>

Livre, Chap.
[1, 3]	τὰ ῥήματα, δέξαι τὴν ἀπόφασιν.	~γʹ	Οἶδα ὅτι πολλοὶ αἰδοῦνται Ἰουδαίους,
[1, 2]	ἀθλίους ἐκάλεσα τοὺς Ἰουδαίους. Ὄντως	γὰρ	ἄθλιοι καὶ ταλαίπωροι, τοσαῦτα ἀπὸ
[1, 2]	ἡ ἀδηφαγία, οὐχὶ νῦν· νῦν	γὰρ	ἄκαιρος ἡ νηστεία καὶ βδελυκτή.
[1, 3]	ἀναισθήτου, δοκοῦντος εἶναι Χριστιανοῦ (οὐ	γὰρ	ἂν εἴποιμι τὸν τὰ τοιαῦτα
[1, 5]	προαιρέσεως τὰ βιβλία κατέχειν. Οὐδὲ	γὰρ	ἂν τοσαύτης ἄξιοι ἦσαν κατηγορίας,
[1, 6]	ἐντεῦθεν ἡ βλάβη; Ἐκεῖ μὲν	γὰρ	γυμνὴ καὶ περιφανὴς ἡ ἀσέβεια,
[1, 6]	συνέρχεσθε, καὶ οὐ φρίττετε; Προσρήσεως	γὰρ	δεῖ κοινωνεῖν τούτοις, καὶ λόγου
[1, 7]	τουτέστιν, ἐδέξατο τὰ προσενεχθέντα. Οὐ	γὰρ	δὴ ῥῖνές εἰσι περὶ Θεὸν,
[1, 1]	καὶ τὸν Παῦλον. Ὁ μὲν	γὰρ	ἐβόα, Τὴν γενεὰν αὐτοῦ τίς
[1, 7]	τῆς σῆς ἀπολέσαι ψυχῆς. Οὐ	γὰρ	ἐγκαταλιμπάνων σε ὁ Θεὸς, ἀλλὰ
[1, 4]	ἡμεῖς οἱ ὑγιαίνοντες; Ἄξιοι μὲν	γὰρ	ἐγκλημάτων κἀκεῖνοι οἱ νοσοῦντες· οὐ
[1, 7]	καὶ κοινωνεῖν τραπέζης δαιμονίων· οὕτω	γὰρ	ἐγὼ πείθομαι καλεῖν μετὰ τὴν
[1, 3]	ἄνομον βίαν κωλῦσαι ἠξίου (οὐ	γὰρ	εἶναι θεμιτὸν αὐτῇ τῶν θείων
[1, 2]	προφήτης τὸ δυσήνιον ᾐνίξατο. Οὐ	γὰρ	εἶπεν, Ἀπέθου τὸν ζυγὸν, ἀλλὰ,
[1, 6]	καὶ μάλα εἰκότως. Τότε μὲν	γὰρ	εἰς τοὺς προφήτας ἠσέβουν, νῦν
[1, 6]	καὶ τῆς ἐν Δάφνῃ· πονηρότερον	γὰρ	ἐκεῖ τὸ βάραθρον, ὃ δὴ
[1, 7]	οὐχ ἑλκύσει προσκυνῆσαι ῥᾳδίως; Καὶ	γὰρ	ἐκεῖνοι πολλὰ πολλάκις διὰ τῆς
[1, 5]	πρὸς τούτους ὀλίγα εἰπεῖν. Τίνος	γὰρ	ἕνεκα τὸν τόπον ἐκεῖνον αἰδεῖσθε,
[1, 5]	προφητικά. Καὶ τί τοῦτο; Μὴ	γὰρ,	ἔνθα ἂν ᾖ βιβλία τοιαῦτα,
[1, 6]	ταῖς ψυχαῖς τῶν Ἰουδαίων. Ὅταν	γὰρ	ἐξέλθῃ, φησὶ, τὸ πνεῦμα τὸ
[1, 5]	τὴν πονηρίαν ἐργάζεσθαι. ~εʹ Ἀλλὰ	γὰρ	ἐπὶ τοὺς νοσοῦντας ἐπανελθεῖν δεῖ
[1, 4]	καὶ αὐτὸς τῷ κινδύνῳ. Καὶ	γὰρ	ἐπὶ τῶν ἔξω στρατοπέδων, ἂν
[1, 2]	ἐργάτας, βλέπετε τὴν κατατομήν· ἡμεῖς	γάρ	ἐσμεν ἡ περιτομή. Εἶδες πῶς
[1, 3]	τῶν μιαρῶν οἰκετῶν πολλοὶ (οὐ	γάρ	ἐστι φύσει φοβερὰ, ἀλλὰ διὰ
[1, 4]	θεραπείαν τῶν ὑμετέρων ψυχῶν. Τίς	γὰρ	ἔτι λείπεται λόγος ἡμῖν, ὅταν,
[1, 3]	κεφαλὴν εἶναι τῆς Ἐκκλησίας; καὶ	γὰρ	ἡ κεφαλὴ πάντα τὰ μέλη
[1, 6]	τὸ τοῦ Σεράπιδος ἱερόν· καὶ	γὰρ	ἦν Ἕλλην ὁ ἀνήρ· καὶ
[1, 4]	αὐτοὺς ἐπὶ τῆς ἀῤῥωστίας· ἀμήχανον	γὰρ	ἦν, σπουδῆς πολλῆς παρ´ ἡμῶν
[1, 2]	Καὶ καλῶς εἶπε, σκληροτράχηλοι· οὐ	γὰρ	ἤνεγκαν τὸν ζυγὸν τοῦ Χριστοῦ,
[1, 4]	φοβερὰ καὶ φρίκης ἀνάμεστα. Ἔνθα	γὰρ	Θεός ἐστι ζωῆς καὶ θανάτου
[1, 7]	ἀσθενείας εἰς ἀσέβειαν καταπεσεῖν· κἂν	γὰρ	θεραπεύσῃ δαίμων, μεῖζον κατέβλαψεν ἢ
[1, 8]	ὑμῖν παραθῶ τὴν τράπεζαν. Ἂν	γὰρ	ἴδω τὴν σήμερον συμβουλὴν εἰς
[1, 5]	μικρὰ ἀπονοίας ἐκείνοις πρόφασις. Ὅταν	γὰρ	ἴδωσιν ὑμᾶς τοὺς προσκυνοῦντας τὸν
[1, 4]	κάτω· δούλευε μετ´ ἐκείνης· καὶ	γὰρ	καὶ αὐτὴ δουλεύει μετὰ τῶν
[1, 7]	ποίας ἂν τύχοιμεν συγγνώμης; Καὶ	γὰρ	καὶ γεέννης φοβερώτερον ἡμῖν τὸν
[1, 4]	Ἀλλ´ οὐκ ἂν ἕλοιο· αἰσχύνῃ	γὰρ	καὶ ἐρυθριᾷς. Εἶτα σχήματος μὲν
[1, 6]	περὶ τῆς συναγωγῆς λογιστέον. Εἰ	γὰρ	καὶ μὴ εἴδωλον ἕστηκεν ἐκεῖ,
[1, 6]	χαλεπώτερον ὑπὸ τούτων δρᾶται. Καὶ	γὰρ	καὶ παρ´ αὐτοῖς ἕστηκε βωμὸς
[1, 2]	εἰς τὴν συναγωγὴν ἐπισύρουσι· θεάτρου	γὰρ	καὶ συναγωγῆς οὐδὲν τὸ μέσον.
[1, 6]	γεγόνασιν ἀγριώτεροι. Τὰ (θηρία μὲν	γὰρ	καὶ τὴν ψυχὴν ἐπιδίδωσι πολλάκις,
[1, 7]	τὰς θυσίας αὐτοῦ ἀπεστράφη. Ἐπὶ	γὰρ	Κάϊν, φησὶ, καὶ ἐπὶ ταῖς
[1, 8]	παροξύνειν καθ´ ἑαυτῶν, Οὗτος μὲν	γὰρ	κἂν ἀγανακτήσῃ νῦν, οὐδέν σε
[1, 1]	Δεσπότης ὁ ἐμὸς ἐδοξάζετο. Ὁ	γὰρ	κρότος ἐκεῖνος καὶ ὁ ἔπαινος
[1, 5]	ἵνα ὑβρίσωσι καὶ ἀτιμάσωσιν. Ὅταν	γὰρ	λέγωσι μὴ εἰδέναι αὐτοὺς τὸν
[1, 4]	τῆς συναγωγῆς χωρίον (ἐστίν. Οὐ	γὰρ	λῃστῶν οὐδὲ καπήλων ἁπλῶς, ἀλλὰ
[1, 6]	Γραφὰς λέγω· μὴ γένοιτο! ἐκεῖναι	γάρ	με πρὸς τὸν Χριστὸν ἐχειραγώγησαν·
[1, 1]	τούτων ἡμῖν γένωνται λόγοι. Ἂν	γὰρ	μηδὲν ἀκούσαντες σήμερον νηστεύσωσι μετ´
[1, 5]	ὅπερ ὑβριζόντων ἐστὶ μειζόνως. Εἰπὲ	γάρ	μοι, εἴ τινα εἶδες ἄνθρωπον
[1, 6]	ἐσχάτην αὐτοῦ καταγνώσομαι μανίαν. Εἰπὲ	γάρ	μοι, ὅπου δαίμονες οἰκοῦσιν, οὐχὶ
[1, 3]	τοῦ Θεοῦ. Εἰ τὸν Πατέρα	γάρ	μου ᾔδειτε, φησὶ, κἀμὲ ᾔδειτε
[1, 4]	αὐτὴν ὑποστήσεσθε τιμωρίαν ἐκείνῳ. Καὶ	γὰρ	ὁ Παῦλος οὐχὶ τοὺς ποιοῦντας
[1, 1]	ἐπαγωνίσασθαι τοῖς παλαίσμασι τούτοις. Εἰ	γὰρ	οἱ ἐχθροὶ τῆς ἀληθείας κόρον
[1, 2]	μὴ οὕτω νομίζωσιν. Εἰ μὲν	γὰρ	οἴκοθεν ἀποφαίνομαι, κατάγνωθι· εἰ δὲ
[1, 1]	τοῖς πρότερον τὰ νῦν. Καὶ	γὰρ	ὅπερ ἐνεκάλουν Ἰουδαῖοι, τοῦτο ἐγκαλοῦσι
[1, 2]	τῆς ἑαυτῶν σωτηρίας τρεχόντων. Καὶ	γὰρ	ὅτε ἔδει τὸν νόμον τηρεῖν,
[1, 5]	ἐσταυρωμένον τοῖς ἐσταυρωκόσι συνεορτάζειν; Τοῦτο	γὰρ	οὐ μόνον ἀνοίας, ἀλλὰ καὶ
[1, 7]	τρόπου ζητῶμεν ἀσεβείας ἀπαλλαγήν. Μὴ	γὰρ	οὐκ ἠδύνατο ὁ Ἰὼβ τῇ
[1, 7]	τῶν Ἰουδαίων νηστείαν. Καὶ πῶς	γὰρ	οὐχὶ δαίμονας θεραπεύουσιν οἱ Θεοῦ
[1, 6]	ὃ δὴ καλοῦσι Ματρώνης. Καὶ	γὰρ	πολλοὺς ἤκουσα τῶν πιστῶν ἀναβαίνειν
[1, 3]	αὐτῇ τῇ πείρᾳ μαθών. Καὶ	γὰρ	πρὸ τούτων τῶν τριῶν ἡμερῶν
[1, 1]	Ἐκκλησίας ἀπελάσαι νῦν. Οἱ μὲν	γὰρ	(πρὸς Ἀνομοίους λόγοι καὶ ἐν
[1, 4]	ταύτης μάλιστα τῆς διαλέξεως. Οὐ	γὰρ	πρὸς ἐπίδειξιν οὐδὲ κρότους λέγομεν
[1, 5]	ἐπὶ τῆς συναγωγῆς λογίζου. Τοὺς	γὰρ	προφήτας καὶ τὸν Μωϋσέα μετ´
[1, 7]	τοῦ σημείου. Διὰ τί; Πειράζει	γάρ	σε Κύριος ὁ Θεός σου
[1, 6]	πρὸς ἡμᾶς ἐστι λόγος; Εἰ	γὰρ	σεμνὰ καὶ μεγάλα τὰ Ἰουδαίων,
[1, 4]	καὶ τοῖς αὐτοῖς ἐπιμένῃ. Τί	γάρ	σοι κοινὸν μετὰ τῆς ἐλευθέρας,
[1, 1]	ὁ ἀγὼν τῷ προτέρῳ. Ἐπειδὴ	γὰρ	συγγενῆ τὰ τῆς ἀσεβείας Ἀνομοίοις
[1, 4]	ἄγει δίκην· καὶ εἰκότως. Ὁ	γὰρ	συνειδὼς τῷ τὰ πονηρὰ πράττοντι
[1, 5]	ἀλογίας ταῦτα ἂν εἴη; Εἰ	γὰρ	σώματα κατεχόμενα κακῶς, οὐ μόνον
[1, 2]	καὶ ἀπελάκτισεν ὁ ἠγαπημένος. Καθάπερ	γὰρ	τὰ ἄλογα, ἐπειδὰν δαψιλοῦς ἀπολαύσῃ
[1, 3]	τῶν Χριστιανῶν μορμολύττονται Ἰουδαῖοι. Πῶς	γὰρ	τὰ παρ´ αὐτοῖς φοβερὰ, τὰ
[1, 3]	ἐγκαλοῦντας ἀπολογεῖσθαι νομίζετε, λέγοντες, Ἐμοὶ	γὰρ	τί μέλει; τίς δέ μοι
[1, 7]	ἀπαλλαγῆναι τῆς ἐπικειμένης συμφορᾶς; Εἰπὲ	γάρ	τι, φησὶ, ῥῆμα πρὸς Κύριον,
[1, 7]	κατέβλαψεν ἢ ὠφέλησεν. Ὠφέλησε μὲν	γὰρ	τὸ σῶμα, τὸ πάντως ἀποθανούμενον
[1, 3]	Ἰουδαῖοι, καὶ οὐκ αἰσθάνεσθε. Καθάπερ	γὰρ	τοῖς παιδίοις ἐκείνοις προσωπεῖα δεικνύντες
[1, 3]	ταῦτα ἐγέλων πάλιν. Τὴν μὲν	γὰρ	τοῦ διαβόλου κακουργίαν ὁρῶν, ἐστέναζον,
[1, 1]	ἀκατάληπτός ἐστιν ὁ Θεός. Περὶ	γὰρ	τούτου τῇ παρελθούσῃ Κυριακῇ τοὺς
[1, 8]	οὖν καὶ ἐπαχθὲς σιγᾷν. Καὶ	γὰρ	ὑμῖν τοῖς ἀποκρύπτουσι, κἀκείνοις τοῖς
[1, 8]	κατήγοροι σφοδροὶ ἀντικαταστήσονται ὑμῖν. Οὐ	γὰρ	ὑπεστειλάμην τοῦ μὴ ἀναγγεῖλαι ὑμῖν
[1, 2]	συνέτριψαν καὶ διέῤῥηξαν. Ἀπ´ αἰῶνος	γὰρ,	φησὶ, συνέτριψας τὸν ζυγόν σου,
[1, 2]	φορτικὸν εἶχεν οὔτε ἐπαχθές. Μάθετε	γὰρ,	φησὶν, ἀπ´ ἐμοῦ, ὅτι πρᾶός
[1, 7]	καὶ γενναία ἀνεβόησε ψυχή. Πέπεισμαι	γὰρ,	φησὶν, ὅτι οὔτε θάνατος, οὔτε
[1, 3]	λῃστῶν, καὶ καταγώγιον θηρίων· Σπήλαιον	γὰρ,	φησὶν, ὑαίνης ἐγένετό μοι ὁ
[1, 6]	τὴν μανίαν τὴν νῦν. Ἀλλὰ	γὰρ	ὥρα λοιπὸν δεῖξαι, ὅτι καὶ
[1, 4]	οὐδὲν οὐδ´ ὄναρ ἴσασι, τῇ	γαστρὶ	ζῶντες, πρὸς τὰ παρόντα κεχηνότες,
[1, 4]	ὑπερβολήν· ἓν δὲ ἐπίστανται μόνον,	γαστρίζεσθαι	καὶ μεθύειν, ὑπὲρ ὀρχηστῶν κατακόπτεσθαι,
[1, 2]	ἑαυτοὺς καταστήσαντες, πρὸς σφαγὴν ἐπιτήδειοι	γεγόνασι.	Διὰ τοῦτο καὶ ὁ Χριστὸς
[1, 6]	τῶν βάθρων ἀνέτρεψαν, θηρίων ἁπάντων	γεγόνασιν	ἀγριώτεροι. Τὰ (θηρία μὲν γὰρ
[1, 2]	τὴν ἀρχήν. Ἀλλὰ πόθεν αὕτη	γέγονεν	ἡ σκληρότης; Ἀπὸ ἀδηφαγίας καὶ
[1, 7]	τελεία ἡ ἀποστροφὴ τοῦ Θεοῦ	γέγονεν,	ὅτε πλείων τῆς ἔχθρας ἡ
[1, 7]	θεραπείαν σώματος; Εἴ τίς σοι	γέενναν	ἀπειλεῖ, ὥστε ἀρνήσασθαι τὸν Χριστὸν,
[1, 7]	τύχοιμεν συγγνώμης; Καὶ γὰρ καὶ	γεέννης	φοβερώτερον ἡμῖν τὸν Χριστὸν εἶναι
[1, 7]	ἄνωθεν, καὶ τὸ σῶμα θεραπεύσουσι;	Γέλως	ταῦτα καὶ μῦθοι. Ἐπιβουλεύειν καὶ
[1, 3]	διανοίας τοιαῦτα φαίνεται) πολὺν κινοῦσι	γέλωτα·	οὕτω δὴ καὶ τοὺς ἀτελεστέρους
[1, 4]	τῆς ἀσχημοσύνης αὐτοῖς καὶ τοῦ	γέλωτος.	Ἀλλ´ οὐκ ἂν ἕλοιο· αἰσχύνῃ
[1, 3]	φοβερὰ, τὰ πολλῆς αἰσχύνης καὶ	γέλωτος	γέμοντα, τὰ τῶν προσκεκρουκότων, τὰ
[1, 6]	οὖν καὶ ἀληθῆ, ἐκεῖνα ἀπάτης	γέμει.	Οὐχὶ τὰς Γραφὰς λέγω· μὴ
[1, 3]	τὰ πολλῆς αἰσχύνης καὶ γέλωτος	γέμοντα,	τὰ τῶν προσκεκρουκότων, τὰ τῶν
[1, 6]	πρώτων. Οὕτως ἔσται καὶ τῇ	γενεᾷ	ταύτῃ. Ὁρᾷς ὅτι δαίμονες ἐνοικοῦσιν
[1, 1]	Ὁ μὲν γὰρ ἐβόα, Τὴν	γενεὰν	αὐτοῦ τίς διηγήσεται; ὁ δὲ
[1, 1]	λόγοι καὶ ἐν ἑτέρῳ δύνανται	γενέσθαι	καιρῷ, καὶ οὐδεμία ἀπὸ τῆς
[1, 2]	ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ	γενέσθαι.	Οὐδὲν ἀθλιώτερον ἐκείνων, τῶν πανταχοῦ
[1, 7]	ἐκείνας, ἃς ἡ μακαρία καὶ	γενναία	ἀνεβόησε ψυχή. Πέπεισμαι γὰρ, φησὶν,
[1, 2]	νόμος, φιλονεικοῦσιν αὐτὸν τηρεῖν. Τί	γένοιτ´	ἂν αὐτῶν ἐλεεινότερον, οἳ μὴ
[1, 1]	καὶ οὐδεμία ἀπὸ τῆς ἀναβολῆς	γένοιτ´	ἂν βλάβη· τοὺς δὲ τὰ
[1, 5]	ἐκείνου παρουσίας, ποία μείζων ταύτης	γένοιτ´	ἂν εἰς τοὺς ἁγίους ἐκείνους
[1, 7]	τῆς ἀσεβείας διὰ τοῦτο; Μὴ	γένοιτο.	Ἄκουσον τί φησιν Ἰουδαίοις ὁ
[1, 3]	Οὐ προσκυνεῖται Θεὸς ἐκεῖ, μὴ	γένοιτο·	ἀλλ´ εἰδωλολατρείας ἐκεῖνο τὸ χωρίον
[1, 6]	ναὸς διὰ τὰ βιβλία; Μὴ	γένοιτο!	ἀλλ´ ἐκεῖνα μὲν ἔχει τὴν
[1, 5]	σώματα τῶν ἁγίων κατέσχον; Μὴ	γένοιτο!	Εἶτα χεῖρες μὲν, σώματα κατασχοῦσαι
[1, 6]	Οὐχὶ τὰς Γραφὰς λέγω· μὴ	γένοιτο!	ἐκεῖναι γάρ με πρὸς τὸν
[1, 8]	ἡγήσεται καὶ λυμεῶνα; Ἀλλὰ μὴ	γένοιτο	μηδένα τῶν ταύτης ἀκουόντων τῆς
[1, 8]	ὑπερβαίνοντα πολλῶ τῷ μέτρῳ· οὗ	γένοιτο	πάντας ἡμᾶς ἐπιτυχεῖν χάριτι καὶ
[1, 6]	παρακαθεύδειν τῷ τόπῳ. Ἀλλὰ μὴ	γένοιτό	ποτε τούτους πιστοὺς προσειπεῖν. Ἐμοὶ
[1, 8]	τοιαῦτα νοσούντων· μᾶλλον δὲ μὴ	γένοιτο	τοσούτους εἶναι τοὺς νοσοῦντας· δύο
[1, 3]	τὸν Θεὸν προσκυνοῦσιν· ἀλλὰ μὴ	γένοιτο	τοῦτο εἰπεῖν! Οὐδεὶς Ἰουδαῖος προσκυνεῖ
[1, 8]	τὴν ἄγραν εἴσω τῶν δικτύων	γενομένην,	δαψιλεστέραν ὑμῖν παραθῶ τὴν τράπεζαν.
[1, 5]	ἄτοπον τοὺς μὲν εἰς ἄνθρωπον	γενομένους	πονηροὺς μετὰ τοσαύτης φεύγειν σπουδῆς,
[1, 7]	Θεοῦ, ἀποστράφηθι καὶ μίσησον, καὶ	γενοῦ	Παύλου μαθητὴς, καὶ ζήλωσον τὰς
[1, 1]	λοιπὸν οἱ περὶ τούτων ἡμῖν	γένωνται	λόγοι. Ἂν γὰρ μηδὲν ἀκούσαντες
[1, 1]	Κύριος σαβαώθ· πλήρης πᾶσα ἡ	γῆ	τῆς δόξης αὐτοῦ. Προσέθηκα καὶ
[1, 8]	ὑμῖν τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν	γῆν,	ὅτι ἐάν τις ἢ τῶν
[1, 1]	ἐν ὑψίστοις Θεῷ, καὶ ἐπὶ	γῆς	εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία. Ἠκούσατε
[1, 3]	ὁ Θεὸς ἀφῇ, δαιμόνων κατοικητήριον	γίνεται	ἐκεῖνο τὸ χωρίον. Ἀλλὰ πάντως
[1, 2]	πολυσαρκίαν ἐκβάντα, φιλονεικότερα καὶ δυσκάθεκτα	γίνεται,	καὶ οὔτε ζυγοῦ, οὔτε ἡνίας,
[1, 2]	τότε σου προσδεκτὴ ἡ νηστεία	γίνεται;	Καὶ πῶς ἂν ἔχοι λόγον;
[1, 2]	ὄντα ἐπιτήδεια, πρὸς σφαγὴν ἐπιτήδεια	γίνεται.	Ὅπερ οὖν καὶ οὗτοι πεπόνθασι,
[1, 7]	δοκιμὴν τὴν σὴν ἡ συγχώρησις	γίνεται,	οὐκ ἐπειδὴ Θεὸς ἀγνοεῖ, ἀλλ´
[1, 1]	συγγενῆ καὶ τὰ ἀγωνίσματα ἡμῖν	γίνεται	τοῖς πρότερον τὰ νῦν. Καὶ
[1, 3]	αὐτὸν εἰρηκέναι, φοβερωτέρους τοὺς ἐκεῖ	γινομένους	ὅρκους εἶναι. Ἐπὶ τούτοις ἐστέναξα,
[1, 1]	Ἕτερον νόσημα χαλεπώτατον τὴν ἡμετέραν	γλῶσσαν	πρὸς ἰατρείαν καλεῖ, νόσημα ἐν
[1, 1]	μὴ τῇ χειρὶ, ἀλλὰ τῇ	γνώμῃ.	~βʹ Μηδὲ θαυμάσητε, εἰ ἀθλίους
[1, 5]	προφήτας ἔχοντες, πολεμίᾳ αὐτοῖς κέχρηνται	γνώμῃ.	Διὸ παρακαλῶ φεύγειν καὶ ἀποπηδᾷν
[1, 1]	βάθος πλούτου καὶ σοφίας καὶ	γνώσεως	Θεοῦ! ὡς ἀνεξερεύνητα τὰ κρίματα
[1, 5]	τις ἴδῃ σε τὸν ἔχοντα	γνῶσιν	εἰς συναγωγὴν ἀπερχόμενον, καὶ σάλπιγγας
[1, 5]	ἴδῃ σὲ, φησὶ, τὸν ἔχοντα	γνῶσιν,	ἐν εἰδωλείῳ κατακείμενον, οὐχὶ ἡ
[1, 1]	σου· καὶ πάλιν, Ἐθαυμαστώθη ἡ	γνῶσίς	σου ἐξ ἐμοῦ, ἐκραταιώθη, οὐ
[1, 7]	οὖν ταύτας ἀκαθάρτους ἀπέδειξαν. Ἄκουσον	γοῦν	τῶν προφητῶν, μᾶλλον δὲ ἄκουσον
[1, 5]	καὶ ἐναγεστέρους ποιεῖ, πολλῷ μᾶλλον	γράμματα	ἀναγινωσκόμενα μετὰ ἀπιστίας οὐκ ἂν
[1, 5]	ἐπειδὴ κατέσχον κακῶς· οἱ δὲ	γράμματα	κατέχοντες (ἁγίων καὶ ὑβρίζοντες οὐκ
[1, 5]	τοῖς προφήταις, ὅτι ἀναγινώσκοντες τὰ	γράμματα	οὐ δέχονται τὰς μαρτυρίας, ὅπερ
[1, 6]	ὅτι καὶ παρὰ Ἰουδαίοις εἰσὶ	γραφαὶ	περὶ Θεοῦ φιλοσοφοῦσαι, καὶ πολιτείας
[1, 6]	ἐκεῖνα ἀπάτης γέμει. Οὐχὶ τὰς	Γραφὰς	λέγω· μὴ γένοιτο! ἐκεῖναι γάρ
[1, 7]	καὶ ὀρνίθων· καί φησιν ἡ	Γραφὴ,	ὅτι Ὠσφράνθη Κύριος ὀσμὴν εὐωδίας·
[1, 6]	ἡ βλάβη; Ἐκεῖ μὲν γὰρ	γυμνὴ	καὶ περιφανὴς ἡ ἀσέβεια, καὶ
[1, 4]	τὰ ὑποδήματα μετὰ Ἰουδαίων, καὶ	γυμνοῖς	βάδιζε τοῖς ποσὶν ἐπὶ τῆς
[1, 2]	ἀσελγείας καὶ τὴν ἐσχάτην ἀκολασίαν,	γυμνοῖς	τοῖς ποσὶν ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς
[1, 3]	τριῶν ἡμερῶν (πιστεύσατε, οὐ ψεύδομαι)	γυναῖκά	τινα εὐσχήμονα καὶ ἐλευθέραν, κοσμίαν
[1, 6]	θηλυμανεῖς ἐγένοντο· ἕκαστος ἐπὶ τὴν	γυναῖκα	τοῦ πλησίον αὐτοῦ ἐχρεμέτιζεν. Οὐκ
[1, 8]	τοίνυν ὀλιγωρήσητε, ἀλλὰ καὶ γυναῖκες	γυναῖκας,	καὶ ἄνδρες ἄνδρας, καὶ δοῦλοι
[1, 8]	Μὴ τοίνυν ὀλιγωρήσητε, ἀλλὰ καὶ	γυναῖκες	γυναῖκας, καὶ ἄνδρες ἄνδρας, καὶ
[1, 7]	ὁ δίκαιος οὐκ ἐπείσθη τῇ	γυναικί·	ἀλλ´ ἑλοῦ μᾶλλον ἐγκαρτερῆσαι τῷ
[1, 7]	οὐκ ἠδύνατο ὁ Ἰὼβ τῇ	γυναικὶ	πεισθεὶς βλασφημῆσαι εἰς τὸν Θεὸν,
[1, 6]	ἐχρεμέτιζεν. Οὐκ εἶπεν, ἕκαστος τῆς	γυναικὸς	τοῦ πλησίον ἐπεθύμει, ἀλλ´ ἐμφαντικώτατα
[1, 2]	μαλακῶν συναγαγόντες, καὶ πολὺν πεπορνευμένων	(γυναικῶν	συρφετὸν, τὸ θέατρον ἅπαν καὶ
[1, 3]	πραγμάτων· ὡς δὲ προσελθοῦσα ἡ	γυνὴ	πρὸς συμμαχίαν ἐκάλει, καὶ τὴν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 16/04/2009