>

Livre, Chap.
[1, 8]	κεχρηματικέναι, ἢ ἵνα δίκαιος ἀναφανῇς;	~θʹ	Ἐνῆν μὲν οὖν καὶ τούτων
[1, 7]	Πέπεισμαι γὰρ, φησὶν, ὅτι οὔτε	θάνατος,	οὔτε ζωὴ, οὔτε ἄγγελοι, οὔτε
[1, 4]	γὰρ Θεός ἐστι ζωῆς καὶ	θανάτου	ἐξουσίαν ἔχων, οὗτος φοβερὸς ὁ
[1, 3]	βοήθειαν ἀπεκρούσαντο, τίς οὐκ ἂν	θαῤῥῶν	ἀποφήνηται, τῶν δαιμόνων καταγώγιον εἶναι
[1, 5]	ἀσθενοῦς ὄντος οἰκοδομηθήσεται εἰς τὸ	θαυμάζειν	τὰ Ἰουδαϊκὰ πράγματα; Ὁ πίπτων
[1, 6]	ἀνθρώπων καταθύουσιν. Ὅλως δὲ εἰ	θαυμάζεις	τὰ ἐκείνων, τίς σοι κοινὸς
[1, 5]	εἰς τὸν αὐτὸν ἄγει ζῆλον	θαυμάζεται.	Φεύγετε τοίνυν καὶ τοὺς συλλόγους,
[1, 2]	ἀλλὰ τῇ γνώμῃ. ~βʹ Μηδὲ	θαυμάσητε,	εἰ ἀθλίους ἐκάλεσα τοὺς Ἰουδαίους.
[1, 1]	Ἐξομολογήσομαί σοι, ὅτι φοβερῶς ἐθαυμαστώθης·	θαυμάσια	τὰ ἔργα σου· καὶ πάλιν,
[1, 5]	ἐπειδὴ ἔνδον εἱστήκει παροινούμενος ὁ	θαυμαστὸς	ἐκεῖνος καὶ μέγας ἀνήρ; Οὐκ
[1, 1]	φρονεῖν, οἱ μὲν ἐπὶ τὴν	θέαν	ἀπαντῶσι τῶν ἑορτῶν, οἱ δὲ
[1, 2]	πολὺν πεπορνευμένων (γυναικῶν συρφετὸν, τὸ	θέατρον	ἅπαν καὶ τοὺς ἀπὸ τῆς
[1, 1]	κρότος ἐγίνετο, καὶ διεθερμαίνετο τὸ	θέατρον,	καὶ ἐπυροῦτο ὁ σύλλογος. Ἐγὼ
[1, 3]	μᾶλλον δὲ οὐχὶ πορνεῖον καὶ	θέατρον	μόνον ἐστὶν ἡ συναγωγὴ, ἀλλὰ
[1, 2]	σκηνῆς εἰς τὴν συναγωγὴν ἐπισύρουσι·	θεάτρου	γὰρ καὶ συναγωγῆς οὐδὲν τὸ
[1, 3]	πρόῤῥιζον ἀνασπάσαι ἐπείγομαι. Εἶπον ὅτι	θεάτρου	ἡ συναγωγὴ οὐδὲν ἄμεινον διάκειται,
[1, 2]	καταγινώσκουσι τοῦ λόγου, ὅτι εἶπον,	Θεάτρου	καὶ συναγωγῆς οὐδὲν τὸ μέσον·
[1, 7]	περὶ Θεὸν, ἀλλὰ ἀσώματον τὸ	θεῖον.	Καίτοι τὰ ἀναφερόμενα ἐκεῖθεν κνίσσα
[1, 3]	ἐπάγειν ὅρκων, διδάσκων ἀπὸ τῶν	θείων	Εὐαγγελίων· ἔπειτα, (ὅτι οὐ μόνον
[1, 2]	προφητευθέντα ἐσταύρωσαν· ἡμεῖς οὐκ ἠκούσαμεν	θείων	λογίων, καὶ τὸν προφητευθέντα προσεκυνήσαμεν,
[1, 3]	γὰρ εἶναι θεμιτὸν αὐτῇ τῶν	θείων	μετασχούσῃ μυστηρίων, πρὸς ἐκεῖνον τὸν
[1, 2]	Τοὺς ἐχθρούς μου, τοὺς μὴ	θελήσαντάς	με βασιλεῦσαι ἐπ´ αὐτῶν, ἀγάγετε
[1, 3]	λόγον, πρῶτον μὲν, ὅτι οὐ	θέμις	ὅλως ὀμνύναι, οὐδὲ ἀνάγκην ἐπάγειν
[1, 3]	κωλῦσαι ἠξίου (οὐ γὰρ εἶναι	θεμιτὸν	αὐτῇ τῶν θείων μετασχούσῃ μυστηρίων,
[1, 7]	σὲ, λέγων· Πορευθῶμεν καὶ λατρεύσωμεν	θεοῖς	ἑτέροις οἷς οὐκ ᾔδεισαν οἱ
[1, 7]	αὐτῆς ἕνεκα δεισιδαίμων ἄνθρωπος Ἑλλήνων	θεοῖς	οὐχ ἑλκύσει προσκυνῆσαι ῥᾳδίως; Καὶ
[1, 7]	ἐγὼ πείθομαι καλεῖν μετὰ τὴν	θεοκτονίαν	τὴν τῶν Ἰουδαίων νηστείαν. Καὶ
[1, 7]	γὰρ δὴ ῥῖνές εἰσι περὶ	Θεὸν,	ἀλλὰ ἀσώματον τὸ θεῖον. Καίτοι
[1, 8]	Ὥστε σιγῶν μὲν, καὶ τὸν	Θεὸν	ἐκπολεμώσεις σεαυτῷ, καὶ τὸν ἀδελφὸν
[1, 1]	Ὅτι Πατέρα ἴδιον ἔλεγε τὸν	Θεὸν,	ἴσον ἑαυτὸν ποιῶν τῷ Θεῷ.
[1, 7]	γυναικὶ πεισθεὶς βλασφημῆσαι εἰς τὸν	Θεὸν,	καὶ ἀπαλλαγῆναι τῆς ἐπικειμένης συμφορᾶς;
[1, 7]	τὸν ποιητὴν τοῦ σώματος παροργίζεις	Θεὸν,	καὶ τὸν σὸν ἐπίβουλον εἰς
[1, 2]	τῇ φυλακῇ τοῦ νόμου τὸν	Θεὸν	παροξύνουσι; Διὰ τοῦτό φησι, Σκληροτράχηλοι
[1, 5]	δὲ εἰς αὐτὸν ὑβρίσαντας τὸν	Θεὸν	ποιεῖσθαι κοινωνοὺς, καὶ τοὺς προσκυνοῦντας
[1, 6]	καὶ σωφρονοῦντα· ἐνταῦθα δὲ λέγοντες	Θεὸν	προσκυνεῖν, καὶ εἴδωλα ἀποστρέφεσθαι, καὶ
[1, 3]	ἐροῦσιν, ὅτι καὶ αὐτοὶ τὸν	Θεὸν	προσκυνοῦσιν· ἀλλὰ μὴ γένοιτο τοῦτο
[1, 3]	εἰπεῖν! Οὐδεὶς Ἰουδαῖος προσκυνεῖ τὸν	Θεόν.	Τίς ταῦτά φησιν; Ὁ Υἱὸς
[1, 8]	ὄλεθρον αὕτη ἡ σιγὴ, τὸν	Θεὸν	ὑμῖν ἐκπολεμοῦσα. Πόσῳ δὲ βέλτιον
[1, 7]	ἡ συγχώρησις γίνεται, οὐκ ἐπειδὴ	Θεὸς	ἀγνοεῖ, ἀλλ´ ἵνα σὺ παιδευθῇς,
[1, 7]	Οὐ γὰρ ἐγκαταλιμπάνων σε ὁ	Θεὸς,	ἀλλὰ λαμπρότερον ποιῆσαι βουλόμενος, ἀφίησι
[1, 8]	ταῦτα τῆς ἰατρείας· ὁ δὲ	Θεὸς,	ἂν τῷ συνδούλῳ σου τὴν
[1, 3]	λοιπὸν σωτηρίας ἐλπίς; Ὅταν ὁ	Θεὸς	ἀφῇ, δαιμόνων κατοικητήριον γίνεται ἐκεῖνο
[1, 3]	κληρονομίαν μου. Ὅταν δὲ ὁ	Θεὸς	ἀφῇ, ποία λοιπὸν σωτηρίας ἐλπίς;
[1, 4]	ἐὰν δὲ ἀγνοήσω, συγγνώμην ὁ	Θεὸς	δώσει πάντως. Ταῦτα καὶ ὑμῶν
[1, 3]	εἶναι τὸν τόπον; Οὐ προσκυνεῖται	Θεὸς	ἐκεῖ, μὴ γένοιτο· ἀλλ´ εἰδωλολατρείας
[1, 4]	καὶ φρίκης ἀνάμεστα. Ἔνθα γὰρ	Θεός	ἐστι ζωῆς καὶ θανάτου ἐξουσίαν
[1, 7]	προαιρέσει τῶν προσφερόντων προσέχων ὁ	Θεὸς	καὶ δέχεται καὶ ἀποστρέφεται τὰς
[1, 7]	ὀργάνων σου οὐκ ἀκούσομαι. Ὁ	Θεὸς	λέγει, Μετάστησον ἀπ´ ἐμοῦ· καὶ
[1, 7]	ἀπῶσμαι τὰς ἑορτὰς ὑμῶν. Ὁ	Θεὸς	μισεῖ, καὶ σὺ κοινωνεῖς; Καὶ
[1, 6]	ὅπου σταυρὸς ἐλαύνεται, ὅπου βλασφημεῖται	Θεὸς,	ὅπου Πατὴρ ἀγνοεῖται, ὅπου Υἱὸς
[1, 7]	προαιρέσει τῶν προσαγόντων προσέχων ὁ	Θεὸς,	οὕτω κρίνει τὰς προσφοράς. Προσέσχεν
[1, 1]	σαφέστερον, πῶς ἀκατάληπτός ἐστιν ὁ	Θεός.	Περὶ γὰρ τούτου τῇ παρελθούσῃ
[1, 7]	Πειράζει γάρ σε Κύριος ὁ	Θεός	σου ἰδεῖν, εἰ ἀγαπᾷς αὐτὸν
[1, 8]	ὑμῖν πᾶσαν τὴν βουλὴν τοῦ	Θεοῦ,	ἀλλὰ καὶ κατέβαλον τὸ ἀργύριον
[1, 1]	πρὸς εὐφημίαν τοῦ τῶν ὅλων	Θεοῦ.	Ἀλλὰ τί πάθω; Ἕτερον νόσημα
[1, 7]	ἀπὸ τοῦ μονογενοῦς Υἱοῦ τοῦ	Θεοῦ,	ἀποστράφηθι καὶ μίσησον, καὶ γενοῦ
[1, 7]	ὅτε τελεία ἡ ἀποστροφὴ τοῦ	Θεοῦ	γέγονεν, ὅτε πλείων τῆς ἔχθρας
[1, 2]	φησὶν, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα	Θεοῦ	γενέσθαι. Οὐδὲν ἀθλιώτερον ἐκείνων, τῶν
[1, 7]	προφήτου λέγοντος, μᾶλλον δὲ τοῦ	Θεοῦ	διὰ τοῦ προφήτου, ὅτι οὐδὲ
[1, 1]	μάρτυρες, τὸ ἀπρόσιτον τῆς τοῦ	Θεοῦ	δόξης δηλοῦντες. Ἀναμφισβήτητος λοιπὸν ἡ
[1, 3]	ταῦτά φησιν; Ὁ Υἱὸς τοῦ	Θεοῦ.	Εἰ τὸν Πατέρα γάρ μου
[1, 7]	γὰρ οὐχὶ δαίμονας θεραπεύουσιν οἱ	Θεοῦ	ἐναντία διαπραττόμενοι; Ἀλλὰ θεραπείαν ἐκ
[1, 7]	δέ ποτε καὶ συγχωροῦντος τοῦ	Θεοῦ	ἐπιτύχοιέν τινος θεραπείας, καθάπερ ἄνθρωποι,
[1, 7]	προφητῶν, μᾶλλον δὲ ἄκουσον τοῦ	Θεοῦ,	μεθ´ ὅσης αὐτὰς ἀποστρέφεται τῆς
[1, 8]	ἡμετέρων ἐγκωμίων τὸν παρὰ τοῦ	Θεοῦ	μισθὸν ἐπισπάσησθε τὸν πολὺν καὶ
[1, 7]	τοὺς ἠτιμωμένους, τοὺς ὑπὸ τοῦ	Θεοῦ	προδεδομένους, τοὺς τὸν Δεσπότην παροξύναντας,
[1, 7]	χωρίσαι ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ	Θεοῦ	τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ
[1, 6]	παρὰ Ἰουδαίοις εἰσὶ γραφαὶ περὶ	Θεοῦ	φιλοσοφοῦσαι, καὶ πολιτείας ἀρίστης, μεταπεμψάμενος
[1, 2]	ὄντες ἰσχύσαμεν διὰ τὴν τοῦ	Θεοῦ	χάριν ἀποθέσθαι τὴν προτέραν ἀλογίαν,
[1, 1]	πλούτου καὶ σοφίας καὶ γνώσεως	Θεοῦ!	ὡς ἀνεξερεύνητα τὰ κρίματα αὐτοῦ,
[1, 7]	τοῦ Χριστοῦ· καὶ σὲ σώματος	θεραπεία	ἀφίστησι; καὶ ποίας ἂν τύχοιμεν
[1, 7]	οἱ Θεοῦ ἐναντία διαπραττόμενοι; Ἀλλὰ	θεραπείαν	ἐκ δαιμόνων ἐπιζητεῖς; Ὅτε εἰς
[1, 7]	καὶ τὸν σὸν ἐπίβουλον εἰς	θεραπείαν	ἐπικαλῇ; Καὶ πῶς σέ τις
[1, 7]	καὶ οἱ δαίμονες, μέλους ὑπισχνούμενοι	θεραπείαν,	ὅλην τῆς ψυχῆς καταποντίζουσι τὴν
[1, 2]	οὐκ εἶπε, πομπεύσατε νηστείαν· Κηρύξατε	θεραπείαν,	συναγάγετε πρεσβυτέρους. Οὗτοι δὲ χοροὺς
[1, 7]	τῶν δαιμόνων. Καὶ τί λέγω	θεραπείαν	σώματος; Εἴ τίς σοι γέενναν
[1, 4]	κρότους λέγομεν νῦν, ἀλλὰ πρὸς	θεραπείαν	τῶν ὑμετέρων ψυχῶν. Τίς γὰρ
[1, 7]	συγχωροῦντος τοῦ Θεοῦ ἐπιτύχοιέν τινος	θεραπείας,	καθάπερ ἄνθρωποι, εἰς δοκιμὴν τὴν
[1, 7]	μῦθοι. Ἐπιβουλεύειν καὶ καταβλάπτειν, οὐ	θεραπεύειν	ἴσασιν οἱ δαίμονες. Τῆς ψυχῆς
[1, 7]	δύνανται; Εἰ δὲ καὶ ἠδύναντο	θεραπεύειν,	καὶ ἐβούλοντο, ὅπερ ἀδύνατον, ἀλλὰ
[1, 7]	καὶ σταυρώσαντας αὐτὸν τιμᾷν καὶ	θεραπεύειν	τῇ τῶν ἑορτῶν κοινωνίᾳ, καὶ
[1, 5]	ὅταν οἱ πρεσβεύοντες αὐτὰ καὶ	θεραπεύοντες	ὑμεῖς, πρὸς τοὺς καθαιροῦντας αὐτὰ
[1, 7]	ἀλλ´ ἵνα σὺ παιδευθῇς, μηδὲ	θεραπευόντων	ἀνέχεσθαι τῶν δαιμόνων. Καὶ τί
[1, 7]	Ὅθεν δῆλον, ὅτι δαίμονες οὐ	θεραπεύουσιν.	Εἰ δέ ποτε καὶ συγχωροῦντος
[1, 7]	Καὶ πῶς γὰρ οὐχὶ δαίμονας	θεραπεύουσιν	οἱ Θεοῦ ἐναντία διαπραττόμενοι; Ἀλλὰ
[1, 1]	τῶν ἔξωθεν· πρότερον τοὺς οἰκείους	θεραπεῦσαι,	καὶ τότε τῶν ἀλλοτρίων ἐπιμελήσασθαι.
[1, 1]	Ἰουδαϊκὰ νοσοῦντας, εἰ μὴ νῦν	θεραπεύσαιμεν,	ὅτε ἐγγὺς καὶ ἐπὶ θύραις
[1, 7]	ἄφθαρτον καὶ αἰώνιον ἀνταλλάξασθαι. Σῶμα	θεραπεύσεις,	ἵνα ψυχὴν ἀπολέσῃς; Οὐ καλή
[1, 7]	εἰς ἀσέβειαν καταπεσεῖν· κἂν γὰρ	θεραπεύσῃ	δαίμων, μεῖζον κατέβλαψεν ἢ ὠφέλησεν.
[1, 7]	τῆς ἄνωθεν, καὶ τὸ σῶμα	θεραπεύσουσι;	Γέλως ταῦτα καὶ μῦθοι. Ἐπιβουλεύειν
[1, 6]	τῆς ἡμετέρας ζωῆς, τοὺς ἀλάστορας	θεραπεύσωσι	δαίμονας. Τί ἄν τις αὐτῶν
[1, 1]	ἀγγέλων λέγοντα, Δόξα ἐν ὑψίστοις	Θεῷ,	καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν
[1, 7]	Ὁ Νῶε θυσίας ἀνήνεγκε τῷ	Θεῷ	προβάτων καὶ μόσχων καὶ ὀρνίθων·
[1, 1]	Θεὸν, ἴσον ἑαυτὸν ποιῶν τῷ	Θεῷ.	Τοῦτο ἐγκαλοῦσι καὶ οὗτοι, μᾶλλον
[1, 8]	ἢ τῶν ἀπόντων, πρὸς τὴν	θεωρίαν	ἀπέλθῃ τῶν σαλπίγγων, ἢ εἰς
[1, 5]	εἰς συναγωγὴν ἀπερχόμενον, καὶ σάλπιγγας	θεωροῦντα,	οὐχὶ ἡ συνείδησις αὐτοῦ ἀσθενοῦς
[1, 6]	περὶ τῆς ἀκολασίας αὐτῶν· Ἵπποι	θηλυμανεῖς	ἐγένοντο· ἕκαστος ἐπὶ τὴν γυναῖκα
[1, 8]	εὐθέως ἐντεῦθεν ἀναχωρήσαντες, ἐπὶ τὴν	θήραν	ταύτην ἐπείχθητε, καὶ ἕκαστος ὑμῶν
[1, 8]	ἁπάσης τοὺς τὰ τοιαῦτα νοσοῦντας	θηρεύσαντες,	οὕτως εἰς τὴν ἐπιοῦσαν ἀπαντήσατε
[1, 6]	θηρίων ἁπάντων γεγόνασιν ἀγριώτεροι. Τὰ	(θηρία	μὲν γὰρ καὶ τὴν ψυχὴν
[1, 3]	ὑμῶν· οὐδὲ ἁπλῶς θηρίου, ἀλλὰ	θηρίου	ἀκαθάρτου. Καὶ πάλιν, Ἀφῆκα τὸν
[1, 3]	ὁ οἶκος ὑμῶν· οὐδὲ ἁπλῶς	θηρίου,	ἀλλὰ θηρίου ἀκαθάρτου. Καὶ πάλιν,
[1, 6]	ἐξ αὐτῶν τῶν βάθρων ἀνέτρεψαν,	θηρίων	ἁπάντων γεγόνασιν ἀγριώτεροι. Τὰ (θηρία
[1, 3]	καὶ σπήλαιον λῃστῶν, καὶ καταγώγιον	θηρίων·	Σπήλαιον γὰρ, φησὶν, ὑαίνης ἐγένετό
[1, 6]	τοὺς υἱοὺς αὐτῶν καὶ τὰς	θυγατέρας	αὐτῶν τοῖς δαιμονίοις· τὴν φύσιν
[1, 7]	ὀσμὴν εὐωδίας καλεῖ, τὸ δὲ	θυμίαμα	βδέλυγμα, ἐπειδὴ πολλῆς δυσωδίας ἡ
[1, 7]	μάταιον· θυμίαμα βδέλυγμά μοί ἐστι.	Θυμίαμα	βδέλυγμα, καὶ ὁ τόπος οὐ
[1, 7]	Ἐὰν φέρητέ μοι σεμίδαλιν, μάταιον·	θυμίαμα	βδέλυγμά μοί ἐστι. Θυμίαμα βδέλυγμα,
[1, 7]	οὐ πολλῷ μᾶλλον; Καίτοι τί	θυμιάματος	εὐωδέστερον; Ἀλλ´ οὐ τῇ φύσει
[1, 7]	καὶ τῶν ἑορτῶν, καὶ τῶν	θυμιαμάτων,	καὶ τὸν ναὸν ἀποστρέφεται διὰ
[1, 3]	τούτοις ἐστέναξα, καὶ ἐνεπρήσθην ὑπὸ	θυμοῦ,	καὶ μετὰ ταῦτα ἐγέλων πάλιν.
[1, 3]	ἀπατωμένων λογιζόμενος, ἐνεπιμπράμην ὑπὸ τοῦ	θυμοῦ·	καὶ τὴν ἄνοιαν πάλιν τῶν
[1, 1]	θεραπεύσαιμεν, ὅτε ἐγγὺς καὶ ἐπὶ	θύραις	εἰσὶν αἱ τῶν Ἰουδαίων ἑορταὶ,
[1, 7]	τῶν σαλπίγγων; Ἀλλ´ αὗται αἱ	θυσίαι	καὶ αἱ προσφοραὶ οὐχὶ βδελυκταί;
[1, 7]	Κάϊν, φησὶ, καὶ ἐπὶ ταῖς	θυσίαις	αὐτοῦ οὐ προσέσχεν. Ὁ Νῶε
[1, 7]	αὐτοῦ οὐ προσέσχεν. Ὁ Νῶε	θυσίας	ἀνήνεγκε τῷ Θεῷ προβάτων καὶ
[1, 7]	τὸν Κάϊν, καὶ τότε τὰς	θυσίας	αὐτοῦ ἀπεστράφη. Ἐπὶ γὰρ Κάϊν,
[1, 7]	καὶ δέχεται καὶ ἀποστρέφεται τὰς	θυσίας,	τὴν μὲν κνίσσαν καὶ τὸν
[1, 7]	Βούλει μαθεῖν ὅτι μετὰ τῶν	θυσιῶν,	καὶ τῶν ὀργάνων, καὶ τῶν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 16/04/2009