>

Livre, Chap.
[1, 32]	λόγῳ. Διὸ τὴν ἀρετὴν ἔφη	λόγον	εἶναι, οὐκ ὀρθῶς, ἀλλ´ οἱ
[1, 19]	καλόν. Ὁ δὴ ὁρμῶν διὰ	λόγον	ἕνεκεν τοῦ καλοῦ ἐπὶ τὸ
[1, 1]	τὴν ψυχὴν εἴς τε τὸ	λόγον	ἔχον καὶ εἰς τὸ ἄλογον
[1, 5]	μέρη διῃρημένη, εἴς τε τὸ	λόγον	ἔχον καὶ τὸ ἄλογον. Ἐν
[1, 32]	δύο τὴν διαίρεσιν ἔχον τὸ	λόγον	ἔχον μόριον τῆς ψυχῆς, ὧν
[1, 32]	ὅτι τὸ μὲν αὐτῆς ἐστι	λόγον	ἔχον, τὸ δὲ ἄλογον μόριον
[1, 5]	ἄλογον. Ἐν μὲν δὴ τῷ	λόγον	ἔχοντι ἐγγίνεται φρόνησις ἀγχίνοια σοφία
[1, 5]	ὑπηρετικόν ἐστιν καὶ ὑπηρετεῖ τῷ	λόγον	ἔχοντι μορίῳ. Ἔστιν δ´ ἡ
[1, 5]	Κατὰ δὲ τὰς τοῦ {τὸν}	λόγον	ἔχοντος οὐδεὶς ἐπαινεῖται. Οὔτε γὰρ
[1, 32]	τοῦ μορίου τοῦ ἑτέρου τῶν	λόγον	ἐχόντων, ἔστιν δὲ χείρων ἡ
[1, 32]	τοῦ ἐπαινεῖσθαι, πρὸς δὲ τὸν	λόγον	καὶ τὴν προαίρεσιν προστιθεμένη τελείαν
[1, 32]	ταῦτα καὶ κατὰ τὸν ὀρθὸν	λόγον	(λέγω δέ, ὡς ἂν ὁ
[1, 32]	ἔλεγεν, φάσκων εἶναι τὴν ἀρετὴν	λόγον·	οὐδὲν γὰρ ὄφελος εἶναι πράττειν
[1, 10]	καὶ βούλησις καὶ τὸ κατὰ	λόγον	πᾶν. Δῆλον τοίνυν ὅτι καὶ
[1, 1]	κατὰ τὴν ἰδέαν ἀγαθοῦ τὸν	λόγον	ποιεῖται. Ἀλλ´ ἴσως {φησὶ} τούτῳ
[1, 32]	εἰπεῖν, τὸ κατὰ τὸν ὀρθὸν	λόγον	πράττειν, ὅμοιόν ἐστιν ὥσπερ ἂν
[1, 32]	τὸ γὰρ κατὰ τὸν ὀρθὸν	λόγον	πράττειν τὰ καλά, τοῦτό φασιν
[1, 32]	εἰ πράττοιμεν κατὰ τὸν ὀρθὸν	λόγον	τὸ βέλτιστον, τὸ μὲν οὕτως
[1, 31]	{ὁ} διορισμὸς προστεθεὶς κωλύσει τὸν	λόγον	τοῦτον. Ἔστιν δὲ ὁ διορισμὸς
[1, 32]	μόριον τῆς ψυχῆς κατὰ τὸν	λόγον	τῶν αἰσθητῶν ἐστίν. Τούτων δὴ
[1, 20]	τὸ μὴ εἶναι ἐν αὐτοῖς	λόγον,	ᾧ δοκιμάζοντα τὸ καλὸν αἱροῦνται.

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 22/05/2008