>

Livre, Chap.
[1, 3]	Γ' Μετὰ τοίνυν τοῦτο ἔχει	τὰ	ἀγαθὰ ἄλλην διαίρεσιν. Ἔστι γὰρ
[1, 31]	Ἐπεὶ οὖν τὸ μὴ ἀδικεῖν	τὰ	ἄδικα πράττοντα ἐν τῷ ἀγνοεῖν
[1, 31]	κατ´ ἀμφότερα, ὥστε ἀνάλογον καὶ	τὰ	ἀδικήματα, καὶ τὸ ἀντιπαθεῖν πλείω
[1, 32]	δὲ βουλευτικὸν καὶ προαιρετικὸν περὶ	τὰ	αἰσθητὰ καὶ ἐν κινήσει καὶ
[1, 32]	εἴη τὸ μόριον τὸ περὶ	τὰ	αἰσθητὰ καὶ τὰ νοητά. Τὸ
[1, 1]	ἐπὶ τῶν ἀγαθῶν ἐστι θεάσασθαι	τὰ	ἄλλα ἄνευ τοῦ κατὰ τὴν
[1, 2]	τοῦτο βέλτιον οὗ ἕνεκεν καὶ	τὰ	ἄλλα. Πάλιν αὐτῶν τῶν τελῶν
[1, 7]	διακείμεθα. Ὁμοίως δὲ {καὶ} πρὸς	τὰ	ἄλλα τὰ ὅμοια. Τὸ γὰρ
[1, 32]	ἐν ἑκάστῳ ἄνευ λόγου πρὸς	τὰ	ἀνδρεῖα καὶ τὰ δίκαια καὶ
[1, 32]	οὐδὲν γὰρ ὄφελος εἶναι πράττειν	τὰ	ἀνδρεῖα καὶ τὰ δίκαια, μὴ
[1, 1]	ἀγαθοῦ λεκτέον τῇ πολιτικῇ, ὅτι	τὰ	αὐτὰ ἀδύνατα συμβήσεται τούτῳ καὶ
[1, 10]	μεταβαλλούσας τὰς πράξεις καὶ οὐδέποτε	τὰ	αὐτὰ πράττομεν, εἰσὶν δὲ αἱ
[1, 6]	Οἷον ὁ λίθος καὶ ὅλως	τὰ	βαρέα πέφυκε κάτω φέρεσθαι· ἄν
[1, 18]	ἂν μὴ τὸν σκοπὸν θῇ	τὰ	βέλτιστα μιμεῖσθαι. Τῆς ἀρετῆς ἄρα
[1, 3]	τῷ σώματι, οἷον ὑγίεια κάλλος,	τὰ	δ´ ἐκτός, πλοῦτος ἀρχὴ τιμὴ
[1, 2]	τῶν ἀγαθῶν τὰ μὲν τίμια,	τὰ	δ´ ἐπαινετά, τὰ δὲ δυνάμεις.
[1, 2]	ἀγαθῶν τὰ μέν ἐστιν τέλη	τὰ	δ´ οὐ τέλη, οἷον ἡ
[1, 2]	μὲν πάντῃ καὶ πάντως αἱρετά,	τὰ	δ´ οὔ. Οἷον ἡ μὲν
[1, 11]	τῇ γὰρ ἐπιθυμίᾳ ἡδονὴ ἀκολουθεῖ,	τὰ	δὲ δι´ ἡδονὴν οὐκ ἐξ
[1, 2]	μὲν τίμια, τὰ δ´ ἐπαινετά,	τὰ	δὲ δυνάμεις. Τὸ δὲ τίμιον
[1, 3]	ἐν ψυχῇ, οἷον αἱ ἀρεταί,	τὰ	δὲ ἐν τῷ σώματι, οἷον
[1, 10]	οὐκ ἐᾷ τὰ φαῦλα πράττειν,	τὰ	δὲ καλὰ καὶ σπουδαῖα κελεύει;
[1, 31]	δικαίων ἐστὶ τὰ μὲν φύσει	τὰ	δὲ νόμῳ. Δεῖ δ´ οὕτως
[1, 8]	ἀρετὴ τῶν παθῶν τούτων μεσότης,	τὰ	δὲ πάθη ἤτοι λῦπαί εἰσιν
[1, 32]	τὰ τοιαῦτά ἐστιν ἀεὶ τοιαῦτα,	τὰ	δὲ συμφέροντα οὐκέτι οὕτως ἔχουσιν
[1, 2]	οἷον ἡ μὲν ὑγίεια τέλος,	τὰ	δὲ τῆς ὑγιείας ἕνεκεν οὐ
[1, 31]	φύσει γε ἀριστερὰ ἐστίν, καὶ	τὰ	δεξιὰ οὐδὲν ἧττον φύσει βελτίω
[1, 11]	οὑτωσί γε οὐκ ἂν εἴη	τὰ	δι´ ἐπιθυμίαν πραττόμενα ἀκούσια, ἀλλ´
[1, 31]	ζητοῦμεν. Κατὰ μὲν γὰρ ταῦτα	τὰ	δίκαια ἔστιν καθ´ ἑαυτὸν ὄντα
[1, 32]	λόγου πρὸς τὰ ἀνδρεῖα καὶ	τὰ	δίκαια καὶ καθ´ ἑκάστην πρὸς
[1, 32]	εἶναι πράττειν τὰ ἀνδρεῖα καὶ	τὰ	δίκαια, μὴ εἰδότα καὶ προαιρούμενον
[1, 31]	ὡρισμένον, τὸ δὲ δικαιοπράγημα τὸ	τὰ	δίκαια πράττειν. Πότε οὖν τὸ
[1, 32]	Πράξαι μὲν γὰρ ἄν τις	τὰ	δίκαια προαιρέσει μὲν οὐδεμιᾷ, οὐδὲ
[1, 31]	ἑαυτοῦ γυναῖκα, οὐδ´ ἔκλεψεν αὐτὸς	τὰ	ἑαυτοῦ· ὥστε εἰ τὸ μὲν
[1, 10]	ἔχωσιν αἱ ἀρχαί, οὕτως καὶ	τὰ	ἐκ τῶν ἀρχῶν ἔχει. Ἐναργέστερον
[1, 32]	καὶ περὶ τὰς ἀρχὰς καὶ	τὰ	ἐκ τῶν ἀρχῶν ἤδη δεικνύμενα,
[1, 31]	αὑτοῖς νέμωσι, τῶν δὲ κακῶν	τὰ	ἐλάσσονα, ἄνισον τοῦτ´ ἐστί, καὶ
[1, 14]	γὰρ μή, ἀπολωλότ´ ἂν εὗρον	τὰ	ἐν ἀγρῷ. Ἐν τοῖς τοιούτοις
[1, 32]	οὐ περὶ ταῦτα, ἀλλὰ περὶ	τὰ	ἐν μεταβολῇ ὄντα. Λέγω δὲ
[1, 16]	ἡ προαίρεσις, ταῦτα δέ ἐστιν	τὰ	ἐν τῇ ψυχῇ γινόμενα, ἀναγκαῖον
[1, 7]	ἡ ἀρετή, εἰδῆσαι τίνα ἐστὶν	τὰ	ἐν τῇ ψυχῇ γινόμενα. Ἔστιν
[1, 3]	ἄλλο τῶν τοιούτων. Τούτων δὲ	τὰ	ἐν ψυχῇ βέλτιστα. Τὰ δ´
[1, 32]	δ´ ἂν δόξειεν ἔχειν καὶ	τὰ	ἐπὶ τῆς δεινότητος. Ἡ γὰρ
[1, 10]	ἐστίν, οἷον τὰ φυτὰ καὶ	τὰ	ζῷα· ἀμφότερα γὰρ γεννητικά. Γεννητικὰ
[1, 1]	ἔοικε, καὶ ἀρχὴ ἡ περὶ	τὰ	ἤθη πραγματεία τῆς πολιτικῆς, τὸ
[1, 19]	ἀεὶ εἶναι ἀνδρεῖον. Διὸ οὐδὲ	τὰ	θηρία οἷον τοὺς σῦς οὐκ
[1, 11]	Οὐθεὶς γάρ, φησί, πράττει ἑκὼν	τὰ	κακά, εἰδὼς ὅτι κακὰ ἐστίν·
[1, 12]	βουλόμενοι. Ἑκὼν δέ γε οὐθεὶς	τὰ	κακὰ εἰδὼς πράττει ὅτι κακὰ
[1, 12]	ἐστίν· ὁ δὲ ἀκρατής, εἰδὼς	τὰ	κακὰ ὅτι κακά, πράττει βουλόμενος.
[1, 32]	κατὰ τὸν ὀρθὸν λόγον πράττειν	τὰ	καλά, τοῦτό φασιν εἶναι ἀρετήν·
[1, 16]	πράττομεν, διὰ δὲ τὴν λύπην	τὰ	καλὰ φεύγομεν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΗ' Ἔτι
[1, 31]	κελεύει ποιεῖν, ὁ δὲ νόμος	τὰ	κατὰ πάσας ἀρετὰς ὄντα προστάττει,
[1, 11]	ὁ ἀκρατὴς ἑκὼν ἂν πράττοι	τὰ	κατὰ τὴν ἀκρασίαν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ'
[1, 31]	δέ γε ἀκρατὴς βουλόμενος πράττει	τὰ	κατὰ τὴν ἀκρασίαν, ὥστε αὐτὸς
[1, 12]	Ὁ γὰρ ἐγκρατὴς ἑκὼν πράττει	τὰ	κατὰ τὴν ἐγκράτειαν· ἐπαινεῖται γάρ,
[1, 17]	ὑγίειαν ὅτι ἀγαθόν) ἀλλ´ ἤδη	τὰ	κατὰ τὸ τέλος, οἷον πότερον
[1, 31]	ὅταν γὰρ τῶν μὲν ἀγαθῶν	τὰ	μείζω αὑτοῖς νέμωσι, τῶν δὲ
[1, 3]	διαίρεσιν. Ἔστι γὰρ τῶν ἀγαθῶν	τὰ	μὲν ἐν ψυχῇ, οἷον αἱ
[1, 2]	καὶ ἄλλως· τῶν γὰρ ἀγαθῶν	τὰ	μέν ἐστιν τέλη τὰ δ´
[1, 2]	διαίρεσιν· οἷόν ἐστι τῶν ἀγαθῶν	τὰ	μὲν πάντῃ καὶ πάντως αἱρετά,
[1, 2]	λέγεται. Ἔστι γὰρ τῶν ἀγαθῶν	τὰ	μὲν τίμια, τὰ δ´ ἐπαινετά,
[1, 31]	ἔσται. Τῶν δὲ δικαίων ἐστὶ	τὰ	μὲν φύσει τὰ δὲ νόμῳ.
[1, 32]	μὲν γὰρ σοφία ἐστὶν περὶ	τὰ	μετ´ ἀποδείξεως καὶ ἀεὶ ὡσαύτως
[1, 32]	αὐτὴ μετέχει, ᾗ δὲ περὶ	τὰ	μετὰ τὰς ἀρχὰς μετ´ ἀποδείξεως
[1, 10]	αἱ ἀρχαὶ ἔχωσιν, οὕτω καὶ	τὰ	μετὰ τὰς ἀρχάς, οἷον εἰ
[1, 29]	τῶν ὑπαρχόντων προσθήσει, οὔτ´ ἐπαινέσει	τὰ	μὴ προσήκοντα, οὔτ´ αὖ πάλιν
[1, 32]	τὸ περὶ τὰ αἰσθητὰ καὶ	τὰ	νοητά. Τὸ δὲ βουλευτικὸν καὶ
[1, 31]	οὕτως ὁ μὴ πεπονηκὼς πρὸς	τὰ	ὀλίγα. Ἔοικεν δὲ καὶ Πλάτων
[1, 31]	κεκτημένον πολλὰ εἰσφέρειν, τὸν δὲ	τὰ	ὀλίγα κεκτημένον ὀλίγα· πάλιν ὁμοίως
[1, 31]	πεπονηκότα, οὕτω τὰ πολλὰ πρὸς	τὰ	ὀλίγα. Ὡς δὲ ὁ πεπονηκὼς
[1, 7]	δὲ {καὶ} πρὸς τὰ ἄλλα	τὰ	ὅμοια. Τὸ γὰρ εὐόργητον καὶ
[1, 32]	ποιεῖν τὸ αὑτῆς ἔργον, κατέχουσα	τὰ	πάθη καὶ ταῦτα σωφρονίζουσα.
[1, 19]	ἄλλοι δοκοῦντες ἀνδρεῖοι εἶναι διὰ	τὰ	πάθη, οἷον οἱ ἐρῶντες ἢ
[1, 31]	τοιαύτη ἄγνοια ἡ φυσική, οἷον	τὰ	παιδία ἀγνοοῦντα τοὺς πατέρας τύπτουσιν,
[1, 31]	ποιεῖ διὰ τὴν πρᾶξιν ταύτην	τὰ	παιδία λέγεσθαι ἄδικα· ἡ γὰρ
[1, 31]	ἄλλοι πάντες οὕτως ἔχουσιν ὥστε	τὰ	παρ´ αὑτοῖς ἀντικαταλλάττεσθαι τῶν παρὰ
[1, 32]	τοιοῦτον ἀσαφές· ἀλλ´ ἐρεῖ μοι,	τὰ	ποῖα διασάφησόν ἐστιν ὑγιεινά. Οὕτως
[1, 32]	περὶ δὲ τὴν ποίησιν καὶ	τὰ	ποιητὰ ἡ τέχνη· ἐν γὰρ
[1, 31]	Δ. Οἷον ἀνάλογόν ἐστιν τὸν	τὰ	πολλὰ κεκτημένον πολλὰ εἰσφέρειν, τὸν
[1, 31]	Ὡς δὲ ὁ πεπονηκὼς πρὸς	τὰ	πολλά, οὕτως ὁ μὴ πεπονηκὼς
[1, 31]	πρὸς τὸν μὴ πεπονηκότα, οὕτω	τὰ	πολλὰ πρὸς τὰ ὀλίγα. Ὡς
[1, 32]	διατεινόμενον. Ἡ δὲ φρόνησις περὶ	τὰ	πρακτά, ἐν οἷς αἵρεσις καὶ
[1, 32]	μὲν οὖν τὴν πρᾶξιν καὶ	τὰ	πρακτὰ ἡ φρόνησις, περὶ δὲ
[1, 32]	οἷσπερ καὶ ἡ φρόνησις, περὶ	τὰ	πρακτά. Ὁ γὰρ συνετός που
[1, 17]	τὸ τέλος καλῶς προθέσθαι, ἢ	τὰ	πρὸς τὸ τέλος ἰδεῖν; Ἂν
[1, 17]	ὃ δεῖ ὀρθῶς προθέσθαι, ἢ	τὰ	πρὸς τὸ τέλος· καὶ ἐξ
[1, 17]	ἀρχή, {καὶ τούτου ἕνεκεν μᾶλλον	τὰ	πρὸς τοῦτ´ ἐστίν· τὸ δὲ
[1, 17]	οἷον καλὴν οἰκίαν ποιῆσαι, καὶ	τὰ	πρὸς τοῦτο οὐκ ἄλλος τις
[1, 28]	καὶ ἀγροικίας, ἔστιν δὲ περὶ	{τὰ}	σκώμματα. ὅ τε Γὰρ βωμολόχος
[1, 10]	ὅτι ὡσαύτως ἐφ´ ἡμῖν καὶ	τὰ	σπουδαῖά ἐστι πράττειν καὶ τὰ
[1, 32]	δὲ οὐ συμφέρει. Περὶ δὲ	τὰ	συμφέροντά ἐστιν ἡ φρόνησις, ἡ
[1, 31]	νόμος κελεύει τἀνδρεῖα πράττειν καὶ	τὰ	σώφρονα καὶ ἁπλῶς ἅπαντα ὅσα
[1, 17]	αἱρέσει τῶν ἀγαθῶν οὐ περὶ	τὰ	τέλη (ταῦτα μὲν γὰρ ἅπαντες
[1, 16]	προαιρούμεθα, περιπατεῖν, τροχάζειν· βουλόμεθα δὲ	τὰ	τέλη. Ὑγιαίνειν γὰρ βουλόμεθα. Ὥστε
[1, 32]	τὰ ὑποκείμενα ἐστίν, ἕτερα καὶ	τὰ	τῆς ψυχῆς εἶναι μέρη οἷς
[1, 32]	δίκαια καὶ καθ´ ἑκάστην πρὸς	τὰ	τοιαῦτα· εἰσὶ δὲ δὴ καὶ
[1, 5]	ἀγχίνοια σοφία εὐμάθεια μνήμη καὶ	τὰ	τοιαῦτα, ἐν δὲ τῷ ἀλόγῳ
[1, 7]	ἐσμεν ὀργισθῆναι λυπηθῆναι ἐλεῆσαι, {καὶ}	τὰ	τοιαῦτα· ἕξεις δ´ εἰσὶν καθ´
[1, 32]	ἢ καμπύλον καὶ κοῖλον καὶ	τὰ	τοιαῦτά ἐστιν ἀεὶ τοιαῦτα, τὰ
[1, 2]	ὁ φαῦλος κακῶς· διὸ δυνάμεις	τὰ	τοιαῦτα καλοῦνται ἀγαθά. Ἀγαθὰ μὲν
[1, 31]	κεκτῆσθαι, σώματος ἐπιμελεῖσθαι, καὶ τἆλλα	τὰ	τοιαῦτα, ὁ ἄρα ταῦτα μὴ
[1, 7]	φόβος μῖσος πόθος ζῆλος ἔλεος	τὰ	τοιαῦτα, οἷς εἴωθεν παρακολουθεῖν λύπη
[1, 2]	καὶ πλοῦτος καὶ δύναμις καὶ	τὰ	τοιαῦτα οὔτε πάντῃ οὔτε πάντως.
[1, 22]	ἀνελευθερίας. Ἔστιν δὲ περὶ χρήματα	τὰ	τοιαῦτα πάθη· ὁ τε γὰρ
[1, 2]	νοῦς, τὸ ἀρχαιότερον, ἡ ἀρχή,	τὰ	τοιαῦτα· τίμια γὰρ ἐφ´ οἷς
[1, 2]	Αὐτὸ γὰρ βέλτιστον ἐστίν. Οἷον	τὰ	ὑγιεινὰ θεὶς καὶ τὴν ὑγίειαν,
[1, 2]	οἷον ἡ ὑγίεια βέλτιον ἢ	τὰ	ὑγιεινά, καὶ ἁπλῶς ἀεὶ καθόλου
[1, 32]	ἄριστ´ ἂν γένοιτο, εἴ τις	τὰ	ὑγιεινὰ προσφέροιτο. Τὸ δὴ τοιοῦτον
[1, 30]	τῶν ὑπαρχόντων οὔτ´ ἐλάττω, ἀλλὰ	τὰ	ὑπάρχοντα αὑτῷ ταῦτα φήσει καὶ
[1, 32]	δεῖ ὑπολαμβάνειν· ἐπεὶ δὴ ἕτερα	τὰ	ὑποκείμενα ἐστίν, ἕτερα καὶ τὰ
[1, 12]	βούλονται· πράττουσιν ἄρα οἱ ἀκρατεῖς	τὰ	φαῦλα βουλόμενοι. Ἑκὼν δέ γε
[1, 10]	τὰ σπουδαῖά ἐστι πράττειν καὶ	τὰ	φαῦλα. Ἔλεγον δὲ καὶ τοιαύτην
[1, 31]	αὐτὸς αὑτὸν ἀδικεῖ· βούλεται ἄρα	τὰ	φαῦλα πράττειν αὑτῷ. Ἀλλ´ οὐδεὶς
[1, 10]	γὰρ ὁ νομοθέτης οὐκ ἐᾷ	τὰ	φαῦλα πράττειν, τὰ δὲ καλὰ
[1, 13]	γὰρ φήσει ὑπὸ τῆς ἐπιθυμίας	τὰ	φαῦλα πράττειν. Τοῦ οὖν βιαίου
[1, 6]	Διὰ μὲν γὰρ τὴν ἡδονὴν	τὰ	φαῦλα πράττομεν, διὰ δὲ τὴν
[1, 16]	διὰ μὲν γὰρ τὴν ἡδονὴν	τὰ	φαῦλα πράττομεν, διὰ δὲ τὴν
[1, 31]	γὰρ ἀκρατὴς βλάπτει αὐτὸς αὑτὸν	τὰ	φαῦλα πράττων, καὶ ἑκών γε
[1, 31]	μηδέποτε ἂν μεταπεσόντα· καὶ γὰρ	τὰ	φύσει ὄντα μεταλαμβάνουσι μεταβολῆς. Λέγω
[1, 10]	οὐσίας τοιαύτης οἵα ἐστίν, οἷον	τὰ	φυτὰ καὶ τὰ ζῷα· ἀμφότερα

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 22/05/2008