HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Jean Chrysostome, Discours contre les juifs (I)

Liste des contextes (ordre alphabétique)

ς = 142 formes différentes pour 242 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

>
Livre, Chap.

[1, 3]   ἐστι πρὸς τὰ μέλη τὰ σά; Πῶς οὖν τὸν Χριστὸν ὁμολογεῖς

[1, 1]   κραζόντων, Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος Κύριος σαβαώθ· πλήρης πᾶσα ἡ γῆ τῆς

[1, 8]   ἀνέλθῃ, ἢ νηστείᾳ κοινωνήσῃ, ἢ σαββάτων μετάσχῃ, ἢ ἄλλο τι μικρὸν

[1, 5]   γνῶσιν εἰς συναγωγὴν ἀπερχόμενον, καὶ σάλπιγγας θεωροῦντα, οὐχὶ ἡ συνείδησις αὐτοῦ

[1, 1]   προσελαύνειν συνεχεῖς καὶ ἐπάλληλοι, αἱ σάλπιγγες, αἱ σκηνοπηγίαι, αἱ νηστεῖαι· καὶ

[1, 7]   καὶ σὺ τρέχεις ἀκουσόμενος τῶν σαλπίγγων; Ἀλλ´ αὗται αἱ θυσίαι καὶ

[1, 8]   πρὸς τὴν θεωρίαν ἀπέλθῃ τῶν σαλπίγγων, ἢ εἰς τὴν συναγωγὴν ἀπαντήσῃ,

[1, 3]   ἐστι λόγος; ἐσχάτης μισανθρωπίας καὶ Σατανικῆς ὠμότητος φθεγγόμενοι ῥήματα. Τί λέγεις;

[1, 2]   ζυγὸν, διέῤῥηξας τὸν δεσμὸν, ἐξέβαλες σαυτὸν τῆς οὐρανίου βασιλείας, καὶ ὑπέθηκας

[1, 1]   πρώην ὑμῖν διελέχθην, καὶ δεῖξαι σαφέστερον, πῶς ἀκατάληπτός ἐστιν ὁ Θεός.

[1, 8]   γὰρ κἂν ἀγανακτήσῃ νῦν, οὐδέν σε βλάψαι δυνήσεται, μᾶλλον δὲ καὶ

[1, 8]   καὶ ἀποκρύψῃς, τὴν ἐσχάτην ἀπαιτήσει σε δίκην. Ὥστε σιγῶν μὲν, καὶ

[1, 2]   Ἰουδαῖε, ὅτε ἡ μέθη ταῦτά σε εἰργάζετο τὰ δεινὰ, ὅτε ἀσέβειαν

[1, 7]   τὸ ποιῆσαι τὸ σημεῖον, καλέσῃ σε εἰς ἀσέβειαν, μὴ πεισθῇς διὰ

[1, 7]   Καὶ ὁ μὲν ἀναιρεθεὶς οὕτω σε ἐτίμησεν, ὡς ἀδελφόν σε ποιῆσαι

[1, 7]   σημείου. Διὰ τί; Πειράζει γάρ σε Κύριος ὁ Θεός σου ἰδεῖν,

[1, 7]   ὃ ἐλάλησε, καὶ εἴπῃ πρὸς σὲ, λέγων· Πορευθῶμεν καὶ λατρεύσωμεν θεοῖς

[1, 7]   ἐβούλοντο, ὅπερ ἀδύνατον, ἀλλὰ δεῖ σε μὴ κέρδους μικροῦ καὶ φθειρομένου

[1, 2]   καὶ κατασφάξατε αὐτούς. Τότε ἔδει σε νηστεύειν, ὦ Ἰουδαῖε, ὅτε ἡ

[1, 7]   ἀπολέσαι ψυχῆς. Οὐ γὰρ ἐγκαταλιμπάνων σε ὁ Θεὸς, ἀλλὰ λαμπρότερον ποιῆσαι

[1, 7]   οὕτω σε ἐτίμησεν, ὡς ἀδελφόν σε ποιῆσαι καὶ συγκληρονόμον αὑτοῦ· σὺ

[1, 7]   τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ· καὶ σὲ σώματος θεραπεία ἀφίστησι; καὶ ποίας

[1, 7]   εἰς θεραπείαν ἐπικαλῇ; Καὶ πῶς σέ τις τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης αὐτῆς

[1, 5]   ἐγὼ λέγω, Ἐάν τις ἴδῃ σε τὸν ἔχοντα γνῶσιν εἰς συναγωγὴν

[1, 8]   δὲ οὐκ ἐν τοῖς ἐσχάτοις σε τῶν ἐχθρῶν ἡ Ἐκκλησία λογιεῖται,

[1, 5]   αὐτὰ τρέχητε; Ἐάν τις ἴδῃ σὲ, φησὶ, τὸν ἔχοντα γνῶσιν, ἐν

[1, 8]   μὲν, καὶ τὸν Θεὸν ἐκπολεμώσεις σεαυτῷ, καὶ τὸν ἀδελφὸν βλάψεις· καταγγέλλων

[1, 7]   οὐχὶ βδελυκταί; Ἐὰν φέρητέ μοι σεμίδαλιν, μάταιον· θυμίαμα βδέλυγμά μοί ἐστι.

[1, 6]   ἡμᾶς ἐστι λόγος; Εἰ γὰρ σεμνὰ καὶ μεγάλα τὰ Ἰουδαίων, ψευδῆ

[1, 4]   τραυματίζεσθαι. Ταῦτα οὖν, εἰπέ μοι, σεμνὰ καὶ φοβερά; καὶ τίς ἂν

[1, 3]   ὅτι πολλοὶ αἰδοῦνται Ἰουδαίους, καὶ σεμνὴν νομίζουσιν εἶναι τὴν ἐκείνων πολιτείαν

[1, 3]   ἐστιν· ἀλλ´ ὅμως τινὲς ὡς σεμνοῖς ἐκείνοις τοῖς τόποις προσέχουσι. Καὶ

[1, 5]   τινες οἳ καὶ τὴν συναγωγὴν σεμνὸν εἶναι τόπον νομίζουσιν, ἀναγκαῖον καὶ

[1, 7]   ἡμέρα. Ἀλλ´ αἱ ἑορταὶ αὐτῶν σεμνὸν ἔχουσί τι καὶ μέγα; Καὶ

[1, 5]   Χριστὸν, τὰ ἐκείνων διώκοντας καὶ σεμνοποιοῦντας, πῶς οὐχ ἡγήσονται ἄριστα αὐτοῖς

[1, 4]   μηδὲ πανδοχεῖα τῶν βασιλικῶν αὐλῶν σεμνότερα, μᾶλλον δὲ καὶ πανδοχείου παντὸς

[1, 6]   καὶ ἀπέθετο εἰς τὸ τοῦ Σεράπιδος ἱερόν· καὶ γὰρ ἦν Ἕλλην

[1, 6]   Τί οὖν, ἅγιος ἔσται τοῦ Σεράπιδος ὁ ναὸς διὰ τὰ βιβλία;

[1, 1]   ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία. Ἠκούσατε τῶν σεραφεὶμ πάλιν ἐκπληττομένων καὶ μετὰ φρίκης

[1, 6]   μου· καὶ ἐλθὸν εὑρίσκει σχολάζοντα, σεσαρωμένον καὶ κεκοσμημένον· καὶ πορεύεται, καὶ

[1, 7]   ἀναστῇ προφήτης, φησὶ, καὶ ποιήσῃ σημεῖον, ἢ νεκρὸν ἐγείρῃ, ἢ λεπρὸν

[1, 7]   ὑμῖν, ἐνυπνιαζόμενος ἐνύπνιον καὶ δῷ σημεῖον ἢ τέρας, καὶ ἔλθῃ τὸ

[1, 7]   ἢ τέρας, καὶ ἔλθῃ τὸ σημεῖον ἢ τὸ τέρας ὃ ἐλάλησε,

[1, 7]   καὶ μετὰ τὸ ποιῆσαι τὸ σημεῖον, καλέσῃ σε εἰς ἀσέβειαν, μὴ

[1, 7]   πεισθῇς διὰ τὴν ἔκβασιν τοῦ σημείου. Διὰ τί; Πειράζει γάρ σε

[1, 1]   εὔνοιαν. Ἐβουλόμην μὲν οὖν καὶ σήμερον ἐπαγωνίσασθαι τοῖς παλαίσμασι τούτοις. Εἰ

[1, 1]   λόγοι. Ἂν γὰρ μηδὲν ἀκούσαντες σήμερον νηστεύσωσι μετ´ ἐκείνων, μετὰ τὸ

[1, 8]   τράπεζαν. Ἂν γὰρ ἴδω τὴν σήμερον συμβουλὴν εἰς ἔργον ἐκβεβηκυῖαν, μετὰ

[1, 1]   Ἐβουλόμην ὑμῖν ἀποδοῦναι τὰ λείψανα σήμερον τῆς ὑποθέσεως, περὶ ἧς καὶ

[1, 7]   καθάπερ ἄνθρωποι, εἰς δοκιμὴν τὴν σὴν ἡ συγχώρησις γίνεται, οὐκ ἐπειδὴ

[1, 7]   πάντως ἀποθανούμενον μικρὸν ὕστερον καὶ σήπεσθαι μέλλον, κατέβλαψε δὲ τὴν ψυχὴν

[1, 7]   πίστιν καὶ τὴν σωτηρίαν τῆς σῆς ἀπολέσαι ψυχῆς. Οὐ γὰρ ἐγκαταλιμπάνων

[1, 8]   Φορτικὸν μὲν οὖν καὶ ἐπαχθὲς σιγᾷν. Καὶ γὰρ ὑμῖν τοῖς ἀποκρύπτουσι,

[1, 8]   ἐπάγει τὸν ὄλεθρον αὕτη ἡ σιγὴ, τὸν Θεὸν ὑμῖν ἐκπολεμοῦσα. Πόσῳ

[1, 8]   σου τὴν ἐπιβλαβῆ χαριζόμενος χάριν, σιγήσῃς καὶ ἀποκρύψῃς, τὴν ἐσχάτην ἀπαιτήσει

[1, 8]   καὶ κοπτόμενον· καὶ σὺ ἕστηκας σιγῶν, καὶ οὐ καταγγέλλεις; καὶ ποίαν

[1, 8]   ἐσχάτην ἀπαιτήσει σε δίκην. Ὥστε σιγῶν μὲν, καὶ τὸν Θεὸν ἐκπολεμώσεις

[1, 2]   ἅπαν καὶ τοὺς ἀπὸ τῆς σκηνῆς εἰς τὴν συναγωγὴν ἐπισύρουσι· θεάτρου

[1, 1]   καὶ ἐπάλληλοι, αἱ σάλπιγγες, αἱ σκηνοπηγίαι, αἱ νηστεῖαι· καὶ πολλοὶ τῶν

[1, 2]   ἀλλὰ, Συνέτριψας τὸν ζυγὸν, ὅπερ σκιρτώντων ἀλόγων ἐστὶν ἁμάρτημα, ἀφηνιώντων, παραιτουμένων

[1, 2]   Ἀλλὰ πόθεν αὕτη γέγονεν ἡ σκληρότης; Ἀπὸ ἀδηφαγίας καὶ μέθης. Τίς

[1, 2]   ὅμως οὐκ ἤνεγκαν διὰ τὴν σκληρότητα τοῦ αὐχένος· καὶ οὐ μόνον

[1, 2]   Θεὸν παροξύνουσι; Διὰ τοῦτό φησι, Σκληροτράχηλοι καὶ ἀπερίτμητοι τῇ καρδίᾳ, ὑμεῖς

[1, 2]   καὶ τῷ φυλάττειν ἐθέλειν ἀκαίρως. Σκληροτράχηλοι. Καὶ καλῶς εἶπε, σκληροτράχηλοι· οὐ

[1, 2]   ἀκαίρως. Σκληροτράχηλοι. Καὶ καλῶς εἶπε, σκληροτράχηλοι· οὐ γὰρ ἤνεγκαν τὸν ζυγὸν

[1, 2]   ἀνθρωπίναις ἀρχαῖς. Σὺ δέ μοι σκόπει, πῶς ἀκριβῶς αὐτῶν ὁ προφήτης

[1, 3]   ὅση καὶ ἡλίκη τις ἦν σκοπῶν, ἐγέλων. Ταῦτα δὲ εἶπον πρὸς

[1, 4]   δεσμῶν τῶν ἀῤῥήκτων, περὶ τοῦ σκότους. τοῦ ἐξωτέρου. Ἐκεῖνοι δὲ τούτων

[1, 2]   ἀπώσαντο τὴν ἀκτῖνα, καὶ ἐν σκότῳ κάθηνται· ἡμεῖς δὲ οἱ σκότῳ

[1, 2]   σκότῳ κάθηνται· ἡμεῖς δὲ οἱ σκότῳ συντραφέντες, πρὸς ἑαυτοὺς ἐπεσπασάμεθα τὸ

[1, 4]   τῶν πυρίνων ποταμῶν, περὶ τοῦ σκώληκος τοῦ ἰοβόλου, περὶ τῶν δεσμῶν

[1, 3]   προφήτης φησίν; Ὄψις πόρνης ἐγένετό σοι· ἀπηναισχύντησας πρὸς πάντας. Ἔνθα δὲ

[1, 7]   λέγω θεραπείαν σώματος; Εἴ τίς σοι γέενναν ἀπειλεῖ, ὥστε ἀρνήσασθαι τὸν

[1, 7]   ἀκούσῃς, Μὴ ἄλλως με οἴει σοι κεχρηματικέναι, ἢ ἵνα δίκαιος ἀναφανῇς;

[1, 3]   Χριστὸν, τολμᾷς εἰπεῖν, ὅτι οὐδέν σοι κοινόν ἐστι πρὸς τὰ μέλη

[1, 4]   τοῖς αὐτοῖς ἐπιμένῃ. Τί γάρ σοι κοινὸν μετὰ τῆς ἐλευθέρας, μετὰ

[1, 6]   εἰ θαυμάζεις τὰ ἐκείνων, τίς σοι κοινὸς πρὸς ἡμᾶς ἐστι λόγος;

[1, 7]   ὁ δαίμων ἐπαγγείληται τῶν ἐπικειμένων σοι λύσεις κακῶν, μὴ πεισθῇς, μηδὲ

[1, 8]   μᾶλλον δὲ καὶ χάριν εἴσεταί σοι μετὰ ταῦτα τῆς ἰατρείας· ὁ

[1, 1]   ὑπὲρ τῆς ἀκαταληψίας, λέγων· Ἐξομολογήσομαί σοι, ὅτι φοβερῶς ἐθαυμαστώθης· θαυμάσια τὰ

[1, 7]   τις τὸν υἱὸν ἀνεῖλε τὸν σὸν, εἰπέ μοι, ἆρα ἂν αὐτὸν

[1, 7]   σώματος παροργίζεις Θεὸν, καὶ τὸν σὸν ἐπίβουλον εἰς θεραπείαν ἐπικαλῇ; Καὶ

[1, 4]   Τὸν ἀδελφὸν νῦν ὁρᾷς τὸν σὸν, οὐχ ὑπὸ τοῦ δημίου, ἀλλ´

[1, 2]   γὰρ, φησὶ, συνέτριψας τὸν ζυγόν σου, διέῤῥηξας τὸν δεσμόν σου. Οὐχὶ

[1, 1]   καὶ πάλιν, Ἐθαυμαστώθη ἡ γνῶσίς σου ἐξ ἐμοῦ, ἐκραταιώθη, οὐ μὴ

[1, 3]   σου, οὐδὲ πρὸς τὸν ἀδελφόν σου ἔχεις τι κοινὸν, οὐδὲ κεφαλὴν

[1, 7]   ἵνα ψυχὴν ἀπολέσῃς; Οὐ καλή σου ἡ ἐμπορία· τὸν ποιητὴν τοῦ

[1, 2]   ὅτε τοὺς συνδούλους ἔτυπτες, βδελυκτή σου ἦν ἡ νηστεία, ὅτε τὸν

[1, 7]   γάρ σε Κύριος ὁ Θεός σου ἰδεῖν, εἰ ἀγαπᾷς αὐτὸν ἐξ

[1, 4]   ἂν τύχοις συγγνώμης; Ἀλλ´ ἰσχυρότερός σου καὶ δυνατώτερός ἐστιν. Ἐμοὶ αὐτὸν

[1, 7]   αὐτὸν ἐξ ὅλης τῆς καρδίας (σου, καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς

[1, 1]   φοβερῶς ἐθαυμαστώθης· θαυμάσια τὰ ἔργα σου· καὶ πάλιν, Ἐθαυμαστώθη ἡ γνῶσίς

[1, 7]   καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου. Ὅθεν δῆλον, ὅτι δαίμονες οὐ

[1, 3]   κοινὸν ἔχεις πρὸς τὸ μέλος σου, οὐδὲ πρὸς τὸν ἀδελφόν σου

[1, 7]   σου, φησὶ, καὶ ψαλμὸν ὀργάνων σου οὐκ ἀκούσομαι. Ὁ Θεὸς λέγει,

[1, 2]   ζυγόν σου, διέῤῥηξας τὸν δεσμόν σου. Οὐχὶ Παῦλος λέγει ταῦτα, ἀλλ´

[1, 2]   ὅτε τὸν Δεσπότην κατέσφαξας, τότε σου προσδεκτὴ ἡ νηστεία γίνεται; Καὶ

[1, 8]   δὲ Θεὸς, ἂν τῷ συνδούλῳ σου τὴν ἐπιβλαβῆ χαριζόμενος χάριν, σιγήσῃς

[1, 7]   διάβολον ἔφυγες ἄν; Τοῦ Δεσπότου σου τὸν Υἱὸν ἀνεῖλον, καὶ τολμᾷς

[1, 7]   Μετάστησον ἀπ´ ἐμοῦ ἦχον ᾠδῶν σου, φησὶ, καὶ ψαλμὸν ὀργάνων σου

[1, 1]   ἐβόησεν· Ὦ βάθος πλούτου καὶ σοφίας καὶ γνώσεως Θεοῦ! ὡς ἀνεξερεύνητα

[1, 3]   Χριστὸν λέγων προσκυνεῖν, ἐπὶ τὰ σπήλαια τῶν Ἰουδαίων, τῶν σταυρωσάντων αὐτὸν,

[1, 3]   σπήλαιον λῃστῶν, καὶ καταγώγιον θηρίων· Σπήλαιον γὰρ, φησὶν, ὑαίνης ἐγένετό μοι

[1, 5]   ἐθαύμασας τὸ καπηλεῖον ἢ τὸ σπήλαιον, ἐπειδὴ ἔνδον εἱστήκει παροινούμενος ὁ

[1, 3]   ἐστὶν ἡ συναγωγὴ, ἀλλὰ καὶ σπήλαιον λῃστῶν, καὶ καταγώγιον θηρίων· Σπήλαιον

[1, 2]   καὶ ῥίψαντες μετὰ πολλῆς τῆς σπουδῆς. Ἀνέτειλεν ἐκείνοις πρώϊμος ὁ τῆς

[1, 4]   τῆς ἀῤῥωστίας· ἀμήχανον γὰρ ἦν, σπουδῆς πολλῆς παρ´ ἡμῶν ἀπολαύοντας, μένειν

[1, 5]   γενομένους πονηροὺς μετὰ τοσαύτης φεύγειν σπουδῆς, τοὺς δὲ εἰς αὐτὸν ὑβρίσαντας

[1, 6]   εἱστήκῃ; Ὅπου Χριστοκτόνοι συνέρχονται, ὅπου σταυρὸς ἐλαύνεται, ὅπου βλασφημεῖται Θεὸς, ὅπου

[1, 7]   ἑαυτῶν ἀνελεῖν Δεσπότην, πρὸ τοῦ σταυροῦ, πρὸ τῆς Χριστοκτονίας τὸ βδέλυγμα·

[1, 5]   τοὺς προσκυνοῦντας τὸν ὑπ´ αὐτῶν σταυρωθέντα Χριστὸν, τὰ ἐκείνων διώκοντας καὶ

[1, 7]   ὡς τοὺς ἐκείνου φονέας καὶ σταυρώσαντας αὐτὸν τιμᾷν καὶ θεραπεύειν τῇ

[1, 3]   τὰ σπήλαια τῶν Ἰουδαίων, τῶν σταυρωσάντων αὐτὸν, ἕλκοι τινά· καὶ μακρὸν

[1, 5]   οἱ νηστεύοντες νῦν· τοῖς βοῶσι, Σταύρωσον, σταύρωσον· τοῖς λέγουσι, Τὸ αἷμα

[1, 5]   νηστεύοντες νῦν· τοῖς βοῶσι, Σταύρωσον, σταύρωσον· τοῖς λέγουσι, Τὸ αἷμα αὐτοῦ

[1, 5]   οὐχ ὑπὲρ τῆς οἰκείας ἀρετῆς στεφανοῦται μόνον, ἀλλ´ ὅτι καὶ ἄλλους

[1, 3]   τόποις προσέχουσι. Καὶ ταῦτα οὐχὶ στοχαζόμενος λέγω, ἀλλ´ αὐτῇ τῇ πείρᾳ

[1, 4]   οὐ ποιησάντων δὲ αὐτὸν τῷ στρατηγῷ φανερόν. Ἐπεὶ οὖν καὶ ὑμεῖς

[1, 4]   Περσικὰ φρονῶν ἐν μέσοις τοῖς στρατιώταις, οὐκ αὐτὸς κινδυνεύει μόνος, ἀλλὰ

[1, 4]   φανερόν. Ἐπεὶ οὖν καὶ ὑμεῖς στρατόπεδόν ἐστε τοῦ Χριστοῦ, μετὰ ἀκριβείας

[1, 4]   Καὶ γὰρ ἐπὶ τῶν ἔξω στρατοπέδων, ἂν ἁλῷ τις βαρβαρίζων καὶ

[1, 7]   Μένε τοίνυν καρτερῶν, ἵνα καὶ σὺ ἀκούσῃς, Μὴ ἄλλως με οἴει

[1, 7]   σε ποιῆσαι καὶ συγκληρονόμον αὑτοῦ· σὺ δὲ αὐτὸν οὕτως ἀτιμάζεις, ὡς

[1, 2]   βασιλείας, καὶ ὑπέθηκας ἀνθρωπίναις ἀρχαῖς. Σὺ δέ μοι σκόπει, πῶς ἀκριβῶς

[1, 8]   τὸ αἷμα ἐξέχεεν δι´ αὐτόν· σὺ δὲ οὐδὲ λόγον προέσθαι δι´

[1, 2]   οὐχὶ μεθύειν ὑπὸ τῆς ὀργῆς· σὺ δὲ τύπτεις τοὺς συνδούλους; Τότε

[1, 8]   πανταχοῦ ζητοῦντα καὶ κοπτόμενον· καὶ σὺ ἕστηκας σιγῶν, καὶ οὐ καταγγέλλεις;

[1, 7]   τῶν ἐπικειμένων κακῶν. Τοῦτον καὶ σὺ ζήλωσον· κἂν μυρίας ὁ δαίμων

[1, 3]   Πῶς οὖν τὸν Χριστὸν ὁμολογεῖς σὺ κεφαλὴν εἶναι τῆς Ἐκκλησίας; καὶ

[1, 7]   ὑμῶν. Ὁ Θεὸς μισεῖ, καὶ σὺ κοινωνεῖς; Καὶ οὐκ εἶπε, τήνδε

[1, 7]   ἐπειδὴ Θεὸς ἀγνοεῖ, ἀλλ´ ἵνα σὺ παιδευθῇς, μηδὲ θεραπευόντων ἀνέχεσθαι τῶν

[1, 7]   λέγει, Μετάστησον ἀπ´ ἐμοῦ· καὶ σὺ τρέχεις ἀκουσόμενος τῶν σαλπίγγων; Ἀλλ´

[1, 2]   καλούμενοι, πρὸς τὴν τῶν κυνῶν συγγένειαν ἐξέπεσον· ἡμεῖς δὲ κύνες ὄντες

[1, 6]   ὠδίνων ἐπελάθοντο, παιδοτροφίαν κατεπάτησαν, τῆς συγγενείας τοὺς νόμους ἐξ αὐτῶν τῶν

[1, 1]   τῆς ἀσεβείας Ἀνομοίοις καὶ Ἰουδαίοις, συγγενῆ καὶ τὰ ἀγωνίσματα ἡμῖν γίνεται

[1, 1]   ἀγὼν τῷ προτέρῳ. Ἐπειδὴ γὰρ συγγενῆ τὰ τῆς ἀσεβείας Ἀνομοίοις καὶ

[1, 1]   νοσημάτων ἵστανται πρότερον· πάντως δὲ συγγενὴς καὶ οὗτος ὁ ἀγὼν τῷ

[1, 4]   ἐὰν ἴδω· ἐὰν δὲ ἀγνοήσω, συγγνώμην ὁ Θεὸς δώσει πάντως. Ταῦτα

[1, 8]   οὐ καταγγέλλεις; καὶ ποίαν ἕξεις συγγνώμην; πῶς δὲ οὐκ ἐν τοῖς

[1, 4]   οὐκ αἰσχύνῃ; καὶ ποίαν ἕξεις συγγνώμην, Χριστιανὸς ὢν ἐξ ἡμισείας; Πιστεύσατε,

[1, 4]   ἐκείνης; καὶ ποίας ἂν τύχοις συγγνώμης; Ἀλλ´ ἰσχυρότερός σου καὶ δυνατώτερός

[1, 7]   ἀφίστησι; καὶ ποίας ἂν τύχοιμεν συγγνώμης; Καὶ γὰρ καὶ γεέννης φοβερώτερον

[1, 5]   Νῦν δὲ πάσης εἰσὶν ἀπεστερημένοι συγγνώμης, ὅτι τοὺς κήρυκας τῆς ἀληθείας

[1, 7]   ὡς ἀδελφόν σε ποιῆσαι καὶ συγκληρονόμον αὑτοῦ· σὺ δὲ αὐτὸν οὕτως

[1, 7]   εἰς δοκιμὴν τὴν σὴν ἡ συγχώρησις γίνεται, οὐκ ἐπειδὴ Θεὸς ἀγνοεῖ,

[1, 7]   θεραπεύουσιν. Εἰ δέ ποτε καὶ συγχωροῦντος τοῦ Θεοῦ ἐπιτύχοιέν τινος θεραπείας,

[1, 1]   τὸ θέατρον, καὶ ἐπυροῦτο ὁ σύλλογος. Ἐγὼ δὲ ἔχαιρον, οὐχ ὅτι

[1, 5]   θαυμάζεται. Φεύγετε τοίνυν καὶ τοὺς συλλόγους, καὶ τοὺς τόπους αὐτῶν, καὶ

[1, 5]   φεύγειν καὶ ἀποπηδᾷν αὐτῶν τοὺς συλλόγους. Οὐ μικρὰ αὕτη βλάβη τοῖς

[1, 2]   βοᾷ, ζυγὸν καὶ δεσμὸν τὰ σύμβολα τῆς ἀρχῆς λέγων, ὅτι παρῃτήσαντο

[1, 4]   ἀδίκως καὶ ἀνοσίως, καὶ οὐδὲ συμβολὴν προέσθαι ὑπομένοις, ὥστε αὐτὸν ἐξελέσθαι

[1, 8]   Ἂν γὰρ ἴδω τὴν σήμερον συμβουλὴν εἰς ἔργον ἐκβεβηκυῖαν, μετὰ πλείονος

[1, 8]   μηδένα τῶν ταύτης ἀκουόντων τῆς συμβουλῆς, τοιαύτην ἁμαρτίαν ποτὲ ἁμαρτεῖν, ὥστε

[1, 3]   δὲ προσελθοῦσα ἡ γυνὴ πρὸς συμμαχίαν ἐκάλει, καὶ τὴν ἄνομον βίαν

[1, 3]   ἀλλοτρίαν, οὐκ οἰκείαν ἡγεῖσθε τὴν συμφορὰν εἶναι, καὶ πρὸς τοὺς ἐγκαλοῦντας

[1, 7]   Θεὸν, καὶ ἀπαλλαγῆναι τῆς ἐπικειμένης συμφορᾶς; Εἰπὲ γάρ τι, φησὶ, ῥῆμα

[1, 2]   εἶπε, πομπεύσατε νηστείαν· Κηρύξατε θεραπείαν, συναγάγετε πρεσβυτέρους. Οὗτοι δὲ χοροὺς μαλακῶν

[1, 2]   πρεσβυτέρους. Οὗτοι δὲ χοροὺς μαλακῶν συναγαγόντες, καὶ πολὺν πεπορνευμένων (γυναικῶν συρφετὸν,

[1, 6]   ὁ Φιλάδελφος τὰς πανταχόθεν βίβλους συναγαγὼν, καὶ μαθὼν ὅτι καὶ παρὰ

[1, 4]   καταγώγιον, μᾶλλον δὲ οὐχ αἱ συναγωγαὶ μόνον, ἀλλὰ καὶ αὐταὶ αἱ

[1, 3]   καὶ θέατρον μόνον ἐστὶν ἡ συναγωγὴ, ἀλλὰ καὶ σπήλαιον λῃστῶν, καὶ

[1, 3]   ἐπείγομαι. Εἶπον ὅτι θεάτρου ἡ συναγωγὴ οὐδὲν ἄμεινον διάκειται, καὶ ἀπὸ

[1, 8]   τῶν σαλπίγγων, ἢ εἰς τὴν συναγωγὴν ἀπαντήσῃ, ἢ εἰς τὰ Ματρώνης

[1, 5]   σε τὸν ἔχοντα γνῶσιν εἰς συναγωγὴν ἀπερχόμενον, καὶ σάλπιγγας θεωροῦντα, οὐχὶ

[1, 5]   αὐτῶν, καὶ μηδεὶς αἰδείσθω τὴν συναγωγὴν διὰ τὰ βιβλία, ἀλλὰ διὰ

[1, 2]   ἀπὸ τῆς σκηνῆς εἰς τὴν συναγωγὴν ἐπισύρουσι· θεάτρου γὰρ καὶ συναγωγῆς

[1, 5]   διὰ τοῦτο μάλιστα μισῶ τὴν συναγωγὴν καὶ ἀποστρέφομαι, ὅτι τοὺς προφήτας

[1, 5]   εἰσί τινες οἳ καὶ τὴν συναγωγὴν σεμνὸν εἶναι τόπον νομίζουσιν, ἀναγκαῖον

[1, 5]   μισεῖν καὶ αὐτοὺς καὶ τὴν συναγωγὴν χρὴ, ὅτι ἐμπαροινοῦσιν εἰς τοὺς

[1, 5]   ἀπεστράφης. Τοῦτο καὶ ἐπὶ τῆς συναγωγῆς λογίζου. Τοὺς γὰρ προφήτας καὶ

[1, 6]   αὐτὸ τοίνυν καὶ περὶ τῆς συναγωγῆς λογιστέον. Εἰ γὰρ καὶ μὴ

[1, 6]   οὐ περὶ τῆς ἐνταῦθα λέγω συναγωγῆς μόνον, ἀλλὰ καὶ τῆς ἐν

[1, 2]   λόγου, ὅτι εἶπον, Θεάτρου καὶ συναγωγῆς οὐδὲν τὸ μέσον· ἐγὼ δὲ

[1, 2]   συναγωγὴν ἐπισύρουσι· θεάτρου γὰρ καὶ συναγωγῆς οὐδὲν τὸ μέσον. Καὶ οἶδα

[1, 4]   πανδοχείου παντὸς ἀτιμότερον τὸ τῆς συναγωγῆς χωρίον (ἐστίν. Οὐ γὰρ λῃστῶν

[1, 8]   οὕτως εἰς τὴν ἐπιοῦσαν ἀπαντήσατε σύναξιν, ἵνα καὶ τοῦ παρ´ ἡμῶν

[1, 3]   ἡ κεφαλὴ πάντα τὰ μέλη συνάπτειν πέφυκε, καὶ πρὸς ἑαυτὰ μετὰ

[1, 3]   μετὰ ἀκριβείας ἐπιστρέφειν τε καὶ συνδεῖν. Εἰ δὲ μηδὲν κοινὸν ἔχεις

[1, 8]   ἐκπολεμοῦσα. Πόσῳ δὲ βέλτιον τοῖς συνδούλοις ἀπεχθάνεσθαι ἐπὶ σωτηρίᾳ, ἢ τὸν

[1, 2]   ὑποχειρίους. Εἰ δὲ, ὅτε τοὺς συνδούλους ἔτυπτες, βδελυκτή σου ἦν ἡ

[1, 2]   ὀργῆς· σὺ δὲ τύπτεις τοὺς συνδούλους; Τότε μὲν οὖν εἰς κρίσεις

[1, 8]   ὁ δὲ Θεὸς, ἂν τῷ συνδούλῳ σου τὴν ἐπιβλαβῆ χαριζόμενος χάριν,

[1, 3]   ἐπὶ τὰ τῶν Ἑβραίων εἷλκε συνέδρια. Ὁ δὲ πολλοὺς ἔφη πρὸς

[1, 5]   καὶ σάλπιγγας θεωροῦντα, οὐχὶ ἡ συνείδησις αὐτοῦ ἀσθενοῦς ὄντος οἰκοδομηθήσεται εἰς

[1, 5]   ἐν εἰδωλείῳ κατακείμενον, οὐχὶ ἡ συνείδησις αὐτοῦ ἀσθενοῦς ὄντος οἰκοδομηθήσεται εἰς

[1, 8]   κεκλοφότα μόνον, οὐχὶ καὶ τὸν συνειδότα τῷ κλέπτῃ καὶ μὴ καταγγέλλοντα,

[1, 4]   μόνος, ἀλλὰ καὶ ἕκαστος τῶν συνειδότων μὲν, οὐ ποιησάντων δὲ αὐτὸν

[1, 4]   δίκην· καὶ εἰκότως. Ὁ γὰρ συνειδὼς τῷ τὰ πονηρὰ πράττοντι καὶ

[1, 5]   προσκυνοῦντας τὸν ἐσταυρωμένον τοῖς ἐσταυρωκόσι συνεορτάζειν; Τοῦτο γὰρ οὐ μόνον ἀνοίας,

[1, 1]   τῶν ἑορτῶν, οἱ δὲ καὶ συνεορτάζουσι καὶ τῶν νηστειῶν κοινωνοῦσι· καὶ

[1, 6]   καὶ φόνοις ἀνατραφεῖσιν, εἰς ταυτὸ συνέρχεσθε, καὶ οὐ φρίττετε; Προσρήσεως γὰρ

[1, 6]   μὴ ξόανον εἱστήκῃ; Ὅπου Χριστοκτόνοι συνέρχονται, ὅπου σταυρὸς ἐλαύνεται, ὅπου βλασφημεῖται

[1, 2]   μόνον οὐκ ἤνεγκαν, ἀλλὰ καὶ συνέτριψαν καὶ διέῤῥηξαν. Ἀπ´ αἰῶνος γὰρ,

[1, 2]   ἔχομεν βασιλέα εἰ μὴ Καίσαρα. Συνέτριψας τὸν ζυγὸν, διέῤῥηξας τὸν δεσμὸν,

[1, 2]   εἶπεν, Ἀπέθου τὸν ζυγὸν, ἀλλὰ, Συνέτριψας τὸν ζυγὸν, ὅπερ σκιρτώντων ἀλόγων

[1, 2]   διέῤῥηξαν. Ἀπ´ αἰῶνος γὰρ, φησὶ, συνέτριψας τὸν ζυγόν σου, διέῤῥηξας τὸν

[1, 4]   τὰ πονηρὰ, ἀλλὰ καὶ τοὺς συνευδοκοῦντας αὐτοῖς, ὑποβάλλει κολάσει καὶ τιμωρίᾳ.

[1, 1]   καὶ ταλαιπώρων Ἰουδαίων μέλλουσι προσελαύνειν συνεχεῖς καὶ ἐπάλληλοι, αἱ σάλπιγγες, αἱ

[1, 7]   Ὅτε εἰς χοίρους εἰσελθεῖν αὐτοὺς συνεχώρει ὁ Χριστὸς, τότε εἰς πέλαγος

[1, 4]   ἐπὶ τῶν μυστηρίων τί βοᾷ συνεχῶς ὁ διάκονος; Ἐπιγινώσκετε ἀλλήλους· πῶς

[1, 1]   μή ποτε ὑπὸ τῆς ἀκαίρου συνηθείας καὶ τῆς πολλῆς ἀγνοίας μετάσχωσί

[1, 7]   καὶ τολμᾷς αὐτοῖς εἰς ταυτὸν συνιέναι; Καὶ ὁ μὲν ἀναιρεθεὶς οὕτω

[1, 7]   ὁ ναὸς ἁγιάζει, φησὶ, τοὺς συνιόντας, ἀλλ´ οἱ συνιόντες τὸν ναὸν

[1, 7]   φησὶ, τοὺς συνιόντας, ἀλλ´ οἱ συνιόντες τὸν ναὸν ἅγιον ποιοῦσιν. Εἰ

[1, 6]   οὐ μεταδίδωσι, διὰ τὴν τῶν συνιόντων ἐκεῖ μιαρίαν. Τὸ αὐτὸ τοίνυν

[1, 6]   βιβλία, ἀλλὰ βέβηλον ποιεῖ τῶν συνιόντων ἡ προαίρεσις, ἱστορίαν ὑμῖν διηγήσομαι

[1, 2]   Τὸν νηστεύοντα κατεσταλμένον εἶναι χρὴ, συντετριμμένον, τεταπεινωμένον, οὐχὶ μεθύειν ὑπὸ τῆς

[1, 2]   κάθηνται· ἡμεῖς δὲ οἱ σκότῳ συντραφέντες, πρὸς ἑαυτοὺς ἐπεσπασάμεθα τὸ φῶς,

[1, 4]   κλέπτοντας μόνον, ἀλλὰ καὶ τοὺς συντρέχοντας αὐτοῖς, ὑπὸ τὴν αὐτὴν ἄγει

[1, 2]   συναγαγόντες, καὶ πολὺν πεπορνευμένων (γυναικῶν συρφετὸν, τὸ θέατρον ἅπαν καὶ τοὺς

[1, 6]   τοσαῦτα ἔχουσι πνεύματα ἀκάθαρτα, ἐν σφαγαῖς καὶ φόνοις ἀνατραφεῖσιν, εἰς ταυτὸ

[1, 2]   ἐργασίαν οὐκ ὄντα ἐπιτήδεια, πρὸς σφαγὴν ἐπιτήδεια γίνεται. Ὅπερ οὖν καὶ

[1, 2]   ἐργασίαν ἀχρήστους ἑαυτοὺς καταστήσαντες, πρὸς σφαγὴν ἐπιτήδειοι γεγόνασι. Διὰ τοῦτο καὶ

[1, 8]   τοιαῦτα τολμώντων ἀποκρύψητε, ὥσπερ κατήγοροι σφοδροὶ ἀντικαταστήσονται ὑμῖν. Οὐ γὰρ ὑπεστειλάμην

[1, 8]   μὴ μετὰ πάσης ἐλέγχοιτε τῆς σφοδρότητος. Ἱμάτιον ἐὰν ἀπολέσῃς, μὴ τὸν

[1, 3]   Χριστιανὸς εἴη, κἀκεῖνος ὡμολόγησεν, ἐπεκείμην σφοδρῶς, ἀναισθησίαν ἐγκαλῶν καὶ τὴν ἐσχάτην

[1, 2]   μὲν ὑπόθεσις νηστευόντων, τὸ δὲ σχῆμα μεθυόντων. Ἄκουσον πῶς κελεύει νηστεύειν

[1, 4]   αἰσχύνῃ γὰρ καὶ ἐρυθριᾷς. Εἶτα σχήματος μὲν αὐτοῖς κοινωνῆσαι αἰσχύνῃ, ἀσεβείας

[1, 6]   οἶκόν μου· καὶ ἐλθὸν εὑρίσκει σχολάζοντα, σεσαρωμένον καὶ κεκοσμημένον· καὶ πορεύεται,

[1, 7]   ζημίαν ἄφθαρτον καὶ αἰώνιον ἀνταλλάξασθαι. Σῶμα θεραπεύσεις, ἵνα ψυχὴν ἀπολέσῃς; Οὐ

[1, 7]   ἀπεστέρησαν τῆς ἄνωθεν, καὶ τὸ σῶμα θεραπεύσουσι; Γέλως ταῦτα καὶ μῦθοι.

[1, 7]   ὠφέλησεν. Ὠφέλησε μὲν γὰρ τὸ σῶμα, τὸ πάντως ἀποθανούμενον μικρὸν ὕστερον

[1, 5]   οἱ δήμιοι τῶν μαρτύρων τὰ σώματα, αἰδέσιμοι διὰ τοῦτο ἔσονται; Καὶ

[1, 5]   Μὴ γένοιτο! Εἶτα χεῖρες μὲν, σώματα κατασχοῦσαι ἁγίων, βέβηλοι μένουσι δι´

[1, 5]   ταῦτα ἂν εἴη; Εἰ γὰρ σώματα κατεχόμενα κακῶς, οὐ μόνον οὐχ

[1, 5]   αὐτῶν αἱ χεῖρες, ἐπειδὴ τὰ σώματα τῶν ἁγίων κατέσχον; Μὴ γένοιτο!

[1, 5]   τῶν διωγμῶν οἱ δήμιοι τὰ σώματα τῶν μαρτύρων κατέχουσι, καταξαίνουσι, μαστίζουσιν.

[1, 1]   ἰατρείαν καλεῖ, νόσημα ἐν τῷ σώματι τῆς Ἐκκλησίας πεφυτευμένον. Δεῖ δὲ

[1, 7]   δαιμόνων. Καὶ τί λέγω θεραπείαν σώματος; Εἴ τίς σοι γέενναν ἀπειλεῖ,

[1, 7]   ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ· καὶ σὲ σώματος θεραπεία ἀφίστησι; καὶ ποίας ἂν

[1, 7]   ἡ ἐμπορία· τὸν ποιητὴν τοῦ σώματος παροργίζεις Θεὸν, καὶ τὸν σὸν

[1, 7]   εὐθέως κατεπόντισαν· ἀνθρωπείων δὲ φείσονται σωμάτων; Εἴθε μὲν οὖν μὴ ἀπεκτίννυον,

[1, 7]   ψυχῆς οὐ φείδονται, καὶ τῶν σωμάτων, εἰπέ μοι, φείσονται; τῆς βασιλείας

[1, 7]   ἀναφερόμενα ἐκεῖθεν κνίσσα καὶ καπνὸς σωμάτων καιομένων· τῆς δὲ τοιαύτης κνίσσης

[1, 8]   βέλτιον τοῖς συνδούλοις ἀπεχθάνεσθαι ἐπὶ σωτηρίᾳ, ἢ τὸν Δεσπότην παροξύνειν καθ´

[1, 7]   ὅλην τῆς ψυχῆς καταποντίζουσι τὴν σωτηρίαν. Ἀλλ´ ἡμεῖς μὴ ἀνεχώμεθα, ἀγαπητοὶ,

[1, 7]   ἢ τὴν πίστιν καὶ τὴν σωτηρίαν τῆς σῆς ἀπολέσαι ψυχῆς. Οὐ

[1, 8]   τῆς ἀκροάσεως ὠφελείᾳ πρὸς τὴν σωτηρίαν τῶν ὑμετέρων ἀδελφῶν ἀποχρήσασθαι. Ἀλλὰ

[1, 3]   ὁ Θεὸς ἀφῇ, ποία λοιπὸν σωτηρίας ἐλπίς; Ὅταν ὁ Θεὸς ἀφῇ,

[1, 2]   τῶν πανταχοῦ κατὰ τῆς ἑαυτῶν σωτηρίας τρεχόντων. Καὶ γὰρ ὅτε ἔδει

[1, 6]   πολλάκις, καὶ τῆς οἰκείας καταφρονεῖ σωτηρίας, ὥστε ὑπερασπίσαι τῶν ἐκγόνων· οὗτοι

[1, 6]   ἀπατήσειε τὸν νοῦν ἔχοντα καὶ σωφρονοῦντα· ἐνταῦθα δὲ λέγοντες Θεὸν προσκυνεῖν,

Livre, Chap.
[1, 3]	ἐστι πρὸς τὰ μέλη τὰ	σά;	Πῶς οὖν τὸν Χριστὸν ὁμολογεῖς
[1, 1]	κραζόντων, Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος Κύριος	σαβαώθ·	πλήρης πᾶσα ἡ γῆ τῆς
[1, 8]	ἀνέλθῃ, ἢ νηστείᾳ κοινωνήσῃ, ἢ	σαββάτων	μετάσχῃ, ἢ ἄλλο τι μικρὸν
[1, 5]	γνῶσιν εἰς συναγωγὴν ἀπερχόμενον, καὶ	σάλπιγγας	θεωροῦντα, οὐχὶ ἡ συνείδησις αὐτοῦ
[1, 1]	προσελαύνειν συνεχεῖς καὶ ἐπάλληλοι, αἱ	σάλπιγγες,	αἱ σκηνοπηγίαι, αἱ νηστεῖαι· καὶ
[1, 7]	καὶ σὺ τρέχεις ἀκουσόμενος τῶν	σαλπίγγων;	Ἀλλ´ αὗται αἱ θυσίαι καὶ
[1, 8]	πρὸς τὴν θεωρίαν ἀπέλθῃ τῶν	σαλπίγγων,	ἢ εἰς τὴν συναγωγὴν ἀπαντήσῃ,
[1, 3]	ἐστι λόγος; ἐσχάτης μισανθρωπίας καὶ	Σατανικῆς	ὠμότητος φθεγγόμενοι ῥήματα. Τί λέγεις;
[1, 2]	ζυγὸν, διέῤῥηξας τὸν δεσμὸν, ἐξέβαλες	σαυτὸν	τῆς οὐρανίου βασιλείας, καὶ ὑπέθηκας
[1, 1]	πρώην ὑμῖν διελέχθην, καὶ δεῖξαι	σαφέστερον,	πῶς ἀκατάληπτός ἐστιν ὁ Θεός.
[1, 8]	γὰρ κἂν ἀγανακτήσῃ νῦν, οὐδέν	σε	βλάψαι δυνήσεται, μᾶλλον δὲ καὶ
[1, 8]	καὶ ἀποκρύψῃς, τὴν ἐσχάτην ἀπαιτήσει	σε	δίκην. Ὥστε σιγῶν μὲν, καὶ
[1, 2]	Ἰουδαῖε, ὅτε ἡ μέθη ταῦτά	σε	εἰργάζετο τὰ δεινὰ, ὅτε ἀσέβειαν
[1, 7]	τὸ ποιῆσαι τὸ σημεῖον, καλέσῃ	σε	εἰς ἀσέβειαν, μὴ πεισθῇς διὰ
[1, 7]	Καὶ ὁ μὲν ἀναιρεθεὶς οὕτω	σε	ἐτίμησεν, ὡς ἀδελφόν σε ποιῆσαι
[1, 7]	σημείου. Διὰ τί; Πειράζει γάρ	σε	Κύριος ὁ Θεός σου ἰδεῖν,
[1, 7]	ὃ ἐλάλησε, καὶ εἴπῃ πρὸς	σὲ,	λέγων· Πορευθῶμεν καὶ λατρεύσωμεν θεοῖς
[1, 7]	ἐβούλοντο, ὅπερ ἀδύνατον, ἀλλὰ δεῖ	σε	μὴ κέρδους μικροῦ καὶ φθειρομένου
[1, 2]	καὶ κατασφάξατε αὐτούς. Τότε ἔδει	σε	νηστεύειν, ὦ Ἰουδαῖε, ὅτε ἡ
[1, 7]	ἀπολέσαι ψυχῆς. Οὐ γὰρ ἐγκαταλιμπάνων	σε	ὁ Θεὸς, ἀλλὰ λαμπρότερον ποιῆσαι
[1, 7]	οὕτω σε ἐτίμησεν, ὡς ἀδελφόν	σε	ποιῆσαι καὶ συγκληρονόμον αὑτοῦ· σὺ
[1, 7]	τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ· καὶ	σὲ	σώματος θεραπεία ἀφίστησι; καὶ ποίας
[1, 7]	εἰς θεραπείαν ἐπικαλῇ; Καὶ πῶς	σέ	τις τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης αὐτῆς
[1, 5]	ἐγὼ λέγω, Ἐάν τις ἴδῃ	σε	τὸν ἔχοντα γνῶσιν εἰς συναγωγὴν
[1, 8]	δὲ οὐκ ἐν τοῖς ἐσχάτοις	σε	τῶν ἐχθρῶν ἡ Ἐκκλησία λογιεῖται,
[1, 5]	αὐτὰ τρέχητε; Ἐάν τις ἴδῃ	σὲ,	φησὶ, τὸν ἔχοντα γνῶσιν, ἐν
[1, 8]	μὲν, καὶ τὸν Θεὸν ἐκπολεμώσεις	σεαυτῷ,	καὶ τὸν ἀδελφὸν βλάψεις· καταγγέλλων
[1, 7]	οὐχὶ βδελυκταί; Ἐὰν φέρητέ μοι	σεμίδαλιν,	μάταιον· θυμίαμα βδέλυγμά μοί ἐστι.
[1, 6]	ἡμᾶς ἐστι λόγος; Εἰ γὰρ	σεμνὰ	καὶ μεγάλα τὰ Ἰουδαίων, ψευδῆ
[1, 4]	τραυματίζεσθαι. Ταῦτα οὖν, εἰπέ μοι,	σεμνὰ	καὶ φοβερά; καὶ τίς ἂν
[1, 3]	ὅτι πολλοὶ αἰδοῦνται Ἰουδαίους, καὶ	σεμνὴν	νομίζουσιν εἶναι τὴν ἐκείνων πολιτείαν
[1, 3]	ἐστιν· ἀλλ´ ὅμως τινὲς ὡς	σεμνοῖς	ἐκείνοις τοῖς τόποις προσέχουσι. Καὶ
[1, 5]	τινες οἳ καὶ τὴν συναγωγὴν	σεμνὸν	εἶναι τόπον νομίζουσιν, ἀναγκαῖον καὶ
[1, 7]	ἡμέρα. Ἀλλ´ αἱ ἑορταὶ αὐτῶν	σεμνὸν	ἔχουσί τι καὶ μέγα; Καὶ
[1, 5]	Χριστὸν, τὰ ἐκείνων διώκοντας καὶ	σεμνοποιοῦντας,	πῶς οὐχ ἡγήσονται ἄριστα αὐτοῖς
[1, 4]	μηδὲ πανδοχεῖα τῶν βασιλικῶν αὐλῶν	σεμνότερα,	μᾶλλον δὲ καὶ πανδοχείου παντὸς
[1, 6]	καὶ ἀπέθετο εἰς τὸ τοῦ	Σεράπιδος	ἱερόν· καὶ γὰρ ἦν Ἕλλην
[1, 6]	Τί οὖν, ἅγιος ἔσται τοῦ	Σεράπιδος	ὁ ναὸς διὰ τὰ βιβλία;
[1, 1]	ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία. Ἠκούσατε τῶν	σεραφεὶμ	πάλιν ἐκπληττομένων καὶ μετὰ φρίκης
[1, 6]	μου· καὶ ἐλθὸν εὑρίσκει σχολάζοντα,	σεσαρωμένον	καὶ κεκοσμημένον· καὶ πορεύεται, καὶ
[1, 7]	ἀναστῇ προφήτης, φησὶ, καὶ ποιήσῃ	σημεῖον,	ἢ νεκρὸν ἐγείρῃ, ἢ λεπρὸν
[1, 7]	ὑμῖν, ἐνυπνιαζόμενος ἐνύπνιον καὶ δῷ	σημεῖον	ἢ τέρας, καὶ ἔλθῃ τὸ
[1, 7]	ἢ τέρας, καὶ ἔλθῃ τὸ	σημεῖον	ἢ τὸ τέρας ὃ ἐλάλησε,
[1, 7]	καὶ μετὰ τὸ ποιῆσαι τὸ	σημεῖον,	καλέσῃ σε εἰς ἀσέβειαν, μὴ
[1, 7]	πεισθῇς διὰ τὴν ἔκβασιν τοῦ	σημείου.	Διὰ τί; Πειράζει γάρ σε
[1, 1]	εὔνοιαν. Ἐβουλόμην μὲν οὖν καὶ	σήμερον	ἐπαγωνίσασθαι τοῖς παλαίσμασι τούτοις. Εἰ
[1, 1]	λόγοι. Ἂν γὰρ μηδὲν ἀκούσαντες	σήμερον	νηστεύσωσι μετ´ ἐκείνων, μετὰ τὸ
[1, 8]	τράπεζαν. Ἂν γὰρ ἴδω τὴν	σήμερον	συμβουλὴν εἰς ἔργον ἐκβεβηκυῖαν, μετὰ
[1, 1]	Ἐβουλόμην ὑμῖν ἀποδοῦναι τὰ λείψανα	σήμερον	τῆς ὑποθέσεως, περὶ ἧς καὶ
[1, 7]	καθάπερ ἄνθρωποι, εἰς δοκιμὴν τὴν	σὴν	ἡ συγχώρησις γίνεται, οὐκ ἐπειδὴ
[1, 7]	πάντως ἀποθανούμενον μικρὸν ὕστερον καὶ	σήπεσθαι	μέλλον, κατέβλαψε δὲ τὴν ψυχὴν
[1, 7]	πίστιν καὶ τὴν σωτηρίαν τῆς	σῆς	ἀπολέσαι ψυχῆς. Οὐ γὰρ ἐγκαταλιμπάνων
[1, 8]	Φορτικὸν μὲν οὖν καὶ ἐπαχθὲς	σιγᾷν.	Καὶ γὰρ ὑμῖν τοῖς ἀποκρύπτουσι,
[1, 8]	ἐπάγει τὸν ὄλεθρον αὕτη ἡ	σιγὴ,	τὸν Θεὸν ὑμῖν ἐκπολεμοῦσα. Πόσῳ
[1, 8]	σου τὴν ἐπιβλαβῆ χαριζόμενος χάριν,	σιγήσῃς	καὶ ἀποκρύψῃς, τὴν ἐσχάτην ἀπαιτήσει
[1, 8]	καὶ κοπτόμενον· καὶ σὺ ἕστηκας	σιγῶν,	καὶ οὐ καταγγέλλεις; καὶ ποίαν
[1, 8]	ἐσχάτην ἀπαιτήσει σε δίκην. Ὥστε	σιγῶν	μὲν, καὶ τὸν Θεὸν ἐκπολεμώσεις
[1, 2]	ἅπαν καὶ τοὺς ἀπὸ τῆς	σκηνῆς	εἰς τὴν συναγωγὴν ἐπισύρουσι· θεάτρου
[1, 1]	καὶ ἐπάλληλοι, αἱ σάλπιγγες, αἱ	σκηνοπηγίαι,	αἱ νηστεῖαι· καὶ πολλοὶ τῶν
[1, 2]	ἀλλὰ, Συνέτριψας τὸν ζυγὸν, ὅπερ	σκιρτώντων	ἀλόγων ἐστὶν ἁμάρτημα, ἀφηνιώντων, παραιτουμένων
[1, 2]	Ἀλλὰ πόθεν αὕτη γέγονεν ἡ	σκληρότης;	Ἀπὸ ἀδηφαγίας καὶ μέθης. Τίς
[1, 2]	ὅμως οὐκ ἤνεγκαν διὰ τὴν	σκληρότητα	τοῦ αὐχένος· καὶ οὐ μόνον
[1, 2]	Θεὸν παροξύνουσι; Διὰ τοῦτό φησι,	Σκληροτράχηλοι	καὶ ἀπερίτμητοι τῇ καρδίᾳ, ὑμεῖς
[1, 2]	καὶ τῷ φυλάττειν ἐθέλειν ἀκαίρως.	Σκληροτράχηλοι.	Καὶ καλῶς εἶπε, σκληροτράχηλοι· οὐ
[1, 2]	ἀκαίρως. Σκληροτράχηλοι. Καὶ καλῶς εἶπε,	σκληροτράχηλοι·	οὐ γὰρ ἤνεγκαν τὸν ζυγὸν
[1, 2]	ἀνθρωπίναις ἀρχαῖς. Σὺ δέ μοι	σκόπει,	πῶς ἀκριβῶς αὐτῶν ὁ προφήτης
[1, 3]	ὅση καὶ ἡλίκη τις ἦν	σκοπῶν,	ἐγέλων. Ταῦτα δὲ εἶπον πρὸς
[1, 4]	δεσμῶν τῶν ἀῤῥήκτων, περὶ τοῦ	σκότους.	τοῦ ἐξωτέρου. Ἐκεῖνοι δὲ τούτων
[1, 2]	ἀπώσαντο τὴν ἀκτῖνα, καὶ ἐν	σκότῳ	κάθηνται· ἡμεῖς δὲ οἱ σκότῳ
[1, 2]	σκότῳ κάθηνται· ἡμεῖς δὲ οἱ	σκότῳ	συντραφέντες, πρὸς ἑαυτοὺς ἐπεσπασάμεθα τὸ
[1, 4]	τῶν πυρίνων ποταμῶν, περὶ τοῦ	σκώληκος	τοῦ ἰοβόλου, περὶ τῶν δεσμῶν
[1, 3]	προφήτης φησίν; Ὄψις πόρνης ἐγένετό	σοι·	ἀπηναισχύντησας πρὸς πάντας. Ἔνθα δὲ
[1, 7]	λέγω θεραπείαν σώματος; Εἴ τίς	σοι	γέενναν ἀπειλεῖ, ὥστε ἀρνήσασθαι τὸν
[1, 7]	ἀκούσῃς, Μὴ ἄλλως με οἴει	σοι	κεχρηματικέναι, ἢ ἵνα δίκαιος ἀναφανῇς;
[1, 3]	Χριστὸν, τολμᾷς εἰπεῖν, ὅτι οὐδέν	σοι	κοινόν ἐστι πρὸς τὰ μέλη
[1, 4]	τοῖς αὐτοῖς ἐπιμένῃ. Τί γάρ	σοι	κοινὸν μετὰ τῆς ἐλευθέρας, μετὰ
[1, 6]	εἰ θαυμάζεις τὰ ἐκείνων, τίς	σοι	κοινὸς πρὸς ἡμᾶς ἐστι λόγος;
[1, 7]	ὁ δαίμων ἐπαγγείληται τῶν ἐπικειμένων	σοι	λύσεις κακῶν, μὴ πεισθῇς, μηδὲ
[1, 8]	μᾶλλον δὲ καὶ χάριν εἴσεταί	σοι	μετὰ ταῦτα τῆς ἰατρείας· ὁ
[1, 1]	ὑπὲρ τῆς ἀκαταληψίας, λέγων· Ἐξομολογήσομαί	σοι,	ὅτι φοβερῶς ἐθαυμαστώθης· θαυμάσια τὰ
[1, 7]	τις τὸν υἱὸν ἀνεῖλε τὸν	σὸν,	εἰπέ μοι, ἆρα ἂν αὐτὸν
[1, 7]	σώματος παροργίζεις Θεὸν, καὶ τὸν	σὸν	ἐπίβουλον εἰς θεραπείαν ἐπικαλῇ; Καὶ
[1, 4]	Τὸν ἀδελφὸν νῦν ὁρᾷς τὸν	σὸν,	οὐχ ὑπὸ τοῦ δημίου, ἀλλ´
[1, 2]	γὰρ, φησὶ, συνέτριψας τὸν ζυγόν	σου,	διέῤῥηξας τὸν δεσμόν σου. Οὐχὶ
[1, 1]	καὶ πάλιν, Ἐθαυμαστώθη ἡ γνῶσίς	σου	ἐξ ἐμοῦ, ἐκραταιώθη, οὐ μὴ
[1, 3]	σου, οὐδὲ πρὸς τὸν ἀδελφόν	σου	ἔχεις τι κοινὸν, οὐδὲ κεφαλὴν
[1, 7]	ἵνα ψυχὴν ἀπολέσῃς; Οὐ καλή	σου	ἡ ἐμπορία· τὸν ποιητὴν τοῦ
[1, 2]	ὅτε τοὺς συνδούλους ἔτυπτες, βδελυκτή	σου	ἦν ἡ νηστεία, ὅτε τὸν
[1, 7]	γάρ σε Κύριος ὁ Θεός	σου	ἰδεῖν, εἰ ἀγαπᾷς αὐτὸν ἐξ
[1, 4]	ἂν τύχοις συγγνώμης; Ἀλλ´ ἰσχυρότερός	σου	καὶ δυνατώτερός ἐστιν. Ἐμοὶ αὐτὸν
[1, 7]	αὐτὸν ἐξ ὅλης τῆς καρδίας	(σου,	καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς
[1, 1]	φοβερῶς ἐθαυμαστώθης· θαυμάσια τὰ ἔργα	σου·	καὶ πάλιν, Ἐθαυμαστώθη ἡ γνῶσίς
[1, 7]	καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς	σου.	Ὅθεν δῆλον, ὅτι δαίμονες οὐ
[1, 3]	κοινὸν ἔχεις πρὸς τὸ μέλος	σου,	οὐδὲ πρὸς τὸν ἀδελφόν σου
[1, 7]	σου, φησὶ, καὶ ψαλμὸν ὀργάνων	σου	οὐκ ἀκούσομαι. Ὁ Θεὸς λέγει,
[1, 2]	ζυγόν σου, διέῤῥηξας τὸν δεσμόν	σου.	Οὐχὶ Παῦλος λέγει ταῦτα, ἀλλ´
[1, 2]	ὅτε τὸν Δεσπότην κατέσφαξας, τότε	σου	προσδεκτὴ ἡ νηστεία γίνεται; Καὶ
[1, 8]	δὲ Θεὸς, ἂν τῷ συνδούλῳ	σου	τὴν ἐπιβλαβῆ χαριζόμενος χάριν, σιγήσῃς
[1, 7]	διάβολον ἔφυγες ἄν; Τοῦ Δεσπότου	σου	τὸν Υἱὸν ἀνεῖλον, καὶ τολμᾷς
[1, 7]	Μετάστησον ἀπ´ ἐμοῦ ἦχον ᾠδῶν	σου,	φησὶ, καὶ ψαλμὸν ὀργάνων σου
[1, 1]	ἐβόησεν· Ὦ βάθος πλούτου καὶ	σοφίας	καὶ γνώσεως Θεοῦ! ὡς ἀνεξερεύνητα
[1, 3]	Χριστὸν λέγων προσκυνεῖν, ἐπὶ τὰ	σπήλαια	τῶν Ἰουδαίων, τῶν σταυρωσάντων αὐτὸν,
[1, 3]	σπήλαιον λῃστῶν, καὶ καταγώγιον θηρίων·	Σπήλαιον	γὰρ, φησὶν, ὑαίνης ἐγένετό μοι
[1, 5]	ἐθαύμασας τὸ καπηλεῖον ἢ τὸ	σπήλαιον,	ἐπειδὴ ἔνδον εἱστήκει παροινούμενος ὁ
[1, 3]	ἐστὶν ἡ συναγωγὴ, ἀλλὰ καὶ	σπήλαιον	λῃστῶν, καὶ καταγώγιον θηρίων· Σπήλαιον
[1, 2]	καὶ ῥίψαντες μετὰ πολλῆς τῆς	σπουδῆς.	Ἀνέτειλεν ἐκείνοις πρώϊμος ὁ τῆς
[1, 4]	τῆς ἀῤῥωστίας· ἀμήχανον γὰρ ἦν,	σπουδῆς	πολλῆς παρ´ ἡμῶν ἀπολαύοντας, μένειν
[1, 5]	γενομένους πονηροὺς μετὰ τοσαύτης φεύγειν	σπουδῆς,	τοὺς δὲ εἰς αὐτὸν ὑβρίσαντας
[1, 6]	εἱστήκῃ; Ὅπου Χριστοκτόνοι συνέρχονται, ὅπου	σταυρὸς	ἐλαύνεται, ὅπου βλασφημεῖται Θεὸς, ὅπου
[1, 7]	ἑαυτῶν ἀνελεῖν Δεσπότην, πρὸ τοῦ	σταυροῦ,	πρὸ τῆς Χριστοκτονίας τὸ βδέλυγμα·
[1, 5]	τοὺς προσκυνοῦντας τὸν ὑπ´ αὐτῶν	σταυρωθέντα	Χριστὸν, τὰ ἐκείνων διώκοντας καὶ
[1, 7]	ὡς τοὺς ἐκείνου φονέας καὶ	σταυρώσαντας	αὐτὸν τιμᾷν καὶ θεραπεύειν τῇ
[1, 3]	τὰ σπήλαια τῶν Ἰουδαίων, τῶν	σταυρωσάντων	αὐτὸν, ἕλκοι τινά· καὶ μακρὸν
[1, 5]	οἱ νηστεύοντες νῦν· τοῖς βοῶσι,	Σταύρωσον,	σταύρωσον· τοῖς λέγουσι, Τὸ αἷμα
[1, 5]	νηστεύοντες νῦν· τοῖς βοῶσι, Σταύρωσον,	σταύρωσον·	τοῖς λέγουσι, Τὸ αἷμα αὐτοῦ
[1, 5]	οὐχ ὑπὲρ τῆς οἰκείας ἀρετῆς	στεφανοῦται	μόνον, ἀλλ´ ὅτι καὶ ἄλλους
[1, 3]	τόποις προσέχουσι. Καὶ ταῦτα οὐχὶ	στοχαζόμενος	λέγω, ἀλλ´ αὐτῇ τῇ πείρᾳ
[1, 4]	οὐ ποιησάντων δὲ αὐτὸν τῷ	στρατηγῷ	φανερόν. Ἐπεὶ οὖν καὶ ὑμεῖς
[1, 4]	Περσικὰ φρονῶν ἐν μέσοις τοῖς	στρατιώταις,	οὐκ αὐτὸς κινδυνεύει μόνος, ἀλλὰ
[1, 4]	φανερόν. Ἐπεὶ οὖν καὶ ὑμεῖς	στρατόπεδόν	ἐστε τοῦ Χριστοῦ, μετὰ ἀκριβείας
[1, 4]	Καὶ γὰρ ἐπὶ τῶν ἔξω	στρατοπέδων,	ἂν ἁλῷ τις βαρβαρίζων καὶ
[1, 7]	Μένε τοίνυν καρτερῶν, ἵνα καὶ	σὺ	ἀκούσῃς, Μὴ ἄλλως με οἴει
[1, 7]	σε ποιῆσαι καὶ συγκληρονόμον αὑτοῦ·	σὺ	δὲ αὐτὸν οὕτως ἀτιμάζεις, ὡς
[1, 2]	βασιλείας, καὶ ὑπέθηκας ἀνθρωπίναις ἀρχαῖς.	Σὺ	δέ μοι σκόπει, πῶς ἀκριβῶς
[1, 8]	τὸ αἷμα ἐξέχεεν δι´ αὐτόν·	σὺ	δὲ οὐδὲ λόγον προέσθαι δι´
[1, 2]	οὐχὶ μεθύειν ὑπὸ τῆς ὀργῆς·	σὺ	δὲ τύπτεις τοὺς συνδούλους; Τότε
[1, 8]	πανταχοῦ ζητοῦντα καὶ κοπτόμενον· καὶ	σὺ	ἕστηκας σιγῶν, καὶ οὐ καταγγέλλεις;
[1, 7]	τῶν ἐπικειμένων κακῶν. Τοῦτον καὶ	σὺ	ζήλωσον· κἂν μυρίας ὁ δαίμων
[1, 3]	Πῶς οὖν τὸν Χριστὸν ὁμολογεῖς	σὺ	κεφαλὴν εἶναι τῆς Ἐκκλησίας; καὶ
[1, 7]	ὑμῶν. Ὁ Θεὸς μισεῖ, καὶ	σὺ	κοινωνεῖς; Καὶ οὐκ εἶπε, τήνδε
[1, 7]	ἐπειδὴ Θεὸς ἀγνοεῖ, ἀλλ´ ἵνα	σὺ	παιδευθῇς, μηδὲ θεραπευόντων ἀνέχεσθαι τῶν
[1, 7]	λέγει, Μετάστησον ἀπ´ ἐμοῦ· καὶ	σὺ	τρέχεις ἀκουσόμενος τῶν σαλπίγγων; Ἀλλ´
[1, 2]	καλούμενοι, πρὸς τὴν τῶν κυνῶν	συγγένειαν	ἐξέπεσον· ἡμεῖς δὲ κύνες ὄντες
[1, 6]	ὠδίνων ἐπελάθοντο, παιδοτροφίαν κατεπάτησαν, τῆς	συγγενείας	τοὺς νόμους ἐξ αὐτῶν τῶν
[1, 1]	τῆς ἀσεβείας Ἀνομοίοις καὶ Ἰουδαίοις,	συγγενῆ	καὶ τὰ ἀγωνίσματα ἡμῖν γίνεται
[1, 1]	ἀγὼν τῷ προτέρῳ. Ἐπειδὴ γὰρ	συγγενῆ	τὰ τῆς ἀσεβείας Ἀνομοίοις καὶ
[1, 1]	νοσημάτων ἵστανται πρότερον· πάντως δὲ	συγγενὴς	καὶ οὗτος ὁ ἀγὼν τῷ
[1, 4]	ἐὰν ἴδω· ἐὰν δὲ ἀγνοήσω,	συγγνώμην	ὁ Θεὸς δώσει πάντως. Ταῦτα
[1, 8]	οὐ καταγγέλλεις; καὶ ποίαν ἕξεις	συγγνώμην;	πῶς δὲ οὐκ ἐν τοῖς
[1, 4]	οὐκ αἰσχύνῃ; καὶ ποίαν ἕξεις	συγγνώμην,	Χριστιανὸς ὢν ἐξ ἡμισείας; Πιστεύσατε,
[1, 4]	ἐκείνης; καὶ ποίας ἂν τύχοις	συγγνώμης;	Ἀλλ´ ἰσχυρότερός σου καὶ δυνατώτερός
[1, 7]	ἀφίστησι; καὶ ποίας ἂν τύχοιμεν	συγγνώμης;	Καὶ γὰρ καὶ γεέννης φοβερώτερον
[1, 5]	Νῦν δὲ πάσης εἰσὶν ἀπεστερημένοι	συγγνώμης,	ὅτι τοὺς κήρυκας τῆς ἀληθείας
[1, 7]	ὡς ἀδελφόν σε ποιῆσαι καὶ	συγκληρονόμον	αὑτοῦ· σὺ δὲ αὐτὸν οὕτως
[1, 7]	εἰς δοκιμὴν τὴν σὴν ἡ	συγχώρησις	γίνεται, οὐκ ἐπειδὴ Θεὸς ἀγνοεῖ,
[1, 7]	θεραπεύουσιν. Εἰ δέ ποτε καὶ	συγχωροῦντος	τοῦ Θεοῦ ἐπιτύχοιέν τινος θεραπείας,
[1, 1]	τὸ θέατρον, καὶ ἐπυροῦτο ὁ	σύλλογος.	Ἐγὼ δὲ ἔχαιρον, οὐχ ὅτι
[1, 5]	θαυμάζεται. Φεύγετε τοίνυν καὶ τοὺς	συλλόγους,	καὶ τοὺς τόπους αὐτῶν, καὶ
[1, 5]	φεύγειν καὶ ἀποπηδᾷν αὐτῶν τοὺς	συλλόγους.	Οὐ μικρὰ αὕτη βλάβη τοῖς
[1, 2]	βοᾷ, ζυγὸν καὶ δεσμὸν τὰ	σύμβολα	τῆς ἀρχῆς λέγων, ὅτι παρῃτήσαντο
[1, 4]	ἀδίκως καὶ ἀνοσίως, καὶ οὐδὲ	συμβολὴν	προέσθαι ὑπομένοις, ὥστε αὐτὸν ἐξελέσθαι
[1, 8]	Ἂν γὰρ ἴδω τὴν σήμερον	συμβουλὴν	εἰς ἔργον ἐκβεβηκυῖαν, μετὰ πλείονος
[1, 8]	μηδένα τῶν ταύτης ἀκουόντων τῆς	συμβουλῆς,	τοιαύτην ἁμαρτίαν ποτὲ ἁμαρτεῖν, ὥστε
[1, 3]	δὲ προσελθοῦσα ἡ γυνὴ πρὸς	συμμαχίαν	ἐκάλει, καὶ τὴν ἄνομον βίαν
[1, 3]	ἀλλοτρίαν, οὐκ οἰκείαν ἡγεῖσθε τὴν	συμφορὰν	εἶναι, καὶ πρὸς τοὺς ἐγκαλοῦντας
[1, 7]	Θεὸν, καὶ ἀπαλλαγῆναι τῆς ἐπικειμένης	συμφορᾶς;	Εἰπὲ γάρ τι, φησὶ, ῥῆμα
[1, 2]	εἶπε, πομπεύσατε νηστείαν· Κηρύξατε θεραπείαν,	συναγάγετε	πρεσβυτέρους. Οὗτοι δὲ χοροὺς μαλακῶν
[1, 2]	πρεσβυτέρους. Οὗτοι δὲ χοροὺς μαλακῶν	συναγαγόντες,	καὶ πολὺν πεπορνευμένων (γυναικῶν συρφετὸν,
[1, 6]	ὁ Φιλάδελφος τὰς πανταχόθεν βίβλους	συναγαγὼν,	καὶ μαθὼν ὅτι καὶ παρὰ
[1, 4]	καταγώγιον, μᾶλλον δὲ οὐχ αἱ	συναγωγαὶ	μόνον, ἀλλὰ καὶ αὐταὶ αἱ
[1, 3]	καὶ θέατρον μόνον ἐστὶν ἡ	συναγωγὴ,	ἀλλὰ καὶ σπήλαιον λῃστῶν, καὶ
[1, 3]	ἐπείγομαι. Εἶπον ὅτι θεάτρου ἡ	συναγωγὴ	οὐδὲν ἄμεινον διάκειται, καὶ ἀπὸ
[1, 8]	τῶν σαλπίγγων, ἢ εἰς τὴν	συναγωγὴν	ἀπαντήσῃ, ἢ εἰς τὰ Ματρώνης
[1, 5]	σε τὸν ἔχοντα γνῶσιν εἰς	συναγωγὴν	ἀπερχόμενον, καὶ σάλπιγγας θεωροῦντα, οὐχὶ
[1, 5]	αὐτῶν, καὶ μηδεὶς αἰδείσθω τὴν	συναγωγὴν	διὰ τὰ βιβλία, ἀλλὰ διὰ
[1, 2]	ἀπὸ τῆς σκηνῆς εἰς τὴν	συναγωγὴν	ἐπισύρουσι· θεάτρου γὰρ καὶ συναγωγῆς
[1, 5]	διὰ τοῦτο μάλιστα μισῶ τὴν	συναγωγὴν	καὶ ἀποστρέφομαι, ὅτι τοὺς προφήτας
[1, 5]	εἰσί τινες οἳ καὶ τὴν	συναγωγὴν	σεμνὸν εἶναι τόπον νομίζουσιν, ἀναγκαῖον
[1, 5]	μισεῖν καὶ αὐτοὺς καὶ τὴν	συναγωγὴν	χρὴ, ὅτι ἐμπαροινοῦσιν εἰς τοὺς
[1, 5]	ἀπεστράφης. Τοῦτο καὶ ἐπὶ τῆς	συναγωγῆς	λογίζου. Τοὺς γὰρ προφήτας καὶ
[1, 6]	αὐτὸ τοίνυν καὶ περὶ τῆς	συναγωγῆς	λογιστέον. Εἰ γὰρ καὶ μὴ
[1, 6]	οὐ περὶ τῆς ἐνταῦθα λέγω	συναγωγῆς	μόνον, ἀλλὰ καὶ τῆς ἐν
[1, 2]	λόγου, ὅτι εἶπον, Θεάτρου καὶ	συναγωγῆς	οὐδὲν τὸ μέσον· ἐγὼ δὲ
[1, 2]	συναγωγὴν ἐπισύρουσι· θεάτρου γὰρ καὶ	συναγωγῆς	οὐδὲν τὸ μέσον. Καὶ οἶδα
[1, 4]	πανδοχείου παντὸς ἀτιμότερον τὸ τῆς	συναγωγῆς	χωρίον (ἐστίν. Οὐ γὰρ λῃστῶν
[1, 8]	οὕτως εἰς τὴν ἐπιοῦσαν ἀπαντήσατε	σύναξιν,	ἵνα καὶ τοῦ παρ´ ἡμῶν
[1, 3]	ἡ κεφαλὴ πάντα τὰ μέλη	συνάπτειν	πέφυκε, καὶ πρὸς ἑαυτὰ μετὰ
[1, 3]	μετὰ ἀκριβείας ἐπιστρέφειν τε καὶ	συνδεῖν.	Εἰ δὲ μηδὲν κοινὸν ἔχεις
[1, 8]	ἐκπολεμοῦσα. Πόσῳ δὲ βέλτιον τοῖς	συνδούλοις	ἀπεχθάνεσθαι ἐπὶ σωτηρίᾳ, ἢ τὸν
[1, 2]	ὑποχειρίους. Εἰ δὲ, ὅτε τοὺς	συνδούλους	ἔτυπτες, βδελυκτή σου ἦν ἡ
[1, 2]	ὀργῆς· σὺ δὲ τύπτεις τοὺς	συνδούλους;	Τότε μὲν οὖν εἰς κρίσεις
[1, 8]	ὁ δὲ Θεὸς, ἂν τῷ	συνδούλῳ	σου τὴν ἐπιβλαβῆ χαριζόμενος χάριν,
[1, 3]	ἐπὶ τὰ τῶν Ἑβραίων εἷλκε	συνέδρια.	Ὁ δὲ πολλοὺς ἔφη πρὸς
[1, 5]	καὶ σάλπιγγας θεωροῦντα, οὐχὶ ἡ	συνείδησις	αὐτοῦ ἀσθενοῦς ὄντος οἰκοδομηθήσεται εἰς
[1, 5]	ἐν εἰδωλείῳ κατακείμενον, οὐχὶ ἡ	συνείδησις	αὐτοῦ ἀσθενοῦς ὄντος οἰκοδομηθήσεται εἰς
[1, 8]	κεκλοφότα μόνον, οὐχὶ καὶ τὸν	συνειδότα	τῷ κλέπτῃ καὶ μὴ καταγγέλλοντα,
[1, 4]	μόνος, ἀλλὰ καὶ ἕκαστος τῶν	συνειδότων	μὲν, οὐ ποιησάντων δὲ αὐτὸν
[1, 4]	δίκην· καὶ εἰκότως. Ὁ γὰρ	συνειδὼς	τῷ τὰ πονηρὰ πράττοντι καὶ
[1, 5]	προσκυνοῦντας τὸν ἐσταυρωμένον τοῖς ἐσταυρωκόσι	συνεορτάζειν;	Τοῦτο γὰρ οὐ μόνον ἀνοίας,
[1, 1]	τῶν ἑορτῶν, οἱ δὲ καὶ	συνεορτάζουσι	καὶ τῶν νηστειῶν κοινωνοῦσι· καὶ
[1, 6]	καὶ φόνοις ἀνατραφεῖσιν, εἰς ταυτὸ	συνέρχεσθε,	καὶ οὐ φρίττετε; Προσρήσεως γὰρ
[1, 6]	μὴ ξόανον εἱστήκῃ; Ὅπου Χριστοκτόνοι	συνέρχονται,	ὅπου σταυρὸς ἐλαύνεται, ὅπου βλασφημεῖται
[1, 2]	μόνον οὐκ ἤνεγκαν, ἀλλὰ καὶ	συνέτριψαν	καὶ διέῤῥηξαν. Ἀπ´ αἰῶνος γὰρ,
[1, 2]	ἔχομεν βασιλέα εἰ μὴ Καίσαρα.	Συνέτριψας	τὸν ζυγὸν, διέῤῥηξας τὸν δεσμὸν,
[1, 2]	εἶπεν, Ἀπέθου τὸν ζυγὸν, ἀλλὰ,	Συνέτριψας	τὸν ζυγὸν, ὅπερ σκιρτώντων ἀλόγων
[1, 2]	διέῤῥηξαν. Ἀπ´ αἰῶνος γὰρ, φησὶ,	συνέτριψας	τὸν ζυγόν σου, διέῤῥηξας τὸν
[1, 4]	τὰ πονηρὰ, ἀλλὰ καὶ τοὺς	συνευδοκοῦντας	αὐτοῖς, ὑποβάλλει κολάσει καὶ τιμωρίᾳ.
[1, 1]	καὶ ταλαιπώρων Ἰουδαίων μέλλουσι προσελαύνειν	συνεχεῖς	καὶ ἐπάλληλοι, αἱ σάλπιγγες, αἱ
[1, 7]	Ὅτε εἰς χοίρους εἰσελθεῖν αὐτοὺς	συνεχώρει	ὁ Χριστὸς, τότε εἰς πέλαγος
[1, 4]	ἐπὶ τῶν μυστηρίων τί βοᾷ	συνεχῶς	ὁ διάκονος; Ἐπιγινώσκετε ἀλλήλους· πῶς
[1, 1]	μή ποτε ὑπὸ τῆς ἀκαίρου	συνηθείας	καὶ τῆς πολλῆς ἀγνοίας μετάσχωσί
[1, 7]	καὶ τολμᾷς αὐτοῖς εἰς ταυτὸν	συνιέναι;	Καὶ ὁ μὲν ἀναιρεθεὶς οὕτω
[1, 7]	ὁ ναὸς ἁγιάζει, φησὶ, τοὺς	συνιόντας,	ἀλλ´ οἱ συνιόντες τὸν ναὸν
[1, 7]	φησὶ, τοὺς συνιόντας, ἀλλ´ οἱ	συνιόντες	τὸν ναὸν ἅγιον ποιοῦσιν. Εἰ
[1, 6]	οὐ μεταδίδωσι, διὰ τὴν τῶν	συνιόντων	ἐκεῖ μιαρίαν. Τὸ αὐτὸ τοίνυν
[1, 6]	βιβλία, ἀλλὰ βέβηλον ποιεῖ τῶν	συνιόντων	ἡ προαίρεσις, ἱστορίαν ὑμῖν διηγήσομαι
[1, 2]	Τὸν νηστεύοντα κατεσταλμένον εἶναι χρὴ,	συντετριμμένον,	τεταπεινωμένον, οὐχὶ μεθύειν ὑπὸ τῆς
[1, 2]	κάθηνται· ἡμεῖς δὲ οἱ σκότῳ	συντραφέντες,	πρὸς ἑαυτοὺς ἐπεσπασάμεθα τὸ φῶς,
[1, 4]	κλέπτοντας μόνον, ἀλλὰ καὶ τοὺς	συντρέχοντας	αὐτοῖς, ὑπὸ τὴν αὐτὴν ἄγει
[1, 2]	συναγαγόντες, καὶ πολὺν πεπορνευμένων (γυναικῶν	συρφετὸν,	τὸ θέατρον ἅπαν καὶ τοὺς
[1, 6]	τοσαῦτα ἔχουσι πνεύματα ἀκάθαρτα, ἐν	σφαγαῖς	καὶ φόνοις ἀνατραφεῖσιν, εἰς ταυτὸ
[1, 2]	ἐργασίαν οὐκ ὄντα ἐπιτήδεια, πρὸς	σφαγὴν	ἐπιτήδεια γίνεται. Ὅπερ οὖν καὶ
[1, 2]	ἐργασίαν ἀχρήστους ἑαυτοὺς καταστήσαντες, πρὸς	σφαγὴν	ἐπιτήδειοι γεγόνασι. Διὰ τοῦτο καὶ
[1, 8]	τοιαῦτα τολμώντων ἀποκρύψητε, ὥσπερ κατήγοροι	σφοδροὶ	ἀντικαταστήσονται ὑμῖν. Οὐ γὰρ ὑπεστειλάμην
[1, 8]	μὴ μετὰ πάσης ἐλέγχοιτε τῆς	σφοδρότητος.	Ἱμάτιον ἐὰν ἀπολέσῃς, μὴ τὸν
[1, 3]	Χριστιανὸς εἴη, κἀκεῖνος ὡμολόγησεν, ἐπεκείμην	σφοδρῶς,	ἀναισθησίαν ἐγκαλῶν καὶ τὴν ἐσχάτην
[1, 2]	μὲν ὑπόθεσις νηστευόντων, τὸ δὲ	σχῆμα	μεθυόντων. Ἄκουσον πῶς κελεύει νηστεύειν
[1, 4]	αἰσχύνῃ γὰρ καὶ ἐρυθριᾷς. Εἶτα	σχήματος	μὲν αὐτοῖς κοινωνῆσαι αἰσχύνῃ, ἀσεβείας
[1, 6]	οἶκόν μου· καὶ ἐλθὸν εὑρίσκει	σχολάζοντα,	σεσαρωμένον καὶ κεκοσμημένον· καὶ πορεύεται,
[1, 7]	ζημίαν ἄφθαρτον καὶ αἰώνιον ἀνταλλάξασθαι.	Σῶμα	θεραπεύσεις, ἵνα ψυχὴν ἀπολέσῃς; Οὐ
[1, 7]	ἀπεστέρησαν τῆς ἄνωθεν, καὶ τὸ	σῶμα	θεραπεύσουσι; Γέλως ταῦτα καὶ μῦθοι.
[1, 7]	ὠφέλησεν. Ὠφέλησε μὲν γὰρ τὸ	σῶμα,	τὸ πάντως ἀποθανούμενον μικρὸν ὕστερον
[1, 5]	οἱ δήμιοι τῶν μαρτύρων τὰ	σώματα,	αἰδέσιμοι διὰ τοῦτο ἔσονται; Καὶ
[1, 5]	Μὴ γένοιτο! Εἶτα χεῖρες μὲν,	σώματα	κατασχοῦσαι ἁγίων, βέβηλοι μένουσι δι´
[1, 5]	ταῦτα ἂν εἴη; Εἰ γὰρ	σώματα	κατεχόμενα κακῶς, οὐ μόνον οὐχ
[1, 5]	αὐτῶν αἱ χεῖρες, ἐπειδὴ τὰ	σώματα	τῶν ἁγίων κατέσχον; Μὴ γένοιτο!
[1, 5]	τῶν διωγμῶν οἱ δήμιοι τὰ	σώματα	τῶν μαρτύρων κατέχουσι, καταξαίνουσι, μαστίζουσιν.
[1, 1]	ἰατρείαν καλεῖ, νόσημα ἐν τῷ	σώματι	τῆς Ἐκκλησίας πεφυτευμένον. Δεῖ δὲ
[1, 7]	δαιμόνων. Καὶ τί λέγω θεραπείαν	σώματος;	Εἴ τίς σοι γέενναν ἀπειλεῖ,
[1, 7]	ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ· καὶ σὲ	σώματος	θεραπεία ἀφίστησι; καὶ ποίας ἂν
[1, 7]	ἡ ἐμπορία· τὸν ποιητὴν τοῦ	σώματος	παροργίζεις Θεὸν, καὶ τὸν σὸν
[1, 7]	εὐθέως κατεπόντισαν· ἀνθρωπείων δὲ φείσονται	σωμάτων;	Εἴθε μὲν οὖν μὴ ἀπεκτίννυον,
[1, 7]	ψυχῆς οὐ φείδονται, καὶ τῶν	σωμάτων,	εἰπέ μοι, φείσονται; τῆς βασιλείας
[1, 7]	ἀναφερόμενα ἐκεῖθεν κνίσσα καὶ καπνὸς	σωμάτων	καιομένων· τῆς δὲ τοιαύτης κνίσσης
[1, 8]	βέλτιον τοῖς συνδούλοις ἀπεχθάνεσθαι ἐπὶ	σωτηρίᾳ,	ἢ τὸν Δεσπότην παροξύνειν καθ´
[1, 7]	ὅλην τῆς ψυχῆς καταποντίζουσι τὴν	σωτηρίαν.	Ἀλλ´ ἡμεῖς μὴ ἀνεχώμεθα, ἀγαπητοὶ,
[1, 7]	ἢ τὴν πίστιν καὶ τὴν	σωτηρίαν	τῆς σῆς ἀπολέσαι ψυχῆς. Οὐ
[1, 8]	τῆς ἀκροάσεως ὠφελείᾳ πρὸς τὴν	σωτηρίαν	τῶν ὑμετέρων ἀδελφῶν ἀποχρήσασθαι. Ἀλλὰ
[1, 3]	ὁ Θεὸς ἀφῇ, ποία λοιπὸν	σωτηρίας	ἐλπίς; Ὅταν ὁ Θεὸς ἀφῇ,
[1, 2]	τῶν πανταχοῦ κατὰ τῆς ἑαυτῶν	σωτηρίας	τρεχόντων. Καὶ γὰρ ὅτε ἔδει
[1, 6]	πολλάκις, καὶ τῆς οἰκείας καταφρονεῖ	σωτηρίας,	ὥστε ὑπερασπίσαι τῶν ἐκγόνων· οὗτοι
[1, 6]	ἀπατήσειε τὸν νοῦν ἔχοντα καὶ	σωφρονοῦντα·	ἐνταῦθα δὲ λέγοντες Θεὸν προσκυνεῖν,

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 16/04/2009