ, ἀλλ´ οὐχ ὡς	κοινὴν	λύμην καὶ νόσον τῆς οἰκουμένης
[1, 3]	τολμᾷς εἰπεῖν, ὅτι οὐδέν σοι	κοινόν	ἐστι πρὸς τὰ μέλη τὰ
[1, 3]	καὶ συνδεῖν. Εἰ δὲ μηδὲν	κοινὸν	ἔχεις πρὸς τὸ μέλος σου,
[1, 4]	αὐτοῖς ἐπιμένῃ. Τί γάρ σοι	κοινὸν	μετὰ τῆς ἐλευθέρας, μετὰ τῆς
[1, 3]	τὸν ἀδελφόν σου ἔχεις τι	κοινὸν,	οὐδὲ κεφαλὴν ἔχεις τὸν Χριστόν.
[1, 3]	τί μέλει; τίς δέ μοι	κοινὸς	πρὸς ἐκεῖνόν ἐστι λόγος; ἐσχάτης
[1, 6]	θαυμάζεις τὰ ἐκείνων, τίς σοι	κοινὸς	πρὸς ἡμᾶς ἐστι λόγος; Εἰ
[1, 4]	ποσὶν ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς, καὶ	κοινώνει	τῆς ἀσχημοσύνης αὐτοῖς καὶ τοῦ
[1, 6]	οὐ φρίττετε; Προσρήσεως γὰρ δεῖ	κοινωνεῖν	τούτοις, καὶ λόγου μεταδιδόναι ψιλοῦ,
[1, 7]	τῶν ἀκαθάρτων ἐπιβαίνειν προθύρων, καὶ	κοινωνεῖν	τραπέζης δαιμονίων· οὕτω γὰρ ἐγὼ
[1, 7]	Ὁ Θεὸς μισεῖ, καὶ σὺ	κοινωνεῖς;	Καὶ οὐκ εἶπε, τήνδε ἢ
[1, 4]	ἐρυθριᾷς. Εἶτα σχήματος μὲν αὐτοῖς	κοινωνῆσαι	αἰσχύνῃ, ἀσεβείας δὲ κοινωνῶν, οὐκ
[1, 7]	τοὺς κάμνοντας ἐπανήγαγον. Τί οὖν,	κοινωνῆσαι	δεῖ τῆς ἀσεβείας διὰ τοῦτο;
[1, 4]	κάτασχε, δῆλον ποίησον, ὥστε μὴ	κοινωνῆσαι	καὶ αὐτὸς τῷ κινδύνῳ. Καὶ
[1, 5]	ἆρα ἂν ἐτόλμησας προσελθεῖν καὶ	κοινωνῆσαι	λόγων αὐτοῖς; Οὐκ ἔγωγε οἶμαι.
[1, 8]	τὰ Ματρώνης ἀνέλθῃ, ἢ νηστείᾳ	κοινωνήσῃ,	ἢ σαββάτων μετάσχῃ, ἢ ἄλλο
[1, 7]	καὶ θεραπεύειν τῇ τῶν ἑορτῶν	κοινωνίᾳ,	καὶ εἰς τοὺς βεβήλους αὐτῶν
[1, 3]	μᾶλλον δὲ, εἰ δεῖ φύσεως	κοινωνίαν	εἰπεῖν, κεφαλὴν μίαν ἔχων τὸν
[1, 4]	τοῦ διαβόλου παγίδος, καὶ τῆς	κοινωνίας	ἀπαλλάξαι τῶν Χριστοκτόνων. Ἐπὶ τῆς
[1, 5]	αὐτὸν ὑβρίσαντας τὸν Θεὸν ποιεῖσθαι	κοινωνοὺς,	καὶ τοὺς προσκυνοῦντας τὸν ἐσταυρωμένον
[1, 7]	τοὺς τὸν Δεσπότην παροξύναντας, τούτους	κοινωνοὺς	ποιεῖσθαι ἐν ἑορταῖς; Εἴ τις
[1, 5]	τὸν αὐτῶν ἀγνοούντων Δεσπότην, καὶ	κοινωνοὺς	τῆς ἰδίας ἀσεβείας λέγωσιν εἶναι;
[1, 1]	καὶ συνεορτάζουσι καὶ τῶν νηστειῶν	κοινωνοῦσι·	καὶ τοῦτο τὸ πονηρὸν ἔθος
[1, 5]	δεῖ πάλιν. Ἐννοήσατε τοίνυν τίσι	κοινωνοῦσιν	οἱ νηστεύοντες νῦν· τοῖς βοῶσι,
[1, 4]	αὐτοῖς κοινωνῆσαι αἰσχύνῃ, ἀσεβείας δὲ	κοινωνῶν,	οὐκ αἰσχύνῃ; καὶ ποίαν ἕξεις
[1, 3]	ἄνθρωπος ὢν, καὶ τῆς αὐτῆς	κοινωνῶν	φύσεως, μᾶλλον δὲ, εἰ δεῖ
[1, 5]	ἀλλ´ ὅτι καὶ ἄλλους ὑποσκελίζει	κολάζεται·	ὥσπερ καὶ ὁ ἑστὼς οὐχ
[1, 4]	καὶ τοὺς συνευδοκοῦντας αὐτοῖς, ὑποβάλλει	κολάσει	καὶ τιμωρίᾳ. Καὶ ὁ προφήτης
[1, 4]	ὁ τόπος· ἔνθα μυρίοι περὶ	κολάσεων	ἀθανάτων λόγοι, περὶ τῶν πυρίνων
[1, 4]	ἀποκτείνωμεν, καθάπερ ἐκεῖνοι, οὐδ´ ἵνα	κολάσωμεν	καὶ τιμωρησώμεθα, ἀλλ´ ἵνα αὐτὸν
[1, 8]	καὶ ἕκαστος ὑμῶν ἕνα μοι	κομισάτω	τῶν τὰ τοιαῦτα νοσούντων· μᾶλλον
[1, 8]	δέκα καὶ εἴκοσι, ἕνα μοι	κομισάτωσαν,	ἵνα κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην
[1, 8]	λόγον, καὶ πανταχοῦ ζητοῦντα καὶ	κοπτόμενον·	καὶ σὺ ἕστηκας σιγῶν, καὶ
[1, 1]	γὰρ οἱ ἐχθροὶ τῆς ἀληθείας	κόρον	οὐ λαμβάνουσι βλασφημοῦντες τὸν εὐεργέτην,
[1, 3]	γυναῖκά τινα εὐσχήμονα καὶ ἐλευθέραν,	κοσμίαν	καὶ πιστὴν, εἶδον ἀναγκαζομένην ὑπό
[1, 1]	πάλιν ἐκπληττομένων καὶ μετὰ φρίκης	κραζόντων,	Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος Κύριος σαβαώθ·
[1, 1]	γνώσεως Θεοῦ! ὡς ἀνεξερεύνητα τὰ	κρίματα	αὐτοῦ, καὶ ἀνεξιχνίαστοι αἱ ὁδοὶ
[1, 7]	προσαγόντων προσέχων ὁ Θεὸς, οὕτω	κρίνει	τὰς προσφοράς. Προσέσχεν ἐπὶ Ἄβελ,
[1, 2]	συνδούλους; Τότε μὲν οὖν εἰς	κρίσεις	καὶ μάχας ἐνήστευον· νῦν δὲ
[1, 2]	Κύριος. Διὰ τί; Ὅτι εἰς	κρίσεις	καὶ μάχας νηστεύετε, καὶ τύπτετε
[1, 1]	ἡ ἀπόδειξις, καὶ πολὺς ὁ	κρότος	ἐγίνετο, καὶ διεθερμαίνετο τὸ θέατρον,
[1, 1]	ὁ ἐμὸς ἐδοξάζετο. Ὁ γὰρ	κρότος	ἐκεῖνος καὶ ὁ ἔπαινος τὸ
[1, 4]	Οὐ γὰρ πρὸς ἐπίδειξιν οὐδὲ	κρότους	λέγομεν νῦν, ἀλλὰ πρὸς θεραπείαν
[1, 1]	ὑμεῖς ἐποιήσατε τότε· τῇ τῶν	κρότων	ὑπερβολῇ τὴν πολλὴν περὶ τὸν
[1, 4]	μὴ βούλεσθε τοῦτο, ἀλλ´ εἰδότες	κρύπτετε,	εὖ ἴστε, ὅτι τὴν αὐτὴν
[1, 8]	καὶ τοῦτον κερδανεῖς, καὶ φίλον	κτήσῃ	μανικὸν, τῇ πείρᾳ τὴν εὐεργεσίαν
[1, 7]	ὕψωμα, οὔτε βάθος, οὔτε τις	κτίσις	ἑτέρα δυνήσεται ἡμᾶς χωρίσαι ἀπὸ
[1, 7]	οὐκ ἐνεστῶτα, οὐ μέλλοντα, οὐ	κτίσις	ἑτέρα χωρίζει ἀπὸ τῆς ἀγάπης
[1, 2]	τῶν τέκνων, καὶ βαλεῖν τοῖς	κυναρίοις·	πρὸς τὴν Χαναναίαν ὁ Χριστὸς
[1, 2]	ἔλεγεν, ἐκείνους μὲν τέκνα καλῶν,	κύνας	δὲ τοὺς ἐξ ἐθνῶν. Ἀλλ´
[1, 2]	τέκνα δὲ ἡμεῖς. Βλέπετε τοὺς	κύνας,	Παῦλός φησι περὶ αὐτῶν, βλέπετε
[1, 2]	ἐσμεν ἡ περιτομή. Εἶδες πῶς	κύνες	ἐγένοντο οἱ πρότερον ὄντες τέκνα;
[1, 2]	μαθεῖν πῶς οἱ πρότερον ὄντες	κύνες	ἡμεῖς ἐγενόμεθα τέκνα; Ὅσοι δὲ
[1, 2]	κυνῶν συγγένειαν ἐξέπεσον· ἡμεῖς δὲ	κύνες	ὄντες ἰσχύσαμεν διὰ τὴν τοῦ
[1, 2]	ἡ τάξις, κἀκεῖνοι μὲν ἐγένοντο	κύνες,	τέκνα δὲ ἡμεῖς. Βλέπετε τοὺς
[1, 2]	υἱοθεσίαν καλούμενοι, πρὸς τὴν τῶν	κυνῶν	συγγένειαν ἐξέπεσον· ἡμεῖς δὲ κύνες
[1, 1]	Περὶ γὰρ τούτου τῇ παρελθούσῃ	Κυριακῇ	τοὺς πολλοὺς ἐκείνους καὶ μακροὺς
[1, 7]	γάρ τι, φησὶ, ῥῆμα πρὸς	Κύριον,	καὶ τελεύτα. Ἀλλ´ εἵλετο μᾶλλον
[1, 2]	τὴν νηστείαν ἐγὼ ἐξελεξάμην, λέγει	Κύριος.	Διὰ τί; Ὅτι εἰς κρίσεις
[1, 4]	μοι, δικαίᾳ ψήφῳ καταδικασθέντα, εἶτα	κύριος	ᾖς ἀφαρπάσαι τῶν τοῦ δημίου
[1, 7]	Διὰ τί; Πειράζει γάρ σε	Κύριος	ὁ Θεός σου ἰδεῖν, εἰ
[1, 7]	φησιν ἡ Γραφὴ, ὅτι Ὠσφράνθη	Κύριος	ὀσμὴν εὐωδίας· τουτέστιν, ἐδέξατο τὰ
[1, 1]	φρίκης κραζόντων, Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος	Κύριος	σαβαώθ· πλήρης πᾶσα ἡ γῆ
[1, 7]	ὑμᾶς, (λέγοντες, ναὸς Κυρίου, ναὸς	Κυρίου	ἐστίν. Οὐχ ὁ ναὸς ἁγιάζει,
[1, 8]	ἐπιτυχεῖν χάριτι καὶ φιλανθρωπίᾳ τοῦ	Κυρίου	ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι´ οὗ
[1, 8]	παραστήσονται ἐν τῇ ἡμέρᾳ τοῦ	Κυρίου	ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἐμοὶ
[1, 7]	οὐκ ὠφελήσουσιν ὑμᾶς, (λέγοντες, ναὸς	Κυρίου,	ναὸς Κυρίου ἐστίν. Οὐχ ὁ
[1, 7]	τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ	Κυρίῳ	ἡμῶν. Ἐκεῖνον οὐκ ἄγγελοι, οὐ
[1, 3]	ἐκάλει, καὶ τὴν ἄνομον βίαν	κωλῦσαι	ἠξίου (οὐ γὰρ εἶναι θεμιτὸν
[1, 0]	ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΩΑΝΝΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ	ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ	ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΛΟΓΟΙ ΚΑΤΑ ΙΟΥΔΑΙΩΝ.