>

Livre, Chap.
[1, 1]	πάντως δὲ συγγενὴς καὶ οὗτος	ὁ	ἀγὼν τῷ προτέρῳ. Ἐπειδὴ γὰρ
[1, 6]	ἱερόν· καὶ γὰρ ἦν Ἕλλην	ὁ	ἀνήρ· καὶ μέχρι νῦν ἐκεῖ
[1, 1]	ὁ Δεσπότης ὁ ἐμὸς ἐδοξάζετο.	Ὁ	γὰρ κρότος ἐκεῖνος καὶ ὁ
[1, 4]	αὐτὴν ἄγει δίκην· καὶ εἰκότως.	Ὁ	γὰρ συνειδὼς τῷ τὰ πονηρὰ
[1, 7]	καὶ σὺ ζήλωσον· κἂν μυρίας	ὁ	δαίμων ἐπαγγείληται τῶν ἐπικειμένων σοι
[1, 1]	Τὴν γενεὰν αὐτοῦ τίς διηγήσεται;	ὁ	δὲ ηὐχαρίστει αὐτῷ ὑπὲρ τῆς
[1, 8]	σοι μετὰ ταῦτα τῆς ἰατρείας·	ὁ	δὲ Θεὸς, ἂν τῷ συνδούλῳ
[1, 1]	οὐ μὴ δύνωμαι πρὸς αὐτήν.	Ὁ	δὲ Παῦλος οὐκ εἰς αὐτὴν
[1, 3]	τὰ τῶν Ἑβραίων εἷλκε συνέδρια.	Ὁ	δὲ πολλοὺς ἔφη πρὸς αὐτὸν
[1, 1]	ὅτι αὐτὸς ἐπῃνούμην, ἀλλ´ ὅτι	ὁ	Δεσπότης ὁ ἐμὸς ἐδοξάζετο. Ὁ
[1, 8]	ἀλλ´ ἀδελφὸν ἀπώλεσεν· ἔκλεψεν αὐτὸν	ὁ	διάβολος, καὶ κατέχει νῦν ἐν
[1, 4]	τῶν μυστηρίων τί βοᾷ συνεχῶς	ὁ	διάκονος; Ἐπιγινώσκετε ἀλλήλους· πῶς ὑμῖν
[1, 7]	μὴ πεισθῇς, μηδὲ ἀνάσχῃ, καθάπερ	ὁ	δίκαιος οὐκ ἐπείσθη τῇ γυναικί·
[1, 1]	ἐπῃνούμην, ἀλλ´ ὅτι ὁ Δεσπότης	ὁ	ἐμὸς ἐδοξάζετο. Ὁ γὰρ κρότος
[1, 1]	Ὁ γὰρ κρότος ἐκεῖνος καὶ	ὁ	ἔπαινος τὸ φιλόθεον τῆς ὑμετέρας
[1, 5]	ἄλλους ὑποσκελίζει κολάζεται· ὥσπερ καὶ	ὁ	ἑστὼς οὐχ ὑπὲρ τῆς οἰκείας
[1, 2]	ζυγόν μου ἐφ´ ὑμᾶς, ὅτι	ὁ	ζυγός μου χρηστός ἐστι, καὶ
[1, 2]	ἐνεπλήσθη καὶ ἐλιπάνθη, καὶ ἀπελάκτισεν	ὁ	ἠγαπημένος. Καθάπερ γὰρ τὰ ἄλογα,
[1, 2]	βδελυκτή. Τίς ταῦτά φησιν; Αὐτὸς	ὁ	Ἡσαΐας μεγαλοφώνως βοῶν· Οὐ ταύτην
[1, 5]	σπήλαιον, ἐπειδὴ ἔνδον εἱστήκει παροινούμενος	ὁ	θαυμαστὸς ἐκεῖνος καὶ μέγας ἀνήρ;
[1, 7]	ψυχῆς. Οὐ γὰρ ἐγκαταλιμπάνων σε	ὁ	Θεὸς, ἀλλὰ λαμπρότερον ποιῆσαι βουλόμενος,
[1, 3]	ποία λοιπὸν σωτηρίας ἐλπίς; Ὅταν	ὁ	Θεὸς ἀφῇ, δαιμόνων κατοικητήριον γίνεται
[1, 3]	τὴν κληρονομίαν μου. Ὅταν δὲ	ὁ	Θεὸς ἀφῇ, ποία λοιπὸν σωτηρίας
[1, 4]	ἴδω· ἐὰν δὲ ἀγνοήσω, συγγνώμην	ὁ	Θεὸς δώσει πάντως. Ταῦτα καὶ
[1, 7]	τῇ προαιρέσει τῶν προσφερόντων προσέχων	ὁ	Θεὸς καὶ δέχεται καὶ ἀποστρέφεται
[1, 7]	ψαλμὸν ὀργάνων σου οὐκ ἀκούσομαι.	Ὁ	Θεὸς λέγει, Μετάστησον ἀπ´ ἐμοῦ·
[1, 7]	Μεμίσηκα, ἀπῶσμαι τὰς ἑορτὰς ὑμῶν.	Ὁ	Θεὸς μισεῖ, καὶ σὺ κοινωνεῖς;
[1, 7]	τῇ προαιρέσει τῶν προσαγόντων προσέχων	ὁ	Θεὸς, οὕτω κρίνει τὰς προσφοράς.
[1, 1]	δεῖξαι σαφέστερον, πῶς ἀκατάληπτός ἐστιν	ὁ	Θεός. Περὶ γὰρ τούτου τῇ
[1, 7]	τί; Πειράζει γάρ σε Κύριος	ὁ	Θεός σου ἰδεῖν, εἰ ἀγαπᾷς
[1, 7]	ἀπαλλαγήν. Μὴ γὰρ οὐκ ἠδύνατο	ὁ	Ἰὼβ τῇ γυναικὶ πεισθεὶς βλασφημῆσαι
[1, 1]	λοιπὸν ἡ ἀπόδειξις, καὶ πολὺς	ὁ	κρότος ἐγίνετο, καὶ διεθερμαίνετο τὸ
[1, 7]	αὐτοῖς εἰς ταυτὸν συνιέναι; Καὶ	ὁ	μὲν ἀναιρεθεὶς οὕτω σε ἐτίμησεν,
[1, 1]	τὸν Δαυῒδ καὶ τὸν Παῦλον.	Ὁ	μὲν γὰρ ἐβόα, Τὴν γενεὰν
[1, 7]	γένοιτο. Ἄκουσον τί φησιν Ἰουδαίοις	ὁ	Μωϋσῆς· Ἐὰν ἀναστῇ προφήτης ἐν
[1, 2]	μέθης. Τίς τοῦτό φησιν; Αὐτὸς	ὁ	Μωϋσῆς· Ἔφαγεν Ἰσραὴλ, καὶ ἐνεπλήσθη
[1, 7]	Κυρίου, ναὸς Κυρίου ἐστίν. Οὐχ	ὁ	ναὸς ἁγιάζει, φησὶ, τοὺς συνιόντας,
[1, 6]	οὖν, ἅγιος ἔσται τοῦ Σεράπιδος	ὁ	ναὸς διὰ τὰ βιβλία; Μὴ
[1, 7]	Εἰ δὲ τότε οὐκ ὠφέλει	ὁ	ναὸς, ὅτε τὰ Χερουβὶμ, ὅτε
[1, 5]	καταφρονεῖν καὶ βδελύττεσθαι καὶ ἀποπηδᾷν;	Ὁ	νόμος ἀπόκειται. φησὶν, ἐν αὐτῷ,
[1, 2]	κατεπάτησαν· καὶ νῦν ὅτε ἀναπέπαυται	ὁ	νόμος, φιλονεικοῦσιν αὐτὸν τηρεῖν. Τί
[1, 7]	ταῖς θυσίαις αὐτοῦ οὐ προσέσχεν.	Ὁ	Νῶε θυσίας ἀνήνεγκε τῷ Θεῷ
[1, 3]	γὰρ, φησὶν, ὑαίνης ἐγένετό μοι	ὁ	οἶκος ὑμῶν· οὐδὲ ἁπλῶς θηρίου,
[1, 4]	ὑποστήσεσθε τιμωρίαν ἐκείνῳ. Καὶ γὰρ	ὁ	Παῦλος οὐχὶ τοὺς ποιοῦντας μόνον
[1, 5]	τὸ θαυμάζειν τὰ Ἰουδαϊκὰ πράγματα;	Ὁ	πίπτων οὐχὶ τοῦ ἰδίου πτώματος
[1, 2]	μεθυόντων. Ἄκουσον πῶς κελεύει νηστεύειν	ὁ	προφήτης· Ἁγιάσατε νηστείαν, φησίν· οὐκ
[1, 2]	Οὐχὶ Παῦλος λέγει ταῦτα, ἀλλ´	ὁ	προφήτης βοᾷ, ζυγὸν καὶ δεσμὸν
[1, 4]	ὑποβάλλει κολάσει καὶ τιμωρίᾳ. Καὶ	ὁ	προφήτης δὲ, οὐχὶ τοὺς κλέπτοντας
[1, 2]	μοι σκόπει, πῶς ἀκριβῶς αὐτῶν	ὁ	προφήτης τὸ δυσήνιον ᾐνίξατο. Οὐ
[1, 3]	τῶν προφητῶν ἀξιοπιστότεροι. Τί οὖν	ὁ	προφήτης φησίν; Ὄψις πόρνης ἐγένετό
[1, 1]	διεθερμαίνετο τὸ θέατρον, καὶ ἐπυροῦτο	ὁ	σύλλογος. Ἐγὼ δὲ ἔχαιρον, οὐχ
[1, 2]	τῆς σπουδῆς. Ἀνέτειλεν ἐκείνοις πρώϊμος	ὁ	τῆς δικαιοσύνης ἥλιος· κἀκεῖνοι μὲν
[1, 5]	ἂν ᾖ βιβλία τοιαῦτα, καὶ	ὁ	τόπος ἅγιος ἔσται; Οὐ πάντως.
[1, 4]	θανάτου ἐξουσίαν ἔχων, οὗτος φοβερὸς	ὁ	τόπος· ἔνθα μυρίοι περὶ κολάσεων
[1, 3]	δὲ πόρνη ἕστηκεν, πορνεῖόν ἐστιν	ὁ	τόπος· μᾶλλον δὲ οὐχὶ πορνεῖον
[1, 7]	μοί ἐστι. Θυμίαμα βδέλυγμα, καὶ	ὁ	τόπος οὐ βδέλυγμα; Καὶ πότε
[1, 2]	ἡνιόχου χειρὸς ἀνέχεται· οὕτω καὶ	ὁ	τῶν Ἰουδαίων δῆμος, ὑπὸ τῆς
[1, 3]	τὸν Θεόν. Τίς ταῦτά φησιν;	Ὁ	Υἱὸς τοῦ Θεοῦ. Εἰ τὸν
[1, 6]	ἱστορίαν ὑμῖν διηγήσομαι παλαιάν. Πτολεμαῖος	ὁ	Φιλάδελφος τὰς πανταχόθεν βίβλους συναγαγὼν,
[1, 2]	τοῖς κυναρίοις· πρὸς τὴν Χαναναίαν	ὁ	Χριστὸς ἔλεγεν, ἐκείνους μὲν τέκνα
[1, 2]	ἐπιτήδειοι γεγόνασι. Διὰ τοῦτο καὶ	ὁ	Χριστὸς ἔλεγεν· Τοὺς ἐχθρούς μου,
[1, 8]	ἀδελφὸν, ὑπὲρ οὗ Χριστὸς ἀπέθανεν.	Ὁ	Χριστὸς τὸ αἷμα ἐξέχεεν δι´
[1, 7]	εἰς χοίρους εἰσελθεῖν αὐτοὺς συνεχώρει	ὁ	Χριστὸς, τότε εἰς πέλαγος εὐθέως
[1, 7]	ἢ τοῦ ἐνυπνιαζομένου τὸ ἐνύπνιον.	Ὃ	δὲ λέγει, τοιοῦτόν ἐστιν· ἐάν
[1, 6]	πονηρότερον γὰρ ἐκεῖ τὸ βάραθρον,	ὃ	δὴ καλοῦσι Ματρώνης. Καὶ γὰρ
[1, 7]	τὸ σημεῖον ἢ τὸ τέρας	ὃ	ἐλάλησε, καὶ εἴπῃ πρὸς σὲ,
[1, 1]	τῆς προνοίας μέρος μικρὸν ἀπολαβὼν,	ὃ	περὶ τὴν τῶν ἐθνῶν κλῆσιν
[1, 1]	κρίματα αὐτοῦ, καὶ ἀνεξιχνίαστοι αἱ	ὁδοὶ	αὐτοῦ! Καὶ ἦν μὲν ἱκανὴ
[1, 7]	καὶ τελεύτα. Ἀλλ´ εἵλετο μᾶλλον	ὀδυνᾶσθαι	καὶ τήκεσθαι, καὶ τὴν ἀφόρητον
[1, 7]	ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου.	Ὅθεν	δῆλον, ὅτι δαίμονες οὐ θεραπεύουσιν.
[1, 7]	ψυχὴν τὴν ἀθάνατον. Καὶ καθάπερ	οἱ	ἀνδραποδισταὶ τραγήματα καὶ πλακοῦντας καὶ
[1, 4]	ὦσί τινες νοσοῦντες; Δώδεκα ἦσαν	οἱ	ἀπόστολοι, καὶ τὴν οἰκουμένην ἐπεσπάσαντο·
[1, 7]	ἀποστεροῦσιν αὐτῆς· οὕτω δὴ καὶ	οἱ	δαίμονες, μέλους ὑπισχνούμενοι θεραπείαν, ὅλην
[1, 7]	καὶ καταβλάπτειν, οὐ θεραπεύειν ἴσασιν	οἱ	δαίμονες. Τῆς ψυχῆς οὐ φείδονται,
[1, 5]	δὴ τοῦτο, ἐπειδὴ κατέσχον κακῶς·	οἱ	δὲ γράμματα κατέχοντες (ἁγίων καὶ
[1, 1]	τὴν θέαν ἀπαντῶσι τῶν ἑορτῶν,	οἱ	δὲ καὶ συνεορτάζουσι καὶ τῶν
[1, 5]	τόπων; ἐν καιρῷ τῶν διωγμῶν	οἱ	δήμιοι τὰ σώματα τῶν μαρτύρων
[1, 5]	καὶ ὑβρίζοντες οὐκ ἔλαττον ἢ	οἱ	δήμιοι τῶν μαρτύρων τὰ σώματα,
[1, 1]	τοῖς παλαίσμασι τούτοις. Εἰ γὰρ	οἱ	ἐχθροὶ τῆς ἀληθείας κόρον οὐ
[1, 7]	πῶς γὰρ οὐχὶ δαίμονας θεραπεύουσιν	οἱ	Θεοῦ ἐναντία διαπραττόμενοι; Ἀλλὰ θεραπείαν
[1, 8]	τοῦ αἵματος ὑμῶν πάντων. Οὗτοι	οἱ	λόγοι παραστήσονται ἐν τῇ ἡμέρᾳ
[1, 1]	βούλομαι τῆς Ἐκκλησίας ἀπελάσαι νῦν.	Οἱ	μὲν γὰρ (πρὸς Ἀνομοίους λόγοι
[1, 1]	καὶ τὰ ἡμέτερα λεγόντων φρονεῖν,	οἱ	μὲν ἐπὶ τὴν θέαν ἀπαντῶσι
[1, 5]	πάλιν. Ἐννοήσατε τοίνυν τίσι κοινωνοῦσιν	οἱ	νηστεύοντες νῦν· τοῖς βοῶσι, Σταύρωσον,
[1, 4]	Ἄξιοι μὲν γὰρ ἐγκλημάτων κἀκεῖνοι	οἱ	νοσοῦντες· οὐ μὴν οὐδὲ ἡμεῖς
[1, 6]	ψυχαῖς, καὶ χαλεπώτεροι τῶν προτέρων	οἱ	νῦν; καὶ μάλα εἰκότως. Τότε
[1, 7]	θεοῖς ἑτέροις οἷς οὐκ ᾔδεισαν	οἱ	πατέρες ἡμῶν· οὐκ ἀκούσεσθε τῆς
[1, 1]	παρανομίας ἐκείνων, καὶ μάταιοι λοιπὸν	οἱ	περὶ τούτων ἡμῖν γένωνται λόγοι.
[1, 5]	ἄξια εἶναι τὰ ἡμέτερα, ὅταν	οἱ	πρεσβεύοντες αὐτὰ καὶ θεραπεύοντες ὑμεῖς,
[1, 2]	ὄντες τέκνα; Βούλει μαθεῖν πῶς	οἱ	πρότερον ὄντες κύνες ἡμεῖς ἐγενόμεθα
[1, 2]	περιτομή. Εἶδες πῶς κύνες ἐγένοντο	οἱ	πρότερον ὄντες τέκνα; Βούλει μαθεῖν
[1, 6]	τοὺς πολλοὺς καὶ μακροὺς λόγους	οἱ	προφῆται πάντες εἰς τὰς τούτων
[1, 2]	ἐν σκότῳ κάθηνται· ἡμεῖς δὲ	οἱ	σκότῳ συντραφέντες, πρὸς ἑαυτοὺς ἐπεσπασάμεθα
[1, 7]	ἁγιάζει, φησὶ, τοὺς συνιόντας, ἀλλ´	οἱ	συνιόντες τὸν ναὸν ἅγιον ποιοῦσιν.
[1, 4]	ποίαν ἀπολογίαν ἔχοιμεν ἂν ἡμεῖς	οἱ	ὑγιαίνοντες; Ἄξιοι μὲν γὰρ ἐγκλημάτων
[1, 5]	ἐστίν. Ἐπειδὴ δέ εἰσί τινες	οἳ	καὶ τὴν συναγωγὴν σεμνὸν εἶναι
[1, 2]	Τί γένοιτ´ ἂν αὐτῶν ἐλεεινότερον,	οἳ	μὴ τῇ παραβάσει τοῦ νόμου
[1, 3]	τοῦ διαβόλου κακουργίαν ὁρῶν, ἐστέναζον,	οἷα	τοὺς ἀνθρώπους ἀναπείθειν ἴσχυσε· τὴν
[1, 2]	συναγωγῆς οὐδὲν τὸ μέσον. Καὶ	οἶδα	μὲν ὅτι τινὲς τόλμαν καταγινώσκουσι
[1, 3]	ῥήματα, δέξαι τὴν ἀπόφασιν. ~γʹ	Οἶδα	ὅτι πολλοὶ αἰδοῦνται Ἰουδαίους, καὶ
[1, 8]	κατέχει νῦν ἐν τῷ ἰουδαϊσμῷ·	οἶδας	τὸν κεκλοφότα, οἶδας τὸν κλαπέντα·
[1, 8]	τῷ ἰουδαϊσμῷ· οἶδας τὸν κεκλοφότα,	οἶδας	τὸν κλαπέντα· ὁρᾷς ἐμὲ, καθάπερ
[1, 3]	ᾔδειτε ἄν· οὔτε δὲ ἐμὲ	οἴδατε,	οὔτε τὸν Πατέρα μου οἴδατε.
[1, 3]	οἴδατε, οὔτε τὸν Πατέρα μου	οἴδατε.	Ποίαν ταύτης ἀξιοπιστοτέραν μαρτυρίαν παραγάγω;
[1, 7]	σὺ ἀκούσῃς, Μὴ ἄλλως με	οἴει	σοι κεχρηματικέναι, ἢ ἵνα δίκαιος
[1, 6]	τοὺς ἐξ αὐτῶν φύντας ταῖς	οἰκείαις	κατέσφαξαν χερσὶν, ἵνα τοὺς ἐχθροὺς
[1, 6]	ἀλλ´ ἐκεῖνα μὲν ἔχει τὴν	οἰκείαν	ἁγιότητα, τῷ τόπῳ δὲ οὐ
[1, 3]	παρανομίας τοιαύτας ἐμπίπτοντα, ἀλλοτρίαν, οὐκ	οἰκείαν	ἡγεῖσθε τὴν συμφορὰν εἶναι, καὶ
[1, 5]	ὁ ἑστὼς οὐχ ὑπὲρ τῆς	οἰκείας	ἀρετῆς στεφανοῦται μόνον, ἀλλ´ ὅτι
[1, 6]	ψυχὴν ἐπιδίδωσι πολλάκις, καὶ τῆς	οἰκείας	καταφρονεῖ σωτηρίας, ὥστε ὑπερασπίσαι τῶν
[1, 1]	φροντίσαι τῶν ἔξωθεν· πρότερον τοὺς	οἰκείους	θεραπεῦσαι, καὶ τότε τῶν ἀλλοτρίων
[1, 1]	ὑμετέρας ψυχῆς ἐνεδείκνυτο. Καὶ καθάπερ	οἰκέται	φιλόστοργοι, ἐπειδὰν ἀκούσωσί τινος τὸν
[1, 4]	μὴ καὶ τοὺς ἠτιμωμένους τῶν	οἰκετῶν,	καὶ τοὺς ἀπαῤῥησιάστους, καὶ τῆς
[1, 3]	φοβερὰ καὶ καταγέλαστα τῶν μιαρῶν	οἰκετῶν	πολλοὶ (οὐ γάρ ἐστι φύσει
[1, 4]	τοὺς ἀπαῤῥησιάστους, καὶ τῆς δεσποτικῆς	οἰκίας	ἐκπεσόντας, φοβερούς τις εἶναι λέγοι
[1, 5]	ἡ συνείδησις αὐτοῦ ἀσθενοῦς ὄντος	οἰκοδομηθήσεται	εἰς τὸ θαυμάζειν τὰ Ἰουδαϊκὰ
[1, 5]	ἡ συνείδησις αὐτοῦ ἀσθενοῦς ὄντος	οἰκοδομηθήσεται	εἰς τὸ τὰ εἰδωλόθυτα ἐσθίειν;
[1, 2]	οὕτω νομίζωσιν. Εἰ μὲν γὰρ	οἴκοθεν	ἀποφαίνομαι, κατάγνωθι· εἰ δὲ τοῦ
[1, 3]	ἀκαθάρτου. Καὶ πάλιν, Ἀφῆκα τὸν	οἶκόν	μου, ἐγκαταλέλοιπα τὴν κληρονομίαν μου.
[1, 6]	εὕρῃ, φησὶν, ὑποστρέψω εἰς τὸν	οἶκόν	μου· καὶ ἐλθὸν εὑρίσκει σχολάζοντα,
[1, 3]	φησὶν, ὑαίνης ἐγένετό μοι ὁ	οἶκος	ὑμῶν· οὐδὲ ἁπλῶς θηρίου, ἀλλὰ
[1, 4]	ἦσαν οἱ ἀπόστολοι, καὶ τὴν	οἰκουμένην	ἐπεσπάσαντο· τὸ πλέον τῆς πόλεως
[1, 6]	κοινὴν λύμην καὶ νόσον τῆς	οἰκουμένης	ἁπάσης ἀποστρέφεσθαι; Οὐχὶ πᾶν εἶδος
[1, 6]	εἴδωλον ἕστηκεν ἐκεῖ, (ἀλλὰ δαίμονες	οἰκοῦσι	τὸν τόπον. Καὶ τοῦτο οὐ
[1, 6]	Εἰπὲ γάρ μοι, ὅπου δαίμονες	οἰκοῦσιν,	οὐχὶ ἀσεβείας χωρίον ἐστὶ, κἂν
[1, 5]	καὶ μέγας ἀνήρ; Οὐκ ἔγωγε	οἶμαι,	ἀλλὰ διὰ τοῦτο αὐτὸ μάλιστα
[1, 5]	κοινωνῆσαι λόγων αὐτοῖς; Οὐκ ἔγωγε	οἶμαι.	Πῶς οὖν οὐκ ἄτοπον τοὺς
[1, 7]	Πορευθῶμεν καὶ λατρεύσωμεν θεοῖς ἑτέροις	οἷς	οὐκ ᾔδεισαν οἱ πατέρες ἡμῶν·
[1, 3]	ἐκείνων πολιτείαν νῦν· διὸ τὴν	ὀλεθρίαν	ὑπόληψιν πρόῤῥιζον ἀνασπάσαι ἐπείγομαι. Εἶπον
[1, 8]	κἀκείνοις τοῖς λανθάνουσιν ἐπάγει τὸν	ὄλεθρον	αὕτη ἡ σιγὴ, τὸν Θεὸν
[1, 7]	οἱ δαίμονες, μέλους ὑπισχνούμενοι θεραπείαν,	ὅλην	τῆς ψυχῆς καταποντίζουσι τὴν σωτηρίαν.
[1, 7]	ἰδεῖν, εἰ ἀγαπᾷς αὐτὸν ἐξ	ὅλης	τῆς καρδίας (σου, καὶ ἐξ
[1, 7]	τῆς καρδίας (σου, καὶ ἐξ	ὅλης	τῆς ψυχῆς σου. Ὅθεν δῆλον,
[1, 5]	νομίζουσιν, ἀναγκαῖον καὶ πρὸς τούτους	ὀλίγα	εἰπεῖν. Τίνος γὰρ ἕνεκα τὸν
[1, 8]	καὶ ὑμῖν κἀκείνοις. Μὴ τοίνυν	ὀλιγωρήσητε,	ἀλλὰ καὶ γυναῖκες γυναῖκας, καὶ
[1, 4]	τῆς ἀσεβείας, καὶ ἡμέτερον ἐξ	ὁλοκλήρου	ποιήσωμεν. Εἰ δὲ μὴ βούλεσθε
[1, 1]	δεῖ πρὸς εὐφημίαν τοῦ τῶν	ὅλων	Θεοῦ. Ἀλλὰ τί πάθω; Ἕτερον
[1, 6]	μόσχους, ἀλλὰ ψυχὰς ἀνθρώπων καταθύουσιν.	Ὅλως	δὲ εἰ θαυμάζεις τὰ ἐκείνων,
[1, 3]	πρῶτον μὲν, ὅτι οὐ θέμις	ὅλως	ὀμνύναι, οὐδὲ ἀνάγκην ἐπάγειν ὅρκων,
[1, 3]	μὲν, ὅτι οὐ θέμις ὅλως	ὀμνύναι,	οὐδὲ ἀνάγκην ἐπάγειν ὅρκων, διδάσκων
[1, 6]	καὶ τὸ τοῦ Ἀπόλλωνος ἱερὸν	ὁμοίως	ἐστὶ βέβηλον. Εἰ δέ τίς
[1, 8]	τῷ κλέπτῃ καὶ μὴ καταγγέλλοντα,	ὁμοίως	νομίζεις ἐχθρόν; Ἡ μήτηρ ἡμῶν
[1, 3]	σά; Πῶς οὖν τὸν Χριστὸν	ὁμολογεῖς	σὺ κεφαλὴν εἶναι τῆς Ἐκκλησίας;
[1, 7]	τήνδε τὴν ἑορτὴν, ἀλλὰ πάσας	ὁμοῦ.	Βούλει ἰδεῖν, ὅτι καὶ τὴν
[1, 7]	ὕστερον δὲ εἰς τέλος καθελών·	ὅμως	δὲ καὶ πρὸ τῆς καταστροφῆς
[1, 2]	τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν. Ἀλλ´	ὅμως	οὐκ ἤνεγκαν διὰ τὴν σκληρότητα
[1, 3]	τὸ χωρίον λοιπόν ἐστιν· ἀλλ´	ὅμως	τινὲς ὡς σεμνοῖς ἐκείνοις τοῖς
[1, 6]	ἕστηκε βωμὸς ἀπάτης ἀόρατος, εἰς	ὃν	οὐχὶ πρόβατα καὶ μόσχους, ἀλλὰ
[1, 4]	δὲ τούτων μὲν οὐδὲν οὐδ´	ὄναρ	ἴσασι, τῇ γαστρὶ ζῶντες, πρὸς
[1, 2]	τοιαῦτα ἄλογα, πρὸς ἐργασίαν οὐκ	ὄντα	ἐπιτήδεια, πρὸς σφαγὴν ἐπιτήδεια γίνεται.
[1, 2]	συγγένειαν ἐξέπεσον· ἡμεῖς δὲ κύνες	ὄντες	ἰσχύσαμεν διὰ τὴν τοῦ Θεοῦ
[1, 2]	Βούλει μαθεῖν πῶς οἱ πρότερον	ὄντες	κύνες ἡμεῖς ἐγενόμεθα τέκνα; Ὅσοι
[1, 2]	πῶς κύνες ἐγένοντο οἱ πρότερον	ὄντες	τέκνα; Βούλει μαθεῖν πῶς οἱ
[1, 5]	οὐχὶ ἡ συνείδησις αὐτοῦ ἀσθενοῦς	ὄντος	οἰκοδομηθήσεται εἰς τὸ θαυμάζειν τὰ
[1, 5]	οὐχὶ ἡ συνείδησις αὐτοῦ ἀσθενοῦς	ὄντος	οἰκοδομηθήσεται εἰς τὸ τὰ εἰδωλόθυτα
[1, 6]	χάρις, μᾶλλον δὲ καὶ αὐτῶν	ὄντων	δαιμόνων, οὐ μείζων ἐντεῦθεν ἡ
[1, 4]	λόγος ἡμῖν, ὅταν, τοσούτων ἰατρῶν	ὄντων,	ὦσί τινες νοσοῦντες; Δώδεκα ἦσαν
[1, 2]	εἰ ἀθλίους ἐκάλεσα τοὺς Ἰουδαίους.	Ὄντως	γὰρ ἄθλιοι καὶ ταλαίπωροι, τοσαῦτα
[1, 4]	οὐ τὰ ἡμέτερα τοιαῦτα, ἀλλ´	ὄντως	φοβερὰ καὶ φρίκης ἀνάμεστα. Ἔνθα
[1, 3]	καὶ τὴν ἐσχάτην ἄνοιαν, καὶ	ὄνων	οὐδὲν ἄμεινον διακεῖσθαι ἔλεγον, εἰ
[1, 1]	ποιοῦσι· πρὸς τὰ κατεπείγοντα καὶ	ὀξύτατα	τῶν νοσημάτων ἵστανται πρότερον· πάντως
[1, 7]	καὶ ἠδύναντο θεραπεύειν, καὶ ἐβούλοντο,	ὅπερ	ἀδύνατον, ἀλλὰ δεῖ σε μὴ
[1, 1]	πρότερον τὰ νῦν. Καὶ γὰρ	ὅπερ	ἐνεκάλουν Ἰουδαῖοι, τοῦτο ἐγκαλοῦσι καὶ
[1, 2]	τὸ ἄροτρον τῆς διδασκαλίας εἵλκυσαν.	Ὅπερ	οὖν καὶ ἄλλος προφήτης αἰνιττόμενος
[1, 2]	ἐπιτήδεια, πρὸς σφαγὴν ἐπιτήδεια γίνεται.	Ὅπερ	οὖν καὶ οὗτοι πεπόνθασι, καὶ
[1, 2]	ζυγὸν, ἀλλὰ, Συνέτριψας τὸν ζυγὸν,	ὅπερ	σκιρτώντων ἀλόγων ἐστὶν ἁμάρτημα, ἀφηνιώντων,
[1, 5]	γράμματα οὐ δέχονται τὰς μαρτυρίας,	ὅπερ	ὑβριζόντων ἐστὶ μειζόνως. Εἰπὲ γάρ
[1, 6]	Χριστοκτόνοι συνέρχονται, ὅπου σταυρὸς ἐλαύνεται,	ὅπου	βλασφημεῖται Θεὸς, ὅπου Πατὴρ ἀγνοεῖται,
[1, 6]	καταγνώσομαι μανίαν. Εἰπὲ γάρ μοι,	ὅπου	δαίμονες οἰκοῦσιν, οὐχὶ ἀσεβείας χωρίον
[1, 6]	σταυρὸς ἐλαύνεται, ὅπου βλασφημεῖται Θεὸς,	ὅπου	Πατὴρ ἀγνοεῖται, ὅπου Υἱὸς ὑβρίζεται,
[1, 6]	Πατὴρ ἀγνοεῖται, ὅπου Υἱὸς ὑβρίζεται,	ὅπου	Πνεύματος ἀθετεῖται χάρις, μᾶλλον δὲ
[1, 6]	ξόανον εἱστήκῃ; Ὅπου Χριστοκτόνοι συνέρχονται,	ὅπου	σταυρὸς ἐλαύνεται, ὅπου βλασφημεῖται Θεὸς,
[1, 6]	βλασφημεῖται Θεὸς, ὅπου Πατὴρ ἀγνοεῖται,	ὅπου	Υἱὸς ὑβρίζεται, ὅπου Πνεύματος ἀθετεῖται
[1, 6]	ἐστὶ, κἂν μὴ ξόανον εἱστήκῃ;	Ὅπου	Χριστοκτόνοι συνέρχονται, ὅπου σταυρὸς ἐλαύνεται,
[1, 2]	δὲ τοὺς ἐξ ἐθνῶν. Ἀλλ´	ὅρα	πῶς ἀντεστράφη μετὰ ταῦτα ἡ
[1, 8]	τὸν κεκλοφότα, οἶδας τὸν κλαπέντα·	ὁρᾷς	ἐμὲ, καθάπερ λύχνον, ἅπτοντα τῆς
[1, 6]	ἔσται καὶ τῇ γενεᾷ ταύτῃ.	Ὁρᾷς	ὅτι δαίμονες ἐνοικοῦσιν αὐτῶν ταῖς
[1, 4]	τῆς ἀπαγωγῆς; Τὸν ἀδελφὸν νῦν	ὁρᾷς	τὸν σὸν, οὐχ ὑπὸ τοῦ
[1, 4]	ἡγείσθω τὸ πρᾶγμα εἶναι. Οὐχ	ὁρᾶτε	ἐπὶ τῶν μυστηρίων τί βοᾷ
[1, 7]	μετὰ τῶν θυσιῶν, καὶ τῶν	ὀργάνων,	καὶ τῶν ἑορτῶν, καὶ τῶν
[1, 7]	τῶν ψαλτηρίων καὶ τῶν ἄλλων	ὀργάνων	λατρείαν μισεῖ; Μετάστησον ἀπ´ ἐμοῦ
[1, 7]	ᾠδῶν σου, φησὶ, καὶ ψαλμὸν	ὀργάνων	σου οὐκ ἀκούσομαι. Ὁ Θεὸς
[1, 2]	τεταπεινωμένον, οὐχὶ μεθύειν ὑπὸ τῆς	ὀργῆς·	σὺ δὲ τύπτεις τοὺς συνδούλους;
[1, 3]	τῶν Ἑβραίων εἰσελθεῖν, κἀκεῖ παρασχεῖν	ὅρκον	περὶ τῶν ἀμφισβητουμένων αὐτῷ πραγμάτων·
[1, 3]	εἰρηκέναι, φοβερωτέρους τοὺς ἐκεῖ γινομένους	ὅρκους	εἶναι. Ἐπὶ τούτοις ἐστέναξα, καὶ
[1, 3]	ὅλως ὀμνύναι, οὐδὲ ἀνάγκην ἐπάγειν	ὅρκων,	διδάσκων ἀπὸ τῶν θείων Εὐαγγελίων·
[1, 7]	Θεῷ προβάτων καὶ μόσχων καὶ	ὀρνίθων·	καί φησιν ἡ Γραφὴ, ὅτι
[1, 4]	μόνον, γαστρίζεσθαι καὶ μεθύειν, ὑπὲρ	ὀρχηστῶν	κατακόπτεσθαι, ὑπὲρ ἡνιόχων τραυματίζεσθαι. Ταῦτα
[1, 2]	τοῖς ποσὶν ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς	ὀρχούμενοι·	καὶ ἡ μὲν ὑπόθεσις νηστευόντων,
[1, 3]	μὲν γὰρ τοῦ διαβόλου κακουργίαν	ὁρῶν,	ἐστέναζον, οἷα τοὺς ἀνθρώπους ἀναπείθειν
[1, 8]	ἀδελφοῖς, εἴ τι τῶν ἀτόπων	ὁρῶντες	μετιόντας, μὴ μετὰ πάσης ἐλέγχοιτε
[1, 3]	τὴν ἄνοιαν πάλιν τῶν ἀπατηθέντων	ὅση	καὶ ἡλίκη τις ἦν σκοπῶν,
[1, 7]	δὲ ἄκουσον τοῦ Θεοῦ, μεθ´	ὅσης	αὐτὰς ἀποστρέφεται τῆς ὑπερβολῆς· Μεμίσηκα,
[1, 7]	μὲν κνίσσαν καὶ τὸν καπνὸν	ὀσμὴν	εὐωδίας καλεῖ, τὸ δὲ θυμίαμα
[1, 7]	ἡ Γραφὴ, ὅτι Ὠσφράνθη Κύριος	ὀσμὴν	εὐωδίας· τουτέστιν, ἐδέξατο τὰ προσενεχθέντα.
[1, 2]	ὄντες κύνες ἡμεῖς ἐγενόμεθα τέκνα;	Ὅσοι	δὲ ἔλαβον αὐτὸν, φησὶν, ἔδωκεν
[1, 5]	τοὺς ἁγίους ἐκείνους ὕβρις, ἀλλ´	ὅταν	αὐτῶν κατηγορήσωσιν ὡς τὸν αὐτῶν
[1, 6]	αὐταῖς ταῖς ψυχαῖς τῶν Ἰουδαίων.	Ὅταν	γὰρ ἐξέλθῃ, φησὶ, τὸ πνεῦμα
[1, 5]	οὐ μικρὰ ἀπονοίας ἐκείνοις πρόφασις.	Ὅταν	γὰρ ἴδωσιν ὑμᾶς τοὺς προσκυνοῦντας
[1, 5]	ἀλλ´ ἵνα ὑβρίσωσι καὶ ἀτιμάσωσιν.	Ὅταν	γὰρ λέγωσι μὴ εἰδέναι αὐτοὺς
[1, 3]	μου, ἐγκαταλέλοιπα τὴν κληρονομίαν μου.	Ὅταν	δὲ ὁ Θεὸς ἀφῇ, ποία
[1, 4]	Τοῦτο καὶ ἐπ´ ἐκείνων ποίησον·	ὅταν	ἐπιγνῷς τινα ἰουδαΐζοντα, κάτασχε, δῆλον
[1, 3]	ἀφῇ, ποία λοιπὸν σωτηρίας ἐλπίς;	Ὅταν	ὁ Θεὸς ἀφῇ, δαιμόνων κατοικητήριον
[1, 5]	οὐδενὸς ἄξια εἶναι τὰ ἡμέτερα,	ὅταν	οἱ πρεσβεύοντες αὐτὰ καὶ θεραπεύοντες
[1, 4]	γὰρ ἔτι λείπεται λόγος ἡμῖν,	ὅταν,	τοσούτων ἰατρῶν ὄντων, ὦσί τινες
[1, 2]	νόμον τηρεῖν, κατεπάτησαν· καὶ νῦν	ὅτε	ἀναπέπαυται ὁ νόμος, φιλονεικοῦσιν αὐτὸν
[1, 2]	ταῦτά σε εἰργάζετο τὰ δεινὰ,	ὅτε	ἀσέβειαν ἔτεκεν ἡ ἀδηφαγία, οὐχὶ
[1, 1]	νοσοῦντας, εἰ μὴ νῦν θεραπεύσαιμεν,	ὅτε	ἐγγὺς καὶ ἐπὶ θύραις εἰσὶν
[1, 2]	ἑαυτῶν σωτηρίας τρεχόντων. Καὶ γὰρ	ὅτε	ἔδει τὸν νόμον τηρεῖν, κατεπάτησαν·
[1, 7]	Ἀλλὰ θεραπείαν ἐκ δαιμόνων ἐπιζητεῖς;	Ὅτε	εἰς χοίρους εἰσελθεῖν αὐτοὺς συνεχώρει
[1, 7]	ὁ ναὸς, ὅτε τὰ Χερουβὶμ,	ὅτε	ἡ κιβωτὸς, πολλῷ μᾶλλον ὅτε
[1, 2]	ἔδει σε νηστεύειν, ὦ Ἰουδαῖε,	ὅτε	ἡ μέθη ταῦτά σε εἰργάζετο
[1, 1]	ἐκείνους καὶ μακροὺς ἐποιησάμεθα λόγους,	ὅτε	καὶ μάρτυρας παρηγάγομεν τόν τε
[1, 7]	ὅτε ἡ κιβωτὸς, πολλῷ μᾶλλον	ὅτε	πάντα ἐκεῖνα ἀνῄρηται, ὅτε τελεία
[1, 7]	ἡ ἀποστροφὴ τοῦ Θεοῦ γέγονεν,	ὅτε	πλείων τῆς ἔχθρας ἡ ὑπόθεσις.
[1, 7]	τότε οὐκ ὠφέλει ὁ ναὸς,	ὅτε	τὰ Χερουβὶμ, ὅτε ἡ κιβωτὸς,
[1, 7]	μᾶλλον ὅτε πάντα ἐκεῖνα ἀνῄρηται,	ὅτε	τελεία ἡ ἀποστροφὴ τοῦ Θεοῦ
[1, 2]	βδελυκτή σου ἦν ἡ νηστεία,	ὅτε	τὸν Δεσπότην κατέσφαξας, τότε σου
[1, 2]	πυγμαῖς τοὺς ὑποχειρίους. Εἰ δὲ,	ὅτε	τοὺς συνδούλους ἔτυπτες, βδελυκτή σου
[1, 5]	προφήτας ἔχοντες ἀπιστοῦσι τοῖς προφήταις,	ὅτι	ἀναγινώσκοντες τὰ γράμματα οὐ δέχονται
[1, 5]	ἐφ´ ὕβρει κατέχουσι τοὺς ἁγίους,	ὅτι	ἀπιστοῦσι τοῖς ἐκείνων ῥήμασιν, ὅτι
[1, 1]	σύλλογος. Ἐγὼ δὲ ἔχαιρον, οὐχ	ὅτι	αὐτὸς ἐπῃνούμην, ἀλλ´ ὅτι ὁ
[1, 6]	καὶ τῇ γενεᾷ ταύτῃ. Ὁρᾷς	ὅτι	δαίμονες ἐνοικοῦσιν αὐτῶν ταῖς ψυχαῖς,
[1, 7]	τῆς ψυχῆς σου. Ὅθεν δῆλον,	ὅτι	δαίμονες οὐ θεραπεύουσιν. Εἰ δέ
[1, 8]	τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν,	ὅτι	ἐάν τις ἢ τῶν παρόντων
[1, 2]	τινὲς τόλμαν καταγινώσκουσι τοῦ λόγου,	ὅτι	εἶπον, Θεάτρου καὶ συναγωγῆς οὐδὲν
[1, 2]	ἐξελεξάμην, λέγει Κύριος. Διὰ τί;	Ὅτι	εἰς κρίσεις καὶ μάχας νηστεύετε,
[1, 5]	αὐτοὺς καὶ τὴν συναγωγὴν χρὴ,	ὅτι	ἐμπαροινοῦσιν εἰς τοὺς ἁγίους ἐκείνους.
[1, 5]	ταῦτα αὐτὴν μισείτω καὶ ἀποστρεφέσθω,	ὅτι	ἐφ´ ὕβρει κατέχουσι τοὺς ἁγίους,
[1, 3]	ὑπόληψιν πρόῤῥιζον ἀνασπάσαι ἐπείγομαι. Εἶπον	ὅτι	θεάτρου ἡ συναγωγὴ οὐδὲν ἄμεινον
[1, 5]	οἰκείας ἀρετῆς στεφανοῦται μόνον, ἀλλ´	ὅτι	καὶ ἄλλους εἰς τὸν αὐτὸν
[1, 5]	πτώματος δίδωσι μόνον δίκην, ἀλλ´	ὅτι	καὶ ἄλλους ὑποσκελίζει κολάζεται· ὥσπερ
[1, 3]	τὸ χωρίον. Ἀλλὰ πάντως ἐροῦσιν,	ὅτι	καὶ αὐτοὶ τὸν Θεὸν προσκυνοῦσιν·
[1, 6]	Ἀλλὰ γὰρ ὥρα λοιπὸν δεῖξαι,	ὅτι	καὶ δαίμονες ἐκεῖ κατοικοῦσιν, οὐχὶ
[1, 6]	πανταχόθεν βίβλους συναγαγὼν, καὶ μαθὼν	ὅτι	καὶ παρὰ Ἰουδαίοις εἰσὶ γραφαὶ
[1, 7]	ἀλλὰ πάσας ὁμοῦ. Βούλει ἰδεῖν,	ὅτι	καὶ τὴν διὰ τυμπάνων καὶ
[1, 7]	προσαγαγόντων προαίρεσις ἔγεμεν. Βούλει μαθεῖν	ὅτι	μετὰ τῶν θυσιῶν, καὶ τῶν
[1, 1]	οὐχ ὅτι αὐτὸς ἐπῃνούμην, ἀλλ´	ὅτι	ὁ Δεσπότης ὁ ἐμὸς ἐδοξάζετο.
[1, 2]	τὸν ζυγόν μου ἐφ´ ὑμᾶς,	ὅτι	ὁ ζυγός μου χρηστός ἐστι,
[1, 3]	πρὸς αὐτὸν λόγον, πρῶτον μὲν,	ὅτι	οὐ θέμις ὅλως ὀμνύναι, οὐδὲ
[1, 3]	ἀπὸ τῶν θείων Εὐαγγελίων· ἔπειτα,	(ὅτι	οὐ μόνον οὐχὶ πιστὴν καὶ
[1, 7]	τοῦ Θεοῦ διὰ τοῦ προφήτου,	ὅτι	οὐδὲ ἀγαθοποιῆσαι, οὐδὲ κακοποιῆσαι δύνανται;
[1, 3]	ἔχων τὸν Χριστὸν, τολμᾷς εἰπεῖν,	ὅτι	οὐδέν σοι κοινόν ἐστι πρὸς
[1, 7]	Μὴ πεποίθατε ἐπὶ λόγοις ψευδέσιν,	ὅτι	οὐκ ὠφελήσουσιν ὑμᾶς, (λέγοντες, ναὸς
[1, 7]	ἀνεβόησε ψυχή. Πέπεισμαι γὰρ, φησὶν,	ὅτι	οὔτε θάνατος, οὔτε ζωὴ, οὔτε
[1, 6]	κατηγοροῦσιν ἀσέβειαν. ~Καὶ ἵνα μάθητε,	ὅτι	οὐχ ἁγιάζει τὸν τόπον τὰ
[1, 2]	τὰ σύμβολα τῆς ἀρχῆς λέγων,	ὅτι	παρῃτήσαντο τὴν δεσποτείαν τοῦ Χριστοῦ,
[1, 1]	Ἀνόμοιοι. Τί δὲ ἐνεκάλουν ἐκεῖνοι;	Ὅτι	Πατέρα ἴδιον ἔλεγε τὸν Θεὸν,
[1, 3]	δέξαι τὴν ἀπόφασιν. ~γʹ Οἶδα	ὅτι	πολλοὶ αἰδοῦνται Ἰουδαίους, καὶ σεμνὴν
[1, 2]	Μάθετε γὰρ, φησὶν, ἀπ´ ἐμοῦ,	ὅτι	πρᾶός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ
[1, 2]	προφητευθέντα προσεκυνήσαμεν, Διὰ τοῦτο ἄθλιοι,	ὅτι	τὰ πεμφθέντα αὐτοῖς ἀγαθὰ ἁρπαζόντων
[1, 7]	οὐδὲν δυσωδέστερον· ἀλλ´ ἵνα μάθῃς,	ὅτι	τῇ προαιρέσει τῶν προσφερόντων προσέχων
[1, 4]	ἀλλ´ εἰδότες κρύπτετε, εὖ ἴστε,	ὅτι	τὴν αὐτὴν ὑποστήσεσθε τιμωρίαν ἐκείνῳ.
[1, 5]	ὅτι ἀπιστοῦσι τοῖς ἐκείνων ῥήμασιν,	ὅτι	τὴν ἐσχάτην αὐτῶν κατηγοροῦσιν ἀσέβειαν.
[1, 2]	τὸ μέσον. Καὶ οἶδα μὲν	ὅτι	τινὲς τόλμαν καταγινώσκουσι τοῦ λόγου,
[1, 6]	ὅτι τοὺς υἱοὺς ἔθυσαν, ἢ	ὅτι	τοῖς δαιμονίοις ἔθυσαν; Ἀλλὰ ἀσελγείας
[1, 5]	δὲ πάσης εἰσὶν ἀπεστερημένοι συγγνώμης,	ὅτι	τοὺς κήρυκας τῆς ἀληθείας ἔχοντες,
[1, 5]	μισῶ τὴν συναγωγὴν καὶ ἀποστρέφομαι,	ὅτι	τοὺς προφήτας ἔχοντες ἀπιστοῦσι τοῖς
[1, 5]	ἂν εἶεν βέβηλοι καὶ ἐναγεῖς,	ὅτι	τοὺς προφήτας ἔχοντες, πολεμίᾳ αὐτοῖς
[1, 6]	τὴν ὠμότητα, καὶ τὴν ἀπανθρωπίαν;	ὅτι	τοὺς υἱοὺς ἔθυσαν, ἢ ὅτι
[1, 1]	τῆς ἀκαταληψίας, λέγων· Ἐξομολογήσομαί σοι,	ὅτι	φοβερῶς ἐθαυμαστώθης· θαυμάσια τὰ ἔργα
[1, 7]	ὀρνίθων· καί φησιν ἡ Γραφὴ,	ὅτι	Ὠσφράνθη Κύριος ὀσμὴν εὐωδίας· τουτέστιν,
[1, 7]	Θυμίαμα βδέλυγμα, καὶ ὁ τόπος	οὐ	βδέλυγμα; Καὶ πότε δὲ βδέλυγμα;
[1, 3]	καὶ ἀναισθήτου, δοκοῦντος εἶναι Χριστιανοῦ	(οὐ	γὰρ ἂν εἴποιμι τὸν τὰ
[1, 7]	εὐωδίας· τουτέστιν, ἐδέξατο τὰ προσενεχθέντα.	Οὐ	γὰρ δὴ ῥῖνές εἰσι περὶ
[1, 7]	σωτηρίαν τῆς σῆς ἀπολέσαι ψυχῆς.	Οὐ	γὰρ ἐγκαταλιμπάνων σε ὁ Θεὸς,
[1, 3]	τὴν ἄνομον βίαν κωλῦσαι ἠξίου	(οὐ	γὰρ εἶναι θεμιτὸν αὐτῇ τῶν
[1, 2]	ὁ προφήτης τὸ δυσήνιον ᾐνίξατο.	Οὐ	γὰρ εἶπεν, Ἀπέθου τὸν ζυγὸν,
[1, 3]	καταγέλαστα τῶν μιαρῶν οἰκετῶν πολλοὶ	(οὐ	γάρ ἐστι φύσει φοβερὰ, ἀλλὰ
[1, 2]	Σκληροτράχηλοι. Καὶ καλῶς εἶπε, σκληροτράχηλοι·	οὐ	γὰρ ἤνεγκαν τὸν ζυγὸν τοῦ
[1, 4]	τὸ τῆς συναγωγῆς χωρίον (ἐστίν.	Οὐ	γὰρ λῃστῶν οὐδὲ καπήλων ἁπλῶς,
[1, 4]	μνημονεύειν ταύτης μάλιστα τῆς διαλέξεως.	Οὐ	γὰρ πρὸς ἐπίδειξιν οὐδὲ κρότους
[1, 8]	ὥσπερ κατήγοροι σφοδροὶ ἀντικαταστήσονται ὑμῖν.	Οὐ	γὰρ ὑπεστειλάμην τοῦ μὴ ἀναγγεῖλαι
[1, 5]	προφήταις, ὅτι ἀναγινώσκοντες τὰ γράμματα	οὐ	δέχονται τὰς μαρτυρίας, ὅπερ ὑβριζόντων
[1, 7]	Κυρίῳ ἡμῶν. Ἐκεῖνον οὐκ ἄγγελοι,	οὐ	δυνάμεις, οὐκ ἐνεστῶτα, οὐ μέλλοντα,
[1, 3]	αὐτὸν λόγον, πρῶτον μὲν, ὅτι	οὐ	θέμις ὅλως ὀμνύναι, οὐδὲ ἀνάγκην
[1, 7]	καὶ μῦθοι. Ἐπιβουλεύειν καὶ καταβλάπτειν,	οὐ	θεραπεύειν ἴσασιν οἱ δαίμονες. Τῆς
[1, 7]	σου. Ὅθεν δῆλον, ὅτι δαίμονες	οὐ	θεραπεύουσιν. Εἰ δέ ποτε καὶ
[1, 7]	Σῶμα θεραπεύσεις, ἵνα ψυχὴν ἀπολέσῃς;	Οὐ	καλή σου ἡ ἐμπορία· τὸν
[1, 8]	καὶ σὺ ἕστηκας σιγῶν, καὶ	οὐ	καταγγέλλεις; καὶ ποίαν ἕξεις συγγνώμην;
[1, 7]	δυνάμεις, οὐκ ἐνεστῶτα, οὐ μέλλοντα,	οὐ	κτίσις ἑτέρα χωρίζει ἀπὸ τῆς
[1, 1]	οἱ ἐχθροὶ τῆς ἀληθείας κόρον	οὐ	λαμβάνουσι βλασφημοῦντες τὸν εὐεργέτην, πολλῷ
[1, 6]	δὲ καὶ αὐτῶν ὄντων δαιμόνων,	οὐ	μείζων ἐντεῦθεν ἡ βλάβη; Ἐκεῖ
[1, 7]	ἄγγελοι, οὐ δυνάμεις, οὐκ ἐνεστῶτα,	οὐ	μέλλοντα, οὐ κτίσις ἑτέρα χωρίζει
[1, 6]	οἰκείαν ἁγιότητα, τῷ τόπῳ δὲ	οὐ	μεταδίδωσι, διὰ τὴν τῶν συνιόντων
[1, 2]	ἦσαν κλάδοι, ἀλλ´ ἐξεκλάσθησαν· ἡμεῖς	οὐ	μετείχομεν τῆς ῥίζης, καὶ καρπὸν
[1, 1]	γνῶσίς σου ἐξ ἐμοῦ, ἐκραταιώθη,	οὐ	μὴ δύνωμαι πρὸς αὐτήν. Ὁ
[1, 4]	γὰρ ἐγκλημάτων κἀκεῖνοι οἱ νοσοῦντες·	οὐ	μὴν οὐδὲ ἡμεῖς ἀπηλλάγμεθα κατηγορίας,
[1, 5]	βλάβη τοῖς ἀσθενεστέροις τῶν ἀδελφῶν,	οὐ	μικρὰ ἀπονοίας ἐκείνοις πρόφασις. Ὅταν
[1, 5]	καὶ ἀποπηδᾷν αὐτῶν τοὺς συλλόγους.	Οὐ	μικρὰ αὕτη βλάβη τοῖς ἀσθενεστέροις
[1, 5]	τοῖς ἐσταυρωκόσι συνεορτάζειν; Τοῦτο γὰρ	οὐ	μόνον ἀνοίας, ἀλλὰ καὶ τῆς
[1, 2]	τὴν σκληρότητα τοῦ αὐχένος· καὶ	οὐ	μόνον οὐκ ἤνεγκαν, ἀλλὰ καὶ
[1, 5]	Εἰ γὰρ σώματα κατεχόμενα κακῶς,	οὐ	μόνον οὐχ ἁγιάζει τοὺς κατέχοντας,
[1, 3]	τῶν θείων Εὐαγγελίων· ἔπειτα, (ὅτι	οὐ	μόνον οὐχὶ πιστὴν καὶ μεμυημένην,
[1, 5]	καὶ ὁ τόπος ἅγιος ἔσται;	Οὐ	πάντως. Ἐγὼ δὲ διὰ τοῦτο
[1, 6]	οἰκοῦσι τὸν τόπον. Καὶ τοῦτο	οὐ	περὶ τῆς ἐνταῦθα λέγω συναγωγῆς
[1, 4]	καὶ ἕκαστος τῶν συνειδότων μὲν,	οὐ	ποιησάντων δὲ αὐτὸν τῷ στρατηγῷ
[1, 7]	Χριστοκτονίας τὸ βδέλυγμα· καὶ νῦν	οὐ	πολλῷ μᾶλλον; Καίτοι τί θυμιάματος
[1, 7]	καὶ ἐπὶ ταῖς θυσίαις αὐτοῦ	οὐ	προσέσχεν. Ὁ Νῶε θυσίας ἀνήνεγκε
[1, 3]	δαιμόνων καταγώγιον εἶναι τὸν τόπον;	Οὐ	προσκυνεῖται Θεὸς ἐκεῖ, μὴ γένοιτο·
[1, 4]	τὰ τῶν καταδίκων; ~δʹ Ἀλλ´	οὐ	τὰ ἡμέτερα τοιαῦτα, ἀλλ´ ὄντως
[1, 2]	Αὐτὸς ὁ Ἡσαΐας μεγαλοφώνως βοῶν·	Οὐ	ταύτην τὴν νηστείαν ἐγὼ ἐξελεξάμην,
[1, 7]	Καίτοι τί θυμιάματος εὐωδέστερον; Ἀλλ´	οὐ	τῇ φύσει τῶν δώρων, ἀλλὰ
[1, 2]	τῷ Πνεύματι τῷ ἁγίῳ ἀντιπίπτετε·	οὐ	τῷ παραβαίνειν τὰ νόμιμα μόνον,
[1, 7]	ἴσασιν οἱ δαίμονες. Τῆς ψυχῆς	οὐ	φείδονται, καὶ τῶν σωμάτων, εἰπέ
[1, 6]	ἀνατραφεῖσιν, εἰς ταυτὸ συνέρχεσθε, καὶ	οὐ	φρίττετε; Προσρήσεως γὰρ δεῖ κοινωνεῖν
[1, 3]	τούτων τῶν τριῶν ἡμερῶν (πιστεύσατε,	οὐ	ψεύδομαι) γυναῖκά τινα εὐσχήμονα καὶ
[1, 8]	κατορθούντων ὑπερβαίνοντα πολλῶ τῷ μέτρῳ·	οὗ	γένοιτο πάντας ἡμᾶς ἐπιτυχεῖν χάριτι
[1, 8]	Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι´	οὗ	καὶ μεθ´ οὗ τῷ Πατρὶ
[1, 8]	Χριστοῦ, δι´ οὗ καὶ μεθ´	οὗ	τῷ Πατρὶ δόξα, ἅμα τῷ
[1, 8]	ἁμαρτεῖν, ὥστε προδοῦναι ἀδελφὸν, ὑπὲρ	οὗ	Χριστὸς ἀπέθανεν. Ὁ Χριστὸς τὸ
[1, 4]	οὐχ ἵνα ἀποκτείνωμεν, καθάπερ ἐκεῖνοι,	οὐδ´	ἵνα κολάσωμεν καὶ τιμωρησώμεθα, ἀλλ´
[1, 4]	Ἐκεῖνοι δὲ τούτων μὲν οὐδὲν	οὐδ´	ὄναρ ἴσασι, τῇ γαστρὶ ζῶντες,
[1, 7]	Θεοῦ διὰ τοῦ προφήτου, ὅτι	οὐδὲ	ἀγαθοποιῆσαι, οὐδὲ κακοποιῆσαι δύνανται; Εἰ
[1, 3]	οὐχὶ πιστὴν καὶ μεμυημένην, ἀλλ´	οὐδὲ	ἀμύητόν τινα πρὸς ταύτην ἕλκειν
[1, 3]	ὅτι οὐ θέμις ὅλως ὀμνύναι,	οὐδὲ	ἀνάγκην ἐπάγειν ὅρκων, διδάσκων ἀπὸ
[1, 6]	καὶ οὐκ ἂν ῥᾳδίως ἐπισπάσαιτο,	οὐδὲ	ἀπατήσειε τὸν νοῦν ἔχοντα καὶ
[1, 3]	ἐγένετό μοι ὁ οἶκος ὑμῶν·	οὐδὲ	ἁπλῶς θηρίου, ἀλλὰ θηρίου ἀκαθάρτου.
[1, 5]	τοιαύτης προαιρέσεως τὰ βιβλία κατέχειν.	Οὐδὲ	γὰρ ἂν τοσαύτης ἄξιοι ἦσαν
[1, 4]	κἀκεῖνοι οἱ νοσοῦντες· οὐ μὴν	οὐδὲ	ἡμεῖς ἀπηλλάγμεθα κατηγορίας, περιορῶντες αὐτοὺς
[1, 7]	τοῦ προφήτου, ὅτι οὐδὲ ἀγαθοποιῆσαι,	οὐδὲ	κακοποιῆσαι δύνανται; Εἰ δὲ καὶ
[1, 4]	χωρίον (ἐστίν. Οὐ γὰρ λῃστῶν	οὐδὲ	καπήλων ἁπλῶς, ἀλλὰ δαιμόνων ἐστὶ
[1, 3]	ἀδελφόν σου ἔχεις τι κοινὸν,	οὐδὲ	κεφαλὴν ἔχεις τὸν Χριστόν. Ὡς
[1, 4]	διαλέξεως. Οὐ γὰρ πρὸς ἐπίδειξιν	οὐδὲ	κρότους λέγομεν νῦν, ἀλλὰ πρὸς
[1, 8]	ἐξέχεεν δι´ αὐτόν· σὺ δὲ	οὐδὲ	λόγον προέσθαι δι´ αὐτὸν ὑπομένεις;
[1, 7]	τὰς κλοπὰς, τὰς καπηλείας; Ἀλλ´	οὐδὲ	πᾶσα ἡμῖν πρὸς ταύτην ἀρκέσει
[1, 3]	ἔχεις πρὸς τὸ μέλος σου,	οὐδὲ	πρὸς τὸν ἀδελφόν σου ἔχεις
[1, 4]	ἑλκόμενον ἀδίκως καὶ ἀνοσίως, καὶ	οὐδὲ	συμβολὴν προέσθαι ὑπομένοις, ὥστε αὐτὸν
[1, 2]	ἐδέξαντο τὸν ζυγὸν τοῦ Χριστοῦ,	οὐδὲ	τὸ ἄροτρον τῆς διδασκαλίας εἵλκυσαν.
[1, 3]	ἀλλὰ μὴ γένοιτο τοῦτο εἰπεῖν!	Οὐδεὶς	Ἰουδαῖος προσκυνεῖ τὸν Θεόν. Τίς
[1, 1]	ἑτέρῳ δύνανται γενέσθαι καιρῷ, καὶ	οὐδεμία	ἀπὸ τῆς ἀναβολῆς γένοιτ´ ἂν
[1, 6]	ὑπερασπίσαι τῶν ἐκγόνων· οὗτοι δὲ	οὐδεμιᾶς	ἀνάγκης οὔσης τοὺς ἐξ αὐτῶν
[1, 2]	αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι.	Οὐδὲν	ἀθλιώτερον ἐκείνων, τῶν πανταχοῦ κατὰ
[1, 4]	παρόντα κεχηνότες, ὑῶν καὶ τράγων	οὐδὲν	ἄμεινον διακείμενοι, κατὰ τὸν τῆς
[1, 3]	τὴν ἐσχάτην ἄνοιαν, καὶ ὄνων	οὐδὲν	ἄμεινον διακεῖσθαι ἔλεγον, εἰ τὸν
[1, 3]	Εἶπον ὅτι θεάτρου ἡ συναγωγὴ	οὐδὲν	ἄμεινον διάκειται, καὶ ἀπὸ προφήτου
[1, 7]	καιομένων· τῆς δὲ τοιαύτης κνίσσης	οὐδὲν	δυσωδέστερον· ἀλλ´ ἵνα μάθῃς, ὅτι
[1, 4]	ἐξωτέρου. Ἐκεῖνοι δὲ τούτων μὲν	οὐδὲν	οὐδ´ ὄναρ ἴσασι, τῇ γαστρὶ
[1, 8]	μὲν γὰρ κἂν ἀγανακτήσῃ νῦν,	οὐδέν	σε βλάψαι δυνήσεται, μᾶλλον δὲ
[1, 3]	τὸν Χριστὸν, τολμᾷς εἰπεῖν, ὅτι	οὐδέν	σοι κοινόν ἐστι πρὸς τὰ
[1, 2]	ὅτι εἶπον, Θεάτρου καὶ συναγωγῆς	οὐδὲν	τὸ μέσον· ἐγὼ δὲ αὐτῶν
[1, 2]	ἐπισύρουσι· θεάτρου γὰρ καὶ συναγωγῆς	οὐδὲν	τὸ μέσον. Καὶ οἶδα μὲν
[1, 2]	Χριστοῦ, καίτοι χρηστὸς ἦν, καὶ	οὐδὲν	φορτικὸν εἶχεν οὔτε ἐπαχθές. Μάθετε
[1, 5]	ἄριστα αὐτοῖς ἅπαντα πεπράχθαι, καὶ	οὐδενὸς	ἄξια εἶναι τὰ ἡμέτερα, ὅταν
[1, 7]	Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν. Ἐκεῖνον	οὐκ	ἄγγελοι, οὐ δυνάμεις, οὐκ ἐνεστῶτα,
[1, 3]	μικρὰ φοβοῦσιν ὑμᾶς Ἰουδαῖοι, καὶ	οὐκ	αἰσθάνεσθε. Καθάπερ γὰρ τοῖς παιδίοις
[1, 4]	κοινωνῆσαι αἰσχύνῃ, ἀσεβείας δὲ κοινωνῶν,	οὐκ	αἰσχύνῃ; καὶ ποίαν ἕξεις συγγνώμην,
[1, 7]	οὐκ ᾔδεισαν οἱ πατέρες ἡμῶν·	οὐκ	ἀκούσεσθε τῆς φωνῆς τοῦ προφήτου,
[1, 7]	φησὶ, καὶ ψαλμὸν ὀργάνων σου	οὐκ	ἀκούσομαι. Ὁ Θεὸς λέγει, Μετάστησον
[1, 4]	ἀφαρπάσαι τῶν τοῦ δημίου χειρῶν,	οὐκ	ἂν ἅπαντα ἔπραξας, ὥστε αὐτὸν
[1, 5]	μᾶλλον γράμματα ἀναγινωσκόμενα μετὰ ἀπιστίας	οὐκ	ἂν δύναιντο τοὺς ἀναγινώσκοντας ὠφελῆσαί
[1, 4]	αὐτοῖς καὶ τοῦ γέλωτος. Ἀλλ´	οὐκ	ἂν ἕλοιο· αἰσχύνῃ γὰρ καὶ
[1, 3]	Πνεύματος τὴν βοήθειαν ἀπεκρούσαντο, τίς	οὐκ	ἂν θαῤῥῶν ἀποφήνηται, τῶν δαιμόνων
[1, 6]	καὶ περιφανὴς ἡ ἀσέβεια, καὶ	οὐκ	ἂν ῥᾳδίως ἐπισπάσαιτο, οὐδὲ ἀπατήσειε
[1, 6]	Ποίαν τραγῳδίαν, τίνα παρανομίας τρόπον	οὐκ	ἀπέκρυψαν ταῖς ἑαυτῶν μιαιφονίαις; ἔθυσαν
[1, 5]	Οὐκ ἔγωγε οἶμαι. Πῶς οὖν	οὐκ	ἄτοπον τοὺς μὲν εἰς ἄνθρωπον
[1, 4]	φρονῶν ἐν μέσοις τοῖς στρατιώταις,	οὐκ	αὐτὸς κινδυνεύει μόνος, ἀλλὰ καὶ
[1, 1]	ἐγκαλοῦσι καὶ οὗτοι, μᾶλλον δὲ	οὐκ	ἐγκαλοῦσιν, ἀλλὰ καὶ ἐξαλείφουσι τὸ
[1, 5]	θαυμαστὸς ἐκεῖνος καὶ μέγας ἀνήρ;	Οὐκ	ἔγωγε οἶμαι, ἀλλὰ διὰ τοῦτο
[1, 5]	προσελθεῖν καὶ κοινωνῆσαι λόγων αὐτοῖς;	Οὐκ	ἔγωγε οἶμαι. Πῶς οὖν οὐκ
[1, 2]	κακίαν ἐσχάτην κατενεχθέντες, ἐσκίρτησαν, καὶ	οὐκ	ἐδέξαντο τὸν ζυγὸν τοῦ Χριστοῦ,
[1, 3]	πυρωθεὶς, καὶ διαναστὰς, ταύτην μὲν	οὐκ	εἴασα λοιπὸν ἐπὶ τὴν παρανομίαν
[1, 2]	ὁ προφήτης· Ἁγιάσατε νηστείαν, φησίν·	οὐκ	εἶπε, πομπεύσατε νηστείαν· Κηρύξατε θεραπείαν,
[1, 7]	μισεῖ, καὶ σὺ κοινωνεῖς; Καὶ	οὐκ	εἶπε, τήνδε ἢ τήνδε τὴν
[1, 6]	γυναῖκα τοῦ πλησίον αὐτοῦ ἐχρεμέτιζεν.	Οὐκ	εἶπεν, ἕκαστος τῆς γυναικὸς τοῦ
[1, 1]	πρὸς αὐτήν. Ὁ δὲ Παῦλος	οὐκ	εἰς αὐτὴν τῆς οὐσίας τὴν
[1, 3]	ἀπὸ προφήτου παράγω τὴν μαρτυρίαν·	οὐκ	εἰσὶν Ἰουδαῖοι τῶν προφητῶν ἀξιοπιστότεροι.
[1, 5]	γράμματα κατέχοντες (ἁγίων καὶ ὑβρίζοντες	οὐκ	ἔλαττον ἢ οἱ δήμιοι τῶν
[1, 8]	ποίαν ἕξεις συγγνώμην; πῶς δὲ	οὐκ	ἐν τοῖς ἐσχάτοις σε τῶν
[1, 7]	Ἐκεῖνον οὐκ ἄγγελοι, οὐ δυνάμεις,	οὐκ	ἐνεστῶτα, οὐ μέλλοντα, οὐ κτίσις
[1, 7]	τὴν σὴν ἡ συγχώρησις γίνεται,	οὐκ	ἐπειδὴ Θεὸς ἀγνοεῖ, ἀλλ´ ἵνα
[1, 7]	μηδὲ ἀνάσχῃ, καθάπερ ὁ δίκαιος	οὐκ	ἐπείσθη τῇ γυναικί· ἀλλ´ ἑλοῦ
[1, 1]	δὲ οὐκ ἠρκέσθην τοῖς προφήταις,	οὐκ	ἔστην μέχρι τῶν ἀποστόλων, ἀλλ´
[1, 2]	ἀναβῆναι τιμήν. Πόθεν τοῦτο δῆλον;	Οὐκ	ἔστι καλὸν, φησὶ, λαβεῖν τὸν
[1, 4]	εὐδοκιμοῦσι καὶ παῤῥησίαν ἔχουσιν; Ἀλλ´	οὐκ	ἔστι ταῦτα, οὐκ ἔστιν· ἐπεὶ
[1, 4]	ἔχουσιν; Ἀλλ´ οὐκ ἔστι ταῦτα,	οὐκ	ἔστιν· ἐπεὶ μηδὲ πανδοχεῖα τῶν
[1, 5]	διὰ τοῦτο ἔσονται; Καὶ πῶς	οὐκ	ἐσχάτης ἀλογίας ταῦτα ἂν εἴη;
[1, 2]	δεσποτείαν τοῦ Χριστοῦ, λέγοντες· Ἡμεῖς	οὐκ	ἔχομεν βασιλέα εἰ μὴ Καίσαρα.
[1, 7]	καὶ λατρεύσωμεν θεοῖς ἑτέροις οἷς	οὐκ	ᾔδεισαν οἱ πατέρες ἡμῶν· οὐκ
[1, 7]	ζητῶμεν ἀσεβείας ἀπαλλαγήν. Μὴ γὰρ	οὐκ	ἠδύνατο ὁ Ἰὼβ τῇ γυναικὶ
[1, 2]	καὶ τὸν προφητευθέντα ἐσταύρωσαν· ἡμεῖς	οὐκ	ἠκούσαμεν θείων λογίων, καὶ τὸν
[1, 7]	ἐκβαλεῖν, καὶ νοσημάτων ἀπαλλάττειν αἱρήσονται;	Οὐκ	ἤκουσας τοῦ προφήτου λέγοντος, μᾶλλον
[1, 2]	τοῦ αὐχένος· καὶ οὐ μόνον	οὐκ	ἤνεγκαν, ἀλλὰ καὶ συνέτριψαν καὶ
[1, 2]	φορτίον μου ἐλαφρόν. Ἀλλ´ ὅμως	οὐκ	ἤνεγκαν διὰ τὴν σκληρότητα τοῦ
[1, 1]	διὰ τούτων ἀπόδειξις· ἐγὼ δὲ	οὐκ	ἠρκέσθην τοῖς προφήταις, οὐκ ἔστην
[1, 5]	εἰ μὴ τοὺς προφήτας εἶχον·	οὐκ	ἦσαν οὕτως ἀκάθαρτοι καὶ βέβηλοι,
[1, 3]	εἰς παρανομίας τοιαύτας ἐμπίπτοντα, ἀλλοτρίαν,	οὐκ	οἰκείαν ἡγεῖσθε τὴν συμφορὰν εἶναι,
[1, 2]	δὲ τοιαῦτα ἄλογα, πρὸς ἐργασίαν	οὐκ	ὄντα ἐπιτήδεια, πρὸς σφαγὴν ἐπιτήδεια
[1, 7]	ἅγιον ποιοῦσιν. Εἰ δὲ τότε	οὐκ	ὠφέλει ὁ ναὸς, ὅτε τὰ
[1, 7]	πεποίθατε ἐπὶ λόγοις ψευδέσιν, ὅτι	οὐκ	ὠφελήσουσιν ὑμᾶς, (λέγοντες, ναὸς Κυρίου,
[1, 4]	Ἀποστόλου λόγον. Νηστεύεις μετὰ Ἰουδαίων;	οὐκοῦν	ἀπόθου καὶ τὰ ὑποδήματα μετὰ
[1, 5]	μαρτύρων κατέχουσι, καταξαίνουσι, μαστίζουσιν. Ἆρα	οὖν	ἅγιαί εἰσιν αὐτῶν αἱ χεῖρες,
[1, 6]	αἱ ἑρμηνευθεῖσαι βίβλοι μένουσι. Τί	οὖν,	ἅγιος ἔσται τοῦ Σεράπιδος ὁ
[1, 7]	τῆς ἔχθρας ἡ ὑπόθεσις. Πόσης	οὖν	ἀνοίας ἂν εἴη καὶ πόσης
[1, 6]	προφητῶν τὸν Δεσπότην ὑβρίζουσιν. Ἀνθρώποις	οὖν,	εἰπέ μοι, δαιμονῶσι, καὶ τοσαῦτα
[1, 4]	κατακόπτεσθαι, ὑπὲρ ἡνιόχων τραυματίζεσθαι. Ταῦτα	οὖν,	εἰπέ μοι, σεμνὰ καὶ φοβερά;
[1, 2]	τύπτεις τοὺς συνδούλους; Τότε μὲν	οὖν	εἰς κρίσεις καὶ μάχας ἐνήστευον·
[1, 4]	τίς ἂν τοῦτο εἴποι; Πόθεν	οὖν	ἡμῖν ἔδοξαν εἶναι φοβερὰ, πλὴν
[1, 6]	εἰ δὲ ταῦτα ἀληθῆ, ὥσπερ	οὖν	καὶ ἀληθῆ, ἐκεῖνα ἀπάτης γέμει.
[1, 2]	ἄροτρον τῆς διδασκαλίας εἵλκυσαν. Ὅπερ	οὖν	καὶ ἄλλος προφήτης αἰνιττόμενος ἔλεγεν,
[1, 8]	τὰ τοιαῦτα ἁμαρτάνοντας; Φορτικὸν μὲν	οὖν	καὶ ἐπαχθὲς σιγᾷν. Καὶ γὰρ
[1, 2]	πρὸς σφαγὴν ἐπιτήδεια γίνεται. Ὅπερ	οὖν	καὶ οὗτοι πεπόνθασι, καὶ πρὸς
[1, 1]	Δεσπότην ἐπεδείκνυσθε εὔνοιαν. Ἐβουλόμην μὲν	οὖν	καὶ σήμερον ἐπαγωνίσασθαι τοῖς παλαίσμασι
[1, 8]	δίκαιος ἀναφανῇς; ~θʹ Ἐνῆν μὲν	οὖν	καὶ τούτων πλείω εἰπεῖν, ἀλλ´
[1, 4]	αὐτὸν τῷ στρατηγῷ φανερόν. Ἐπεὶ	οὖν	καὶ ὑμεῖς στρατόπεδόν ἐστε τοῦ
[1, 7]	ὑγίειαν τοὺς κάμνοντας ἐπανήγαγον. Τί	οὖν,	κοινωνῆσαι δεῖ τῆς ἀσεβείας διὰ
[1, 7]	δὲ φείσονται σωμάτων; Εἴθε μὲν	οὖν	μὴ ἀπεκτίννυον, εἴθε μὴ ἐπεβούλευον.
[1, 3]	Ἰουδαῖοι τῶν προφητῶν ἀξιοπιστότεροι. Τί	οὖν	ὁ προφήτης φησίν; Ὄψις πόρνης
[1, 5]	αὐτοῖς; Οὐκ ἔγωγε οἶμαι. Πῶς	οὖν	οὐκ ἄτοπον τοὺς μὲν εἰς
[1, 7]	καὶ μέγα; Καὶ αὐτὰς μὲν	οὖν	ταύτας ἀκαθάρτους ἀπέδειξαν. Ἄκουσον γοῦν
[1, 3]	τὰ μέλη τὰ σά; Πῶς	οὖν	τὸν Χριστὸν ὁμολογεῖς σὺ κεφαλὴν
[1, 5]	ἀναγινώσκοντας ὠφελῆσαί ποτε. Αὐτὸ μὲν	οὖν	τοῦτο ἀσεβεστέρους αὐτοὺς ἀποφαίνει, τὸ
[1, 3]	ἐκεῖνον τὸν τόπον ἐλθεῖν) ἐμπρησθεὶς	οὖν	ὑπὸ ζήλου, καὶ πυρωθεὶς, καὶ
[1, 2]	τὸν δεσμὸν, ἐξέβαλες σαυτὸν τῆς	οὐρανίου	βασιλείας, καὶ ὑπέθηκας ἀνθρωπίναις ἀρχαῖς.
[1, 1]	ἀποστόλων, ἀλλ´ ἀνέβην εἰς τὸν	οὐρανὸν,	ἔδειξα ὑμῖν τὸν χορὸν τῶν
[1, 8]	ῥήματα εἰπών· Διαμαρτύρομαι ὑμῖν τὸν	οὐρανὸν	καὶ τὴν γῆν, ὅτι ἐάν
[1, 2]	καὶ ταλαίπωροι, τοσαῦτα ἀπὸ τῶν	οὐρανῶν	ἀγαθὰ εἰς τὰς χεῖρας αὐτῶν
[1, 6]	ἐκγόνων· οὗτοι δὲ οὐδεμιᾶς ἀνάγκης	οὔσης	τοὺς ἐξ αὐτῶν φύντας ταῖς
[1, 1]	Παῦλος οὐκ εἰς αὐτὴν τῆς	οὐσίας	τὴν ἔρευναν διακύψας, ἀλλ´ εἰς
[1, 7]	ὅτι οὔτε θάνατος, οὔτε ζωὴ,	οὔτε	ἄγγελοι, οὔτε ἀρχαὶ, οὔτε δυνάμεις,
[1, 7]	θάνατος, οὔτε ζωὴ, οὔτε ἄγγελοι,	οὔτε	ἀρχαὶ, οὔτε δυνάμεις, οὔτε ἐνεστῶτα,
[1, 7]	ἐνεστῶτα, οὔτε μέλλοντα, οὔτε ὕψωμα,	οὔτε	βάθος, οὔτε τις κτίσις ἑτέρα
[1, 3]	ᾔδειτε, φησὶ, κἀμὲ ᾔδειτε ἄν·	οὔτε	δὲ ἐμὲ οἴδατε, οὔτε τὸν
[1, 7]	ζωὴ, οὔτε ἄγγελοι, οὔτε ἀρχαὶ,	οὔτε	δυνάμεις, οὔτε ἐνεστῶτα, οὔτε μέλλοντα,
[1, 7]	ἄγγελοι, οὔτε ἀρχαὶ, οὔτε δυνάμεις,	οὔτε	ἐνεστῶτα, οὔτε μέλλοντα, οὔτε ὕψωμα,
[1, 2]	ἦν, καὶ οὐδὲν φορτικὸν εἶχεν	οὔτε	ἐπαχθές. Μάθετε γὰρ, φησὶν, ἀπ´
[1, 2]	φιλονεικότερα καὶ δυσκάθεκτα γίνεται, καὶ	οὔτε	ζυγοῦ, οὔτε ἡνίας, οὔτε ἡνιόχου
[1, 7]	γὰρ, φησὶν, ὅτι οὔτε θάνατος,	οὔτε	ζωὴ, οὔτε ἄγγελοι, οὔτε ἀρχαὶ,
[1, 2]	δυσκάθεκτα γίνεται, καὶ οὔτε ζυγοῦ,	οὔτε	ἡνίας, οὔτε ἡνιόχου χειρὸς ἀνέχεται·
[1, 2]	καὶ οὔτε ζυγοῦ, οὔτε ἡνίας,	οὔτε	ἡνιόχου χειρὸς ἀνέχεται· οὕτω καὶ
[1, 7]	ψυχή. Πέπεισμαι γὰρ, φησὶν, ὅτι	οὔτε	θάνατος, οὔτε ζωὴ, οὔτε ἄγγελοι,
[1, 7]	ἀρχαὶ, οὔτε δυνάμεις, οὔτε ἐνεστῶτα,	οὔτε	μέλλοντα, οὔτε ὕψωμα, οὔτε βάθος,
[1, 7]	μέλλοντα, οὔτε ὕψωμα, οὔτε βάθος,	οὔτε	τις κτίσις ἑτέρα δυνήσεται ἡμᾶς
[1, 3]	ἄν· οὔτε δὲ ἐμὲ οἴδατε,	οὔτε	τὸν Πατέρα μου οἴδατε. Ποίαν
[1, 7]	δυνάμεις, οὔτε ἐνεστῶτα, οὔτε μέλλοντα,	οὔτε	ὕψωμα, οὔτε βάθος, οὔτε τις
[1, 6]	σωτηρίας, ὥστε ὑπερασπίσαι τῶν ἐκγόνων·	οὗτοι	δὲ οὐδεμιᾶς ἀνάγκης οὔσης τοὺς
[1, 2]	νηστείαν· Κηρύξατε θεραπείαν, συναγάγετε πρεσβυτέρους.	Οὗτοι	δὲ χοροὺς μαλακῶν συναγαγόντες, καὶ
[1, 1]	τῷ Θεῷ. Τοῦτο ἐγκαλοῦσι καὶ	οὗτοι,	μᾶλλον δὲ οὐκ ἐγκαλοῦσιν, ἀλλὰ
[1, 8]	ἀπὸ τοῦ αἵματος ὑμῶν πάντων.	Οὗτοι	οἱ λόγοι παραστήσονται ἐν τῇ
[1, 2]	ἐπιτήδεια γίνεται. Ὅπερ οὖν καὶ	οὗτοι	πεπόνθασι, καὶ πρὸς ἐργασίαν ἀχρήστους
[1, 8]	τὸν Δεσπότην παροξύνειν καθ´ ἑαυτῶν,	Οὗτος	μὲν γὰρ κἂν ἀγανακτήσῃ νῦν,
[1, 1]	πρότερον· πάντως δὲ συγγενὴς καὶ	οὗτος	ὁ ἀγὼν τῷ προτέρῳ. Ἐπειδὴ
[1, 4]	ζωῆς καὶ θανάτου ἐξουσίαν ἔχων,	οὗτος	φοβερὸς ὁ τόπος· ἔνθα μυρίοι
[1, 7]	προθύρων, καὶ κοινωνεῖν τραπέζης δαιμονίων·	οὕτω	γὰρ ἐγὼ πείθομαι καλεῖν μετὰ
[1, 7]	καὶ τῆς ζωῆς ἀποστεροῦσιν αὐτῆς·	οὕτω	δὴ καὶ οἱ δαίμονες, μέλους
[1, 3]	τοιαῦτα φαίνεται) πολὺν κινοῦσι γέλωτα·	οὕτω	δὴ καὶ τοὺς ἀτελεστέρους τῶν
[1, 1]	ἐπιθήσομεν. Διόπερ ἐπείγομαι καὶ προκαταλαβεῖν.	Οὕτω	καὶ ἰατροὶ ποιοῦσι· πρὸς τὰ
[1, 2]	ἡνίας, οὔτε ἡνιόχου χειρὸς ἀνέχεται·	οὕτω	καὶ ὁ τῶν Ἰουδαίων δῆμος,
[1, 1]	τὸ πρὸς τὸν δεσπότην φίλτρον,	οὕτω	καὶ ὑμεῖς ἐποιήσατε τότε· τῇ
[1, 7]	τῶν προσαγόντων προσέχων ὁ Θεὸς,	οὕτω	κρίνει τὰς προσφοράς. Προσέσχεν ἐπὶ
[1, 2]	αὐτῶν τόλμαν καταγινώσκω, ἐὰν μὴ	οὕτω	νομίζωσιν. Εἰ μὲν γὰρ οἴκοθεν
[1, 7]	συνιέναι; Καὶ ὁ μὲν ἀναιρεθεὶς	οὕτω	σε ἐτίμησεν, ὡς ἀδελφόν σε
[1, 5]	τοὺς προφήτας εἶχον· οὐκ ἦσαν	οὕτως	ἀκάθαρτοι καὶ βέβηλοι, εἰ μὴ
[1, 7]	συγκληρονόμον αὑτοῦ· σὺ δὲ αὐτὸν	οὕτως	ἀτιμάζεις, ὡς τοὺς ἐκείνου φονέας
[1, 1]	πέλαγος ἀχανὲς καὶ ἀκατάληπτον ἰδὼν,	οὕτως	ἐβόησεν· Ὦ βάθος πλούτου καὶ
[1, 8]	τοὺς τὰ τοιαῦτα νοσοῦντας θηρεύσαντες,	οὕτως	εἰς τὴν ἐπιοῦσαν ἀπαντήσατε σύναξιν,
[1, 6]	ἀνθρώπου ἐκείνου χείρονα τῶν πρώτων.	Οὕτως	ἔσται καὶ τῇ γενεᾷ ταύτῃ.
[1, 6]	ἀσέβειαν. ~Καὶ ἵνα μάθητε, ὅτι	οὐχ	ἁγιάζει τὸν τόπον τὰ βιβλία,
[1, 5]	σώματα κατεχόμενα κακῶς, οὐ μόνον	οὐχ	ἁγιάζει τοὺς κατέχοντας, ἀλλὰ καὶ
[1, 4]	δαιμόνων ἐστὶ καταγώγιον, μᾶλλον δὲ	οὐχ	αἱ συναγωγαὶ μόνον, ἀλλὰ καὶ
[1, 7]	ἕνεκα δεισιδαίμων ἄνθρωπος Ἑλλήνων θεοῖς	οὐχ	ἑλκύσει προσκυνῆσαι ῥᾳδίως; Καὶ γὰρ
[1, 5]	ἐκείνων διώκοντας καὶ σεμνοποιοῦντας, πῶς	οὐχ	ἡγήσονται ἄριστα αὐτοῖς ἅπαντα πεπράχθαι,
[1, 8]	Ἡ μήτηρ ἡμῶν ἡ κοινὴ	οὐχ	ἱμάτιον, ἀλλ´ ἀδελφὸν ἀπώλεσεν· ἔκλεψεν
[1, 4]	ὑμῖν ἀναμέμικται, καὶ ποιεῖτε δῆλον,	οὐχ	ἵνα ἀποκτείνωμεν, καθάπερ ἐκεῖνοι, οὐδ´
[1, 5]	Μωϋσέα μετ´ αὐτῶν εἰσήγαγον ἐκεῖ,	οὐχ	ἵνα τιμήσωσιν, ἀλλ´ ἵνα ὑβρίσωσι
[1, 7]	ναὸς Κυρίου, ναὸς Κυρίου ἐστίν.	Οὐχ	ὁ ναὸς ἁγιάζει, φησὶ, τοὺς
[1, 4]	πάρεργον ἡγείσθω τὸ πρᾶγμα εἶναι.	Οὐχ	ὁρᾶτε ἐπὶ τῶν μυστηρίων τί
[1, 1]	ὁ σύλλογος. Ἐγὼ δὲ ἔχαιρον,	οὐχ	ὅτι αὐτὸς ἐπῃνούμην, ἀλλ´ ὅτι
[1, 5]	κολάζεται· ὥσπερ καὶ ὁ ἑστὼς	οὐχ	ὑπὲρ τῆς οἰκείας ἀρετῆς στεφανοῦται
[1, 4]	ἀδελφὸν νῦν ὁρᾷς τὸν σὸν,	οὐχ	ὑπὸ τοῦ δημίου, ἀλλ´ ὑπὸ
[1, 7]	οὐχ ὡς δαίμονα πονηρὸν, ἀλλ´	οὐχ	ὡς αὐτὸν τὸν διάβολον ἔφυγες
[1, 7]	ἂν ἀκοῦσαι τῆς προσηγορίας; ἀλλ´	οὐχ	ὡς δαίμονα πονηρὸν, ἀλλ´ οὐχ
[1, 6]	καὶ λόγου μεταδιδόναι ψιλοῦ, ἀλλ´	οὐχ	ὡς κοινὴν λύμην καὶ νόσον
[1, 6]	γάρ μοι, ὅπου δαίμονες οἰκοῦσιν,	οὐχὶ	ἀσεβείας χωρίον ἐστὶ, κἂν μὴ
[1, 7]	αἱ θυσίαι καὶ αἱ προσφοραὶ	οὐχὶ	βδελυκταί; Ἐὰν φέρητέ μοι σεμίδαλιν,
[1, 7]	Ἰουδαίων νηστείαν. Καὶ πῶς γὰρ	οὐχὶ	δαίμονας θεραπεύουσιν οἱ Θεοῦ ἐναντία
[1, 6]	ὅτι καὶ δαίμονες ἐκεῖ κατοικοῦσιν,	οὐχὶ	ἐν αὐτῷ τῷ τόπῳ μόνον,
[1, 5]	ἔχοντα γνῶσιν, ἐν εἰδωλείῳ κατακείμενον,	οὐχὶ	ἡ συνείδησις αὐτοῦ ἀσθενοῦς ὄντος
[1, 5]	συναγωγὴν ἀπερχόμενον, καὶ σάλπιγγας θεωροῦντα,	οὐχὶ	ἡ συνείδησις αὐτοῦ ἀσθενοῦς ὄντος
[1, 6]	δαιμονίοις ἔθυσαν; Ἀλλὰ ἀσελγείας ἕνεκεν	οὐχὶ	καὶ τὰ λαγνότατα τῶν ἀλόγων
[1, 8]	ἀπολέσῃς, μὴ τὸν κεκλοφότα μόνον,	οὐχὶ	καὶ τὸν συνειδότα τῷ κλέπτῃ
[1, 2]	κατεσταλμένον εἶναι χρὴ, συντετριμμένον, τεταπεινωμένον,	οὐχὶ	μεθύειν ὑπὸ τῆς ὀργῆς· σὺ
[1, 2]	ὅτε ἀσέβειαν ἔτεκεν ἡ ἀδηφαγία,	οὐχὶ	νῦν· νῦν γὰρ ἄκαιρος ἡ
[1, 6]	νόσον τῆς οἰκουμένης ἁπάσης ἀποστρέφεσθαι;	Οὐχὶ	πᾶν εἶδος ἐπῆλθον κακίας; οὐχὶ
[1, 2]	σου, διέῤῥηξας τὸν δεσμόν σου.	Οὐχὶ	Παῦλος λέγει ταῦτα, ἀλλ´ ὁ
[1, 3]	Εὐαγγελίων· ἔπειτα, (ὅτι οὐ μόνον	οὐχὶ	πιστὴν καὶ μεμυημένην, ἀλλ´ οὐδὲ
[1, 3]	ἐστιν ὁ τόπος· μᾶλλον δὲ	οὐχὶ	πορνεῖον καὶ θέατρον μόνον ἐστὶν
[1, 6]	βωμὸς ἀπάτης ἀόρατος, εἰς ὃν	οὐχὶ	πρόβατα καὶ μόσχους, ἀλλὰ ψυχὰς
[1, 3]	τοῖς τόποις προσέχουσι. Καὶ ταῦτα	οὐχὶ	στοχαζόμενος λέγω, ἀλλ´ αὐτῇ τῇ
[1, 6]	καὶ ἀληθῆ, ἐκεῖνα ἀπάτης γέμει.	Οὐχὶ	τὰς Γραφὰς λέγω· μὴ γένοιτο!
[1, 5]	τὰ Ἰουδαϊκὰ πράγματα; Ὁ πίπτων	οὐχὶ	τοῦ ἰδίου πτώματος δίδωσι μόνον
[1, 4]	τιμωρίᾳ. Καὶ ὁ προφήτης δὲ,	οὐχὶ	τοὺς κλέπτοντας μόνον, ἀλλὰ καὶ
[1, 4]	ἐκείνῳ. Καὶ γὰρ ὁ Παῦλος	οὐχὶ	τοὺς ποιοῦντας μόνον τὰ πονηρὰ,
[1, 6]	Οὐχὶ πᾶν εἶδος ἐπῆλθον κακίας;	οὐχὶ	τοὺς πολλοὺς καὶ μακροὺς λόγους
[1, 3]	Τί οὖν ὁ προφήτης φησίν;	Ὄψις	πόρνης ἐγένετό σοι· ἀπηναισχύντησας πρὸς