>

Livre, Chap.
[1, 3]	τὸ εὐτελὲς τῆς διανοίας τοιαῦτα	φαίνεται)	πολὺν κινοῦσι γέλωτα· οὕτω δὴ
[1, 4]	ποιησάντων δὲ αὐτὸν τῷ στρατηγῷ	φανερόν.	Ἐπεὶ οὖν καὶ ὑμεῖς στρατόπεδόν
[1, 8]	ἀδελφὸν βλάψεις· καταγγέλλων δὲ καὶ	φανερὸν	ποιῶν, κἀκεῖνον ἕξεις ἵλεων, καὶ
[1, 1]	τὴν ἁμαρτίαν, εἰκῆ λοιπὸν τὸ	φάρμακον	ἐπιθήσομεν. Διόπερ ἐπείγομαι καὶ προκαταλαβεῖν.
[1, 2]	τὰ ἄλογα, ἐπειδὰν δαψιλοῦς ἀπολαύσῃ	φάτνης,	εἰς πολυσαρκίαν ἐκβάντα, φιλονεικότερα καὶ
[1, 7]	οἱ δαίμονες. Τῆς ψυχῆς οὐ	φείδονται,	καὶ τῶν σωμάτων, εἰπέ μοι,
[1, 7]	πέλαγος εὐθέως κατεπόντισαν· ἀνθρωπείων δὲ	φείσονται	σωμάτων; Εἴθε μὲν οὖν μὴ
[1, 7]	καὶ τῶν σωμάτων, εἰπέ μοι,	φείσονται;	τῆς βασιλείας ἐπιχειροῦσιν ἐκβαλεῖν, καὶ
[1, 7]	αἱ προσφοραὶ οὐχὶ βδελυκταί; Ἐὰν	φέρητέ	μοι σεμίδαλιν, μάταιον· θυμίαμα βδέλυγμά
[1, 5]	αὐτοῖς κέχρηνται γνώμῃ. Διὸ παρακαλῶ	φεύγειν	καὶ ἀποπηδᾷν αὐτῶν τοὺς συλλόγους.
[1, 5]	ἄνθρωπον γενομένους πονηροὺς μετὰ τοσαύτης	φεύγειν	σπουδῆς, τοὺς δὲ εἰς αὐτὸν
[1, 5]	τὸν αὐτὸν ἄγει ζῆλον θαυμάζεται.	Φεύγετε	τοίνυν καὶ τοὺς συλλόγους, καὶ
[1, 7]	αὐτοῦ ἀπεστράφη. Ἐπὶ γὰρ Κάϊν,	φησὶ,	καὶ ἐπὶ ταῖς θυσίαις αὐτοῦ
[1, 7]	ἐστιν· ἐάν τις ἀναστῇ προφήτης,	φησὶ,	καὶ ποιήσῃ σημεῖον, ἢ νεκρὸν
[1, 7]	ἀπ´ ἐμοῦ ἦχον ᾠδῶν σου,	φησὶ,	καὶ ψαλμὸν ὀργάνων σου οὐκ
[1, 3]	τὸν Πατέρα γάρ μου ᾔδειτε,	φησὶ,	κἀμὲ ᾔδειτε ἄν· οὔτε δὲ
[1, 2]	τοῦτο δῆλον; Οὐκ ἔστι καλὸν,	φησὶ,	λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων,
[1, 2]	ἡμεῖς. Βλέπετε τοὺς κύνας, Παῦλός	φησι	περὶ αὐτῶν, βλέπετε τοὺς κακοὺς
[1, 6]	ἀπέκρυψαν; Ἄκουσον τοῦ προφήτου, τί	φησι	περὶ τῆς ἀκολασίας αὐτῶν· Ἵπποι
[1, 7]	ἐπικειμένης συμφορᾶς; Εἰπὲ γάρ τι,	φησὶ,	ῥῆμα πρὸς Κύριον, καὶ τελεύτα.
[1, 2]	τὸν Θεὸν παροξύνουσι; Διὰ τοῦτό	φησι,	Σκληροτράχηλοι καὶ ἀπερίτμητοι τῇ καρδίᾳ,
[1, 2]	καὶ διέῤῥηξαν. Ἀπ´ αἰῶνος γὰρ,	φησὶ,	συνέτριψας τὸν ζυγόν σου, διέῤῥηξας
[1, 6]	τῶν Ἰουδαίων. Ὅταν γὰρ ἐξέλθῃ,	φησὶ,	τὸ πνεῦμα τὸ ἀκάθαρτον, πορεύεται
[1, 5]	τρέχητε; Ἐάν τις ἴδῃ σὲ,	φησὶ,	τὸν ἔχοντα γνῶσιν, ἐν εἰδωλείῳ
[1, 7]	ἐστίν. Οὐχ ὁ ναὸς ἁγιάζει,	φησὶ,	τοὺς συνιόντας, ἀλλ´ οἱ συνιόντες
[1, 2]	εἶχεν οὔτε ἐπαχθές. Μάθετε γὰρ,	φησὶν,	ἀπ´ ἐμοῦ, ὅτι πρᾶός εἰμι
[1, 2]	νηστεία καὶ βδελυκτή. Τίς ταῦτά	φησιν;	Αὐτὸς ὁ Ἡσαΐας μεγαλοφώνως βοῶν·
[1, 2]	ἀδηφαγίας καὶ μέθης. Τίς τοῦτό	φησιν;	Αὐτὸς ὁ Μωϋσῆς· Ἔφαγεν Ἰσραὴλ,
[1, 2]	τέκνα; Ὅσοι δὲ ἔλαβον αὐτὸν,	φησὶν,	ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ
[1, 5]	καὶ ἀποπηδᾷν; Ὁ νόμος ἀπόκειται.	φησὶν,	ἐν αὐτῷ, καὶ βιβλία προφητικά.
[1, 7]	καὶ μόσχων καὶ ὀρνίθων· καί	φησιν	ἡ Γραφὴ, ὅτι Ὠσφράνθη Κύριος
[1, 7]	τοῦτο; Μὴ γένοιτο. Ἄκουσον τί	φησιν	Ἰουδαίοις ὁ Μωϋσῆς· Ἐὰν ἀναστῇ
[1, 3]	προσκυνεῖ τὸν Θεόν. Τίς ταῦτά	φησιν;	Ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ. Εἰ
[1, 7]	γενναία ἀνεβόησε ψυχή. Πέπεισμαι γὰρ,	φησὶν,	ὅτι οὔτε θάνατος, οὔτε ζωὴ,
[1, 2]	νηστεύειν ὁ προφήτης· Ἁγιάσατε νηστείαν,	φησίν·	οὐκ εἶπε, πομπεύσατε νηστείαν· Κηρύξατε
[1, 3]	ἀξιοπιστότεροι. Τί οὖν ὁ προφήτης	φησίν;	Ὄψις πόρνης ἐγένετό σοι· ἀπηναισχύντησας
[1, 3]	καὶ καταγώγιον θηρίων· Σπήλαιον γὰρ,	φησὶν,	ὑαίνης ἐγένετό μοι ὁ οἶκος
[1, 6]	ζητοῦν ἀνάπαυσιν· κἂν μὴ εὕρῃ,	φησὶν,	ὑποστρέψω εἰς τὸν οἶκόν μου·
[1, 3]	ἐσχάτης μισανθρωπίας καὶ Σατανικῆς ὠμότητος	φθεγγόμενοι	ῥήματα. Τί λέγεις; ἄνθρωπος ὢν,
[1, 7]	σε μὴ κέρδους μικροῦ καὶ	φθειρομένου	ζημίαν ἄφθαρτον καὶ αἰώνιον ἀνταλλάξασθαι.
[1, 6]	ὑμῖν διηγήσομαι παλαιάν. Πτολεμαῖος ὁ	Φιλάδελφος	τὰς πανταχόθεν βίβλους συναγαγὼν, καὶ
[1, 8]	πάντας ἡμᾶς ἐπιτυχεῖν χάριτι καὶ	φιλανθρωπίᾳ	τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ,
[1, 1]	ἐκεῖνος καὶ ὁ ἔπαινος τὸ	φιλόθεον	τῆς ὑμετέρας ψυχῆς ἐνεδείκνυτο. Καὶ
[1, 8]	ἵλεων, καὶ τοῦτον κερδανεῖς, καὶ	φίλον	κτήσῃ μανικὸν, τῇ πείρᾳ τὴν
[1, 4]	αὐτὸν ἀφεῖναι ἐπιβαίνειν προθύρων, ἂν	φιλονεικῇ	καὶ τοῖς αὐτοῖς ἐπιμένῃ. Τί
[1, 4]	βίαν ποιῆσαι, κἂν ὑβρίσαι, κἂν	φιλονεικῆσαι,	πάντα ποίησον, ὥστε ἐξελέσθαι αὐτὸν
[1, 2]	ἀπολαύσῃ φάτνης, εἰς πολυσαρκίαν ἐκβάντα,	φιλονεικότερα	καὶ δυσκάθεκτα γίνεται, καὶ οὔτε
[1, 2]	νῦν ὅτε ἀναπέπαυται ὁ νόμος,	φιλονεικοῦσιν	αὐτὸν τηρεῖν. Τί γένοιτ´ ἂν
[1, 6]	Ἰουδαίοις εἰσὶ γραφαὶ περὶ Θεοῦ	φιλοσοφοῦσαι,	καὶ πολιτείας ἀρίστης, μεταπεμψάμενος ἄνδρας
[1, 1]	ψυχῆς ἐνεδείκνυτο. Καὶ καθάπερ οἰκέται	φιλόστοργοι,	ἐπειδὰν ἀκούσωσί τινος τὸν ἑαυτῶν
[1, 1]	διὰ τὸ πρὸς τὸν δεσπότην	φίλτρον,	οὕτω καὶ ὑμεῖς ἐποιήσατε τότε·
[1, 3]	πολλοὶ (οὐ γάρ ἐστι φύσει	φοβερὰ,	ἀλλὰ διὰ τὸ εὐτελὲς τῆς
[1, 3]	τοῖς παιδίοις ἐκείνοις προσωπεῖα δεικνύντες	φοβερὰ	καὶ καταγέλαστα τῶν μιαρῶν οἰκετῶν
[1, 4]	οὖν, εἰπέ μοι, σεμνὰ καὶ	φοβερά;	καὶ τίς ἂν τοῦτο εἴποι;
[1, 4]	τὰ ἡμέτερα τοιαῦτα, ἀλλ´ ὄντως	φοβερὰ	καὶ φρίκης ἀνάμεστα. Ἔνθα γὰρ
[1, 4]	Πόθεν οὖν ἡμῖν ἔδοξαν εἶναι	φοβερὰ,	πλὴν εἰ μὴ καὶ τοὺς
[1, 3]	Πῶς γὰρ τὰ παρ´ αὐτοῖς	φοβερὰ,	τὰ πολλῆς αἰσχύνης καὶ γέλωτος
[1, 4]	καὶ θανάτου ἐξουσίαν ἔχων, οὗτος	φοβερὸς	ὁ τόπος· ἔνθα μυρίοι περὶ
[1, 4]	καὶ τῆς δεσποτικῆς οἰκίας ἐκπεσόντας,	φοβερούς	τις εἶναι λέγοι τοῖς εὐδοκιμοῦσι
[1, 1]	ἀκαταληψίας, λέγων· Ἐξομολογήσομαί σοι, ὅτι	φοβερῶς	ἐθαυμαστώθης· θαυμάσια τὰ ἔργα σου·
[1, 7]	συγγνώμης; Καὶ γὰρ καὶ γεέννης	φοβερώτερον	ἡμῖν τὸν Χριστὸν εἶναι δεῖ,
[1, 3]	πολλοὺς ἔφη πρὸς αὐτὸν εἰρηκέναι,	φοβερωτέρους	τοὺς ἐκεῖ γινομένους ὅρκους εἶναι.
[1, 3]	τὸν Χριστόν. Ὡς παιδία μικρὰ	φοβοῦσιν	ὑμᾶς Ἰουδαῖοι, καὶ οὐκ αἰσθάνεσθε.
[1, 7]	οὕτως ἀτιμάζεις, ὡς τοὺς ἐκείνου	φονέας	καὶ σταυρώσαντας αὐτὸν τιμᾷν καὶ
[1, 6]	πνεύματα ἀκάθαρτα, ἐν σφαγαῖς καὶ	φόνοις	ἀνατραφεῖσιν, εἰς ταυτὸ συνέρχεσθε, καὶ
[1, 2]	καίτοι χρηστὸς ἦν, καὶ οὐδὲν	φορτικὸν	εἶχεν οὔτε ἐπαχθές. Μάθετε γὰρ,
[1, 8]	τῶν ὑμετέρων ἀδελφῶν ἀποχρήσασθαι. Ἀλλὰ	φορτικὸν	καὶ ἐπαχθὲς καταγγέλλειν τοὺς τὰ
[1, 8]	καταγγέλλειν τοὺς τὰ τοιαῦτα ἁμαρτάνοντας;	Φορτικὸν	μὲν οὖν καὶ ἐπαχθὲς σιγᾷν.
[1, 2]	μου χρηστός ἐστι, καὶ τὸ	φορτίον	μου ἐλαφρόν. Ἀλλ´ ὅμως οὐκ
[1, 4]	τοιαῦτα, ἀλλ´ ὄντως φοβερὰ καὶ	φρίκης	ἀνάμεστα. Ἔνθα γὰρ Θεός ἐστι
[1, 1]	σεραφεὶμ πάλιν ἐκπληττομένων καὶ μετὰ	φρίκης	κραζόντων, Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος Κύριος
[1, 6]	εἰς ταυτὸ συνέρχεσθε, καὶ οὐ	φρίττετε;	Προσρήσεως γὰρ δεῖ κοινωνεῖν τούτοις,
[1, 1]	τεταγμένων καὶ τὰ ἡμέτερα λεγόντων	φρονεῖν,	οἱ μὲν ἐπὶ τὴν θέαν
[1, 1]	δὲ πρότερον τοῦτο ἀνασπάσαντας, τότε	φροντίσαι	τῶν ἔξωθεν· πρότερον τοὺς οἰκείους
[1, 4]	τις βαρβαρίζων καὶ τὰ Περσικὰ	φρονῶν	ἐν μέσοις τοῖς στρατιώταις, οὐκ
[1, 2]	νόμου μόνον, ἀλλὰ καὶ τῇ	φυλακῇ	τοῦ νόμου τὸν Θεὸν παροξύνουσι;
[1, 2]	νόμιμα μόνον, ἀλλὰ καὶ τῷ	φυλάττειν	ἐθέλειν ἀκαίρως. Σκληροτράχηλοι. Καὶ καλῶς
[1, 6]	ἀνάγκης οὔσης τοὺς ἐξ αὐτῶν	φύντας	ταῖς οἰκείαις κατέσφαξαν χερσὶν, ἵνα
[1, 7]	θυμιάματος εὐωδέστερον; Ἀλλ´ οὐ τῇ	φύσει	τῶν δώρων, ἀλλὰ τῇ προαιρέσει
[1, 3]	οἰκετῶν πολλοὶ (οὐ γάρ ἐστι	φύσει	φοβερὰ, ἀλλὰ διὰ τὸ εὐτελὲς
[1, 3]	φύσεως, μᾶλλον δὲ, εἰ δεῖ	φύσεως	κοινωνίαν εἰπεῖν, κεφαλὴν μίαν ἔχων
[1, 3]	ὢν, καὶ τῆς αὐτῆς κοινωνῶν	φύσεως,	μᾶλλον δὲ, εἰ δεῖ φύσεως
[1, 6]	θυγατέρας αὐτῶν τοῖς δαιμονίοις· τὴν	φύσιν	ἠγνόησαν, ὠδίνων ἐπελάθοντο, παιδοτροφίαν κατεπάτησαν,
[1, 7]	Παύλου μαθητὴς, καὶ ζήλωσον τὰς	φωνὰς	ἐκείνας, ἃς ἡ μακαρία καὶ
[1, 6]	ἀλλ´ ἐμφαντικώτατα τῇ τῶν ἀλόγων	φωνῇ	τὴν ἐκ τῆς ἀσελγείας ἐγγινομένην
[1, 7]	πατέρες ἡμῶν· οὐκ ἀκούσεσθε τῆς	φωνῆς	τοῦ προφήτου, ἢ τοῦ ἐνυπνιαζομένου
[1, 2]	συντραφέντες, πρὸς ἑαυτοὺς ἐπεσπασάμεθα τὸ	φῶς,	καὶ τοῦ ζόφου τῆς πλάνης

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 16/04/2009