>

Livre, Chap.
[1, 6]	ἀφυλάκτως εἰς τὰς ἑαυτῶν ἐμβάλλουσι	πάγας.	Ὥστε τὰ μὲν τῆς ἀσεβείας
[1, 4]	ἐξελέσθαι αὐτὸν τῆς τοῦ διαβόλου	παγίδος,	καὶ τῆς κοινωνίας ἀπαλλάξαι τῶν
[1, 1]	τῶν ὅλων Θεοῦ. Ἀλλὰ τί	πάθω;	Ἕτερον νόσημα χαλεπώτατον τὴν ἡμετέραν
[1, 8]	καὶ ἐλεύθεροι ἐλευθέρους, καὶ παῖδες	παῖδας,	καὶ πάντες ἁπλῶς μετὰ ἀκριβείας
[1, 8]	δούλους, καὶ ἐλεύθεροι ἐλευθέρους, καὶ	παῖδες	παῖδας, καὶ πάντες ἁπλῶς μετὰ
[1, 7]	Θεὸς ἀγνοεῖ, ἀλλ´ ἵνα σὺ	παιδευθῇς,	μηδὲ θεραπευόντων ἀνέχεσθαι τῶν δαιμόνων.
[1, 3]	κεφαλὴν ἔχεις τὸν Χριστόν. Ὡς	παιδία	μικρὰ φοβοῦσιν ὑμᾶς Ἰουδαῖοι, καὶ
[1, 3]	οὐκ αἰσθάνεσθε. Καθάπερ γὰρ τοῖς	παιδίοις	ἐκείνοις προσωπεῖα δεικνύντες φοβερὰ καὶ
[1, 7]	τοιαῦτα πολλάκις τοῖς μικροῖς προτεινόμενοι	παιδίοις	καὶ δελεάζοντες, τῆς ἐλευθερίας αὐτὰ
[1, 6]	τὴν φύσιν ἠγνόησαν, ὠδίνων ἐπελάθοντο,	παιδοτροφίαν	κατεπάτησαν, τῆς συγγενείας τοὺς νόμους
[1, 6]	ἡ προαίρεσις, ἱστορίαν ὑμῖν διηγήσομαι	παλαιάν.	Πτολεμαῖος ὁ Φιλάδελφος τὰς πανταχόθεν
[1, 1]	οὖν καὶ σήμερον ἐπαγωνίσασθαι τοῖς	παλαίσμασι	τούτοις. Εἰ γὰρ οἱ ἐχθροὶ
[1, 3]	θηρίου, ἀλλὰ θηρίου ἀκαθάρτου. Καὶ	πάλιν,	Ἀφῆκα τὸν οἶκόν μου, ἐγκαταλέλοιπα
[1, 6]	δέ τίς μου τόλμαν καταγινώσκει,	πάλιν	ἐγὼ τὴν ἐσχάτην αὐτοῦ καταγνώσομαι
[1, 1]	θαυμάσια τὰ ἔργα σου· καὶ	πάλιν,	Ἐθαυμαστώθη ἡ γνῶσίς σου ἐξ
[1, 1]	ἀνθρώποις εὐδοκία. Ἠκούσατε τῶν σεραφεὶμ	πάλιν	ἐκπληττομένων καὶ μετὰ φρίκης κραζόντων,
[1, 5]	ἐπὶ τοὺς νοσοῦντας ἐπανελθεῖν δεῖ	πάλιν.	Ἐννοήσατε τοίνυν τίσι κοινωνοῦσιν οἱ
[1, 3]	θυμοῦ, καὶ μετὰ ταῦτα ἐγέλων	πάλιν.	Τὴν μὲν γὰρ τοῦ διαβόλου
[1, 3]	τοῦ θυμοῦ· καὶ τὴν ἄνοιαν	πάλιν	τῶν ἀπατηθέντων ὅση καὶ ἡλίκη
[1, 6]	τῆς οἰκουμένης ἁπάσης ἀποστρέφεσθαι; Οὐχὶ	πᾶν	εἶδος ἐπῆλθον κακίας; οὐχὶ τοὺς
[1, 4]	ταῦτα, οὐκ ἔστιν· ἐπεὶ μηδὲ	πανδοχεῖα	τῶν βασιλικῶν αὐλῶν σεμνότερα, μᾶλλον
[1, 4]	αὐλῶν σεμνότερα, μᾶλλον δὲ καὶ	πανδοχείου	παντὸς ἀτιμότερον τὸ τῆς συναγωγῆς
[1, 7]	ἡ κιβωτὸς, πολλῷ μᾶλλον ὅτε	πάντα	ἐκεῖνα ἀνῄρηται, ὅτε τελεία ἡ
[1, 4]	ποιῆσαι, κἂν ὑβρίσαι, κἂν φιλονεικῆσαι,	πάντα	ποίησον, ὥστε ἐξελέσθαι αὐτὸν τῆς
[1, 3]	Ἐκκλησίας; καὶ γὰρ ἡ κεφαλὴ	πάντα	τὰ μέλη συνάπτειν πέφυκε, καὶ
[1, 3]	πόρνης ἐγένετό σοι· ἀπηναισχύντησας πρὸς	πάντας.	Ἔνθα δὲ πόρνη ἕστηκεν, πορνεῖόν
[1, 8]	πολλῶ τῷ μέτρῳ· οὗ γένοιτο	πάντας	ἡμᾶς ἐπιτυχεῖν χάριτι καὶ φιλανθρωπίᾳ
[1, 6]	παλαιάν. Πτολεμαῖος ὁ Φιλάδελφος τὰς	πανταχόθεν	βίβλους συναγαγὼν, καὶ μαθὼν ὅτι
[1, 8]	τῆς διδασκαλίας τὸν λόγον, καὶ	πανταχοῦ	ζητοῦντα καὶ κοπτόμενον· καὶ σὺ
[1, 2]	γενέσθαι. Οὐδὲν ἀθλιώτερον ἐκείνων, τῶν	πανταχοῦ	κατὰ τῆς ἑαυτῶν σωτηρίας τρεχόντων.
[1, 8]	ἐλευθέρους, καὶ παῖδες παῖδας, καὶ	πάντες	ἁπλῶς μετὰ ἀκριβείας ἁπάσης τοὺς
[1, 6]	καὶ μακροὺς λόγους οἱ προφῆται	πάντες	εἰς τὰς τούτων κατηγορίας ἀνήλωσαν;
[1, 4]	σεμνότερα, μᾶλλον δὲ καὶ πανδοχείου	παντὸς	ἀτιμότερον τὸ τῆς συναγωγῆς χωρίον
[1, 7]	μὴ ἀνεχώμεθα, ἀγαπητοὶ, ἀλλ´ ἐκ	παντὸς	τρόπου ζητῶμεν ἀσεβείας ἀπαλλαγήν. Μὴ
[1, 8]	ἐγὼ ἀπὸ τοῦ αἵματος ὑμῶν	πάντων.	Οὗτοι οἱ λόγοι παραστήσονται ἐν
[1, 7]	μὲν γὰρ τὸ σῶμα, τὸ	πάντως	ἀποθανούμενον μικρὸν ὕστερον καὶ σήπεσθαι
[1, 1]	ὀξύτατα τῶν νοσημάτων ἵστανται πρότερον·	πάντως	δὲ συγγενὴς καὶ οὗτος ὁ
[1, 5]	ὁ τόπος ἅγιος ἔσται; Οὐ	πάντως.	Ἐγὼ δὲ διὰ τοῦτο μάλιστα
[1, 3]	γίνεται ἐκεῖνο τὸ χωρίον. Ἀλλὰ	πάντως	ἐροῦσιν, ὅτι καὶ αὐτοὶ τὸν
[1, 4]	ἀγνοήσω, συγγνώμην ὁ Θεὸς δώσει	πάντως.	Ταῦτα καὶ ὑμῶν αὐτῶν ἕκαστος
[1, 6]	τούτων δρᾶται. Καὶ γὰρ καὶ	παρ´	αὐτοῖς ἕστηκε βωμὸς ἀπάτης ἀόρατος,
[1, 3]	μορμολύττονται Ἰουδαῖοι. Πῶς γὰρ τὰ	παρ´	αὐτοῖς φοβερὰ, τὰ πολλῆς αἰσχύνης
[1, 4]	ἀμήχανον γὰρ ἦν, σπουδῆς πολλῆς	παρ´	ἡμῶν ἀπολαύοντας, μένειν ἐπὶ τῆς
[1, 8]	ἀπαντήσατε σύναξιν, ἵνα καὶ τοῦ	παρ´	ἡμῶν ἐπαίνου τύχητε, καὶ πρὸ
[1, 6]	συναγαγὼν, καὶ μαθὼν ὅτι καὶ	παρὰ	Ἰουδαίοις εἰσὶ γραφαὶ περὶ Θεοῦ
[1, 8]	πρὸ τῶν ἡμετέρων ἐγκωμίων τὸν	παρὰ	τοῦ Θεοῦ μισθὸν ἐπισπάσησθε τὸν
[1, 2]	τῷ ἁγίῳ ἀντιπίπτετε· οὐ τῷ	παραβαίνειν	τὰ νόμιμα μόνον, ἀλλὰ καὶ
[1, 2]	αὐτῶν ἐλεεινότερον, οἳ μὴ τῇ	παραβάσει	τοῦ νόμου μόνον, ἀλλὰ καὶ
[1, 3]	οἴδατε. Ποίαν ταύτης ἀξιοπιστοτέραν μαρτυρίαν	παραγάγω;	Εἰ τοίνυν τὸν Πατέρα ἀγνοοῦσι,
[1, 3]	ἄμεινον διάκειται, καὶ ἀπὸ προφήτου	παράγω	τὴν μαρτυρίαν· οὐκ εἰσὶν Ἰουδαῖοι
[1, 7]	ἀπεκτίννυον, εἴθε μὴ ἐπεβούλευον. Τοῦ	παραδείσου	ἐξέβαλον, τῆς τιμῆς ἀπεστέρησαν τῆς
[1, 7]	ἔργων, τότε μὲν βαρβαρικαῖς χερσὶ	παραδοὺς,	ὕστερον δὲ εἰς τέλος καθελών·
[1, 8]	τῶν δικτύων γενομένην, δαψιλεστέραν ὑμῖν	παραθῶ	τὴν τράπεζαν. Ἂν γὰρ ἴδω
[1, 2]	σκιρτώντων ἀλόγων ἐστὶν ἁμάρτημα, ἀφηνιώντων,	παραιτουμένων	τὴν ἀρχήν. Ἀλλὰ πόθεν αὕτη
[1, 6]	τῶν πιστῶν ἀναβαίνειν ἐκεῖ, καὶ	παρακαθεύδειν	τῷ τόπῳ. Ἀλλὰ μὴ γένοιτό
[1, 8]	προέσθαι δι´ αὐτὸν ὑπομένεις; Μὴ,	παρακαλῶ,	ἀλλ´ εὐθέως ἐντεῦθεν ἀναχωρήσαντες, ἐπὶ
[1, 4]	τέλει τοῦ λόγου δεῖξαι πειράσομαι.	Παρακαλῶ	τοίνυν ὑμᾶς μνημονεύειν ταύτης μάλιστα
[1, 5]	πολεμίᾳ αὐτοῖς κέχρηνται γνώμῃ. Διὸ	παρακαλῶ	φεύγειν καὶ ἀποπηδᾷν αὐτῶν τοὺς
[1, 8]	παρέξουσι τὴν παῤῥησίαν· ἂν δὲ	παρακούσητε,	(ἤ τινας τῶν τὰ τοιαῦτα
[1, 6]	καὶ κεκοσμημένον· καὶ πορεύεται, καὶ	παραλαμβάνει	μεθ´ ἑαυτοῦ ἑπτὰ ἕτερα πνεύματα
[1, 3]	οὐκ εἴασα λοιπὸν ἐπὶ τὴν	παρανομίαν	ἑλκυσθῆναι ἐκείνην, ἐξήρπασα δὲ τῆς
[1, 4]	ὑπομένοις, ὥστε αὐτὸν ἐξελέσθαι τῆς	παρανομίας	ἐκείνης; καὶ ποίας ἂν τύχοις
[1, 1]	πολλῆς ἀγνοίας μετάσχωσί τινες τῆς	παρανομίας	ἐκείνων, καὶ μάταιοι λοιπὸν οἱ
[1, 3]	τῶν ἀδελφῶν τῶν ὑμετέρων εἰς	παρανομίας	τοιαύτας ἐμπίπτοντα, ἀλλοτρίαν, οὐκ οἰκείαν
[1, 6]	κατηγορίας ἀνήλωσαν; Ποίαν τραγῳδίαν, τίνα	παρανομίας	τρόπον οὐκ ἀπέκρυψαν ταῖς ἑαυτῶν
[1, 4]	ὑπόθεσιν, καὶ μετὰ μείζονος ἀδείας	παρασκευάζει	τὴν πονηρίαν ἐργάζεσθαι. ~εʹ Ἀλλὰ
[1, 8]	ὑμῶν πάντων. Οὗτοι οἱ λόγοι	παραστήσονται	ἐν τῇ ἡμέρᾳ τοῦ Κυρίου
[1, 3]	τὰ τῶν Ἑβραίων εἰσελθεῖν, κἀκεῖ	παρασχεῖν	ὅρκον περὶ τῶν ἀμφισβητουμένων αὐτῷ
[1, 7]	ἀνοίας ἂν εἴη καὶ πόσης	παραφροσύνης,	τοὺς ἠτιμωμένους, τοὺς ὑπὸ τοῦ
[1, 1]	Θεός. Περὶ γὰρ τούτου τῇ	παρελθούσῃ	Κυριακῇ τοὺς πολλοὺς ἐκείνους καὶ
[1, 8]	κἂν μὲν πεισθῆτε, πολλὴν ὑμῖν	παρέξουσι	τὴν παῤῥησίαν· ἂν δὲ παρακούσητε,
[1, 4]	ὑμῶν αὐτῶν ἕκαστος λογιζέσθω, μηδὲ	πάρεργον	ἡγείσθω τὸ πρᾶγμα εἶναι. Οὐχ
[1, 4]	αὐτὸν καὶ ἀποκρύπτων, πλείονα αὐτῷ	παρέχει	ῥᾳθυμίας ὑπόθεσιν, καὶ μετὰ μείζονος
[1, 1]	ἐποιησάμεθα λόγους, ὅτε καὶ μάρτυρας	παρηγάγομεν	τόν τε Ἡσαΐαν καὶ τὸν
[1, 2]	σύμβολα τῆς ἀρχῆς λέγων, ὅτι	παρῃτήσαντο	τὴν δεσποτείαν τοῦ Χριστοῦ, λέγοντες·
[1, 5]	τυπτόμενον καὶ τὴν ἐσχάτην ὑπομένοντα	παροινίαν,	ἆρα ἂν ἐθαύμασας τὸ καπηλεῖον
[1, 5]	τὸ σπήλαιον, ἐπειδὴ ἔνδον εἱστήκει	παροινούμενος	ὁ θαυμαστὸς ἐκεῖνος καὶ μέγας
[1, 2]	αἰνιττόμενος ἔλεγεν, Ὡς δάμαλις παροιστρῶσα	παροίστρησεν	Ἰσραήλ. Ἕτερος δὲ αὐτὸν μόσχον
[1, 2]	προφήτης αἰνιττόμενος ἔλεγεν, Ὡς δάμαλις	παροιστρῶσα	παροίστρησεν Ἰσραήλ. Ἕτερος δὲ αὐτὸν
[1, 4]	τῇ γαστρὶ ζῶντες, πρὸς τὰ	παρόντα	κεχηνότες, ὑῶν καὶ τράγων οὐδὲν
[1, 8]	ὅτι ἐάν τις ἢ τῶν	παρόντων	ὑμῶν, ἢ τῶν ἀπόντων, πρὸς
[1, 7]	Θεοῦ προδεδομένους, τοὺς τὸν Δεσπότην	παροξύναντας,	τούτους κοινωνοὺς ποιεῖσθαι ἐν ἑορταῖς;
[1, 8]	ἐπὶ σωτηρίᾳ, ἢ τὸν Δεσπότην	παροξύνειν	καθ´ ἑαυτῶν, Οὗτος μὲν γὰρ
[1, 2]	φυλακῇ τοῦ νόμου τὸν Θεὸν	παροξύνουσι;	Διὰ τοῦτό φησι, Σκληροτράχηλοι καὶ
[1, 7]	ἐμπορία· τὸν ποιητὴν τοῦ σώματος	παροργίζεις	Θεὸν, καὶ τὸν σὸν ἐπίβουλον
[1, 5]	εἰρηκέναι τι περὶ τῆς ἐκείνου	παρουσίας,	ποία μείζων ταύτης γένοιτ´ ἂν
[1, 8]	πεισθῆτε, πολλὴν ὑμῖν παρέξουσι τὴν	παῤῥησίαν·	ἂν δὲ παρακούσητε, (ἤ τινας
[1, 4]	εἶναι λέγοι τοῖς εὐδοκιμοῦσι καὶ	παῤῥησίαν	ἔχουσιν; Ἀλλ´ οὐκ ἔστι ταῦτα,
[1, 1]	ἅγιος, ἅγιος Κύριος σαβαώθ· πλήρης	πᾶσα	ἡ γῆ τῆς δόξης αὐτοῦ.
[1, 7]	κλοπὰς, τὰς καπηλείας; Ἀλλ´ οὐδὲ	πᾶσα	ἡμῖν πρὸς ταύτην ἀρκέσει τὴν
[1, 8]	ὑπεστειλάμην τοῦ μὴ ἀναγγεῖλαι ὑμῖν	πᾶσαν	τὴν βουλὴν τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ
[1, 7]	ἢ τήνδε τὴν ἑορτὴν, ἀλλὰ	πάσας	ὁμοῦ. Βούλει ἰδεῖν, ὅτι καὶ
[1, 5]	τὰς βίβλους ἀνεγίνωσκον. Νῦν δὲ	πάσης	εἰσὶν ἀπεστερημένοι συγγνώμης, ὅτι τοὺς
[1, 8]	ἀτόπων ὁρῶντες μετιόντας, μὴ μετὰ	πάσης	ἐλέγχοιτε τῆς σφοδρότητος. Ἱμάτιον ἐὰν
[1, 3]	τὰ τοιαῦτα καὶ ποιοῦντας καὶ	πάσχοντας	ἀπανθρώπως καὶ ἀναλγήτως διάκεισθε· κἂν
[1, 3]	μαρτυρίαν παραγάγω; Εἰ τοίνυν τὸν	Πατέρα	ἀγνοοῦσι, τὸν Υἱὸν ἐσταύρωσαν, τοῦ
[1, 3]	Υἱὸς τοῦ Θεοῦ. Εἰ τὸν	Πατέρα	γάρ μου ᾔδειτε, φησὶ, κἀμὲ
[1, 1]	Τί δὲ ἐνεκάλουν ἐκεῖνοι; Ὅτι	Πατέρα	ἴδιον ἔλεγε τὸν Θεὸν, ἴσον
[1, 3]	δὲ ἐμὲ οἴδατε, οὔτε τὸν	Πατέρα	μου οἴδατε. Ποίαν ταύτης ἀξιοπιστοτέραν
[1, 7]	ἑτέροις οἷς οὐκ ᾔδεισαν οἱ	πατέρες	ἡμῶν· οὐκ ἀκούσεσθε τῆς φωνῆς
[1, 6]	ἐλαύνεται, ὅπου βλασφημεῖται Θεὸς, ὅπου	Πατὴρ	ἀγνοεῖται, ὅπου Υἱὸς ὑβρίζεται, ὅπου
[1, 8]	οὗ καὶ μεθ´ οὗ τῷ	Πατρὶ	δόξα, ἅμα τῷ ἁγίῳ Πνεύματι,
[1, 0]	~ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ	ΠΑΤΡΟΣ	ΗΜΩΝ ΙΩΑΝΝΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΤΟΥ
[1, 1]	καὶ τὸν Δαυῒδ καὶ τὸν	Παῦλον.	Ὁ μὲν γὰρ ἐβόα, Τὴν
[1, 2]	διέῤῥηξας τὸν δεσμόν σου. Οὐχὶ	Παῦλος	λέγει ταῦτα, ἀλλ´ ὁ προφήτης
[1, 1]	δύνωμαι πρὸς αὐτήν. Ὁ δὲ	Παῦλος	οὐκ εἰς αὐτὴν τῆς οὐσίας
[1, 4]	τιμωρίαν ἐκείνῳ. Καὶ γὰρ ὁ	Παῦλος	οὐχὶ τοὺς ποιοῦντας μόνον τὰ
[1, 2]	δὲ ἡμεῖς. Βλέπετε τοὺς κύνας,	Παῦλός	φησι περὶ αὐτῶν, βλέπετε τοὺς
[1, 7]	ἀποστράφηθι καὶ μίσησον, καὶ γενοῦ	Παύλου	μαθητὴς, καὶ ζήλωσον τὰς φωνὰς
[1, 7]	τραπέζης δαιμονίων· οὕτω γὰρ ἐγὼ	πείθομαι	καλεῖν μετὰ τὴν θεοκτονίαν τὴν
[1, 3]	στοχαζόμενος λέγω, ἀλλ´ αὐτῇ τῇ	πείρᾳ	μαθών. Καὶ γὰρ πρὸ τούτων
[1, 8]	καὶ φίλον κτήσῃ μανικὸν, τῇ	πείρᾳ	τὴν εὐεργεσίαν μαθόντα. Μὴ τοίνυν
[1, 7]	ἔκβασιν τοῦ σημείου. Διὰ τί;	Πειράζει	γάρ σε Κύριος ὁ Θεός
[1, 4]	τῷ τέλει τοῦ λόγου δεῖξαι	πειράσομαι.	Παρακαλῶ τοίνυν ὑμᾶς μνημονεύειν ταύτης
[1, 7]	ἠδύνατο ὁ Ἰὼβ τῇ γυναικὶ	πεισθεὶς	βλασφημῆσαι εἰς τὸν Θεὸν, καὶ
[1, 7]	καλέσῃ σε εἰς ἀσέβειαν, μὴ	πεισθῇς	διὰ τὴν ἔκβασιν τοῦ σημείου.
[1, 7]	ἐπικειμένων σοι λύσεις κακῶν, μὴ	πεισθῇς,	μηδὲ ἀνάσχῃ, καθάπερ ὁ δίκαιος
[1, 8]	ἐμοὶ καὶ ὑμῖν, κἂν μὲν	πεισθῆτε,	πολλὴν ὑμῖν παρέξουσι τὴν παῤῥησίαν·
[1, 1]	τῶν ἐθνῶν κλῆσιν ἐπεδείξατο, ὥσπερ	πέλαγος	ἀχανὲς καὶ ἀκατάληπτον ἰδὼν, οὕτως
[1, 7]	συνεχώρει ὁ Χριστὸς, τότε εἰς	πέλαγος	εὐθέως κατεπόντισαν· ἀνθρωπείων δὲ φείσονται
[1, 2]	Διὰ τοῦτο ἄθλιοι, ὅτι τὰ	πεμφθέντα	αὐτοῖς ἀγαθὰ ἁρπαζόντων ἑτέρων, καὶ
[1, 7]	ἁρπαγὰς, τὰς πλεονεξίας, τὰς τῶν	πενήτων	προδοσίας, τὰς κλοπὰς, τὰς καπηλείας;
[1, 7]	μακαρία καὶ γενναία ἀνεβόησε ψυχή.	Πέπεισμαι	γὰρ, φησὶν, ὅτι οὔτε θάνατος,
[1, 3]	πολλῶν καὶ μακρῶν λόγων τὴν	πεπλανημένην	ὑπόνοιαν τῆς ἐκείνου ψυχῆς, ἠρώτων
[1, 7]	προφήτου βοᾷ καὶ λέγει, Μὴ	πεποίθατε	ἐπὶ λόγοις ψευδέσιν, ὅτι οὐκ
[1, 2]	γίνεται. Ὅπερ οὖν καὶ οὗτοι	πεπόνθασι,	καὶ πρὸς ἐργασίαν ἀχρήστους ἑαυτοὺς
[1, 2]	χοροὺς μαλακῶν συναγαγόντες, καὶ πολὺν	πεπορνευμένων	(γυναικῶν συρφετὸν, τὸ θέατρον ἅπαν
[1, 5]	οὐχ ἡγήσονται ἄριστα αὐτοῖς ἅπαντα	πεπράχθαι,	καὶ οὐδενὸς ἄξια εἶναι τὰ
[1, 2]	Βλέπετε τοὺς κύνας, Παῦλός φησι	περὶ	αὐτῶν, βλέπετε τοὺς κακοὺς ἐργάτας,
[1, 5]	ἁγίους ἐκείνους. Ἀλλὰ τί λέγω	περὶ	βιβλίων καὶ τόπων; ἐν καιρῷ
[1, 1]	πῶς ἀκατάληπτός ἐστιν ὁ Θεός.	Περὶ	γὰρ τούτου τῇ παρελθούσῃ Κυριακῇ
[1, 1]	τὰ λείψανα σήμερον τῆς ὑποθέσεως,	περὶ	ἧς καὶ πρώην ὑμῖν διελέχθην,
[1, 7]	Οὐ γὰρ δὴ ῥῖνές εἰσι	περὶ	Θεὸν, ἀλλὰ ἀσώματον τὸ θεῖον.
[1, 6]	καὶ παρὰ Ἰουδαίοις εἰσὶ γραφαὶ	περὶ	Θεοῦ φιλοσοφοῦσαι, καὶ πολιτείας ἀρίστης,
[1, 4]	φοβερὸς ὁ τόπος· ἔνθα μυρίοι	περὶ	κολάσεων ἀθανάτων λόγοι, περὶ τῶν
[1, 1]	προνοίας μέρος μικρὸν ἀπολαβὼν, ὃ	περὶ	τὴν τῶν ἐθνῶν κλῆσιν ἐπεδείξατο,
[1, 6]	Ἄκουσον τοῦ προφήτου, τί φησι	περὶ	τῆς ἀκολασίας αὐτῶν· Ἵπποι θηλυμανεῖς
[1, 5]	τὸν Χριστὸν, μηδὲ εἰρηκέναι τι	περὶ	τῆς ἐκείνου παρουσίας, ποία μείζων
[1, 6]	τὸν τόπον. Καὶ τοῦτο οὐ	περὶ	τῆς ἐνταῦθα λέγω συναγωγῆς μόνον,
[1, 6]	μιαρίαν. Τὸ αὐτὸ τοίνυν καὶ	περὶ	τῆς συναγωγῆς λογιστέον. Εἰ γὰρ
[1, 1]	τῶν κρότων ὑπερβολῇ τὴν πολλὴν	περὶ	τὸν Δεσπότην ἐπεδείκνυσθε εὔνοιαν. Ἐβουλόμην
[1, 1]	ἐπαινοῦντος δεσπότην, ἐκκαίονται τῷ πόθῳ	περὶ	τὸν λέγοντα διὰ τὸ πρὸς
[1, 4]	περὶ τῶν δεσμῶν τῶν ἀῤῥήκτων,	περὶ	τοῦ σκότους. τοῦ ἐξωτέρου. Ἐκεῖνοι
[1, 4]	λόγοι, περὶ τῶν πυρίνων ποταμῶν,	περὶ	τοῦ σκώληκος τοῦ ἰοβόλου, περὶ
[1, 1]	ἐκείνων, καὶ μάταιοι λοιπὸν οἱ	περὶ	τούτων ἡμῖν γένωνται λόγοι. Ἂν
[1, 3]	Ἑβραίων εἰσελθεῖν, κἀκεῖ παρασχεῖν ὅρκον	περὶ	τῶν ἀμφισβητουμένων αὐτῷ πραγμάτων· ὡς
[1, 4]	περὶ τοῦ σκώληκος τοῦ ἰοβόλου,	περὶ	τῶν δεσμῶν τῶν ἀῤῥήκτων, περὶ
[1, 4]	μυρίοι περὶ κολάσεων ἀθανάτων λόγοι,	περὶ	τῶν πυρίνων ποταμῶν, περὶ τοῦ
[1, 4]	Χριστοῦ, μετὰ ἀκριβείας διερευνᾶτε (καὶ	περιεργάζεσθε,	εἴ τις τῶν ἀλλοφύλων ὑμῖν
[1, 4]	μὴν οὐδὲ ἡμεῖς ἀπηλλάγμεθα κατηγορίας,	περιορῶντες	αὐτοὺς ἐπὶ τῆς ἀῤῥωστίας· ἀμήχανον
[1, 4]	τὴν κεφαλὴν πρότερον ἀποθήσομαι, ἢ	περιόψομαί	τινα τῶν τὰ τοιαῦτα νοσούντων,
[1, 4]	τῷ τὰ πονηρὰ πράττοντι καὶ	περιστέλλων	αὐτὸν καὶ ἀποκρύπτων, πλείονα αὐτῷ
[1, 2]	κατατομήν· ἡμεῖς γάρ ἐσμεν ἡ	περιτομή.	Εἶδες πῶς κύνες ἐγένοντο οἱ
[1, 5]	ἄνθρωπον αἰδέσιμον καὶ λαμπρὸν καὶ	περιφανῆ	εἰς καπηλεῖον εἰσαχθέντα, ἢ εἰς
[1, 6]	Ἐκεῖ μὲν γὰρ γυμνὴ καὶ	περιφανὴς	ἡ ἀσέβεια, καὶ οὐκ ἂν
[1, 4]	ἁλῷ τις βαρβαρίζων καὶ τὰ	Περσικὰ	φρονῶν ἐν μέσοις τοῖς στρατιώταις,
[1, 3]	κεφαλὴ πάντα τὰ μέλη συνάπτειν	πέφυκε,	καὶ πρὸς ἑαυτὰ μετὰ ἀκριβείας
[1, 1]	ἐν τῷ σώματι τῆς Ἐκκλησίας	πεφυτευμένον.	Δεῖ δὲ πρότερον τοῦτο ἀνασπάσαντας,
[1, 7]	ἐγείρῃ, ἢ λεπρὸν καθάρῃ, ἢ	πηρὸν	ἰάσηται, καὶ μετὰ τὸ ποιῆσαι
[1, 5]	θαυμάζειν τὰ Ἰουδαϊκὰ πράγματα; Ὁ	πίπτων	οὐχὶ τοῦ ἰδίου πτώματος δίδωσι
[1, 3]	πρὸ τούτων τῶν τριῶν ἡμερῶν	(πιστεύσατε,	οὐ ψεύδομαι) γυναῖκά τινα εὐσχήμονα
[1, 4]	συγγνώμην, Χριστιανὸς ὢν ἐξ ἡμισείας;	Πιστεύσατε,	τὴν κεφαλὴν πρότερον ἀποθήσομαι, ἢ
[1, 3]	εὐσχήμονα καὶ ἐλευθέραν, κοσμίαν καὶ	πιστὴν,	εἶδον ἀναγκαζομένην ὑπό τινος μιαροῦ
[1, 3]	ἔπειτα, (ὅτι οὐ μόνον οὐχὶ	πιστὴν	καὶ μεμυημένην, ἀλλ´ οὐδὲ ἀμύητόν
[1, 7]	ἐγκαρτερῆσαι τῷ νοσήματι, ἢ τὴν	πίστιν	καὶ τὴν σωτηρίαν τῆς σῆς
[1, 6]	Ἀλλὰ μὴ γένοιτό ποτε τούτους	πιστοὺς	προσειπεῖν. Ἐμοὶ καὶ τὸ Ματρώνης
[1, 6]	Καὶ γὰρ πολλοὺς ἤκουσα τῶν	πιστῶν	ἀναβαίνειν ἐκεῖ, καὶ παρακαθεύδειν τῷ
[1, 7]	καθάπερ οἱ ἀνδραποδισταὶ τραγήματα καὶ	πλακοῦντας	καὶ ἀστραγάλους καὶ ἕτερά τινα
[1, 2]	φῶς, καὶ τοῦ ζόφου τῆς	πλάνης	ἀπηλλάγημεν. Ἐκεῖνοι τῆς ῥίζης τῆς
[1, 4]	ἀλλ´ ἵνα αὐτὸν ἀπαλλάξωμεν τῆς	πλάνης	καὶ τῆς ἀσεβείας, καὶ ἡμέτερον
[1, 4]	καὶ περιστέλλων αὐτὸν καὶ ἀποκρύπτων,	πλείονα	αὐτῷ παρέχει ῥᾳθυμίας ὑπόθεσιν, καὶ
[1, 8]	συμβουλὴν εἰς ἔργον ἐκβεβηκυῖαν, μετὰ	πλείονος	ἅψομαι τῆς προθυμίας τῆς πρὸς
[1, 8]	Ἐνῆν μὲν οὖν καὶ τούτων	πλείω	εἰπεῖν, ἀλλ´ ὥστε μὴ τῶν
[1, 7]	ἀποστροφὴ τοῦ Θεοῦ γέγονεν, ὅτε	πλείων	τῆς ἔχθρας ἡ ὑπόθεσις. Πόσης
[1, 8]	τῆς πρὸς ἐκείνους ἰατρείας, καὶ	πλέον	ἔσται τὸ κέρδος καὶ ὑμῖν
[1, 4]	καὶ τὴν οἰκουμένην ἐπεσπάσαντο· τὸ	πλέον	τῆς πόλεως Χριστιανὸν, καὶ ἔτι
[1, 8]	τοὺς τραπεζίτας. Ὑμῶν ἐστι λοιπὸν	πλεονάσαι	τὸ καταβληθὲν, καὶ τῇ τῆς
[1, 7]	ἕτερον εἴπω; τὰς ἁρπαγὰς, τὰς	πλεονεξίας,	τὰς τῶν πενήτων προδοσίας, τὰς
[1, 7]	τήκεσθαι, καὶ τὴν ἀφόρητον ἐκείνην	πληγὴν	ἐνεγκεῖν, ἢ βλασφημήσας ἀπηλλάχθαι τῶν
[1, 4]	οὖν ἡμῖν ἔδοξαν εἶναι φοβερὰ,	πλὴν	εἰ μὴ καὶ τοὺς ἠτιμωμένους
[1, 1]	Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος Κύριος σαβαώθ·	πλήρης	πᾶσα ἡ γῆ τῆς δόξης
[1, 6]	ἕκαστος ἐπὶ τὴν γυναῖκα τοῦ	πλησίον	αὐτοῦ ἐχρεμέτιζεν. Οὐκ εἶπεν, ἕκαστος
[1, 6]	εἶπεν, ἕκαστος τῆς γυναικὸς τοῦ	πλησίον	ἐπεθύμει, ἀλλ´ ἐμφαντικώτατα τῇ τῶν
[1, 1]	ἰδὼν, οὕτως ἐβόησεν· Ὦ βάθος	πλούτου	καὶ σοφίας καὶ γνώσεως Θεοῦ!
[1, 6]	Ὅταν γὰρ ἐξέλθῃ, φησὶ, τὸ	πνεῦμα	τὸ ἀκάθαρτον, πορεύεται δι´ ἀνύδρων
[1, 6]	μοι, δαιμονῶσι, καὶ τοσαῦτα ἔχουσι	πνεύματα	ἀκάθαρτα, ἐν σφαγαῖς καὶ φόνοις
[1, 6]	παραλαμβάνει μεθ´ ἑαυτοῦ ἑπτὰ ἕτερα	πνεύματα	πονηρότερα ἑαυτοῦ, καὶ εἰσέρχεται εἰς
[1, 8]	Πατρὶ δόξα, ἅμα τῷ ἁγίῳ	Πνεύματι,	νῦν καὶ ἀεὶ, καὶ εἰς
[1, 2]	τῇ καρδίᾳ, ὑμεῖς (ἀεὶ τῷ	Πνεύματι	τῷ ἁγίῳ ἀντιπίπτετε· οὐ τῷ
[1, 6]	ἀγνοεῖται, ὅπου Υἱὸς ὑβρίζεται, ὅπου	Πνεύματος	ἀθετεῖται χάρις, μᾶλλον δὲ καὶ
[1, 3]	ἀγνοοῦσι, τὸν Υἱὸν ἐσταύρωσαν, τοῦ	Πνεύματος	τὴν βοήθειαν ἀπεκρούσαντο, τίς οὐκ
[1, 7]	Χριστὸν εἶναι δεῖ, καὶ βασιλείας	ποθεινότερον·	κἂν νοσήσωμεν, βέλτιον ἐν ταῖς
[1, 2]	ἀφηνιώντων, παραιτουμένων τὴν ἀρχήν. Ἀλλὰ	πόθεν	αὕτη γέγονεν ἡ σκληρότης; Ἀπὸ
[1, 4]	καὶ τίς ἂν τοῦτο εἴποι;	Πόθεν	οὖν ἡμῖν ἔδοξαν εἶναι φοβερὰ,
[1, 2]	τὴν τῶν υἱῶν ἀναβῆναι τιμήν.	Πόθεν	τοῦτο δῆλον; Οὐκ ἔστι καλὸν,
[1, 1]	ἑαυτῶν ἐπαινοῦντος δεσπότην, ἐκκαίονται τῷ	πόθῳ	περὶ τὸν λέγοντα διὰ τὸ
[1, 3]	Ὅταν δὲ ὁ Θεὸς ἀφῇ,	ποία	λοιπὸν σωτηρίας ἐλπίς; Ὅταν ὁ
[1, 5]	τι περὶ τῆς ἐκείνου παρουσίας,	ποία	μείζων ταύτης γένοιτ´ ἂν εἰς
[1, 4]	μὴν νοσοῦσί τινες ἰουδαϊσμόν. Καὶ	ποίαν	ἀπολογίαν ἔχοιμεν ἂν ἡμεῖς οἱ
[1, 8]	σιγῶν, καὶ οὐ καταγγέλλεις; καὶ	ποίαν	ἕξεις συγγνώμην; πῶς δὲ οὐκ
[1, 4]	δὲ κοινωνῶν, οὐκ αἰσχύνῃ; καὶ	ποίαν	ἕξεις συγγνώμην, Χριστιανὸς ὢν ἐξ
[1, 3]	οὔτε τὸν Πατέρα μου οἴδατε.	Ποίαν	ταύτης ἀξιοπιστοτέραν μαρτυρίαν παραγάγω; Εἰ
[1, 6]	εἰς τὰς τούτων κατηγορίας ἀνήλωσαν;	Ποίαν	τραγῳδίαν, τίνα παρανομίας τρόπον οὐκ
[1, 7]	σὲ σώματος θεραπεία ἀφίστησι; καὶ	ποίας	ἂν τύχοιμεν συγγνώμης; Καὶ γὰρ
[1, 4]	ἐξελέσθαι τῆς παρανομίας ἐκείνης; καὶ	ποίας	ἂν τύχοις συγγνώμης; Ἀλλ´ ἰσχυρότερός
[1, 5]	τοὺς κατέχοντας, ἀλλὰ καὶ ἐναγεστέρους	ποιεῖ,	πολλῷ μᾶλλον γράμματα ἀναγινωσκόμενα μετὰ
[1, 6]	τόπον τὰ βιβλία, ἀλλὰ βέβηλον	ποιεῖ	τῶν συνιόντων ἡ προαίρεσις, ἱστορίαν
[1, 7]	τὸν Δεσπότην παροξύναντας, τούτους κοινωνοὺς	ποιεῖσθαι	ἐν ἑορταῖς; Εἴ τις τὸν
[1, 5]	εἰς αὐτὸν ὑβρίσαντας τὸν Θεὸν	ποιεῖσθαι	κοινωνοὺς, καὶ τοὺς προσκυνοῦντας τὸν
[1, 4]	τῶν ἀλλοφύλων ὑμῖν ἀναμέμικται, καὶ	ποιεῖτε	δῆλον, οὐχ ἵνα ἀποκτείνωμεν, καθάπερ
[1, 7]	σε ὁ Θεὸς, ἀλλὰ λαμπρότερον	ποιῆσαι	βουλόμενος, ἀφίησι ταῖς ἀῤῥωστίαις ἐμπεσεῖν
[1, 7]	σε ἐτίμησεν, ὡς ἀδελφόν σε	ποιῆσαι	καὶ συγκληρονόμον αὑτοῦ· σὺ δὲ
[1, 4]	ἀνάγκην ἐπιθεῖναι δέοι, κἂν βίαν	ποιῆσαι,	κἂν ὑβρίσαι, κἂν φιλονεικῆσαι, πάντα
[1, 7]	πηρὸν ἰάσηται, καὶ μετὰ τὸ	ποιῆσαι	τὸ σημεῖον, καλέσῃ σε εἰς
[1, 4]	ἕκαστος τῶν συνειδότων μὲν, οὐ	ποιησάντων	δὲ αὐτὸν τῷ στρατηγῷ φανερόν.
[1, 7]	τις ἀναστῇ προφήτης, φησὶ, καὶ	ποιήσῃ	σημεῖον, ἢ νεκρὸν ἐγείρῃ, ἢ
[1, 4]	ἐξέτασιν; Τοῦτο καὶ ἐπ´ ἐκείνων	ποίησον·	ὅταν ἐπιγνῷς τινα ἰουδαΐζοντα, κάτασχε,
[1, 4]	κἂν ὑβρίσαι, κἂν φιλονεικῆσαι, πάντα	ποίησον,	ὥστε ἐξελέσθαι αὐτὸν τῆς τοῦ
[1, 4]	ἐπιγνῷς τινα ἰουδαΐζοντα, κάτασχε, δῆλον	ποίησον,	ὥστε μὴ κοινωνῆσαι καὶ αὐτὸς
[1, 4]	ἀσεβείας, καὶ ἡμέτερον ἐξ ὁλοκλήρου	ποιήσωμεν.	Εἰ δὲ μὴ βούλεσθε τοῦτο,
[1, 7]	καλή σου ἡ ἐμπορία· τὸν	ποιητὴν	τοῦ σώματος παροργίζεις Θεὸν, καὶ
[1, 3]	πρὸς τοὺς τὰ τοιαῦτα καὶ	ποιοῦντας	καὶ πάσχοντας ἀπανθρώπως καὶ ἀναλγήτως
[1, 4]	γὰρ ὁ Παῦλος οὐχὶ τοὺς	ποιοῦντας	μόνον τὰ πονηρὰ, ἀλλὰ καὶ
[1, 1]	καὶ προκαταλαβεῖν. Οὕτω καὶ ἰατροὶ	ποιοῦσι·	πρὸς τὰ κατεπείγοντα καὶ ὀξύτατα
[1, 7]	οἱ συνιόντες τὸν ναὸν ἅγιον	ποιοῦσιν.	Εἰ δὲ τότε οὐκ ὠφέλει
[1, 8]	βλάψεις· καταγγέλλων δὲ καὶ φανερὸν	ποιῶν,	κἀκεῖνον ἕξεις ἵλεων, καὶ τοῦτον
[1, 1]	ἔλεγε τὸν Θεὸν, ἴσον ἑαυτὸν	ποιῶν	τῷ Θεῷ. Τοῦτο ἐγκαλοῦσι καὶ
[1, 5]	ἐναγεῖς, ὅτι τοὺς προφήτας ἔχοντες,	πολεμίᾳ	αὐτοῖς κέχρηνται γνώμῃ. Διὸ παρακαλῶ
[1, 8]	ἐχθρῶν ἡ Ἐκκλησία λογιεῖται, καὶ	πολέμιον	ἡγήσεται καὶ λυμεῶνα; Ἀλλὰ μὴ
[1, 4]	οἰκουμένην ἐπεσπάσαντο· τὸ πλέον τῆς	πόλεως	Χριστιανὸν, καὶ ἔτι μὴν νοσοῦσί
[1, 3]	σεμνὴν νομίζουσιν εἶναι τὴν ἐκείνων	πολιτείαν	νῦν· διὸ τὴν ὀλεθρίαν ὑπόληψιν
[1, 6]	γραφαὶ περὶ Θεοῦ φιλοσοφοῦσαι, καὶ	πολιτείας	ἀρίστης, μεταπεμψάμενος ἄνδρας ἐκ τῆς
[1, 7]	προσκυνῆσαι ῥᾳδίως; Καὶ γὰρ ἐκεῖνοι	πολλὰ	πολλάκις διὰ τῆς αὐτῶν τέχνης
[1, 7]	ῥᾳδίως; Καὶ γὰρ ἐκεῖνοι πολλὰ	πολλάκις	διὰ τῆς αὐτῶν τέχνης νοσήματα
[1, 6]	γὰρ καὶ τὴν ψυχὴν ἐπιδίδωσι	πολλάκις,	καὶ τῆς οἰκείας καταφρονεῖ σωτηρίας,
[1, 7]	βουλόμενος, ἀφίησι ταῖς ἀῤῥωστίαις ἐμπεσεῖν	πολλάκις.	Μένε τοίνυν καρτερῶν, ἵνα καὶ
[1, 7]	ἀστραγάλους καὶ ἕτερά τινα τοιαῦτα	πολλάκις	τοῖς μικροῖς προτεινόμενοι παιδίοις καὶ
[1, 1]	τῇ τῶν κρότων ὑπερβολῇ τὴν	πολλὴν	περὶ τὸν Δεσπότην ἐπεδείκνυσθε εὔνοιαν.
[1, 8]	καὶ ὑμῖν, κἂν μὲν πεισθῆτε,	πολλὴν	ὑμῖν παρέξουσι τὴν παῤῥησίαν· ἂν
[1, 1]	τῆς ἀκαίρου συνηθείας καὶ τῆς	πολλῆς	ἀγνοίας μετάσχωσί τινες τῆς παρανομίας
[1, 3]	τὰ παρ´ αὐτοῖς φοβερὰ, τὰ	πολλῆς	αἰσχύνης καὶ γέλωτος γέμοντα, τὰ
[1, 7]	τὸ δὲ θυμίαμα βδέλυγμα, ἐπειδὴ	πολλῆς	δυσωδίας ἡ τῶν προσαγαγόντων προαίρεσις
[1, 4]	ἀῤῥωστίας· ἀμήχανον γὰρ ἦν, σπουδῆς	πολλῆς	παρ´ ἡμῶν ἀπολαύοντας, μένειν ἐπὶ
[1, 2]	ἐλθόντα ἀπωσάμενοι καὶ ῥίψαντες μετὰ	πολλῆς	τῆς σπουδῆς. Ἀνέτειλεν ἐκείνοις πρώϊμος
[1, 3]	τὴν ἀπόφασιν. ~γʹ Οἶδα ὅτι	πολλοὶ	αἰδοῦνται Ἰουδαίους, καὶ σεμνὴν νομίζουσιν
[1, 3]	καὶ καταγέλαστα τῶν μιαρῶν οἰκετῶν	πολλοὶ	(οὐ γάρ ἐστι φύσει φοβερὰ,
[1, 1]	αἱ σκηνοπηγίαι, αἱ νηστεῖαι· καὶ	πολλοὶ	τῶν μεθ´ ἡμῶν τεταγμένων καὶ
[1, 1]	τούτου τῇ παρελθούσῃ Κυριακῇ τοὺς	πολλοὺς	ἐκείνους καὶ μακροὺς ἐποιησάμεθα λόγους,
[1, 3]	Ἑβραίων εἷλκε συνέδρια. Ὁ δὲ	πολλοὺς	ἔφη πρὸς αὐτὸν εἰρηκέναι, φοβερωτέρους
[1, 6]	δὴ καλοῦσι Ματρώνης. Καὶ γὰρ	πολλοὺς	ἤκουσα τῶν πιστῶν ἀναβαίνειν ἐκεῖ,
[1, 6]	εἶδος ἐπῆλθον κακίας; οὐχὶ τοὺς	πολλοὺς	καὶ μακροὺς λόγους οἱ προφῆται
[1, 5]	κατέχοντας, ἀλλὰ καὶ ἐναγεστέρους ποιεῖ,	πολλῷ	μᾶλλον γράμματα ἀναγινωσκόμενα μετὰ ἀπιστίας
[1, 1]	οὐ λαμβάνουσι βλασφημοῦντες τὸν εὐεργέτην,	πολλῷ	μᾶλλον ἡμᾶς ἀκορέστως ἔχειν δεῖ
[1, 7]	τὸ βδέλυγμα· καὶ νῦν οὐ	πολλῷ	μᾶλλον; Καίτοι τί θυμιάματος εὐωδέστερον;
[1, 7]	τὰ Χερουβὶμ, ὅτε ἡ κιβωτὸς,	πολλῷ	μᾶλλον ὅτε πάντα ἐκεῖνα ἀνῄρηται,
[1, 8]	τοὺς πόνους τῶν κατορθούντων ὑπερβαίνοντα	πολλῶ	τῷ μέτρῳ· οὗ γένοιτο πάντας
[1, 3]	ἀνάγκην. Ὡς δὲ ἐξέβαλον διὰ	πολλῶν	καὶ μακρῶν λόγων τὴν πεπλανημένην
[1, 6]	καὶ τιμᾷν, τοῖς ῥήμασι τούτοις	πολὺ	κατασκευάζοντες τὸ δέλεαρ, τοὺς ἀφελεστέρους
[1, 8]	τοῦ Θεοῦ μισθὸν ἐπισπάσησθε τὸν	πολὺν	καὶ ἄφατον, καὶ τοὺς πόνους
[1, 3]	εὐτελὲς τῆς διανοίας τοιαῦτα φαίνεται)	πολὺν	κινοῦσι γέλωτα· οὕτω δὴ καὶ
[1, 2]	δὲ χοροὺς μαλακῶν συναγαγόντες, καὶ	πολὺν	πεπορνευμένων (γυναικῶν συρφετὸν, τὸ θέατρον
[1, 1]	Ἀναμφισβήτητος λοιπὸν ἡ ἀπόδειξις, καὶ	πολὺς	ὁ κρότος ἐγίνετο, καὶ διεθερμαίνετο
[1, 2]	ἐπειδὰν δαψιλοῦς ἀπολαύσῃ φάτνης, εἰς	πολυσαρκίαν	ἐκβάντα, φιλονεικότερα καὶ δυσκάθεκτα γίνεται,
[1, 2]	δῆμος, ὑπὸ τῆς μέθης καὶ	πολυσαρκίας	εἰς κακίαν ἐσχάτην κατενεχθέντες, ἐσκίρτησαν,
[1, 2]	Ἁγιάσατε νηστείαν, φησίν· οὐκ εἶπε,	πομπεύσατε	νηστείαν· Κηρύξατε θεραπείαν, συναγάγετε πρεσβυτέρους.
[1, 4]	οὐχὶ τοὺς ποιοῦντας μόνον τὰ	πονηρὰ,	ἀλλὰ καὶ τοὺς συνευδοκοῦντας αὐτοῖς,
[1, 4]	Ὁ γὰρ συνειδὼς τῷ τὰ	πονηρὰ	πράττοντι καὶ περιστέλλων αὐτὸν καὶ
[1, 4]	μετὰ μείζονος ἀδείας παρασκευάζει τὴν	πονηρίαν	ἐργάζεσθαι. ~εʹ Ἀλλὰ γὰρ ἐπὶ
[1, 7]	προσηγορίας; ἀλλ´ οὐχ ὡς δαίμονα	πονηρὸν,	ἀλλ´ οὐχ ὡς αὐτὸν τὸν
[1, 1]	νηστειῶν κοινωνοῦσι· καὶ τοῦτο τὸ	πονηρὸν	ἔθος βούλομαι τῆς Ἐκκλησίας ἀπελάσαι
[1, 6]	μεθ´ ἑαυτοῦ ἑπτὰ ἕτερα πνεύματα	πονηρότερα	ἑαυτοῦ, καὶ εἰσέρχεται εἰς αὐτὸν,
[1, 6]	ἀλλὰ καὶ τῆς ἐν Δάφνῃ·	πονηρότερον	γὰρ ἐκεῖ τὸ βάραθρον, ὃ
[1, 5]	τοὺς μὲν εἰς ἄνθρωπον γενομένους	πονηροὺς	μετὰ τοσαύτης φεύγειν σπουδῆς, τοὺς
[1, 8]	πολὺν καὶ ἄφατον, καὶ τοὺς	πόνους	τῶν κατορθούντων ὑπερβαίνοντα πολλῶ τῷ
[1, 6]	φησὶ, τὸ πνεῦμα τὸ ἀκάθαρτον,	πορεύεται	δι´ ἀνύδρων τόπων, ζητοῦν ἀνάπαυσιν·
[1, 6]	σχολάζοντα, σεσαρωμένον καὶ κεκοσμημένον· καὶ	πορεύεται,	καὶ παραλαμβάνει μεθ´ ἑαυτοῦ ἑπτὰ
[1, 7]	καὶ εἴπῃ πρὸς σὲ, λέγων·	Πορευθῶμεν	καὶ λατρεύσωμεν θεοῖς ἑτέροις οἷς
[1, 3]	πάντας. Ἔνθα δὲ πόρνη ἕστηκεν,	πορνεῖόν	ἐστιν ὁ τόπος· μᾶλλον δὲ
[1, 3]	ὁ τόπος· μᾶλλον δὲ οὐχὶ	πορνεῖον	καὶ θέατρον μόνον ἐστὶν ἡ
[1, 3]	ἀπηναισχύντησας πρὸς πάντας. Ἔνθα δὲ	πόρνη	ἕστηκεν, πορνεῖόν ἐστιν ὁ τόπος·
[1, 3]	οὖν ὁ προφήτης φησίν; Ὄψις	πόρνης	ἐγένετό σοι· ἀπηναισχύντησας πρὸς πάντας.
[1, 7]	πλείων τῆς ἔχθρας ἡ ὑπόθεσις.	Πόσης	οὖν ἀνοίας ἂν εἴη καὶ
[1, 7]	οὖν ἀνοίας ἂν εἴη καὶ	πόσης	παραφροσύνης, τοὺς ἠτιμωμένους, τοὺς ὑπὸ
[1, 4]	Ἰουδαίων, καὶ γυμνοῖς βάδιζε τοῖς	ποσὶν	ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς, καὶ κοινώνει
[1, 2]	τὴν ἐσχάτην ἀκολασίαν, γυμνοῖς τοῖς	ποσὶν	ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς ὀρχούμενοι· καὶ
[1, 8]	σιγὴ, τὸν Θεὸν ὑμῖν ἐκπολεμοῦσα.	Πόσῳ	δὲ βέλτιον τοῖς συνδούλοις ἀπεχθάνεσθαι
[1, 4]	ἀθανάτων λόγοι, περὶ τῶν πυρίνων	ποταμῶν,	περὶ τοῦ σκώληκος τοῦ ἰοβόλου,
[1, 8]	ἀκουόντων τῆς συμβουλῆς, τοιαύτην ἁμαρτίαν	ποτὲ	ἁμαρτεῖν, ὥστε προδοῦναι ἀδελφὸν, ὑπὲρ
[1, 5]	ἂν δύναιντο τοὺς ἀναγινώσκοντας ὠφελῆσαί	ποτε.	Αὐτὸ μὲν οὖν τοῦτο ἀσεβεστέρους
[1, 7]	ὁ τόπος οὐ βδέλυγμα; Καὶ	πότε	δὲ βδέλυγμα; Πρὶν ἢ τὸ
[1, 7]	δαίμονες οὐ θεραπεύουσιν. Εἰ δέ	ποτε	καὶ συγχωροῦντος τοῦ Θεοῦ ἐπιτύχοιέν
[1, 6]	τῷ τόπῳ. Ἀλλὰ μὴ γένοιτό	ποτε	τούτους πιστοὺς προσειπεῖν. Ἐμοὶ καὶ
[1, 1]	τῶν Ἰουδαίων ἑορταὶ, δέδοικα μή	ποτε	ὑπὸ τῆς ἀκαίρου συνηθείας καὶ
[1, 4]	λογιζέσθω, μηδὲ πάρεργον ἡγείσθω τὸ	πρᾶγμα	εἶναι. Οὐχ ὁρᾶτε ἐπὶ τῶν
[1, 5]	εἰς τὸ θαυμάζειν τὰ Ἰουδαϊκὰ	πράγματα;	Ὁ πίπτων οὐχὶ τοῦ ἰδίου
[1, 3]	ὅρκον περὶ τῶν ἀμφισβητουμένων αὐτῷ	πραγμάτων·	ὡς δὲ προσελθοῦσα ἡ γυνὴ
[1, 2]	γὰρ, φησὶν, ἀπ´ ἐμοῦ, ὅτι	πρᾶός	εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ·
[1, 4]	γὰρ συνειδὼς τῷ τὰ πονηρὰ	πράττοντι	καὶ περιστέλλων αὐτὸν καὶ ἀποκρύπτων,
[1, 5]	εἶναι τὰ ἡμέτερα, ὅταν οἱ	πρεσβεύοντες	αὐτὰ καὶ θεραπεύοντες ὑμεῖς, πρὸς
[1, 2]	πομπεύσατε νηστείαν· Κηρύξατε θεραπείαν, συναγάγετε	πρεσβυτέρους.	Οὗτοι δὲ χοροὺς μαλακῶν συναγαγόντες,
[1, 7]	βδέλυγμα; Καὶ πότε δὲ βδέλυγμα;	Πρὶν	ἢ τὸ κεφάλαιον αὐτοὺς ἐργάσασθαι
[1, 7]	κεφάλαιον αὐτοὺς ἐργάσασθαι τῶν κακῶν,	πρὶν	ἢ τὸν ἑαυτῶν ἀνελεῖν Δεσπότην,
[1, 7]	τέλος καθελών· ὅμως δὲ καὶ	πρὸ	τῆς καταστροφῆς διὰ τοῦ προφήτου
[1, 7]	ἀνελεῖν Δεσπότην, πρὸ τοῦ σταυροῦ,	πρὸ	τῆς Χριστοκτονίας τὸ βδέλυγμα· καὶ
[1, 7]	ἢ τὸν ἑαυτῶν ἀνελεῖν Δεσπότην,	πρὸ	τοῦ σταυροῦ, πρὸ τῆς Χριστοκτονίας
[1, 3]	τῇ πείρᾳ μαθών. Καὶ γὰρ	πρὸ	τούτων τῶν τριῶν ἡμερῶν (πιστεύσατε,
[1, 8]	παρ´ ἡμῶν ἐπαίνου τύχητε, καὶ	πρὸ	τῶν ἡμετέρων ἐγκωμίων τὸν παρὰ
[1, 7]	φύσει τῶν δώρων, ἀλλὰ τῇ	προαιρέσει	τῶν προσαγόντων προσέχων ὁ Θεὸς,
[1, 7]	ἀλλ´ ἵνα μάθῃς, ὅτι τῇ	προαιρέσει	τῶν προσφερόντων προσέχων ὁ Θεὸς
[1, 5]	αὐτοὺς ἀποφαίνει, τὸ μετὰ τοιαύτης	προαιρέσεως	τὰ βιβλία κατέχειν. Οὐδὲ γὰρ
[1, 7]	πολλῆς δυσωδίας ἡ τῶν προσαγαγόντων	προαίρεσις	ἔγεμεν. Βούλει μαθεῖν ὅτι μετὰ
[1, 6]	βέβηλον ποιεῖ τῶν συνιόντων ἡ	προαίρεσις,	ἱστορίαν ὑμῖν διηγήσομαι παλαιάν. Πτολεμαῖος
[1, 6]	ἀπάτης ἀόρατος, εἰς ὃν οὐχὶ	πρόβατα	καὶ μόσχους, ἀλλὰ ψυχὰς ἀνθρώπων
[1, 7]	Νῶε θυσίας ἀνήνεγκε τῷ Θεῷ	προβάτων	καὶ μόσχων καὶ ὀρνίθων· καί
[1, 7]	ἠτιμωμένους, τοὺς ὑπὸ τοῦ Θεοῦ	προδεδομένους,	τοὺς τὸν Δεσπότην παροξύναντας, τούτους
[1, 7]	τὰς πλεονεξίας, τὰς τῶν πενήτων	προδοσίας,	τὰς κλοπὰς, τὰς καπηλείας; Ἀλλ´
[1, 8]	τοιαύτην ἁμαρτίαν ποτὲ ἁμαρτεῖν, ὥστε	προδοῦναι	ἀδελφὸν, ὑπὲρ οὗ Χριστὸς ἀπέθανεν.
[1, 8]	αὐτόν· σὺ δὲ οὐδὲ λόγον	προέσθαι	δι´ αὐτὸν ὑπομένεις; Μὴ, παρακαλῶ,
[1, 4]	καὶ ἀνοσίως, καὶ οὐδὲ συμβολὴν	προέσθαι	ὑπομένοις, ὥστε αὐτὸν ἐξελέσθαι τῆς
[1, 8]	ἐκβεβηκυῖαν, μετὰ πλείονος ἅψομαι τῆς	προθυμίας	τῆς πρὸς ἐκείνους ἰατρείας, καὶ
[1, 4]	τῶν ἱερῶν αὐτὸν ἀφεῖναι ἐπιβαίνειν	προθύρων,	ἂν φιλονεικῇ καὶ τοῖς αὐτοῖς
[1, 7]	ἀπαντᾷν, καὶ τῶν ἀκαθάρτων ἐπιβαίνειν	προθύρων,	καὶ κοινωνεῖν τραπέζης δαιμονίων· οὕτω
[1, 1]	φάρμακον ἐπιθήσομεν. Διόπερ ἐπείγομαι καὶ	προκαταλαβεῖν.	Οὕτω καὶ ἰατροὶ ποιοῦσι· πρὸς
[1, 4]	τῆς ἀσθενείας ἐκείνους. Διὰ τοῦτο	προλαβὼν	λέγω νῦν ταῦτα, ἵνα ἕκαστος
[1, 1]	ἔρευναν διακύψας, ἀλλ´ εἰς τὴν	πρόνοιαν	αὐτοῦ μόνην, μᾶλλον δὲ καὶ
[1, 1]	μᾶλλον δὲ καὶ αὐτῆς τῆς	προνοίας	μέρος μικρὸν ἀπολαβὼν, ὃ περὶ
[1, 3]	νῦν· διὸ τὴν ὀλεθρίαν ὑπόληψιν	πρόῤῥιζον	ἀνασπάσαι ἐπείγομαι. Εἶπον ὅτι θεάτρου
[1, 1]	ἀπελάσαι νῦν. Οἱ μὲν γὰρ	(πρὸς	Ἀνομοίους λόγοι καὶ ἐν ἑτέρῳ
[1, 1]	ἐμοῦ, ἐκραταιώθη, οὐ μὴ δύνωμαι	πρὸς	αὐτήν. Ὁ δὲ Παῦλος οὐκ
[1, 3]	συνέδρια. Ὁ δὲ πολλοὺς ἔφη	πρὸς	αὐτὸν εἰρηκέναι, φοβερωτέρους τοὺς ἐκεῖ
[1, 3]	ἕλκοι τινά· καὶ μακρὸν κατέτεινα	πρὸς	αὐτὸν λόγον, πρῶτον μὲν, ὅτι
[1, 5]	κήρυκας τῆς ἀληθείας ἔχοντες, καὶ	πρὸς	αὐτοὺς κείνους, καὶ πρὸς τὴν
[1, 3]	τὰ μέλη συνάπτειν πέφυκε, καὶ	πρὸς	ἑαυτὰ μετὰ ἀκριβείας ἐπιστρέφειν τε
[1, 2]	ἡμεῖς δὲ οἱ σκότῳ συντραφέντες,	πρὸς	ἑαυτοὺς ἐπεσπασάμεθα τὸ φῶς, καὶ
[1, 2]	αὐτοῖς ἀγαθὰ ἁρπαζόντων ἑτέρων, καὶ	πρὸς	ἑαυτοὺς ἐπισπωμένων, αὐτοὶ διεκρούσαντο. Κἀκεῖνοι
[1, 3]	μέλει; τίς δέ μοι κοινὸς	πρὸς	ἐκεῖνόν ἐστι λόγος; ἐσχάτης μισανθρωπίας
[1, 3]	αὐτῇ τῶν θείων μετασχούσῃ μυστηρίων,	πρὸς	ἐκεῖνον τὸν τόπον ἐλθεῖν) ἐμπρησθεὶς
[1, 8]	πλείονος ἅψομαι τῆς προθυμίας τῆς	πρὸς	ἐκείνους ἰατρείας, καὶ πλέον ἔσται
[1, 4]	μάλιστα τῆς διαλέξεως. Οὐ γὰρ	πρὸς	ἐπίδειξιν οὐδὲ κρότους λέγομεν νῦν,
[1, 2]	οὖν καὶ οὗτοι πεπόνθασι, καὶ	πρὸς	ἐργασίαν ἀχρήστους ἑαυτοὺς καταστήσαντες, πρὸς
[1, 2]	ἐκάλει. Τὰ δὲ τοιαῦτα ἄλογα,	πρὸς	ἐργασίαν οὐκ ὄντα ἐπιτήδεια, πρὸς
[1, 1]	μᾶλλον ἡμᾶς ἀκορέστως ἔχειν δεῖ	πρὸς	εὐφημίαν τοῦ τῶν ὅλων Θεοῦ.
[1, 6]	τὰ ἐκείνων, τίς σοι κοινὸς	πρὸς	ἡμᾶς ἐστι λόγος; Εἰ γὰρ
[1, 4]	οὐδὲ κρότους λέγομεν νῦν, ἀλλὰ	πρὸς	θεραπείαν τῶν ὑμετέρων ψυχῶν. Τίς
[1, 1]	νόσημα χαλεπώτατον τὴν ἡμετέραν γλῶσσαν	πρὸς	ἰατρείαν καλεῖ, νόσημα ἐν τῷ
[1, 7]	Εἰπὲ γάρ τι, φησὶ, ῥῆμα	πρὸς	Κύριον, καὶ τελεύτα. Ἀλλ´ εἵλετο
[1, 3]	Ὄψις πόρνης ἐγένετό σοι· ἀπηναισχύντησας	πρὸς	πάντας. Ἔνθα δὲ πόρνη ἕστηκεν,
[1, 7]	τέρας ὃ ἐλάλησε, καὶ εἴπῃ	πρὸς	σὲ, λέγων· Πορευθῶμεν καὶ λατρεύσωμεν
[1, 3]	ὡς δὲ προσελθοῦσα ἡ γυνὴ	πρὸς	συμμαχίαν ἐκάλει, καὶ τὴν ἄνομον
[1, 2]	πρὸς ἐργασίαν οὐκ ὄντα ἐπιτήδεια,	πρὸς	σφαγὴν ἐπιτήδεια γίνεται. Ὅπερ οὖν
[1, 2]	πρὸς ἐργασίαν ἀχρήστους ἑαυτοὺς καταστήσαντες,	πρὸς	σφαγὴν ἐπιτήδειοι γεγόνασι. Διὰ τοῦτο
[1, 1]	προκαταλαβεῖν. Οὕτω καὶ ἰατροὶ ποιοῦσι·	πρὸς	τὰ κατεπείγοντα καὶ ὀξύτατα τῶν
[1, 3]	ὅτι οὐδέν σοι κοινόν ἐστι	πρὸς	τὰ μέλη τὰ σά; Πῶς
[1, 4]	ὄναρ ἴσασι, τῇ γαστρὶ ζῶντες,	πρὸς	τὰ παρόντα κεχηνότες, ὑῶν καὶ
[1, 7]	καπηλείας; Ἀλλ´ οὐδὲ πᾶσα ἡμῖν	πρὸς	ταύτην ἀρκέσει τὴν διήγησιν ἡ
[1, 3]	μεμυημένην, ἀλλ´ οὐδὲ ἀμύητόν τινα	πρὸς	ταύτην ἕλκειν ἐχρῆν τὴν ἀνάγκην.
[1, 5]	καὶ πρὸς αὐτοὺς κείνους, καὶ	πρὸς	τὴν ἀλήθειαν ἵστανται ἐχθρᾷ διανοίᾳ.
[1, 8]	παρόντων ὑμῶν, ἢ τῶν ἀπόντων,	πρὸς	τὴν θεωρίαν ἀπέλθῃ τῶν σαλπίγγων,
[1, 8]	καὶ τῇ τῆς ἀκροάσεως ὠφελείᾳ	πρὸς	τὴν σωτηρίαν τῶν ὑμετέρων ἀδελφῶν
[1, 2]	Κἀκεῖνοι μὲν εἰς υἱοθεσίαν καλούμενοι,	πρὸς	τὴν τῶν κυνῶν συγγένειαν ἐξέπεσον·
[1, 2]	ἀποθέσθαι τὴν προτέραν ἀλογίαν, καὶ	πρὸς	τὴν τῶν υἱῶν ἀναβῆναι τιμήν.
[1, 2]	τέκνων, καὶ βαλεῖν τοῖς κυναρίοις·	πρὸς	τὴν Χαναναίαν ὁ Χριστὸς ἔλεγεν,
[1, 4]	δημίου, ἀλλ´ ὑπὸ τοῦ διαβόλου	πρὸς	τὸ βάραθρον τῆς ἀπωλείας ἑλκόμενον
[1, 3]	Εἰ δὲ μηδὲν κοινὸν ἔχεις	πρὸς	τὸ μέλος σου, οὐδὲ πρὸς
[1, 3]	πρὸς τὸ μέλος σου, οὐδὲ	πρὸς	τὸν ἀδελφόν σου ἔχεις τι
[1, 1]	περὶ τὸν λέγοντα διὰ τὸ	πρὸς	τὸν δεσπότην φίλτρον, οὕτω καὶ
[1, 6]	μὴ γένοιτο! ἐκεῖναι γάρ με	πρὸς	τὸν Χριστὸν ἐχειραγώγησαν· ἀλλὰ τὴν
[1, 3]	ἡγεῖσθε τὴν συμφορὰν εἶναι, καὶ	πρὸς	τοὺς ἐγκαλοῦντας ἀπολογεῖσθαι νομίζετε, λέγοντες,
[1, 5]	πρεσβεύοντες αὐτὰ καὶ θεραπεύοντες ὑμεῖς,	πρὸς	τοὺς καθαιροῦντας αὐτὰ τρέχητε; Ἐάν
[1, 3]	πρὸς ὑμᾶς καὶ διηγησάμην, ἐπειδὴ	πρὸς	τοὺς τὰ τοιαῦτα καὶ ποιοῦντας
[1, 5]	εἶναι τόπον νομίζουσιν, ἀναγκαῖον καὶ	πρὸς	τούτους ὀλίγα εἰπεῖν. Τίνος γὰρ
[1, 4]	ψυχαὶ τῶν Ἰουδαίων· καὶ τοῦτο	πρὸς	τῷ τέλει τοῦ λόγου δεῖξαι
[1, 7]	αὐτῶν τέχνης νοσήματα ἀπήλασαν, καὶ	πρὸς	ὑγίειαν τοὺς κάμνοντας ἐπανήγαγον. Τί
[1, 3]	σκοπῶν, ἐγέλων. Ταῦτα δὲ εἶπον	πρὸς	ὑμᾶς καὶ διηγησάμην, ἐπειδὴ πρὸς
[1, 7]	ἐπειδὴ πολλῆς δυσωδίας ἡ τῶν	προσαγαγόντων	προαίρεσις ἔγεμεν. Βούλει μαθεῖν ὅτι
[1, 7]	δώρων, ἀλλὰ τῇ προαιρέσει τῶν	προσαγόντων	προσέχων ὁ Θεὸς, οὕτω κρίνει
[1, 2]	τὸν Δεσπότην κατέσφαξας, τότε σου	προσδεκτὴ	ἡ νηστεία γίνεται; Καὶ πῶς
[1, 1]	ἡ γῆ τῆς δόξης αὐτοῦ.	Προσέθηκα	καὶ τὰ χερουβὶμ βοῶντα· Εὐλογημένη
[1, 6]	μὴ γένοιτό ποτε τούτους πιστοὺς	προσειπεῖν.	Ἐμοὶ καὶ τὸ Ματρώνης καὶ
[1, 2]	θείων λογίων, καὶ τὸν προφητευθέντα	προσεκυνήσαμεν,	Διὰ τοῦτο ἄθλιοι, ὅτι τὰ
[1, 1]	ἀθλίων καὶ ταλαιπώρων Ἰουδαίων μέλλουσι	προσελαύνειν	συνεχεῖς καὶ ἐπάλληλοι, αἱ σάλπιγγες,
[1, 5]	τυραννίδι κατεδικάσθησαν, ἆρα ἂν ἐτόλμησας	προσελθεῖν	καὶ κοινωνῆσαι λόγων αὐτοῖς; Οὐκ
[1, 3]	ἀμφισβητουμένων αὐτῷ πραγμάτων· ὡς δὲ	προσελθοῦσα	ἡ γυνὴ πρὸς συμμαχίαν ἐκάλει,
[1, 7]	ὀσμὴν εὐωδίας· τουτέστιν, ἐδέξατο τὰ	προσενεχθέντα.	Οὐ γὰρ δὴ ῥῖνές εἰσι
[1, 7]	Θεὸς, οὕτω κρίνει τὰς προσφοράς.	Προσέσχεν	ἐπὶ Ἄβελ, καὶ τότε ἐπὶ
[1, 7]	ἐπὶ ταῖς θυσίαις αὐτοῦ οὐ	προσέσχεν.	Ὁ Νῶε θυσίας ἀνήνεγκε τῷ
[1, 3]	ὡς σεμνοῖς ἐκείνοις τοῖς τόποις	προσέχουσι.	Καὶ ταῦτα οὐχὶ στοχαζόμενος λέγω,
[1, 7]	ὅτι τῇ προαιρέσει τῶν προσφερόντων	προσέχων	ὁ Θεὸς καὶ δέχεται καὶ
[1, 7]	ἀλλὰ τῇ προαιρέσει τῶν προσαγόντων	προσέχων	ὁ Θεὸς, οὕτω κρίνει τὰς
[1, 7]	ὑπέμεινας; ἆρα ἂν ἀκοῦσαι τῆς	προσηγορίας;	ἀλλ´ οὐχ ὡς δαίμονα πονηρὸν,
[1, 3]	καὶ γέλωτος γέμοντα, τὰ τῶν	προσκεκρουκότων,	τὰ τῶν ἠτιμωμένων, τὰ τῶν
[1, 3]	γένοιτο τοῦτο εἰπεῖν! Οὐδεὶς Ἰουδαῖος	προσκυνεῖ	τὸν Θεόν. Τίς ταῦτά φησιν;
[1, 3]	ἔλεγον, εἰ τὸν Χριστὸν λέγων	προσκυνεῖν,	ἐπὶ τὰ σπήλαια τῶν Ἰουδαίων,
[1, 6]	σωφρονοῦντα· ἐνταῦθα δὲ λέγοντες Θεὸν	προσκυνεῖν,	καὶ εἴδωλα ἀποστρέφεσθαι, καὶ προφήτας
[1, 3]	καταγώγιον εἶναι τὸν τόπον; Οὐ	προσκυνεῖται	Θεὸς ἐκεῖ, μὴ γένοιτο· ἀλλ´
[1, 7]	ἄνθρωπος Ἑλλήνων θεοῖς οὐχ ἑλκύσει	προσκυνῆσαι	ῥᾳδίως; Καὶ γὰρ ἐκεῖνοι πολλὰ
[1, 5]	Θεὸν ποιεῖσθαι κοινωνοὺς, καὶ τοὺς	προσκυνοῦντας	τὸν ἐσταυρωμένον τοῖς ἐσταυρωκόσι συνεορτάζειν;
[1, 5]	Ὅταν γὰρ ἴδωσιν ὑμᾶς τοὺς	προσκυνοῦντας	τὸν ὑπ´ αὐτῶν σταυρωθέντα Χριστὸν,
[1, 3]	ὅτι καὶ αὐτοὶ τὸν Θεὸν	προσκυνοῦσιν·	ἀλλὰ μὴ γένοιτο τοῦτο εἰπεῖν!
[1, 6]	ταυτὸ συνέρχεσθε, καὶ οὐ φρίττετε;	Προσρήσεως	γὰρ δεῖ κοινωνεῖν τούτοις, καὶ
[1, 7]	μάθῃς, ὅτι τῇ προαιρέσει τῶν	προσφερόντων	προσέχων ὁ Θεὸς καὶ δέχεται
[1, 7]	αὗται αἱ θυσίαι καὶ αἱ	προσφοραὶ	οὐχὶ βδελυκταί; Ἐὰν φέρητέ μοι
[1, 7]	ὁ Θεὸς, οὕτω κρίνει τὰς	προσφοράς.	Προσέσχεν ἐπὶ Ἄβελ, καὶ τότε
[1, 3]	Καθάπερ γὰρ τοῖς παιδίοις ἐκείνοις	προσωπεῖα	δεικνύντες φοβερὰ καὶ καταγέλαστα τῶν
[1, 7]	τινα τοιαῦτα πολλάκις τοῖς μικροῖς	προτεινόμενοι	παιδίοις καὶ δελεάζοντες, τῆς ἐλευθερίας
[1, 2]	τοῦ Θεοῦ χάριν ἀποθέσθαι τὴν	προτέραν	ἀλογίαν, καὶ πρὸς τὴν τῶν
[1, 4]	ἐξ ἡμισείας; Πιστεύσατε, τὴν κεφαλὴν	πρότερον	ἀποθήσομαι, ἢ περιόψομαί τινα τῶν
[1, 2]	τέκνα; Βούλει μαθεῖν πῶς οἱ	πρότερον	ὄντες κύνες ἡμεῖς ἐγενόμεθα τέκνα;
[1, 2]	Εἶδες πῶς κύνες ἐγένοντο οἱ	πρότερον	ὄντες τέκνα; Βούλει μαθεῖν πῶς
[1, 1]	καὶ ὀξύτατα τῶν νοσημάτων ἵστανται	πρότερον·	πάντως δὲ συγγενὴς καὶ οὗτος
[1, 1]	τὰ ἀγωνίσματα ἡμῖν γίνεται τοῖς	πρότερον	τὰ νῦν. Καὶ γὰρ ὅπερ
[1, 6]	Τί ἄν τις αὐτῶν ἐκπλαγείη	πρότερον,	τὴν ἀσέβειαν ἢ τὴν ὠμότητα,
[1, 1]	ἀνασπάσαντας, τότε φροντίσαι τῶν ἔξωθεν·	πρότερον	τοὺς οἰκείους θεραπεῦσαι, καὶ τότε
[1, 1]	τῆς Ἐκκλησίας πεφυτευμένον. Δεῖ δὲ	πρότερον	τοῦτο ἀνασπάσαντας, τότε φροντίσαι τῶν
[1, 1]	καὶ οὗτος ὁ ἀγὼν τῷ	προτέρῳ.	Ἐπειδὴ γὰρ συγγενῆ τὰ τῆς
[1, 6]	ταῖς ψυχαῖς, καὶ χαλεπώτεροι τῶν	προτέρων	οἱ νῦν; καὶ μάλα εἰκότως.
[1, 5]	ἀδελφῶν, οὐ μικρὰ ἀπονοίας ἐκείνοις	πρόφασις.	Ὅταν γὰρ ἴδωσιν ὑμᾶς τοὺς
[1, 6]	πολλοὺς καὶ μακροὺς λόγους οἱ	προφῆται	πάντες εἰς τὰς τούτων κατηγορίας
[1, 5]	τοὺς προφήτας ἔχοντες ἀπιστοῦσι τοῖς	προφήταις,	ὅτι ἀναγινώσκοντες τὰ γράμματα οὐ
[1, 1]	ἐγὼ δὲ οὐκ ἠρκέσθην τοῖς	προφήταις,	οὐκ ἔστην μέχρι τῶν ἀποστόλων,
[1, 2]	καρπὸν εὐσεβείας ἠνέγκαμεν. Ἐκεῖνοι τοὺς	προφήτας	ἀνέγνωσαν ἐκ πρώτης ἡλικίας, καὶ
[1, 5]	ἦσαν κατηγορίας, εἰ μὴ τοὺς	προφήτας	εἶχον· οὐκ ἦσαν οὕτως ἀκάθαρτοι
[1, 6]	προσκυνεῖν, καὶ εἴδωλα ἀποστρέφεσθαι, καὶ	προφήτας	ἔχειν καὶ τιμᾷν, τοῖς ῥήμασι
[1, 5]	συναγωγὴν καὶ ἀποστρέφομαι, ὅτι τοὺς	προφήτας	ἔχοντες ἀπιστοῦσι τοῖς προφήταις, ὅτι
[1, 5]	βέβηλοι καὶ ἐναγεῖς, ὅτι τοὺς	προφήτας	ἔχοντες, πολεμίᾳ αὐτοῖς κέχρηνται γνώμῃ.
[1, 6]	Τότε μὲν γὰρ εἰς τοὺς	προφήτας	ἠσέβουν, νῦν δὲ εἰς αὐτὸν
[1, 5]	τῆς συναγωγῆς λογίζου. Τοὺς γὰρ	προφήτας	καὶ τὸν Μωϋσέα μετ´ αὐτῶν
[1, 2]	ἐκ πρώτης ἡλικίας, καὶ τὸν	προφητευθέντα	ἐσταύρωσαν· ἡμεῖς οὐκ ἠκούσαμεν θείων
[1, 2]	ἠκούσαμεν θείων λογίων, καὶ τὸν	προφητευθέντα	προσεκυνήσαμεν, Διὰ τοῦτο ἄθλιοι, ὅτι
[1, 2]	Ἄκουσον πῶς κελεύει νηστεύειν ὁ	προφήτης·	Ἁγιάσατε νηστείαν, φησίν· οὐκ εἶπε,
[1, 2]	εἵλκυσαν. Ὅπερ οὖν καὶ ἄλλος	προφήτης	αἰνιττόμενος ἔλεγεν, Ὡς δάμαλις παροιστρῶσα
[1, 2]	Παῦλος λέγει ταῦτα, ἀλλ´ ὁ	προφήτης	βοᾷ, ζυγὸν καὶ δεσμὸν τὰ
[1, 4]	κολάσει καὶ τιμωρίᾳ. Καὶ ὁ	προφήτης	δὲ, οὐχὶ τοὺς κλέπτοντας μόνον,
[1, 7]	Ἰουδαίοις ὁ Μωϋσῆς· Ἐὰν ἀναστῇ	προφήτης	ἐν ὑμῖν, ἐνυπνιαζόμενος ἐνύπνιον καὶ
[1, 2]	σκόπει, πῶς ἀκριβῶς αὐτῶν ὁ	προφήτης	τὸ δυσήνιον ᾐνίξατο. Οὐ γὰρ
[1, 7]	τοιοῦτόν ἐστιν· ἐάν τις ἀναστῇ	προφήτης,	φησὶ, καὶ ποιήσῃ σημεῖον, ἢ
[1, 3]	προφητῶν ἀξιοπιστότεροι. Τί οὖν ὁ	προφήτης	φησίν; Ὄψις πόρνης ἐγένετό σοι·
[1, 5]	φησὶν, ἐν αὐτῷ, καὶ βιβλία	προφητικά.	Καὶ τί τοῦτο; Μὴ γὰρ,
[1, 7]	πρὸ τῆς καταστροφῆς διὰ τοῦ	προφήτου	βοᾷ καὶ λέγει, Μὴ πεποίθατε
[1, 7]	οὐκ ἀκούσεσθε τῆς φωνῆς τοῦ	προφήτου,	ἢ τοῦ ἐνυπνιαζομένου τὸ ἐνύπνιον.
[1, 7]	ἀπαλλάττειν αἱρήσονται; Οὐκ ἤκουσας τοῦ	προφήτου	λέγοντος, μᾶλλον δὲ τοῦ Θεοῦ
[1, 2]	ἀποφαίνομαι, κατάγνωθι· εἰ δὲ τοῦ	προφήτου	λέγω τὰ ῥήματα, δέξαι τὴν
[1, 7]	δὲ τοῦ Θεοῦ διὰ τοῦ	προφήτου,	ὅτι οὐδὲ ἀγαθοποιῆσαι, οὐδὲ κακοποιῆσαι
[1, 3]	οὐδὲν ἄμεινον διάκειται, καὶ ἀπὸ	προφήτου	παράγω τὴν μαρτυρίαν· οὐκ εἰσὶν
[1, 6]	τῶν ἀλόγων ἀπέκρυψαν; Ἄκουσον τοῦ	προφήτου,	τί φησι περὶ τῆς ἀκολασίας
[1, 6]	καὶ μέχρι νῦν ἐκεῖ τῶν	προφητῶν	αἱ ἑρμηνευθεῖσαι βίβλοι μένουσι. Τί
[1, 3]	μαρτυρίαν· οὐκ εἰσὶν Ἰουδαῖοι τῶν	προφητῶν	ἀξιοπιστότεροι. Τί οὖν ὁ προφήτης
[1, 7]	ἀκαθάρτους ἀπέδειξαν. Ἄκουσον γοῦν τῶν	προφητῶν,	μᾶλλον δὲ ἄκουσον τοῦ Θεοῦ,
[1, 6]	νῦν δὲ εἰς αὐτὸν τῶν	προφητῶν	τὸν Δεσπότην ὑβρίζουσιν. Ἀνθρώποις οὖν,
[1, 1]	τῆς ὑποθέσεως, περὶ ἧς καὶ	πρώην	ὑμῖν διελέχθην, καὶ δεῖξαι σαφέστερον,
[1, 2]	πολλῆς τῆς σπουδῆς. Ἀνέτειλεν ἐκείνοις	πρώϊμος	ὁ τῆς δικαιοσύνης ἥλιος· κἀκεῖνοι
[1, 2]	Ἐκεῖνοι τοὺς προφήτας ἀνέγνωσαν ἐκ	πρώτης	ἡλικίας, καὶ τὸν προφητευθέντα ἐσταύρωσαν·
[1, 3]	μακρὸν κατέτεινα πρὸς αὐτὸν λόγον,	πρῶτον	μὲν, ὅτι οὐ θέμις ὅλως
[1, 0]	ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΛΟΓΟΙ ΚΑΤΑ ΙΟΥΔΑΙΩΝ. Λόγος	πρῶτος.	~(αʹ Ἐβουλόμην ὑμῖν ἀποδοῦναι τὰ
[1, 6]	τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου χείρονα τῶν	πρώτων.	Οὕτως ἔσται καὶ τῇ γενεᾷ
[1, 6]	προαίρεσις, ἱστορίαν ὑμῖν διηγήσομαι παλαιάν.	Πτολεμαῖος	ὁ Φιλάδελφος τὰς πανταχόθεν βίβλους
[1, 5]	Ὁ πίπτων οὐχὶ τοῦ ἰδίου	πτώματος	δίδωσι μόνον δίκην, ἀλλ´ ὅτι
[1, 2]	καὶ μάχας νηστεύετε, καὶ τύπτετε	πυγμαῖς	τοὺς ὑποχειρίους. Εἰ δὲ, ὅτε
[1, 4]	κολάσεων ἀθανάτων λόγοι, περὶ τῶν	πυρίνων	ποταμῶν, περὶ τοῦ σκώληκος τοῦ
[1, 3]	ἐμπρησθεὶς οὖν ὑπὸ ζήλου, καὶ	πυρωθεὶς,	καὶ διαναστὰς, ταύτην μὲν οὐκ
[1, 1]	ὑμῖν διελέχθην, καὶ δεῖξαι σαφέστερον,	πῶς	ἀκατάληπτός ἐστιν ὁ Θεός. Περὶ
[1, 2]	ἀρχαῖς. Σὺ δέ μοι σκόπει,	πῶς	ἀκριβῶς αὐτῶν ὁ προφήτης τὸ
[1, 2]	προσδεκτὴ ἡ νηστεία γίνεται; Καὶ	πῶς	ἂν ἔχοι λόγον; Τὸν νηστεύοντα
[1, 2]	τοὺς ἐξ ἐθνῶν. Ἀλλ´ ὅρα	πῶς	ἀντεστράφη μετὰ ταῦτα ἡ τάξις,
[1, 7]	τὴν τῶν Ἰουδαίων νηστείαν. Καὶ	πῶς	γὰρ οὐχὶ δαίμονας θεραπεύουσιν οἱ
[1, 3]	ἀτελεστέρους τῶν Χριστιανῶν μορμολύττονται Ἰουδαῖοι.	Πῶς	γὰρ τὰ παρ´ αὐτοῖς φοβερὰ,
[1, 8]	καταγγέλλεις; καὶ ποίαν ἕξεις συγγνώμην;	πῶς	δὲ οὐκ ἐν τοῖς ἐσχάτοις
[1, 2]	τὸ δὲ σχῆμα μεθυόντων. Ἄκουσον	πῶς	κελεύει νηστεύειν ὁ προφήτης· Ἁγιάσατε
[1, 2]	γάρ ἐσμεν ἡ περιτομή. Εἶδες	πῶς	κύνες ἐγένοντο οἱ πρότερον ὄντες
[1, 2]	πρότερον ὄντες τέκνα; Βούλει μαθεῖν	πῶς	οἱ πρότερον ὄντες κύνες ἡμεῖς
[1, 5]	αἰδέσιμοι διὰ τοῦτο ἔσονται; Καὶ	πῶς	οὐκ ἐσχάτης ἀλογίας ταῦτα ἂν
[1, 5]	λόγων αὐτοῖς; Οὐκ ἔγωγε οἶμαι.	Πῶς	οὖν οὐκ ἄτοπον τοὺς μὲν
[1, 3]	πρὸς τὰ μέλη τὰ σά;	Πῶς	οὖν τὸν Χριστὸν ὁμολογεῖς σὺ
[1, 5]	τὰ ἐκείνων διώκοντας καὶ σεμνοποιοῦντας,	πῶς	οὐχ ἡγήσονται ἄριστα αὐτοῖς ἅπαντα
[1, 7]	ἐπίβουλον εἰς θεραπείαν ἐπικαλῇ; Καὶ	πῶς	σέ τις τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης
[1, 4]	συνεχῶς ὁ διάκονος; Ἐπιγινώσκετε ἀλλήλους·	πῶς	ὑμῖν ἐγχειρίζει τὴν ἀκριβῆ τῶν