HODOI ELEKTRONIKAI
Corpora

Aristote, La grande morale, livre I

Liste des contextes (ordre alphabétique)


χ  =  32 formes différentes pour 61 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

>
Livre, Chap.
[1, 9]   τούτῳ, τὸ δὲ μέσως ἔχειν  χαλεπόν·   ἁπλῶς δὲ ἐν ἑκάστῳ τῶν
[1, 9]   ῥᾴδιον ἐστί, τὸ δὲ μέσον  χαλεπόν,   καθ´ ἐπαινούμεθα· διὸ καὶ
[1, 9]   τὸ ἐν αὐτῷ ἤδη λαβεῖν  χαλεπόν,   ὁμοίως δὲ καὶ ὀργισθῆναι μὲν
[1, 23]   πρὸς τούτοις τιμᾶσθαι οἰόμενοι δεῖν,  χαῦνοι·   ὅσοι δὲ ἐλαττόνων αὑτοὺς ἀξιοῦσιν
[1, 23]   δὲ μεγαλοψυχία μεσότης μέν ἐστιν  χαυνότητος   καὶ μικροψυχίας, ἔστι δὲ περὶ
[1, 23]   ὅτι μεγαλοψυχία μεσότης ἐστὶ  χαυνότητος   καὶ μικροψυχίας. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΔ' Μεγαλοπρέπεια
[1, 31]   ἐμῷ πρὸς ἐμὲ οὔτε τῇ  χειρί,   ὁμοίως δὲ οὐδ´ ἑκάστῳ τῶν
[1, 32]   συμφέρον ἀνθρώπῳ) εἰ οὖν τὸ  χεῖρον   ἀρετὴ ἐστί, τό γε βέλτιον
[1, 31]   ἀδίκημα διειλόμεθα τῷ ἐπὶ τὸ  χεῖρον   καὶ βέλτιον· ὡς γίνεσθαι πρὸς
[1, 31]   ἐστιν ἐγγὺς τοῦ πολιτικοῦ δικαίου·  χεῖρον   μὲν γάρ ἐστιν γυνὴ
[1, 31]   ἔχει τι αὑτῆς τὸ μὲν  χεῖρον   τὸ δὲ βέλτιον, ὥστ´ εἴ
[1, 16]   ἀντικαταλλαττώμεθα τὸ βέλτιον ἀντὶ τοῦ  χείρονος   ἐν αἱρέσει ὄντος, ἐνταῦθα τὸ
[1, 16]   οἷον τὸ βέλτιον ἀντὶ τοῦ  χείρονος.   Ὅταν οὖν ἀντικαταλλαττώμεθα τὸ βέλτιον
[1, 32]   φρόνησις τῆς σοφίας (περὶ  χείρω   γὰρ ἐστίν· μὲν γὰρ
[1, 32]   τῶν λόγον ἐχόντων, ἔστιν δὲ  χείρων   φρόνησις τῆς σοφίας (περὶ
[1, 24]   ποιῶν, οἷον εἰς γάμους  χορηγίαν   δαπανῶν, μὴ ἀξίως ἀλλ´ ἐνδεῶς,
[1, 22]   πολυειδές. πάντες γὰρ οὗτοι περὶ  χρήματά   εἰσι ψεκτοί. Πότερον οὖν τοῦ
[1, 22]   κτήσασθαί ἐστι καὶ τὸ παρασκευάσασθαι  χρήματα;   οὔ; Οὐδὲ γὰρ ἄλλης
[1, 22]   καὶ ἀνελευθερίας. Ἔστιν δὲ περὶ  χρήματα   τὰ τοιαῦτα πάθη· τε
[1, 22]   δὴ τῆς ἐλευθεριότητος, ἀλλ´ ἤδη  χρηματιστικῆς.   ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ' δὲ μεγαλοψυχία
[1, 1]   ἴσως {φησὶ} τούτῳ τἀγαθῷ ἀρχῇ  χρησάμενος   ὑπὲρ τῶν καθ´ ἕκαστα, ἐκ
[1, 2]   σπουδαῖος εὖ ἂν δύνηται  χρήσασθαι   καὶ φαῦλος κακῶς· διὸ
[1, 22]   ταύτης δὲ λαβούσης τούτοις ὀρθῶς  χρήσασθαι,   ὁμοίως ἐπὶ σωφροσύνης καὶ τῶν
[1, 2]   τῇ τοῦ σπουδαίου αὐτῶν ἕκαστον  χρήσει,   οὐ τῇ τοῦ φαύλου) τοῖς
[1, 4]   εὐδαιμονία καὶ τὸ ἄριστον. Ἐν  χρήσει   τοίνυν τινὶ ἂν εἴη καὶ
[1, 3]   τέλος, δ´ ἕξις τῆς  χρήσεως   ἕνεκεν. Μετὰ τοῦτο τοίνυν τοῦτ´
[1, 1]   δεικνύναι, τοῖς μὴ φανεροῖς παραδείγμασι  χρῆσθαι,   ἀλλ´ ὑπὲρ τῶν ἀφανῶν τοῖς
[1, 31]   τῇ ἀναλογίᾳ ταύτῃ τοῦ δικαίου  χρῆσθαι   ἐν τῇ πολιτείᾳ. μὲν
[1, 5]   τῶν ἀφανῶν τοῖς φανεροῖς μαρτυρίοις  χρῆσθαι)   Εὐθέως γὰρ ἐπὶ γυμνασίων ἴδοι
[1, 31]   ἐστίν, ἀργύριον προσαγορεύσαντες νόμισμα, τούτῳ  χρῆσθαι,   καὶ τὴν ἀξίαν ἕκαστον ἑκάστου
[1, 31]   εἰ μεταβάλλει διὰ τὴν ἡμετέραν  χρῆσιν,   διὰ τοῦτ´ οὐκ ἔστιν δίκαιον
[1, 3]   ὅρασις} καὶ ἔστιν γε  χρῆσις   αἱρετωτέρα τῆς ἕξεως· τέλος γὰρ
[1, 4]   εἴη ἐνέργεια καὶ  χρῆσις   αὐτῆς· εὐδαιμονία ἄρ´ ἂν
[1, 4]   δὲ καὶ ἐνέργεια καὶ {ἡ}  χρῆσις   αὐτῆς τῶν ἀρετῶν· ὥστε τέλος
[1, 4]   Ὧν γὰρ ἦν ἕξις καὶ  χρῆσις,   χρῆσις καὶ ἐνέργεια
[1, 3]   τοιούτων. Ὧν ἄρα καὶ {ἡ}  χρῆσις   καὶ ἕξις ἐστίν, ἀεὶ βέλτιον
[1, 3]   χρῆσις τῆς ἕξεως· γὰρ  χρῆσις   καὶ ἐνέργεια τέλος,
[1, 4]   ἦν ἕξις καὶ χρῆσις,  χρῆσις   καὶ ἐνέργεια τέλος· τῆς
[1, 3]   αὐτὴ ἐνέργεια καὶ  χρῆσις,   οἷον τῆς ὄψεως {ἐστιν
[1, 3]   τῆς ἕξεως· τέλος γὰρ  χρῆσις·   οὐδεὶς γὰρ ἂν βούλοιτο ἔχειν
[1, 3]   ἀεὶ βέλτιον καὶ αἱρετώτερον  χρῆσις   τῆς ἕξεως· γὰρ χρῆσις
[1, 31]   τὸν αὐτὸν κατὰ τὸν αὐτὸν  χρόνον   καὶ πλεῖον ἔχειν καὶ ἔλαττον.
[1, 31]   τὸ πολὺ καὶ τὸν πλείω  χρόνον   οὕτω διαμένει ἀριστερὰ οὖσα
[1, 31]   οὐκ ἐνδέχεται κατὰ τὸν αὐτὸν  χρόνον   πλεῖον ἔχειν καὶ ἔλαττον, οὐδ´
[1, 4]   τελείῳ. Τέλειος δ´ ἂν εἴη  χρόνος,   ὅσον ἄνθρωπος βιοῖ. Καὶ γὰρ
[1, 19]   ἐν τῷ τυχόντι καὶ παντὶ  χρόνῳ,   ἀλλ´ ἐν οἱ φόβοι
[1, 4]   οὗτος γὰρ τέλειος. Οὐδ´ ἐν  χρόνῳ   γε ἀτελεῖ, ἀλλ´ ἐν τελείῳ.
[1, 4]   τὸ τέλειον εἶναι καὶ ἐν  χρόνῳ   τελείῳ καὶ ἐν ἀνθρώπῳ. Ὅτι
[1, 4]   τὸν εὐδαίμονα ἐν τῷ μεγίστῳ  χρόνῳ   τοῦ βίου κρίνειν, ὡς δέον
[1, 32]   ἀκοῇ, χυμὸν δὲ γεύσει γνωρίζομεν,  χρῶμα   δὲ ὄψει) ὁμοίως δὲ καὶ
[1, 32]   γὰρ δὴ ἕτερά ἐστιν ἀλλήλων  χρῶμά   τε καὶ χυμὸς καὶ ψόφος
[1, 32]   ἀπέδωκεν (ψόφον μὲν γὰρ ἀκοῇ,  χυμὸν   δὲ γεύσει γνωρίζομεν, χρῶμα δὲ
[1, 32]   ἐστιν ἀλλήλων χρῶμά τε καὶ  χυμὸς   καὶ ψόφος καὶ ὀσμή, ὡσαύτως
[1, 32]   ἀρετὴ αὕτη ἄνευ λόγου  χωριζομένη   μὲν τοῦ λόγου μικρὰ καὶ
[1, 2]   ἆρά γε οὕτω πως, οἷον  χωρὶς   αὐτοῦ; καὶ τοῦτο ἄτοπον;
[1, 2]   οὐ γάρ ἐστιν ἄλλο τι  χωρὶς   τούτων εὐδαιμονία, ἀλλὰ ταῦτα.
[1, 32]   ἄνευ τούτων· οὐ γὰρ ἂν  χωρίσαις   τὸν συνετὸν τοῦ φρονίμου. Ὁμοίως
[1, 31]   τὴν τοῦ ἀνδρὸς τάξιν καὶ  χωρισθῇ   ἀπ´ αὐτοῦ, τότ´ ἤδη ἐν
[1, 1]   εἶναι. μὲν γὰρ ἰδέα  χωριστὸν   καὶ αὐτὸ καθ´ αὑτό· τὸ
[1, 1]   Οὐ γὰρ ἄν ποτε τὸ  χωριστὸν   καὶ τὸ πεφυκὸς αὐτὸ καθ´
[1, 1]   οὐκ ἔστιν δὴ ταὐτὸν τῷ  χωριστῷ.   Οὐ γὰρ ἄν ποτε τὸ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 22/05/2008